🧡 XONLY 🧡

(/>   บู๊ซิ่วบุ้นนรีบทรุดเข้ากลางหว่างขาของก๊วยฮู้ ก้มลงบดขยี้ปากงามเชิดของนางด้วยความหื่นกระหาย ลิ้นทั้งคู่ต่างดุนดันกันอย่างเร่าร้อน สองมือบีบบี้อยู่ที่กระเปาะนมขาวๆ

   " น้องก๊วยฮู้ น่าเย็ดเหลือเกิน ขอกอกอเย็ดเถอะนะ "

   บู๊ซิ่วบุ้นพูดขึ้นหลังจากถอนจูบจากก๊วยฮู้ เอามือจับท่อนเอ็นจ่อลงตรงปากรูหีของก๊วยฮู้แล้วทิ่มควยเข้าไปกลางร่องแคม
   " โอว...กอกอซิ่วบุ้น อูยส์ "

   ก๊วยฮู้ร้องลั่นยังไม่ทันอนุญาติ ก็โดนศิษย์พี่ชิงลงมือเย็ดซะแล้ว หัวเงี่ยงค่อยแทรกเข้าไปในกลีบเนื้อก๊วยฮู้ทีละนิด ขนาดก๊วยฮู้มีน้ำเสี้ยนออกมาเต็มรูขนาดนั้น ยังรู้สึกเข้ายาก เนื่องเพราะรูหีของนางยังบริสุทธิ์ ไม่เคยมีอะไรใหญ่กว่านิ้วมือแทรกเข้าไปก่อน บัดนี้พึ่งโดนควยของศิษย์พี่ร่วมสำนักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเข้ามาล่วงล้ำรูหีนางเป็นครั้งแรก แม้ของบู๊ซิ่วบุ้นจะไม่ใหญ่มากแต่ถ้าเทียบกับนิ้วมือนางก็ใหญ่กว่าหลายเท่านัก รู้สึกอึดอัดในรูหี เจ็บ ๆคัน อย่างไรก็บอกไม่ถูก

   บู๊ซิ่วบุ้นก็รู้สึกถึงความคับแน่นในรูหีของก๊วยฮู้ คล้ายถูกบีบแน่นราวตอกประตูเข้าไปในเนื้อไม้ ดันไปติดอะไรไม่อาจพาควยเข้าไปชมในส่วนลึกได้สดวกเหมือนกับตอนที่เย็ดอาจารย์อึ้งย้งแม่ของนาง เพราะของอึ้งย้งกระชับแน่นแต่กลับดึงดูดควยวูบๆ เข้าไปโดยง่าย แต่ของก๊วยฮู้กระชับหนีบควยแน่นคล้ายไม่ยอมให้ล่วงล้ำเข้าไป บู๊ซิ่วบุ้นไม่ยอมแพ้ขยับกระดอถอยออกมาแล้วดันเข้าไปเต็มเหนี่ยว

   ครั้งนี้กลับได้ผลเหมือนบักหัวเงี่ยงชนถูกอะไรบางสิ่งแล้วดันทะลุทลวงเข้าไปได้
   " โอยส์.....อา..." เสียงก๊วยฮู้ร้องลั่น เมื่อรู้สึกถึงเยื่อพรหมจารีย์ที่กางกั้นในรูหีของนาง

   บัดนี้ได้ถูกหัวควยบานใหญ่ของศิษย์พี่ในสำนักทลวงเข้ามาจนถูกทำลายขาดผึงออกไปจากรูหีเสียแล้ว เลือดแห่งความบริสุทธิ์ไหลเอ่อออกมาหยดลงบนพื้นเป็นดวงโต บู๊ซิ่วบุ้นค่อยรู้สึกพาควยเข้าไปสดวกขึ้นแต่กระนั้นก็ยังโยกเอวดันควยลำแข็งคืบคลานไปอย่างเชื่องช้า ก๊วยฮู้ดรุณีน้อยแรกรุ่น เพิ่งโดนเย็ดเสียตัวเป็นครั้งแรกกลับมีความอดทนเป็นอย่างยิ่งสกดกั้นความเจ็บปล่อยให้บู๊ซิ่วบุ้นศิษย์ผู้พี่ดำเนินการต่อไม่ช้าไม่นาน ก็สามารถพาควยกระดืบเข้าไปในรูหีก๊วยฮู้ได้จนหมด

   ทางด้านอึ้งย้งตอนนี้กลับถูกนางรัศมีเทวีจับสอดขาประกบหอยรกหมอยของนางเข้ากับหอยขาวเกลี้ยงของนาง ในลักษณะเป็นตัวกากบาทอันเป็นท่าเดียวกับที่นางใช้พิชิตหอยตัวเล็กของก๊วยฮู้ผู้เป็นลูกสาวเมื่อคราที่ผ่านมา ผิดแต่ว่าหอยตัวแม่นี้กลับใหญ่กว่าสมน้ำสมเนื้อกับหอยของนาง นางรัศมีเทวีกระเถิบกระถอยหอยตัวเองเข้าบดขยี้ตีฉิ่งกับหอยขาวเกลี้ยงของอึ้งย้ง

