แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง 12 บังเอิญแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249713.0
--------------------------------------------------------------------------------------------
โนะหลับไปแล้ว หรืออาจสลบไปจากการสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับผม
ถ้ามันไม่ยากแบบนี้..ผมคงทำอะไรกับเธอต่อ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าอาจต้องห้ามเลือดเธอก่อน ผมปลุกโนะในอีกครึ่งชั่วโมง และให้เงินเด็กสาวไปห้าร้อย ก่อนจะลงไปซื้อยาและผ้าอนามัยมาให้ และพาเด็กสาวลงไปส่ง ผมพยายามถามเรื่องโนะจากไอ้แจ๊บ แต่ไอ้แจ็บบอกว่าไม่เคยเห็น ไม่มี ไม่รู้จัก ผมไม่เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้แจ๊บฟัง ผมคิดว่าเธอคงไม่กล้ามาหอนั่นอีกต่อไป ไอ้แจ๊บบอกแค่ว่าคนที่มาทำความสะอาดเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง คงไม่ใช่โนะแล้ว...
..................................................................
ผมสอบปี 1 เทอมแรกด้วยความยากลำบาก สงสัยจัง...เวลาเรียนมหาลัย ทำไมมันเรียนง่ายแต่สอบยากนัก แน่นอน...พอปิดเทอมมาถึง ผมก็ไปญี่ปุ่นทันที นี่ก็เป็นปีที่สองแล้วที่ผมได้รู้จักกับสามพี่น้องซาย่า เอมี่ และมิซ่า ผมยังหลงใหลซาย่าอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ตอนนี้..ซาย่าคือคนที่ใช่สำหรับผมมากที่สุด
"ซาย่า ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว เอมี่ กะมิซ่าจะทำยังไง"
แฟนของผมยิ้มและจูบผมครั้งนึงก่อนตอบ
"ก้องคุงต้องถามเอมี่กะมิซ่าเองนะ ซาย่าว่าเอมี่และมิซ่าก็คงรักก้องคุงเหมือนกัน ซาย่าไม่ว่าอะไรถ้าก้องคุงอยากมีเอมี่กะมิซ่าเป็นภรรยาด้วย แต่ซาย่าว่าพ่อแม่ของพวกเราไม่น่าจะยินดี"
แค่คำตอบก็กินขาดแล้วครับ ซาย่าไม่ได้หึงหวงผมเลย เธอยินดีให้ผมมีภรรยาได้ 3 คน แค่กลัวว่าพ่อแม่ของทั้งสองบ้านจะไม่พอใจ แบบเนี้ย...หาได้ที่ไหนอีก ส่วนเอมี่และมิซ่าก็มีโอกาสมาคุยกะผมในหลายคืนในครั้งนี้ แค่ 10 วันเท่านั้น ผมมีสัมพันธ์กะสามสาวมากกว่าที่ผมใช้เวลากะหญิงอื่นทั้งเทอม ซาย่าเปรยๆมาว่า ใกล้จะเรียนจบแล้ว อยากต่อโทเมืองไทย ให้ผมลองหาที่ดู ถ้าโอเค เธอจะขอพ่อแม่มาเรียนที่เมืองไทย... นั่นนับเป็นข่าวดีที่เกินความคาดหมายของผมอย่างมาก ผมลาสามสาวกลับเมืองไทยด้วยความอาลัยอาวรณ์ทุกครั้ง....
...............................................................................................
ผมขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพด้วยความเซ็งสุดๆ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ยิ่งรอบนี้ผมมาเช็คอินช้าเพราะมัวแต่อาลัยอาวรณ์ซาย่าและน้องๆ ผมได้ที่นั่ง 38C ริมทางเดิน เครื่องจะออกจากโอซาก้าตอนเที่ยงคืนครึ่ง ผมนั่งประจำที่เรียบร้อย สักครู่ก็มีสาววัยรุ่นหน้าตาดีเชียว ตัวเล็กหน่อย อายุอานามน่าจะประมาณผม เดินทางมาคนเดียว กับ handbag ที่ไม่น่าจะเรียกว่า handbag เท่าไหร่ มันใหญ่จัง เธอเดินเข้ามาเป็นคนท้ายๆแล้ว ท่าทางเธอดูเงอะงะ จนเธอเจอที่นั่งของเธอ 37D เยื้องผมไปข้างหน้า 1 ที่ ริมทางเดินเหมือนกัน สาวคนนั้นพยายามเอากระเป๋าขึ้นไปวางข้างบนแต่มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน ผมมองด้วยตาแล้วมันต้องหล่นลงมาใส่หัวใครแน่ๆ ด้วยความเป็นมนุษย์นิสัยดี ผมลุกขึ้น
"May I help you?" (ผมช่วยนะ)
เธอบอกขอบคุณผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมยกขึ้นใส่ช่องให้เธอ มันหนักจริงๆ เค้าให้ 7 โล ผมว่าต้องมีราวๆ 10 โล แต่เอาเหอะ เธอหันหน้ามายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนลงไปนั่งที่ 37D ระหว่างเดินทางผมพยายามสังเกตว่าเธอเป็นญี่ปุ่นหรือคนไทย ผมว่าเธอน่าจะเป็นคนไทย ไม่น่าเป็นญี่ปุ่นเพราะตอนแอร์ญี่ปุ่นมาถามเครื่องดื่มเป็นภาษาญี่ปุ่น เธอตอบไปเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ได้ใช้ภาษาญี่ปุ่น แต่มันก็ยังไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นคนไทย ผมกินยาช่วยให้หลับง่ายที่ซาย่าที่รักให้ผมมา แล้วผมก็ไม่ทำอะไรอีกนอกจาก....นอน
ผมตื่นเนื่องจากแอร์เปิดไฟปลุกพร้อมเสิร์ฟอาหารเช้า อย่างแรกเลยคือมองไปที่เก้าอี้ 37D สาวคนนั้นตื่นแล้ว แต่ดูท่าทางเธออิดโรยจัง แอร์เริ่มเสิร์ฟอาหารแต่เธอไม่กิน สักครู่เธอลุกจากโต๊ะพรวดพราดไปที่ห้องน้ำพร้อมถุงอ้วก และเธอก็อ้วกเป็นการใหญ่ แอร์ญี่ปุ่นมาช่วยกันเอาน้ำเอาผ้ามาให้เช็ดหน้า สงสัยคงจะเมาเครื่องบิน ผมจัดการอาหารเข้าเสร็จก็เดินไปห้องน้ำและแวะไปถาม
"Are you OK?" (สบายดีมั๊ย)
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เอ้อ I am OK"
"ผมคนไทยครับ เมาเครื่องเหรอครับ"
"เมาเครื่องเสมอค่ะ หายใจไม่ค่อยออกค่ะ แต่โอเคแล้วค่ะตอนนี้"
"เค้าว่ากินขนมปังกรอบจะช่วยได้นะครับ เอามั๊ยครับเดี๋ยวเอามาให้"
เธอพยักหน้า ผมเลยไปหยิบเป้เอาขนมปังกรอบที่ซาย่าใส่มาไปให้เธอ เธอรับไว้แล้วขอบคุณผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้เริ่มบทสนทนาอีก สัญญาณรัดเข็มขัดก็ติดขึ้น และขอให้เตรียมตัว กำลังจะถึงกรุงเทพแล้ว ผมนั่งดูเธอจากที่นั่งผม เธอกินอย่างหิว ผมเข้าใจว่าเธอคงอาเจียนจนหมดสิ้นทุกอย่างและอ่อนเพลียมาก พอเครื่องจอด ผมยกกระเป๋าลงมาให้เธอก่อน ส่วนแอร์ก็พยายามให้สาวน้อยคนนี้ออกไปก่อนใครๆ เพื่อไปห้องปฐมพยาบาล
แล้วผมก็ลืมถามชื่อเธอ... เธอก็คงเป็นเพื่อนเดินทางอีกคนของผมที่เราคงไม่ได้เจอกันอีก....
...........................................................
ไอ้โก๋กะเก๋มารับผมที่สนามบินตามคำบัญชาของผม แต่พอสองเท้าผมแตะประตูบ้านที่ชลบุรี ป๊ากับแม่ก็เข้าปราดมาหาทันที
"ก้องเร็วๆ โอ๊ย...ยังลุ้นเนี่ยจะมาทันหรือเปล่า ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเก็บเสื้อผ้าไปกะป๊ากะแม่นะ มีสัมมนาสมาคมค้าวัสดุที่หัวหิน ป๊าขี้เกียจขับรถไป ก้องขับให้ป๊ากะแม่นะ ไปเลยวันนี้ ออกสิบโมงเลยนะ...เดินทาง"
ผมไม่มีเวลาพัก...มาถึงก็ไปเลย ผมนึกถึงความเซ็งที่จะเกิดขึ้นในสามวันสามคืนข้างหน้า กะว่าจะมาหาเก๋ซะหน่อย..แต่คงไม่มีโอกาสแล้ว สิบโมงผมขับบีเอ็มซีรีส์ 5 คันใหม่ของแม่ไป เรามาถึงหัวหินก็เข้าโรงแรมเครือต่างประเทศอย่างแพงตอนเกือบบ่ายสอง ผมมีหน้าที่ทำทุกอย่าง ตั้งแต่ยกกระเป๋าจนถึงเดินไปเช็คอิน ป๊ากะแม่นั่งดื่มเวลคัมดริ๊งค์อย่างสบายใจ ปล่อยให้ลูกชายคนเดียวจัดการไป ระหว่างรอเวลาเช็คอินนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงที่คล้ายกับน้องที่อยู่ที่นั่ง 37D เธอนั่งเล่นมือถืออยู่ที่ล้อบบี้ ผมถึงกับเพ่งดูอย่างช้าๆ ว่าเป็นเธอหรือว่าผมจำผิด เป็นเธอจริงๆด้วย เธอนั่งเล่นมือถือก็เลยยังไม่เห็นผม ผมดูอีกทีให้ชัดๆ ใช่แน่ๆ อย่างน้อยเป้ที่เธอสะพายและตุ๊กตา HELLO KITTY ที่เป้ของเธอไม่ผิดแน่นอน
ไม่นานนักเจ้าหน้าที่โรงแรมเช็คอินให้เรียบร้อยแล้ว
"ขอคืนบัตรประชาชนนะคะ"
"เอ่อ....พี่ครับ เป็นไปได้มั๊ยครับที่จะขอห้องห่างๆ พ่อแม่ผมหน่อย อยู่ใกล้พ่อแม่ ผมต้องโดนใช้งานทั้งวันแน่ๆเลยครับ ผมจะนอนเงียบๆคับ"
พี่ที่เช็คอินยิ้มให้ผม...
"ได้คะ เอาคนละชั้นนะคะ สักครู่นะคะ.... นี่นะคะ ของคุณพ่อ...พูลวิลล่าซีวิวนะคะ ห้อง 6104 ส่วนของคุณตึกเดียวกันเดินขึ้นมานะคะ 6205 นะคะ เดี๋ยวให้เจ้าหน้าที่มาช่วยยกกระเป๋าไปส่งนะคะ"
"เอ่อออ...พี่ครับ ครอบครัวนั้น อยู่ห้องไหนอ่ะครับ" ผมชี้ไปที่น้อง 37D คนนั้น เจ้าหน้าที่ยิ้มและตอบผมว่า
"ต้องขอโทษนะคะ ทางโรงแรมให้ข้อมูลห้องพักแขกอื่นไม่ได้ค่ะ แต่ทราบแค่ว่ามางานสมาคมค้าวัสดุเหมือนกันค่ะ"
ผมพยักหน้าเข้าใจ และถือกุญแจเดินออกมา พาพ่อและแม่ไปเข้าห้อง ส่วนผมก็กำลังจะเดินไปห้องของผม ป๊าผมโวยวายมากเนื่องจากผมกระเด็นไปอยู่อีกชั้นนึงได้ยังไง ทั้งที่ป๊าจองให้มาอยู่ติดกัน ผมกะแม่บอกว่าไม่เป็นไร แม่ถามเบอร์ห้องแล้วก็ขอกุญแจรถ ส่วนผมจะไปทำไรไปเลย ผมเดินขึ้นมาบนห้องและก็เห็นน้องคนนั้นก็เดินลากกระเป๋าขึ้นมาที่ชั้นผมเพียงคนเดียว ผมยืนดูเธอ เธอยังไม่สังเกตผมเพราะก้มหน้าดูแต่มือถือ เธอล้วงกระเป๋าหยิบการ์ดแล้ว เข้าห้องเพียงคนเดียว แต่ว่า....ห้องเธอติดกะผมเลย เธออยู่ 6206 ผมยิ้มด้วยความดีใจ
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ" ผมโทรไปห้อง 6206 ปลายทางคงช้อคและงงว่าผมคือใคร
"เอ่ออ ขอโทษค่ะ นี่ห้อง 6206 ค่ะ"
"ใช่ครับ ผมถึงโทรมาครับ ผมก้องนะครับ หายเมาเครื่องบินหรือยังครับ"
"อ้า... เอ่อ.. คุณคือ....??"
"ใช่ครับ ผมคือคนนั้นแหละครับ เดี๋ยวผมเดินไปหานะครับ"
ผมสำรวจห้องแล้วก็เห็นว่าห้องผมเป็นห้องที่เชื่อมต่อกับ 6206 ด้วย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ผมเข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็เดินออกไปเคาะประตูห้องข้างๆ และยืนรอที่หน้าห้อง ไม่นานนักเจ้าของห้องก็เปิดประตูแง้มๆมาดูหน้าผม
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ"
เธอเปิดประตูออก และเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอในแสงสว่างสดใส สาวน้อยเป็นคนน่ารักทีเดียว วันนั้นน่าจะเหนื่อยหรือเวียนหัวหรือเมาเครื่องบิน หน้าตาไม่สดใสเท่าตอนนี้ เธอรวบผมไว้ด้านหลังเพราะวันนี้ร้อนเหลือเกิน โชว์ลำคอสะอาดสวยงาม เธอใส่กางเกงขาสั้นสีแดงและเสื้อยืดสีขาว ผมว่าเธอเรียนอย่างมากสุดก็ ม 6 หรือ ปี 1 แบบผม
"อ๋อ...นึกออกแล้ว พี่คนนั้นน่ะเอง สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพมค่ะ"
"ไม่มีอะไรครับ ผมมาทักทายครับ พอดีตอนเช็คอินเห็นแพมนั่งอยู่ แล้วบังเอิญที่ห้องเราอยู่ติดกันด้วยครับ"
"ค่ะ พอดีคุณพ่อพามาค่ะ มาประชุมสมาคมอะไรเนี่ยค่ะ แพมไม่อยากมาหรอก...เหนื่อย เพิ่งลงมาจากเครื่องบิน"
"ไปทานกาแฟมั๊ย ได้คุยกัน ลงไปล้อบบี้นะ"
น้องแพม (น้องหรือเปล่าวะ) เดินลงมาพร้อมกันกับผม ตัวเธอไซร์เดียวกะกอหญ้าเลย แพมตั้งใจจะเลี้ยงน้ำผมที่ช่วยดูแลให้ช่วงที่เธออยู่บนเครื่องบิน เรามาที่พูลบาร์แทน แพมเล่าว่า เธอเรียน ม 6 ไปเยี่ยมพี่สาวเรียนสถาปัตย์ที่ญี่ปุ่น พี่สาวได้ทุนญี่ปุ่นไปเรียน และเธอก็เมาเครื่องบินประจำ แล้วแพมก็หยิบเอาขนมปังกรอบที่ผมให้ไว้ออกมาโชว์ว่า มันช่วยชีวิตเธอไว้ ผมเองก็เล่าประวัติอันสั้นว่าผมไปญี่ปุ่นหาเพื่อน... สักครู่พ่อแม่แพมเดินลงมา และแวะเข้ามาทักทายลูก ผมเจอหน้าก็จำได้เลยคือลุงเดชนั่นเอง ลุงเดชเป็นเพื่อนป๊า อยู่ระยอง แต่ผมไม่เคยเจอครอบครัวลุงเดชเลย
"อ้าว....นายก้องนี่ มากันแล้วเหรอ โสภณไม่เห็นโทรมาบอกเลย"
"ป๊านอนมั๊งครับ เห็นบอกเหนื่อยๆ"
"นอนบ้าอะไรวะ ยังไม่แก่เลย ไหนๆ ห้องไหน เดี๋ยวลุงโทรไปปลุก อ้าวนี่...รู้จักยัยแพมได้ไงเนี่ย"
"กลับเครื่องบินลำเดียวกันครับ"
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย....
