🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : โอเค มาต่อละครับ กับฉากเคลียร์ใจระหว่างครูเบสท์กับลุงพล ซึ่งบอกเลยว่ายาวมาก ที่หายไปคือไปหาไอเดียเข้าทำใหม่ ๆ เวลาปีกลากบอลเข้าแดนที่สามจะเลี้ยงตัดเข้ากลางหรือครอสเข้ามาให้กองหน้าโฉบเข้าทำประตู นี่ผมพูดเรื่องอะไรวะเนี่ย 5555+

ก็ไปหาไอเดียใหม่ ๆ แล้วก็เขียนนิยายบนดินน่ะครับ ด้วยความที่ผมเขียนนิยายบนดิน มันค่อนข้างจะซีเรียสกว่าเขียนในบอร์ด เพราะในบอร์ดนี่คือปล่อยของได้เต็มที่ไม่ต้องกั๊ก ก็เลยถือโอกาสนี้มาปล่อยของ มาระบายกับฉากรักหวาน ๆ ของลุงพลกับครูเบสท์

มันจะออกแนว ๆ พ่อแง่แม่งอนสักหน่อยนะครับ เพราะลุงพลทำครูเบสท์ช้ำมาก กับรักครั้งก่อน ๆ แต่รอบนี้ ลุงพลจะอ่อนหวานกับครูเบสท์มากขึ้น สำหรับ Part3 นี้ ทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นครับ มันเลยดูสั้น ๆ ห้วน ๆ สักหน่อย อย่าโกรธกัน ของจริงจะเริ่ม Part4 พรุ่งนี้ครับ (27/11/24) ดึก ๆ ผมจะมาปล่อยตอนใหม่ เตรียมทิชชู่ได้เลย เพราะคุณน่าจะได้ใช้แน่ ๆ เอาไว้เช็ดแป้นพิมพ์ เช็ดหน้าจอคำน่ะครับ ฝุ่นเยอะ

ความเดิมตอนที่แล้ว

/>
"ขอโทษครับครู" ลุงพลถึงกับเงิบ พร้อมกับเอามือกุมแก้มของตัวเองที่โดนครูเบสท์ตอบฉาดใหญ่

ไม่มีคำตอบจากปากของภัคจิรา เธอดูเหมือนพยายามเก็บอารมณ์ประหม่า หรือบางทีเธออาจจะเขิน ก็เลยตบลุงพลแก้เขิน เพราะนัยน์ตาของเธอมันเป็นประกาย เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่มากมาย ที่รอให้เธอระบายออกมาเป็นคำพูด

"รู้สึกดีบ้างหรือยังครับครู?"

"ยัง..."

"จะตบหน้าผมอีกข้างก็ได้นะครับ"

(/>
"ช่างกล้า" ภัคจิราพูดอย่างไม่สะสกสะท้าน "งั้นก็หันหน้ามา"

ลุงพลยื่นแก้มอีกข้างให้ครูเบสท์ได้ตบเพื่อระบายความแค้น แต่จนแล้วจนรอด นางฟ้าพยาบาลก็ไม่ยอมตบ เธอยืนนิ่ง เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ในใจ

"ถ้าไม่ตบ" ด้วยความเจ้าคารมณ์ของตาเฒ่า ก็เลยลองแหย่ครูสาวดูเพื่อหยั่งเชิง "เปลี่ยนเป็นหอมหรือจูบก็ได้นะครับ"

"สำคัญตัวมากไปหรือเปล่า?" พอได้ยินน้ำคำของลุงพลแบบนั้น ครูเบสท์ก็เลยถามกลับไป "คิดว่าเบสท์จะเหมือนพี่พลอยเหรอ?"

"ไม่เลยครับครู" ลุงพลตอบ "หมอพลอยก็คือหมอพลอย ครูเบสท์ก็คือครูเบสท์"

"ฉลาดพูดนิลุง" ภัคจิราแสยะยิ้ม เธอเหลือบมองท้องฟ้าเหนือสวนสิริกิตที่มืดครึ้ม ก่อนตัดสินใจถามคำถามสำคัญอีกคำถาม "ลุงพล เบสท์ถามหน่อยซิ"

"จะถามอะไรเหรอครับครู?"

"ระหว่างพี่พลอยกับเบสท์ ลุงจะเลือกใคร?"

"เอ่อ..."

