Wayfarer Guardian เพื่อนนักเดินทาง
Chapter 8: ที่ไหนก็ได้
By DRACULolitAข้าลืมตาตื่นหลังจากได้พักไปครู่ใหญ่ ข้างกายข้ามีโดโรธีที่ยังคงหลับฝันหวานอยู่กับสวรรค์ที่ข้าเพิ่งมอบให้กับนางไป ข้าประคองนางให้นอนหนุนกระเป๋าแทน จัดเครื่องแต่งกายของนางให้เข้าที่ เว้นแต่เพียงกางเกงในตัวโปรดของนางที่ยังคงชื้นแฉะอยู่ ลอบมองใบหน้าเด็กสาวยามหลับแล้วก็หวนคิดถึงลีลาอันเร่าร้อนของนางขณะที่เราร่วมรักกัน มันช่างเป็นประสบการณ์สุดวิเศษจริง ๆ
ข้าหันไปเก็บถุงหญ้าที่นางวางทิ้งเอาไว้ข้างตัว กลิ่นของมันช่างให้ผลลัพท์ที่ดียิ่งกว่าที่ข้าคิดเอาไว้เสียอีก รับรองว่าหลังจากนี้ข้าจะต้องใช้วิธีนี้ควบคู่ไปด้วย ระหว่างพานักท่องเที่ยวกลุ่มใหม่มาเที่ยวในแถบนี้อย่างแน่นอน เพราะไม่ว่าจะอายุมากน้อยเพียงใด ขอเพียงดมเจ้าสิ่งนี้ไปไม่นานพวกนางก็จะเผยธาตุแท้ที่เก็บซ่อนไว้ในใจออกมา
พูดถึงอายุมากอายุน้อย ข้าก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีเด็กน้อยอีกคนที่ก็น่ารักไม่แพ้คนพี่ โดโรเธียร์เองก็นอนหลับสนิทอยู่ในรถม้านี้ด้วยเช่นกัน ข้าขยับเข้าไปใกล้นาง พิจารณาโหนกหีอันเกลี้ยงเกลาและเยาว์วัยของเด็กน้อย แม้แต่นางเองเมื่อได้สูดดมกลิ่นของหญ้าในถุงเข้าไป เด็กน้อยวัย 9 ขวบก็มิอาจต่อต้านความใคร่ที่ก่อตัวขึ้นมาได้ นางถึงกับเอาไม้คทาทำงานเงินของพี่สาวนาง แหย่หีสำเร็จความใคร่ให้กับตนเอง จนกระทั่งนางถึงสวรรค์และหลับไป โดยไม้คทาก็ยังคงเสียบคาหีนางอยู่อย่างนั้น
"ฮือ..."ข้าตั้งใจจะถอนไม้คทาไปคืนพี่สาวนาง แต่ดูเหมือนข้าจะดึงแรงไปหน่อย ด้ามไม้คทาของพี่สาวนางชุ่มโชกไปด้วยน้ำเมือกของเด็กน้อย หลังจากถูกถอนออกก็เผยให้เห็นว่า รูหีนางเริ่มขยายเป็นรูตามขนาดของไม้คทาแล้ว มันชวนให้ข้าสงสัยเหลือเกินว่า หากข้าอยากจะลองยัดควยดู มันจะเข้าไปได้ลึกขนาดไหนกันนะ
"ท่านมาร์คัส ข้าปวดฉี่"ทันทีที่เด็กน้อยตื่นนางก็บ่นอยากจะทำธุระขึ้นมา โดยปกติแล้วนี่จะเป็นหน้าที่ของแม่ของนาง ไม่ก็พี่สาว แต่ดูเหมือนในเวลานี้ทั้งสองคนคงจะไม่สะดวก ถ้าเช่นนั้นก็ช่วยไม่ได้ ข้าคงต้องขออาสาช่วยเหลือนางเอง ข้าเอามือช้อนใต้รักแร้นาง พาลงมาจากรถม้าและจูงมือเด็กน้อยไปหาที่ทำธุระให้กับนาง
(/>
"ท่านมาร์คัส...ตรงนี้ฉี่ได้จริง ๆ เหรอ"โดโรเธียร์นึกสงสัย เมื่อข้าพานางไปนั่งฉี่บนโขดหินก้อนหนึ่งริมทางเดิน แทนที่จะเป็นพุ่มไม้สักแห่งที่มิดชิดกว่านี้ นางคงไม่คุ้นเคยกับการทำธุระในที่โล่งแจ้งเช่นนี้
"เจ้าไม่เชื่อข้าหรืออย่างไร"
"มะ...มะ...ไม่ใช่นะคะท่านมาร์คัส ข้าแค่ถามให้แน่ใจเท่านั้น ถ้าท่านต้องการให้ข้าฉี่ตรงนี้ ข้าก็จะทำ"เมื่อเด็กน้อยพร้อมที่จะทำแล้ว ข้าจึงช่วยนางรูดกางเกงในออกจากตัว ก่อนให้นางนั่งยอง ๆ แหกขาให้กว้าง ๆ เผยให้เห็นมุมมองอันสุดวิเศษจากเด็กน้อยวัย 9 ขวบที่ข้าจะได้ชมเป็นการส่วนตัว