ตอนนี้บ่ายสามแล้ว แดดร้อนแสนสาหัส น้องแพมก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนห้อง ผมเองก็นอนพักงีบเอาแรงสักหน่อย แต่งีบของผมมันยาวมาก เกือบหกโมงครึ่งแม่ก็โทรมาตามให้ไปกินข้าว ซึ่งแน่นอน ผมต้องขับรถไปให้ เย็นนี้ผมได้ร่วมโต๊ะกะลุงเดชและน้องแพม ผู้ใหญ่สี่คนคุยกันปล่อยผมกะแพมนั่งเซ็ง ดีที่แพมเป็นเด็กน่ารักคุยเก่ง ข้าวเย็นวันนั้นก็เลิกเกือบสองทุ่มครึ่ง ผมยังต้องพาแม่ไปช้อปปิ้งที่ตลาดอีก ป๊ากะแม่ไม่ค่อยได้มาเที่ยวเท่าไหร่ พอมีโอกาสซื้อของจนผมคิดว่าถ้าผมกินคนเดียวคงตายแน่นอน แม่ให้เอาน้ำเสาวรสไปให้น้องแพมด้วย แล้วผมก็ชวนเธอลงไปนั่งคุยริมทะเล ผมนั่งคุยกะแพมยาวมากจนถึงเกือบเที่ยงคืน เธอน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ แพมน่ารักจัง ยิ่งรู้จักเธอก็น่ารักมากขึ้น
.................................................................
คืนนั้น ผมหลับแบบโคตรหลับ อาจจะเป็นความเหนื่อยล้าสะสม เพราะที่ญี่ปุ่นผมนอนน้อยมาก เนื่องจากภารกิจติดพันกะสามพี่น้อง ผมตื่นอย่างไม่อยากตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์จากแม่ แม่กะป๊าโทรมาปลุกให้ไปกินอาหารเช้า ผมดูนาฬิกา เฮ้ย..ไรเนี่ย 8 โมงแล้ว ผมเลยต้องลงไปกินข้าวคนเดียว ป๊าไปตีกอล์ฟกะลุงเดชแล้ว ส่วนแม่ไปช้อปปิ้ง ทิ้งผมโดยไม่สนใจว่าผมจะทำอะไร แต่วันนี้คงไม่น่าเบื่อนัก แพมมาชวนผมไปเที่ยว ด้วยความช่วยเหลือของพี่ที่เค้าท์เตอร์ ผมก็เช่ามอไซด์ได้คันนึง แพมนั่งหลังผม เราไปค่ายพระรามหกเที่ยวพระราชนิเวศน์กัน แดดวันนี้อย่างร้อนเลย ผมเดินไปก็คุยไป ผมก็สันดานไม่ดี...เวลาเดินกะผู้หญิงสองต่อสองแล้วมันอิน ผมก็กึ่งคุยกึ่งจีบแพมไปเรื่อย
"ยังไม่มีแฟนเหรอเนี่ย....แพมก็น่ารักออก ทำไมอ่ะ เอาแต่เรียนหนังสือเหรอ..."
"ไม่มีใครสนใจแพมหรอกค่ะ แพมขี้โรค..."
"ขี้โรค...โรคไร ก็เห็นปกติดีนี่นา"
"ไม่หรอกค่ะพี่ แพมไม่ค่อยสบายจริงๆ"
ผมยังงงว่าโรคอะไร ที่ผมเห็นเธอป่วยก็คงจะเพียงเมาเครื่องบิน แต่พอเที่ยวเสร็จกำลังจะออกมา แพมเกิดอาการอยากอาเจียนอีกแล้ว ผมพาเธอไปโคนต้นไม้แล้วก็อาเจียนออกมานิดหน่อย ผมตกใจมาก เมื่อเช้ายังสดใสไม่มีอาการอะไรเลย สงสัยเธอป่วยแน่ๆ แต่ก็ยังให้ผมพามาเที่ยว แพมเดินไปที่รถขายน้ำ ซื้อน้ำดื่มมา 1 ขวดและซื้อโค้กมาให้ผม 1 กระป๋อง ผมหาต้นไม้ร่มๆ นั่งลง แพมดื่มน้ำและผมเองก็เปิดกระป๋องเทโค้กใส่ปาก โคตรร้อนขนาดนี้ได้น้ำซ่าก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมา ผมหันมาทางแพม เธอเหงื่อแตกแต็มหน้า ผมล้วงไปเอาผ้าในเป้ผมมาเช็ดหน้าให้
"พี่ก้อง...เอ่อ..แพมขอกินด้วยได้มั๊ย..."
"เฮ้ย จะดีเหรอ พี่กินไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ใหม่ดีกว่า"
"ไม่เอาอ่ะคะ แพมกินไม่หมด นะๆ ขออึกนึง"
ผมเอาผ้าเช็ดๆปากกระป๋องก่อนยื่นให้ แพมกรอกมันเข้าปากไม่ยั้ง และไม่นานนักมันก็หมด น้ำตาลมากมายในน้ำดำทำให้เธอหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากได้นั่งพักสักแป๊บ...
"เอ้า..ไปต่อยัง"
ผมลุกขึ้นยืนและยื่นมือให้เธอจับเพื่อดึงขึ้นมา แพมไม่ได้คิดอะไรมากมายเธอจับมือผมและโหนตัวยืนขึ้นมา แต่ผมกลับไม่ได้ปล่อยมือเธอ แพมพยายามดึงมือกลับผมถึงปล่อยมือ ผมพาแพมขึ้นเขาหินเหล็กไฟก่อน และลงมากินก๋วยเตี๋ยวก่อนพากลับไปโรงแรม
"เหนื่อยป่ะ คนเก่ง ดูหน้าอิดโรยจัง เดินไหวเป่าเนี่ย อยากอ้วกอีกมั๊ย"
"เดี๋ยวแพมนอนพักแป๊บนะ เย็นนี้ไปเล่นน้ำกัน"
"ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนนะ เดี๋ยวเกิดอาการขึ้นมาอีก"
"คงไม่แล้ว แต่ถ้าพี่อยากอยู่ก็ได้ พี่เปิดประตูระหว่างห้องเอาแล้วกันนะ"
แล้วสาวน้อยก็ขึ้นเตียงนอน ผมกลับมาดูทีวีที่ห้อง สักครู่ผมกลับไปดู แพมหลับไปแล้ว เวลาผู้หญิงหลับเนี่ย...น่ารักทุกคน แพมน่ารักมากๆตอนนี้ จนผมอดใจไม่ได้ ก้มลงไปเอามือลูบหัวและแอบหอมแก้มเธอครั้งนึง ก่อนจะกลับไปดูหนัง และผมก็หลับไป นานแค่ไหนไม่รู้ ผมรู้สึกว่ามีคนมานั่งที่เตียงผมแล้วเอามือมาเล่นที่จมูกผม เล่นคิ้วผม และลงมาจูบที่หน้าผากผม และสุดท้ายก็จับตัวผมเขย่า
"ตื่นได้แล้วพี่ก้อง สี่โมงแล้ว เดี๋ยวไม่ได้เล่นน้ำกัน"
"อ้าว ตื่นนานแล้วเหรอ เอาสิ..แพมไปเปลี่ยนชุดนะ"
แพมวิ่งกลับไปห้อง ส่วนผมยังบิดตัวอยู่บนเตียงอีกก่อนลุกไปเข้าห้องน้ำ และจะเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำ ผมถอดกางเกงออกตามประสาเคยตัวที่อยู่คนเดียวเสมอ แต่ลืมไปว่าประตูระหว่างห้องเราสองคนเปิดอยู่ แพมเดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ เธอเห็นผมเปลือยเหลือแต่กางเกงในกับเสื้อกล้ามสีดำ ผมหันมาถึงกับผงะ และนึกได้ว่าผมเปลือยอยู่ แพมก็รีบวิ่งกลับไปห้อง ผมรีบแต่งตัวและรีบไปเคาะห้อง สาวน้อยแง้มประตูออกมา ผมยิ้ม...
"ขอโทษที พี่....เอ่อ คิดว่าอยู่คนเดียว..."
"เห็นหมดเลย 5555 ใส่กางเกงใน.....สีขาวด้วย"
"โทษๆๆๆ ไปๆ ลงๆ"
เย็นวันนั้นผมว่ายน้ำในสระ แพมอยุ่ในชุดว่ายน้ำสีชมพู แม้เป็นชิ้นเดียว แต่ก็เห็นสัดส่วนของเธอได้ดี ผมสังเกตว่าแพมแอบดูเป้าผมบ่อยๆ ผมเลยลงน้ำไปอย่างรวดเร็ว แพมถึงกับช้อคเมื่อเห็นผมว่ายน้ำแบบตัวโรงเรียน เธอว่ายได้ แต่ไม่ได้เก่งมากมาย ผมเลยว่ายใกล้ๆเป็นเพื่อนคุยไป
"พี่ดำน้ำได้นานมั๊ยอ่ะ"
"ก็พอได้ ไม่รู้สิ ไม่ได้ดำนานแล้วอ่ะ"
"วันนี้พี่ดำนานแน่นอน แพมทำสร้อยข้อมือหลุดตกลงไปอ่ะ"
"อ้าวเหรอ สีไรอ่ะ....สีฟ้าๆหรือเปล่า ตรงไหนอ่ะ โห....สีฟ้าด้วย จะหาเจอมั๊ยเนี่ย"
"พี่ ไม่รู้สิ แม่ให้มา มันไพลินอ่ะพี่ แพงด้วย เดี๋ยวแพมช่วยหานะ"
จากนั้นกลายเป็นเรื่องทันที ผมดำน้ำขึ้นลงในส่วนน้ำลึกสุด ส่วนแพมดูแถวน้ำตื้น นานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วผมเจอมันอยู่กลางสระ กลางจริงๆ ผมเอาสร้อยไปใส่ให้แพม เธอยื่นมือมาให้ แต่ผมบอกให้เธอหันหลังมาให้ แล้วผมเดินเข้าไปประกบด้านหลัง และเอามือโอบรอบตัวเธอไปใส่สร้อยมือให้ แน่นอน...ส่วนล่างของผมได้ทักทายกับเนื้อตัวส่วนล่างของแพมแล้ว พอใส่เสร็จ เธอก็หันกลับมาผลักผม แล้วรีบว่ายน้ำหนีไป
"พี่ก้องอ่ะ แกล้งแพมนะ"
"หนีให้ได้นะ ไม่งั้นจะจับอีก"
แล้วผมก็จับเธอได้อีกจริงๆ ผมเอามือจับเข้าที่เอว สาวน้อยบ้าจี้ดิ้นไปมาในน้ำ ยิ่งดิ้นผมยิ่งรัดแน่น และเมื่อผมรัด เธอไม่มีทางหนีกล้ามแขนได้แลย ระหว่างที่เราเล่นกันนั้น ส่วนล่างของผมถูกตัวเธอหลายครั้ง
"พี่พอเหอะ...ขึ้นห้องกัน"
ทันทีที่กลับขึ้นมา แม่มีกระดาษมาแปะหน้าห้อง
"กินข้าวเองนะ วันนี้สมาคมเลี้ยงต้อนรับ ดูแลน้องแพมด้วย"
"เอาไง..คนดี"
"ไม่รู้สิ กินในนี้แพงอ่ะ ไปตลาดหัวหินกัน"
ผมใช้เวลากินข้าวในตลาดไม่นานนักและก็เลยพาเธอขึ้นไปเขาพระตำหนักอีกที ดูวิวเมืองหัวหินยามค่ำ ผมจูงมือแพมเดินโดยอ้างว่าจับมือไว้ เดี๋ยวหกล้ม แพมยอมให้ผมจับมือ มือเธอนิ่มมากๆเลย แพมจับมือผมแน่นเพราะเธอกลัวความมืดพอสมควร แต่แค่จับมือเท่านั้น...ใจผมคิดไปไกลถึงแพมตอนถอดเสื้อผ้าแล้ว เรากลับมาที่รถก่อนผมจะขี่กลับลงมา แพมนั่งซ้อนท้ายเอามือโอบเอวผมแน่นและเอาหัวมาพิงที่หลังผม ผมรู้สึกดีจัง ลมยามเย็นก็ไม่ทำให้เราแย่นัก ผมขับรถไม่เร็วนักเพื่อซึมซับโอกาสดีๆแบบนี้ไปนานๆ แต่อย่างว่าแหละครับ เวลาแห่งความสุขหมดเร็วเสมอ แค่สิบห้านาทีเราก็มาถึงโรงแรมแล้ว ผมดูนาฬิกามันสามทุ่มแล้ว ผมพาแพมแวะเดินไปห้องจัดเลี้ยงและเห็นว่าชาวสมาคมยังคงสนุนสนานกะเกมส์บิงโก ป๊ากะแม่ไม่ต้องพูดถึง นานทีปีหนจะได้มาเฮฮากะเพื่อน เค้าเลยไม่สนใจผมเลย แต่สำหรับแพมแล้ว
"ค่ะแม่ ค่ะ ค่ะ พี่ก้องอยู่ค่ะ เนี่ย ยืนกันหน้าห้องค่ะ ค่ะ ค่ะ ไม่กวนพี่เค้าหรอกค่ะ ค่ะๆ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ"
"แม่ว่าไง"
"แม่บอกอย่ากวนพี่เค้านะ"
ผมยิ้ม และยื่นมือไปให้เธอจับ แม้ว่าไฟจะสว่างแล้ว แต่แพมจับมือผมเดินกลับมา แต่ผมพาเธอเดินไปที่ชายทะเล นั่งที่เก้าอี้ชายหาด
"แพม พี่ถามจริง ไม่มีแฟนเหรอ"
"แหมพี่ มีสิ ก็เพื่อนที่โรงเรียนแหละ แต่ว่า...ใกล้เลิกแล้วหละ"
"อ้าว....ไมอ่ะ ... คนน่ารักแบบแพม...จะทิ้งไปได้ไง"
"เค้าว่า แพม ยืดยาด ทำไรช้า บ่นแพมทุกทีเลย"
"เฮ้ย...ไม่ช้าหรอก ก็ปกตินี่นา มีก็ว่ายน้ำนี่แหละ ช้ามากกกก 5555"
แพมเอามือมาตีไหล่ผม ระหว่างที่เราคุยกันนั้น ผมไม่ได้ปล่อยมือของสาวน้อยเลย ผมนั่งชวนคุยเรื่อยเปื่อย เธอถามถึงเพื่อนผมที่มาส่งที่ญี่ปุ่น เธอเห็นผมกะซาย่า ผมบอกว่าเป็นเพื่อนรักกันสนิทกัน แต่ผมไม่เล่าว่าเราเป็นอะไรกัน บางเรื่องก็ขอเก็บไว้เพื่อบรรยากาศที่ดีต่อกันแบบนี้ ไม่นานนักเธอก็บอกว่าอยากกลับห้องแล้ว
"ตัวเหนียวเลยอ่ะพี่ก้อง ไปนั่งชายหาดมาแป๊บเดียว"
"อืมม ให้อาบน้ำให้มั๊ยล่ะ 555" เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ห้องติดกันด้วย ไม่น่าจะรอดนะ
แม่ให้มาดูแล จะจับเย็ดซะได้
ได้สาวน้อยอีกคนแล้ว
พรหมลิขิตชัดๆ
มีสาวใหม่ๆอีกแล้ว
ไปหาแฟนด้วย
ล่อลูกเพื่อนพ่ออีกแล้ว
เอาแล้วก้องเรา 2 แง่2 งามก็กินเรียบ
เอาแล้วๆๆๆ
Girl connecting door
ขอบคุณครับ
กลีวน้องจะโดนแล้วจะหัวใจวายจัง
เจอเหยื่อรายใหม่แล้ว
ระวังน้องจะช๊อคนะ
ตามต่อรอนานแต่รอนะครับ ขอบคุณครับ ::Angry:: ::DookDig:: ::DookDig::
ห้องติดกันด้วย ไม่น่าจะรอดนะ
เหนียวตัวเหมือนกันกับแพมเลยนะนายก้อง
เสน่ห์แรงจริงครับ
แต่คงเป็นเพราะเป็นคนดีไส่ใจคนรอบข้างเสมอด้วยแหละ สาวๆเลยชอบ
น่ารักอย่างนี้ต้องเก็บแต้มต่อแล้ว ก้อง
ตามที่สอนเสียวเด็กนอก
ต้องชมว่ามาได้อย่างเหมาะสม เพราะไม่เสียแรงที่กดเข้ามารอวันละหลายสิบรอบ ขอบใจมากครับ
ห้องติดกันมีประตูในห้องเปิดหากันได้ คงไม่รอดมือก้อง
ลูกสาวเพื่อนพ่อนะก้อง
