โพล
คำถาม:
คุณว่าฉาก "เลิฟซีน" ของเกมรักภารโรงเฒ่าจนถึงปี 2 มันเข้มข้นระดับไหนครับ
ตัวเลือก 1: เข้มข้นระดับ 5 - อ่านแล้วเหนื่อย ตัวซีดเซียว ไร้เรี่ยวแรง
โหวต: 78
ตัวเลือก 2: เข้มข้นระดับ 4 - อ่านแล้วได้อารมณ์ดีเหมือนกัน
โหวต: 85
ตัวเลือก 3: เข้มข้นระดับ 3 - เข้มข้นและกลมกล่อมกำลังดี
โหวต: 59
ตัวเลือก 4: เข้มข้นระดับ 2 - รสชาติจืดชืดไป น่าจะเติมรสให้เข้มข้นกว่านี้อีก
โหวต: 24
ตัวเลือก 5: เข้มข้นระดับ 1 - จืดชืด ไร้รส อ่านแล้วไม่รู้สึกถึงอารมณ์ร่วม
โหวต: 3
พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนาน ก็สวัสดีนะครับมิตรรักแฟน ๆ ของลุงพลและเดอะเมียทุกคน ก็กลับมาอีกครั้ง ท่ามกลางพิษเศรษฐกิจและไวรัสโควิทระบาด
แต่นิยายของผมเป็นนิยายของโคแก่กินหญ้าอ่อนครับ 55555+ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าตอนนี้ไม่มีฉากสยิวกิ๊วอะไรนะครับ เป็นฉากพักยก จะมีก็แค่ฉากเซอร์วิสครูเบสท์นิดหน่อยเท่านั้น
หลัก ๆ ก็เป็นบทสรุปของน้องแนนและนายหัวภูชิต อนาคตของครูเบสท์ แล้วก็ไฮไลต์ของงานคือรักสามเส้าของลุงพล ไอ้บอย และหมอพลอย ซึ่งผมได้ทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกคุณลุ้นกันเล่น ๆ
ตอนหน้าคุณจะได้เห็นฉากย้ำรักของหมอพลอยและลุงพลครับ ดีใจกันใช่ม๊า เตรียมทิชชู่ให้พร้อมครับ นี่จะเป็นฉากเลิฟซีนระหว่างลุงพลและหมอพลอยที่ดุเดือดขึ้นกว่าที่คุณเคยอ่าน เป็นอีกหนึ่งตอนที่น่าจะชุ่มฉ่ำไปด้วยสารคัดหลั่ง...ส่วนจะเป็นสารคัดหลั่งของใครนั้น ขอให้ติดตามนะครับ
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้เพื่อความบันเทิงนะครับ อะไรไม่ดีอย่าไปทำตาม
ปล2.ผมเขียนเกมรักมานานละ อยากจะถามเรื่องนี้มานาน คุณคิดว่าฉากเลิฟซีนของเกมรักฉบับใต้ดินเนี่ย มันเข้มข้นระดับไหนครับ ขอความเห็นหน่อย 5555###################
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=227861.0
อ้างถึง"เร็วอีก!!! เร็วอีก!!! ใกล้แล้ว!!!!" ลุงพลเริ่มเร่งมือให้น้องอุ๊ชักว่าวให้ตัวเองเร็วขึ้น "ใช้ปากเลยได้ไหมน้องอุ๊!!!"
น้องอุ๊เลื่อนต่ำลง แล้วลงไปดูดเลียหัวควยของลุงพลที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด ร่างของลุงพลกระตุกเกร็งแรงขึ้น แรงขึ้น และแรงขึ้น จนในที่สุด
"ไม่แตกในปากนะลุง หนูไม่อยากกินน้ำลุงอีก มันคาว!!!" ยัยอุ๊คายท่อนเอ็นออกมาจากปากโดยมีสารคัดหลั่งเหนียว ๆ ไหลยืดออกมา "เสร็จแล้วบอกหนูด้วย"
"จ๊ะ...จ๊ะ...อมต่อเถอะ...อูยยยยย" ลุงพลกัดฟันแน่น "ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...โอ้ยยยย!!!"
ยัยอุ๊ที่รับรู้ถึงการตอบสนองของท่อนควยลุงพล ก็รู้ว่าลุงพละกำลังจะถึงจุดสุดยอด ยัยอุ๊ก็เลยรีบคายท่อนเอ็นออกมา ในจังหวะที่กำลังฉีกน้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายรดหน้าใส่ยัยอุ๊
"อื้อ!!! เข้าตา!!!" ยัยอุ๊รีบเอามือปิดตาด้วยความตกใจ เพราะน้ำเชื้อของลุงพลรดใส่หน้า
ส่วนลุงพลก็หัวเราะแหะ ๆ ด้วยความชอบใจ ยัยอุ๊หันไปค้อนใส่ลุงพล ตาเฒ่าหื่นสังเกตว่าปอยผมของเธอเลอะคราบอสุจิของตัวเองด้วย
"อืออออ....ต้องสระผมใหม่จนได้!!!" ยัยอุ๊หยิบปอยผมที่เลอะคราบน้ำเชื้อของลุงพล "มองอะไรอ่ะ!!! ไอ้คนนิสัยเสีย!!!! ไอ้แก่ลามก!!!"
ถึงจะด่าลุงพล แต่ก็เป็นการด่าไปยิ้มไป ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่น้องอุ๊ด่าเพราะโกรธและเกลียดจริง ๆ ว่าแล้วลุงพลก็เลยลุกขึ้นแล้วดูดปากหอมแก้มยัยอุ๊เป็นการตบรางวัล
"อาบน้ำแล้วรีบกลับนะลุง" ยัยอุ๊ร่นคิ้วใส่ลุงพล "พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้านะ"
"จ๊ะ..." ลุงพลยิ้ม "เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวลุงสระผมให้นะ"
ว่าแล้วลุงพลก็จูงมือพายัยอุ๊ไปอาบน้ำสระผมในห้องน้ำ ตาเฒ่าและเด็กสาวหยอกล้อกันภายในห้องน้ำอย่างมีความสุข ลุงพลสระผมและฟอกสบู่ถูหลังให้ยัยอุ๊ ส่วนยัยอุ๊ก็ทำแบบเดียวกับที่ลุงพลทำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ลุงพลและยัยอุ๊ก็แต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง โดยมีบริกรแอบชำเลืองมองด้วยความคิดอกุศลว่าสองคนนี้คงเป็นมากกว่าลุงกับหลาน
ลุงพลขับรถพายัยอุ๊กลับไปส่งที่หอพักในช่วงห้าทุ่มครึ่ง ตาเฒ่าหื่นสั่งกำชับว่าห้ามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ยัยอุ๊ตอบตกลง แล้วยังทิ้งท้ายด้วยว่า
"ความจริงหนูควรเป็นคนพูดเรื่องนี้ต่างหาก!!" ยัยอุ๊กลับสู่โหมดเดิม "จำไว้นะลุง ต่อหน้าคนอื่น หนูจะแสดงว่าหนูเกลียดลุง หนูไม่ยอมให้ใครรู้แน่ว่าหนูกับลุงน่ะ..."
"รักกันใช่ม๊ะ?" ลุงพลแทรกขึ้นมา ทำเอายัยอุ๊หน้าแดงก่ำด้วยความอาย
"ไอ้บ้า!!!" ยัยอุ๊ด่าลุงพล "ไอ้แก่ลามก!!! หึ๊ยยย!!!"
ลุงพลขับรถกระบะจอดให้ยัยอุ๊ลงข้างทาง ระหว่างที่ยัยอุ๊กำลังเดินกลับเข้าไปในหอพักสตรีอยู่นั้น
"พี่อุ๊? พี่ไปทำอะไรมาเนี่ย?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ยัยอุ๊หน้าซีดเผือกเพราะรู้ว่านั่นเป็นเสียงใคร
"ยัยหมวย?" หทัยรัตน์หันกลับไป ก็เห็นน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งในชุดนอนอยู่ด้านหลัง ในมือก็ถือถุงจากร้านสะดวกซื้อจากฝั่งตรงข้าม "มาทำอะไรที่นี่ดึก ๆ ดื่น ๆ"
"หนูว่าต้องเป็นหนูป่ะที่ต้องถามพี่อ่ะ?" ยัยหมวยย้อนคำถาม "หนูไปซื้อของที่เซเว่นแล้วก็แวะซื้อยาให้ยัยอีฟมัน แล้วพี่อุ๊ล่ะ พี่ไปทำอะไรมา?"
เอาละซิ นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ หทัยรัตน์จะแก้ไขสถานการณ์คับขันนี้ยังไงนะ
####################
"ว่าไงคะพี่อุ๊? จะตอบได้หรือยัง?" เดือนดาราย้ำคำถามเดิมกับรุ่นพี่ที่กำลังยืนหน้าซีด
"พี่ไปทำธุระข้างนอกมา" หทัยรัตน์ตอบ "พี่เหนื่อย พี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะ"
"เดี๋ยวซิ" ยัยหมวยไม่ยอมเลิกรา เด็กสาวได้กลิ่นแชมพูและสบู่จากเรือนจากของรุ่นพี่ "พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?"
(/ />ตายแล้วยัยอุ๊!!! ความลับจะแตกไหมเนี่ย จอมจุ้นจำได้ว่าก่อนกลับได้อาบน้ำกับลุงพลมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นสบู่และแชมพูถึงได้หอมฉุยแบบนี้ จะตอบว่ายังไงดี
"พี่..พี่...กลับไปบ้านมาน่ะ" จอมจุ้นตอบ "นี่!!! จะถามเซ้าซี้อะไรนักหนา พี่เหนื่อย!! พี่อยากนอน!!!"
หทัยรัตน์รีบเดินหนีออกไปให้เร็วที่สุด แต่ยัยหมวยยังไม่ยอมเลิกรา จอมจุ้นหมายเลขสองเลยยิงคำถามจี้ใจดำทำเอายัยอุ๊รุ่นพี่ถึงกับสะอึก
"บ้านพี่อยู่ราชบุรีไม่ใช่เหรอ? พี่อุ๊กำลังปิดบังอะไรหมวยอยู่หรือเปล่า?" เดือนดาราเอ่ยปาก แต่ทหัยรัตน์รุ่นพี่ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว "พักหลังทำตัวมีเงื่อนงำตลอดนะพี่อุ๊"
เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนเดินกลับหอพักเอายาและข้าวต้มไปให้ยัยอีฟที่นอนซมอยู่ที่ห้อง ปกติสาวอีฟเป็นคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่ค่อยป่วยง่าย ๆ แต่อยู่ดี ๆ สองสามวันมานี้ก็เกิดล้มป่วยอย่างมีเงื่อนงำ
พี่อุ๊ก็ทำตัวแปลก ๆ ส่วนยัยนาถนั่นแปลกมานานแล้ว ล่าสุดยัยอีฟก็ป่วย สองสองสาวคู่เลสอย่างพี่เฟิร์นกับพี่โดนัทปล่อยไปเถอะ
"โอ้ย...มีแต่เรื่อง!!" เดือนดาราบ่นกับตัวเองก่อนเดินเข้าหอพัก
........................
"นี่อีฟ เอาข้าวต้มกับยามาส่ง" เดือนดาราเปิดประตูห้องเข้ามา ก็เห็นยัยอีฟนั่งซึมเพราะพิษไข้อยู่ "กินข้าวแล้วค่อยกินยานะอีฟ"
"ขอบใจจ๊ะหมวย" อรัญญาตอบเสียงสั่นเครือ "ถ้าอีฟไม่มีเพื่อนดี ๆ อย่างหมวย อีฟคงแย่แน่ ๆ"
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ยัยหมวยหรี่ตามองเพื่อนรัก "ทำไมพูดจาอะไรมีนัยยะจัง?"
"อือ...ไม่มีอะไรหรอก" อรัญญาพยายามฝืนยิ้ม "แค่ก แค่ก!!!"
เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่สบาย เดือนดาราก็เลยเซอร์วิสเอาใจเพื่อนรักด้วยการแกะถุงข้าวต้มเครื่องใส่ชามแล้วเสิร์ฟให้ถึงที่ พร้อมกับรินน้ำอุ่นใส่แก้วไว้ที่ข้างโต๊ะ
"หมวยใจดีจัง" อรัญญายิ้มให้เพื่อนรัก "ขอบใจที่เป็นธุระให้เราหลาย ๆ เรื่องนะหมวย"
(/ />
"อือ..." เดือนดารายิ้ม "ตะกี้เราเจอพี่อุ๊มาด้วยแหละ พี่อุ๊พักหลังทำมีพิรุธขึ้นทุกวัน"
"ทำไมเหรอ?" อรัญญาถาม ก่อนเป่าข้าวต้มเครื่องในช้อนก่อนทาน
"ก็เราเจอพี่อุ๊ข้างนอก ไม่รู้ไปทำไรมา แล้วเนื้อตัวก็หอมสบู่และแชมพู" เดือนดาราตอบ "เหมือนไปอาบน้ำมายังไงยังงั้นเลย"
อรัญญานึกถึงเหตุการณ์วุ่นวายที่ห้องพักภารโรงเมื่อวันก่อน ที่พี่อุ๊ตามมาช่วยเธอที่ห้องพักภารโรง ก่อนจะมีปากเสียงกับนาถลดาและลุงพล นี่ที่พี่อุ๊หายไปคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหม?
"ทำไมพักหลัง เพื่อน ๆ กับรุ่นพี่เราถึงมีแต่คนทำตัวแปลก ๆ กันเยอะนะ" เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมทบทวนตำราเรียน "เราหวังว่าอีฟจะไม่เป็นเหมือนคนอื่นนะ"
อรัญญาได้แต่นิ่งเงียบ ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง ทำให้เธอรู้ว่านี่อาจเกี่ยวข้องกับลุงพล ภารโรงยอดนักรักคนนั่นแน่นอน นี่ยังไม่รวมถึงความฝันแปลก ๆ ที่ว่าเธอเคยเป็นนางฟ้านางสวรรค์เมื่ออดีตชาติ
นางงามมิตรภาพเหลือบหันไปมองยัยหมวยเพื่อนรัก พลางนึกถึงภาพนิมิตรความฝันที่ยัยหมวยจะต้องตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอมองนาน ๆ เข้า ก็เหมือนยัยหมวยจะรู้ตัว
"มองเรามีอะไรอ่ะ?" เดือนดาราหันกลับมา
"เปล่า...ไม่มีอะไร" อรัญญารีบตอบ
"แน่ใจ?" ยัยหมวยวางปากกาบนโต๊ะ
"ไม่มีอะไร" สาวอีฟปฏิเสธ
"ไอ้คำว่าไม่มีอะไรของอีฟ" เดือนดาราหรี่ตามองเพื่อนรักด้วยความแปลกใจ "สำหรับเรา มันไม่ใช่อ่ะ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะเราเห็นอีฟแอบมองเราตั้งนานนะ"
"คือ..." อรัญญานิ่งเงียบไป "เราแค่รู้สึกว่าหมวยดูตั้งใจเรียนขึ้น ก็เลยรู้สึกดีใจอ่ะนะ"
"เหรอ?" เดือนดาราเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเพื่อนรัก "แค่นั้นจริง ๆ เหรอ?"
(/ />
"จริงซิ" อรัญญาตอบ "เราว่าหมวยนอยด์มากไปป่ะ? คิดมากไปแล้วนะ"
"อือ...สงสัยจะจริง" พอได้ยินสาวอีฟตอบแบบนั้น ก็เลยรู้สึกว่าบางทีตัวเองคงจะเก็บเอาเรื่องของคนอื่นมาคิด มาเครียดจนนอยด์ไปเอง "ขอโทษด้วยแล้วกันนะอีฟ สงสัยจะจริง เราว่าเราคงนอยด์ไปเองแหละ"
ว่าแล้วเดือนดาราก็หันกลับไปทบทวนตำราเรียนต่อ ส่วนอรัญญาก็กินข้าวต้มแล้วกินยาดื่มน้ำตาม ก่อนลุกขึ้นเอาช้อนชามไปล้างในห้องน้ำ
"ไหวเปล่า?" เดือนดาราหันไปถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง "ถ้าไม่ไหวเราล้างให้เอาไหม?"
"ไม่เป็นไร แค่นี้เราก็เกรงใจหมวยจะแย่อยู่แล้ว" อรัญญาตอบ "หมวยเซอร์วิสเราดีแบบนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นง่อยไปซะก่อน"
อรัญญาพูดติดตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ มีรอยยิ้มอ่อนปรากฎบนใบหน้าของเดือนดาราที่หันกลับไปทบทวนหนังสือเรียนต่อ เรียกได้ว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมากเลยทีเดียว เพราะมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกันตลอด
........................
ตัดมาที่นายหัวภูชิต หลังจากตกลงค่าตัวกับแนนนี่เสร็จ โดยฝ่ายนายหัวจะโอนเงินให้เป็นงวด ๆ งวดละ 50,000 บาท ครั้งละ 4 งวด จนกว่าจะครบยอด 200,000 บาท พอตกลงกันได้ นายหัวก็เดินเข้าไปประคองไหล่ของพริตตี้สาวคนสวย
"อือ!!! จะทำตรงนี้ไม่ได้นะคะพี่ภู!!!" นริศราร้องห้ามขณะกำลังถูกนายหัวภูชิตพยายามซุกไซ้ซอกคอ
"ก็น้องแนนน่ารักแบบนี้ พี่อดใจไม่ไหวจริง ๆ ขอพี่หอมแก้มสักฟอดหน่อยซิจ๊ะ"นายหัวพยายามจะหอมแก้มพริตตี้สาว แต่กลับถูกต่อต้านด้วยฝ่ามือของนริศรา
"พี่ภู!! ไม่เอาตรงนี้ซิคะพี่!!!" แนนนี่ พริตตี้สู้ชีวิตร้องห้าม เพราะเห็นบริกรหนุ่มใส่ชุดทักซิโด้แอบยิ้มอยู่
"อ่อ...อายว่างั้น" นายหัวเหมือนรู้ว่ามีเศษหนึ่งส่วนเกินอยู่ในห้อง ก็เลยหันไปไล่บริกรคนนั้น "ออกไป ก่อนออกไปอย่าลืมล๊อคห้องด้วย ขอความเป็นส่วนตัวให้อั๊วกับน้องแนนหน่อย"
บริกรคนนั้นพยักหน้า ก่อนเดินออกไปจากห้องพร้อมกับล็อคประตูให้ คราวนี้ก็ทางสะดวก นายหัวภูชิตเริ่มลวนลามพริตตี้สาวต่อ
"พี่ภู!!! พี่ภู!!! อย่าค่ะ!!! อือ!!!!" พริตตี้พยายามดิ้นรนขัดขืน "พี่ภู!!! โอนเงินให้แนนก่อนซิ!!!"
"อึ้ย!! เรื่องเงินค่อยคุยกันซิ!!!" นายหัวเริ่มเล่นแง่ จนนริศราต้องขัดขืนหนักขึ้น "เดี๋ยวพี่ให้ทีเดียวแสนนึงเลยอ่ะ!!!"
"พี่ภู!!! ใจ ๆ หน่อยซิคะ!!!" นริศราเริ่มไม่พอใจ "แนนเป็นผู้หญิงนะ พี่ภูเป็นนักการเมืองมีเงินมีชื่อเสียง เงินแค่สองแสนมันจะอะไรกันนักกันหนา ถ้าขอแค่นี้ไม่ได้ก็อย่ามาคุยกันเลย!!!"
"เดี๋ยวซิ!!! พี่ให้ก็ได้!!!" นายหัวภูชิตเริ่มเห็นท่าไม่ดี จะมาทำหัวหมอกับพริตตี้สาวคนนี้ก็ไม่ได้ซะด้วย "เดี๋ยวพี่โอนให้ มีเบอร์บัญชีไหม?"
"มีคะ...นี่คือเบอร์บัญชีของแนน" นริศราหยิบสมาร์ทโฟนบอกเบอร์บัญชีให้นายหัวโอนตังค์มาก่อน "แสนนึง!!!"
"ก็เราตกลงกันแล้วไงว่าห้าหมื่นจ่ายสี่งวด?" นายหัวภูชิตถาม
"ก็ตะกี้พี่ภูบอกจะให้แนนแสนนึงอ่ะ พูดอะไรก็รับผิดชอบหน่อยซิคะ!!"
"เดี๋ยว!!!! แป๊ปนึงนะ มีคนโทรมา" นายหัวภูชิตหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเบอร์ของไอ้บอยลูกชายตัวแสบ "ไอ้บอย มึงโทรมาทำไมตอนนี้วะ?"
นายหัวภูชิตกดวางสายแบบไม่ลังเล ก่อนหันไปยิ้มให้นริศราแล้วเตรียมจะโอนตังค์ให้ แต่ว่าคราวนี้เป็นเบอร์ทนายความประจำตระกูลโทรมา
"นายหัว!!! ตอนนี้นายหัวอยู่ไหน?" ทนายอ๊อด ทนายความคู่ใจของนายหัวภูชิตเอ่ยปากถามผู้เป็นเจ้านาย
"อยู่ข้างนอก ว่าพรือไอ้อ๊อด?" นายหัวภูชิตทำเสียงฮึดฮัดใส่เหมือนไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะ (อยู่ข้างนอก มีอะไรไอ้อ๊อด)
"ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทนะครับนายหัว คุณภูวนาทโดนตำรวจกองปราบจับกุมตัวเอาไว้ ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทที่โรงพัก กำลังอยู่ในขั้นตอนเจรจาขอประกันตัวอยู่"
"มันเรื่องอะไรแล้วหล่าว...." (เรื่องอะไรอีก) นายหัวถึงกับหัวร้อนจนต้องเอามือลูบหน้า "ไอ้บอย...ไอ้หัวเกียง...เหยดแม่มมมม"(ไอ้บอย ไอ้คนไม่ได้เรื่อง)
นริศราถึงกับร่นคิ้วใส่ด้วยความแปลกใจ เธอไม่เข้าใจภาษาปักษ์ใต้เท่าไร แต่รู้แค่ว่าตอนนี้นายหัวภูชิตกำลังมีปัญหาแน่นอน
"คือตำรวจแจ้งมาว่าคุณภูวนาทมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีแชร์ลูกโซ่ แล้วก็มีส่วนพัวพันในคดีฆาตกรรมดาวน์ไลน์ที่ฆ่าตัวตายเพราะหนีหนี้ ตอนนี้ผมสั่งให้คุณภูวนาทเงียบ เพื่อที่ผมจะได้ดำเนินการช่วยเหลือทางกฎหมายต่อไป แล้วคือ..."
"ให้ไอ้บอยมันจ่ายเบี้ยค่าทนายไปเองต๊ะ ใครใช้ให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่เอ้า!!" (ให้ไอ้บอยมันจ่ายเงินค่าทนายเอง ใครบอกให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่) นายหัวบ่นอย่างหัวเสีย "งานการดี ๆ มีไม่คิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูล่ะเก๊กซิ้มเลย หัวดอ!!!" (งานการดี ๆ ไม่มีคิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูละเครียด)
"คดีนี้มันคดีใหญ่ระดับประเทศเลยนะครับนายหัว ลำพังแค่ผมอาจไม่ไหว ต้องรบกวนนายหัวช่วยด้วย" ทนายอ๊อดตอบ "เอ่อ...คุณภูวนาทมีอะไรจะคุยกับนายหัวหน่อยนะครับ"
"พ่อ!!!! พ่อช่วยผมด้วย!!!" ภูวนาทขอความช่วยเหลือผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเลิกลั่ก
"ไอ้บอย!!!" นายหัวภูชิตกัดฟันแน่น "มึงนี่นะ!!! มึงนี่เอิดใหญ่แล้วนะ!!!! หยัดแหมมมม กูไม่รู้จะด่าไรมึงแล้วนี่ ฮึ้ยยยย!!!" (เอิด = เอาใหญ่, ไม่เกรงใจ)
"ผมขอโทษครับพ่อ!!!" น้ำเสียงไอ้บอกสั่นเครือ "พ่อต้องช่วยผมนะครับ เรื่องนี้ผมไม่ผิด ผมไม่อยากติดคุก ผมอยากแต่งงานกับน้องพลอย!!!"
"หัวดอ!!!! ยังมีหน้ามาหวงเรื่องเหมีย!!" (ยังมีหน้ามาห่วงเรื่องเมีย,ผู้หญิง) นายหัวภูชิตโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง เพราะลืมตัวหรือยังไงไม่ทราบ หนุ่มใหญ่ผู้มากอิทธิพลเลยหันไปมองพริตตี้สาวที่ยืนยิ้มอยู่ "เออ...เดี๋ยวกูไปหามึง มึงรออยู่ตรงนั้นแหละ เหยดแมม!!"
"ขอบคุณครับพ่อ..." นายหัวกดตัดสายแบบไม่ลังเลด้วยความโกรธ ก่อนตั้งสติแล้วมาคุยเพื่ออธิบายสถานการณ์กับพริตตี้สาวตรงหน้า
"ดูเหมือนพี่ภูจะมีธุระด่วนนะคะ" นริศรายิ้ม
"ก็...นิดหน่อย" นายหัวแค่นยิ้มด้วยความอับอายที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ "สงสัยวันนี้เราคงไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกันซะแล้ว เอาไว้วันหน้านะจ๊ะ แล้วพี่จะติดต่อไป พี่คิดถึงแนนเสมอนะจ๊ะ"
ว่าแล้วนายหัวภูชิตก็ให้บริกรพาแนนนี่ไปส่งที่โรงจอดรถ พอขึ้นรถเสร็จ พริตตี้สาวก็ตบพวงมาลัยด้วยความหัวเสีย
(/ />
"ไอ้เหี้ย!! ควย!!! เหย็ดแม่ม!!! ขี้เหนียวชิบหายไอ้แก่นี่ สัส!!!" นริศราสบถใส่นายหัวภูชิต เธอไม่คิดมาก่อนว่านายหัวผู้มากอิทธิพลและมั่งคั่งคนนี้จะงกและขี้เหนียวได้ถึงขนาดนี้ "แล้วจะหาเงินได้จากไหนวะ!!!!"
พริตตี้สาวกำลังหัวร้อนได้ที่ สังเกตได้จากการขับรถของเธอ เธอเหยียบคันเร่งออกจากโรงจอดรถหลังโรงแรมหรูด้วยความหัวเสีย เพราะนอกจากจะไม่ได้เงินแล้ว ยังเสียอารมณ์กับความงี่เง่าและงกขั้นสุดของนายหัวภูชิตอีกด้วย
หรือไม่บางที นายหัวอาจจะหวังเจาะไข่แดงเธอฟรี ๆ ก็ได้ เพราะถ้านายหัวมีเงินจริง ก็ไม่น่าจะลีลาเยอะแยะขนาดนั้น
........................
