🧡 XONLY 🧡

หมายเหตุ :: ในบทนี้ มีข้อความซ่อนไว้อยู่กลางเรื่อง


ร่องรอยปรารถนา... ที่ยังคงคุกรุ่น

ความเงียบสงัดกลับคืนมาสู่ห้องนอนของมายด์อีกครั้ง หลังจากที่ประตูห้องปิดลงเบาๆ พร้อมกับการจากไปของนัท แต่ความรู้สึกอุ่นร้อนและความวาบหวามที่เพิ่งจางหายไปยังคงวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอ ราวกับเปลวไฟที่ยังคงครุกรุ่นรอวันที่จะลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
มายด์นอนแผ่อยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดาน ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งได้รับยังคงกระจายซ่านไปทั่วร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ก็ค่อยๆ กลับคืนมา ความจริงที่ว่าคนที่มอบความสุขนั้นให้เธอคือน้องชายแท้ๆ ยังคงเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอน
ดุ้นของนัท... มันใหญ่และแข็งแรงจนน่าตกใจ มายด์คิดถึงสัมผัสที่ยังคงรู้สึกได้ ราวกับลำเอ็นร้อนๆ นั้นยังคงอยู่ในร่องสวาทของเธอ ความทรงจำถึงตอนที่มันเสียดสี บดเบียด และเติมเต็มช่องว่างภายในตัวเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง "นานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้?" ความสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายของเธอมันช่างเลือนรางและจืดชืด ความเหงาและความต้องการทางกายสะสมมานาน จนกระทั่งการปลดปล่อยกับนัทเมื่อคืน มันเป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ชุบชโลมความแห้งแล้งในใจเธอ
"ทั้งที่เป็นครั้งแรกของนัท... แต่เขากลับมอบความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจนฉันแทบคลั่ง..." มายด์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ภาพใบหน้าของนัทตอนที่ตั้งใจและเขินอายฉายชัดขึ้นมาในความคิด สัมผัสแรกของเขา ความแข็งแรง และความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด มันได้จุดประกายความปรารถนาในตัวเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอติดใจสัมผัสนั้น... ติดใจดุ้นของน้องชายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น


 


มายด์ลุกขึ้นนั่ง ขอบเตียงเย็นเฉียบสัมผัสผิวกายของเธอ เธอถอนหายใจยาว มองไปยังรอยยับย่นบนผ้าปูที่นอน ร่องรอยของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันจะทำยังไงต่อไปดี? คำถามนี้ดังขึ้นในใจอย่างไม่มีคำตอบ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนัทได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างไม่อาจหวนคืน และความลับที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันปะทุ
ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวมายด์ มันเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ครอบงำต่อไป มันอาจจะนำไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม...
เช้าวันต่อมา มายด์เดินลงจากชั้นสองพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในหัว "ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน... ภาพของเมื่อวานมันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด... มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ทำไมน้องชายถึง... ทำไมฉันถึง... มันทำให้ฉันหงุดหงิด... สับสน... นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว..."
ในขณะที่มายด์ก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง สายตาของแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าก็เหลือบมาเห็นเธอ
"มายด์... ทำไมถึงตื่นสายละวันนี้? ปกติเห็นตื่นเช้าช่วยแม่ตลอด" แม่ทักทายด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย
เมื่อมายด์มองเห็นนัทที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย ตอบแม่เสียงแผ่ว "ขอโทษค่ะแม่... เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ..."
แล้วมายด์ก็ตกใจเล็กน้อยที่เห็นรินดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย ปกติรินดาจะตื่นสายกว่าเธอเสียอีก "แล้วเธอล่ะรินดา? วันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง?" มายด์ถามด้วยความสงสัย
รินดาเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ตอบอย่างเรียบๆ "วันนี้ฉันต้องไปร้านหนังสือแต่เช้าน่ะ มีหนังสือใหม่เข้ามา"
ในขณะนั้นเอง พ่อก็เดินลงมาจากชั้นบน อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย เนคไทผูกตรง ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย เขามองไปยังลูกสาวทั้งสองและนัทที่นั่งอยู่
"อ้าว... วันนี้ลูกๆ ตื่นกันหมดแล้วนี่ พ่อกำลังจะออกไปทำงานพอดี แต่เห็นทุกคนนั่งอยู่เลยอยากจะขอนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพวกเราสักหน่อย พ่อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเราแบบนี้นานแล้วนะ" พ่อพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางดึงเก้าอี้เพื่อนั่ง
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ทุกคนเริ่มตักข้าวและทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบๆ แต่ในระหว่างนั้น มายด์ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ใครบางคนที่ตอบสนองความต้องการของฉันได้อย่างลึกซึ้ง... ไม่มีใครเลยนอกจากเด็กคนนี้..." ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธออย่างห้ามไม่อยู่ "ทำยังไงดี... ฉันไม่กล้าที่จะบอกนัทเลยว่าฉันต้องการมันอีก... ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรงๆ..."
ในจังหวะที่สายตาของมายด์เผลอไปสบกับนัทเพียงเสี้ยววินาที เธอก็รีบเบือนหน้าหนี ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ นัทดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตอะไร เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ราวกับยังคงเป็นเด็กชายที่เธอเคยรู้จัก "ทำไมชีวิตถึงได้ซับซ้อนอย่างนี้..." มายด์คิดอย่างสับสน
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป "พ่อก็ลุกจากโต๊ะ บอกว่าจะรีบไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย... รินดาก็รีบออกจากบ้านไปร้านหนังสือ... เหลือแค่แม่..." มายด์คิดในใจ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเก็บกวาดจานชาม
"แม่คะ... วันนี้แม่ไม่มีธุระต้องไปทำข้างนอกเหรอคะ?" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
แม่เงยหน้าขึ้น มองมายด์แล้วส่ายหน้า "ไม่มีนี่มายด์... วันนี้แม่ว่าจะอยู่บ้านพักผ่อน"
มายด์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "ถ้าอย่างนั้น... แม่ไปตลาดซื้อพวกวัตถุดิบทำอาหารตอนนี้เลยไหมคะ? กับข้าวในตู้เย็นไม่เหลืออะไรแล้ว... ตอนเย็นพ่อกลับมาจะได้ทานของอร่อยๆ จากฝีมือแม่ไงคะ" มายด์ชี้แจงเหตุผลด้วยรอยยิ้ม
แม่ฟังแล้วก็คล้อยตาม "อืม... จริงด้วย เดี๋ยวแม่ไปซื้อของสดๆ มาเตรียมไว้ดีกว่า" สักพักแม่ก็หันมาบอกกับมายด์ "มายด์เฝ้าบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่ไปตลาดสักแป๊บ"
มายด์ยิ้มบางๆ ตอบรับ "ค่ะแม่... แม่ค่อยๆ เลือกซื้อของนะคะ ดูของดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะ เผื่อมันเสีย" เธอกำชับด้วยความเป็นห่วง แต่กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก... รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความคิดบางอย่างที่ซ่อนไว้.