"ฉี่...."ท่ามกลางทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ เสียงลำธารเล็ก ๆ ทำลายความสงบของธรรมชาติ โดโรเธียร์ระบายความทุกข์ที่นางอัดอั้นมานาน กลั่นออกมาเป็นสายธารสีเหลืองใส ไหลพุ่งออกมาตกกระทบแสงแดดยามบ่ายเกิดเป็นประกายงดงามราวกับน้ำพุของนางฟ้า แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ภาพที่เห็นนั้น มันก็ทำให้อารมณ์ของข้าพุ่งพล่านขึ้นมาในทันที
"อ๊ะ!ท่านมาร์คัส...ทำอะไร อา..."ทันทีที่นางปลดทุกข์เสร็จ ข้าไม่รอให้นางลุกไปไหน ตรงเข้าไปประกบปากกับหีของนางดูดเลียร่องเสียวที่เพิ่งใช้งานเสร็จใหม่ ๆ รสชาติปัสสาวะปนกับน้ำเมือกเหนียวใสของนางไม่ได้ทำให้ข้ารู้สึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย ข้ายังเอาลิ้นแหย่เข้าไปทุกซอกหลืบของนางจนสะอาดเอี่ยม
"อา...ท่านมาร์คัส ลิ้นของท่าน....อา"ข้าเงยหน้าขึ้นมองเด็กน้อยก็เห็นแต่แววตาแห่งความพึงพอใจ แม้ข้าจะเคยเลียหีเด็กมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว แต่การได้เลียหีเด็กในขณะที่นางร้องครวญครางและเหม่อมองข้าด้วยแววตาที่ใสซื่อเช่นนี้ มันช่างวิเศษกว่าเป็นไหน ๆ
"ข้าช่วยทำให้หีของเจ้าสะอาดแล้ว เจ้าว่าดีไหม"
"ดีค่ะ...ท่านมาร์คัส แต่ท่านไม่รังเกียจหีของข้าเหรอ ท่านแม่ข้าเอาแต่บอกว่ามันสกปรก"
"แม่ของเจ้ากล่าวถูกแล้ว หีของเจ้าสกปรกก็จริง แต่ข้าก็ชอบหีของเจ้ามาก ๆ ข้าขอดูหีของเจ้าชัด ๆ ได้หรือไม่"
"แบบนี้เหรอ"โดโรเธียร์ที่แสนไร้เดียงสา เพียงข้าชมนางไม่กี่ประโยค นางก็ถ่างขาเอานิ้วแหวกหีให้ข้าดูด้วยความเต็มใจแล้ว อา...กลีบเสียวสีชมพูอ่อน ๆ ที่ยังอ่อนต่อโลก เผยรอยยิ้มที่แสนน่ารักให้กับข้า จนข้าอยากที่จะเย็ดมันสักครั้ง แต่ในตอนนี้ข้าไม่มีเวลาเหลือพอจะทำเช่นนั้นแล้ว
"เรากลับไปหาพ่อแม่ของเจ้ากันเถอะ"ข้าอุ้มโดโรเธียร์ลงจากก้อนหิน นางโอบคอเอาขาหนีบเอวข้าราวกับลูกลิงตัวน้อย แก้มของนางอยู่ใกล้พอดี ข้าจึงหอมแก้มนางไปหลายครั้ง เมื่อกลับมาถึงรถม้า ข้าให้นางไปปลุกพี่สาว ในขณะที่ข้ากลับไปตามหาพ่อแม่ของนาง เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุ ข้าก็พบทั้งคู่นอนกอดกันในสภาพเปลือยเปล่า พงหญ้ารอบบริเวณเหี้ยนเตียนไปหมด ท่าทางที่ดูเหนื่อยล้าของสองสามีภรรยา ทำให้ข้าจินตนาการไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าทั้งคู่บรรเลงเพลงรักกันได้เร่าร้อนขนาดไหน แต่เรื่องแบบนั้นข้าไม่สนหรอก ในใจของข้าตอนนี้ไม่มีใครเร่าร้อนได้เท่าโดโรธีอีกแล้ว ข้าปลุกให้ทั้งสองคนตื่นพร้อม ๆ กัน ก่อนจะขอตัวไปนั่งรอที่รถม้า โดยไม่ลืมที่จะหาเด็ดหญ้าพิเศษนั้นเก็บกลับไปด้วย
(/>
