อัพตอนนี้ล่วงหน้าก่อนวันที่ 1 ครับ----------------------------------------------------------------
รวมนิยายทั้งหมด
สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0)
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0)
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0)
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai / (/>ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
(/>
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
(/>
หุนเทียนตี้ปรบมือพลางหัวเราะ "หึหึหึ เสี่ยวอีเซียนเอ๋ย ไม่ได้พบกับนานเชียว ทำไมถึงจะเป็นข้าไม่ได้เล่า?"
กระรอกตัวหนึ่งหยิบเมล็ดถั่วขึ้นมาแทะและมองดูชายหญิงใต้ต้นไม้ด้วยอารามสงสัย มันจับจ้องบรรยากาศแปลก ๆ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทั้งสองพูดอะไรกัน
สองชายหญิงสนทนากันหลายคำ
ทันใดนั้นสมุนไพรที่สตรีชุดขาวพึ่งเก็บมาก็เบ่งบานและอาบย้อมด้วยแสงขมุกขมัว จากนั้นแปรเปลี่ยนเป็นกรงแสงและขังนางเอาไว้ข้างใน
สาวงามชุดขาวพยายามขัดขืนแหกกรงอยู่หลายรอบ ทว่าล้มเหลวทั้งหมด เกศาสีเงินยวงของนางสะบัดพัด ใบหน้าสวยสดกลายเป็นซีดเซียวถอดสี ยิ่งมายิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น
กลีบปากสีแดงชาดของหญิงสาวขบเม้มแน่นราวกับกำลังตัดสินใจในเรื่องที่หนักหนา
กระรอกน้อยแลเห็นสาวงามในชุดขาวหลอมรวมพลังงานสีดำชั่วร้ายเข้าสู่ร่างกายขของนาง พริบตานั้น บุรุษชุดดำก็ปลดกรงออกและยื่นม้วนหนังสือแก่นาง
สตรีชุดขาวรับไว้และกวาดตาอ่านอย่างกระอักกระอ่วน จากนั้นร่างงามก็ร่ายรำเบื้องหน้าชายชุดดำด้วยท่าทางไม่เต็มใจ อาภรณ์ของนางโบกพลิ้วราวกับปีกผีเสื้อ กระโปรงปลิวไสวเฉกเช่นกลีบบุปผาที่เบ่งบานยามวสันตฤดู
ไม่นานหญิงงามในชุดขาวก็ดึงเชือก ชุดกระโปรงยาวของนางหลุดออกระหว่างร่ายรำ ประหนึ่งกลีบบุปผาที่โรยรางยามสิ้นแสง
สตรีร่างบางสวมเสื้อคลุมปกปิดร่างกึ่งเปลือยของนางอย่างขวยเขิน กระรอกน้อยมองส่งคนทั้งสองหายไปในช่องว่างมิติ
ครั้นไร้สิ่งดึงดูด กระน้อยน้อยก็กระโดดไปมาและหายเข้าไปในพงไพรที่กว้างใหญ่
ดวงตะวันยามอัสดงใกล้ลาลับ มวลอากาศยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมเฉพาะตัวของสาวงามผมสีเงินจาง ๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความโดดเดี่ยวและเศร้าสร้อยอยู่ในที
----------------------------------
ในเวลาเที่ยงคืน เสียงฝีเท้าของคนสองคนดังก้องอยู่ในซากโบราณสถาน ทางเดินนั้นมืดมิดและทอดยาวราวกับไร้สิ้นสุด ประติมากรรมสัตว์ร้ายบนกำแพงทั้งสองด้านเปี่ยมด้วยความดุร้ายน่าหวาดหวั่น เสมือนว่ากำลังขมขู่หญิงสาวที่ห่อหุ้มอยู่ใต้เสื้อคลุมยาวมิดชิด ถึงกระนั้นแน่นอนว่าไม่มีทางทำให้เสี่ยวอีเซียนซึ่งเป็นเทพยุทธ์คนหนึ่งขลาดกลัวได้
เสี่ยวอีเซียน "ยังไม่ถึงอีกรึ?"
หุนเทียนตี้เหลียวคอกลับพร้อมแสยะยิ้ม "เป็นกระไร...เจ้ารีบร้อนขนาดนั้นเชียว? เจ้าน่าจะทราบดีแก่ใจว่าข้าจะทำอะไรกับเจ้าหลังจากนี้แท้ ๆ"
เสี่ยวอีเซียนหน้าแดงก่ำ กัดริมฝีปากของนางและนิ่งเงียบไม่กล่าวอะไรอีก
หุนเทียนตี้ไม่คิดมากความ เขาเปิดกลไกอย่างสบาย ๆ นำทางเสี่ยวอีเซียนเข้าไปยังประตูลับ ตอนนั้นเอง วิสัยทัศน์โดยรอบก็สว่างวาบ สร้างความประหลาดใจว่าภายในโบราณสถานที่เก่าแก่กลับมีพื้นที่กว้างขวางอย่างน่าอัศจรรย์ ในโถงทรงกลมมีห้องศิลาเจ็ดห้องที่มีลักษณะแตกต่างกัน
เสี่ยวอีเซียน "ที่นี่คืออาณาเขตของตระกูลหุนของเจ้างั้นรึ?"
