บทเรียนรักใต้หมู่ดาว และรุ่งอรุณแห่งความทรงจำ(/>... เสียงหอบเหนื่อยของทั้งคู่อกกระเพื่อมขึ้นลง นัทนอนแผ่อยู่ข้างกายรินดา หลังจากที่ถอน ลำเอ็น ออกมาช้าๆ ความรู้สึกอุ่นชื้นยังคงอยู่ภายในร่างกายของเธอ นัทเห็นแสงยาวๆ พาดผ่านท้องฟ้า จึงชี้ชวน "พี่รินครับ นั่นอะไรน่ะครับ?"
รินดาเบิกตากว้าง ดวงตาเป็นประกาย "นั่นมันดาวหาง! มันมาแล้ว!" เธออุทานด้วยความตื่นเต้น "แล้วดูสิ นั่นมันฝนดาวตกด้วย!"
ทั้งสองคนนอนเปลือยกายเคียงข้างกัน มองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปรากฏการณ์อันน่าทึ่ง ฝนดาวตกลากประกายแสงเป็นทางยาวนับไม่ถ้วน ส่วนกล้องดูดาวที่เตรียมมานั้น รินดารู้สึกอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกไปใช้
"โชคดีมากเลยนะครับ ที่ได้เห็นดาวตกด้วย มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมเลย" นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ของฉันก็ครั้งแรกเหมือนกัน... มันสวยงามมากจริงๆ" รินดาพึมพำ ดวงตาจับจ้องไปยังแสงที่พาดผ่าน
ทั้งสองคนพยายามช่วยกันนับดาวตก แต่จำนวนดาวที่ตกลงมานั้นมากมายเสียจนนับไม่หวาดไม่ไหว
"คุ้มค่ามากเลยนะครับที่ได้มาที่นี่กับพี่สาว" นัทหันไปมองหน้ารินดาด้วยรอยยิ้ม
ส่วนรินดานั้นยังคงครุ่นคิดถึงความรู้สึกเมื่อครู่ ความสุขที่เธอไม่กล้าเอ่ยบอกนัท ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้เธอประทับใจอย่างลึกซึ้ง
หลังจากที่ฝนดาวตกเริ่มเบาบางลง เหลือเพียงดาวหางที่ยังคงทอแสงท่ามกลางหมู่ดาว นัทก็ชวน "พี่รินครับ หิวไหม? เรามาต้มบะหมี่ที่เตรียมมาทานกันดีกว่า"
ทั้งสองคนลุกขึ้นมาแต่งตัวอย่างเงียบๆ แล้วนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย ความหิวโหยจากการเดินทางและกิจกรรมที่ผ่านมาทำให้รสชาติธรรมดาๆ นั้นพิเศษขึ้นมา
หลังจากทานเสร็จ ทั้งสองคนก็ล้มตัวลงพักผ่อนเคียงข้างกันอีกครั้ง ภายใต้แสงดาวนับล้านที่ส่องสกาวเต็มท้องฟ้า
ทั้งสองคนนอนเคียงข้างกัน หันหน้าเข้าหากันอย่างไม่ได้นัดหมาย สายตาของทั้งสองประสานกันอย่างเงียบงัน ความรู้สึกหลากหลายฉายชัดอยู่ในแววตา ทั้งความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
"อ๊า... ซี๊ด... นัท... เร็วอีก... แรงอีก..."
มือของนัทข้างหนึ่งยังคงประคองเอวของรินดาไว้มั่น ส่วนอีกข้างเลื่อนลงมาตบไปที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธออย่างหนักแน่น
"อ๊ะ!" รินดาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน กลับกัน เสียงครางของเธอกลับดังและถี่ขึ้น "รู้สึก... ซ่าน... เหมือนไฟมันแล่นไปทั่วตัว..."