มายจะต้องมีแผนแน่เลย

มายด์ติดใจละซิ

::Beggar:: goodness

ติดใจน้องแล้วสินะ

มายจะต้องมีแผนแน่เลย

น้องของฉัน

เร่มมีแผนแล้วพี่มายด์

มายด์อยากซ้ำ ::HoHo::  ::Evil::

เริ่มติดใจน้องแล้ว

พี่มายติดใจนัทเข้าแล้ว

ต้องทำซำ้บ่อยๆ

จะจัดน้อง ตอนกลางวันเลยเหรอ

พี่มายด์ติดบ่วงรสสวาทของน้องชายซะแล้วซินะ

มายอีกครั่งแน่ๆ

มายติดใจแน่ๆแบบนี้

ครูมายด์ติดใจลูกศิษย์ซะแล้ว

น้องชายเตรียมหมดแนงได้เลย

จัดอีกคนในบ้าน

 ::Confident::

น้องนัทต้องจัดหนักให้พี่สาวตอนกลางวันที่ไมมีใครอยู่บ้าน

ติดใจน้อง สงสัย แม่กลับมาเจอแน่ๆ

มายด์วางแผนเสียวกับนัทแน่

โดนแน่นัท

แผนสูงจริงนะพี่มายด์

สงสัยมายด์จะติดใจน้องชายแล้ว

อีกครั้งจะเป็นไร

มายต้องแบไปหานัตแน่

มายด์คงจะอยากโดนอีก

คงคงอยากโดนอีกแน่ ๆ ครับ

อ้าวววววว ไล่แม่เลยรึเนี่ยยยย สงสัยอยากสุดๆ  ::Hmmm::

 ::Elder::

 ::HeyHey:: มาย เธอคิดจะทำอีกใช่มั้ย

ยอดเยี่ยมมากครับ

กลายเป็นความต้องการของพี่สาว นัทจะได้สมหวังตอนนี้หล่ะ

ขอบคุณ​ครับ
ทางสะดวกแล้วนะสิ

จะโดนพ่สาวสอนอีกแล้วนายนัท

 ::DookDig:: มายติดใจแล้ว

 ::JubuJubu:: น่าจะติดใจแหล่ะ ขอดีขนาดนั้น

มายด์เหลี่ยมจัด

เอาแล้วมาย

มายยังไม่อิ่ม ::DookDig::

พี่มีแผนอะไรแน่ๆ

 ::DookDig::  ::Confident::

ขอบมาก

ต่อเลย

ติดใจน้องชายที่รักแล้วพี่มายด์

แหมพี่สาวคนสวยวางแผนไล่แม่ไปตลาดเพื่อจะกินน้องชายเลยนะ

ขอบคุณครับ

บทเรียนที่ไม่อยากจบ

Thx

มาจะทำอะไรมาจะทำอะไรต่อนะ

ติดใจของมันนาชอบ

 ::Horror:: หลงควยน้องแล้ว

 ::Hunger::

จัด

ร้ายจัด

 ::Fighto::

ติดควยน้องแล้วเป็นอย่างนี้

มายด์วางแผนจะสอนนัทอีกครั้ง

มายย แผนสูงแต่ไม่เนียน นะ

 ::Beggar::

วันที่รินดาต้องเจอกับนัท นัทคงเป็นผู้เชี่ยวชาญไปแล้ว

แผนดีสุดๆ

มายด์แอบเจ้าเล่ห์นะนี่

พี่สาวแผนสูง

น้องนัททำดีมากๆ เลย มาทำให้พี่อีกนะ..

เอาแล้วไงเงียนแล้วส

มายน์จะสร้างเซอร์ไพร้อะไร คอยตามชม

 ::ChuChu::

ครูมายติดใจลูกศิษย์แล้ว

 ::YehYeh::

มายแผนสูงเลย

 ::DookDig::

พี่มายด์ติดบ่วงแล้ว

คุณครูวิชาต่อไปใกล้มาแล้วสินะ

ติดใจแล้ว

ติวเตอร์ติดใจนักเรียนซะแล้ว  ::KO::

มายด์เริ่มมีแผน เพื่อดุ้น 555

อยากโดนของน้องซะแล้ว

พี่มายด์ติดใจของนัทแล้วซิ

สบายตัวไปเลยนะนายนัท สงสัยจริงจริงว่าจะเอาบทเรียนที่พี่มายด์สอนไปใช้กับคุณป้าเมื่อไหร่ 5555

ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้

ติดใจ​รสกามา

ชอบครับ

นัทสบายแล้ว

เจอของใหญ่อดใจไม่ไหวแล้ว

พี่มายติดใจแล้ว

thank you

มีบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ

กลายเป็นมายที่อดใจไม่ไหวซะแล้ว

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ

เครียมางเรียบร้อย

นัทเหนื่อยแน่

แผนสูง

 ::Ahoo::

แม่กลับลูกคนเล็กใครจะโดนก่อน

 ::Shy:: ตามมาเสพครับ ขอบคุณครับ

 ::Confident::

แผนการสำหรับการเบิ้ลเสียว ติดใจของอร่อยละเซ่  ::HeyHey::  ::HeyHey::

มายด์รุกหนักแล้ว

ร

ไล่คนออกจากบ้านแบบนี้ รู้นะว่าคิดอะไรอยู่

 ::Shower:: เอาล่าว

ดูท่าทางพี่มายอยากโดนตอนกลางวัน

เอาแล้วพี่สาวเคลียร์เปิดทางให้แล้ว

มายด์ น่ามีแผนอะไรเเน่ๆ

สุดยอด

วางแผนให้แม่ออกนอกบ้านเลย

 ::Glad::

มายด์สักจะติดใจนัทแล้ว มีแอบวางแผนด้วย

บทเรียนที่ไม่อยากจบ

ความปรารถนาไม่เคยเข้าใครออกใคร

วางแผนการแล้วมาย

แผนการนี้น่าจะได้ผลจะได้ติวเข้มนักเรียนอีกรอบนึง

แม่น้องมาย เป็นใจ ::Shout::  ::Shout::

ติดใจแล้ว

อดไม่ได้แล้ว

ติดใจน้องแล้วสินะ

กลายเป็นพี่สาวติดใจเอง

ส่งแม่ไปแล้วที่นี้เจ้านัทเสร็จแน่ๆฮาๆๆ

มายต่อรอบเช้า

 ::Hunger::

เริ่มติดใจแล้วสิแบบนี้

ขอบคุณมากครับ ใครจะทนไหวครับ สอนทุกขั้นตอนแบบนี้ นัทต้องเก่งๆครับ

ขอบคุณมากครับ

หมายเหตุ :: ในบทนี้ มีข้อความซ่อนไว้อยู่กลางเรื่อง

 