หุนเทียนตี้ "ทั่วทั้งแดนลับแห่งนี้คือพื้นที่ของตระกูลหุนของข้า ข้าสามารถควบคุมทุกอย่างในนี้ได้"
เสี่ยวอีเซียน "เจ้า...เจ้าไม่แม้แต่จะเหลือความเป็นส่วนตัวให้พวกเราด้วยซ้ำ..."
หุนเทียนตี้โบกมือและกล่าว "ไม่ว่าข้าจะทรงพลังขนาดไหน ก็ไม่อาจจับตามองเทพยุทธ์โดยไม่ให้ถูกสังเกตเห็นได้"
เสี่ยวอีเซียนถอนหายใจโล่งอก นางไหนเลยจะอยากให้หุนเทียนตี้ทราบว่าตัวเองร้องชื่อเซียวเหยียนขณะผ่อนคลายตัวเองยามค่ำคืน...
หุนเทียนตี้ "แต่ทว่า หยาเฟ่ยและน่าหรันเหยียนหรานมีรูปร่างที่ไม่เลวทีเดียว อ๋อ ยังมีเซียวเซียวอีกคน นางรูปโฉมงดงามไม่ต่างจากมารดาแม้อายุยังน้อย"
เสี่ยวอีเซียน "เจ้าเดรัจฉาน กระทั่งเซียวเซียวก็ไม่คิดจะละเว้นเชียวหรือ?"
หุนเทียนตี้ "ไยข้าต้องปล่อยนางเล่า ฮ่าฮ่า แทนที่จะมั่วห่วงใยผู้อื่น ตอนนี้เจ้าควรเป็นห่วงตัวเองจะดีกว่า"
เสี่ยวอีเซียนมองไปที่ประตูของ 'หอคอยสิ้นอมตะ' และพึมพำกับตัวเอง
"ที่นี่คือปลายทางของข้า?"
หุนเทียนตี้ "ที่นี่คือปลายทางของเจ้า"
เสี่ยวอีเซียนเดินตรงไปที่หอคอยสิ้นอมตะก่อนจะผลักประตูแสนหนักอึ้งออก แรงกดดันมหาศาลที่อยู่ข้างในพลันทำให้นางต้องล่าถอยไปหลายก้าวอย่างไม่ตั้งตัว เห็นได้ชัดว่ามีเพียงผู้อาวุโสตระกุลหุนซึ่งอยู่ในระดับเทพยุทธ์เหมือนกันเท่านั้นจึงจะทำให้เสี่ยวอีเซียนรู้สึกกดดันปานนี้
หุนเทียนตี้ "ผู้เฒ่า ช่วยสงบสติอารมณ์และอย่าทำให้สาวน้อยนางนี้ตกใจได้หรือไม่?"
หุนเฉียนโม่ "สาวน้อยอันใด? นับแต่เราทำศึกกับพันธมิตรเหยียน ลูกหลานของตระกูลเราต้องตกตายด้วยน้ำมือของนังผู้หญิงคนนี้ไปกี่คนแล้ว? ต่อให้นางถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ก็ยังไม่พอที่จะชะล้างความเกลียดชังในใจของข้าไปได้"
หุนเทียนตี้ "นางยอมจำนนต่อตระกูลหุนเราและพลีกายเป็นทาสแล้ว ในตอนนี้...ไม่จำเป็นต้องผ่านางเป็นชิ้น ๆ เราสามารถระบายกับนางในร่างที่ยังเป็น ๆ ได้"
หุนเฟิง "ต้องลำบากไม่น้อยกว่าข้าจะรักษาตัวสำเร็จ ข้าจะทุบตีนางให้หนักชดเชยกับสิ่งที่เด็กสารเลวเซียวเหยียนนั้นทำ แม่นางน้อย...ใส่เสื้อคลุมมิดชิดเช่นนั้นไม่ร้อนรึ?"
แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจกลั้นแกล้ง เสี่ยวอีเซียนก็ทำได้แค่เชื่อฟังไม่ว่าในใจจะโกรธเกรี้ยวขนาดไหนก็ตาม นางค่อย ๆ ถอดฮู้ดลง จากนั้นปลดเสื้อคลุมอันรุ่มร่ามของนางออกและเผยรูปกายดั่งเช่นกาลก่อน
เอ่ยได้ว่านางเป็นสตรีที่สัดส่วนผอมเพรียว สะโพกอันโค้งเว้าเรียกสายตาไม่เป็นมิตรจากคนเลวทั้งหลายให้เปล่งประกาย ในอดีตเสี่ยวอีเซียนมักสวมแต่กระโปรงยาวยามต่อสู้ รูปร่างของนางไม่ด้อยไปกว่าหยุนหยุนหรือสตรีอื่นแต่อย่างใด
สาวงามสะโอดสะองยังคงสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ตามปกติ หากแต่กระโปรงถูกตัดให้สั้นลง เนื้อผ้าไร้น้ำหนักสามารถปกปิดบั้นท้ายที่ร้อนแรงของนางได้อย่างหมิ่นเหม่ ถ้ามีลมพัดหรือเคลื่อนไหวแค่เล็กน้อย ล้วนสามารถทำให้ผู้คนมองเห็นทิศทัศน์ใต้กระโปรงได้อย่างถนัดชัด คอเสื้อที่ห่อหุ้มลำคอระหงถูกตัดออกจนหมด และปรับแต่งเป็นเกราะอกที่เย้ายวนโดยจงใจให้เห็นหน้าอกครึ่งเต้า