นัทตบก้นของรินดาอีกครั้ง แรงขึ้นกว่าเดิม
"อื้อ... นัท..." รินดาส่งเสียงครางหวานปนสะท้าน เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกที่บั้นท้าย พร้อมกับความรู้สึกเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
นัทรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของรินดา เขายิ้มเล็กน้อยแล้วตบก้นเธอซ้ำๆ ตามจังหวะการเคลื่อนไหวของสะโพก
"ชอบไหมครับพี่?" นัทกระซิบถามเสียงหอบ
"อืมม์... ชอบ... ทำอีก..." รินดาตอบกลับมาเสียงกระเส่า
หลังจากที่ความรู้สึกสุขสมค่อยๆ จางหายไป ทั้งสองก็ยังคงนอนกอดกันภายใต้แสงดาวที่เริ่มเลือนรางตามเวลาที่ใกล้รุ่ง นัทซบหน้าลงกับแผ่นหลังของรินดา สัมผัสไออุ่นจากร่างกายของเธอ
ความเงียบปกคลุมไปชั่วครู่ มีเพียงเสียงลมที่พัดเบาๆ ผ่านใบไม้
"อีกไม่นานคงเช้าแล้วสินะครับ" นัทเอ่ยทำลายความเงียบ เสียงของเขายังคงแหบพร่าเล็กน้อย
รินดาพยักหน้าเบาๆ โดยที่ไม่ได้หันมา "อืม... คงงั้น"
ความรู้สึกหลากหลายปะปนอยู่ในใจของทั้งคู่ ความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
"พี่ริน..." นัทเรียกเสียงแผ่ว
"หืม?"
"ขอบคุณนะครับ... สำหรับทุกอย่าง" นัทกล่าวด้วยความรู้สึกที่แท้จริง
รินดาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาไม่แพ้กัน "ขอบคุณนายเหมือนกันนะ นัท"
ทั้งสองคนกอดกันแน่นขึ้นอีกเล็กน้อย ราวกับต้องการเก็บเกี่ยวความรู้สึกพิเศษนี้ไว้ในความทรงจำ
เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในที่สุด ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ท่ามกลางความเงียบสงัดของขุนเขาและแสงดาวที่ค่อยๆ จางหายไป
เมื่อแสงแรกของวันเริ่มสาดส่อง ท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆ นัทเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาก่อน เขามองใบหน้าของรินดาที่ยังหลับใหลอย่างสงบข้างๆ ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
เขาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นอย่างเบามือ แล้วนั่งมองทิวทัศน์ยามเช้าที่ค่อยๆ เผยตัวออกมา หมอกสีขาวเริ่มเคลื่อนตัวช้าๆ ปกคลุมหุบเขาเบื้องล่าง
ไม่นานนัก รินดาก็ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาบ้าง เธอขยี้ตาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ
"เช้าแล้วเหรอ?" เธอถามเสียงงัวเงีย
"ครับ... สว่างแล้ว" นัทตอบพลางยื่นมือไปช่วยพยุงเธอขึ้น
ทั้งสองคนมองหน้ากันเล็กน้อย รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของแต่ละคน โดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ก็เข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แม้ว่าทั้งสองคนอาจจำเป็นต้องเก็บเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนยอดเขาแห่งนี้ไว้เป็นความลับ บทเรียนและความรู้สึกที่ได้รับในค่ำคืนนั้น อาจจะยังคงอยู่ลึกๆ ภายในใจของพวกเขาตลอดไป แม้จะไม่สามารถบอกใครได้ก็ตาม
พวกเขาเริ่มเก็บสัมภาระอย่างเงียบๆ เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับลงจากเขา พร้อมกับความทรงจำอันลึกซึ้งของค่ำคืนใต้แสงดาวที่จะติดตรึงอยู่ในใจไปอีกนาน...
จบในบทของรินดาในค่ำคืนของดวงดาว
ไว้เจอกันอีกครั้งที่บ้านของนัท(/>
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
บทที่ 1 (/
บทที่ 2 (/>
บทที่ 3 (/
บทที่ 4 (/>
บทที่ 5 (/
บทที่ 6 (/
บทที่ 7 (/>
บทที่ 8 (/>
บทที่ 9 (/>
บทที่ 10 (/>
บทที่ 11 (/>
บทที่ 12 (/>
บทที่ 13 (/>
บทที่ 14 (/>
บทที่ 15 (/>
บทที่ 16 (/>
บทที่ 17 (/>
บทที่ 18 (/>
บทที่ 19 (/>
บทที่ 20 (/>
บทที่ 21 (/>
บทที่ 22 (/>
บทที่ 23 (/>
บทที่ 24 (/>
บทที่ 25 (/>
บทที่ 26 (/>
บทที่ 27 (/>
บทที่ 28 (/>
บทที่ 29 (/>
บทที่ 30 (/>
บทที่ 31 (/>
บทที่ 32 (/>
บทที่ 33 (/>
บทที่ 34 (/>
บทที่ 35 (/>
บทที่ 36 (/>
บทที่ 37 (/>
บทที่ 38 (/>
บทที่ 39 (/>
บทที่ 40 (/>
บทที่ 41 (/>
บทที่ 42 (/>
บทเรียนในค่ำคืนที่ผ่านมา มันจะตราตรึงอยู่ในความทรงจำตลอดไป บทเรียนพิศวาทกามาจะวนเวียนมาบรรจบกันทั้งของรินดาและน้องนัทอีกเรื่อยไป อี๊..