อยู่กับน้อง ได้เอาน้องอีกแล้ว

 ::Bloody:: มายติด

มายเริ่มรุกหนักนะ

วันนี้จะทำอะไรกัน

 ::Thankyou::

ยังไม่อิ่มนะมายด์

มายด์ติดใจ

แผนสูงมาก

อยากให้ควบแม่ ลูกเลย

ติดใจน้อง

แม่ไปซื้อของสด แต่มายได้ของสด

โอ่วมายด์

wow

แผนการ

มายด์กินเด็กๆๆ กินเด็ก

มายด์ ก็ต้องทบทวนบทเรียน

พี่มายหลงน้องชายแล้วละ

ชอบ ชอบ

 ::Angry:: thank you

งอมแงมแล้วงานนี้

มายมีแผนในใจ

น้องมายด์ ติดเซ็กส์แล้วซิ

มายจะเล่นไก่ป่าว

55 ร้ายไม่เบานิ

ติดใจดุ้นน้องชายซะแล้ว

แหมๆๆๆ หาโอกาสให้แม่ออกจาบ้าน
เพื่อไรคร้าคุณหนูมายด์  55555

ขอบคุณครับ

เข้าทางพี่มายอีกแล้ว

แอบเอาต่อ

ขอบคุณที่แบ่งปัน

ขอบคุณที่แบ่ง
ปัน

พี่มายด์ถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว55

รินดาต้องสงสัยอะไรแล้วแน่เลย

อาจารย์ติดใจลูกศิษย์เอ็นใหญ่แน่เลยขอบคุณครับ

 ::Cold::

ซับซ้อน

ติดใจเข้าแล้ว

อารมณ์ค้างแหละ ::Waiting::

มายด์เริ่มติดใจเลยไหมนะ

น่าติดตาม

ไม่รุ้ว่าใครอยาก

ของรักของข้า

 ::Orz::

ทำไรม่ายพิลุด

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

เจ้าแผนการตลอด

ทบทวนใหม่กะนัทแน่ๆ

 ::YehYeh::

บทเรียนพี่มายไปใช้กับริน

มายต้องได้อีก

ต่ออีกซักแมท

มายด์หลงน้องชายอย่างแรง

 ::DookDig::

 ::DayDream::

 ::Confident::

 ::DookDig::  ::DookDig::

ถึงกับไล่แม่ไปซื้อของ หลงของใหญน้องชายเข้าแล้ว

โดน

ไม่พักเลย

 ::Bloody::

มายด์หลงซะแล้ว

พี่มายติดใจน้องซะแล้ว

 ::Crying::

อย่างนี้มันต้องถอน  ::DayDream::

จะหาเวลาอยู่กับนัทอ่ะดิ

สุดยอด เหมือนเดิม

ต้องซ้ำ

แผนล่อน้องชาย

ชอบ

มายจะแอบกินนัทซินะเลยกะให้แม่ไปนานๆ

มายด์ติดติดใจของน้องชายแล้ว

ติดใจแล้วล่ะ

ทนไม่ไหวละสิ

 ::Angry::

พี่มายด์ติดใจแล้ว

มายจะไปลองวิชา

 ::Suffocate:: หลงดุ้นนายนัทไปแล้วหนูมายด์

ติดใจน้อง

ชอบ

D

มายด์ให้แม่ไปซื้อของจะได้ไม่เป็นก้างละสิ วางแผนอะไรไว้

เกบ1

 ::Sweat::

 ::Goaway::

ต้องซ้ำแน่ๆ

ติดตาม

 ::Confident::

 ::Ahoo::  ::Thankyou::

มายด์ติดใจดุ้นของน้องแล้ว

Good

Good

ติดใจละซิ

ต้องเอาอีกแน่ๆ

ป้านวลโดนตัดหน้าไปแล้ว

เมื่อมีครั้งแรกก็ย่อมต้องมีครั้งที่2,3,4ตามมา

มายด์อยากซ้ำ

แทนที่นัทจะติดใจพี่มายด์ แต่กลับกลายเป็นพี่มายด์ที่คิดใจนัท

ขอบคุณที่แบ่งให้ชมครับผม

ขอบคุณครับ

จะไปต่อบทเรียนกันกับนัทอย่างไรดี

เดี๋ยวก็ได้เอากันเรื่อยๆ

ติดใจซะแล้ว

เข้ามาอ่านใหม่

ยากอีก

มายด์ติดใจ

 ::Ahh::

 ::Reader::

หมายเหตุ :: ในบทนี้ มีข้อความซ่อนไว้อยู่กลางเรื่อง


ร่องรอยปรารถนา... ที่ยังคงคุกรุ่น

ความเงียบสงัดกลับคืนมาสู่ห้องนอนของมายด์อีกครั้ง หลังจากที่ประตูห้องปิดลงเบาๆ พร้อมกับการจากไปของนัท แต่ความรู้สึกอุ่นร้อนและความวาบหวามที่เพิ่งจางหายไปยังคงวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอ ราวกับเปลวไฟที่ยังคงครุกรุ่นรอวันที่จะลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
มายด์นอนแผ่อยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดาน ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งได้รับยังคงกระจายซ่านไปทั่วร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ก็ค่อยๆ กลับคืนมา ความจริงที่ว่าคนที่มอบความสุขนั้นให้เธอคือน้องชายแท้ๆ ยังคงเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอน
ดุ้นของนัท... มันใหญ่และแข็งแรงจนน่าตกใจ มายด์คิดถึงสัมผัสที่ยังคงรู้สึกได้ ราวกับลำเอ็นร้อนๆ นั้นยังคงอยู่ในร่องสวาทของเธอ ความทรงจำถึงตอนที่มันเสียดสี บดเบียด และเติมเต็มช่องว่างภายในตัวเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง "นานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้?" ความสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายของเธอมันช่างเลือนรางและจืดชืด ความเหงาและความต้องการทางกายสะสมมานาน จนกระทั่งการปลดปล่อยกับนัทเมื่อคืน มันเป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ชุบชโลมความแห้งแล้งในใจเธอ
"ทั้งที่เป็นครั้งแรกของนัท... แต่เขากลับมอบความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจนฉันแทบคลั่ง..." มายด์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ภาพใบหน้าของนัทตอนที่ตั้งใจและเขินอายฉายชัดขึ้นมาในความคิด สัมผัสแรกของเขา ความแข็งแรง และความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด มันได้จุดประกายความปรารถนาในตัวเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอติดใจสัมผัสนั้น... ติดใจดุ้นของน้องชายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น





มายด์ลุกขึ้นนั่ง ขอบเตียงเย็นเฉียบสัมผัสผิวกายของเธอ เธอถอนหายใจยาว มองไปยังรอยยับย่นบนผ้าปูที่นอน ร่องรอยของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันจะทำยังไงต่อไปดี? คำถามนี้ดังขึ้นในใจอย่างไม่มีคำตอบ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนัทได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างไม่อาจหวนคืน และความลับที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันปะทุ
ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวมายด์ มันเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ครอบงำต่อไป มันอาจจะนำไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม...
เช้าวันต่อมา มายด์เดินลงจากชั้นสองพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในหัว "ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน... ภาพของเมื่อวานมันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด... มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ทำไมน้องชายถึง... ทำไมฉันถึง... มันทำให้ฉันหงุดหงิด... สับสน... นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว..."
ในขณะที่มายด์ก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง สายตาของแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าก็เหลือบมาเห็นเธอ
"มายด์... ทำไมถึงตื่นสายละวันนี้? ปกติเห็นตื่นเช้าช่วยแม่ตลอด" แม่ทักทายด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย
เมื่อมายด์มองเห็นนัทที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย ตอบแม่เสียงแผ่ว "ขอโทษค่ะแม่... เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ..."
แล้วมายด์ก็ตกใจเล็กน้อยที่เห็นรินดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย ปกติรินดาจะตื่นสายกว่าเธอเสียอีก "แล้วเธอล่ะรินดา? วันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง?" มายด์ถามด้วยความสงสัย
รินดาเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ตอบอย่างเรียบๆ "วันนี้ฉันต้องไปร้านหนังสือแต่เช้าน่ะ มีหนังสือใหม่เข้ามา"
ในขณะนั้นเอง พ่อก็เดินลงมาจากชั้นบน อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย เนคไทผูกตรง ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย เขามองไปยังลูกสาวทั้งสองและนัทที่นั่งอยู่
"อ้าว... วันนี้ลูกๆ ตื่นกันหมดแล้วนี่ พ่อกำลังจะออกไปทำงานพอดี แต่เห็นทุกคนนั่งอยู่เลยอยากจะขอนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพวกเราสักหน่อย พ่อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเราแบบนี้นานแล้วนะ" พ่อพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางดึงเก้าอี้เพื่อนั่ง
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ทุกคนเริ่มตักข้าวและทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบๆ แต่ในระหว่างนั้น มายด์ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ใครบางคนที่ตอบสนองความต้องการของฉันได้อย่างลึกซึ้ง... ไม่มีใครเลยนอกจากเด็กคนนี้..." ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธออย่างห้ามไม่อยู่ "ทำยังไงดี... ฉันไม่กล้าที่จะบอกนัทเลยว่าฉันต้องการมันอีก... ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรงๆ..."
ในจังหวะที่สายตาของมายด์เผลอไปสบกับนัทเพียงเสี้ยววินาที เธอก็รีบเบือนหน้าหนี ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ นัทดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตอะไร เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ราวกับยังคงเป็นเด็กชายที่เธอเคยรู้จัก "ทำไมชีวิตถึงได้ซับซ้อนอย่างนี้..." มายด์คิดอย่างสับสน
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป "พ่อก็ลุกจากโต๊ะ บอกว่าจะรีบไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย... รินดาก็รีบออกจากบ้านไปร้านหนังสือ... เหลือแค่แม่..." มายด์คิดในใจ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเก็บกวาดจานชาม
"แม่คะ... วันนี้แม่ไม่มีธุระต้องไปทำข้างนอกเหรอคะ?" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
แม่เงยหน้าขึ้น มองมายด์แล้วส่ายหน้า "ไม่มีนี่มายด์... วันนี้แม่ว่าจะอยู่บ้านพักผ่อน"
มายด์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "ถ้าอย่างนั้น... แม่ไปตลาดซื้อพวกวัตถุดิบทำอาหารตอนนี้เลยไหมคะ? กับข้าวในตู้เย็นไม่เหลืออะไรแล้ว... ตอนเย็นพ่อกลับมาจะได้ทานของอร่อยๆ จากฝีมือแม่ไงคะ" มายด์ชี้แจงเหตุผลด้วยรอยยิ้ม
แม่ฟังแล้วก็คล้อยตาม "อืม... จริงด้วย เดี๋ยวแม่ไปซื้อของสดๆ มาเตรียมไว้ดีกว่า" สักพักแม่ก็หันมาบอกกับมายด์ "มายด์เฝ้าบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่ไปตลาดสักแป๊บ"
มายด์ยิ้มบางๆ ตอบรับ "ค่ะแม่... แม่ค่อยๆ เลือกซื้อของนะคะ ดูของดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะ เผื่อมันเสีย" เธอกำชับด้วยความเป็นห่วง แต่กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก... รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความคิดบางอย่างที่ซ่อนไว้.

::DookDig::

เสร็จบุรุษแท่งทองไปอีกคน

พี่มายด์ เป็นฝ่ายติดใจ นิ

มายเจ้าเล่ห์

มายด์ติดใจ

ติดกับ

พี่สาวแผนสูงมากๆเลยนะ มีแผนอะไรให้น้องชายอีกละ

 ::HeyHey::

เดี๋ยวพี่ทบทวนให้

เป็นการสอนที่ดีมาก ๆ

นัทเรียนกับพี่มายยาวเลย

แบบนี้คงต้องสอนกันต่อแล้วแหละ

มายมีแผน

มายด์เริ่มติดใจนัทแล้ว

ติดใจน้องชายซะแล้ว

สอนไปสอนมาคนสอนติดใจเฉย

กำลังสนุกมากกกกก

 ::Ahoo::

แหมพี่สาวคนสวยวางแผน

ป้านวลต้องมีบทเรียนใหม่

 ::Glad::

 ::Thankyou::

 ::Me?::

อ้าวๆๆ....ดูท่าดุ้นนัทจะทำพี่มายด์เสียคนซะแล้ว น่าจะของขาดมานาน

พี่มาย ติดๆๆ ใจน้องมากแล้ว

สองพี่น้องเริ่มส่อแววพิรุธ

แผนไล่แม่ออกจากบ้าน

ขอบคุณครับ

มายด์ติดลมซะแล้ว

555  น่าจะยังอยากอยู่

 ::Suffocate::

 ::Fighto::

 ::Confident::

พี่สาวติดใจแล้วสิ ::DookDig::

 ::YehYeh::

ติดใจน้องแล้ว ::JubuJubu::

พีสาว

 ::DookDig::

มีแผนแน่เ ::Hmmm::

 ::Thankyou::  ::Thankyou::