ตัดมาที่ภัคจิรา อาจารย์สาวคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล ตอนนี้เธอกำลังเปิดเว็บไซต์สถานทูตอเมริกา สลับไปกับเว็บไซต์ของทางวิทยาลัยพยาบาล เกี่ยวกับการขอทุนการศึกษาไปเรียนต่อในระดับปริญญาเอกของเธอที่สหรัฐอเมริกา
"คุณเป็นบุคลากรที่ดีของเรานะคะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการของวิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากชมเชยภัคจิรากลางโต๊ะประจำ "แต่คุณต้องเข้าใจนิดนึงว่าขั้นตอนและกระบวนการทางราชการมันจะกินเวลาสักหน่อย ก็อาจจะต้องใช้เวลาอยู่บ้าง"
"ค่ะ...เข้าใจค่ะผู้อำนวยการ" ภัคจิราตอบ
"แน่นอน คุณสมบัติของคุณดีพร้อมทุกอย่าง ไม่มีที่ติ" ผู้อำนวยการเปิดเอกสารสำคัญทางราชการที่เกี่ยวข้องกับภัคจิรา "ดิชั้นขอถามคุณหน่อยได้ไหม? ถามอย่างตรงไปตรงมาเลย"
(/ />
"ได้ซิคะผู้อำนวยการ" ภัคจิรายิ้มหวาน ในขณะที่ผู้อำนวยการเหลือบมองคณะกรรมการที่นั่งอยู่ล้อมโต๊ะทำงาน
"ถ้าคุณได้ไปเรียนต่อที่สหรัฐ คุณจะกลับมาทำงานกับเราได้ไหม?" ผู้อำนวยการถามอย่างตรงไปตรงมา "ในวิทยาลัยพยาบาลของดิชั้น ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์ก็เป็นคนมีอายุและใกล้เกษียณกันหมด แต่คุณอายุยังน้อย ดิชั้นคิดว่าคุณจะเป็นเสาหลักให้กับวิทยาลัยพยาบาลของเราในอนาคตได้"
"พวกเราจะออกทุนให้คุณไปเรียนต่อ" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลอีกคนหนึ่งเสริม "พวกเราเดิมพันกับคุณไว้สูงมากนะ คุณภัคจิรา พวกเราหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง"
"คุณจะกลับมาทำงานกับเรา และคุณจะไม่หนีหนี้ใช่ไหม?" คราวนี้ผู้อำนวยการถามตรงประเด็น ทำเอาภัคจิราเงียบ "ดิชั้นและทุกคน ณ ทีนี้ ไม่คิดขัดขวางความฝันของคุณ และพร้อมจะสนับสนุนคุณให้ก้าวหน้าขึ้นไป แต่พวกเราต้องการความมั่นใจว่า คุณจะกลับมาทำงานกับเรา"
"แล้วคุณก็ต้องใช้หนี้ให้เราด้วย" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลเสริม "แน่นอนว่าขั้นตอนต่าง ๆ จะเป็นไปตามกฎหมาย เรามีทีมทนายความสำหรับเรื่องนี้ เพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าจะให้พวกเราออกทุนให้ ก็จะอนุมัติในเทอมหน้าที่จะถึงนี้ ถ้าคุณรอไหวน่ะนะ อาจารย์ภัคจิรา"
"ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจคุณนะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการตอบ "แต่เคยมีกรณีอาจารย์หนีทุน เราไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นซ้ำรอยอีก ดิชั้นจะให้เวลาคุณไปคิดทบทวนสักสองวันแล้วค่อยกลับมาให้คำตอบกับเราแล้วกันนะ"
นั่นคือหัวข้อสนทนาของผู้อำนวยการ คณะกรรมการของวิทยาลัยพยาบาล ที่ได้พูดคุยกับภัคจิราในช่วงบ่ายของวัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำภารกิจของใครของมัน
ตัดมาที่ปัจจุบันภัคจิราลุกขึ้นจากโต๊ะนั่งเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้น ส่วนเบื้องล่างมีเพียงชุดชั้นในสีน้ำเงิน เพราะกางเกงในมันเข้าวิน ครูเบสท์คนสวยก็เลยเอื้อมมือดึงขอบผ้าออกมาจากร่องก้น ก่อนเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนเข้านอน
"ไม่ไหวแหะ ตูดเราใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย?" ภัคจิราหันก้นใส่กระจก หญิงสาวรู้สึกถึงความเทอะทะ "กินจุไปหน่อยช่วงนี้ สงสัยต้องเริ่มไดเอทแหะ"
(/ />
ภัคจิราลูบไล้บั้นท้ายของตัวเองด้วยความกังวล แต่ในใจก็นึกขำกับความคิดสัปดลของตัวเอง
"ตูดใหญ่ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันนะเรา" ภัคจิราหัวเราะคิกคักตบตูดตัวเองเล่นภายในห้องน้ำ ก่อนหมุนตัวหนึ่งรอบ แล้วโพสต์ท่าแอ่นก้นราวกับว่าตัวเองเป็นนางงามที่เดินเด่นเป็นสง่าบนแคทวอล์ค "ภัคจิรา ฟรอม ไทยแลนด์!!!"
"เอาน่า!!! ขอทุนก็ขอทุน!!!" ภัคจิราตัดสินใจเด็ดขาด ก่อนหลับตานอนด้วยความอ่อนเพลีย เพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า
........................
ในวันรุ่งขึ้น ลุงพลมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ มีลูกค้าทั้งนักศึกษาพยาบาลชายและหญิง รวมทั้งครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของวิทยาลัยพยาบาลมาอุดหนุนด้วย
"ขายดีนะครับลุงพล" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลทักทายลุงพลอย่างอารมณ์ดี
"ก็ขายได้เรื่อย ๆ ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนทอนเงินให้อย่างอารมณ์ดี
ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา วันนี้แปลกจัง ไม่เห็นมีเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลคนไหนแวะเวียนมาที่โรงอาหารเลยสักคน ใบเฟิร์น โดนัท นาถ ยัยอุ๊ หรือแม้กระทั่งน้องอีฟ
"สงสัยลืมผัวแก่คนนี้ไปแล้วละมั้ง..." ลุงพลบ่นกับตัวเอง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป
พอช่วงสายที่เริ่มไม่มีคน ลุงพลก็สั่งข้าวแกงร้านข้าง ๆ มากิน จนถึงช่วงเที่ยง ก็ยังไม่เห็นเมียเด็กคนไหนมารายงานตัวสักคน เรียกได้ว่าเงียบจนผิดสังเกต จนลุงพลถอดใจ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวแกเองก็รู้สึกว่ามีเมียเด็กเยอะเกินไปละ เริ่มจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก ฮ่า....
แต่ว่า อยูดี ๆ ก็มีสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ทำเอาลุงพลถึงกับอ้าปากค้าง เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้
เด็กคนนี้สูงไม่น่าจะถึง 160 ซม. ผิวขาวป่านหยวกกล้วย ผมยาวทำไฮไลต์สีน้ำตาลอ่อน สาวน้อยคนนี้ดูดีในชุดนักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลหมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลแน่นอน
"เอ่อ...น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่นึงคะลุง" สาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์คนนั้นพูดกับลุงพล "ลุงคะ?"
"จ๊ะ ๆ ได้จ๊ะหนู" เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลก็เลยดูประหม่า มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่เสือเฒ่านักล่าพรมจรรย์สาวอย่างลุงพลต้องมาประหม่าต่อหน้าสาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์ที่ไม่ว่าดูมุมไหนก็ยังอายุไม่น่าจะถึง 18 ปี
(/ />
แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลรู้ สาวน้อยคอนแวนต์คนนี้มีชื่อว่า ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน!!! นามสกุลนักการเมืองใหญ่ของประเทศเลยนี่หว่า
"เงินค่ะลุง" สาวน้อยคอนแวนต์คนนั้นยื่นแบงค์ยี่สิบสองใบให้ลุงพล ก่อนเดินไปนั่งกับแก๊งค์สาว ๆ นักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลคิดว่าสาวน้อยพวกนี้คงมาสมัครเข้าเรียนต่อแน่นอน ไม่เรียนหมอก็คงเรียนพยาบาลชัวร์
หลังจากนั้น ลุงพลก็ขายน้ำเต้าหู้ในช่วงเที่ยงไป พอของหมดในช่วงบ่าย ลุงพลก็เตรียมล้างหม้อไหเก็บของเตรียมกลับบ้าน ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับ ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยกับไอ้หนุ่มไฮโซที่เกือบขับรถเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อนกำลังคุยกันหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงลานจอดรถ
"นั่นมันหมอพลอยกับ...ใครวะ?" ลุงพลแอบดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก ความจริงแกจำไอ้หนุ่มคนนั้นได้ ไอ้หนุ่มคนนั้นขับรถราคาหลายล้านเกือบเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อน แล้วก็จ้างคนให้มากระทืบ แต่โชคดีที่หมอพลอยช่วยเอาไว้ได้ทัน ตกลงมันมีธุระอะไรกับหมอพลอยกันนะ
........................
"น้องพลอยฟังพี่หน่อยซิครับ!!!" เจ้าบอย ภูวนาทพยายามอธิบายและปรับความเข้าใจกับหมอพลอยว่าที่คู่หมั้น "พี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ พี่บริสุทธิ์จริง ๆ เชื่อพี่เถอะ!!"
"เชื่ออะไร!!!" หมอพลอยร่นคิ้วใส่พี่บอย "ครอบครัวพี่ก็ออกจะร่ำรวย แล้วทำไมพี่ถึงคิดไปทำธุรกิจอะไรแบบนั้น ไปทำแชร์ลูกโซ่หลอกเงินคนอื่นทำไมคะ?"
"มันไม่ใช่แชร์ลูกโซ่..." ไอ้บอยส่ายหน้า "มันเป็นธุรกิจขายของออนไลน์ ที่เราต้องลงทุนก่อนเพื่อหวังกำไรจากการขาย โดยให้ลูกทีมของเราเป็นผู้สนับสนุน"
"ก็นั่นแหละ แชร์ลูกโซ่" หมอพลอยตอบ "พี่บอย พี่ไปเคลียร์เรื่องของพี่ให้เสร็จก่อนเถอะ ถึงจะมาคุยกับพลอยน่ะ พี่รู้ตัวไหมว่าข่าวของพี่ดังไปทั่วประเทศแล้ว พลอยไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย"
"พลอย...ฟังพี่ก่อนซิครับ" ภูวนาทถือวิสาสะจับมือพลอยพรรณ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี "ทำไมถึงทำตัวงอแงเหมือนเด็กครับพลอย?"
"พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งดุ "ได้ข่าวว่าพ่อพี่ไปประกันตัวพี่มาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ? แทนที่พี่จะเก็บเนื้อเก็บตัวเคลียร์คดีตัวเอง แต่ยังมีหน้ามาง้อมาตื้อพลอย พี่เป็นคนยังไงคะ ถามจริง ๆ เถอะ"
พอเห็นหมอพลอยเริ่มต่อต้านแบบนั้น เจ้าบอยก็เลยต้องงัดท่าไม้ตายออกมา ด้วยการใช้อำนาจของพ่อมาข่มขู่ ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำ เพราะหมอพลอยคนนี้ดื้อด้านเหลือเกิน
"พูดกับพี่ให้ดีหน่อยนะพลอย" ภูวนาทเริ่มดุใส่ "อย่าลืมนะว่าครอบครัวพลอยต้องให้พี่..."
"จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา?" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มเดือด เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายตอแยและดื้อด้านอะไรแบบนี้มาก่อนเลย "พี่บอย ถามจริง ๆ เถอะค่ะ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงมาข่มเหงผู้หญิงเนี่ย แล้วก็เลิกได้แล้วไอ้นิสัยข่มขู่เนี่ย พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ พลอยไม่ใช่คนยอมให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ คิดผิดคิดใหม่ได้ค่ะ ขอเตือน"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละครับพลอย..." ภูวนาทเริ่มตัดพ้อ ไม่ว่าจะทำไรก็เหมือนจะผิดตลอดในสายตาของพลอยพรรณ "บอกพี่มาเถอะ พี่ต้องทำยังไงพลอยถึงจะใจอ่อนรับรักพี่สักที"
"ถอนหมั้น..." พลอยพรรณตอบอย่างแข็งกร้าว "แล้วก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะพี่บอย พี่ไม่ได้ใกล้เคียงกับผู้ชายในสเป็คของพลอยเลยแม้แต่น้อย เข้าใจตรงกันนะคะ พลอยขอตัว"
"พลอย!!! อย่าพึ่งไปซิครับ คุยกันก่อน!!!" ไอ้บอยยังไม่เลิกรา ดึงแขนพลอยพรรณจนฝ่ายหญิงร้องด้วยความเจ็บปวด
(/ />
"โอ้ย!!! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!! ปล่อย!!!" พลอยพรรณร้องด้วยความตกใจ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาพยาบาลหนุ่มสาวที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ "ปล่อยนะพี่บอย!! คนอื่นเค้ามองอยู่!!! ปล่อย!!!"
"ไม่ปล่อย!!! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!!!" ไอ้บอยยืนยันหนักแน่น
พอเห็นท่าไม่ดี ลุงพลที่แอบดูอยู่ก็ทนไม่ไหว เลยต้องเข้าไปช่วยหมอพลอยเมียรักของตัวเอง
"คุณ!!! คุณทำอะไรน่ะ!!" ลุงพลชี้หน้าไอ้บอย หนุ่มไฮโซลูกแหง่ไม่เอาไหนที่กล้ามาข่มเหงน้ำใจเมียหมอยอดดวงใจของมัน "ที่นี่มันสถานที่ราชการนะ ผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจจะคุยด้วย ก็หัดรู้จักความเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ!!!"
"พี่บอย!! พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!!!" ลูกขวัญ ภาสินี นักเรียนคอนแวนต์ที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพล ที่วันนี้เธอมาทำธุระเรื่องเรียนต่อที่วิทยาลัยพยาบาลด้วยมาเห็นเข้า ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามศึกทันที "พี่บอย!!! หยุด!!! อายเค้า!!!"
ลุงพลถึงกับแปลใจไม่น้อย ไม่คิดว่านักเรียนคอนแวนต์ตัวน้อยที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันเมื่อช่วงเที่ยงเป็นน้องสาวของไอ้หนุ่มลูกแแหง่คนนี้ แล้วทีนี้พอเห็นว่าจนมุม ไอ้บอยก็เลยต้องปล่อยมือ แล้วเดินหน้ามุ่ยออกมา ก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ ภูวนาทชี้หน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง
"มึงอีกแล้วนะไอ้แก่ เดี๋ยวมึงเจอกู!!" ไอ้บอยชี้หน้าลุงพลอย่างเดือดดาล "ลูกขวัญ!!! กลับ!!!"
"พี่บอย!!! พี่ใจเย็น ๆ หน่อยซิคะ!!!" ลูกขวัญที่มีสติสตังดีกว่าพี่ชายดุใส่ "ขอโทษนะคะพี่พลอย ขวัญขอโทษ!!"
"พร้อมเมื่อไรก็บอก" เพราะความโกรธที่เห็นหมอพลอยโดนรังแก และอาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีความเป็นทหารเก่า ก็เลยทำให้ลุงพลทำเก๋าโดยไม่เจียมสังขาร แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลไม่คาดคิดก็คือ
"ลุงพล..." หมอพลอยยิ้มให้ลุงพลที่มาช่วยเธอเอาไว้ในนาทีคับขัน "ขอบคุณนะคะ"
(/ />
แค่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของหมอพลอย ก็ทำเอาลุงพลใจชื้นขึ้นมาแล้ว ลุงพลเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อสอบถามข้อมูล แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม จนเป็นฝ่ายหมอพลอยที่ต้องเข้ามาช่วยพยุงตัวลุงพล
"ลุงพล!!!" หมอพลอยเขย่าตัวลุงพลด้วยความเป็นห่วง "ช่วยด้วย!!! ลุงพลเป็นลม ใครก็ด้วยช่วยพยุงลุงพลไปที่ห้องพยาบาลหน่อย เร็ว!!"
แล้วสติสัมปชัญญะของลุงพลก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมกับใบหน้าของหมอพลอย และใบหน้าของยามที่เข้ามาช่วยพยุงแกขึ้นมาจนพื้นคอนกรีต
โปรดติดตามตอนต่อไป เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ตอนเปิดซิงน้องหมวย ขอแบบโดนรุมนะครับ อยากเห็นหมอพลอยโดนประตูหลังอีก
รอมานานครับ สมใจอยากเลย เวรี่กู๊ด
::Ahoo::
ตอนนี้เรื่องราวเข้มข้น ตอนหน้าหมอพลอยใจอ่อนอีกแนเสร็จลุงพล
สงสัยลุงพลได้จัดน้องพลอยในห้องพยาบาลแน่เลย
ได้ใจหมอพลอยไปเต็มๆ เดี๋ยวลุงได้จัดหนักอีกแน่
ลุงพลหมดแรงแล้ว จะช่วยหมอได้ปล่าว
เหยื่อรายต่อไปรายงานตัวกับลุงพลแล้ว
ตอนนี้ลุงเราดูเป็นพระเอกสุดๆ แถมเรืาองนำมาแบบนี้คงถีงคิวน้องขวัญแล้วสินนะค่ับ
หมอพลอยจัดเอง.
หมอพลอยรีเทริน
อยากให้น้องหมวยโดนเปิดซิงครับ
วูบบ่อยนะลุง สงสัยไม่ค่อยได้พัก
หมอพลอยโดนหนักแน่ๆ
::HeyHey::แค่เห็นหน้าหมอก็เป็นลมเลยลุงเรา
จะเป็นฮีโร่สะหน่อยกลายเป็นลมให้หมอช่วยสะงัน
คลุงแก่แล้วเลยเป็นลมตลอดแต่ต่อไปจะสมหวังกับพลอยแล้วสมที่รอเลย
จะเป็นพระเอกสะหน่อย โถ่ววว ลุงไม่ดูสังขารตัวเองเลย
สถานการณ์สร้างวีรบุรุษจริงๆ งานนี้ลุงพลทำคะแนนได้มากทีเดียว
จัดหมอพลอยหนักๆเลยครับ
เข้าทางลุงเลย
อยู่บ้านหลบโควิทอยากให้ลงเรื่องลุงพลให้อ่านไวๆคับ
เรื่องราวเข้มข้น มากเลยครับพี่
สงสัยลุงพลได้ย้ำรักหมอพลอยแน่ๆเลย
::Bloody:: หมอพลอยยยย ของลุงนี่แค่เห็นก็เป็นลมเลยเรอะรอรับชมความเร่าร้อนบนเตียงครัช
ใครจะเป็นคนเปิดน้องแนนนี่นะครับ
::HeyHey::แหมๆๆๆลุงเป็นลมแบบนี้ อ้อนหมอหรือป่าวเนี่ย
ลุ้นกันต่อ อุ้ยๆ
ลุงเป็นอะไรไปแล้วจะเกิดอะไรต่อ
ตอนหน้าหมอพลอยใจอ่อน จัดกับลุงพลอีกแน่
สถานการณ์เข้าขั้นเข้มข้น...ไม่ว่าจะเป็นบอย,นายหัวภูชิต จะรอดงานนี้หรือเปล่า หลักฐานมัดพอสมควร...หมวย,ภาสินี จ่อคิวเข้าหาลุงพลอีก...รวมถึงน้องแนนด้วย...ส่วนหมอพลอยของตาย
เปิดตัวอย่างกับพระเอก
เป็นลมซะงั้นครับลุงพล
โหน้องแนนนี่รอดมาแบบระฆังช่วยเลย อีกนิดเดียวจะได้งานแล้วเชียว
เดินกะจะเข้ามาช่วยไหงเป็นลมซะงั้นละลุง
ลุงพลจัดหนักไปหน่อยเลยหน้ามืด
ห่างหายไปนานเลยนะครับ เนี่ยสบายดีรึปล่าวครับท่าน
งานนี้ได้ใจหมอพลอยไปเลยเต็มๆ อยากให้หมอพลอยใจอ่อนแล้วลุงพลจัดหนักอีกบ่อยๆ
อ้าวอยู่ดีๆเป็นลมซะนั้นลุงพล
หายไปนานเลยนะครับ อยากให้จัดหมอพลอยอีกซักรอบfcหมอพลอยครับ
อ้าววว แบบนี้ต้องเอาคืนกับน้องสาวแล้วล่ะลุง
เมื่อคืนจัดน้องอุ๊หนักไปเช้านี้เจอหมอหน่อยลมจับเลยลุง
ลุงพลแกล้งเป็นลมหรือพลังเด้าหมด ต้องกินน้ำหวานจากสตรี ถึงเพิ่มพลัง
น้องแนนรอดตัว นายหัวแม่งก็ขี้เหนียวเกิ้น ::Waiting::
ลุงพลเป็นลม หมอพลอยจะช่วยลุงยังไงล่ะ
หมอหลอยต้องจัดหนักกะลุงพลแบบดุเดือดแน่ๆและอาจได้เปิดบริสุท้ด็กน้องอีก
สุภาพบุรุษ สูงวัย มากรัก
ตอนหน้าหมอพลอยได้จัดแมตช์ฟื้นฟูกำลังให้ลุงพลอีกแล้ว
แหมเก่งไปช่วยเขาแต่ดันเป็นลม หรือเป็นแผนจะไปล่อหมอพลอย
น้องหมวยนี่ก็ได้เชื้อ จุ้นเรื่องคนอื่นมาจากยายอุ๊ เต็มๆเลย คงจะเป็นอีกคนมั้ง ที่จะรักลุงพล มากเกินกว่าใคร
จะเป็นพระเอกซะหน่อย ดันตกม้าซะ
จัดหนักไปหน่อยเมื่อวาน วันนี้ลุงพลถึงกับเป็นลม
นานแค่ไหนก็จะรอ ลุงพลจะเป็นฮีโร่ซักหน่อย เห็นหน้าหมอพลอยเป็นลมเลย
แม้ลุงพลจะได้แอ้มเด็กมัธยมอีกแล้วถึงกับหน้ามืดเลยเหรอแต่ให้หมอพลอยไปดูแลอย่างใกล้ชิดก่อน
เจอหมอพลอยทีไรต้องเป็นลมไม่ก็ป่วยทุกครั้งเลยนะครับลุง อิอิ
มุขนี้อีกแล้วนะลุง สุดท้ายก็ไปเคลียร์กันที่ รพ.อีก ::DookDig::
หมอพลอยจัดให้ลุงพลสะหน่อย
รอนานกว่าจะเจอหมอพลอยอยากให้มีฉากรักในห้องพยาบาล
โธ่ ลุงพล เป็นฮีโร่ช่วยสาวจนเขายิ้มให้ทั้งทีดันเป็นลม ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
อ้าวตะกี้เพิ่งจะซ่าอยู่ดีๆ วูบแบบนี้ ลุงจะไหวไหมเนี่ย
มีโรคแทรกซ้อนหรือเปล่า
กำลังลุ้นอยู่ว่าเมื่อไหร่ลุงพลจะหัววายตาย แบบว่าอิจฉาอ่ะ
ลุงพลดันมาเป็นลมช่วงสำคัญนี่สิ แล้วจะเป็นยังไง
ลุงพลทำเก๋าเป็นพระเอกตายตอนจบซะงั้น
เมื่อไรตัวร้ายจะตายๆซักทีนะ สงสารหมอพลอย
::DookDig::ลุงพลท่าดีจริงๆนึกว่าจะไขว้ที่ไหนได้เป็นลมไปซะงั้น555
โอ้ยๆๆลุง หมดสภาพแล้ว แล้วคนที่เหลือจะไหวไหมเนี่ย
เมียรักของลุงใจอ่อนอีกแน่ๆ..แต่ลุงจะไหวรึเปล่า..ช่วงนี้วูบบ่อย ไหนจะมีเด็กๆมารอให้เปิดอีก...อิจฉาลุงเลย
เปิดมาลุงพลเราก็เป็นพระเอกป่วยๆมาช่วยหมอพลอยแต่ดันอาการแย่สะเอง555 เอาใจช่วยลุงพลเลยคับ
ชีวิตลุงเนี่ยยุ่งแบบสุดๆแทบไม่มีเวลาว่างเบย
ลุงพลแกล้งเป็นลมแล้วพาหมอพลอยไปจัดหนักที่ห้องแน่เลย
เหยือรายต่อไป รายงานตัว เกิดไรขึ้นกับลุงหว่า แล้วเมื่อไรจะมีฉากง้ออีฟน๊า
ลุยทั้งคืนไม่เป็นลม วิ่งมาห้ามหน่อยเดียวสลบเลย
รอตลอดเวลาสำหรับเรื่องนี้ ลุงพลได้เห็น น้องขวัญแล้ว ถึงกับตลึงไปเลยนะ แล้วน้องแนนอีก ใครจะช่วยละทีนี้
อยากเห็นหมอพลอยโดนอีกจัง
หมอพลอยเริ่มทำคะแนน
ลุงหน้ามืดไปซะละ
จะมีเด็กคอนแวนท์เป็นนางฟ้าด้วยหรือเปล่า ลุ้น
ฮั่นแน่ หมอพลอยโดนอีกจนได้ ปล่อยหั่ยรอตั้งนานเรยนะครับ
แหม ลุงพล เจอสามรุมหนึ่งยังไหว ถึงไหนถึงกัน เจอหน้าหมอพลอยทีไร เป็นลมทุกที
ลุงวูบเพราะพักผ่อนน้อยโหมใช้แรงเยอะ555
::Doubt::จะมีบทเสียวๆของหมอกะลุงพลอีกมั้ยครับ. ลุ้นเลยครับ. อยากให้หมอรีเทรินครับ
พอฟื้นขึ้นมาก็จัดคาห้องพักกันเลยแน่นะ
หายไปนานมากรอบนี้ สงสัยหมอจะโดนจัดหนักในห้องพยาบาลชัวร์ นี่เปิดตัวว่าที่เมียเด็กคนใหม่แน่เลย ไม่รู้ต้องรออายุ18ก่อนหรือเปล่า
เกริ่นมาตั้งนานเรื่องนายบอย ไอ้เราก็คิดว่าลุงพลต้องเป็นพระเอกไปช่วยอะไร
ที่ไหนได้ นายบอยแพ้ภัยตัวเอง ลุงแค่โผล่มาเหมือนฮีโร่ แล้วทำไมดันเป็นลม หมดกัน !!!!!
ไอ้ตอนแรกเรานึกว่า ลุงพลจะมีบทพาหมอสาวหนีซะแล้ว .....