::Thankyou:: Thankyou
นี่คือบทเรียนอีกบทของนัทงั้นหรือ เอาใจช่วยนะครับ
ลุงไก่ใกล้จะมายังหนอ ::Sweat::
และแล้วรินดาก็ได้รู้จักและเข้าใจในบทพิศวาท เอาไปเขียนบรรยายในนิยายได้แล้วซินะ
กว่าจะได้รู้ซึ้ง ก็หมดไปหลาย....
::Hunger::
สำเร็จ
สำเร็จแล้ว
รินดาคงจะลืมบทเรียนนี้ไปไม่ได้
::Falling:: แฮบปี้มีความสุขได่ดูดาวได้เสียวคุ้มค่ากับการขึ้นเขา ::DookDig::
ดูดาวหลายดอก
รินไม่น่าจะหักห้ามใจได้
ต่อไปเขียนนิยายเก่งแล้ว
ดูดาวรอบนี้คุ้มเลยรินดา
กลับถึงบ้านนัทจะสับรางยังไง
เริ่มบทใหม่ที่บ้านนะ
::Confident::
อิ่มเลย
บทเรียนใหม่ของทั้งรินดาและนัทต่างก็ประทับใจซึ่งกันและกันหวังว่าคงมีบทรักกันต่ออีกเมื่อกลับลงมา จากนี้ไปนัทคงเหนื่อยเพราะต้องเติมเต็มให้เสมอเมื่อมีโอกาสทั้งมายด์ กิ๊ก ป้านวลและรินดา
ทั้งคืนจนหมดแรงเลยรึพี่ริน
ขอบคุณมากครับ
งานนี้เก็บดาวเต็มท้อง
👍
สานฝันต่อที่บ้าน
รินยาวๆแน่
รินได้ดูดาวจนติดใจแล้ว แถมได้แรงบันดาลใจไปเขียนนิยายต่อ น่าจะเป็นนิยายเรื่องยาวมาก
รินรดา กำลังติดใจ
จะมีคัยในสต๊อกของนัทอีกมั้ย
ลืมไม่ลงเลย
คงเข้าใจเรื่องเพศศึกษาดีมากขึ้น
บทเรียนรักที่ครูสอนให้สุขสมทั้งคู่เลย
คู่นี้เหมาะสมท่าจะยาวนาน
รินติดใจเสียแล้ว
ชอบมากเขียนต่อ
เปิดฮาเร็มได้แล้วนัท
รินติดใจนัทแน่
ติดใจแล้วนะ
นัท เทครัวครบทั้งบ้าน จะแบ่งเวลายังที่นี้
จัดให้หนักกว่านี้สินะ
ตอนนี้มีรูปภาพประกอบด้วย เยี่ยมครับ
ครั้งแรกของคนสองคน แต่เป็นครั้งแรกคนละอย่าง
กลับลงจากเขาแล้วต่อไปต่อเป็นสุดท้ายอีกหลายๆแหงๆ
::Glad::
สุดจิงๆนัท
::Hunger::
จัดหนักแน่
น่าจะต้องเปลี่ยนแปลงคำสัญญา เพื่อให้เป็นคู่ขาคนใหม่นะ
เหมาหมดบ้านแล้วววววว
ตอนนี้กลายเป็นนัทเป็นผู้สอนบทเรียนให้แล้ว
บทเรียนรักใต้หมู่ดาว และรุ่งอรุณแห่งความทรงจำ
(/>... เสียงหอบเหนื่อยของทั้งคู่อกกระเพื่อมขึ้นลง นัทนอนแผ่อยู่ข้างกายรินดา หลังจากที่ถอน ลำเอ็น ออกมาช้าๆ ความรู้สึกอุ่นชื้นยังคงอยู่ภายในร่างกายของเธอ นัทเห็นแสงยาวๆ พาดผ่านท้องฟ้า จึงชี้ชวน "พี่รินครับ นั่นอะไรน่ะครับ?"