ไม่เว้นเลยเหรอ
บังเอิญได้เมียเพิ่มอีกคน
น้องแพมหลงเสน่ห์แล้วแน่นอนงานนี้ เอ็นดูจัง
น้องแพมจะเป็นสาวอีกคนที่ก้องได้เปิดซิงหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆก้องคงฟันลูกเพื่อนพ่ออีกคน
หยอดเก่ง จัดเลยครับ
ก่อนแฟนตัวจริงจะมาเก็บสวๆให้หมดเลยนะ
สงสัยได้จัดกับคนใกล้ตัวอีกแล้ว
เปิดประตูห้องไว้จะได้ช่วยไปดูแลตอนดึกๆ
อยากถามว่าทำบุญด้วยอะไรมา...ไม่ขาดสายเลยจริงๆ
ได้จัดอีก1คน สบายตัวอีกแล้ว
::YehYeh::
เจอสาวน้อยหน้าใสเพิ่มมาอีกคนหนึ่งแล้วล่ะสิ น่าอิจฉาจัง
ขี้โรคแบบนี้เจอของใหญ่จะหายหรือจะตายนะ
นายก้องตีเนียนจะอาบน้ำให้สาวอีกแล้ว
คอลเลคชั่นใหม่อีกแน่
น้องแพมมาให้สนุกกันอีกแล้ว
พี่ก้องมาแนว หมาหยอกไก่ เดี๋ยวไก่เล่นด้วยจะเสียวนะ
จัดเพิ่มอีกคนไหม แต่ดูทรงแล้วไม่น่ารอดนะเนี่ย
ทำบุญด้วยอะไรมา
พี่ก้องจะได้หญิงอีกแล้ว ห้องติดกันด้วย ::DookDig:: ::DookDig::
รอตอนต่อนะครับ ขอบคุณครับ
ลูกพี่ก้อง ชอบชวนสาวอาบน้ำตลอดเลย
บังเอิญจริงๆ
น้องแพมชะตาชาดอีกคนแล้วว
เยื่อรายใหม่อีกแล้ว
ก้องนายจะเคลมทุกคนไม่ได้นะ อิจฉา
นั้นจะมีสาวเข้าชมรมของนายก้องอีกคนแล้วมั้ง
สาวแพมหมายเลข 22หรือ 23 นะ อ้างอิงจากต้อนสาวพม่า ที่ ก้องบอกคนที่22 งั้นแพม.ก็ 23 นี่ ก็ใกล้ 24คน แปดปี แล้ว ยังเหลืออีกคน แล้วก้องจะได้ แต่ ง กับ 3 สาว.ญีปุ่นไหม อะ น้องแพม ก็ ฟิว บุพเพสันนิวาส ด้วย เจอกันที่ต่างประเทศ กลับ มาไทย ก็เจอกันที่ต่างจังหวัด แล้ว ก็เป็นลูกเพื่อนพ่อแม่ อีก นีมัน พรหมลิขิต แถม ไปไหนกัน แบบ ฟิว แฟน เลย
แต่ งง เขาตำกนัก หัวหิน อยู่ตรงไหน หว่่า รู้จัก แต่เขาตะเกียบ เขาหินเหล็กไฟ
อย่าทำอะไรรุนแรงนะ น้องเค้าไม่ค่อยแข็งแรง
น่าจะเรียบร้อยนายก้องอีกคนแน่เลย
แหม เห็นก้องกับซาย่าที่ญี่ปุ่นด้วย ไม่มีฉากจูบลา ได้ยังไงหละ
ชวนอาบน้ำแล้วต่อไปก็รู้ๆกันอยู่ อยู่กับก้องสบายทุกคน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคนโพสต์ครับ
ก้องน่าจะได้อาบน้ำให้แพมไหม
ขี้โรคแบบนี้โดนของก้องจะตายมั้ย
โคตรอิจฉา
เหยื่อเปิดซิงรายใหม่มาแล้วนายก้อง
จัดน้องแพมหน่อยก้อง
จัดน้องแพมก่อนกลับแน่นานก้อง
คืนนี้น้องคงนอนไม่ได้ลับแน่ ::DookDig::
::HeyHey::น้องแพมก็ใช่ย่อยนะ วันเดียวเอง
ได้สาวๆอีกคนละนายก้อง
บรรยากาศเป็นใจก็ต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ
แหมช่างบะงเอิญหลายช๊อตจริงๆนะแล้วจะรอดไปได้ไหมเนี่ย
น้องดูใสๆจะจัดการไก้ลงคอหรอครับ หิหิ
ใส ๆ แบบนี้ เคยโดนเย็ดหรือยัง ก้องต้องพิสูจน์แล้ว
ได้เจ็ดเด็กมปลายซะด้วย
::Sobad::
ห้องใกล้กันแบบนี้ คงต้องยาวๆไป
::DookDig::
ไม่น่าจะรอด
สงสัยจะได้สาวอีกคน
บังเอิญเย็ด
ทำเบาๆนะครับ เดียวแม่น้องได้ยิน
ได้ลูกเพื่อนพ่อระวังโดนจับแต่งนะเออ นายก้อง
อาบน้ำสองรอบพอ
บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ คืนนี้พี่ก้องคงต้องเสียตัวอีกแน่ๆครับ
ก้องจัดดิ น้องแพมต้องโดน
นั้นแน่มีแหย่ไปด้วยแบบได้ก็ดีไม่ได้ก็ช่าง ::HeyHey::
น้องแพมคงอยากลองของแล้วแหละ
สนุกครับ
เนี้ยเราไปไหนก้อได้สาวไปเรื่อย
ลูกเพื่อนพ่อนะเข้าทางเลยอ่ะดินายก้องน้องเค้าเป็นโรคอะไรนะ
จัดสาวแพมคนใหม่ซะเลย
ดูแลน้องอย่างดี คืนนี้ท่าทางจะยาว
น้องคงมีใจแหละนายก้อง
อาบน้ำให้คงไม่รอดจากนายก้อง
แพมเอยมีเจ้าของเสียแล้วนายก้องก็ชอบจริงแฟนคนอืน
ดูแลน้องเต็มที่
เบานะครับก้อง เหมือนน้องจะไม่แข็งแรง
อิจฉาตาก้องเลย ได้เจอแต่คนน่ารักคนสวยตลอด
ขอบคุณครับ
จะรอดมือนายก้องไหมนะ
เหนื่อยจากญี่ปุ่นก็มาได้สาวที่หัวหินเลย คนอะไรเนี่ย
บรรยากาศเป็นใจ.
เล่นคนใกล้ตัวระวังยาวนะครับ
ก้องผู้มีโชคเรื่องหอย
มีใหม่อีกแล้ว สุดๆเลยครับ
มีโอกึไม่ได้ต้องหยอดตลอดเลยนายก้อง
น้องแพมเสร็จพี่ก้องแน่
ก้อง! ดวงนารีพิฆาต หรือพิฆาตนารีจริงๆ
จะใหญ่เกินไปมั้ยอ่ะ
::Shy::อาบน้ำ ใส่ชุดอะไร
ไม่เหงาอีกแล้ว
สาวคนใหม่ของก้องน่าจะต้องถนอมหน่อย
โยนหินถามทาง..เผื่อเข้าทางนายก้อง..
มาลงแต่เช้าเชียวครับ
ได้สาวใหม่เพิ่มอีกคนล่ะ
อะไรจะบังเอิญ ขนาดนั้น เฮ้อ คงได้อีกแหละ พยายามเข้า
ได้เย็ดน้องเเพมลูกสาวเพื่อนพ่อซะด้วย
ได้เหยื่อมาใหม่อีกแล้วติดตามครับ
สงสารน้องโนะเลย เจบตั้งแต่ครั้งแรก
เสือมันย่อมเป็นเสือเห็นเหยื่อไม่ได้ ต้องวิ่งเข้าหา
นายนี่มันนักล่าโดยกำเนิดแท้ๆ ไอ่ก้อง
ลูกเพื่อนพ่ออีกคนแล้ว
ดวงสาวเยอะจริงๆนายก้อง
อยากดูสาวคนใหม่แล้ว
ดวงดีจริงๆ ทำความดีไว้บนเครื่อง คราวนี้ได้เสียวอีกแล้ว
::HoHo:: หรือจะเป็นสาวซิง คนที่23ของเจ้าก้อง ::Beggar::
ก้องได้จัดสาวๆอีกแล้ว
โอ้ย น่ารัก ฟีลโรแมนติกมากกะน้องแพมคนนี้
ดูทรงแล้วไม่น่ารอด หุๆ
ลูกเพื่อนพ่อนะนั่น ทำอะไรลงไป โดนจับแต่งงานแน่ ๆ งานนี้ ไม่ต้องลุ้นหาคนอื่นแล้ว
ปล่อยน้องแพมอยู่กับไอ้ก้องคงไม่แคล้วเสร็จเจ้าก้องแน่ 555
สาวๆมาไม่ขาดจริงๆนายก้อง ขอบคุณเรื่องสนุกๆครับ
อาบน้ำให้ยาวๆเลยคืนนี้นายก้อง
###ไงจบแล้วขอเรื่อง::แฟนกู:
ด้วยนะครับ:
แพมจะเสร็จชาคริตไหม
ได้แน่ๆแบบนี้ เป็นใจเหลือเกิน
สถานการณ์เป็นใจซะเหลือเกิน
น้องเค้าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เบาๆหน่อยนะก้อง...
อ่อยแบบนี้ มีเลือดสาด ขอบอก ฉีเคอะกำกับ
นายก้องคงจะไม่ได้อาบน้ำให้อย่างเดียวเป็นแน่
ไม่รอดเสือก้องถนัดนักกับสาวๆแล้วจะติดใจ
บังเอิญมากๆ จัดไป แพมน่าจะชะตาขาดล่ะวันนี้
ฝากดูก็ดูจนได้...
สาวใหม่มาอีกคนแล้ว
::HeyHey::จัดไปสักดอก
น้องแพม มาอีก 1 จะจบแบบไหนนี่ครับ
เป็นห่วงน้องแพม น้องเค้าไม่สบายอยู่นะ
น่านไงเข้าเรื่องจนได้
น้องซาย่า นี่สุดๆๆจริงใจกว้างมากๆๆ
ได้เก็บแต้มอีกคนนึงแล้วสิ
น้องแพมจะรอดไหมนี่
ได้น้องใหม่
ได้อีกแล้ว
บังเอิญจังเลย
บังเอิญได้เจอกันจนมีอะไรกัน
ห้องติดกันแบบนี้เย็ดสบายเลย
มีสาวมาให้จัดอีกแล้วสิเนี่ย มีมาเรื่อยๆเลยนะนายก้อง
พี่ก้องจะเปิดซิงอีกแล้วเบาๆนะพี่
สาวน้อยอยากลองแน่ แบบนี้ ผมลุ้นนะขอให้ไปตอ อิฉาเลย รูปหล่อพ่อรวย สาวสวยชอบ
ยังไงก็เบาๆหน่อยนะก้อง น้องยิ่งไม่ค่อยแข็งแรง เดี๋ยวจะช๊อคตายซะก่อน
มีส่วน มาไม่ขาดเลย ห่องติดกันอีกตังหาก
ขอเป็นแฟนเพิ่มอีกคน
ก้องเจอสาวไม่ได้เลยนะ.
ชะตาจะขาดแล้วยังไม่รู้ตัวน้องแพม
มาตามต่อว่าน้องแพมจะเจออะไรบ้าง
น้องแพม สุดยวดไปเลย ลูกเพื่อนพ่อ สบายละก้อง
โชคดีจัง ได้น้องแพมอีกเเล้ว
สาวใหม่ของนายก้องช่างบังเอิญจริงๆ
โน๊ะไม่มีบทในเรื่องเลยเร่อะ สงสัยค่าตัวแพง บทเลยออกมาฉากเดียว
มีสาวๆมาไม่ขาดเลย
น้องเค้าจะรับขนาดของก้องได้ไหมนิยิ่งมีโรคประจำตัวด้วย
น้องแพมน่ารักขนาดนี้น่าจะไม่รอดมือพี่ก้องไปได้ ว่าแต่น้องแพมมีโรคประจำตัวอะไรนะ ดูเหมือนจะมีอาการที่น่าเป็นห่วงมากนะ
ความที่เป็นญาติกันน่ะห่าง ๆ แต่ความเป็นเพื่อนกันนั้นใกล้ชิดสนิทสนมกันได้ง่ายกว่าเยอะเลย แพมมีแฟนแล้ว น่าจะพอรับรู้อะไรได้มากแล้วนะ
เอาน้องแพมนี่ น่าจะได้แต่งนะซะหละมั้ง
แพมโดนแน่ๆ ไม่รอด
ไม่ได้แค่อาบแน่นอน
ก้องหาเรื่องอีกแล้ววว
สาวแพมน่าจะไม่รอด แต่ว่าน้องเขาจะป่วยอยู่แล้วเจอ ชุดใหญ่พี่ก้องไป จะได้ไป รพ หรือเปล่าเนี่ย
ระวังนะเว้ย ขืนจิ้มเข้าไปเป็นเรื่องแน่ๆ ลูกสาวเพื่อนพ่อซะด้วย
ได้เสียบอีกคนแน่ๆจะรอดไหมนะเสียบหลายน้ำแน่ๆ
น้องเขาเป้นโรคหัวใจไหมนี่ อาการอาเจียนง่ายๆ นี่ไม่น่าจะใช่นะ นายก้องละมุนๆ กับน้องเขาหน่อยแล้วกัน
สาวน้อยอย่าแหย่เสือซิ
แหมก้องหยอดเผื่อได้เลยนะ
แล้วน้องแพมจะแอบชอบเข้าเสียแล้ว
ถ้าจะทำน้องเค้า คนนี้ก็เบาๆ นะนายก้อง
เปิดตัวสาวคนไหม่แล้ว งานเสร้จแน่ห้องติดกัน
บังเอิญแบบนี้มีเหนื่อยอีกแล้ว
ขอบคุณครับ
ไม่โลกกลมก็โคตรจะพรมลิขิตละ มาเจอลูกเพื่อนพ่อแบบนี้
มาเหยื่อมาให้กินตลอดเลย
เปลี่ยนจากสาวใหญ่เป็นสาวน้อยแล้ว
ขอบคุณมากครับ น้องแพม ลูกของเพื่อนพ่อ นายก้องรู้จักพ่อแต่ไม่รู้จักลูก อีกหน่อยคงได้รู้ลึกๆแน่ครับ
บังเอิญจริง ได้คนใหม่อย่างรวดเร็ว น่าจะซิงอีก
ลูกสาวเพื่อนพ่อ แบบนี้เข้าทางพ่อกับแม่เลยสิ ว่าแต่สรุปแพมเป็นโรคอะไรนี่ คงไม่ใช่โรคลิ้นหัวใจรั่วน่ะ
จะครบตามจำนวนที่ลงไว้แล้วนะ
มีสาวใหม่เข้ามาตลอด
อย่างนี้ต้องจัด
กินใกล้ตัวเกินระวังโดนจับแต่งนะ
ช่างเป็นความบังเอิญที่ดีอะไรเยี่ยงนี้
คนอะไรดวงจะบังเอิญได้ขนาดนั้น
บังเอิญได้สาวเพิ่มอีก1 5555
มีมาใหม่อีกคนแล้ว
ก้องจัดใครครับ
บังเอิญได้เก็บเพิ่มอีก1คนนะซิครับ
บรรยากาศในงานริมทะเล พี่น้อง ร่วมสมาคม พ่อแม่รู้จักกัน ทางสะดวกน่ะครับ อีกอย่างแพมเริ่มเกริ่นนำเเล้ว แบบนี้ ใกล้บ่ะสิครับ
น้องแพมสุดยอดเลยลูกเพื่อนพ่อสบายก้องเลย
แพมไมนานรอดเจอพ่อก้องกนะเจียวเลี่ยมทอง
แพมจะไหวหรือเปล่า
สงสัยคืนนี้จะมีลุ้นซะแล้ว แต่แน่ใจหรือป่าวลูกเพื่อนพ่อนะเว้ย
เรียร้อยแน่นอน
น้องน่ารักขนาดนี้จะอดใจไว้เหรอ
ใจเย็นๆ ลูกสาวเพื่อนพ่อนะว้อยยย
เป็นบุพเพสันนิวาสเลย ครับ
น้องแพมจะรอดจากก้องไหม
บังเอิญแบบนี้ก็เหนื่อยสิคร้าบ
::Glad:: ดวงจะดีไปไหนเนี้ย ท่านก้อง
ตามม
โชคดีจังครับ
ท่องไว้ ลูกสาวเพื่อนพ่อ
จะเพิ่มสาวอีกแล้ว
นาบก้องนี่ไม่ยอมพลาดเลย ลูกเพื่อนป๊านี่หลบหน้ากันยาก ระวังเจอวิบากครับ
ฉีดยาเข็มหนังรักษาทุกโรค
ยกเว้นโรคท้องป่อง
น้องเขาขี้โรคน่ะระวังหน่อย
ดาวนารึไม่มีตกเลยจริงๆ
ไมน่ารอดแล้ว
พ่อแม่รู้จะเลิกคบกันนะก้อง
ขอบคุณครับท่าน
น้องแพมมาแนวหวานแหววอีกแล้ว
ดูทรงแล้วคงไม่ค่อยแข็งแรงจริงๆ
จะรับพี่ก้องไหวรึป่าวเนี่ย
โอวแพมสาวใหม่ ไม่ค่อยสบายด้วย จะรอดไหมเนี้ย สงสัยมีสลบ
แต่ตตอนี้ก็กุ๊กกิ๊กดี อารมณ์แบบจีบสาวใหม่ๆ
น้องไม่ค่อยสบายต้องจับฉีดยาแล้วล่ะแบบนี้
น้องแพมท่าจะอยากลองก้องน้อย ป่วยๆอย่างนี้จะไหวไหมเนี่ย..
