🧡 XONLY 🧡

ช่างแกล้งเสียจริง ทำให้อยากแล้วจากไปหรือ

อัพเพิ่มอีกตอน จะได้จบช่วงเกริ่นเรื่องพอดี

ตอนถัดไปจะเริ่มเข้าเนื้อหาเน้น ๆ แล้ว ลงวันที่ 1 เดือนหน้าเหมือนเดิมนะครับ
---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai  / (/>ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

(/>

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

   

หลินหง : ยอดฝีมือรุ่นเยาวน์ของตระกูลหลิน พี่ชายของหลินซาน บิดาของเขามีความบาดหมางกับบิดาของหลินต้ง เขาจึงมักจะหาเรื่องกลั้นแกล้งหลินต้งอยู่เสมอ และเขาก็ตกหลุมรักชิงถาน

----------------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 4 ไฟราคะของชิงถาน
   
     ถึงแม้หลินต้งและชิงถานจะไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่าย แต่ก็เป็นที่แน่ชัดว่าทั้งสองไม่อาจปกปิดเรื่องราวได้สำเร็จ
   
     "เจ้าทะเลาะกับพวกหลินซานอีกแล้วรึ?"ระหว่างกินข้าวเย็น หลินเซียววางตะเกียบลงบนชามและถามเบา ๆ
　　
     ได้ยินดังนั้น หลินต้งและชิงถานที่นั่งอยู่ข้างกันก็กลายเป็นตึงเครียดทันที หลินเหยียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และมองทั้งสองด้วยสายตาตำหนิ
　　
     "ท่านพ่อ เรื่องนี้หาได้เกี่ยวกับพี่หลินต้ง เป็นความผิดของข้า..."ชิงถานกล่าวอย่างขวยเขิน
　　
     หลิยเซียวเหลือบมองคนทั้งสอง การแสดงออกของเขาไม่ได้แฝงด้วยความไม่พอใจ เขามองไปที่หลินต้งและกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเอาชนะหลินซานได้งั้นรึ?"
　　
     หลินต้งพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
　　
     "ส่งมือมาให้ข้า"เห็นหลินต้งพยักหน้า ดวงตาของหลินเซียวก็สั่นไหว เขายื่นมือออกไปและคว้าข้อมือของหลินต้ง ด้วยการตรวจชีพจรเพียงเล็กน้อย ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าอันเยือกเย็นของเขา ซึ่งเก็บซ่อนความยินดีเอาไว้ภายใน "ระดับบำเพ็ญกายขั้น 4 รึ?"
　　
     "ขอรับ"
　   
     "ฮ่าฮ่าฮ่า ดี!!"หลังจากได้รับการยืนยัน หลินเซียวก็หัวเราะออกมาดังลั่น เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบานใจและความสุข
   
     เฝ้ามองหลินเซียวที่กำลังหัวเราะอย่างดีอกดีใจ หลินต้งก็รู้สึกหมดกังวล ดูท่าเขาจะไม่โดนต่อว่าแต่อย่างใด　　
   
     หลังจากทานอาหารกันแล้วเสร็จ หลินต้งและชิงถานก็เดินออกไปจากโต๊ะพร้อมกัน　　
　　
     "ชิงถาน เมื่อตอนบ่ายเจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งกล่าวพลางหัวเราะ
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านจะยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่อีก?"ใบหน้าของชิงถานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเมื่อได้หยินคำถามของหลินต้ง
　　
     "หากไม่ใช่ความต้องการของท่าน ข้ามีหรือจะทำเรื่องพรรค์นั้น"ชิงถานมองหลินต้งอย่างขุ่นเคือง
　　
     "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก"
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านช่างบ้าบิ่นเหลือเกิน ทำให้ข้าหวาดกลัวแทบตาย แทบยังกอดข้าจากด้านหลังอีกต่างหาก"ชิงถานกลอกตาใส่หลินต้ง

     "แล้วเจ้ารู้สึกดีกับสิงที่หลินหงทำกับเจ้ารึไม่?"หลินต้งกล่าวกับชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์　　
   
