🧡 XONLY 🧡

======================================= 

(/>
        "ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างอ่อนแอยิ่งนัก เจ้านักดนตรี พอไม่มีหัวใจมหาสมุทรก็ทำได้แต่บรรเลงเพลงบ้าๆบอๆเท่านั้นเอง ดูสิเอโมสนางเหมาะสมตรงไหนกัน ทำไมเป็นนาง และเจ้าก็เหมือนกัน ทำไมเป็นเจ้า ไม่ใช้ลูกข้า"  คำพูดของเอ็กเตอร์เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ซึ่งเป็นส่วนผสมของเสียงหัวเราะเย้ยหยัน อารมณ์โกรธ และอารมณ์ตัดพ้อน้อยใจระคนกับความริษยา เพราะเหตุใดจึงไม่ใช้เคิกร์ลูกชายเค้าที่ได้รับเลือกจากสิบศราตราวุธ แต่เป็นนักดนตรีในหอนางโลม กับชายที่มีดีแค่ทักษะการป้องกัน

        เอโมสได้ยินทุกเสียงเย้ยหยัน หาได้มีปฏิกิริยากลับเข้าจู่โจมเอกเตอร์อย่างตั้งใจ ด้วยดาบเหล็กธรรมดาๆที่พอจะหาหยิบได้จากแถวนั้น ทว่าดาบเหล็กธรรมดาก็ไม่อาจทำอะไรพลองทองอันแข็งแกร่งได้ เมื่อปะทะกันดาบเหล็กก็แตกหักเป้นชิ้นๆ แต่เอโมสชิงจังหวะอัดกระแทกโล่อีจิสไปที่เอกเตอร์จนกระเด็นพร้อมๆกับที่เอโมสตะโกนบอก "ท่านก็ทราบดีท่านเอ็กเตอร์ อาวุธจะเป็นผู้เลือกนายของมันเอง หากท่านยังไม่รู้ตัว ข้าว่าพลองทองของท่านก็เริ่มเชื่องช้าลงแล้ว"  เอโมสจับสังเกตได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

        เป็นอย่างที่เอโมสว่าพลองทองเริ่มต่อต้านผู้เป็นนายที่เปลี่ยนไป พลองทองที่เคยเบาหวิวเคลื่อนไหวตามความต้องการ กลับมีน้ำหนักเพิ่มมากขึ้น จนเอกเตอร์ใช้มันไม่ได้อย่างใจ

        "กรอด!!!เป็นแค่สิ่งของอย่าพยศให้มันมากนัก"  เอกเตอร์โกรธจัดกำพลองทองแน่น ใช้พลังแห่งความมืดที่ได้มาจากซาคิวบัสฝืนบังคับพลองทองจนมันแน่นิ่งไป "อั๊ก...แฮ่ก แฮ่ก"  เอกเตอร์กระอั่กเลือดไหลย้อยลงที่มุมปากเนื่องจากพลังแห่งความมืดที่ได้มาจากซาคิวบัสแม้พลังจะเพิ่มขึ้นมากมายหลายเท่าตัวแต่ก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตของเค้า

        "หยุดแค่นี้เถอะท่านเอกเตอร์ มันไม่คุ้มกันหรอก"  เอโมสตะโกนห้าม

        "ขอแค่ได้แก้แค้นเจ้า ชีวิตข้าก็ไม่สำคัญ..."  เอกเตอร์พูดจบก็ใช้พลังของพลองทองแบ่งร่างตัวเองออกเป็น 5 ร่างเข้าจู่โจมเอโมสอีกครั้ง "ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคนเดียวสู้กับร่างแยกทั้ง 5 ของข้าไม่ไหวหรอก" 

