🧡 XONLY 🧡

(/>
รักร้อนซ่อนเงื่อน ตอนที่ 2 อดีตรักของสองเรา

  เรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าในบอร์ดบ้าน  ผมแต่งไว้เป็นปีแล้วตั้งแต่ยังมือใหม่ก็ว่าได้  แต่ละตอนเลยไม่ยาวนักแต่ตอนหลังๆนี่ยาวกว่ากันมาก  ทำใจนิดนะครับเนื้อเรื่องช่วงเปลี่ยนผ่านมักจะสั้นหน่อย  เรื่องนี้ในบอร์ดบ้านไปแล้วกว่าสิบตอนครับแล้วจะนำมาลงให้เรื่อยๆครับ

ความเดิม

"ยังไงก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วจ้ะกาย... พี่แต่งงานแล้วค่ะ"

  เธอยกมือของเธอขึ้นให้ดูแหวนเพชรวงงามที่อยู่บนเรียวนิ้วสวยของเธอ  และเธอก็ลุกออกโต๊ะที่เรานั่ง

"เราแยกจากกันตรงนี้นะกาย  พี่ดาคงจะไม่มาพบกับเราอีกแล้ว ลาก่อนจ้ะ"

  เธอเดินออกไปจากผับนั้น  ผมนั้นนั่งอึ้งอยู่กับโต๊ะในผับเพราะพูดอะไรไม่ออกอยู่เป็นเวลานาน  ทำไมเกิดความรู้สึกถึงการพลัดพรากจากกันอย่างนี้นะ  เธอแต่งงานแล้วกับใคร? ผมจะไม่ได้เจอเธออีกต่อไป...


  ...ภาพความหลังครั้งอดีตในความทรงจำของหนุ่มกาย...

  ณ ชายทะเลแห่งหนึ่งหลังโขดหินใหญ่ที่ลับตาที่มีเพียงแต่เขาและเธอ  หนุ่มสาวคู่หนึ่งพรอดรักกันอย่างอ่อนหวาน

"พี่ดาครับ... ตอนนี้ถึงตายผมก็ไม่เสียใจ"
"กายแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอรักพี่จริงๆ"
"มันเป็นความแน่ใจอย่างสุดของกายเลยครับพี่ดา... ผมรักพี่มากนะ"

  กายเอื้อมมือไปประคองใยหน้าหญิงสาวสวยอาจารย์วนิดาให้เธอมาประกบจูบกับเขาอย่างอ่อนโยน  แน่นอนว่าเธอไม่ขัดขวางอันใดและเธอยังแปลกใจที่ตัวเองไม่ได้ขัดขวางการกระทำของเขาเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเธอเกือบแปดปี  เธอจูบตอบเขาอย่างอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรักของหญิงสาวที่พึงมีกับชายหนุ่มคนแรกของเธอ...

"ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 18 ปี  ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความสุขขแบบนี้มาก่อนครับ  พี่ดาช่างสวยงามจริงๆ"
"กายจ๋า กายแน่ใจแล้วจริงๆเหรอที่จะทำอย่างนี้กับพี่คนที่อายุมากกว่าเธอตั้งหลายปี"
"พี่ดาช่วยสอนผมทุกอย่างเลยนะครับ ผมรักพี่ดามากตั้งแต่พี่ดามาฝึกสอนที่โรงเรียนของผม"


  กายค่อยๆเอื้อมมือไปปลดเสื้อผ้าชุดสวยบนร่างกายสาวสวยรุ่นพี่ที่นั่งตัวสั่นให้เขสค่อยๆเปลื้องผ้าเธอออกอย่างช้าๆที่ละชิ้น  จนร่างกายสวยด้านบนของเธอเปลือยเปล่าต้องแสงตะวัน  อา.. เธอช่างเป็นสาวสวยที่มีเรือนร่างงามขาวผ่องได้รูปอะไรเช่นนี้  สวยดังนางอัปสรจำแลงร่างลงมาที่พื้นหล้าทีเดียว... 

 
   ผมตะโกนพูดกับเธออย่างคนดื้อรั้น  ทั้งที่เธอเองก็นอนทอดร่างอยู่ใต้ร่างกายผม  เธอได้ยินดังนั้นก็ส่ายหน้าหนีในความดื้อรั้นของผมและไม่พูดอะไรอีก...

  กริ้งงงง... กริ้งงงง..... เสียงนาฬิกาปลุกให้ผมตื่นจากความฝันที่ผมฝันไปถึงเหตุการณ์เก่าระหว่างผมกับพี่ดาเมื่อครั้งอดีตที่ฝังอยู่ในของความทรงจำของผมอย่างไม่รู้ลืมเลือนแม้แต่น้อย  อา... ผมฝันถึงเธอรักแรกของผมคือพี่ดาอีกแล้ว  ทั้งๆที่ผมไม่ได้เจอเธอมาเกือบร่วมๆเดือนเข้าไปแล้วตั้งแต่เราเจอกันครั้งล่าสุดที่ผ่านมาเร็วๆนี้

