ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ร้อนเหลือเกิน ที่ 40+ จะแห้งตาย
ตอนนี้ส่งมาให้อ่านกันก่อน
แล้วไรท์ขอลาไปพักร้อนในเมืองหนาวสักแป๊บครับ
กลับมา วันที่ 15 โน่น
มิตรรักแฟนเพลงรอหน่อยนะครับ
หลายคนอยากรู้ว่า เมมโมไปทำอะไรมาวันปาร์ตี้
ก็คงจะมีคำตอบครับ
เรื่องใกล้จบหละ
โอ้ยยยยย อิจคนได้ไปเมืองหนาว ทางนี้จะเกรียมหมดแล้ววววว ::Angry::
อยู่ขายน้ำที่ญี่ปุ่นเลยม่อน เงินดี
เอาแล้ว มีสวิงกับคู่เก่าที่เคยบ่ายเบียงไหมนะ
อาซามิ น่ารัก จัดให้หนัก
ดังข้ามประเทศแน่ม่อนคุง
เดาไท่ผิดเลยว่าเมมโมโดนคืนนั้นแน่ๆ
ดาราคู่ใหม่
ไอ้ทาเคชิมันเล็กเดี๋ยวก็กลับมา
อาซามิดูแปลกๆอยู่นะเหมือนจะอยากแย่งม่อนคุงมาเลย
เมมโมไม่น่าจะรอดจากทาเคชิ ถึงได้โมโหกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง
หนังแนวไหนกันเนี่ย
::YehYeh:: ::YehYeh::
ม่อนคงไม่ได้กลับไปอยู่กับเมมโมแล้ว
สลับซับซ้อนกว่าที่คาด เมมโมก็มีความลับ ม่อนคุงก็มีความลับ ต่างคนต่างมีเหตุ มีผล
วิถีชีวิตทำให้ม่อนต้องถ่ายหนังโป๊คู่กับอาซามิอีกครั้งเพื่อความอยู่รอด ปล.ที่เคยตั้งข้อสังเกตุเรื่องเมมโมไว้ก็กลายเป็นจริงคืนนั้นเมมโมก็โดนทาเคชิเย็ดจริงแล้วที่หาเรื่องไล่ม่อนก็คงเป็นแผนของทาเคชิแน่ๆ
ชีวิตต้องสู้
ไม่อยู่ก็ไม่ดีขึ้น
เมมโม not แหงๆ
เจออาชีพดารานี้เหมาะ
ไม่น่าเชื่อว่านายม่อมจะมีความคิดที่บ้าๆแบบนี้ออกมาได้
ยังไงเนี้ยโมเมเสร็จหนุ่มญี่ปุ่นรึเปล่า
เสร็จเจ้าทาเคชิจนได้...
ดีแล้ว เลิกคบเมมโมไปเลย ผู้หญิงที่ไม่แคร์เราจะไปแคร์เค้าทำไม กินปลาดิบญี่ปุ่นดีกว่า
กะไว้แล้วว่าเมมโมก้อไม่รอดคืนนั้น ผิดด้วยแหล่ที่ไม่สนพี่ม่อนเลย
จะจบกับเมมโมยังไง
อยากรู้เรื่องเมมโมเลยครับ
หาตังแต่ได้เสียวสบายตัวไป
จะเข้าสู่ AV เต็มตัว ??
::Fighto:: โมมันจะรอดไหมนิ
จัดหนังให้ดังไปเลย
ไรท์ ต้องไปขายน้ำที่ญี่ปุ่นกับอาซามิและม่อนคุง แน่ๆ
เสียดายโมเมจังเลยครับ ::Cheeky::
ทางสะดวกแล้วลุยเลยม่อน
กำลังจะได้เย็ดสาวไม่ซ้ำหน้าอีกแล้วว
แลกคู่กันสินะ แต่ก็แฟร์ดี
จะไหวป่าวยังไม่สบายอยุนะ
ก้าวต่อไปของม่อน
จะอยู่ญี่ปุ่นยาวเลยหรือเปล่า ::Hunger::
เอาเว้ย
สร้างชื่อให้ดังไปเลย
2:1เลยดีไหม
จะได้เล่นหนังหรือจะได้กลับบ้าน
เที่ยวหนีร้อนให้สนุกนะครับ
หาเงินกลับบ้านดีกว่า คุยรู้เรื่องนะ
คู่สร้างคู่สม
เมมโมกุเสร็จทาเคชิแล้วแน่ๆเลย
สงสัยจะให้เล่นชายหนึ่งหญิงสองรึป่าว
จริง ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ เล่นหนังโป้เลยดีกว่า
อาซามิน่าจะจริงใจกว่านะ
เป็นดารายาวไป
เล่นคู่กันไม่ได้กลับไทยแล้ว
ได้เป็นดาราดังแน่ๆ
ร้อนเงินต้องหนังโป๊ ซะแล้ว
สงสัยว่านายม่อน..จะเปลี่ยนอาชีพ
ไปเป็นนักแสดง(หนังโป๊) เต็มตัว แล้วมั้ง
เจอแต่เรื่อง..ที่ไม่คาดคิด ตลอดเลย
บอสจะให้หญิง2ชาย1 เลยไหม จับเปนหนังสวิง
อาซามิมาแปลกๆนะเหมือนรู้ความลีบเมมโมอะไรสักอย่างแน่ๆ
เอาแล้วได้เงิน โครตชอบอะ
เป็นดาราอยู่ที่เลย หมดเรื่อง
เริ่มหาเงิน
พี่คินอ่านขาด กลับไปก็ขายน้ำกิน สู้ทำที่นี่ดีกว่า
แถมยังจะมีนางเอกคู่ใจอีกต่างหากมันส์ด้วย
อยู่หาเงินกับพี่คินซักพักหาทุนกลับบ้านก้ดีนะ
แล้วจะแสดงหนังโป้ตรงสวนแน่ๆตามใจม่อนสินะอิอิสนุกแน่ๆ
นี่มันแผนของใครกันแน่
ได้กับอาซามิอีกแล้ว มันดี
ม่อนน่าจะกลับเมืองไทยมากกว่านะะ เพราะอยู่ไปก็มีแต่เสียใจที่เมมโมไปเป็นของทาเคชิ กลับบ้านเรานะ
สงสัยว่าปัญหาคือ ม่อนคุงต้องรับมือ 2 คนเลยหรือเปล่า คือ พี่คิน พร้อมกับอาซามิ
อย่างน้อยก็ทำงานเก็บเงินไปก่อน
กลับสู่วงการอีกครั้งสินะหลังจากวางมือไปนาน
ตอนใหม่มาให้อ่านแล้วตั้งตารอมากๆ
แต่ว่าจะเป็นปัญหาอะไรของดาราโป๊
มอนคุงนี่มันเลี่ยมทองจิงๆ.
