เห็นมีคนบอกอารมณ์ค้าง
เลยมาต่ออีกตอนแล้วกันนะครับ
ใกล้จะหมดแล้ว เท่าที่ผมเก็บไว้สำหรับ หลงภาค 2 (มี13 ตอน จาก 21ตอนครับ)
หลังจากนี้ใครใจดี ช่วยมาต่อให้ด้วยครับผม
หลง ภาค 2 ตอนที่ 10
กมลวรรณลุกขึ้นยืนตามคำสั่งไอ้เต่า ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่มันอย่างวิงวอน
"น้องหวานจ๊ะ เคยแก้ผ้าล่อนจ้อนให้ผู้ชายดูมั๊ยจ๊ะ"
"โอ้โฮ ถามได้เสียวมากโว๊ยไอ้เต่า"บรรดารุ่นพี่พากันปรบมือ เป่าปาก ดังเฟี๊ยวฟ๊าว
กมลวรรณอึกอัก ไอ้เต่าหัวเราะร่าเมื่อเห็นสีหน้าเขินอายของนักศึกษาสาวรุ่นน้อง
"อ้อ! คงไม่เคยสินะ ใสๆขี้อายอย่างน้องหวาน จะเคยได้ไง พี่เต่าไม่น่าถามโง่ๆเล๊ยยย" ไอ้เต่าหัวเราะชอบใจ....
แต่แล้วกมลวรรณก็ตอบออกมาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
"เคย..ค่ะ.."
"ฮ๊าาาาาาา...."
เสียงอุทานจากหนุ่มหื่นดังลั่นห้อง...
....ไม่ มีแม้สักคนเดียวที่จะคิดว่าสาวบริสุทธิ์น่ารักไร้เดียงสาอย่างกมลวรรณจะเคย แก้ผ้าให้ผู้ชายดูมาก่อน
น้องยุ้ยซะอีกยังจะเป็นไปได้มากกว่า
"เมื่อ ไหร่...หวาน...กับใคร...ไปแก้ผ้าให้ใครดู.." ไอ้เต่ายิงคำถามติดๆกัน รู้สึกหึงหวงขึ้นมาตะหงิดๆ
ใครกันที่ได้เห็นร่างเปลือยของหวานใจที่มันทึกทักเอาเองว่าเป็นเด็กมัน 'ระยำแท้ๆ' รุ่นพี่จอมลามกสบถอยู่ในใจด้วยความโกรธ
ทุกคนเงียบสงบรอคำตอบของน้องหวานอย่างจดจ่อ...
***********************************
แพ มปลดเปลื้องเสื้อผ้านักศึกษาของตัวเองออก... ถอดกระโปรงเหวี่ยงมันลงตะกร้า.... รูดกางเกงในลงแล้วเหวี่ยงตามลงไป
จากนั้นก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีชมพู พาร่างที่เปล่าเปลือยไปในห้องน้ำ เธอรู้สึกร้อนรุ่มเหลือเกิน
มือเรียวงามเปิดก๊อกผสมน้ำเข้าด้วยกัน จากนั้นก็แขวนผ้าเช็ดตัวไว้กับราว แล้วลงไปแช่ในน้ำ
หลับตาพริ้ม..ขนตางอนเป็นแพสั่นระริก...
"เกือบไปแล้ว...เกือบไปแล้ว..." ดาวมหาลัยครุ่นคิด ใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อ หัวใจเต้นแรง
ความรู้สึกที่ถูกไอ้คิงคองกอดรัดไว้ในอ้อมแขนกำยำทำให้หัวใจเธอเต้นโครมคราม ทั้งตื่นเต้น..น่ากลัว...และวาบหวิว....
...จะเกิดอะไรขึ้น..ถ้าอาจารย์ธวัชชัยไม่มาช่วยเธอไว้...
...จะเกิดอะไรขึ้น...ถ้าไอ้คิงคองมันอุ้มเธอเข้าไปในตึก แล้วโยนเธอเข้าไปในหมู่ผู้ชายร่างกำยำพวกนั้น....
หัวใจ ของสาวสวยเต้นแรง เป็นผลให้ทรวงอกอวบอูมเต่งตึงกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง
ปลายยอดสีชมพูเปล่งปลั่งแข็งตัวชูชันอย่างน่าดู แพมหอบหายใจแรง
คิดถึงสายตาของพวกนั้นจ้องร่างเปล่าเปลือยของเธอ... จากนั้นเธอก็คิดถึงสิ่งที่อยู่ใต้เข็มขัดของไอ้คิงคอง....
ร่างใหญ่กำยำขนาดนั้น เจ้าสิ่งนั้นมันจะมีขนาดไหนกันนะ ...มันคงจะแข็งแกร่ง...มันคงจะมหึมามาก....
ถ้ามันสอดเข้ามา....ถ้ามันสอดเข้ามา....ถ้ามันสอดเข้ามา..เธอจะรับมันได้หรือไม่...
ถ้าธวัชชัยมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว....