  ภาพความหลังที่อยู่ในความฝันที่ผมนั้นฝันถึงเธอซ้ำๆในแทบทุกคืนนั้นเป็นเหตุการณ์ในวันที่เธอนั้นมาฝึกสอนที่โรงเรียนของผมเป็นวันสุดท้าย  ด้วยความที่ผมและเธอสนิทกันมากกว่าคนอื่นเพราะเธอไม่ได้เป็นเพียงครูฝึกสอนที่โรงเรียนเท่านั้น  พ่อและแม่ของผมยังจ้างเธอมาเป็นครูสอนพิเศษหรือติวเตอร์ให้ผมเป็นพิเศษอีกด้วยเพราะผมใกล้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเต็มทีในช่วงนั้น

  อาจารย์วนิดาหรือพี่ดาที่ไม่ได้เจอกันมานาน  รักแรกของผมเธอแต่งงานไปซะแล้ว  ได้รู้จากปากของเธอในวันนั้นยังทำให้ผมช็อกแทบไม่หาย  คนที่ผมรักนี่ผมจะไม่ได้พบกับเธอตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของผมเหรอ  อา... ผมจะทนรับความรู้สึกนี้ได้มั้ยนะ

  สายๆวันนั้นใกล้พักทานอาหารเที่ยง ณ ที่ทำงานออฟฟิศนิตยสารมันนี่แผนกงานฝ่ายโฆษณา

"พี่กายคะ  โฆษณาตัวนี้ลูกค้าเค้าเห็นชอบกับงบโฆษณาและไอเดียที่ฝ่ายครีเอทีฟนำเสนอรึยังคะ"

  น้องมินคนสวยในแผนกและเป็นเลขาถามเรื่องโฆษณาที่เร่งปิดจ๊อบมาทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา  แต่กว่าจะผ่านความเห็นชอบของเจ้าของสินค้านี่เล่นเอางานหนักจนนาทีสุดท้ายก่อนหนังสือปิดเล่มไปไม่เท่าไหร่ 

"อืมดูเหมือนว่าคุณสมเกียรติเจ้าของสินค้าเห็นชอบแล้วนะ  จัดการได้เลยน้องมิน"
"ค่ะพี่กาย"
"เฮ้ย  ชลโฆษณาของคุณจริยางานเรียบร้อยรึยัง  เร่งมือหน่อยนี่ใกล้จะปิดเล่มแล้วนะเดี๋ยวไม่ทันนะ"
"เออน่า มึงเชื่อมือกูเหอะไอ้ชลซะอย่างสบายไปแปดอย่าง"
"ขอให้จริงเถอะวะ  ไม่ใช่ต้องให้กูเก็บตกงานให้เหมือนจ๊อบที่แล้วนะมึง ท่านอาร์ตไดที่เคารพ"
"โหมึงนี่ก็  คนเรามันก็ต้องมีพลาดกันบ้างแหละว้า  คนล้มมึงอย่าข้ามสิวะ"
"อ้อ พี่ชลรีบๆเร่งงานของพี่ด้วยนะคะ  เดี๋ยวหนูจะเอาไปให้ บก. ตรวจความเรียบร้อย"
"จ้า น้องมินคนสวยรับทราบแล้วครับ  รับลูกกับไอ้กายดีเหลือเกินนะคะ พี่ไม่หล่อเหมือนไอ้กายยอดขมองอิ่มของน้องมินบ้างก็แล้วไป ฮ่าๆ"
"โห พี่ชลนี่ปากจัดนะคะ  เดี๋ยวพี่กายเค้าก็มาเขม่นมินเอาหรอกพี่ก้อ"

  น้องมินสาวสวยเลขา บก. ถึงกับหน้าแดงแล้วแขวะเจ้าชลตอบกลับที่แซวเปิดเผยใจเธอต่อหน้าหนุ่มกายที่เธอแอบชอบ

"น้องมินเองก็อย่าไปสนใจปากไอ้ชลมันมากเลย  ไอ้นี่มันก็ปากเสียอย่างนี้แหละ"
"เออ กูทำบุญบูชาโทษอุตส่าห์จะหาสาวสวยมาดามหัวใจให้พี่หล่อขั้นเทพยังไม่เอาอีก  ไอ้กายไอ้หล่อเลือกได้"
"เอ๋ หล่อๆอย่างพี่กายยังมีคนหักอกเหรอคะ  มินอยากเห็นหน้าตาเธอคนนั้นจังว่าสวยแบบไหนถึงทำพี่กายอกหักได้"
"น้องมินเองก็อย่าไปบ้าจี้เชื่อที่ไอ้ชลมันพูดนักเลย พี่ขอร้องล่ะ"

  พูดแก้เขินออกไปแต่ในใจเราก็คิดว่า  ถ้าวันนั้นเรากล้าที่จะกอดพี่ดาเธอไว้ไม่ให้เธอจากไป  คงไม่ต้องมานั่งคิดถึงเธอ  พี่ดารักแรกแบบไม่มีความหวังอย่างนี้  ถ้าเราไม่ผูกมัดความสัมพันธ์กับพี่ดาไว้เราคงจะสูญเสียเธอไปตลอดกาลแน่ๆ  แล้วทำไมวันนั้นผมถึงไม่รั้งเธอเอาไว้นะ... ทำไมกัน