จะโดนคลุมถุงชน ไหม
เจอสาวขี้โรคเข้าไประวังเขาช็อคตายคาท่อนเอ็นนะนายก้อง
น้องแพมคงหลงพี่ก้องเข้ามาอีกคนแน่ๆ
ท่าทางสาวน้อยจะเป็นใจ เก็บแต้มได้อีกหนึ่ง
สงสัยสาวแพมจะโดนบักใหญ่นายก้องทะลวงแน่เลย
จะฉีดยารักษาโรคให้น้องเค้ารึเปล่าก้อง
ระวังน้องจะช็อกนะ ไม่รู้โรคอะไร
สงสัยคืนนี้แพมจะไม่รอดแน่ๆ
พี่ก้อง จะได้เปิดซิงอีกแล้ว จัดไปอย่าให้เสีย น่ารักแบบแพมด้วย
สาวเยอะจริงไปพ่อหนุ่ม
ไม่น่ารอด
เธอคงตอบตกลง แล้วให้กล่อมนอนด้วย
คืนนี้มีแน่นอนขนาดนี้แล้ว ::HeyHey:: ::HeyHey::
จัดตอนนี้ น้องไม่สบายจะโดนจับได้นะ
จะได้สาวเพิ่มอีกคนแล้วสิ
งานนี้จะแค่อาบน้ำอย่างเดียวจริงๆเหรอ น้องไม่ค่อยสบายต้องฉีดยาช่วยซะแล้ว
แล้วก็บ้าจีให้อาบน้ำให้ปะเนี้น
เป็นคนรู้จักใกล้ๆตัวระวังจะมองหน้ากันไม่ติดถ้าไม่จริงจัง
อยากให้เล่า ตอนไปญี่ปุ่น แบบละเอียดเลยครับ
แต่เข้าใจว่าข้ามมา เป็นก้องได้สาวเพิ่ม
เดี๋ยวแพมช็อคนะ ถ้าทำไรอ่ะ
แม่ให้ดูแลน้องแพมแต่นายก้องจะชวนน้องอาบเสียแล้ว..แล้วน้องแพมป่วยเป็นอะไร
เดี๋ยวนะ จัดกับแฟนและผองเพื่อนมาหลัดๆ
เจอน้องใหม่ เอาอีกแระ
อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
บุพเพอาลาวาด ละครับ งี้
ลูกเพื่อนพ่อนะเว้นหน่อยมั้ย
ได้ที่ลงหละวันนี้
เรียบร้อย เสร็จนายก้องไปอีกหนึ่ง
หายเสียดายโอ๋ยัง...^^
ไม่น่ารอดน้า หารบีแน่นอน
น้องก้องเล่นลูกสาวเพื่อนพ่ออีกเระ
น้องเค้าไม่สบายอยู่ อย่ากระทุ้งจนน้องเค้าเดินไม่ไหวนะ ก้องคุง
ลูกสาวเพื่อนพ่อจะหนียากนะ แต่เที่ยวหลายวันก็น่าจะจัดไปหลายวัน
น้องแพมมาแล้ว
โน๊ะน่ามีบทมากกว่านี้อ่ะ
ยินดีต้อนรับนางเอกคนต่อไป
มีสาวมาเพิ่มอีกแล้ว...
หยอดเก่งงงง...ระวังสาวขี้โรคข่าดใจตายคาตักเด้อ
จะเก็บแต้มเด็กมัธยมเหรอก้อง สงสารน้องเขานะ ปล่อยให้น้องได้มีอนาคตบ้างเถอะ พ่อคนดีย์ ::Evil::
บักก้องมันเอาอีกแล้ว
น้องเค้าไม่สบายนะ ดูแลดีๆ
เปิดซิงคนที่ 23 มาแล้ว
คำถามแลบนี้ มียาวแน่ๆ
ลุ้นต่อตอนหน้า อิอิ
ลูกเพื่อนพ่อนะนายก้อง
ก้องจัดหนักๆกะน้องแพมเลย เผื่อจะหายจากการเปนขี้โรค5555
น้องแพม ยังไม่รู้จักเสือซะแล้ว
ขุนแผน+กามร์เทพแผลงสรซะละมั้งครับ
หมาหยอกไก่แล้วก็จบที่หมากินตับไก่
อาบน้ำให้ มันจะเหลือหรือ ::Angry:: ::Angry:: ::Angry:: ::Angry:: ::Angry::
น้องน้ารักพี่ก็ชอบเอา ::DookDig::
แป๊บเดียวเดี่ยวก็ได้เอา
ได้เมียเพิ่มอีกละ
ได้ของใหม่อีกแล้ว
เสร็จแน่ไม่น่ารอด
สาวไหนอยู่ใกล้ๆก็ไม่เหลือเป็นหนุ่มอบอุ่นก็งี้แหละ
::Elder:: น้องแพมน่ารัก
โอกาสเป็นใจขนาดนี้น้องแพมไม่รอดแน่นอน
อาบด้วยเลย ก้อง
จะได้อาบน้ำมั้ยเนี่ย
กวาดเข้าฮาเร็มอีกคคนึง...
น้องแพมชอบพี่ก้องแล้วแบบนี้
อย่าทำร้ายน้องนะ
อย่างน้อยก็แค่เบาหวาน ไม่ใช่โรคหัวใจ โดนหนักๆได้ เป็นเบาหวานโดนเยแล้วไม่ตายครับ 55555
ขุนแผน2023ชัดๆ เพิ่งปิดจ๊อบที่ญี่ปุ่น จะมาเปิดจ๊อบใหม่อีกแล้ว
ไม่น่ารอดจากก้อง
จะเลิกกับแฟนก้อเพราะพี่ก้องนี่แหละ
สาวแพมเสร็จพี่ก้องแน่ๆ แต่ว่าป่วยแบบนี้จะรับพี่ก้องไหวเหรอ
เปิดช่องมาขนาดนี้ ต้องไปต่อให้สุดทางละ
ไม่น่าจะรอดแล้วสินะ . . .
ให้อาบให้ไหม
น้องแพมป่วยเป็นอะไร
จัดทุกคนที่เข้ามา
แพมคงไม่รอดละ
ไอ้กอง มึงเหี้ยมาก แพมอย่าไปหลงมันนะ
ชีวิตดีมากไปเลย
จัดให้จบให้เรื่องบังเอิญเป็นเรื่องจริง
ขึ้โรคก็ต้องจับฉีดยา แล้วก็ต้องฉีดบ่อยๆถึงจะหาย
ถ้าได้น้องแพมนี่ก็คนที่23แล้ว ใกล้จบแล้วจริงๆซิเนี้ย
น้องแพมจะไหวมั้ย
น้องใสๆจะไหวไหมนะ
ช่างนี้มีเรื่องบังเอิญแบบเสียวๆบ่อยนะคับ เอาซะ คนอ่านอิจฉาเลย
ได้สาสคนใหม่อีกละ แถมลูกลุงอีก
แอบเสียดาย พูดถึงสาวญี่ปุ่นนิดเดียว
มีเหยื่อมาอีกละ
จบมั้ยงานนี้ครับ
น้องแพมน่ารักจริงๆ
กลับไปกินซูชิอีกแล้ว น่าอิจฉามาก
ก็จัดไปให้หายสงสัยสิครับ
แค่อาบน้ำอย่างเดียวนะ เดวน้องจะติดใจนะครับ
::Elder::ลูกลุงเพื่อนพ่อ เหนื่อยก็ยังไหว
มีสาวน้อยเข้ามาอยู่เรี่อยๆ ดีจริง
เปิดตัวละครใหม่ มาแบบน่ารักๆสดใสด้วน
จะอาบน้ำให้กันระวังก้องเอาน้ำควยอาบนะแพม
ดูเหมือนโอกาสเปิดนะกะน้องแพมคนนี้ เสร็จโจร555
บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ คืนนี้น้องแพมคงโดนแน่ๆะ
เจ้าชู้ประตูดินจิงๆเลยนะ เจ้าก้อง
ใกล้จะจบแล้ว
เรียบร้อยอีกคนแน่
พี่ก้อง เบาๆนะ .. น้องแพมเค้าไม่สบายอยู่นะ ว่าแต่ คงจะต้องฉีดยาสักเข็มสองเข็ม เผื่ออาการจะดีขึ้น .. มั๊ง หรือว่าทรุดลงหว่า
ได้สาวน้อยอีกคนแล้ว
สงสัยน้องแำมไม่น่ารอดละแบบนี้
ห้องติดกันด้วย ไม่น่าจะรอดนะ
สงสัยนายก้องจะได้สาวอีกคนแน่นอน
ไปให้สุด หยุดที่หัวแตก ::Beggar::
ไม่ค่อยแข็งแรง ว่าแต่กี่ครั้งดี
ลูกเพื่อนพ่อนะใจเย็นๆ
ดูจากอาการ น้ำตาลต่ำชัว จะได้สาวรุ่นเดียวกันอีกแล้ว น่าอิจฉา
รออ่านน้องก้อง
พี่ก็มีเหยื่อมาให้เชือดอยู่เรื่อยๆ เลยเนาะ
เจ้าชู้ขนาดนี้ ทำร้องว่าอกหัก
สาวคนที่ 23 น่ารักไม่เบา
น้องเขาจะไหวมั้ย ไม่งั้นมันจะเหมือนตอนภาคแรก ๆ อะสิ โดนจนสงสารสาว ๆ
โอ๊ย...อิจฉา...
บวกอีกหนึ่ง
คนที่รองสุดท้ายแล้วม๊าง น้องแพม
ใกล้ขนาดนี้ไม่น่ารอด
น้องแพลมโดนแน่
น่ารักแบบนี้ ต้องจัดหนักๆให้ร้องครวญครางเลยครับ
นายก้องงานจะงอกมีเพิ่มอีก น่ๆ
ระวังน้องแพมเสียวจนหัวใจวายนะ
จะสอยน้องแพมล่ะสิ
พี่ก้องดูแลน้องอย่างดีความเสียวอยู่แค่เอื้อม
ไม่พลาดงานนี้แน่นอน
ชีวิตดี้ดีมีมาให้กินตลอด
น้องแพมเสร็จแน่
สบายแระ ไม่น่าเบื่อแล้ว
มาอีกคนแล้ว
โอ้ทะเลแสนงาม
ขออาบน้ำอุ่นนะ น้ำเย็นมันหนาวว
คิดจะฟาดอีกคนแล้ว ไม่คิดจะเหลือไว้สักคนเหรอ
อ้าว เล่นครอบครัวเพื่อนคุณพ่อ ปลีกตัวยากนะ
เปิดตัวน้องคนใหม่
ได้สาวในสต๊อกเพิ่มแล้ว
ซิงสองคนติดไหมนายก้อง
นายก้องไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่นอน
มีดวงว่าโดนหนักแล้วละน้องแะมNo.23
น้องไม่ค่อยแข็งแรง ตายคา... ขึ้นมาจะทำไงเนี่ย
น้องเค้าป่วยอยู่ นายก้องอย่าทำน้องเค้าหนักนะ
ลูกลุงน่ะ
ของดีตลอดเลยนะก้อง
ftp:/ อีกหนึ่งสาวในคอลเลคชั่น
เรื่องบังเอิญหรือโชคดี
ส้มหล่นจากบนเครื่องเลยเนี่ย
อ่านๆไปไป ดูแล้วไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญนะเนี่ย
เสร็จแน่แพม
ยัยแพมไม่น่ารอด
น้องจะโดนแล้วจะหัวใจวายจัง
ผมว่าน้องแพมน่าจะเป็นโรคแบบน้ำตาลในเลือดต่ำอะไรทำนองนี้นะครับ แล้วถ้า.....เผลอได้จัดหนักกับนายก้อง จะไม่หัวใจวายคาเตียงเหรอครับเนี่ย
พี่ก้องจะสอนน้องแพมซะแล้ว
ไม่สบายบ่อยๆ นายก้องช่วยได้
ฉีดยาดีบ่อยๆ เดี๋ยวก็หาย
หัวเรื่องคน ท้ายอีกคนสุดยอดพี่
ต่อมหาเรื่องเข้าถึงสาวๆ มันทำงานไม่หยุดไม่หย่อนจริงๆ ใจคอทำด้วยอะไร
น้องแพมเด็กใหม่
ระวังน้องตายนะนายก้อง
อาบน้ำให้น้องเลย
แล้วแพมจะโดนเมือไนนี้
น้องแพมน่ารักจัง
อาบน้ำด้วยกันไม่นานเป็นเรื่อง
ไม่รอกร้องเเพมเอ้ยยยย สงสาร55
หมาหยอกไก่ ไวไฟกว่าขุนแผนอีกนะนี่
อยากบังเอินแบบนี้มั่งจัง
ทะลุห้องแน่นอน
มีมาให้เรื่อนๆเลยนะ
ก้องหยอกมุกชวนขึ้นห้องตลอด
นายก้องก็ไหลไปได้เรื่อยๆเลบนะ
ไม่ต้องสืบ ดูแนวแล้วไม่น่าจะรอด
น้องแพมชะตาหมีขาดแน่วันนี้
ถูหลังให้น้องเลย
น่าติดตามมากครับ
เปิดซิงน้องแพมโดยไม่บังเอิญแน่
::DayDream:: โชว์พลังผู้เขียนสิงร่างพระเอกเลย! ::DayDream::
::Shy:: ตั้ม!!! ::Shy::
มาแล้วคนต่อไป
น้องแพม โดนแน่ อิอิ
นายก้องของเราเปิดประเด็นใหม่อีกแล้ว
พี่ก้องไม่ธรรมดา
กินลูกเพื่อนพ่อ 55
เรียบร้อยน้องแพมไม่รอดแน่นอน บรรยากาศให้ขนาดนี้แล้ว
ไม่น่ารอด
สาวน้อยคนนี้ไม่น่ารอดจากก้องแน่
ไปไหนเก็เจอแต่สาวๆดวงผู้หญิงจริง
น่าจะไม่รอดเเน่นอย
พรหมลิขิตชัดๆ
ดูเหมือนจะเสร็จนายก้องอีกคนนะ
คงจะได้สาวคนที่22
เตรียมอาบน้ำให้เลย
::HeyHey:: บ๊ะแล้ว ไม่น่ารอด
สาวน่าจะเคยกับแฟนมาพอสมควร แบบนี้สานต่อไม่น่ายาก
บทสนทนาแบบนี้ได้เรื่องแล้ว ไม่พ้นคืนนี้แน่ๆ
ใกล้จบแล้ว เสียดายจัง
สถานการณ์เป็นใจมากๆ
มีสาวใหม่อีกแล้วๆ
::YehYeh::
สาวใหม่ต้องเข้าเเล้วละ
ได้ลูกสาวเพื่อนพ่ออีก
คอลเลกชั่นใหม่มาอีกแล้ว
ไปไหน ก็ได้ทุกที่ เลย
มีเหยื่อมาให้เชือดอีกแล้วนะ
...เข้าคอลเลคชั่นเพิ่ม...
ชะตาเอ็งจะขาดแล้วหนู
::HeyHey::
อ้าวน้องป่วย พี่ก้องพาฉีดยา แต่น้องจะหนักกว่าเดิมมั็ยนะ
::Shy::
ชอบมาก
บุพเพสันนิวาสให้เรามาเจอกัน
มาเจอสาวคนใหม่อีก ดวงนารี
thx.
บังเอิญเสร็จอีกคนเลย
อย่างนี้ไม่รอด
G
::Cold::
จะเป็นคนที่ 23 หรือเปล่าน้องแพม
☺️
น้องแพมจะเป็นคนที่23แล้วววว
::Oops::
55
เอาคนใกล้ชิดดีกว่า
ถ
::Glad::
ขอบคุณครับ
อยากรู้ป่วยยังไง
::Reader::
ครบเครื่องมากเรื่องนี้
ก้อง เบาๆนะ น้องแพมเค้าไม่สบายอยู่นะ ว่าแต่ คงจะต้องฉีดยาสักเข็มสองเข็ม เผื่ออาการจะดีขึ้น
เปิดซิงสาวอิมพอร์ตด้วย คนที่ 22 ไม่นามก็จะจบแล้วซิ
อาบน้ำด้วยกันบันเทิงแน่ๆ จัดไป
แพม แพม
แพมเจอทีเด็ดเข้าแล้ว
คนที่ 23
ลูกเพื่อนพ่อนะนั้น
มีสาวมาอีกคนแล้ว
ตอนที่แล้วก็เปิดซิงสาวไป ครั้งนี้ก็น่าจะได้สาวซิงอีกมั้ง
มีคนใหม่อีกแล้วรึ
สานต่อสัมพันธ์แบบเนียนๆ
รายต่อไป
ระวังจะดิ้นไม่หบุดนะกนุ่มนักรัด
บังเอิญ
ยังไม่อยากให้ถึง 24 เลย วนๆไปก่ินนั
ก้องได้เสียน้ำให้แพมอีกแล้ว หลายน้ำด้วย
จี้ดดดสุด
มีสาวหน้าใหม่อีกแล้ว ว่าแต่ซิงหรือไม่ละ
ขอบคุณครับ
เจอซนแตตลูกเพื่อนพ่อ
น้องจะตายคาเตียงไหมเนี่ย
คุณก้องก็มีเข้ามาเรื่อยๆ เลย เหนื่อยแย่ เลยครับ
เนื่อเรื่องสุดยอดเลยครับ
ได้อีกคนแล้ว เก่งจริงๆ
อย่าหลงคารมนะสาวน้อย
น้องแพมจะตายคาเตียงไหมหนอ
ขอบคุณครับ
คนที่ 23 สินะ ขี้โรคแบบนี้ต้องโดนฉีดยา
สุดยอด
แพม น้องเขาบอบบาง ขี้โรค จะไปฟาดเขา เดี๋ยวก็ตายคาหำเมิง พอดีไอ้ก้อง เอ้ยยย
::Reader::
น้องแพม คงไม่รอดตามระเบียบ
ก้งจัดไปแต่อาการแพมแปลกนะ
...