"ทำไม?" นางฟ้าพยาบาลหรี่ตามองตาเฒ่าขายน้ำเต้าหู้ "เกิดอาการลังเลแล้วเหรอ? ตัดสินใจไม่ถูกใช่ไหมละ? คนมากรัก คนหลายใจ คนเจ้าชู้"

"ถ้าผมบอกว่าผมเลือกครูเบสท์" ลุงพลตอบ แต่เหมือนยังพูดไม่จบ "มันก็เหมือนผมโกหกครูเบสท์ และเมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่ผ่านมา ครูเบสท์คงไม่เชื่อผมแน่ ๆ"

(/>
"ฉลาดนิ..." ภัคจิรามองตาเฒ่าจอมเจ้าชู้ "ฉลาดเกินกว่าจะเป็นนักการภารโรง เป็นพ่อค้าน้ำเต้าหู้ แบบนี้ซินะ ถึงทำให้พี่พลอย แล้วก็ลูกศิษย์ของเบสท์หลงลุงได้ถึงขนาดนี้"

"แล้วครูเบสท์ละครับ?" ในเมื่อภัคจิราพูดมาถึงขนาดนี้ จอมเจ้าชู้เลยลองหยอดเพื่อหยั่งเชิงดูสักหน่อย ว่าสาวเจียงฮายจะตอบว่าอย่างไร "หลงเสน่ห์ผมบ้างหรือยัง?"

"ครืนน..." เสียงฟ้าร้องคำราม จนทั้งคู่ต้องแหงนหน้ามองขึ้นฟ้า ก่อนที่ภัคจิราจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

"ลุงได้เอารถมาหรือเปล่า?"

"เอามาครับ ครูเบสท์ไม่ได้เอารถมาเหรอครับ?"

"ขี้เกียจขับรถ เลยนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมา อย่าพูดมากเถอะ ไปที่รถก่อน เดี๋ยวฝนตก"

"ได้ครับ" แล้วลุงพลก็เดินนำหน้าครูเบสท์ไปที่ลานจอดรถที่อยู่ด้านหน้าสวนสิริกิต ระหว่างที่เดินอยู่ ตาเฒ่าเลยนึกหาเรื่องอะไรคุยสักหน่อย "แล้วครูเบสท์กินข้าวมาแล้วเหรอครับ?"

"ข้าวเช้ากินมาแล้ว" นางฟ้าพยาบาลตอบ "ส่วนข้าวเที่ยง ค่อยว่ากัน"

พอเดินไปสักพัก ฟ้าเริ่มร้องเสียงดัง พร้อมกับลมที่พัดแรงขึ้น และฝนเริ่มลงเม็ดบ้างประปราย ลุงพลที่ถือร่มอยู่เลยต้องรีบกางให้ครูเบสท์ที่เดินมาด้วยกัน โดยไม่ห่วงว่าตนเองอาจเปียกฝน

"เดี๋ยวเปียกฝนจะไม่สบายเอานะครับครู"

"ขอบคุณค่ะ รถลุงอยู่อีกไกลไหม?"

"ไม่ละครับ ใกล้ถึงแล้ว นั่นไง"

ลุงพลชี้ไปที่รถกระบะของตัวเอง ขณะเดียวกัน ฝนที่โปรยปรายลงมาก็เริ่มหนาเม็ดมากขึ้น จนตาเฒ่าและสาวเจียงฮายต้องเร่งฝีเท้าเดินให้เร็วกว่าปกติก่อนที่ตัวจะเปียกไปมากกว่านี้

(/>
"อะหื้อ!!" ภัคจิราอุทานขึ้นมาเป็นภาษาเหนือ "ฝนก็หื้อมาตกเอาเวลานี่เน่อ ตัวจะเปียกละก้า!! บแม่นนางเอกหนังฮักเกาหลีเน่อ!!" (ฝนมาตกอะไรตอนนี้ ตัวจะเปียกไหมเนี่ย ไม่ใช่นางเอกหนังรักเกาหลีนะ!!)

"อู้เหนือแบบนี้" ลุงพลรู้ว่าครูเบสท์พูดภาษาถิ่น "ผมฟังไม่ออกหรอกครับครู"

"เบสท์บ่ได้อู่หื้อลุงฟังเน้อ" นางฟ้าพยาบาลแกล้งพูดภาษาถิ่นให้ลุงพลงงเล่น "เบสท์อู้กับตัวเองเจ้า" (เบสท์ไม่ได้พูดให้ลุงฟัง เบสท์พูดกับตัวเองต่างหาก)

"มาแล้ว ๆ" ฝ่ายตาเฒ่ากดสวิตซ์ปลดล็อคประตูรถกระบะ ก่อนเปิดประตูกางร่มให้ครูเบสท์เข้าไปนั่งข้างใน "รีบเข้าไปนั่งก่อนครับครู"

พอปิดประตู ลุงพลก็รีบเดินอ้อมมาที่ฝั่งคนขับและปิดประตูเข้ามานั่ง โดยไม่ลืมหุบร่มแล้วมัดรวบเก็บไว้ด้านหลังเบาะคนขับ สภาพตาเฒ่าตอนนี้ตัวเปียกพอสมควร

"ลุงเปียกหมดแล้ว ดูซิ"

"ยังไงต่อดีครับครู?"

