เคยเขียนไว้นำกลับมารีไรท์ใหม่นะครับ
หลังจากที่เรียนจบมัธยมแก๊งค์พวกเราก็มีอันต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยตามเส้นทางของตัวเอง ยัยบีขึ้นเหนือไปเรียนไกลถึงเชียงใหม่แอ๊ปเรียนมหาลัยเอกชนย่านรังสิตต้นกับเพชรและนุ่นเรียนมหาลัยชื่อดังแถวๆปทุมวันส่วนแนนแยกไปเรียนแถบท่าพระจันทร์เพราะตั้งใจแล้วว่าจะไม่เรียนยอมสถาบันเดียวกับยัยนุ่นแฝดผู้พี่
"เห้ย.. งานบอลปีนี้ไอ้แนนมันได้เป็นลีดฝั่งโน้นเลยเหรอวะ" ต้นถามนุ่นแฝดสาวผู้พี่
"เออ .. หน้าอย่างมันยังได้เป็นหลีด สงสัยหาใครไม่ได้แล้วมั้ง" นุ่นประชดน้องสาว
"แกด่ามันแม่งก็เหมือนด่าตัวเองเลยว่ะ" เพชรเสริม
"กูไว้ผมคนละทรงเว่ย"
"คนละทรงห่าไรแม่งก็แค่แสกคนละข้าง ไหนแกแสกข้างนี้เดะ" เพชรจัดทรงผมให้เพื่อนสาว "แม่ง.. นี่มันอีแนนชัดๆ"
"ไม่เหมือนเว่ย" นุ่นส่ายหัวปัดผมให้เป็นทรงเดิม
"ถามจริงๆพวกมึงสองคนเกลียดอะไรกันนักหนาวะเนี่ยเรียนก็แข่งกันอะไรมึงก็แข่งกัน พ่อแม่มึงวันๆไม่ต้องทำอะไรแม่งคอยแต่เป็นกรรมการตัดสินใครถูกใครผิดใครแพ้ใครชนะอยู่เนี่ย" ต้นแขวะเพื่อน
"มึงก็พูดเกินไปอีต้น รู้ดีอย่างกับอยู่ใต้เตียงกูเลยนะเนี่ย"
"ขนาดนมมึงยังแบนเท่ากันเลย" เพชรมองหน้าอกแบนราบไหล่ผายแบบผู้ชาย
"อี้บ้า" นุ่นหัวขวับ "ก็กูแข่งว่ายน้ำมึงจะให้กูเอานมมาจากไหนวะ"
"แล้วทำไมมึงไม่ไปเป็นหลีดแบบนังแนนมันมั่งวะ มึงจะได้วัดกันไปเลยใครสวยกว่าใครเผลอๆแม่งได้ออกสะเก็ดข่าวนะมึง"
"ก็ชั้นไม่ได้ชอบเต้นชอบโชว์แบบมันนี่หว่า แต่ก่อนที่ไปเรียนบัลเล่ต์ด้วยกันชั้นก็ให้มันเต้นไปเลยคนเดียว อย่างชั้นต้องว่ายน้ำเว่ยมันไม่กล้าหรอก"
"อ่าว.. งี้ทำไมตอนกีฬามหาลัยแนนมันไม่แข่งกับแกวะ"
"ก็มันกลัวแพ้ชั้นน่ะสิ ถอนตัวเฉยเลย หุหุ" ถ้าเรื่องกีฬาว่ายน้ำล่ะก็นุ่นเป็ยฝ่ายกำชัยชนะมาโดยตลอด
"พวกแกสองคนนี่นอกจากรูปร่างหน้าตาแล้วไม่มีอะไรเหมือนกันอีกเลยใช่ป่ะ"
"หยาบคายนะเนี่ยนังต้น แกมองยังไงว่าชั้นหน้าเหมือนกัน"
ต้นหัวเราะ "ก็มึงเป็นคู่แฝดกันไม่ใช่เหรออีนี่ บ้าป่าว"
"แต่กูผอมกว่าเว่ย" แฝดสาวผู้พี่ยังไม่ยอมแพ้
ถ้าเรื่องที่นุ่นผอมกว่าน้องสาวฝาแฝดก็มีส่วนจริงเพราะยัยแนนมักใส่ชุดนักศึกษากระโปรงสั้นกับเสื้อรัดรูปตามสมัยนิยมแลมีเอวมีก้นสะโพกกลมกลึงส่วนโค้งส่วนเว้าสมวัยเต็มสาว ผิดกับนุ่นพี่สาวฝาแฝดที่ถึงแม้จะเหมือนกันอย่างกับแกะแต่ก็ดูเป็นสาวเชยๆในเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งกระโปรงพลีทสุ่มเลยเข่ากับรองเท้าคัทชูสีขาว