เรียบร้อยเมมโม โดนเย็ดเลยเปลี่ยนไป เอาคนนี้แทนละกัน
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
โชว์พลังเป็นดาราหนังโป๊ตัวท็อปไปเลย
หาเงินสักก่อน แล้วกลับมาเรียนให้จบ งานดีแบบนี้น่าจะกอบโกย
หนังโป๊ที่มีพระเอกสี่คน
เอาอาซามิเป็นคู่จิ้นเลย
สงสัยไม่ได้กลับไทยแล้ว
เมมโมคงคบกับทาเคชิไม่ได้นาน ม่อนรอก่อน พักกับพี่คินไปให้ใจนิ่ง
สงสัยว่าหนังจะมีมาขายที่ไทยด้วยมั้ยนี่สิ
ไม่ต้องกลับแล้วเอาดีมันทางนี้เลย
เป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับคู่นอนที่เคยถ่ายคู่กันได้ทั้งเงินและได้ทั้งเซ็กส์ม่อนคังจะเป็นดาราเอวีแทนยืนขายน้ำส่วนเมมโมจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
แบบนี้เป็นพระเอกหนังอยู่ญี่ปุ่นก็ดีนะ ฟันสาวญี่ปุ่นให้หายอยากเลย
สรุปอยู่ญี่ปุ่นยาวเลย มีทั้งพี่คินและอาซามิ
อิจฉาคนได้ไปเที่ยวเมืองหนาวในยามที่บ้านเราร้อนแทบตายครับ ขอให้เที่ยวพักผ่อนให้สนุกนะครับ จะรอท่านกลับมาเขียนงานดีๆให้อ่านครับ ::Cold:: ::Cold:: ::Cold::
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
กะแล้วเมมโม
แมมโมคืนนั้นโดนสวิงจริ่งแน่เลย
ก่อนแสดงกับอาซามิ วันนี้ต้องแสดง 10 เรื่องก่อน
ต่างคนต่างแอบไปมีเซ๊กกันดิแบบนี้
ม่อน สู้ชีวิต
ม่อนได้เข้าวงการ AV แล้ว คงสนุกมากๆเลย
เสียดายเมมโมที่น่าจะโดนทาเคชิไปและจัง
แก้ปัญหาหรือสร้างปัญหาใหม่?
ดังใหญ่แล้วนะม่อนคุง😂😂😂
ขอบคุณมากครับ อยากรู้เหมือนกันครับ ทำไมแมมโมถึงไล่ม่อนออกจากบ้านทั้งที่เป็นคนชวนม่อนมาอยู่ด้วยครับ
ม่อนน่ะอาชีพอยู่แล้ว แต่อาซามิ เข้ามาแล้วออกยากไหม ม่อนกลับเมืองไทย อาซามิอาจต้องถ่ายหนังกับใครไม่รู้อาจจะยับเยินนะครับ
วุ่นวายอิลุงตุงนังเลยม่อน
งานนี้ต้องจัดให้คุ้ม
พี่คินต้องเล่นด้วยแล้ว
ทั้งเมมโม อาซามิ และม่อนคุงต่างก็มีเหตุผลเป็นของตัวเอง แล้วจะลงเอยอย่างไร ก็คงต้องลุ้นต่อไป
เล่นกับอาซามิ แบบแนวไหนหว่า 555+ แต่ก็นะ หวังว่าจะเลิกกับเมมโมจริงๆจังๆซักที
คู่รักหรือแค่งาน นายม่อน
เอาแล้วไง สลับกันแบบนี้เลย
รอดูหนัง AV ของม่อนคุงเลยครับ
ยังไงก็ได้
สงสัยได้เป็นพระเอกอยู่ที่นี่แล้วละ
จะทำยังไงนายม่อน
อ้าว...เมมโม ::HeyHey::
เข้าวงการเต่็มตัวไปเลย
อย่าได้แคร์ลูกค้า มีใจคือแพ้
ชีวิตต้องเดินต่อไปไม่มีอะไร้สียหาย
พล็อตเรื่องแบบไหนกันนะ ถึงทำให้สะดุดได้ขนาดนี้
เรียนรู้ ชีวิตญี่ปุ่นผ่านพี่คีม อาซามิ (ก็สนุกไปอีกแบบน่ะครับ
เปลี่ยนคู่แล้ว
ผญ 2คนงี้ ไหมนะ
ต้องมาแนวสวิงแน่ๆ
จัดเมมโมล้างแค้น
สุดท้ายเมมโม่ก็ทิ้งม่อน ใจร้ายมากเลยนะน่ะ
เมมโม น่าจะโดนมอม
เมมโมน่าจะไปหวดกะไอ้ทาเคชิมาจริงแหละ แต่ไอ้ม่อนก็ไม่น่าสงสารนะ ทำตัวเองแท้ๆ
เป็นพระเอกเอวีจะได้สาวๆหลายคน
เหมือนจะมีแผนการอะไรของคู่หนุ่มสาวญี่ปุ่นนะ
อยู่ถ่ายAV.ยาวไปเลยม่อน
มีใครมาเพิ่มไม๊ ::Confident::