ข้าขับรถม้าตามเส้นทางหลัก ผ่านทุ่งหญ้าแห่งคู่รัก สองข้างทางซ้ายขวามีแต่ทุ่งหญ้า มองตรงไปข้างหน้า หุบเขาที่เป็นที่หมายในการพักผ่อนในค่ำคืนนี้อยู่ไม่ไกลแล้ว แม้จะช้ากว่ากำหนดไปสักหน่อย แต่ก็น่าจะถึงหุบเขานั้นได้อย่างปลอดภัย ระหว่างที่ข้ากำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น โดโรธีก็ขยับออกมาจากรถม้า ทันทีที่รู้ว่าเป็นนาง ข้าก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด ลีลาอ้อนรักของนางที่เพิ่งผ่านมาไม่นานยังคงตราตรึงใจข้าอยู่เลย
"ท่านพ่อกับท่านแม่ดูแปลก ๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เอาแต่กอดกัน หอมกัน"เด็กสาวนั่งลงข้างข้า แต่แอบเว้นระยะห่างเล็กน้อยแบบไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวกัน ตามสไตล์ถือเนื้อถือตัวของนาง จากนั้นก็เปิดฉากบ่นราวกับไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ของนางทำแบบนั้นมาก่อน จังหวะนี้น่าแซวนางยิ่งนัก
"เรื่องปกติของคนรักกันน่ะ อย่างเมื่อกี้เจ้าก็กอดข้า หอมข้าเหมือนกัน"
"เอ๋! ขะ...ข้า ข้าเปล่านะ...ทะ...ท่านเข้าใจผิดแล้ว มีแต่ท่านต่างหาก..ที่...หอมข้า"ช่างเป็นการเถียงข้าง ๆ คู ๆ ที่ดูน่ารักทีเดียว ได้เห็นผิวหน้าขาว ๆ แดงเรื่อขึ้นเพราะความเขินอายทำให้ข้ารู้สึกอิ่มเอมใจนัก ข้าไม่อยากแซวนางต่อ เพราะกลัวเด็กสาวจะหนีกลับเข้าไปในรถอีก อย่างน้อยมีนางนั่งอยู่ข้าง ๆ ข้าก็ยังดีกว่านั่งเหงาอยู่คนเดียว
"นี่...ท่านมาร์คัส เมื่อไหร่ท่านจะคืนกางเกงในให้กับข้าล่ะ"โดโรธีคนสวยเปิดประเด็นใหม่ที่น่าสนใจทีเดียว ข้านึกขำที่เด็กสาวพยายามจะขอสิ่งของที่นางไม่ได้ดูแลรักษามันเป็นอย่างดีเท่าที่ควร แต่ข้าก็วางมาดเคร่งขรึมตีสีหน้าดุเพื่อให้บทเรียนแก่นาง
"ทำไมรึ...น้ำที่ข้าฉีดเข้าไปมันไหลออกมาอีกรึไง"
"เอ่อ...เปล่านะ...ข้าเช็ดมันออกหมดแล้ว...ข้าแค่รู้สึกหวิว ๆ แปลก ๆ"ได้ยินว่านางเช็ดน้ำควยข้าออกหมดทำให้ข้ารู้สึกเสียดายยิ่งนัก
"เจ้าทำมันเปียกขนาดนั้น ยังจะอยากได้คืนอยู่อีกหรือ"หากเป็นโดโรธีก่อนหน้านี้ นางคงตวาดใส่ข้าแล้วที่ดูถูกนางขนาดนั้น แต่หลังจากความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเมื่อครู่นี้ โดโรธีลดความก้าวร้าวลงมากทีเดียว
"อยากสิท่าน...พอไม่ได้ใส่แล้วมันรู้สึกเย็นวาบแปลก ๆ อะ ท่านมาร์คัส...อย่าแกล้งข้าอีกเลย ข้าขอคืนเถอะนะ"นางไม่ได้พูดเปล่า ๆ แต่ยังเอามือคล้องแขนข้าเขย่าเบา ๆ ด้วย อะไรนิ่ม ๆ บางอย่างมาแตะโดนท่อนแขนข้า ทำให้ข้าเกือบเสียสมาธิในการขับรถม้าเลยทีเดียว
"ตอนนี้ข้าขับรถม้าอยู่ ยังไม่สะดวกจะช่วยใส่ให้เจ้าน่ะ"
"ไม่เป็นไร...เดี๋ยวข้าใส่เอง ท่านแค่บอกว่ามันอยู่ไหนก็พอ"
"ถ้าข้าคืนให้เจ้าตอนนี้ เจ้าก็จะดื้อกับข้าอีกน่ะสิ"
"ข้าไม่ดื้อหรอก ก็ข้าสัญญากับท่านแล้วนี่นา"
"งั้น...ให้ข้าใส่ให้กับเจ้าเถอะนะ"
"ข้าใส่เองได้"
"นั่นไง...เจ้าเริ่มดื้อกับข้าแล้ว"
