....ในช่วงบ่าย หลังจากน้องแนนเรียนเสร็จก็ก้าวออกมาจากห้อง ขณะเดินลงมาที่หน้าอาคารเรียน จิรพนธ์ก็เข้าไปขวางหน้าเธอไว้ น้องแนนสะดุ้งนิดๆขณะที่จิรพนธ์พาเธอเข้าไปในเวิ้งสำหรับนั่งเล่นเล็กๆ ใต้ราวบันได"พี่จิ พา นนมาตรงนี้ทำไมคะ"เธอถามเขาอย่างหวาดๆ"พี่อยากจะคุยกับน้อแนนสัก5นาที โดยไม่ต้องมีใครเข้ามาขัด งหวะน่ะซิ"เขาตอบยิ้มๆจ้องมองเธอ ความน่ารักของน้องแนนปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนาของเขาขึ้นมานิดๆ"อย่าบอกนะคะว่าจะชวนแนนไปปาร์ตี้อีก แนนไม่เอาแล้วนะพี่จิ"หญิงสาวตอบอย่างหวาดระแวง นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วยังเสียวสยองไม่หาย"พี่มีอะไรจะให้น้องแนนช่วยหน่อย""อะไรคะ""นั่งลงก่อนซิ"ม้ายาวที่นั่งออกจะแข็งเกินกว่าจะนั่งให้สบายได้ แต่มันก็เป็นที่เดียวที่มีอยู่ น้องแนนนั่งอยู่ตรงมุมของมันหันหน้ามาเผชิญกับเขา ซึ่งลักษณะการนั่งเช่นนี้ทำให้จิรพนธ์ไม่อาจเข้าใกล้ตัวได้ มีแต่หัวเข่าเท่านั้นที่ชนกันยามที่จิรพนธ์เอนร่างเข้าไปหา "เกี่ยวกับพี่แพมน่ะ ถ้าน้องแนนช่วยพี่นะ พี่จะให้รางวัลน้องแนนอย่างงามเลย สนใจมั้ย" น้องแนนตาลุกวาว แต่ยังคงถามเขาด้วยความสงสัย "แนนจะช่วยอะไรพี่จิได้คะ พี่จิก็รู้ว่าพี่แพมกับแนนน่ะมีเรื่องกัน จะเข้าหน้ายังไม่ติดเลย""พี่มีแผนละกัน ขอเพียงน้องแนนโอเคละก็ไม่ยาก ตกลงใช่มั้ยล่ะ"น้องแนนยังอ้ำอึ้งอยู่ หญิงสาวไม่ค่อยจะไว้ใจเขานัก ทำให้จิรพนธ์ต้องเกลี้ยกล่อมต่อ"คิดดูซิ น้องแนนจะได้แก้แค้นพี่แพมให้สะใจ แถมยังได้ตังด้วย ว่าไงล่ะ "พี่จิพอจะบอกแนนก่อนได้มั้ยคะว่าจะให้แนนช่วยอะไร"จิรพนธ์เอื้อมมือไปทาบอยู่กับที่นั่งใกล้สะโพกของนักศึกษาสาว แสงไฟส่องประกายต้องอยู่บนเรือนผมดำขลับ แทบจะอดใจไม่ไหวที่จะประทับจูบไปบนริมฝีปากสีแดงสดมันเลื่อมราวจะเชิญชวนเขาอยู่ตลอดเวลา "คือ...เอ้อ...พี่พูดตามตรงเลยละกัน...พวกพี่ๆอยากจะฟันพี่แพมน่ะ เลยอยากขอให้น้องแนนช่วย... น้องแนนอยากแก้แค้นพี่แพมไม่ใช่หรือ นี่เป็นโอกาสดีแล้ว""พี่จิ" น้องแนนอุทาน"พี่จิก็รู้ว่าแนนถูกคาดโทษไว้ ถ้ามีเรื่องอีกคราวนี้แนนถูกไล่ออกแน่ แถมดีไม่ดีจะติดคุกอีก ไม่เอาดีกว่า""เฮ้ย..! พี่จะให้น้องแนนเดือดร้อนได้ไง