กระโปรงสั้นเป็นแค่ผ้าสองชิ้นที่ประกบหน้าหลัง เชื่อมโดยสายคาดเอวที่ถูกออกแบบมาเป็นการเฉพาะ เพียงมัดปมสองข้างบนสะโพก ขอแค่กระตุกเบา ๆ กระโปรงแสนลามกก็จะหลุดออกไป ปล่อยให้ท่อนล่างเปลือยเปล่าท้าลมหนาว
เสี่ยวอีเซียนผู้เย็นชาคนนั้นสวมกระโปรงสั้นเต่อที่ทั้งลามกและเย้ายวน ทว่ากลับคับเน้นความงามให้โดดเด่นขึ้นอย่างไม่คาดคิด ราวกับหิมะที่ตกในฤดูใบไม้พลิ แฝงเร้นด้วยความรัญจวนแต่ก็บริสุทธิ์ ประหนึ่งเทพธิดาที่ตกลงสู่โลกมนุษย์ ถึงจะเป็นชายแก่ไม้ใกล้ฝั่ง เหล่าคนโฉดก็ยังอดไม่ได้ที่จะประทับใจไปกับความงามตรงหน้า
ทว่ารอยตัดนั้นค่อนข้างหยาบขาดความประณีต บอกให้รู้ว่าผู้ทำเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่เคยเย็บปักถักร้อย
เสี่ยวอีเซียนหน้าขึ้นสีและกล่าวเสียงค่อย "ชุดกระโปรงตัวนี้...ข้าเป็นคนตัดแต่งเอง เป็นของขวัญการพบปะครั้งแรกในฐานะทาสที่นายท่านหุนเทียนตี้ประทานให้..."
หุนเฟิงกลืนน้ำลายอย่างฝืดเฝื่อนและแย้มยิ้มชั่วร้าย "เจ้ายังสวมเสื้อผ้ามากไปหน่อย บันไดของหอคอยสิ้นอมตะเก่าแก่และทรุดโทรมนัก ถ้าเจ้าอยากเดินขึ้นไป ต้องลดน้ำหนักให้เบากว่านี้"
เสี่ยวอีเซียนจ้องสิ่งก่อสร้างใหม่เอี่ยมที่อยู่ด้านหลังหุนเฟิง นางอยากจะทุบอีกฝ่ายให้แหลกเป็นผงด้วยฝ่ามือเดียว แต่ก็ไร้ความสามารถจนทำได้แค่ถอดเสื้อผ้าออกตามคำสั่ง เพราะถ้านางไม่ถอด ประเดี๋ยว 'ศาสตร์บังคับวิญญาณ' ก็จะทำงานและบังคับให้นางถอดอยู่ดี
กระโปรงสีขาวร่วงหล่นและเกราะอกน้อยชิ้นปลิวหายไป กระทั่งผู้อาวุโสตระกูลวิญญาณซึ่งผ่านการทรมานสตรีมานักต่อนัก ต่างไม่มีใครนึกถึงว่าเสี่ยวอีเซียนจะขวัญกล้าแต่งกายไร้ราคาปานนี้
เถาวัลย์เล็ก ๆ สองต้นพันกันและโอบรอบร่างอรชรอ้อนแอ้นของนาง รัดรึงก้อนเนื้อกลมเกลี้ยงสองลูกบนหน้าอกที่ขนาดกำลังดีไม่ใหญ่ไม่เล็ก อกอูบอวมมีสีซีดจากการถูกพัวพันอยู่ใต้เถาวัลย์ที่ขดกันเป็นวง แต่ว่ากลับไม่ปกปิดถึงยอดอกจนแลเห็นคู่ปทุมสีชมพูชูชันแจ่มชัด มันเป็นชุดชั้นในที่เรียกว่าชุดชั้นในได้ไม่เต็มปาก
บนบั้นเอวและกระดูกเชิงกรานก็มีเถาวัลย์พันอยู่สองเส้นเป็นรูปตัว V รัดประสานกันที่หว่างขาในตำแหน่งของอวัยวะเพศและทวารหนัก ทว่าไม่เพียงแต่ไม่ช่วยปกปิดให้มิดชิด มันกลับรั้งให้กลีบสวาทและรูก้นอ้าออกจนหมดเปลือก แสดงเนื้อในที่อ่อนไหวและบอบบางที่สุดของนางแก่โลกภายนอก
เถาวัลย์เหล่านี้ขยับราวกับมีชีวิตตามการเคลื่อนไหวของเสี่ยวอีเซียน บีบรัดเพื่อทรมานนางเป็นครั้งคราว ในเครื่องแต่งกายที่เรียกได้ว่าโรคจิตเกินบรรยาย เปิดเผยส่วนสงวนทั้งสามจุดอย่างอล่างฉ่าง ยังผลให้เสี่ยวอีเซียนอยู่ในสภาวะอารมณ์พุ่งพล่านอยู่เสมอ
(/>
บัดนี้แม้แต่หุนเฟิงที่เบิกตาค้างและเป็นต้นตอของคำโกหกก็พูดไม่ออก เสี่ยวอีเซียนเมื่อแต่งกายเช่นนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะถอดอะไรอีก
หญิงสาวผู้เป็นทั้งเทพยุทธ์และหมอเทวะ เวลานี้ไม่ต่างอะไรกับโสเภณีชั้นต่ำ นางเดินไต่บันไดขึ้นไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวังจับจิต
พริบตาที่นางไปถึงชั้นสอง นางก็เห็นเซียวเหยียนซึ่งถูกปิดตากำลังนั่งสมาธิ นัยน์ตาของเสี่ยวอีเซียนหดวูบและห่อตัวลงตามสัญชาตญาณ อดไม่ได้ที่จะเหวี่ยงสายตากลับและด่าทอหุนเทียนตี้
"เจ้าสัญญากับข้าแล้ว ไหนว่าจะไม่ทำร้ายเขาแม้แต่ปลายผม...อ๊ะ อ๊า.."
