🧡 XONLY 🧡

ต่อจากตอนที่แล้วโทนป่วยอาจจะเป็นไข้หวัดใหญ่ ไข้หวัดใหญ่เหรอ แค่ไข้หวัดธรรมดาก็ทรมานจะแย่อยู่แล้ว เรารีบเกาะแขนพี่แมนเลย บอกพี่แมนน้องไปด้วยนะ น้องไม่เมาแล้วน้องอาบน้ำแล้ว เราพูดแล้วจ้องพี่แมนเลย เพราะอยากไปด้วยจริงๆ พี่แมนบอกเออๆๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีๆไป เราก็รีบเดินนะวิ่งไม่ได้ พ่อกับแม่ทำงานอยู่ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ลงมาเลย วิ่งไปหน้าบ้านพี่แมนก็รออยู่ที่รถแล้ว


พอขับรถออกจากบ้าน เราก็อึกๆอักๆอ่ะ กลัวโดนพี่แมนดุมากเลย... ถ้าสารภาพจะโดนน้อยลงไหมนะ. . . .  พี่แมนเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา เราไม่กล้าพูดเลย จนพี่แมนถามว่าเป็นอะไรไอ้หมิว หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย เราก็อ้ำๆอึ้งๆ.. จนพี่แมนพูดว่า เอาเถอะไม่ต้องพูดหรอก เปิดแอร์ฉ่ำๆมาตลอดทางใช่ไหมล่ะ... เราเงียบ... ก่อนบอกอือ..  พี่แมนถอนหายใจเห้อ แล้วบอกช่างเถอะ แกขี้ร้อนอยู่แล้ว ไปดื่มมาอีกด้วย มันก็คงไม่แปลกหรอก


แต่ไอ้การกระทำบนห้องนั้นพี่ไม่เห็นด้วยนะ อันนั้นแกแกล้งมันแล้วล่ะ.. เราก็พูดเสียงอ่อยๆบอกน้องไม่ตั้งใจจริงๆนะพี่แมน ถ้ารู้ว่าโทนตัวร้อนแบบนั้นน้องไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ พี่แมนใช้มือขยี้หัวเราะเบาๆสองสามทีแล้วบอกว่า ช่างเถอะ ถึงแกจะชอบแกล้งมันยังไง แต่แกก็ไม่ใช่คนอำมหิตที่จะรังแกคนป่วย ถ้าแกรู้พี่ว่าแกคงปิดไวกว่าพี่แน่นอน



และพี่เองก็ผิดด้วยที่ยอมให้มันไปรับแก แล้วทุกคนเคยไหมแบบว่าทุกคนไม่ว่าอะไร ทุกคนให้อภัย ทั้งพี่แมน ทั้งจ๋าพูดเหมือนกันหมดเลย ว่าที่เราเปิดแอร์ในรถเพราะเราร้อนมากจริงๆ แต่เราให้อภัยตัวเองไม่ได้จริงๆ น้ำตามันแบบไหลๆออกมาเองเลย เราบอกพี่แมนนะว่า แต่น้องให้โทนนั่งตากแอร์มาตลอดทางเลยนะพี่แมน คือพูดแล้วรู้สึกแย่มากเลยตอนนั้น น้ำตาก็ไหลทั้งๆที่มั่นใจว่าไม่ได้ร้องสะอื้นอะไร



พี่แมนก็บอกช่างเถอะพี่เองก็คิดว่าไม่หนักอะไรมาก ตอนแรกแค่ 37 หน่อยๆเอง พี่ก็ผิดเองด้วยนั่นแหละ พี่แมนเขาพยายามพูดปลอบใจเราน่ะ แต่เรารู้สึกแย่กับเรื่องที่เราทำมากๆเลยนะ ทุกคนคิดดูแล้วกันว่าจากที่พี่แมนพูดคือ 37 แต่แค่แปปเดียวไต่ขึ้นไป 39จะ 40 โทนต้องทรมานมากแน่ๆเลย เราทำอะไรไม่ดีอีกแล้ว



ตอนนั้นพี่แมนถามว่าแล้วระหว่างทางมันมีท่าทางพะอืดพะอม จะอ้วกอะไรไหม เราก็บอกว่าไม่มี แต่กลับบ้านมาแล้ววิ่งไปอ้วกหลังบ้านเหมือนที่พี่แจ๋วบอก พี่แมนก็บอกนะว่าลุ้นเอาว่าจะอาหารเป็นพิษหรือไข้หวัดใหญ่ .. เราฟังแล้วยังไงมันก็ไม่ดีทั้งคู่อ่ะบอกตรงๆ.. ห่วงโทนมากเลย


มาถึงโรงพยาบาลพี่แมนก็โทรหาพี่จวบถามอยู่ไหน พี่จวบก็บอกยังอยู่ห้องฉุกเฉิน เราใจเสียเลยนะตอนนั้น คิดว่าผ่านมาตั้งนานแล้วทำไมยังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินล่ะ เรารีบเดินตามพี่แมน จนเกือบจะวิ่งแซงแล้ว เพราะเราก็รู้ว่าห้องฉุกเฉินอยู่ตรงไหน พี่จวบนั่งรออยู่บริเวณนั้นน่ะ พอเขามองมาเห็นพวกเรามาถึง พี่จวบก็ลุกขึ้นมาเลย พี่แมนก็ถามหมอว่าไงมั่งพี่จวบ



ตอนนี้หมอยังดูอาการในห้องอยู่ครับคุณแมน ต้องดูแลใกล้ชิด พี่แมนเท้าเอวแล้วพูดว่าเห้อดีนะที่พามาโรงพยาบาลนี้ ถ้าให้มันไปโรงพยาบาลตามใจมันล่ะก็ป่านนี้คงยังต้องรอคิวอยู่เลยมั้ง เราฟังแล้วก็เขย่าๆพี่แมนถามว่าโทนจะเป็นไรไหมพี่แมน พี่แมนบอกไม่ต้องห่วงที่นี่เครื่องมือมีครบ หมอเก่งทุกคน


ถึงอาการจะยังไม่ดีขึ้นแต่ก็คงไม่แย่ไปกว่านี้ พี่แมนถามพี่จวบอีกว่าแล้วเมื่อกี้มีเจ้าหน้าที่ออกมาบ้างไหมพี่จวบ พี่จวบบอกมีออกมาครับ มาสอบถามอาการเบื้องต้น อาจจะตรวจว่าเป็นไข้เลือดออกด้วยไหมน่ะครับคุณแมน คือทุกคนเคยทรุดไหม อยู่ดีๆคือทรุดอ่ะ แค่เสี่ยงอาหารเป็นพิษ แค่เสียงไข้หวัดใหญ่ เราก็ใจไม่ดีแล้ว นี่เสี่ยงเป็นไข้เลือดออกด้วยเหรอ



พี่แมนก็เท้าเอวมองสอดสายตาเข้าไปข้างในห้องอ่ะ แล้วบอกไอ้โทนเอ๊ย มาเป็นแพ็คเกจเลยมึง เรานั่งเก้าอี้แล้วคือใจไม่ดีอ่ะตอนนั้น แปปนึงมีเจ้าหน้าที่ออกมาตากห้องฉุกเฉิน ถามหาญาติคุณ - ชื่อจริงโทน -  พี่แมนก็ลุกไปหาเลย แต่เรายังขาสั่นอยู่เลย ใจไม่ค่อยดี พี่แมนเข้าไปบอกผมครับ แล้วเจ้าหน้าที่คือตกใจนะ ยกมือไหว้สวัสดีค่ะคุณแมน พี่แมนรับไหว้แล้วถามน้องผมเป็นไงบ้างครับ เจ้าหน้าที่บอกให้ยาแล้วแต่ไข้ไม่ลดเลยค่ะ