     หน้าสวยของชิงถานแดงก่ำ นางไม่ตอบอะไร ก้มหน้าลงและรีบเดินนำไป
   
     "อ๊า"ทันใดนั้นหลินต้งก็กอดชิงถานจากด้านหลัง ทำเอาหน้าเผลอกรี๊ดเสียงใส　
　　
     หลินตต้งกอดชิงถานจากด้านหลัง ล้วงมือเข้าไปในคอเสื้อของนางและลูบคลำหน้าอกขนาดกะทัดรัด ในขณะที่อีกมือยกกระโปรงขึ้นและเลื่อนไปบนกางเกงในตรงตำแหน่งรอยแยก

     "อือ...พี่หลินต้ง...อา...ไม่...ที่นี่...ไม่ได้...ข้างนอก..."หลินต้งรู้จักร่างกายของชิงถานเป็นอย่างดีจึงกระตุ้นส่วนที่อ่อนไหวของชิงถานได้โดยง่าย คลื่นกำหนัดถูกปลุกเร้าและน้ำรักพลันหลั่งไหลออกมาจากช่องคลอด ชุ่มฝ่ามือของหลินต้งและกางเกงในของชิงถาน　　
   
     "เช่นนั้นก็บอกข้ามา เมื่อตอนบ่ายหลินหงทำให้เจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งเป่าลมไปที่หูของชิงถาน　　
　　
     "อื๊อ...อ่า..."ชิงถานครางเสียวแผ่วแต่ไม่ตอบคำ พวงแก้มของนางแดงก่ำ กระนั้นยังคงส่ายหัวอย่างดื้อดึง
　   
     หลินต้งเร่งจังหวะมือและเสียดสีบริเวณติ่งเนื้อสาวบนรอยแยกด้วยนิ้วโป้งของเขา
　   
     "บอกพี่หลินต้งมาว่าหลินหงทำให้เจ้ามีรู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งถามซ้ำอีกครั้ง
　   
     "อือ...อา...อ่า...รู้สึกดี...อูยยย..."เสียงกระเส่านั้นชัดเจด แต่คำว่า 'รู้สึกดี' นั้นกลับเบาจนไม่ต่างจากเสียงยุงบินข้างหู
　   
     "พูดให้ดังกว่านี้ ข้าไม่ได้ยิน"หลินต้งยิ้มกริ่ม
   
     "อ๊า...ใช่แล้ว...รู้สึกดีมากเลย..."　　
   
     "ดังขึ้นอีก"
　　
     "อ๊าง...มันดียิ่ง...โอ้ว!!"
　　
     สุดท้ายชิงถานก็เอื้อนเอ่ยด้วยเสียงดังฟังชัด และทันทีที่นางพูดจบ หลินต้งก็ใช้นิ้วของเขาดันกางเกงในตัวจิ๋วเข้าไปในช่องคลอดของชิงถาน นิ้วของเขาเสียดสีผนังเนื้อผ่านเนื้อผ้า และในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างของเขาก็มิวายบดขยี้ยอดอกของชิงถานอย่างแรง
　　 
     "อู้ว...พี่หลินต้ง...ไม่เอา...อย่า...เราอยู่ข้างนอก"ชิงถานเห็นว่าหลินต้งไม่ยอมหยุด นางก็ส่งเสียงกระท่อนกระแท่นและพูดกับเขาอีกครั้ง
　　
     อย่างไรก็ตาม หลินต้งเพิกเฉยต่อวาจาของชิงถานและยังคงปลุกเร้าจุดเสียวของชิงถานต่อไปอย่างไม่สนใจ
　　
     "อ่า...อ๊าง..."ครั้นเห็นว่าหลินต้งไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ชิงถานก็ทำได้เพียงคล้อยตามเขาและหยุดกลั้นเสียง ปล่อยเสียงครางอันกระจ่างชัดออกมา
　　
     หลินต้งรับรู้ได้ว่าสตรีในอ้อมแขนของเขาใกล้จะเสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว ฉะนั้นเขาจึงยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
　　
     "อ่ะ อ๊า...ใกล้จะเสร็จแล้ว...อร๊าง...ใกล้จะเสร็จ..."ร่างกายของชิงถานยิ่งมายิ่งร้อนระอุในวงแขนของหลินต้ง คลื่นความร้อนไหลเวียนไปที่ท้องน้อยส่วนล่าง เห็นได้ชัดว่านางกำลังจะถึงจุดสุดยอด
　　
     "อะ อา...ข้า...ข้า...หืม?"ชิงถานกำลังจะเสร็จสม ร่างกายของนางเริ่มสั่นกระตุก ขณะที่ความปรารถนาของนางพุ่งไปถึงจุดสูงสุด หลินต้งพลันวางมือจากชิงถานและยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมกับจ้องมองนาง
　　
     "พี่หลินต้ง ท่าน!!"ชิงถานใกล้จะถึงจุดสุดยอดอยู่แล้ว ทว่ากลับถูกระงับไว้ที่ปลายทาง ความรู้สึกว่างเปล่าแผ่กระจายไปทั่วร่างร้อย ขาของนางเบียดเข้าหากันโดยมิได้ตั้งใจ
   