 ::DookDig:: e

หมายเหตุ :: ในบทนี้ มีข้อความซ่อนไว้อยู่กลางเรื่อง


ร่องรอยปรารถนา... ที่ยังคงคุกรุ่น

ความเงียบสงัดกลับคืนมาสู่ห้องนอนของมายด์อีกครั้ง หลังจากที่ประตูห้องปิดลงเบาๆ พร้อมกับการจากไปของนัท แต่ความรู้สึกอุ่นร้อนและความวาบหวามที่เพิ่งจางหายไปยังคงวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอ ราวกับเปลวไฟที่ยังคงครุกรุ่นรอวันที่จะลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
มายด์นอนแผ่อยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดาน ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งได้รับยังคงกระจายซ่านไปทั่วร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ก็ค่อยๆ กลับคืนมา ความจริงที่ว่าคนที่มอบความสุขนั้นให้เธอคือน้องชายแท้ๆ ยังคงเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอน
ดุ้นของนัท... มันใหญ่และแข็งแรงจนน่าตกใจ มายด์คิดถึงสัมผัสที่ยังคงรู้สึกได้ ราวกับลำเอ็นร้อนๆ นั้นยังคงอยู่ในร่องสวาทของเธอ ความทรงจำถึงตอนที่มันเสียดสี บดเบียด และเติมเต็มช่องว่างภายในตัวเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง "นานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้?" ความสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายของเธอมันช่างเลือนรางและจืดชืด ความเหงาและความต้องการทางกายสะสมมานาน จนกระทั่งการปลดปล่อยกับนัทเมื่อคืน มันเป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ชุบชโลมความแห้งแล้งในใจเธอ
"ทั้งที่เป็นครั้งแรกของนัท... แต่เขากลับมอบความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจนฉันแทบคลั่ง..." มายด์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ภาพใบหน้าของนัทตอนที่ตั้งใจและเขินอายฉายชัดขึ้นมาในความคิด สัมผัสแรกของเขา ความแข็งแรง และความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด มันได้จุดประกายความปรารถนาในตัวเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอติดใจสัมผัสนั้น... ติดใจดุ้นของน้องชายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น


 


มายด์ลุกขึ้นนั่ง ขอบเตียงเย็นเฉียบสัมผัสผิวกายของเธอ เธอถอนหายใจยาว มองไปยังรอยยับย่นบนผ้าปูที่นอน ร่องรอยของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันจะทำยังไงต่อไปดี? คำถามนี้ดังขึ้นในใจอย่างไม่มีคำตอบ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนัทได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างไม่อาจหวนคืน และความลับที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันปะทุ
ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวมายด์ มันเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ครอบงำต่อไป มันอาจจะนำไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม...
เช้าวันต่อมา มายด์เดินลงจากชั้นสองพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในหัว "ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน... ภาพของเมื่อวานมันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด... มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ทำไมน้องชายถึง... ทำไมฉันถึง... มันทำให้ฉันหงุดหงิด... สับสน... นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว..."
ในขณะที่มายด์ก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง สายตาของแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าก็เหลือบมาเห็นเธอ
"มายด์... ทำไมถึงตื่นสายละวันนี้? ปกติเห็นตื่นเช้าช่วยแม่ตลอด" แม่ทักทายด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย
เมื่อมายด์มองเห็นนัทที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย ตอบแม่เสียงแผ่ว "ขอโทษค่ะแม่... เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ..."
แล้วมายด์ก็ตกใจเล็กน้อยที่เห็นรินดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย ปกติรินดาจะตื่นสายกว่าเธอเสียอีก "แล้วเธอล่ะรินดา? วันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง?" มายด์ถามด้วยความสงสัย
รินดาเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ตอบอย่างเรียบๆ "วันนี้ฉันต้องไปร้านหนังสือแต่เช้าน่ะ มีหนังสือใหม่เข้ามา"
ในขณะนั้นเอง พ่อก็เดินลงมาจากชั้นบน อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย เนคไทผูกตรง ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย เขามองไปยังลูกสาวทั้งสองและนัทที่นั่งอยู่
"อ้าว... วันนี้ลูกๆ ตื่นกันหมดแล้วนี่ พ่อกำลังจะออกไปทำงานพอดี แต่เห็นทุกคนนั่งอยู่เลยอยากจะขอนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพวกเราสักหน่อย พ่อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเราแบบนี้นานแล้วนะ" พ่อพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางดึงเก้าอี้เพื่อนั่ง
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ทุกคนเริ่มตักข้าวและทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบๆ แต่ในระหว่างนั้น มายด์ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ใครบางคนที่ตอบสนองความต้องการของฉันได้อย่างลึกซึ้ง... ไม่มีใครเลยนอกจากเด็กคนนี้..." ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธออย่างห้ามไม่อยู่ "ทำยังไงดี... ฉันไม่กล้าที่จะบอกนัทเลยว่าฉันต้องการมันอีก... ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรงๆ..."
ในจังหวะที่สายตาของมายด์เผลอไปสบกับนัทเพียงเสี้ยววินาที เธอก็รีบเบือนหน้าหนี ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ นัทดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตอะไร เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ราวกับยังคงเป็นเด็กชายที่เธอเคยรู้จัก "ทำไมชีวิตถึงได้ซับซ้อนอย่างนี้..." มายด์คิดอย่างสับสน
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป "พ่อก็ลุกจากโต๊ะ บอกว่าจะรีบไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย... รินดาก็รีบออกจากบ้านไปร้านหนังสือ... เหลือแค่แม่..." มายด์คิดในใจ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเก็บกวาดจานชาม
"แม่คะ... วันนี้แม่ไม่มีธุระต้องไปทำข้างนอกเหรอคะ?" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
แม่เงยหน้าขึ้น มองมายด์แล้วส่ายหน้า "ไม่มีนี่มายด์... วันนี้แม่ว่าจะอยู่บ้านพักผ่อน"
มายด์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "ถ้าอย่างนั้น... แม่ไปตลาดซื้อพวกวัตถุดิบทำอาหารตอนนี้เลยไหมคะ? กับข้าวในตู้เย็นไม่เหลืออะไรแล้ว... ตอนเย็นพ่อกลับมาจะได้ทานของอร่อยๆ จากฝีมือแม่ไงคะ" มายด์ชี้แจงเหตุผลด้วยรอยยิ้ม
แม่ฟังแล้วก็คล้อยตาม "อืม... จริงด้วย เดี๋ยวแม่ไปซื้อของสดๆ มาเตรียมไว้ดีกว่า" สักพักแม่ก็หันมาบอกกับมายด์ "มายด์เฝ้าบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่ไปตลาดสักแป๊บ"
มายด์ยิ้มบางๆ ตอบรับ "ค่ะแม่... แม่ค่อยๆ เลือกซื้อของนะคะ ดูของดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะ เผื่อมันเสีย" เธอกำชับด้วยความเป็นห่วง แต่กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก... รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความคิดบางอย่างที่ซ่อนไว้.