พี่แมนก็มองเข้าไปข้างใน แล้วถามว่าจะมีอันตรายไหมครับ คือหลังจากนั้นเราจำรายละเอียดไม่ได้เลย หูอื้อ ตาเบลอไปหมด แบบรู้สึกแย่ไปหมด แล้วทั้ง 3 โรคที่โทนอาจจะเป็นคือมันร้ายแรงนะ จนพี่แมนมาสะกิด เห้ยไอ้หมิวเป็นไร เห้ยไอ้หมิว คือมันรู้สึกเหมือนเสียงพี่แมนค่อยๆเพิ่มขึ้นเหมือนหมุนปุ่ม volume อ่ะ จนเราหันไปมองพี่แมน พี่แมนถามเห้ยเป็นไร เราส่ายหน้าบอกไม่เป็นไร โทนล่ะพี่แมน พี่แมนบอกไข้ยังไม่ลด ต้องรอดูอาการก่อน


เราเกาะแขนพี่แมนถามโทนจะหายไหมพี่แมน จะหายไหม พี่แมนบอกมันแข็งแรง เดี๋ยวก็หายดี เราก็แบบถึงจะได้ยินแบบนั้นแต่มันก็ยังกังวลน่ะ ทุกคนลองคิดในมุมมองเราอ่ะ โทนเป็นคนที่แข็งแรงมากๆ ออกกำลังหายหนักแค่ไหน ยืนหอบแฮ่กๆ แปปเดียวร่างกายก็เหมือนรีเฟรชมาอ่ะ ขนาดโค้งที่แม่ฮ่องสอนยังทำอะไรโทนไม่ได้เลย แต่โทนตอนนี้เป็นไข้แล้วสภาพมันแย่อ่ะ อีกแปปพยายาลก็ถืออะไรมาไม่รู้นะ



เขาถามญาติคุณโทนนะคะ พี่แมนตอบครับแล้วก็ชิงถามต่อไปอีกว่า นี่ต้องตรวจไข้เลือดออกด้วยเหรอครับ เจ้าหน้าที่บอกค่ะ และตอนนี้คนไข้มีไข้ขึ้นสูงค่ะ ถามตอบอะไรอาจจะได้ข้อมูลไม่ครบถ้วน เลยอยากมาขอข้อมูลเพิ่ม เราก็หันมองหน้าพี่แมนเลย พี่แมนบอกเรามันเป็นเรื่องปกติแหละไอ้หมิว ไข้จะ 40 อยู่แล้วมันจะเพ้อก็ไม่แปลก ไอ้ที่มันคุยกับพวกเราได้ที่บ้านแบบปกตินั่นแหละที่แปลก



เจ้าหน้าที่ก็ถามว่าพูดคุยด้วยเหรอคะ พี่แมนบอกครับ แล้วก็ถามว่าตอนนี้น้องผมมีอาการเพ้อไหมครับ เจ้าหน้าที่บอกไม่ถึงขั้นเพ้อค่ะ แค่ตอบช้าตามอาการไข้ปกติค่ะ พี่แมนบอกอื้มครับ แล้วขั้นตอนการรักษาล่ะครับ คุณเจ้าหน้าที่บอกว่าตัวเขาอ่ะไม่สามารถระบุได้ชัดเจน เพราะยังไม่แน่ใจว่ามีอาการแทรกซ้อนไหม คือเราฟังแล้วหลงๆลืมๆช่วงนี้อ่ะ ใจเรามันกลัวผวาไปหมด



ขออย่างเดียวอย่าเป็นไข้เลือดออกเลยนะ พี่แมนบอกว่าถ้าอาการไม่ได้ร้ายแรงมากก็ช่วยย้ายไปห้องพักส่วนตัวเลยนะครับ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็ถามว่าห้องเดิมหรือเปล่าคะ พี่แมนนิ่งไปแปปนึงแล้วบอกว่าไม่ครับ ขอแค่เป็นห้องพักส่วนตัวก็พอ ไม่ต้องระดับเดียวกับที่ผมเคยมาใช้บริการ



เราสะกิดๆพี่แมนจะถามว่าทำไมล่ะ ทำไมถ้าดีขึ้นแล้วไม่ให้พักแบบพวกเราเลย พี่แมนบอกว่าไอ้หมิวเอ๊ย ถ้าให้มันไปพักห้องแบบที่พี่เคยมาพัก มันนอนพื้นแน่ๆ ไอ้นี่บางทีมันก็ติดเกรงใจจนน่ารำคาญ เมื่อกี้ก็เกือบตวาดมันไปล่ะที่บ้าน พี่แมนหันไปบอกคุณพยาบาลว่า ยังไงซะถ้าน้องผมต้องแยกรักษาก็ ช่วยย้ายจากห้องรวมมาที่ห้องพักส่วนตัวอย่างที่ผมระบุไว้นะครับ


ซึ่งที่พี่แมนระบุเอาไว้เป็นแบบกลางๆอ่ะ เรียกว่าสูงกว่าระดับมาตรฐานนิดนึง แต่ก็ไม่สูงปรี๊ดแบบว่าห้องระดับ VIP อย่างที่พี่แมนบอกนั่นแหละถ้าเลือกห้องแบบนั้น เราก็คิดว่าโทนเองก็คงลำบากใจที่จะอยู่ แต่ถ้าให้ไปอยู่ห้องรวมก็คงไม่ได้ พี่แมนพูดว่าถ้าจำเป็นต้องมีพยาบาลดูแลก็แจ้งมาที่เบอร์ผมได้เลยนะครับ



เจ้าหน้าที่คนนั้นก็จดๆแล้วก็เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินนั่นแหละ เราก็ไม่รู้นะว่าระเบียบการเป็นยังไงบ้าง เราแค่อยากให้โทนได้พักที่ส่วนตัวแค่นั้นเอง พี่แมนก็มองมาที่เราและมองข้ามมาที่พี่จวบแล้วถามว่า พี่จวบตอนพาไอ้โทนมาโรงพยาบาลมันเป็นไงบ้างครับ พี่จวบส่ายหัวแล้วบอกว่าไม่พูดอะไรเลยครับ จอดติดไฟแดงก็ได้ยินแต่เสียงหอบ พี่แมนถามมีอาการพวกจะอ้วกไหมครับ พี่จวบบอกมีครั้งนึงครับ ต้องจอดข้างทางแล้วให้อ้วกตรงต้นไม้



ยิ่งฟังเราก็ยิ่งรู้สึกแย่อ่ะทุกคน เราก็ไปเกาะประตูห้องฉุกเฉินอ่ะ แต่ไม่เห็นโทนเลย ตอนนั้นพี่จวบก็บอกนะว่า คุณแมนกลับก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมดูตรงนี้เอง พี่แมนก็หันไปบอกว่ายังไงผมก็รบกวนด้วยนะพี่จวบ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมขับรถไปทำงานกับพ่อเองครับ ยังไงก็ฝากจัดการตรงนี้มีอะไรก็โทรมาบอกผมเลย พวกเรื่องการย้ายคนไข้ มีคนคอยดูแลอยู่แล้ว พี่จวบตอบครับ ฝากคุณแมนลางานให้ผมกับคุณผู้ชายด้วยนะครับ


