ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปมแวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
จบแล้วครับ ภาค 4
มาไวเลยครับ ชดเชยกะขาดหายไป 10+ วัน
กองเชียร์ม่อน กองเชียร์เมมโม
น่าจะมีคำตอบหมดแล้วสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สปอยภาค 5 ไว้นิด สองคนนี้จะได้เจอกันอีกครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะครับ
ดีใจที่มีคนอ่าน 300+ ทุกเรื่องทุกตอน
ขอบคุณมากๆครับ
ปมเอยปมรัก เฮ้อ ผู้หญิงก็เป็นอย่างนี้ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
สารภาพอะไรนะ
ม่อนคงไม่เลือกเดินทางเดิมแลงวน่ะ
น้องเมมโมเสียท่าไปแล้ว จะมีอะไรมาหลอกอีกหล่ะ ตัดใจซะม่อนคุง
รออ่านพี่ม่อนอยุ่ติมตามทุกๆตอน
หาเมียใหม่
ม่อน กลับบ้านเถอะ
น่าจะโดนพาไปรุมมาป่าว
เปลี่ยนความจริงไม่ได้ว่าเมมโม โดนไอ้ทาเคชิไปหลายน้ำ แล้ว ไม่แปลกหรอกที่ม่อน ยังอยากกลับไทย เพราะอยู่ นี่ เป็นแค่ ไกจิน และ วัตถุทางเพศของเมมโม อยากได่ก็อ้อนก็ยื่อขอให้เค้าอยู่ด่วย พอ มีอะไรกระทันหัน กลับถีบม่อนออกไปลำพัง ไม่คิดว่าม่อนจะไปไหนอยู่อย่างไง จะเกิดอะไรขึ้นกับม่อนที่พูดฟังต่างภาษาแทบไม่ได้ รักส่วนรักนะม่อน แต่ ชีวิตมันไม่ใช่แค่ รัก มันต้องมีงานมีเงิน มีสังคม ม่อนคิดถูกแล้วที่ ไม่มั่นใจใจนืสัยเมมโม ส่วนไอ้ทาเคชิ มึงเกย์ป่าว ชายก๋ได้หญิงก็ดี
Edit งง กับ ตรรกะ เมมโม ตรงที่ว่า พอไล่ม่อนออกไป บอกเลิกกับม่อน อ้าวไปคบกับไอ้ทาเคชิ เลย ไม่เสียใจ มีอกหัก เลิกกับคนรัก แล้วยังใสซือ ไปกับทาเคชิอีก โห.. ดีแล้ว เมมโมไม่มั่นคงเลย ส่วนม่อนถ้าเป็น ผช ธรรมดา หัวใจคงพังไปแล้ว มาเจอเมมโมทำแบบนี้ แต่ ม่อนมีสกิล ขายน้ำมาก่อน เลยพอจิ๊ดๆ เจ็บแต่กดไว้ได้ ดีแล้ว กลับไปบ้านเรา ถ้าเรื่องนี้ ไรทตั้งใจให้เมมโม เป็นนางเอก หลวง ของม่อน คงให้กลับมาอยู่ด้วยกันฐาวร ส่วนม่อนพระเอก คงไม่แคล้ง มีอีกหลายคนแน่ๆ เล็งๆไว้ เพื่อนของเมมโมจะกลับมา แต่ นกกระดาษของอาซามิ หวังว่า ม่อนกลับไปจะรวยมีงานดีๆทำนะ จะได้ดูสิ้นไร้ไม้ตอก ต้อนมาอยู่กับเมมโมที่ญี่ปุ่น
ในภาค5 จะมีเหตุอะไรอีก รออ่าน ไรท์อย่าทิ่งนาน นะ ระหว่าวนี้ มีเรื่องอะไรมาขั้น ก็รอเสมอ ทั้ง เจ้าก้อง 8ปี หรือ ไรท์จะ แต่ง แฟนกู5 ก็ดีนะครับ คิดถึง หมอ ปกป้อง โบนัส โมเม จัง
มีอะไรพูดมาให้หมดนะเมมโม่
ม่อนเจ็บแล่วต้องจำนะ บทเมมโมไม่พอใจก็ขับไสไล่โดยไม่คิดถึงว่าตัวเองเป็นคนให้เพื่อนพาม่อนมาหา ไม่สนใจว่าม่อนจะยู่อย่างไร ตัดได้ก็ดี
ม่อนกลับไทยตั้งต้นใหม่ดีกว่า เมมโมถือว่าของช้ำแล้วกล้ามีอะไรกับทาเคชิด้วยแล้วเจอคนไม่ดีคิดจะกลับมาหา ไม่ต้องไปเอาแล้ว อย่างนี้ต้องคิดว่าสมน้ำหน้า มีเพชรแต่ไม่เห็นเพชรเสือกจะเอากรวด ไม่ใช่ไม่รู้นะเมโมเธอก็รู้ว่ามันเป็นแฟนอาซามิยังจะเอากับมันอีกก็สมควรโดน แต่ก็อยากรู้อีก(เสือก)โดนอะไรมา
อื้อค่อยๆคุยกัน เอาใจช่วย
อีกต้องเจอกับทาเคชิอีกหลายยก
วังวนเมมโม ยืนด้วยจาตัวเองดีกว่า ม่อน
ต้องให้เมมโมมีเหตุผลกว่านี้ถึงจะไปด้วยกันได้ เคลียให้มันกระจ่างนายม่อน
ม่อนต้องตั้งสติดีๆ มองรอบด้าน ที่คิดอยู่ตอนนี้ก็เข้าทีดีแล้วฟังเมมโมเล่าแล้วลองหาโอกาสทบทวนเงียบๆ ทั้งสองฝ่่ดีกว่าครับ
เมมโมยังเด็ก เอาแต่ใจ แต่ก็เอาใจช่วยนะ
จบเร็วจัง คิดถึงม่อนคุง
เรียบร้อยเมมโม... ::HeyHey::
ยังไงก็ค่อยๆคุยกันเนอะ เดี๋ยวเรื่องจะบางปลายไปมากกว่านี้
เมมโม เอาไงดี
ควรจบนะ ไม่ควรสานต่อ ไปตายดาบหน้าเถอะ
อยู่ที่ใหนก็ไม่มีความสุขเท่าบ้านเรากลับบ้านมีความสุขที่สุด
ม่อน ตัดใจ กลับไทยเถอะ ...