หนังเรื่องนี้เมมโมจะเห็นไม๊เนี่ย
เมมโมก็ไปอยู่กับทาเคชิเหมือนกัน แต่อยากรู้ว่าเรื่องที่จะไปเล่นจะเจอใคร
ผู้ชายก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆ ผู้หญิงก็เหมือนมีเรื่องปิดบัง
ต้องแสดงกี่เรื่องถึงจะพอค่าตั๋ว ::Orz::
ม่อนนายแน่มาก เข้าใจแล้วทำใจได้
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป เข้าใจจริง ๆ
อย่าบอกนะว่าเจอโมเม
หนีร้อนไปเมืองหนาวเลยนะ ม่อนคุงสู้ๆนะ
หนีร้อน ไปเมืองหนาว กลับมาเมืองร้อน รักษาสุขภาพ ด้วยนะ
หาเงินกลับบ้าน ต่อยอดอาชีพใหม่
เสียดายเมมโม่
ม่อนต้องสู้ ๆ แล้ว เก็บเงินค่อยกลับเมืองไทย
นั่น...นี่แหละวิถีนายม่อน... ::Grimace::
จะได้แสดงมั้ยเนี่ย หรือจะให้เล่นกับสาวใหญ่
debut กันไปเลยพ่อหนุ่ม
::Dribbling::
ม่อนคุงจะได้คู่อาซามิหรือสาวไหนหนอ
::Evil:: ม่อนโสดแล้วจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจใคร แต่ก็สงสารเมมโม ไปเสียท่าทาเคชิซะแล้ว กลับมาคืนดีกับม่อนเหอะ ::Goaway::
ชีวิตวุ่นวายดีจริง อยากรู้ว่าเมมโมเป็นไงมากกว่านะ
เอาแล้ว
เมมโมก็คงไม่รอดขอบคุณครับ
น่าติดตามลุ้นดี หรือที่เลิกกับเมมโมจะเป็นแผนของอาซามิ
จริง จะขายถ้าไปได้ที่ดีๆ ราคาดีๆ ไปเหอะ แล้วพัฒนาภาษาตัวเองไปด้วย
เสียดายไม่อยากให้เลิกกับเมมโมเลย
ได้เป็นพระเอกอีกแล้ว
มันน่าจะมีฉากเมมโมสารภาพนะ
ขายน้ำที่ญี่ปุ่นเลยม่อน ถึงได้โมโหกลบเกลื่อนความผิด
ก่อนหน้านี้เมมโมอาจจะนอกใจม่อนไปแล้วก็เป็นได้ไม่ใช่แค่คืนนั้นคืนเดียวเพียงแต่ม่อนไม่รู้เท่านั้นเอง
อยู่ญี่ปุ่นเป็นดาราดังเลยดีกว่าครับ
สรุปแล้วเมมโมโดนอะไรมาถึงได้ไล่ม่อน หรือว่าจะโดนจัดหนักไปแล้ว
อยากหาหนังมาดูเลย
ลุ้นพล๊อตเรื่องที่จะแสดง
คิดได้ไงเนี่ยชวนมาถ่ายหนังอีก
ตามคาดการ เมมโมต้องโเนแน่นอน เลิกจบไปหาเงินใช้เอง
เจออะไรแบบไหนกัน หรือว่าเจอคนที่รู้จักเหรอ
ชีวิตเปลี่ยน จะเอาไงดีล่ะเนี่ย
รออ่านอีกนานเลยครับ แบบนี้
เมมโมนอกใจม่อนจริงเหรอเนี่ย มะน่าเร้ย
จะได้กลับเมืองไทยไหมแบบนี้ กลัวที่จะอยู่ยาว
กำลังจะเป็นดารา AV อีกแล้ว
การผจญภัยบทใหม่
ม่อนคุงจะทำใจได้ไหม กลับไทยจริงๆเหรอ
ติดใจ
ม่อนจะเล่นหนุงซะแล้ว
โดนอีกรอบ
นี่ถ้าเมมโมเห็นม่อนคงเลิกกันกับเมมโมยาวเลย
ได้ประโยชน์ทุกฝ่าย
งานปาร์ตี้ เมมโมคงเมาแล้วโดนทาเคชิข่มขึนแน่เลย
เสียดายเมมโมแหะ
กระปู๋เลี้ยมทอง
ชีวิตต้องเดินหน้า เขาไม่เอาเรา เราก็เอาคนอื่น
::DookDig::
เปลี่ยนคนเฉยเลย
จะเลิกก้บ เมมโม จริงหรอ
ปักหลักไปเลย
แสดงไปแสดงมาอยู่ยาวเลย
เดินทางปลอดภัยครับไรต์ ฝากเอาลมหนาวมาฝากบ้างครับ
จะเป็นดาราดังแล้ว
เอาดีทางเป็นพระเอกดีกว่านายม่อนเงินดีกว่าเยอะเลย ::DookDig::
เทพบุตรม่อนเจี้ยวทองคำจริงๆว้อย
หนัไม่พ้นหนังโป้ ::DookDig::
อาซามิบอก อยู่ต่อ้ลยได้ไหม จริงๆถ้าอยู่ต่อม่อนก็น่าจะรุ่งนะ
เดินทางสายใหม่แล้ว
คนแสดงคงต้องทำตามผู้กำกับสั่งเลือกตามใจตัวเองยาก
