🧡 XONLY 🧡

★★★★★★★★★★★



 




ปล.2 สายตาที่เย็นชา แต่มีสเนห์เนอะ " ตลกเหรอ "


(/ (/ />



ปล.3 Little Devil ของพวกคุณไงครับโผม



(/ (/ />


★★★★★★★★★★★




ข้อความจากนายโทนก่อนอ่าน


คือตอนนี้จะไม่มีความเดิมตอนที่แล้วนะครับ

เพราะตอนนี้จะเป็นเหตุการณ์หลังจากที่ผม

เสร็จงานจากเชียงใหม่ และเดินทางกลับมา กทม

ส่วนเนื้อเรื่องเชียงใหม่ จะทำแยกไว้ครับ เพราะมันหลายตอน

หวังว่าทุกท่านจะยังคอยสนับสนุนแบบนี้นะคร๊าบ !!!



..................


ไดอารี่ ของนายโทนตอนที่ 45







เฮ้อ วันนี้ต้องกลับแล้วสิ่นะ มันเป็นเหมือนฝันเลยนะครับที่ได้มาทำงานที่เชียงใหม่แบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ และคนใกล้ๆตัวแบบนี้ ใครจะเชื่อว่าเวลาไม่กี่วัน แต่ผมกลับรู้สึกไม่อยากแยกกับพี่พลอยเลย


แต่ในเมื่อเวลามันยังต้องเดิน ผมก็ต้องทำในสิ่งที่ต้องทำต่อไปครับ ผมกับพี่พลอย แยกกันนอนนะเมื่อคืน เราตกลงกันไว้แบบนั้น จนตอนเช้ารถของบริษัทก็มารับพวกเรามาส่ง ณ สามบิน


ตอนนี้ในเมื่อมันไม่ได้อยู่ในเวลาทำงานแล้ว พี่พลอยเขาจับมือผมเลยล่ะ ไม่รู้นะ บางทีการสื่อสารอะไรบางอย่าง มันไม่ต้องพูดก็ได้นะ เรานั่งจับมือกันอยู่แบบนั้นเกือบ 10 นาทีก็ว่าได้ครับ


เราพูดกันน้อยมาก เพราะทุกอย่างที่อยู่ในใจเราพูดกันไปหมดแล้ว ในเวลาอยู่ทำงานและอยู่ด้วยกัน เสียงประกาศเรียกเที่ยวบินของพี่พลอยดังขึ้นมาแล้ว มันถึงเวลาที่เราต้องแยกกันแล้ว


[ พลอย ]  :  พี่ไปก่อนนะ

[ ผม ]  :  อื้อ ห้ามดื้ออีกนะพี่พลอย ห้ามโหมงานหนักอีกด้วย


[ พลอย ]  :  จ้า จ้ะ จ้ะ บ่นจังเลย


[ ผม ]  :  ผมห่วงหรอกนะ ถึงบอกน่ะพี่พลอย


[ พลอย ]  :  จ้ะ พ่ออออออ  ยังไงก็ตั้งใจทำงานนะ



(/ (/ />


[ ผม ]  :  อื้ม
   

ผมส่งพี่พลอยขึ้นเครื่องกลับบ้านครับ ส่วนตัวผมเองก็คงต้องกลับไปเผชิญกับความจริงที่ กรุงเทพมหานครสักที การมาทำงานเชียงใหม่ครั้งนี้ได้อะไรมากกว่าที่คิดจริงๆ  ( อยากอ่านกันล่ะสิ่ อิอิอิอิอิอิ )


พอกลับมาถึงกทม ก็มีข้อความส่งมาใน BB ครับจากพี่พลอยว่า พี่กำลังจะถึงบ้านแล้วนะ อาจจะหลับเลย ผมก็ส่งกลับไปว่าครับ งั้นฝันดีล่วงหน้านะ


ผ่านไป 5 นาทีก็ยังไม่มีข้อความกลับมาครับ พี่พลอยน่าจะหลับไปจริงๆแล้ว โย่ว พ่อหนุ่ม อยู่ดีๆก็มีคนเดินมาเกี่ยวคอผมครับ ซึ่งนั่นก็คือหัวหน้าของผมเอง


