ทำมั้ยพร้อมใจกันทั้งสองคนนะ อิจฉาาาา

ขอบคุณครับ ย้นไปไกล แต่ชัดเจนรวดเร็ว เข้มข้น และสนุกมากครับ

ลุ้นตรงนั้นว่าจะบทจภใฟ้แม่ลงตัวยังไง55

มีสมาชิกมาเพิ่มอีกคนแล้วสิอายุ 16 เอง

สุดยอดกับการเจรจาต่อรอง ทั้งสองเหตุการณ์ ยอด้ยี่ยมมาก

ลุงเฉย จัดอีกสักดอก

สุดยอดไปเลยกับการหักมุมตอนสุดท้าย

อยู่กันมืดๆมาสิบสองตอน ต่อไปจะสว่างขึ้นแล้ว    

Bubyvtffyvy

น้องนุ่นน่าจะมี story ยาวๆไปนะ

เป็นเรื่องที่น่าติดตามเป็นที่สุดครับ

มาทันปัจจุบันละ

ก่อนอื่น ผมต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งนะครับ ตอนที่แล้ว ผมลืมรายละเอียดส่วนหนึ่ง
เลยทำให้หลายคนเข้าใจว่า เด็กของคุณพีระพงษ์ คือน้องแบม
ไม่ไช่นะครับ  เป็นคนละคนกัน
.............ตอนนี้ยาวหน่อยนะครับ  ทั้งเรื่องราว  ทั้งดราม่า ทั้งฉากเสียว ปนกัน .....
ขอบคุณทุกแรงใจเช่นเดิมครับ...........