ในที่สุดเมมโมก็เปลี่ยนไปเพราะตัวเองมีอะไรกับคนอื่นเหมือนกัน
กลับไทยดีกว่าอย่าไปถ่ายก็เลย
อาซามิต้องหาเงินค่าตั๋วเครื่องบินช่วย ่อนคุง..แต่อยากรู้เรื่องเมโมคืนทีอยู่กะทาเคชิว่ามีคนเดียวหรือป่าว ม่อนว่าเห็นตามกันไปหาลายคน
เลิกกับเมมโม ทำใจทำงานเลยดีกว่าจะได้ไม่ผูกพันธ์
ในที่สุดก็ต้องจากกัน
ได้ไปเมืองหนาว อิจฉา ทนร้อนที่เมืองไทยต่อไป
มีเส้นเรื่องใหม่แล้ว ทำให้ต้วละครมีมิติที่หลากหลายขึ้น เยี่ยมมากครับ
เมมโมก็คงนอนกับคนอื่นมาแล้วในคืนปาร์ตี้คงเบื่อพระเอกแล้ว
ม่อนกับอาซามิจะกลายเป็นคู่ถ่ายหนังตลอดแน่
เมมโมไปทำอะไรมาวันปาร์ตี้ ::Crying::
อาซามิเป็นเพื่อนที่ดีครับ
มีรหัสหนังมั้ยครับ จะ download
เที่ยวสนุกๆครับwrite
เมมโมโดนจัดแบยหมู่ติดใจไปแล้วม่อนคุงเดินหน้าต่อไป ::Glad::
อยากอ่าสตอนเมมโม่ กับทาเคชิ
เมมโมจะกลับมาไหม
แล้วโมเมจะเป็นยังไง
อ้าว เมมโม ไหงเป็นแบบนั้นล่ะ
หรือจะไปเจอเมมโมที่กองถ่าย
นี้เหละครับทางที่หลายคนอยากเดิน ช่างโชคดีจริงๆ
จากนั้น ม่อนคุง ก็ได้ ฉายา จาก ชาวไทย ว่า ไอ้จืด 555
ว่าแล้ว เมมโม ต้องโดนจัดหนัก
นั้นซิหนังแบบไหนนะ
นักแสดงหน้าใหม่
เมมโม โธ่ ถอดเสื้อในจะรอดเหรอ
ขนาดเป็นหวัดยังขยันทำงานจะไม่รวยได้ไง
เป็นดาราญี่ปุ่นซะแล้ว
รอตอนต่อไป
คู่จิ่นในตำนานมาแล้วครับ
ยุ่งยาวๆล่ะ เมมโม่เสร็จทาเคชิแล้วจิงด้วย
ขอบคุณครับ
ปัญหาชีวิตจริงๆ
งานนี้ เมมโมคงตามม่อนไม่เจอแล้วล่ะ ส่วนม่อน น่าจะเข้าวงการเต็มตัว แจ้งเกิดไปเลย
กลับมาแล้วขอหลายๆตอนเลยนะครับสนุกดี
ได้แฟนใหม่จนได้ สลับแฟนกันทั้งคู่
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
เมมโมไม่หน้าเป็นอย่างนี้
เมมโมโดนแล้วเหรอ ไม่น่าน่ะ
ตอนนี้อยากรู้เรื่องของเมมโมมาก
คงไม่กลับเมืองไทยระ
คู่ใหม่ ::YehYeh::
จัดไปเลยหาเงินพร้อมเสียวด้วย
สรุปเมมโม นี่ยังไง
ม่อนจะจริงจังกับวงการหนังโป้แล้ว
ม่อนจะกลับไปหาเมมโมได้ไหม
อยากรู้ว่าน้องเมมโม จะเป็นอย่างไร
มอนต้องมำงสนช่วยน้องหาค่าเรียน
เป็นดารายุ่นั่นเลยม่อน
แล้วจะได้กลับไทยมั้ย
พึ่งหายป่วย จะไหวเหรอ
สงสัยต้องเป็นหนังแนวอะไรแปลกๆแน่
นั้นไง เมมโมก็เมาจนเผลอไป นาบม่อนเอาดีด้านนี้เลยก็ได้นะ เงินน่าจะโอเคกว่าอยู่ไทย
สวิงรึเปล่านะ
บทบาทน่าจะรุนแรงน่าดู
ดี ดี ดี มีอาชีพ เป็นหลักเป็นแหล่ง ได้มันด้วย
เที่ยวให้สนุกครับ จะรออ่านผลงานเมื่อกลับมานะครับ ::DookDig:: ::DookDig::
นึกละแมมโมไม่ธรรมดาน่าจะร่านมากด้วย
เตรียมแสดงกับคู่ตัวเองอีกครั้ง
งานดี
::KO::
ว่าแล้วเมมโมต้องโดนแล้ว
ไม่กลับไทยอยู่เป็นพระเอก av ไปเลย
ม่อนคุงเฉิดฉายดารา AV แน่ๆ
อยู่ญี่ปุ่นยาว
ปัญหาคืออะไรอ่ะ ทำได้อยู่แล้ว
ก็สมควนนะไม่ซื่อกับน้องเขาก่อนน้องเขาขอหลายรอบแล้ว
ได้มัน ได้เงินด้วย 3 ต่อเลย
ขอบคุณครับ สนุกมาก ขอให้ไปเที่ยวสนุกๆนะครับ