     "เจ้าบอกว่าไม่อยากทำไม่ใช่รึ?"หลินต้งชูมือที่เปื้อนไปด้วยน้ำรัก พร้อมกับจ้องชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านกำลังแกล้งข้า..."ชิงถานถูขาของนาง ร่างกายของนางวูบโหว่งอย่างยิ่ง นางกัดฟันและจ้องเขม็งไปที่หลินต้งอย่างเขินอาย
　　
     "ข้า...ข้า...ข้าอยากทำแล้ว"ชิงถานสบตากับหลินต้งด้วยความอับอายเฉกเช่นสาวน้อย หวังว่าเขาจะเล้าโลมร่างกายของนางต่อไป ช่วยให้นางได้บรรลุถึงสวรรค์และหลุดพ้นจากห้วงสวาทอันบ้าคลั่งนี้
　   
     หลิงต้งจ้องเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสาและขี้อายตรงหน้า ขาของนางถูกันไปมาและมีถ้อยคำลามกหลุดจากปาก ก่อนที่เขาจะส่ายหัวช้า ๆ ต่อหน้าอีกฝ่าย
　   
     ครั้นประจักษ์ว่าหลินต้งไม่อยากสนองความต้องการของนาง ชิงถานก็ยิ่งรู้สึกว่างเปล่าและแรงปรารถนาก็หนักข้อขึ้นจนอดไม่ได้ที่จะวางมือตัวเองลงบนจุดอ่อนไหวทั้งสองจุด ทว่าหลินต้งประหนึ่งรู้ล่วงหน้าว่านางจะทำอะไร เขาจึงจับมือของนางไว้ ป้องกันไม่ให้นางสร้างความสุขให้ตัวเอง
   
     "พี่หลินต้ง ข้าทนไม่ไหวแล้ว"เมื่อพบว่าหลินต้งหยุดการเคลื่อนไหวของนางไม่ยอมให้นางไปถึงจุดสุดยอด ชิงถานก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองหลินต้งด้วยสายตาเว้าวอน　　
   
     "ถ้าอยากก็ไปหาหลินหงเสีย ไม่ใช่ว่าบ่ายนี้เขาทำให้เจ้าสุขสมมากรึ?"หลินต้งกล่าวกับสาวน้อยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์　　
　　
   

อัพเพิ่มอีกตอน จะได้จบช่วงเกริ่นเรื่องพอดี

ตอนถัดไปจะเริ่มเข้าเนื้อหาเน้น ๆ แล้ว ลงวันที่ 1 เดือนหน้าเหมือนเดิมนะครับ
---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai  / (/>ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

(/>

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

   

หลินหง : ยอดฝีมือรุ่นเยาวน์ของตระกูลหลิน พี่ชายของหลินซาน บิดาของเขามีความบาดหมางกับบิดาของหลินต้ง เขาจึงมักจะหาเรื่องกลั้นแกล้งหลินต้งอยู่เสมอ และเขาก็ตกหลุมรักชิงถาน

----------------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 4 ไฟราคะของชิงถาน
   
     ถึงแม้หลินต้งและชิงถานจะไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่าย แต่ก็เป็นที่แน่ชัดว่าทั้งสองไม่อาจปกปิดเรื่องราวได้สำเร็จ
   