   นางจงใจใช้ขนหมอยบนหอยนางเสียดสีเข้าจงอยติ่งแตดของอึ้งย้งราวกับต้องการบดขยี้ให้แตดหลุดออกมาซะอย่างนั้น
   " โอยส์...อ๊ายส์..สะ เสียว อูยส์ " เสียงอึ้งย้งร้องคร่ำครวญลั่น เมื่อโดนจู่โจมอย่างนั้น

   นางรัศมีเทวีเองก็สุดเสียวเช่นกันและดูเหมือนจะสะใจที่ทำให้อึ้งย้งคร่ำครวญ นางกลับยิ่งลงมือละเลงหอยเข้าบี้หอยอึ้งย้งหนักขึ้นอีก จนปากหอยทั้งคู่ต่างอ้าเผยิบผยาบออกราวกับส่งเสียงพูดคุยกัน

   " โอวววส์.......ซี้ดส์  อู  อูวส์ "

   ตอนนี้กลับเป็นนางรัศมีเทวีต้องร้องเสียงหลงออกมา เมื่ออยู่ๆ หอยของนางคล้ายโดนหอยของอึ้งย้งประกบจูบติดเข้าให้ นางกำลังขยับบดบี้อยู่ดีๆ ตอนนี้กลับคล้ายหอยของนางถูกอึ้งย้งบดขยี้แทน นางรัศมีเทวีพยายามถดถอยหอยตัวเองออกแต่กลับทำไม่ได้ตอนนี้หอยของนางกลับถูกหอยอึ้งย้งดูดติดแน่น

   มิหนำซ้ำอึ้งย้งกลับขึ้นมาส่ายระรัวละเลงหอยบี้แตดของนางแทน
   " โอยส์..โอยส์   อึ้งย้ง ม่วยม่วยคนดี เจ๊เจ๊เสียวยิ่ง "

   นางรัศมีเทวีร้องลั่นกลับเรียกหานับถืออึ้งย้งเป็นม่วยม่วยอย่างลืมตัว แตดของนางคล้ายถูกอึ้งย้งดูดระรัวไม่หยุด นางรัศมีได้แต่งุนงงรู้สึกหอยอึ้งย้งช่างวิเศษกว่าทุกหอยที่นางได้เคยเล่นฉิ่งมา โดยนางรัศมีเทวีหารู้ไม่ว่าอึ้งย้งเพิ่งสำเร็จยอดวิชามาไม่เพียงแต่ดูดตอดควยกับบุรุษเท่านั้น แม้แต่สตรีก็ยังถูกนางใช้หอยดูดได้เช่นกันหากเป็นเมื่อวานศึกครั้งนี้นางรัศมีเทวีคงมีชัยอึ้งย้งแล้ว แต่บัดนี้กาลกลับกันแล้ว

   นางรัศมีเทวีร้องครวญครางระงมลั่น หอยนางคล้ายขมิบน้ำแตกออกมาสี่ครั้งแล้ว แต่อึ้งย้งยังไม่หยุด จนในที่สุดก็ถึงคราที่ต้องสิ้นสุดเมื่อทั้งอึ้งย้งทั้งนางต่างก็ถึงวาระสุดท้ายน้ำหอยแตกออกมาด้วยกันทั้งคู่ ต่างเสร็จสมอารมณ์หมาย ในใจนางรัศมีเทวียอมรับความพ่ายแพ้ต่ออึ้งย้งผู้ยอดเยี่ยมแต่โดยดุษฎี
   
   ในเวลาใกล้ๆกันบู๊ซิ่วบุ้นก็กำลังโหมกระเด้าเข้าใส่ก๊วยฮู้อย่างเต็มที่ ก๊วยฮู้ตอนนี้หายเจ็บแล้วมีแต่ความเสียวเข้ามาแทนที่เมื่อโดนควยศิษย์พี่วิ่งเข้าๆออกในรูอย่างไม่ขาดระยะ แต่ละทีที่ศิษย์พี่ขยับท่อนควยเป็นเสียดสีกับเม็ดแตดกระสันที่อยู่ข้างในทุกครั้งจนก๊วยฮู้บู๊ซิ่วบุ้นต่างทนไม่ไหวถึงจุดกระสันต์น้ำแตกออกมาตามๆกัน
   
   อึ้งย้งกับนางรัศมีนอนพักสักครู่ก็ตื่นขึ้นมา นางรัศมีเทวีรู้สึกติดใจในรสหอยอึ้งย้งเข้าแล้ว และที่น่าประหลาดนางสดชื่นดีอย่างบอกไม่ถูก นางกลับระรี้ระริกเข้ากอดก่ายหมายปะทะกับอึ้งย้งอีกหนแต่คราวนี้นางกลับเต็มไปด้วยความรักใคร่อึ้งย้ง

