🧡 XONLY 🧡

(/>
รักร้อนซ่อนเงื่อน ตอนที่ 3 น้องมินคนสวย

คนเชียร์น้องมินเยอะจังเลยครับ  ขอบคุณที่ติดตามงานกันนะครับ

ความเดิม

พูดแก้เขินออกไปแต่ในใจเราก็คิดว่า  ถ้าวันนั้นเรากล้าที่จะกอดเธอไว้ไม่ให้เธอจากไป  คงไม่ต้องมานั่งคิดถึงเธอพี่ดาแบบไม่มีความหวังอย่างนี้  ถ้าเราไม่ผูกมัดความสัมพันธ์กับพี่ดาไว้เราคงจะสูญเสียเธอไปตลอดกาลแน่ๆ  ทำไมวันนั้นผมถึงไม่รั้งเธอเอาไว้นะ... ทำไมกัน


  เย็นวันนั้นออฟฟิศของผมมีงานเลี้ยงหลังจากที่พวกเราปิดจ๊อบใหญ่ได้หลังทำงานหนักมานาน  ก็ดีเหมือนกันผมก็กำลังอยากดื่มให้ลืมเรื่องพี่ดาที่ค้างอยู่ในสมองนี้เหมือนกัน  ตั้งแต่จากเธอมาครั้งล่าสุดผมพยายามหมกมุ่นทำงานให้หนักเพื่อให้ลืมเรื่องพี่ดา  แต่เหมือนยิ่งพยายามลืมกับยิ่งจำจนแปลกใจตัวเองเหมือนกันไม่เข้าใจเลย  มองผู้หญิงคนไหนก็เหมือนใบหน้าพี่ดาเธอจะลอยมาอยู่ตรงหน้าทุกที  ผมคงต้องคบหาผู้หญิงดีๆสักคนเพื่อให้ลืมพี่ดาซะแล้วปล่อยเอาไว้แบบนี้ไม่ได้การ  พี่ดาเธอแต่งงานไปแล้วนะโว้ย  คิดสิคิดให้ดีเธอมีผัวแล้วจะมัวคอยเธออยู่ทำไม  หาผู้หญิงคนใหม่ของเราสักคนอย่ายอมแพ้ซะก่อน

  หมดเวลางานเย็นวันนั้นหลังเคร่งเครียดมาหลายวัน  ผมออกมาซื้ออะไรทานรองท้องที่ใต้ถุนตึกที่ทำงานที่มีร้านเซเว่นอีเลเว่นเพราะเริ่มหิวเพราะธรรมชาติของร่างกายมันเรียกร้องหลังจากมัวแต่ทำงานหนักจนพักนี้ร่างกายโทรม  คนมันกลุ้มทานอะไรก็ไม่ลงแต่ถึงที่สุดมันก็ต้องผ่อนคลาย  ลงมานั่งที่หน้าร้านเซเว่นฯซักพักน้องมินคนสวยประจำออฟฟิศของเราก็เดินมาตามหาเพราะกลัวผมจะหาเรื่องเบี้ยวงานเลี้ยงของบริษัทคืนนี้

"อ้าวพี่กายลงมาอยู่ที่หน้าเซเว่นฯนี่เองนะคะ  หนูนึกว่าพี่แอบเบี้ยวงานเลี้ยงหนีกลับบ้านไปซะแล้ว  ตามหาซะทั่วออฟฟิศไม่เจอ"
"เอ๋ แล้วทำไมน้องมินคิดว่าพี่จะเบี้ยวงานนี้ล่ะครับ พี่ก็อยากผ่อนคลายกับเค้าเหมือนกันนี่ครับ"
"เหรอคะ ช่วงนี้เห็นพี่ไม่ค่อยร่าเริง  เงียบๆเหมือนไม่ใช่พี่กายคนเดิมเลยค่ะ"
"อืม พี่เป็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอครับ  อาจจะจริงเพราะพี่มีอะไรให้ต้องขบคิดน่ะครับ"
"พี่กายคะ ถ้ามินสามารถช่วยอะไรพี่ได้ละก้อบอกมินได้นะคะ มินจะทำให้ มินไม่อยากให้พี่กายดูซึมเศร้าแบบนี้เลยค่ะ"
"ขอบคุณครับมินที่เป็นห่วงพี่  อืม...ป่ะ เราขึ้นไปหาทุกคนกันเถอะเดี๋ยวเค้าจะคอย งานเลี้ยงถ้าไม่มีน้องมินคนสวยประจำบริษัทเดี๋ยวพวกหนุ่มๆมันจะมาว่าพี่ทำงานกร่อยเพราะน้องมินคนสวยไม่อยู่เป็นสีสันนะครับ เอ้าไปกันเถอะ"
"ค่ะพี่กาย"

  ในงานเลี้ยงของบริษัทน้องมินเข้าไปรวมกลุ่มกับสาวๆเพื่อนที่ทำงานของเธอ  ที่นิตยสารแห่งนี้มีพนักงานหญิงทั้งหมด 6 คน มินเป็นหนึ่งในนั้น ที่เหลือก็คือ นก กาญ ริน เมย์ และกัญ  สาวๆทั้งหมดก็ไม่มีใครขี้เหร่นะครับ  หน้าตาน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มทุกคนแต่มินนั้นสวยที่สุดหนุ่มๆเลยให้ความสนใจเธอหลายคน  แต่เธอกลับมาสนใจกายเพราะคนอื่นเข้ามาขายขนมจีบให้เธอทุกคนแต่กายนั้นไม่เคยกอร่อกอติกกับเธอเลย  ประมาณว่าเอาอกเอาใจมาก  เธอเลยไม่ชอบเธอชอบคนที่เป็นตัวของตัวเอง