มุมมืด  ตอนที่ 12
.........วันเวลาผ่าน.....ปัจจุบัน .......   
..........น้องเมย์ วัย 22  ตอนนี้เรียน ปี 4...... เธอเป็นหน้าตาของพ่อแม่ ที่ต้องออกงานในกลุ่มคนระดับไฮโซ เสมอ...
..........น้องรินทร์ วัย 20  ไปเรียนต่อที่ .....ออสเตเรีย ..กลับมาเยี่ยมบ้านปีละ 2 ครั้ง  ทุกครั้งที่มาจะมีหนุ่มฝรั่งติดมาด้วย ..
.........น้องนุ่น วัย 18 ตอนนี้เรียน ม.6  ความรักความฝันของเด็กสาว ที่ต้องการมีโลกหวาน ๆ กับคนรัก เด็กหนุ่ม วัยเดียวกันคือคำตอบของชีวิตเธอ ....เว้นแต่ เมื่อมี ความต้องการทางเพศ...ลุงเฉยยังต้องสนองให้กับนุ่นเช่นเดิม
......... คุณจ๋า  เธอมีความสุขอยู่กับครอบครัว และสามีที่คอยเอาอก เอาใจ   "กฤชพล" รักลูกชายวัย 3 ขวบ และคุณจ๋า มาก............ 
......... น้องแบม ตอนนี้เปิดร้านค้าเล็ก ๆ ในหมู่บ้าน  แบม เลิกอาชีพนักร้องแล้ว....เดือนละครั้งที่ลุงเฉยมาหา...คนในระแวกนั้นต่างรู้แล้วว่า ลุงเฉยคือสามีของแบม
.........  ชายวัย 50  ลุงเฉย...  ตอนนี้มีเมีย 2 คน ...... เมย์ไม่รู้เรื่องราวของแบม  เหมือนกับที่แบมไม่รู้เรื่องราวของเมย์ 
..............................
..............................
1+1เป็น2......1+0เท่ากับ1  .......1+(-1)  เท่ากับ 0.................   นั่นคือกฎที่ถูกต้อง  และนั่นคือเหตผลที่ทำไม่คนรวย ต้องการให้ลูกแต่งงานกับคนรวย  สิ่งที่เขาต้องการคือต้องการให้มาเสริงซึ่งกันและกัน ...  ต้องการให้มันมากขึ้น  ไม่ใช่ให้มันน้อยลง.......
................................
เช้าวันเสาร์.......ที่บ้านคุณพีระพงษ์
"สวัสดีคะ ...คุณพี่.... "  คุณแววรัตน์ กล่าวทักทายแขกที่มาเยือน  ต่างคนต่างทักทายกันด้วยความคุ้นเคย
   คุณหญิงพรพิมน คุณธนา ต่างคุ้นเคยกับคุณพีระพงษ์ และคุณแววรัตน์มานานแล้ว ถึงแม้อาชีพจะต่างกัน เพราะคุณพีระพงษ์ทำธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ ขณะที่คุณธนาทำธุรกิจด้านจิวเวลรี่....  แต่ก็มีความคุ้นเคยกันไม่น้อย  จะว่าไปแล้ว คุณพีระพงษ์ และคุณธนา เป็นญาติห่าง ๆ กัน
   4 คนในวงสนธนา ต่างพูดคุยด้วยความสนิทสนม  ต่างจากอีก 2 คน  ชายหนุ่ม ในสูตรราคาแพงวางหน้าเรียบเฉย  น้องเมย์ทำหน้าบูดบึ้ง
"ไหว้ พี่หมอเค้าสิลูก......."  คุณแววรัตน์กล่าว  น้องเมย์ ยกมือไหว้ แบบเสียมิได้ แล้วหันหน้าออกนอกหน้าต่าง
   ................  กันตวิชญ์.....  นายแพทย์หนุ่ม  อายุ  26 ลูกชายคนโตของ คุณหญิงพรพิมล และคุณธนา  ข้อนี้ น้องเมย์รู้มาก่อนแล้ว  ชายหนุ่มหน้าตาดี มาดสุขุมเรียบร้อย การงานมั่นคง.... แต่เมย์ ไม่ชอบเอาเสียเลย.......
"ป้าก็หวังจะให้ครอบครัวเราเป้นครอบครัวเดียวกัน ก็คงมีหนูเมย์กับตาวิชญ์ นี่ละ เป็นตัวเชื่อม....."   คุณพรพิมน กล่าวด้วยน้ำเสียงอารีย์........  แต่ทุกคนก็ถึงกับหน้าชา......
"ขอบพระคุณค่ะ...คุณป้าที่เมตตา......แต่เออ....หนูมีแฟนแล้วค่ะ....."  น้องเมย์กล่าว น้ำเสียงนอบน้อม
"ว่าแล้วไงครับคุณแม่....ผมว่าแล้ว.... จะมัดมือชกแบบนี้ไม่ได้...เห็นไหม...น้องเค้ามีแฟนแล้ว...."  กันตวิชญ์ กล่าวพลางลุกขึ้น
"นั่งลง นายวิชญ์  ...."  เป็นน้ำเสียงเข้ม ของคุณธนา  นายแพทย์หนุ่มทรุดตัวลงนั่งเช่นเดิม
"อำรึปล่าวลูก..แม่ไม่เคยเห็นเมย์คบใครนี่นา..."  แววรัตน์กล่าว ขณะที่พีระพงษ์นั่งนิ่ง   "ต้องขอโทษคุณพี่มาก ๆ นะคะ...
...................................
ขณะที่ในบ้านใหญ่ ผู้คนต่างพูดคุยกัน  ข้างนอก  คนรับใช้ ค่างรู้ว่าเป็นการมาดูตัว น้องเมย์  และเตรียมจะให้มีการหมั้นหมาย...........  ลุงเฉยขี่มอเตอร์ไซออกจากบ้านไป แกฝากบอก แม่บ้านแค่ว่า ขอลางาน ......
...................................
"เอาละครับ...ผมยอมรับ ว่ามีเพียงแค่เรา ผู้ใหญ่เท่านั้นที่คุยกัน  เด็ก เค้ายังไม่ได้รูจักกันเลย....."  คุณธนากล่าว
"จริงครับ...ความจริง เราควรให้เด็กเขาได้ทำความรู้จักกันบ้าง...แทนที่จะมัดมือชกแบบนี้...."  พีระพงษ์ กล่าวพลางเหลือบตาไปที่คุณแววรัตน์ และคุณหญิงพรพิมน....
"เห็นแก่หน้าพ่อแม่ นะลูก  ยังไงก็คบ ๆ กันไปก่อน   ก็ไม่น่าเสียหาย...."  คุณแววรัตน์ กล่าว
"อืมม....ค่ะ...."  น้องเมย์กล่าว  ยังไงเธอก็ยอมอ่อนลงเพราะเห็นแก่หน้าพ่อแม่
...................................