พี่แมนบอกไม่ต้องหรอกพี่จวบเรื่องแค่นี้เอง แล้วพี่แมนก็เรียกเราให้กลับบ้าน เราก็ไม่อยากกลับนะ แต่พี่แมนก็บอกว่าอยู่แล้วแกจะไปทำอะไรได้ไอ้หมิว ก็เป็นหมอหรือไง เราก็เถียงไม่ออกเลยอ่ะ ได้แต่บอกพี่จวบว่าถ้ามีอะไรโทรมาบอกด้วยนะ แล้วเรากับพี่แมนก็ออกมานั่นแหละ กลับมาถึงบ้าน



ก็มีแม่ที่รอพวกเราอยู่ เราก็เดินไปกอดแม่อ่ะ เพราะรู้สึกแย่ไปหมดขอกอดแม่ให้รู้สึกดีขึ้นหน่อย เรากับแม่นั่งลงที่โซฟาแม่ก็ถามว่าเจ้าโทนเป็นไงบ้าง พี่แมนก็บอกว่ายังมีไข้สูงครับ ตอนที่ออกมาจากโรงพยาบาลยังไม่ลดเลย แม่ก็บอกเป็นไข้หรือเปล่า เพราะวันสองวันนี้เห็นว่าทำกิจกรรมกับน้องปี1 ไม่ใช่เหรอ


พี่แมนบอกว่าก็มีส่วนครับแต่ไม่แน่ใจอะไรเลยครับแม่ นี่ก็ให้ตรวจหาไข้เลือดออกเผื่อไปด้วย เพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าไข้ขึ้นสูงเฉียบพลัน ต้องรีบตรวจจะได้ไม่ใช้เวลานานและถ้าเกิดเป็นไข้เลือดออกจะได้รักษาได้ทันที แม่เราก็บอกอื้มก็น่าห่วง เพราะไม่รู้ว่าตอนอยู่มหาวิทยาลัยไปนั่งให้ยุงกัดไหม



เราก็ฟังแล้วได้แต่กอดแม่นั่นแหละ ทำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้ แม่ก็ถามว่าเจ้าหมิวเป็นอะไรหืมลูก เราก็ไม่ตอบได้แต่ส่ายหัว พี่แมนก็บอกว่า ไอ้โทนถึงมือหมอแล้วไอ้หมิว แม่ก็ลูบหัวเราเบาๆแล้วบอกว่าป่ะๆ หนูไปพักผ่อนได้แล้ว แม่ก็จะพักผ่อนเหมือนกัน พรุ่งนี้แม่ต้องเข้าบริษัทกับพ่อ


พอพูดมาตรงนี้พี่แมนก็พูดว่า แม่ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้คนในทีมมาขับรถให้แทนก่อนนะครับ ผมให้พี่จวบเฝ้าดูอาการของไอ้โทนอยู่ แม่เราก็บอกอื้มไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ แล้วแม่ก็แตะแขนเราแล้วบอกลุกไปนอนพักได้แล้วเจ้าหมิว ไปอาบน้ำอีกรอบก็ดีนะลูก เราก็งืมค่ะแม่



แล้วพี่แมนก็เหมือนจะไปจัดการโทรหาใครสักคนในทีมมั้ง แม่ก็ขึ้นห้องไปพัก เราก็เดินกลับไปที่ห้องนอน เราก็ไม่ได้อาบน้ำหรอกมันเหนื่อยจนอาบไม่ไหว พอตื่นเช้ามาเราก็ลงมาข้างล่างอ่ะวันนี้มีเรียนเช้า พอลงมาพ่อ แม่ พี่แมน ก็นั่งกันก่อนแล้ว เราก็รีบมากินข้าวเหมือนกัน เพราะเรามีเรื่องที่ตั้งใจอยากจะคุยกับพ่อ



พอทานข้าวกันหมดแล้ว เราก็บอกว่าพ่อคะหมิวมีเรื่องอยากคุยด้วย พ่อก็มองเรา มองแม่ มองพี่แมน แล้วแม่กับพี่แมนก็บอกว่าเดี๋ยวไปรอที่รถนะ แล้วสองคนก็พอกันออกไป พ่อก็มองมาที่เราแล้วถามว่ามีอะไรจะคุยกับพ่อเจ้าหมิว เราก็บอกว่า.. พ่อคะ เรื่องทำโทษโทนพ่อช่วยเว้นไว้สักครั้งได้ไหมคะ ตอนนี้โทนไม่สบายมากด้วย


แต่พ่อก็ตอบว่าไม่ได้ สั้นๆคำเดียวเลยทุกคนว่าไม่ได้ เราก็ขยับไปนั่งใกล้ๆพอนะ แล้วถามว่าทำไมล่ะคะพ่อ พ่อก็บอกว่า ป่วย ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่รับโทษนะเจ้าหมิว ไม่งั้นใครที่ทำผิดอะไรมาแค่อ้างว่าป่วยหรือไม่สบายก็รอดพ้นไปหมดน่ะซิ่ แต่เรื่องการลงโทษเจ้าโทนน่ะพ่อจะพักไว้ก่อน ให้หายดีก่อน


เราก็ถามว่าเว้นไปไม่ได้จริงๆเหรอคะพ่อ พ่อย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้ เพราะการลงโทษเจ้าโทนไม่ใช่แค่การลงโทษที่ตัวเจ้าโทน แต่เป็นการทำให้เห็นว่าคนที่ทำผิดไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องได้รับบทลงโทษ เราก็บอกว่าแต่มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะพ่อ ทั้งๆที่โทนทำไปเพื่อช่วยผู้หญิงคนนั้นอ่ะ พ่อบอกว่าพ่อรู้ แต่คนอื่นเขาไม่ได้คิดแบบเรา


มันอาจจะขัดใจหนูนะเจ้าหมิว แต่ว่าการที่พ่อต้องบริหารองค์กรมีคนใต้ปกครองเป็นร้อยๆ ถ้าพ่อไม่ทำให้เห็นเป็นตัวอย่างมันก็จะเกิดข้อครหาเกิดขึ้น การเว้นโทษให้เจ้าโทนมันอาจจะทำให้เกิดคลื่นใต้น้ำได้ แต่ถ้าเราจัดการลงโทษคนที่ทำผิดอย่างเหมาะสมทุกคน สังคมในบริษัทที่รับรู้ว่ามีการลงโทษแล้ว ก็จะตัดสินเองว่าจริงๆแล้วใครที่ควรโดนและใครที่ไม่ควรโดนลงโทษ



ถึงตอนนั้นเสียงส่วนใหญ่นั่นแหละที่จะช่วยคนที่ถูกต้อง การลงโทษจากพ่อนั้นเป็นแค่การยื่นช๊อยส์ให้คนในองค์กรเอาไปคิดกันเองว่าเจ้าโทนสมควรโดนลงโทษไหม และเพราะอะไรพ่อถึงลงโทษ ลงโทษเพราะชกต่อยและทำไมต้องชกต่อย ชกต่อยไปทำไม


เมื่อความคิดของคนในองค์กรตกผลึกโดยไม่มีอคติก็จะรู้เองว่าเจ้าโทนนั้นอาจจะไม่ได้ทำอะไรเกินไปก็ได้ เราฟังเราก็รู้แหละว่าพ่อทำเพื่อโทนด้วย แต่เราก็บอกว่า... แต่ถ้าเราไม่ลงโทษก็ไม่มีใครรู้นี่คะ พ่อลูบหัวเราแล้วบอกว่า เจ้าหมิวการจะบริหารคนได้ ต้องเริ่มจากการบริหารความซื่อสัตย์ในตัวเราเองก่อนนะ



