🧡 XONLY 🧡

คุยก่อนอ่าน

หลังจากหายไปนาน กลับมาลงงานอีกครั้งก็ยังได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น
ส่วนหนึ่งคงจะมาจากการซ่อนข้อความ ^^ จริงๆไม่ได้ตั้งใจ มันติดมาเวปเดิม เลยได้เห็นรีพลายแปลกๆ
ทั้ง อีโม ตอบมักง่าย อวดรู้ อวดรสนิยมว่าไม่ใช่แนว (แต่ยังมาเปิดอ่าน)ก็ตามสบายครับ
ที่นี่มีกฏ มีแอดมินดูแล ทำผิดเดี๋ยวเขาก็แบนเอง รอไม่นาน....

ผลงานเรื่องนี้เป็นงานเก่าๆมากๆในยุคแรกๆของผม ประมาณ ปี 53-54 ไปนั่งเปิดไฟร์เจอเลยเอามาแบ่งปัน
เป็นแนวแฟนตาซี ก็หวังมาให้แฟนๆที่ติดตามอ่าน Loso อ่านฆ่าเวลาระหว่างรอเล่ม 3 สำนวนอาจจะขาดๆเกินๆ
เนื้อเรื่องอาจจะติดๆขัดๆ ก็ต้องขออภัยด้วย เพราะเป็นผลงานยุคแรกๆ  อ่านกันให้สนุกและพบกันในตอนต่อไป

ด้วยไมตรีจิต นีโอ

..........................................................................
กดอ่านก่อนอ่านผลงาน  คุณ นีโอ (/>


ทรามวัยกายสิทธิ์ (Sex With Angel.)

ตอนที่ ๑

ใจกลางเมืองหลวงของสยามประเทศอันเป็นที่ตั้งของคอนโดที่มีราคาแพงที่สุดในประเทศเลยก็ว่าได้ ซึ่งมีดีไซน์เด่นแบบ โพส โมเดิร์นที่เป็นเอกลักษณ์ ประกอบกับตั้งอยู่ใจกลางเมืองแวดล้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่า คอนโดแห่งนี้จะมีประชากรระดับใดของประเทศจับจองพักอาศัยอยู่ ภายในคอนโดชั้นที่ ๓๒ ชั้นที่สูงที่สุด ซึ่งห้องพักสุดหรูบนชั้นนี้ที่มีไม่กี่ห้อง ภายในห้องนอนกว้างบนเตียงขนาดใหญ่หนานุ่มมีสองร่างของชายและหญิงคู่หนึ่งกำลังแสดงบทรักอันเร่าร้อนทั้งรุกและรับกันอย่างเข้าขาสมกับเป็นผู้ช่ำชองในเชิงกามด้วยกันทั้งคู่

"อ้าส์....อ้าส์.....แรงๆค่ะป๋า.....อ้าส์......อ้าส์......"

ร่างบอบบางขาวผ่องที่อยู่ใต้ร่างท้วมหนาส่งเสียงแหบพล่าบอกหนุ่มใหญ่ให้เร่งลีลากระทุ้งท่อนเนื้อใส่ตน ซึ่งหนุ่มใหญ่เองก็ดูจะเข้าใจในความต้องการของหญิงสาวคู่ขา มือสองข้างดึงรั้งสะโพกผายเข้ามาเพื่อจะได้กระทุ้งท่อนเนื้อของตนให้ถนัดและฝังเข้าไปลึกๆ ขณะที่ขาเรียวสวยสองข้างของหญิงสาวก็เกี่ยวกระหวัดรัดเอวหนาๆของเขาอย่างรู้งาน สองมือใหญ่ของชายค่อนข้างสูงวัยค้ำยันตัวเองอยู่ข้างลำตัวของสาวสวยที่นอนอ้าขารับการสอดแทรกแล้ว เขาก็โหมกระแทกแก่นเนื้ออันเขื่องของตนเข้าช่องทางสวรรค์อย่างไม่ยั้ง ...

"โอ้วววว...ป๋าขา..า...า...า....า.....เยี่ยมค่ะ...หญิงใจจะขาดอยู่แล้วว..ว.ว.ว...อ้าส์...แรงๆค่ะ...แรงๆอีกนิดค่ะ...."

เสียงของหญิงสาวร้องบอกขณะห่อปากครวญครางซี๊ดซ๊าด พร้อมแอ่นหลังไม่ติดพื้นเตียง ร่างบางๆเลื่อนขึ้นลงตามแรงกระทุ้งส่งของคู่สวาทที่วัยคราวคุณพ่อ แม้นจะสูงวัยแต่ลีลาโยกเอวและคลึงท่อนเอ็นนั้นระดับซื่อแป๋ ทำเอาสาววัยหลานถึงเพ้อไปกับลีลาสวาทสุขซ่านอย่างถึงใจ สองมือเรียวบีบสองเต้าใหญ่ของตนเพิ่มความกระสันจนปลิ้นไปมา ขณะที่ชายวัยคุณพ่อก็เคล้นแรงกระแทกใส่จนร่างตนสะท้านเหงื่อกาฬไหลอาบกาย ท่าทางของเขาเหนื่อยหอบจนตาลืมแทบไม่ขึ้น

"อ๊ะ...อ๊ะ...โอ๊ว.ว.ว.ว.....ป๋าค่ะ!...หญิงจะไม่ไหวแล้วนะค่ะ....อ๊ะๆๆๆๆๆ....."

ร่างบางแสนเย้ายวนร้องบอกด้วยเสียงกระเส่า ชายวัยคุณพ่อดูจะมีอาการอ่อนล้า

"..................." ป๋าชาติไร้เรี่ยวแรงจะตอบคำถาม มือหนาๆอวบๆจับสองขายาวเรียวพาดที่ไหล่และแก่นกายกระทุ้งใส่ไม่ยั้ง ทุกความเคลื่อนไหว หนักหน่วง ! รุนแรง ! ป่าเถื่อน !

"สะ..สุดยอดไปเลยป๋าขา...า...า....า....า.....อ๊ะๆๆๆๆ....."

หญิงสาวครางดังลั่นกว่าเก่า ท่อนเนื้อผลุบเข้าออกเร็วจี๋ ป๋าชาติกัดฟันกระทุ้งใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย เหงื่อใหลอาบร่างชราและท้วมๆจนชุ่ม ยิ่งหญิงสาวร้องเพราะรัญจวนจิตสาสมในการกระทำของตนก้ยิ่งทำให้เขาฮึกเหิมออกแรงกระทุ้งจนลืมสภาพร่างกายและอายุว่าไม่สามารถหักโหมได้ขนาดนี้

"โอ๊ว.ว.ว.ว...โอ๊ว.ว.ว.ว.ว...โอ๊ว.ว.ว.ว.ว..ว...ป๋าขา....หญิง...หญิง...หญิง...เสร็จแล้วววว..โอ๊ววว..ว.ว.."