รอลุงกลับมาทวนความหลังกับหมอพลอยนานมาก พอรู้ว่าใกล้จะถึงในตอนหน้า ดีใจสุดๆ
โปรดอย่าให้รอจนเหนียงยานนะครับ
ท่ามกลางวิกฤตโรคระบาด ยังไงก็ขอให้ไรท์รักษาสุขภาพด้วน
กลับมาอีกครั้งสำหรับชีวิตของลุงพล ตอนนี้ปัญหาต่าง ๆ ค่อนข้างจะคลี่คลายไปในทางที่ดี น้องอีฟดูท่าว่าจะพาเมียคนใหม่ไปให้ลุงแกรึเปล่า เพราะนาถไม่น่าจะเป็นที่ไว้วางใจของแก๊งค์นักสืบแล้ว ส่วนปัญหาของหมอพลอยก็น่าจะเบาตัว ซ้ำยังจะส่งน้องขวัญมาให้ลุงได้รู้จักอีก โชตยังไม่หมดยังเชื่อมไปถึงแนนนี่ก็ทำท่าว่าจะรอดจากเหตุการณ์อันน่าอึดอัดแน่ ๆ และด้วยความจำเป็นต้องใช้เงินคงหนีไม่พ้นพิมมีกับลุงพลแน่นอน 555 ตอนนี้นับว่าทางสะดวกเลยลุงเรา ว่าแต่จะมีอะไรพลักผันระหว่างทางหรือไม่ ยังไงก็เอาใจช่วยลุงกับเมืยคนต่อไป ::Confident:: (เจ้าลอยจะมีบทเพิ่มเติมมั้ย ที่จริงน่าจะมีกับคู่กรณีทอมก็ดีนะเป็นการเซอร์วิชในฐานะทำให้ปัญหาของหมอง่ายขึ้น 555)
รอลุงพลกับหมอพลอยมาตลอดครับ คู่นี้เจอกันได้อารมณ์ครับ
ดีๆๆน้องอุ๊หลงลุงไปอีกคน555 งานนี้หมอพลอยโดนลุงจัดหนักอีกตามเคย โหน้องขวัญก็มาแล้ว
ลุงพลเป็นลมต่อหน้าหมอพลอยอีกแล้ว ต่อไปคงโดนหมอพลอยไล่ไปพักผ่อนฟิตร่างกายใหม่แน่เลย ห้ามยุ่งจนกว่าจะแข็งแรงปลอดภัย อิ อิ
น้องอีฟก็เริ่มเชื่อเรื่องอดีต ต่อไปก็เชื่อเรื่องอนาคตแล้วก็หาทางช่วยเพื่อนให้เปลี่ยนชีวิตมาหาลุงพล เข้าทางอีก ครูเบสนี่ซิไม่รู้ว่าหนทางยาวไกลขนาดไหน
พระเอกอีกแล้วนะลุงงานนี้ได้คะแนนพิศวาสจากคุณหมอพลอยไปอีกวูปไปแบบนี้ตื่นมาหมอพลอยคงตบรางวัลให้ชุดใหญ่แน่นอนลุง
หมอพลอยเสร็จลุงพลอีกแน่ๆขอจัดหนักๆเลยนะครับ
รึว่าลุงพบจัดหนักกับน้องอุ๊ร่างกายสูญเสียน้ำและพลังงานมากไปจนหน้ามืด
เป็นลมอีกหล่ะลุงพล สังขารเริ่มแย่ขึ้นทุกทีๆแล้วนะ จะฝันอีกมั้ยเนี่ย
คงมีรายการในห้องพยาบาลอีกแล้ว fcหมอพลอยอิอิ
ลุงพลไหวมั้ยนี่
เอ้า เปิดตัวอย่างสวย ไหงเป็นลม ได้หว่า
ต้องเติมพลังกับหมอพลอยเพิ่มแล้ว
ลุงวูบเพราะโควิดรึเปล่าเนี่ย หมอพลอยระวังหน่อยนะ
เป็นลมไปแล้ว แบบนี้จะไหวไหมลุงพล
ตอนน้องหมวยโดยลุงขออยู่ด้วยได้หรือเปล่าครับอย่ามีส่วนรวมนะ ::Glad:: ::Shy::
รักแท้จะเกิดเมื่อยามยากสินะ ยิ่งทำแบบนี้หมอพลอยยิ่งเปิดใจให้ลุงนะ ตอนต่อไปลุงเจอหมอปล้ำแน่ๆ
เยียนได้อีก
ลุงพลตกม้าตอนจบ
หายไปนานเลยนึกว่าไปไม่กับสะแล้วรอบนี้อย่าหายนานนะหยุดยาวเลยครับ ขอบคุณ
หมดสภาพแล้วตาลุงพล หักโหมมากเกินไป ให้หมอพลอยทำให้ละกัน
อยากเห็นหมอพลอยสวิงกับเด็กลุงพลอีกสักคนครับ
....ถึงร่างกายจะไม่เต็มร้อยแต่ใจเกินร้อยจริงๆ...ได้ใจคักๆ
::YarKK::บทรักที่รอมานาน คุณหมอพลอย
อะไรกันพระเอกเรา
โชว์หน่อยเดียวจะเป็นลม
::HeyHey::อยากให้ลุงพลจัดน้องพี่บอยซัก7ดอก
มุขเป็นลมนี่จะมีเสียวอีกไหมนะ เป็นลมบ่อยๆทำเอาใจคอเมียๆไม่ค่อยดีนะ ถ้าชีวิตจริงคงตกใจแย่เลย
บนรักที่รอมานานของหมอพลอยสนุกมากครับรอตอนต่อไปครับ
เป็นลมได้ถูกจังหวะเลย
โหวตลูกขวัญครับ
ลุงพลของเราเล่นลูกอ้อนแน่ๆ อย่างนี้ได้จัดหนักหมอพลอยและได้เปิดเมียใหม่รึป่าวเนี่ย
คิดถึงลีลาหมอพลอยสุดหัวใจ
ลุงซีดก่อนคนอ่านเหรอ 555 ช่วงcovid กักตัว ขอเรื่องอ่านหน่อย
ลุงพลใช้พลังกับน้องอุ๊มากไปหน่อย จนเป็นลม แล้วแบบนี้จะมีแรงกับหมอพลอยเหรอ
มีกลับมาจัดหมอพลอยอีกครั้งหรือ
ท่าทางลุงพลจะใช้แรงเยอะไปหน่อย เป็นลมไปซะแล้ว คงต้องดื่มน้ำหมอพลอยเติมพลังสักหน่อย
อาไรเนี้ยลุงพลของเรา เห็นหย้าหมอพลอยก็เป็นลมแล้วไหวปะเนี้ย
ลุงพลต้องจัดหนักหมอพลอยแน่ๆ
นานๆมาที ต้องตามมคับ
ลุงพลคนอะไร ไก้แต่สาวๆสวยๆทั้งน้ันเลย
รอตอนของหมอพลอยเน้นเน้เลยครับ อิจฉาลุงจังคับ
รอมานานมากสำหรับบทอัศจรรย์ของคุณหมอ
ลุงพลเป็นลมทีไรจะต้องได้เสียน้ำทุกที 555
เป็นลมได้เวลาที่เหมาะมาก
โดนของอะไรรึเปล่า
หรือว่าองค์ตุลาการมาอีกแล้ว
รอมานานครับ
ขอบคุณมากครับ สงสารหมอพลอยจัง นายบอยไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย ตัดให้ขาดเลยนะหมอ
ลุงแกล้งเป็นลมเพื่ออ้อนหมอพลอยมั้ย
ในที่สุดตัวละครที่รอมาตลอดก็ออกมาแล้ว
นริศรารอดตัว....เพราะคู่ปรับของลุงพลก่อเรื่องจนถูกจับต้องโทรศัพท์มาขอความช่วยเหลือจากนายหัวภูชิชย์ผู้เป็นพ่อ และยังมาก่อกวนหมอพลอยจนทำให้ลุงพลต้องออกหน้า เลยทำให้มนุษย์ลุงได้คะแนนจากหมอพลอย ว่าแต่เป็นลมแบบนี้หมอพลอยจะใช้วิธีไหนปฐมพยาบาลกันนะ....อิอิ
ลุงพลหนักไปหน่อย เป็นลมเลย
จัดแบบแนวฮาร์ดคอร์เลยครับ หมอพลอยกับพี่พล
ปูพรม จนอยากอ่านต่อไปเร็วๆจัง เจ้าหญิงน้ำแข็งละลายแล้ว
วูบเลย จัดหนักน้องอุ๊มากเกินไปนะ ลุง หรือว่ามันไม่พอ ::Evil::
ลุงใช้พลังมากเกิน วูปบ่อยจะรอดไหมนิ
ผมชอบรูปประกอบที่ทำให้มีอารมณ์ร่วมมากจริงๆ รออ่านตอนต่อไปครับ
หมอพลอยมาแล้วๆๆๆ
เรื่องราวเริ่มเข้มข้น ต้องมาลุ้นว่าจะหาทางออกกันอย่างไร
ลุงจะใช้ไม้ไหนในการทำให้หมอพลอยหลุดจากการแต่งงาน
แล้วมีสาวให้ลุงจัดอีกหลายคนเลย
ฮีโร่ตัวจริงเลยลุงพล ได้นางฟ้าอีกแน่ๆ
ตื่นมาแล้วจะได้หมอพลอยอีกรอบไม๊น้อ
น้องลูกขวัญจะเป็นเมียคนที่เท่าไรน่ะ ของพระเอกเรากันน่ะ
ตอนไหน ถึงจะได้คู่ ครูเบสท์ กับ หมอพลอย ซักทีครับ
เปิดตัวสาวของลุงพลคนต่อไป...ลูกขวัญ
วูบบ่อยสงสัยพักผ่อนน้อย ฟื้นขึ้นมาหมอพลอยโดนจัดหนักแน่เลยครับ
สังขารลุงจะไหวมั้ย
สงสัยได้หมอพลอยรักษาหลายยกแน่ลุง
ตอนต่อไปขอมาเร็วๆหน่อยได้ไหมครับ เรื่องหมอพลอยนี่ติดตามตลอดเลย
อ้าวลุงพลจะตายแล้วเหรอ เรื่องก็จบอยู่แค่นี้สินะ 55555
ลุงพลหักโหมเกินไปแล้วมั๊ง ถึงเป็นลมเอาง่ายๆ
ขอให้ย้ำรักกันให้หนักหน่วงเลยครับ เสียวแทน
อยากให้เป็นครูเบสซักที
อ่าววว ลุงพลจะเป็นไรมั๊ยเนี่ย
มีตัวละครใหม่มาเพิ่ม ลุงพลจะรอดไมนะ แต่ตอนนี้ได้ใจสาวไปเต็มๆ
ต้องให้รางวัลหร่อยแล้วหมอพลอย
ขอหมอพลอย อีกชุด เอาแบบแซบ ๆ
หรือ จะ threesome ลุมหมอพลอย ให้ดิ้นก็น่าสนใจครับ ^^
ดูแล้วน้องขวัญน่าจะเสร็จลุงพลในไม่ช้า
ลุงพลจะเป็นพระเอกซะหน'อย กลายเป็น หน้ามืด เป็นลม ซบงัน
อย่างนี้ลุงพลท่าจะได้ซ้ำ
ยัยหมวยจอมยุ้งโดนยัยอุ๊ส่งให้ลุงพลไวๆจัง ::DookDig::
หมอพลอยกลับมาทวงเมียอันดับหนึ่ง
ออกตัวอย่างเท่ห์ แต่ดันเป็นลมซ่ะนิ. เสียฟอร์มเลยลุง
ลุงพลจะได้รางวัลจากหมอพลอยป่าว
อาจจะมีฉากกินครีมชีสอีกมั้ยครับรอบนี้
::Ahh::หมอพลอยมาแล้วรอนานแล้ว
สุดยอดครับคุณลุงถึงแม้นอายุและสังขารไม่เอื้อแต่ใจยังสู้แห่ะกำลังเท่ห์ไม่น่าจะเป็นลมเลยแต่ก็คงได้รับความเห็นใจจากหมอพลอยแน่ๆและคงได้จัดหนักตามมาอิจฉาลุงอีกแล้วครับท่าน
กับหมอพลอยกว่าจะได่เอาแต่ละที เป็นลมหน้ามืดตลอดเลนนะลุงพล
ลุงผู้ไม่หวั่นแม้โควิท
น้องลูกขวัญเสร็จแน่ ตอนนี้เป็นลมสงสัยได้พลังเพิ่มจากสวรรค์
ต้องจัดแพคคู่ อีฟพาหมวยมาสังเวย
ย้ำรักหมอพลอยแบบหนักเลยน้ะครับ55
ลุงพลเป็นลมต่อหน้าหมอพลอย แบบนร้คงโดนหมอแอบเอาคืน
ตอนเก่าไม่เคยอ่านเลยยอมรับแต่พอมาลองอ่านแล้วทำให้ต้องกลับไปหาตอนเก่าๆอ่าน
ลึกๆ แล้ว หมอพลอยรักลุงพล มาก
ลุงพลเป็นอะไรแล้วนั่น
หมอพลอยได้จัดรางวัลให้ลุงชุดใหญ่แน่ๆ
เห็นหน้าหมอถึงกับเป็นลมถ้าเห็นนมจะขนาดใหน
จากฮีโร่กลายเป็นฮีร่วงไปเลยจอมหื่น ต้องให้หมอพลอยผายปอดเยอะๆ
ลุงแกล้งร่วงหรือเปล่า ยิ่งแผนเยอะอยู่ด้วย
เป็นไงหล่ะนายหัว อดอีกแล้ว
ตอนนี้เป็นทางเลือกของชีวิตลุงพลหรือเปล่าครับ เลือกจะมีชีวิตอยู่ หรือ เลือกจะเย็ดจนตัวตาย
ยาวๆไปเลยลุงพล
เป็นไร หน้ามืด
หมอพลอย กลับมาเเล้วววว
อ้าว ไอ้เฒ่าเป็นลมซะงั้น อย่าหักโหมๆ 555
ไอ้เฒ่าเอ้ย ไม่เจียมสังขาร5555
อยากให้หมอพลอย (เกือบ)เสร็จคนอื่น แบบมีอารมณ์ร่วมแล้ว แต่ลุงพลมาช่วยทัน ::Angry::
อ๋อ เป็นลมแล้วต่อกับหมอพลอยในห้องคนไข้ป่ะครับ. แน่จริงๆลุงพลเรา
ถ้าเกิดลุงต้อง WFH กับเด็กๆในสต็อคนี่สงสัยซีดตายแน่ๆเลย 😁
หมอพลอยกำลังมีเรื่องลุงพลมาช่วยจังหวะพอดีเลย..จะมีการรื้อฟื้นความหลังกับหมอพลอยอีกไหมนะ
สถานการณ์เป็นใจให้หมอพลอย คิดดีกับลุงพลขึ้นเยอะเลย
ลุงพล มาเป็นลมอะไรตอนนี้ละเนี่ย กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เอ๊ะหรือเป็นแผนจะได้ใกล้ชิดหมอพลอย
จะเป็นฮีโร่แล้วเชียว ดันเป็นลมเสียก่อน
อยากให้มีบทหมอพลอยอีก
ลุงพลนี่ มีเรื่องให้หมอพลอยคอยดูแลสุขภาพเรื่อยเลยนะครับ
แอบไปหักโหมกับสาวอื่นมาแท้ๆ ภาระตกที่หมอพลอยตลอดเลย 555
ตายๆลุงพลเห็นหน้าหมอแค่นี้เป็นลมเลยหรือ หรือว่าลุงผลจะมีแผนการร้ายแอบแฝงแน่ๆ ::Confident::
คุณหมอกับตาลุงพลนี่
เจ็บตัวทีไรต้องมีการปลอบใจกันตลอด
งานนี้จะลงเอยที่หมอหรือเปล่าน้อ คงใช่นะ
ที่ลุงแกหน้ามืด ส่วนนึงคือเลือดแกไปเลี้ยงเจี๊ยวมากไปหรือเปล่าครับ
เลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอนี่ หน้ามืดเอาง่ายๆ ยิ่งอายุมากแล้ว 555
แหม แต่เลือดไปเลี้ยงส่วนล่างแล้วนี่ มันต้องหาที่ระบายด่วนละครับ
ห่วงลุงแกมากครับ ควรเปลี่ยนหมอ พยาบาลไปเด็กคอนแวนต์อย่างไวครับ
ลุงเสียฟอร์มต่อหน้าพลอยเลย
หมอพลอยโดนจัดแน่งานนี้
อ่านไปอ่านมา หมั่นไส้หมอเหมือนกันนะเนี่ย
แก่แล้วเมียเยอะก็หมดสภาพแหละ
ลุงแกล้งเป็นลมเพื่อจัดการหมอพลอยหรือเปล่านะ
ลุงพล เป็นลม เพราะอะไรน๊าาาาาาา
โถ ลุง อยากเป็นพระเอกเข้าไปช่วยหมอพลอย สุดท้ายสลบต้องให้หมอพลอยช่วยแทน อายมั้ยหน่ะลุง
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อเลย คิดถึงหมอพลอย
แกล้งเป็นลมรึเปล่านะเนี่ย
พระเอกพลช่วยนางเอกพลอยซะขนาดนี้มีหวังหมดแรงตายก่อนแต่งแน่
ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ลุงพลถ่านหมด เครื่องดับ ซะงั้น
น้องหมวยโดนแน่ๆ
หมอพลอยช่วยด้วยนะครับ
หมอพลอยเมียรักของลุง คงเห็นใจลุงพลแน่ๆ แถมยังมี เหยื่อรายใหม่เป็นเด็กมาให้ลุงพลอีกแล้ว
อยากเห็นหมอพลอย โดนไอ้ลอยเย็ด
ติดตามลุงมาตั้งแต่ปีแรก เข้าปีสองแล้วลุงจะหื่นเหมือนเดิมไหม ขอเข้าไปอ่านปีสองก่อนแล้วกัน
อยากเห็นหมอพลอยของเราโดนคนอื่นบ้างจังครับ
อยากรู้ที่ลุงพลแกเป็นลมเป็นจริงเปล่าหรือแกล้งเป็นลมเพราะเห็นรอยยิ้มคุณหมอ ::Hmmm::
เป็นลมชารตำลังไปจัดหมอพลอยแน่เลย
หายไปนานเลยนะครับแต่ก็สนุกดีเหมือนเดิมๆ ขอบคุณครับ
ไหวมั้ยน้อลุงพล
ลุงพลจัดพลอยอีกแน่ราห้องพยาบาลเลย
ลุงเป็นลมอีกแหละ แบบนี้ต้องเติมพลังก่อนแล้วมั้ง เอาสักสองน้ำนะลุง ::KO::
ลุงพลเป็นไรไปอีก จะมีต่อกับหมอพลอยมั้ย
วูบได้จังหวะ เข้าทางลุงพอดีเลย
ลุงจะมีเด็กใหม่อีกแล้วเหรอ
ได้ลุ้นบทเลิฟตัวแม่อีกแล้ว นอกจากจะหื่นสุดหินแล้วก็ช่วยคุณหมอให้นายบอยพ้นๆทางซะที ลำคาญเกิ๊น
ขอบคุณครับ.. พอช่วยหมอพลอยได้.. ลุงพลถึงกลับลมใส่เลยนะ
แค่หมอทักก้ลืมโควิทเลยหรา
ตอนที่รอคอยก็มาถึง ช่วงกักโควิดพอดี อย่างน้อยก็ไม่เบื่อหละ
หมอพลอยจะมาเซอร์วิสลุงพลไหมนี่ร่วแจมด้วยน้องอุ๊
ใกล้ได้เปิดซิงน้องภาสินีแล้วบ่ลุงพล
เรื่องเริ่มเข้มข้นอีกแล้ว ลุงคงได้เมียเพิ่มอีก
:พร้อมเมื่อไรก็บอก: ใจเย็นๆๆลุงเก็บแรงไว้เย้บรรดาเมียๆๆดีกว่านะลุง แค่ยังไม่ทำไรก็เป็นลมละ ใจเย็ดๆลุง
สังขานไม่เที่ยวยังห้าวเป้งอีกหนอลุงพล
มีแววเปิดซิงอิกคนแน่เลยลุง
ลุงเป็นลมไป น่าต้องการรักษาเพิ่ม55
แหมเป็นลมแบบนี้ตั้งใจจะไปจัดหมอพลอยในห้องพยาบาลใช่ไหมลุงพลคนเมียเยอะ
สลบรอบนี้ จะได้พลังอะไรเพิ่ม หรือ พลังเดิมจะหาย ลุ้นสิลุ้น ::Glad::
หมอพลอยลักหลับไปเลยลถยยยยย
ความดันขึ้นเหรอลุงพล
งวดนีี้รอนานเลยนะครับ
รอฉากอัศจรรย์ของหมอพลอยเช่นเดิมครับ
ต้องจัดหมอพลอย แบบ3P 4P บ้างครับ เอากับสาวเลสเบี้ยนก็ได้
อ้าวลุงเกือบจะหล่อแระเชียว
ลุงพลมีแผนอะไรอีกหรือป่าว
สลบเอาแรงอีกแล้วลุงนี่นะ
ตื่นมาเป็นอัมพฤกษ์ นอนติดเตียงซะงั้น
รอฉากหมอพลอยๆๆๆๆ
ลุงพลแกล้งเป็นลมหรีอป่าวนะระวังนะหมอพลอยอิอิอ
เตรียมกระดาษทิชชู่รออีกแล้วสิครับเนี่ย ฮาๆ
เตรียมทิชชูรอหมอพลอยแล้ว
เดี๋ยวลุงได้จัดหมอพลอยหนักอีกแน่
โหมหนักจนวูบแน่ๆอ่ะลุงงงง
หมอพลอยมีลักหลับลุงพล
ตอนหน้าถึงคิวน้องขัญแน่แน่
ในที่สุดหมอพลอยก็จะกลับมาทวงตำแหน่งเมียรักแล้วน่ะครับ
จะมาแล้ว หมอพลอย เอาให้ถึงใจที่รอคอยเลยนะครับ
หมอพลอยจะรอดไปได้ยังไงเนี่ย เจอมุขเป็นลมเข้าไป 555
อยู่บ้านกะจะมานอนอ่านสบายๆ แต่กลับไม่ว่างกว่าเดิมอีก
ต้องค่อยๆทยอยอ่าน ::Crying::
ลุงพลถึงกับหมดแรง
ลุงพลนี่พระเอกจริงไปช่วยหมอพลอยโดยไม่กลัวเลย อย่างงี้ได้ใจหมอพลอยแน่ๆ
เป็นลมไปซะงั้นลุงพล
คนทำดี จะมีรางวัล อะไรหรือเปล่า
จะมาฟอร์มพระเอกซะหน่อย ลมแดกอีกลุงพล!
จัดให้หนักๆเลย คุณหมอพลอย
เมื่อไหร่จะได้ช่วยน้องหมวยเสียทีเอาให้สุดๆเลยครับอย่าลืมประตูหลังด้วยนะแล้วลูกขวัญก็มารายงานตัวแล้วอยากดูเข้าประตูหลังloliจังเลยเร่งหน่อยนะครับออกสักอาทิตย์ละครั้งก็ยังดี
เห็นหน้าหมอพลอยถึงกับเป็นลม รึว่าหมอพลอยจะใจอ่อนรึป่าวนะ เป็นกำลังใจให้ลุงพลครัย
รอยยิ้มนารีพิฆาต ถึงกับลมรับทานเลยหรอลุง เหลืออีก 5 จะรอดไหมเนี่ย ขอบคุณครับ
แผนร้ายนะลุง เดี่ยวไปตื่นซบอกหมอพลอย
งานนี้ ลุงพลได้ใจหมอพลอยเลยเนี่ย
อยากอ่านหมอพลอยโดนลุงพลจัดหนักอีดครั้งครับ
เนื้อเรื่องชวนเข้มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความลับตัวละครต่างๆจะถูกคนรอบข้างจับได้ ชวนให้ลุ้น
เป็นพระเอกอยู่แล้วเชียว ไม่น่ามาเป็นลมเลยลุง
หายไปนาน กลับมาหล่อเลย
จะไหวไหมลุงพล
ลุงหักโหมจนเป็นลม เป็นแล้งเลยรึ กินอาหารเสิรมหน่อยนะลุง
[จัดไปจองใหม่
ลุงพลจัดให้หมอพลอยแน่ ::WooWoo::
เป็นห่วงลุงพลจังอ่ะ..เป็นลมจนต้องให้หมอพลอยดูแลอยู่บ่อยๆ...
วนกลับมาหาหมอพลอยอีกแล้ว writer
ยังไม่หายกระสันต์จากน้องอุ๊เลย
หมอพลอยใจอ่อนอีกป่าว คะ
เป็นลมได้ถูกจังหวะเลย ::Sweat::
ตอนหน้า หมอพลอยจัดหนักจัดเต็มให้ลุงพลแน่ๆ
ดูท่าลุงพลคงแกล้งเป็นลม จะได้มีที่ทางให้คุณหมอ นวดให้
ตอนหน้าหมอพลอยขอแบบสองรุมหนึ่งได้หรือเปล่าครับ
ครบสูตรฮีโร พอช่วยสาวแล้ว มีการป่วยให้หมอพลอยต้องดูแลด้วย
ต่อไปหมอพลอยคงโดนลุงพลจัดหนักรำลึกความหลังแน่ๆ
ดีต่อใจมากครับ
อัศวินมาแล้ว......คร๊า...บ..... ::YehYeh::
จะรออ่านหมอพลอยและลุงพลจัดหนักๆเลยนะ
ขอบคุณมากๆครับ ไม่ได้ติดตามผลงานมานานเลยขอชมซักหน่อยแล้ว 555
ก็ลุงคิดถึงหมอพลอยมากชิจนหน้ามืดตาลายตื่นมาคงสมใจล่ะ
มาหล่อเลนนะลุงพล
คนต่อไปจะเสร็จลุงรึเปล่านะ
ฝหมอพลอยรีรันเเล้ว
ย้ำรักหมอพลอย ครั้งสุดท้ายหรือเปล่านะ ?!
ลุงพลหทดพลังงานซะแล้ว
เข้าใจยายหมวยได้เลย อยู่ดีๆผู้คนรอบๆตัวที่รู้จักก็เปลี่ยนไปกันหมด
ความลับน่าจะต้องถูกเปิดเผยในอีไม่นาน เพราะอารมณ์หญิง ตาเฒ่าระวังตัว
รออ่านยาวๆ อยู่เลย
คงตกใจเห็นหน้าหมอเลยเป็นลม
น้องพลอยโดนแน่
ลุงพลเป็นอะไรไปนี้งานนี้ลุงพลจะเป็นอย่างไรหนอต้องลุ้นกันอีกแล้วครับ
ดูแฟนอยากถล่มให้ลุงพลตายเร็วทั้งน้าน
หมอพลอยกลับมาแล้ว คิดถึงหมอพลอยที่สุดเลยครับ ::JubuJubu:: ::JubuJubu:: ::JubuJubu::
ลุงพลการกระทำที่ดีอาจได้รับผลตอบแทนก็ได้นะ
รอเวลาหมอพลอยกลับมา
สงสัยหมอพลอยโดน ลุงพลจัดหนักในห้องพยาบาลแหงๆ 555
หมอพลอยต้องช่วยลุงแล้วละ จัดให้สักชุด
หมอพลอยรีเทริน
หมอพลอยโดนแน่ตอนนี้
ลุงพลเริ่มแก่ขึ้นมากแล้วนะครับ เป็นลมบ่อยมาก ::HoHo::
สงสัยลุงพลได้จัดน้องพลอยในห้องพยาบาลแน่เลย รำลึกความหลังครั้งเก่า
[น้องพลอย
น้ำจะหมดตัวแล้วรึป่าว ลุง
ลุงพลทำเก๋าเป็นพระเอกตายตอนจบซะงั้น
แค่อยู่ใกล้ๆหมอพลอยลุงพลก็เหมือนโดนสูบพลังงานไปแล้ว...สมกับที่เป็นเมียใหญ่ของลุงจริงๆ...แตกหักกับไอ้บอยซะแล้ว ต่อไปจะทำไงต่อ
เจอหมอพลอยยิ้มให้ถึงกับเป็นลมเลยหรือลุง ออร่านางแรงจริงๆ
วูบเลยใช้งานหนักเกิน
คราวนี้เป็นหมอพลอยแน่
ขอให้ หมอพลอยเวียนจัดหนักเลยเหอออ..
รายต่อไปจะเป็นใครกัน
อย่ารุนแรงหมอพลอยนะคับ
ลุงพลนี้ไม่น่าแก่ตาย
ลุงพลนี้ไม่น่าแก่ตาย
หมอพลอย กำลังจะได้รับการฃ่วยเหลือ หรือเปล่า...
