เป้แยกเขี้ยวด้วยความโมโหพร้อมส่งซิคนข้างตัวให้ออกมา ผู้ที่เดินออกมาเป็นคนผิวคล้ำตัวสูงแขนขายาว เขาเดินยืนตรงหน้าพร้อมตั้งท่าสู้ ผมตั้งท่าตามแต่จู่ๆ ก็โดนมันเตะเข้าตรงชายโครงถึงขั้นจุกจนต้องถอยออกมา มันเห็นทีก็พุ่งเตะซ้ำเข้าทีเดิมแต่ผมใช้เข่ากับศอกกันลำตัวไว้ได้ มันเข้าเตะซ้ำโดยเล็งไปที่ท้ายทอย ผมเอามือบล็อกการเตะพร้อมเอามือซ้ายจับข้อเท้าวางบนไหล่แล้ว ก้าวถอยหลังจนเขาเสียการทรงตัวแล้วเดินหน้าพร้อมใช้มือขวากดที่หัวเข่าจนได้ยินเสียงกร๊อกดังมากจึงทิ้งขาไปข้างๆ แล้วถอยออกมา เขานอนกุมระหว่างขาลุกไม่ขึ้นอยู่อย่างนั้น
เป้โมโหจนควันออกหูสั่งให้คนข้างขวามือออกมาจัดการกับผม คนๆนี้ตั้งการ์ดราวกับเป็นนักมวยสากลค่อยๆก้าวเข้ามาหา เราค่อยๆขยับตัวเข้าหากันจนถึงระยะ มันชิ่งจังหวะปล่อยหมัดแยบ1-2 ออกก่อน ผมกันรอจังหวะสวนจนเห็นโอกาสปล่อยออก มันโยกตัวหลบแล้วสวนเข้าลำตัว แล้วหลีกหลบออกด้านข้าง ผมจุกจนต้องเอามือกุมท้อง มองเห็นมันพุ่งมาอีกจึงรีบเอามือการ์ดปิดหน้างอตัว ส่วนมันก็รัวต่อยอย่างไม่ยั้ง หมัดมาทุกรูปแบบ ทามกลางเสียงเชียร์ของพวกมัน ส่วนผมการ์ดปิดหน้าป้องกันเพื่อรอโอกาสต่อไป จนในที่สุดโอกาสของก็มาถึง เมื่อมันเหวียงแขนขวาเพื่อเข้าต่อยแต่ครั้งนี้มันเหวียงแขนมากเกินไปทำให้ลำตัวเกิดช่องว่าง ผมอาศัยจังหวะนั้นมุดตัวไปอยู่หลังมันแล้วเอามือกอดเอว เกรงข้อเท้า ยกแขน งอเข่า ทำท่าสะพานโค้ง จึงกลายเป็นท่า เยอรมันซูเพลกซ์ หัวมันกระแทกพื้นอย่างแรงจนสลบตรงนั้น
(/>
เยอรมันซูเพลกซ์
ผมลุกขึ้นเป้ก็มายืนยิ้มตรงหน้าพอดีแล้วพูดว่า "เป็นสนุกดีไหม" พร้องยื่นมือคลายท่างัดข้อ ผมยื่นมือไปจับแล้วตอบไปว่า "สนุกดีว่ะ"แล้วเราทั้งคู่ก็หัวเราะ ทามกลางความงวยงงของลูกน้องไอ้เป้ เป้หันไปหาลูกแล้วตะโกนว่า "นี้ไอ้นันลูกพี่ลูกน้องกูเอง ใครมีปัญหาอะไรกับมันก็มีปัญหากับกูด้วย จำไว!!!"