หญิงสาวสะคราญร้องเสียงหลง กายกระตุกเฮือกๆเพราะสุขสมในกามาเมื่อถึงฝั่ง ขณะที่ป๋าชาติก็ก้มหน้าก้มตาออกแรงกระแทกชนิดไม่ยอมหายใจเพราะใกล้ถึงเหมือนกัน แกไม่พูดไม่จาใบหน้าแสดงอาการล้าเต็มที่ รูจมูกสองข้างบานเข้าออกราวต้องการอากาศไปเลี้ยงปอดอย่างหนัก จนกระทั่งมาถึงเฮือกสุดท้ายแกก็กระทุ้งส่งท้ายหยึกๆก่อนเกร็งไปทั้งตัวพร้อมพ่นน้ำกามร้อนๆราดรดใส่ในโพลงสาวเต็มๆ หญิงสาวผวาร้อนวูบวาบในช่องท้อง ขณะป๋าชาติส่งเสียงครางโหยหวนและทิ้งกายลงทับร่างอวบขาวอย่างสิ้นเรี่ยวแรง เสียงหอบหายใจดังแฮ่กๆ ร่างกายสั่นเทิ้ม

"โอ๊ว..ว.ว..ว.ว.ว.....ฮ๊าต์....ฮ๊าต์...ฮ๊าต์......"

หญิงสาวบีบจมูกคู่นอนเฒ่าอย่างเอ็นดู "เสียงป๋าตอนเสร็จนี่เ ซ๊กซี่เร้าใจหญิงจริงๆ คริ..คริ...คริ..."

"แฮ่..แฮ่กก..ก.ก...แฮ่ก.ก.ก..ก....." ไม่มีคำตอบใดๆจากป๋าชาตินอกจากเสียงหอบ

หญิงสาวลูบไล้ผมบางๆสีดอกเลาบนศีรษะป๋าชาติพลางยิ้มหวานๆให้ "พักสักเดี๋ยวนะป๋า..แล้วเดี๋ยวต่อกันใหม่"

"แฮ่ก.ก.ก.ก.ก...ญะ...หญิง...หญิง!!!!" ไม่ทันตอบ อยู่ๆป๋าชาติก็ร่างกระตุกเฮือกๆ ม่านตาเหลือกค้าง

หญิงสาวมองอย่างตกใจ "ป๋า!~~ ป๋าเป็นอะไรไปเนี๋ย"

"ยา!! ยา!!! ไปเอายามาให้ป๋าที...อ๊าก.ก.ก.ก.ก...."

ร่างท้วมพลิกหงายลงมาจากร่างอวบสะพรั่ง เขานอนตาเหลือกมือเท้าเกร็งร่างกระตุกไม่หยุด หญิงสาวมองอาการของคู่สวาทสูงวัยอย่างตื่นตระหนก เสียงแหกๆขาดห้วงร้องบอกอย่างลำบาก

"ยา...ยา..เร็วๆ...ไปเอายามาให้ป๋า...อยู่บนเคาเตอร์นั่น...เร็ว...เร็วๆๆๆ"

ป๋าชายส่งสายตาไปที่เคาเตอร์ซึ่งมีขวดยาตั้งอยู่

หญิงสาวขยับร่างลงจากเตียงไปอย่างเร่งรีบ "จ๊ะๆๆๆ จ๊ะป๋า.....รอเดี๋ยวนะป๋า...รอเดี๋ยว...หญิงจะไปเอามาให้"

รับปากแล้วร่างสะคราญที่เปลือยเปล่าก็วิ่งตรงไปที่เคาเตอร์ เธอรินน้ำใส่แก้วและเปิดขวดเทยาใส่ฝ่ามือ จากนั้นก็รีบตรงมายังเตียงนอน แต่ทว่าช้าไปเสียแล้ว ร่างของป๋าชาตินอนนิ่งอ้าปากตาค้าง อาการนี้บ่งบอกให้หญิงสาวได้ล่วงรู้ว่า ผู้ชายสูงวัยคนนี้ได้สิ้นใจไปเสียแล้ว หญิงสาวคลายสีหน้าตื่นตระหนกลงและถอนหายใจเบาๆวางแก้วน้ำและยาลงที่โต๊ะไฟหัวเตียง ดวงตากลมสวยฉายแววผิดหวัง

หญิงสาวมองร่างไร้ลมหายใจของชายสูงวัยที่ร่วมสวาทชั่วครู่ราวไว้อาลัยพลางรำพึงเบาๆ

"ไปที่ชอบๆนะป๋า น่าเสียดายจริงๆยังสนุกกันไม่ทันข้ามคืนเลย . .นึกว่าจะมีน้ำอดน้ำทนกว่านี้..."

หญิงสาวคนสวยที่ร้อนแรงเมินร่างคู่สวาทอย่างไม่ใยดี หล่อนเดินตรงไปยังห้องน้ำ เปิดน้ำล้างทำความสะอาดร่างกายอย่างสบายอารมณ์ ไม่ได้รู้สึกตกอกตกใจหรือตื่นเต้นใดๆทั้งๆที่คู่สวาทเพิ่งสิ้นใจไปต่อหน้า ราวกับชินชาต่อความเป็นความตาย หล่อนล้างกายสบายใจแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวพันกายหลวมๆ และเดินมาที่กองเสื้อผ้า
สายตาวูบหนึ่งมองร่างไร้ลมหายใจที่ตาเหลือกโพลง

"ไปก่อนนะป๋า...เด๋วนู๋จะไปหารายใหม่มาแทน คราวหน้าจะหาหนุ่มๆที่อึดๆกว่าป๋าสักหน่อย จะได้ไม่ไปไวอย่างนี้..."

"เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น" เสียงดุๆเอ่ยขึ้นข้างๆ

หญิงสาวชะงักเมื่อมองไปข้างๆเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำท่าทางเคร่งขรึมยืนอยู่ข้างๆ หญิงสาวผงะถอยมายืนห่างๆ พอเห็นอีกฝ่ายชัดเจนสายตา หญิงสาวก็ถอนหายใจ ท่าทางทั้งสองจะคุ้นเคยกันดี

"ท่านเทพนีโอ ท่านมาทำไม?" ถามอย่างประหวั่นใจ

"มหาเทพให้ข้ามาพาตัวเจ้าไปพบ หญิงเทวะนารี" คำตอบนั่นทำเอาหญิงสาวมีสีหน้ากังวล

"ด้วยเรื่องอันใด?" ถามเสียงเรียบๆ และขยับไปหยิบชุดที่มีเพียงยกทรงหนังและกางเกงชั้นในหนังสีขาวซึ่งมีลักษณะเหมือนชุดคอสเพลย์มาสวมใส่โดยไม่ได้สนใจมองคู่สนทนา

ผู้ถูกเรียกว่าเทพนีโอมองร่างสิ้นลมของชายสูงวัยและพูดขึ้น "รายที่ห้าในรอบสองเดือน..."

"มาจดสติถิให้ข้ารึ?" หญิงสาวถามประชด

"หญิงเทวะนารี การบำเพ็ญเพียรของเจ้าหาได้สร้างกุศลใดไม่ มันเป็นการเข่นฆ่าชีวิตมนุษย์มากกว่านะนี่..."

"ข้าเป็นเทพราคะนะ ไม่ใช่เทพคุมกฎสวรรค์อย่างท่านนี่ วันๆเอาแต่เก๊กหน้าเครียดคอยไล่จับผิดคนอื่นๆ"

"ข้ามิอยากโต้เถียงอันใดกับเจ้าหรอก ไปเฝ้ามหาเทพกันเถิด..."

"ข้าไม่อยากไป วานไปทูลท่านว่าข้าติดภารกิจได้ไหม?"