ลุงพลวูบอีกแล้ว รอบนี้ขอหมอพลอย
หมอพลอยคนสวย
ลุงพลจะแยกร่างไปช่วยแนนนี่ทั้งหมอพลอยยังไงเนี่ย ภารกิจเยอะเหลือเกิน
ลุงเป็นอะไรอีกล่ะ
จะรอดไหมลุงเป็นลมบ่อยเกินนะช่วงนี้
เลือกทางไหนดีหมดครับลุง
จะไหวป่าวน่ะ
คุณหมอไม่ต้องตกใจ แค่น้ำเสียวคุณหมอ ลุงพลได้กินก็หาแล้ว ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
อ้าว ลุงเปนฮีโร่ได้แปบเดียว ร่วงไปซะละ
เลือกทางหน้าหรือทางหลังก่อนดีครับ
ฉากต่อไป คงจะเป็นห้องพยาบาลใช่ไหมครับ
ทำดีแบบนี้หมอจัดเต็มให้ลุงแน่เลย
อาการเริ่มกำเริบอีกแล้ว สงสัยต้องให้หมอพลอยดูแลอย่างดีสองต่อสอง
เป็นลมทีไรไม่พ้นมือหมอพลอย นี่ไปเอากะเมียคนอื่นจนเพลียเพื่อหาเรื่องเจอหมอพลอยป่ะลุง
ลุงถึงดับลมจับเลยหรอ
สงสัยลุงพลได้จัดน้องพลอยในห้องพยาบาลแน่เลย
เข้าทางลุงอีกแล้ว หมอพลอยช่วยหน่อยเร็ว
สนุกมากครับ
เนื้อเรื่องเข้มข้นมาก
ลุงพลเป็นลมหน้ามืด แล้วใครจะช่วยหมอพลอย55
ถึงคิวเจ้าหญิงน้ำแข็งแล้ว
ต้องช่วยหมอให้สุดลำนะครับลุง555
หมอพลอยกลับมาแล้ว มาดูแลลุงพลบ่อยๆ
พลสำออย รอสอยหมอ รึ
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักน้องอุ๊ สาวน้อยจอมจุ้นคนนี้มีดีแฮะ เวลาหวานก็หวานซาบซ่านเลย
จะฟันหมอเชียวหรือลุงพล
หมอเบสท์อย่าไปเรียนต่อเลย ไม่งั้นจะชะตาขาดนะ
ตอนเปิดซิงน้องหมวย ขอแบบโดนรุมนะครับ อยากเห็นหมอพลอยโดนประตูหลังอีก
ลุงพล เจอสามรุมหนึ่งยังไหว ถึงไหนถึงกัน แต่ยังไม่ได้แซนวิชหมอพลอยกับครูเบส ได้แต่ฝัน
สังขารเริ่มมีปัญหาแล้ว
บอยนี่เป็นอีกคนที่น่างสาร นอกจากไม่ได้หวดหมอ น้องสาวพาลจะโดนลุงหวดอีก ว่าแล้วจัดแม่น้องทรายไปปลอบ1 ยกครับ
สวรรค์สั่งให้ลุงพลเป็นลม จะได้จู๋จี๋กับหมอพลอย
อย่างน้อยลุงพลก็ได้โชว์เท่จ่อหน้าหมอพลอย ถึงจะแค่นิดเดียวก็เถอะ
หมดแรงเหรอลุง
ตอนนี้เรื่องราวเข้มข้น ตอนหน้าหมอพลอยใจอ่อนอีกแนเสร็จลุงพล
ยอดเยี่ยมจริงๆ
คิดถุงหมอพลอยย
::Glad::
ในโรงบาลรึเปล่าน้อ ลุ้น
หมอพลอยโดนแน่ๆ
สนุกมาก
หมอพลอยจะโดนหนักไหม
เอาแล้ว หมอพลอย vs น้องหมวย
ลุงพลหลังหลังเป็นลมบ่อย
เป็นลมอีกแล้วลุง แบบนี้ต้องตบรางวัลใหญ่ให้ลุงแล้วนะหมอ
แมนมากลุง
แกล้งเป็นลมหรือป่าวลุงพล...
หมอพลอยต้องโดนลุงพลจัดอีกรอบแน่ รอชมเลยค้าบ
อ้างถึงคุณว่าฉาก "เลิฟซีน" ของเกมรักภารโรงเฒ่าจนถึงปี 2 มันเข้มข้นระดับไหนครับ
ผมว่านางเอกภาคสองมันพลังรบน้อยไป
สู้ภาคหนึ่งไม่ได้ อันนั้นตอนได้เยดยังพอรู้สึกเหมือนลุงพลเก่งมั่ง
หมอพลอยที่รอมานานแสนนาน มีบทสักที
หมอจัดเต็มให้ลุงหน่อย
นึกว่าหมอ จะบทน้อยลง
ฃ
มีฉากหมอพลอยซะที ทีมหมอพลอย
หมอพบอยจะรอดจากการหมั้นมั้ย
::Oops::
สงสัยหนักกับน้องอุ๊ไปหน่อย
เยี่ยม
ทางที่เลือก
เป็นลม เรียกคะแนนความสงสาร ใช้ได้เลย มุกนี้
หมอพลอยจะเสร็จลุงพลอีกหรือเปล่า
หมอพลอยจะได้มีบทเพิ่มมั้ยน่ะ
ลุ้นมากคับ
ไม่มีบทหมอพลอนกับพิมนายแล้วนะ
ลุงพลน็อคกลางอากาศเลย จะเท่ห์อยู่แล้วเชียว
เป็นลมต่อหน้าหมอพลอย คะแนนสงสารมาเต็ม
ตัวละครที่รอคอยมาที่มหาลัยอีกคนแล้ว
หมอพลอยกลับมาเเล้ว เป็นลมต่อหน้าหมอคะแนนสงสารมาตรึม
::WooWoo:: ::DayDream:: ::Fighto::
ขอบคุณครับ
จะตาเพราะ...จริง
ลุงพลไหวมั้ยครับ ครู เบส ยังรออยู่นะครับ
หมอพลอย เสียพลังงานอีกแล้ว
ตามต่อครับ
คิดถึงหมอพลอยครับ
ลุงพลเป็นลม จะได้จู๋จี๋กับหมอพลอย
รอหมอพลอยตั้งนาน
เข้าห้องตรวจอีกแล้ววววว ตรวจร่างกายกันอีกแร้ววว
เอ้าลุงหมดแรงไปอีกแล้ว
::YarKK::รับบทฮีโร่เลยนะลุง
ตอนแรกเรานึกว่า ลุงพลจะมีบทพาหมอสาวหนีซะแล้ว
เจอหมวยจนใด้
สุดยอดลุงพลยอดบุรุษผู้ไร้เทียมทาน
::YehYeh::
อ้างจาก: nato87 เมื่อ มีนาคม 27, 2020, 04:47:53 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนาน ก็สวัสดีนะครับมิตรรักแฟน ๆ ของลุงพลและเดอะเมียทุกคน ก็กลับมาอีกครั้ง ท่ามกลางพิษเศรษฐกิจและไวรัสโควิทระบาด
แต่นิยายของผมเป็นนิยายของโคแก่กินหญ้าอ่อนครับ 55555+ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าตอนนี้ไม่มีฉากสยิวกิ๊วอะไรนะครับ เป็นฉากพักยก จะมีก็แค่ฉากเซอร์วิสครูเบสท์นิดหน่อยเท่านั้น
หลัก ๆ ก็เป็นบทสรุปของน้องแนนและนายหัวภูชิต อนาคตของครูเบสท์ แล้วก็ไฮไลต์ของงานคือรักสามเส้าของลุงพล ไอ้บอย และหมอพลอย ซึ่งผมได้ทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกคุณลุ้นกันเล่น ๆ
ตอนหน้าคุณจะได้เห็นฉากย้ำรักของหมอพลอยและลุงพลครับ ดีใจกันใช่ม๊า เตรียมทิชชู่ให้พร้อมครับ นี่จะเป็นฉากเลิฟซีนระหว่างลุงพลและหมอพลอยที่ดุเดือดขึ้นกว่าที่คุณเคยอ่าน เป็นอีกหนึ่งตอนที่น่าจะชุ่มฉ่ำไปด้วยสารคัดหลั่ง...ส่วนจะเป็นสารคัดหลั่งของใครนั้น ขอให้ติดตามนะครับ
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้เพื่อความบันเทิงนะครับ อะไรไม่ดีอย่าไปทำตาม
ปล2.ผมเขียนเกมรักมานานละ อยากจะถามเรื่องนี้มานาน คุณคิดว่าฉากเลิฟซีนของเกมรักฉบับใต้ดินเนี่ย มันเข้มข้นระดับไหนครับ ขอความเห็นหน่อย 5555
###################
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=227861.0
อ้างถึง"เร็วอีก!!! เร็วอีก!!! ใกล้แล้ว!!!!" ลุงพลเริ่มเร่งมือให้น้องอุ๊ชักว่าวให้ตัวเองเร็วขึ้น "ใช้ปากเลยได้ไหมน้องอุ๊!!!"
น้องอุ๊เลื่อนต่ำลง แล้วลงไปดูดเลียหัวควยของลุงพลที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด ร่างของลุงพลกระตุกเกร็งแรงขึ้น แรงขึ้น และแรงขึ้น จนในที่สุด
"ไม่แตกในปากนะลุง หนูไม่อยากกินน้ำลุงอีก มันคาว!!!" ยัยอุ๊คายท่อนเอ็นออกมาจากปากโดยมีสารคัดหลั่งเหนียว ๆ ไหลยืดออกมา "เสร็จแล้วบอกหนูด้วย"
"จ๊ะ...จ๊ะ...อมต่อเถอะ...อูยยยยย" ลุงพลกัดฟันแน่น "ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...โอ้ยยยย!!!"
ยัยอุ๊ที่รับรู้ถึงการตอบสนองของท่อนควยลุงพล ก็รู้ว่าลุงพละกำลังจะถึงจุดสุดยอด ยัยอุ๊ก็เลยรีบคายท่อนเอ็นออกมา ในจังหวะที่กำลังฉีกน้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายรดหน้าใส่ยัยอุ๊
"อื้อ!!! เข้าตา!!!" ยัยอุ๊รีบเอามือปิดตาด้วยความตกใจ เพราะน้ำเชื้อของลุงพลรดใส่หน้า
ส่วนลุงพลก็หัวเราะแหะ ๆ ด้วยความชอบใจ ยัยอุ๊หันไปค้อนใส่ลุงพล ตาเฒ่าหื่นสังเกตว่าปอยผมของเธอเลอะคราบอสุจิของตัวเองด้วย
"อืออออ....ต้องสระผมใหม่จนได้!!!" ยัยอุ๊หยิบปอยผมที่เลอะคราบน้ำเชื้อของลุงพล "มองอะไรอ่ะ!!! ไอ้คนนิสัยเสีย!!!! ไอ้แก่ลามก!!!"
ถึงจะด่าลุงพล แต่ก็เป็นการด่าไปยิ้มไป ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่น้องอุ๊ด่าเพราะโกรธและเกลียดจริง ๆ ว่าแล้วลุงพลก็เลยลุกขึ้นแล้วดูดปากหอมแก้มยัยอุ๊เป็นการตบรางวัล
"อาบน้ำแล้วรีบกลับนะลุง" ยัยอุ๊ร่นคิ้วใส่ลุงพล "พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้านะ"
"จ๊ะ..." ลุงพลยิ้ม "เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวลุงสระผมให้นะ"
ว่าแล้วลุงพลก็จูงมือพายัยอุ๊ไปอาบน้ำสระผมในห้องน้ำ ตาเฒ่าและเด็กสาวหยอกล้อกันภายในห้องน้ำอย่างมีความสุข ลุงพลสระผมและฟอกสบู่ถูหลังให้ยัยอุ๊ ส่วนยัยอุ๊ก็ทำแบบเดียวกับที่ลุงพลทำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ลุงพลและยัยอุ๊ก็แต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง โดยมีบริกรแอบชำเลืองมองด้วยความคิดอกุศลว่าสองคนนี้คงเป็นมากกว่าลุงกับหลาน
ลุงพลขับรถพายัยอุ๊กลับไปส่งที่หอพักในช่วงห้าทุ่มครึ่ง ตาเฒ่าหื่นสั่งกำชับว่าห้ามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ยัยอุ๊ตอบตกลง แล้วยังทิ้งท้ายด้วยว่า
"ความจริงหนูควรเป็นคนพูดเรื่องนี้ต่างหาก!!" ยัยอุ๊กลับสู่โหมดเดิม "จำไว้นะลุง ต่อหน้าคนอื่น หนูจะแสดงว่าหนูเกลียดลุง หนูไม่ยอมให้ใครรู้แน่ว่าหนูกับลุงน่ะ..."
"รักกันใช่ม๊ะ?" ลุงพลแทรกขึ้นมา ทำเอายัยอุ๊หน้าแดงก่ำด้วยความอาย
"ไอ้บ้า!!!" ยัยอุ๊ด่าลุงพล "ไอ้แก่ลามก!!! หึ๊ยยย!!!"
ลุงพลขับรถกระบะจอดให้ยัยอุ๊ลงข้างทาง ระหว่างที่ยัยอุ๊กำลังเดินกลับเข้าไปในหอพักสตรีอยู่นั้น
"พี่อุ๊? พี่ไปทำอะไรมาเนี่ย?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ยัยอุ๊หน้าซีดเผือกเพราะรู้ว่านั่นเป็นเสียงใคร
"ยัยหมวย?" หทัยรัตน์หันกลับไป ก็เห็นน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งในชุดนอนอยู่ด้านหลัง ในมือก็ถือถุงจากร้านสะดวกซื้อจากฝั่งตรงข้าม "มาทำอะไรที่นี่ดึก ๆ ดื่น ๆ"
"หนูว่าต้องเป็นหนูป่ะที่ต้องถามพี่อ่ะ?" ยัยหมวยย้อนคำถาม "หนูไปซื้อของที่เซเว่นแล้วก็แวะซื้อยาให้ยัยอีฟมัน แล้วพี่อุ๊ล่ะ พี่ไปทำอะไรมา?"
เอาละซิ นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ หทัยรัตน์จะแก้ไขสถานการณ์คับขันนี้ยังไงนะ
####################
"ว่าไงคะพี่อุ๊? จะตอบได้หรือยัง?" เดือนดาราย้ำคำถามเดิมกับรุ่นพี่ที่กำลังยืนหน้าซีด
"พี่ไปทำธุระข้างนอกมา" หทัยรัตน์ตอบ "พี่เหนื่อย พี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะ"
"เดี๋ยวซิ" ยัยหมวยไม่ยอมเลิกรา เด็กสาวได้กลิ่นแชมพูและสบู่จากเรือนจากของรุ่นพี่ "พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?"
(/ />ตายแล้วยัยอุ๊!!! ความลับจะแตกไหมเนี่ย จอมจุ้นจำได้ว่าก่อนกลับได้อาบน้ำกับลุงพลมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นสบู่และแชมพูถึงได้หอมฉุยแบบนี้ จะตอบว่ายังไงดี
"พี่..พี่...กลับไปบ้านมาน่ะ" จอมจุ้นตอบ "นี่!!! จะถามเซ้าซี้อะไรนักหนา พี่เหนื่อย!! พี่อยากนอน!!!"
หทัยรัตน์รีบเดินหนีออกไปให้เร็วที่สุด แต่ยัยหมวยยังไม่ยอมเลิกรา จอมจุ้นหมายเลขสองเลยยิงคำถามจี้ใจดำทำเอายัยอุ๊รุ่นพี่ถึงกับสะอึก
"บ้านพี่อยู่ราชบุรีไม่ใช่เหรอ? พี่อุ๊กำลังปิดบังอะไรหมวยอยู่หรือเปล่า?" เดือนดาราเอ่ยปาก แต่ทหัยรัตน์รุ่นพี่ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว "พักหลังทำตัวมีเงื่อนงำตลอดนะพี่อุ๊"
เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนเดินกลับหอพักเอายาและข้าวต้มไปให้ยัยอีฟที่นอนซมอยู่ที่ห้อง ปกติสาวอีฟเป็นคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่ค่อยป่วยง่าย ๆ แต่อยู่ดี ๆ สองสามวันมานี้ก็เกิดล้มป่วยอย่างมีเงื่อนงำ
พี่อุ๊ก็ทำตัวแปลก ๆ ส่วนยัยนาถนั่นแปลกมานานแล้ว ล่าสุดยัยอีฟก็ป่วย สองสองสาวคู่เลสอย่างพี่เฟิร์นกับพี่โดนัทปล่อยไปเถอะ
"โอ้ย...มีแต่เรื่อง!!" เดือนดาราบ่นกับตัวเองก่อนเดินเข้าหอพัก
........................
"นี่อีฟ เอาข้าวต้มกับยามาส่ง" เดือนดาราเปิดประตูห้องเข้ามา ก็เห็นยัยอีฟนั่งซึมเพราะพิษไข้อยู่ "กินข้าวแล้วค่อยกินยานะอีฟ"
"ขอบใจจ๊ะหมวย" อรัญญาตอบเสียงสั่นเครือ "ถ้าอีฟไม่มีเพื่อนดี ๆ อย่างหมวย อีฟคงแย่แน่ ๆ"
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ยัยหมวยหรี่ตามองเพื่อนรัก "ทำไมพูดจาอะไรมีนัยยะจัง?"
"อือ...ไม่มีอะไรหรอก" อรัญญาพยายามฝืนยิ้ม "แค่ก แค่ก!!!"
เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่สบาย เดือนดาราก็เลยเซอร์วิสเอาใจเพื่อนรักด้วยการแกะถุงข้าวต้มเครื่องใส่ชามแล้วเสิร์ฟให้ถึงที่ พร้อมกับรินน้ำอุ่นใส่แก้วไว้ที่ข้างโต๊ะ
"หมวยใจดีจัง" อรัญญายิ้มให้เพื่อนรัก "ขอบใจที่เป็นธุระให้เราหลาย ๆ เรื่องนะหมวย"
(/ />
"อือ..." เดือนดารายิ้ม "ตะกี้เราเจอพี่อุ๊มาด้วยแหละ พี่อุ๊พักหลังทำมีพิรุธขึ้นทุกวัน"
"ทำไมเหรอ?" อรัญญาถาม ก่อนเป่าข้าวต้มเครื่องในช้อนก่อนทาน
"ก็เราเจอพี่อุ๊ข้างนอก ไม่รู้ไปทำไรมา แล้วเนื้อตัวก็หอมสบู่และแชมพู" เดือนดาราตอบ "เหมือนไปอาบน้ำมายังไงยังงั้นเลย"
อรัญญานึกถึงเหตุการณ์วุ่นวายที่ห้องพักภารโรงเมื่อวันก่อน ที่พี่อุ๊ตามมาช่วยเธอที่ห้องพักภารโรง ก่อนจะมีปากเสียงกับนาถลดาและลุงพล นี่ที่พี่อุ๊หายไปคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหม?
"ทำไมพักหลัง เพื่อน ๆ กับรุ่นพี่เราถึงมีแต่คนทำตัวแปลก ๆ กันเยอะนะ" เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมทบทวนตำราเรียน "เราหวังว่าอีฟจะไม่เป็นเหมือนคนอื่นนะ"
อรัญญาได้แต่นิ่งเงียบ ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง ทำให้เธอรู้ว่านี่อาจเกี่ยวข้องกับลุงพล ภารโรงยอดนักรักคนนั่นแน่นอน นี่ยังไม่รวมถึงความฝันแปลก ๆ ที่ว่าเธอเคยเป็นนางฟ้านางสวรรค์เมื่ออดีตชาติ
นางงามมิตรภาพเหลือบหันไปมองยัยหมวยเพื่อนรัก พลางนึกถึงภาพนิมิตรความฝันที่ยัยหมวยจะต้องตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอมองนาน ๆ เข้า ก็เหมือนยัยหมวยจะรู้ตัว
"มองเรามีอะไรอ่ะ?" เดือนดาราหันกลับมา
"เปล่า...ไม่มีอะไร" อรัญญารีบตอบ
"แน่ใจ?" ยัยหมวยวางปากกาบนโต๊ะ
"ไม่มีอะไร" สาวอีฟปฏิเสธ
"ไอ้คำว่าไม่มีอะไรของอีฟ" เดือนดาราหรี่ตามองเพื่อนรักด้วยความแปลกใจ "สำหรับเรา มันไม่ใช่อ่ะ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะเราเห็นอีฟแอบมองเราตั้งนานนะ"
"คือ..." อรัญญานิ่งเงียบไป "เราแค่รู้สึกว่าหมวยดูตั้งใจเรียนขึ้น ก็เลยรู้สึกดีใจอ่ะนะ"
"เหรอ?" เดือนดาราเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเพื่อนรัก "แค่นั้นจริง ๆ เหรอ?"
(/ />
"จริงซิ" อรัญญาตอบ "เราว่าหมวยนอยด์มากไปป่ะ? คิดมากไปแล้วนะ"
"อือ...สงสัยจะจริง" พอได้ยินสาวอีฟตอบแบบนั้น ก็เลยรู้สึกว่าบางทีตัวเองคงจะเก็บเอาเรื่องของคนอื่นมาคิด มาเครียดจนนอยด์ไปเอง "ขอโทษด้วยแล้วกันนะอีฟ สงสัยจะจริง เราว่าเราคงนอยด์ไปเองแหละ"
ว่าแล้วเดือนดาราก็หันกลับไปทบทวนตำราเรียนต่อ ส่วนอรัญญาก็กินข้าวต้มแล้วกินยาดื่มน้ำตาม ก่อนลุกขึ้นเอาช้อนชามไปล้างในห้องน้ำ
"ไหวเปล่า?" เดือนดาราหันไปถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง "ถ้าไม่ไหวเราล้างให้เอาไหม?"
"ไม่เป็นไร แค่นี้เราก็เกรงใจหมวยจะแย่อยู่แล้ว" อรัญญาตอบ "หมวยเซอร์วิสเราดีแบบนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นง่อยไปซะก่อน"
อรัญญาพูดติดตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ มีรอยยิ้มอ่อนปรากฎบนใบหน้าของเดือนดาราที่หันกลับไปทบทวนหนังสือเรียนต่อ เรียกได้ว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมากเลยทีเดียว เพราะมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกันตลอด
........................
ตัดมาที่นายหัวภูชิต หลังจากตกลงค่าตัวกับแนนนี่เสร็จ โดยฝ่ายนายหัวจะโอนเงินให้เป็นงวด ๆ งวดละ 50,000 บาท ครั้งละ 4 งวด จนกว่าจะครบยอด 200,000 บาท พอตกลงกันได้ นายหัวก็เดินเข้าไปประคองไหล่ของพริตตี้สาวคนสวย
"อือ!!! จะทำตรงนี้ไม่ได้นะคะพี่ภู!!!" นริศราร้องห้ามขณะกำลังถูกนายหัวภูชิตพยายามซุกไซ้ซอกคอ
"ก็น้องแนนน่ารักแบบนี้ พี่อดใจไม่ไหวจริง ๆ ขอพี่หอมแก้มสักฟอดหน่อยซิจ๊ะ"นายหัวพยายามจะหอมแก้มพริตตี้สาว แต่กลับถูกต่อต้านด้วยฝ่ามือของนริศรา
"พี่ภู!! ไม่เอาตรงนี้ซิคะพี่!!!" แนนนี่ พริตตี้สู้ชีวิตร้องห้าม เพราะเห็นบริกรหนุ่มใส่ชุดทักซิโด้แอบยิ้มอยู่
"อ่อ...อายว่างั้น" นายหัวเหมือนรู้ว่ามีเศษหนึ่งส่วนเกินอยู่ในห้อง ก็เลยหันไปไล่บริกรคนนั้น "ออกไป ก่อนออกไปอย่าลืมล๊อคห้องด้วย ขอความเป็นส่วนตัวให้อั๊วกับน้องแนนหน่อย"
บริกรคนนั้นพยักหน้า ก่อนเดินออกไปจากห้องพร้อมกับล็อคประตูให้ คราวนี้ก็ทางสะดวก นายหัวภูชิตเริ่มลวนลามพริตตี้สาวต่อ
"พี่ภู!!! พี่ภู!!! อย่าค่ะ!!! อือ!!!!" พริตตี้พยายามดิ้นรนขัดขืน "พี่ภู!!! โอนเงินให้แนนก่อนซิ!!!"
"อึ้ย!! เรื่องเงินค่อยคุยกันซิ!!!" นายหัวเริ่มเล่นแง่ จนนริศราต้องขัดขืนหนักขึ้น "เดี๋ยวพี่ให้ทีเดียวแสนนึงเลยอ่ะ!!!"
"พี่ภู!!! ใจ ๆ หน่อยซิคะ!!!" นริศราเริ่มไม่พอใจ "แนนเป็นผู้หญิงนะ พี่ภูเป็นนักการเมืองมีเงินมีชื่อเสียง เงินแค่สองแสนมันจะอะไรกันนักกันหนา ถ้าขอแค่นี้ไม่ได้ก็อย่ามาคุยกันเลย!!!"
"เดี๋ยวซิ!!! พี่ให้ก็ได้!!!" นายหัวภูชิตเริ่มเห็นท่าไม่ดี จะมาทำหัวหมอกับพริตตี้สาวคนนี้ก็ไม่ได้ซะด้วย "เดี๋ยวพี่โอนให้ มีเบอร์บัญชีไหม?"
"มีคะ...นี่คือเบอร์บัญชีของแนน" นริศราหยิบสมาร์ทโฟนบอกเบอร์บัญชีให้นายหัวโอนตังค์มาก่อน "แสนนึง!!!"
"ก็เราตกลงกันแล้วไงว่าห้าหมื่นจ่ายสี่งวด?" นายหัวภูชิตถาม
"ก็ตะกี้พี่ภูบอกจะให้แนนแสนนึงอ่ะ พูดอะไรก็รับผิดชอบหน่อยซิคะ!!"
"เดี๋ยว!!!! แป๊ปนึงนะ มีคนโทรมา" นายหัวภูชิตหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเบอร์ของไอ้บอยลูกชายตัวแสบ "ไอ้บอย มึงโทรมาทำไมตอนนี้วะ?"
นายหัวภูชิตกดวางสายแบบไม่ลังเล ก่อนหันไปยิ้มให้นริศราแล้วเตรียมจะโอนตังค์ให้ แต่ว่าคราวนี้เป็นเบอร์ทนายความประจำตระกูลโทรมา
"นายหัว!!! ตอนนี้นายหัวอยู่ไหน?" ทนายอ๊อด ทนายความคู่ใจของนายหัวภูชิตเอ่ยปากถามผู้เป็นเจ้านาย
"อยู่ข้างนอก ว่าพรือไอ้อ๊อด?" นายหัวภูชิตทำเสียงฮึดฮัดใส่เหมือนไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะ (อยู่ข้างนอก มีอะไรไอ้อ๊อด)
"ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทนะครับนายหัว คุณภูวนาทโดนตำรวจกองปราบจับกุมตัวเอาไว้ ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทที่โรงพัก กำลังอยู่ในขั้นตอนเจรจาขอประกันตัวอยู่"
"มันเรื่องอะไรแล้วหล่าว...." (เรื่องอะไรอีก) นายหัวถึงกับหัวร้อนจนต้องเอามือลูบหน้า "ไอ้บอย...ไอ้หัวเกียง...เหยดแม่มมมม"(ไอ้บอย ไอ้คนไม่ได้เรื่อง)
นริศราถึงกับร่นคิ้วใส่ด้วยความแปลกใจ เธอไม่เข้าใจภาษาปักษ์ใต้เท่าไร แต่รู้แค่ว่าตอนนี้นายหัวภูชิตกำลังมีปัญหาแน่นอน
"คือตำรวจแจ้งมาว่าคุณภูวนาทมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีแชร์ลูกโซ่ แล้วก็มีส่วนพัวพันในคดีฆาตกรรมดาวน์ไลน์ที่ฆ่าตัวตายเพราะหนีหนี้ ตอนนี้ผมสั่งให้คุณภูวนาทเงียบ เพื่อที่ผมจะได้ดำเนินการช่วยเหลือทางกฎหมายต่อไป แล้วคือ..."