"แล้วนี่แกโทรเรียกชั้นมาทำไมเนี่ย ไม่มีเรียนเหรอ" บรรยากาศใต้ตึกเรียนคณะอักษรนักศึกษาผู้คนบางตา
"ฮึ.. " ต้นส่ายหน้า "เค้าไปเตรียมงานบอลกันหมด"
"เออ.. แม่งแบบจะเป็นจะตายกันให้ได้นี่แนนมันก็เหมือนกันซ้อมจนดึกจนดื่น ..จริงจังเกิ๊น"
"ชั้นมีเรื่องจะขอให้แกช่วยหน่อย" ต้นเขยิบเข้ามาใกล้นุ่น "ช่วงนี้แนนมันเรียนที่ท่าพระจันทร์หรือรังสิตวะ"
"เรียนที่รังสิต ทำไมเหรอ"
"แล้วพรุ่งนี้มันจะไปที่ท่าพระจันทร์รึเปล่าวะ"
"ไม่หรอกมั้ง เห็นว่าอาทิตย์นี้มันสอบนี่เดี๋ยวถามให้ มีอะไรเหรอ"
"ป่าว.. งั้นปฏิบัติการวันพรุ่งนี้เลย" ท่าต้นทางหลุกหลิกเม้มปากดูมีเลศนัย
"พวกแกจะทำอะไรกันเนี่ย" นุ่นรู้สึกไม่ชอบมาพากล
เพชรที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและรูมเมทของต้นยืนตาแป๋วดูงงๆ"แกไม่ต้องมองชั้นเลย แผนนังต้นมันคิดคนเดียวล้วนๆ"
ต้นยิ้มมุมปาก "เออน่ะ พรุ่งนี้หนุกรับรอง เดี๋ยวแกไปเจอชั้นที่คอนโดก่อนอย่าเพิ่งเข้ามหาลัยนะ"
"อะไรวะ แกอย่ามายุ่งกับชั้นได้ป่ะ ให้ไอ้เพชรมันทำไม่ได้เหรอ"
"เห้ย.. งานนี้สวรรค์สั่งว่าต้องเป็นแกเท่านั้น เออน่ะพรุ่งนี้แกไปเช้าๆนะ" ต้นหลิ่วตาท่าประจำที่เพื่อนๆคุ้นเคยเห็นตั้งแต่ยังเรียนมัธยมมาด้วยกันเวลาที่คิดจะทำอะไรแผลงๆ
.........................
แนนเดินเลี้ยวขึ้นบันไดถึงชั้นสามอาคารคอนโดเล็กๆเรียบหรูในซอยรางน้ำอย่างเคยชินเพราะห้องของต้นเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่าเพื่อนๆมาตั้งแต่ยังเรียนเตรียม พ่อกับแม่ของต้นทำร้านอาหารอยู่ที่ประเทศอเมริกาส่วนพี่ชายคนโตก็มีครอบครัวห้องชุดในคอนโดนี้จึงมีกันแค่น้องสาวรุ่นมัธยมกับพี่สาวนักศึกษา พอต้นขึ้นม.หกพี่ตองก็ตามไปอยู่กับพ่อแม่ต้นจึงชวนเพชรที่กำลังสับสนอยู่ในสถานะกระอักกระอ่วนเรื่องเมียใหม่กับลูกติดของพ่อเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันให้มาอยู่ด้วยเป็นรูมเมทแทนพี่ตอง
"ต้น.. อีต้น" สาวนักศึกษาปีสามเคาะประตูห้องมองนาฬิกาบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง
"เออ เดี๋ยวนะ" เสียงลูกบิดประตูปลดล็อค
"โหย.. นี่ชุดนอนมึงเหรอเนี่ย" นุ่นตาลุกเมื่อเห็นเพื่อนสาวโนบราสองจุกสองเต้าขนาดเต็มไม้เต็มมือน่าขยำ