ปมในใจของนายม่อนคุง
สุดท้ายเป็นแผนแลกคู่แน่เลย
ขอบคุณมากครับ แมมโมจะสารภาพอะไร ม่อนจะตัดสินใจแบบไหนหนอ
ม่อนคงต้องตัดสินใจให้ดี จะอยู่หรือจะไปไม่งั้นโดนไล่อีกจะลำบาก เจ็บแล้วจำ
นายม่อนรักมากก็เสียใจมาก
แสดงว่าเมมโม โดนทำอะไรมาสักอย่างแน่ๆแบบนี้
จะได้กลับเมืองไทยมั้ยเนี่ย
ขอโทษครับ
เม้นต่อไม่ถูก
สงสารม่อน กลับเมืองไทยเถอะนะ
นายทาเคชิน่าจะเป็นลูกของยากุซ่าสักคนแน่ๆไม่งั้นเมมโมไม่เป็นยังงี้หรอก รอลุ้นตอนต่อไปแล้ว
เมมโมไม่น่าจะเป็นคนเดิมอีกต่อไปเพราะหลังจากงานปาร์ตี้เธอคงโดนทาเคชิเย็ดแล้วสร้างเรื่องให้เกลียดม่อนจนกระทั่งไล่ออกจากหอแล้วก็ไปกับทาเคชิซึ่งคาดว่าคงโดนอะไรมาเหมือนอาซามิแน่ๆม่อนต้องตัดสินใจให้ดีและรอบคอบจะอย่างไรก็ตาม"บ้านเรา"ดีที่สุดนะ
แบบนี้คือไม่ต้องกลับไทยแล้วสิ
กลับไทยดีกว่า เชื่อเถอะ
เอาใจช่วยม่อนให้ตัดใจกลับบ้านดีกว่า
กาอนกลับคืนนี้ก็จัดให้เต็มคราบไปเลยพี่ม่อน ::DookDig::
ดูคงจะกลับไทย
ตั้งหลัก
แต่เมมโม่คงจะตามกลับมา
หรือถ้าตั้งหลักได้แล้ว ม่อนคงจะกลับไป
ขอให้จบลงกันด้วยดีนะม่อนกับเมมโม ชีวิตนี้มันมีผิดพลาดกันได้ อภัยและตั้งต้นใหม่นะ
::Sweat:: โดนพาไปรุมมา
จะได้เล่าความจริงไหมคืนนี้
ตอนนี้มาแนวดราม่า
ลุ้นๆๆ ::Angry::
คนไหนอยู่เเล้วสบายใจเอาคนนั้นเเละ
ความจริงก็เปิดเผย
กับเอาม่อนหรือ
เจ็บแล้วจำคือคนเจ็บแล้วทนคืออะไร
กลับบ้าน บ้านเราสบายสุดแล้ว
จะกลับหรือจะได้อยู่ต่อ
ม่อนปรับความเข้าใจกับเมมโม
จะจบยังไงเนี่ย ลุ้นๆ
::Elder::
เมมโมเล่าเเล้ว จะปวดตับแค่ไหนนะ
เมมโมจะสารภาพอะไรกัน หรือว่าเป็นแผนของเธอ ::Pull::
เด๋วนะ ตอนม่อนยังคบกะเมมโมก็ยังแอบไปฟาดคนอื่นอีกหลายคนเลยน่ะ ม่อนไม่เคยซื่อสัตย์กับน้องเค้า ก็กรรมสนองแล้วงัย
รอฟังคำสารภาพของเมมโมอยู่ครับ
รอต่อตอนต่อไปเลย คลายเริ่มปล่อยออก อยากรู้ว่าเป็นอะไร
คุยกันให้เคลียร์นะม่อน
เมมโ เด็กไปหน่อยเอาแต่ใจ ประชดประชัน สมแล้วแหละถ้าจะเสียม่อนไป
ม่อนใจแข็งนะกลับเถอะ ที่ไทยอาจจะได้ของดีกว่าเมมโมก็ได้
เมมโมจะไปเป็นดาราหนังโป๊ด้วยป่าวว
ม่อนใจอ่อนแน่ๆเลย
เมมโมจะสารภาพเรื่องทั้งหมดหรือเปล่า
ม่อนเอ้ยยยย งานนี้น่าจะสลัดยากซะละมั้ง
ไปหาอาซามิดีกว่า
น่าจะโดนอะไรมาแน่ๆ
ตัดใจแล้วกลับดีกว่า หนูยังเด็กเกินไป
อะไรอีกละม่อน
จะได่กลับเมืองไทยไหม
เอาใจช่วยมากๆ
จะได้กลับเมืองไทยจริงหรือเปล่านะ
เจ็บแล้วต้องจำนะ นายม่อน
คลายปมอะไรน้อ ม่อนจะได้กลับมั้ย
เอ้า ทำไมเป็นแบบนี้ สู้ต่อไป
เมมโมโดนทาเคชิแล้วถ้ารักก็รับให้ได้นะ
เมมโมโดนไอ้หมาเล่นแน่ๆๆๆ
กลายเป็นทาเคชิเป็นกุญแจหลักไปเสีย
เมมโมท้อง..งานเข้าเลยนะ
ม่อนไปตามทางของเราดีกว่า
เมมโมนะเมมโม
ต้องมีอะไรที่ม่อนไม่รู้แน่ๆ
ม่อนจะได้อยู่ต่อมั้ยน่าลุ้น
เคยโดนแบบนี้ มันเจ็บ
จะเคลียร์กันยังไง
ปล่อยให้เมมโมลองใช้ชีวิตที่นี่ไปก่อนถ้าคิดถึงค่อยกลับมาหา
อยู่กับน้องต่อไปเถอะนะ
จะเจออะไรอีกนายม่อน
หรือเมมโมไปโดนทาเคชิมาแล้ว
นึกว่าจะไม่มีซะแล้วคำสานภาพ
จะได้กลับไทยมั้ย
อาซามิดีกว่าครับ ถ้าแบบนี้
อื้อค่อยๆคุยกัน เอาใจช่วย
กลับไทยน่าจะดีกว่านะ
คืนนี้คงสบายตัวอีกแล้ว
ใกล้จบแล้วมีภาคต่อเลยไหมครับไรท์
อยากตัดใจ แต่ฟังก่อนก็ดีจะตัดขาดหรือเปลี่ยนใจให้ชัดเจน ไม่มีเสียใจที่หลัง
โดนรังแกมาแน่ๆ
บทสรุปชีวิตคนทั้งสองใช่ไหม
เป็นผมๆ ก็กลับนะ อยู่ต่างถิ่นอีก รักได้ทีละครั้งนะ
คืนนี้ไอ้ทาเคชิจะมาไหม หรือมันจับเมเมโมไปถ่ายหนังละ
เมมโมยังเป็นของม่อนคุงคนเดียว
เมมโม่แย่เลย ::Crying::
น่าติดตาม มีอะไรให้ค้นหาเพื่อเพิ่มความสนุกอีก น่าสนใจมากครับ
เสียวครับ
ทาเคชินี่มันร้าย
ตกลงพี่ม่อนจะใจอ่อนหรือป่าวนะเมมโม่จะสารภาพอะไรติดตามครับ
มันต้องแบบนี้สิม่อน
ม่อนคิดให้ดีนะจะคืนดีกับเมมโมมันจะเสียใจอีกหรือป่าว
ลองของใหม่แล้วไม่มันละซิเมมโมเห็นความดีของม่อนแล้วซิ ::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::
เมมโมสมัครใจหรือโดนแบล็คเมล์
ค่อยๆๆๆๆคุยกันนะ
รออ่านตอนต่อ
ไม่ได้กลับหรอกครับ
สุดท้ายม่อนคงกลับไทยแน่นอนสินะ
::Beggar:: เคาะชามรอเลยครับ
เมมโมมีอะไรจะสารภาพเนี่ย
พอรู้สึก fail กับทาเคชิ ก็กลับมา เดี๋ยวก็มีคนใหม่อีก จะอยู่ไปทำไม ม่อนคุง
เมมโมจะสารภาพอะไรน้า จะหักมุมไหมเอ่ย
ม่อนจะตัดสินใจอย่างไร
สารภาพมาเดี๋ยวนี้นะน้อง
เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะเมมโม.. ม่อนเลือกถูกทางแล้วที่จะเดินทางกลับเมืองไทยดีกว่าอยู่อย่างไร้ค่าเพราะผู้หญิงคนนึงแต่อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ในชีวิต
กลับไทยดีสุดเมมโม
ใจมันหวิวๆนะ
มันเกิดอะไรขึ้น แล้วสิ่งที่ม่อนทำ กับเมมโมทำไว้ จะติดค้างในใจกันป่าว
โถ่เมมโม
ตกลงเมมโมเป็นยังไงกันแน่
อยากรู้จัง เมมโม จะสารภาพอะไร
หมดสภาพละตู
::Horror:: ว้ายๆของเล่นคนรวย
ม่อน กลับบ้านเราเถอะ
อุตส่าห์แอบเชียร์ม่อนกับเมมโม่ ยังไงอย่าจบเศรร้านักนะครับ ::Beggar:: ::Beggar:: ::Beggar::
อยู่ต่อเลย แล้วไล่เก็บให้หมด
ถึงเวลาตัดใจแล้วม่อน กลับไทยอ่ะดีแล้ว
ไปตามทาง
หวังว่าจะคุยกันรู้เรื่องนะ
เรื่องทั้งหมดจะเฉลยแล้ว
ขอฉากเมมโมกับทาเคชิด้วยนะขอรับ
ม่อนจะได้รู้ความจริงซะทีว่าเมมโมโดนทาเคชิหลอกบังคับ
เมมโมโดนเยดตั้งแต่งานเลี้ยงแล้วแต่ปิดไม่ให้ม่อนรู้อิอิแบบนี้จะทำไงนะ
ตอนนี้มีดีกรีเป็นพระเอกหนังแล้ว กลับไปไม่ต้องยืนข้างถนน กลับดีกว่า
ก้อบอกไปตรงๆว่าโดนทาเคชิจัดไปแล้วก้อจบ
มีความลับอะไรซ่อนไว้นะ ผู้หญิงเข้าใจจริงๆ
คำสารภาพ เพื่อเหนี่ยวรั้ง
ถ้าสารภาพมามคงเป็นเรื่องที่ม่อนคาดไม่ถึงและคงเสียใจมากที่เมมโมทำกับม่อน
ผู้หญิงก็เป็นอย่างนี้
::Crying:: ไปพึ่งคนอื่นก็เป็นอย่างนั้นแหละ เอาตัวรอดคนเดียวดีกว่า
ม่อนนี่ ชีวิตวุ่นวายดีจัง
ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง...พูดก็ไม่ได้
พอโดนไล่ออกจากบ้าน..ก็ต้องจำกันบ้างแหละ
ม่อน..จะรับบทเป็น พระเอ้ก พระเอก ก็ได้นะ
แต่ต้องดูแลใจตัวเองด้วย..ว่ายอมรับเหตุการณ์แบบนี้ได้แค่ไหน!
ปรับความเข้าใจแล้วกัน จะได้ไม่ค้างคา
ม่อนโดนหลอกให้อยู่ต่อแน่นอน
ม่อนคุง น่าจะให้โอกาสแมมโมอีกสักครั้ง
เมมโมโดนเอามาทั้งวันน่าจะเจอพวกเย็ดด้วยซ้อมด้วยแนวโหด ::Glad::
ว่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น
จะคืนดีกันมั้ยเนี่ยลุ้นๆ ขอบคุณครับ write มาไวเลย
รับฟังแล้วจากกันด้วยดี อยู่ก็อึดอัดแล้ว
::WooWoo:: คืนดีกันแน่นอนเลยคู่นี้
แล้วจะยังไงต่อ
ม่อน ต้อง แข็งๆ ไว้ หมายถึง ใจ กลับบ้านเรา พาอาซามิมาเมืองไทย ด้วย
กลับเหอะ ไหนๆก็move onแล้ว
คุยกันดีๆนะ
เมมโมคืออะไร เดี๋ยวรักก็ให้อยู่เยื่อก็ไล่ออก หรือทำไปเพราะประชด แล้วทาเคชิทำอะไรเมมโมหรือยัง หรือมันเป็นเกย์
แพ้ใจตัวเองอีกแล้ว
ผู้หญิงก็เป็นอย่างนี้ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ::Crying::
คุยกันให้เคลียร์ดีแล้วจะได้ไม่ติดค้างในใจ
ม่อนกลับไทยดีกว่าน่ะ ถ้าเมมโมต้องการกัอไปหาได้ อยู่ต่ออาจมีปัญหาอีก
เมมโมจะสารภาพอะไรนะ แล้วม่อนจะไปจริงไหม
ปมแน่นมากตะคลายออกยังไง
ใจแข็งไว้ม่อนกลับไทยหางานทำเถอะ
เปิดหัวมายังงี้ มาเลยตับผมแข็งแล้ว
ก่อนจากก็จัดชุดใหญ่ให้เมโมสักหน่อยนะ
โดนอ้อนจนตัวอ่อนแต่ควยแข็ง
น่่รักมากๆ
ไม่รอดอีกแล้วคืนนี้
กลับไทยสบายกว่า
คลายปมอะไรน้อออ แต่ที่แน่ๆ น้องเมมโมน่าโดนทาเคชิซะยับแล้ว หวังว่าจะคุยกันรู้เรื่องนะ
ม่อนกลับเมืองไทยบ้านเราเถอะ ไปสร้างตำนานบทใหม่
กลับบ้านดีกว่า
กลับไทยเถอะ อยู่ไปก็ทำไรไม่ได้สักอย่าง
สงสารม่อนนะ เมโมก็เด็กไป
::Confident:: ดีๆ
อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 18, 2024, 04:16:16 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปม
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
กลับไทยดีกว่า
กลับไทยดีกว่าใช้ชีวิตง่ายก็ว่า
กลับบ้านเหอะ
อันหยัง เดาไม่ออก
สารภาพอะไรนะ
กลับเมืองไทยเถอะ เดี๋ยวทะเลาะกันก็โดนไล่ออกจากห้องอีก
สงสัยว่าจะอยู่ต่อที่ญี่ปุ่นหรือกลับไทยเริ่มต้นใหม่กันแน่ รอติดตาม
ใจอ่อนจนได้
รอดูว่าเมมโมโดนทำอะไรบ้าง
ถึงวันอำลาม่อนจะใจแข็งกลับไทยได้จริงหรือ
ลุ้นอยากให้ม่อนกันเมมโมสมวังจัง
เมมโมซับซ้อนเกิน ม่อนจะยังรักอยู่ไหม
เยดอีเด็กร่านควย
งงในงง จะสงสารใครดี
สุดท้ายก็ยอมให้เธอหลอกอยู่ดี
ส่วนตัวพอเหอะเมมโมเนี่ย ยิ่งดูยิ่งหงุดหงิดกับความง๊องแง๊งของทั้งคู่มาก
เมมโมจะสารภาพอะไร ม่อนจะรับได้ไหมนะ
เมมโมจะเปิดเผยความจริงมั้ย
อยากรู้จังว่าเมมโมจะพูดยังไงให้ม่อนยุต่อ แต่ม่อนยังจะยุอีกมั้ย เราว่าม่อนกลับเหอะ
ม่อนน่าจะอยู่ญี่ปุ่นแหละจะได้ดูแลเมโท.รักเธอนิใช่ไหม