นางลืมไปเสียสนิทว่าเถาวัลย์บนตัวเป็นสิ่งมีชีวิต มันขยับตามการเคลื่อนไหวที่ปุบปับของนาง หยอกเย้าในจุดที่อ่อนไหวยิ่งยวดทั้งสาม จนสุดท้ายนางก็อ่อนระทวยและเผลอครางออกมา
หุนเทียนตี้กล่าวทีละคำ "แค่เพราะมันอยู่ที่นี่ ไม่ได้แปลว่าข้าทำร้ายมัน อีกทั้งมีคนอื่นอยู่ด้วย ต่อให้อยากทำแค่ไหนข้าก็ไม่มีโอกาส"
เสี่ยวอีเซียนส่งเสียงกระซิบ "เขามองไม่เห็นแต่ยังได้ยิน ข้าจะทำต่อหน้าเขาได้เช่นไร...เรื่องแบบนั้น..."
หุนเทียนตี้กระซิบตอบเหมือนกัน "ในมุมมองของมัน เจ้าและข้าล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา ฉะนั้นไม่ต้องกังวลและกรีดร้องได้เต็มที่ หรือเจ้าอยากให้มันเห็นเจ้าในสภาพนี้มากกว่าแค่ได้ยินเสียง?"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
สุดยอดอีเซียน
ชอบ outdoor จริง
อีเซียนจะร้อนแรงกว่าเซวียนเอ๋อร์อีกนะ
ตัวโปรดออกแล้ว
ที่แท้แม่หมอก็ตกเป็นทาสราคะของท่านหุนก่อนซิวเออร์ซะอีก
กลางแจ้งก็ลมโกรกดีนะ
อีเซีนนตกเป็นทาสราคะต่อชวินเอ๋อร์ไปอีกคน
เชียนยังโดน
thank you
สาวในสังกัดของจอมมารอีกคน
ไม่รอด
งานนี้หมอคนสวยจะโดนแบบไหนนะ
ไม่รอดคลับ
outdoorนี้ของดีเลย
::HeyHey::
พระเอกเราก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ของแบบนี้ต้องใจกล้าเท่านั้นจึงจะสมหวังนะ
ตระกูลหุนช่างมีทาสสวยงามยิ่ง
ได้สมาชิกมาเพิ่มอีกคนแล้วววว
ตั้งฮาเร็มเลย
แบบนี้จะโดนเสียบแบบรี้อีกกี่ปีนะอิอิมันแน่ๆนางเอกโดน
รายที่ 2
เทพก็พลาดได้เหมือนกัน
ชอบที่โล่งๆสินะ
เถาวัลย์อันนี้ ดูท่าจะเสียวกว่าไข่สั่นไร้สายแน่เลย
เด็ดกว่า ยั่วกว่า
ของดีย์
น่าติดตามคับ
ต่อหน้าเลยหรอเนี่ย
อ่านแนวกำลังภายในที่ยังได้อรรถรสที่แตกต่าง สำนวนโวหารมันให้อารมณ์แฟนตาซีจริงๆ ::Dizzy:: (/>
ฮาเร็มดีๆนี้เอง
จะเสร็จกับเถาวัลย์มั้ย
มีสมาชิกมาเพิ่มอีกคนแบบนี้ก็ตั้งฮาเร็มเลยละกัน
เถาวัลย์จะกลายเป็น tentacle เล่นสนุกด้วยมั๊ยอะ รอชมเลย
คนที่สองตามมาแล้ว จะมีสักกี่คนน้อ
นางพญาแห่งพิษ หรือจะสู้พิษโลกี
อี้เซียนน่าจะร้อนแรงยิ่งกว่าอีก
::DookDig::
มาแล้ว รอมานาน ขอบคุณครับ
อีเซียนจัดoutdoor
จะตกต่ำได้ถึงขนาดไหนนะ
สงสัยอีเซียนจะโดนมิใช่น้อย
::Dozy::
ตื่นเต้นดีครับ
รอลุ้น งานนี้หมดฮาเร็ม แน่ๆ สงสารพระเอกจังเลย
ตามเก็บให้หมด
โดนตกไปอีกหนึ่งล่ะ
ขยันไป NTR ต่อหน้าพระเอก
ภาพประกอบของดีจริง
ขอบคุณครับ
สำนวนบรรยายสะใจจริงๆ
Ntrจัดหนักจัดเต็มๆๆ
จะโดนมั้ยนะเสี่ยอีเซีนน
::Thankyou::
พระเอกคงงงทำไมเห็นภาพลวงตาเรื่องนี้บ่อยจัง
ไม่รอดจบ
คนที่สองตามไปติด ๆ
หุนเทียนจะเก็บหมดแน่นอน
ชอบไอเดียชั้นในที่กระตุ้นตลอดเวลาครับ
::Thankyou:: คารวะพี่เซียวจริงๆ รอบก่อนเสียงมาเต็มจัดหนักขนานนั้นยังไม่ลืมตา รอบนี้จะอดทนไม่ลืมได้ไหมเน้อ
ตาอีเซียนล่ะ สาวๆ หาไป 2 แล้้ว พระเอกยังไม่รู้เรื่อง
::Thankyou::
ตัวโปรดเลยครับ สวยมาก
::Hunger::
::Me?::
อีเซียนโดนตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า่
และแล้วอีเซีนนก็โดนอีกคน
นางเอกจะโดนอะไรอีกบ้าง สงสัยว่ารอบนี้โดนทั้ง 3 ช่องทาง
งานนี้คุณหมอคงไม่รอด