"มึงก็รีบปิดประตูสิจะเปิดอ้าไว้ให้ใครมาดูล่ะ"
"อ้าว.. ไหนนังเพชรมันบอกว่าแกชอบโชว์นึกว่าจะเจ๋ง" นุ่นปิดประตูเดินตามเข้ามาในห้อง
"คอนเสพท์ชั้นโชว์วับๆแวมๆเว่ยอีนี่ก็ฮาร์ดคอร์เกิ๊น"
นุ่นมองกางเกงขาสั้นจุ๊ดสีสดของเพื่อน "ใส่ชุดนี้นอนไฟไหม้ทีนี่มึงคงได้ยืนแก้ผ้ากลางถนนแน่"
"อีนี่ปากมึงเหรอเนี่ย อวยพรกูแต่เช้าเลยนะมึง แล้วนี่มาไงอ่ะนังแนนอ่ะ"
"ก็กูลงรถที่อนุสาวรีย์พ่อกูก็ขับไปส่งแนนมันที่รังสิต"
"มันระแคะระคายอะไรบ้างรึเปล่าวะ มึงไม่ได้มีพิรุธอะไรใช่ป่ะ"
"พิรุธห่าไร แกอย่ากลัวว่ามันจะรู้เลยขนาดกูยังไม่รู้เลยว่าเรื่องอะไรเนี่ย" นุ่นนั่งลงที่โต้ะกินข้าวห้องโถงกลาง
"อ้าว เห้ย..อีนุ่น" เพชรเพื่อนสาวนิสิตคณะนิเทศน์ปีสามที่ยิ่งสาวก็ยิ่งสวยเหมือนนางเอกดาราฮ่องกงเดินเช็ดผมพันผ้าเช็ดตัวเพิ่อาบน้ำสระผมเสร็จหอมๆออกมาจากห้องน้ำ ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันบางทีแนนก็ยังนึกแอบบชื่นชมเพชรที่ยิ่งสาวก็ยิ่งสวย
"นี่แกสองคนจะแข่งกันเอ็กซ์เซ็กซ์กันไปถึงไหนวะเนี่ยนังเพชร" แนนเอียงคอถาม
"กูอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวนี่มันแปลกตรงไหนวะ" เพื่อนสาวหมวยหุ่นนางแบบถามกลับพลางเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำดื่มแล้วเดินเข้าห้องที่เคยเป็นห้องส่วนตัวของพี่สาวต้น
"วันนี้ชั้นจะให้แกปลอมตัวเป็นไอ้แนน วันนี้เราจะเป็นสายลับไปลุยที่ท่าพระจันทร์ด้วยกัน"
"ถึงว่า.. ก็สงสัยอยู่ว่าแกจะให้ชั้นจิ๊กเข็มกลัดกับเข็มขัดมหาลัยมันมาทำไม"
"เออ แล้วได้มามั้ย"
"เออ เอามาแล้ว"
"ชั้นเตรียมชุดเสื้อผ้าไว้ให้แกแล้ว เดี๋ยวเปลี่ยนแล้วไปกัน"
"เห้ย!! ต้น" นุ่นพูดเสียงกระซิบเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ "ไอ้รูที่เราเคยแอบดูพี่ตองยังอยู่ป่าววะ"
"ทำไมอ่ะ แกจะดูจิ๊บนังเพชรมันเหรอ"
"เออ ชั้นจะดูมันแก้ผ้า เผื่อมันติ้วกูจะถ่ายวิดีโอแกล้งมัน"
"แกดูของชั้นมั้ยเดี๋ยวติ้วให้ดูเลยไม่ต้องแอบ" ต้นคล้องผ้าเช็ดตัวเตรียมอาบน้ำ
"อีบ้า.. เร็วดิรูยังอยู่ป่าว"
"รูอ่ะยังอยู่ แต่นังเพชรมันจะติ้วทำบ้าอะไรตั้งแต่ยังไม่แปดโมงเช้าวะ" นุ่นทำท่าจะรีบลุกเข้าห้องนอนอีกห้อง "ชุดอยู่ในถุงกระดาษนะแกเปลี่ยนซะเลย" ต้นบอกไล่หลังเพื่อนสาว
...............................