เชดโด้ว นี่ลงทุนมารับเลยเหรอเนี่ย ผมก็ถามว่าพี่มาทำอะไรเนี่ย ผมบอกแล้วว่ากลับเองได้ ไม่ต้องมารับ พี่เขาก็บอกว่า แหม อุตส่าห์ไปเป็นหน้าเป็นตาให้แผนกพี่มารับนิดหน่อยเป็นไรไปวะ


ได้ข่าวว่าที่เชียงใหม่นี่ระเบิดฟอร์มเลยนี่หว่า ผมนี่นิ่งเลย เฮ้อพูดแล้วก็อายจริงจรี๊ง !!! ลูกพี่ขับรถพาผมกลับมาที่พระรามสามครับ แน่นอนแหละว่าการไปอยู่เชียงใหม่.... เอ่อ กี่วันค่อยบอกดีกว่า


คือพูดแล้วอาจจะดูเวอร์นะเว้ย แต่การไปอยู่เมืองที่เขาทำอะไรใจเย็น เนิ่บๆ แบบนั้น ผมเองก็เหมือนจะเนิบไปด้วย ลูกพี่ยังบอกเลยว่าเฮ้ย นี่มึงพูดช้าลง ฟังรู้เรื่องมากขึ้นนะเนี่ย


โอ้วพระสงฆ์ องค์เจ้า พี่คิดถูกว่ะที่ส่งเอ็งไป ผมนี่มองหน้าลูกพี่เลย สาดเอ๊ย เขาพาผมมาเลี้ยงยาโยอิครับ เพราะบอกว่ากลับมาจากเชียงใหม่ อย่าพึ่งกินอาหารกลางเลยให้ท้องมึงปรับตัวก่อน



ผมก็งงๆ ว่าเกี่ยวกันเหรอวะ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรนะยังไงก็ คัสสึโทจิอยู่แล้ว หลังจากที่กินไปด้วยคุยไปด้วย พี่เขาก็ถามผมว่า เฮ้ย มึงสอยเหมียวไปแล้วใช่มะ


ผมยังคงไว้ท่าทีที่นึงอยู่ครับ รู้สึกว่าการไปเชียงใหม่จะช่วยเรื่องการปรับอารมณ์ของผมได้จริงๆ ผมก็ถามว่าพี่ไปพูดแบบนั้นเดี๋ยวจะเด็กมันจะถอนหงอกเอานะพี่ หัวหน้าก็บอก ฮื๊ยยย อยู่ด้วยกันแบบนั้น



ไม่ บะบะ โอ๊ะ บะ มั่งเหรอวะ ผมก็บอกว่าไม่หรอกพี่ เดี๋ยวปัญหาแม่งเยอะ แล้วถ้าดาวรู้นี้งานเข้าเลยนะ หัวหน้าผมก็บอก เออว่ะ แฟนเอ็งยิ่งหวงๆด้วยสิ่ ฟู่ววว รอดตัวไปกู


หลังจากที่คุยอะไรเสร็จแล้วพี่เขาก็บอกว่า เอ้อ หยุดงานได้เลยนะ 2-3 วัน เดี่ยวพี่คุยกับฝ่ายบุคคลเอง ผมก็ยกมือไหว้บอกขอบคุณครับพี่ เพราะพรุ่งนี้ผมเองก็คงไปทำงานไม่ไหว



พอลูกพี่ผมขับรถกลับไป ก็ถึงเวลาที่ผมต้องกลับแล้ว แต่ที่แรกที่ผมไปไม่ใช่ที่บ้าน หอพัก หรือ คอนโดแก้มครับ แต่เป็นร้านเกมส์ของไอ้กอล์ฟครับ

โห คนเยอะแฮะวันนี้ ซึ่งทันทีที่ผมเดินเข้าไปนั้นก็เจอกับไอ้เพื่อนเวนทันที


[ กอล์ฟ ]  :  เอ้า เฮ้ย !!! นายแบบที่ไหนมาเดินแบบร้านกูเนี่ยยย


[ ผม ]  :  กูจะเดินบนหน้ามึงนี่แหละ เปิดเครื่องหน่อยดิ่


[ กอล์ฟ ]  :  เต็ม


ฮ๊ะ !!!  อะไรนะ  ผมนี่เอ๋อเลยครับ อะไรวะไม่ได้มาแค่อาทิตย์เดียวทำไมคนเต็มเลยวะ


ไอ้กอล์ฟก็บอกครับว่ามีเกมส์ใหม่มา เด็กๆมันแก่ไปเล่นกันใหญ่เลย ผมก็หืมเกมส์อะไรวะ


ผมเดินมาหน้าร้านครับซึ่งมันจะมีพวก Standy  ตั้งอยู่ หู้ย สมัยก่อนนี่เรียกว่ายุคร้านเกมส์ครองเมืองเลยครับ หน้าร้านเกมส์นี่คือ พื้นที่โฆษณาชั้นเยี่ยมเลย