ที่เรือนรับรอง อาหารมื้อกลางวันผ่านไป  หลังจากนั่งพูดคุย ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ต่างพากันแยกออกไป เพื่อเปิดโอกาสให้หนุ่มสาวได้พูดคุย..... ความจริงทั้งสองเคยพบหน้าตากันมาบ้างแล้ว  เพียงแต่ไม่ได้สนิทคุ้นเคย
"รู้สึกน้องเมย์รักเกียจพี่นะ...."  ชายหนุ่มกล่าวขึ้น
"เปล่าค่ะ...เพียง แต่เมย์  เอ่อ......"  น้องเมย์กล่าว แล้วหยุด เธอไม่สามารถสรรค์สร้างคำกล่าวใดได้ ในตอนนี้
ทั้ง ๆ ที่ใจเธออยากบอกไปตามตรงให้มันจบ ๆ ไปว่า เธอมีผัวแล้ว ผัวเธอชื่อ นายเฉย........
"พี่เข้าใจ.....บอกตามตรงนะ...น้องเมย์ก็ไม่อยู่ในสายตาพี่เช่นกัน.... แต่ทำไงได้ พี่ถูกพ่อแม่บังคับ....เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาหาทางออกช่วยกันดีกว่า......"   น้องเมย์ยิ้ม...เป็นรอยยิ้มครั้งแรกของเธอ  ในวันนี้ หลังจากได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม
"ค่ะพี่.....  เมย์มีแฟนแล้ว......"  น้องเมย์กล่าว
"แฟนหรือผัวคะน้อง....."  เป็นเสียงจากคุณวิชญ์ น้องเมย์ถึงกับหน้าชา ...
"พี่....วิชญ์..ให้เกียรติกันบ้าง.."  น้องเมย์กล่าวกัดฟันแน่น  แบมือสองข้าง
" 555+  "  ชายหนุ่มหัวเราะ......." แทงใจดำละสิ......"   ชายหนุ่มกล่าว....น้องเมย์โกรธจนตัวสั่น
"เอางี้นะน้องเมย์....."  ชายหนุ่มพูดต่อ......" พี่บอกน้องตามตรง...1 พี่ก็มีแฟนแล้ว.....2 พี่ไม่ชอบผู้หญิง...."
ชายหนุ่มกล่าว  คราวนี้น้องเมย์ถึงกับอึ้ง.......
"พี่วิชญ์ หมายความว่า........"   
"ตามนั้น..... เอาละ....คราวนี้...เราจะพูดคุยกันดี ๆ แบบเปิดใจ ได้หรือยัง...ว่าเราจะร่วมมือกันอย่างไร เพื่อให้ผู้ใหญ่สบายใจ  และเราทั้งสองก็สบายใจ......."  ชายหนุ่มกล่าว
   คราวนี้บรรยากาศพูดคุยดีขึ้น  น้องเมย์มองคุณวิชญ์ ด้วยสายตาเป็นมิตร.... มากขึ้น.....
จากสภาพ พูดคุยของหนุ่มสาวตอนี้  ผู้ใหญ่ ทั้งสองฝ่ายสบายใจขึ้นไม่น้อย.....
"สวัสดีคะคุณลุงคุณป้า  "  น้องเมย์ประนมมือไหว้กล่าวลา ผู้ใหญ่ทั้งสองก็ ล่ำลากัน 
"หวัดดีค่ะ....เพื่อนสาว..."  น้องเมย์ กระซิบบอก กันตวิชญ์
"อีดอก...." กันตวิชญ์ กระซิบบอกเช่นกัน
   จากนี้ไป น้องเมย์และกันตวิชญ์ จะทำให้คนทั่วไปเข้าใจว่าทั้งคู่ คบกันเป็นแฟน แต่เรื่องส่วนตัว ทั้งคู่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน
   น้องเมย์พยายามโทรหาลุงเฉย หลังจากทราบว่า ลุงเฉยหายไป โทรติด แต่ไม่รับ  หลังจากนั้นก็โทรไม่ติด...
"แกโทรมาบอกพ่ออยู่ลูก.....ว่าลางารไปธุระอะไรนี่ละ....ทำไมหรือลูก..."  พีระพงษ์ กล่าวกับลูกสาว
"เอ่อ....ไม่มีอะไรค่ะ.....พอดีเมย์ว่าจะให้พาไปธุระ...."  น้องเมย์กลบเกลื่อน
"ไปได้ ก็มาได้ละพี่......"  น้องนุ่นกล่าว ตายังจับอยู่ที่จอมือถือ ดูท่าท่างไม่อาธรร้อนใจ
.......................................
......................................
วันอาทิตย์ 09.00น
"เมย์จะไปบ้านเพื่อนค่ะ......."  น้องเมย์บอกกับคุณแววรัตน์
"แต่เมย์ ขับรถไม่....." 
"เฮ้อ...คุณ  ลูกเค้าโตแล้วนะ...." พีระพงษ์กล่าว
"ระวัง ๆ นะลูก " คุณแววรัตน์กล่าว ม่านตาห่อลงเล็กน้อย แสดงความรู้สึกกังวลบางอย่าง
...................................
App..มือถือ ที่เมย์แอบติดตั้ง ที่โทรศัพท์ของตน และจับคู่กับมือถือของลุงเฉย ทำงาน มันเป็น app ติดตามกรณีโทรศัพท์หาย  ตอนนี้เมย์ กำลังใช้มันติดตามลุงเฉย.....
   เธอเป็นห่วง เธอแคร์ และเธอกำลังติดตามชายคนที่เธอรัก.... สายวันนั้น จึงมี มินิคูเป้คันหนึ่ง วิ่งเงอะๆ งะๆ อยู่บนท้องถนน มุ่งสู่ชานเมือง
....../ ถ้าเจอหน้าจะกัดจมูกให้ขาดเลย...ตานี่... ก็แค่เขามาขอ เราไม่ได้รับปากสักหน่อย....../ />มินิคูเป้ วิ่งเข้าหมู่บ้านจัดสรรราคาถูก  .......  มันแจ้งที่ตั้งได้ในภาพราวมเท่านั้น  มันไม่ละเอียดถึงขนาดบอกได้ว่าเป็นบ้านหลังใหน......
   ....../"เฮอ.....อยู่นี่เอง  พ่อคุณ....".../ หลังจากวนตามซอยอยู่ 2-3 รอบ  สายตาน้องเมย์ก็สะดุดกับมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง จอดอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง  เป็นบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ดัดแปรงเป็นร้านค้า ข้างหน้าที่ตู้เติมเงิน มีเครื่องซักผ้าแบบหยอดเหรียญ....มีหญิงสาวหน้าตาดี วัย ประมาณ 24 ....น้องเมย์สูดลมหายใจแล้วก้าวลงจากรถ...