สามเพื่อนสาวนักศึกษาเดินเข้าประตูมหาวิทยาลัยด้านสระน้ำผ่านทางเดินใต้ต้นจามจุรีเรียงรายแล้วเดินลัดผ่านใต้อาคารออกไปทางคณะวิทยาศาสตร์
"ไปไหนวะต้น" นุ่นถามพลางเดินโขยกเขยกเพราะไม่คุ้นกับรองเท้าส้นสูง
"ไปคณะแกไง"
"ไปทำไมวะ แต่งแบบนี้ชั้นไม่เข้าไปนะเว่ยอายเค้า"
"เออน่า ขอทดสอบก่อน อย่าลืมสิว่าตอนนี้แกปลอมเป็นไอ้แนนไม่ใช่แกอีนุ่น"
"เออๆ.. เอายังไงก็เอา แม่งโหวงๆว่ะ"
"โคตรสั้นเลยว่ะมึงแม่งสก๊อยชิ้บหาย" เพชรเดินตามหลังมองเพื่อนสาวเดินไปคอยดึงชายกระโปรงลงไปด้วย "จริงๆนังแนนมันก็ไม่ได้ใส่สั้นขนาดนี้นะเว่ย"
"ชั้นเสริชในกูเกิ้ลว่าฏระโปรงนักศึกษาสั้นที่สุดอ่ะแล้วก็สั่งมา" ต้นบอก
"มันจะสั้นไปไหนวะเนี่ยนี่ไม่ต้องนั่งกันเลยนะมึงไม่รู้จะปิดหน้าหรือปิดหลังดี"
"อีนี่มึงบ่นจัง เค้าก็แต่งกันทั่วบ้านทั่วเมือง" ต้นเริ่มรู้สึกรำคาญเพื่อน
"แล้วทำไมมึงไม่ใส่มั่งล่ะ เสือกใส่ยาวกันทำไมล่ะ"
"อ่าวอีนี่ ก็เข้ามหาลัยจะให้ชั้นใส่อย่างแกได้ไงล่ะ"
"อ้าว.. แล้วมึงเสือกให้กูใส่ เสื้อแม่งก็รัดปริจนกระดุมแม่งจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย"
"ก็แกเคยใส่แต่เสื้อตัวใหญ่ๆ เออน่าสวยออก จะบ่นทำไมวะ"
"ก็มึงดูดิใครแม่งใส่สั้นขนาดกูบ้าง เชี่ย!! ไม่มีสักคน"
"มึงเป็นอีแนนอย่าลืมสิ แค่นี้เอง เดี๋ยวจบงานนี้กูเอาไปใส่เดินสยามให้มึงดูเลย"
"นั่นมันมึง นี่มันกู" นุ่นยังขยับเสื่อขยับกระโปรงสีดำตัดกับต้นขาขาวไม่เลิก "แม่ง เสื้อซับในก็ไม่ให้กูใส่"
"เห้ย.. นั่นรุ่นพี่แกนี่หว่า" ต้นชี้ให้ดูหนุ่มนักศึกษากับคนอื่นๆที่จับกลุ่มนั่งคุยกันอยู่ใต้ตึกรอเวลาขึ้นเรียนคาบเช้า
"อีต้น!! อย่าเข้าไปเลย คนเยอะอายเค้า"
"เยอะสิดีมึง"
สามสาวเพื่อนซี๊เดินตรงเข้าไปที่โต้ะรุ่นพี่ปีสี่สังเกตุได้ว่าหนุ่มๆนักศึกษาหยุดคุยแล้วหันมามองพวกเธอสามคนตั้งแต่ยังเดินไม่ถึงโต้ะด้วยซ้ำ
"สวัสดีค่ะ เอ่อ.. นุ่นมายังอ่ะคะ" ต้นเอ่ยทักทายก่อน
"หือ.. อ่าวน้องต้นน้องเพชร เอ่อ เดี๋ยวนะ ..นุ่นปีสามน่ะเหรอ เอ่อ ยังไม่เห็นเลยอ่ะ" รุ่นพี่ที่ไม่เคยเจอหรือรู้ว่านุ่นมีฝาแฝดหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะแต่เรียนกันคนละมหาลัยก็จะมองแล้วงงๆตามไม่ค่อยทัน