น้องแพมไม่น่ารอด โอกาสเปิดสุดๆ
สรุปแล้วเด็กสาวต่างด้าวเป็นใครก็ยังไม่รู้เรื่องเลย มาขโมยของดันโดนก้องเปิดซิงเอาเกือบตายแน่ะ
แล้วก็มีสาวน้อยคนใหม่จะมาให้ก้องเปิดซิงอีกแล้ว จะได้หรือไม่ได้ มาดูกัน
งานอาบน้ำให้ก็มา
ขอบคุณครับ
น้องแพมไม่น่ารอด
อาบน้ำชิลๆกันไป มั้งนะ
::YehYeh::
น้องแพมชะตาขาด
::DayDream::
::Confident::
::Glad::
::Glad::
::Cold:: ให้ดูแลไม่ใช่เย็ด
::Ahoo::
::Angry:: ไม่ได้พักเลย
เด็กกำลังห้าว
คืนนี้ดูแลน้องเค้าให้เต็มที่นะ
::WowWow::
พาไปอาบน้ำหรือว่าจะไปทำอย่างอื่น
มาอีกแล้ว
มีสาวใหม่เข้ามาอีกแล้วพระเอกเราขอบคุณครับ
::Ahoo::
อีกแล้วบักก้องระวังน้องเขาตาย
สงสารน้องเลย 5555
ได้น้องมาเพิ่มอีกคนแล้ว
::Beggar::
::Evil:: สนุกมากๆ
สงสารเด็กเลย
::Reader::
มาใหม่เรื่อยๆ
::Thankyou::
::DayDream::
::Suffocate::
::Thankyou::
น้องแพมคนสวย
::Thankyou::
จัดไปเลย
ใกล้หมดโควต้า 24 ละนะ
::YehYeh::
สาวน้อยอีกคนแล้ว
อย่ากวนพี่เค้านะ
มาเพิ่มอีกคนละ
good
ต่อ
น้องแพมนี่ ร้ายแค่ไหนกัน ขอพี่ก้องเช็คสภาพสิ
::Angry::
::Glad::
::Glad:: สุดๆ
Thank
ลุ้น
::ChuChu::
จะรอดรึเปล่าน่า
::Ahoo::
ไม่เคยขาดจริงๆเลย
ขอบคุณครับ
คืนนี้พี่ก้องต้องเสียตัวแน่ๆ
ชอบ
::HeyHey::
ขอบคุณครับ
::YarKK::
::Glad::
น่าจะมีสาวมาให้ประหลาดใจ
อาบน้ำให้น้องสาวซะหน่อย
::DookDig::
ขอบคุณครับ
::Ahoo::
เอาเลยเอาเลยๆ
ห้องติดกันด้วย ไม่น่าจะรอดนะ ::DookDig::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ กุมภาพันธ์ 08, 2023, 10:12:06 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง 12 บังเอิญ
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249713.0
--------------------------------------------------------------------------------------------
โนะหลับไปแล้ว หรืออาจสลบไปจากการสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับผม
ถ้ามันไม่ยากแบบนี้..ผมคงทำอะไรกับเธอต่อ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าอาจต้องห้ามเลือดเธอก่อน ผมปลุกโนะในอีกครึ่งชั่วโมง และให้เงินเด็กสาวไปห้าร้อย ก่อนจะลงไปซื้อยาและผ้าอนามัยมาให้ และพาเด็กสาวลงไปส่ง ผมพยายามถามเรื่องโนะจากไอ้แจ๊บ แต่ไอ้แจ็บบอกว่าไม่เคยเห็น ไม่มี ไม่รู้จัก ผมไม่เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้แจ๊บฟัง ผมคิดว่าเธอคงไม่กล้ามาหอนั่นอีกต่อไป ไอ้แจ๊บบอกแค่ว่าคนที่มาทำความสะอาดเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง คงไม่ใช่โนะแล้ว...
..................................................................
ผมสอบปี 1 เทอมแรกด้วยความยากลำบาก สงสัยจัง...เวลาเรียนมหาลัย ทำไมมันเรียนง่ายแต่สอบยากนัก แน่นอน...พอปิดเทอมมาถึง ผมก็ไปญี่ปุ่นทันที นี่ก็เป็นปีที่สองแล้วที่ผมได้รู้จักกับสามพี่น้องซาย่า เอมี่ และมิซ่า ผมยังหลงใหลซาย่าอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ตอนนี้..ซาย่าคือคนที่ใช่สำหรับผมมากที่สุด
"ซาย่า ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว เอมี่ กะมิซ่าจะทำยังไง"
แฟนของผมยิ้มและจูบผมครั้งนึงก่อนตอบ
"ก้องคุงต้องถามเอมี่กะมิซ่าเองนะ ซาย่าว่าเอมี่และมิซ่าก็คงรักก้องคุงเหมือนกัน ซาย่าไม่ว่าอะไรถ้าก้องคุงอยากมีเอมี่กะมิซ่าเป็นภรรยาด้วย แต่ซาย่าว่าพ่อแม่ของพวกเราไม่น่าจะยินดี"
แค่คำตอบก็กินขาดแล้วครับ ซาย่าไม่ได้หึงหวงผมเลย เธอยินดีให้ผมมีภรรยาได้ 3 คน แค่กลัวว่าพ่อแม่ของทั้งสองบ้านจะไม่พอใจ แบบเนี้ย...หาได้ที่ไหนอีก ส่วนเอมี่และมิซ่าก็มีโอกาสมาคุยกะผมในหลายคืนในครั้งนี้ แค่ 10 วันเท่านั้น ผมมีสัมพันธ์กะสามสาวมากกว่าที่ผมใช้เวลากะหญิงอื่นทั้งเทอม ซาย่าเปรยๆมาว่า ใกล้จะเรียนจบแล้ว อยากต่อโทเมืองไทย ให้ผมลองหาที่ดู ถ้าโอเค เธอจะขอพ่อแม่มาเรียนที่เมืองไทย... นั่นนับเป็นข่าวดีที่เกินความคาดหมายของผมอย่างมาก ผมลาสามสาวกลับเมืองไทยด้วยความอาลัยอาวรณ์ทุกครั้ง....
...............................................................................................
ผมขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพด้วยความเซ็งสุดๆ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ยิ่งรอบนี้ผมมาเช็คอินช้าเพราะมัวแต่อาลัยอาวรณ์ซาย่าและน้องๆ ผมได้ที่นั่ง 38C ริมทางเดิน เครื่องจะออกจากโอซาก้าตอนเที่ยงคืนครึ่ง ผมนั่งประจำที่เรียบร้อย สักครู่ก็มีสาววัยรุ่นหน้าตาดีเชียว ตัวเล็กหน่อย อายุอานามน่าจะประมาณผม เดินทางมาคนเดียว กับ handbag ที่ไม่น่าจะเรียกว่า handbag เท่าไหร่ มันใหญ่จัง เธอเดินเข้ามาเป็นคนท้ายๆแล้ว ท่าทางเธอดูเงอะงะ จนเธอเจอที่นั่งของเธอ 37D เยื้องผมไปข้างหน้า 1 ที่ ริมทางเดินเหมือนกัน สาวคนนั้นพยายามเอากระเป๋าขึ้นไปวางข้างบนแต่มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน ผมมองด้วยตาแล้วมันต้องหล่นลงมาใส่หัวใครแน่ๆ ด้วยความเป็นมนุษย์นิสัยดี ผมลุกขึ้น
"May I help you?" (ผมช่วยนะ)
เธอบอกขอบคุณผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมยกขึ้นใส่ช่องให้เธอ มันหนักจริงๆ เค้าให้ 7 โล ผมว่าต้องมีราวๆ 10 โล แต่เอาเหอะ เธอหันหน้ามายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนลงไปนั่งที่ 37D ระหว่างเดินทางผมพยายามสังเกตว่าเธอเป็นญี่ปุ่นหรือคนไทย ผมว่าเธอน่าจะเป็นคนไทย ไม่น่าเป็นญี่ปุ่นเพราะตอนแอร์ญี่ปุ่นมาถามเครื่องดื่มเป็นภาษาญี่ปุ่น เธอตอบไปเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ได้ใช้ภาษาญี่ปุ่น แต่มันก็ยังไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นคนไทย ผมกินยาช่วยให้หลับง่ายที่ซาย่าที่รักให้ผมมา แล้วผมก็ไม่ทำอะไรอีกนอกจาก....นอน
ผมตื่นเนื่องจากแอร์เปิดไฟปลุกพร้อมเสิร์ฟอาหารเช้า อย่างแรกเลยคือมองไปที่เก้าอี้ 37D สาวคนนั้นตื่นแล้ว แต่ดูท่าทางเธออิดโรยจัง แอร์เริ่มเสิร์ฟอาหารแต่เธอไม่กิน สักครู่เธอลุกจากโต๊ะพรวดพราดไปที่ห้องน้ำพร้อมถุงอ้วก และเธอก็อ้วกเป็นการใหญ่ แอร์ญี่ปุ่นมาช่วยกันเอาน้ำเอาผ้ามาให้เช็ดหน้า สงสัยคงจะเมาเครื่องบิน ผมจัดการอาหารเข้าเสร็จก็เดินไปห้องน้ำและแวะไปถาม
"Are you OK?" (สบายดีมั๊ย)
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เอ้อ I am OK"
"ผมคนไทยครับ เมาเครื่องเหรอครับ"
"เมาเครื่องเสมอค่ะ หายใจไม่ค่อยออกค่ะ แต่โอเคแล้วค่ะตอนนี้"
"เค้าว่ากินขนมปังกรอบจะช่วยได้นะครับ เอามั๊ยครับเดี๋ยวเอามาให้"
เธอพยักหน้า ผมเลยไปหยิบเป้เอาขนมปังกรอบที่ซาย่าใส่มาไปให้เธอ เธอรับไว้แล้วขอบคุณผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้เริ่มบทสนทนาอีก สัญญาณรัดเข็มขัดก็ติดขึ้น และขอให้เตรียมตัว กำลังจะถึงกรุงเทพแล้ว ผมนั่งดูเธอจากที่นั่งผม เธอกินอย่างหิว ผมเข้าใจว่าเธอคงอาเจียนจนหมดสิ้นทุกอย่างและอ่อนเพลียมาก พอเครื่องจอด ผมยกกระเป๋าลงมาให้เธอก่อน ส่วนแอร์ก็พยายามให้สาวน้อยคนนี้ออกไปก่อนใครๆ เพื่อไปห้องปฐมพยาบาล
แล้วผมก็ลืมถามชื่อเธอ... เธอก็คงเป็นเพื่อนเดินทางอีกคนของผมที่เราคงไม่ได้เจอกันอีก....
...........................................................
ไอ้โก๋กะเก๋มารับผมที่สนามบินตามคำบัญชาของผม แต่พอสองเท้าผมแตะประตูบ้านที่ชลบุรี ป๊ากับแม่ก็เข้าปราดมาหาทันที
"ก้องเร็วๆ โอ๊ย...ยังลุ้นเนี่ยจะมาทันหรือเปล่า ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเก็บเสื้อผ้าไปกะป๊ากะแม่นะ มีสัมมนาสมาคมค้าวัสดุที่หัวหิน ป๊าขี้เกียจขับรถไป ก้องขับให้ป๊ากะแม่นะ ไปเลยวันนี้ ออกสิบโมงเลยนะ...เดินทาง"
ผมไม่มีเวลาพัก...มาถึงก็ไปเลย ผมนึกถึงความเซ็งที่จะเกิดขึ้นในสามวันสามคืนข้างหน้า กะว่าจะมาหาเก๋ซะหน่อย..แต่คงไม่มีโอกาสแล้ว สิบโมงผมขับบีเอ็มซีรีส์ 5 คันใหม่ของแม่ไป เรามาถึงหัวหินก็เข้าโรงแรมเครือต่างประเทศอย่างแพงตอนเกือบบ่ายสอง ผมมีหน้าที่ทำทุกอย่าง ตั้งแต่ยกกระเป๋าจนถึงเดินไปเช็คอิน ป๊ากะแม่นั่งดื่มเวลคัมดริ๊งค์อย่างสบายใจ ปล่อยให้ลูกชายคนเดียวจัดการไป ระหว่างรอเวลาเช็คอินนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงที่คล้ายกับน้องที่อยู่ที่นั่ง 37D เธอนั่งเล่นมือถืออยู่ที่ล้อบบี้ ผมถึงกับเพ่งดูอย่างช้าๆ ว่าเป็นเธอหรือว่าผมจำผิด เป็นเธอจริงๆด้วย เธอนั่งเล่นมือถือก็เลยยังไม่เห็นผม ผมดูอีกทีให้ชัดๆ ใช่แน่ๆ อย่างน้อยเป้ที่เธอสะพายและตุ๊กตา HELLO KITTY ที่เป้ของเธอไม่ผิดแน่นอน
ไม่นานนักเจ้าหน้าที่โรงแรมเช็คอินให้เรียบร้อยแล้ว
"ขอคืนบัตรประชาชนนะคะ"
"เอ่อ....พี่ครับ เป็นไปได้มั๊ยครับที่จะขอห้องห่างๆ พ่อแม่ผมหน่อย อยู่ใกล้พ่อแม่ ผมต้องโดนใช้งานทั้งวันแน่ๆเลยครับ ผมจะนอนเงียบๆคับ"
พี่ที่เช็คอินยิ้มให้ผม...
"ได้คะ เอาคนละชั้นนะคะ สักครู่นะคะ.... นี่นะคะ ของคุณพ่อ...พูลวิลล่าซีวิวนะคะ ห้อง 6104 ส่วนของคุณตึกเดียวกันเดินขึ้นมานะคะ 6205 นะคะ เดี๋ยวให้เจ้าหน้าที่มาช่วยยกกระเป๋าไปส่งนะคะ"
"เอ่อออ...พี่ครับ ครอบครัวนั้น อยู่ห้องไหนอ่ะครับ" ผมชี้ไปที่น้อง 37D คนนั้น เจ้าหน้าที่ยิ้มและตอบผมว่า
"ต้องขอโทษนะคะ ทางโรงแรมให้ข้อมูลห้องพักแขกอื่นไม่ได้ค่ะ แต่ทราบแค่ว่ามางานสมาคมค้าวัสดุเหมือนกันค่ะ"
ผมพยักหน้าเข้าใจ และถือกุญแจเดินออกมา พาพ่อและแม่ไปเข้าห้อง ส่วนผมก็กำลังจะเดินไปห้องของผม ป๊าผมโวยวายมากเนื่องจากผมกระเด็นไปอยู่อีกชั้นนึงได้ยังไง ทั้งที่ป๊าจองให้มาอยู่ติดกัน ผมกะแม่บอกว่าไม่เป็นไร แม่ถามเบอร์ห้องแล้วก็ขอกุญแจรถ ส่วนผมจะไปทำไรไปเลย ผมเดินขึ้นมาบนห้องและก็เห็นน้องคนนั้นก็เดินลากกระเป๋าขึ้นมาที่ชั้นผมเพียงคนเดียว ผมยืนดูเธอ เธอยังไม่สังเกตผมเพราะก้มหน้าดูแต่มือถือ เธอล้วงกระเป๋าหยิบการ์ดแล้ว เข้าห้องเพียงคนเดียว แต่ว่า....ห้องเธอติดกะผมเลย เธออยู่ 6206 ผมยิ้มด้วยความดีใจ
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ" ผมโทรไปห้อง 6206 ปลายทางคงช้อคและงงว่าผมคือใคร
"เอ่ออ ขอโทษค่ะ นี่ห้อง 6206 ค่ะ"
"ใช่ครับ ผมถึงโทรมาครับ ผมก้องนะครับ หายเมาเครื่องบินหรือยังครับ"
"อ้า... เอ่อ.. คุณคือ....??"