     "เจ้าทะเลาะกับพวกหลินซานอีกแล้วรึ?"ระหว่างกินข้าวเย็น หลินเซียววางตะเกียบลงบนชามและถามเบา ๆ
　　
     ได้ยินดังนั้น หลินต้งและชิงถานที่นั่งอยู่ข้างกันก็กลายเป็นตึงเครียดทันที หลินเหยียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และมองทั้งสองด้วยสายตาตำหนิ
　　
     "ท่านพ่อ เรื่องนี้หาได้เกี่ยวกับพี่หลินต้ง เป็นความผิดของข้า..."ชิงถานกล่าวอย่างขวยเขิน
　　
     หลิยเซียวเหลือบมองคนทั้งสอง การแสดงออกของเขาไม่ได้แฝงด้วยความไม่พอใจ เขามองไปที่หลินต้งและกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเอาชนะหลินซานได้งั้นรึ?"
　　
     หลินต้งพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
　　
     "ส่งมือมาให้ข้า"เห็นหลินต้งพยักหน้า ดวงตาของหลินเซียวก็สั่นไหว เขายื่นมือออกไปและคว้าข้อมือของหลินต้ง ด้วยการตรวจชีพจรเพียงเล็กน้อย ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าอันเยือกเย็นของเขา ซึ่งเก็บซ่อนความยินดีเอาไว้ภายใน "ระดับบำเพ็ญกายขั้น 4 รึ?"
　　
     "ขอรับ"
　   
     "ฮ่าฮ่าฮ่า ดี!!"หลังจากได้รับการยืนยัน หลินเซียวก็หัวเราะออกมาดังลั่น เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบานใจและความสุข
   
     เฝ้ามองหลินเซียวที่กำลังหัวเราะอย่างดีอกดีใจ หลินต้งก็รู้สึกหมดกังวล ดูท่าเขาจะไม่โดนต่อว่าแต่อย่างใด　　
   
     หลังจากทานอาหารกันแล้วเสร็จ หลินต้งและชิงถานก็เดินออกไปจากโต๊ะพร้อมกัน　　
　　
     "ชิงถาน เมื่อตอนบ่ายเจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งกล่าวพลางหัวเราะ
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านจะยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่อีก?"ใบหน้าของชิงถานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเมื่อได้หยินคำถามของหลินต้ง
　　
     "หากไม่ใช่ความต้องการของท่าน ข้ามีหรือจะทำเรื่องพรรค์นั้น"ชิงถานมองหลินต้งอย่างขุ่นเคือง
　　
     "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก"
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านช่างบ้าบิ่นเหลือเกิน ทำให้ข้าหวาดกลัวแทบตาย แทบยังกอดข้าจากด้านหลังอีกต่างหาก"ชิงถานกลอกตาใส่หลินต้ง

     "แล้วเจ้ารู้สึกดีกับสิงที่หลินหงทำกับเจ้ารึไม่?"หลินต้งกล่าวกับชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์　　
   
     หน้าสวยของชิงถานแดงก่ำ นางไม่ตอบอะไร ก้มหน้าลงและรีบเดินนำไป
   
     "อ๊า"ทันใดนั้นหลินต้งก็กอดชิงถานจากด้านหลัง ทำเอาหน้าเผลอกรี๊ดเสียงใส　
　　
     หลินตต้งกอดชิงถานจากด้านหลัง ล้วงมือเข้าไปในคอเสื้อของนางและลูบคลำหน้าอกขนาดกะทัดรัด ในขณะที่อีกมือยกกระโปรงขึ้นและเลื่อนไปบนกางเกงในตรงตำแหน่งรอยแยก

     "อือ...พี่หลินต้ง...อา...ไม่...ที่นี่...ไม่ได้...ข้างนอก..."หลินต้งรู้จักร่างกายของชิงถานเป็นอย่างดีจึงกระตุ้นส่วนที่อ่อนไหวของชิงถานได้โดยง่าย คลื่นกำหนัดถูกปลุกเร้าและน้ำรักพลันหลั่งไหลออกมาจากช่องคลอด ชุ่มฝ่ามือของหลินต้งและกางเกงในของชิงถาน　　
   