"นั่นอ่ะพวกปีสามแต่มีมาคนเดียวเอง น้องต้นลองไปถามดูสิ" รุ่นพี่ปีสี่พากันมองตามสามสาวแทบจะส่ายหน้าตามจังหวะสะโพกยักย้ายของกระโปรงทรวเอสั้นจุ๊ดเข้ารูปตัวนั้น
"โด่ง.. สวัสดีจ้ะ นุ่นมารึยัง" ต้นร้องถามเพื่อนชายคณะเศรฐห้องเดียวกับนุ่นที่รู้จักมักคุ้นหน้าตากันดี
"เอ่อ.." เพื่อนหนุ่มมองนุ่นในชุดนักศึกษามหาลัยอื่นทำหน้างงๆ "ยังไม่เห็นเลย วันนี้มีเรียนบ่ายนี่นุ่นยังไม่มามั้ง อื่ออ..." เจ้าโด่งจำนุ่นในชุดนักศึกษารัดติ้วไม่ได้เอาแต่มองอ้าปากตาค้าง
"งั้นเดี๋ยวเราฝากโด่งนั่งรอนุ่นกับเพื่อนเราตรงนี้แป๊ปนึงได้ป่ะ เดี๋ยวเรากับเพชรมา"
"เฮ้ย!! อีต้น" นุ่นตกใจที่เพื่อนจะทิ้งให้อยู่คนเดียว
"เออน่า เดี๋ยวมา"
อากัปกิริยาของสามสาวตกอยู่ในสายตาของทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่กำลังรอขึ้นเรียนคาบแรกโดยเฉพาะพวกหนุ่มๆที่รู้สึกตื่นเต้นกับสาวสวยในชุดต่างมหาลัย ไม่มีใครนึกเอะใจสักนิด
"เธอเป็นน้องนุ่นเหรอ" เจ้าโด่งรวบรวมความกล้าถามเสียงสั่น
"อื้ม.. ใช่ เธอไม่เคยเห็นเราเหรอ เราก็มาหานุ่นที่ตึกนี้บ่อยนะ"
"เคยเห็น เคยสิ"
"เอ่อ.. แล้วเธอมาหานุ่นทำไมเหรอ" เจ้าโด่งไม่รู้จะพูดอะไรดี
"อื้ม.." ยังไม่ทันที่เจ้าโด่งจะนึกอะไรได้ต่อรุ่นพี่ปีสี่สุดหล่อคนนึงเดินถือวิสาสะแทรกเข้ามานั่ง "เห้ย.. โด่ง ว่าไงวะ" รุ่นพี่คนนั้นทักทายเจ้าโด่งนิดหน่อยพอเป็นมารยาทที่มานั่งโต้ะรุ่นน้องปีสามแล้วหันมาทางนุ่น "น้ำครับ" เขายื่นขวดน้ำเปล่าเย็นที่เพิ่งหยอดเหรียญจากตู้ขายน้ำอัตโมัติ
"อ๋อ.. ขอบคุณค่ะ"
"แนนจำพี่ไม่ได้เหรอ.. พี่อิศไง"
"อ๋อ.. จำได้ค่ะ"
"เออ นึกว่าจำไม่ได้พี่เสียใจแย่ ทำไมวันนี้มาแต่เช้าอ่ะ"
"อ๋อ.. ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีนุ่นลืมของไว้บนรถพ่อเลยให้แนนเอามาให้"
"อ้าวเหรอ.. เห้ยโด่ง!! มึงเห็นนุ่นมารึยังวะ" เขาหันไปถามรุ่นน้อง
"ยังครับพี่"
"เออ ยังไงน้องแนนฝากของไว้กับไอ้นี่เลยมั้ยล่ะ มันห้องเดียวกันนี่"
"อ๋อ.. แหะๆ ไม่เป็นไรหรอกค่ะไม่กวนโด่งดีกว่า"
"แล้วนี่ทานอะไรรึยังล่ะ มื้อเช้าสำคัญนะไปหาอะไรทานที่สยามกันมั้ย" รุ่นพี่สุดหล่อเอ่ยปากชวน
"ไม่เป็นไรค่ะ รอตรงนี้แหละเดี๋ยวนุ่นก็คงมา รอต้นกับเพชรด้วยค่ะ"
