🧡 XONLY 🧡

โดนัทจะเสร็จเฒ่าพล 8 นิ้ว ยังไงน่าติดตาม

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

โอ้ย ทิ้งท้ายซะน้ำทะลัก  ก็ต้องรีบมาต่อนะครับ อย่าให้รอเก้อ

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

ตอนแรกเดาว่า จะมีฉิ่งฉาบทัวร์ สักพักโดนัทกำลังจะเจอดุ้น ขอบคุณมากครับ

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอโทษที่หายไปนานครับ พอดีติดธุระรัว ๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้อัพงาน กลับมาตอนนี้ ยังไม่มีฉากเสียวนะครับ แต่อย่าพึ่งหัวเสียหรือถอดใจเสียก่อน เพราะตอนนี้ไปจะเป็นการปูเรื่องราวของโดนัทบ้างแล้ว จึงอาจต้องใช้เวลานิดหนึ่ง (เช่นเดียวกับหนูเฟิร์น) เพราะผมอยากให้เรื่องของผมมีรายละเอียด และเหมือนชีวิตของผู้คนเดินถนนทั่วไปจริง ๆ ไม่ใช่เอะอะ ๆ ก็เจ็ดยับกันลูกเดียว ผมคิดว่าสไตล์นี้มันละเมียดละไมและบิ้วอารมณ์ได้มากกว่า แบบค่อย ๆ ไต่ระดับความเสียวความสยิวกิ้วขึ้นเรื่อย ๆ น่ะครับ

แต่สิ่งที่พูดได้ และเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นก็คือ ถึงฉากเสียวเมื่อไร จัดเต็มจัดหนักแน่นอนครับ

.............................................................


อาจเรียกได้ว่าเป็นคราวซวยของเนตรชนกหรือเฟิร์น ที่กำลังถูกณิชาหรือโดนัทเพื่อนสนิทกำลังจับผิดเรื่องความสัมพันธ์กับลุงชุมพลอย่างหนัก แถมยังต้องมาพบกับแฟนเก่าสมัยเรียนอย่างแบงค์หรือศาสตราในร้านเหล้านั่งชิลล์ใจกลางเมืองเช่นนี้อีกด้วย

แบงค์หรือศาสตรา เด็กหนุ่มหน้าตาดีจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมาพบกับแฟนเก่าในสถานที่แห่งนี้ หลังจากที่แทบขาดการติดต่อไป เพราะฝ่ายหญิงบล็อกทั้งไลน์และกดตัดสายทิ้ง จนฝ่ายชายต้องยอมตัดใจ

"นั่นเฟิร์นป่ะ" แบงค์เอ่ยปากถามด้วยสภาพเมาแอ๋ ในขณะที่มือยังคาบบุหรี่ที่พึ่งจุดได้ไม่นาน "เฟิร์นใจร้ายกับแบงค์มากเลยนะ"

"ไปให้พ้นนะแบงค์!" เนตรชนกที่พึ่งกดวางสายลุงชุมพลหันควับ เพื่อเดินหนี แต่ไม่วายถูกแฟนเก่าคว้าแขนเอาไว้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แบงค์มองตาขวาง "เฟิร์น...ให้โอกาสเรานะ"

"ปล่อยมือ" เด็กสาวพยายามปัดป้อง "นี่ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วนะ"

"ไม่สนอ่ะ" เด็กหนุ่มปฏิเสธ "เธอต้องมาคุยกับเรา"

"แบงค์ เธอบ้าไปแล้ว!" นักศึกษาพยาบาลสาวพยายามขัดขืน "ช่วยด้วยค่ะ!"

เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเฟิร์นดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมองมาเป็นทางเดียวกัน ตอนนี้แต่ละโต๊ะเริ่มซุบซิบนินทาถึงคนทั้งคู่บ้างแล้ว

"ปล่อยก็ได้" เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เด็กหนุ่มจึงยอมปล่อยมือ "แต่เฟิร์นตอบเรามาก่อนซิ ว่าทำไมเธอต้องบล็อคไลน์ บล็อคเฟสเรา แถมเราโทรไปก็ไม่ยอมรับสาย"

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วเหอะ เฟิร์นไม่มีอะไรจะคุยกับแบงค์" เด็กสาวตอบกลับอย่างไร้เยื่อไย ก่อนหันหลังหนีเพื่อเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ที่เจ๊โดนัทเพื่อนสาวคนสนิทรออยู่ข้างหลังร้าน

"อย่าพึ่ง!" แบงค์รีบปรี่เข้าไปขวางทางอดีตคนรักเก่า "เราขอโทษที่นอกใจเฟิร์น เรื่องเรากับนัทมันจบแล้วนะ ตอนนี้เราไม่มีใครแล้ว เราเหลือแค่เฟิร์นคนเดียว"

"พอเหอะแบงค์ อย่าให้เรารู้สึกเกลียดแบงค์ไปกว่านี้อีกเลย" เด็กสาวปฏิเสธอีกคำรบ "พอได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

"ทำไมเฟิร์นไม่มีเหตุผลเลยวะ!" คราวนี้เด็กหนุ่มเริ่มหัวเสีย "มีเหตุผลหน่อยซิเฟิร์น เราตื้อเฟิร์นถึงขนาดนี้แล้วทำไมเฟิร์นถึงไม่สงสารเราบ้าง หรือว่าเฟิร์นมีคนอื่นแล้ว"


สนับสนุน