พอคลายปมก็ถอดได้ง่ายๆ แล้วทีนี้
เฮ้อ พอเขาเบื่อเจี้ยวหวาน เขาก็ไล่ส่ง กลับบ้านเถอะ
ความจริงจะปรากฎเสียที
จะเริ่มต้นกันใหม่หรือเปล่า
กลับบ้านเถอะม่อน มันไม่ใช่ถิ่นของเรา
สารภาพอะไร ม่อนคุงก็ไม่สน
เจอน้ำตาผู้หญิงก็ใจอ่อนแล้วสิ
น่าสงสารจังนิ
ในที่สุดก็จะได้รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น งานนี้ เรื่องราวจะมีพลิกล็อคไหม
มาญี่ปุ่นมีเรื่องราวเยอะเลย
น้องจะสารภาพอะไรหน่อ
ค่อยๆจัดนะ
เมมโม จะมาไม้ไหนอีก
คำสารภาพ .... หึๆ เกมส์ม่อนเริ่มเปลี่ยน
::Angry::
สุดท้แล้วใจอ่อนกับเขา
สารภาพอย่างเดียวเสื้อผ้าไม่เกี่ยว
เมมโมไปโดนอะไรมากันแน่นะถึงขั้นไม่ได้กินข้าวเลย สงสัยพวกทาเคชิจะให้กินอย่างอื่นแทน ::DookDig::
เมมโมจะหลอกอะไรม่อนอีกป่าว
เมมโมไปโดนอะไรมา
ฃตอนนี้คงจะเฉลยซพทีว่า เกิดไรกับเมมโม
รออ่าน
โดนทาเคชิจัดหนักมาแน่ๆ
ติดตามพี่ม่อนคุง
เมมโมไม่ได้รักมอนหรอก
ความรักที่รอคอย
ม่อนเป็นผู้ชายที่ผ่านหญิงมาเยอะ เกือบทุกคนโดนมาแล้วทั้งนั้น การที่เมมโมจะโดนซะบ้างไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ความสะใจมันอยู่ที่ใครจะชนะ
ผู้หญิงนี่บางทีก็เข้าใจยากจริงๆ
เสร็จเจ้าทาเคชิแล้วสิจึงให้มานอยู่
จะสารภาพว่าเสร็จเจ้าทาเคชิแล้วสิ ::Hunger::
สารภาพมาซะดีๆ
ตัดใจได้แล้วหละนะ วันนี้ม่อนคงสั่งลาอีกครั้งแล้วกลับไทย
ใจเย็นๆนะรอฟังเมโมเล่าดีกว่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
เจ็บมาเยอะแล้วละคงไม่ซ้ำรอยเดิมอีก ใช่มั้ยอะ 5555
ตกลง เมมโมเป็นยังไงกันแน่
สนุกมากครับ อยากรู้เลยจะจบภาคยังไง
เมมโมจะสารภาพอะไร ตกลงที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้น
อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล โดนอะไรมา
ไปโดนคนอื่นมาแล้ว
เริ่มต้นใหม่เถอะม่อน นายแค่ของเล่น
เมมโมจะสารภาพอะไรอีกล่ะทีนี้
อย่าใจอ่อนนะม่อน
เมมโมน่าจะโดยทาเคชิถล่มมาอย่างหนัก
สารภาพมาให้หมดนะ
จะได้รู้กันซะที ว่าจะอยู่หรือไป รับได้ไหมกับความจริงทั้งหมด
สารภาพมาก่อนตัดสินใจนะโม
เจ็บแล้วต้องจำ
ม่อน ถึงจะรักอย่างไง บางครั้งเราเจ็บแล้วเราต้องจำนะ อย่าฝืน บางครั้งยิ่งฝืนเราจะยิ่งเจ็บหนักกว่าเก่าอีกนะ
ม่อนสู้ๆ
เมมโมยังเด็กมาก แถมเป็นเด็กที่ถูกสบอยมา อยากได้จะเอา ไม่พอใจก็โยนทิ้ง ม่อนเอ๋ย พี่ชาติเตือนถูกต้องแล้ว
จะสารภาพอะไร รู้หมดแล้ว
เมมโม..จะสารภาพอะไรหว่า....ยังไงดูเหตุการณ์หน่อยนะ ม่อน ::Waiting::
ใจอ่อนจนได้
เด็กน้อยจะแก้ตัวว่ายังไง
หรือจะได้คืนดีกัน
กลับเถอะพ่อหนุ่ม
ได้กลับไหมนะ
น่าสงสารคนไม่มีก็ถูกลืมประจำไม่มีทางเป็นอื่น
เมมโมคงจะสารภาพว่าหลังจากบอกเลิกกับม่อนก็ไปคบหากับทาเคชิเป็นแฟน แล้วก็นอนกับทาเคชิเลย เรื่องนี้น่าจะทำให้ม่อนตัดสินใจกลับเมืองไทยไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถ้าม่อนตั้งตัวได้ ก็อยากจะให้ม่อนคบหากับอาซามินะ เพราะดูเป็นผู้ใหญ่และจริงใจกว่าเมมโม
เมมโม่ก็เหมือนเด็กเอาแต่ใจแหละเป็นคุณหนู แต่ก็น่ารักน่าสงสารลองดูๆไปก่อนนะม่อน กลับไทยก็เป็นแบบเดิมไม่เวิร์ค
จะตัดกลับไทยได้ไหมม่อนคุง
สนุกครับ
เจออ้อนไปใจอ่อนเลย
เมมโมจะสารภาพเรื่องไปคบทาเคชิเหรอ..ม่อนน่าขะต้องกลับไทยเเล้วละ
::KO::
เมมโมน่าจะโดนมาเคชิไปหลายยกแน่ๆถึงขนาดไม่ได้กินข้าวเนี่ย
มันน่าจะมีอะไรที่เมมโมอยากบอกแต่บอกไม่ได้เหมือนโดนบังคับอะไรอยุ่รึป่าว ::Doubt::
กลับบ้านเถอะ ทึ้งทุกอย่างให้เป็นอดีตเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า
เมมโมโดนหนักมั้ย
ม่อนคุงอย่าใจอ่อนนะ
เฮ้อ มันซับซ้อนอยู่เรื่อยเลย
เดี๋ยวรัก เดี๋ยวไล่ ผู้หญิงนะผู้หญิง
เมมโมยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ม่อนฟัง
::DookDig::
ใจอ่อนอีกแล้ว
น้องเมมโมคงไม่เหลืออะไรแล้ว
มีอะไรไม่พูดกันตรงๆก็แบบนี้แหละ
อยู่ต่ิก็คงไม่พ้นวังวนแบบเดิม
สารภาพอะไรละนี่ ละม่อนจะเอายังไงดีเน้อ
เอาไงต่อนายม่อน
เอาไงแน่ แต่พูดถึงต้องฟังน้องอธิบายก่อนไปนะ
::Glad::
จะได้รู้เรื่องไหมคัฟม่อนคุง
ให้มันจบตรงนี้เหอะม่อน
โดนมาขนาดไหนนะ
มีลุ้นสานต่อความสัมพันธ์
ดึงไวทำไมกลับไทยไปหาสาวใหม่
ท่าจะจบแบบเจ็บๆ ::Crying::
โมเมคตวามลับเยอะ ไม่ค่อยบอกอะไรม่อนเลย อยู่ๆก็เทเฉย
จบภาคนี้เศร้ามากเลย...
