🧡 XONLY 🧡

514

เขียนแล้วลงเลย ขออภัยในคำผิดด้วยนะคะ ความสนุกอาจจะน้อยลงแต่ความหลุดโลกยังเกินร้อยเหมือนเดิมค่ะ ^^

**ความคิดเห็นจากคนอ่านช่วยให้มีกำลังใจเขียนขึ้นจริงๆ ดังนั้นใครอยากสนับสนุนให้มีผลงานมากขึ้นขอให้ช่วยกันคอมเม้นบอกความรู้สึกกันด้วยนะคะ หรือถ้ามีจินตนาการหลุดโลกใดๆที่เกิดขึ้นระหว่างที่อ่าน ก็คอมเม้นทิ้งไว้ได้เลยค่ะ ^^

เรื่องสั้นๆ ตอน มือเบา (หลุดโลก)
----------------------------------------

คำเตือน! เนื้อหาไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับความเป็นจริง เป็นเพียงจินตนาการส่วนตัวของผู้เขียนเท่านั้น

*****

ตำนานโจรมือเบาที่ไม่เคยโดนจับได้ ชื่อเสียงของมันถูกพูดถึงเป็นวงกว้าง แม้จะไม่เคยเห็นหน้าคาดตาแต่ผลงานของมันนั้นโดดเด่น เหยือจะมีแต่สาวสวย หลังขโมยเงินก็มักจะทำเรื่องลามกไว้ด้วย นี่จึงเป็นเหมือนลายเซ็นที่ทิ้งไว้

ณ สถานีรถไฟใต้ดิน

รถไฟยาวหลายเมตรค่อยๆชะลอความเร็วก่อนจะหยุดลง ประตูทุกบานเปิดพร้อมเพรียง ผู้คนมากมายเดินออกมา

ว๊ายยย!! อร๊ายย!! กรี๊ดดด!!

หญิงสาวหลายคนร้องเสียงหลงเมื่อรู้ตัวว่าถูกโจรมือเบาในตำนานล้วงกระเป๋า แต่ที่ร้องไม่ใช่เพราะเงินถูกขโมย แต่เป็นเสื้อผ้าต่างหากที่ถูกขโมย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงรองเท้าสองข้างเปลือยเปล่าล่อนจ้อน แถมยังเดินออกมาสักพักแล้ว

คนมากมายทั้งที่รู้อยู่ก่อนแต่ไม่บอกและพวกที่หันมาตามเสียงร้อง ได้ยืนมุงถ่ายรูปสาวเปลือยทั้ง 3 คน เสียงซุบซิบเกี่ยวกับเหตุการณ์ดังไปทั่ว ยิ่งเพิ่มคนมุงดูขึ้นเรื่อยๆ

ไม่รู้กันเลยว่าโจรมือเบาต้นเรื่องกำลังเดินสบายใจเฉิบอยู่แถวนั้น ในมือมีกระเป๋า 3 ใบ ส่วนอีกมือก็โยนเสื้อผ้ากองหนึ่งลงถังขยะ จากนั้นก็เดินหายไป

สวัสดีครับผมชื่อฟาส นักศึกษาธรรมดาๆคนหนึ่งที่แท๊บจะไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำ และแน่นอนว่าผมคือโจรมือเบาในตำนานที่ลือกัน ต้องยกความดีความชอบให้กับพลังวิเศษที่ได้มา มันทำให้ผมสัมผัสแล้วย้ายสิ่งของได้ ผลอีกอย่างของมันก็คือ เจ้าของสิ่งของจะไม่รู้ตัวจนกว่าผมจะอยู่ไกล นี่มันพลังแห่งการขโมยชัดๆ

ผมหยิบเงินออกจากกระเป๋าก่อนจะเคลื่อนย้ายกระเป๋าไปยังถังขยะ เป็นพลังที่สะดวกสุดๆ แต่ก่อนอื่นต้องหาอะไรกินก่อน เริ่มจะหิวแล้วสิ

ณ ร้านเบเกอรี่

"ยินดีต้อนรับค่า คุณลูกค้า เชิญด้านในเลยค่ะ" พนักงานสาวเสิร์ฟในชุดกางเกงขายาวพร้อมผ้ากันเปื้อนออกมาต้อนรับ

นำทางไปยังโต๊ะที่ว่าง ร้านค่อนข้างเงียบมีคนนั่งอยู่ 4 โต๊ะ บางโต๊ะ 2 คน บางโต๊ะ 4-5 คนก็มี ส่วนใหญ่จะมานั่งคุยธุระเสพบรรยากาศ