     "เช่นนั้นก็บอกข้ามา เมื่อตอนบ่ายหลินหงทำให้เจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งเป่าลมไปที่หูของชิงถาน　　
　　
     "อื๊อ...อ่า..."ชิงถานครางเสียวแผ่วแต่ไม่ตอบคำ พวงแก้มของนางแดงก่ำ กระนั้นยังคงส่ายหัวอย่างดื้อดึง
　   
     หลินต้งเร่งจังหวะมือและเสียดสีบริเวณติ่งเนื้อสาวบนรอยแยกด้วยนิ้วโป้งของเขา
　   
     "บอกพี่หลินต้งมาว่าหลินหงทำให้เจ้ามีรู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งถามซ้ำอีกครั้ง
　   
     "อือ...อา...อ่า...รู้สึกดี...อูยยย..."เสียงกระเส่านั้นชัดเจด แต่คำว่า 'รู้สึกดี' นั้นกลับเบาจนไม่ต่างจากเสียงยุงบินข้างหู
　   
     "พูดให้ดังกว่านี้ ข้าไม่ได้ยิน"หลินต้งยิ้มกริ่ม
   
     "อ๊า...ใช่แล้ว...รู้สึกดีมากเลย..."　　
   
     "ดังขึ้นอีก"
　　
     "อ๊าง...มันดียิ่ง...โอ้ว!!"
　　
     สุดท้ายชิงถานก็เอื้อนเอ่ยด้วยเสียงดังฟังชัด และทันทีที่นางพูดจบ หลินต้งก็ใช้นิ้วของเขาดันกางเกงในตัวจิ๋วเข้าไปในช่องคลอดของชิงถาน นิ้วของเขาเสียดสีผนังเนื้อผ่านเนื้อผ้า และในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างของเขาก็มิวายบดขยี้ยอดอกของชิงถานอย่างแรง
　　 
     "อู้ว...พี่หลินต้ง...ไม่เอา...อย่า...เราอยู่ข้างนอก"ชิงถานเห็นว่าหลินต้งไม่ยอมหยุด นางก็ส่งเสียงกระท่อนกระแท่นและพูดกับเขาอีกครั้ง
　　
     อย่างไรก็ตาม หลินต้งเพิกเฉยต่อวาจาของชิงถานและยังคงปลุกเร้าจุดเสียวของชิงถานต่อไปอย่างไม่สนใจ
　　
     "อ่า...อ๊าง..."ครั้นเห็นว่าหลินต้งไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ชิงถานก็ทำได้เพียงคล้อยตามเขาและหยุดกลั้นเสียง ปล่อยเสียงครางอันกระจ่างชัดออกมา
　　
     หลินต้งรับรู้ได้ว่าสตรีในอ้อมแขนของเขาใกล้จะเสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว ฉะนั้นเขาจึงยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
　　
     "อ่ะ อ๊า...ใกล้จะเสร็จแล้ว...อร๊าง...ใกล้จะเสร็จ..."ร่างกายของชิงถานยิ่งมายิ่งร้อนระอุในวงแขนของหลินต้ง คลื่นความร้อนไหลเวียนไปที่ท้องน้อยส่วนล่าง เห็นได้ชัดว่านางกำลังจะถึงจุดสุดยอด
　　
     "อะ อา...ข้า...ข้า...หืม?"ชิงถานกำลังจะเสร็จสม ร่างกายของนางเริ่มสั่นกระตุก ขณะที่ความปรารถนาของนางพุ่งไปถึงจุดสูงสุด หลินต้งพลันวางมือจากชิงถานและยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมกับจ้องมองนาง
　　
     "พี่หลินต้ง ท่าน!!"ชิงถานใกล้จะถึงจุดสุดยอดอยู่แล้ว ทว่ากลับถูกระงับไว้ที่ปลายทาง ความรู้สึกว่างเปล่าแผ่กระจายไปทั่วร่างร้อย ขาของนางเบียดเข้าหากันโดยมิได้ตั้งใจ
   
     "เจ้าบอกว่าไม่อยากทำไม่ใช่รึ?"หลินต้งชูมือที่เปื้อนไปด้วยน้ำรัก พร้อมกับจ้องชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านกำลังแกล้งข้า..."ชิงถานถูขาของนาง ร่างกายของนางวูบโหว่งอย่างยิ่ง นางกัดฟันและจ้องเขม็งไปที่หลินต้งอย่างเขินอาย
　　
     "ข้า...ข้า...ข้าอยากทำแล้ว"ชิงถานสบตากับหลินต้งด้วยความอับอายเฉกเช่นสาวน้อย หวังว่าเขาจะเล้าโลมร่างกายของนางต่อไป ช่วยให้นางได้บรรลุถึงสวรรค์และหลุดพ้นจากห้วงสวาทอันบ้าคลั่งนี้
　   
     หลิงต้งจ้องเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสาและขี้อายตรงหน้า ขาของนางถูกันไปมาและมีถ้อยคำลามกหลุดจากปาก ก่อนที่เขาจะส่ายหัวช้า ๆ ต่อหน้าอีกฝ่าย
　   
     ครั้นประจักษ์ว่าหลินต้งไม่อยากสนองความต้องการของนาง ชิงถานก็ยิ่งรู้สึกว่างเปล่าและแรงปรารถนาก็หนักข้อขึ้นจนอดไม่ได้ที่จะวางมือตัวเองลงบนจุดอ่อนไหวทั้งสองจุด ทว่าหลินต้งประหนึ่งรู้ล่วงหน้าว่านางจะทำอะไร เขาจึงจับมือของนางไว้ ป้องกันไม่ให้นางสร้างความสุขให้ตัวเอง
   