"ใช่ครับ ผมคือคนนั้นแหละครับ เดี๋ยวผมเดินไปหานะครับ"
ผมสำรวจห้องแล้วก็เห็นว่าห้องผมเป็นห้องที่เชื่อมต่อกับ 6206 ด้วย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ผมเข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็เดินออกไปเคาะประตูห้องข้างๆ และยืนรอที่หน้าห้อง ไม่นานนักเจ้าของห้องก็เปิดประตูแง้มๆมาดูหน้าผม
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ"
เธอเปิดประตูออก และเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอในแสงสว่างสดใส สาวน้อยเป็นคนน่ารักทีเดียว วันนั้นน่าจะเหนื่อยหรือเวียนหัวหรือเมาเครื่องบิน หน้าตาไม่สดใสเท่าตอนนี้ เธอรวบผมไว้ด้านหลังเพราะวันนี้ร้อนเหลือเกิน โชว์ลำคอสะอาดสวยงาม เธอใส่กางเกงขาสั้นสีแดงและเสื้อยืดสีขาว ผมว่าเธอเรียนอย่างมากสุดก็ ม 6 หรือ ปี 1 แบบผม
"อ๋อ...นึกออกแล้ว พี่คนนั้นน่ะเอง สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพมค่ะ"
"ไม่มีอะไรครับ ผมมาทักทายครับ พอดีตอนเช็คอินเห็นแพมนั่งอยู่ แล้วบังเอิญที่ห้องเราอยู่ติดกันด้วยครับ"
"ค่ะ พอดีคุณพ่อพามาค่ะ มาประชุมสมาคมอะไรเนี่ยค่ะ แพมไม่อยากมาหรอก...เหนื่อย เพิ่งลงมาจากเครื่องบิน"
"ไปทานกาแฟมั๊ย ได้คุยกัน ลงไปล้อบบี้นะ"
น้องแพม (น้องหรือเปล่าวะ) เดินลงมาพร้อมกันกับผม ตัวเธอไซร์เดียวกะกอหญ้าเลย แพมตั้งใจจะเลี้ยงน้ำผมที่ช่วยดูแลให้ช่วงที่เธออยู่บนเครื่องบิน เรามาที่พูลบาร์แทน แพมเล่าว่า เธอเรียน ม 6 ไปเยี่ยมพี่สาวเรียนสถาปัตย์ที่ญี่ปุ่น พี่สาวได้ทุนญี่ปุ่นไปเรียน และเธอก็เมาเครื่องบินประจำ แล้วแพมก็หยิบเอาขนมปังกรอบที่ผมให้ไว้ออกมาโชว์ว่า มันช่วยชีวิตเธอไว้ ผมเองก็เล่าประวัติอันสั้นว่าผมไปญี่ปุ่นหาเพื่อน... สักครู่พ่อแม่แพมเดินลงมา และแวะเข้ามาทักทายลูก ผมเจอหน้าก็จำได้เลยคือลุงเดชนั่นเอง ลุงเดชเป็นเพื่อนป๊า อยู่ระยอง แต่ผมไม่เคยเจอครอบครัวลุงเดชเลย
"อ้าว....นายก้องนี่ มากันแล้วเหรอ โสภณไม่เห็นโทรมาบอกเลย"
"ป๊านอนมั๊งครับ เห็นบอกเหนื่อยๆ"
"นอนบ้าอะไรวะ ยังไม่แก่เลย ไหนๆ ห้องไหน เดี๋ยวลุงโทรไปปลุก อ้าวนี่...รู้จักยัยแพมได้ไงเนี่ย"
"กลับเครื่องบินลำเดียวกันครับ"
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย....
ตอนนี้บ่ายสามแล้ว แดดร้อนแสนสาหัส น้องแพมก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนห้อง ผมเองก็นอนพักงีบเอาแรงสักหน่อย แต่งีบของผมมันยาวมาก เกือบหกโมงครึ่งแม่ก็โทรมาตามให้ไปกินข้าว ซึ่งแน่นอน ผมต้องขับรถไปให้ เย็นนี้ผมได้ร่วมโต๊ะกะลุงเดชและน้องแพม ผู้ใหญ่สี่คนคุยกันปล่อยผมกะแพมนั่งเซ็ง ดีที่แพมเป็นเด็กน่ารักคุยเก่ง ข้าวเย็นวันนั้นก็เลิกเกือบสองทุ่มครึ่ง ผมยังต้องพาแม่ไปช้อปปิ้งที่ตลาดอีก ป๊ากะแม่ไม่ค่อยได้มาเที่ยวเท่าไหร่ พอมีโอกาสซื้อของจนผมคิดว่าถ้าผมกินคนเดียวคงตายแน่นอน แม่ให้เอาน้ำเสาวรสไปให้น้องแพมด้วย แล้วผมก็ชวนเธอลงไปนั่งคุยริมทะเล ผมนั่งคุยกะแพมยาวมากจนถึงเกือบเที่ยงคืน เธอน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ แพมน่ารักจัง ยิ่งรู้จักเธอก็น่ารักมากขึ้น
.................................................................
คืนนั้น ผมหลับแบบโคตรหลับ อาจจะเป็นความเหนื่อยล้าสะสม เพราะที่ญี่ปุ่นผมนอนน้อยมาก เนื่องจากภารกิจติดพันกะสามพี่น้อง ผมตื่นอย่างไม่อยากตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์จากแม่ แม่กะป๊าโทรมาปลุกให้ไปกินอาหารเช้า ผมดูนาฬิกา เฮ้ย..ไรเนี่ย 8 โมงแล้ว ผมเลยต้องลงไปกินข้าวคนเดียว ป๊าไปตีกอล์ฟกะลุงเดชแล้ว ส่วนแม่ไปช้อปปิ้ง ทิ้งผมโดยไม่สนใจว่าผมจะทำอะไร แต่วันนี้คงไม่น่าเบื่อนัก แพมมาชวนผมไปเที่ยว ด้วยความช่วยเหลือของพี่ที่เค้าท์เตอร์ ผมก็เช่ามอไซด์ได้คันนึง แพมนั่งหลังผม เราไปค่ายพระรามหกเที่ยวพระราชนิเวศน์กัน แดดวันนี้อย่างร้อนเลย ผมเดินไปก็คุยไป ผมก็สันดานไม่ดี...เวลาเดินกะผู้หญิงสองต่อสองแล้วมันอิน ผมก็กึ่งคุยกึ่งจีบแพมไปเรื่อย
"ยังไม่มีแฟนเหรอเนี่ย....แพมก็น่ารักออก ทำไมอ่ะ เอาแต่เรียนหนังสือเหรอ..."
"ไม่มีใครสนใจแพมหรอกค่ะ แพมขี้โรค..."
"ขี้โรค...โรคไร ก็เห็นปกติดีนี่นา"
"ไม่หรอกค่ะพี่ แพมไม่ค่อยสบายจริงๆ"
ผมยังงงว่าโรคอะไร ที่ผมเห็นเธอป่วยก็คงจะเพียงเมาเครื่องบิน แต่พอเที่ยวเสร็จกำลังจะออกมา แพมเกิดอาการอยากอาเจียนอีกแล้ว ผมพาเธอไปโคนต้นไม้แล้วก็อาเจียนออกมานิดหน่อย ผมตกใจมาก เมื่อเช้ายังสดใสไม่มีอาการอะไรเลย สงสัยเธอป่วยแน่ๆ แต่ก็ยังให้ผมพามาเที่ยว แพมเดินไปที่รถขายน้ำ ซื้อน้ำดื่มมา 1 ขวดและซื้อโค้กมาให้ผม 1 กระป๋อง ผมหาต้นไม้ร่มๆ นั่งลง แพมดื่มน้ำและผมเองก็เปิดกระป๋องเทโค้กใส่ปาก โคตรร้อนขนาดนี้ได้น้ำซ่าก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมา ผมหันมาทางแพม เธอเหงื่อแตกแต็มหน้า ผมล้วงไปเอาผ้าในเป้ผมมาเช็ดหน้าให้
"พี่ก้อง...เอ่อ..แพมขอกินด้วยได้มั๊ย..."
"เฮ้ย จะดีเหรอ พี่กินไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ใหม่ดีกว่า"
"ไม่เอาอ่ะคะ แพมกินไม่หมด นะๆ ขออึกนึง"
ผมเอาผ้าเช็ดๆปากกระป๋องก่อนยื่นให้ แพมกรอกมันเข้าปากไม่ยั้ง และไม่นานนักมันก็หมด น้ำตาลมากมายในน้ำดำทำให้เธอหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากได้นั่งพักสักแป๊บ...
"เอ้า..ไปต่อยัง"
ผมลุกขึ้นยืนและยื่นมือให้เธอจับเพื่อดึงขึ้นมา แพมไม่ได้คิดอะไรมากมายเธอจับมือผมและโหนตัวยืนขึ้นมา แต่ผมกลับไม่ได้ปล่อยมือเธอ แพมพยายามดึงมือกลับผมถึงปล่อยมือ ผมพาแพมขึ้นเขาหินเหล็กไฟก่อน และลงมากินก๋วยเตี๋ยวก่อนพากลับไปโรงแรม
"เหนื่อยป่ะ คนเก่ง ดูหน้าอิดโรยจัง เดินไหวเป่าเนี่ย อยากอ้วกอีกมั๊ย"
"เดี๋ยวแพมนอนพักแป๊บนะ เย็นนี้ไปเล่นน้ำกัน"
"ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนนะ เดี๋ยวเกิดอาการขึ้นมาอีก"
"คงไม่แล้ว แต่ถ้าพี่อยากอยู่ก็ได้ พี่เปิดประตูระหว่างห้องเอาแล้วกันนะ"
แล้วสาวน้อยก็ขึ้นเตียงนอน ผมกลับมาดูทีวีที่ห้อง สักครู่ผมกลับไปดู แพมหลับไปแล้ว เวลาผู้หญิงหลับเนี่ย...น่ารักทุกคน แพมน่ารักมากๆตอนนี้ จนผมอดใจไม่ได้ ก้มลงไปเอามือลูบหัวและแอบหอมแก้มเธอครั้งนึง ก่อนจะกลับไปดูหนัง และผมก็หลับไป นานแค่ไหนไม่รู้ ผมรู้สึกว่ามีคนมานั่งที่เตียงผมแล้วเอามือมาเล่นที่จมูกผม เล่นคิ้วผม และลงมาจูบที่หน้าผากผม และสุดท้ายก็จับตัวผมเขย่า
"ตื่นได้แล้วพี่ก้อง สี่โมงแล้ว เดี๋ยวไม่ได้เล่นน้ำกัน"
"อ้าว ตื่นนานแล้วเหรอ เอาสิ..แพมไปเปลี่ยนชุดนะ"
แพมวิ่งกลับไปห้อง ส่วนผมยังบิดตัวอยู่บนเตียงอีกก่อนลุกไปเข้าห้องน้ำ และจะเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำ ผมถอดกางเกงออกตามประสาเคยตัวที่อยู่คนเดียวเสมอ แต่ลืมไปว่าประตูระหว่างห้องเราสองคนเปิดอยู่ แพมเดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ เธอเห็นผมเปลือยเหลือแต่กางเกงในกับเสื้อกล้ามสีดำ ผมหันมาถึงกับผงะ และนึกได้ว่าผมเปลือยอยู่ แพมก็รีบวิ่งกลับไปห้อง ผมรีบแต่งตัวและรีบไปเคาะห้อง สาวน้อยแง้มประตูออกมา ผมยิ้ม...
"ขอโทษที พี่....เอ่อ คิดว่าอยู่คนเดียว..."
"เห็นหมดเลย 5555 ใส่กางเกงใน.....สีขาวด้วย"
"โทษๆๆๆ ไปๆ ลงๆ"
เย็นวันนั้นผมว่ายน้ำในสระ แพมอยุ่ในชุดว่ายน้ำสีชมพู แม้เป็นชิ้นเดียว แต่ก็เห็นสัดส่วนของเธอได้ดี ผมสังเกตว่าแพมแอบดูเป้าผมบ่อยๆ ผมเลยลงน้ำไปอย่างรวดเร็ว แพมถึงกับช้อคเมื่อเห็นผมว่ายน้ำแบบตัวโรงเรียน เธอว่ายได้ แต่ไม่ได้เก่งมากมาย ผมเลยว่ายใกล้ๆเป็นเพื่อนคุยไป
"พี่ดำน้ำได้นานมั๊ยอ่ะ"
"ก็พอได้ ไม่รู้สิ ไม่ได้ดำนานแล้วอ่ะ"
"วันนี้พี่ดำนานแน่นอน แพมทำสร้อยข้อมือหลุดตกลงไปอ่ะ"
"อ้าวเหรอ สีไรอ่ะ....สีฟ้าๆหรือเปล่า ตรงไหนอ่ะ โห....สีฟ้าด้วย จะหาเจอมั๊ยเนี่ย"
"พี่ ไม่รู้สิ แม่ให้มา มันไพลินอ่ะพี่ แพงด้วย เดี๋ยวแพมช่วยหานะ"
จากนั้นกลายเป็นเรื่องทันที ผมดำน้ำขึ้นลงในส่วนน้ำลึกสุด ส่วนแพมดูแถวน้ำตื้น นานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วผมเจอมันอยู่กลางสระ กลางจริงๆ ผมเอาสร้อยไปใส่ให้แพม เธอยื่นมือมาให้ แต่ผมบอกให้เธอหันหลังมาให้ แล้วผมเดินเข้าไปประกบด้านหลัง และเอามือโอบรอบตัวเธอไปใส่สร้อยมือให้ แน่นอน...ส่วนล่างของผมได้ทักทายกับเนื้อตัวส่วนล่างของแพมแล้ว พอใส่เสร็จ เธอก็หันกลับมาผลักผม แล้วรีบว่ายน้ำหนีไป
"พี่ก้องอ่ะ แกล้งแพมนะ"
"หนีให้ได้นะ ไม่งั้นจะจับอีก"
แล้วผมก็จับเธอได้อีกจริงๆ ผมเอามือจับเข้าที่เอว สาวน้อยบ้าจี้ดิ้นไปมาในน้ำ ยิ่งดิ้นผมยิ่งรัดแน่น และเมื่อผมรัด เธอไม่มีทางหนีกล้ามแขนได้แลย ระหว่างที่เราเล่นกันนั้น ส่วนล่างของผมถูกตัวเธอหลายครั้ง
"พี่พอเหอะ...ขึ้นห้องกัน"
ทันทีที่กลับขึ้นมา แม่มีกระดาษมาแปะหน้าห้อง
"กินข้าวเองนะ วันนี้สมาคมเลี้ยงต้อนรับ ดูแลน้องแพมด้วย"
"เอาไง..คนดี"
"ไม่รู้สิ กินในนี้แพงอ่ะ ไปตลาดหัวหินกัน"
ผมใช้เวลากินข้าวในตลาดไม่นานนักและก็เลยพาเธอขึ้นไปเขาพระตำหนักอีกที ดูวิวเมืองหัวหินยามค่ำ ผมจูงมือแพมเดินโดยอ้างว่าจับมือไว้ เดี๋ยวหกล้ม แพมยอมให้ผมจับมือ มือเธอนิ่มมากๆเลย แพมจับมือผมแน่นเพราะเธอกลัวความมืดพอสมควร แต่แค่จับมือเท่านั้น...ใจผมคิดไปไกลถึงแพมตอนถอดเสื้อผ้าแล้ว เรากลับมาที่รถก่อนผมจะขี่กลับลงมา แพมนั่งซ้อนท้ายเอามือโอบเอวผมแน่นและเอาหัวมาพิงที่หลังผม ผมรู้สึกดีจัง ลมยามเย็นก็ไม่ทำให้เราแย่นัก ผมขับรถไม่เร็วนักเพื่อซึมซับโอกาสดีๆแบบนี้ไปนานๆ แต่อย่างว่าแหละครับ เวลาแห่งความสุขหมดเร็วเสมอ แค่สิบห้านาทีเราก็มาถึงโรงแรมแล้ว ผมดูนาฬิกามันสามทุ่มแล้ว ผมพาแพมแวะเดินไปห้องจัดเลี้ยงและเห็นว่าชาวสมาคมยังคงสนุนสนานกะเกมส์บิงโก ป๊ากะแม่ไม่ต้องพูดถึง นานทีปีหนจะได้มาเฮฮากะเพื่อน เค้าเลยไม่สนใจผมเลย แต่สำหรับแพมแล้ว
"ค่ะแม่ ค่ะ ค่ะ พี่ก้องอยู่ค่ะ เนี่ย ยืนกันหน้าห้องค่ะ ค่ะ ค่ะ ไม่กวนพี่เค้าหรอกค่ะ ค่ะๆ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ"
"แม่ว่าไง"
"แม่บอกอย่ากวนพี่เค้านะ"
ผมยิ้ม และยื่นมือไปให้เธอจับ แม้ว่าไฟจะสว่างแล้ว แต่แพมจับมือผมเดินกลับมา แต่ผมพาเธอเดินไปที่ชายทะเล นั่งที่เก้าอี้ชายหาด
"แพม พี่ถามจริง ไม่มีแฟนเหรอ"
"แหมพี่ มีสิ ก็เพื่อนที่โรงเรียนแหละ แต่ว่า...ใกล้เลิกแล้วหละ"
"อ้าว....ไมอ่ะ ... คนน่ารักแบบแพม...จะทิ้งไปได้ไง"
"เค้าว่า แพม ยืดยาด ทำไรช้า บ่นแพมทุกทีเลย"
"เฮ้ย...ไม่ช้าหรอก ก็ปกตินี่นา มีก็ว่ายน้ำนี่แหละ ช้ามากกกก 5555"
แพมเอามือมาตีไหล่ผม ระหว่างที่เราคุยกันนั้น ผมไม่ได้ปล่อยมือของสาวน้อยเลย ผมนั่งชวนคุยเรื่อยเปื่อย เธอถามถึงเพื่อนผมที่มาส่งที่ญี่ปุ่น เธอเห็นผมกะซาย่า ผมบอกว่าเป็นเพื่อนรักกันสนิทกัน แต่ผมไม่เล่าว่าเราเป็นอะไรกัน บางเรื่องก็ขอเก็บไว้เพื่อบรรยากาศที่ดีต่อกันแบบนี้ ไม่นานนักเธอก็บอกว่าอยากกลับห้องแล้ว
"ตัวเหนียวเลยอ่ะพี่ก้อง ไปนั่งชายหาดมาแป๊บเดียว"
"อืมม ให้อาบน้ำให้มั๊ยล่ะ 555"
::Reader::
ชอบครับ
กลับมาอ่านอีกรอบ
แม่ให้มาดูแล จะจับเย็ดซะได้
ดูแพมจะชอบนายก้องอยู่นะ
::Evil::
สาวน้อยอยากเรียนรู้ จัดไป
::Bloody::
สาวน้อยคนใหม่
เข้าฮาเรมแน่นอน
::Ahoo::
ดูแล้วอาจจะพัฒนามาเป็นตัวละครสำคัญก็เป็นได้
::YehYeh::
::JubuJubu::
ลุ้นคนนี้ต่อ
จะไปอาบน้ำหรือไปทำอะไร
ร้ายกาจนักนะ
::Grimace::
เอาแล้ววววอาการกำเริบ พึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นเองนายก้อง
ได้เด็กใหม่เพิ่มอีกแล้ว
::JubuJubu:: อ
เล่นซะเลือดนอง ดีนะที่ไม่ตาย คราวหน้าก็อย่ารุนแรงนักเด็มไม่เคยเจอแบบนี้ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไร
น่าติดตาม
ระวังน้องจะช๊อค ::Shout::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ กุมภาพันธ์ 08, 2023, 10:12:06 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง 12 บังเอิญ
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249713.0
--------------------------------------------------------------------------------------------
โนะหลับไปแล้ว หรืออาจสลบไปจากการสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับผม
ถ้ามันไม่ยากแบบนี้..ผมคงทำอะไรกับเธอต่อ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าอาจต้องห้ามเลือดเธอก่อน ผมปลุกโนะในอีกครึ่งชั่วโมง และให้เงินเด็กสาวไปห้าร้อย ก่อนจะลงไปซื้อยาและผ้าอนามัยมาให้ และพาเด็กสาวลงไปส่ง ผมพยายามถามเรื่องโนะจากไอ้แจ๊บ แต่ไอ้แจ็บบอกว่าไม่เคยเห็น ไม่มี ไม่รู้จัก ผมไม่เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้แจ๊บฟัง ผมคิดว่าเธอคงไม่กล้ามาหอนั่นอีกต่อไป ไอ้แจ๊บบอกแค่ว่าคนที่มาทำความสะอาดเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง คงไม่ใช่โนะแล้ว...