"อยู่เฉย ๆ"

"ครูครับ..." อยู่ดี ๆ ภัคจิราก็เปิดกระเป๋าสะพาย พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับหน้าที่เปียกชื้นของลุงพล ทำเอาตาเฒ่าถึงกับเงียบไป ด้วยความฉงนปนดีใจ

"อยู่เฉย ๆ" ครูเบสท์ยื่นตัวเข้ามาใกล้ พร้อมกับใช้ผ้าซับใบหน้าที่เปียกชื้นของลุงพล "เดี๋ยวเบสท์เช็ดหน้าให้"

ลุงพลถึงกับยิ้มแป้น เพราะความมีน้ำใจของครูเบสท์ ที่เอื้อมมือใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดผ้าผาก แก้ม และปลายคางของตาเฒ่าแก่งคอย
"ครูเบสท์ครับ"

"อะไร?"

"ขอบคุณนะครับ"

(/>
ตาเฒ่าแก่งคอยเอ่ยปากขอบคุณสาวเจียงฮาย พร้อมกับถือวิสาสะจับมือข้างที่ถือผ้าเช็ดหน้าก่อนหอมและจูบหลังมือของนางฟ้าพยาบาลฟอดใหญ่ โดยที่อีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

"ฟ่อด...ฟ่อด...ฟ่อด"

"จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ"

"นี่...พอได้แล้วลุง"

"สำหรับครูเบสท์" เมื่อเห็นรอยยิ้มและท่าทางเหนียมอายแต่ยังแฝงไปด้วยท่าทางที่ไว้เชิงของภัคจิรา ทำเอาลุงพลถึงกับต้องหยอดคำหวาน "ผมสะกดคำว่าพอไม่ได้จริง ๆ ครับ"

"ถ้าอย่างนั้นต้องตบอีกสักที" ครูเบสท์เชิดหน้าใส่ "ถึงจะรู้จักพอใช่ไหม?"
"แล้วคิดว่าผมจะยอมอยู่เฉย" ตาเฒ่าเริ่มทำรุ่มร่ามใส่อาจารย์สาว "ให้ครูตอบผมง่าย ๆ เหรอครับ"

"พอเลย!! พอ!!" เมื่อเห็นท่าไม่ดี ภัคจิราเลยต้องขอให้หยุด ก่อนหันไปมองกระจกหน้ารถ ที่ตอนนี้เกิดเสียงดังเปาะแปะจากห่าฝนที่เทกระหน่ำลงมา "ฝนตกหนักเลยแหะ รีบสตาร์ทรถได้แล้วลุง"

"ได้ครับ..." ลุงพลพยักหน้า เตรียมไขกุญแจสตาร์ทรถ "แล้วครูเบสท์จะไปไหนละครับ?"

"ไปโรงแรม" ครูเบสท์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ที่อยู่ใกล้ที่สุดแถวนี้"

"ไปโรงแรม ๆ" ตาเฒ่าสตาร์ทรถ และกำลังจะเอื้อมมือปลดเกียร์ ก่อนมาสะดุดเพราะนึกขึ้นได้ว่าตะกี้ครูเบสท์พูดอะไร "ครูเบสท์? ว่าอะไรนะครับ?"

"ไปโรงแรมไง" นางฟ้าพยาบาลพูด "ไปเคลียร์เรื่องของเราให้จบ ให้มันจบในวันนี้ ถ้าไม่ไปก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก ส่งเบสท์ที่ BTS จตุจักร เบสท์จะได้กลับบ้าน ชัดเจนไหมคะลุง?"

"ได้ครับครู" ลุงพลรีบขับรถออกมาจากสวนสิริกิต์ด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่ใกล้ที่สุดและราคาสมเหตุสมผลที่สุดแถวห้าแยกลาดพร้าวทันที

ในขณะที่ลุงพลกำลังขับรถผ่านห้าแยกลาดพร้าว ภัคจิราหยิบยาดมขึ้นมาดม พร้อมกับเอื้อมมือบีบบวดขมับจนคล้ายกับคนที่มีอาการปวดศีรษะ

"ปวดหัวเหรอครับครู?"

"อืม...ใช่ค่ะ"

"เป็นเพราะเรื่องที่ผมบอกหรือเปล่าครับครู?"

"เบสท์ก็ไม่รู้เหมือนกัน!!" ครูเบสท์ดมยาดม พร้อมกับบีบนวดขมับ "ไม่อยากจะเชื่อเลย เรื่องลิเก ๆ อะไรแบบนั้นมันทำให้เบสท์ปวดหัวได้ขนาดนี้เลยเหรอ?"