เสี่ยวอี้เซียนนี่ขวัญใจผมเลย
งดงามคับ
::Yes!:: ::Yes!:: ::Yes!::
ฝึกต่อไป ฝึกวิชา
หมดกันท่านเทพยุทธ์
เสร็จอีกราย
พระเอกจะรู้มั้ยเนี่ย5555
มาแล้วเหยื่อรายที่สอง ว่าแต่จะโดนพิษที่ตัวนางมั้ย
ขอย้อนกลับมาอ่านครับ เพลินมากจริงๆครับ
เสร็จอีกหนึ่งสาวสวย น่าสงสารเซียวเหยียน มั่วแต่มุ่งมั่นฝึกวิชา ฮ่าๆ
ที่แท้แม่หมอก็ตกเป็นทาสราคะ ::Me?::
แค่จินตนาการถึงเสียงที่จะได้ยินก็ฟินแล้วล่ะ
Duo ละ
::Thankyou::
หมอพิษ โดนฉีดพิษแทนแล้ว
สภาพแบบนั้นหึหึ
นักล่าของแท้
::Waiting::
น้องอีเสี้ยน คงจะเสี้ยนจริงๆ
เหยื่อรายถัดไป ::Fighto::
เรียบร้อยไปอีก1
สวย
อื้อหือ แสดงหนังสดต่อหน้า แต่ให้ศัตรูเข้าใจว่าเป็นภาพลวงตา มุกนี้ล้ำลึกนัก
ขอบคุณครับ
เริ่มแล้วจะติดใจนะน้องเสี่ยว
::Thankyou::
ขอบคุณครับ
แม่สาวพิษร้าย โดนตอกซะแล้ว
นางเซียนลวงตา ภาพลวงตาที่สมจริงยิ่งนัก
::DayDream::
::Me?::
จัดหนักๆไปเลยเพราะเป็นเซียน
บรรยายเห็นภาพ ::WowWow:: สนุกมาก
เข้าฮาเร็มอีกหนึ่ง
::Shower:: ::Shower::
เสร็จพี่หุนอีกคน
สนุกมาก จินตราการสุดยอด
เป็นหมออุปกรณ์ครบโดนจัดหนักแน่
::Glad::สุดยอดครับ
อ้างจาก: Oumale เมื่อ ตุลาคม 30, 2024, 03:55:59 ก่อนเที่ยงอัพตอนนี้ล่วงหน้าก่อนวันที่ 1 ครับ
----------------------------------------------------------------
รวมนิยายทั้งหมด
สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0)
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0)
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0)
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0 (//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai / (/>ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]
(/>
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
(/>
หุนเทียนตี้ปรบมือพลางหัวเราะ "หึหึหึ เสี่ยวอีเซียนเอ๋ย ไม่ได้พบกับนานเชียว ทำไมถึงจะเป็นข้าไม่ได้เล่า?"
กระรอกตัวหนึ่งหยิบเมล็ดถั่วขึ้นมาแทะและมองดูชายหญิงใต้ต้นไม้ด้วยอารามสงสัย มันจับจ้องบรรยากาศแปลก ๆ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทั้งสองพูดอะไรกัน
สองชายหญิงสนทนากันหลายคำ
ทันใดนั้นสมุนไพรที่สตรีชุดขาวพึ่งเก็บมาก็เบ่งบานและอาบย้อมด้วยแสงขมุกขมัว จากนั้นแปรเปลี่ยนเป็นกรงแสงและขังนางเอาไว้ข้างใน
สาวงามชุดขาวพยายามขัดขืนแหกกรงอยู่หลายรอบ ทว่าล้มเหลวทั้งหมด เกศาสีเงินยวงของนางสะบัดพัด ใบหน้าสวยสดกลายเป็นซีดเซียวถอดสี ยิ่งมายิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น
กลีบปากสีแดงชาดของหญิงสาวขบเม้มแน่นราวกับกำลังตัดสินใจในเรื่องที่หนักหนา
กระรอกน้อยแลเห็นสาวงามในชุดขาวหลอมรวมพลังงานสีดำชั่วร้ายเข้าสู่ร่างกายขของนาง พริบตานั้น บุรุษชุดดำก็ปลดกรงออกและยื่นม้วนหนังสือแก่นาง
สตรีชุดขาวรับไว้และกวาดตาอ่านอย่างกระอักกระอ่วน จากนั้นร่างงามก็ร่ายรำเบื้องหน้าชายชุดดำด้วยท่าทางไม่เต็มใจ อาภรณ์ของนางโบกพลิ้วราวกับปีกผีเสื้อ กระโปรงปลิวไสวเฉกเช่นกลีบบุปผาที่เบ่งบานยามวสันตฤดู