..................................................................
ผมสอบปี 1 เทอมแรกด้วยความยากลำบาก สงสัยจัง...เวลาเรียนมหาลัย ทำไมมันเรียนง่ายแต่สอบยากนัก แน่นอน...พอปิดเทอมมาถึง ผมก็ไปญี่ปุ่นทันที นี่ก็เป็นปีที่สองแล้วที่ผมได้รู้จักกับสามพี่น้องซาย่า เอมี่ และมิซ่า ผมยังหลงใหลซาย่าอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ตอนนี้..ซาย่าคือคนที่ใช่สำหรับผมมากที่สุด
"ซาย่า ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว เอมี่ กะมิซ่าจะทำยังไง"
แฟนของผมยิ้มและจูบผมครั้งนึงก่อนตอบ
"ก้องคุงต้องถามเอมี่กะมิซ่าเองนะ ซาย่าว่าเอมี่และมิซ่าก็คงรักก้องคุงเหมือนกัน ซาย่าไม่ว่าอะไรถ้าก้องคุงอยากมีเอมี่กะมิซ่าเป็นภรรยาด้วย แต่ซาย่าว่าพ่อแม่ของพวกเราไม่น่าจะยินดี"
แค่คำตอบก็กินขาดแล้วครับ ซาย่าไม่ได้หึงหวงผมเลย เธอยินดีให้ผมมีภรรยาได้ 3 คน แค่กลัวว่าพ่อแม่ของทั้งสองบ้านจะไม่พอใจ แบบเนี้ย...หาได้ที่ไหนอีก ส่วนเอมี่และมิซ่าก็มีโอกาสมาคุยกะผมในหลายคืนในครั้งนี้ แค่ 10 วันเท่านั้น ผมมีสัมพันธ์กะสามสาวมากกว่าที่ผมใช้เวลากะหญิงอื่นทั้งเทอม ซาย่าเปรยๆมาว่า ใกล้จะเรียนจบแล้ว อยากต่อโทเมืองไทย ให้ผมลองหาที่ดู ถ้าโอเค เธอจะขอพ่อแม่มาเรียนที่เมืองไทย... นั่นนับเป็นข่าวดีที่เกินความคาดหมายของผมอย่างมาก ผมลาสามสาวกลับเมืองไทยด้วยความอาลัยอาวรณ์ทุกครั้ง....
...............................................................................................
ผมขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพด้วยความเซ็งสุดๆ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ยิ่งรอบนี้ผมมาเช็คอินช้าเพราะมัวแต่อาลัยอาวรณ์ซาย่าและน้องๆ ผมได้ที่นั่ง 38C ริมทางเดิน เครื่องจะออกจากโอซาก้าตอนเที่ยงคืนครึ่ง ผมนั่งประจำที่เรียบร้อย สักครู่ก็มีสาววัยรุ่นหน้าตาดีเชียว ตัวเล็กหน่อย อายุอานามน่าจะประมาณผม เดินทางมาคนเดียว กับ handbag ที่ไม่น่าจะเรียกว่า handbag เท่าไหร่ มันใหญ่จัง เธอเดินเข้ามาเป็นคนท้ายๆแล้ว ท่าทางเธอดูเงอะงะ จนเธอเจอที่นั่งของเธอ 37D เยื้องผมไปข้างหน้า 1 ที่ ริมทางเดินเหมือนกัน สาวคนนั้นพยายามเอากระเป๋าขึ้นไปวางข้างบนแต่มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน ผมมองด้วยตาแล้วมันต้องหล่นลงมาใส่หัวใครแน่ๆ ด้วยความเป็นมนุษย์นิสัยดี ผมลุกขึ้น
"May I help you?" (ผมช่วยนะ)
เธอบอกขอบคุณผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมยกขึ้นใส่ช่องให้เธอ มันหนักจริงๆ เค้าให้ 7 โล ผมว่าต้องมีราวๆ 10 โล แต่เอาเหอะ เธอหันหน้ามายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนลงไปนั่งที่ 37D ระหว่างเดินทางผมพยายามสังเกตว่าเธอเป็นญี่ปุ่นหรือคนไทย ผมว่าเธอน่าจะเป็นคนไทย ไม่น่าเป็นญี่ปุ่นเพราะตอนแอร์ญี่ปุ่นมาถามเครื่องดื่มเป็นภาษาญี่ปุ่น เธอตอบไปเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ได้ใช้ภาษาญี่ปุ่น แต่มันก็ยังไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นคนไทย ผมกินยาช่วยให้หลับง่ายที่ซาย่าที่รักให้ผมมา แล้วผมก็ไม่ทำอะไรอีกนอกจาก....นอน
ผมตื่นเนื่องจากแอร์เปิดไฟปลุกพร้อมเสิร์ฟอาหารเช้า อย่างแรกเลยคือมองไปที่เก้าอี้ 37D สาวคนนั้นตื่นแล้ว แต่ดูท่าทางเธออิดโรยจัง แอร์เริ่มเสิร์ฟอาหารแต่เธอไม่กิน สักครู่เธอลุกจากโต๊ะพรวดพราดไปที่ห้องน้ำพร้อมถุงอ้วก และเธอก็อ้วกเป็นการใหญ่ แอร์ญี่ปุ่นมาช่วยกันเอาน้ำเอาผ้ามาให้เช็ดหน้า สงสัยคงจะเมาเครื่องบิน ผมจัดการอาหารเข้าเสร็จก็เดินไปห้องน้ำและแวะไปถาม
"Are you OK?" (สบายดีมั๊ย)
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เอ้อ I am OK"
"ผมคนไทยครับ เมาเครื่องเหรอครับ"
"เมาเครื่องเสมอค่ะ หายใจไม่ค่อยออกค่ะ แต่โอเคแล้วค่ะตอนนี้"
"เค้าว่ากินขนมปังกรอบจะช่วยได้นะครับ เอามั๊ยครับเดี๋ยวเอามาให้"
เธอพยักหน้า ผมเลยไปหยิบเป้เอาขนมปังกรอบที่ซาย่าใส่มาไปให้เธอ เธอรับไว้แล้วขอบคุณผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้เริ่มบทสนทนาอีก สัญญาณรัดเข็มขัดก็ติดขึ้น และขอให้เตรียมตัว กำลังจะถึงกรุงเทพแล้ว ผมนั่งดูเธอจากที่นั่งผม เธอกินอย่างหิว ผมเข้าใจว่าเธอคงอาเจียนจนหมดสิ้นทุกอย่างและอ่อนเพลียมาก พอเครื่องจอด ผมยกกระเป๋าลงมาให้เธอก่อน ส่วนแอร์ก็พยายามให้สาวน้อยคนนี้ออกไปก่อนใครๆ เพื่อไปห้องปฐมพยาบาล
แล้วผมก็ลืมถามชื่อเธอ... เธอก็คงเป็นเพื่อนเดินทางอีกคนของผมที่เราคงไม่ได้เจอกันอีก....
...........................................................
ไอ้โก๋กะเก๋มารับผมที่สนามบินตามคำบัญชาของผม แต่พอสองเท้าผมแตะประตูบ้านที่ชลบุรี ป๊ากับแม่ก็เข้าปราดมาหาทันที
"ก้องเร็วๆ โอ๊ย...ยังลุ้นเนี่ยจะมาทันหรือเปล่า ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเก็บเสื้อผ้าไปกะป๊ากะแม่นะ มีสัมมนาสมาคมค้าวัสดุที่หัวหิน ป๊าขี้เกียจขับรถไป ก้องขับให้ป๊ากะแม่นะ ไปเลยวันนี้ ออกสิบโมงเลยนะ...เดินทาง"
ผมไม่มีเวลาพัก...มาถึงก็ไปเลย ผมนึกถึงความเซ็งที่จะเกิดขึ้นในสามวันสามคืนข้างหน้า กะว่าจะมาหาเก๋ซะหน่อย..แต่คงไม่มีโอกาสแล้ว สิบโมงผมขับบีเอ็มซีรีส์ 5 คันใหม่ของแม่ไป เรามาถึงหัวหินก็เข้าโรงแรมเครือต่างประเทศอย่างแพงตอนเกือบบ่ายสอง ผมมีหน้าที่ทำทุกอย่าง ตั้งแต่ยกกระเป๋าจนถึงเดินไปเช็คอิน ป๊ากะแม่นั่งดื่มเวลคัมดริ๊งค์อย่างสบายใจ ปล่อยให้ลูกชายคนเดียวจัดการไป ระหว่างรอเวลาเช็คอินนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงที่คล้ายกับน้องที่อยู่ที่นั่ง 37D เธอนั่งเล่นมือถืออยู่ที่ล้อบบี้ ผมถึงกับเพ่งดูอย่างช้าๆ ว่าเป็นเธอหรือว่าผมจำผิด เป็นเธอจริงๆด้วย เธอนั่งเล่นมือถือก็เลยยังไม่เห็นผม ผมดูอีกทีให้ชัดๆ ใช่แน่ๆ อย่างน้อยเป้ที่เธอสะพายและตุ๊กตา HELLO KITTY ที่เป้ของเธอไม่ผิดแน่นอน
ไม่นานนักเจ้าหน้าที่โรงแรมเช็คอินให้เรียบร้อยแล้ว
"ขอคืนบัตรประชาชนนะคะ"
"เอ่อ....พี่ครับ เป็นไปได้มั๊ยครับที่จะขอห้องห่างๆ พ่อแม่ผมหน่อย อยู่ใกล้พ่อแม่ ผมต้องโดนใช้งานทั้งวันแน่ๆเลยครับ ผมจะนอนเงียบๆคับ"
พี่ที่เช็คอินยิ้มให้ผม...
"ได้คะ เอาคนละชั้นนะคะ สักครู่นะคะ.... นี่นะคะ ของคุณพ่อ...พูลวิลล่าซีวิวนะคะ ห้อง 6104 ส่วนของคุณตึกเดียวกันเดินขึ้นมานะคะ 6205 นะคะ เดี๋ยวให้เจ้าหน้าที่มาช่วยยกกระเป๋าไปส่งนะคะ"
"เอ่อออ...พี่ครับ ครอบครัวนั้น อยู่ห้องไหนอ่ะครับ" ผมชี้ไปที่น้อง 37D คนนั้น เจ้าหน้าที่ยิ้มและตอบผมว่า
"ต้องขอโทษนะคะ ทางโรงแรมให้ข้อมูลห้องพักแขกอื่นไม่ได้ค่ะ แต่ทราบแค่ว่ามางานสมาคมค้าวัสดุเหมือนกันค่ะ"
ผมพยักหน้าเข้าใจ และถือกุญแจเดินออกมา พาพ่อและแม่ไปเข้าห้อง ส่วนผมก็กำลังจะเดินไปห้องของผม ป๊าผมโวยวายมากเนื่องจากผมกระเด็นไปอยู่อีกชั้นนึงได้ยังไง ทั้งที่ป๊าจองให้มาอยู่ติดกัน ผมกะแม่บอกว่าไม่เป็นไร แม่ถามเบอร์ห้องแล้วก็ขอกุญแจรถ ส่วนผมจะไปทำไรไปเลย ผมเดินขึ้นมาบนห้องและก็เห็นน้องคนนั้นก็เดินลากกระเป๋าขึ้นมาที่ชั้นผมเพียงคนเดียว ผมยืนดูเธอ เธอยังไม่สังเกตผมเพราะก้มหน้าดูแต่มือถือ เธอล้วงกระเป๋าหยิบการ์ดแล้ว เข้าห้องเพียงคนเดียว แต่ว่า....ห้องเธอติดกะผมเลย เธออยู่ 6206 ผมยิ้มด้วยความดีใจ
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ" ผมโทรไปห้อง 6206 ปลายทางคงช้อคและงงว่าผมคือใคร
"เอ่ออ ขอโทษค่ะ นี่ห้อง 6206 ค่ะ"
"ใช่ครับ ผมถึงโทรมาครับ ผมก้องนะครับ หายเมาเครื่องบินหรือยังครับ"
"อ้า... เอ่อ.. คุณคือ....??"
"ใช่ครับ ผมคือคนนั้นแหละครับ เดี๋ยวผมเดินไปหานะครับ"
ผมสำรวจห้องแล้วก็เห็นว่าห้องผมเป็นห้องที่เชื่อมต่อกับ 6206 ด้วย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ผมเข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็เดินออกไปเคาะประตูห้องข้างๆ และยืนรอที่หน้าห้อง ไม่นานนักเจ้าของห้องก็เปิดประตูแง้มๆมาดูหน้าผม
"สวัสดีครับ ผมก้องครับ"
เธอเปิดประตูออก และเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอในแสงสว่างสดใส สาวน้อยเป็นคนน่ารักทีเดียว วันนั้นน่าจะเหนื่อยหรือเวียนหัวหรือเมาเครื่องบิน หน้าตาไม่สดใสเท่าตอนนี้ เธอรวบผมไว้ด้านหลังเพราะวันนี้ร้อนเหลือเกิน โชว์ลำคอสะอาดสวยงาม เธอใส่กางเกงขาสั้นสีแดงและเสื้อยืดสีขาว ผมว่าเธอเรียนอย่างมากสุดก็ ม 6 หรือ ปี 1 แบบผม
"อ๋อ...นึกออกแล้ว พี่คนนั้นน่ะเอง สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพมค่ะ"
"ไม่มีอะไรครับ ผมมาทักทายครับ พอดีตอนเช็คอินเห็นแพมนั่งอยู่ แล้วบังเอิญที่ห้องเราอยู่ติดกันด้วยครับ"
"ค่ะ พอดีคุณพ่อพามาค่ะ มาประชุมสมาคมอะไรเนี่ยค่ะ แพมไม่อยากมาหรอก...เหนื่อย เพิ่งลงมาจากเครื่องบิน"
"ไปทานกาแฟมั๊ย ได้คุยกัน ลงไปล้อบบี้นะ"
น้องแพม (น้องหรือเปล่าวะ) เดินลงมาพร้อมกันกับผม ตัวเธอไซร์เดียวกะกอหญ้าเลย แพมตั้งใจจะเลี้ยงน้ำผมที่ช่วยดูแลให้ช่วงที่เธออยู่บนเครื่องบิน เรามาที่พูลบาร์แทน แพมเล่าว่า เธอเรียน ม 6 ไปเยี่ยมพี่สาวเรียนสถาปัตย์ที่ญี่ปุ่น พี่สาวได้ทุนญี่ปุ่นไปเรียน และเธอก็เมาเครื่องบินประจำ แล้วแพมก็หยิบเอาขนมปังกรอบที่ผมให้ไว้ออกมาโชว์ว่า มันช่วยชีวิตเธอไว้ ผมเองก็เล่าประวัติอันสั้นว่าผมไปญี่ปุ่นหาเพื่อน... สักครู่พ่อแม่แพมเดินลงมา และแวะเข้ามาทักทายลูก ผมเจอหน้าก็จำได้เลยคือลุงเดชนั่นเอง ลุงเดชเป็นเพื่อนป๊า อยู่ระยอง แต่ผมไม่เคยเจอครอบครัวลุงเดชเลย
"อ้าว....นายก้องนี่ มากันแล้วเหรอ โสภณไม่เห็นโทรมาบอกเลย"
"ป๊านอนมั๊งครับ เห็นบอกเหนื่อยๆ"
"นอนบ้าอะไรวะ ยังไม่แก่เลย ไหนๆ ห้องไหน เดี๋ยวลุงโทรไปปลุก อ้าวนี่...รู้จักยัยแพมได้ไงเนี่ย"
"กลับเครื่องบินลำเดียวกันครับ"
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย....