"พี่คะ  รู้จักผู้ชายคนนี้ไหมคะ........"  น้องเมย์กล่าวกับหญิงสาว พลางยื่นมือถือ ที่มีภาพลุงเฉยให้ดู
"คุณเป็นใครคะ....."  หญิงสาวกล่าวถาม
"หนูชื่อเมย์ค่ะ  เป็นนายจ้างของผู้ชายคนนี้...." น้องเมย์กล่าว น้ำเสียง และคำพูด ออกแนวข่มคู่สนทนาเล็กน้อย
"นายจ้าง ถึงกับมาตามลูกจ้าง....." หญิงสาวกล่าว ประกายตา ของหญิงสาวทั้งสองมองทะลุเข้าไปในม่านตาของกัน พยายามอ่านค่าในสายตานั้น......
"ค่ะ.... เขาหายออกมา ไม่ลางาน..."
"สักครู่นะคะ......" หญิงสาวกล่าว แล้วเดินหายไปที่ส่วนหลังของบ้าน  ไม่นาน
"คุณเมย์....มาได้ไงครับ....แบมนี่คุณเมย์ นายจ้างพี่เอง  "  ลุงเฉยทัก พลางแนะนำ ด้วยสีหน้า งง ๆ ว่าเมย์มาได้ไง
น้องแบม  เชื้อเชิญให้คนทั้งสอง ไปนั่งคุยกันที่ส่วนหลังของบ้าน 
"โทรหาก็ไม่รับ เมย์ก็เลยเป็นห่วง เลยออกมาตาม เมย์แค่อยากบอกว่า ที่เขามาสู่ขอ เมย์ไม่ได้รับปากเลย  ... ไม่เป็นไรค่ะ... เมย์จะกลับแล้ว  เมย์รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร........"  น้องเมย์กล่าวพลางขยับลุก ....
"คุณเมย์  ไม่ตองไปใหน.....พี่จะไปเอง..."  เสียงน้องแบมแทรกเข้ามา...  "แบมเข้าใจแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่พรโกหกแบมมาตลอด........" 
"แบม   ......  " ลุงเฉยคว้าที่ข้อมือของหญิงสาว  ขณะที่น้องเมย์เดินสวน ลุงเฉยคว้าที่ข้อมือน้องเมย์อีกคน 
" ปล่อย....."  สองสาว กล่าวคำ สะบัดมือ ในเวลาเกือบจะพร้อมกับ
"พังก่อนครับ   ทั้งสองคน...." ลุงเฉยกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"เราไม่มีอะไรจะพูดคุยอีกแล้ว...." น้องแบมสะบัดเสียง
"โชคดีค่ะ.... " น้องเมย์กล่าว  ขยับเดิน
"เงียบ....!!!!    พัง...!!   นั่งลงทั้งสองคน......"  ลุงเฉยตะคอกเสียง แววตาก้าวร้าว  คราวนี้ ลุงเฉยเปลี่ยนเป็นคนละคน   "นั่งลง....!!!..." ลุงเฉยชี้มือไปที่เก้าอี้  สองสาวตัวสั่น......  ต่างก็รู้  ถึงสุงเฉยจะสุภาพ  แต่เมื่อแกโมโห  แกจะร้ายนัก... และตอนนี้สองสาวรับรู้แล้วว่าลุงเฉยกำลังโมโห........ สองสาวทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้.....
"พังนะ.......แบม....เมย์......"  น้ำเสียงลุงเฉยกลับเป็นนุ่มนวลอีกครั้ง
"แบบ  พี่ไม่ได้หลอกลวงแบม  พี่บอกตามตรง คุณเมย์มาก่อน  และพี่ก็รักเมย์มาก ....... เมย์  ลุงรักเมย์มาก ลุงเคยฝันที่เราจะได้อยู่เป็นคู่ผัวเมีย......"    ลุงเฉยเว้นระยะ   สองสาวเงียบ......" ลุงรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้  ดังนั้นแบมก็เลยเข้ามา  ในชีวิตลุง..........  แบม พี่บอกตามตรง พี่ยอมรับ แรกสุด พี่ต้องการ แค่ให้แบม ทดแทนคุณเมย์เท่านั้น  แต่ตอนนี้ไม่ใช่  ตอนนี้พี่รักแบมมาก รักมาก...พอ ๆ กับที่พี่รักคุณเมย์........"  ลุงเฉยกล่าว แล้วเงียบ ทุกคนเงียบ
..........................
"ลือกใครสักคน......."  น้องแบมกล่าว พร้อมกับลุกเดินไปที่หน้าร้าน  กลับป้ายจากคำว่าเปิด เป็นคำว่าปิด
"ค่ะ.....ตามนั้น... เป็นโอกาสของลุงแล้วที่จะเลือกใครสักคน......."
"ก่อนที่จะไม่เหลือใครสักคน..............."
.........................
"เมย์.......แบม....มอมที่มือพี่ทั้งสองข้างนี่......." ลุงเฉยกล่าว พลางชูมือสองข้าง....." ถ้าวันหนึ่งมีใครมาบอกพี่ว่า ให้เลือกมือข้างหนึ่ง และตัดมืออีกข้างหนึ่งทิ้ง....คิดว่าพี่จะทำได้หรือไม่........"  ลุงเฉยเว้นระยะ......" แบมกับเมย์ก็เหมือนมือพี่ทั้งสองข้าง เป็นไปไม่ได้หรอก ที่พี่จะตัดใครได้........"  ลุงเฉยกล่าว สองสาวมองหน้ากัน ไม่พูดจา
................
"พี่จะยอมรับการตัดสินใจ ของเมย์ และแบม คุยกันเองเถอะ  พี่จะยอมรับการตัดสินใจ......ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ถึงแม้พี่จะเสียคนที่พี่รักทั้งสองคน ถ้ามันเป็นการตัดสินใจของเมย์กับแบม   พี่ก็จะยอมเสียใจ..... "   ลุงเฉยกล่าวพร้อมกับแยกเดินออกไปที่ถนนหน้าบ้าน.......สองสาวมองหน้ากัน  สายตา ไม่มีวี่แววของความเป็นมิตร
   ลุงเฉยจุดบุหรี่สูบ  อัดควันเข้าปอด  ความจริงแกไม่ค่อยสูบ  แต่คราวนี้แกแอบหยิบบุหรี่ที่แบมเอามาขายมาสูบ..... ชายวัย 50 เม้มริมฝีปาก
............./ เข้าใจบ้างไหม
ฉันมีสิทธิ์จะรักไม่ผิดใช่ไหม
เธอก็น่าจะรู้มันเจ็บเพียงใด