ผมนั่งอ่านเมนูชี้นิ้วสั่ง "เอาอันนี้ และน้ำอัดลมแก้วนึงครับ"

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ" สาวเสิร์ฟเก็บเมนูก่อนจะหันหลังเตรียมเดินไป

ทว่าตอนที่หันหลัง ฟาสก็ยื่นมือออกไปสัมผัสเสื้อกับกางเกงขายาว และแล้วชุดก็หายไปจับอีกทีชุดชั้นในก็หายไปด้วยจนเหลือแต่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียว แผ่นหลังกับก้นจึงเปลือยเปล่าทันตาทว่าสาวเสิร์ฟกลับไม่รู้ตัวสักนิด

ไม่มีทางรู้ตัวแน่ จนกว่าผมจะออกจากร้าน นี่คือผลของพลังมือเบายังไงล่ะ ขนาดมีคนทักหรือสำรวจตัวเองก็ยังไม่รู้ คงมองเห็นว่ายังไม่หายไป ต่างกับคนที่อยู่รอบๆจะเห็นว่าชุดได้หายไปแล้ว เหลือแต่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียว

กริ่งๆ.. เสียงกระดิ่งตรงประตู มีลูกค้ามาใหม่ สาวเสิร์ฟคนเดิมรีบออกไปต้อนรับ พาเดินมานั่งโต๊ะว่าง อยู่ข้างๆโจรมือเบาพอดี

หึ? แต่งตัวน่าสงสัยแหะ ใส่ฮูดคลุมหัวสายตาเลิ่กลั่ก นั่นเขากำลังมองก้นสาวเสิร์ฟคนนั้นอยู่สินะ

"รับอะไรดีคะ" สาวเสิร์ฟก้มตัวเล็กน้อยเพื่อยื่นเมนูให้ ตอนที่ก้ม ก้นเปลือยๆก็แอ่นไปด้านหลัง ส่วนผ้ากันเปื้อนด้านหน้าก็หย่อนลงจนหน้าอกโผล่ออกมาเต็มๆ

ชายลึกลับมองตาถล่น ขนาดรับเมนูมาแล้วยังจ้องไม่วางตา พอกลับมายืนตรงหน้าอกก็ดันผ้ากันเปื้อนจนนูนออกมาเป็นลูก คนรอบๆเหมือนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปสักพักแล้ว

"เอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ด้วย" ชายลึกลับชี้นิ้วในเมนู สาวเสิร์ฟก็โน้มตัวมอง แอ่นก้นเปลือยให้คนข้างหลังได้เห็นอีกรอบ

ชายลึกลับราวกับตัดสินใจได้สูดหายใจลึก "และอันนี้ด้วย" พร้อมยื่นมือไปบีบหน้าอกเต็มๆ

ว๊ายยย!!

แน่นอนว่าสาวเสิร์ฟร้องลั่น รีบเอามือมาปิดหน้าอกถอยหลังออกห่าง ชายลึกลับดูกังวลขึ้นมาทันที

"ไอโรคจิต ออกจากร้านไปนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!!" สาวเสิร์ฟร้องลั่นยืนบิดตัวปิดหน้าอก แต่ไม่รู้ตัวเลยว่าก้นกำลังเปลือยอยู่

คนที่ดูเหตุการณ์ก็คิดว่าสาวเสิร์ฟเป็นพวกชอบโชว์แต่เล่นตัวไม่ให้จับ ดูได้อย่างเดียว ตอนนั้นเองที่ผู้จัดการร้านออกมา

"เกิดอะไรขึ้นครับ เอะอะโวยวายอะไรกัน" เป็นชายอ้วนท่าทางใจดี แต่พอออกมาเห็นเหตุการณ์ก็ต้องชะงักไป มองสาวเสิร์ฟตาค้าง

สาวเสิร์ฟชี้นิ้ว "โรคจิตค่ะ หมอนี่มันจับหน้าอกสา ช่วยสาด้วยนะคะผู้จัดการ" ทั้งแขนปิดหน้าอกทั้งๆที่มีผ้ากันเปื้อน แต่ปล่อยก้นให้เปลือยไร้สิ่งใดป้องกัน

ผู้จัดการร้านเป็นอีกคนที่เริ่มคิดแล้วว่าสาวเสิร์ฟคนนี้เป็นพวกชอบโชว์ จึงปล่อยตามน้ำไป เดินออกไปไกล่เกลี่ย