"ข้าไม่..."โดโรธีทำท่าจะเถียงข้าอีก แต่สุดท้ายนางก็รู้ตัวว่าไม่ควรดื้อกับข้า นางนั่งอยู่เงียบ ๆ ข้าง ๆ ข้าจนกระทั่งพ่อของนางโผล่ออกมาจากในรถม้า
"โดโรธี...เจ้าเข้าไปข้างในเถอะ ด้านนอกนี่อันตราย"ดูเหมือนโดโรธีอยากจะนั่งอยู่กับข้ามากกว่า แต่แล้วนางก็เลือกที่จะเชื่อฟังพ่อของนางและถอยไปตามที่เขาแนะนำ หลังจากเด็กสาวกลับเข้าไปในรถม้าครู่ใหญ่ พ่อของโดโรธีก็เริ่มชวนช้าคุย
"อา...ข้าต้องขอขอบคุณท่านมาร์คัสจริง ๆ มาทริปนี้ถึงแม้จะมีเรื่องแปลก ๆ มากมาย แต่ข้าก็มีความสุขมาก ๆ"
"ข้าไม่ทันได้เตือนท่าน เรื่องที่ทุ่งหญ้ามีอันตราย ข้ายังรู้สึกผิดต่อท่านอยู่เลย"ข้าเอ่ยปฏิเสธคำขอบคุณด้วยการสารภาพความผิดพลาดที่เกิดจากตัวข้า
"ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรเลย เพราะการนั้น เอ่อ...ข้าก็เลยได้สานสัมพันธ์กับภรรยาของข้าอีกครั้ง อา...นางช่างไม่ต่างจากในตอนแรกที่เราคบกันเลย"สีหน้าของเขาดูสดชื่นและจริงใจ และจากที่ฟังโดโรธีพูด ดูเหมือนเขาจะร้างลาจากการมีเซ็กส์กับภรรยามานานพอดู และการที่เขากล้าที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวให้ข้าฟัง นั่นคงเป็นเพราะข้าได้รับความไว้วางใจจากเขาในระดับหนึ่งแล้วล่ะมัง
"ว่าแต่...ท่านมาร์คัสไม่คิดจะสร้างครอบครัวบ้างเหรอ"มันช่างเป็นคำถามที่ทิ่มแทงใจข้าได้ดีเลยทีเดียว ข้าสารภาพกับเขาว่าเคยมีความคิดแบบนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ก็ต้องล้มเลิกไป เพราะหญิงที่ข้ารักเลือกที่จะมีคนใหม่ที่ดูแลนางได้ดีกว่าข้า ช่วงเวลานั้นอายุของนางก็น่าจะไล่เลี่ยกับสองสามีภรรยาในตอนนี้
"อา...ข้าเสียใจด้วยจริง ๆ ท่านมาร์คัส แต่ข้าเชื่อว่าท่านจะมีโอกาสได้พบกับความรักที่สมหวังหลังจากนี้ เพราะท่านเป็นคนดีจริง ๆ ...นี่ถ้าไม่ติดว่าลูกสาวข้ายังเล็กล่ะก็ ข้าคงจะเชียร์ท่านให้คบกับนางแล้ว ฮ่า ๆ ๆ"คำพูดทีเล่นทีจริงของเขา ทำเอาข้าลังเลไปชั่วขณะเลยทีเดียว ว่าข้าควรเปิดเผยความสัมพันธ์ของข้ากับโดโรธีให้เขาฟังดีหรือไม่ แต่ข้าก็คิดดีแล้วว่าปล่อยให้เป็นความลับไปแบบนี้จะดีกว่า
(/>
"นั่นใช่ไหม...จุดหมายที่เราจะพักกันในคืนนี้"ข้าพยักหน้าตอบรับเขา เมื่อรถม้ามาถึงใกล้บริเวณเชิงเขา มองเห็นลานกว้าง ๆ สำหรับจอดรถม้า แถมยังมีร้านค้าเล็ก ๆ สำหรับนักเดินทางที่แวะมาที่นี่ด้วย
"ข้าจะลงไปติดต่อขอฝากรถม้าไว้ที่นี่ เพราะจากจุดนี้ไปรถม้าไม่สามารถขับผ่านไปได้ แม้จะเป็นร้านค้าเล็ก ๆ แต่ก็รับซื้อวัตถุดิบที่ล่าได้จากพื้นที่แถบนี้ด้วย เขาของไจแอนท์เดียร์ที่ท่านล่ามาเป็นที่นิยมมากทีเดียว จะว่าไปแล้วจังเกิ้ลลิซาร์ดที่ท่านล่ามา ก็ขายได้ราคาดีเหมือนกันนะ"ข้าชวนให้พ่อของเด็กสาวไปที่ร้านค้าด้วยกัน และให้สาว ๆ นั่งรออยู่ในรถม้า เมื่อไปถึง ข้าก็อธิบายข้อมูลต่าง ๆ ที่จำเป็นให้เขาได้รับทราบ