"ท่านมหาเทพสั่งกำชับมา ให้ใช้ทุกวิธีพาตัวเจ้าไป" เสียงนั้นเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้น "ไปกับข้าดีๆ อย่าให้ต้องลงมือ"

"ชริ! เอะอะก็ใช้กำลังบังคับ ถ้าข้าเก็บปราณได้เท่าท่านเมื่อไหร่ ไม่ยอมให้บงการอย่างนี้หรอก..."

เทพหนุ่มนีโอ ไม่สนใจคำแดกดัน เอ่ยเสียงเรียบๆ "ไปกันได้แล้ว อย่ามัวเสียเวลา"

หญิงสาวที่ถูกเรียกขานว่าเทวะนารีแห่งราคะต้องนิ่งฟัง บัญชาแห่งมหาเทพหามีใครขัดได้ แต่ที่หล่อนไม่อยากไปก็เหตุเพราะเมื่อได้พบก็คงจะถูกต่อว่าเรื่องการบำเพ็ญเพียรช่วยเหลือมนุษย์นี่แหล่ะ ขณะที่เทพสาขาอื่นๆต่างช่วยเหลือให้มนุษย์มีความสุขตามหน้าที่จนเหล่ามนุษย์เคารพรักบูชาไม่ขาด แต่หล่อนกลับทำให้มนุษย์หวาดกลัว เพราะหลงในเล่ห์ราคะแล้วมักพบจุดจบที่ไม่ค่อยโสภาเท่าไหร่



ณ สรวงสวรรค์ชั้นฟ้า

"หญิงเทวะนารี ข้าให้เจ้ามีหน้าที่บันดาลให้มนุษย์มีสุขในราคะ ไฉนเจ้าจึ่งไปเริงกามกับมนุษย์และทำให้มนุษย์ต้องตักษัย ตายกันสิบๆคนเยี่ยงนี้"

จริงดั่งคาดมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่นั่งตะวาดเสียงดังใส่นางจนวิมานสะเทือน ทำเอาเหล่าเทวะทั้งหลายที่มาชุมนุมต้องเอามืออุดหู

แต่เทวะนารีตัวการทำท่าไม่รู้ไม่ชี้พลางตอบ "ก็มนุษย์เหล่านั้นปรารถนาในเรือนกายของข้า เพื่อให้เขาสุขสมในกามราคะ และเป็นกุศลเสริมบารมีของข้าน้อย ข้าน้อยก็เลยสงเคราะห์ให้ ส่วนที่พวกเขาหัวใจวายหรือร่างกายขาดน้ำตายไม่ใช่เรื่องที่ข้าน้อยต้องรับรู้นี่ ในเมื่อเป็นสิ่งที่เขาต้องแลกเพื่อความสุขในกามราคะ"

"ฮึ่ม.ม.ม.ม.....ฟังนางพูด...บัดสีจริงๆ" มหาเทพโกรธกริ้วจนเส้นเลือดขึ้นที่หน้าผากปูดโปน พระพักตร์บึ้งตึงน่าหวาดหวั่น "เราอยู่ได้ด้วยความรักของมนุษย์ เรามีพลังเพราะเสียงสวดสรรเสริญจากพวกเขา แต่เจ้า...เจ้าสร้างอารมณ์ตัณหาให้แก่พวกเขาจนหลงใหลในกามราคะ ไม่มาสนใจบูชาพวกเรา  หมกมุ่นคลุ่นคิดแค่เรื่องสืบพันธุ์ จนคนจะล้นโลกแล้ว"

"ท่านมหาเทพเจ้าขา...ข้าน้อยก็ทำตามหน้าที่ไม่ขาดตกนะเจ้าค่ะ เพราะถ้าไม่มีข้าน้อยคอยส่งเสริมกระตุ้นกามราคะของมนุษย์ พวกมนุษย์ก็จะไม่ยอมสืบพันธุ์ แล้วจะสูญพันธุ์กันหมด ห่วงโซ่ธรรมชาติก็จะผิดเพี้ยน ท่านมหาเทพต้องเสียเวลามาปรับระบบใหม่ ข้าน้อยผิดตรงไหน...."

"ฮึ่มม.ม.ม...ไม่น่าให้หญิงไร้เดียงสาเยี่ยงเจ้ารับหน้าที่นี้เลย เจ้ารู้จักความรักบ้างไหม?"

"ไม่เจ้าค่ะ รู้จักแต่ความใคร่ ใครหน้าไหนๆก็มีแต่ความใคร่ ความรักมันแค่คำบังหน้าของความใคร่เท่านั้น"

มหาเทพลุกขึ้นยืนจ้องพระเนตรมายังเทวะนารีแห่งราคะ พระสุรเสียงกังวานรับสั่งขึ้น

"หญิงเทวะนารี เจ้าไม่รู้จักความรัก จึงทำหน้าที่เทพราคะบกพล่อง เจ้ามีอันตรายต่อเทวะและมนุษย์ยิ่งนัก ขืนปล่อยไว้จะสร้างความเดือดร้อนให้มนุษย์และเทวาทั้งหลายต้องมัวเมาในกามตัณหา ข้าจะขอกักขังเจ้าไว้ในนี้" ว่าแล้วก็ชูกระป๋องน้ำอัดลมยี่ห้อดังขึ้นมา "ข้าจะกักขังเจ้าไว้ เพื่อให้สำนึกและคิดหาหนทางช่วยเหลือเหล่ามนุษย์ในเรื่องราคะให้ถูกต้องและมีแนวทางที่สร้างสรรค์ ...."

"อย่านะท่านมหาเทพ จะกักขังข้าน้อยมิได้นะ...แล้วใครจะดูแลด้านราคะหล่ะ?" เทวะนารีหญิงพยายามอุทธรณ์

"มิต้องห่วง ข้าจะมิกักขังเจ้าไปตลอดกาลดอก ข้าจะส่งเจ้ากลับไปไว้ที่เมืองมนุษย์ หากวันใดที่เจ้าถูกปลดปล่อยด้วยชายคนหนึ่ง เจ้าจะต้องคอยรับใช้และช่วยเหลือเขาให้ประสบสุขในความรักและราคะอย่างสร้างสรรค์ ด้วยกุศลกามอันนั้นเจ้าจะได้กลับมาเป็นเทวะนารีดั่งเดิม จงก้มหน้ารับทัณต์ของเจ้าโดยดีเถิด...."

"ไม่เจ้าค่ะ อย่าา..า...า......"