จะมีพวก Standy ตัวละครในเกมส์มาตั้งไว้ มีแผ่นไวนิลสกรีนเป็นตัวเกมส์ต่างๆ ยุคทองของร้าน internet เลยก็ว่าได้ครับตอนนั้น


ผมเดินออกมาดูป้าน อื่มท อื่มมม โซนสี่ อันนี้ไม่ใช่เพราะเห็นเด็กมันเล่นมาก่อนแล้ว หืม ทาร์ทารอส เกมส์ทาร์ทารอสเหรอ


อื้มน่ารักดีแท้ตัวละคร ออกแนวการ์ตูนญี่ปุ่นเลยแฮะ แล้วคราวนี้พวกสาวกของผม เอ่อสาวกก็อาจจะดูยกยอตัวเองมากเกินไป


พวกนี้ก็คือเด็กๆในร้านนั่นแหละครับ พวกที่ผมคอยสอน คอยช่วยพวกมันเก็บเลเวลนั่นแหละ พอเป็นเพื่อนสนิทไอ้กอล์ฟ ผมเลยได้รับบัฟลูกพี่มาด้วย


มันก็เดินมาบอกพี่โทนๆ เกมส์แม่งโคตรสนุกเลย บังคับได้ทีละ 3 ตัว พูดเป็นเล่นน่ะเฮ้ย !!! แค่เกมส์ R บังคับได้ตัวเดียวก็เหนื่อยละนะ


แล้วผมก็ทนเสียงเรียกร้อยของพวกมันไม่ไหว เลยต้องสมัคร ID เข้าไปเล่นครับ หืม โซมะ หมัดสายฟ้า เอลลอทดาบเวทย์มืด  ปิงโกะอันนี้ชัดเลยมีหุ่นยนต์แบบนี้ตัวแทงค์แน่ๆ ข้อมูลอาจจะผิดพลาดเพราะนานมาแล้ว


แล้วเชื่อมะ ผมเลือกเล่นตัวไหนก่อน คงไม่ต่องคิดเลย แน่นนอนครับ ไอ้โซมะ หมัดเวทย์สายฟ้า 100% เพราะตอนเกมส์ R ผมก็เล่นหมัด Pow อ่ะเนอะ


อาจจะพูดว่านี่แหละทางของผมก็ได้ อาจจะเพราะผมคุ่นชินกับการเล่นกีฬาที่ใช้ร่างกายปะทะมั้งครับ เงลาเล่นเกมส์เลยเลือกอาชีพที่ใช้ร่างกายเจ้าต่อสู้ เกี่ยวมั้ยวะ


[ เด็กๆ ]  :  พี่โทน แต่มันเหมือนบังคับให้เล่นทุกตัวนะพี่


ผมนี่ What the fuck เลยครับ ผมถามอะไรนะ ขออีกที น้องมันบอกว่าวันนึง มันจำกัดการเล่นในตัวละตัวครับพี่ พี่เห็นหลอดๆนี่มะ


ผมมองหลอนสีเหลืองๆบนหน้าจอตามที่มันชี้ครับ มันบอกว่าถ้าหลอดนี้เต็มแล้ว EXP ในวันนั้นก็จะไม่ขึ้นอีก ยังไงก็ต้องเล่นตัวอื่น


ผมนั่งมองๆแล้วก็คิดว่า อื้ม ระบบแบบนี้ก็ดีนะ เพราะในปาร์ตี้นึง เราบังคับสามตัวกรณีเล่นคนเดียว ถ้ามัวแต่ไปปั้นตัวใดตัวนึง อีกสองตัวก็ไม่น่าไหว โดนมอนฯตีแปปเดียวก็ตายแล้ว