เมมโมทำเหมือนพระเอกเราเป็นสิ่งของ/สัตว์เลี้ยง ไม่คิดว่าให้มาอยู่ด้วยการต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดมันอึดอัด
การลาจากไม่ใช่ลาขาด จากเพื่อพบกันใหม่
สงสัยเสร็จน้องเมนโม ::DookDig::
ใจแข็งนะนายม่อน เราตัดสินใจแล้ง ไม่งั้นเหตุการณ์เดิมจะเกิดเรื่อยๆ ถ้าเมมโมยังเป็นอย่างงี้
ม่อนยื่นข้อเสนอ มีอะไรกับใครก็ได้ จบปิ้ง
สารภาพจนยอมได้รึกลับไทยดีกว่า
ชอบ
ขอบคุณมากๆครับ
เมมโมยัยตัวแสบ
ขอบคุณครับ
จะอะไรอีกน้อง
เมมโมน่าจะถูกใจกับทาเคชิอยู่บ้างล่ะ
อีกอย่างสังคมของม่อนกับเมมโมก็
แตกต่างกัน ต้องมีปัญหากันอยู่ดี
อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 18, 2024, 04:16:16 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปม
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
ยังงัยละ
เมมโมโดนจัดหนักสั่งลาแน่นอน
เมมโม่ก้อไม่เบา
น้องเมมโมไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์แปลกๆมาแน่เลย
ฟังคำสารภาพก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ
เมมโมจะทำอะไรไม่น่าจะมาอีก
สุดท้ายก็ใจอ่อน ไม่ได้กลับไทยแน่
แต่ละคนเห็นไม่เท่ากัน ตัดสินใจพลาดก็ตัดสินใจใหม่
ตอนนี้มาแนวดราม่า
ม่อนกลับไทยแน่นอน
หลังจากคืนนี้แล้วจะตัดสินใจยังไง ???
ชีวิตของคน ความสำคัญจะมีค่า ตอนที่กำลังจะเสียไปหรือจากลา
เมโมจะสารภาพเรื่องอะไรหนอจะรับใด้มั้ย
มันจะเป็นอย่างไรโดนอีกแล้ว
คนนอนคุยเดียวก็เข้าใจกัน ::KO::
ตายๆม่อนเอ้ย
จะอยู่หรือจะไป
กลับมาตั้งหลักดีกว่าครับ อยู่ไปก็ไม่ไหว
กลับมาตั้งหลักที่ไทยดีกว่า สู้ด้วยตัวเองไม่ต้องพึ่งพาใคร
ไอ้ทาเคชิ นี่กวนจริงๆ
จะหักมุม หรือ แฮปปี้
::HeyHey::
::Angry::
เมมโมจะสารภาพอะไรล่ะคราวนี้
มันมีเบื้องหลัง ของเบื่องหลัง ::Thinking:: ::Thinking:: ::Thinking:: ::Thinking:: ::Thinking::
แล้วอย่างนี้จะเอาอย่างงัยละพระเอกเราขอบคุณครับ
เมมโมจะสารภาพอะไร แล้วม่อนรับได้ไหม ไม่รู้ซิ
สารภาพอะไรนะ
ทาเคชิมันโรคจิตแน่ๆ หรือไม่ก็เก็บกด ::HoHo::
ม่อนกับไทยน่าจะจบสวย
เข้าใจเลยทำไมๆๆๆอินจัดอะ
ติดตามๆๆๆ แต่ที่แน่ๆ โดนจัดหนักแน่ๆคืนนี้
คงโดนมันข่มเหง ให้เลิกกันละสิ
เมมโมจะบอกอะไรเนี่ย
ออกมาเถอะถ้าอยู่แล้วไม่โอเคร
จะจบภาค,ล้วเหรอ
อะไรยังไงอีกน้อ ::Waiting::
สารภาพให้หมดทุกอย่างเลยนะเพราะมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้สาวน้อยน่ารักของเราเปลี่ยนไป
แมมโมดูเหมือนเด็กมองโลกแง่ดีมองโลกสวยคงโดยทาเคชิหลอกล่อ ::Hmmm::
สารภาพว่าไปโดนอะไรมาบ้างน่ะหรอ ทำตัวเองแท้ๆ
::Thankyou:: รักเมมโม่ กับม่อน เข้าใจผิดกัน ก็กลับมาคืนดีกันได้นะ ม่อนก็ให้อภัยน้องเหอะ น้องยังเด็ก อาจจะหลงผิดไปบ้าง ม่อนเองยังได้ตั้งหลายคน 555 ::Confident::
คดีพลิกอีกแล้วหรือเปล่า ไม่อยากคาดเดาเลยคาดเดาอะไรทีไรผิดทุกที555
จะลงเอยกันยังไงละทีนี้
รึว่าเมมโมจะโดนข่มขืน
อ้าวจบแล้วหรือครับ ภาคสี่ เหมือนเป็นภาคตลุยต่างแดนหาประสบการณ์ของนายม่อน
ตัดสินใจแบบใหนก็ได้หมด แต่เอียงไปทางกลับไทยดีกว่า
ม่อนอย่าไปเลย คอยอยู่ดูแลเมมโมเถอะ เมมโมพลาดไปแล้วม่อนต้องคอยช่วยเหลือให้กำลังใจเมมโม อย่าทอดทิ้งเมมโมนะ และจะได้ดูแลอาซามิไปด้วย ควบ 2 เลยเพราะเป็นเพื่อนกับเมมโมด้วย
เลิกลารึเปล่า
อย่างที่ม่อนว่า เห็นเป็นของเล่น
จะจบแบบใดน้อ
ทั้งลุ้นทั้งหน่วงได้สม่ำเสมอจริงๆ
กลับเถอะ อยู่ต่อไปก็ไม่รู้ว่าจะมีค่าแค่ไหน
ที่แบบนี้หล่ะมาง้อ โถๆ โดนทาเคชิล่อไปจนโทรมเลย แต่อย่างว่านะม่อนก็ไปล่อคนอื่นเหมือนกัน ถ้ายังมีความรู้สึกดีๆ ก็ให้อภัยกันเถอะ
ม่อนคุงใจอ่อนทุกทีเลย
โมเมโดรนหลายครั้งแล้วลาเ
ทำใจลำบากนะคงอยู่ต่อ
อย่ากลับเมืองไทยเลยม่อน
สารภาพอะไร
เมื่อเมมโมไม่มั่นคงแล้ว
ม่อนคงต้องตัดใจแล้วหล่ะ
ขอบคุณครับ
หนังชีวิตอีกละม่อน เดียวเขาก็ไล่อีกนะทีนี้ลำบากกว่าเก่าแน่แก
จะได้กลับไหมน้า
เมมโมขอโทษแล้ว
ม่อนจะใจอ่อนไหม
::Hmmm::
สารภาพเลยครับ แต่งดีน่าติดตามสุด ๆ
น่าสงสาร ม่อนนะ
จะเกิดอะไรขึ้นก็อยากรู้
กลับบ้านเกิดดีกว่าครับ
จะยังไงต่อนะ
เมมโม่จะบอกอะไร นะ
เฮ้อ เหนื่อยใจแทนม่อน เจอเมมโมแล้วยังไงต่อ จะกลับไปคบกันอีกหรอ สารภาพแล้วยังไงดี พอประชดกันทีก็แบบนี้ไหมนะ
โดนไปด้วยเลยทีนี้
อยากรู้เฉลย ผูกปมดีมากครับ
สารภาพอะไรครับ ม่อนจะรับได้เหรอ
สงสารเมมโม เหมือนกันนะครับ
นายม่อนจะตัดสินใจยังไงล่ะเนี่ย
เมมโมจะเล่าอะไรเกี่ยวกับเจ้าทาเกชิให้ฟังนะ
สมาชืกใหม่จะไล่อ่านตั้งแต่เริ่มนะครับ
จะได้กลับมั้ยม่อน
ใจอ่อนอีกแล้วพี่ม่อนเรา
เมมโมยังเด็กและเอาแต่ใจอยู่ คงไม่เหมาะกับม่ินคุง
คืนดีได้หหม
ม่อนใจอ่อนกะเมมโมเสมอ
มีอะไรกันแน่