"สา! อย่าเสียมารยาทกับลูกค้า.. คือทางร้านขอโทษด้วยนะครับที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ มื้อนี้จะไม่คิดเงินนะครับ" ผู้จัดการต่อว่าสาวเสิร์ฟก่อนจะหันไปขอโทษชายลึกลับ

สาวเสิร์ฟไม่พอใจอย่างมาก แต่ก็ต้องฟังผู้จัดการ ไม่งั้นได้ตกงานแน่ๆ ส่วนชายลึกลับนั้นฉีกยิ้มหื่นกล่าว "ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่มีผ้ากันเปื้อนผืนเล็กกว่านี้ไหมล่ะครับ ฮี่ๆ"

คำพูดประโยคหลังทุกคนรับรู้ถึงเจตนาอย่างชัดเจน แต่สาวเสิร์ฟกลับงงว่าพูดถึงเรื่องผ้ากันเปื้อนทำไม จะผืนเล็กหรือผืนใหญ่ก็มีเสื้อกับกางเกงขาขาวปกปิดมิดชิดนี่นา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ผู้จัดการยิ้มอย่างเป็นมิตร "มีครับ ถ้าจะทำให้คุณลูกค้าหายโกรธ ผมจะเอามาเปลี่ยนให้ครับ"

พอได้ยินแบบนั้นสาวเสิร์ฟก็ถอดผ้ากันเปื้อนออกทันที เพราะกลัวชักช้าจนโดนต่อว่าอีก ทว่าคนรอบๆกลับส่งเสียงอื้ออึง

หู้ววว..

สาวเสิร์ฟยื่นผ้ากันเปื้อนให้ผู้จัดการก็มึนงง หันมองรอบๆพบว่ามีสายตามองมาที่เธอมากมาย คนทั้งร้าน! จึงอดไม่ได้ที่จะก้มมองสำรวจตัวเอง ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินี่นา เสื้อก็เรียบร้อย กางเกงขายาวก็ไม่ได้มีรอยขาด

สาวเสิร์ฟไม่รู้เลยว่า ในมุมมองของทุกคนนั้นต่างออกไป พอถอดผ้ากันเปื้อน เนื้อตัวจึงไม่เหลืออะไร ไม่สิยังเหลือรองเท้าคู่หนึ่ง นอกนั้นก็เปลือยเปล่าหมดจด ทั้งยังไม่ยกมือขึ้นมาปิดอีก แถมยังหันไปหันมาราวกับกำลังอวดเรือนร่าง

ผู้จัดการกลืนน้ำลายคำโต ไม่คิดว่าสาวเสิร์ฟที่มาทำงานใหม่จะโรคจิตได้ขนาดนี้ ถูกมองในสภาพเปลือยยังไม่สะทกสะท้าน เขาเดินอย่างไม่รีบไม่ร้อนเข้าไปเอาผ้ากันเปื้อนผืนใหม่

ระหว่างนั้นสาวเสิร์ฟก็ยืนเปล่าท่ามกลางสายตามากมาย ใบหน้าดูเขินๆจากการที่ถูกมอง

"พนักงาน ขอเมนูหน่อยครับ" โต๊ะ 3 ร้องเรียกพนักงาน ทั้งๆที่เพิ่งกินอิ่มแต่ก็ยังขอเมน

"สักครู่นะคะ" สาวเสิร์ฟหยิบเมนูเดินไปส่งให้กับกลุ่มผู้ชายโต๊ะ 3 พวกนั้นจ้องทั้งบนทั้งล่างจนเธอขาดความมั่นใจ

กลุ่มชายรับเมนู แต่ไม่มีใครมองเมนูสักคน ได้แต่มองเรือนร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า "คุณสาวเสิร์ฟนี่สวยหุ่นดีเหมือนกันนะครับ"

สาวเสิร์ฟได้ยินก็ประหม่า "ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ รับอะไรเพิ่มดีคะ"

"อ่อๆ ผมขอสั่งกลับบ้าน เอานี่ชิ้นนึงครับ"

"ค่ะ ห่อกลับบ้านนะคะ" สาวเสิร์ฟยื่นไปรับเมนู แต่พอจะดึงกลับก็ถูกจับแขนไว้ "มีอะไรหรอคะ?" ด้วยใบหน้ากังวล

"คือว่า ช่วยมาถ่ายรูปหมู่กับพวกเราได้ไหมครับ นานๆจะเจอคนสวยขนาดนี้"