รินดาเบิกตากว้าง ดวงตาเป็นประกาย "นั่นมันดาวหาง! มันมาแล้ว!" เธออุทานด้วยความตื่นเต้น "แล้วดูสิ นั่นมันฝนดาวตกด้วย!"
ทั้งสองคนนอนเปลือยกายเคียงข้างกัน มองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปรากฏการณ์อันน่าทึ่ง ฝนดาวตกลากประกายแสงเป็นทางยาวนับไม่ถ้วน ส่วนกล้องดูดาวที่เตรียมมานั้น รินดารู้สึกอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกไปใช้
"โชคดีมากเลยนะครับ ที่ได้เห็นดาวตกด้วย มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมเลย" นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ของฉันก็ครั้งแรกเหมือนกัน... มันสวยงามมากจริงๆ" รินดาพึมพำ ดวงตาจับจ้องไปยังแสงที่พาดผ่าน
ทั้งสองคนพยายามช่วยกันนับดาวตก แต่จำนวนดาวที่ตกลงมานั้นมากมายเสียจนนับไม่หวาดไม่ไหว
"คุ้มค่ามากเลยนะครับที่ได้มาที่นี่กับพี่สาว" นัทหันไปมองหน้ารินดาด้วยรอยยิ้ม
ส่วนรินดานั้นยังคงครุ่นคิดถึงความรู้สึกเมื่อครู่ ความสุขที่เธอไม่กล้าเอ่ยบอกนัท ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้เธอประทับใจอย่างลึกซึ้ง
หลังจากที่ฝนดาวตกเริ่มเบาบางลง เหลือเพียงดาวหางที่ยังคงทอแสงท่ามกลางหมู่ดาว นัทก็ชวน "พี่รินครับ หิวไหม? เรามาต้มบะหมี่ที่เตรียมมาทานกันดีกว่า"
ทั้งสองคนลุกขึ้นมาแต่งตัวอย่างเงียบๆ แล้วนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย ความหิวโหยจากการเดินทางและกิจกรรมที่ผ่านมาทำให้รสชาติธรรมดาๆ นั้นพิเศษขึ้นมา
หลังจากทานเสร็จ ทั้งสองคนก็ล้มตัวลงพักผ่อนเคียงข้างกันอีกครั้ง ภายใต้แสงดาวนับล้านที่ส่องสกาวเต็มท้องฟ้า
ทั้งสองคนนอนเคียงข้างกัน หันหน้าเข้าหากันอย่างไม่ได้นัดหมาย สายตาของทั้งสองประสานกันอย่างเงียบงัน ความรู้สึกหลากหลายฉายชัดอยู่ในแววตา ทั้งความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
"อ๊า... ซี๊ด... นัท... เร็วอีก... แรงอีก..."
มือของนัทข้างหนึ่งยังคงประคองเอวของรินดาไว้มั่น ส่วนอีกข้างเลื่อนลงมาตบไปที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธออย่างหนักแน่น
"อ๊ะ!" รินดาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน กลับกัน เสียงครางของเธอกลับดังและถี่ขึ้น "รู้สึก... ซ่าน... เหมือนไฟมันแล่นไปทั่วตัว..."