หมายเหตุ :: ในบทนี้ มีข้อความซ่อนไว้อยู่กลางเรื่อง


ร่องรอยปรารถนา... ที่ยังคงคุกรุ่น

ความเงียบสงัดกลับคืนมาสู่ห้องนอนของมายด์อีกครั้ง หลังจากที่ประตูห้องปิดลงเบาๆ พร้อมกับการจากไปของนัท แต่ความรู้สึกอุ่นร้อนและความวาบหวามที่เพิ่งจางหายไปยังคงวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอ ราวกับเปลวไฟที่ยังคงครุกรุ่นรอวันที่จะลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
มายด์นอนแผ่อยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดาน ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งได้รับยังคงกระจายซ่านไปทั่วร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ก็ค่อยๆ กลับคืนมา ความจริงที่ว่าคนที่มอบความสุขนั้นให้เธอคือน้องชายแท้ๆ ยังคงเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอน
ดุ้นของนัท... มันใหญ่และแข็งแรงจนน่าตกใจ มายด์คิดถึงสัมผัสที่ยังคงรู้สึกได้ ราวกับลำเอ็นร้อนๆ นั้นยังคงอยู่ในร่องสวาทของเธอ ความทรงจำถึงตอนที่มันเสียดสี บดเบียด และเติมเต็มช่องว่างภายในตัวเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง "นานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้?" ความสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายของเธอมันช่างเลือนรางและจืดชืด ความเหงาและความต้องการทางกายสะสมมานาน จนกระทั่งการปลดปล่อยกับนัทเมื่อคืน มันเป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ชุบชโลมความแห้งแล้งในใจเธอ
"ทั้งที่เป็นครั้งแรกของนัท... แต่เขากลับมอบความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจนฉันแทบคลั่ง..." มายด์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ภาพใบหน้าของนัทตอนที่ตั้งใจและเขินอายฉายชัดขึ้นมาในความคิด สัมผัสแรกของเขา ความแข็งแรง และความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด มันได้จุดประกายความปรารถนาในตัวเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอติดใจสัมผัสนั้น... ติดใจดุ้นของน้องชายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น


 


มายด์ลุกขึ้นนั่ง ขอบเตียงเย็นเฉียบสัมผัสผิวกายของเธอ เธอถอนหายใจยาว มองไปยังรอยยับย่นบนผ้าปูที่นอน ร่องรอยของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันจะทำยังไงต่อไปดี? คำถามนี้ดังขึ้นในใจอย่างไม่มีคำตอบ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนัทได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างไม่อาจหวนคืน และความลับที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันปะทุ
ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวมายด์ มันเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ครอบงำต่อไป มันอาจจะนำไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม...
เช้าวันต่อมา มายด์เดินลงจากชั้นสองพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในหัว "ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน... ภาพของเมื่อวานมันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด... มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ทำไมน้องชายถึง... ทำไมฉันถึง... มันทำให้ฉันหงุดหงิด... สับสน... นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว..."
ในขณะที่มายด์ก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง สายตาของแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าก็เหลือบมาเห็นเธอ
"มายด์... ทำไมถึงตื่นสายละวันนี้? ปกติเห็นตื่นเช้าช่วยแม่ตลอด" แม่ทักทายด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย
เมื่อมายด์มองเห็นนัทที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย ตอบแม่เสียงแผ่ว "ขอโทษค่ะแม่... เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ..."
แล้วมายด์ก็ตกใจเล็กน้อยที่เห็นรินดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย ปกติรินดาจะตื่นสายกว่าเธอเสียอีก "แล้วเธอล่ะรินดา? วันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง?" มายด์ถามด้วยความสงสัย
รินดาเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ตอบอย่างเรียบๆ "วันนี้ฉันต้องไปร้านหนังสือแต่เช้าน่ะ มีหนังสือใหม่เข้ามา"
ในขณะนั้นเอง พ่อก็เดินลงมาจากชั้นบน อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย เนคไทผูกตรง ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย เขามองไปยังลูกสาวทั้งสองและนัทที่นั่งอยู่
"อ้าว... วันนี้ลูกๆ ตื่นกันหมดแล้วนี่ พ่อกำลังจะออกไปทำงานพอดี แต่เห็นทุกคนนั่งอยู่เลยอยากจะขอนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพวกเราสักหน่อย พ่อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเราแบบนี้นานแล้วนะ" พ่อพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางดึงเก้าอี้เพื่อนั่ง
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ทุกคนเริ่มตักข้าวและทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบๆ แต่ในระหว่างนั้น มายด์ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ใครบางคนที่ตอบสนองความต้องการของฉันได้อย่างลึกซึ้ง... ไม่มีใครเลยนอกจากเด็กคนนี้..." ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธออย่างห้ามไม่อยู่ "ทำยังไงดี... ฉันไม่กล้าที่จะบอกนัทเลยว่าฉันต้องการมันอีก... ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรงๆ..."
ในจังหวะที่สายตาของมายด์เผลอไปสบกับนัทเพียงเสี้ยววินาที เธอก็รีบเบือนหน้าหนี ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ นัทดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตอะไร เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ราวกับยังคงเป็นเด็กชายที่เธอเคยรู้จัก "ทำไมชีวิตถึงได้ซับซ้อนอย่างนี้..." มายด์คิดอย่างสับสน
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป "พ่อก็ลุกจากโต๊ะ บอกว่าจะรีบไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย... รินดาก็รีบออกจากบ้านไปร้านหนังสือ... เหลือแค่แม่..." มายด์คิดในใจ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเก็บกวาดจานชาม
"แม่คะ... วันนี้แม่ไม่มีธุระต้องไปทำข้างนอกเหรอคะ?" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
แม่เงยหน้าขึ้น มองมายด์แล้วส่ายหน้า "ไม่มีนี่มายด์... วันนี้แม่ว่าจะอยู่บ้านพักผ่อน"
มายด์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "ถ้าอย่างนั้น... แม่ไปตลาดซื้อพวกวัตถุดิบทำอาหารตอนนี้เลยไหมคะ? กับข้าวในตู้เย็นไม่เหลืออะไรแล้ว... ตอนเย็นพ่อกลับมาจะได้ทานของอร่อยๆ จากฝีมือแม่ไงคะ" มายด์ชี้แจงเหตุผลด้วยรอยยิ้ม
แม่ฟังแล้วก็คล้อยตาม "อืม... จริงด้วย เดี๋ยวแม่ไปซื้อของสดๆ มาเตรียมไว้ดีกว่า" สักพักแม่ก็หันมาบอกกับมายด์ "มายด์เฝ้าบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่ไปตลาดสักแป๊บ"
มายด์ยิ้มบางๆ ตอบรับ "ค่ะแม่... แม่ค่อยๆ เลือกซื้อของนะคะ ดูของดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะ เผื่อมันเสีย" เธอกำชับด้วยความเป็นห่วง แต่กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก... รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความคิดบางอย่างที่ซ่อนไว้.