ตรัสจบมหาเทพก็ร่ายเวทย์ ร่างอวบอั๋นของเทวะนารีหญิงถูกดูดเข้าไปในกระป๋องน้ำอัดลม นางพยายามกรีดร้องขอความเมตตาเป็นครั้งสุดท้ายแต่ก็ไร้ผล ที่สุดร่างของนางก็ถูกกักขังในกระป๋องน้ำอัดลมแบบมีที่เปิดฝา เทวะนารีส่ายหน้าทำท่าเศร้าใจที่ถูกกักขังอยู่ในที่แคบๆกว้างแค่ตู้โชว์และเห็นแต่ความมืดมิดรอบๆตัว ฝ่ายมหาเทพมองกระป๋องน้ำอัดลมในมืออย่างพอพระทัย พระองค์ทรงพระสรวลและหันไปหาเทพนีโอ

ดำรัสรับสั่งดังขึ้นพร้อมยื่นกระป๋องนั้นให้ "เทพนีโอ เจ้าจงนำกระป๋องใบนี้ไปเมืองมนุษย์ และวางไว้ที่หน้าร้าน สนามหลวงผับ นางจะได้พบผู้ปลดปล่อยที่นั่น นางจะหลุดพ้นบ่วงบาปหรือเพิ่มบาปขึ้นก็อยู่ที่ตัวนางจะสำนึกหรือไม่เท่านั้น ข้าคงจะเมตตานางไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว"

"ขอรับ...." เทพนีโอรับกระป๋องมาถือและมองอย่างหนักใจ

"ข้าแต่องค์มหาเทพ พระองค์ทรงตรองว่าทางออกนี้เหมาะสมที่สุดแล้วฤา พระเจ้าข้า..."

"นีโอเอ้ย...ถ้าไม่ได้ผลข้าก็จนใจแล้ว...." มหาเทพตรัสอย่างเหนื่อยหน่ายเช่นกัน

"ถ้าศีลธรรมไม่กลับมา โลกาคงวินาศ...."

เทพหนุ่มนีโอกระซิบบอกเบาๆ "ท่านมหาเทพขอรับ ที่พระองค์ตรัสมา ไม่เกี่ยวกันเลยนะ..."

"ฮื่อ..อ....ทำเป็นจ้องจับผิด เดี๋ยวจับใส่กระป๋องคู่กันเลย"

คำพูดดุๆของมหาเทพ ทำเอาเทพหนุ่มรีบกราบทูลลาไปทำตามพระบัญชา


(/ />

มหาวิทยาลัยชื่อดังใจกลางเมืองหลวงซึ่งตั้งอยู่ ข้างๆของห้างสรรพสินค้ามาบุญครอง

บรรยากาศขณะนั้นมืดครึ้มมีฝนโปรยปรายเป็นละอองม่านหม่นหมองมีสายลมเย็นยะเยือกปลกคลุมไปทั่วบริเวณ ที่ชมรมว่ายน้ำ ไวไฟชายนักศึกษาหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัดๆ รวมถึงกล้ามท้องที่สวยจับใจ เขาเป็นนักว่ายน้ำคนดังและสำคัญของมหาวิทยาลัย จึงไม่แปลกที่จะมีรูปร่างงดงาม สมส่วน และเขาเองก็ภูมิใจไม่น้อยที่มีรูปร่างดีขนาดนี้ เขาจึงเลือกที่จะใส่กางเกงว่ายน้ำแบบที่เน้นเรือนร่างให้ดูเซ็กซี่จนสระว่ายน้ำร้อนฉ่า ประกอบกับเขาเองก็มีใบหน้าที่หล่อเหลาได้รูป คิ้วเข้ม ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ปากสีชมพูระเรื่อ วางได้เป็นระเบียบเข้ากับใบหน้าเหลี่ยมๆและผมสั้นหยักศกที่ตัดรับกันอย่างเหมาะเจาะ เขาจึงกลายเป็น นักว่ายน้ำขวัญใจสาวๆรวมทั้งเหล่าเก้ง กวาง ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

ในขณะที่เหล่าหนุ่มๆต่างอิจฉาในความโชคดีของเขา แต่ก็หามีใครล่วงรู้คำสาปร้ายที่ติดตามตัวมาหลอกหลอนเขาตั้งแต่เริ่มวัยแตกพาน คำสาปร้ายนั่นทำให้เขาไม่สามารถมีคู่เสน่หาได้เยี่ยงคนอื่นๆ ไม่ว่าเหล่านักศึกษาหญิงทั้งดาวคณะและดาวมหาวิทยาลัยรวมทั้งดาวกระจายดาวกระจุยกี่คนๆที่คบหาดูใจกับเขาไม่นานก็พากันส่ายหน้าและเลิกลาไปอย่างผิดหวัง แม้นจะมีการสอบถามหาสาเหตุการเลิกราแต่ก็ไม่มีหญิงใดปริปากบอก...

จนกระทั่งมีเสียงล่ำลือว่า หนุ่ม HOT แห่งมหาวิทยาลัยผู้นี้เป็นเกย์ แต่ข่าวลือนั่นต้องสยบลงเมื่อ หนุ่มหล่อไวไฟหันมาควงสาวน้อยที่เพิ่งเข้ามาเรียนคณะรัฐศาสตร์คนใหม่ ชื่อ อารียา หรือที่ใครๆเรียกว่าแว่น น้องแว่น หรือว่า พี่แว่น ตามบุคลิกที่ชอบใส่แว่นหนาๆเป็นประจำ

อารียา สาวน้อยหวานใจคนล่าสุดของไวไฟ พึ่งสอบชิงทุนได้เข้ามาเรียนในมหาลัยในฐานะนักเรียนทุน อารียาหรือน้องแว่น เรียนเก่ง และมีความมุ่งมั่นกว่าเด็กในวัยเดียวกันมาก คงเป็นเพราะเติบโตมาตามลำพังในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า หล่อนต้องดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองมาตลอด และฝันเอาไว้ว่าหล่อนจะต้องมีชีวิตที่ดีทัดเทียมกับคนอื่นในสังคมให้ได้ น้องแว่นของเราจึงไม่เห็นว่าเรื่องไหนจะสำคัญกว่าการศึกษา

แม้นจะชื่อเชยๆสวมแว่น แต่หล่อนก็มีความสวยระดับไม่เป็นรองใครซ่อนไว้ใต้กรอบแว่นหนา นอกจากนั้นยังมีผมที่ยาวและหยักศก มองคล้ายทรงเกาหลีที่อินเทรนในตอนนี้ แต่ ความจริงเป็นเพราะขาดการดูแลที่ดีจากเจ้าของ อารียา สวมแว่นตาหนาเตอะเหมือนหนอนหนังสือทั่วไป สวมเสื้อตัวโคร่งกระโปรงจีบยาวๆ และหอบหนังสือหลายๆ เล่มตลอดเวลา จึงไม่แปลกที่จะกลายเป็นบุคคลที่ถูกต่อต้านจากสังคม ยิ่งนักศึกษาสาวๆไฉไลที่ใส่กระโปรงสั้นแค่คืบเสื้อตัวเล็กติดกระดุมเม็ดที่สามไม่ได้ต่างพากันรังเกียจและกลั่นแกล้งเสมอๆ เนื่องจากมักถูกอาจารย์ยกเป็นตัวอย่างให้ทำตามเวลาถูกดุเรื่องการแต่งตัว น้องแว่นหรืออารียาจึงคอยหลบและหลีกเลี่ยงทุกครั้งที่เจอสาวๆกลุ่มซ่า เพราะจะถูกกลั้นแกล้งรังแกทุกครั้งที่เจอ เธอมักจะหลบมุมมาอ่านหนังสือตามลำพังเสมอ