เหมือนโดนกรีดหัวใจถ้าเธอแย่งไปครอง.........../ />   เสียงเพลงแว่วมาจากบ้านที่อยู่ถัดไป........."แมร่ง....เอย...!!  เปิดเพลงอะไรของมันวะ......."  ลุงเฉยสถบ
..............................
..............................
"เชิญค่ะ......."  เสียงจากน้องเมย์ดังมาจากในตัวบ้าน  ลุงเฉยทิ้งก้นบุหรี  แล้วเดินเข้าไป  สองสาว เมย์ และแบม ยืนหันหน้ามาทางลุงเฉย......สายตาของสองสาวจ้องมอง แล้วเดินมาหาลุงเฉย
.........มือน้องแบมถือมีดปลายเหลม.........มือน้องเมย์ถือมีดบังตอ...............ลุงเฉยชงัก  ....นี่ถ้าเป็นผู้ชาย รับรองโดนหน้าแข้งแกสวนก่อนแน่นอน.....แต่นี่เป็นน้องแบม กับน้องเมย์  ...  ชายวัย 50 หน้าเข้ม รูปร่างสันทัด.....ขยับเท้า...
...เตรียม...วิ่ง.....
"จะเที่ยงแล้ว.....ทานข้าวก่อนนะคะ....."  น้องแบมกล่าว 
"เมย์จะหั่นผัก........"  น้องเมย์กล่าว
"แบมจะหั่นเนื้อ...เออ...เบียร์อยู่ในตู้เย็นค่ะ....เปิดกินได้เลย...."  น้องแบมกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ห้ามเกิน 2 ขวดนะคะ....."  เป็นเสียงจากน้องเมย์  ลุงเฉยถึงกับสยอง   .......  แกไม่ได้สยองเพราะกลัวสองสาวอีกแล้ว  ตอนนี้แกสบายใจแล้วที่ สองสาวตกลงกันได.......ที่แกสยอง คือรสชาติของอาหารที่กำลังจะมาถึงอีกไม่นาน............... ฝีมือปรุงอาหารของแบมก็ยังพอทนกินได้  ส่วนเมย์ ลุงเฉยเคยกินมาแล้ว มันต้องใช้ความอดทนในการกินแบบสุด ๆ
..................................
อาหารมื้อกลางวัน ผ่านไป.....เป็นการละลายพฤติกรรมให้เมย์กับแบบได้ทำความรู้จักกัน   จากนี้ไป สองสาวจะมีสามีคนเดียวกัน
"ฝากดูแลให้ดีนะเมย์   อย่าให้ใครแทรกเข้ามาอีก......" น้องแบมกล่าว..." ถ้ามีบอกพีเลย พีจะจัดการเอง...."
"เมย์ คงไม่รอให้ถึงมือพี่แบมแน่นอน...เมจะเชือดตานี่เอง...."  น้องเมย์กล่าวยิ้ม ๆ
"ว่าไป  บอก ไว้ก่อนเลยนะ....พี่ขึ้หึง....."  ลุงเฉยกล่าวขึ้นบ้าง
"ลองดูสิใครจะแน่กว่าใคร....."  แบมกล่าวลุกขึ้นยืน
"ลองไหมละ  "  ลุงเฉยกล่าวขึ้นบ้าง หันหน้าประจันกับน้องแบม....................
น้องเมย์เดินไปปิดประตูหน้าบ้าน  ..... ภาพตอนนี้ ลุงเฉยกำลังยืนกอดจูบกับแบม  โดยมีน้องเมย์ นั่งคุกเข่า โจมดีด้านล่าง  ........ท่อนควยลุงเฉยโดนน้องเมย์กลืนกินจนแทบหมดลำ.......
สามคน ผัวเมีย เข้าไปในห้องนอนด้วยความทุลักทุเล.....เสื้อผ้ากระจายตามพื้น.....ร่างหยาบหนาของลุงเฉย นอนหงายที่เตียง  น้องเมย์ชิงความได้เปรียบ ยึดครางท่อนควยลุงเฉย  น้องแบมหันไปโจมตีด้านบน..... หญิงสาวป้อนนมเข้าปากลุงเฉย......ขณะที่น้องเมย์ค่อย ๆขยอกหีกลืนกินท่อนควยเข้าไป.........มือขวาลุงเฉยผสานกับมือซ้ายน้องเมย์  ขณะมือซ้ายกอดที่เอวน้องแบม  ปากดูดนม
   เสียงครางของสองสาวผนานกัน......../   วิ้งงงง......../ จากมือถือของน้องเมย์.......  สองสาวมองหน้ากัน....น้องแบมขยับเดินไปหยิบมือถือนั้น  ลุงเฉยฉวย โอกาส  พลิกตัวขึ้นอยู่ข้างบน 
"อะ.....อืมมมมม......ผัวข๋า......."  น้องเมย์คราง เสียงหวาน ขณะที่น้องแบมหันหน้าจอมือถือให้ น้องเมย์ดู   
.../ ... แม่.../ เป็นชื่อ ที่แสดงขึ้นมาที่หน้าจอมือถือของน้องเมย์  เมย์ หยิบมือถือนั้นมา แล้วกดรับสาย 
....."ค่ะแม่........" ......
....."อยู่บ้านเพื่อน.....ทำรายงาน....."....
....." โอย...เพื่อนผู้หญิง......"  น้องแบม คุยโทรศัพท์กับแม่ ขณะที่ท่อนควยลุงเฉย เสียบแทง เต็มรูหี... หญิงสาว แอนหีสายรับท่อนควย
......"ชื่อแบม  ค่ะ แม่....เพื่อนชื่อแบม...."  น้องเมย์กล่าว พลางยื่นมือถือให้แบม  ....
......" สวัสดีค่ะคุณแม่....หนูแบมค่ะ....."  น้องแบมเนียน....
...... อ้อ...ทำรายงานค่ะ..... บ่าย ๆ ก็น่าจะเสร็จทั้งหมด...."   น้องแบมกล่าวบอกความหมายบางอย่าง  แต่ บนเตียง ลุงเฉยกับเมย์ไม่สนใจอะไร ทั้งคู่กำลังกอดรัดพันตูกัน
..................
".....อะ....อีมมม..... พี่รักเมย์......."   
"...เสียวเหลือเกิน....อูยยยย...ผัวขา......"
"....ผัว....อูยยยก็เสียว........"   
"...อูยยยยย.....พี่เฉย....."  น้องเมย์กอดรัดร่างลุงเฉย......ขณะที่แบมแทรกตัวเข้ามา   ป้อนนมเข้าปากลุงเฉย
"อืมมมมมมม....ดีจัง......"   ขณะที่ควยกระเด้าเข้าหีน้องเมย์   ปากลุงเฉยก็ดูดนมให้แบม....สลับกับการไปจูบปากกับเมย์......
