หนูอีฟไปนอนเป็นเพื่อนครูหรือจะไปเอาหนูอีฟ

 

ทำไมจขาดช่วง

อิจฉาลุงจริง ได้ทุกรูปแบบ ทุกวัยเลย อิอิ

ครูจะโดนไหม

ลุงจัดใครดีล่ะทีนี้...อีฟหรือครูดีนะ

เอาครูพร้อมลูกศิษเลยรึเปล่า

เรื่องมันดูเนิบๆนะ อ่านเพลินๆไปได้เรื่อยๆ

ชอบตรงบริษัทที่ลูกชายทำงานอยู่5555 นึกภาพออกเลย

ลุงกลัวอะไรครูเขาไม่ว่ามีแต่ชอบอีก

 

เสร็จลูกชายแน่

ไปกับครู แล้วไม่กลัว พ่อครู ไล่ยิงหรอ

น้องอีฟ ไปนอนเป็นเพื่อนครู สงสัยจะไม่ได้นอนหลับแน่นอน ครูก็โดนลักหลับด้วยแน่ๆ

ลูกสาวนายพลก็มา ลุงนี่นะ

 

ผู้ใหญ่หลอกเด็ก ตอนที่ 15
.......................................................................
ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ ผมรับรองว่าได้อ่านทุกข้อความ
ชื่นชมในหลาย ๆ ท่าน ท่านอ่านจริง ๆ ไม่ใช่แค่อ่าน พอ ผ่าน ๆ
ท่านเก็บรายละเอียดในเรื่องนี้ได้สุดยอดจริง ๆ 
......................................................
ลุงบุญกลับมานอนพักที่บ้าน หลังจากไปส่งน้องกุ้งขึ้นรถไฟ
.......................................................................
การที่เราได้อยู่คนเดียวบ้าง มันก็มีข้อดีอยู่อย่าง คือมันได้ทำให้เรา ได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนเรื่องราวของตัวเอง
หลังจากส่งน้องกุ้ง  กุ้งผู้เป็นเมียตามกฎหมายของแกคนปัจจุบัน แต่ทั้งคู่ต่างรับรู้ว่า ตราบใดที่ยังอยู่ที่นี่ คงยากที่จะเปิดเผยได้ มั่นง่ายที่จะให้สังคมยอมรับ ... นอกจากนั้นแกก็ได้ทบทวนเรื่องราวของที่ผ่านมาในชีวิตของแก ในช่วงที่ผ่านมา
.........น้องปลาย  น้องอิ๋ว  น้องอีฟ  ...สามสาววัยประถม.. นั่นคือความสุขที่แกได้รับ....แต่มันก็ช่างเสียงต่อการที่แกต้องไปนอนกินข้าวฟรีในคุก...ถึงเด็ก ๆ จะพร้อมใจ ถึงพ่อแม่จะยินยอม แต่กฎหมายไม่เอาด้วย สำหรับเด็กวัย 12  ที่สำคัญความจริงเพิ่งปรากฏ น้องปลายเป็นลูกสาวแก
.......... น้องมาย น้องฝ้าย. ..สุดยอดของความงดงาม  สองสาว พี่น้อง ม.ต้น และ ม. ปลาย  ผู้มีความงามดุจนางฟ้า แต่ลีลาบนเตียง ดุจโสเพณี....ผู้ที่รักและยอมมอบกายใจให้ตาเฒ่าอย่าแก...สองพี่น้อง...แท็คทีม  ... แต่ สองสวนั่นโดยฐานะทางสังคม มันต่างกันเกินกว่าที่แกจะคิดครอบครอง ถึงแม้พี่น้องสองสาวได้เทใจให้แกหมดแล้ว ในเวลานี้...
...........  ครูนรินธร..ครูสาววัย 26 ...ถึงแม้เธอจะดูเป็นสาวสู้ชีวิต ทำงานหนักเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่.. เธอก็สูงส่งเกินไป  ถึงแม้จะได้เธอมาก็คงเอาไม่อยู่...เราะสังคมรอบข้าง สักวันเธอก็คงทนไม่ได้...