สารภาพเรื่องอะไรหละ
ชีวิตเดินต่อไป มีต้องเยอีกเยอะ สู้ๆเว้ย
กำลังติดตามอยู่เลยครับ
บอกมาโมเม
กลับไมยดีกว่าม่อน
เมมโมว่าไง
ไอ้ม่อน มึงเหี้ยมากๆ ใจมึงเป็นผู้หญิงชัดๆ
สงสารเมมโม
สารภาพอะไรนะ ::Thinking::
::Thankyou::
มันมาเย้ย
ใจอ่อนซะ
จะใจแข็งยอมจากเมมโมไปหรือม่อน แต่อยู่ต่อในอนาคตก็ต้องมีเรื่องแบบนี้อีก
เฉลยมาเกิดอะไรกับเมมโมถึงทำแบบนั้นสงสัยๆ
ม่อนใจอ่อนแน่เลย
สงสัยจะไม่ได้กลับไทย
ไม่น่าจะคลายนะ
อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 18, 2024, 04:16:16 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปม
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
::Crying::
เห่อเหนื่อยกับเมมโม
กลับเหอะถ้าขนาดนี้แล้ว
แมมโมโดนไอ้นั่นเล่นซะบานหมดเลยค่ะ
กลับไทยเถอะไอ้ม่อน
::Doubt:: เมมโมคงจะเห็นหนังโป้แล้วมั้ง
ในที่สุดก็จะได้รู้เรื่องราวในคืนนั้นซักที
โดนอ้อนหน่อยก็ใจอ่อน
ค่อยคุย ค่อยๆปรับความเข้าใจครับ
ผู้หญิงคนนี้เข้าใจยาก บทร้ายก็ร้ายน่าดู บทดีก็ดีใจหาย เอาใจยากจัง
รอฟังเมมโมสารภาพอยู่นะ
เมมโมดูโคตรสับสนเลยว่ะ ม่อนจะเอายังไงเนี่ย
เมมโม ไม่จำไม่เข็ดหรอก ผู้หญิงแบบนี้พอได้ใจก็ทำอีกเรื่อยๆ
เมมโมไม่น่าเลยทำร้ายจิตใจม่อนนะแบบนี้
::Ahoo::
จบไงนะ
ลุ้นโมเมน่าจะโดนอย่าวหนัก
ลุ้นมากเลยครับ
อย่าเพิ่งรีบจบนะครับ
เอาดีม่อน จะกลับมั้ย
สารภาพว่าอะไร
::Doubt:: น้อยใจการกระทำเมมโม ดูแล้วน่าจะกลับจริง
จะสารภาพว่าโดนอะไรมาเหรอ
มีความลับให้ลุ้นตลอดเลยนะเมมโม
::Reader::
กลับบ้านเรา รักรออยู่จ้า
::Thankyou::
เจ็บต้องจำเว่ยม่อน กลับบ้านตั้งหลักก่อน อย่าปล่อยให้เค้าเอาเราเป็นของเล่น อินจัด 5555
หน้าเสียดายอดเป็นพรเอกหนังเลย จริงๆรายได้น่าจะตั้งตัวได้เลยนะ
::JubuJubu::
สงสัยได้ดีกันก็คราวนี้แหละ
write some more
ม่อนจะตัดสินใจแบบไหน
ม่อนรักเมมโม่จริงๆหรือเปล่าหรือแค่หลง
::Suffocate::
อยากรู้ว่าเมมโม่โดนไรบ้าง
เอายังงั้ยดี
ใจอ่อนมั้ง น่าจะอยู่ต่อ
เรื่องดาร์กๆแบบยากูซ่าญี่ปุ่นมันมีแต่ข่าวโหดๆ
อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 18, 2024, 04:16:16 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปม
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
ขอบคุณครับ
ม่อนจะเอายังไงต่อไป
เมื่อความจริงนั้นปรากฎ ใครเล่าคนผิดผิด
ใจแข็งหน่อยนะ
จะจบแบบไหน
ปรับความเข้าใจกี่ยกดี
เจอยากูซ่าหรือเปล่า
ตามๆๆๆๆๆๆๆ
อะไรหละนี่ เมโม
ม่อนเจออะไรนะ
::Thinking:: ผมคิดว่าเรื่องที่เมโมจะสารภาพต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เฮ้อ....
กลับมาอยู่ที่ไทยดีกว่านะ อยู่โน่นลำบาก
เรื่องไหนน้ออ
::DayDream::
เมมโมจะสารภาพอะไร อยากรู้จริงๆ
ต่อครับบ
คนเราผิดกันได้ครับ ::Snap:: ::Snap::
สารภาพมาพลิกล๊อค อยู่ญี่ปุ่นต่อ
::Hmmm::
สงสารเมมโม่ อยู่ก่อนเถอะ
::HeyHey::
คิดไปถึงกฏตอนนั้นเลยห้ามหลงรักลูกค้า
เมมโมถือว่าของช้ำแล้วกล้ามีอะไรกับทาเคชิด้วยแล้วเจอคนไม่ดีคิดจะกลับมาหา ไม่ต้องไปเอาแล้ว
wow
::HeyHey::
เจ้บจนได้
พี่ชาติชี้ทางสว่าง
ม่อนกลายเป็นของเล่นเมมโมไปซะละ
สุดท้ายจะตัดใจได้ไหมนะ
อยู่ไปก็แค่ของเล่น กลับบัานดีกว่า
เอาอีก
สารภาพอาราย เล่ามาให้หมดเลย
เตรียมตับบ
สุดยอดครับ
::KO::
สนุกมากเลย ช่วยลุ้นตลอดเวลา
ความจริงที่ทำให้เจ็บ
น่าสนใจ
สนุกดี
เรื่องน่าสนใจมากครับ ขอบคุณครับ ::Evil:: ::Evil:: ::Evil::
โดนผัวใหม่ตีมา หันกลับมาให้ผัวเก่าปลอบ
กลับไทยดีกว่า
คุณหนูชอบประชด กับผู้ชายที่ไม่คิดจะเรียนรู้อะไร นอกจากขายตัว จะไปกันรอด?
::Thankyou::
เคลียร์ให้จบ แล้วกลับไทยเน้อ
::DookDig:: ::Ahoo:: ::Confident::
ตามนั้น
::Reader::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 18, 2024, 04:16:16 หลังเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 16 คลายปม
แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0
แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
-----------------------------------------------------------------------------------------
ไอ้ทาเคชิยืนอยู่ในลิฟท์
มันยิ้มให้ผมก่อนดึงมือผมเข้าไปในลิฟท์ ผมไม่เคยกลัวมันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ที่ผมแปลกใจคือมันกดปุ่มล้อคให้ลิฟท์หยุดที่ตรงนั้น
"ม่อนคุง แกรู้หรือเปล่าว่า เมมโมแฟนแกน่ะ...เยี่ยมมาก แล้วอาซามิล่ะ...เยี่ยมมากมั๊ย"
ผมกระโจนเข้าใส่มันทันที แต่ก่อนจะลงมือทำอะไร..มันผลักผมออกและเอาอกเข้ามาชิดตัวผม หน้าเราเกือบจะชนกัน
"เดี๋ยวๆๆๆๆ หยุดก่อน ม่อนคุง เราต้องมาคุยกันก่อน...."