ไม่นานหญิงงามในชุดขาวก็ดึงเชือก ชุดกระโปรงยาวของนางหลุดออกระหว่างร่ายรำ ประหนึ่งกลีบบุปผาที่โรยรางยามสิ้นแสง
สตรีร่างบางสวมเสื้อคลุมปกปิดร่างกึ่งเปลือยของนางอย่างขวยเขิน กระรอกน้อยมองส่งคนทั้งสองหายไปในช่องว่างมิติ
ครั้นไร้สิ่งดึงดูด กระน้อยน้อยก็กระโดดไปมาและหายเข้าไปในพงไพรที่กว้างใหญ่
ดวงตะวันยามอัสดงใกล้ลาลับ มวลอากาศยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมเฉพาะตัวของสาวงามผมสีเงินจาง ๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความโดดเดี่ยวและเศร้าสร้อยอยู่ในที
----------------------------------
ในเวลาเที่ยงคืน เสียงฝีเท้าของคนสองคนดังก้องอยู่ในซากโบราณสถาน ทางเดินนั้นมืดมิดและทอดยาวราวกับไร้สิ้นสุด ประติมากรรมสัตว์ร้ายบนกำแพงทั้งสองด้านเปี่ยมด้วยความดุร้ายน่าหวาดหวั่น เสมือนว่ากำลังขมขู่หญิงสาวที่ห่อหุ้มอยู่ใต้เสื้อคลุมยาวมิดชิด ถึงกระนั้นแน่นอนว่าไม่มีทางทำให้เสี่ยวอีเซียนซึ่งเป็นเทพยุทธ์คนหนึ่งขลาดกลัวได้
เสี่ยวอีเซียน "ยังไม่ถึงอีกรึ?"
หุนเทียนตี้เหลียวคอกลับพร้อมแสยะยิ้ม "เป็นกระไร...เจ้ารีบร้อนขนาดนั้นเชียว? เจ้าน่าจะทราบดีแก่ใจว่าข้าจะทำอะไรกับเจ้าหลังจากนี้แท้ ๆ"
เสี่ยวอีเซียนหน้าแดงก่ำ กัดริมฝีปากของนางและนิ่งเงียบไม่กล่าวอะไรอีก
หุนเทียนตี้ไม่คิดมากความ เขาเปิดกลไกอย่างสบาย ๆ นำทางเสี่ยวอีเซียนเข้าไปยังประตูลับ ตอนนั้นเอง วิสัยทัศน์โดยรอบก็สว่างวาบ สร้างความประหลาดใจว่าภายในโบราณสถานที่เก่าแก่กลับมีพื้นที่กว้างขวางอย่างน่าอัศจรรย์ ในโถงทรงกลมมีห้องศิลาเจ็ดห้องที่มีลักษณะแตกต่างกัน
เสี่ยวอีเซียน "ที่นี่คืออาณาเขตของตระกูลหุนของเจ้างั้นรึ?"
หุนเทียนตี้ "ทั่วทั้งแดนลับแห่งนี้คือพื้นที่ของตระกูลหุนของข้า ข้าสามารถควบคุมทุกอย่างในนี้ได้"
เสี่ยวอีเซียน "เจ้า...เจ้าไม่แม้แต่จะเหลือความเป็นส่วนตัวให้พวกเราด้วยซ้ำ..."
หุนเทียนตี้โบกมือและกล่าว "ไม่ว่าข้าจะทรงพลังขนาดไหน ก็ไม่อาจจับตามองเทพยุทธ์โดยไม่ให้ถูกสังเกตเห็นได้"
เสี่ยวอีเซียนถอนหายใจโล่งอก นางไหนเลยจะอยากให้หุนเทียนตี้ทราบว่าตัวเองร้องชื่อเซียวเหยียนขณะผ่อนคลายตัวเองยามค่ำคืน...
หุนเทียนตี้ "แต่ทว่า หยาเฟ่ยและน่าหรันเหยียนหรานมีรูปร่างที่ไม่เลวทีเดียว อ๋อ ยังมีเซียวเซียวอีกคน นางรูปโฉมงดงามไม่ต่างจากมารดาแม้อายุยังน้อย"
เสี่ยวอีเซียน "เจ้าเดรัจฉาน กระทั่งเซียวเซียวก็ไม่คิดจะละเว้นเชียวหรือ?"
หุนเทียนตี้ "ไยข้าต้องปล่อยนางเล่า ฮ่าฮ่า แทนที่จะมั่วห่วงใยผู้อื่น ตอนนี้เจ้าควรเป็นห่วงตัวเองจะดีกว่า"
เสี่ยวอีเซียนมองไปที่ประตูของ 'หอคอยสิ้นอมตะ' และพึมพำกับตัวเอง
"ที่นี่คือปลายทางของข้า?"
หุนเทียนตี้ "ที่นี่คือปลายทางของเจ้า"
เสี่ยวอีเซียนเดินตรงไปที่หอคอยสิ้นอมตะก่อนจะผลักประตูแสนหนักอึ้งออก แรงกดดันมหาศาลที่อยู่ข้างในพลันทำให้นางต้องล่าถอยไปหลายก้าวอย่างไม่ตั้งตัว เห็นได้ชัดว่ามีเพียงผู้อาวุโสตระกุลหุนซึ่งอยู่ในระดับเทพยุทธ์เหมือนกันเท่านั้นจึงจะทำให้เสี่ยวอีเซียนรู้สึกกดดันปานนี้
หุนเทียนตี้ "ผู้เฒ่า ช่วยสงบสติอารมณ์และอย่าทำให้สาวน้อยนางนี้ตกใจได้หรือไม่?"