นัทตบก้นของรินดาอีกครั้ง แรงขึ้นกว่าเดิม
"อื้อ... นัท..." รินดาส่งเสียงครางหวานปนสะท้าน เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกที่บั้นท้าย พร้อมกับความรู้สึกเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
นัทรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของรินดา เขายิ้มเล็กน้อยแล้วตบก้นเธอซ้ำๆ ตามจังหวะการเคลื่อนไหวของสะโพก
"ชอบไหมครับพี่?" นัทกระซิบถามเสียงหอบ
"อืมม์... ชอบ... ทำอีก..." รินดาตอบกลับมาเสียงกระเส่า
หลังจากที่ความรู้สึกสุขสมค่อยๆ จางหายไป ทั้งสองก็ยังคงนอนกอดกันภายใต้แสงดาวที่เริ่มเลือนรางตามเวลาที่ใกล้รุ่ง นัทซบหน้าลงกับแผ่นหลังของรินดา สัมผัสไออุ่นจากร่างกายของเธอ
ความเงียบปกคลุมไปชั่วครู่ มีเพียงเสียงลมที่พัดเบาๆ ผ่านใบไม้
"อีกไม่นานคงเช้าแล้วสินะครับ" นัทเอ่ยทำลายความเงียบ เสียงของเขายังคงแหบพร่าเล็กน้อย
รินดาพยักหน้าเบาๆ โดยที่ไม่ได้หันมา "อืม... คงงั้น"
ความรู้สึกหลากหลายปะปนอยู่ในใจของทั้งคู่ ความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
"พี่ริน..." นัทเรียกเสียงแผ่ว
"หืม?"
"ขอบคุณนะครับ... สำหรับทุกอย่าง" นัทกล่าวด้วยความรู้สึกที่แท้จริง
รินดาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาไม่แพ้กัน "ขอบคุณนายเหมือนกันนะ นัท"
ทั้งสองคนกอดกันแน่นขึ้นอีกเล็กน้อย ราวกับต้องการเก็บเกี่ยวความรู้สึกพิเศษนี้ไว้ในความทรงจำ
เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในที่สุด ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ท่ามกลางความเงียบสงัดของขุนเขาและแสงดาวที่ค่อยๆ จางหายไป
เมื่อแสงแรกของวันเริ่มสาดส่อง ท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆ นัทเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาก่อน เขามองใบหน้าของรินดาที่ยังหลับใหลอย่างสงบข้างๆ ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
เขาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นอย่างเบามือ แล้วนั่งมองทิวทัศน์ยามเช้าที่ค่อยๆ เผยตัวออกมา หมอกสีขาวเริ่มเคลื่อนตัวช้าๆ ปกคลุมหุบเขาเบื้องล่าง
ไม่นานนัก รินดาก็ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาบ้าง เธอขยี้ตาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ
"เช้าแล้วเหรอ?" เธอถามเสียงงัวเงีย
"ครับ... สว่างแล้ว" นัทตอบพลางยื่นมือไปช่วยพยุงเธอขึ้น
ทั้งสองคนมองหน้ากันเล็กน้อย รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของแต่ละคน โดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ก็เข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แม้ว่าทั้งสองคนอาจจำเป็นต้องเก็บเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนยอดเขาแห่งนี้ไว้เป็นความลับ บทเรียนและความรู้สึกที่ได้รับในค่ำคืนนั้น อาจจะยังคงอยู่ลึกๆ ภายในใจของพวกเขาตลอดไป แม้จะไม่สามารถบอกใครได้ก็ตาม
พวกเขาเริ่มเก็บสัมภาระอย่างเงียบๆ เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับลงจากเขา พร้อมกับความทรงจำอันลึกซึ้งของค่ำคืนใต้แสงดาวที่จะติดตรึงอยู่ในใจไปอีกนาน...