เราพยักหน้าแล้วบอกค่ะพ่อ เราถามนะว่าแล้วจะลงโทษโทนยังไงเหรอคะ พ่อเรามองเราแล้วยกกาแฟจิบ พอวางลงท่านก็พูดว่าตอนนี้พ่อก็ยังไม่รู้นะ เราก็พูดอ้าว. . .  พ่อบอกว่าการช่วยเหลือคนเป็นเรื่องที่ดี เรื่องนี้พ่อเห็นด้วยกับเจ้าโทนที่ ใช้ความสามารถที่ฝึกฝนมาเข้าไปช่วยปกป้องคนที่กำลังจะบาดเจ็บ แต่เพราะมีเรื่องการใช้กำลังทำให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บนั่น เรื่องมันเลยออกมาเป็นแบบนี้


พ่อบอกว่าต้องหาบทลงโทษที่เหมาะสมกับการกระทำนั่นแหละ ถ้าลงโทษเบาไปเกินไป เจ้าโทนก็จะไม่เข็ดไม่จำและใช้กำลังอีก แต่ถ้าลงโทษแรงเกินไป ก็อาจจะทำให้เจ้าโทนฝังใจก็ได้ว่าการช่วยเหลือคนมันจะทำให้เจ้าตัวได้รับความเดือดร้อนไปด้วย เพราะงั้นก็คงต้องหาบทลงโทษที่เหมาะสมตามที่พ่อบอกนั่นแหละเจ้าหมิว

 

ปู่..ปู่มาเยี่ยม!!?!!

สงสารเจ้าโทนไข้ทีหนักเลย

เศร้าแทนคนทำผิดเลยครับ

โทนหายไข้กลับมาเจ้หมิวคงขอโทนแบบจริงๆแล้วละ

แหม๋ๆ มีมาขอให้ยกโทษให้ด้วยหน้ารักจังเลยเจ้หมิว

-------------------------------------------------
เอาแล้วปู่มาจัดการเจ้หมิวชอบแกล้งหลานรักโดนดีแน่

. ลงโทษหมิวแทนได้ไหมค่ะ 

น่าสงสารมากท่านโทน นานๆป่วยที ก็มักจะหนักหน่อยจริงๆ

หนักใจแทนคุณท่าน หาบทลงโทษที่เหมาะสม ไม่รุนแรงและเบาเกินไปยากมากๆ


ที่เหมือนผู้หญิงมาเฝ้า จะเป็นใครหรืออะไรครับเนี่ย
แล้ว ปู่ ปู่นี่พ่อของพ่อ หรือปู่เจ้าที่เจ้าทาง

รอบนี้เจ๊หมิวน่าจะรู้สึกผิดมากนะ
มีน้ำตาหยดเลย

ท่านประธานจะให้บทลงโทษออกมายังไงเนี่ย


Edit: ระดับปู่มาเองเลย!!

สงสารโทน

ชอบความคิดคุณพ่อหมิวจัง จะมีกี่คนที่คิดเผื่อลูกน้องแบบนี้

เจ๊หมิวเครียดเลยความเก่ายังไม่ได้ขอโทษความใหม่มาอีกแล้วจะทำไงให้เจ้าลิงโทนเห็นว่าขอโทษด้วยใจและยอมให้อภัยโจษยากไหมเจ๊

เป็นการสอนการบริหารองค์กรที่ดี

ตอนนี้ห่วงโทนมากกว่าว่าจะเป็นไข้อะไร

อาการหนักเลยคุณโทน ถึงมือหมอตั้งนานแล้วยังจัดการไข้ให้ลดลงไม่ได้
บทลงโทษนี้สำคัญจริงๆ ไม่ทำก็ไม่ได้ ทำก็กำหนดระดับยากตามที่คุณท่านบอกเลย

โหคุณหมิวก็เห็นจะๆ ด้วยเหรอนี่ ผมเดาว่าปู่ที่พูดถึงนี่หมายถึงปู่เจ้าที่นะ ไม่น่าจะหมายถึงพ่อของพ่อทศ
ฉากที่มีผู้หญิงมาเฝ้านี่นึกถึงแม่การะเกตุมาเฝ้าริวกะเลย แต่ของคุณโทนเป็นใครกันนะ

ลงโทษหมิวแทนได้ไหม

ห่วงโทนจนออกอาการแล้วนะเจ๊หมิว

คนแข็งแรงเวลาเจ็บป่วยนี่มาหนักเลยน่ะนี่

พ่อน้องหมิวได้โอกาสสอนลูกเรื่องการบริหารคนซะเลย

 ::Ajark::เจ้หมิวได้ไปเฝ้าไข้แล้วปรับความเข้าใจกับโทนให้หันมาคุยกันดีๆเจ้หมิวน่าจะมีความสุขมากนะครับ

แข็งแรงๆ เป็นทีหนักเลย

หมิวกำลังจะรู้ใจตัวเองเข้าฌทนกครานี้ละ

นึกว่าโควิทห่วงเลยยยยยย

น้องหมิวห่วงโทนจนทุกคน​เห็นได้ชัดเลยปากแข็ง​แต่อาการมันฟ้องนะ

ถ้ารู้ว่าป่วยก็คงไม่ทำแบบนี้หรอกเนอะ

 คนร่างกายกำยำแข็งแรง แต่ใช่ว่า จะเจ็บไข้ได้ป่วยไม่ได้  มันเป็นการฟ้องของร่างกายแหละว่า  เห้ย มึง ใช้ร่างกายกรูหนัก แล้วจะไม่บำรุงภายใน เหรอ
และ ถามว่าเจ้หมิว เข็ดไหม ที่เทพฌทนอาการหนัก  เพราะเจ้    ก็คงไม่แหละ   555 เดี๋ยวพอเทพโทนหาย  ก็กลับมาแกล้ง  เทพโทนอีก  มันคือ เนเจอร์ ของเจ้หมิว ไปแล่ว คุณหนูขี้แกล้ง เพราะกดอาการชอบ เดี๋ยวเสียเชิง ไว้
edit อ้าวจาก หวานๆ ห่วงใย  มาผีหลอกวิงญานหลอน ผู้หญิงมาเฝ้าไข้ แรก ๆ คิดว่าเจ้เตยแอบมาเฝ้า   กลายเป็น ผีซะงั้น แต่ ผีแบบไหน   ผีหรือ เทวดาประจำตัว ประเภทแม่ชื้อ หรือ   ผีแบบ นางฟ้า ประจำ วัตถุมงคล ที่ ใช้อยู่ ยิ่งบอกมีขุนแผนด่วย   ถ้า มวลสาร ทำจาก พวกผงเจ็ดปาช้า ผงพราย ล่ะก็ อิอิ  หรือ จะเป็นพวกผี แบบ แม่นางผมหอม แทนพวกรัก ยม  กุมารี อันนี้ หนักเลย หรือ พวก อาจเมียในชาติภพที่แล่ว มาค่อยตามเฝ้าไข้
  555ส่วนปู่นี่  เอิ่่มอาจมีหักมุม  ว่าจะเป็นปู่แบบไหน ถ้าเจ้หมิวเห็นด้วยกลางวัน

หนักเลยนะเนี่ยคุณโทน แข็งแรงขนาดนั้นยังเป็นหนักแบบนี้ น่าเป็นห่วงแทนเจ๊หมิวจริงๆ

แกล้งโทนดีนัก
พอเขาไม่สบายก็ทุกขเอง พี่หมิว

อาการหนักเลยเทพโทน ว่าแต่งานนี้พอหายแล้วจะโดนลงโทษยังไงเนี่ย

 

ตัดขาดสุดๆเลยครับ ลุงประธานใหญ่ เเต่การจะคุมคนให้อยู่ก็ต้องแบบนี้ ยังไงก็เพลาๆมือบ้างนะค้าบบ