"ให้ไอ้บอยมันจ่ายเบี้ยค่าทนายไปเองต๊ะ ใครใช้ให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่เอ้า!!" (ให้ไอ้บอยมันจ่ายเงินค่าทนายเอง ใครบอกให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่) นายหัวบ่นอย่างหัวเสีย "งานการดี ๆ มีไม่คิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูล่ะเก๊กซิ้มเลย หัวดอ!!!" (งานการดี ๆ ไม่มีคิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูละเครียด)
"คดีนี้มันคดีใหญ่ระดับประเทศเลยนะครับนายหัว ลำพังแค่ผมอาจไม่ไหว ต้องรบกวนนายหัวช่วยด้วย" ทนายอ๊อดตอบ "เอ่อ...คุณภูวนาทมีอะไรจะคุยกับนายหัวหน่อยนะครับ"
"พ่อ!!!! พ่อช่วยผมด้วย!!!" ภูวนาทขอความช่วยเหลือผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเลิกลั่ก
"ไอ้บอย!!!" นายหัวภูชิตกัดฟันแน่น "มึงนี่นะ!!! มึงนี่เอิดใหญ่แล้วนะ!!!! หยัดแหมมมม กูไม่รู้จะด่าไรมึงแล้วนี่ ฮึ้ยยยย!!!" (เอิด = เอาใหญ่, ไม่เกรงใจ)
"ผมขอโทษครับพ่อ!!!" น้ำเสียงไอ้บอกสั่นเครือ "พ่อต้องช่วยผมนะครับ เรื่องนี้ผมไม่ผิด ผมไม่อยากติดคุก ผมอยากแต่งงานกับน้องพลอย!!!"
"หัวดอ!!!! ยังมีหน้ามาหวงเรื่องเหมีย!!" (ยังมีหน้ามาห่วงเรื่องเมีย,ผู้หญิง) นายหัวภูชิตโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง เพราะลืมตัวหรือยังไงไม่ทราบ หนุ่มใหญ่ผู้มากอิทธิพลเลยหันไปมองพริตตี้สาวที่ยืนยิ้มอยู่ "เออ...เดี๋ยวกูไปหามึง มึงรออยู่ตรงนั้นแหละ เหยดแมม!!"
"ขอบคุณครับพ่อ..." นายหัวกดตัดสายแบบไม่ลังเลด้วยความโกรธ ก่อนตั้งสติแล้วมาคุยเพื่ออธิบายสถานการณ์กับพริตตี้สาวตรงหน้า
"ดูเหมือนพี่ภูจะมีธุระด่วนนะคะ" นริศรายิ้ม
"ก็...นิดหน่อย" นายหัวแค่นยิ้มด้วยความอับอายที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ "สงสัยวันนี้เราคงไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกันซะแล้ว เอาไว้วันหน้านะจ๊ะ แล้วพี่จะติดต่อไป พี่คิดถึงแนนเสมอนะจ๊ะ"
ว่าแล้วนายหัวภูชิตก็ให้บริกรพาแนนนี่ไปส่งที่โรงจอดรถ พอขึ้นรถเสร็จ พริตตี้สาวก็ตบพวงมาลัยด้วยความหัวเสีย
(/ />
"ไอ้เหี้ย!! ควย!!! เหย็ดแม่ม!!! ขี้เหนียวชิบหายไอ้แก่นี่ สัส!!!" นริศราสบถใส่นายหัวภูชิต เธอไม่คิดมาก่อนว่านายหัวผู้มากอิทธิพลและมั่งคั่งคนนี้จะงกและขี้เหนียวได้ถึงขนาดนี้ "แล้วจะหาเงินได้จากไหนวะ!!!!"
พริตตี้สาวกำลังหัวร้อนได้ที่ สังเกตได้จากการขับรถของเธอ เธอเหยียบคันเร่งออกจากโรงจอดรถหลังโรงแรมหรูด้วยความหัวเสีย เพราะนอกจากจะไม่ได้เงินแล้ว ยังเสียอารมณ์กับความงี่เง่าและงกขั้นสุดของนายหัวภูชิตอีกด้วย
หรือไม่บางที นายหัวอาจจะหวังเจาะไข่แดงเธอฟรี ๆ ก็ได้ เพราะถ้านายหัวมีเงินจริง ก็ไม่น่าจะลีลาเยอะแยะขนาดนั้น
........................
ตัดมาที่ภัคจิรา อาจารย์สาวคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล ตอนนี้เธอกำลังเปิดเว็บไซต์สถานทูตอเมริกา สลับไปกับเว็บไซต์ของทางวิทยาลัยพยาบาล เกี่ยวกับการขอทุนการศึกษาไปเรียนต่อในระดับปริญญาเอกของเธอที่สหรัฐอเมริกา
"คุณเป็นบุคลากรที่ดีของเรานะคะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการของวิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากชมเชยภัคจิรากลางโต๊ะประจำ "แต่คุณต้องเข้าใจนิดนึงว่าขั้นตอนและกระบวนการทางราชการมันจะกินเวลาสักหน่อย ก็อาจจะต้องใช้เวลาอยู่บ้าง"
"ค่ะ...เข้าใจค่ะผู้อำนวยการ" ภัคจิราตอบ
"แน่นอน คุณสมบัติของคุณดีพร้อมทุกอย่าง ไม่มีที่ติ" ผู้อำนวยการเปิดเอกสารสำคัญทางราชการที่เกี่ยวข้องกับภัคจิรา "ดิชั้นขอถามคุณหน่อยได้ไหม? ถามอย่างตรงไปตรงมาเลย"
(/ />
"ได้ซิคะผู้อำนวยการ" ภัคจิรายิ้มหวาน ในขณะที่ผู้อำนวยการเหลือบมองคณะกรรมการที่นั่งอยู่ล้อมโต๊ะทำงาน
"ถ้าคุณได้ไปเรียนต่อที่สหรัฐ คุณจะกลับมาทำงานกับเราได้ไหม?" ผู้อำนวยการถามอย่างตรงไปตรงมา "ในวิทยาลัยพยาบาลของดิชั้น ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์ก็เป็นคนมีอายุและใกล้เกษียณกันหมด แต่คุณอายุยังน้อย ดิชั้นคิดว่าคุณจะเป็นเสาหลักให้กับวิทยาลัยพยาบาลของเราในอนาคตได้"
"พวกเราจะออกทุนให้คุณไปเรียนต่อ" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลอีกคนหนึ่งเสริม "พวกเราเดิมพันกับคุณไว้สูงมากนะ คุณภัคจิรา พวกเราหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง"
"คุณจะกลับมาทำงานกับเรา และคุณจะไม่หนีหนี้ใช่ไหม?" คราวนี้ผู้อำนวยการถามตรงประเด็น ทำเอาภัคจิราเงียบ "ดิชั้นและทุกคน ณ ทีนี้ ไม่คิดขัดขวางความฝันของคุณ และพร้อมจะสนับสนุนคุณให้ก้าวหน้าขึ้นไป แต่พวกเราต้องการความมั่นใจว่า คุณจะกลับมาทำงานกับเรา"
"แล้วคุณก็ต้องใช้หนี้ให้เราด้วย" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลเสริม "แน่นอนว่าขั้นตอนต่าง ๆ จะเป็นไปตามกฎหมาย เรามีทีมทนายความสำหรับเรื่องนี้ เพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าจะให้พวกเราออกทุนให้ ก็จะอนุมัติในเทอมหน้าที่จะถึงนี้ ถ้าคุณรอไหวน่ะนะ อาจารย์ภัคจิรา"
"ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจคุณนะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการตอบ "แต่เคยมีกรณีอาจารย์หนีทุน เราไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นซ้ำรอยอีก ดิชั้นจะให้เวลาคุณไปคิดทบทวนสักสองวันแล้วค่อยกลับมาให้คำตอบกับเราแล้วกันนะ"
นั่นคือหัวข้อสนทนาของผู้อำนวยการ คณะกรรมการของวิทยาลัยพยาบาล ที่ได้พูดคุยกับภัคจิราในช่วงบ่ายของวัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำภารกิจของใครของมัน
ตัดมาที่ปัจจุบันภัคจิราลุกขึ้นจากโต๊ะนั่งเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้น ส่วนเบื้องล่างมีเพียงชุดชั้นในสีน้ำเงิน เพราะกางเกงในมันเข้าวิน ครูเบสท์คนสวยก็เลยเอื้อมมือดึงขอบผ้าออกมาจากร่องก้น ก่อนเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนเข้านอน
"ไม่ไหวแหะ ตูดเราใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย?" ภัคจิราหันก้นใส่กระจก หญิงสาวรู้สึกถึงความเทอะทะ "กินจุไปหน่อยช่วงนี้ สงสัยต้องเริ่มไดเอทแหะ"
(/ />
ภัคจิราลูบไล้บั้นท้ายของตัวเองด้วยความกังวล แต่ในใจก็นึกขำกับความคิดสัปดลของตัวเอง
"ตูดใหญ่ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันนะเรา" ภัคจิราหัวเราะคิกคักตบตูดตัวเองเล่นภายในห้องน้ำ ก่อนหมุนตัวหนึ่งรอบ แล้วโพสต์ท่าแอ่นก้นราวกับว่าตัวเองเป็นนางงามที่เดินเด่นเป็นสง่าบนแคทวอล์ค "ภัคจิรา ฟรอม ไทยแลนด์!!!"
"เอาน่า!!! ขอทุนก็ขอทุน!!!" ภัคจิราตัดสินใจเด็ดขาด ก่อนหลับตานอนด้วยความอ่อนเพลีย เพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า
........................
ในวันรุ่งขึ้น ลุงพลมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ มีลูกค้าทั้งนักศึกษาพยาบาลชายและหญิง รวมทั้งครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของวิทยาลัยพยาบาลมาอุดหนุนด้วย
"ขายดีนะครับลุงพล" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลทักทายลุงพลอย่างอารมณ์ดี
"ก็ขายได้เรื่อย ๆ ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนทอนเงินให้อย่างอารมณ์ดี
ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา วันนี้แปลกจัง ไม่เห็นมีเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลคนไหนแวะเวียนมาที่โรงอาหารเลยสักคน ใบเฟิร์น โดนัท นาถ ยัยอุ๊ หรือแม้กระทั่งน้องอีฟ
"สงสัยลืมผัวแก่คนนี้ไปแล้วละมั้ง..." ลุงพลบ่นกับตัวเอง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป
พอช่วงสายที่เริ่มไม่มีคน ลุงพลก็สั่งข้าวแกงร้านข้าง ๆ มากิน จนถึงช่วงเที่ยง ก็ยังไม่เห็นเมียเด็กคนไหนมารายงานตัวสักคน เรียกได้ว่าเงียบจนผิดสังเกต จนลุงพลถอดใจ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวแกเองก็รู้สึกว่ามีเมียเด็กเยอะเกินไปละ เริ่มจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก ฮ่า....
แต่ว่า อยูดี ๆ ก็มีสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ทำเอาลุงพลถึงกับอ้าปากค้าง เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้
เด็กคนนี้สูงไม่น่าจะถึง 160 ซม. ผิวขาวป่านหยวกกล้วย ผมยาวทำไฮไลต์สีน้ำตาลอ่อน สาวน้อยคนนี้ดูดีในชุดนักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลหมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลแน่นอน
"เอ่อ...น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่นึงคะลุง" สาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์คนนั้นพูดกับลุงพล "ลุงคะ?"
"จ๊ะ ๆ ได้จ๊ะหนู" เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลก็เลยดูประหม่า มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่เสือเฒ่านักล่าพรมจรรย์สาวอย่างลุงพลต้องมาประหม่าต่อหน้าสาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์ที่ไม่ว่าดูมุมไหนก็ยังอายุไม่น่าจะถึง 18 ปี
(/ />
แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลรู้ สาวน้อยคอนแวนต์คนนี้มีชื่อว่า ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน!!! นามสกุลนักการเมืองใหญ่ของประเทศเลยนี่หว่า
"เงินค่ะลุง" สาวน้อยคอนแวนต์คนนั้นยื่นแบงค์ยี่สิบสองใบให้ลุงพล ก่อนเดินไปนั่งกับแก๊งค์สาว ๆ นักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลคิดว่าสาวน้อยพวกนี้คงมาสมัครเข้าเรียนต่อแน่นอน ไม่เรียนหมอก็คงเรียนพยาบาลชัวร์
หลังจากนั้น ลุงพลก็ขายน้ำเต้าหู้ในช่วงเที่ยงไป พอของหมดในช่วงบ่าย ลุงพลก็เตรียมล้างหม้อไหเก็บของเตรียมกลับบ้าน ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับ ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยกับไอ้หนุ่มไฮโซที่เกือบขับรถเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อนกำลังคุยกันหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงลานจอดรถ
"นั่นมันหมอพลอยกับ...ใครวะ?" ลุงพลแอบดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก ความจริงแกจำไอ้หนุ่มคนนั้นได้ ไอ้หนุ่มคนนั้นขับรถราคาหลายล้านเกือบเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อน แล้วก็จ้างคนให้มากระทืบ แต่โชคดีที่หมอพลอยช่วยเอาไว้ได้ทัน ตกลงมันมีธุระอะไรกับหมอพลอยกันนะ
........................
"น้องพลอยฟังพี่หน่อยซิครับ!!!" เจ้าบอย ภูวนาทพยายามอธิบายและปรับความเข้าใจกับหมอพลอยว่าที่คู่หมั้น "พี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ พี่บริสุทธิ์จริง ๆ เชื่อพี่เถอะ!!"
"เชื่ออะไร!!!" หมอพลอยร่นคิ้วใส่พี่บอย "ครอบครัวพี่ก็ออกจะร่ำรวย แล้วทำไมพี่ถึงคิดไปทำธุรกิจอะไรแบบนั้น ไปทำแชร์ลูกโซ่หลอกเงินคนอื่นทำไมคะ?"
"มันไม่ใช่แชร์ลูกโซ่..." ไอ้บอยส่ายหน้า "มันเป็นธุรกิจขายของออนไลน์ ที่เราต้องลงทุนก่อนเพื่อหวังกำไรจากการขาย โดยให้ลูกทีมของเราเป็นผู้สนับสนุน"
"ก็นั่นแหละ แชร์ลูกโซ่" หมอพลอยตอบ "พี่บอย พี่ไปเคลียร์เรื่องของพี่ให้เสร็จก่อนเถอะ ถึงจะมาคุยกับพลอยน่ะ พี่รู้ตัวไหมว่าข่าวของพี่ดังไปทั่วประเทศแล้ว พลอยไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย"
"พลอย...ฟังพี่ก่อนซิครับ" ภูวนาทถือวิสาสะจับมือพลอยพรรณ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี "ทำไมถึงทำตัวงอแงเหมือนเด็กครับพลอย?"
"พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งดุ "ได้ข่าวว่าพ่อพี่ไปประกันตัวพี่มาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ? แทนที่พี่จะเก็บเนื้อเก็บตัวเคลียร์คดีตัวเอง แต่ยังมีหน้ามาง้อมาตื้อพลอย พี่เป็นคนยังไงคะ ถามจริง ๆ เถอะ"
พอเห็นหมอพลอยเริ่มต่อต้านแบบนั้น เจ้าบอยก็เลยต้องงัดท่าไม้ตายออกมา ด้วยการใช้อำนาจของพ่อมาข่มขู่ ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำ เพราะหมอพลอยคนนี้ดื้อด้านเหลือเกิน
"พูดกับพี่ให้ดีหน่อยนะพลอย" ภูวนาทเริ่มดุใส่ "อย่าลืมนะว่าครอบครัวพลอยต้องให้พี่..."
"จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา?" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มเดือด เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายตอแยและดื้อด้านอะไรแบบนี้มาก่อนเลย "พี่บอย ถามจริง ๆ เถอะค่ะ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงมาข่มเหงผู้หญิงเนี่ย แล้วก็เลิกได้แล้วไอ้นิสัยข่มขู่เนี่ย พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ พลอยไม่ใช่คนยอมให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ คิดผิดคิดใหม่ได้ค่ะ ขอเตือน"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละครับพลอย..." ภูวนาทเริ่มตัดพ้อ ไม่ว่าจะทำไรก็เหมือนจะผิดตลอดในสายตาของพลอยพรรณ "บอกพี่มาเถอะ พี่ต้องทำยังไงพลอยถึงจะใจอ่อนรับรักพี่สักที"
"ถอนหมั้น..." พลอยพรรณตอบอย่างแข็งกร้าว "แล้วก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะพี่บอย พี่ไม่ได้ใกล้เคียงกับผู้ชายในสเป็คของพลอยเลยแม้แต่น้อย เข้าใจตรงกันนะคะ พลอยขอตัว"
"พลอย!!! อย่าพึ่งไปซิครับ คุยกันก่อน!!!" ไอ้บอยยังไม่เลิกรา ดึงแขนพลอยพรรณจนฝ่ายหญิงร้องด้วยความเจ็บปวด
(/ />
"โอ้ย!!! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!! ปล่อย!!!" พลอยพรรณร้องด้วยความตกใจ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาพยาบาลหนุ่มสาวที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ "ปล่อยนะพี่บอย!! คนอื่นเค้ามองอยู่!!! ปล่อย!!!"
"ไม่ปล่อย!!! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!!!" ไอ้บอยยืนยันหนักแน่น
พอเห็นท่าไม่ดี ลุงพลที่แอบดูอยู่ก็ทนไม่ไหว เลยต้องเข้าไปช่วยหมอพลอยเมียรักของตัวเอง
"คุณ!!! คุณทำอะไรน่ะ!!" ลุงพลชี้หน้าไอ้บอย หนุ่มไฮโซลูกแหง่ไม่เอาไหนที่กล้ามาข่มเหงน้ำใจเมียหมอยอดดวงใจของมัน "ที่นี่มันสถานที่ราชการนะ ผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจจะคุยด้วย ก็หัดรู้จักความเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ!!!"
"พี่บอย!! พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!!!" ลูกขวัญ ภาสินี นักเรียนคอนแวนต์ที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพล ที่วันนี้เธอมาทำธุระเรื่องเรียนต่อที่วิทยาลัยพยาบาลด้วยมาเห็นเข้า ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามศึกทันที "พี่บอย!!! หยุด!!! อายเค้า!!!"
ลุงพลถึงกับแปลใจไม่น้อย ไม่คิดว่านักเรียนคอนแวนต์ตัวน้อยที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันเมื่อช่วงเที่ยงเป็นน้องสาวของไอ้หนุ่มลูกแแหง่คนนี้ แล้วทีนี้พอเห็นว่าจนมุม ไอ้บอยก็เลยต้องปล่อยมือ แล้วเดินหน้ามุ่ยออกมา ก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ ภูวนาทชี้หน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง
"มึงอีกแล้วนะไอ้แก่ เดี๋ยวมึงเจอกู!!" ไอ้บอยชี้หน้าลุงพลอย่างเดือดดาล "ลูกขวัญ!!! กลับ!!!"
"พี่บอย!!! พี่ใจเย็น ๆ หน่อยซิคะ!!!" ลูกขวัญที่มีสติสตังดีกว่าพี่ชายดุใส่ "ขอโทษนะคะพี่พลอย ขวัญขอโทษ!!"
"พร้อมเมื่อไรก็บอก" เพราะความโกรธที่เห็นหมอพลอยโดนรังแก และอาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีความเป็นทหารเก่า ก็เลยทำให้ลุงพลทำเก๋าโดยไม่เจียมสังขาร แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลไม่คาดคิดก็คือ
"ลุงพล..." หมอพลอยยิ้มให้ลุงพลที่มาช่วยเธอเอาไว้ในนาทีคับขัน "ขอบคุณนะคะ"
(/ />
แค่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของหมอพลอย ก็ทำเอาลุงพลใจชื้นขึ้นมาแล้ว ลุงพลเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อสอบถามข้อมูล แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม จนเป็นฝ่ายหมอพลอยที่ต้องเข้ามาช่วยพยุงตัวลุงพล
"ลุงพล!!!" หมอพลอยเขย่าตัวลุงพลด้วยความเป็นห่วง "ช่วยด้วย!!! ลุงพลเป็นลม ใครก็ด้วยช่วยพยุงลุงพลไปที่ห้องพยาบาลหน่อย เร็ว!!"
แล้วสติสัมปชัญญะของลุงพลก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมกับใบหน้าของหมอพลอย และใบหน้าของยามที่เข้ามาช่วยพยุงแกขึ้นมาจนพื้นคอนกรีต
โปรดติดตามตอนต่อไป
ได้ใจหมอพลอยไปเตมๆๆ
แค่เห็นหน้าหมอก็เป็นลมเลยลุงเรา
ลุงพลคนเก่ง เป็นลมซะแล้ว ::Angry::
อิจฉาลุงพล
ลุงหมดแรงก่อนละ
อ้างจาก: nato87 เมื่อ มีนาคม 27, 2020, 04:47:53 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนาน ก็สวัสดีนะครับมิตรรักแฟน ๆ ของลุงพลและเดอะเมียทุกคน ก็กลับมาอีกครั้ง ท่ามกลางพิษเศรษฐกิจและไวรัสโควิทระบาด
แต่นิยายของผมเป็นนิยายของโคแก่กินหญ้าอ่อนครับ 55555+ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าตอนนี้ไม่มีฉากสยิวกิ๊วอะไรนะครับ เป็นฉากพักยก จะมีก็แค่ฉากเซอร์วิสครูเบสท์นิดหน่อยเท่านั้น
หลัก ๆ ก็เป็นบทสรุปของน้องแนนและนายหัวภูชิต อนาคตของครูเบสท์ แล้วก็ไฮไลต์ของงานคือรักสามเส้าของลุงพล ไอ้บอย และหมอพลอย ซึ่งผมได้ทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกคุณลุ้นกันเล่น ๆ
ตอนหน้าคุณจะได้เห็นฉากย้ำรักของหมอพลอยและลุงพลครับ ดีใจกันใช่ม๊า เตรียมทิชชู่ให้พร้อมครับ นี่จะเป็นฉากเลิฟซีนระหว่างลุงพลและหมอพลอยที่ดุเดือดขึ้นกว่าที่คุณเคยอ่าน เป็นอีกหนึ่งตอนที่น่าจะชุ่มฉ่ำไปด้วยสารคัดหลั่ง...ส่วนจะเป็นสารคัดหลั่งของใครนั้น ขอให้ติดตามนะครับ
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้เพื่อความบันเทิงนะครับ อะไรไม่ดีอย่าไปทำตาม
ปล2.ผมเขียนเกมรักมานานละ อยากจะถามเรื่องนี้มานาน คุณคิดว่าฉากเลิฟซีนของเกมรักฉบับใต้ดินเนี่ย มันเข้มข้นระดับไหนครับ ขอความเห็นหน่อย 5555
###################
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=227861.0
อ้างถึง"เร็วอีก!!! เร็วอีก!!! ใกล้แล้ว!!!!" ลุงพลเริ่มเร่งมือให้น้องอุ๊ชักว่าวให้ตัวเองเร็วขึ้น "ใช้ปากเลยได้ไหมน้องอุ๊!!!"
น้องอุ๊เลื่อนต่ำลง แล้วลงไปดูดเลียหัวควยของลุงพลที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด ร่างของลุงพลกระตุกเกร็งแรงขึ้น แรงขึ้น และแรงขึ้น จนในที่สุด
"ไม่แตกในปากนะลุง หนูไม่อยากกินน้ำลุงอีก มันคาว!!!" ยัยอุ๊คายท่อนเอ็นออกมาจากปากโดยมีสารคัดหลั่งเหนียว ๆ ไหลยืดออกมา "เสร็จแล้วบอกหนูด้วย"
"จ๊ะ...จ๊ะ...อมต่อเถอะ...อูยยยยย" ลุงพลกัดฟันแน่น "ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...โอ้ยยยย!!!"
ยัยอุ๊ที่รับรู้ถึงการตอบสนองของท่อนควยลุงพล ก็รู้ว่าลุงพละกำลังจะถึงจุดสุดยอด ยัยอุ๊ก็เลยรีบคายท่อนเอ็นออกมา ในจังหวะที่กำลังฉีกน้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายรดหน้าใส่ยัยอุ๊
"อื้อ!!! เข้าตา!!!" ยัยอุ๊รีบเอามือปิดตาด้วยความตกใจ เพราะน้ำเชื้อของลุงพลรดใส่หน้า
ส่วนลุงพลก็หัวเราะแหะ ๆ ด้วยความชอบใจ ยัยอุ๊หันไปค้อนใส่ลุงพล ตาเฒ่าหื่นสังเกตว่าปอยผมของเธอเลอะคราบอสุจิของตัวเองด้วย
"อืออออ....ต้องสระผมใหม่จนได้!!!" ยัยอุ๊หยิบปอยผมที่เลอะคราบน้ำเชื้อของลุงพล "มองอะไรอ่ะ!!! ไอ้คนนิสัยเสีย!!!! ไอ้แก่ลามก!!!"
ถึงจะด่าลุงพล แต่ก็เป็นการด่าไปยิ้มไป ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่น้องอุ๊ด่าเพราะโกรธและเกลียดจริง ๆ ว่าแล้วลุงพลก็เลยลุกขึ้นแล้วดูดปากหอมแก้มยัยอุ๊เป็นการตบรางวัล
"อาบน้ำแล้วรีบกลับนะลุง" ยัยอุ๊ร่นคิ้วใส่ลุงพล "พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้านะ"
"จ๊ะ..." ลุงพลยิ้ม "เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวลุงสระผมให้นะ"
ว่าแล้วลุงพลก็จูงมือพายัยอุ๊ไปอาบน้ำสระผมในห้องน้ำ ตาเฒ่าและเด็กสาวหยอกล้อกันภายในห้องน้ำอย่างมีความสุข ลุงพลสระผมและฟอกสบู่ถูหลังให้ยัยอุ๊ ส่วนยัยอุ๊ก็ทำแบบเดียวกับที่ลุงพลทำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ลุงพลและยัยอุ๊ก็แต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง โดยมีบริกรแอบชำเลืองมองด้วยความคิดอกุศลว่าสองคนนี้คงเป็นมากกว่าลุงกับหลาน
ลุงพลขับรถพายัยอุ๊กลับไปส่งที่หอพักในช่วงห้าทุ่มครึ่ง ตาเฒ่าหื่นสั่งกำชับว่าห้ามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ยัยอุ๊ตอบตกลง แล้วยังทิ้งท้ายด้วยว่า
"ความจริงหนูควรเป็นคนพูดเรื่องนี้ต่างหาก!!" ยัยอุ๊กลับสู่โหมดเดิม "จำไว้นะลุง ต่อหน้าคนอื่น หนูจะแสดงว่าหนูเกลียดลุง หนูไม่ยอมให้ใครรู้แน่ว่าหนูกับลุงน่ะ..."
"รักกันใช่ม๊ะ?" ลุงพลแทรกขึ้นมา ทำเอายัยอุ๊หน้าแดงก่ำด้วยความอาย
"ไอ้บ้า!!!" ยัยอุ๊ด่าลุงพล "ไอ้แก่ลามก!!! หึ๊ยยย!!!"
ลุงพลขับรถกระบะจอดให้ยัยอุ๊ลงข้างทาง ระหว่างที่ยัยอุ๊กำลังเดินกลับเข้าไปในหอพักสตรีอยู่นั้น
"พี่อุ๊? พี่ไปทำอะไรมาเนี่ย?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ยัยอุ๊หน้าซีดเผือกเพราะรู้ว่านั่นเป็นเสียงใคร
"ยัยหมวย?" หทัยรัตน์หันกลับไป ก็เห็นน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งในชุดนอนอยู่ด้านหลัง ในมือก็ถือถุงจากร้านสะดวกซื้อจากฝั่งตรงข้าม "มาทำอะไรที่นี่ดึก ๆ ดื่น ๆ"
"หนูว่าต้องเป็นหนูป่ะที่ต้องถามพี่อ่ะ?" ยัยหมวยย้อนคำถาม "หนูไปซื้อของที่เซเว่นแล้วก็แวะซื้อยาให้ยัยอีฟมัน แล้วพี่อุ๊ล่ะ พี่ไปทำอะไรมา?"
เอาละซิ นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ หทัยรัตน์จะแก้ไขสถานการณ์คับขันนี้ยังไงนะ
####################
"ว่าไงคะพี่อุ๊? จะตอบได้หรือยัง?" เดือนดาราย้ำคำถามเดิมกับรุ่นพี่ที่กำลังยืนหน้าซีด
"พี่ไปทำธุระข้างนอกมา" หทัยรัตน์ตอบ "พี่เหนื่อย พี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะ"
"เดี๋ยวซิ" ยัยหมวยไม่ยอมเลิกรา เด็กสาวได้กลิ่นแชมพูและสบู่จากเรือนจากของรุ่นพี่ "พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?"
(/ />ตายแล้วยัยอุ๊!!! ความลับจะแตกไหมเนี่ย จอมจุ้นจำได้ว่าก่อนกลับได้อาบน้ำกับลุงพลมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นสบู่และแชมพูถึงได้หอมฉุยแบบนี้ จะตอบว่ายังไงดี
"พี่..พี่...กลับไปบ้านมาน่ะ" จอมจุ้นตอบ "นี่!!! จะถามเซ้าซี้อะไรนักหนา พี่เหนื่อย!! พี่อยากนอน!!!"
หทัยรัตน์รีบเดินหนีออกไปให้เร็วที่สุด แต่ยัยหมวยยังไม่ยอมเลิกรา จอมจุ้นหมายเลขสองเลยยิงคำถามจี้ใจดำทำเอายัยอุ๊รุ่นพี่ถึงกับสะอึก
"บ้านพี่อยู่ราชบุรีไม่ใช่เหรอ? พี่อุ๊กำลังปิดบังอะไรหมวยอยู่หรือเปล่า?" เดือนดาราเอ่ยปาก แต่ทหัยรัตน์รุ่นพี่ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว "พักหลังทำตัวมีเงื่อนงำตลอดนะพี่อุ๊"
เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนเดินกลับหอพักเอายาและข้าวต้มไปให้ยัยอีฟที่นอนซมอยู่ที่ห้อง ปกติสาวอีฟเป็นคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่ค่อยป่วยง่าย ๆ แต่อยู่ดี ๆ สองสามวันมานี้ก็เกิดล้มป่วยอย่างมีเงื่อนงำ
พี่อุ๊ก็ทำตัวแปลก ๆ ส่วนยัยนาถนั่นแปลกมานานแล้ว ล่าสุดยัยอีฟก็ป่วย สองสองสาวคู่เลสอย่างพี่เฟิร์นกับพี่โดนัทปล่อยไปเถอะ
"โอ้ย...มีแต่เรื่อง!!" เดือนดาราบ่นกับตัวเองก่อนเดินเข้าหอพัก
........................
"นี่อีฟ เอาข้าวต้มกับยามาส่ง" เดือนดาราเปิดประตูห้องเข้ามา ก็เห็นยัยอีฟนั่งซึมเพราะพิษไข้อยู่ "กินข้าวแล้วค่อยกินยานะอีฟ"
"ขอบใจจ๊ะหมวย" อรัญญาตอบเสียงสั่นเครือ "ถ้าอีฟไม่มีเพื่อนดี ๆ อย่างหมวย อีฟคงแย่แน่ ๆ"
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ยัยหมวยหรี่ตามองเพื่อนรัก "ทำไมพูดจาอะไรมีนัยยะจัง?"
"อือ...ไม่มีอะไรหรอก" อรัญญาพยายามฝืนยิ้ม "แค่ก แค่ก!!!"
เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่สบาย เดือนดาราก็เลยเซอร์วิสเอาใจเพื่อนรักด้วยการแกะถุงข้าวต้มเครื่องใส่ชามแล้วเสิร์ฟให้ถึงที่ พร้อมกับรินน้ำอุ่นใส่แก้วไว้ที่ข้างโต๊ะ
"หมวยใจดีจัง" อรัญญายิ้มให้เพื่อนรัก "ขอบใจที่เป็นธุระให้เราหลาย ๆ เรื่องนะหมวย"
(/ />
"อือ..." เดือนดารายิ้ม "ตะกี้เราเจอพี่อุ๊มาด้วยแหละ พี่อุ๊พักหลังทำมีพิรุธขึ้นทุกวัน"
"ทำไมเหรอ?" อรัญญาถาม ก่อนเป่าข้าวต้มเครื่องในช้อนก่อนทาน
"ก็เราเจอพี่อุ๊ข้างนอก ไม่รู้ไปทำไรมา แล้วเนื้อตัวก็หอมสบู่และแชมพู" เดือนดาราตอบ "เหมือนไปอาบน้ำมายังไงยังงั้นเลย"
อรัญญานึกถึงเหตุการณ์วุ่นวายที่ห้องพักภารโรงเมื่อวันก่อน ที่พี่อุ๊ตามมาช่วยเธอที่ห้องพักภารโรง ก่อนจะมีปากเสียงกับนาถลดาและลุงพล นี่ที่พี่อุ๊หายไปคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหม?
"ทำไมพักหลัง เพื่อน ๆ กับรุ่นพี่เราถึงมีแต่คนทำตัวแปลก ๆ กันเยอะนะ" เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมทบทวนตำราเรียน "เราหวังว่าอีฟจะไม่เป็นเหมือนคนอื่นนะ"
อรัญญาได้แต่นิ่งเงียบ ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง ทำให้เธอรู้ว่านี่อาจเกี่ยวข้องกับลุงพล ภารโรงยอดนักรักคนนั่นแน่นอน นี่ยังไม่รวมถึงความฝันแปลก ๆ ที่ว่าเธอเคยเป็นนางฟ้านางสวรรค์เมื่ออดีตชาติ
นางงามมิตรภาพเหลือบหันไปมองยัยหมวยเพื่อนรัก พลางนึกถึงภาพนิมิตรความฝันที่ยัยหมวยจะต้องตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอมองนาน ๆ เข้า ก็เหมือนยัยหมวยจะรู้ตัว
"มองเรามีอะไรอ่ะ?" เดือนดาราหันกลับมา
"เปล่า...ไม่มีอะไร" อรัญญารีบตอบ
"แน่ใจ?" ยัยหมวยวางปากกาบนโต๊ะ
"ไม่มีอะไร" สาวอีฟปฏิเสธ
"ไอ้คำว่าไม่มีอะไรของอีฟ" เดือนดาราหรี่ตามองเพื่อนรักด้วยความแปลกใจ "สำหรับเรา มันไม่ใช่อ่ะ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะเราเห็นอีฟแอบมองเราตั้งนานนะ"
"คือ..." อรัญญานิ่งเงียบไป "เราแค่รู้สึกว่าหมวยดูตั้งใจเรียนขึ้น ก็เลยรู้สึกดีใจอ่ะนะ"
"เหรอ?" เดือนดาราเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเพื่อนรัก "แค่นั้นจริง ๆ เหรอ?"
(/ />
"จริงซิ" อรัญญาตอบ "เราว่าหมวยนอยด์มากไปป่ะ? คิดมากไปแล้วนะ"
"อือ...สงสัยจะจริง" พอได้ยินสาวอีฟตอบแบบนั้น ก็เลยรู้สึกว่าบางทีตัวเองคงจะเก็บเอาเรื่องของคนอื่นมาคิด มาเครียดจนนอยด์ไปเอง "ขอโทษด้วยแล้วกันนะอีฟ สงสัยจะจริง เราว่าเราคงนอยด์ไปเองแหละ"
ว่าแล้วเดือนดาราก็หันกลับไปทบทวนตำราเรียนต่อ ส่วนอรัญญาก็กินข้าวต้มแล้วกินยาดื่มน้ำตาม ก่อนลุกขึ้นเอาช้อนชามไปล้างในห้องน้ำ
"ไหวเปล่า?" เดือนดาราหันไปถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง "ถ้าไม่ไหวเราล้างให้เอาไหม?"
"ไม่เป็นไร แค่นี้เราก็เกรงใจหมวยจะแย่อยู่แล้ว" อรัญญาตอบ "หมวยเซอร์วิสเราดีแบบนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นง่อยไปซะก่อน"
อรัญญาพูดติดตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ มีรอยยิ้มอ่อนปรากฎบนใบหน้าของเดือนดาราที่หันกลับไปทบทวนหนังสือเรียนต่อ เรียกได้ว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมากเลยทีเดียว เพราะมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกันตลอด
........................
ตัดมาที่นายหัวภูชิต หลังจากตกลงค่าตัวกับแนนนี่เสร็จ โดยฝ่ายนายหัวจะโอนเงินให้เป็นงวด ๆ งวดละ 50,000 บาท ครั้งละ 4 งวด จนกว่าจะครบยอด 200,000 บาท พอตกลงกันได้ นายหัวก็เดินเข้าไปประคองไหล่ของพริตตี้สาวคนสวย
"อือ!!! จะทำตรงนี้ไม่ได้นะคะพี่ภู!!!" นริศราร้องห้ามขณะกำลังถูกนายหัวภูชิตพยายามซุกไซ้ซอกคอ
"ก็น้องแนนน่ารักแบบนี้ พี่อดใจไม่ไหวจริง ๆ ขอพี่หอมแก้มสักฟอดหน่อยซิจ๊ะ"นายหัวพยายามจะหอมแก้มพริตตี้สาว แต่กลับถูกต่อต้านด้วยฝ่ามือของนริศรา
"พี่ภู!! ไม่เอาตรงนี้ซิคะพี่!!!" แนนนี่ พริตตี้สู้ชีวิตร้องห้าม เพราะเห็นบริกรหนุ่มใส่ชุดทักซิโด้แอบยิ้มอยู่
"อ่อ...อายว่างั้น" นายหัวเหมือนรู้ว่ามีเศษหนึ่งส่วนเกินอยู่ในห้อง ก็เลยหันไปไล่บริกรคนนั้น "ออกไป ก่อนออกไปอย่าลืมล๊อคห้องด้วย ขอความเป็นส่วนตัวให้อั๊วกับน้องแนนหน่อย"
บริกรคนนั้นพยักหน้า ก่อนเดินออกไปจากห้องพร้อมกับล็อคประตูให้ คราวนี้ก็ทางสะดวก นายหัวภูชิตเริ่มลวนลามพริตตี้สาวต่อ
"พี่ภู!!! พี่ภู!!! อย่าค่ะ!!! อือ!!!!" พริตตี้พยายามดิ้นรนขัดขืน "พี่ภู!!! โอนเงินให้แนนก่อนซิ!!!"
"อึ้ย!! เรื่องเงินค่อยคุยกันซิ!!!" นายหัวเริ่มเล่นแง่ จนนริศราต้องขัดขืนหนักขึ้น "เดี๋ยวพี่ให้ทีเดียวแสนนึงเลยอ่ะ!!!"
"พี่ภู!!! ใจ ๆ หน่อยซิคะ!!!" นริศราเริ่มไม่พอใจ "แนนเป็นผู้หญิงนะ พี่ภูเป็นนักการเมืองมีเงินมีชื่อเสียง เงินแค่สองแสนมันจะอะไรกันนักกันหนา ถ้าขอแค่นี้ไม่ได้ก็อย่ามาคุยกันเลย!!!"
"เดี๋ยวซิ!!! พี่ให้ก็ได้!!!" นายหัวภูชิตเริ่มเห็นท่าไม่ดี จะมาทำหัวหมอกับพริตตี้สาวคนนี้ก็ไม่ได้ซะด้วย "เดี๋ยวพี่โอนให้ มีเบอร์บัญชีไหม?"
"มีคะ...นี่คือเบอร์บัญชีของแนน" นริศราหยิบสมาร์ทโฟนบอกเบอร์บัญชีให้นายหัวโอนตังค์มาก่อน "แสนนึง!!!"
"ก็เราตกลงกันแล้วไงว่าห้าหมื่นจ่ายสี่งวด?" นายหัวภูชิตถาม
"ก็ตะกี้พี่ภูบอกจะให้แนนแสนนึงอ่ะ พูดอะไรก็รับผิดชอบหน่อยซิคะ!!"
"เดี๋ยว!!!! แป๊ปนึงนะ มีคนโทรมา" นายหัวภูชิตหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเบอร์ของไอ้บอยลูกชายตัวแสบ "ไอ้บอย มึงโทรมาทำไมตอนนี้วะ?"
นายหัวภูชิตกดวางสายแบบไม่ลังเล ก่อนหันไปยิ้มให้นริศราแล้วเตรียมจะโอนตังค์ให้ แต่ว่าคราวนี้เป็นเบอร์ทนายความประจำตระกูลโทรมา
"นายหัว!!! ตอนนี้นายหัวอยู่ไหน?" ทนายอ๊อด ทนายความคู่ใจของนายหัวภูชิตเอ่ยปากถามผู้เป็นเจ้านาย
"อยู่ข้างนอก ว่าพรือไอ้อ๊อด?" นายหัวภูชิตทำเสียงฮึดฮัดใส่เหมือนไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะ (อยู่ข้างนอก มีอะไรไอ้อ๊อด)
"ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทนะครับนายหัว คุณภูวนาทโดนตำรวจกองปราบจับกุมตัวเอาไว้ ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทที่โรงพัก กำลังอยู่ในขั้นตอนเจรจาขอประกันตัวอยู่"
"มันเรื่องอะไรแล้วหล่าว...." (เรื่องอะไรอีก) นายหัวถึงกับหัวร้อนจนต้องเอามือลูบหน้า "ไอ้บอย...ไอ้หัวเกียง...เหยดแม่มมมม"(ไอ้บอย ไอ้คนไม่ได้เรื่อง)
นริศราถึงกับร่นคิ้วใส่ด้วยความแปลกใจ เธอไม่เข้าใจภาษาปักษ์ใต้เท่าไร แต่รู้แค่ว่าตอนนี้นายหัวภูชิตกำลังมีปัญหาแน่นอน
"คือตำรวจแจ้งมาว่าคุณภูวนาทมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีแชร์ลูกโซ่ แล้วก็มีส่วนพัวพันในคดีฆาตกรรมดาวน์ไลน์ที่ฆ่าตัวตายเพราะหนีหนี้ ตอนนี้ผมสั่งให้คุณภูวนาทเงียบ เพื่อที่ผมจะได้ดำเนินการช่วยเหลือทางกฎหมายต่อไป แล้วคือ..."
"ให้ไอ้บอยมันจ่ายเบี้ยค่าทนายไปเองต๊ะ ใครใช้ให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่เอ้า!!" (ให้ไอ้บอยมันจ่ายเงินค่าทนายเอง ใครบอกให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่) นายหัวบ่นอย่างหัวเสีย "งานการดี ๆ มีไม่คิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูล่ะเก๊กซิ้มเลย หัวดอ!!!" (งานการดี ๆ ไม่มีคิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูละเครียด)
"คดีนี้มันคดีใหญ่ระดับประเทศเลยนะครับนายหัว ลำพังแค่ผมอาจไม่ไหว ต้องรบกวนนายหัวช่วยด้วย" ทนายอ๊อดตอบ "เอ่อ...คุณภูวนาทมีอะไรจะคุยกับนายหัวหน่อยนะครับ"
"พ่อ!!!! พ่อช่วยผมด้วย!!!" ภูวนาทขอความช่วยเหลือผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเลิกลั่ก
"ไอ้บอย!!!" นายหัวภูชิตกัดฟันแน่น "มึงนี่นะ!!! มึงนี่เอิดใหญ่แล้วนะ!!!! หยัดแหมมมม กูไม่รู้จะด่าไรมึงแล้วนี่ ฮึ้ยยยย!!!" (เอิด = เอาใหญ่, ไม่เกรงใจ)
"ผมขอโทษครับพ่อ!!!" น้ำเสียงไอ้บอกสั่นเครือ "พ่อต้องช่วยผมนะครับ เรื่องนี้ผมไม่ผิด ผมไม่อยากติดคุก ผมอยากแต่งงานกับน้องพลอย!!!"
"หัวดอ!!!! ยังมีหน้ามาหวงเรื่องเหมีย!!" (ยังมีหน้ามาห่วงเรื่องเมีย,ผู้หญิง) นายหัวภูชิตโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง เพราะลืมตัวหรือยังไงไม่ทราบ หนุ่มใหญ่ผู้มากอิทธิพลเลยหันไปมองพริตตี้สาวที่ยืนยิ้มอยู่ "เออ...เดี๋ยวกูไปหามึง มึงรออยู่ตรงนั้นแหละ เหยดแมม!!"
"ขอบคุณครับพ่อ..." นายหัวกดตัดสายแบบไม่ลังเลด้วยความโกรธ ก่อนตั้งสติแล้วมาคุยเพื่ออธิบายสถานการณ์กับพริตตี้สาวตรงหน้า
"ดูเหมือนพี่ภูจะมีธุระด่วนนะคะ" นริศรายิ้ม
"ก็...นิดหน่อย" นายหัวแค่นยิ้มด้วยความอับอายที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ "สงสัยวันนี้เราคงไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกันซะแล้ว เอาไว้วันหน้านะจ๊ะ แล้วพี่จะติดต่อไป พี่คิดถึงแนนเสมอนะจ๊ะ"
ว่าแล้วนายหัวภูชิตก็ให้บริกรพาแนนนี่ไปส่งที่โรงจอดรถ พอขึ้นรถเสร็จ พริตตี้สาวก็ตบพวงมาลัยด้วยความหัวเสีย
(/ />
"ไอ้เหี้ย!! ควย!!! เหย็ดแม่ม!!! ขี้เหนียวชิบหายไอ้แก่นี่ สัส!!!" นริศราสบถใส่นายหัวภูชิต เธอไม่คิดมาก่อนว่านายหัวผู้มากอิทธิพลและมั่งคั่งคนนี้จะงกและขี้เหนียวได้ถึงขนาดนี้ "แล้วจะหาเงินได้จากไหนวะ!!!!"
พริตตี้สาวกำลังหัวร้อนได้ที่ สังเกตได้จากการขับรถของเธอ เธอเหยียบคันเร่งออกจากโรงจอดรถหลังโรงแรมหรูด้วยความหัวเสีย เพราะนอกจากจะไม่ได้เงินแล้ว ยังเสียอารมณ์กับความงี่เง่าและงกขั้นสุดของนายหัวภูชิตอีกด้วย
หรือไม่บางที นายหัวอาจจะหวังเจาะไข่แดงเธอฟรี ๆ ก็ได้ เพราะถ้านายหัวมีเงินจริง ก็ไม่น่าจะลีลาเยอะแยะขนาดนั้น
........................
ตัดมาที่ภัคจิรา อาจารย์สาวคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล ตอนนี้เธอกำลังเปิดเว็บไซต์สถานทูตอเมริกา สลับไปกับเว็บไซต์ของทางวิทยาลัยพยาบาล เกี่ยวกับการขอทุนการศึกษาไปเรียนต่อในระดับปริญญาเอกของเธอที่สหรัฐอเมริกา
"คุณเป็นบุคลากรที่ดีของเรานะคะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการของวิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากชมเชยภัคจิรากลางโต๊ะประจำ "แต่คุณต้องเข้าใจนิดนึงว่าขั้นตอนและกระบวนการทางราชการมันจะกินเวลาสักหน่อย ก็อาจจะต้องใช้เวลาอยู่บ้าง"
"ค่ะ...เข้าใจค่ะผู้อำนวยการ" ภัคจิราตอบ
"แน่นอน คุณสมบัติของคุณดีพร้อมทุกอย่าง ไม่มีที่ติ" ผู้อำนวยการเปิดเอกสารสำคัญทางราชการที่เกี่ยวข้องกับภัคจิรา "ดิชั้นขอถามคุณหน่อยได้ไหม? ถามอย่างตรงไปตรงมาเลย"
(/ />
"ได้ซิคะผู้อำนวยการ" ภัคจิรายิ้มหวาน ในขณะที่ผู้อำนวยการเหลือบมองคณะกรรมการที่นั่งอยู่ล้อมโต๊ะทำงาน
"ถ้าคุณได้ไปเรียนต่อที่สหรัฐ คุณจะกลับมาทำงานกับเราได้ไหม?" ผู้อำนวยการถามอย่างตรงไปตรงมา "ในวิทยาลัยพยาบาลของดิชั้น ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์ก็เป็นคนมีอายุและใกล้เกษียณกันหมด แต่คุณอายุยังน้อย ดิชั้นคิดว่าคุณจะเป็นเสาหลักให้กับวิทยาลัยพยาบาลของเราในอนาคตได้"
"พวกเราจะออกทุนให้คุณไปเรียนต่อ" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลอีกคนหนึ่งเสริม "พวกเราเดิมพันกับคุณไว้สูงมากนะ คุณภัคจิรา พวกเราหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง"
"คุณจะกลับมาทำงานกับเรา และคุณจะไม่หนีหนี้ใช่ไหม?" คราวนี้ผู้อำนวยการถามตรงประเด็น ทำเอาภัคจิราเงียบ "ดิชั้นและทุกคน ณ ทีนี้ ไม่คิดขัดขวางความฝันของคุณ และพร้อมจะสนับสนุนคุณให้ก้าวหน้าขึ้นไป แต่พวกเราต้องการความมั่นใจว่า คุณจะกลับมาทำงานกับเรา"
"แล้วคุณก็ต้องใช้หนี้ให้เราด้วย" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลเสริม "แน่นอนว่าขั้นตอนต่าง ๆ จะเป็นไปตามกฎหมาย เรามีทีมทนายความสำหรับเรื่องนี้ เพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าจะให้พวกเราออกทุนให้ ก็จะอนุมัติในเทอมหน้าที่จะถึงนี้ ถ้าคุณรอไหวน่ะนะ อาจารย์ภัคจิรา"
"ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจคุณนะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการตอบ "แต่เคยมีกรณีอาจารย์หนีทุน เราไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นซ้ำรอยอีก ดิชั้นจะให้เวลาคุณไปคิดทบทวนสักสองวันแล้วค่อยกลับมาให้คำตอบกับเราแล้วกันนะ"
นั่นคือหัวข้อสนทนาของผู้อำนวยการ คณะกรรมการของวิทยาลัยพยาบาล ที่ได้พูดคุยกับภัคจิราในช่วงบ่ายของวัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำภารกิจของใครของมัน
ตัดมาที่ปัจจุบันภัคจิราลุกขึ้นจากโต๊ะนั่งเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้น ส่วนเบื้องล่างมีเพียงชุดชั้นในสีน้ำเงิน เพราะกางเกงในมันเข้าวิน ครูเบสท์คนสวยก็เลยเอื้อมมือดึงขอบผ้าออกมาจากร่องก้น ก่อนเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนเข้านอน
"ไม่ไหวแหะ ตูดเราใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย?" ภัคจิราหันก้นใส่กระจก หญิงสาวรู้สึกถึงความเทอะทะ "กินจุไปหน่อยช่วงนี้ สงสัยต้องเริ่มไดเอทแหะ"
(/ />
ภัคจิราลูบไล้บั้นท้ายของตัวเองด้วยความกังวล แต่ในใจก็นึกขำกับความคิดสัปดลของตัวเอง
"ตูดใหญ่ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันนะเรา" ภัคจิราหัวเราะคิกคักตบตูดตัวเองเล่นภายในห้องน้ำ ก่อนหมุนตัวหนึ่งรอบ แล้วโพสต์ท่าแอ่นก้นราวกับว่าตัวเองเป็นนางงามที่เดินเด่นเป็นสง่าบนแคทวอล์ค "ภัคจิรา ฟรอม ไทยแลนด์!!!"
"เอาน่า!!! ขอทุนก็ขอทุน!!!" ภัคจิราตัดสินใจเด็ดขาด ก่อนหลับตานอนด้วยความอ่อนเพลีย เพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า
........................
ในวันรุ่งขึ้น ลุงพลมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ มีลูกค้าทั้งนักศึกษาพยาบาลชายและหญิง รวมทั้งครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของวิทยาลัยพยาบาลมาอุดหนุนด้วย
"ขายดีนะครับลุงพล" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลทักทายลุงพลอย่างอารมณ์ดี
"ก็ขายได้เรื่อย ๆ ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนทอนเงินให้อย่างอารมณ์ดี
ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา วันนี้แปลกจัง ไม่เห็นมีเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลคนไหนแวะเวียนมาที่โรงอาหารเลยสักคน ใบเฟิร์น โดนัท นาถ ยัยอุ๊ หรือแม้กระทั่งน้องอีฟ
"สงสัยลืมผัวแก่คนนี้ไปแล้วละมั้ง..." ลุงพลบ่นกับตัวเอง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป
พอช่วงสายที่เริ่มไม่มีคน ลุงพลก็สั่งข้าวแกงร้านข้าง ๆ มากิน จนถึงช่วงเที่ยง ก็ยังไม่เห็นเมียเด็กคนไหนมารายงานตัวสักคน เรียกได้ว่าเงียบจนผิดสังเกต จนลุงพลถอดใจ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวแกเองก็รู้สึกว่ามีเมียเด็กเยอะเกินไปละ เริ่มจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก ฮ่า....
แต่ว่า อยูดี ๆ ก็มีสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ทำเอาลุงพลถึงกับอ้าปากค้าง เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้
เด็กคนนี้สูงไม่น่าจะถึง 160 ซม. ผิวขาวป่านหยวกกล้วย ผมยาวทำไฮไลต์สีน้ำตาลอ่อน สาวน้อยคนนี้ดูดีในชุดนักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลหมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลแน่นอน
"เอ่อ...น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่นึงคะลุง" สาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์คนนั้นพูดกับลุงพล "ลุงคะ?"