"........อา.....ลุงเฉยยยย....อูยยยยยย  ผัวขา...เมย์....รัก....อะอืมมมมมมมม........"  น้องเมย์ บิดเกร็ง  ลุงเฉยปล่อยให้ท่อนควยแช่ในรูหีน้องเมครู่หนึ่ง แล้วขยับตัวเข้าหนน้องแบม.....เสือเฒ่าแทรกใบหน้าลงที่ง่ามขาของน้องแบม 
ปากลิ้น และเนินหีที่คุ้นเคยกัน ทักทายกัน
......." อูยยยยย.....พี่เฉย...ไม่ต้องดูด....อืมมมมม....เอาควย....อูยยยแบมจะเอาควย......"  แบมครวญครางบอกความต้องการ
........" ได้.....เมียจ๋า......"  ลุงเฉยพึมพำ
.......คร่อมทับร่างน้องแบม  ขยับท่อนควยให้ตรง  แล้วเสียบแทง น้องแบมแอ่นหีรับ
"อา......อูยยยยย...ผัวขา......"
"หีแน่นเหลือเกิน แบม....."  ลุงเฉยกล่าว  เอียงตัวดูดนมซ้ายขวา  น้องเมย์ต้องการมีส่วนร่วม ความงุ่นง่าน น้องเมย์ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ  น้องเมย์ประกบปาก จูบ แลกลิ้นกับน้องแบม......บัดนี้ สองสาวรวมใจเป็นหนึ่งเสียแล้ว...
มือข้างหนึ่งลุงเฉยกอดน้องแบม มืออีกข้างกอดน้องเมย์....ท่อนควยกระเด้าเข้าออกถี่ยิบ....
"อะ......อูยยยยย.....แรงอีกค่ะ....พี่พร.....อูยยยยย....แบม......"
"แบม.....อูยยยย.....เมย์....ผัว......อูยยยยยย......"  ลุงเฉยครางพร้อมฉีดน้ำควยเข้าหีน้องแบม พร้อม ๆ กับกับแบมที่หลั่งน้ำราดรด ท่อนควยของลุงเฉย...........
   สามร่าง ผัวเมีย ประครองกอด...นอนหอบหายใจ .....ด้วยความเหนื่อย
"รอบนี้ พี่แบมได้กินน้ำควย.....รอบต่อไปขอเมย์นะคะ......."  เมย์กล่าว
"ได้ค่ะ...น้องสาว....."  น้องแบมกล่าว พลางหอมแก้มน้องเมย์........  / />....................................
.....................................
16.00 น  ลุงเฉย ตัดสินใจ จอดมอเตอร์ไซ ที่บ้านน้องแบม แกไม่ปล่อยให้เมย์ขับรถกลับเองด้วยความเป็นห่วง
"วันเสาร์หน้าพบกันนะคะ...."  น้องเมย์กล่าว
"จ้า...น้องสาว...." แบมกล่าวพลางหอมแก้มน้องเมย์...........น้องแบมกลับป้ายหน้าร้าน จากปิด เป็นเปิด ... ขณะที่ลุงเฉยขับรถพาน้องเมย์ห่างออกไป....
...............................
...............................
มันเป็นความผิดพลาดร้ายแรงที่ลุงเฉยขับรถพาเมย์กลับจนถึงบ้าน แทนที่แกจะจอดที่ปากซอยแล้วเดินเข้าไป
"ไปไงมาไงกัน........"  คุณแววรัตน์กล่าว ขณะที่น้องเมย์ก้าวลงจากรถ  ความจริงคุณแววรออยู่นานแล้ว สังหรณ์ บางอย่าง ทำให้คุณแววรู้สึกไม่ค่อยดี......
"อ้อ.....เอ่อ....พอดีเจอลุงเฉย..ที่ปากวอยค่ะ...เลยให้แกช่วยขับ....."  น้องเมย์กล่าว แต่หลบตา  คุณแววมองที่ลุงเฉยที่ยืนอยู่อย่างนอบน้อม.....
"อืมมมม....."  คุณแววรัตน์พึมพำ แน่นอน เธอไม่เชื่อ........
..................................
   ที่ห้องรับแขก คุณแววกับน้องเมย์นั่งคุยกัน
"ตอนนี้มีแค่หนูกับแม่....เอาละบอกแม่มาตามตรง...เมย์ไปใหนมา...."
"บ้านเพื่อนค่ะ...."  น้องเมย์กล่าวอ้อมแอ้ม
"เมื่อวาน นายเฉยหายไป  หนูร้อนรนเหลือเกิน  แล้ววันนี้หนูออกจากบ้านแต่เช้า แล้วกลับมาพร้อมหันกับนายเฉย... เมย์  แม่สังเกตหนูมานานแล้วนะ  ระหว่างหนูกับนายเฉยนั่น..."
คุณแววกล่าว พยายามปรับระดับเสียงให้ปกติที่สุด
"หนูรักลุงเฉยคะแม่......" คราวนี้น้องเมย์ตัดสินใจพูดความจริง
"หา........  โอ้ย...ตายแล้ว....นายเฉยมันเกิดก่อนพ่อหนูอีกนะลูก....." 
"หนูไม่แคร์....." น้องเมย์กล่าว
"มีอะไรกันหรือยัง......"  คุณแววถาม พยายามสะกดอารมณ์สุด ๆ
"ค่ะ...... มีแล้ว......"  น้องเมย์ตอบ  คราวนี้คุณแววรัตน์ สุดกลั้น หน้าแดงปากสั่น ด้วยความโมโหสุดขีด
"นังเมย์......." แววรัตน์ ขยับตัวเงื้อมือสุดแขน หมายตบที่ใบหน้าของลูกสาว
"เอาสิคะแม่.....ตบหนูเลย....."  น้องเมย์กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ แทนที่จะหลบ น้องเมย์กลังยื่นหน้าให้ตบคุณแววชักมือกลับ
"ไอ้เฉย...ไอ้เลว....."  คุณแววรัตน์พึมพำ......"มันเกิดขึ้นนานหรือยัง......."
"มันไม่ใช่ความผิดของลุงเฉยค่ะ......เป็นความผิดของหนูเอง...ที่เข้าหาลุงเฉย....."
"มันล่อลวงลูกละสิ......แม่จะเอาเรื่องมัน......"  คุณแววรัตน์กล่าว
"ฟังก่อนค่ะแม่..........."  น้องเมย์กล่าว เว้นระยะ...."หนูก็เป็นคน ๆ หนึ่งนะคะ มีอารมณ์ มีความรู้สึก มีความต้องการ วันหนึ่ง หนูมีอารมณ์ ต้องการ หนูเลยไปหาลุงเฉยที่ห้อง ให้แกช่วยปลดปล่อย......มันไม่ใช่ความผิดของลุงเฉยหรอกแม่......." น้องเมย์โกหก เพื่อปกป้องลุงเฉย