ผู้สร้างหนังจะยอมใช้ชายหญิงึ่เดิมหรือ หนังจะขายออกไหม คนดูจะเบื่อคู่เดิมหรือเปล่า
เรื่องแรกก็เล่นใหญ่ซะแล้วหรือ
หัวไวเลยนะม่อน จะัดไป
จากขายน้ำเป็นดาราละ
การไม่มีบ้านและไม่มีกินสำคัญกว่า ::Foo::
ม่อนคุง หลุดออกจากวังวนให้ได้นะ
ได้อาซามิเป็นแฟนก็โชคดีเลย
เอาแล้วเสียเมียอะ
::Glad::
::Hunger:: ตามคับ
เมมโมไล่นายม่อนคงไม่แคล้วเสร็จทาเคชิแล้ว
เรื่องราวชีวิตของม่อนคุงหนีไม่พ้นต้องภ่ายหนังโป๊กับขายน้ำจริงหรือ
เมมโมโมโหกลบกลืนที่โดนรุ่มเย็ดสวิง
หมดสติ หมดแรงเพราะขาดอาหาร พอฟื้นขึ้นาก็จะไปทำงานแบบนี้ไม่น่ารอด ม่อนต้องใจเย็นและเตรียมตัวให้ดี มีอนาคตทางหนังโป๊อยู่แล้ว
เป็นไปอย่างที่คาด เมโมก็นอกใจเช่นกัน
ดังข้ามประเทศแน่
พี่ชาติน่าจะผ่านอะไรมาเยอะ เชื่อเขาบ้างก็ดีครับ
กลับมาแสดงหนังอีกแล้ว ม่อนน่าจะอยู่ญี่ปุ่น แสดงหนังต่อเลยนะ
::Snap:: ::Touchy::
โห เรื่องซับซ้อนขึ้นมาอีก
ขอเอายกทรงไปคืนเมมโมซักซีนนึง
เฮ้อ...เบนเข็มจากขายน้ำมาเล่นหนัง AV ถ้าดังคงไม่ได้กลับเมืองไทยอีกนานแน่
เป๋นดาราหนังโป๊แล้ว
ม่อนจะทำยังไงต่อดี
ท่อนคุงเริ่มจะเข้าวงการเอวีแล้ว... แสดงได้เข้าตาบอสด้วย... ต่อไปคิวต้องแน่นตลอดปีแน่นอน...
อาซามิ น่ารัก จัดให้หนัก ::HoHo::
::Glad:: อืม.... แล้วบทมันเป็นไงนะหนังโป๊เนี่ย ::Doubt::
อ่านรอบแรกก็น่าเชื่ออยู่ว่าเมมโม่มีอะไรกับทาเคชิ แต่คิดอีกทีทำไมกางเกงในเมื่อสองอาทิตย์จึงอยู่ที่ขอบอ่างล้างหน้าอีกล่ะ จะสกปรกเบอร์ไหนก็เอาไปเก็บที่อื่นนานล่ะ ย้อนไปอ่านตอนก่อนหน้าก็ไม่มีอะไรแค่ชวนให้คิดมาก็เฉยๆ เมมโม่ถึงบ้านก่อนด้วย ตอนหน้าหักมุมอีกรอบรึเปล่า
โหหห ไรท์จะหนีไปตั้ง10วัน ทิ้งอารมณ์รีด กันเฉย ดีแล้วม่อน ถึงตัวเองจะนอนกับ ผญ. อย่างพี่คืน อาซามิ หรือ สาวใหญ่หน้าเหมือาแม่ นั้นมันเพร่ะ เพื่องานและตอบแทน บุญคุณ แต่ สำหรับเมมโม่ มันนอกใจเหมือนกัน แต่ มันเต็มใจล่ะมั้ง ไม่งั้นเมมโมคงแคร์ม่อนห่วงใยม่อนนะ แต้ นี่ไม่แคร์เลย ทั่งไล่ม่อนไปที่อื่นต้อนพ่อแม่มา ไม่สนใจถามข่สวคร่าวห่วงใยเลย จนม่อนต้องมีอะไรกับคินเพื่อตอบแทน แล้วหลายๆเรืาองที่เมมโม ไม่แยแสม่อนเหมือนคนรัก แต่เหมือนของเล่น ดีนะ ที่ม่อนมีภูมิ และ ก็ไม่โง่ในการดูคน ดีกว่าให้ม่อนเศร้าโศกเพราะเมมฌม สู้เดืนหน้า หาเงินดีกว่ายั่งยืนดี แต่ ยังทิ้งประเด็นเมมโม โดนไรท์สับขาหลอกไม่ได้ ว่าจะโดนแบบไหน พลาดท่าหรือสมยอม แต่ ที่แน่ๆ ฟันธงว่า เมมโมไม่ได้รักม่อนเหมือนเมื่อก่อน
มันยังไงล่ะเนี่ย แสดงไม่ออกหรือยังไง
ปัญหาอะไรล่ะนายม่อน
จะไปเจอไรตอนถ่ายหนังไหมนะ
เมมโมน่าจะเสร็จทาเคชิเเล้วมิน่าวันนั้นถึงไม่ยอมม่อน
อาซามิคงชอบม่อนจริงแหละ
ดาราคู่ใหม่
เอาแล้ว มีสวิงกับคู่เก่าที่เคยบ่ายเบียงไหมนะ
::Horror:: เมมโมโดนแล้ว
สรุปแล้วเสื้อในโมเมอยู่ห้อคาเคชินี่เอว
ชอบ
แสดงหนังโป๊แล้วจะมีปัญหาอะไรต่อหนอ
สงสัยติดใจอาซามิ