     "พี่หลินต้ง ข้าทนไม่ไหวแล้ว"เมื่อพบว่าหลินต้งหยุดการเคลื่อนไหวของนางไม่ยอมให้นางไปถึงจุดสุดยอด ชิงถานก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองหลินต้งด้วยสายตาเว้าวอน　　
   
     "ถ้าอยากก็ไปหาหลินหงเสีย ไม่ใช่ว่าบ่ายนี้เขาทำให้เจ้าสุขสมมากรึ?"หลินต้งกล่าวกับสาวน้อยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์　　
　　
   

อัพเพิ่มอีกตอน จะได้จบช่วงเกริ่นเรื่องพอดี

ตอนถัดไปจะเริ่มเข้าเนื้อหาเน้น ๆ แล้ว ลงวันที่ 1 เดือนหน้าเหมือนเดิมนะครับ
---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai  / (/>ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

(/>

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

   

หลินหง : ยอดฝีมือรุ่นเยาวน์ของตระกูลหลิน พี่ชายของหลินซาน บิดาของเขามีความบาดหมางกับบิดาของหลินต้ง เขาจึงมักจะหาเรื่องกลั้นแกล้งหลินต้งอยู่เสมอ และเขาก็ตกหลุมรักชิงถาน

----------------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 4 ไฟราคะของชิงถาน
   
     ถึงแม้หลินต้งและชิงถานจะไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่าย แต่ก็เป็นที่แน่ชัดว่าทั้งสองไม่อาจปกปิดเรื่องราวได้สำเร็จ
   
     "เจ้าทะเลาะกับพวกหลินซานอีกแล้วรึ?"ระหว่างกินข้าวเย็น หลินเซียววางตะเกียบลงบนชามและถามเบา ๆ
　　
     ได้ยินดังนั้น หลินต้งและชิงถานที่นั่งอยู่ข้างกันก็กลายเป็นตึงเครียดทันที หลินเหยียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และมองทั้งสองด้วยสายตาตำหนิ
　　
     "ท่านพ่อ เรื่องนี้หาได้เกี่ยวกับพี่หลินต้ง เป็นความผิดของข้า..."ชิงถานกล่าวอย่างขวยเขิน
　　
     หลิยเซียวเหลือบมองคนทั้งสอง การแสดงออกของเขาไม่ได้แฝงด้วยความไม่พอใจ เขามองไปที่หลินต้งและกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเอาชนะหลินซานได้งั้นรึ?"
　　
     หลินต้งพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
　　
     "ส่งมือมาให้ข้า"เห็นหลินต้งพยักหน้า ดวงตาของหลินเซียวก็สั่นไหว เขายื่นมือออกไปและคว้าข้อมือของหลินต้ง ด้วยการตรวจชีพจรเพียงเล็กน้อย ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าอันเยือกเย็นของเขา ซึ่งเก็บซ่อนความยินดีเอาไว้ภายใน "ระดับบำเพ็ญกายขั้น 4 รึ?"
　　
     "ขอรับ"
　   
     "ฮ่าฮ่าฮ่า ดี!!"หลังจากได้รับการยืนยัน หลินเซียวก็หัวเราะออกมาดังลั่น เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบานใจและความสุข
   
     เฝ้ามองหลินเซียวที่กำลังหัวเราะอย่างดีอกดีใจ หลินต้งก็รู้สึกหมดกังวล ดูท่าเขาจะไม่โดนต่อว่าแต่อย่างใด　　
   