"หุบเขานี้ไม่มีชื่ออย่างเป็นทางการ พวกเราเรียกมันว่าหุบเขาทางตะวันออกของชาร์เมโล่ ร้านนี้ก็เลยต้องเรียกตามชื่อหุบเขาว่า ร้านไอเท็มหุบเขาทางตะวันออกของชาร์เมโล่"พ่อของสองสาวทำท่าเหมือนกลั้นขำกับชื่อร้านที่ฟังดูไร้รสนิยมเอามาก ๆ ซึ่งก็ไม่น่าแปลกอะไรเพราะข้าเองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน
"มีไอเท็มพื้นฐานอย่าง สมุนไพร โพชั่น และยาถอนพิษ รวมถึงตะเกียงด้วย ช่วงคืนวันเสาร์-อาทิตย์ที่มีลูกค้ามากหน่อย มีเหล้าขายด้วยนะ"
"แหม...ข้าดันมาช้าไปสองวัน ไม่งั้นคงได้ร่วมชนแก้วกับท่านมาร์คัสแล้ว"ดูท่าทางพ่อของสองสาวจะดื่มเก่งพอควร แถมยังชอบสังสรรค์เสียด้วย ข้อมูลนี้ก็ดูเป็นประโยชน์ต่อข้าเหมือนกัน
"พัก 1 คืนจำนวน 5 ท่าน เช่าเต้นท์ 1 หลัง ราคารวม 500 G ครับ"
"โถ่...เด็กเล็กแค่ 9 ขวบ เจ้าก็นับด้วยรึเนี่ย หยวน ๆ หน่อยน่า"ข้าพยายามช่วยลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นให้กับครอบครัวผู้จ้างวาน ถึงแม้ราคาที่พักที่นี่จะถูกกว่าในเมือง แต่เล่นนับตามจำนวนคนนี่ก็ทำให้ราคาสูงขึ้นมากเลย
"เอาน่าท่านมาร์คัส ไม่เป็นไร ๆ เมื่อกี้ข้าก็ขายวัตถุดิบได้เงินมาด้วย หักลบแล้วยังเหลือเงินอีกเยอะ ราคานี้ก็ได้ ข้าไม่ได้มีปัญหาอะไร"พ่อของเด็กสาวตัดบท ยื่นเงินจำนวน 500 G ส่งให้เจ้าของร้านอย่างไม่มีเสียดาย
"อันที่จริงถ้าท่านไม่เช่าเต้นท์เพิ่ม ก็จะประหยัดไปได้อีกนะ ข้านอนด้านนอกได้สบาย ๆ ไม่มีปัญหา"
"อ่อ... พอดีข้าคิดว่าเราเดินทางมาไกลแล้ว คืนนี้เลยอยากให้ลูก ๆ ได้นอนสบาย ๆ บ้างน่ะ แล้วก็..."เหตุผลที่เขาเล่าให้ข้าฟังหลังจากนั้น ทำให้ข้าเลิกล้มความตั้งใจที่จะช่วยลดค่าใช้จ่ายเขาในทันที หลังจากจ่ายค่าที่พักกันเสร็จแล้ว ข้าและพ่อของสองสาวจึงกลับไปที่รถม้าอีกครั้ง
"หิวกันรึยังเด็ก ๆ เดี๋ยวเราหาที่ตั้งแคมป์กางเต้นท์กันก่อนนะ แล้วค่อยทานมื้อเย็นกัน"พ่อของเด็กสาวจัดแจงหาที่ตั้งแคมป์ โดยเลือกจุดที่ใกล้ร้านค้าและห่างจากจุดที่นักเดินทางคนอื่นตั้งแคมป์ไว้พอสมควร นับเป็นการเลือกจุดที่คำนึงถึงความปลอดภัยของลูกสาว แถมยังสะดวกในการติดต่อสื่อสารได้เป็นอย่างดี
"ข้าขอช่วยท่านแม่ทำกับข้าวนะ"โดโรเธียร์ยกมืออาสาโดยที่ไม่มีใครร้องขอ ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่เบา ที่จะได้ตั้งแคมป์ในบรรยากาศที่มีนักเดินทางจากที่อื่น ๆ มาตั้งแคมป์ใกล้ ๆ ด้วยเช่นกัน ต่างจากโดโรธีคนพี่ที่ดูมีอาการลุกลี้ลุกลนจนน่าสงสัย นางรอจังหวะที่พ่อกับแม่ของนางไม่ทันสังเกต เดินตรงมาหาข้า
"ท่านมาร์คัส...แล้วกางเกงในของข้าล่ะ"
"อ่อ...จะให้ข้าช่วยเจ้าใส่ตรงนี้เลยไหม"
"จะบ้าเหรอท่าน เดี๋ยวพ่อกับแม่ของข้าก็เห็นเอาหรอก"โดโรธีอายจนหน้าแดง แม้แสงแดดจะน้อยลงแล้วแต่ข้าก็รู้สึกได้ นางไม่ได้เอะใจเลยว่า ทำไมข้าต้องช่วยใส่กางเกงในให้กับนางด้วย