จบในบทของรินดาในค่ำคืนของดวงดาว
ไว้เจอกันอีกครั้งที่บ้านของนัท
(/>
::YehYeh::
กลับบ้านไปแล้วจะจัดคิวกันอย่างไร
ติดใจละ กลับไปจะทำยังไง
หักห้ามใจได้
บทเรียนของทั้ง2คนที่ทำครั้งแรกดีมากๆๆๆ
ขอบคุณนะสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
มีครั้งที่สี่...และก็มีครั้งต่อไปกับบทเรียนนี้
ชอบ
::Goaway:: ::WowWow::
นึกว่าจะไม่ได้ดูดาวหากับดาวตกซะแล้ว แต่คืนนี้จะได้นอนไหม
บทของนิยายคงมีเขียนต่อเเล้ว
ขอบคุณครับ
พี่รินติดใจ
นอนดูดาวด้วยกันเพลินเลย
ดูดาวเคล้านารี มีความสุขจริงนะนัทคุง ::Beggar::
ติดใจนัทแล้วละสิ กลับไปมีอีกแน่ๆ
นอนนับดาว
ค่ำคืนแสนหวานที่น่าจดจำของทั้งคู่
ยันเช้า
ดาวไม่ค่อยจะได้เห็นเท่าไหร่ มั๊ง
ขอบคุณมากครับ โชคดีจังได้เห็นฝนดาวตกด้วย ได้นุ่งลมห่มฟ้าอีกต่างหาก
บทเรียนที่ต้องจดจำและทำมันซ้ำอีก
ตามไปตามไปต่อที่บ้าน
รอที่บ้านเลย
รอตอนต่อไป
ท่ามกลางดวงดาว
น่าจะมาต่อท่่บ้าน
ว่าแล้วรินดาต้องชอบ
ศึกรักกลางสายฝน
ลองอ่าน
www
พี่รินดาเสร็จไปอีกหนึ่ง
ต่อที่บ้าน
พี่เขาติดใจแล้วจะเลิกได้หรือ
บทเรียนอันแสยประทับใจเป็นเหตุให้นิยายที่เขียนไม่จบเนื่องจากไม่เคยมีประสบการณ์จึงสามาตรเขียนต่อได้อย่างไม่ติดขัดบรรยายได้เห็นภาพและเข้าถึงความรู้สึกที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจได้อย่างงดงาม ว่าแต่ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมอีกไหมนะริดดา
จบตอนรินดาไปแบบสวยๆ
ไม่ต้องขอบคุณกันมากหรอก ทำเลยละกัน
::Thankyou::
ยุ่งละทีนี้ที่บ้านรออยู่อีกสองคน
เรียนจบพร้อมได้ประสบกาม
กลับบ้านจะต้องจัดคิวกันยุ่งแน่ๆ
ติดใจ และ ติดลม
จบตอนรินดา แถมมีรูปด้วย ชอบๆ
ชอบคับ
ติดใจต่อที่บ้านอีก
ดูดาวกันยันหว่าง
สำเรแล้ว
ต่อตอนเช้า
ดูดาวด้วย ขึ้นสวรรค์ด้วย ฟินนนนนน....จนสุดจะบรรยาย
เอากันใต้แสงจันทร์
บอกแล้วว่า ถ้าซ้ำแล้วจะดีขึ้น ต่อไปนี้เราน่าจะสนิทกันมากขึ้น
ยาวไปคืนนี้ ::WowWow::
และแล้วรินดาก็ได้รู้จักและเข้าใจในบทพิศวา
เอาท์ดอร์
ชอบ
ชอบ
::Glad::
::Glad:: ::Glad:: ::Glad::
ดูดาวตก ต้องดูกันสองต่อสอง
ในบ้านก็ต้องแอบๆ
คำคืนแห่งความเสียว
สุขสม
สงสัยรินดาจะลืมไม่ลง
พี่ริน
วงการนี้ เข้าแล้วออกไม่ได้แน่
บทเรียนรักใต้หมู่ดาว และรุ่งอรุณแห่งความทรงจำ
(/>... เสียงหอบเหนื่อยของทั้งคู่อกกระเพื่อมขึ้นลง นัทนอนแผ่อยู่ข้างกายรินดา หลังจากที่ถอน ลำเอ็น ออกมาช้าๆ ความรู้สึกอุ่นชื้นยังคงอยู่ภายในร่างกายของเธอ นัทเห็นแสงยาวๆ พาดผ่านท้องฟ้า จึงชี้ชวน "พี่รินครับ นั่นอะไรน่ะครับ?"
รินดาเบิกตากว้าง ดวงตาเป็นประกาย "นั่นมันดาวหาง! มันมาแล้ว!" เธออุทานด้วยความตื่นเต้น "แล้วดูสิ นั่นมันฝนดาวตกด้วย!"