.......... น้องกุ้ง อดีตลูกสาว ที่กลายเป็นลูกเลี้ยง  และยกฐานะมาเป็นเมีย... คนนี้ต่างหากคือของจริง...  ทั้งรู้ใจ และเข้าใจแกทุกอย่าง....... กุ้งมอบใจให้แกขนาดนี้...สมควรแล้ว ที่แกควรมอบความรักความซื่อสัตย์ให้กับกุ้ง
"จบเรื่องทุกอย่าง ดูแลน้อง ปรายในฐานะลูก ... ดูแลน้องกุ้งให้ดีที่สุด ก่อนที่จะไม่เหลือใครสักคน " ชายวัย 54 ตัดสินใจเด็ดขาด
......................................................
16.30 น.. หลังจากลุงบุญส่งเด็ก ๆ ครบทุกคน และกำลังจะกลับบ้าน เสียงเตือนจากมือถือก็ดังขึ้น
..........."ถึงกรุงเทพ ...เข้าบ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ....ที่รัก....."   เป็นข้อความ line จากน้องกุ้ง  ลุงบุญจอดรถอ่านข้อความ
........ "จ้า....ที่รัก...คิดถึงที่สุด..พักผ่อนเสียนะ..คนดี...." ลุงบุญพิมพ์ข้อความตอบ พร้องส่งสติกเกอร์  น้องกุ้งส่งรูปหัวใจตอบกลับเช่นกัน 
..........."รักพี่บุญที่สุด.." เป็นข้อความจากน้องกุ้ง ชายวัย 54 ยิ้มแก้มปริ
..................................................
......................................
   รถทหาร 3 คันที่จอดอยู่หน้าบ้าน ถึงกับทำให้ลุงบุญงงเป็นไก่ตาแตก ว่ามาได้ไง ลุงบุญจอดรถ เดินผ่านกลุมทหารจะเข้าบ้าน
"เดียวลุงมาได้ไง....."  เป็นนายทหาร ที่มีดาวอยู่บนบ่า 3 ดวง หนึ่งในจำนวน ทหารทั้งหมด 10 กว่าคน โบกมือห้าม และ ถามแกขณะแกกำลังจะเดินเข้าบ้าน
"เฮ้ย....ผมต่างหากที่ต้องถามพวกคุณว่ามาได้ไง....นี่มันบ้านผม...."  ลุงบุญกล่าว
"อ้าว.....ลุง เจ้าของบ้าน นะเอง โทษทีครับ พอดีพวกเรามาซ้อมรบพิเศษที่ค่าย........."  นายทหารผู้มีดาว บนบ่า ข้างละสามดวงกล่าว
"แล้ว.....แล้ว มันเกี่ยวอะไรกับบ้านผมละครับท่าน....."  ลุงบุญกล่าว ยัง งง ๆ
"พวกเราติดตามเจ้านายมานะลุง  " นายทหารกล่าว พลางบุ้ยปากเข้าไปในบ้าน "ท่านถือโอกาสมาเยี่ยมลูกสาว"
ลุงบุญพยักหน้าเข้าใจ พลางมองเข้าไปในบ้าน เห็นครูนรินธรนั่งคุยกับนายทหาร วัยน่าจะ 50 กว่า คนหนึ่ง  ส่วนเด็ก ๆ ที่เรียนพิเศษ นั่งเงียบ คงกำลังทำแบบฝึกหัดกันอยู่  เสือเฒ่าฉลาดพอที่จะไม่เฉียดเข้าไปไกล้
   ไม่นาน นายทหารท่านนั้นก็เดินออกมา พร้อมกับครูนรินธร
"ลุง ๆ เชิญทางนี้ด้วยครับ......" ทหารยศนายสิบ วิ่งมาที่ลุงบุญ  พลางฝายมือไปทางนายทหาร ใหญ่
ที่เป็นพ่อของครูนรินธร ลุงบุญเดินเข้าไปด้วยท่าทีนอบน้อม  แถบที่ประดับบนบ่านายทหารท่านนั้น ลุงบุญดูออกว่าเป็นทหารระดับนายพล....
"สวัสดีครับท่าน....." ลุงบุญยกมือไหว้ นอบน้อม
"อืมมม......คงเป็นลุงบุญ  ลุงไช่ไหมที่เป็นเจ้าของบ้าน...."
"ครับท่าน...." ลุงบุญกล่าว
"ดีแล้ว  ยังไงก็ฝากช่วย ดูๆ ลูกสาวผมด้วยนะ ไอ้ ลูกสาวคนนี้ โอ้ย....ก็เหลือร้าย จะซื้อรถให้ก็ไม่เอา