"อ้าว.. เหรอ ใช่ต้นอักษรกับเพชรนิเทศน์รึเปล่า" สาวคนไหนสวยน่ารักไม่เคยหลุดพ้นจากความสนใจของเขา
"ใช่ค่ะ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่แนนเรียนเตรียม"
"เหรอ อืม.. แต่จะว่าไปนุ่นกับแนนนี่ก็ดูไม่เหมือนกันเลยเนอะ"
"ไม่เหมือนกันยังไงคะ"
"ไม่รู้สิ แต่แบบ พี่เห็นแนนแล้วแบบ.. ชอบเลยอ่ะ แบบ โห.. แม่ของลูกเลยอ่ะ"
"แหม เวอร์ไปค่ะ แล้วพี่อิศชอบแนนแล้วไม่ชอบนุ่นบ้างเหรอก็หน้าเหมือนกันเลยนะ"
"โห เรียกชื่อพี่ได้ด้วยดีใจนะเนี่ย นุ่นน่ะเหรอ เอ่อ.." เขาหยุดนิ่งนึกภาพรุ่นน้องผู้หญิงเชยๆในเสื้อนักศึกษาตัวโคร่ง ไม่รู้จะตอบยังไง
..............................
"ชั้นกับไอ้เพชรแอบดูอยู่ข้างหลังแม่งหลีแกชิ้บหาย" ต้นพูดพลางมองหารถแท็กซี่ริมถนนหน้ามหาวิทยาลัย
"แต่ก่อนพี่อิศเค้าไม่เคยมาคุยกับชั้นเลยนะเว่ย" นุ่นเล่าให้เพื่อนฟังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"แกก็แต่งแบบนี้มาเรียนมั่งสิวะ" เพชรแซว
"หืยย.. ไม่เอาอ่ะ มหาลัยเราขืนแต่งมาเรียนแบบนี้เดี๋ยวได้เป็นขี้ปาก"
.............................
"ไปไหนครับ" แท็กซี่เปิดกระจกถามดีใจที่ได้ผู้โดยสารเป็นสามสาวสวย
"ท่าพระจันทร์ค่ะ" ต้นย่อตัวบอกผ่านช่องกระจก
"นี่ตกลงแกบอกซั้นได้ยังเนี่ยว่าแกให้ชั้นปลอมเป็นไอ้แนนทำไมวะ" แนนถามจากที่นั่งเบาะหลัง
"สายข่าววงในชั้นบอกว่าวันนี้พวกฝั่งโน้นเค้าจะสรุปข้อความแปรอักษรที่จะใช้แซวพวกเราอ่ะ" ต้นเล่าให้ทุกคนฟัง "เพราะฉะนั้นแกต้องเข้าไปล้วงความลับเก็บข้อความพวกนั้นมาให้ได้"
"แกจะบ้าเหรอชั้นไม่รู้จักใครซักคนนะเว่ย แล้วถ้ามันเป็นความลับอย่างที่แกว่าแล้วชั้นจะไปรู้ได้ไง"
"อย่าลืมสิตอนนี้แกเป็นนังแนนหลีดดาวมหาลัยนะเว่ยเค้าต้องให้แกเข้าได้สิ หรือไม่ยังไงแกก็ต้องหาวิธีเข้าไปรู้มาให้ได้อุตส่าห์ลงทุนใส่ซะสั้นขนาดนีอย่าให้เสียเที่ยวนะมึง มารยาหญิงอ่ะมึง กี่ร้อยเล่มเกวียนมึงก็ยกออกมาเลย"
"โหอีนี่พูดง่ายนะ นี่มึงบ้างานบอลขึ้นสมองนะเนี่ยถึงขนาดให้เพื่อนไปเสี่ยงฉายเดี่ยวเลยเหรอวะ" เพชรเอ่ยขึ้นมาบ้างจากที่เงียบไปนาน
"เออน่ะ เค้าไม่ปล้ำแกหรอกน่า"
..............................