ทั้งสองคนนอนเปลือยกายเคียงข้างกัน มองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปรากฏการณ์อันน่าทึ่ง ฝนดาวตกลากประกายแสงเป็นทางยาวนับไม่ถ้วน ส่วนกล้องดูดาวที่เตรียมมานั้น รินดารู้สึกอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกไปใช้
"โชคดีมากเลยนะครับ ที่ได้เห็นดาวตกด้วย มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมเลย" นัทเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ของฉันก็ครั้งแรกเหมือนกัน... มันสวยงามมากจริงๆ" รินดาพึมพำ ดวงตาจับจ้องไปยังแสงที่พาดผ่าน
ทั้งสองคนพยายามช่วยกันนับดาวตก แต่จำนวนดาวที่ตกลงมานั้นมากมายเสียจนนับไม่หวาดไม่ไหว
"คุ้มค่ามากเลยนะครับที่ได้มาที่นี่กับพี่สาว" นัทหันไปมองหน้ารินดาด้วยรอยยิ้ม
ส่วนรินดานั้นยังคงครุ่นคิดถึงความรู้สึกเมื่อครู่ ความสุขที่เธอไม่กล้าเอ่ยบอกนัท ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้เธอประทับใจอย่างลึกซึ้ง
หลังจากที่ฝนดาวตกเริ่มเบาบางลง เหลือเพียงดาวหางที่ยังคงทอแสงท่ามกลางหมู่ดาว นัทก็ชวน "พี่รินครับ หิวไหม? เรามาต้มบะหมี่ที่เตรียมมาทานกันดีกว่า"
ทั้งสองคนลุกขึ้นมาแต่งตัวอย่างเงียบๆ แล้วนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย ความหิวโหยจากการเดินทางและกิจกรรมที่ผ่านมาทำให้รสชาติธรรมดาๆ นั้นพิเศษขึ้นมา
หลังจากทานเสร็จ ทั้งสองคนก็ล้มตัวลงพักผ่อนเคียงข้างกันอีกครั้ง ภายใต้แสงดาวนับล้านที่ส่องสกาวเต็มท้องฟ้า
ทั้งสองคนนอนเคียงข้างกัน หันหน้าเข้าหากันอย่างไม่ได้นัดหมาย สายตาของทั้งสองประสานกันอย่างเงียบงัน ความรู้สึกหลากหลายฉายชัดอยู่ในแววตา ทั้งความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
"อ๊า... ซี๊ด... นัท... เร็วอีก... แรงอีก..."
มือของนัทข้างหนึ่งยังคงประคองเอวของรินดาไว้มั่น ส่วนอีกข้างเลื่อนลงมาตบไปที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธออย่างหนักแน่น
"อ๊ะ!" รินดาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน กลับกัน เสียงครางของเธอกลับดังและถี่ขึ้น "รู้สึก... ซ่าน... เหมือนไฟมันแล่นไปทั่วตัว..."
นัทตบก้นของรินดาอีกครั้ง แรงขึ้นกว่าเดิม
"อื้อ... นัท..." รินดาส่งเสียงครางหวานปนสะท้าน เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกที่บั้นท้าย พร้อมกับความรู้สึกเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
นัทรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของรินดา เขายิ้มเล็กน้อยแล้วตบก้นเธอซ้ำๆ ตามจังหวะการเคลื่อนไหวของสะโพก
"ชอบไหมครับพี่?" นัทกระซิบถามเสียงหอบ
"อืมม์... ชอบ... ทำอีก..." รินดาตอบกลับมาเสียงกระเส่า
หลังจากที่ความรู้สึกสุขสมค่อยๆ จางหายไป ทั้งสองก็ยังคงนอนกอดกันภายใต้แสงดาวที่เริ่มเลือนรางตามเวลาที่ใกล้รุ่ง นัทซบหน้าลงกับแผ่นหลังของรินดา สัมผัสไออุ่นจากร่างกายของเธอ
ความเงียบปกคลุมไปชั่วครู่ มีเพียงเสียงลมที่พัดเบาๆ ผ่านใบไม้
"อีกไม่นานคงเช้าแล้วสินะครับ" นัทเอ่ยทำลายความเงียบ เสียงของเขายังคงแหบพร่าเล็กน้อย
รินดาพยักหน้าเบาๆ โดยที่ไม่ได้หันมา "อืม... คงงั้น"
ความรู้สึกหลากหลายปะปนอยู่ในใจของทั้งคู่ ความใกล้ชิด ความขวยเขิน และความทรงจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
"พี่ริน..." นัทเรียกเสียงแผ่ว
"หืม?"