ลูกน้องมันได้ยินก็ตกใจ ไอ้กฤษถึงกับหน้าซีดถาม "ทำไมพี่เป้ไม่บอกพวกผมละ"
เป้ "ตอนแรกกูแค่คุ้นชื่อ แต่ตอนนี้กูรู้ว่าใครตอนมันมานี่ละ อีกอย่างไม่เจอกันนานกูเลยอยากดูฝีมือมันว่าเหมือนเดิมไหม กูก็ได้คำตอบแล้ว" มันหันมาถามผม "แกสนใจคุ้มโรงเรียนปล่าวว่ะ"
ผม "ไม่ละ ให้กฤษมันคุ้มไปนะดีแล้ว ขอเป็นนักเรียนธรรมดาก็พอว่ะ"
เป้ "ตามนั้น กฤษกูฝากดูแลญาติกูดีละ เข้าใจไหม"
กฤษ " เข้าใจครับ"
ผม "ไม่มีอะไรแล้ว งั้นขอกลับก่อนละ"
เป้ "อืม แล้ววันหน้าเจอกัน บายว่ะ"
ผม "อืม บาย"
พวกลูกน้องเป้ "บายครับลูกพี่นัน"
ผมหันหลังยกมือขวาทำท่าโบกมือบายแล้วเดินกลับออกมา เมื่อมาถึงที่จอดรถก็พบว่าจักรยานของผมไปอยู่บนรถกระบะแล้ว พวกที่พาผมมายื่นอยู่ตรงนั้น ผมเข้าไปหา พวกมันบอกว่า เป้ให้พาผมไปส่ง ผมจึงขึ้นรถพวกกลับเข้าบ้าน
เมื่อถึงบ้านผมรีบไปดูโทรศัพท์พบว่ามีสายไม่ได้รับกว่า 50 สาย ส่วนใหญ่มาจาก 3 สาว หลิง ตูน อาร์ท และอีกจากแชมป์ ผมจึงโทรคุยกับแชมป์ก่อน แค่โทรมาบอกข่าวว่าหลิงกับตูนเป็นแฟนกับอาร์ทแล้ว โดยที่อาร์ทออกตัวว่าเป็นทอม และหลิงกับตูนเป็นดี้ มันบอกอีกว่าเสียดายตูน มันว่าจะกลับไปคืนดีแต่คงไม่ได้แล้ว ผมคุยปลอบมันสักพักก็ว่าสายไป แชทกับ 3 สาว จะเรื่องอะไรสะอีก ก็เรื่องที่แชมป์มาขอคืนดีแต่โดนอาร์ทหอมแก้มตูนกับหลิงโชว์กลับไป เราทั้ง 4 นั่งขำกันอยู่ที่หน้าจอคอมอย่างนั้น จนอาร์ทถามว่าจะเข้ากรุงเทพอีกเมื่อไหร่ ผมจึงตอบไปว่าปลายเดือน หลังจากนั้นเราคุยเล่นกันจน 3 ทุ่มจึงปิดแชท ผมลงมาอาบน้ำก็ได้ยิงบีบแตเรียกอยู่หน้าบ้าน จึงออกไปดูเห็นสาวคนหนึ่งยืนอยู่ ผมจึงถามว่ามีอะไรหรือครับ
เธอมองหน้าผมก่อนตอบ "ที่นี้ใช่บ้านของคุณนันหรือปล่าวค่ะ"
ผม "ใช่ครับ"
เธอ "พี่เป้ให้หนูมาบริการคุณนันน่ะคะ"
ผมคิดในใจ "ไอ้เป้อะไรของมันเนี้ย" ก่อนตอบ "ไม่เป็นไรครับ" ก่อนจะปิดประตูบ้าน
เธอตะโกน "ไม่ได้คะ พี่เป้ถ้าไม่เช้าหนูก็ออกจากที่นี้ไม่ได้คะ"
ผมถอดหายใจ "งั้นเข้ามาในบ้านก่อนละกัน"
ผมเปิดประตูให้เธอเขนรถมอไซค์เข้าบ้านแล้วปิดประตู เมื่อเข้ามาแล้ว ผมให้เธอแนะนำตัวก่อน เธอบอกว่าเธอชื่อ ปลาย พี่เป้ส่งมา ผมจึงบอกว่าจึงบอกไปว่า "ผมคงไม่เอา" จู่ ๆ เธอก็ร้องไห "หนูจะอย่างไงพี่เป้คงไม่ยอมแน่ๆ หือๆๆๆ"
ผมเข้าปลอบถามปลายว่า "เป้มันให้เวลาถึงกี่โมง"
ปลายตอบ "พี่เป้ให้อยู่กับพี่นันทั้งคืน ถ้าหนูออกไปตอนนี้หนูตายแน่ๆ"
ผม "เอางี้ เราก็นอนอยู่ที่นี้ละ ตอนเช้าค่อยออกไป แต่เราต้องเล่ามาว่าไปไงมาไงถึงมาขายตัวได้"
ปลาย "ก็ได้คะ คือครอบครัวหนูไปยืมเงินพี่เป้แล้วหาเงินใช้หนี้ไม่ได้ พี่เป้เลยเอาหนูมาขายขัดดอก"
ผม "อืมแล้วเราไปติดมันอยู่เท่าไหร่ละ"
ปลาย "ตอนแรกก็หมื่นเดียว แต่ตอนนี้ขึ้นมา 2 หมื่นกว่าแล้วคะ"