ลุ้นกันว่าจะไข้หวัดใหญ่หรือไข้เลือดออก เป็นหนักเลยนะเทพโทน

เป็นห่วงเกินเบอร์ไปแล้ว   โดนจับได้ก็คราวนี้แหล่ะ

แนวคิดของพ่อเจ๋งจริง ๆ 

หานไวไวนะโทน

ขอบคุณมากครับ เจ้หมิวห่วงโทนมากเลยนะครับ หายเร็วๆครับโทน

สงสารเทพโทน ทรุดหนักแน่งานนี้

เจ้หมิวออกอาการมากเลยนะ

รอปรับความเข้าใจเป็นพี่น้องที่รักกันคับ

คนป่วยยังไม่รับรู้อะไรด้วย คนเฝ้าและคนไปเยี่ยมออกอาการมากหน่อย ทำไงได้อยากไม่กล้าที่จะทำเอง ทั้งที่น่าจะรู้ว่าใจคิดอะไรอยู่

ถึงมือหมอแล้ว ทำได้แค่เฝ้ารอดูละครับ

คนที่ไม่เคยป่วยหรือนานทีครั้งนึง เวลาป่วยหนักนี้ทรมานมากจริงๆ

สงสารพี่หมิวเหมือนกันนะ จ๋อยไปเลย ไม่รู้ว่าจะจำไว้เป็นบทเรียนรึเปล่า?

อาการป่วยจะทุเลาลงมั้ยนะ...รอให้สิ่งดีๆตามมานะครับ

โทนแย่เลย เจ๊หมิวเลยแย่ตาม

คุณหมิวออกตัวแทนโทนไม่ให้โดนลงโทษห่วงโทนจนคนรอบข้างเห็นความในใจหมดแล้ว

หมิงวก็ใช้โอกาสนี้พูดเปิดใจกับโทนไปเลย จะได้เลิกแกล้ง

ขอคุณเจ๊คับมาลงให้หายคิดถึง

ต้องให้เจ๊หมิวไปทำโทษโทนแล้วล่ะ

ถึงเวลาต้องทำคะแนนล่ะพี่หมิว

คุณหมิวต้องไปเฝ้าเป็นพิเศษละครับ

สงสารโทนเลย ช่วยคนกลับต้องรับโทษ แถมป่วยอีก เฮ้อ

บทลงโทษโทนจะเป็นไง น่าสนใจการบริหารงานของคุณท่าน

อาเจียน กับ ไข้ขึ้น  ไม่ใช่อาการบ่งชี้ของไข้เลือดออก
ปวดท้องไหม? ถ้าปวด น่าจะติดเชื้อทางเดินอาหาร หรือ อาหารเป็นพิษ จึงจะมีอาการบ่งชี้ลักษณะนี้
ถ้าไม่ปวดก้ออาจจะเป็นไข้หวัดใหญ่ได้ แต่สงสัยว่า ไม่น่าอาเจียนน่าจะคลื่นไส้มากกว่า
ให้ยาฆ่าเชื้อ + น้ำเกลือ แอดมิต 2-3 วันก้อดีขึ้นแล้วครับ ไม่ต้องอยู่ER นานๆ หรอกครับ เด่วเจ๊หมิวจะใจคอไม่ดี แฮร่ๆๆ

คุณหมิว จะเข็ดไหม กับการแกล้งโทนเพื่อเรียกร้องความสนใจ 

สงสารทั้งโทนทั้งเจ้หมิวเลย พระเอกขี่ม้าขาวนอนเป็นผักต้มเลย

เคยเป็นนะ ทั้งปีป่วยหนเดียว แต่แบบหนักเลย
.
.
.
ใครมาเฝ้าไข้ พ่อส่งมา แม่มาเอง หรือปู่ส่งมา
อืม....มีปู่มาด้วย ตัวละครมาเพิ่มอีกหนึ่ง จะแค่ชั่คราว หรืออยู่ยาว ๆ ล่ะปู่

ห่วงเขาออกนอกหน้าเลยนะหมิว

รอบนี้นายโทนอาการหนักจริงเจ๊หมิวถึงขั้นเสียน้ำตาเลย

หมดสภาพ​เลยนายโทน​ น่าสงสารจัง

เจ๊นี้เป็นตัวชงเทพโทนจริงๆ แบบไม่ได้ตั้งใจแต่ทำให้เจ็บตัวได้ตลอด

น็อคไปแล้วเทพโทน

โทนป่วยเป็นอะไรกันแน่ อาการหนักจริงๆ

เข้าเซฟโหมดชะแล้วนายโทน คนแข็งแรงล้มทีจะหนักหน่อย

คุณพ่อท่านทสุขขุม นุ่มลึกเลยครับ ความคิดท่าน

อาการหนักเลยนะโทน

มาคราวนี้อาการหนักเลยนะครับ... เจ๊หมิวก๊ช่างไปแกล้งเขาได้... ขอให้หายไวๆนะครับ

เข้ามาฟังเลคเชอร์ คุณท่าน

ทำไมเจ้ไม่เข้าใจโทน  555

ทำผิดต้องถูกทำโทษ หนักเบาว่ากันไปตามความผิดที่ทำ

พี่หมิวอาการหนักกว่าโทนอีก

คนร้อนรนกลายเป็นพี่หมิวซะเอง แบบนี้เค้าเรียกเก็บทรงไม่อยู่อ่ะน้อ

เจ๊หมิวแสดงออกชัดเจนมากว่าชอบโทนเป็นห่วงมากๆเลย

นานๆป่วยหนักทีเจ๊ๆทั้งหลายเห็นใจแย่

เป็นห่วงน้องลิงขนาดนี้แล้วยังจะมาบอกว่าไม่ได้ชอบอีกเหรอ อิอิ

ป่วยทีจัดหนักกันไปเลยมาที่หลายอาการได้พักยาวๆ

 ::Sweat::เทพโทนจะเป็นอะไรมากมั้ยน๊อออ

เป็นไข้แบบนี้มีคนเข้ามาเอาใจเพียบแน่ๆ

เป็นหนักแท้โทนเอ๋ย

อาการหนักมาก ขับรถไปรับไหวได้ไงก่อน

โทนเจ็บ เจ๊เจ็บยิ่งกว่านะ

อัยยะ คุณหมิว สุดยอด


หะหะ ปู่   ตัวละครลับ

ดูเป็นห่วงเกินเบอร์พี่สาว ไปมากเลยเจ้หมิว

เจ๊หมิวถึงกับเศร้าเลยคนรักป่วยหนัก

นี่แหละหนาคนปากแข็ง พอมาแบบนี้ก็เป็นห่วงจนออกอาการ

คนที่ไม่ค่อยป่วย เวลาป่วยมักเป็นหนักกว่าคนปกติครับ

อาการหนักนะถ้าเป็นไข้เลือดออกแล้วไข้ขึ้น

อ้อนไม่ได้ผล ซวยไปวุ้ยโทน

ง้อยังงัยดีให้ดูมีทรง ยากจริงๆเลย

เป็นห่วงมากขนาดไหนกันนะ โทนจะรู้มั่ย

เห็นด้วยกับคุณพ่อ ทำผิดต้องได้รับโทษ แต่บทลงโทษต้องเหมาะสม พี่หมิวต้องเรียนรู้จากคุณพ่ออีกเยอะเลย  แต่คราวนี้นายโทนป่วย พี่หมิวต้องดูแลให้ดีนะครับ 