"แม่เข้าใจ...  แต่ก็ควรจะรู้สึกหักห้ามใจ ไม่ใช่ไปหาคนชั้นต่ำแบบนั้น....."  คุณแววรัตน์กล่าว น้องเมย์หยิบมือถือ  แล้วกดเข้าไปที่คลังรูภาพ  กดพาสเวิทเข้าหองลับ แล้วยื่นมือถือนั้นให้คุณแววรัตน์ดู
"แม่ดูนี่...... เจอจัง ๆ แบบนี้หนูก็ ต้องมีอารมณ์บ้างสิคะ  แล้วที่แม่ พูด ๆ แม่คิดถึงตัวเองหรือยัง....."
   คราวนี้คุณแววรัตน์ถึงกับหน้าชา   มันเป้นภาพการสมสู่ระหว่าเธอกับตาคำ คนสวนวัย 65........
"เมย์........."  คุณแววรัตน์พึมพำ  คราวนี้ฝ่ายคุณแม่อาย แทบจะแทรกแผ่นดินหนี
"ไม่เป็นไรค่ะแม่..... หนูรู้ แม่ก้มีความต้องการแปรก ๆ แม้กระทั่งกิจกรรมแลกผัวแลกเมียของพ่อกับแม่ที่บ้านสวนนะ อย่าคิดว่าหนูไม่รู้นะคะ  หนูรู้ เพียงแต่ไม่พูดเท่านั้น...."  น้องเมย์กล่าว คราวนี้เธอเป็นต่อแล้ว
"ลบภาพนั่นเถอะ...แม่ขอร้อง...." คุณแววกล่าว
"แม่ค่ะ...เรื่องระหว่าหนูกับลุงเฉย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหนู...หนูขอร้อง เมื่อเรียนจบ หนูต้องการอยู่กินกับลุงเฉย  แม่ต้องช่วยหนูนะคะ....." 
"เป็นไปไม่ได้....."
"ถ้าภาพชุดนี้หลุด ออกภายนอก........" น้องเมย์กล่าว  "อย่าคิดว่าหนูไม่กล้านะคะ ถ้าแม่ขัดใจหนู....."  น้องเมย์กล่าว ความรัก ความหลง ทำให้เธอไม่เกรงกลัว
"ตามใจพี่เมย์เถอะแม่..."...เป็นเสียงของน้องนุ่นแทรกเข้ามา...".
"นุ่น......"  คุณแววรัตน์กล่าว   " นี่แปลว่าหนูรู้เรื่องของพี่เมย์..."
"รู้หมดละแม่.....ทั้งเรื่อง พ่อมีเมียเก็บ เป็นนักศึกษา ปี 3 ทั้งเรื่องพี่เมย์กับลุงเฉย กระทั่งเรื่องแม่กับตาคำ....  "
   น้องนุ่นกล่าวเรื่องราวของคนอื่นแต่ไม่กล่าวเรื่องราวของตน
"เรื่องนี้ พ่อเขาคงไม่ยอม......"
   จะยากอะไร ก็ให้พี่เมย์แต่งกับพี่ ....วิชญ์   ออกเรือนหอให้สักหลัง  แล้วให้ลุงเฉยตามไปอยู่รับใช้ แค่นี้ ลุงเฉยกับพี่เมย์ก็ ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
"บ้าสิ....มีรึตา....วิชญ์ จะยอม...."  คุณแววรัตน์กล่าว
"พี....วิชญ์  เค้าเป็นเกย์ค่ะแม่.....เราตกลงกันแล้วว่าจะเป็นแฟนกันแค่ในนามเท่านั้น......"  น้องเมย์กล่าว
"จะ บ้าตาย.....คุณแววรัตน์พึมพำ....ทำอะไรก็อย่าประเจิดประเจ้อ แล้วกัน......"  คุณแววกล่าว เอนหลังลงที่โซฟา  หลับตานิ่ง   น้องเมย์ยิ้มแก้มปริ  ท่านี้แปรว่าแม่ไม่ขัดใจเธอแล้ว.........
"แม่ ๆ  ....... "  น้องนุ่น สะกิดที่แขนคุณแววรัตน์
"หือ....ว่าไง....."
"ว่าแต่...ตำนั่น เป็นไงแม่.... ดูแล้ว  มันแค่หลอด ยาดมเท่านั้น...555+  "  น้องนุ่งกล่าว
"นั่งนี่..... แม่ก็แค่เปลี่ยน บรรยากาศเท่านั้นเอง......" ....
"หรา......แล้ว...แล้วตอนนี้แอบเอากับบ่อยไหมแม่....."  น้องนุ่นซักต่อ
"ไม่แล้ว......เอาไม่ได้แล้ว  มันหมดสภาพ เป็นมาเขือเผาแล้ว......"  คุณแววกล่าวเซ็ง ๆ 
"อืมมมม.เสียใจด้วยนะคะ...++555++..."
"นังเด็กนี่........" คุณแววรัตน์กล่าวเซ็ง ๆ    "ว่าแต่นุ่นเถอะ.....ตั้งใจเรียนนะลูก....."  คุณแววรัตน์ยังคิดว่าน้องนุ่นยังเป็นเด็กเรียนใสซื่อเหมือนเดิม......
"ค่ะ......คุณแม่....."  น้องนุ่นกล่าว พลางยักคิ้วให้พี่สาว
..........................................
ลุงเฉยรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้คุณแววรัตน์รู้เรื่องของตน...แต่ก็วางหน้าเฉย....
..........................................
ในงานเปิดตัวอัญมณีชุดใหม่ของคุณ คุณหญิงพรพิมน และคุณธนา คนระดับไฮโชเท่านั้นที่ได้เป็นแขกรับเชิญ
ภายในงาน เปิดตัว ที่จัดเป็นงานการกุศล  เก็บค่ะบัตรเข้าร่วมงานเป็นหมื่น เต่เหล่าคุณหญิงคุณนายทั้งหลายก็ยอมจ่าย เพราะรายได้ทั้งหมด คุณหญิงพรพิมน คุณธนา จะมอบให้การกุศลทั้งหมดโดยไม่หักค่าใช้จ่าย
การนำเสนอ อัญมณี ...สลับการเดินแบบ ของเหล่าลูก ๆ คุณหญิงคุณนาย  มันเป็นการเอาลูก ๆ ของตน  ประชันกันเสียมากกว่า...... 
....................นางสาวเพียงพ้า......เสียงปรบมือเกรียวกราว.....เมื่อพิธีกรประกาศชื่อ นามสกุล  หญิงสาวในชุดผ้าไหม สีฟ้า งามสง่า  ....คุณเพียงฟ้า  ชื่อเล่น น้องเพียว... อายุ 16 ปี  เป้นลูกสาวคนเล็กของคุณหญิงพรพิมน และคุณธนา...... แน่นอนเครื่อง ประดับบนตัวเธอจึงงามสุด ๆ   .........