แต่ยังไงซะหลักๆ ผมก็ตะปั่นโซมะ หมัดสายฟ้านี่แหละๆ และอีกเหตุผลหลักเลยนะที่ผมเลือกเล่นโซมะเป็นหลัก เพราะธาตุสายฟ้านี่แหละ


ในเกมส์ R ผมก็ใช้สนับมือสายฟ้า ตอนออกสกิลนี่เสียง เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เหมือนไฟช็อต โคตรชอบเลยครับ แล้วไอ้ตัวโซมะก็เหมือนกัน อ้อบางคนก็เรียกโซม่า มันต่อยทีเสียงไฟช็อตก็ดังตลอด


แถมมีสกิลเรียกสายฟ้าด้วยโคตรเท่ส์ แต่พอผมเล่นไปสักพักก็อื้มม สนุกก็จริง ไม่มีวิธีหาเงินแฮะ ก็คงจะเอาไว้เล่นฆ่าเวลาล่ะนะ คงต้องจริงจังกับเกมส์ R อยู่ดี


ผมถามเฮ้ย ไอ้กอล์ฟไปไหนเนี่ย เด็กๆ มันก็บอกว่าไปข้างนอกร้านพี่โทน ผมก็อื้อ เอ้อๆ แล้วก็นั่งเช็คของในตัวละคร อื้ม เงิน M มีเพิ่มแฮะ ผมถามเด็กๆในร้านว่าไอ้กอล์ฟเอาตัวพี่ไปเล่นเหรอ


เด็กมันบอกว่าครับพี่โทน พี่กอล์ฟเอาตัวพี่ไปล่าบอสด้วย ผมก็อื้มๆ มองเงินในเกมส์ตอนนี้ถ้าขายเอ็มละ 15 บาท ก็คงได้หลายพันบาทอยู่ อื้มๆ แบ่งให้มันหน่อยแล้วกันสินน้ำใจ


ถ้ามันบอกไม่เอา ค่อยพอไปเลี้ยงข้าว ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะตอบเพื่อนกอล์ฟยังไงอยู่นั้น  ตอนนั้นเองเสียงนี้ก็ดังมาครับ


" ไอ้โทน เมียมึงมา "


เป็นเสียงไอ้กอล์ฟครับท่านผู้อ่าน แต่ผมก็ไม่สนใจนะ เพราะคิดว่าไอ้กอล์ฟแม่งคงจะอำ แต่เคยมั้ยครับ เคยแบบรู้สึกเสียวสันหลังว่าบๆ ผมว่าสมาชิกร้านเกะที่มีครอบครัวแล้ว คงเข้าใจความรู้สึกของผมดีว่ารังสีอำมหิตมันคืออะไร



อาจจะเป็นตอนกลับบ้านดึก หรือ โดนจับได้ว่าแอบเม้มเงินเมีย คือผมเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีฮาคิสังเกตแบบโลก One Piece แต่อยู่ดีๆเหมือนฮาคิสังเกตของผม มันก็ลืมตาตื่นขึ้นมาว่ะ



อยู่ดีๆก็รู้สึกเสียวสันหลังว่าบๆ พูดไปก็จะว่าเวอร์ก็ว่าได้นะ แต่สะดุ้งอ่ะ พอกันไปอื้อหื๊มม มิ้นต์ครับ มิ้นต์ยืนมองด้วยสายตาบอกเป็นนัยๆว่ามึงเจอแน่


ผมนี่ลุกอัตโนมัติเลย มะ มะ มิ้นต์มาได้ไงเนี่ย อารมณ์ตอนนี้เหมือนตอนโดนแม่มาตามผมที่ร้านเกมส์ เพราะจับได้ว่าแอบมาเล่น Bloody Roar2 ที่ร้านเกมส์ตอนเด็กๆเลยครับ อ้อนอกเรื่องนิดนึง ผมเล่นบาคุริวเป็นหลักนะ ฉั๊วะๆๆๆ


อ่ะกลับมาต่อ ผมเสียอาการเลยนะ คือไม่รู้ว่าจะกลัวทำไมไง ผมถามว่ามิ้นต์มาเล่นคอมฯเหรอ เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอพูดแค่สามคำ สามคำเท่านั้นครับ


" ตลกเหรอ "