แม้ว่าจะพยายามหลบหลีกด้วยรักสงบ แต่บรรดาขาซ่าขาเปรี้ยวที่หมั่นไส้ทั้งหลายก็เฝ้าหาเหตุเสมอๆ วันหนึ่ง สาวแว่นถูกรุมทำร้ายอย่างรุนแรงทารุณ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้สุภาพบุรุษอย่างหนุ่มไวไฟทนดูไม่ไหวต้องออกโรงไปปกป้องช่วยเหลือ และด้วยความสงสารจึงประกาศว่า สาวแว่นคือคนรักของเขา จากนั้นจึงไม่กล้ามีใครหน้าไหนกล้ามารังแกน้องแว่นอีก และเมื่อคบหาดูใจและสนิทกัน ไวไฟก็ตกหลุมรักน้องแว่นอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

วันนี้ฝนตกหนักมาก น้องแว่นไม่มีเรียนในคาบสุดท้าย จึงหลบเข้ามา อ่านหนังสือในอัถจรรย์ข้างสระว่ายน้ำ สายฝนที่โหนกระหน่ำลงมาจนกลบ ทุกเสียง น้องแว่นหาได้สนใจยังคงขยับแว่นตาก่อนลงมืออ่านหนังสือกองโตตรงหน้า แต่ชั่วครู่ สาวแว่นก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองร่างกำยำที่ยืนอยู่ตรงหน้า น้องแว่นไม่ทันสังเกตด้วย ซ้ำว่าเจ้าหนุ่มไวไฟมายืนอยู่ตรงนั้นตั่งแต่เมื่อไร หน้าอกกำยำที่อุดมด้วยมัดกล้ามนั่นเปลือยเปล่า หน้าท้องแบบราบมีซิกแพ๊คเป็นลอนได้รูปสวยงาม สาวแว่นเหลือบมองและพบว่าเขาสวมกางเกงว่ายน้ำ สีขาวตัวเล็กจิ๋ว จนแทบปิดบังความเป็นชายที่อวบอูมไม่มิด ไรขนเปียกน้ำ ที่โผล่พ้นขอบกางเกงตัวจิ๋วขึ้นมา  ใหญ่ขนาดท่อนแขนเด็กสิบขวบเห็นจะได้ สงสัยพ่อจะรักมากให้มาซะ...ทำเอาหญิงสาวหวามใจจนต้องหลบสายตาอย่างเขินอาย

"มาหลบอยู่นี่เองรึ?" เจ้าหนุ่มไวไฟเอ่ยทักขึ้น

"ฝนมันตก ไปไหนไม่ได้ แว่นเลยมานั่งอ่านหนังสือที่นี่"

หนุ่มไวไฟขยับจะหาที่นั่ง สาวแว่นเลื่อน กองหนังสืออกให้ "แล้วพี่ไวไฟหล่ะ มาซ้อมว่ายน้ำคนเดียวหรือ"

"ฮื่อ...ขี้เกียจไปไหนเหมือนกัน ว่ายน้ำออกกำลังดีกว่า ว่าแต่แว่นเถอะ เสาห์นี้ว่างไหม?"

"สำหรับพี่ไวไฟ แว่นว่างเสมอ" หญิงสาวตอบแบบเปิดโอกาสให้เต็มที่ "อยากจะชวนไปไหนบอกได้เลย..."

"จะชวนไปดูหนังหน่ะ เรื่อง ไออ้่อนแมน พี่ชอบพระเอกหุ่นล่ำดี"

เจ้าหนุ่มไวไฟเอ่ยปากชวนพลางนั่งลงข้างๆ น้องแว่นเหลือบมองร่างกำยำที่นั่งข้าง ทำไมใจ ของเธอถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ หญิงสาวก้มหน้าหลบเมื่อรู้อีกฝ่ายมองมา"คงจะสนุกนะ อยากให้ถึงวันเสาห์ไวๆจัง"

"พี่เห็นแว่นคร่ำเคร่งเหลือเกิน เลยอยากให้รีแล๊คบ้าง"

"ห่วงแว่นจริงหรอ?"

"อื่อ...ห่วงเสมอ...ห่วงมาก.ก.ก..ก...."เขาตอบ เสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน

เจ้าหนุ่มไวไฟมองหน้าสาวรูปร่างผอมบางข้างๆ แว่นตาหนาเตอะอันนั้นกับผมยาวกระเซิง เขาแทบมองไม่เห็นใบหน้าชัดๆของสาวแว่นเลยสักครั้ง เพราะหล่อนหวงตัวและค่อนข้างจะหัวโบราน เจ้าไวไฟจึงรักษาระยะของการเป็นคนรักกันมาตลอดต่างจากหญิงคนอื่นๆที่เพียงรู้จักกันวันเดียวก็จับมือถือแขน และไม่นานก็เลิกรากัน แต่สิ่งนั้นเจ้าไวไฟกลับผิดถนัด เพราะผู้หญิงก็คือผู้หญิง ย่อมมีความปรารถนาในชายที่หมายปองไม่ต่างกัน และรอฝ่ายชายเริ่มก่อนซึ่งสาวแว่นก็รอโอกาสให้เจ้าหนุ่มไวไฟเริ่มก่อนมาเนิ่นนาน แต่เจ้าไวไฟก็ใจเย็นเว้นช่องว่างนั้นไว้ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง

จนกระทั่งสาวแว่นต้องเปิดช่องว่างสร้างโอกาสให้เจ้าหนุ่มไวไฟเอง ดั่งเช่นมาดักรอที่สระว่ายน้ำแห่งนี้ ซึ่งเขามักมาซ้อมว่ายน้ำประจำลำพังคนเดียว ยิ่งช่วงนี้ไม่มีการแข่งขันจึงไม่มีใครมาซ้อม แถมฝนตกหนักอย่างนี้อีกด้วย อิ..อิ..ธรรมชาติให้ บรรยากาศเป็นใจเสียจริง สาวแว่นกระหยิ่มใจจะมีโอกาสถูกเขาลวนลามก็ตอนนี้แหล่ะ....

"แว่น...แว่น!!~~ เป็นอะไรไป นั่งเงียบไปตั้งนาน" เขาถามเสียงดัง

"หะ...หา!~~ อะไรนะ...ถามอะไร... " สาวน้อยสะดุ้งตอบ สายฝนยังโหมกระหน่ำลงมาไม่ลืมหูลืมตา

"เป็นอะไรไปหรอ นั่งนิ่งแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว... "เจ้าหนุ่มไวไฟพูดขำๆ เมือเห็นท่าทางของหญิงสาว

"อะ..เอ่อ...ปะ...ป่าวววว...." สาวแว่นทำท่าทางขัดเขินและจ้องใบหน้าหล่อๆของไวไฟราวเคลิ้มฝัน

หนุ่มหล่อขวัญใจสาวและเก้ง กวาง เลิกคิ้วมมองหน้าหล่อน "เป็นไรไป จ้องหน้าพี่ทำไม?"