หุนเฉียนโม่ "สาวน้อยอันใด? นับแต่เราทำศึกกับพันธมิตรเหยียน ลูกหลานของตระกูลเราต้องตกตายด้วยน้ำมือของนังผู้หญิงคนนี้ไปกี่คนแล้ว? ต่อให้นางถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ก็ยังไม่พอที่จะชะล้างความเกลียดชังในใจของข้าไปได้"
หุนเทียนตี้ "นางยอมจำนนต่อตระกูลหุนเราและพลีกายเป็นทาสแล้ว ในตอนนี้...ไม่จำเป็นต้องผ่านางเป็นชิ้น ๆ เราสามารถระบายกับนางในร่างที่ยังเป็น ๆ ได้"
หุนเฟิง "ต้องลำบากไม่น้อยกว่าข้าจะรักษาตัวสำเร็จ ข้าจะทุบตีนางให้หนักชดเชยกับสิ่งที่เด็กสารเลวเซียวเหยียนนั้นทำ แม่นางน้อย...ใส่เสื้อคลุมมิดชิดเช่นนั้นไม่ร้อนรึ?"
แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจกลั้นแกล้ง เสี่ยวอีเซียนก็ทำได้แค่เชื่อฟังไม่ว่าในใจจะโกรธเกรี้ยวขนาดไหนก็ตาม นางค่อย ๆ ถอดฮู้ดลง จากนั้นปลดเสื้อคลุมอันรุ่มร่ามของนางออกและเผยรูปกายดั่งเช่นกาลก่อน
เอ่ยได้ว่านางเป็นสตรีที่สัดส่วนผอมเพรียว สะโพกอันโค้งเว้าเรียกสายตาไม่เป็นมิตรจากคนเลวทั้งหลายให้เปล่งประกาย ในอดีตเสี่ยวอีเซียนมักสวมแต่กระโปรงยาวยามต่อสู้ รูปร่างของนางไม่ด้อยไปกว่าหยุนหยุนหรือสตรีอื่นแต่อย่างใด
สาวงามสะโอดสะองยังคงสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ตามปกติ หากแต่กระโปรงถูกตัดให้สั้นลง เนื้อผ้าไร้น้ำหนักสามารถปกปิดบั้นท้ายที่ร้อนแรงของนางได้อย่างหมิ่นเหม่ ถ้ามีลมพัดหรือเคลื่อนไหวแค่เล็กน้อย ล้วนสามารถทำให้ผู้คนมองเห็นทิศทัศน์ใต้กระโปรงได้อย่างถนัดชัด คอเสื้อที่ห่อหุ้มลำคอระหงถูกตัดออกจนหมด และปรับแต่งเป็นเกราะอกที่เย้ายวนโดยจงใจให้เห็นหน้าอกครึ่งเต้า
กระโปรงสั้นเป็นแค่ผ้าสองชิ้นที่ประกบหน้าหลัง เชื่อมโดยสายคาดเอวที่ถูกออกแบบมาเป็นการเฉพาะ เพียงมัดปมสองข้างบนสะโพก ขอแค่กระตุกเบา ๆ กระโปรงแสนลามกก็จะหลุดออกไป ปล่อยให้ท่อนล่างเปลือยเปล่าท้าลมหนาว
เสี่ยวอีเซียนผู้เย็นชาคนนั้นสวมกระโปรงสั้นเต่อที่ทั้งลามกและเย้ายวน ทว่ากลับคับเน้นความงามให้โดดเด่นขึ้นอย่างไม่คาดคิด ราวกับหิมะที่ตกในฤดูใบไม้พลิ แฝงเร้นด้วยความรัญจวนแต่ก็บริสุทธิ์ ประหนึ่งเทพธิดาที่ตกลงสู่โลกมนุษย์ ถึงจะเป็นชายแก่ไม้ใกล้ฝั่ง เหล่าคนโฉดก็ยังอดไม่ได้ที่จะประทับใจไปกับความงามตรงหน้า
ทว่ารอยตัดนั้นค่อนข้างหยาบขาดความประณีต บอกให้รู้ว่าผู้ทำเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่เคยเย็บปักถักร้อย
เสี่ยวอีเซียนหน้าขึ้นสีและกล่าวเสียงค่อย "ชุดกระโปรงตัวนี้...ข้าเป็นคนตัดแต่งเอง เป็นของขวัญการพบปะครั้งแรกในฐานะทาสที่นายท่านหุนเทียนตี้ประทานให้..."