ร่องรอยปรารถนา... ที่ยังคงคุกรุ่น

ความเงียบสงัดกลับคืนมาสู่ห้องนอนของมายด์อีกครั้ง หลังจากที่ประตูห้องปิดลงเบาๆ พร้อมกับการจากไปของนัท แต่ความรู้สึกอุ่นร้อนและความวาบหวามที่เพิ่งจางหายไปยังคงวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอ ราวกับเปลวไฟที่ยังคงครุกรุ่นรอวันที่จะลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
มายด์นอนแผ่อยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองไปยังเพดาน ความรู้สึกสุขสมที่เพิ่งได้รับยังคงกระจายซ่านไปทั่วร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ก็ค่อยๆ กลับคืนมา ความจริงที่ว่าคนที่มอบความสุขนั้นให้เธอคือน้องชายแท้ๆ ยังคงเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอน
ดุ้นของนัท... มันใหญ่และแข็งแรงจนน่าตกใจ มายด์คิดถึงสัมผัสที่ยังคงรู้สึกได้ ราวกับลำเอ็นร้อนๆ นั้นยังคงอยู่ในร่องสวาทของเธอ ความทรงจำถึงตอนที่มันเสียดสี บดเบียด และเติมเต็มช่องว่างภายในตัวเธออย่างลึกซึ้ง ทำให้เกิดความปรารถนาที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง "นานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ฉันไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้?" ความสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายของเธอมันช่างเลือนรางและจืดชืด ความเหงาและความต้องการทางกายสะสมมานาน จนกระทั่งการปลดปล่อยกับนัทเมื่อคืน มันเป็นเหมือนน้ำทิพย์ที่ชุบชโลมความแห้งแล้งในใจเธอ
"ทั้งที่เป็นครั้งแรกของนัท... แต่เขากลับมอบความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจนฉันแทบคลั่ง..." มายด์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ภาพใบหน้าของนัทตอนที่ตั้งใจและเขินอายฉายชัดขึ้นมาในความคิด สัมผัสแรกของเขา ความแข็งแรง และความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด มันได้จุดประกายความปรารถนาในตัวเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอติดใจสัมผัสนั้น... ติดใจดุ้นของน้องชายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น




มือเรียวค่อยๆ เลื่อนลงต่ำ สัมผัสหน้าท้องแบนราบ แล้วค่อยๆ ลากต่ำลงไปอีกจนถึงเนินเนื้ออุ่นชื้น ความรู้สึกเปียกแฉะที่ยังคงหลงเหลืออยู่เป็นเครื่องยืนยันถึงกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไป นิ้วเรียวยาวค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในร่องสวาทที่ยังคงบีบรัดเป็นจังหวะแผ่วเบา "อืมม์..." มายด์ครางออกมาเบาๆ ความต้องการดุ้นของนัทเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น ฉันอยากรู้สึกถึงมันอีก... อยากให้มันเติมเต็มฉันอีกครั้ง... สัมผัสของนัทมันตราตรึงใจเหลือเกิน...


ความคิดนี้ดังก้องอยู่ในหัวของเธอ นิ้วที่กำลังลูบไล้กลีบเนื้ออ่อนนุ่มเริ่มขยับเร็วขึ้นตามจินตนาการถึงลำเอ็นร้อนๆ ที่เคยสอดใส่ ภาพของดุ้นใหญ่ที่ขยับเข้าออกอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น ความรู้สึกตอดรัดที่รุนแรงจนแทบคลั่ง ยิ่งกระตุ้นความต้องการของเธอให้สูงขึ้น
มายด์หายใจหอบถี่ ริมฝีปากเผยอขึ้นเล็กน้อย ปล่อยให้เสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา นิ้วที่กำลังช่วยตัวเองขยับเร็วและแรงขึ้นตามจังหวะความปรารถนาที่ถาโถมเข้ามา ความรู้สึกอัดแน่นเริ่มก่อตัวขึ้นที่ท้องน้อย ราวกับร่างกายกำลังโหยหาการปลดปล่อย เธอเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว สองนิ้วในร่องสวาทที่เริ่มเปียกชื้นมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น... ความรู้สึกที่ได้รับจากนิ้วของตัวเองมันกลับแตกต่าง... มันไม่เหมือนกับความคับแน่นที่ดุ้นของนัทมอบให้... มันไม่สามารถเติมเต็มความลึกและความรู้สึกที่แท้จริงที่เธอโหยหาได้เลย
นัท... ดุ้นของนาย... สัมผัสของนายมันทำให้ฉันแทบคลั่ง... ความคิดถึงน้องชายและความรู้สึกที่ได้รับจากเขากลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่โหมกระหน่ำความต้องการของเธอให้รุนแรงขึ้น มือของมายด์ยังคงลูบไล้และกดคลึงปุ่มกระสันอย่างชำนาญ ปลายนิ้ววนเวียนอยู่บนจุดที่ไวต่อความรู้สึกที่สุด ความเสียวซ่านเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับคลื่นที่ซัดเข้ามากระทบฝั่ง
"อื้อ... ซี๊ด..." เสียงครางของมายด์ดังขึ้นเล็กน้อย ร่างกายเริ่มบิดเกร็ง ความรู้สึกอัดแน่นที่ท้องน้อยทวีความรุนแรงขึ้นจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ในความคิดของเธอกลับยังคงมีภาพของดุ้นใหญ่ แข็งแรง ที่เคยสอดใส่เข้ามาอย่างเต็มเปี่ยม... นิ้วของเธอเอง... มันช่างเล็กและบาง... เทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกที่ได้รับจากน้องชาย
แล้วร่างของมายด์ก็กระตุกถี่ๆ ปล่อยให้ความสุขสมไหลทะลักออกมา ความรู้สึกวาบหวามแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ปลายเท้าจิกเกร็งกับผ้าปูที่นอน แต่ถึงกระนั้น... ในห้วงแห่งความสุขสมนั้น... ความคิดถึงดุ้นของนัทก็ยังคงอยู่... ความรู้สึกที่ได้รับจากนิ้วของตัวเองมันช่างแตกต่าง... มันไม่ได้เติมเต็มความปรารถนาที่ลึกซึ้งในใจเธอได้อย่างแท้จริง... มันเป็นเพียงแค่การบรรเทา... ไม่ใช่การเติมเต็ม
มายด์ล้มตัวลงนอนหอบหายใจ ความรู้สึกเหนื่อยอ่อนหลังการปลดปล่อยค่อยๆ เข้ามาแทนที่ความปรารถนาที่แสนเร่าร้อน แต่ในใจลึกๆ แล้ว... เธอกลับรู้ดีว่า... สิ่งที่เธอต้องการจริงๆ... ไม่ใช่นิ้วของเธอเอง... แต่เป็นสัมผัสจากดุ้นของนัท... สัมผัสที่ตราตรึงและทำให้เธอติดใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น