"พี่ไวไฟค่ะ แว่นอยากถามอะไรหน่อยนะ" สาวแว่นพูดพลางถอดแว่นหนาออกๆ เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นใบหน้าของสาวคนนี้แบบเต็มๆตา ยิ่งหญิงสาวสางเส้นผมให้เข้ารูปทำเอาเจ้าหนุ่มถึงตะลึง สาวตรงหน้านี้มีใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกเชิด ริมฝีปากหนานิดๆ ที่สำคัญผิวหน้าเนียนน่าลูบไล้จริงๆ คบหามาตั้งนานเขาเพิ่งได้เห็นความสวยน่ารักของเธอ ยิ่งหญิงสาวลุกขึ้นยืนถอดเสื้อแจ๊คเก๊ตที่สวมอยู่ออก ไวไฟหนุ่มจึงได้เห็นว่าสาวแว่นสวมเสื้อนักศึกษาตัวเล็กรัดรึงร่างกายอวดสัดส่วนไม่น้อยหน้าใคร และกระโปรงสั้นแค่คืบที่สวมใส่ก็อวดท่อนขาขาวๆยาวเรียว ยามนี้เจ้าไวไฟถึงกับตะลึงจังงัน หญิงสาวเอ่ยถามต่อว่า "แว่นสวยไหมค่ะพี่ ถ้าแต่งตัวอย่างนี้?"
<

เจ้าไวไฟอ้าปากค้างมองสาวตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา เขาเอ่ยเสียงแผ่วๆว่า "แว่น...ทำไมแต่งตัวอย่างนี้"
"แว่นก็อยากสวยบ้างสิ...แล้วแว่นสวยไหม?"

"สะ...สวย...ตะ...แต่...ทำไมเพิ่งมาแต่ง....." เขาเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก พิศเรือนร่างของสาวแว่นแล้วท่อนเนื้อในกางเกงว่ายน้ำแข็งโด่ขึ้นมาเพราะเลือดหนุ่มที่พุ่งพล่าน ซึ่งสาวแว่นก็ให้บังเอิญก้มไปเห็น รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากด้วยพอใจว่าการบากหน้ามารอและการลงทุนแต่งกายของตนอย่างนี้จะไม่สูญเปล่า

"แล้วแค่สวยอย่างเดียวหรือ?" สาวแว่นปรือตาทำท่าเซ๊กซี่ถามเสียงกระเส่า

เจ้าหนุ่มไวไฟชักอึดอัด "วะ..แว่น..เป็นอะไรไปนี่ แล้วทำไมทำท่าอย่างนั้น"

"พี่ไวไฟ เราคบกันมาตั้งนานแล้วนะ ทำไมพี่ไวไฟไม่คิดทำอะไรแว่นบ้าง หรือว่าแว่นไม่สวยและเร้าใจพอให้พี่ไวไฟคิดจะทำอย่างอื่น ตอนนี้แว่นไปบิ้วตัวมาใหม่ ชอบไหมๆๆๆ รูปร่างหน้าตาอย่างนี้ อวบอึ๋มขนาดนี้ถามพี่หน่อย ชอบไหมๆๆๆ"

เจ้าไวไฟกลืนน้ำลายเผลอขยับตัวหลบหญิงสาวที่กระแซะเข้ามาหา "วะ..แว่น...อย่านะ.....มันไม่เหมาะนะ..."

"เหมาะสิ...เหมาะมากเลยนะ...ตอนนี้เหมาะที่พี่ไวไฟจะทำ...แว่นที่สุด...."

"ทำอารายหรอ?" เจ้าหนุ่มไวไฟแสร้งทำซื่อทั้งที่รู้ว่าสาวแว่นต้องการอะไร และนึกไม่ถึงว่าสาวแว่นก็ไวไฟและร้อนแรงไม่ต่างจากสาวๆคนอื่นๆก่อนหน้าที่เขาคบมา แต่เจ้าหนุ่มไวไฟก็มีเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้

เจ้าหนุมกระเถิบกายหนีขณะที่สาวแว่นรุกเร้าโอบกอด พอเจอเจ้าหนุ่มถอยห่างทำเอาสาวแว่นชักขุ่นเคือง สาวเจ้ามองหน้าเจ้าหนุ่มไวไฟและเอ่ยถามเสียงเข้มๆ "พี่ไวไฟ!! หรือที่เขาลือกันมามันเป็นเรื่องจริง พี่เป็นตุ๊ดใช่ไหม?"

"อะไรนะ!!!" เจ้าไวไฟลุกขึ้นยืนตรงทำท่าขึงขัง "แว่นว่าพี่เป็นตุ๊ดหรอ?"

"หรือไม่จริง เสนอขนาดนี้พี่ยังไม่สนอง แว่นก็ใช่ขี้เหร่ หุ่นก็ใช่น่าเกลียดตรงไหน ทำไมพี่ไม่....."

หนุ่มไวไฟกัดกรามกรอด อารมณ์หื่นที่ฝืนข่มชักกำเริบเพิ่มอัตรา ยิ่งถูกสบประมาทเป็นชายเหนือชายยิ่งขุ่นเคือง ทำเอาตอนนี้อารมณ์หลายอย่างประดังประเดเข้ามาจนกระทั่งลืมข้อห้ามของตนเอง เขามองไปที่ขาอ่อนสาวแว่นด้วยใจสั่นๆ ขาอวบๆ ขาวเนียนน่าสัมผัสลูบไล้ เจ้าไวไฟน้อยที่ซุกตัวอยู่ในเป้าก็แข็งคับพองอยู่ข้างใน เมื่อความอยากกระสันต์ถึงขีดสุด เจ้าหนุ่มไวไฟก็รวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปจับขาอ่อนของสาวแว่นหมับทันที

"อยากให้พี่ทำใช่ไหม ได้เลยแล้วเกิดอะไรขึ้นอย่ามาว่ากันนะ" เจ้าหนุ่มไวไฟบอกเสียงแหบพล่าปนข่มขู่

สาวแว่นยิ้มหวานพึงใจที่จะได้ในสิ่งที่ตัวเองหวัง นั่งนิ่งสบตาอย่างท้าทาย

ไวไฟตั้งสติได้อีกครั้ง พบว่ามือของตนยังคง คลึงเคล้าบีบเคล้นอยู่กับเนื้ออ่อนโคนขาที่ลื่นเนียนละมุนทั้งสองข้าง

"เอาเลยพี่ไวไฟ จัดมาให้สักดอกหนักๆ แว่นรออยู่นานแล้ว นึกว่าจะต้องเป็นฝ่ายปล้ำพี่เสียเอง..."

เสียงหวานของสาวแว่นชวนเชิญอย่างไม่ห่วงห้ามอะไร เจ้าไวไฟหนุ่มกัดฟันกรอด ไหนๆก็ไหนๆ ลองอีกสักครั้งอาจจะไม่เหมือนคนก่อนๆก็ได้ มือของเขายังคงลูบคลำโคนขาอ่อน แล้วค่อยๆ ถลกกระโปรงสูงขึ้น มือลูบไล้ล้วงสูงขึ้นไป นิ้วของไวไฟคลึงลงไปตรงร่องกลางแล้วชอนไชขึ้นลง

"อื่อ.อ.อ..อ...ไวไฟ....ขา..า...า....า.....า.......แว่น...อ๊าส์....แว่น......."