สาวเสิร์ฟเขินไปใหญ่ นานๆจะมีคนมาชมตรงๆสักที โดนชมทีไรอ่อนละทวยทุกที "อื้ม ได้สิคะ" ตอบด้วยรอยยิ้มเขินๆ

พวกนั้นดีใจออกทางสีหน้า รีบลุกมายืนเรียงกันที โดยมีสาวเสิร์ฟยืนตรงกลาง คนหนึ่งโบกมือมาทางผม "นี่นาย ช่วยถือกล้องหน่อยดิ้"

ผมยิ้มแห้งลุกไปช่วย ในกล้องเห็นพื้นหลังเป็นกำแพงร้าน มีพวกนั้นยืนเรียงกันอยู่ โดยสาวเสิร์ฟยืนเปลือยอยู่ด้านหน้า

แช้ะ!

ผมกดถ่ายเตรียมจะส่งกล้องคืน ทว่าก็ถูกห้ามไว้ก่อน "อีกรูปๆ ทีนี้ชูสองนิ้วนะครับ" โดยชายกลุ่มนั้น

ผมถอนหายใจก่อนจะเล็งกล้องอีกครั้ง ภาพนี้ยืนที่เดิมเพิ่มเติมคือชูสองนิ้ว สาวเสิร์ฟนั้นยิ้มหวานดูน่ารักที แต่สภาพเปลือยเปล่าทำให้ดูโรคจิตไปเลย แถมยังมาชูสองนิ้วอีก

แช้ะ!

จังหวะเดียวกันกับผู้จัดการเดินกลับมา "สา จะใส่ผ้ากันเปื้อนรึปล่าว?"

สาวเสิร์ฟคิดว่าผู้จัดการประชด จึงรีบออกจากตรงนั้น "ใส่ค่ะผู้จัดการ" แล้วหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่

เป็นผ้ากันเปื้อนแบบครึ่งตัวใส่เป็นช่วงล่าง ด้านหลังยังเปลือยเปล่าเช่นเดิม เพิ่มเติมคือเปลือยช่วงบนแบบไม่มีอะไรปกปิด

"อีกสักรูปได้ไหมครับ" พวกนั้นตื้อไม่เลิก สาวเสิร์ฟปฏิเสธอย่างหนักใจ "พอแค่นี้ดีกว่าค่ะ" เพราะเกรงใจผู้จัดการ

กลุ่มชายหนุ่มรีบถามต่อ "ขอเอารูปไปลงในเน็ตได้ไหมครับ" สาวเสิร์ฟยิ้มหวานคิดว่าคนพวกนี้มารยาทดีที่ถามก่อน แต่ที่จริงแล้วเป็นพวกหื่นที่คิดเอารูปไปประจาน

"ตามสบายเลยค่ะ ลงได้ทุกที่ไม่ต้องขออนุญาต ถ้าไม่เป็นการรบกวนช่วยใส่พิกัดร้านด้วยนะคะ" สาวเสิร์ฟคิดจะโปรโมทร้านผ่านรูป เป็นความบริสุทธิ์ใจ แต่คนอื่นๆกลับมองว่าโรคจิต ให้ลงรูปไม่พอยังให้บอกที่อยู่อีก

ผู้จัดการได้แต่อึ้งจนพูดไม่ออก ปั้นหน้านิ่งรักษาภาพพจน์เอาไว้ก่อนจะเดินกลับหลังร้านไป สาวเสิร์ฟก็ทำงานตามปกติ

ผมนั่งกินเค้กพลางจิบน้ำอัดลม มองดูวิวสาวเปลือยยามเช้า ถือว่าเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ พอกินเสร็จก็จ่ายเงินด้วยเงินจากกระเป๋าสาวเสิร์ฟ ก่อนจะเดินออกมาอย่างชิลๆ

แน่นอนว่ามีเสียงร้องลั่นจากในร้านตามมาด้วย

อร๊ายยยย!!

----------

ข้อคิด: การกระทำเหมือนเดิม แต่มุมมองต่างกัน สิ่งที่ทำใช่ว่าจะดีเสมอไป

ไม่มีเนื้อหาที่ซ่อนค่ะ เรื่องสั้นจนไม่รู้จะซ่อนตรงไหนแล้ว 55

สั้นจริง แต่ปรุงแต่งจินตนาการได้ดีคับ

effects of cialis and marijuana how long does viagra last  <a href="/ you buy viagra adam mexican drugstore</a> cialis to viagra conversion walgreens weekly photo coupon  where can i buy the best generic viagra (/>