ผู้ชายกลุ่มนั้น..ไม่ซิ...ไอ้คนชั้นต่ำพวกนั้น....มันจะปล่อยคุณหนูแสนสวยอย่างเธอหรือ....โอ
แพมลืมตาขึ้นพยายามระงับจิตใจที่ฟุ้งซ่าน น้ำแทบไม่ได้ทำให้ความร้อนรุ่มในตัวเธอลดลงเลย
เธอชันเข่าขึ้นปล่อยตัวไหลลงให้ใบหน้าจมลงไปใต้น้ำ แล้วยันตัวขึ้น
จากนั้นก็ปล่อยน้ำในอ่างออกให้ลดลงไปอยู่ระดับใต้ทรวงอก หยิบครีมอาบน้ำมา เทมันใส่อุ้งมือนุ่มๆ แล้วเริ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัว
แขน ไหล่ รักแร้ จนถึงทรวงอก ลูบไล้ไปมาแผ่วเบา ก่อนที่จะหมุนวนปลายนิ้วไปที่ปลายยอดแล้วขยี้จนมันชูชันขึ้นมาอีก
รู้สึกขนลุกซู่ซ่าไปทั้งตัว แล้วเธอก็พยายามระงับใจไว้
'จะไปยับยั้งมันไว้ทำไมเล่า อยู่คนเดียวนี่นา' เสียงแปลกๆดังอยู่ในใจ... มันเป็นเสียงใคร....หรือเป็นเสียงความคิดเธอ....
ช่างมันเถอะ ความคิดของเธอล่องลอยไปอย่างสับสน ภาพความกำยำของไอ้คิงคองเข้ามาอยู่ในจิตใจของเธออีกครั้ง
คราวนี้เธอถึงกับคิดถึงดุ้นอันมหึมาของมัน หัวของมันกำลังผงกแกว่งไกวไปมา แล้วมันก็จ้องอย่างกระหายอยู่ที่ตรงนั้นของเธอ...
มือเรียวงามของแพมบดขยี้ความอวบหยุ่นเต่งตึงของตัวเอง มืออีกข้างลูบคลำไปถึงเนินเนื้อนูนที่ซอกขา....
"เสียวเหลือเกิน เสียวเหลือเกิน อูยยยยยย....."
นิ้วน้อยๆนั้นสอดเข้าไปในความฟิตคับของตัวเอง สะกิดอยู่ที่ติ่งเนื้อนุ่มที่แข็งขึ้นสู้นิ้วของเธออย่างทันที
รู้สึกได้ถึงน้ำเหนียวๆของเธอไหลซึมออกมาปะปนไปกับน้ำจากอ่างที่แตกเป็นฟอง....
"อืมมมม.....อูยยยยย..."
สาวสวยหอบหายใจครวญคราง เสียงของเธอสั่นระริก นิ้วน้อยๆของเธอเริ่มขยับสอดเข้าออก.....เธอทนไม่ไหวแล้ว....
นิ้วของเธอเล็กไป....มันไม่สะใจเลย... โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงขนาดของไอ้คิงคองนั้น....
ธวัชชัยมายุ่งกับเธอทำไม...แพมคิดด้วยความโกรธ...
'จะมาช่วยตัว เองอยู่ทำไมเล่า มีคนที่พร้อมจะช่วยเธออยู่แล้ว ร่างกำยำที่เธอเคยเห็นนั่นไงเล่า' เสียงประหลาดยังดังขึ้นอีก...
มันเป็นเสียงผู้หญิง...แต่ไม่ใช่เสียงเธอ... ภาพกำยำของผู้ชายอีกคนเข้ามาแทนที่ไอ้คิงคองในสมอง.....
ถูกแล้วหนูน้อย..ให้มันช่วยเธอซิ...ให้มันเห็นเรือนร่างที่เปล่าเปลือย งดงามของเธอ ทรวงอกขาวใหญ่สวยอย่างไม่มีใครเทียบ
และโคกสวาทสวยๆที่ปิดสนิท ปุยขนนุ่มละมุนดกดำตรงเนินเนื้อสามเหลี่ยม...ไปให้มันดูซิ...มันช่วยเธอได้ แน่...
แพมลุกขึ้นยืน หยิบผ้ามาเช็ดตัวอย่างลวกๆ แล้วโยนมันทิ้งกับพื้น จากนั้นก็เดินไปหยิบชุดนอนบางๆสีชมพูมาใส่
แล้วผลักประตูห้องนอน...เดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว....
เสียงเดินลงบันไดของแพม ทำให้คริสตินน้องสาวของแพมที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นหันมาดู
"พี่แพมหรือคะ"
ไม่ มีเสียงตอบ คริสตินลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เห็นไวๆ ว่าพี่สาวของเธอเปิดประตูเดินออกไปจากบ้าน
ประตูถูกลมพัดปิดเข้ามาอย่างแรง! คริสตินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย... ดึกอย่างนี้พี่แพมจะไปไหน เธอเดินตามไปเปิดประตูออก...
ลมพัดแรงจนชุดนอนของเธอปลิวสะบัด เนื้อผ้าลู่แนบกับเรือนร่าง จนเห็นทรวงอกเล็กที่กำลังเป็นสาวของเธอ
คริสตินเห็นแพมเดินไปทางบ้านพักของพวกคนใช้ ลมกรรโชกแรงขึ้น เสียงฟ้าร้องครืนครั่น
ชุดนอนของพี่สาวเธอปลิวสะบัดอย่างรุนแรง... เห็นได้ชัดว่าพี่แพมไม่ได้สวมชุดชั้นใน...
"พี่แพม จะไปไหนคะ" คริสตินร้องเรียก
เสียงของคริสตินดังพอสมควรโดยเฉพาะในความมืดอย่างนี้ แต่ดูเหมือนแพมจะไม่ได้ยิน คริสตินตัดสินใจวิ่งตามไป...
"พี่แพม! พี่แพม!" เด็กสาวร้องเรียก
แต่แพมยังคงไม่ได้ยิน.... เธอเดินเร็วเหลือเกิน...