     หลังจากทานอาหารกันแล้วเสร็จ หลินต้งและชิงถานก็เดินออกไปจากโต๊ะพร้อมกัน　　
　　
     "ชิงถาน เมื่อตอนบ่ายเจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งกล่าวพลางหัวเราะ
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านจะยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่อีก?"ใบหน้าของชิงถานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีเมื่อได้หยินคำถามของหลินต้ง
　　
     "หากไม่ใช่ความต้องการของท่าน ข้ามีหรือจะทำเรื่องพรรค์นั้น"ชิงถานมองหลินต้งอย่างขุ่นเคือง
　　
     "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก"
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านช่างบ้าบิ่นเหลือเกิน ทำให้ข้าหวาดกลัวแทบตาย แทบยังกอดข้าจากด้านหลังอีกต่างหาก"ชิงถานกลอกตาใส่หลินต้ง

     "แล้วเจ้ารู้สึกดีกับสิงที่หลินหงทำกับเจ้ารึไม่?"หลินต้งกล่าวกับชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์　　
   
     หน้าสวยของชิงถานแดงก่ำ นางไม่ตอบอะไร ก้มหน้าลงและรีบเดินนำไป
   
     "อ๊า"ทันใดนั้นหลินต้งก็กอดชิงถานจากด้านหลัง ทำเอาหน้าเผลอกรี๊ดเสียงใส　
　　
     หลินตต้งกอดชิงถานจากด้านหลัง ล้วงมือเข้าไปในคอเสื้อของนางและลูบคลำหน้าอกขนาดกะทัดรัด ในขณะที่อีกมือยกกระโปรงขึ้นและเลื่อนไปบนกางเกงในตรงตำแหน่งรอยแยก

     "อือ...พี่หลินต้ง...อา...ไม่...ที่นี่...ไม่ได้...ข้างนอก..."หลินต้งรู้จักร่างกายของชิงถานเป็นอย่างดีจึงกระตุ้นส่วนที่อ่อนไหวของชิงถานได้โดยง่าย คลื่นกำหนัดถูกปลุกเร้าและน้ำรักพลันหลั่งไหลออกมาจากช่องคลอด ชุ่มฝ่ามือของหลินต้งและกางเกงในของชิงถาน　　
   
     "เช่นนั้นก็บอกข้ามา เมื่อตอนบ่ายหลินหงทำให้เจ้ารู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งเป่าลมไปที่หูของชิงถาน　　
　　
     "อื๊อ...อ่า..."ชิงถานครางเสียวแผ่วแต่ไม่ตอบคำ พวงแก้มของนางแดงก่ำ กระนั้นยังคงส่ายหัวอย่างดื้อดึง
　   
     หลินต้งเร่งจังหวะมือและเสียดสีบริเวณติ่งเนื้อสาวบนรอยแยกด้วยนิ้วโป้งของเขา
　   
     "บอกพี่หลินต้งมาว่าหลินหงทำให้เจ้ามีรู้สึกดีรึไม่?"หลินต้งถามซ้ำอีกครั้ง
　   
     "อือ...อา...อ่า...รู้สึกดี...อูยยย..."เสียงกระเส่านั้นชัดเจด แต่คำว่า 'รู้สึกดี' นั้นกลับเบาจนไม่ต่างจากเสียงยุงบินข้างหู
　   
     "พูดให้ดังกว่านี้ ข้าไม่ได้ยิน"หลินต้งยิ้มกริ่ม
   
     "อ๊า...ใช่แล้ว...รู้สึกดีมากเลย..."　　
   