   เช่นเดียวกับองค์ชายเจอรูดัลที่ตื่นขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉงมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม รู้สึกติดใจในรสสวาทของอึ้งย้ง ประเภทหลงรูกู่ไม่กลับเสียแล้วจึงลุกขึ้นเดินหาอึ้งย้งเพื่อจะให้นางมาเย็ดกันต่อ พบอึ้งย้งกันนางรัศมีเทวีกำลังนอนกอดก่ายกันอยู่ องค์ชายเจอรูดัลจึงเดินเข้าไปร่วมวงไพบูลย์ด้วยอีกคน องค์ชายเจอรูดัลเอามือสกิดนางรัศมีเทวีเบาๆ นางรัศมีเทวีหันมาเห็นกลับลุกขึ้นมาโผกอดองค์ชายเจอรูดัลคราหนึ่ง ก่อนที่นางจะเปิดทางให้องค์ชายเจอรูดัลเข้ามาแทรกที่กลางตัวอึ้งย้งแทนนาง

   พร้อมกับช่วยจับลำควยของเขาเข้าจ่อกับรูหีขาวหมดจรดของอึ้งย้ง ที่ใกล้ๆกันตอนนี้ก๊วยฮู้ก็เริ่มครางอีกหน เพราะตอนนี้บู๊ตงยู้กลับเข้ามาเสียบเสยท่อนกระดอเข้ารูหีน้อยๆของนางแทนตี๋ต๋มันแล้ว ใบหน้าสคราญของก๊วยฮู้ถูกบู๊ตงยู้ระดมจูบไม่หยุดพร้อมกับเบื้องล่างบู๊ตงยู้ก็กระเด้าควยเข้ารูหีก๊วยฮู้ไม่หยุดเช่นกัน แต่ละทีกระเด้าหนักๆ เสียงดัง ปั๊ก ๆ ๆ ไม่หยุด

   ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าบู๊คนน้องเสียอีก เนื่องเพราะบู๊ตงยู้เองก็หลงรักก๊วยฮู้คนสวยเช่นกัน พอพบว่าตี๋ตี๋มันเล่นชิงเจาะไข่แดงก๊วยฮู้ตัดหน้ามันไปก่อนคล้ายไม่พอใจยิ่ง พอได้โอกาสตี๋ตี๋มันเสร็จไป มันจึงเข้ามาแทนที่กระเด้าซอยเย็ดก๊วยฮู้หนักๆเอาเช่นนี้  แต่ก๊วยฮู้กลับรู้สึกพอใจ คล้ายได้รับการเติมเต็มจากที่บู๊ซิ่วบุ้นขาดไป ยกมือคว้ากอดศิษย์พี่คนโตแน่นพร้อมกับยกขาขึ้นกวัดก่ายบนก้นของบู๊ตงยู้ มองเห็นขาก๊วยฮู้แกว่งไกวไปมาเมื่อโดนกระเด้าแต่ละครั้ง

   ส่วนทางด้านอึ้งย้งตอนนี้กำลังโดนองค์ชายเจอรูดัลขย่มเย็ดอยู่อย่างเมามัน อยากจะร้องออกมาดังๆ แต่ก็ติดที่นางรัศมีเทวีเอาหอยนางมาปิดปากของตนไว้ อึ้งย้งจึงได้แต่อ้าปากงับหีนางรัศมีเทวีพร้อมกับเอาลิ้นฉกจงอยแตดนางแทน ส่วนนางรัศมีเทวีโดนอึ้งย้งเลียแตดก็ได้แต่ร้อง ฮูวส์ ในลำคอเท่านั้น เพราะตอนนี้ปากนางก็ประกบจูบอยู่กับเจอรูดัลอย่างดูดดื่ม องค์ชายเจอรูดัลยิ่งเย็ดยิ่งแรงเช่นเดียวกับนางรัศมีเทวียิ่งบดเบียดเนินโคกตัวเองเข้าใส่อึ้งย้งไม่หยุด

   จนอึ้งย้งแทบจะหายใจไม่ออกเพราะเนินโคกสวาทนางรัศมีเทวีอัดเข้ามาแทบปิดจมูกอึ้งย้งขนหมอยนางรัศมีเทวีชอนไชเข้ารูจมูกอึ้งย้งตลอด ยังดีที่นางรัศมีเทวีน้ำแตกซ่าออกมาก่อนจึงลุกขึ้น แต่กลับลงไปจูบปากระรัวลิ้นพัวพันกับปากอึ้งย้ง ก่อนค่อยเลื่อนลงไปดูดเต้านมขาวอวบสลับกันไปมาทั้งบีบบี้นมให้อึ้งย้งไม่หยุด อึ้งย้งเล่นโดนรุมจากชายหญิงเช่นนี้ รู้สึกเสียวซ่านเป็นทวีคูณจำต้องแตกน้ำทะเล็ดออกมาบ้าง

   นางรัศมีเทวีเห็นเช่นนั้นจึงขอเปลี่ยนที่กับอึ้งย้งบ้าง อึ้งย้งเองความจริงยังอยากที่โดนเย็ดต่อแต่จำใจหลีกทางให้นางรัศมีเทวี แต่แทนที่นางรัศมีเทวีจะนอนให้องค์ชายเจอรูดัลเย็ดอยู่ตรงนั้นนางกลับเสนอให้องค์ชายเจอรูดัลเล่นท่าลิงอุ้มแตงพานางเย็ดทัศนาจรรอบเกาะดอกท้อแบบอึ้งย้งเมื่อตอนหัวค่ำบ้าง องค์ชายเจอรูดัลไม่ขัดเพราะอยากจะทดสอบกำลังของตัวเองว่าฟื้นคืนมามากแค่ไหน จึงจับนางนางรัศมีเทวีเข้าสะเอวกระโดดโลดเต้นเย็ดไปตามยอดไม้หายไป

   อึ้งย้งเลยเหมือนถูกแย่งของเล่นไปต่อหน้า หันไปดูเห็นทั้งก๊วยฮู้ทั้งลูกศิษย์นางทั้งสองต่างนอนระทวยกันอยู่ใกล้ ด้วยสัญชาติญาณความเป็นห่วง อึ้งย้งเลยตรงเข้าไปหาลูกสาว ก๊วยฮู้เห็นมารดามาหากลับกอดซบกับอึ้งย้ง อึ้งย้งเอามือไปจับโยนีน้อยของก๊วยฮู้ซึ่งบัดนี้บวมแดงอ้าเผยิบๆ ก๊วยฮู้ครางซี้ดส์ออกมานิดหนึ่ง ด้วยความเจ็บๆคันๆ เพราะเพิ่งโดนลูกศิษย์อึ้งย้งทั้งคนเล็กคนโตถลุงมาหมาดๆ 

   อึ้งย้งเห็นเช่นนั้นกลับนอนลงกอดลูกสาวของนาง พลางเอามือลูบใบหน้าก๊วยฮู้อย่างเอ็นดู พลางปลอบโยนจะช่วยรักษาอาการเจ็บให้ อึ้งย้งกระซิบข้างหูเผยเคล็ดวิชาที่นางค้นพบแก่ก๊วยฮู้ แม้ก๊วยฮู้จะไม่มีหัวสมองเทียบเท่าอึ้งย้งแต่นางก็มีความชาญฉลาดอยู่บ้างแค่ฟังสองสามหน ก๊วยฮู้ก็สามารถฝึกขั้นพื้นฐานออกมาลดอาการเจ็บหายเป็นปลิดพริ้ง รูหีกลับปรับคืนสภาพกลับมาดังเดิม เพียงแต่ยังไม่สามารถใช้วิชาดูดคืนพลังได้

   เพียงเท่านี้ก๊วยฮู้ก็รู้สึกมหัศจรรย์ยิ่งนัก สองพี่น้องที่ลอบชมอยู่ข้างๆก็พลอยมหัศจรรย์ไปด้วย อึ้งย้งให้ก๊วยฮู้นอนพักสักครู่ ส่วนนางยังคงต้องมีเรื่องที่จะต้องจัดการกับสองพี่น้องคู่นี้ต่อ

( เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไปในตอนนี้ คงต้องแล้วแต่ท่านผู้อ่านไปแต่งเติมจินตนาการต่อ เพราะทั้งหมดคงเย็ดกันไม่รู้จักเหนื่อยหากอึ้งย้งยังใช้วิชานี้ไม่เลิก ผู้เขียนจะตายเสียก่อนที่จะเขียนเรื่องนี้จบลงได้ )

   ฝ่ายองค์ชายเจอรูดัลพานางรัศมีเทวีไปเย็ดทัศนาจรรอบค่ายกลแล้วพากันกลับมา ค่อยมีสติขึ้นเพราะเมื่อห่างไกลออกไปก็ไม่ได้ต้องตกอยู่ในอำนาจยากระตุ้นราคะมอมประสาทที่อยู่ในบริเวณนั้นแล้ว ตอนนี้กองไฟใกล้มอดลงเต็มที ตัวยาเริ่มเสื่อมฤทธิ์แล้ว ขอบฟ้าใกล้สว่างเต็มทีคะเนเวลาประมาณตีสี่กว่า

   " โอ....นี่พวกเรามาเหลวไหลไยกัน หมดกันทั้งอึ้งย้งทั้งก๊วยฮู้ ข้าอุตส่าห์คิดแผนการณ์แทบตายกว่าจะได้เย็ดอึ้งย้ง สุดท้ายเจ้าสองตัวนั่นกลับมาชุบมือเปิบไป "

   องค์ชายเจอรูดัลพูดขึ้นขณะกลับมาเห็นสองพี่น้องกำลังแข่งกันเย็ดทั้งอึ้งย้งทั้งก๊วยฮู้โดนเย็ดอยู่เคียงข้างกันก็คล้ายแข่งกันร้องส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันระงม

   " คิก คิก ช่างมันเถอะ ยังไงต่อไปเรื่องนี้ก็เหมือนกับไม่เคยเกิดขึ้น ว่าแต่ท่านพี่ได้พลังกลับคืนมาหมดหรือไม่ "
   " ข้าได้คืนมาเพียงเจ็ดส่วน ส่วนที่เหลือคิดว่าให้เป็นของขวัญแก่อึ้งย้งไปแล้วกัน "
   " เช่นนี้เป็นว่าหากชิงชัยระหว่างห้ายอดฝีมือท่านกลับจะอ่อนด้อยที่สุดนะสิ "
   " อืม ..ไม่เพียงแต่ห้ายอดฝีมือแม้แต่ จิวแป๊ะทง ในตอนนี้เราก็อาจสู้ไม่ได้ แต่เฉพาะด้านกำลังภายในเท่านั้น เราคงต้องเสียเวลาอีกสองสามปีจึงทัดเทียมเหมือนเดิม นอกจากมีตัวยาวิเศษเช่น บัวหิมะพันปี หรือสัตว์วิเศษ มาทำให้เราเพิ่มกำลังภายในได้เร็วขึ้น "