ผมนั่งคิดสักพักก็ขอเบอร์ไอ้เป้จากปลาย พอโทรเข้าไปก็ติดเป็นไอ้เป้จริง ๆ ผมจึงคุยจะเคลียร์หนี้ของปลายทั้งหมด มันตอบมาแล้วให้ผมจ่ายมันแค่ 25,000 ก็พอ ซึ่งผมก็ตกลง ผมขึ้นห้องไปหยิบเงินมาให้ปลายแล้วให้เอาไปให้ไอ้เป้มัน
ปลายดีใจมากจะเข้ามากอดผมแต่ผมห้ามไว้ ผมกล่าวต่อไปว่า "แล้วตอนนี้เธอหรือทำงานอะไรไหม"
ปลาย "เรียนอยู่พานิชปี 3 (พี่ตูนี้หว้า) ไม่ได้ทำงานอะไร"
ผม "อืม เงินก้อนนี้ผมถือว่าให้ปลายยืมละกันนะ"
ปลายยืนทำหน้าวิตกกังวล ก่อนที่ผมจะบอกว่า "ทุกวันตอนเย็นกับวันเสาร์อาทิตย์มาช่วยงานผมละกัน วันธรรมดาผมให้ 100 วันเสาร์อาทิตย์ผมให้ 200 โอเคนะ ส่วนเงินก้อนนั้นมีเมื่อไหร่ค่อยมาคืน"
ปลายยิ้มขอบคุณผมใหญ่เลย ผมจึงให้เธอขึ้นข้างบน ปูที่นอนแล้วก็ให้เธอนอนในห้องจนเช้า ผมตื่นมาพบว่าเธอไม่อยู่ในบ้านแล้วลงมาก็เห็นกับข้าวถูกเตรียมไว้อย่างดี โดยมีกระดาษแปะไว้ว่า "ขอบคุณมากค่ะ เจอกันเย็นนี้นะคะ" ผมยิ้มก่อนจะจัดการตัวเองและทุกอย่างในสวนก่อนออกไปเรียน
(/>
ปลาย
พอถึงโรงเรียนก็ต้องเซ้ง เพราะเดิมทีอากาศมาคุอยู่แล้ว ต้องมาคุกว่าเดิมเพราะพวกไอ้กฤษมันเดินตามตัวติดเป็นกาวเลยแถมจะทำไร พวกมันก็บอกลูกพี่ไม่ต้องพวกผมทำให้ ดีนะที่ทำธุระส่วนตัวพวกมันไม่ยุ่งไม่งั้นแย่แน่ๆ ชีวิตในโรงเรียนผมจะเป็นอย่างไรต่อไปเนี้ย คิดแล้วสยอง
วาร์ปตอนเก่า
ตอนที่ 0 (/ ตอนที่ 1 (/ />ตอนที่ 2 (/ ตอนที่ 3 (/ />ตอนที่ 4 (/ ตอนที่ 5 (/ />ตอนที่ 6 (/ ตอนที่ 7 (/ />ตอนที่ 8 (/ />ตอนที่9 (/ />ตอนที่10 (/>
คุณนันเรากลายเป็นคนดังไปซะแล้ว
ตอนนี้ได้คนมาช่วยทำสวนเพิ่มแล้ว
ธุรกิจคงจะไปได้สวยเลยทีนี้
คำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .
กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................
คดีพลิก กลายมาเป็นลูกพี่ซะงั้น แต่แบบนี้ไม่ใช่แนวทางของนันเลย
นึกว่าจะแย่ ที่แท้ก็ลูกพี่นัน อุตส่าห์แอบลุ้น ตอนท้ายนี่พระเอกมาก ๆ นึกว่าจะจัดสักดอก
นันใจดีจัง สุดยอดอ่ะ ยอมเคลียหนี้ให้ปลายด้วย เจ๋งอ่ะ
อ้าวนันทำไมกลายเป็นบอสนักเลงไปได้ละเนี่ย เห็นนิสัยดีเเต่แอบโหดนะ 55555
อ่านไปอ่านมา นึกว่าคุณนันอายุเยอะพ้นวัยเรียนแล้ว มีวุฒิภาวะมากกว่าวัยจริงๆ
::Horror::งานงอกซ๊ะงั้น แย่ล่ะงานนี้เป็นเป้าสายตาแน่ๆ
ชีวิตเหมือนเจ้าพ่อเลยอ่ะ มีลูกน้องตามหลังเป็นพ่วน
กลายเป็นขาใหญ่ซะแล้ว อยู่สบายๆไม่ได้แล้วสิ
กลายเป็นคนดังมีลูกน้องตรสเป็นพรวนเลย คุณชายนัน
มาพบญาติที่เป็นลูกพี่ใหญ่ ใครๆก็ต้องเกรง
ขอบคุณครับท่าน
กลายเป็นมาเฟียซะแล้วคุณนันเอ้ยยยย
คงต้องปรับตัวกับการเป็นลูกพี่ไปอีกสักพัก
คิดถึงคุณนันมากเลยครับ หลังจากมีลูกน้องแล้วคงมีเรื่องวุ่นๆเยอะล่ะครับ