"ขอบคุณนะครับ... สำหรับทุกอย่าง" นัทกล่าวด้วยความรู้สึกที่แท้จริง
รินดาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาไม่แพ้กัน "ขอบคุณนายเหมือนกันนะ นัท"
ทั้งสองคนกอดกันแน่นขึ้นอีกเล็กน้อย ราวกับต้องการเก็บเกี่ยวความรู้สึกพิเศษนี้ไว้ในความทรงจำ
เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในที่สุด ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ท่ามกลางความเงียบสงัดของขุนเขาและแสงดาวที่ค่อยๆ จางหายไป
เมื่อแสงแรกของวันเริ่มสาดส่อง ท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆ นัทเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาก่อน เขามองใบหน้าของรินดาที่ยังหลับใหลอย่างสงบข้างๆ ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
เขาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นอย่างเบามือ แล้วนั่งมองทิวทัศน์ยามเช้าที่ค่อยๆ เผยตัวออกมา หมอกสีขาวเริ่มเคลื่อนตัวช้าๆ ปกคลุมหุบเขาเบื้องล่าง
ไม่นานนัก รินดาก็ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาบ้าง เธอขยี้ตาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ
"เช้าแล้วเหรอ?" เธอถามเสียงงัวเงีย
"ครับ... สว่างแล้ว" นัทตอบพลางยื่นมือไปช่วยพยุงเธอขึ้น
ทั้งสองคนมองหน้ากันเล็กน้อย รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของแต่ละคน โดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ก็เข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แม้ว่าทั้งสองคนอาจจำเป็นต้องเก็บเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนยอดเขาแห่งนี้ไว้เป็นความลับ บทเรียนและความรู้สึกที่ได้รับในค่ำคืนนั้น อาจจะยังคงอยู่ลึกๆ ภายในใจของพวกเขาตลอดไป แม้จะไม่สามารถบอกใครได้ก็ตาม
พวกเขาเริ่มเก็บสัมภาระอย่างเงียบๆ เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับลงจากเขา พร้อมกับความทรงจำอันลึกซึ้งของค่ำคืนใต้แสงดาวที่จะติดตรึงอยู่ในใจไปอีกนาน...
จบในบทของรินดาในค่ำคืนของดวงดาว
ไว้เจอกันอีกครั้งที่บ้านของนัท
(/>
นายมีการบ้านต้องทำเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ::Beggar::
ต่อที่บ้าน
แค่วันนี้จริงหราริน
::DookDig::
ติดใจนายนัทไปอีกคน
มาดูดาวกะพี่รินคุ้มสุดๆ
ต่อบทต่อไป
ติดใจเด็กซะแล้ว
ครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อๆไป
::Falling:: แล้วรินก็ได้รู้จักดุ้นของน้องนัทแลความหรรษาของการถูกแทง
ซ้ำแล้วซ้ำอีกเลยนะ
สนใจ
::WooWoo::
และแล้วก็ไม่แค่ 3 ติดใจแล้วละสิ เลิกไม่ได้แน่ ๆ ต้องแอบเอากัน ตอนอยู่บ้านอีกแน่ ๆ
เชื่อว่าไม่น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย
::DookDig:: d
ดูดาวหางกับดาวตกแบบเหนื่อย
Good
เหมือนรินดาจะสับสนนิดหน่อย
::Dribbling::
คงไม่จบแค่ในคืนนี้หรอกมั้ง
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีครั้งต่อไปกับพี่ริน
แรกเสียวสวาท
กลับไปจัดที่บ้านต่อ
ต้องทบทวน ::Crying::
เปิดมาเจอรูปปลากรอบตกใจเลย ::Dribbling::
โดนไป 4 ดอก
ยันหว่างของแทร่
::Reader::
สว่างคาตาไปเลย
::Confident::
กลับบ้านน่าจะโดนอีก
เริ่มติดใจสะแล้ว
เอ้าดิหน่อยริน
ดูดาว ฟ่าเหลืองแน่รินดา
กำลังสนุกมากกกกก
::HeyHey::
สรุปก็เสร็จสมกันทุกคน😁
พี่รินเรียบร้อยโรงเรียนนัทเสียที
ค่ำคืนที่ดื่มดำ่และแสนหวานของทั้งคู่
พี่รินมาหารอีกคน