   องค์ชายเจอรูดัลหยุดพูดนิดหนึ่งก่อนกล่าวต่อ
   " เฮ้อ....เป็นเพราะเจ้าคนเดียวที่โปรยยากระตุ้นราคะมอมประสาทถึงเป็นเช่นนี้ "

   นางรัศมีเทวีวางหน้าเฉยไม่พูดต่อ
   " นี่ใกล้สว่างเต็มทนแล้ว มาจัดการตามแผนให้เสร็จเถอะเรื่องจะได้จบสักที "

   ว่าแล้วองค์ชายเจอรูดัลก็ชี้มือให้นางรัศมีเทวีไปจัดการกับสองพี่น้องตระกูลบู๊ส่วนอึ้งย้งเขาจะเป็นผู้จัดการเอง
ทั้งองค์ชายเจอรูดัลและนางรัศมีเทวีต่างเดินเข้าไปหาทั้งหมด องค์ชายเจอรูดัลดึงตัวบู๊ซิ่วบุ้น ที่กำลังเสร็จสมอารมณ์หมายออกจากตัวอึ้งย้ง ข้างฝ่ายองค์ชายเจอรูดัลกลับไปนั่งแทรกกลางอยู่หว่างขาอึ้งย้งแทน มองไปทางนางรัศมีเทวีตอนนี้กลับเห็นทั้งสองพี่น้องและก๊วยฮู้รุมกันนัวเนียอยู่กลับนาง อึ้งย้งปรือตาขึ้นมาเห็นองค์ชายเจอรูดัลอยู่ตรงหน้า

   กำลังแย้มยิ้มให้ทั้งนี้เพราะนางยังถูกตัวยากระตุ้นราคะมอมประสาทเข้าครอบงำอยู่
   " โอ...ท่านกลับมาแล้วหรือ คืนนี้ข้ารู้สึกสนุกที่สุดในชีวิตเลย"

   อึ้งย้งพูดพร่ำเพ้อขึ้น อีกครั้งที่อึ้งย้งกลับเห็นองค์ชายเจอรูดัลกลับเป็นอึ้งเอี้ยะซือ
   " เอ๊ะ ท่านเจอรูดัล บิดาท่าน ท่านแท้จริงคือบิดาใช่ไหม "

   อึ้งย้งร้องถาม แต่องค์ชายเจอรูดัลไม่ตอบคำ อึ้งย้งมองเห็นอึ้งเอี้ยะซือบิดานางก้มลงจูบบนหน้าผากนางอย่างรักใคร่ อึ้งย้งยกมือขึ้นคว้ากอดอึ้งเอี้ยะซือไว้ แต่เหมือนคว้าเข้ากับอากาศธาตุ อึ้งย้งพยายามยกมือขึ้นไขว่คว้าใหม่ แต่ทุกครั้งก็เหมือนกับคว้าอากาศทุกครั้ง นางนึกแปลกใจไฉนเป็นเช่นนี้

   " เดี๋ยวก่อน บิดา เอ๊ะ ท่านเจอรูดัล ร่างกายท่านทำไมเป็นเช่นนี้ "

   อ้งย้งส่งเสียงเรียก แต่ดูเหมือนร่างกายขององค์ชายเจอรูดัลตอนนี้กลับเบาบางแทบจางลงคล้ายเป็นกลุ่มหมอกที่กำลังสลายไปก็ไม่ปาน

   " เดี๋ยวก่อนท่าน อย่าเพิ่งหายไป อย่าเพิ่งหายไป  โอ..."

   อึ้งย้งคล้ายร้องเรียกเสียงหลง สดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมา กลับพบแสงสว่างชอนไชเข้านาง จนต้องหลับตาลงอีกครา พอลืมตาขึ้นมากลับพบว่านี่เป็นเวลาของวันใหม่ พลางคำนึงในใจ

   " สว่างแล้วหรือ "

   อึ้งย้งเริ่มพลิกกายบิดขี้เกียจรู้สึกเหมือนนอนบนที่นอนอ่อนนุ่มไม่คล้ายกับนอนบนพื้นดินในค่ายกลเกาะดอกท้อ ถึงตอนนี้อึ้งย้งจึงงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นอีกครามองไปรอบๆ ความรู้สึกเริ่มกระจ่างขึ้นแล้วว่าบัดนี้ที่นางนอนอยู่ไม่ใช่ค่ายกลดอกท้อแล้ว แต่เป็นห้องนอนของนางเอง

   " เอ๊ะ ไฉนเราจึงกลับมาที่ห้องนอนได้ แล้วพี่ก๊วยเจ๋งละ และทุกคนหายไปไหนกันหมด "