"เอ่อ...ขอเป็นทางโน้นได้ไหม"โดโรธีชี้นิ้วไปทางแนวต้นไม้ที่อยู่หลังร้าน มันเป็นจุดที่ลับสายตา มีเพียงแสงสลัว ๆ แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกปลอดภัยด้วย ข้ารู้สึกชื่นชอบความคิดของนางเสียจริง ๆ เราสองคนจึงนัดกันไปเจอที่หลังร้าน โดยนางจะไปรอข้าก่อน แล้วข้าค่อยเดินตามนางไปทีหลัง ใจข้าเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนคู่รักที่แอบพ่อกับแม่ของฝ่ายหญิงนัดเจอกัน
"ท่านมาร์คัส...ทำไมมาช้านักล่ะ เร็วเข้า...เดี๋ยวแม่ของข้าสงสัยเอา"ทั้ง ๆ ที่ข้าเดินตามนางมาติด ๆ แท้ ๆ ยังมิวายจะบ่นข้าอีก ทันทีที่เห็นหน้าข้า โดโรธีก็รีบทวงกางเกงในของนางคืน นางคงจะทนเดินไปไหนมาไหนในที่ที่มีคนแปลกหน้ามากมายแบบนี้ไม่ไหว ทั้ง ๆ ที่โอกาสแบบนี้ควรใช้ทำอย่างอื่นแท้ ๆ เชียว
"เดี๋ยวค่อยใส่ทีหลังก็ได้ มาทำตามที่เจ้าสัญญาไว้กันก่อนเถอะ"ข้าเกริ่นนำสั้น ๆ ให้โดโรธีนึกสงสัย
"เอ๋...ข้าสัญญาอะไรเอาไว้เหรอ""ก็เจ้าสัญญากับข้าว่า จะให้ข้าเย็ดที่ไหน...เมื่อไหร่ก็ได้ ยังไงล่ะ เจ้าเพิ่งจะสัญญาเองนะ เจ้าจำไม่ได้แล้วหรือ"คำทวงถามสัญญาของข้าทำให้เด็กสาวเกิดอาการลุกลี้ลุกลนหนักยิ่งกว่าเก่า นางพยายามรวบรวมสติเพื่อจะตอบคำถามข้า แต่ดูเหมือนนางจะสับสนว่าควรจะตอบข้าอย่างไรดี ปากเด็กสาวสั่นบนใบหน้าที่เริ่มแดงเรื่อและร้อนรุ่ม
"
อ๋อ...เอ่อ...คือ ข้า...ข้า...สัญญาแบบนั้นไว้ก็...ก็...จริง...แต่...แต่...แต่ว่า"นางหยุดพูดเพื่อเงยหน้าสบตาข้า แน่นอนว่านางต้องเจอกับสีหน้าที่ดูจริงจังในทุกคำพูดของข้า
"เอ่อ...แต่...แต่ ตอนนี้มันไม่เหมาะ...คือ...คือ อีกเดี๋ยวต้องไปทานข้าวแล้ว...แล้ว...แล้วก็"
"จุ๊บ!"ข้าทนริมฝีปากที่ช่างเจรจานี้ไม่ไหวแล้ว ข้าขยับเข้าใกล้โดโรธี โอบเอวนางไว้แล้วดึงเข้ามาหา ก่อนจะประกบจูบกับนาง
"อา...จ๊วบ! ท่านมาร์คัส..เดี๋ยวค่ะ...ช้าก่อน...จ๊วบ! อา...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า...จ๊วบ!"น้ำเสียงที่พยายามจะโน้มน้าวใจข้า มันช่างแผ่วเบาจนข้าไม่แน่ใจในเจตนาของนาง ฝ่ามือน้อย ๆ ที่เหมือนตั้งใจจะผลักข้า แต่บางทีนางก็กำแขนเสื้อข้าเพื่อระบายความรู้สึก ในเมื่อนางไม่คิดจะห้ามปรามข้า มือของข้าจึงเลื่อนจากเอวลงไปหาบั้นท้ายที่เต่งตึง จับมันบีบเค้นอย่างเบามือ
"หึ...ถ้ามีใครมาเห็นเข้า ก็ผิดที่เจ้านี่แหละ ที่เลือกสถานที่นี้เอง จ๊วบ!"ข้าไม่สนใจเสียงทัดทานของโดโรธี ตั้งใจประกบจูบและลูบไล้เรือนร่างอันอ่อนเยาว์ของนางต่อไป หลังจากบีบขยำจนหนำใจแล้ว ข้าก็เลื่อนมือไปด้านหน้ามุ่งเข้าหาโหนกเสียวของโดโรธี หลังจากผ่านพงหญ้าอ่อน ๆ ลงไปไม่ไกลนัก ร่องเสียวของนางก็พานิ้วของข้าดำดิ่งเข้าไปพบกับปุ่มเสียวที่ถูกเก็บซ่อนเป็นอย่างดี ข้าคลึงบริเวณนั้นช้า ๆ จนเด็กสาวเริ่มมีอาการอ่อนระทวย