เทียวมาสอนพิเศษส่งงวดรถอยู่นี่   บ้านจะซื้อให้ก็ไม่ยอม เงินโอนเข้าบัญชีให้เป็นล้าน  ก็ไม่แตะ
ผมละยอมจริง ๆ ..." ท่านนายพลกล่าวเป็นกันเองกับลุงบุญ
"ครับท่าน....."   เป็นคำตอบรับที่ดีที่สุดของลุงบุญ
"ให้ย้ายกลับบ้านก็ไม่ยอม....นี่ลุงเชื่อไหม...แค่ผมยกโทรศัพท์ ทีเดียว พรุ่งนี้คำสั่งให้ย้ายกลับบ้านออกมาเลย หน๋อย บอกขอทำงานเพื่อเด็ก ๆ ต่อไปก่อน...."
"ครับ คุณครูนรินธร ท่านเป็นคนดี..." ลุงบุญตอบ
"ผมนะอยากให้ลูกกลับไปอยู่ด้วย.....เฮ้อ.....ใหน ๆ ลุงก็เป็นผู้หลักผู้ใหญ่  ผมฝากดูด้วยนะลุง   เห็นรินบอกผมว่ามีแฟนแล้ว ช่วยดูหน่อย ว่าไอ้นั่นมันดีกับลูกสาวผมหรือไม่ หรือแค่หลอกไปวัน ๆ ถ้าใครเข้ามาแล้วคิดจะหลอกลาวลูกสาวผม ลุงช่วยบอกผมเลย ผมจะเอาให้มันหาชิ้นส่วนร่างกายไม่เจอเลยละ....."
"โอ้ย....พ่อ...อะไรจะขนาดนั้น...." ครูนรินธร แว๊ดเสียง ขึ้นบ้าง
"ไม่รู้ละ  อย่าลืมข้อตกลงเราก็แล้วกัน....." ท่านนายพลตัดบท "ฝากดู ๆ ด้วยนะลุง.....ไปพวกเรา..."
ท่านนายพลกล่าวพลางหันไปทางทหารคนสนิท ทุกคนชิดเท้าตรง
"หวัดดีคะพ่อ.ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.."  ครูนรินธร ยกมือไหว้ผู้ให้กำเนิด
"อืมมมมมม....."ท่านนายพลพยักหน้า  "ยังไงพ่อก็อยากให้หนู ไปอยู่บ้านกันพ่อนะลูก...."  เป็นประโยคส่งท้ายของท่านนายพล บิดาของครูนรินทร
..........................................................
รถยนต์ทั้งหมดเคลื่อนออกไปจนหมด ลุงบุญแสดงอาการโล่งอกออกมาทันที
ขณะที่ครูนรินธร มองตามด้วยสายตาเหม่อลอย
"ดูอาการเหมือครูจะเซ็ง ๆ นะครับ แทนที่จะดีใจ..พ่ออุสาห์มาเยี่ยม..." ลุงบุญกล่าวขึ้นทำลายความเงียบ
"ก็ไม่มีอะไรนี่นา....ลุง..." ครูนรินธรกล่าว
"ไม่ยักกะรู้ว่าครูเป็นลูกสาวนายพล....."
"ฮึ..... ก็แค่ลูกเมียน้อย......" ครูนรินธรกล่าว
"โอ้ย.....เมียน้อยเมียหลวง...ก็ลูกเหมือนกันนั่นละครู.....จะไปคิดมากทำไม่....."
"ฮึ.......ก็ลุงไม่เคยรู้เรื่องของริน ก็พูดได้สิ....."   ครูสาวสะบัดหน้า เดินไปที่ห้องเรียน เพื่อปล่อยให้เด็ก ๆ ที่มาเรียนพิเศษ กลับบ้าน
......................................................
"ลุงดื่มเหล้า หรือเบียร์ค่ะ  ......." ครูนรินธร เดินมาหาลุงบุญที่ปัดกวาดใบไม้อยู่หลังบ้าน กล่าวคำถาม
"โอ้ย....ครูครับ...ทั้งเหล้า ทั้งบุหรี่ แม้แต่การพนัน ผมไม่เอาครับ....แฮะ ๆ ...ผมเลิกแล้วครับ...."
"อืมมม....ดีจัง....แต่วันนี้ รินนึกอยากดื่มค่ะ รบกวนลุงไปซื้อเบียร์ให้รินได้ไหมคะ......"
จะดีหรือครับครู........"   ลุงบุญ กล่าว
"พ่อค่ะ......มีตาแก่หน้ามืดคนหนึ่จะข่มขืนริน......."   ครูสาวทำเป็นยกโทรศัพท์ขึ้นพูดโดยไม่กดสายใด ๆ