ภาษาผมห่วยแตก แต่ถึงเวลาแห่งความโกรธ มาพูดได้อย่างไม่ติดขัด
"เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน... เมมโมไม่ใช่แฟนอีกต่อไปแล้ว และอาซามิก็ไม่ใช่แฟนของแก"
"ชั้นไม่รู้ว่า เมมโมคิดกะแกในสถานะอะไร แต่ที่ตอนเรามีอะไรกัน เมมโมบอกชั้นตลอดเวลาว่าแกทำเก่งกว่าชั้นมาก..."
อาซามิก็พูดเหมือนกัน แต่ผมยืนนิ่งไม่รู้ว่าที่ไอ้ทาเคชิมันพูดนี่มันต้องการอะไร
"เมมโมบอกว่า ไอ้นั่นของแกใหญ่ทำให้เธอมีความสุข..."
มันมาไม้ไหนวะเนี่ย ผมยังไม่รู้จะตอบโต้อะไร ไอ้ทาเคชิเดินเข้ามาประชิดติดตัวตัวผม ผมว่าผมตัวสูงแล้ว แต่ไอ้ห่านี้ยังสูงกว่าผมเล็กน้อย แล้วยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว มันเอามือของมันตบลงมาที่ควยผมเต็มๆ ผมสะดุ้งและหลบหนีมันไม่ทัน ควยผมเลยตกอยู่ในมือของมัน ไอ้ทาเคชิมันบีบเค้นที่ควยผม สายตาของมันเย้ยหยันผมอยู่ แต่ในวูบนึงผมเห็นแววตาความหื่นของมัน...
ตั้งแต่ผมขายน้ำมาหรือเล่นเสียวกะผู้หญิงเป็น ผมไม่เคยให้ผู้ชายมาจับต้องควยผม แต่ตอนนี้ของผมอยู่ในมือไอ้ทาเคชิที่ตอนนี้มันแสดงชัดว่าการลูบของมันต้องการอะไร แต่ไม่มีการตอบรับจากควยผมเลย...
"หยุด อย่ามายุ่งกะกู..."
ผมผลักมันออก
"ทำไมล่ะม่อนคุง แกไม่เคยมีอะไรกะผู้ชายหรือไง..."
คำพูดนี้ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ ใช่แล้ว...มันกำลังจะเอาผมเป็นเมียมันอีกคน ผมดิ้นรนหนีสุดชีวิต และจังหวะนึงผมกดปุ่มเปิดลิฟท์ได้สำเร็จ ผมวิ่งหนีออกไปและรีบวิ่งลงบันได้อย่างไม่คิดชีวิต ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลัง พอผมเห็นว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว ผมตัดสินใจเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ เผื่อไอ้ทาเคชิมันลงลิฟท์ไปรอผมข้างล่าง จนผมกำลังจะถึงชั้น 1
"พี่ม่อนนนนน ช่วยเมมโมด้วยยยย...."
"เฮ้ย เมมโม...."
ผมเห็นเมมโมโดนไอ้ทาเคชิจิกหัวอยู่ เธอพยายามดิ้นหนี ความอดทนของผมหมดลงแล้ว ผมกระโจนพุ่งจากบันไดเข้าใส่ทาเคชิและโยนกระเป๋าฟาดใส่มัน ก่อนวิ่งเข้าไปผลักมันออกจากเมมโม มันปล่อยมือจากหัวเธอแล้วก็เข้ามาฟัดกะผมจริงจัง
"แกมันก็แค่ไอ้พวกต่างชาติที่มาเล่นหนังโป๊... แกมันไม่มีอนาคตที่นี่หรอก"
มันต่อยเข้ามา ผมโดนมันต่อยไปทีนึงแต่ผมก็ต่อยมันคืนได้เหมือนกัน เมมโมเอาแต่ยืนร้องไห้เอามือปิดหน้า ผมฟัดกันอยู่แป๊บเดียวลิฟท์อีกตัวก็เปิดออก และมีนักศึกษาชายสองสามคนเข้ามาแยกเราสองคนออกจากกัน เมมโมดึงมือผม ลากผมออกจากหอทันที เราสองคนวิ่งไม่คิดชีวิต ออกไปริมถนนใหญ่ เมมโมเรียกแท็กซี่...
..................................................................................
ผมเอามือจับหน้าสาวน้อยของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา และผมปาดน้ำตาออกไปจากแก้มที่น่ารักของเธอ
"โดนทำร้ายอะไรหรือเปล่า เมมโม?"
เธอพยักหน้า ผมจับหน้าเมมโมมาดูร่องรอย แล้วผมก็เห็นรอยนิ้วมือที่หน้าเมมโม ผมรู้ทันทีมันเกิดจากอะไร ผมโคตรสงสารเมมโมสุดหัวใจ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่พูดไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้แล้ว แค่ดึงเมมโมมากอด ให้เธอนอนเอาหัวพิงไหล่ผม ไม่นานนักแท็กซี่มาส่งเราที่หน้าอพาร์ทเมนต์ของเมมโม
ผมประคองเธอลงจากรถ พาเธอเข้าห้องและให้เธอนั่งพักที่โซฟา ผมดูหน้าเธอชัดๆ เราจากกันแค่สามวัน แต่เมมโมโทรมลงไปมาก ดูอิดโรย เฮ้อ... ผมไปเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้คนที่ผมรักที่สุด เมมโมยังคงร้องไห้อยู่
"พี่ม่อน.. เมมโมไม่ดี เมมโมเป็นคนไม่ดี"
แล้วเธอก็ร้องไห้สุดแรงเกิด ผมปลอบคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่ดึงเมมโมมากอดและลูบหลังเธอ ตบหลังเธอเบาๆ อย่าว่าแต่ผมเลย...เธอเองก็ไม่มีใครในประเทศนี้อีกแล้วนอกจากผม
"เอางี้นะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเล่า เย็นนี้ไปกินเนื้อย่างกัน พี่ม่อนเลี้ยง โอเคมั๊ย"
เธอยิ้มและพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมพาเมมโมเข้าไปอาบน้ำ
"ให้พี่อาบให้หรือเมมโมจะอาบเอง"
"อาบเองคะ..."
ผมออกมาเก็บบ้านไปเรื่อยๆ ห้องเธอรกมากๆ ราวกับมีการต่อสู้กัน ของทุกอย่างมันเลื่อนขยับไปจากที่เดิม โต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ไม่ได้ตั้งที่เดิม โต๊ะทีวีเองก็เลื่อน ทีวีอยู่หมิ่นเหม่จะตกลงมา.... ไม่นานนักสาวน้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และเราก็ออกไปกินข้าวกัน
.............................................................................
ไม่น่าเชื่อ...
เมมโมกินข้าวอย่างคนหิวที่สุด เนื้อจานแล้วจานเล่าถูกสั่งมา ผมได้แต่ปิ้งเนื้อส่งให้เธอ แล้วก็นั่งดูเมมโมกิน
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวติดคอ ไม่ต้องรีบ ไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ.."
"ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว...."