"อา...ท่านมาร์คัส...จุ๊บ!"(/>
ข้าพยุงเด็กสาวลงนั่งโดยที่หลังของข้าพิงกับต้นไม้และโดโรธีนั่งคร่อมขาของข้าอีกที ด้วยท่านั่งนี้ข้าสามารถขยี้ติ่งเสียวของนางได้เรื่อย ๆ ขณะที่อีกมือจะบี้หัวนมข้างไหนก็สะดวก แถมยังหอมแก้มนางเมื่อไหร่ก็ได้
"ฮือ...อา..."เสียงครางอันมีเสน่ห์ของนางแทบทำให้ข้าอดทนรอไม่ไหว ข้าตอบแทนนางด้วยการเอานิ้วล้วงหีทีเดียวสองนิ้วพร้อม ๆ กัน โดโรธีออกอาการตัวสั่นเมื่อรู้สึกได้ถึงนิ้วของข้าที่ล้วงจุดเร้นลับของนาง อารมณ์ของเราทั้งสองค่อย ๆ พุ่งพล่านออกมาจนใกล้ถึงจุดอิ่มตัว
"อา...เดินทางไกล ๆ นี่มันเหนื่อยจริง ๆ"ทั้งข้าและโดโรธีต่างก็ตกใจ ดูเหมือนจะมีนักเดินทางออกจากกระท่อมร้านค้าแล้วเดินตรงมาทางนี้ ข้าตัดสินใจนั่งนิ่ง ๆ หยุดทุกกิจกรรมที่กำลังทำไว้ก่อนเพื่อดูท่าที เพราะจะลุกออกไปตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว
"ฉี่..."ชายผู้นั้นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงปัสสาวะใส่ต้นไม้ห่างออกไปจากต้นที่ข้ากับโดโรธีนั่งอยู่ไม่ไกล ถือว่าโชคยังดีที่เขาหันมองไปทางอื่น และเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้สนใจมองมาทางนี้ ข้าก็นึกสนุกหยอกล้อนางด้วยการล้วงหีนางต่อไป
"อุ๊บ!"โดโรธีโดนจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว นางเกือบจะเผลอร้องออกมาแล้ว แต่นางก็เอามือปิดปากตัวเองทัน ข้ามองใบหน้ายามเขินอายของนางในตอนนี้แล้วรู้สึกชอบใจยิ่งนัก ข้าจึงรัวนิ้วใส่นางอย่างไม่เกรงกลัวอะไรอีกต่อไป
...ฮือ...ฮือ...ฮือ...ท่านมาร์คัส...ท่านแกล้งข้าอีกแล้ว...ข้าเดาจากสีหน้าของนางออก ว่านางต้องการจะพูดอะไร แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้นางได้แต่ทนให้ข้าล้วงหีเงียบ ๆ แบบนี้เท่านั้น แม้นางจะพยายามกำแขนเสื้อข้าเพื่อระบายความรู้สึก แต่มันก็คงช่วยไม่ได้มากนักหรอก
"เฮ้อ!...ค่อยยังชั่ว"นักเดินทางทำธุระของเขาเสร็จแล้ว ข้าหวังว่าเขาจะอยู่แถวนี้ต่ออีกสักพัก แต่ไม่นานนักเขาก็เดินจากไป โดโรธีมองตามเขาไปแบบไม่กะพริบตา ดูเหมือนนางอยากจะร้องออกมาใจจะขาดอยู่แล้ว
"อา...อา...อา...อา...อา...ท่านมาร์คัสบ้า...ข้าเกือบจะร้องออกมาแล้วนะ...อา...อา..."แม้น้ำเสียงโกรธของนางยังฟังดูน่ารักสำหรับข้าเลย อา...ข้าทนไม่ไหวแล้ว โดโรธี
"นี่...ท่านมาร์คัสฟังข้าอยู่รึเปล่าเนี่ย...อุ๊ย!...อ๊า"ข้าถอดกางเกงงัดดุ้นควยที่แข็งโด่ใส่รูหีที่เริ่มฉ่ำน้ำของนาง ทันทีที่มันเข้าสู่จุดหมายได้ หีของโดโรธีก็ขมิบตอดต้อนรับข้าอย่างรู้งาน