หญิงสาวลากเสียงยาวส่ายหน้าไปมาในวงแขนของเจ้าหนุ่มไวไฟอย่างเสียว สาวแว่นปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออก ให้เจ้าหนุ่มไวไฟล้วงมือเข้าไปเจอเสื้อกล้ามซับเหงื่อบางๆเป็นด่านแรกและมีเสื้อยกทรงข้างในอีกตัว เขาบีบเคล้นสองเต้าจากข้างนอกอยู่ครู่หนึ่งอย่างใจเย็น จากนั้นก็เอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อยกทรงด้วยมือซ้ายข้างเดียวโดยใช้วิธีสอดล้วงลงมาจากด้านบน เมื่อปราการอันบอบบางถูกปลดออกเจ้าหนุ่มไวไฟก็ได้สัมผัสกับก้อนเนื้อเต่งตึงอวบอุ่นเต็มล้นอุ้งมือ เขาลูบไล้คลำหาจนเจอปลาย อกของสาวแว่นก็แข็งเป็นไตเต่งตั้งชันสู้มือขึ้นมาทันที

ทุกครั้งที่หัวนมถูกบี้คลึง สาวแว่นก็จะอ้าปากร้องครางเร่าๆ มือกำขยำเคล้นเป้ากางเกงว่ายน้ำบางๆหนักมือขึ้น จนกระทั่งเปลี่ยนเป็นล้วงเข้าไปจับแก่นกายของไวไฟไว้เต็มกำมือและบีบขยำอย่างระทึกใจ ความอุ่นแผ่ซ่านไปทั้งอุ้งมือ ขนาดของมันใหญ่โตจนมือน้อยๆกำแทบไม่มิด กำไม่กำเปล่า หญิงสาวงัดมันออกมาแข็งโด่ผงาดตั้งข้างนอกกางเกง นิ้วเล็กเรียวขาวของสาวแว่นไม่กุมไว้เฉยๆยังรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ

ร่างกายส่วนบนของทั้งสองแนบชิดกันจนไวไฟสามารถสูดกลิ่นกายสาวแรกรุ่นที่อวบอัดสมบูรณ์น่าลิ้มลองอย่างไม่อาจสะกดใจ ทว่ายิ่งได้กลิ่นกายสาวสีหน้าของเจ้าหนุ่มก็ยิ่งแย่ลง แต่เขาก็ยังฝืนข่มใจดำเนินการต่อไปด้วยเกรงว่าสาวเจ้าจะเสียน้ำใจทั้งที่รู้สึกปั่นป่วนในท้องไส้จนเกินจะทน....

เจ้าหนุ่มไวไฟมีอาการประหลาดเสียจนแสดงออกทางใบหน้า ยามนี้เขาละมือขึ้นมาโอบกอดร่างสาวไว้และสาวเจ้าก็ตอบสนองอย่างดีแม้นจะมีขัดเขินตามประสาใหม่ สองมือของหนุ่มสาวต่างโอบกอดร่างให้เข้ามากระชับกันไว้แน่นต่างดื่มด่ำจูบปากกันจนหนำใจ เจ้าไวไฟชะงักนิดหนึ่งทำหน้าปูเลี่ยนๆแต่ก็แข็งใจเคล้าเคลียจากข้างนอกพักหนึ่งก็จับขอบกางเกงในรูดลงไป สาวแว่นอำนวยความสะดวกยกสะโพกขึ้น อีกมือช่วยรูด จนกางเกงชั้นในไปกองอยู่กับข้อเท้า เนินเนื้อสามเหลี่ยมร่องกลางสีชมพู ปกคลุมไปด้วยขนดับขลับแต่อ่อนนุ่มก็ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า

เจ้าไวไฟตาค้างตะลึงที่ได้เห็นของสงวนที่หวงแหน แต่อาการของเขาต่างจากหนุ่มทั่วไป ตอนนี้เขาหน้าซีดตัวสั่น เจ้าหนุ่มไวไฟสูดลมหายใจเหมือนตั้งสติก็จู่โจมทันที ก้มลงจูบเลียไล่ไปตามโคนขาอ่อนรอบเนินสามเหลี่ยม แล้ววนไปมาอยู่แต่รอบๆ สาวแว่นอารมณ์กระเจิงจนลืมตัวแอ่นสะโพกเข้าหา แล้วกดหัวเขาจนหน้าลงไปแนบซุกกับเนินสาวพลางส่ายก้นดันของๆ ตัวเอง ถูไถกับหน้าของเจ้าไวไฟจนจมูกปากเลอะเทอะไปด้วยน้ำเมือกอุ่นๆที่รินไหลออกมาไม่ขาดสาย ส่วนเจ้าไวไฟตอนนี้หน้าซีดเซียวและสุดที่จะทนไหว.......

อ้วก.ก.ก..ก.ก.ก.ก.ก.ก.....

ของเก่าจากกระเพาะของเจ้าไวไฟไหลทะลักออกมาจากปากราดรดไปบนเนินสาวเต็มๆ มันเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วเนินสวาทของสาวแว่นส่งกลิ่นเหม็นคุ้งด้วยกลิ่นที่ชวนคลื่นเหียน สาวแว่นตกใจและขยะแขยงอย่างเหลือจะกล่าว อารมณ์หวิวหวามที่เพียรสร้างมาหดหายไปในบัดดล เจ้าหนุ่มไวไฟเองก็วิ่งไปที่มุมยิมยืนอ้วกแตกอ้วกแตนไม่หยุดจนสิ่งตกค้างในกระเพาะขย้อนออกมาจนหมด

ในที่สุดสาวแว่น อารียา ก็ได้รับรู้ว่าเพราะเหตุใดสาวๆทั้งหลายถึงได้เลิกรากับเจ้าหนุ่มไวไฟไปจนหมด....
เจ้าหนุ่มไวไฟหลังจากอ้วกจนหมดแรงก็นั่งน้ำตาซึม ฝ่ายสาวแว่นรีบลุกขึ้นไปล้างคราบอาหารออกจากเนินสาวของตนเมื่อเรียบร้อยก็เดินมาหาเจ้าหนุ่มที่ยังนั่งเศร้าอยู่

เสียงถามแผ่วๆดังไล่ความเงียบขึ้น "พี่..ไว..ไฟ...เอ่อ.อ.อ......"

"ฮื่อ.อ.อ....มันเป็นอย่างนี้แหล่ะ...พอพี่จะมีอะไรกับสาวๆมันจะอ้วกแตกทุกที...."

เจ้าไวไฟบอกมาพร้อมเสียงสะอื้น รู้สึกอัปยศ อับอาย เหลือจะกล่าว

"เอ่อ.อ.....ทุกครั้งเลยหรอ?"

"อื่อ.อ.อ....." เสียงเศร้าๆบอกมาพร้อมปิดหน้าสะอื้น สาวเจ้านั่งยองๆลงข้างๆพลางโอบไหล่ของเขา

"อย่าคิดมากน่า พี่อาจเป็นโรคภูมิแพ้ก็ได้ รักษาให้ถูกทางก็น่าจะหาย" สาวแว่นพยายามปลอบใจและให้ความหวัง

ฝนข้างนอกหยุดตก สาวแว่นมองไปในความมืดเบื้องนอก "ค่ำแล้ว กลับกันเถอะ..."