   อึ้งย้งค่อยลุกขึ้นนั่ง มองเห็นตัวเองคงสวมเสื้อนอนเมื่อค่ำคืนวาน
   " องค์ชายเจอรูดัล ยอดยุทธพิศวาส หรือเราจะฝันไป "

  อึ้งย้งยังคงสับสนกับเหตุการณ์เมื่อคืน หยิบเอาเสื้อคลุมที่แขวนไว้ขึ้นสวมใส่เปิดประตูห้องนนอนเดินออกไปยังห้องโถง พลันพบชายผู้หนึ่งสวมเสื้อขาวสะอาดเอามือไพล่หลังอยู่ มองเพียงแวบแรกแม้จะเป็นเพียงด้านหลังอึ้งย้งก็จดจำได้ดีว่าเป็นผู้ใดจึงส่งเสียงเรียกออกไป

   " อา บิดาท่านมาแต่เมื่อใด "

   อึ้งเอี้ยะซือค่อยหันกายกลับมาส่งเสียงตอบ
   " ข้ามาได้สักครู่ใหญ่แล้ว ไฉนวันนี้เจ้าจึงตื่นสายยิ่ง "

   อึ้งย้งมองดูอึ้งเอี้ยะซือผู้เป็นบิดานาง มองเห็นใบหน้าซูบขาวมีริ้วรอยเหี่ยวย่นราวกับชราภาพลงไปกว่าตอนที่ท่านออกจากเกาะดอกท้อไป และดูเหมือนท่านผู้เฒ่าจะอิดโรยอ่อนล้าเป็นอย่างยิ่ง คล้ายสภาพเดียวกับองค์ชายเจอรูดัลที่โดนดูดพลังจนต้องแปลงร่างมาเป็นอึ้งเอี้ยะซือตบตานางเอาตัวรอด ตามที่นางฝันเมื่อคืนไม่ผิด

   " อา..บิดาท่านไปที่ใดมา ทำไม..ดูท่านเหนื่อยล้า และ..ดูชราภาพลงไป "

   คำว่าชราภาพลงไปอึ้งย้งกลับพูดอย่างแผ่วเบา แม้กระนั้นอึ้งเอี้ยะซือก็ได้ยินแต่กลับแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา
   " คนเราเมื่อถึงเวลาก็ย่อมต้องชราภาพลงไปตามกาลเวลาด้วยกันทุกคน จะมีใครหลีกเลี่ยงได้เล่า "
   " เออ..บิดาท่านเห็นพี่ก๊วยเจ๋งหรือไม่ "
   " ข้าสวนทางกับไอ้ซื่อบื้อกับคนรับใช้ ดูเหมือนมันจะรีบไปเอาเสบียงที่ท่าเรือ "   
   " ไปเอาเสบียงหรือ   ก็ข้ากับพี่ก๊วยเจ๋งก็ไปเอามาเมื่อวานแล้วนี่นา "

   อึ้งย้งเดินตรงไปเปิดดูที่ห้องเก็บของพบตะกร้าชลอมใส่ข้าวของเครื่องใช้วางอยู่
   " ก็นี่ไง ข้ากับพี่ก๊วยเจ๋งให้คนใช้ขนมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี้ "

   อึ้งย้งชี้ไปที่ของใช้ต่างๆในห้องเก็บของให้อึ้งเอี้ยะซือดู
   " เหลวไหล ของพวกนี้เป็นข้าต่างหากที่สั่งให้คนรับใช้นำมาเก็บไว้เมื่อสักครู่ "
   " อ้าวแล้วอย่างงั้นพี่ก๊วยเจ๋ง จะไปที่ท่าเรือทำไมอีก "
   " ก็ไอ้บื้อนั้นมันดันตื่นสายเช่นเดียวกับเจ้า แล้วก็รีบผลุนผลันออกไปไม่ถามข้าสักคำ ข้าเลยปล่อยให้มันไปเก้อ ก็เล่นตื่นซะสายโด่งขนาดนี้หากข้าไม่มามีหวังอดกันเป็นเดือน มีหรือคนเรือที่ไหนจะคอยพวกเจ้า "
   " หา...ข้าวของพวกนี้เป็นบิดา นำมาจริงๆหรือ "
   " อืม...ข้ารู้สึกเหนื่อยขอไปพักผ่อนก่อนดีกว่า "

   ว่าแล้วอึ้งเอี้ยะซือก็หันกายหมายจากไป อึ้งย้งได้แต่งุนงงอยู่สักพัก ค่อยตัดสินส่งเสียงเรียก
   " บิดา เดี๋ยวก่อน ข้ามีอะไรจะถาม "

   อึ้งเอี้ยะซือชะงักร่างหันกลับมา ขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย อึ้งย้งคล้ายรวบรวมความกล้าขึ้นจึงถามบิดาออกไป
   " บิดา ท่านเคยได้ยินเรื่องยอดยุทธพิศวาสหรือไม่ "
   " ยอดยุทธพิศวาส "

   อึ้งเอี้ยะซือทวนคำตีหน้าสงสัย ย้อนถามกลับไป
   " ยอดยุทธพิศวาสอันใด เจ้าเอาชื่อนี้มาจากไหน "