เจ้าโทนป่วยหนักเลย หายไวๆนะ

ชอบเขาบอกเขาเลยไม่ต้องแอบอยู่หรอก

หงะ ท่านเทพโทนผมป๋วยหนักเป็นด้วยรึนี่ น่าสงสารท่านโทน เจ๊หมิวก็น่าสงสารโทษเป็นความผิดตัวเอง พ่อเจ๊หมิวนี้สมเป็นผู้นำองค์กรที่มีวิสัยทัศน์ดีจริง ๆ มองทะลุหมดเลย

รักเค้ามากนั่นแหละคุณหมิว

เข้าใจเลย ลงโทษเบาเกินก็ไม่ได้ หนักเกินก็ไม่ได้ ::Doubt::

รักหรอก จึงอยากช่วย

ฟังคุณพ่อของคุณหมิวอธิบายว่าเพราะอะไรถึงต้องลงโทษคุณโทนด้วย รู้เลยว่าเข้มงวดแต่ใจดีเป็นอย่างไร





ว่าแต่ปู่นี่คือปู่แบบปู่จริงๆ หรือพ่อปู่กันแน่นะ

พ่อพี่แมน บริหารคนได้สุดยอด

หมิวออกอาการเป็นห่วงโทนแบบนี้ ใครๆก็ดูออกมาชอบเจ้าโทนมากขนาดไหน

เดี้ยงเลย ไม่รู้อาการหนักแค่ไหน เจ้าโทนรีบหายไวๆ นะ 

นี่ถ้านอนเฝ้าได้ เจ๊หมิวนอนเฝ้าโทนไปแล้ว ห่วงมากๆ แหละ ใครๆก็ดูออก

ถูกต้องแล้วครับคุณท่าน แต่ตอนนี้คิดถึงร้านโอเกะมากเมื่อไหร่จะเปิด

ไข้หวัดใหญ่กินพาราอย่างเดียวไม่หายน่ะทุกคนระมัดระวังกันด้วยทุกคนช่วงนี้อากาศเย็นๆด้วยป่วยง่าย

ต้องหาบทลงโทษ ที่เหมาะสม 

อันนี้ละเอียดดีจิงๆ  สมเป็นท่านผู้บริหาร ที่เป็นตัวอย่าง

ไม่สบายก็ดีไปอย่าง...จะได้เห็นและดูน้ำใจคนนะ

โทนป่วยหนักเลย

เอ้าา เทพโทนเกมส์ได้ไงล่ะเนี่ย

โทนป่วยก็น่าสงสารเห็นใจเพราะคนแข็งแรงถ้าล้มป่วยคือไม่ไหวจริงๆ

เอออ ก่อนจะง้อ จะขอโทษกัน รีบหายไวๆก่อนเถอะท่าน

โทนจะตายมั้ยอ่ะ

โห ท่านโทนมาทีเป็นแพ็คเกจเลยนะครับ เล่นซะเจ๊หมิวใจเสียเลย

สำนึกผิดแล้วเหรอพี่หมิว เบ่นเอาเจ้าโทนแย่ไปเลยนะ

โทนป่วยทีอาการหนักเลย อยากรู้ว่าโทนป่วยด้วยโรคอะไร

ได้สาระความรู้กับพ่อและแม่มากเลย

ไข้หนักเลยคราวนี้จะมีใครมาเฝ้ารึปล่าว

เป็นหนักเลยนะท่านโทน แต่ยังครองสติไม่เพ้อออกมาได้

ปู่มาจังหวะพอดีหรือรู้ได้ว่าหลานป่วยถึงได้มาเยี่ยม เผลอๆโทนหายเร็วเลยนะนี่

แอบไปเยียมแน่เลยแต่ไม่รู้จะไม่กว่นเขาอิกหรือเปล่า

น้องหมิวออกอการหนักเลย ไม่เก็บอาการแล้ว

 ::Touchy::ถถถถถ โทนของเจ๊ 

ล้มที่นึงก้อหนักเลย

คนแข็งแรงแบบเจ้าโทนไม่เจ็บป่วยอะไรง่ายๆ หรอกครับิแต่ถ้าได้เป็นแล้วคือเป็นแบบหนักเลย เป็นครั้งเดียวหนักๆ แต่ไม่เป็นบ่อย คราวนี้เอาเรื่องอยู่นะ


ปะปะปู่ที่ว่าเนี๊ย ปู่จริงๆ หรือปู่เจ้าที่

ทำความดีต้องชื่นชม
ทำผิด ต้องลงโทษ
ไม่สามารถนำมาหักลบกันได้

รอบนี้เจ๊หมิวน่าจะรู้สึกผิดมากนะมีน้ำตาหยดเลย

เป็นคุณพ่อที่ดีมากเลย มีความคิด ลงโทษเพื่อให้คนอื่นรู้ และคิดได้เองว่าโทนไม่ผิดอะไร

สิ่งที่ลิงกลุวที่สุดคือ การทำงานเอกสาร โดนแน่ๆครับ อาจจะให้ไปทำฃานเอกสาร เพิ่ม

งวดนี้เจ็บจริง ไม่ใช้สลิง ไม่มีตัวแสดงแทน บอกแล้วววว ว่าคนที่ต้องสำนึกผิดน่ะ ต้องเป็นเจ้หมิวตะหาก 555 ไงล่ะ...

ต้องขอโทษ พิธีใหญ่เลย

อ่าน2-3ตอนมานี้ รู้สึกอินจนน้ำตาซีมเลยละ

เจ๊เราเป็นที่หนึ่งในดวงใจเลยแบบนี้

ขอบคุณ​ครับ.. เรียนรู้หลักการบริหารอีกแล้ว.. การทำผิดต้องมีบทลงโทษ.. เพียงแต่บทลงโทษต้องมีความสมเหตุสมผล

ได้เวลาหมิวมาดูใจ เอาใจใส่โทนให้มากๆแล้ว

หนักเลยเทพโทน ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หายมีพยาบาลดีอย่างเจ๊หมิว (หรือจะเป็นกนักกว่าเดิมน้า)

อาการโทนน่าจะไม่เบาแต่พี่หมิวจะไปดูแลอย่างไร

คุณพ่อเจ๊หมิวนี่ก็สุดยอดนักบริหาร ผิดคือลงโทษ ถึงจะเปนลูกเขยก็ไม่มีข้อยกเว้น อุ๊ปปปป

 ::Crying::ตกลงโทนป่วยเป็นไรอ่ะ พักกี่วันน้อ เช้ามาคงลุกได้แล้วมั้ง ::Confident::

เจ๊หมิวผู้หน้าสงสารร

ออกหน้าขอลดโทษให้เลยด้วย

โทนป่วยคราวนี้หนักเลยทั้งไข้หวัดใหญ่เสี่ยงไข้เลือดออกอีก..พี่หมิวมีขอร้องอย่าทำโทษโทนจากพ่อพี่หมิวด้วย

สำนึกผิดแล้วต่อไปจะทำยังไงบ้าง

oh no ironman was sick

บริหารคนไม่ง่ายเลยพี่หมิว คุณพ่อก็คงคิดหาวิธีทำโทษ แต่ทำแบบไหนจะออกมาในแบบที่ว่าไม่หนัก ไม่เบา แต่พอดี ยากอยู่

อาการโทนหนักมาก​ นานๆเป็น​ครั้ง​ คุณหมิวใจเสียเลย

ป่วยเป็นอะไรละเนี่ย น่ากลัวเหมือนกันนะ

งานี้​หมิวคงเข้าใจตัวเองเบอะขึ้นนะครับ​ แต่โทนนี่อาการ​น่าห่วงนะครับ​ กลัวจะเรื้อรัง​ แล้วก็คงจะกลัวหมิวไปอีกนาน
สงสัย​จังว่าใครม​าเฝ้า​ ย่าหรือแม่ทิพย์​ถอ​ดร่างมา

อ้างจาก: KAIKAiKaikai เมื่อ ธันวาคม 15, 2022, 12:29:50 ก่อนเที่ยง
ปู่..ปู่มาเยี่ยม!!?!!