"จ๊ะ ๆ ได้จ๊ะหนู" เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลก็เลยดูประหม่า มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่เสือเฒ่านักล่าพรมจรรย์สาวอย่างลุงพลต้องมาประหม่าต่อหน้าสาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์ที่ไม่ว่าดูมุมไหนก็ยังอายุไม่น่าจะถึง 18 ปี
(/ />
แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลรู้ สาวน้อยคอนแวนต์คนนี้มีชื่อว่า ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน!!! นามสกุลนักการเมืองใหญ่ของประเทศเลยนี่หว่า
"เงินค่ะลุง" สาวน้อยคอนแวนต์คนนั้นยื่นแบงค์ยี่สิบสองใบให้ลุงพล ก่อนเดินไปนั่งกับแก๊งค์สาว ๆ นักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลคิดว่าสาวน้อยพวกนี้คงมาสมัครเข้าเรียนต่อแน่นอน ไม่เรียนหมอก็คงเรียนพยาบาลชัวร์
หลังจากนั้น ลุงพลก็ขายน้ำเต้าหู้ในช่วงเที่ยงไป พอของหมดในช่วงบ่าย ลุงพลก็เตรียมล้างหม้อไหเก็บของเตรียมกลับบ้าน ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับ ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยกับไอ้หนุ่มไฮโซที่เกือบขับรถเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อนกำลังคุยกันหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงลานจอดรถ
"นั่นมันหมอพลอยกับ...ใครวะ?" ลุงพลแอบดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก ความจริงแกจำไอ้หนุ่มคนนั้นได้ ไอ้หนุ่มคนนั้นขับรถราคาหลายล้านเกือบเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อน แล้วก็จ้างคนให้มากระทืบ แต่โชคดีที่หมอพลอยช่วยเอาไว้ได้ทัน ตกลงมันมีธุระอะไรกับหมอพลอยกันนะ
........................
"น้องพลอยฟังพี่หน่อยซิครับ!!!" เจ้าบอย ภูวนาทพยายามอธิบายและปรับความเข้าใจกับหมอพลอยว่าที่คู่หมั้น "พี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ พี่บริสุทธิ์จริง ๆ เชื่อพี่เถอะ!!"
"เชื่ออะไร!!!" หมอพลอยร่นคิ้วใส่พี่บอย "ครอบครัวพี่ก็ออกจะร่ำรวย แล้วทำไมพี่ถึงคิดไปทำธุรกิจอะไรแบบนั้น ไปทำแชร์ลูกโซ่หลอกเงินคนอื่นทำไมคะ?"
"มันไม่ใช่แชร์ลูกโซ่..." ไอ้บอยส่ายหน้า "มันเป็นธุรกิจขายของออนไลน์ ที่เราต้องลงทุนก่อนเพื่อหวังกำไรจากการขาย โดยให้ลูกทีมของเราเป็นผู้สนับสนุน"
"ก็นั่นแหละ แชร์ลูกโซ่" หมอพลอยตอบ "พี่บอย พี่ไปเคลียร์เรื่องของพี่ให้เสร็จก่อนเถอะ ถึงจะมาคุยกับพลอยน่ะ พี่รู้ตัวไหมว่าข่าวของพี่ดังไปทั่วประเทศแล้ว พลอยไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย"
"พลอย...ฟังพี่ก่อนซิครับ" ภูวนาทถือวิสาสะจับมือพลอยพรรณ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี "ทำไมถึงทำตัวงอแงเหมือนเด็กครับพลอย?"
"พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งดุ "ได้ข่าวว่าพ่อพี่ไปประกันตัวพี่มาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ? แทนที่พี่จะเก็บเนื้อเก็บตัวเคลียร์คดีตัวเอง แต่ยังมีหน้ามาง้อมาตื้อพลอย พี่เป็นคนยังไงคะ ถามจริง ๆ เถอะ"
พอเห็นหมอพลอยเริ่มต่อต้านแบบนั้น เจ้าบอยก็เลยต้องงัดท่าไม้ตายออกมา ด้วยการใช้อำนาจของพ่อมาข่มขู่ ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำ เพราะหมอพลอยคนนี้ดื้อด้านเหลือเกิน
"พูดกับพี่ให้ดีหน่อยนะพลอย" ภูวนาทเริ่มดุใส่ "อย่าลืมนะว่าครอบครัวพลอยต้องให้พี่..."
"จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา?" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มเดือด เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายตอแยและดื้อด้านอะไรแบบนี้มาก่อนเลย "พี่บอย ถามจริง ๆ เถอะค่ะ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงมาข่มเหงผู้หญิงเนี่ย แล้วก็เลิกได้แล้วไอ้นิสัยข่มขู่เนี่ย พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ พลอยไม่ใช่คนยอมให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ คิดผิดคิดใหม่ได้ค่ะ ขอเตือน"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละครับพลอย..." ภูวนาทเริ่มตัดพ้อ ไม่ว่าจะทำไรก็เหมือนจะผิดตลอดในสายตาของพลอยพรรณ "บอกพี่มาเถอะ พี่ต้องทำยังไงพลอยถึงจะใจอ่อนรับรักพี่สักที"
"ถอนหมั้น..." พลอยพรรณตอบอย่างแข็งกร้าว "แล้วก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะพี่บอย พี่ไม่ได้ใกล้เคียงกับผู้ชายในสเป็คของพลอยเลยแม้แต่น้อย เข้าใจตรงกันนะคะ พลอยขอตัว"
"พลอย!!! อย่าพึ่งไปซิครับ คุยกันก่อน!!!" ไอ้บอยยังไม่เลิกรา ดึงแขนพลอยพรรณจนฝ่ายหญิงร้องด้วยความเจ็บปวด
(/ />
"โอ้ย!!! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!! ปล่อย!!!" พลอยพรรณร้องด้วยความตกใจ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาพยาบาลหนุ่มสาวที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ "ปล่อยนะพี่บอย!! คนอื่นเค้ามองอยู่!!! ปล่อย!!!"
"ไม่ปล่อย!!! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!!!" ไอ้บอยยืนยันหนักแน่น
พอเห็นท่าไม่ดี ลุงพลที่แอบดูอยู่ก็ทนไม่ไหว เลยต้องเข้าไปช่วยหมอพลอยเมียรักของตัวเอง
"คุณ!!! คุณทำอะไรน่ะ!!" ลุงพลชี้หน้าไอ้บอย หนุ่มไฮโซลูกแหง่ไม่เอาไหนที่กล้ามาข่มเหงน้ำใจเมียหมอยอดดวงใจของมัน "ที่นี่มันสถานที่ราชการนะ ผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจจะคุยด้วย ก็หัดรู้จักความเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ!!!"
"พี่บอย!! พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!!!" ลูกขวัญ ภาสินี นักเรียนคอนแวนต์ที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพล ที่วันนี้เธอมาทำธุระเรื่องเรียนต่อที่วิทยาลัยพยาบาลด้วยมาเห็นเข้า ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามศึกทันที "พี่บอย!!! หยุด!!! อายเค้า!!!"
ลุงพลถึงกับแปลใจไม่น้อย ไม่คิดว่านักเรียนคอนแวนต์ตัวน้อยที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันเมื่อช่วงเที่ยงเป็นน้องสาวของไอ้หนุ่มลูกแแหง่คนนี้ แล้วทีนี้พอเห็นว่าจนมุม ไอ้บอยก็เลยต้องปล่อยมือ แล้วเดินหน้ามุ่ยออกมา ก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ ภูวนาทชี้หน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง
"มึงอีกแล้วนะไอ้แก่ เดี๋ยวมึงเจอกู!!" ไอ้บอยชี้หน้าลุงพลอย่างเดือดดาล "ลูกขวัญ!!! กลับ!!!"
"พี่บอย!!! พี่ใจเย็น ๆ หน่อยซิคะ!!!" ลูกขวัญที่มีสติสตังดีกว่าพี่ชายดุใส่ "ขอโทษนะคะพี่พลอย ขวัญขอโทษ!!"
"พร้อมเมื่อไรก็บอก" เพราะความโกรธที่เห็นหมอพลอยโดนรังแก และอาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีความเป็นทหารเก่า ก็เลยทำให้ลุงพลทำเก๋าโดยไม่เจียมสังขาร แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลไม่คาดคิดก็คือ
"ลุงพล..." หมอพลอยยิ้มให้ลุงพลที่มาช่วยเธอเอาไว้ในนาทีคับขัน "ขอบคุณนะคะ"
(/ />
แค่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของหมอพลอย ก็ทำเอาลุงพลใจชื้นขึ้นมาแล้ว ลุงพลเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อสอบถามข้อมูล แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม จนเป็นฝ่ายหมอพลอยที่ต้องเข้ามาช่วยพยุงตัวลุงพล
"ลุงพล!!!" หมอพลอยเขย่าตัวลุงพลด้วยความเป็นห่วง "ช่วยด้วย!!! ลุงพลเป็นลม ใครก็ด้วยช่วยพยุงลุงพลไปที่ห้องพยาบาลหน่อย เร็ว!!"
แล้วสติสัมปชัญญะของลุงพลก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมกับใบหน้าของหมอพลอย และใบหน้าของยามที่เข้ามาช่วยพยุงแกขึ้นมาจนพื้นคอนกรีต
โปรดติดตามตอนต่อไป
ภาษาถิ่นแต่ละภาคคนเขียนอธิบายได้ชัดเจน
ทำห้าวได้แป็ปเดียวร่วงไวเป็นมะม่วงเลยนะลุง เสียเชิงหมดน่ะ55
ไหงเป็นแบบนี้ละไม่สมเป็นลุงเลย
ตอนหน้าหมอพลอยได้จัดแมตช์ฟื้นฟูกำลังให้ลุงพลอีกแล้ว
สงสัยลุงพลได้จัดน้องพลอยในห้องพยาบาลแน่เลย
ไม่ทันไรก็เป็นลมสะแล้ว แต่ก็ยังห้าวจะไปมีเรื่องนะลุง5555
เหยื่อรายใหม่ของลุงพลมาอีกคนแล้ว เป็นสาวใต้ที่น่าจะเป็นลูกหลานของผู้มีอิทธิพลทางภาคใต้ซะด้วย
รสสวาทพริตตี้
รอหมอพลอยมานาน
ลุงพล กับน้องอุ๊จนเสร็จหลายรอบเลย
ลุงพลยอดนักสู้ เพื่อสาวสวยยอมตาย
หมอโดนหนักแน่ รอมานาน
่ปแาด่
::Reader::
::Sobad:: งามงด
ลุงจัดหนักหน้ามืดเลย
ลุงเป็นลมบ่อยจัง
::Ahoo:: ::Glad::
::Glad::
ชอบครับ
ลุงพลนี่เป็นลมบ่อยนะ เป็นลมได้จังหวะดีๆตลอด
ชอบจังเลย
ขอบคุณครับ
อุ๊ต้องจัดการยายหมวยซะแล้ว
ช่วยหมอแล้วจะมีรางวัลให้
::Thankyou:: ตามมาอ่านย้อนหลัง ขอบคุณครับ
อ้างจาก: nato87 เมื่อ มีนาคม 27, 2020, 04:47:53 ก่อนเที่ยงพูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนาน ก็สวัสดีนะครับมิตรรักแฟน ๆ ของลุงพลและเดอะเมียทุกคน ก็กลับมาอีกครั้ง ท่ามกลางพิษเศรษฐกิจและไวรัสโควิทระบาด
แต่นิยายของผมเป็นนิยายของโคแก่กินหญ้าอ่อนครับ 55555+ ก่อนอื่นบอกก่อนว่าตอนนี้ไม่มีฉากสยิวกิ๊วอะไรนะครับ เป็นฉากพักยก จะมีก็แค่ฉากเซอร์วิสครูเบสท์นิดหน่อยเท่านั้น
หลัก ๆ ก็เป็นบทสรุปของน้องแนนและนายหัวภูชิต อนาคตของครูเบสท์ แล้วก็ไฮไลต์ของงานคือรักสามเส้าของลุงพล ไอ้บอย และหมอพลอย ซึ่งผมได้ทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกคุณลุ้นกันเล่น ๆ
ตอนหน้าคุณจะได้เห็นฉากย้ำรักของหมอพลอยและลุงพลครับ ดีใจกันใช่ม๊า เตรียมทิชชู่ให้พร้อมครับ นี่จะเป็นฉากเลิฟซีนระหว่างลุงพลและหมอพลอยที่ดุเดือดขึ้นกว่าที่คุณเคยอ่าน เป็นอีกหนึ่งตอนที่น่าจะชุ่มฉ่ำไปด้วยสารคัดหลั่ง...ส่วนจะเป็นสารคัดหลั่งของใครนั้น ขอให้ติดตามนะครับ
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้เพื่อความบันเทิงนะครับ อะไรไม่ดีอย่าไปทำตาม
ปล2.ผมเขียนเกมรักมานานละ อยากจะถามเรื่องนี้มานาน คุณคิดว่าฉากเลิฟซีนของเกมรักฉบับใต้ดินเนี่ย มันเข้มข้นระดับไหนครับ ขอความเห็นหน่อย 5555
###################
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=227861.0
อ้างถึง"เร็วอีก!!! เร็วอีก!!! ใกล้แล้ว!!!!" ลุงพลเริ่มเร่งมือให้น้องอุ๊ชักว่าวให้ตัวเองเร็วขึ้น "ใช้ปากเลยได้ไหมน้องอุ๊!!!"
น้องอุ๊เลื่อนต่ำลง แล้วลงไปดูดเลียหัวควยของลุงพลที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอด ร่างของลุงพลกระตุกเกร็งแรงขึ้น แรงขึ้น และแรงขึ้น จนในที่สุด
"ไม่แตกในปากนะลุง หนูไม่อยากกินน้ำลุงอีก มันคาว!!!" ยัยอุ๊คายท่อนเอ็นออกมาจากปากโดยมีสารคัดหลั่งเหนียว ๆ ไหลยืดออกมา "เสร็จแล้วบอกหนูด้วย"
"จ๊ะ...จ๊ะ...อมต่อเถอะ...อูยยยยย" ลุงพลกัดฟันแน่น "ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...โอ้ยยยย!!!"
ยัยอุ๊ที่รับรู้ถึงการตอบสนองของท่อนควยลุงพล ก็รู้ว่าลุงพละกำลังจะถึงจุดสุดยอด ยัยอุ๊ก็เลยรีบคายท่อนเอ็นออกมา ในจังหวะที่กำลังฉีกน้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสายรดหน้าใส่ยัยอุ๊
"อื้อ!!! เข้าตา!!!" ยัยอุ๊รีบเอามือปิดตาด้วยความตกใจ เพราะน้ำเชื้อของลุงพลรดใส่หน้า
ส่วนลุงพลก็หัวเราะแหะ ๆ ด้วยความชอบใจ ยัยอุ๊หันไปค้อนใส่ลุงพล ตาเฒ่าหื่นสังเกตว่าปอยผมของเธอเลอะคราบอสุจิของตัวเองด้วย
"อืออออ....ต้องสระผมใหม่จนได้!!!" ยัยอุ๊หยิบปอยผมที่เลอะคราบน้ำเชื้อของลุงพล "มองอะไรอ่ะ!!! ไอ้คนนิสัยเสีย!!!! ไอ้แก่ลามก!!!"
ถึงจะด่าลุงพล แต่ก็เป็นการด่าไปยิ้มไป ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่น้องอุ๊ด่าเพราะโกรธและเกลียดจริง ๆ ว่าแล้วลุงพลก็เลยลุกขึ้นแล้วดูดปากหอมแก้มยัยอุ๊เป็นการตบรางวัล
"อาบน้ำแล้วรีบกลับนะลุง" ยัยอุ๊ร่นคิ้วใส่ลุงพล "พรุ่งนี้หนูมีเรียนแต่เช้านะ"
"จ๊ะ..." ลุงพลยิ้ม "เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวลุงสระผมให้นะ"
ว่าแล้วลุงพลก็จูงมือพายัยอุ๊ไปอาบน้ำสระผมในห้องน้ำ ตาเฒ่าและเด็กสาวหยอกล้อกันภายในห้องน้ำอย่างมีความสุข ลุงพลสระผมและฟอกสบู่ถูหลังให้ยัยอุ๊ ส่วนยัยอุ๊ก็ทำแบบเดียวกับที่ลุงพลทำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ลุงพลและยัยอุ๊ก็แต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง โดยมีบริกรแอบชำเลืองมองด้วยความคิดอกุศลว่าสองคนนี้คงเป็นมากกว่าลุงกับหลาน
ลุงพลขับรถพายัยอุ๊กลับไปส่งที่หอพักในช่วงห้าทุ่มครึ่ง ตาเฒ่าหื่นสั่งกำชับว่าห้ามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ยัยอุ๊ตอบตกลง แล้วยังทิ้งท้ายด้วยว่า
"ความจริงหนูควรเป็นคนพูดเรื่องนี้ต่างหาก!!" ยัยอุ๊กลับสู่โหมดเดิม "จำไว้นะลุง ต่อหน้าคนอื่น หนูจะแสดงว่าหนูเกลียดลุง หนูไม่ยอมให้ใครรู้แน่ว่าหนูกับลุงน่ะ..."
"รักกันใช่ม๊ะ?" ลุงพลแทรกขึ้นมา ทำเอายัยอุ๊หน้าแดงก่ำด้วยความอาย
"ไอ้บ้า!!!" ยัยอุ๊ด่าลุงพล "ไอ้แก่ลามก!!! หึ๊ยยย!!!"
ลุงพลขับรถกระบะจอดให้ยัยอุ๊ลงข้างทาง ระหว่างที่ยัยอุ๊กำลังเดินกลับเข้าไปในหอพักสตรีอยู่นั้น
"พี่อุ๊? พี่ไปทำอะไรมาเนี่ย?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ยัยอุ๊หน้าซีดเผือกเพราะรู้ว่านั่นเป็นเสียงใคร
"ยัยหมวย?" หทัยรัตน์หันกลับไป ก็เห็นน้องหมวย เดือนดารา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งในชุดนอนอยู่ด้านหลัง ในมือก็ถือถุงจากร้านสะดวกซื้อจากฝั่งตรงข้าม "มาทำอะไรที่นี่ดึก ๆ ดื่น ๆ"
"หนูว่าต้องเป็นหนูป่ะที่ต้องถามพี่อ่ะ?" ยัยหมวยย้อนคำถาม "หนูไปซื้อของที่เซเว่นแล้วก็แวะซื้อยาให้ยัยอีฟมัน แล้วพี่อุ๊ล่ะ พี่ไปทำอะไรมา?"
เอาละซิ นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ หทัยรัตน์จะแก้ไขสถานการณ์คับขันนี้ยังไงนะ
####################
"ว่าไงคะพี่อุ๊? จะตอบได้หรือยัง?" เดือนดาราย้ำคำถามเดิมกับรุ่นพี่ที่กำลังยืนหน้าซีด
"พี่ไปทำธุระข้างนอกมา" หทัยรัตน์ตอบ "พี่เหนื่อย พี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะ"
"เดี๋ยวซิ" ยัยหมวยไม่ยอมเลิกรา เด็กสาวได้กลิ่นแชมพูและสบู่จากเรือนจากของรุ่นพี่ "พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?"
(/>ตายแล้วยัยอุ๊!!! ความลับจะแตกไหมเนี่ย จอมจุ้นจำได้ว่าก่อนกลับได้อาบน้ำกับลุงพลมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมกลิ่นสบู่และแชมพูถึงได้หอมฉุยแบบนี้ จะตอบว่ายังไงดี
"พี่..พี่...กลับไปบ้านมาน่ะ" จอมจุ้นตอบ "นี่!!! จะถามเซ้าซี้อะไรนักหนา พี่เหนื่อย!! พี่อยากนอน!!!"
หทัยรัตน์รีบเดินหนีออกไปให้เร็วที่สุด แต่ยัยหมวยยังไม่ยอมเลิกรา จอมจุ้นหมายเลขสองเลยยิงคำถามจี้ใจดำทำเอายัยอุ๊รุ่นพี่ถึงกับสะอึก
"บ้านพี่อยู่ราชบุรีไม่ใช่เหรอ? พี่อุ๊กำลังปิดบังอะไรหมวยอยู่หรือเปล่า?" เดือนดาราเอ่ยปาก แต่ทหัยรัตน์รุ่นพี่ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว "พักหลังทำตัวมีเงื่อนงำตลอดนะพี่อุ๊"
เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนเดินกลับหอพักเอายาและข้าวต้มไปให้ยัยอีฟที่นอนซมอยู่ที่ห้อง ปกติสาวอีฟเป็นคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่ค่อยป่วยง่าย ๆ แต่อยู่ดี ๆ สองสามวันมานี้ก็เกิดล้มป่วยอย่างมีเงื่อนงำ
พี่อุ๊ก็ทำตัวแปลก ๆ ส่วนยัยนาถนั่นแปลกมานานแล้ว ล่าสุดยัยอีฟก็ป่วย สองสองสาวคู่เลสอย่างพี่เฟิร์นกับพี่โดนัทปล่อยไปเถอะ
"โอ้ย...มีแต่เรื่อง!!" เดือนดาราบ่นกับตัวเองก่อนเดินเข้าหอพัก
........................
"นี่อีฟ เอาข้าวต้มกับยามาส่ง" เดือนดาราเปิดประตูห้องเข้ามา ก็เห็นยัยอีฟนั่งซึมเพราะพิษไข้อยู่ "กินข้าวแล้วค่อยกินยานะอีฟ"
"ขอบใจจ๊ะหมวย" อรัญญาตอบเสียงสั่นเครือ "ถ้าอีฟไม่มีเพื่อนดี ๆ อย่างหมวย อีฟคงแย่แน่ ๆ"
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" ยัยหมวยหรี่ตามองเพื่อนรัก "ทำไมพูดจาอะไรมีนัยยะจัง?"
"อือ...ไม่มีอะไรหรอก" อรัญญาพยายามฝืนยิ้ม "แค่ก แค่ก!!!"
เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่สบาย เดือนดาราก็เลยเซอร์วิสเอาใจเพื่อนรักด้วยการแกะถุงข้าวต้มเครื่องใส่ชามแล้วเสิร์ฟให้ถึงที่ พร้อมกับรินน้ำอุ่นใส่แก้วไว้ที่ข้างโต๊ะ
"หมวยใจดีจัง" อรัญญายิ้มให้เพื่อนรัก "ขอบใจที่เป็นธุระให้เราหลาย ๆ เรื่องนะหมวย"
(/>
"อือ..." เดือนดารายิ้ม "ตะกี้เราเจอพี่อุ๊มาด้วยแหละ พี่อุ๊พักหลังทำมีพิรุธขึ้นทุกวัน"
"ทำไมเหรอ?" อรัญญาถาม ก่อนเป่าข้าวต้มเครื่องในช้อนก่อนทาน
"ก็เราเจอพี่อุ๊ข้างนอก ไม่รู้ไปทำไรมา แล้วเนื้อตัวก็หอมสบู่และแชมพู" เดือนดาราตอบ "เหมือนไปอาบน้ำมายังไงยังงั้นเลย"
อรัญญานึกถึงเหตุการณ์วุ่นวายที่ห้องพักภารโรงเมื่อวันก่อน ที่พี่อุ๊ตามมาช่วยเธอที่ห้องพักภารโรง ก่อนจะมีปากเสียงกับนาถลดาและลุงพล นี่ที่พี่อุ๊หายไปคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหม?
"ทำไมพักหลัง เพื่อน ๆ กับรุ่นพี่เราถึงมีแต่คนทำตัวแปลก ๆ กันเยอะนะ" เดือนดาราส่ายหน้า ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมทบทวนตำราเรียน "เราหวังว่าอีฟจะไม่เป็นเหมือนคนอื่นนะ"
อรัญญาได้แต่นิ่งเงียบ ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง ทำให้เธอรู้ว่านี่อาจเกี่ยวข้องกับลุงพล ภารโรงยอดนักรักคนนั่นแน่นอน นี่ยังไม่รวมถึงความฝันแปลก ๆ ที่ว่าเธอเคยเป็นนางฟ้านางสวรรค์เมื่ออดีตชาติ
นางงามมิตรภาพเหลือบหันไปมองยัยหมวยเพื่อนรัก พลางนึกถึงภาพนิมิตรความฝันที่ยัยหมวยจะต้องตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอมองนาน ๆ เข้า ก็เหมือนยัยหมวยจะรู้ตัว
"มองเรามีอะไรอ่ะ?" เดือนดาราหันกลับมา
"เปล่า...ไม่มีอะไร" อรัญญารีบตอบ
"แน่ใจ?" ยัยหมวยวางปากกาบนโต๊ะ
"ไม่มีอะไร" สาวอีฟปฏิเสธ
"ไอ้คำว่าไม่มีอะไรของอีฟ" เดือนดาราหรี่ตามองเพื่อนรักด้วยความแปลกใจ "สำหรับเรา มันไม่ใช่อ่ะ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะเราเห็นอีฟแอบมองเราตั้งนานนะ"
"คือ..." อรัญญานิ่งเงียบไป "เราแค่รู้สึกว่าหมวยดูตั้งใจเรียนขึ้น ก็เลยรู้สึกดีใจอ่ะนะ"
"เหรอ?" เดือนดาราเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเพื่อนรัก "แค่นั้นจริง ๆ เหรอ?"
(/>
"จริงซิ" อรัญญาตอบ "เราว่าหมวยนอยด์มากไปป่ะ? คิดมากไปแล้วนะ"
"อือ...สงสัยจะจริง" พอได้ยินสาวอีฟตอบแบบนั้น ก็เลยรู้สึกว่าบางทีตัวเองคงจะเก็บเอาเรื่องของคนอื่นมาคิด มาเครียดจนนอยด์ไปเอง "ขอโทษด้วยแล้วกันนะอีฟ สงสัยจะจริง เราว่าเราคงนอยด์ไปเองแหละ"
ว่าแล้วเดือนดาราก็หันกลับไปทบทวนตำราเรียนต่อ ส่วนอรัญญาก็กินข้าวต้มแล้วกินยาดื่มน้ำตาม ก่อนลุกขึ้นเอาช้อนชามไปล้างในห้องน้ำ
"ไหวเปล่า?" เดือนดาราหันไปถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง "ถ้าไม่ไหวเราล้างให้เอาไหม?"
"ไม่เป็นไร แค่นี้เราก็เกรงใจหมวยจะแย่อยู่แล้ว" อรัญญาตอบ "หมวยเซอร์วิสเราดีแบบนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นง่อยไปซะก่อน"
อรัญญาพูดติดตลกเพื่อสร้างบรรยากาศ มีรอยยิ้มอ่อนปรากฎบนใบหน้าของเดือนดาราที่หันกลับไปทบทวนหนังสือเรียนต่อ เรียกได้ว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมากเลยทีเดียว เพราะมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกันตลอด
........................