"โห....สวยที่สุดเลยคนนี้  นี่ขนาดอายุ แค่ 16......"  หลายคนซุบซิบกัน  แม้กระทั่ง ลุงเฉยที่ยืนมองที่ประตูทางเข้า ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม  ประกายตาลุงเฉย ออกอาการวูบหนึ่งแล้วจางลง.....
พลัน เสียงปรบมือ ก็ดังขึ้นกว่าเดิม เมือหญิงสาวอีกคนเดินออกมา........  หญิงสาวในชุดราตรีสีขาวบริสุดทธิ์  ประกายเพชร์ บนตัวเธอเล่นกับแสงไฟ ส่องประกายวูบวาบ  .......นางสาวเมธาวี.....ชื่อเล่น น้องเมย์  อายุ 22 ปี   ลูกสาวคุณ  แววรัตน์ และคุณพีระพงษ์   เสียงปรบมือเกรียวกราว 



"สวยกว่า  คนเมื่อกี้อีก...." หญิงร่างอ้วนคนหนึ่ง กระซิบกับสามี....." 
"เก่งมากครับ...สวยที่สุด...."    ชายหนุ่ม วัยประมาณ 25 ถึงกับเดินไปที่หน้าเวที  พร้อมยื่นมือ น้องเมย์ ยื่นมือให้สัมผัสตามมรรยาท
"ใครครับคุณป้า....."  ชายหนุ่มเดินมาถามคุณหญิงพรพิมน
"เป็นลูกสาวคุณแววรัตน์ และเป็นคู่หมั้นตา วิชญ์ ลูกชายป้าเอง...."  คุณหญิงพรพิมน กล่าว
"555+  หมดสิทธิ์....."  ชายหนุ่มหัวเราะแล้วเดินกลับที่นั่งของตน คุณหญิงพรพิมน มองตามเด็กหนุ่มด้วยความเอ็นดู  เป็นลูกชายของนองสาวเธอเอง
.....................................
.....................................
งานเลี้ยงย่อมมีการเลิกรา  ขณะที่ผู้คนทยอยกลับ คุณหญิงพรพิมน และคุณธนา คุณแววรัตน์ และคุณพีระพงษ์ พร้อมด้วยเพื่อน ๆ อีกหลายคนมีโปรแกรมไปฉลองกับต่อ 
"ให้พี่วิชญ์ไปส่งนะลูก....."
"ไม่เป็นไรค่ะ  หนูกลับกับลุงเฉยก็ได้...." น้องเมย์ปฏิเสธ
.....................................
.....................................
ส่วนที่ซ่อนอยู่ ถ้าไม่ต้องการเสียเวลา แสดงความคิดเห็นเพื่อเข้าไปอ่าน  ท่านสามารถย้อนไปอ่านได้ในตอนที่ 1 ฉากเปิดเรื่องครับ
.....................................เป็นอันว่า เรื่องราว 12 ปี ที่ย้อนไปในอดีต บัดนี้ มาถึงปัจจุบันโดยสมบูรณ์ เรียบร้อยแล้วครับ.....
.....................................

แล้วคุณแม่จะใด้กิ้นอาหารป่ารสจัดเหมือนลูกๆหรือปาวนา

เป็นเรื่องจิงตบกันตาย555+
ลุงนี้คนมีบุญ