        ร่างแยกทั้ง5ของเอกเตอร์ เข้าโรมรันฟาดกระบองไปที่เอโมส เอโมสต้องตกอยู่ในสภาพห้ารุมหนึ่ง ตั้งรับได้เต็มที่ก็แค่สองมือแม้การโจมตีจะถูกปัดป้องไม่ถึงตัวเอโมสด้วยพลังป้องกันของโล่ห์อีจิส แต่แรงกระแทกบางส่วนของพลองทองก็ยังส่งผ่านไปถึงกายเนื้อของเอโมส จนร่างเริ่มบอบช้ำ

        ในขณะที่เอโมสกำลังจะเสียท่าให้กับเอกเตอร์ ในหัวของเค้าก็ได้ยินเสียงเพลงของยอนฮวาและเริ่มสัมผัสได้ถึงข้อความที่แฝงมาในบทเพลงที่ยอนฮวาบรรเลง เค้าสัมผัสได้ถึงสิ่งรอบๆกาย ตำแหน่งของคาร์เทกับซาคิวบัสที่สู้กันอยู่อีกฝั่ง รวมไปถึงสิ่งที่ยอนฮวาจะบอกกับตัวเค้า

        "ท่านเอโมสคะ กระแทกร่างแยกพวกนั้นให้ลอยขึ้นฟ้าค่ะ"  เสียงของยอนฮวาดังกังวาลในหัวของเอโมส
เอโมสทำตามเสียงของยอนฮวาอย่างไม่รีรอ "แกรนด์ครอส"  แสงสว่างรูปกากบาทรอบๆตัวเอโมส ผลักกระแทกให้ร่างแยกทั้ง5ของเอกเตอร์ลอยสูงขึ้นไปบนฟ้า ตามคำแนะนำของยอนฮวาทันที

        "คิดว่าของแบบนั้นจะทำอะไรข้าได้หรือเอโมส"  เอกเตอร์ร่างหลักตะโกนบอกกับเอโมส
ในขณะที่ร่างแยกของเอ็กเตอร์ลอยละลิ้วขึ้นสูงจากพื้น ก็มีลูกธนูเหล็กของคาร์เทพุ่งแหวกอากาศมาจากอีกด้านของค่ายทหารพุ่งเข้าเสียบร่างแยกทั้ง 5 อย่างแม่นยำ ร่างแยกของเอ็กเตอร์สลายไปในทันที ส่วนร่างหลักของเอกเตอร์ก็สามารถปัดป้องลูกธนูได้ทันหวุดหวิด แต่เอโมสไม่รอช้าชิ่งจังหวะเข้าประชิด รวมพลังไปที่โล่ห์แล้วอัดกระแทกตัวเอกเตอร์อย่างแรง

        เอ็กเตอร์เดือดด่านอย่างหนัก ขยายพลองทองจนมีขนาดใหญ่พร้อมทุ่มพลังหวังจะหวดฟาดลงไปที่เอโมสให้ตายในทีเดียว แต่เอโมสไม่ถอยหนีกลับวิ่งเข้าใส่เอ๊กเตอร์อย่างรวดเร็ว

        "ตอนนี้หล่ะเอาเลย"  เอโมสวิ่งไปพร้อมบอกสัญญาณบางอย่างกับใครบางคน แล้วประกาศท่าไม้ตายของตัวเอง "โล่ห์อีจิส ก็อดโปรเทคชั่น"  สิ้นเสียงของเอโมส ก็มีแสงสว่างสีทองอาบร่างของเอโมส แสงนั่นจะทำให้เอโมสใกล้เคียงกับคำว่าอมตะชั่วเวลาไม่กี่วินาที

        "ไร้สาระเอโมส ช่างใช้ไพ่ตายที่มีระยะเวลานิดเดียวได้เปล่าประโยชน์จริงๆ"  เอ็กเตอร์ยั้งมือ ยังไม่หวดพลองยักษ์ลงใส่คู่ต่อสู้เพราะรู้ดีว่าระหว่างที่เอโมสใช้ท่านี้จะไม่มีใครทำอะไรตัวเค้าได้ เพียงแต่รอแค่ไม่นานเอโมสก็จะหมดพลังไปเอง ถึงตอนนั้นเอ็กเตอร์หวังจะหวดให้เอโมสตายคามือเลยทีเดียว
เพราะพลองทองขยายใหญ่มากทำให้เอ็กเตอร์ขยับหนีได้ไม่ถนัดนัก
       