ตัดมาที่นายหัวภูชิต หลังจากตกลงค่าตัวกับแนนนี่เสร็จ โดยฝ่ายนายหัวจะโอนเงินให้เป็นงวด ๆ งวดละ 50,000 บาท ครั้งละ 4 งวด จนกว่าจะครบยอด 200,000 บาท พอตกลงกันได้ นายหัวก็เดินเข้าไปประคองไหล่ของพริตตี้สาวคนสวย
"อือ!!! จะทำตรงนี้ไม่ได้นะคะพี่ภู!!!" นริศราร้องห้ามขณะกำลังถูกนายหัวภูชิตพยายามซุกไซ้ซอกคอ
"ก็น้องแนนน่ารักแบบนี้ พี่อดใจไม่ไหวจริง ๆ ขอพี่หอมแก้มสักฟอดหน่อยซิจ๊ะ"นายหัวพยายามจะหอมแก้มพริตตี้สาว แต่กลับถูกต่อต้านด้วยฝ่ามือของนริศรา
"พี่ภู!! ไม่เอาตรงนี้ซิคะพี่!!!" แนนนี่ พริตตี้สู้ชีวิตร้องห้าม เพราะเห็นบริกรหนุ่มใส่ชุดทักซิโด้แอบยิ้มอยู่
"อ่อ...อายว่างั้น" นายหัวเหมือนรู้ว่ามีเศษหนึ่งส่วนเกินอยู่ในห้อง ก็เลยหันไปไล่บริกรคนนั้น "ออกไป ก่อนออกไปอย่าลืมล๊อคห้องด้วย ขอความเป็นส่วนตัวให้อั๊วกับน้องแนนหน่อย"
บริกรคนนั้นพยักหน้า ก่อนเดินออกไปจากห้องพร้อมกับล็อคประตูให้ คราวนี้ก็ทางสะดวก นายหัวภูชิตเริ่มลวนลามพริตตี้สาวต่อ
"พี่ภู!!! พี่ภู!!! อย่าค่ะ!!! อือ!!!!" พริตตี้พยายามดิ้นรนขัดขืน "พี่ภู!!! โอนเงินให้แนนก่อนซิ!!!"
"อึ้ย!! เรื่องเงินค่อยคุยกันซิ!!!" นายหัวเริ่มเล่นแง่ จนนริศราต้องขัดขืนหนักขึ้น "เดี๋ยวพี่ให้ทีเดียวแสนนึงเลยอ่ะ!!!"
"พี่ภู!!! ใจ ๆ หน่อยซิคะ!!!" นริศราเริ่มไม่พอใจ "แนนเป็นผู้หญิงนะ พี่ภูเป็นนักการเมืองมีเงินมีชื่อเสียง เงินแค่สองแสนมันจะอะไรกันนักกันหนา ถ้าขอแค่นี้ไม่ได้ก็อย่ามาคุยกันเลย!!!"
"เดี๋ยวซิ!!! พี่ให้ก็ได้!!!" นายหัวภูชิตเริ่มเห็นท่าไม่ดี จะมาทำหัวหมอกับพริตตี้สาวคนนี้ก็ไม่ได้ซะด้วย "เดี๋ยวพี่โอนให้ มีเบอร์บัญชีไหม?"
"มีคะ...นี่คือเบอร์บัญชีของแนน" นริศราหยิบสมาร์ทโฟนบอกเบอร์บัญชีให้นายหัวโอนตังค์มาก่อน "แสนนึง!!!"
"ก็เราตกลงกันแล้วไงว่าห้าหมื่นจ่ายสี่งวด?" นายหัวภูชิตถาม
"ก็ตะกี้พี่ภูบอกจะให้แนนแสนนึงอ่ะ พูดอะไรก็รับผิดชอบหน่อยซิคะ!!"
"เดี๋ยว!!!! แป๊ปนึงนะ มีคนโทรมา" นายหัวภูชิตหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเบอร์ของไอ้บอยลูกชายตัวแสบ "ไอ้บอย มึงโทรมาทำไมตอนนี้วะ?"
นายหัวภูชิตกดวางสายแบบไม่ลังเล ก่อนหันไปยิ้มให้นริศราแล้วเตรียมจะโอนตังค์ให้ แต่ว่าคราวนี้เป็นเบอร์ทนายความประจำตระกูลโทรมา
"นายหัว!!! ตอนนี้นายหัวอยู่ไหน?" ทนายอ๊อด ทนายความคู่ใจของนายหัวภูชิตเอ่ยปากถามผู้เป็นเจ้านาย
"อยู่ข้างนอก ว่าพรือไอ้อ๊อด?" นายหัวภูชิตทำเสียงฮึดฮัดใส่เหมือนไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะ (อยู่ข้างนอก มีอะไรไอ้อ๊อด)
"ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทนะครับนายหัว คุณภูวนาทโดนตำรวจกองปราบจับกุมตัวเอาไว้ ตอนนี้ผมอยู่กับคุณภูวนาทที่โรงพัก กำลังอยู่ในขั้นตอนเจรจาขอประกันตัวอยู่"
"มันเรื่องอะไรแล้วหล่าว...." (เรื่องอะไรอีก) นายหัวถึงกับหัวร้อนจนต้องเอามือลูบหน้า "ไอ้บอย...ไอ้หัวเกียง...เหยดแม่มมมม"(ไอ้บอย ไอ้คนไม่ได้เรื่อง)
นริศราถึงกับร่นคิ้วใส่ด้วยความแปลกใจ เธอไม่เข้าใจภาษาปักษ์ใต้เท่าไร แต่รู้แค่ว่าตอนนี้นายหัวภูชิตกำลังมีปัญหาแน่นอน
"คือตำรวจแจ้งมาว่าคุณภูวนาทมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีแชร์ลูกโซ่ แล้วก็มีส่วนพัวพันในคดีฆาตกรรมดาวน์ไลน์ที่ฆ่าตัวตายเพราะหนีหนี้ ตอนนี้ผมสั่งให้คุณภูวนาทเงียบ เพื่อที่ผมจะได้ดำเนินการช่วยเหลือทางกฎหมายต่อไป แล้วคือ..."
"ให้ไอ้บอยมันจ่ายเบี้ยค่าทนายไปเองต๊ะ ใครใช้ให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่เอ้า!!" (ให้ไอ้บอยมันจ่ายเงินค่าทนายเอง ใครบอกให้มันไปยุ่งกับพวกแชร์ลูกโซ่) นายหัวบ่นอย่างหัวเสีย "งานการดี ๆ มีไม่คิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูล่ะเก๊กซิ้มเลย หัวดอ!!!" (งานการดี ๆ ไม่มีคิดจะทำ ไปทำแชร์ลูกโซ่ กูละเครียด)
"คดีนี้มันคดีใหญ่ระดับประเทศเลยนะครับนายหัว ลำพังแค่ผมอาจไม่ไหว ต้องรบกวนนายหัวช่วยด้วย" ทนายอ๊อดตอบ "เอ่อ...คุณภูวนาทมีอะไรจะคุยกับนายหัวหน่อยนะครับ"
"พ่อ!!!! พ่อช่วยผมด้วย!!!" ภูวนาทขอความช่วยเหลือผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเลิกลั่ก
"ไอ้บอย!!!" นายหัวภูชิตกัดฟันแน่น "มึงนี่นะ!!! มึงนี่เอิดใหญ่แล้วนะ!!!! หยัดแหมมมม กูไม่รู้จะด่าไรมึงแล้วนี่ ฮึ้ยยยย!!!" (เอิด = เอาใหญ่, ไม่เกรงใจ)
"ผมขอโทษครับพ่อ!!!" น้ำเสียงไอ้บอกสั่นเครือ "พ่อต้องช่วยผมนะครับ เรื่องนี้ผมไม่ผิด ผมไม่อยากติดคุก ผมอยากแต่งงานกับน้องพลอย!!!"
"หัวดอ!!!! ยังมีหน้ามาหวงเรื่องเหมีย!!" (ยังมีหน้ามาห่วงเรื่องเมีย,ผู้หญิง) นายหัวภูชิตโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง เพราะลืมตัวหรือยังไงไม่ทราบ หนุ่มใหญ่ผู้มากอิทธิพลเลยหันไปมองพริตตี้สาวที่ยืนยิ้มอยู่ "เออ...เดี๋ยวกูไปหามึง มึงรออยู่ตรงนั้นแหละ เหยดแมม!!"
"ขอบคุณครับพ่อ..." นายหัวกดตัดสายแบบไม่ลังเลด้วยความโกรธ ก่อนตั้งสติแล้วมาคุยเพื่ออธิบายสถานการณ์กับพริตตี้สาวตรงหน้า
"ดูเหมือนพี่ภูจะมีธุระด่วนนะคะ" นริศรายิ้ม
"ก็...นิดหน่อย" นายหัวแค่นยิ้มด้วยความอับอายที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ "สงสัยวันนี้เราคงไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกันซะแล้ว เอาไว้วันหน้านะจ๊ะ แล้วพี่จะติดต่อไป พี่คิดถึงแนนเสมอนะจ๊ะ"
ว่าแล้วนายหัวภูชิตก็ให้บริกรพาแนนนี่ไปส่งที่โรงจอดรถ พอขึ้นรถเสร็จ พริตตี้สาวก็ตบพวงมาลัยด้วยความหัวเสีย
(/>
"ไอ้เหี้ย!! ควย!!! เหย็ดแม่ม!!! ขี้เหนียวชิบหายไอ้แก่นี่ สัส!!!" นริศราสบถใส่นายหัวภูชิต เธอไม่คิดมาก่อนว่านายหัวผู้มากอิทธิพลและมั่งคั่งคนนี้จะงกและขี้เหนียวได้ถึงขนาดนี้ "แล้วจะหาเงินได้จากไหนวะ!!!!"
พริตตี้สาวกำลังหัวร้อนได้ที่ สังเกตได้จากการขับรถของเธอ เธอเหยียบคันเร่งออกจากโรงจอดรถหลังโรงแรมหรูด้วยความหัวเสีย เพราะนอกจากจะไม่ได้เงินแล้ว ยังเสียอารมณ์กับความงี่เง่าและงกขั้นสุดของนายหัวภูชิตอีกด้วย
หรือไม่บางที นายหัวอาจจะหวังเจาะไข่แดงเธอฟรี ๆ ก็ได้ เพราะถ้านายหัวมีเงินจริง ก็ไม่น่าจะลีลาเยอะแยะขนาดนั้น
........................
ตัดมาที่ภัคจิรา อาจารย์สาวคนสวยของวิทยาลัยพยาบาล ตอนนี้เธอกำลังเปิดเว็บไซต์สถานทูตอเมริกา สลับไปกับเว็บไซต์ของทางวิทยาลัยพยาบาล เกี่ยวกับการขอทุนการศึกษาไปเรียนต่อในระดับปริญญาเอกของเธอที่สหรัฐอเมริกา
"คุณเป็นบุคลากรที่ดีของเรานะคะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการของวิทยาลัยพยาบาลเอ่ยปากชมเชยภัคจิรากลางโต๊ะประจำ "แต่คุณต้องเข้าใจนิดนึงว่าขั้นตอนและกระบวนการทางราชการมันจะกินเวลาสักหน่อย ก็อาจจะต้องใช้เวลาอยู่บ้าง"
"ค่ะ...เข้าใจค่ะผู้อำนวยการ" ภัคจิราตอบ
"แน่นอน คุณสมบัติของคุณดีพร้อมทุกอย่าง ไม่มีที่ติ" ผู้อำนวยการเปิดเอกสารสำคัญทางราชการที่เกี่ยวข้องกับภัคจิรา "ดิชั้นขอถามคุณหน่อยได้ไหม? ถามอย่างตรงไปตรงมาเลย"
(/>
"ได้ซิคะผู้อำนวยการ" ภัคจิรายิ้มหวาน ในขณะที่ผู้อำนวยการเหลือบมองคณะกรรมการที่นั่งอยู่ล้อมโต๊ะทำงาน
"ถ้าคุณได้ไปเรียนต่อที่สหรัฐ คุณจะกลับมาทำงานกับเราได้ไหม?" ผู้อำนวยการถามอย่างตรงไปตรงมา "ในวิทยาลัยพยาบาลของดิชั้น ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์ก็เป็นคนมีอายุและใกล้เกษียณกันหมด แต่คุณอายุยังน้อย ดิชั้นคิดว่าคุณจะเป็นเสาหลักให้กับวิทยาลัยพยาบาลของเราในอนาคตได้"
"พวกเราจะออกทุนให้คุณไปเรียนต่อ" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลอีกคนหนึ่งเสริม "พวกเราเดิมพันกับคุณไว้สูงมากนะ คุณภัคจิรา พวกเราหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เราผิดหวัง"
"คุณจะกลับมาทำงานกับเรา และคุณจะไม่หนีหนี้ใช่ไหม?" คราวนี้ผู้อำนวยการถามตรงประเด็น ทำเอาภัคจิราเงียบ "ดิชั้นและทุกคน ณ ทีนี้ ไม่คิดขัดขวางความฝันของคุณ และพร้อมจะสนับสนุนคุณให้ก้าวหน้าขึ้นไป แต่พวกเราต้องการความมั่นใจว่า คุณจะกลับมาทำงานกับเรา"
"แล้วคุณก็ต้องใช้หนี้ให้เราด้วย" ผู้บริหารของวิทยาลัยพยาบาลเสริม "แน่นอนว่าขั้นตอนต่าง ๆ จะเป็นไปตามกฎหมาย เรามีทีมทนายความสำหรับเรื่องนี้ เพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าจะให้พวกเราออกทุนให้ ก็จะอนุมัติในเทอมหน้าที่จะถึงนี้ ถ้าคุณรอไหวน่ะนะ อาจารย์ภัคจิรา"
"ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจคุณนะ อาจารย์ภัคจิรา" ผู้อำนวยการตอบ "แต่เคยมีกรณีอาจารย์หนีทุน เราไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นซ้ำรอยอีก ดิชั้นจะให้เวลาคุณไปคิดทบทวนสักสองวันแล้วค่อยกลับมาให้คำตอบกับเราแล้วกันนะ"
นั่นคือหัวข้อสนทนาของผู้อำนวยการ คณะกรรมการของวิทยาลัยพยาบาล ที่ได้พูดคุยกับภัคจิราในช่วงบ่ายของวัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำภารกิจของใครของมัน
ตัดมาที่ปัจจุบันภัคจิราลุกขึ้นจากโต๊ะนั่งเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้น ส่วนเบื้องล่างมีเพียงชุดชั้นในสีน้ำเงิน เพราะกางเกงในมันเข้าวิน ครูเบสท์คนสวยก็เลยเอื้อมมือดึงขอบผ้าออกมาจากร่องก้น ก่อนเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนเข้านอน
"ไม่ไหวแหะ ตูดเราใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย?" ภัคจิราหันก้นใส่กระจก หญิงสาวรู้สึกถึงความเทอะทะ "กินจุไปหน่อยช่วงนี้ สงสัยต้องเริ่มไดเอทแหะ"
(/>
ภัคจิราลูบไล้บั้นท้ายของตัวเองด้วยความกังวล แต่ในใจก็นึกขำกับความคิดสัปดลของตัวเอง
"ตูดใหญ่ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันนะเรา" ภัคจิราหัวเราะคิกคักตบตูดตัวเองเล่นภายในห้องน้ำ ก่อนหมุนตัวหนึ่งรอบ แล้วโพสต์ท่าแอ่นก้นราวกับว่าตัวเองเป็นนางงามที่เดินเด่นเป็นสง่าบนแคทวอล์ค "ภัคจิรา ฟรอม ไทยแลนด์!!!"
"เอาน่า!!! ขอทุนก็ขอทุน!!!" ภัคจิราตัดสินใจเด็ดขาด ก่อนหลับตานอนด้วยความอ่อนเพลีย เพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า
........................
ในวันรุ่งขึ้น ลุงพลมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ มีลูกค้าทั้งนักศึกษาพยาบาลชายและหญิง รวมทั้งครูบาอาจารย์และเจ้าหน้าที่ของวิทยาลัยพยาบาลมาอุดหนุนด้วย
"ขายดีนะครับลุงพล" เจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลทักทายลุงพลอย่างอารมณ์ดี
"ก็ขายได้เรื่อย ๆ ครับ" ลุงพลยิ้ม ก่อนทอนเงินให้อย่างอารมณ์ดี
ลุงพลเหลือบมองซ้ายขวา วันนี้แปลกจัง ไม่เห็นมีเมียเด็กนักศึกษาพยาบาลคนไหนแวะเวียนมาที่โรงอาหารเลยสักคน ใบเฟิร์น โดนัท นาถ ยัยอุ๊ หรือแม้กระทั่งน้องอีฟ
"สงสัยลืมผัวแก่คนนี้ไปแล้วละมั้ง..." ลุงพลบ่นกับตัวเอง ก่อนตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองไป
พอช่วงสายที่เริ่มไม่มีคน ลุงพลก็สั่งข้าวแกงร้านข้าง ๆ มากิน จนถึงช่วงเที่ยง ก็ยังไม่เห็นเมียเด็กคนไหนมารายงานตัวสักคน เรียกได้ว่าเงียบจนผิดสังเกต จนลุงพลถอดใจ แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวแกเองก็รู้สึกว่ามีเมียเด็กเยอะเกินไปละ เริ่มจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก ฮ่า....
แต่ว่า อยูดี ๆ ก็มีสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ทำเอาลุงพลถึงกับอ้าปากค้าง เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้
เด็กคนนี้สูงไม่น่าจะถึง 160 ซม. ผิวขาวป่านหยวกกล้วย ผมยาวทำไฮไลต์สีน้ำตาลอ่อน สาวน้อยคนนี้ดูดีในชุดนักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลหมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลแน่นอน
"เอ่อ...น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่นึงคะลุง" สาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์คนนั้นพูดกับลุงพล "ลุงคะ?"
"จ๊ะ ๆ ได้จ๊ะหนู" เพราะความตื่นเต้นหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลก็เลยดูประหม่า มันน่าแปลกใจไม่น้อย ที่เสือเฒ่านักล่าพรมจรรย์สาวอย่างลุงพลต้องมาประหม่าต่อหน้าสาวน้อยนักเรียนคอนแวนต์ที่ไม่ว่าดูมุมไหนก็ยังอายุไม่น่าจะถึง 18 ปี
(/>
แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลรู้ สาวน้อยคอนแวนต์คนนี้มีชื่อว่า ภาสินี ถิ่นทวีพัฒนา ณ ภูเก็ต เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน!!! นามสกุลนักการเมืองใหญ่ของประเทศเลยนี่หว่า
"เงินค่ะลุง" สาวน้อยคอนแวนต์คนนั้นยื่นแบงค์ยี่สิบสองใบให้ลุงพล ก่อนเดินไปนั่งกับแก๊งค์สาว ๆ นักเรียนคอนแวนต์ ลุงพลคิดว่าสาวน้อยพวกนี้คงมาสมัครเข้าเรียนต่อแน่นอน ไม่เรียนหมอก็คงเรียนพยาบาลชัวร์
หลังจากนั้น ลุงพลก็ขายน้ำเต้าหู้ในช่วงเที่ยงไป พอของหมดในช่วงบ่าย ลุงพลก็เตรียมล้างหม้อไหเก็บของเตรียมกลับบ้าน ระหว่างที่กำลังจะเดินทางกลับ ลุงพลก็เหลือบไปเห็นหมอพลอยกับไอ้หนุ่มไฮโซที่เกือบขับรถเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อนกำลังคุยกันหน้าเคร่งเครียดอยู่ตรงลานจอดรถ
"นั่นมันหมอพลอยกับ...ใครวะ?" ลุงพลแอบดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก ความจริงแกจำไอ้หนุ่มคนนั้นได้ ไอ้หนุ่มคนนั้นขับรถราคาหลายล้านเกือบเฉี่ยวแกเมื่อวันก่อน แล้วก็จ้างคนให้มากระทืบ แต่โชคดีที่หมอพลอยช่วยเอาไว้ได้ทัน ตกลงมันมีธุระอะไรกับหมอพลอยกันนะ
........................
"น้องพลอยฟังพี่หน่อยซิครับ!!!" เจ้าบอย ภูวนาทพยายามอธิบายและปรับความเข้าใจกับหมอพลอยว่าที่คู่หมั้น "พี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยนะ พี่บริสุทธิ์จริง ๆ เชื่อพี่เถอะ!!"
"เชื่ออะไร!!!" หมอพลอยร่นคิ้วใส่พี่บอย "ครอบครัวพี่ก็ออกจะร่ำรวย แล้วทำไมพี่ถึงคิดไปทำธุรกิจอะไรแบบนั้น ไปทำแชร์ลูกโซ่หลอกเงินคนอื่นทำไมคะ?"
"มันไม่ใช่แชร์ลูกโซ่..." ไอ้บอยส่ายหน้า "มันเป็นธุรกิจขายของออนไลน์ ที่เราต้องลงทุนก่อนเพื่อหวังกำไรจากการขาย โดยให้ลูกทีมของเราเป็นผู้สนับสนุน"
"ก็นั่นแหละ แชร์ลูกโซ่" หมอพลอยตอบ "พี่บอย พี่ไปเคลียร์เรื่องของพี่ให้เสร็จก่อนเถอะ ถึงจะมาคุยกับพลอยน่ะ พี่รู้ตัวไหมว่าข่าวของพี่ดังไปทั่วประเทศแล้ว พลอยไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย"
"พลอย...ฟังพี่ก่อนซิครับ" ภูวนาทถือวิสาสะจับมือพลอยพรรณ แต่ถูกอีกฝ่ายสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี "ทำไมถึงทำตัวงอแงเหมือนเด็กครับพลอย?"
"พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ" เจ้าหญิงน้ำแข็งดุ "ได้ข่าวว่าพ่อพี่ไปประกันตัวพี่มาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ? แทนที่พี่จะเก็บเนื้อเก็บตัวเคลียร์คดีตัวเอง แต่ยังมีหน้ามาง้อมาตื้อพลอย พี่เป็นคนยังไงคะ ถามจริง ๆ เถอะ"
พอเห็นหมอพลอยเริ่มต่อต้านแบบนั้น เจ้าบอยก็เลยต้องงัดท่าไม้ตายออกมา ด้วยการใช้อำนาจของพ่อมาข่มขู่ ถึงไม่อยากทำก็ต้องทำ เพราะหมอพลอยคนนี้ดื้อด้านเหลือเกิน
"พูดกับพี่ให้ดีหน่อยนะพลอย" ภูวนาทเริ่มดุใส่ "อย่าลืมนะว่าครอบครัวพลอยต้องให้พี่..."
"จะทวงบุญคุณอะไรนักหนา?" เจ้าหญิงน้ำแข็งเริ่มเดือด เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายตอแยและดื้อด้านอะไรแบบนี้มาก่อนเลย "พี่บอย ถามจริง ๆ เถอะค่ะ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ถึงมาข่มเหงผู้หญิงเนี่ย แล้วก็เลิกได้แล้วไอ้นิสัยข่มขู่เนี่ย พลอยบอกพี่แล้วไงว่าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ พลอยไม่ใช่คนยอมให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียวนะคะ คิดผิดคิดใหม่ได้ค่ะ ขอเตือน"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไงละครับพลอย..." ภูวนาทเริ่มตัดพ้อ ไม่ว่าจะทำไรก็เหมือนจะผิดตลอดในสายตาของพลอยพรรณ "บอกพี่มาเถอะ พี่ต้องทำยังไงพลอยถึงจะใจอ่อนรับรักพี่สักที"
"ถอนหมั้น..." พลอยพรรณตอบอย่างแข็งกร้าว "แล้วก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะพี่บอย พี่ไม่ได้ใกล้เคียงกับผู้ชายในสเป็คของพลอยเลยแม้แต่น้อย เข้าใจตรงกันนะคะ พลอยขอตัว"
"พลอย!!! อย่าพึ่งไปซิครับ คุยกันก่อน!!!" ไอ้บอยยังไม่เลิกรา ดึงแขนพลอยพรรณจนฝ่ายหญิงร้องด้วยความเจ็บปวด
(/>
"โอ้ย!!! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!!! ปล่อย!!!" พลอยพรรณร้องด้วยความตกใจ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาพยาบาลหนุ่มสาวที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ "ปล่อยนะพี่บอย!! คนอื่นเค้ามองอยู่!!! ปล่อย!!!"
"ไม่ปล่อย!!! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!!!" ไอ้บอยยืนยันหนักแน่น
พอเห็นท่าไม่ดี ลุงพลที่แอบดูอยู่ก็ทนไม่ไหว เลยต้องเข้าไปช่วยหมอพลอยเมียรักของตัวเอง
"คุณ!!! คุณทำอะไรน่ะ!!" ลุงพลชี้หน้าไอ้บอย หนุ่มไฮโซลูกแหง่ไม่เอาไหนที่กล้ามาข่มเหงน้ำใจเมียหมอยอดดวงใจของมัน "ที่นี่มันสถานที่ราชการนะ ผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจจะคุยด้วย ก็หัดรู้จักความเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ!!!"
"พี่บอย!! พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย!!!" ลูกขวัญ ภาสินี นักเรียนคอนแวนต์ที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพล ที่วันนี้เธอมาทำธุระเรื่องเรียนต่อที่วิทยาลัยพยาบาลด้วยมาเห็นเข้า ก็เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามศึกทันที "พี่บอย!!! หยุด!!! อายเค้า!!!"
ลุงพลถึงกับแปลใจไม่น้อย ไม่คิดว่านักเรียนคอนแวนต์ตัวน้อยที่มาอุดหนุนร้านน้ำเต้าหู้ของมันเมื่อช่วงเที่ยงเป็นน้องสาวของไอ้หนุ่มลูกแแหง่คนนี้ แล้วทีนี้พอเห็นว่าจนมุม ไอ้บอยก็เลยต้องปล่อยมือ แล้วเดินหน้ามุ่ยออกมา ก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ ภูวนาทชี้หน้าลุงพลอย่างเอาเรื่อง
"มึงอีกแล้วนะไอ้แก่ เดี๋ยวมึงเจอกู!!" ไอ้บอยชี้หน้าลุงพลอย่างเดือดดาล "ลูกขวัญ!!! กลับ!!!"
"พี่บอย!!! พี่ใจเย็น ๆ หน่อยซิคะ!!!" ลูกขวัญที่มีสติสตังดีกว่าพี่ชายดุใส่ "ขอโทษนะคะพี่พลอย ขวัญขอโทษ!!"
"พร้อมเมื่อไรก็บอก" เพราะความโกรธที่เห็นหมอพลอยโดนรังแก และอาจเป็นเพราะศักดิ์ศรีความเป็นทหารเก่า ก็เลยทำให้ลุงพลทำเก๋าโดยไม่เจียมสังขาร แต่สิ่งหนึ่งที่ลุงพลไม่คาดคิดก็คือ
"ลุงพล..." หมอพลอยยิ้มให้ลุงพลที่มาช่วยเธอเอาไว้ในนาทีคับขัน "ขอบคุณนะคะ"
(/>
แค่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของหมอพลอย ก็ทำเอาลุงพลใจชื้นขึ้นมาแล้ว ลุงพลเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อสอบถามข้อมูล แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม จนเป็นฝ่ายหมอพลอยที่ต้องเข้ามาช่วยพยุงตัวลุงพล
"ลุงพล!!!" หมอพลอยเขย่าตัวลุงพลด้วยความเป็นห่วง "ช่วยด้วย!!! ลุงพลเป็นลม ใครก็ด้วยช่วยพยุงลุงพลไปที่ห้องพยาบาลหน่อย เร็ว!!"
แล้วสติสัมปชัญญะของลุงพลก็ค่อย ๆ เลือนหายไป พร้อมกับใบหน้าของหมอพลอย และใบหน้าของยามที่เข้ามาช่วยพยุงแกขึ้นมาจนพื้นคอนกรีต
โปรดติดตามตอนต่อไป
เสียวดี ขอบคุณครับ
ลมจับเลยรึลุง