หุนเฟิงกลืนน้ำลายอย่างฝืดเฝื่อนและแย้มยิ้มชั่วร้าย "เจ้ายังสวมเสื้อผ้ามากไปหน่อย บันไดของหอคอยสิ้นอมตะเก่าแก่และทรุดโทรมนัก ถ้าเจ้าอยากเดินขึ้นไป ต้องลดน้ำหนักให้เบากว่านี้"
เสี่ยวอีเซียนจ้องสิ่งก่อสร้างใหม่เอี่ยมที่อยู่ด้านหลังหุนเฟิง นางอยากจะทุบอีกฝ่ายให้แหลกเป็นผงด้วยฝ่ามือเดียว แต่ก็ไร้ความสามารถจนทำได้แค่ถอดเสื้อผ้าออกตามคำสั่ง เพราะถ้านางไม่ถอด ประเดี๋ยว 'ศาสตร์บังคับวิญญาณ' ก็จะทำงานและบังคับให้นางถอดอยู่ดี
กระโปรงสีขาวร่วงหล่นและเกราะอกน้อยชิ้นปลิวหายไป กระทั่งผู้อาวุโสตระกูลวิญญาณซึ่งผ่านการทรมานสตรีมานักต่อนัก ต่างไม่มีใครนึกถึงว่าเสี่ยวอีเซียนจะขวัญกล้าแต่งกายไร้ราคาปานนี้
เถาวัลย์เล็ก ๆ สองต้นพันกันและโอบรอบร่างอรชรอ้อนแอ้นของนาง รัดรึงก้อนเนื้อกลมเกลี้ยงสองลูกบนหน้าอกที่ขนาดกำลังดีไม่ใหญ่ไม่เล็ก อกอูบอวมมีสีซีดจากการถูกพัวพันอยู่ใต้เถาวัลย์ที่ขดกันเป็นวง แต่ว่ากลับไม่ปกปิดถึงยอดอกจนแลเห็นคู่ปทุมสีชมพูชูชันแจ่มชัด มันเป็นชุดชั้นในที่เรียกว่าชุดชั้นในได้ไม่เต็มปาก
บนบั้นเอวและกระดูกเชิงกรานก็มีเถาวัลย์พันอยู่สองเส้นเป็นรูปตัว V รัดประสานกันที่หว่างขาในตำแหน่งของอวัยวะเพศและทวารหนัก ทว่าไม่เพียงแต่ไม่ช่วยปกปิดให้มิดชิด มันกลับรั้งให้กลีบสวาทและรูก้นอ้าออกจนหมดเปลือก แสดงเนื้อในที่อ่อนไหวและบอบบางที่สุดของนางแก่โลกภายนอก
เถาวัลย์เหล่านี้ขยับราวกับมีชีวิตตามการเคลื่อนไหวของเสี่ยวอีเซียน บีบรัดเพื่อทรมานนางเป็นครั้งคราว ในเครื่องแต่งกายที่เรียกได้ว่าโรคจิตเกินบรรยาย เปิดเผยส่วนสงวนทั้งสามจุดอย่างอล่างฉ่าง ยังผลให้เสี่ยวอีเซียนอยู่ในสภาวะอารมณ์พุ่งพล่านอยู่เสมอ
(/>
บัดนี้แม้แต่หุนเฟิงที่เบิกตาค้างและเป็นต้นตอของคำโกหกก็พูดไม่ออก เสี่ยวอีเซียนเมื่อแต่งกายเช่นนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะถอดอะไรอีก
หญิงสาวผู้เป็นทั้งเทพยุทธ์และหมอเทวะ เวลานี้ไม่ต่างอะไรกับโสเภณีชั้นต่ำ นางเดินไต่บันไดขึ้นไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวังจับจิต
พริบตาที่นางไปถึงชั้นสอง นางก็เห็นเซียวเหยียนซึ่งถูกปิดตากำลังนั่งสมาธิ นัยน์ตาของเสี่ยวอีเซียนหดวูบและห่อตัวลงตามสัญชาตญาณ อดไม่ได้ที่จะเหวี่ยงสายตากลับและด่าทอหุนเทียนตี้
"เจ้าสัญญากับข้าแล้ว ไหนว่าจะไม่ทำร้ายเขาแม้แต่ปลายผม...อ๊ะ อ๊า.."
นางลืมไปเสียสนิทว่าเถาวัลย์บนตัวเป็นสิ่งมีชีวิต มันขยับตามการเคลื่อนไหวที่ปุบปับของนาง หยอกเย้าในจุดที่อ่อนไหวยิ่งยวดทั้งสาม จนสุดท้ายนางก็อ่อนระทวยและเผลอครางออกมา
หุนเทียนตี้กล่าวทีละคำ "แค่เพราะมันอยู่ที่นี่ ไม่ได้แปลว่าข้าทำร้ายมัน อีกทั้งมีคนอื่นอยู่ด้วย ต่อให้อยากทำแค่ไหนข้าก็ไม่มีโอกาส"
เสี่ยวอีเซียนส่งเสียงกระซิบ "เขามองไม่เห็นแต่ยังได้ยิน ข้าจะทำต่อหน้าเขาได้เช่นไร...เรื่องแบบนั้น..."
หุนเทียนตี้กระซิบตอบเหมือนกัน "ในมุมมองของมัน เจ้าและข้าล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา ฉะนั้นไม่ต้องกังวลและกรีดร้องได้เต็มที่ หรือเจ้าอยากให้มันเห็นเจ้าในสภาพนี้มากกว่าแค่ได้ยินเสียง?"
ชอบๆ
โดนยับแน่ๆ
เอาอีกแล้วพระเอกเรา จะต้องเจอแบบนี้อีกกี่รอบเนี่ย
เอาใจช่วยเซียวอี้เซียนจุง
ไฉ่หลินจะเป็นไงน้อ
ไม่น่าเหลือ
ชุดโคตร sexy
::HeyHey::
::YehYeh:: ::YehYeh::
::Thankyou::