"เฮ้ยไอ้กายมึงจะจมปลักกับผู้หญิงที่มีผัวแล้วไปถึงไหนวะ ลืมๆเค้าไปแล้วมองหาคนใหม่ได้แล้ว น้องมินเค้าก็ออกจะสวยน่ารักแถมมาตามเอาใจมึง  ทำไมมึงไม่มองเค้าบ้างวะ  ถ้าเป็นกูล่ะก้อไม่ปล่อยน้องเค้าไว้หรอกนะมึง  อย่าใจเย็นไปคู่แข่งเยอะนะมึง  ขอบอก"
"เออ ขอบใจว่ะชลกูรู้แล้ว  กูจะพยายามลืมพี่ดาให้ได้"
"พี่กายไปร้องเพลงกันเถอะค่ะ มินอยากฟังเสียงของพี่"

  น้องมินเข้ามาชวนให้ไปร้องเพลงคาราโอเกะที่ด้านหน้าเวที   สาวๆเพื่อนของเธอก็พากันเชียร์ด้วย


  เอาวะสักทีก็ดีเหมือนกันลองทำใจให้ร่าเริงอย่างน้องมินเป็น  ทำทุกเรื่องให้เป็นเรื่องสนุกไม่ต้องคิดอะไรมากมันอาจจะดีขึ้นกว่านี้  ผมเลยไม่ขัดใจเธอและทีมสาวน่ารักในออฟฟิศที่เชียร์นั้น  น้องมินแก้มออกสีชมพูหน่อยๆแล้วอย่าบอกนะว่าเธอดื่มเหล้าด้วย  แต่ผมคงว่าอะไรเธอไม่ได้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วถึงจะอดห่วงไม่ได้นิดหน่อยก็เหอะ  ถ้าเธอเมาเพื่อนๆเธอคงพากลับบ้านได้ล่ะมั้งนะผมว่า

  ผมและน้องมินและกลุ่มสาวๆเริ่มร้องเพลงผ่อนคลายอย่างสนุกสนานมากขึ้นเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กันไปหลายเพลงทีเดียว  พวกสาวๆเพื่อนของเธอที่เชียร์อยู่ก็พยายามส่งเบียร์ให้น้องมินแทบไม่ขาดช่วงจนเธอเริ่มเมาจริงๆแล้ว  ชักน่าห่วงซะแล้วอย่างนี้จะกลับไหวเหรอเนี่ยผมเองก็ยังมึนเลยนะเนี่ย  พวกเพื่อนเธอเหมือนกะเจตนาจะมอมเราทั้งคู่ยังไงไม่รู้แฮะทะแม่งๆ  ไม่เอาน่า  เราคงคิดมากไปเองน่า  คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่ะ  น้องๆเค้าคงไม่ทำแบบหนังไทยน้ำเน่าหรอกน่า  ยิ่งดื่มยิ่งร้องเผลอแผล็บเดียวก็ใกล้สองยามเข้าไปแล้ว

  ผมเริ่มเมามากขึ้นทุกที  ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมไอ้พวกผู้ชายในออฟฟิศผมคนอื่นๆทำไมไม่มาเข้าร่วมร้องเพลงกับกลุ่มสาวๆกันหว่า  วันนี้เหมือนมันออกจะแปลกๆไปนะวันนี้  แต่ช่างมันเหอะอย่าคิดมากให้เปลืองสมอง  วันผ่อนคลายทั้งทีจะต้องคิดอะไรให้มันเครียดเข้าไปกันอีกล่ะ  พอๆเอ้า...รีแล็กซ์กันดีกว่า

  และแล้วเรื่องธรรมดาของคนที่เป็นคอเบียร์ก็คงจะทราบกันดีว่าเมื่อดื่มได้ที่มันก็เริ่มมีการระบายออก  ผมก็เลยเดินออกมาเข้าห้องน้ำเพื่อทำการถ่ายเทมันออก  น้องมินเธอก็เมาจนเริ่มคอเอียงไปเอียงมาแล้ว  แต่ปล่อยเธอเถอะ  ผ่อนคลายๆน่าอย่าคิดมากไป

  พอออกมาจากห้องน้ำอีกทีเพื่อนสาวของเธอกลับเกือบหมดแล้ว  เหลือน้องเมย์ที่สนิทกับน้องมินอยู่คนหนึ่ง  เธอคอยดูแลเพื่อนสนิทของเธอที่เมามากอยู่รอผมครู่ใหญ่  พอผมออกมาเธอก็บอกว่า

"พี่กายเมย์เมามากเลยคงไปส่งยัยมินที่หอพักไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ  พี่กายช่วยนั่งแท็กซี่ไปส่งมินที่ลาดพร้าวที  ที่บ้านเมย์จะส่งพี่ชายมารับกลับ  ฝากมินด้วยนะคะพี่กาย  มินเค้าชอบพี่กายอยู่แล้วพาเค้ากลับให้ถึงห้องด้วยนะคะ  อ๊ะพี่ชายหนูมาถึงพอดีหนูกลับล่ะค่ะ  บายค่ะพี่กาย  อิอิ"
"อ้าว เฮ้ยนี่มัดมือชกให้พี่พาน้องมินเค้าไปส่งใช่ไหมเนี่ย  โอ้โห ทำงานเป็นทีมเลยนะครับ"
 
   แล้วเราสองคนก็นอนหลับกันไปทั้งอย่างนั้นจนรุ่งเช้าวันใหม่ที่เข้ามาเยือน...