"อา...ท่านมาร์คัส ข้าอายนะ...อย่าแกล้งข้าแบบนี้สิ"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งนาง เพียงแต่นั่งเย็ดมันไม่ค่อยถนัด ก็เลยพยุงนางลุกขึ้นให้เด็กสาวเอามือยันต้นไม้ไว้ ส่วนข้าก็เย็ดนางจากเบื้องหลัง ด้วยท่าเย็ดนี้ โดโรธีจะเห็นก่อนข้าว่าจะมีใครผ่านมาแถวนี้หรือไม่ ในทางกลับกันหากมีคนผ่านมาเห็นเข้า สิ่งที่เขาจะเห็นเป็นอันดับแรกก็คือภาพเด็กสาววัย 13 ที่กำลังโดนเย็ดอยู่อย่างเมามัน ดูเหมือนว่าการทำกิจกรรมแบบนี้ในสถานที่โล่งแจ้งจะทำให้โดโรธีตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม เดาจากแรงตอดที่เร่าร้อนของนาง
"อา...โดโรธี หีของเจ้าไม่ได้บอกแบบนั้นเลย อา...มันบอกข้าว่า เจ้าตื่นเต้นที่ได้เย็ดกับข้าแบบนี้"
"มะ...ไม่จริงนะ...ข้ากลัวใครมาเห็นเข้า...อา...ท่านมาร์คัส...ข้าไม่ได้ตื่นเต้น...อา" ดูเหมือนการที่นางไม่ได้ดมหญ้าวิเศษนั่น จะทำให้นางยังพอมีสติอยู่บ้าง นางยังคงปากแข็งกับข้าทั้ง ๆ ที่มันไร้ประโยชนสิ้นดี
"ถ้าเจ้ากลัวใครมาเห็นเข้า เจ้าก็ควรร่วมมือกับข้า เราจะได้เสร็จธุระตรงนี้ไว ๆ เจ้าว่าดีไหม"โดโรธีพยักหน้าถี่ยิบ ดูเหมือนนางพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้เรื่องน่าอายนี้จบลงโดยเร็ว
"ลองพูดว่า ข้าชอบเย็ดกับท่าน ให้ข้าฟังหน่อยสิ"ข้อเสนอของข้าไม่ใช่อะไรที่ทำได้ยากเลย เพียงแต่นางต้องใช้ความกล้าและความจริงใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง
"ฮือ...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...อ๊า!"หลังจากได้ยินคำตอบที่ชื่นใจ ข้าให้รางวัลด้วยการกระเด้านางถี่ ๆ ไปห้าครั้ง
"อา...ชื่นใจจัง ขออีกครั้งได้ไหม""อา...ท่านมาร์คัส...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...อา"ทุกครั้งที่นางพูดหนึ่งจบ ข้ากระเด้านางห้าที ในไม่ช้าคนหัวไวอย่างโดโรธีก็เข้าใจสิ่งที่นางต้องทำแล้ว
"ฮือ...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่านมาร์คาสสสส"โดโรธีร้องขอความรักจากข้าไม่หยุดหย่อน จนข้านับไม่ทันแล้วว่าต้องกระเด้านางอีกกี่ครั้ง ข้าตอบแทนเสียงร้องครวญครางด้วยความจริงใจของนางด้วยการกระเด้าหีของนางถี่ยิบ ส่งสาวน้อยคนสวยของข้าขึ้นสวรรค์ไปอย่างสุขสม ก่อนที่นางจะทันทรุดตัวลงไป ข้าคว้าเอวของโดโรธีเอาไว้แล้วดึงเข้ามากอด ทั้งหอมทั้งจูบนางสาระพัด
"โดโรธี...ข้ามีความสุขเหลือเกิน" เด็กสาวไม่ได้เอ่ยตอบอะไร แต่รอยยิ้มพิมพ์ใจที่นางส่งมาให้ก็เป็นคำตอบที่ข้าพึงพอใจแล้ว
ข้าใช้จังหวะที่นางยังคงอยู่ในอ้อมกอดข้านี้ หยิบของสำคัญที่นางอยากได้คืนออกมา กางเกงในตัวเก่งสีขาวบัดนี้ได้เวลาทำหน้าที่ของมันแล้ว ในเมื่อโดโรธียังคงเหนื่อยอ่อนจากการเพิ่งขึ้นสวรรค์มาหมาด ๆ ข้าจึงอาสาสวมกางเกงในให้นางอย่างเต็มใจ ข้ารูดกางเกงในใส่เข้าที่เสร็จ ก็ลองเอามือลูบโหนกเสียวนางดู เพื่อให้แน่ใจว่าน้ำควยที่ข้าอุตส่าห์มอบให้นางในครานี้ จะยังคงอยู่ในหีนางไปอีกพักใหญ่ ๆ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน