บ่วงเสน่หา 78 (ดินแดนอสูร3)

ท่ามกลางซากปลักหักพังที่แทบไม่เหลือสภาพว่าเคยเป็นห้องหรูงดงามห้องหนึ่งของเรือนไทยบ้านเสี่ยอ่ำพ่อไอ้พลผู้ล่วงลับ ร่างสูงโย่งร่างหนึ่งค่อยๆตะเกียดตะกายออกมาจากซากตู้ เดชะบุญตู้หลังใหญ่ได้โอบอุ้มชีวิตมันไว้ ไม่ยังงั้นคงจะถูกซากไม้ทับตายไปแล้ว มันทั้งงุนงงและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น บรรดาพี่ๆน้องๆเหล่าหื่นบ้านนาไปไหนกันหมด มันจำได้ว่ามันถุกแม่ต่ายคุณแม่สุดสวยและเหล่าสาวๆให้มุดไปอยู่ในตู้พร้อมด้วยถุงธูปเทียนอีกถุงใหญ่ พร้อมถูกพ่อของมันกำชับหนักหนาว่าถ้าเกิดปัญหาหนักหนาให้จุดธูป ไอ้โชคแม้จะไม่เต็มเต็งแต่ไม่ได้โง่เง้าเพียงแต่มันโตแต่ตัว สมองและความคิดบางทีก็รู้แบบผู้ใหญ่บางทีก็รู้แบบเด็กๆ ไม่ได้ปัญญาอ่อน แต่มันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรืองราวหนักหนาที่พ่อมันสั่งไว้คือแบบไหน เพราะในชีวิตมันทุกเรื่องราวเป็นเรื่องสนุกสนานไปเสียหมด
        การปรากฏตัวของนังโหงพรายอย่างกระทันหันทำเอาเกมส์กามที่กำลังถึงพริกถึงขิงต้องหยุดลง "เกิดอะไรขึ้นนังโหงพราย " ชบายันกายขาวผ่องลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าอย่างแปลกใจ เพราะสภาพร่องแร่งของลูกน้องมือขวา ไอ้ยักษ์คงรู้งานหลบฉากออกมาสมทบอุไรเมียสาวที่ต้องหยุดกิจกามไปด้วยเพื่อรอรับคำสั่ง ไอ้ยักษ์คงร้อนๆหนาวๆไม่ค่อยถูกจริตกับนังโหงพรายมือขวาของแม่นายชบานัก ด้วยมันเป็นคนกลัวผียิ่งกว่าใดๆ "ปู่เจ้าสมิงพรายนาย ปู่เจ้าสมิงพราย กลับมาอีกแล้ว " คำว่าปู่เจ้าสมิงพรายเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางศรีษะของแต่ละคน "เป็นไปได้ยังไง เราส่งวิญญาณปู่เจ้าไปแล้วนี่ หรือนังตะเคียนเฒ่ามันหลุดออกมาได้ " ชบามืนงงสงสัยอย่างยิ่ง ไอ้ยักษ์คง อุไรและเหล่าลูกน้องที่อยู่อีกห้องพอได้ยินชื่อปู่เจ้าสมิงพรายวิญญาณก็แทบโปยบินออกจากร่าง นังโหงพรายถูกชบาให้ออกลาดตะเวนไปทั่วป่าชับบอนเพื่อดูแลความปลอดภัยของหมู่บ้าน และคอยสอดส่องความเป็นอยู่ของลูกบ้านไปด้วย จู่ๆมันก็ถูกจู่โจมจากอาคมที่ทรงพลานุภาพกว่า มันจำได้ด้วยญาณขั้นต่ำว่านั่นคือ วิญญาณของปู่เจ้าสมิงพรายที่ถูกครอบงำเจ้าเหล่าอสูร ความคิดที่จะคิดสู้แทบจะไม่มี มันอาศัยความรวดเร็วหอบเอาซากวิญญาณกลับมาแทบจะไม่ทัน "อุไรช่วยมันหน่อย " ชบาหันมาทางห้องเล็กติดๆกันเพราะรู้ว่าชบาอยู่ห้องนั้น พร้อมหยิบแท่งปลัดขิกจี้ไปที่นังโหงพราย นังโหงพรายกลายสภาพเป็นกลุ่มควันลอยพุ่งไปยังเสือสาวอุไรทันที กลุ่มควันค่อยๆแทรกซึมปกคลุมร่างเสือสาวอุไรอย่างรวดเร็ว