   อึ้งย้งหยุดคิดก่อนรวบรวมความกล้าถามขึ้นไปใหม่
   " เป็นจอมยุทธพี่น้องคู่หนึ่งที่เคยมาอาละวาดตงง้วนเมื่อหลายสิบปีก่อน ขออภัยที่ข้าแอบอ่านในบันทึกลับของบิดา "

   อึ้งเอี้ยะซือพอรับฟังถึงกับหนวดกระดิกตัวสั่นเทิ้มขึ้นมา ผรุสวาทออกไปเสียงลั่น
   " บัดซบ เจ้านี่เหลวไหลยิ่ง กล้าแอบอ่านบันทึกของข้า "

   อึ้งย้งเห็นบิดาโกรธถึงกับหน้าถอดสีตกใจรีบย่อกายคำนับ
   " ขออภัยท่าน บิดาข้า.....ข้ามิได้เจตนา "
   " เจ้าสามหาวพูดจาพร่ำเพ้อเหลวไหลยิ่ง ในใต้หล้าไหนเลยจะมีชื่อจอมยุทธชื่อประหลาดอะไรนั่น เป็นเพราะพวกเจ้าหมกมุ่นในกามารมย์ซะมากกว่า ตอนข้าไม่อยู่คงจะล่อกามากันเสียเพลิดเพลิน จนตื่นกันซะสายโด่งเช่นนี้ นี่ข้าว่าจะไม่ว่าพวกเจ้าแต่มันอดไม่ได้ "

   อึ้งเอี้ยะซือโมโหสบถด่าลูกสาวเสียยาว อึ้งย้งได้แต่ก้มตาทำตาแดงๆ เผลอกัดริมฝีปากตัวเองยกเท้าขยี้พื้นไปมาอันเป็นบุคคลิกของนางเวลาที่โดนบิดาดุ อึ้งเอี้ยะซือมองเห็นอากัปกริยาของบุตรสาวแสดงออกก็ค่อยคลายโมโห นึกเอ็นดูในใจเพราะบุตรสาวของตนแม้เวลาจะนานเท่าใดจนนางเติบใหญ่เป็นแม่คนแล้ว แต่ในสายตาของท่านผู้เฒ่ายังคงรู้สึกว่านางเป็นเด็กน้อยที่น่ารักน่าเอ็นดูสำหรับตนอยู่เสมอ

   อี้งเอี้ยะซือเดินตรงเข้าไปกอดลูกสาวที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่ข้างหน้า อึ้งย้งตอนแรกรู้สึกตกใจเพราะนับเป็นเวลาหลายปีแล้วที่นางไม่ได้ถูกบิดากอดเช่นนี้ อึ้งย้งรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดเอาศรีษะซบกับอกบิดา

   " ดูเจ้าซิ โตจนแม่คนแล้วยังแง่งอนไม่เปลี่ยน "

   อึ้งเอี้ยะซือกล่าวพลางเอามือลูบศรีษะบุตรสาว
   " สามีเจ้าแม้มันจะซื่อบื้อไปหน่อย แต่มันก็ดีต่อเจ้ามากนะ เจ้าเลือกสามีไม่ผิดแล้ว "

   อึ้งย้งรับฟังถึงกับเงยหน้าขึ้นถามอย่างประหลาดใจ
   " เอ๊ะ ทำไมจู่ๆบิดาถึงได้กล่าวเช่นนี้เล่า "
   " ไม่มีอันใด สายแล้วเจ้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเถอะ ข้าก็จะขอไปพักผ่อนก่อนละ "

   อึ้งย้งเฝ้ามองดูบิดาเดินจากไป แต่ในใจกลับอดคิดถึงองค์ชายเจอรูดัลในฝันไม่ได้ นางมัวแต่ครุ่นคิดจนไม่รู้ว่าพาตัวเองเข้ามาในห้องน้ำตั้งแต่เมื่อใด อึ้งย้งตระเตรียมน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายเสร็จจึงถอดเสื้อคลุมออก

   " ตัวเราช่างเหลวไหลแท้ ฝันบ้าบอจนคิดเป็นจริงจังไปได้ "

   อึ้งย้งคำนึงขึ้น เอามือลูบคลำบนเสื้อคลุมที่แขวนไว้
   " เอ๊...เมื่อคืนก่อนนอน เราใส่เสื้อคลุมลายดอกโบตั๋นนี่ แต่ตัวนี้ไม่ใช่...."

   อึ้งย้งคล้ายพบสิ่งผิดสังเกตุ รีบถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกอย่างรวดเร็วจนหมดสิ้น เมื่อนางมองลงไปบนเนินโคกหว่างขาของตัวเอง นางต้องตลึงพรึงเพริศขึ้นอีกครา เมื่อพบว่าเนินโคกนางกลับขาวเกลี้ยงหมดจด เส้นหมอยที่เคยประดับอยู่ที่เนินนูนบัดนี้กลับอันตธานหายไปจนหมดสิ้น ไม่มีเหลือเลยสักเส้นเดียว

...........................................................