"อื่อ.อ.อ...ไปเถอะ ขอพี่อยู่คนเดียวสักพัก...." ไวไฟบอกเสียงเศร้าๆ

สาวแว่นจัดเครื่องแต่งกายตนให้เรียบร้อยและลุกขึ้นยืนพลางบอกเสียงแผ่วๆ "แว่นไปก่อนนะ"

หนุ่มไวไฟมองสาวแว่นเดินหายไปในความมืดด้วยความผิดหวัง ท่าทางของหญิงสาวคงจะค้างไม่ต่างจากหญิงสาวคนอื่นๆที่เขาอ้วกแตกใส่เวลาจะมีเพศสัมพันธุ์ เขาได้แต่สงสัยว่าโรคร้ายที่ประสบอยู่มันมีสาเหตุมาจากอะไร ไม่ว่าหมอกี่คนที่ไปปรึกษาต่างก็ส่ายหน้าและรักษาให้เขาหายขาดไม่ได้ สาวแว่นคงจะเหมือนคนอื่นๆพรุ่งนี้ก็คงไม่พูดคุยและเลิกคบกับเขา ขนาดแค่อ้วกเฉี่ยวๆบางคนถึงกับสบถด่าทออย่างหยาบคาย นี่เล่นอ้วกใส่เนินสวาทรับรองฉุนขาดตัดเยื่อใยแน่ๆ

เสียงดนตรีจังหวะหนักและเร้าใจสำหรับนักท่องราตรีทั้งหลาย กลับมิอาจดึงดูดให้ร่างสูงสมาร์ตของเจ้าหนุ่มไวไฟ ผู้นี้ให้ลุ่มหลงและเคลิ้มไปเฉกเช่นเดียวกับหนุ่มเจ้าสำราญและผีเสื้อราตรีทั้งหลายที่ต่างกำลังกางปีกอวดรูปโฉมและลีลาของตัวเองแทบจะทุกพื้นที่ในสนามหลวงผับ ผับหรูอันดับหนึ่งหน้ามหาวิทยาลัย ที่มีเจ้าของนามว่า เจ๋งหน้ามอ...(หน้ามหาวิทยาลัยนะครับเรียกสั้นๆว่ามอ...) ยามนี้ เจ๋งหน้ามอมองลูกค้าประจำของเขาที่เอาแต่กรอกน้ำเมาเข้าปากราวกับไม่รู้จักคำว่า . . เมา . . เลยแม้แต่น้อย

" เฮ้ย ๆ . . เบา ๆ หน่อยก็ได้ . . นั่นเหล้านะโว้ย ไม่ใช่น้ำเปล่า "

" เอ่อ . . รู้หรอกน่า . . ทำไมกลัวผมไม่มีเงินจ่ายหรือไง ห๊ะ!"

" เปล่าคร๊าบ บ บ ไม่ได้กลัวเมิงไม่มีเงินจ่ายหรอกคร๊าบ บ บ . . แต่กรูกลัวว่าเมิงจะมาตายห่าาอยู่ที่ร้านกรูอ่ะคร๊าบ"

" ถ้าผมตาย – ห่า จริงๆ พี่ก็เก็บซากผมด้วยละกันนะ "

"เอ่อ . . เอาเข้าไป . . มองเห็นความห่วงใยที่กรูมีให้บ้างไหมว่ะเนี้ยไอ้คุณชาย .."

"แต่ผมอยากตายจริงๆอ่ะพี่เจ๋ง...."

" อ้าว เฮ้ย! ไอ้นี่ . . สมองกลับหรือไงห๊ะ . . ถึงแช่งตัวเองแบบนี้เนี้ย . . เป็นอะไรอีกล่ะ "

" ก็ทุกอย่างนั่นแหละ . . ว่าแต่วันนี้ขอแเรงๆมาดื่มอีกได้ไหม . . รู้สึกเซ็ง ๆ จริงๆ "

" อาการเดิมกำเริบอีกแล้วใช่ไหม? "เจ๋ง หน้ามอถามขึ้นมาเพราะเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ความลับของหนุ่มหล่อ

"อื่อ.อ.อ......." เขาพยักหน้ารับ ทอดสายตาไปอย่างไร้จุดหมายแบบหน่ายๆ

"แล้วหมอฝังเข็มรักษาไม่หายหรอ?" เจ๋ง หน้ามอ เอ่ยถามถึงสถานที่ตนแนะนำไป

"ทั้งถ่ายทอดพลังภายใน ฝังเข็มจนพรุน แม่ง!! ก็ไม่หาย เมื่อหัวค่ำเพิ่งอ้วกใส่หม้อสาวมาสดๆร้อนๆก่อนมานี่"

"อื่อ...ใจเย็นๆน่า ทุกปัญหามีทางออก....อย่ากลุ้มใจไป มองโลกในแง่ดีบ้าง เอาไม่ได้อย่างน้อยก็ยังชักว่าวได้นะ"

"วันนี้ปิดผับแล้วไปขออยู่ต่อได้ไหม ผมอยากดื่มยันเช้าเลย...."

"ไม่ได้ว่ะ .... เพราะอีกครึ่งชั่วโมงข้าก็จะปิดผับแล้ว"

" อะไรกัน . .ปรกติ กว่าร้านของพี่จะปิดชาวบ้านชาวช่องเค้าก็หลับกันทั้งประเทศแล้วมั้ง แล้วจะรีบปิดไปไหน "

"เอ็งเมาแล้วกลับไปนอนซะไป ถ้าไปไม่ไหวเดี๋ยวข้าจะให้เด็กไปส่งเอาไหม?"

เจ้าหนุ่มผุดลุกอย่างขุ่นเคืองและล้วงเงินมาวางบนโต๊ะ "ไม่ต้อง!~~ นี่เงินไม่ต้องทอน"

"เฮ้ย!~~ ไหวแน่นะ" เจ๋ง หน้ามอ รีบประคองเจ้าหนุ่มไวไฟทันทีเมื่อเขาลุกยืนและโซเซทำท่าจะล้ม

เจ้าหนุ่มรูปหล่อสะบัดตัวออก และพยายามยืนให้ตรง "ไม่ต้องห่วง ผมไปเองได้"

"เอานี่ไปดื่มแก้เมา แง้งค์ หายเมาชะงักเลยนะเอ็ง" เจ๋ง หน้ามอยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้

เจ้าหนุ่มรับมาถือและบอกว่า "ขอบใจนะ..ผมไปหล่ะ"

พูดจบก็เดินโซเซแหวกกลุ่มนักท่องราตรีที่ดีดดิ้นตามจังหวะเสียงเพลงออกไปข้างนอกผับ แสงไฟวิบวาวทำเอาเจ้าหนุ่มตาลาย เมาขนาดนี้เขาคงขับรถกลับเองไม่ได้แน่ๆ เขาจึงทำตามโครงการรนณรงค์ "เมาไม่ขับ" ด้วยการโบกแท็กซี่กลับที่พัก เมื่อโบกแท็กซี่และบอกจุดหมายเรียบร้อยเขาก็เข้าไปนั่งและยืดกายเหยียดยาวบนเบาะด้วยอาการมึนเมา ในมือยังกำกระป๋องน้ำอัดลมไว้แน่น อยากเปิดแต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงจึงเอนกายหลับตาต่อ รถแท็กซี่วิ่งตรงไปส่งเขายังจุดหมาย คล้อยหลังของรถคันนั้นในมุมมืด ชายชุดดำท่วงท่าองอาจเดินออกมามองตามด้วยสีหน้าเรียบเฉย...

เสียงพึมพำเบาๆของเขาได้ยินว่า "ท่านมหาเทพเข้าใจเลือกคนจริงๆ หญิงเทวะนารี หวังว่าเจ้าจักสำนึกบ้างนะ"

รถยนต์หลายคันวิ่งผ่านไป – มาบดบังร่างของเขาเป็นระยะ และร่างชายคนนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งผ่านไป

โปรดติดตามตอนต่อไป