มายด์ลุกขึ้นนั่ง ขอบเตียงเย็นเฉียบสัมผัสผิวกายของเธอ เธอถอนหายใจยาว มองไปยังรอยยับย่นบนผ้าปูที่นอน ร่องรอยของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันจะทำยังไงต่อไปดี? คำถามนี้ดังขึ้นในใจอย่างไม่มีคำตอบ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนัทได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างไม่อาจหวนคืน และความลับที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่รอวันปะทุ
ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ภายในตัวมายด์ มันเป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ เธอรู้ดีว่าหากปล่อยให้ความรู้สึกนี้ครอบงำต่อไป มันอาจจะนำไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม...
เช้าวันต่อมา มายด์เดินลงจากชั้นสองพร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งในหัว "ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน... ภาพของเมื่อวานมันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด... มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ทำไมน้องชายถึง... ทำไมฉันถึง... มันทำให้ฉันหงุดหงิด... สับสน... นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว..."
ในขณะที่มายด์ก้าวลงบันไดมาถึงชั้นล่าง สายตาของแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าก็เหลือบมาเห็นเธอ
"มายด์... ทำไมถึงตื่นสายละวันนี้? ปกติเห็นตื่นเช้าช่วยแม่ตลอด" แม่ทักทายด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย
เมื่อมายด์มองเห็นนัทที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรีบก้มหน้าลงเล็กน้อย ตอบแม่เสียงแผ่ว "ขอโทษค่ะแม่... เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับค่ะ..."
แล้วมายด์ก็ตกใจเล็กน้อยที่เห็นรินดานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย ปกติรินดาจะตื่นสายกว่าเธอเสียอีก "แล้วเธอล่ะรินดา? วันนี้ทำไมตื่นเช้าจัง?" มายด์ถามด้วยความสงสัย
รินดาเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ตอบอย่างเรียบๆ "วันนี้ฉันต้องไปร้านหนังสือแต่เช้าน่ะ มีหนังสือใหม่เข้ามา"
ในขณะนั้นเอง พ่อก็เดินลงมาจากชั้นบน อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อย เนคไทผูกตรง ใบหน้ายังคงงัวเงียเล็กน้อย เขามองไปยังลูกสาวทั้งสองและนัทที่นั่งอยู่
"อ้าว... วันนี้ลูกๆ ตื่นกันหมดแล้วนี่ พ่อกำลังจะออกไปทำงานพอดี แต่เห็นทุกคนนั่งอยู่เลยอยากจะขอนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับพวกเราสักหน่อย พ่อไม่ได้ทานข้าวกับพวกเราแบบนี้นานแล้วนะ" พ่อพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางดึงเก้าอี้เพื่อนั่ง
บรรยากาศที่โต๊ะอาหารดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ทุกคนเริ่มตักข้าวและทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบๆ แต่ในระหว่างนั้น มายด์ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังนัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ใครบางคนที่ตอบสนองความต้องการของฉันได้อย่างลึกซึ้ง... ไม่มีใครเลยนอกจากเด็กคนนี้..." ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของเธออย่างห้ามไม่อยู่ "ทำยังไงดี... ฉันไม่กล้าที่จะบอกนัทเลยว่าฉันต้องการมันอีก... ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรงๆ..."
ในจังหวะที่สายตาของมายด์เผลอไปสบกับนัทเพียงเสี้ยววินาที เธอก็รีบเบือนหน้าหนี ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ นัทดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตอะไร เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ราวกับยังคงเป็นเด็กชายที่เธอเคยรู้จัก "ทำไมชีวิตถึงได้ซับซ้อนอย่างนี้..." มายด์คิดอย่างสับสน
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป "พ่อก็ลุกจากโต๊ะ บอกว่าจะรีบไปทำงาน เดี๋ยวจะสาย... รินดาก็รีบออกจากบ้านไปร้านหนังสือ... เหลือแค่แม่..." มายด์คิดในใจ เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาแม่ที่กำลังเก็บกวาดจานชาม
"แม่คะ... วันนี้แม่ไม่มีธุระต้องไปทำข้างนอกเหรอคะ?" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
แม่เงยหน้าขึ้น มองมายด์แล้วส่ายหน้า "ไม่มีนี่มายด์... วันนี้แม่ว่าจะอยู่บ้านพักผ่อน"
มายด์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "ถ้าอย่างนั้น... แม่ไปตลาดซื้อพวกวัตถุดิบทำอาหารตอนนี้เลยไหมคะ? กับข้าวในตู้เย็นไม่เหลืออะไรแล้ว... ตอนเย็นพ่อกลับมาจะได้ทานของอร่อยๆ จากฝีมือแม่ไงคะ" มายด์ชี้แจงเหตุผลด้วยรอยยิ้ม
แม่ฟังแล้วก็คล้อยตาม "อืม... จริงด้วย เดี๋ยวแม่ไปซื้อของสดๆ มาเตรียมไว้ดีกว่า" สักพักแม่ก็หันมาบอกกับมายด์ "มายด์เฝ้าบ้านด้วยนะลูก เดี๋ยวแม่ไปตลาดสักแป๊บ"
มายด์ยิ้มบางๆ ตอบรับ "ค่ะแม่... แม่ค่อยๆ เลือกซื้อของนะคะ ดูของดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะ เผื่อมันเสีย" เธอกำชับด้วยความเป็นห่วง แต่กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก... รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความคิดบางอย่างที่ซ่อนไว้.

 ::Crying::  ::Crying::  ::Crying::

มายติดวจจ

แตกในซะด้วย

 ::Angry::  ::Angry::

มายด์ติดใจดุ้นของน้องชายแล้ว

มายด์ติดใจนัทแน่นอน

 ::Beggar:: ติดใจ

ติดบ่วงรสสวาทของน้องชายซะแล้ว

 ::Angry::

 ::Glad::  พี่มายด์ติดใจซะแล้ว นัทตั้งใจทำให้พี่มายด์ด้วยนะ เป็นการขอบคุณพี่เขาที่ช่วยสอน  ::Thankyou::

เรียนจบหลักสูตรแน่

 ::Thankyou::

สอนดีจริงๆ

ไม่มีคนอยู่ แบบนี้พี่มายด์ได้ต่อกับนัทอีกแน่

ขอบคุณมากๆ ครับผม

 ::Ahoo::

 ::DayDream::

 ::YehYeh::

มาเป็นกำลังใจให้นายนัทครับ

จัดอีก

ติดใจน้องแล้วสินะ

 ::Dizzy::

 ::DookDig::

 ::Glad::  ::Confident::

ต้องมีรอบสอง

 ::DookDig::

มายนักวางแผน

ติดใจน้องชายซะแล้ว

 ::Glad::

ขอบคุณครับ บรรยายได้ละเอียดดีมาก

ติดใจเลย ::Dribbling::

ทำดีได้เบิ้ลจริงๆ

ป้านวลพี่มายด์สอนดีสุดยอด

 ::JubuJubu::

นั่นไงมายด์ติดใจแล้วอิอิ

พี่สอนจนติดใจละ

มายด์คงจัดให้นัทอีกรอบหนึ่ง

ติดใจของใหญ่แหละ

 ::DookDig::

 ::DookDig::

แกไม่รอดแน่ ::GiveMe::

ติวเตอร์ติดใจนักเรียนซะแล้ว   ::Fighto::

 ::Cold::

 ::Bloody:: Thank

ตามรอย

 ::Hunger::