(/>
ลุงพลเลือกที่จะไม่แสดงความเห็นอะไร เพราะกำลังใช้สมาธิขับรถฝ่าห่าฝนที่เทลงมาในช่วงใกล้สิบเอ็ดโมง เพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงแรมแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้กับเซ็นทรัลลาดพร้าว เมื่อจอดรถเสร็จแล้ว ทั้งลุงพลและครูเบสท์ต่างเดินลงมาจากรถ เพื่อมุ่งหน้าไปจองห้องที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูกค้า"

"มีห้องว่างไหมคะ"

"มีค่ะ ไม่ทราบว่าพักกี่คืนคะ"

"คืนเดียวค่ะ" ภัคจิราตอบ ก่อนรูดซิปเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์และบัตรประชาชนเพื่อเตรียมของห้อง "บัตรประชาชนด้วยลุง"

"ครับ ๆ" ลุงพลรีบล้วงกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา เพื่อหยิบบัตรประชาชนชื่นในพนักงานต้อนรับของโรงแรม "นี่ครับ"

ครูเบสท์และลุงพลจัดการเรื่องเอกสารและค่าใช้จ่ายที่เคาน์เตอร์จนเสร็จเรียบร้อย ก่อนทั้งคู่จะเดินตรงขึ้นไปบนลิฟต์ พร้อมกับสอด ID Card ที่ช่องเสียบเพื่อใช้งานลิฟต์

"ห้อง 619"

"ตัวเลขสวยนะครับ"

"อืม..."

ดูเหมือนภัคจิราจะไม่เล่นมุกหรือบางทีเธออาจไม่ทันมุกสองแง่สองง่ามของลุงพล ซึ่งเข้าใจได้ เพราะด้วยภาพลักษณ์ที่ดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยและเป็นกุลสตรี แต่ว่า

เส้นโค้งปรากฏบนใบหน้าของตาเฒ่าแก่งคอย เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนที่สาวเจียงฮายผู้เรียบร้อยคนนี้ร่านแตก จนถึงขนาดขึ้นขย่มให้ด้วยการสอดใส่ทางประตูหลังอย่างเร้าร้อน

"มองหน้าเบสท์แบบนั้น ยิ้มแบบนั้น มันไม่ใช่วิสัยของคนดีแน่ ๆ"

"ก็ผมไม่ใช่คนดีอยู่แล้วนิครับครู"

"อ้อเหรอ? แสดงว่ายอมรับแล้วละซิ ว่าตัวเองเป็นภัยสังคม"

"ผมเป็นได้ทุกอย่าง" ลุงพลตอบด้วยสีหน้าจริงจัง "ที่ครูเบสท์อยากให้เป็นครับ"

"กริ๊ง!!" แล้วประตูลิฟต์ก็มาถึงชั้นหก ครูเบสท์เดินออกมาจากลิฟต์โดยไม่ได้สนใจกับคำพูดของลุงพลเลยแม้แต่น้อย

"ฮึ..." ตาเฒ่าแก่งคอยเค้นหัวเราะขึ้นมา ก่อนเดินตามครูเบสท์ไปที่ห้องพัก

...................

"แกร๊ก..." เสียงประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับร่างของภัคจิราและลุงพลที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง ตาเฒ่าเป็นคนปิดประตูคนสุดท้าย พร้อมกับหันหลังกลับไปล็อคประตู เพื่อไม่ให้ใครมาขัดจังหวะได้โดยเด็ดขาด

"ฝนตกหนักจริงวันนี้"

"ครูเบสท์ครับ"

"ลุง!! เดี๋ยวซิ!!"

"ไม่เดี๋ยวละครับ" ได้อยู่สองต่อสองในห้องพักของโรงแรมระดับสี่ดาวใจกลางกรุงกับหนึ่งในสองของผู้หญิงที่สวยที่สุดในวิทยาลัยพยาบาลอย่างภัคจิราแบบนี้ ถ้าไม่ทำอะไรนี่คงต้องโดนหาว่าเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันหรือไม่ก็เป็นพวกเซ็กส์เสื่อมนกเขาไม่ขันเป็นแน่

...แต่ไม่ใช่กับลุงพล ในเมื่อนางฟ้าพยาบาลเปิดทางชวนเข้าโรงแรมแบบนี้ จัดไปอย่าให้เสีย


โปรดติดตามตอนต่อไป...

เอาไว้แจกรูปสาว ๆ ในเรื่อง

(/>
(/>
(/>
(/>
(/>
(/>
(/>
(/>
(/>
(/>