   อีกด้านหนึ่งของเกาะดอกท้อ
   " อู้ฮู้ ....น้ำตกที่นี้สวยจัง ข้าไม่ยักรู้มาก่อนว่าบนเกาะดอกท้อจะมีน้ำตกสวยแบบนี้ "

   เสียงก๊วยฮู้ ร้องขึ้นอย่างดีใจ ที่สองพี่น้องตระกูลบู๊พามาที่น้ำตกแห่งนี้
   " แต่ เอ..ทำไม ข้ากลับรู้สึกเหมือนกับว่า เคยมาที่นี้มาก่อนแล้ว "

   ก๊วยฮู้คล้ายรำพึงขึ้น สองพี่น้องตระกูลบู๊ที่ยืนอยู่ข้างหลังก็มองดูธารน้ำตกคล้ายครุ่นคิดตาม บังเอิญบู๊ซิ่วบุ้นเอามือสอดไปในอกเสื้อสัมผัสถูกวัตถุอันหนึ่งข้างใน พอหยิบออกมาพบว่าเป็นกระบี่สั้นที่พกติดตัวนั้นเอง บู๊ตงยู้มองเห็นจึงหันไปสบสายตากับบู๊ซิ่วบุ้นคล้ายคิดอะไรในสิ่งเดียวกันได้ จึงยกมือส่งสัญญาณให้ตี้ตี๋มันเก็บกระบี่สั้นไว้ในอกเสื้อตามเดิมก่อน

................................................

   ไกลออกยังกลางท้องทะเล มีเรือลำใหญ่ลำหนึ่งกำลังมุ่งหน้าออกไปจากแดนตงง้วนแต่ไม่ทราบว่าจะไปที่ใด บนหัวเรือกลับมีชายชุดขาวยืนอยู่ตามลำพัง มองไปกลับคลับคล้ายคลับครานางรัศมีเทวีที่ปลอมเป็นชายในฝันของอึ้งย้งหลายส่วน

..........................................................

   บทส่งท้าย

   เวลาผ่านไปอึ้งย้งก็ยังคงไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความจริงหรือความฝันกันแน่ เพราะทุกคนดูเหมือนจะจำอะไรไม่ได้ ประกอบกับมีเรื่องวุ่นวายหลายอย่างเข้ามาจนนางไม่มีเวลาที่จะค้นหาความจริง แต่นับจากนั้นเป็นต้นมาก็ไม่เคยปรากฎว่ามียอดยุทธพิศวาสเข้ามาในดินแดนตงง้วนอีกเลย แต่มีเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับอึ้งย้งคือ อีกสามเดือนต่อมา อึ้งย้งก็พบว่าตัวนางได้ตั้งครรภ์ขึ้นมาอีกครั้ง

   นับจากคืนนั้นมาได้สามเดือนพอดี ทั้งที่หลังจากมีก๊วยฮู้แล้วเวลาห่างไปตั้งสิบกว่าปีนางจึงมีครรภ์ขึ้น  ต่อมาจึงให้กำเนิดบุตรแฝด เป็นหญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง บุตรชายตั้งชื่อว่าก๊วยพู้ลู้ ส่วนบุตสาวให้ชื่อว่า ก๊วยเซียง บุตรชายนางกลับโง่เขลาเหมือนก๊วยเจ๋ง ส่วนบุตรสาวนางกลับเฉลียวฉลาดเช่นนางแต่กลับมีอุปนิสัยคล้ายคลึงกลับอึ้งเอี้ยะซือเป็นอย่างยิ่ง

   ยิ่งนานวันก๊วยเซียงก็ยิ่งคล้ายกับอึ้งเอี้ยะซือผู้เป็นปู่ จึงทำให้ท่านผู้เฒ่ารักใคร่เอ็นดูก๊วยเซียงเป็นอย่างมาก จนก๊วยฮู้เกิดความอิจฉาอดกระแหนะกระแหน่ขึ้นมาไม่ได้ว่า ก๊วยเซียงน่าจะเป็นบุตรสาวของท่านปู่อึ้งเอี้ยะซือมากกว่า พร้อมกับตั้งฉายาให้กับน้องสาวของนางว่า ภูตบรูพาน้อย อึ้งย้งและอึ้งเอี้ยะซือได้ยินถึงกับสดุ้งในใจ แต่ทุกคนต่างเห็นเป็นเรื่องสนุกและชอบใจจึงเรียกตามก๊วยฮู้

   ภายหลังอึ้งเอี้ยะซือก็ดูเหมือนกับพอใจฉายาที่ทุกคนเรียกก๊วยเซียงหลานรักสุดโปรด ก๊วยเซียงจึงได้ฉายาว่าภูตบูรพาน้อยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

...................................................

   ภาคผนวก เป็นส่วนที่ผู้เขียนลังเลว่าจะนำมาลงดีหรือไม่ เพราะคิดว่าถึงไม่นำมาลงก็คงไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องเสียหายไป แต่มีคนสอบถามถึงข้อความส่วนที่ขาดนั้นคืออะไร ผู้เขียนจึงนำมาแสดงเพิ่มให้ใหม่

ข้อความส่วนที่ขาดไปคือ....