ตอนนี้บ่ายสามแล้ว แดดร้อนแสนสาหัส น้องแพมก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนห้อง ผมเองก็นอนพักงีบเอาแรงสักหน่อย แต่งีบของผมมันยาวมาก เกือบหกโมงครึ่งแม่ก็โทรมาตามให้ไปกินข้าว ซึ่งแน่นอน ผมต้องขับรถไปให้ เย็นนี้ผมได้ร่วมโต๊ะกะลุงเดชและน้องแพม ผู้ใหญ่สี่คนคุยกันปล่อยผมกะแพมนั่งเซ็ง ดีที่แพมเป็นเด็กน่ารักคุยเก่ง ข้าวเย็นวันนั้นก็เลิกเกือบสองทุ่มครึ่ง ผมยังต้องพาแม่ไปช้อปปิ้งที่ตลาดอีก ป๊ากะแม่ไม่ค่อยได้มาเที่ยวเท่าไหร่ พอมีโอกาสซื้อของจนผมคิดว่าถ้าผมกินคนเดียวคงตายแน่นอน แม่ให้เอาน้ำเสาวรสไปให้น้องแพมด้วย แล้วผมก็ชวนเธอลงไปนั่งคุยริมทะเล ผมนั่งคุยกะแพมยาวมากจนถึงเกือบเที่ยงคืน เธอน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ แพมน่ารักจัง ยิ่งรู้จักเธอก็น่ารักมากขึ้น
.................................................................
คืนนั้น ผมหลับแบบโคตรหลับ อาจจะเป็นความเหนื่อยล้าสะสม เพราะที่ญี่ปุ่นผมนอนน้อยมาก เนื่องจากภารกิจติดพันกะสามพี่น้อง ผมตื่นอย่างไม่อยากตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์จากแม่ แม่กะป๊าโทรมาปลุกให้ไปกินอาหารเช้า ผมดูนาฬิกา เฮ้ย..ไรเนี่ย 8 โมงแล้ว ผมเลยต้องลงไปกินข้าวคนเดียว ป๊าไปตีกอล์ฟกะลุงเดชแล้ว ส่วนแม่ไปช้อปปิ้ง ทิ้งผมโดยไม่สนใจว่าผมจะทำอะไร แต่วันนี้คงไม่น่าเบื่อนัก แพมมาชวนผมไปเที่ยว ด้วยความช่วยเหลือของพี่ที่เค้าท์เตอร์ ผมก็เช่ามอไซด์ได้คันนึง แพมนั่งหลังผม เราไปค่ายพระรามหกเที่ยวพระราชนิเวศน์กัน แดดวันนี้อย่างร้อนเลย ผมเดินไปก็คุยไป ผมก็สันดานไม่ดี...เวลาเดินกะผู้หญิงสองต่อสองแล้วมันอิน ผมก็กึ่งคุยกึ่งจีบแพมไปเรื่อย
"ยังไม่มีแฟนเหรอเนี่ย....แพมก็น่ารักออก ทำไมอ่ะ เอาแต่เรียนหนังสือเหรอ..."
"ไม่มีใครสนใจแพมหรอกค่ะ แพมขี้โรค..."
"ขี้โรค...โรคไร ก็เห็นปกติดีนี่นา"
"ไม่หรอกค่ะพี่ แพมไม่ค่อยสบายจริงๆ"
ผมยังงงว่าโรคอะไร ที่ผมเห็นเธอป่วยก็คงจะเพียงเมาเครื่องบิน แต่พอเที่ยวเสร็จกำลังจะออกมา แพมเกิดอาการอยากอาเจียนอีกแล้ว ผมพาเธอไปโคนต้นไม้แล้วก็อาเจียนออกมานิดหน่อย ผมตกใจมาก เมื่อเช้ายังสดใสไม่มีอาการอะไรเลย สงสัยเธอป่วยแน่ๆ แต่ก็ยังให้ผมพามาเที่ยว แพมเดินไปที่รถขายน้ำ ซื้อน้ำดื่มมา 1 ขวดและซื้อโค้กมาให้ผม 1 กระป๋อง ผมหาต้นไม้ร่มๆ นั่งลง แพมดื่มน้ำและผมเองก็เปิดกระป๋องเทโค้กใส่ปาก โคตรร้อนขนาดนี้ได้น้ำซ่าก็กระชุ่มกระชวยขึ้นมา ผมหันมาทางแพม เธอเหงื่อแตกแต็มหน้า ผมล้วงไปเอาผ้าในเป้ผมมาเช็ดหน้าให้
"พี่ก้อง...เอ่อ..แพมขอกินด้วยได้มั๊ย..."
"เฮ้ย จะดีเหรอ พี่กินไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ใหม่ดีกว่า"
"ไม่เอาอ่ะคะ แพมกินไม่หมด นะๆ ขออึกนึง"
ผมเอาผ้าเช็ดๆปากกระป๋องก่อนยื่นให้ แพมกรอกมันเข้าปากไม่ยั้ง และไม่นานนักมันก็หมด น้ำตาลมากมายในน้ำดำทำให้เธอหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากได้นั่งพักสักแป๊บ...
"เอ้า..ไปต่อยัง"
ผมลุกขึ้นยืนและยื่นมือให้เธอจับเพื่อดึงขึ้นมา แพมไม่ได้คิดอะไรมากมายเธอจับมือผมและโหนตัวยืนขึ้นมา แต่ผมกลับไม่ได้ปล่อยมือเธอ แพมพยายามดึงมือกลับผมถึงปล่อยมือ ผมพาแพมขึ้นเขาหินเหล็กไฟก่อน และลงมากินก๋วยเตี๋ยวก่อนพากลับไปโรงแรม
"เหนื่อยป่ะ คนเก่ง ดูหน้าอิดโรยจัง เดินไหวเป่าเนี่ย อยากอ้วกอีกมั๊ย"
"เดี๋ยวแพมนอนพักแป๊บนะ เย็นนี้ไปเล่นน้ำกัน"
"ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนนะ เดี๋ยวเกิดอาการขึ้นมาอีก"
"คงไม่แล้ว แต่ถ้าพี่อยากอยู่ก็ได้ พี่เปิดประตูระหว่างห้องเอาแล้วกันนะ"
แล้วสาวน้อยก็ขึ้นเตียงนอน ผมกลับมาดูทีวีที่ห้อง สักครู่ผมกลับไปดู แพมหลับไปแล้ว เวลาผู้หญิงหลับเนี่ย...น่ารักทุกคน แพมน่ารักมากๆตอนนี้ จนผมอดใจไม่ได้ ก้มลงไปเอามือลูบหัวและแอบหอมแก้มเธอครั้งนึง ก่อนจะกลับไปดูหนัง และผมก็หลับไป นานแค่ไหนไม่รู้ ผมรู้สึกว่ามีคนมานั่งที่เตียงผมแล้วเอามือมาเล่นที่จมูกผม เล่นคิ้วผม และลงมาจูบที่หน้าผากผม และสุดท้ายก็จับตัวผมเขย่า
"ตื่นได้แล้วพี่ก้อง สี่โมงแล้ว เดี๋ยวไม่ได้เล่นน้ำกัน"
"อ้าว ตื่นนานแล้วเหรอ เอาสิ..แพมไปเปลี่ยนชุดนะ"
แพมวิ่งกลับไปห้อง ส่วนผมยังบิดตัวอยู่บนเตียงอีกก่อนลุกไปเข้าห้องน้ำ และจะเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำ ผมถอดกางเกงออกตามประสาเคยตัวที่อยู่คนเดียวเสมอ แต่ลืมไปว่าประตูระหว่างห้องเราสองคนเปิดอยู่ แพมเดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ เธอเห็นผมเปลือยเหลือแต่กางเกงในกับเสื้อกล้ามสีดำ ผมหันมาถึงกับผงะ และนึกได้ว่าผมเปลือยอยู่ แพมก็รีบวิ่งกลับไปห้อง ผมรีบแต่งตัวและรีบไปเคาะห้อง สาวน้อยแง้มประตูออกมา ผมยิ้ม...
"ขอโทษที พี่....เอ่อ คิดว่าอยู่คนเดียว..."
"เห็นหมดเลย 5555 ใส่กางเกงใน.....สีขาวด้วย"
"โทษๆๆๆ ไปๆ ลงๆ"
เย็นวันนั้นผมว่ายน้ำในสระ แพมอยุ่ในชุดว่ายน้ำสีชมพู แม้เป็นชิ้นเดียว แต่ก็เห็นสัดส่วนของเธอได้ดี ผมสังเกตว่าแพมแอบดูเป้าผมบ่อยๆ ผมเลยลงน้ำไปอย่างรวดเร็ว แพมถึงกับช้อคเมื่อเห็นผมว่ายน้ำแบบตัวโรงเรียน เธอว่ายได้ แต่ไม่ได้เก่งมากมาย ผมเลยว่ายใกล้ๆเป็นเพื่อนคุยไป
"พี่ดำน้ำได้นานมั๊ยอ่ะ"
"ก็พอได้ ไม่รู้สิ ไม่ได้ดำนานแล้วอ่ะ"
"วันนี้พี่ดำนานแน่นอน แพมทำสร้อยข้อมือหลุดตกลงไปอ่ะ"
"อ้าวเหรอ สีไรอ่ะ....สีฟ้าๆหรือเปล่า ตรงไหนอ่ะ โห....สีฟ้าด้วย จะหาเจอมั๊ยเนี่ย"
"พี่ ไม่รู้สิ แม่ให้มา มันไพลินอ่ะพี่ แพงด้วย เดี๋ยวแพมช่วยหานะ"
จากนั้นกลายเป็นเรื่องทันที ผมดำน้ำขึ้นลงในส่วนน้ำลึกสุด ส่วนแพมดูแถวน้ำตื้น นานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วผมเจอมันอยู่กลางสระ กลางจริงๆ ผมเอาสร้อยไปใส่ให้แพม เธอยื่นมือมาให้ แต่ผมบอกให้เธอหันหลังมาให้ แล้วผมเดินเข้าไปประกบด้านหลัง และเอามือโอบรอบตัวเธอไปใส่สร้อยมือให้ แน่นอน...ส่วนล่างของผมได้ทักทายกับเนื้อตัวส่วนล่างของแพมแล้ว พอใส่เสร็จ เธอก็หันกลับมาผลักผม แล้วรีบว่ายน้ำหนีไป
"พี่ก้องอ่ะ แกล้งแพมนะ"
"หนีให้ได้นะ ไม่งั้นจะจับอีก"
แล้วผมก็จับเธอได้อีกจริงๆ ผมเอามือจับเข้าที่เอว สาวน้อยบ้าจี้ดิ้นไปมาในน้ำ ยิ่งดิ้นผมยิ่งรัดแน่น และเมื่อผมรัด เธอไม่มีทางหนีกล้ามแขนได้แลย ระหว่างที่เราเล่นกันนั้น ส่วนล่างของผมถูกตัวเธอหลายครั้ง
"พี่พอเหอะ...ขึ้นห้องกัน"
ทันทีที่กลับขึ้นมา แม่มีกระดาษมาแปะหน้าห้อง
"กินข้าวเองนะ วันนี้สมาคมเลี้ยงต้อนรับ ดูแลน้องแพมด้วย"
"เอาไง..คนดี"
"ไม่รู้สิ กินในนี้แพงอ่ะ ไปตลาดหัวหินกัน"
ผมใช้เวลากินข้าวในตลาดไม่นานนักและก็เลยพาเธอขึ้นไปเขาพระตำหนักอีกที ดูวิวเมืองหัวหินยามค่ำ ผมจูงมือแพมเดินโดยอ้างว่าจับมือไว้ เดี๋ยวหกล้ม แพมยอมให้ผมจับมือ มือเธอนิ่มมากๆเลย แพมจับมือผมแน่นเพราะเธอกลัวความมืดพอสมควร แต่แค่จับมือเท่านั้น...ใจผมคิดไปไกลถึงแพมตอนถอดเสื้อผ้าแล้ว เรากลับมาที่รถก่อนผมจะขี่กลับลงมา แพมนั่งซ้อนท้ายเอามือโอบเอวผมแน่นและเอาหัวมาพิงที่หลังผม ผมรู้สึกดีจัง ลมยามเย็นก็ไม่ทำให้เราแย่นัก ผมขับรถไม่เร็วนักเพื่อซึมซับโอกาสดีๆแบบนี้ไปนานๆ แต่อย่างว่าแหละครับ เวลาแห่งความสุขหมดเร็วเสมอ แค่สิบห้านาทีเราก็มาถึงโรงแรมแล้ว ผมดูนาฬิกามันสามทุ่มแล้ว ผมพาแพมแวะเดินไปห้องจัดเลี้ยงและเห็นว่าชาวสมาคมยังคงสนุนสนานกะเกมส์บิงโก ป๊ากะแม่ไม่ต้องพูดถึง นานทีปีหนจะได้มาเฮฮากะเพื่อน เค้าเลยไม่สนใจผมเลย แต่สำหรับแพมแล้ว
"ค่ะแม่ ค่ะ ค่ะ พี่ก้องอยู่ค่ะ เนี่ย ยืนกันหน้าห้องค่ะ ค่ะ ค่ะ ไม่กวนพี่เค้าหรอกค่ะ ค่ะๆ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ"
"แม่ว่าไง"
"แม่บอกอย่ากวนพี่เค้านะ"
ผมยิ้ม และยื่นมือไปให้เธอจับ แม้ว่าไฟจะสว่างแล้ว แต่แพมจับมือผมเดินกลับมา แต่ผมพาเธอเดินไปที่ชายทะเล นั่งที่เก้าอี้ชายหาด
"แพม พี่ถามจริง ไม่มีแฟนเหรอ"
"แหมพี่ มีสิ ก็เพื่อนที่โรงเรียนแหละ แต่ว่า...ใกล้เลิกแล้วหละ"
"อ้าว....ไมอ่ะ ... คนน่ารักแบบแพม...จะทิ้งไปได้ไง"
"เค้าว่า แพม ยืดยาด ทำไรช้า บ่นแพมทุกทีเลย"
"เฮ้ย...ไม่ช้าหรอก ก็ปกตินี่นา มีก็ว่ายน้ำนี่แหละ ช้ามากกกก 5555"
แพมเอามือมาตีไหล่ผม ระหว่างที่เราคุยกันนั้น ผมไม่ได้ปล่อยมือของสาวน้อยเลย ผมนั่งชวนคุยเรื่อยเปื่อย เธอถามถึงเพื่อนผมที่มาส่งที่ญี่ปุ่น เธอเห็นผมกะซาย่า ผมบอกว่าเป็นเพื่อนรักกันสนิทกัน แต่ผมไม่เล่าว่าเราเป็นอะไรกัน บางเรื่องก็ขอเก็บไว้เพื่อบรรยากาศที่ดีต่อกันแบบนี้ ไม่นานนักเธอก็บอกว่าอยากกลับห้องแล้ว
"ตัวเหนียวเลยอ่ะพี่ก้อง ไปนั่งชายหาดมาแป๊บเดียว"
"อืมม ให้อาบน้ำให้มั๊ยล่ะ 555"
dee
::Hunger::
::YehYeh::
::Dozy::
อู้ววว
ได้สาวอีกคนแระ
::Angry::
::Angry::
::Reader::
::Angry::
ได้ต่างด้าวมาด้วย
::DookDig::
::Suffocate::
มาล่ะสาวคนใหม่ของนายก้อง
น้องแพมโดนแน่
อาบน้ำให้ก็เป็นเรื่องสิ
::Dribbling::
::Confident:: เรื่องแบบนี้ไว้ใจก้องได้เลยฮะ
ห้องติดกันด้วย ไม่น่าจะรอดนะ
::JubuJubu::
ก้องจัดดิ น้องแพมต้องโดน
อาบน้ำกับสาวอีกแน่เลย
โดนแน่นอน
::Hunger::
::KO::
::Ahoo::
จัดเลย
เพิ่มใน coolection
::Ahoo::
สนุก
ม่อนมีสาวมาตลอด