เมมโมเองก็โดคทาเคชิแทงจนหนำไปแล้ว
กลับมาเล่นหนังโป๊เหมือนเดิม แต่ก็ดิ่งนะที่รู้ว่าเมมโม่ไปเอากับคนอื่น
เข้าสู่วงการเหมือนเดิม นะม่อน
วิธีหาเงินชัดเจนครับ ::Thankyou::
เอาสะให้รู้แล้วรู้รอด
::Sobad:: มีรีรันกันอีกรอบ ยอดขายคงถล่มทลายแน่
อาชีพใหม่ที่ได้เงินมากกว่าเดิม
อาซามิตงชอบม่อนเข้าแล้ว
จะแก้ปัญหากับเมมโมได้ไหม ม่อน
น่าติดตาม จะได้กลับมั๊ย
สงสัยเป็นผู้หญิงมากกว่า 1 คนแน่เลย
รวบ 2 ซักครั้ง ::Hunger:: ::Hunger:: ::Hunger:: ::Hunger::
เป็นผู้ชายขายน้ำที่ญี่ปุ่นสักพัก เก็บเงินให้ได้เยอะๆ แล้วค่อยกลับเมืองไทยดีกว่า
จะวุ่นกันไปใหญ่ สลับคู่เลยทีนี้
ม่อนจะทิ้งทวนกับอาซามิ
ก่อนกลับไทย
::DookDig::
งานนี้ได้เป็นดาราดังแล้ว
ชีวิตมีแต่ต้องแก้ปัญหานะ
ม่อนคงไม่ได้กลับไปอยู่กับเมมโมแล้วละนะครับ
และแล้วก็ลงตัวซะทีนะ หรือเปล่า ว่าแต่ พี่คินเป็นผจกส่วนตัว คิดค่าใช้จ่ายเป็นน้ำไหมนะ
แฟนนอกก็โดนเหมือนกกัน
พี่คินนี่บารมีสูงเนอะ พอบอกบอสปั๊บก็ได้คิวเลย กับเมมโมก็คงจะสุดทางรักแระดูเหมือนว่าน้องเค้าจะไปกับทาเคชิแระ ส่วนพี่ม่อนก็มีอาซามิที่ต้องดูแล
เป็นพระเอกหนัง AV เก็บเงินไปสักพัก เผื่อผลงานเข้าตาค่ายหนังอินเตอร์ จะได้มีเงินกลับมาอยู่ไทย
แสดงยาวๆไปเลย เก็บตัง
ทางนู้นหนาวจนเป็นไข้ ทางนี้ร้อนตับแตก
กลับมาถ่ายอีกจนได้นะม่อน
อยู่ทำงานที่ญี่ปุ่นดีกว่านะม่อน
เข้าสู่วงการ Av เลยม่อน ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ::HoHo::
ได้ทั้งงานทั้งเงินทั้งมีความสุข ม่อนคุงนายเป็นตัวแทนชายไทยเกือบประเทศเลยนะ
เมมโมคงเอียงไปทางโน้นแล้ว
ขอบคุณครับ
พ่อดาราคิวทอง
ดีแล้วครับที่ไม่จมอยู่กับอดีต มีเวลาและโอกาสที่จะเจอคนดีๆอีกมากมาย
มึงแย่งแฟนเราไป เราจะเป็นแฟนกับแฟนเก่าเธอ ::DookDig::
ต้องกลับไปแสดงหนังโป๊หาเงินกลับบ้านอีกแล้วนานม่อน
ไม่ต้องกลับแล้วม่อนปักหลักทันที่นี่เลย
เอาแบ้วม่อนจะดังในญี่ปุ่นแล้ว
เมมโมแปลกๆ
น้องเมมโมก็นอกใจนายม่อนเหรอเนี่ย
ทำไงดีนายม่อน
ช่วยเหลือเขาตลอดม่อนคุง
thank
เมมโมนี่ร้ายนักต้องโดนสั่งสอน
ติดตามดูว่าหนังโป๊ที่จะแสดงจะออกมาแนวไหน
แสดงคู่กันไปเลย
ตกลงน้องก็นอกใจก่อนนี่
ให้เดาสรุปก็น่าจะกลับมาคืนดีกันแหละ เพราะรู้สึกว่าตัวเองก็ทำผิดเหมือนกัน
คดีพลิกเลย เมมโมไปเอากับแฟนเพื่อนซะงั้น
เปลี่ยนงานแล้ว เล่นหนังโป้เอง ได้มากกว่าขายน้ำ แถมสาวสวยกว่า สดกว่าด้วย
อย่าบอกนะว่าเมมโมมาแสดงด้วย
ทำเมมโม่งอลแย่แล้ว
ติดตามครับ
อยากเห็นเมมโมโดนสวิง
เสียวจัง
แสดงเก่งเอาดีทางนี้เลย
ม่อนน่าอิจฉาแกจัง
สนุกมาก
ตัดใจได้อย่างนี้ก็ดีแล้ว จะได่เดินต่อ
ลุยในทางที่เลือกเองบ้างละกัน
ขอบคุณครับ
อ้าวไปซะแล้ว
หนีอะไรกัน
เส้นทางดาราดังจะมาล๊าวววว
และแล้วก็ได้กลับมาเจออาซามิอีกรอบ น่าจะช่วยทำให้หายเจ็บเรื่องเมมโมได้บ้างนะนายม่อน
อ้าวม่อนกลับเข้าวงการavซะแล้ว