ชบาพยักหน้าไปยังไอ้ยักษ์คงผู้เป็นสามีลูกน้องและสมุนอีก 2 คน ไม่ต้องสั่งการอะไรให้มากความสามชายก็รุกเร้าร่างขาวอวบที่ถูกสิงสู่โดยวิญญานโหงพรายทันที ทุกร่องรูทุกซอกอวบถูกสามชายโลมเล้าสอดเสียบอย่างเร้าร้อนรุนแรงเสียงสนั่นเรือน นังโหงพรายในร่างอวบอัดนั้นร่ำร้องครวญคลางอย่างถึงใจ วิญญาณของมันกำลังถูกรักษาโดยกามคุณเพิ่มพลังจากเหล่าชายๆและผัวสุดที่รักของเสือสาวอุไร
     ภายในโถงถ้ำของเขาลูกหนึ่งใจกลางป่าชับบอนที่มีโถงถ้ำธรรมชาติน้อยใหญ่กว่าร้อยแห่ง ร่างสองหญิงหนึ่งชายกำลังนั่งหอบหายใจด้วยต่างคนต่างลากสังขารซึ่งกันและกันหนีตายอย่างทุลักทุเล มาได้ "ขอบใจอาจารย์มากถ้ามาช้ากว่านี้ฉันสองคนแย่แน่ " สาวต่ายขอบคุณจากใจ "นั้นซิ เราสองคนแทบเอาชีวิตไม่รอด " สาวพิมนึกเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสดๆร้อนๆแล้วขนลุกขนชัน กับพวกต้นไม้พิสดารเหล่านั้นแม้มันจะทำให้พวกเธอเสียวสุขขนาดไหน แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความอ่อนล้าโรยแรงตามสังขารของมนุษย์ จนจวนเจียนจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ "แล้วอาจารย์มาช่วยพวกเราได้ยังไง ทำไม่รู้ว่าพวกเราเกิดเรื่อง " "ข้าก็ไม่รู้อะไรมากเท่าไหร่ คืนวานข้าฝึกถอดวิญญาณตามตำราที่เจอในโพรงตะเคียนพันปี จู่ๆก็ไปเจอกับกลุ่มวิญญาณดวงจิตแรงกล้าเข้า ดีที่ข้ายังฝึกไม่ถึงขั้นพวกมันจึงไม่สนใจข้าคงนึกว่าเป็นพวกวิญญาณเร่ร่อนสัมภเวสี ทั่วไป ข้าเลยแอบตามพวกมันมาเรื่อยว่าพวกมันจะทำอะไรกัน พวกเอ็งรู้มั้ยว่าวิญณาณที่ข้าเจอเป็นใคร " "วิญณาณใครอาจารย์" สองสาวถามแทบจะพร้อมกัน " ปู่เจ้าสมิงพราย " "หา!!!เป็นไปได้ยังไง ชบากับลุงอ้นส่งวิญญาณแถมยังขังวิญณาณชั่วช้าพวกนั้นไว้ใต้ตะเคียนพันปีไปแล้วนี้ " "นั้นนะซิ ข้าก็ยังงงๆอยู่ หรืออาคมของแม่ชบาจะผิดพลาดอะไรสักอย่าง เออ ? แล้วพวกเอ็งมาอยู่ชับบอนได้ยังไงกัน " สองสาวจึงเล่าเหตุการณ์หลังจากออกจากป่าชับบอนก็ต้องเจอกับพวกอสูรจนสูญเสียเสี่ยอ่ำ เสี่ยพงษ์และไอ้กาบศิษย์ก้นกุฎิของอาจารย์มั่นเอง "โถ..ไอ้กาบเอยไม่นึกว่าเองจะมาตายแบบนี้ " เฒ่ามั่นน้ำตาคลอด้วยไอ้กาบไอ้จวนเป็นทั้งลูกน้องลูกศิษย์ แม้แต่เพื่อนในยามยาก ถึงพวกมันจะไม่ค่อยเอาไหนแต่เรื่องจงรักภักดี ความซื่อสัตย์ที่มีต่อเฒ่ามั่นชาตินี้คงจะหาคนที่สองไม่ได้อีกแล้ว "ฉันว่าพวกอสูรที่ถล่มเรากับปู่เจ้าสมิงพรายต้องเกี่ยวข้องกันแน่ ๆ ตอนมาถึงที่นี้ฉันไม่นึกเลยว่าพวกเราอยู่ในป่าชับบอน " "อาจารย์ !! แย่แล้วพวกเราลืมกลอยใจกับป้าศรีและไอ้โชคเสียสนิท " "ตอนนึคงแล้วแต่ดวงใครดวงมัน แล้วล่ะว่ะ จะออกไปจากถ้ำนี้ข้ายังไม่มั่นใจเลย ข้าใช้คาถาบังตาปิดปากถ้ำไม่ให้พวกมันหาเจอแต่น่าจะไม่นานเท่าไหร่ ตอนนี้ออกไปก็เท่าไปหาที่ตายอย่าว่าแต่จะไปช่วยใครได้เลย " สองสาวได้ยินจากปากเฒ่ามั่นก็แทบเข่าทรุด โดยนิสัยของเฒ่ามั่นที่ดุดันและอวดเก่งไม่ยอมแพ้ใครถึงกับออกปากพูดแบบนี้ เรื่องราวคงไม่ได้ง่ายดายนัก "พวกเอ็งหาที่หลับนอน อาบน้ำก่อนเถอะมีบ่อน้ำซึมอยู่ด้านในพอจะใช้อาบกินได้ ข้าจะไปหาอะไรให้พวกเราทานกันตายไปก่อน " เฒ่ามั่นมองร่างสองสาวที่ตอนนี้แม้จะมอมแมมไปด้วยฝุ่นผงและคราบน้ำรักของเหล่าต้นไม้พิสดาร แต่ด้วยความสดสวย อวบอิ่มที่เต็มไปด้วยแรงเสน่ห์ร้อนแรงของสองสาวก็ทำเอาเฒ่ามั่นใจเต้นไม่เป็นส่ำ
        ขณะเดียวกันคุณนายสุก็ชักชวนไอ้จวนไอ้มีและเฒ่าแม้นคนสนิทก็มายืนอยู่หน้ากระท่อมใจกลางป่าช้าใหญ่ คุณนายสุครางแคลงความฝันกึ่งหลับกึ่งตื่นของเธออย่างยิ่งจึงอดรนทนไม่ได้ต้องเรียก 3 ลูกน้องมาด้วย กระท่อมนี้เป็นกระท่อมของเฒ่าโยกับไอ้จ้อยหลานชายคืนที่วางแผนขโมยตะปูตอกโลง จนแผนแทบแตกต้องอาศัยเรือนร่างของเธอกับหลานสะไภ้กลอยใจเพื่อแก้สถานการณ์ คิดถึงความเสียวคืนนั้นก็ใจหายไม่นึกว่าจะเป็นฉนวนเหตุให้เฒ่าโยกับหลานชายต้องมาตายอย่างอเนจอนาถ "เรามาหาอะไรครับ" เฒ่าแม้นคนรถและมือขวาของคุณนายสุถามขึ้นพร้อมเปิดประตูกระท่อมออก ประตูไม่ได้ใส่กุญแจทั้งนอกใน "ไม่รู้เหมือนกัน เราเข้าไปดูก่อน " คุณนายสุก้าวนำหน้าตรงดิ่งไปกลางกระท่อมหันซ้ายขวาสอดส่องสายตาไปมา สถาพกระท่อมตอนนี้แทบจะเรียกว่าร้างก็ไม่ผิดนักเหมือนไม่มีคนอาศัยอยู่เป็นปีๆ ในฝันผีเฒ่าโยชี้มือไปข้างฝามีหีบไม้เก่าๆมอๆขนาดย่อมที่ถูกตั้งชิดหัวนอน คุณนายสุตรงดิ่งไปที่เป้าหมายทันที "ไม่นึกว่าจะเจอจริงๆ " คุณนายสุดีใจสั่งให้ได้จวนไอ้มียกหีบออกมาดู หีบใบขนาดย่อมถูกคูรนายสาวและสามสมุนรื้อค้นเอาของกระจุกระจิกออกมาเรียงบนพื้น มีทั้งของมีค่า เงินทอง จนไปถึงกระดาษเก่าเหลืองมอๆ ทรัพย์สินที่แพงที่สุดน่าจะเป็นพระเครื่องอยู่สองสามองค์ แต่เป็นรุ่นที่เซี่ยนไม่เล่นกัน และเงินอีกไม่กี่ร้อย "นายหญิงไม่เห็นมีอะไรเลย พระนี่ก็น่าไม่กี่ตังก์ ทองก็น่าจะตีโป่งราคาจริงๆก็ไม่กี่บาท " ไอ้มีสั่นหัว "ที่มีค่าก็น่าจะไอ้นี่บ้องกัญชาอย่างดีพร้อมเนื้อห่อใหญ่ ว่ะเนื้อดีกลิ่นแตะจมูกซะด้วย ฮาๆๆๆ " ไอ้จวนหัวเราะชอบใจด้วยเจอของดีเข้าไป "ข้าว่าไอ้นี่ว่ะบิลเงินสดห้าหมื่นบาทค่าซ่อมบ้าน แต่มีแต่บิลนาตังก์ไม่รู้ไปไหน ฮาๆๆๆ " เฒ่าแม้นชูใบบิลให้ไอ้จวนไอ้มีดู คุณนายสุหยิบใบบิลมาดูมันเนใบบิลเงินสดธรรมดาๆใบหนึ่งแต่ทำเอาคุณนายสุคิ้วขมวนเข้าหากันได้ บิลสั่งจ่าย โดยร้านนำชัยการก่อสร้าง อีกหนึ่งร้านคู่แข่งกับร้านก่อสร้างของตนกับสามี ในบิลระบุว่าจ้างซ่อมแชมบ้านด้วยจำนวนเงินห้าหมื่นบาท ร้านใหญ่ประจำอำเภออย่างร้านนำชัยมีช่างและลูกน้องฝีมือดีๆมากมาย ทำไมถึงต้องจ้างเฒ่าโยซ่อมแซมบ้าน "ลุงแม้นคุณนำชัยนี่ชอบสะสมของเก่าหรือป่าว ? " "ครับ เขาก๊วนเดียวกับนายใหญ่(เฒ่าอ่ำพ่อไอ้พล) แต่น่าจะบ้ากว่านายใหญ่ครับเพราะแก่สะสมแม้กระทั้งซากเรือ ซากบ้านโบราณ นายใหญ่ไม่ค่อยชอบหน้าแก่เท่าไหร่เพราะเห็นนายใหญ่บอกเสี่ยนำชัย คบพวกแอบตัดเศียรพระ ขโมยขุดเจดีย์ อะไรนี่แหละครับนายใหญ่ไม่ชอบ " คุณนายสุพยักหน้ายิ้มมุมปาก "ฉันพอจะรู้แล้วละว่า โลงศพของจริงที่หายไปอยู่ที่ไหน "
     เฒ่าอ้น เฒ่าคำ ไอ้ชัย ไอ้พล หลังหาทำเลที่พักได้ก็ล้อมวงก่อกองไฟทานข้าวเท่าที่พกติดตัวมาได้ มีกบป่าและหน่อไม้ต้มที่เฒ่าคำหามาได้เพิ่มรสชาติอาหารมื้อเร่งด่วน "คืนนี้นอนระวังกันหน่อยนะ คืนเดือนดับแบบนี้มันเฮี้ยนเอาเรื่อง " เฒ่าอ้นเตือนขึ้น "งั้นข้าขอนอนด้านในสุดนาโว๊ย " เฒ่าคำผู้กลัวเมียกลัวผีเป็นที่สุดออกตัวแต่แรก เฒ่าอ้นส่ายหัว "แก่จนจะเป็นผีอยู่แล้วนะมึงยังเสือกจะกลัวห่าอะไรอีก " "แม่งกูยังเย็ดนังพิมไม่ถึงหมื่นครั้งเลย ตายตอนนี้เสียดายแย่ " "ฮาๆๆๆผมว่าลุงไม่ตายเพราะผีหรอกจะตายคาอกพี่พิมซะมากกว่า " "ว่าแต่กู มึงก็ล่อนังต่ายวันละสี่ห้ารอบเหมือนกันละว่ะ เอิ๊กๆๆ" "ไม่รู้พวกบรรดาเมียๆพวกเราจะเป็นยังไงบ้าง " "ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันจะทำอะไรมันคงทำไปตั้งแต่คืนก่อนแล้วมันคงไม่หาเรื่องยุ่งยาก ยอมเสียพลังอาคมมากมายย้ายห้องไปทั้งห้องหรอกว่ะ " เฒ่าอ้นตบบ่าปลอบใจไอ้พลเบา ๆ ค่ำคืนในป่าอาถรรพ์ในคืนเดือนดับ ความเงียบวังเวงไร้แม้แต่เสียงนกกาจิ้งหรีดเรไร สี่ชายหื่นบ้านนานอนข้างกองไฟกองใหญ่เพื่อรับไออุ่นขับไล่ความหนาวเหน็บยะเยือกเย็น จู่ๆกองไฟที่ลุกโชนก็ดับมอดลงทันทีทันใดเหมือนมีใครเอาน้ำมาราดรด สี่สหายที่ยังไม่หลับสนิทต่างขยับวงถอยเข้าไปด้านในซึ่งเป็นพนังหินขนาดใหญ่ "เหี้ยแล้วไงลุง เอาไงดี "ไอ้ชัยเสียงสั่นสะกิดสีข้างเฒ่าอ้น "ใจเย็นโว๊ย ไม่รู้พวกมันจะมาไม้ไหน " เฒ่าอ้นมองไปรอบๆป่าก็แทบลมจับ ในเงามืดมีแสงสีแดงยิบๆของสัตว์ชนิดไหนไม่แน่ใจด้วยความมืดรอบด้าน แต่กะจำนวนแสงนัยน์ตานั้นคาดว่าไม่ต่ำกว่าร้อย ระยะห่างของสองตาห่างกันไม่ต่ำกว่าฟุตแสดงว่าแค่หัวของพวกมันคงโตเท่าโอ่งย่อมๆ ความสูงของมันราวๆสองเมตรจากพื้น เสียงเยียบใบไม้ก๊อบแก๊บๆรอบป่ากระชับเข้ามาเรื่อยๆ "เอาไงดีไอ้อ้น แม่งตัวห่าอะไรว่ะ " เฒ่าคำขาสั่นงันงก จู่ๆสัตว์ร้ายก็หยุดรอก่อนจะถึงกองไฟ มีเพียงตัวเดียวที่เดินฝ่ากองไฟที่ดับมอดเข้ามาได้ "ไม่ฝ่าเขตอาคมข้ามาได้แบบง่ายๆ เลยเหรอว่ะ " เฒ่าอ้นสบถเหงือแตกท่วมตัวทั้ง ๆ ที่อากาศหนาวจับจิต ก่อนที่ร่างสัตว์ปริศนา จะปรากฏสิ่งที่นำร่างนั้นมาก่อนก็คือกลิ่นหอมประหลาดเอียนๆที่ไม่มีใครเคยได้กลิ่นมาก่อน ร่างประหลาดปรากฏให้เหล่าหื่นบ้านนาได้เห็นมันเป็นร่างของหญิงสาวที่ขาวอวบ นมเป็นนม เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก แต่ความอวบใหญ่กว่าผู้หญิงทั่วไปกว่าเท่าตัวด้วยความสูงกว่าสองเมตร โดยเฉพาะเนินสวาทอันอวบอิ่มสองแคมมหึมามีขนอ่อนรำไรนั้นมันน่าจดจ้องและพิสดารอย่างที่สุด ผิดก็แต่ส่วนหัวที่โตเท่าโอ่งขนาดย่อมสองตาโตเท่าไข่ห่าน ผมเผ้าปล่อยยาวปรกบ่า ริมฝีปากหนา มันช่างขัดกับรูปร่างเสียนี้กระไร "ส่างเขียว!! " เฒ่าอ้นปากอ้าตาค้าง เฒ่าอ้นเคยเจอพวกมันเพียงสองครั้งสมัยเป็นโจรออกปล้นกับเสือจัน พวกส่างเขียวพวกนี้มีแต่ตัวเมียเป็นครึ่งสัตว์ครึ่งคนมักมากกามคุณ เสือจันมักจะออกไปเสพสมกับพวกมันตอนกลายร่างเป็นพญาลิงลมอยู่บ่อย ๆ ลูกน้องเสือจันก็ถูกพวกมันเอาตัวไปเป็นผัวอยู่เนืองๆแต่ที่รอดกลับมามีน้อยกว่าน้อย จากปากคำพวกเสือทมี่รอดมาได้บอกพวกส่างเขียวเสพสมกับมันคืนหนึ่งแทบจะไม่ได้พักได้ผ่อน บางคนตายคาเนินสวาท บางคนถูกฉีกร่างขณะกำลังเสพสม แต่ถ้ารอดคืนแรกมาได้ก็จะเป็นโชควาสนาอย่างยิ่งของคุ่เสพสมเพราะน้ำรักของพวกส่างเขียวนับเป็นโอสถทิพย์เชื่อมสมานแผลทั้งนอกในร่างกายได้อย่างยอดเยี่ยม "พวกเอ็งมาทำอะไรที่ป่านี่ " เสี่ยงไพเราะกังวานเสนาะหูออกมาจากปากหนาอวบของนางส่างเขียว มันช่างขัดกับรูปร่างน่าตาอย่างยิ่ง "พวกข้าจะไปชับบอน ข้าเป็นผัวแม่ชบา " เฒ่าอ้นอ้างชื่อชบาเข้าข่ม นังส่างเขียวมองซ้ายขวาเขม็ง "ควยเอ็งถ้าจะใหญ่ยาว นังชบาถึงเอาคนแก่ทำผัว " คำพูดตรงๆของนางส่างเขียว ทำเอาเฒ่าอ้นและเหล่าหื่นบ้านนาหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ "ไอ้นี่ก็แก่ ไอ้นี่ก็ดูผอมๆ " นางสางเขียวมองไปทางเฒ่าคำและไอ้ชัย จากนั้นมาหยุดอยู่ที่ร่างงามของไอ้พลอย่างพอใจ "ข้าขอได้นี่ทำผัวสักคืนนะ มันงามถูกใจข้าอิอิ " นางส่างเขียวขอไอ้พลทำผัวเอาดื้อๆ ทำเอาไอ้พลแทบลมจับ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ไอ้พล งานเข้าแล้วเว้ยยย สู้โว้ยพล อย่าให้เสียชื่อ