"ครับ ๆๆๆ ผมจะไปซื้อให้ เอาขวดเขียวเลยนะครับ  ผมเลี้ยงเอง....."   ลุลบุญกล่าว ปนหัวเราะ
"555+ ดีมากลุง   ระวังนะ พ่อรินนะ คุมทหารรถถังเลยนะ....."
"ครับผม...."  ลุงบุญทำท่าตะเบะ แบบทหาร แต่ดูแล้วเป็นอาการล้อเลียนมากกว่า
.................................................
.................................................
"แม่ ก็แค่นักร้องตามร้านอาหาร ......."   ครูนรินธรกล่าว ดวงตาคลอด้วนน้ำใส ๆ เบียร์หมดไปแล้ว 2 ขวด
"ตอนนั้นพ่อเป็นนายร้อย พ่อหลอกแม่ว่ายังโสด.......  แล้ว...รินก็เกิดมา..ฮึ...แม่ตกงานตั้งแต่ท้องรินแล้ว
พ่อไม่เคยมาดูแล.....มีแต่เมียพ่อนั่นละตามมารีวีตลอด......"  ครูนรินธรกล่าว
"แต่ครูก็มีวันนี้แล้วนี่นา ครูผ่านมันมาได้......."
"ค่ะ.....ลุงรู้ไหม วันที่หนูลงทะเบียนรับปริญญา เงินจำนวนนั้น แทนที่แม่จะ เอาไปซื้อยา......."
"ครู........."    เสือร้ายวัย 54 กล่าวเสียงสั่น
"รินถ่ายรูปกับเพื่อน ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าแม่จากรินไปแล้ว......" แล้วน้ำตาที่แทบจะไม่เคยมีใครได้เห็นก็หลั่งออกมา
เสือเฒ่า เงอะ ๆ งะงะ ใจก็อยากเข้าไปปลอบ แต่ไม่กล้า สิ่งที่ทำได้คือเทน้ำเปล่าออกจากแก้วตนเอง เทเบียร์แทน แล้วดื่มทีเดียวหมดแก้ว
"จะให้รินย้ายกลับไปอยู่ด้วย จะดูแลริน จะทำหน้าที่ของพ่อ ....555+ " ครูนรินธรหัวเราะ
"ก็ไม่น่าจะสายไปนะครับครู.....ท่านคงอยากชดเชย "   ลุงบุญกล่าวขึ้นบ้าง
"รินชินที่จะอยู่ด้วยตนเองแล้วค่ะ....." ครูสาวกล่าว พลางยกแก้วดื่มเสียอึกใหญ่  "ช่วยหนูเรื่องหนึ่งนะคะ" ครูสาวกล่าวต่อ เปลี่ยนสรรพนามตนเองเป็นหนู
"เรื่องอะไรครับ"
"หนูบอกพ่อว่า ขออยู่ที่นี่ หนูมีแฟนแล้ว......ดังนั้นถ้าหนูไม่มีแฟนไปให้พ่อดู พ่อจะย้ายหนูกลับบ้าน....."
"อืมมม....ลุงจะช่วยครูได้ไง...งานนี้....."
"จะยากอะไร.......ก็แค่ลุงไปบอกพ่อว่า...ลุงอะ เป็นแฟนหนู....."
"ผมตายแน่ครู......"
"555+   " ครูสาวหัวเราะ   "งั้นช่วยรินคิดสิ จะหาใครมาแสดงเป็นแฟน  แต่แค่แสดงนะคะ...."
ลุงบุญคิด คิด แล้วกล่าว
"ลูกชายผม เป็นวิศวกร เงินเดือนสูง สวัสดิการดี  เป็น บริษัทใหญ่".......
"ใหญ่แค่ไหนคะ..."
"ก็ขนาดเจ้านายมันแอบเอาหนังสติก ไปยิงกิ้งก่าในอุทยานมากินเฉยเลยละ.."
"อืมมมมมมม......" น่าสน
....................................................
ลุงบุญโทรศัพท์หาลูกชาย
"เฮ้ย....พงษ์....พ่อมีเรื่องให้ช่วย..................." แล้วลุงบุญก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลูกชายฟัง
"พ่อ........บอกตรงนะ.....แค่ผมจะเรียกพี่กุ้งว่าแม่  ผมก็ลำบากใจแล้ว อย่าหาเรื่องอีกเลยพ่อ...." ชัยพงษ์กล่าว