เป็นที่โจทก์ขานร่ำลือกันว่างานบอลรอบปีที่ผ่านไปแสตนเขียร์ทางฝั่งปทุมวันสามารถแปรอักษรข้อความตอบโต้ทางฝั่งท่าพระจันทร์ได้อย่างถึงพริกถึงขิงแถมแซวกลับแสบๆคันๆได้อย่างน่าประหลาด
ช่วงใกล้เวลาพักเที่ยงต้นกับเพื่อนๆเดินเลียบหลบแดดตามทางเดินร่มรื่นใต้แนวต้นจามจุรีเพราะนึกเบื่ออาหารในโรงอาหารใต้ตึกอักษรคณะตัวเองเลยชวนกันไปหาอะไรกินที่โรงอาหารตึกศูนย์หนังสือ
"ต้น.. ต้น" เสียงคุ้นเคยร้องเรียกจากอีกฟากถนน ต้นหยุดรอให้เพื่อนสาวเสื้อตัวโคร่งกระโปรงพลีทคลุมหัวเข่ารองเท้าคัทชูสีขาวคุ้นตาเดินข้ามถนนมาหา นึกถึงตอนที่จับนุ่นแปลงร่างเป็นนักศึกษาสาวเซ็กซี่แล้วก็ตลกดี
"เออ ทำไมวะ"
"ไปไหนวะ" นุ่นถามไปเรื่อย
"ไปศูนย์หนังสือ กินข้าว มึงตะโกนเรียกกูทำไมเนี่ย"
"ไอ้แนนมันเงียบไปเลยเว่ย งานนี้เสียๆ อิๆ" พี่สาวฝาแฝดพอใจที่เห็นน้องสาวอารมณ์ขุ่นโมโหทั้งวันเรื่องงานบอล
"แล้วมันรู้รึยังว่าแกปลอมตัวเป็นมันไปล้วงความลับ"
"ไม่รู้ดิ ไม่รู้หรอกมั้งถึงรู้ก็ชั่งมัน สะใจๆ"
"เออ.. ชั้นไปกินข้าวแล้ว"
"ไอ้เพชรอ่ะ"
"ไม่รู้มัน อยู่ที่คณะมั้ง"
"เออๆ " นุ่นข้ามถนนกลับไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนที่ยืนเล่นมือถือรออยู่
ต้นยืนรออาหารกลางวันที่สั่งเหลือบไปทางหางตาเห็นกลุ่มนักศึกษาชายลุกลี้ลุกลนจับกลุ่มเหมือนกำลังสนใจอะไรบางอย่าง หรี่ตามองให้ชัดๆเห็นสาวสวยขาวหมวยหุ่นนักกีฬาหน้าตาทรงผมเหมือนนุ่นที่เพิ่งคุยกันไปเมื่อกี๊เปี๊ยบอย่างกับคนเดียวกันนั่งเล่นโทรศัพท์ไม่มองไม่สนใจใครอยู่คนเดียวในโรงอาหาร
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่าติดตามครับ เนื้อเรื่องชวนอ่าน รออ่านตอนต่อไปครับ
เนื้อเรื่องแปลกครับ แนวฝาแฝดเปลี่ยนตัวกันไปมา อยากเห็นฉากเสียวครับ ว่าจะออกมาแบบไหน
"ลุ้น" เป็นความรู้สึกแรกที่ได้อ่านนิยายแบบนี้ โดยเฉพาะการรู้ตั้งแต่ต้นว่าไม่มีบทสังวาส ส่วนตัวชอบยิ่งกว่าการมีบทเข้าพระเข้านางมากๆครับ รอติดตามนุ่นกะแนนต่อไปด้วยใจระทึก
มาแนวแฝดคนละฝา นุ่น กับ แนน ความเหมือนที่แตกต่าง เรื่องราวน่าสนใจมากครับ
ขอบคุณครับ ผมไม่แน่ใจว่า มีตอนก่อนหน้านี้หรือเปล่า รู้สึกว่าอ่านแล้วไม่มีบทปูพื้น แต่ก็ขอบคุณที่นำงานมาให้ได้อ่านกันนะครับ
plot เรื่องน่าสนใจน่าติดตามมากๆครับ ขอบคุณสำหรับเนื้อหาน่าสนุกน่าติดตามเช่นนี้ครับ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวเก่าๆมาเรียบเรียงใหม่ ได้อรรถรสในการอ่านขึ้นไปอีก ปูเรื่องราวเพิ่มเติม