        "โทสะบังตาท่านหมดแล้วเอ็กเตอร์ แม้ท่านจะแยกได้เป็นพันร่างแต่ท่านก็สู้อยู่คนเดียว ถึงท่านจะเห็นว่าข้าสู้อยู่คนเดียวแต่เปล่าเลย ข้าสู้พร้อมๆกับคาร์เทและยอนฮวาตั้งหาก"  เอโมสกล่าวเมื่อเค้าเข้าถึงตัวเอ็กเตอร์ได้

        "เปรี้ยง!!!!!!! ตูมมมม!!!!"  พริบตาเดียวก็มีสายฟ้าขนาดยักษ์ผ่าลงมาที่ตัวของเอโมสอย่างแรง ความแรงของสายฟ้าไม่อาจทำอะไรเอโมสที่อยู่ในสภาวะ" ก็อดโปรเทคชั่น" ได้ แต่เอ็กเตอร์ที่อยู่ติดๆกับเอโมสนั้นได้รับผลกระทบอย่างเต็มที่

        "อ๊ากกกกกกก!!!"  เอ็กเตอร์โดนสายฟ้าฟาดเค้าไปเต็มที่ เนื้อตัวลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง แต่ไม่นานนักสายฝนก็ช่วยดับเปลวเพลิงบนตัวของเอ็กเตอร์ เค้านอนแน่นิ่งไม่ขยับใดๆอีก พลองทองยักษ์หดตัวเล็กลงจนเท่ากับขนาดปกติกลิ้งอยู่ข้างๆเค้า การต่อสู้ระหว่างเอ็กเตอร์กับเอโมสจบลงแล้ว

        "คนที่ฝีมือและพลังทัดเทียมกัน ใครมีโทสะมากกว่ามักจะพ่ายแพ้เสมอ คำสอนของท่านข้ายังจำได้ดี"  เอโมสพูดถึงคำสอนของเอ็กเตอร์ที่เคยสอนเค้าไว้ "ข้าเสียใจจริงๆ เรื่องของลูกชายท่าน ถ้าข้ามีพลังมากกว่านี้ลูกชายท่านก็คงไม่ต้องตาย"  เอโมสกล่าวขอโทษกับเอ็กเตอร์ที่นอนแน่นิ่ง พิษรอยสักงูเห่าของซาคิวบัสเริ่มกัดกินร่างกายของเค้า

        "อั่ก...อั่ก...หึหึหึ...ความจริงแล้วคนที่ข้าโกรธแค้นมากที่สุดคงเป็นตัวของข้าเอง ที่เลี้ยงเค้ามาไม่ดีพอ เคิกร์เป็นคนยังไงข้าเองที่รู้ดีที่สุด หึหึ ที่ข้าแค้นเจ้ามากคงเป็นเพราะลึกๆแล้วข้าอยากให้เค้าเป็นเหมือนกับเจ้า ข้าคงต้องขอโทษเจ้าเช่นกันเอโมส "  เอ็กเตอร์ในวาระสุดท้ายกล่าวความในใจ "รับนี้ไว้เอโมส มันไม่ใช้ของข้าอีกต่อไปแล้ว "  เอ็กเตอร์ยื่นพลองทองของราชาวานรให้กับเอโมส

        " อยู่กับเอโมสก็อย่าซนนักหล่ะ"  เค้ากล่าวร่ำลาอาวุธคู่ใจเป็นครั้งสุดท้าย

        "รีบไปเถอะ ทางนั้นเงียบไปสักพักแล้ว คาร์เทน่าจะต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า ฝาก.....อั่ก..ขะ...ขอโทษ.นางด้วย"  เอ็กเตอร์กล่าวคำสุดท้ายก่อนหมดลมหายใจ