เมื่อวานตอนเย็น !!!! เฮ้ย...ใช่แล้ว เมื่อวานตอนเย็น..ผมเห็นเมมโมเดินเข้าหอไปกะทาเคชินี่หว่า อย่าบอกนะว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วานนี้ มิน่าเล่า เมมโมดูหิวโหย ดังนั้น พอจบจากเนื้อย่างผมยังพาเธอไปร้านไอติมที่เธอชอบที่อยู่ใกล้กัน... เมมโมสบายใจมากขึ้นแล้ว เธอหน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าที่ผมเห็นเมื่อบ่ายมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ถามที่มาที่ไปที่เธอไม่ได้กินข้าวตั้งแต่วานนี้
"พี่ม่อน พี่ม่อนไม่สงสัยเลยเหรอว่า เมมโมหายไปไหนมา"
"ไม่หรอก ถ้าเมมโมไม่เล่า พี่ก็ไม่อยากรู้ แต่ก็เป็นห่วงเมมโมนะ ไม่อยากให้เมมโมเป็นอันตราย"
"พี่ไม่หึงเมมโมหรือไง"
"ไม่หึงหรอก..หึงน่าจะคนที่มีสัมพันธ์กัน ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกะเมมโม...คงหึงกันไม่ได้ แต่คนที่ห่วงใยกัน ใช้คำว่า...ห่วงและหวงดีกว่า"
เธอทำท่าน้ำตาจะไหลอีก
"ใจเย็นๆค่อยๆกิน เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเมมโมกลับบ้านนะ แล้วพี่ก็จะไปนอนที่ร้านไทย อ้อ..พี่บอกเมมโมก่อน พรุ่งนี้พี่นัดพี่คินไปซื้อตั๋วกลับเมืองไทยนะ..."
"ทำไมอ่ะพี่??? เกิดอะไรขึ้น..."
"พี่คิดว่า ถ้าพี่อยู่นี่ พี่ทำอะไรไม่ได้เลย พูดก็ไม่เก่ง อาชีพก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ต้องอาศัยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา พี่คิดว่า พี่คงต้องกลับเมืองไทยซะที เมมโมก็อยู่มานานแล้ว คงเข้าที่เข้าทางและไม่มีอะไรให้พี่ต้องห่วงอีก"
เธอน้ำตาไหลลงมาที่แก้มกลมๆของเธอแล้ว
"ไม่เอานะพี่.... ไม่กลับนะ อย่าเพิ่งกลับ อยู่กะเมมโมก่อน...."
ผมนั่งเงียบ เฮ้อ...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากเหลือเกิน สองสามวันที่แล้วเธอเพิ่งไล่ผมไปจากชีวิตของเธอ...
"คงไม่จำเป็นมั๊ง ให้พี่กลับเหอะ เมมโมไม่ต้องห่วงหรอก เมืองไทยพี่พูดภาษาไทยน่าจะหางานได้ง่ายกว่าที่นี่..."
"ไม่เอา พี่ม่อนอยู่กะเมมโมที่นี่ ขอร้องนะพี่ ขอร้องหละ อยู่เหอะ..."
ผมคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้ตอบเธอ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับ เพราะตอนนี้ผมคิดว่าผมเหมือนของเล่นของเมมโม พอชอบเธอก็จะเก็บผมไว้คนเดียว ไม่ให้ใครมายุ่งมาแย่ง พอเธอเบื่อหรือไม่ชอบ..ก็โยนของเล่นลงถังขยะ ผมตั้งใจแล้วว่า..ผมจะจบทุกเรื่องไว้ที่นี่ รวมทั้งเมมโมด้วย แล้วผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งที่เมืองไทย
เมมโมกินไอติมช้อนสุดท้าย ผมทำตามสัญญาคือเลี้ยงเธอ และชวนเธอเดินกลับบ้าน ระหว่างทางที่อากาศหนาวเย็น เมมโมเดินเข้ามาจับมือผม และกอดผม รวมทั้งซุกหัวกะแขนของผม เหมือนเมื่อก่อนนี้
"คืนนี้หนาวมากนะพี่..."
"อืมม์"
"อยู่กะเมมโมเหอะนะ ขอร้องหละพี่ม่อน อย่างน้อยก็คืนนี้ เมมโมกลัว..."
ผมยังคงไม่ตอบเหมือนเดิม จนส่งเธอเข้าบ้าน ผมจูบหน้าผากเมมโมก่อนคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าซอมซ่อ และกำลังจะออกจากบ้าน เมมโมดึงผมเข้าไปกอดแน่นและเริ่มร้องไห้ตามประสาเด็กขี้แย เธอไม่อยากให้ผมไป แต่ผมคิดว่าผมควรเดินออกไปเอง...ก่อนจะโดนเธอไล่ออกมาอีก
"อย่าไปเลยพี่ม่อน เมมโมขอโทษจริงๆๆ เมมโมขอโทษ... อยู่เหอะ ขอร้อง อยู่เหอะนะ...."
ผมยืนนิ่ง "เจ้านาย" ผมสั่งผมอีกแล้ว แม้ว่าใจผมอยากไปแค่ไหน..แต่เมมโมออดอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนและสงสาร ผมจับหน้าเด็กสาวที่ผมเปิดซิงไปมาดูหน้าชัดๆ ผมรักคนนี้น่าหว่า ผมมีความรู้สึกที่ดีกะเธอเสมอตลอดเวลา แล้วตอนนี้หละ...ผมก็ยังรัก แต่ผมไม่แน่ใจว่า เธอรักผมแบบที่ผมรักเธอหรือเปล่า หรือเธอแค่ต้องการ "ใครสักคน" ในเวลานี้
"ก็ได้ ถ้าเมมโมต้องการ แต่พรุ่งนี้...พี่ไปนะ"
"ได้ คืนนี้เมมโมมีอะไรจะสารภาพกะพี่ แล้วพรุ่งนี้พี่ม่อนค่อยตัดสินใจ"
สุดยอด👍👍👍
ม่อนคุงตัดใจแบบพี่ชาติบอกดีแล้วหรือไปหาปุนก็ได้
::JubuJubu::
ดีจัง
จบไปอีกภาคหนึ่ง จะมีภาคต่อไปไหมครับ
ลุ้นว่าจะพูดอะไร
::KO::
น้าจะกลับเมืองไทย
และแล้วก็จะได้รู้ความจริงของโมเม
จะบอกอะไรครับเนี่ยย
เวลาเปลี่ยนใจตนเปลี่ยน คนเมื่อวานไม่ใช่คนเดียวกันกับวันนี้ ผู้ใดไม่เข้าใจสิ่งนี้จักเข้าสู่วังวนงมงาย
จบภาค 4 สะละ รอภาคต่อไปครับ ชอบๆ
thank u
ดราม่าฝุดๆ เรื่องแบบนี้ก็มีดราม่าได้นะเนี่ย
มีอะไรจะเปลี่ยนใจนายม่อนได้ไหมล่ะนี่
ม่อนฟังสาเหตุจากโมก่อนนะ แล้วค่อยตัดสินใจอีกที
หักมุมริป่าว ม่อน
::DookDig::
เมมโมถูกวางยาแน่ๆ
ขอบคุณครับ
::Glad::
จะบอกอะไร
เล่าอดีต
::Dribbling::
เริ่มใหม่ง่ายกว่า
::Glad:: ขอบคุณครับ
เคลียใจกับเมมโมอย่าให้คาใจแล้วกลับเมืองไทยนะม่อน รัก เมมโมกับม่อน ไรท์อย่าใจร้ายนะครับ
ไม่น่าได้ไปไหน
เจอลูกอ้อนก็ใจอ่อนอยู่แล้ว
กลับบ้านเถอะม่อนเอ็ยอย่างน้อยก็พูดจากันได้ ดีกว่ามารองรับอารมณ์ของยัยเมมโม
กลับไทยไปหาไรทำดีกว่า
::Glad::