จะลงโทษโทนอย่างไหนนะ ทำดีเพื่อหมิวแท้ๆ

ไข้หวัดใหญ่นี่ นอนซม สัก 2-3 วันได้

สงสารน้องโทน ป่วยเที่ยวนี้หนักเลย

เมื่อคืนชิงหลับไปก่อน เช้ามาก็ลืม🤣
มาดูอาการลิงวันนี้
ปู่นี่คือปู่ที่เป็นคนจริงๆนะ ไม่ใช่ปู่เจ้าที่สงสัยพี่สาวสายดุ ที่ไม่มีตัวตนคงไปหาปู่ละมั้ง

มีออกหน้าให้ด้วย

เป็นคำสอนที่ดีมากครับ คุณท่าน 
"บริหารความซื่อสัตย์ในตัวเราเองก่อน"

ป่วยทีหนักเลยนะโทน

ป่วยหนักเลยทีเดียว

เหมือนผมอ่านข้ามมาตอนหนึ่ง ตอบไว้ก่อนค่อยกลับไปอ่านใหม่

อ่านไปอ่านมาตอนท้ายๆ มีสิ่งลี้ลับเพิ่มมาแล้ว
แล้วจบด้วยปู่ ในหัวนี่ปู่บ้านสวนมากลางวันเลยหรอ

เทพโทนจะแย่ไหมเนี้ยยย .

คุมคนเยอะขนาดคุณท่านก็ต้องเด็ดขาดแหละ

คนแข็งแรงพอป่วยครั้งหนึ่งก็จะหนักเลยนะ

พ่อเป็นคนมีเหตุผล และเด็ดขาดดี

พ่อเจ๊หมิว แกเด็ดขาดแบบนี้เอง ถึงบริหารองค์กรอยู่รอดได้ ใช้ทั้งพระเดช และพระคุณด้วยกัน สุดยอดมาก

สถานการณ์แบบนี้ ช่วยลำบาก นะคุณโทน

พ่อพูดถูกนะ จะบริหารองค์กรณ์ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ต้องซื่อสัตย์กะตัวเองก่อน...

ปู่มาเหรอ

อ้อนพ่อซิ ช่วยโทน

อาการหนักน่าดู คงต้องพักยาวๆ

หายไวๆนะลิง

หมิวห่วงโทนสุดๆ

จอมพลังถึงคราวแพ้ให้กับไวรัสตัวเล็กๆ

คุณหมิวมีคุณพ่อ คุณแม่ และพี่ชายที่สุดยอดมาก มีทั้งพระเดชและพระคุณ ทำทุกอย่างด้วยเหตุและผล
::JubuJubu::

คุณพ่อช่างสุขุมสมกับเป็นผู้บริหารระดับสูงนะครับ

เอาใจช่วยหมิวครับ

ชอบคุณพ่อมากเลยยุติธรรมมากแต่สงสารโทนหนักเลยรอบนี้ เจ้รักขนาดนี้ไม่น่าแกล้งเลย

เจ๊หมิวสงสารโทนมากขนาดที่ยอมมาขอให้ละเว้นการลงโทษเจ้าโทนด้วยตัวเองเลย 

นายโทนเป็นหนักเลยงวดนี้

วิธีคิดของคุณท่านเป็นอะไรที่คนวัยทำงานแบบผมนี่ชอบมากเลยครับ แต่คุณท่านก็ต้องแบบกรับคำติฉินนินทาต่ออีกนะ เพราะพอพนักงานตกผลึกว่าใครผิดหรือไม่ผิดจริง คุณท่านจะแอบโดนต่อว่าว่าโหดเกินไปรึเปล่าอีก

ระบบความคิดของพ่อแมน ลึกซึ้งดีครับ

โทนป่วยหนักเลยตอนนี้

ป่วยหนักเลย พอหายก็ต้องมารอรับโทษจากว่าที่พ่อตาอีก รับเต็มๆ

รู้สึกผิดแล้วทำให้รู้สึกว่าจริงๆแล้วตัวเองชอบและเป็นห่วงโทนมั่งป่ะ

ตอนนี้น่าเป็นห่วงอาการของโทน แต่ถึงมือหมอแล้ว ถ้าเป็นอะไรหนัก หมอก็คงเอาอยู่

เจ๊หมิวก็ดูกังวลและเป็นห่วงโทนมากทั้งเรื่องที่ป่วยและเรื่องที่จะถูกลงโทษฐานใช้กำลังทะเลาะวิวาทกับพนักงานในบริษัท

น่าหนักใจแทนคุณท่านเหลือเกิน จะลงโทษอย่างไรให้เหมาะสม  และไม่ทำให้เกิดความรู้สึกอคติในหมู่พนักงานว่าคุณท่านลำเอียง

โทนมีญาติผู้ใหญ่มาเฝ้าไข้ด้วย  ไม่ธรรมดาจริงๆ  ยิ่งปู่มาเยี่ยมอีก  ยิ่งพิเศษเลย  ว้าวว....นอกจากจะเป็นที่รักของสาวๆ แล้ว ยังเป็นที่รักของเทวดาอีกด้วย สุดยอดดดด

อาการท่าจะหนักเอาเรื่องนะครับ แต่ถึงมือหมอแล้ว คงไม่เป็นไร แต่เจ๊หมิวนี่สิคงจิตตกไปหลายวันแน่ๆ

เจ๊น่าจะรู้ใจตนเองก็คราวนี้ละเนอะ

อาการหนักเลยนะโทน

ป่วยทีก็หนักเลยนะครับเนี่ย
ละว่าแต่พ่อคุณหมิวจะลงโทษยังำงให้ไม่เบาเกินไปละก็ไม่แรงเกินไปนะครับเนี่ย

ลงโทษให้ดุแลหมิว1อาทิตย์ รับรองโทนเข๊ดแน่ๆ

ปู่จริงๆนะ แค่ส่งสาวมาเฝ้าไข้พอครับปู่  ::Horror::

เหนื่อยเลยพี่โทน

งานบริหารที่ยากที่สุดคือการบริหารคน​ ยิ่งบริหารให้ผู้ใต้บังคับบัญชา​ยอมรับยิ่งยากเป็น​ทวีคูณ​ หมิวคง​ต้อง​ฝึก​อีกเยอะ​

การปกครองคนนี่มันยากแฮะ

เปลี่ยนมห้โทนลงโทษพี่หมิวแทนได้มั้ยครับ

สะดุด กะประโยค ที่ว่า ช่วยคนอื่นแล้วตัวเองเดือดร้อนเนี่ยแหละ ทุกวันนี้เป็นแบบทีว่าจริงๆ 

หรือว่าที่นายโทนป่วยเพราะกำลังจะมีพลังสแตนด์ เหมือนโจสุเกะ   ::DookDig::

เริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว

เจ๊ถึงกะน้ำตาไหล

่เป็นการตัดสินใจที่เด็ดขาดมากเลยครับ คุณท่าน

อาการน่าเป็นห่วง คนที่ร่างกายแข็งแรงนานทีจะป่วยและป่วยหนักพอสมควร แต่ดูแล้วอาการเจ๊ออกเยอะมากๆๆๆๆ