รับรองว่าพี่มีวิธีจัดการน่า รับรองว่าไม่เพียงแต่พี่แพมจะไม่เอาเรื่องเท่านั้น แต่จะยอมทำทุกอย่างที่น้องแนนสั่งด้วย รับรองน้องแนนจะได้แก้แค้นแบบสะใจจริงๆ"จิรพนธ์จ้องลึกไปในดวงตาเธอ เขาสังเกตเห็นแววของความตื่นเต้นฉายวับในนั้น"พี่จิแน่ใจนะคะ"น้องแนนถามกลับ แสดงถึงความสนใจในข้อเสนอของเขาอย่างแท้จริง เสียงหัวเราะดังก้องออกมาจากปากของจิรพนธ์ เขาวางมือลงบนเข่าอันกลมมน ซึ่งซ่อนอยู่ในกระโปรงนักศึกษาสีดำของเธอ"ไปหาที่คุยกันเงียบๆดีกว่า เราจะได้คุยกันอย่างละเอียด"หญิงสาวนั่งนิ่งเหมือนจะครุ่นคิด จิรพนธ์รีบล้วงกระเป๋าหยิบธนบัตรมาปึกหนึ่ง แล้วส่งให้น้องแนน"เอ้า นี่ พี่แสดงความจริงใจก่อนเลย นี่เป็นมัดจำ...ถ้างานเสร็จจะได้มากกว่านี้อีกหลายเท่า.... คราวนี้ เชื่อใจพี่รึยัง"น้องแนนตาลุกวาว หมดความลังเลในทันที หญิงสาวรีบยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรับเงินจากเขามา"ตกลงค่ะพี่จิ แนนเชื่อแล้ว"และแล้ว หญิงสาวก็ลุกขึ้นยืนโดยมีจิรพนธ์ลุกตามติดๆกลิ่นน้ำหอมจากเรือนกายของเธออบอวลเย้ายวนใจเขา ปลุกประสาททุกส่วนให้ตื่นขึ้น เขาโอบเอวอ้อนแอ้นของเธอไว้ซึ่ง น้องแนนก็ไม่ได้ปัดป้องแต่ประการใด แถมยังยิ้มหวานให้อีกด้วย ซึ่งทำให้จิรพนธ์เกือบจะร้องครางออกมาดังๆ"น้องแนนสวยเหลือเกินพี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ไปหาที่คุยกันเงียบๆสองคนดีกว่า"หญิงสาวพยักหน้า รอยยิ้มพริ้มพรายเหมือนแมวเปอร์เซียนดูยั่วยวนใจนัก ทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะดึงร่างเธอเข้ามาหา เนินทรวงอวบๆเสียดสีอยู่กับแขนเสื้อ สาวน้อยปล่อยใจให้ลอยล่องไปกับจุมพิตอันดื่มด่ำของชายหนุ่ม"ไปคุยกันที่คอนโดพี่ดีกว่านะ""ที่ไหนก็ได้เจ้าค่ะ"หญิงสาวตอบเสียงหวานฉ่ำ เมื่อคิดถึงบทรักดิบๆเถื่อนที่เคยได้รับ ก็ทำให้ไฟตัณหาของหญิงสาวลุกโชนขึ้นมาอย่างรุนแรง...ตอนนี้เธอไม่สนใจอาจารย์ธวัชชัยแล้ว อยู่กับเขาไม่เคยได้อะไร แต่มาคบกับพวกรุ่นพี่แบบจิรพนธ์ไม่เพียงแต่จะได้ความมันส์ที่จะใจกว่าเท่านั้น แถมมีเงินใช้อย่างสุขสบายอีกด้วย...ยิ่งเมื่อได้จินตนาการถึงภาพ ของพี่แพม สาวคู่แข่งที่เย่อหยิ่ง ชอบทำเป็นเลิศหรู จะต้องโดนรุมกระหน่ำแล้ว.....โอย มันสะใจเหลือเกิน...