คุณนายสุได้ข้อมูลโลงศพของจริงแล้ว ก็คงจะต้องพยายามไปแย่งชิงเอามา ว่าแต่ไอ้พลหำใช้การได้หรือยังนะโดนสางเขียวขอตัวไปนี่.....หึหึ

พลจ๋าช่วยสงเคราะห์นางส่างเขียวซักทีเถอะนะ

เฒ่าอ้นไม่น่าพูดปากพลอยเลยแถมอ้างชบาอีก (อย่างนี้ต้องจัดหนักให้ส่างเขียวให้เป็นส่างซ๊างๆไปเลย)

มีเรื่องแปลก ๆให้พบได้บ่อย ๆ นอกเหนือจากความลับทางธรรมชาติ ขนาดต้นไม่้ที่เป็นเถาวัลย์ยังรู้วิธี เสพกามกับคน เฮ้อ..มันชุลมุนจริง ๆ

น่าสงสารไอ้พลยังไม่หายดี จะโดนสะแล้ว

Surachai Daechawang

ไอ่พลของมันหายดีหรือยังนะ

ไอ้พล จะรอดใหม

สุดยอดจริงๆช่วยกันทำหน้าที่กันตัวเป็นเกรียว สงสารไอ้พลนะ..อิอิ เจอของแท้

ศัตรูที่มาใหม่น่าจะมีฝีมือไม่เบาเลย

จัดสางเขียวให้เสร็จไปอย่าให้เสียชื่อหื่นบ้านนา

พลเอ้ย จะได้ของดีก็คราวนี้ละนำ้รักสมานแผลได้ด้วย อย่าให้เสียชื่อขาหื่นบ้านนา

จะว่าไปแล้วเนี่ยไอ้พลมันหายดีรึยังนะ คงไม่ใช่เสพกามอยู่ดีๆเกิดหักขึ้นมานะ

ไอ้พลโว้ย งานนี้ขึ้นอยู่กับเอ็งแล้วว่าจะกู้สถานะการณ์ได้ไหม สู้เค้าอย่ายอมแพ้ กองเชียร์เยอะ

ข่าว:

บ่วงเสน่หา 78 (ดินแดนอสูร3)

Surachai Daechawang