     "ดังขึ้นอีก"
　　
     "อ๊าง...มันดียิ่ง...โอ้ว!!"
　　
     สุดท้ายชิงถานก็เอื้อนเอ่ยด้วยเสียงดังฟังชัด และทันทีที่นางพูดจบ หลินต้งก็ใช้นิ้วของเขาดันกางเกงในตัวจิ๋วเข้าไปในช่องคลอดของชิงถาน นิ้วของเขาเสียดสีผนังเนื้อผ่านเนื้อผ้า และในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างของเขาก็มิวายบดขยี้ยอดอกของชิงถานอย่างแรง
　　 
     "อู้ว...พี่หลินต้ง...ไม่เอา...อย่า...เราอยู่ข้างนอก"ชิงถานเห็นว่าหลินต้งไม่ยอมหยุด นางก็ส่งเสียงกระท่อนกระแท่นและพูดกับเขาอีกครั้ง
　　
     อย่างไรก็ตาม หลินต้งเพิกเฉยต่อวาจาของชิงถานและยังคงปลุกเร้าจุดเสียวของชิงถานต่อไปอย่างไม่สนใจ
　　
     "อ่า...อ๊าง..."ครั้นเห็นว่าหลินต้งไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ชิงถานก็ทำได้เพียงคล้อยตามเขาและหยุดกลั้นเสียง ปล่อยเสียงครางอันกระจ่างชัดออกมา
　　
     หลินต้งรับรู้ได้ว่าสตรีในอ้อมแขนของเขาใกล้จะเสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว ฉะนั้นเขาจึงยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
　　
     "อ่ะ อ๊า...ใกล้จะเสร็จแล้ว...อร๊าง...ใกล้จะเสร็จ..."ร่างกายของชิงถานยิ่งมายิ่งร้อนระอุในวงแขนของหลินต้ง คลื่นความร้อนไหลเวียนไปที่ท้องน้อยส่วนล่าง เห็นได้ชัดว่านางกำลังจะถึงจุดสุดยอด
　　
     "อะ อา...ข้า...ข้า...หืม?"ชิงถานกำลังจะเสร็จสม ร่างกายของนางเริ่มสั่นกระตุก ขณะที่ความปรารถนาของนางพุ่งไปถึงจุดสูงสุด หลินต้งพลันวางมือจากชิงถานและยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมกับจ้องมองนาง
　　
     "พี่หลินต้ง ท่าน!!"ชิงถานใกล้จะถึงจุดสุดยอดอยู่แล้ว ทว่ากลับถูกระงับไว้ที่ปลายทาง ความรู้สึกว่างเปล่าแผ่กระจายไปทั่วร่างร้อย ขาของนางเบียดเข้าหากันโดยมิได้ตั้งใจ
   
     "เจ้าบอกว่าไม่อยากทำไม่ใช่รึ?"หลินต้งชูมือที่เปื้อนไปด้วยน้ำรัก พร้อมกับจ้องชิงถานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านกำลังแกล้งข้า..."ชิงถานถูขาของนาง ร่างกายของนางวูบโหว่งอย่างยิ่ง นางกัดฟันและจ้องเขม็งไปที่หลินต้งอย่างเขินอาย
　　
     "ข้า...ข้า...ข้าอยากทำแล้ว"ชิงถานสบตากับหลินต้งด้วยความอับอายเฉกเช่นสาวน้อย หวังว่าเขาจะเล้าโลมร่างกายของนางต่อไป ช่วยให้นางได้บรรลุถึงสวรรค์และหลุดพ้นจากห้วงสวาทอันบ้าคลั่งนี้
　   
     หลิงต้งจ้องเด็กหญิงผู้ไร้เดียงสาและขี้อายตรงหน้า ขาของนางถูกันไปมาและมีถ้อยคำลามกหลุดจากปาก ก่อนที่เขาจะส่ายหัวช้า ๆ ต่อหน้าอีกฝ่าย
　   
     ครั้นประจักษ์ว่าหลินต้งไม่อยากสนองความต้องการของนาง ชิงถานก็ยิ่งรู้สึกว่างเปล่าและแรงปรารถนาก็หนักข้อขึ้นจนอดไม่ได้ที่จะวางมือตัวเองลงบนจุดอ่อนไหวทั้งสองจุด ทว่าหลินต้งประหนึ่งรู้ล่วงหน้าว่านางจะทำอะไร เขาจึงจับมือของนางไว้ ป้องกันไม่ให้นางสร้างความสุขให้ตัวเอง
   
     "พี่หลินต้ง ข้าทนไม่ไหวแล้ว"เมื่อพบว่าหลินต้งหยุดการเคลื่อนไหวของนางไม่ยอมให้นางไปถึงจุดสุดยอด ชิงถานก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองหลินต้งด้วยสายตาเว้าวอน　　
   
     "ถ้าอยากก็ไปหาหลินหงเสีย ไม่ใช่ว่าบ่ายนี้เขาทำให้เจ้าสุขสมมากรึ?"หลินต้งกล่าวกับสาวน้อยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์