หายกลับมาไวไว อยู่แล้วครับ

พ่อมีหลักการมาก สอดแทรกได้หลายเรื่อง

นายโทนจะป่วยเป็นอะไรบ้าง ดูอาการเรื้อรังหลายอย่าง

ขอบคุณครับ

คนที่แข็งแรงป่วยทีหนักเลย สงสารท่านโทนครับ

น่าสงสารนายโทน โดนโรครุมเร้า แถมพอหายแล้วจะมีบทลงโทษด้วย

ตัวนำโช(ร้าย)​จริงๆเจ้

คุณท่านแยกแยะความดีกับความผิดออกจากกันอย่างชัดเจนน่านับถือมาก

กิ๊วๆๆ เจ้าหมีวห่วงใยคนรักทีนี้ล่ะเริ่มจะรู้จักความรู้สึกในหัวใจของตัวเองซะที

คนที่ไม่ค่อยป่วยเวลาป่วยทีนี่จะเป็นหนักเลย

เจ้หมิวอ้อนพ่อเพื่อเทพโทนแล้วแบบนี้ไม่โดนท่านพ่อแกงอีกเหรอขอรับ อิอิอิ

ขอบคุณครับ
และแล้วก็มาถึงบทที่จะต้องหาว่าโทนมีความผิดอย่างไร

คุณท่านเด็ดขาดดีครับ คสามารถนำแนวทางไปใช้ได้เลย

คุณท่าน เข้าใจการปกครองคนในองค์กรดีมาก ถ้ามีหัวหน้าหรือเจ้าของบริษัทแบบนี้เยอะๆ บ้านเมืองเราน่าจะดีขึ้นกว่านี้แน่นอน

คุณพ่อพูดถูกต้อง  การปกครองคนเป็นร้อยเป็นพันต้อง ยุติธรรมและเด็ดขาด

รอดมัยโทน

ท่าจะป่วยหนักแล้ว
เที่ยวนี้เจ้หมิวรู้สึกผิดจนน้ำตาไหลเลยไม่แกล้งก็เหมือนแกล้งแล้วทีนี้ เอาโทนน็อคเลย

ได้สิทธิพิเศษด้วยมีคน(ที่มองไม่เห็น)
มาเฝ้าด้วย 55555

หลักการบริหารองค์กรที่ดีจริงๆห้ามอวยจนเหลิง

คุณท่านถือโอกาสสอนการบริหารงานการปกครองคนให้เจ๊หมิวไปด้วยในตัว  ขอบคุณท่านผู้แต่งเข้าใจหาสาระมาแทรกให้ผู้อ่านพลอยได้ความรู้ความเข้าใจไปด้วย ไม่ใช่เอาแต่มันส์สนุกอย่างเดียว  ยินดีติดตามท่านต่อไปครับ

ได้ข้อคิดเพิ่มอีกแล้ว ทั้งความยุติธรรมในใจ การบริหารองค์กรแบบบริบทคือผิดว่าไปตามผิดไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร การอยู่ร่วมกันในองค์กรให้คนมนองค์กรเป็นคนตัดสิน การตัดสินใจทำอะไรลงไปต้องรับผลของการกระทำ
โทนไข้ยังไม่ลดแบบนี้จะเป็นอันตรายมั้ย

คุณท่านยังยึดหลังได้ถูกต้องครับ

ห่วงเจ้าโทนออกหน้าออกตาเลยเจ้หมิวทุกๆคนในบ้านเจ้หมิวดูรักโทนมากจริงๆ

ขอบคุณ​ครับ​
เรื่องของโทนทีไรอธิยายยาว
เพราะเดี๋ยวเจ้าของน้อยใจ

หมิวทำร้ายโทนตลอดเลย (โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ)

หือปู่มาเยี่ยมด้วย

มาหาปู่ ปู่มาเที่ยว ...^^

โถเสียทรงเลยรอบนี้ เจ้หมิว หนอ เจ้หมิว

ความคิดชองคุณพ่อ  ลึกซึ้ง

ป่วยเพราะกิจกรรม มหาลัยแน่ๆเลย

นึกว่าพ่อจะลงโทษเลยทั้งๆที่ป่วยซะแล้วว

คุณพ่อ คุณแม่ และพี่ชายที่สุดยอดมาก มีทั้งพระเดชและพระคุณ ทำทุกอย่างด้วยเหตุและผล

เดี๋ยวให้โทนมาลงโทษหมิวเองส่วนตัว

รอลุ้นเลยจะลงโทษยังไงให้เหมาะสม

คุณพ่อพูดถูกหมดเลยอ่ะ ลงโทษมากไปก็ไม่ดี น้อยไปก็ไม่ดี ยิ่งสูงยิ่งหนาวอ่ะ

ลงโทษไปเรียนกับป้าบัญชี

สงสารเทพโทนเลย เจอหนักเลยทั้งป่วยทั้งเจ้หมิวปั่น

ไข้หนักเลยทีเดียว

พ่อหมิวใช้สติดีมากๆ

คนแข็งแรงมากๆ เวลาป่วยนี่ต้องแสดงว่าหนักมากๆ

เป็นห่วงจนกระวนกระวายใจจนน้ำตานองหน้าเลย จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกน้อ

 ::HeyHey:: ลงโทษโดยการมาเป็นบอดี้การ์ดคุณหมิวเป็นไงครับ อิอิ

ลงโทษยังไงน้ออ

การลงโทษที่เหมือนไม่ลงโทษ

หลักการปกครอง ต้องมีหลักการ
อย่าเป๋ ไปเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนเกินเหตุ

จริงที่คุณพ่อพูดครับทุกการกระทำต้องมีผลตามมา ไม่ว่าจะทำดีหรือทำผิด

ออกจากงาน

การลงโทษที่เหมาะสมมันยากมาก
การทำให้คนส่วนใหญ่เห็นว่ายุติธรรม
โดยไม่มีอคติ

ยากเลยนะ จะลงโทษอย่างไรดี

หมิวไปใหญ่แล้ว เปิดตัวแบบไม่รู้ตัวเลย

มีการขอไม่ให้ลงโทษด้วย

เดียวก็หาย

 ::WowWow:: เจ้ช่วยลิงด้วย

ตอนนี้สภาพิตใจของหมิวแย่มากๆ ลงโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุทำให้โทนป่วย แต่นางเริ่มสงสัยพฤติกรรมของเตยแล้วซิ

หายไวๆนะนายโทน

มีเรื่องให้รู้สึกผิดตลอดเลย

การบริหารคน ต้องบริหารความซื่อสัตย์ของตนเองด้วย ชอบครับ

จะโดนอะไรบ้างนะ

หนักเลยรอบนี้

หมิวลงทุนขอร้องพ่อเลย

โทนป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่น่าจะกิจกรรมหนักไหม

ปีนึงป่วยหนึครั้ง ก็จะหนักกว่าคนอื่นหน่อย

ความรักเอย

นี่หรือป่าวที่โบราณว่าพอจะบวชมักจะมีมารมาผจญในหลายๆรูปแบบ

อ้อนพ่อ ไม่สำเร็จ เจอสอนกลับมายาวเลย

 ::Shy::

อาการออกมากๆๆเจ้

ป่วยหนักแบบนี้ยังถูกลงโทษอีกแบบนี้ใจเจ๊หมิวละลายไปหาโทนแน่ๆ

เรื่องเก่ายังไม่ทันเคลียร์เลยพี่หมิวววววว

ดีที่เจ้หมิวไม่บอกว่า ลิงไม่เป็นไข้แบบคนหลอก

เจ๊หมิวชอบแกล้งลิงป่วย

นี่แหละ นักบริหารระดับสูง ตัวจริง

 ::Glad::