ช่วยกันหาเงินว่าแต่เมมโมจะเป็นงัยบ้างขอบคุณครับ
ม่อนนี่ร้ายจริงๆ มาคู่เลย เดียวไม่เป็นงาน ::Beggar::
ปัญหาต้องมีทรงออก
อาซามิอยากเป็นแฟนด้วยแน่
ปัญหาอะไรน้อม่อน
ข Memory ก็แสบเหมือนกันนะะ
ม่อนกับเมมโม่คงทำบุญกันมาแค่นี้ แต่ชีวิตใหม่ม่อนกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
จะได้เล่นกับอาซามิอีกไหม
เสียดายเมมโมจัง
แฟนผมเป็นดารา
จะกระหน่ำอีกรอบไหม
หาเงินกลับเลยครับ
แบบไหนหนอ
::Dizzy:: ปัญหาอะไรหว่า ม่อนคุงถึงดูหนักใจ..
รู้จักกันมาก่อนก็ไม่สดใหม่แล้ว
อยากจะรู้ว่าตอนจบสมหวังอย่างไร
เล่นหนังสั่งลาไหมนี้
::Thankyou::
เมมโมไม่น่าจะรอดจากทาเคชิ
ว่าแล้วเชียว เมมโมมีอะไรกับไอ้ทาเคชิจริงๆด้วย
ถือว่าให้ เมมโม หาประสบการ
เมมโมมีอะไรกะทาเคชิจริงๆหรือ
::Crying::
ได้แฟนใหม่แล้วม่อนคุง
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ชอบจังแบนี้ ::Ahh::
เริ่มละครบทใหม่แล้ว เป็นคู่หนังโป๊ที่มีใจให้กัน เอาให้ดังระเบิดเลยนะ
เสียดายหีน้องโมเม โดนควยคนอื่นจริงๆ เหรอ
ไหนๆก็อยู่ญี่ปุ่นแล้ว ขายน้ำต่อจนกว่าจะหมดวีซ่าเลยครับ
แนวซาดิสส์รึเปล่า
สงสัยต้องเลิกกัน
เป็นพระเอกแล้วทำงานอยู่นี่เลย
มีของดี อยู่ได้สบาย
สุดท้ายม่อนก็โดนเมมโมทิ้งจริงๆ ::Angry::
ม่อนเสร็จทาเคชิแน่ๆ
อาซามิจะรอดมั้ย
หารายไปด้วยเลย
::Crying:: สุดท้าย ต้องจำใจมาแสดงหนัง
ม่อนเริ่มจะลงตัวแล้ว
สุดท้ายจะได้กลับไปหาเมมโมมั้ยย
แสดงหนังสั่งลา หรือจะทำให้อาซามิติดใจ
เจอราเมง อาซามิ แล้ว ม่อนคุง
คืนสู่วงการอีกครั้ง
เลิกไปก็ดีเหมือนกัน จัดจนคุ้มละ😅
เมมโมกุเสร็จทาเคชิแล้วแน่ๆเลย
ปัญหาอะไรน้า ::Me?::
เมมโมเปลี่ยนไปเพราะโดนอีกอันแล้วน่าจะชอบมากกว่า
ม่อนคงเลิกกับเมมโมจริงๆ
หืม อย่าบอกว่าแนวลุม
คงไม่ได้กลับเมืองไทยแล้ว ติดกับแสดงหนัง AV ที่ญี่ปุ่นแล้วละ
อาซามิติดใจม่อนคุงแล้ว
ยอมเล่นกับคนเดียวเท่านั้น
แต่มันน่าจะมีอะไรเป็นดราม่าอยู่อน่ๆ
สุดท้ายกผ้รับงาน
เปลี่ยนแนวดีกว่า
เรื่องเก่ายังเคลียร์ไม่จบบบ จะสร้างใหม่อีกรึ
ติดตามอย่างใจจดใจจ่อ
::Yes!::
อยู่ขายน้ำที่ญี่ปุ่นเลยม่อน เงินดี ::Confident::
::Beggar::
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ถ้าผู้ชายมาล่ะ555
เมมโม คงไม่รอดูจริงๆแหละในคืนนั้น
น่าอิจฉาม่อนจริงๆ เลย
::Ahoo::
ขอบคุณครับ
::Reader::
::Thankyou::
ไม่ได้เมมโม ได้อาซามิก็ยังดี
ทุกทางออก มีปัญหาจริงๆ ม่อนคุงผู้ดวงซวย
ตามต่อๆๆๆๆๆๆ
::DookDig::
อาชีพเดิม
ชีวิตพลิกผันเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงเดี๋ยวจะทำเดี๋ยวจะไม่ทำ
ขอบคุณครับ
ทาเคชิจะทนแรงสวาทเมมโมไหวไหม
เรื่องอะไรนะ
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว
"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"
"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...
ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ
ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง
"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"
ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย
"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"
ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย
"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."
เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า
มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ
แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ
"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"
เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................
นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"
พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...
คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม
ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ
ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
"ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
"เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"
เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน
"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
"อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
"เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"
ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
"ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
...............................................................................................
"พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
"โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
"พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
"อาซามิครับ"
...............................................................................................
ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
"อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
"ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
ขอบคุณครับ
ยู่ญี่ปุดีกว่าครับ
ได้นางเอกหนังประจำตัวแล้ว
เป็นการเปิดตัวดาราคู่ใหม่
ลุ้นกันต่อไป
::YehYeh::
คิดถึงน้องเมมโม
จะก่อเรื่องอีกแล้ว ::DookDig:: ::DookDig::
::Glad::
โดนจับเปลี่ยนคู่แสดง แน่เลย
::Crying::
แล้วปัญหาคืออะไรอะครับ
::Sobad::
ขอมโนคนเดียวก่อน ว่าเป็นการวางแผน....
โมเม จะเป็นไงนี่
wow
::HeyHey::
เริ่มดังเเล้วละ
ออมเริ่มติดใจละไง
วันนี้น่าจะโดนฉากเด็ด
ชอบจัง
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ />แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL />แฟนกู ภาค 1 />
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 />ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 />------------------------------------------------------------------------------------
กลัวคนที่บ้านจำได้ว่าเล่นหนังโป้
ทิ้งทวนไว้ลายก่อนจากญี่ปุ่น
เคว้งอีกแล้วว
ติดตามครับ
หวนคืนสู่สังเวียนเอวี
น่าสนใจ
::Dozy::
เรื่องน่าสนใจมากครับ ขอบคุณครับ ::Evil:: ::Evil:: ::Evil::
จากผู้ชายขายน้ำมาเป็นนักแสดง
เล่นหนังเค้าให้เท่าไหร่อะ
เสร็จตั้งแต่วันนั้น จริง ๆ เสร็จกี่คนกันน้า น้องเมมโม
ตรูว่าเมมโม่ต้องโดนไอ้ทาเคชิแล้วแต่เลย
::Thankyou:: ::Thankyou::
ปัญหาดาราหนังโป๊นี่สำคัญเลยนะ มันคือการทำงาน มีคนอื่นทั้งกอง กดดันน่าดู
โอ้ยน่าสงสารจัง เลิกกับแฟนสะแล้ว ได้ใหม่เลย ขอบคุณครับ ::DookDig::
::Shy:: ::Me?::
บายๆ นายม่อน
สุดยอดเลยคราบ😀😀😀
::JubuJubu::
ติดตามตอนต่อไปเลย
เป็นดาราทั้งทีปัญหาไม่น่าจะแก้ไขไม่ได้
ดี
งานเข้าตลอดจริงๆ
อิจฉาจังเลยมอนคุง
::YehYeh::
เยี่ยมสุดๆ
ไม่มีใครทำอะไรเราได้ ขอพลังจงอยู่กับข้า
ติดบ่วงสนุกละพระเอก
thank u
สุดท้ายเมมโมก็มีอะไรกับไอทาเคชิ
นึกแล้วว่าเมมโม่โดนเล่นคืนนี้น แต่กลับมาหึงหวงใส่นายม่อน
::DookDig::
เล่นแบบประหลาดๆแน่ๆเลย
ขอบคุณครับ
::Glad::
เรื่องอะไร
อยู่ขายน้ำที่ญี่ปุ่นเลยม่อน เงินดี
แนวไหนๆ
::Reader::
ลงหลักปักฐาน
::Glad:: ขอบคุณครับ
เมมโมเป็นลูกคุณหนูก็จริงแต่รักม่อนมากจริงๆ อาจทำผิดพลาดบ้าง ม่อนซังยกโทษให้ด้วยนะ
จะได้กลับหรอ
อาซามิก็ช่วยเต็มที่เหมือนกันนะ
เฮ้อ....นายม่อนกลายเป้นพระเอกเอวีเต็มตัวแล้วสินะ
ทำงานยาวๆเลยก็ดีนะ
::Thankyou::
::DookDig::
::Touchy::
::Touchy::
::Orz:: ขอบคุนสนกมากเลยครับ
::DookDig::
มีปัญหาแน่ๆ
นักแสดงนำเต็มตัว
จัดดด
::JubuJubu::
::Beggar::
ขอแบบซาดิสหน่อยครับ
ติดตามครับ
::Horror::
::Shy::
::Hunger::
เอาดีทางนี้เลย
::DayDream::
โดน
วงการดาราหนังซะแล้ว
::Thankyou::
ปัญหาเยอะจัง
เมมโมก็ไม่น่ารอด
ลุ้นทุกตอน เดาไม่ถูกเลยว่าชีวิตนายม่อนจะหันเหไปขนาดไหน
ม่อนเป็นพระเอกหนังเต็มตัวแล้ว
แซนวิชต้องมา
::Hungry::
ภาวนาให้เรื่องราวขบลงด้วยความแฮปปี้เอนดิ้งทีเถอะ
::DookDig::
กลับบ้านเราดีกว่า
นั่นไงน้องแม่งก็พอกันแหละ แอบไปจัดกับคนอื่นแล้วยังมาโกรธกันอีก
งานเข้าตลอดเลยม่อน
งานงอก