ลุงบุญถ่ายรูปครูนรินธร แล้ว ส่ง line ให้ลูกชาย พิมพ์ข้อความกำกับว่าครูนรินธร แล้วก็ กลับมาคุยกับครูสาวต่อ
"ขอโทษจริง ๆ นะครู ลูกชายผมไม่เอาด้วย".....เสือเฒ่ากล่าว แสดงอาการผิดหวัง
"ไม่เป็นไรค่ะ....ลุงบุญ...แค่นี้รินก็ต้องขอบคุณน้ำใจลุงมาก ๆ แล้ว".....ครูนรินธรกล่าว
...................ตืดดดดด................... เสียงมือถือลุงบุญดังขึ้น
"ตกลงพ่อ  อีก 2-3 วันผมลางานไปบ้าน จะได้คุยรายละเอียดกับครูนั่น ว่าต้องทำยังไงบ้าง......."   
"ไอ้เวร......"   ลุงบุญกล่าว  "แต่ก็ขอบใจที่แกอุสาห์จะช่วย"
"โอเคร.....พ่อ..."   ลูกชายลุงบุญกล่าวแล้ววางสาย   ครูนรินธร ยกมือไหว้ขอบคุณลุงบุญ
....................................................
เบียร์ทั้ง 6 ขวดที่ลุงบุญซื้อมาหมดไปแล้วครูสาวถึงกับเดิน เซ เฉลี่ยแล้ว ครูสาว ดื่มไป 4 ขวด ส่วนลุงบุญดื่มไป 2 ขวด ไม่นับว่ามากสำหรับคนเคนดื่มประจำ แต่กับครูสาว และลุงบุญกลับถือว่ามากพอควร ครูสาวเมาจริง ๆ ส่วนลุงบุญอยู่ในระดับมึน ๆ
"กลับบ้านนะครับครู สองทุ่มกว่าแล้ว...." ลุงบุญกล่าว
"อืมมม....นึกว่าลุงจะชวนรินนอนค้างที่นี่เสียอีก..กลัวลูกสาวรู้หรือคะ...ฮึ ๆ ขนาดเมื่อคืนก่อนรินขับรถมาจอดหน้าบ้านยังไม่มีใครสนใจเลย......"  ครูสาวกล่าว หน้าแดง ลุงบุญอึ้ง แล้วกล่าวคำ
"เค้าจะได้ลือทั้งอำเภอนะสิครับ....ผมเป็นห่วงครูนะ....."  ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่เหลือ แต่หลังจากกุ้งกลับมาลุงบุญ แกปล่อยวางแล้ว  ยิ่งเห็นพ่อของครูสาว ที่ห้อมล้อมด้วยทหารเป็น 10  แกย่อมต้องยิ่งปล่อยวาง
"รบกวนลุงไปส่งรินนะคะ ไม่ไหวแล้วค่ะ....." ครูสาวกล่าว  อาการเมาเริ่มทวีความรุณแรงขึ้น
"ครับ ๆ ได้ครับ........"  ลุงบุญกล่าวพลางพยุงแขนไปที่รถ   ลุงบุญทำหน้าที่ขับรถ แก่เริ่มคิด ถ้าแกขับรถไปส่งครูนรินธรในสภาพนี้ อะไรจะเกิดขึ้นในสายตาชาวบ้าน  ดังนั้นแทนที่แกจะขับตรงไปที่บ้านครูสาว แกกลับขับไปที่บ้าน "ยายสอน" ขณะที่ครูนรินธรหลับอยู่ในรถ
"ยาย ๆ นอนยัง......"  ลุงบุญตะโกนเรียก ไม่นาน ยายสอนก็เปิดประตูบ้านออกมา
"อ้าว....บุญคำ....มีอะไร..."   
   ลุงบุญเล่ารายละเอียดให้ยายสอนฟังว่าครูนรินธร คลึ้ม อกคลิ้มใจเลยอยากดื่ม คราวนี้เลยเมา แกเป็นผู้ชาย มันดูไม่ดี เลยว่าจะมาขอร้องให้น้องอีฟไปอยู่ เป็นเพื่อนช่วยดูแลครูนรินธรที่บ้าน ยายสรไม่คิดอะไร ยิ่งสำนึกในบุญคุญที่ครูสาวเคยช่วยดูแลหลานสาวแก
"อีฟ ๆ ....."  ยายสอนเรียกหลานสางซึ่งความจริงน้องอีฟก็มองดูเหตการณ์อยู่ไม่ไกล " ไปอยู่เป็นเพื่อครูหน่อยลูก......"  ยายสอนกล่าว น้องอีฟ
"ค่ะ...ยาย...."   น้องอีฟรับปากด้วยความเต็มใจ