ช่วงที่ผมขับรถกลับมาตามเส้นทางที่จะไปคอนโดนั้น ผมนั่งขับรถนิ่งเงียบมาตลอด ไม่อยากพูดจากับไอ้คุณเอกมันเลย ด้วยความ
รุ้สึกที่แสนจะอึดอัดและอัปยศอดสู ในเรื่องของยัยบี ผมไม่เต็มใจที่จะถ่ายรุปของเธอไว้เลย ด้วยไม่รุ้จุดประสงค์ของไอ้คุณเอกว่า
มันต้องการเก็บรุปไว้ไปเพื่ออะไร อีกทั้งรู้สึกสงสารยัยบี สาวสวยซื่อใส่ ที่ไม่น่าจะต้องมาพานพบกับไอ้เพื่อนเลวๆของผมคนนี้เลย

อนาคตเธอจะเป็นอย่างไรก็ยากจะเดาได้ถูก แต่ผมมั่นว่าคงไม่ดีแน่ๆ ด้วยรุ้นิสัยของไอ้คุณเอกมันดีว่า มันใช้ผู้หญิงเปลือง ชอบคน
ง่าย และก็หน่ายเร็ว ตั้งแต่ตอนอยู่มอปลายที่ต่างจังหวัดแล้ว มันก็เป็นแบบนี้ เพื่อนนักเรียนหญิงในห้องของผมตั้งหลายคนก็ล้วน
แต่เสร็จไอ้คุณเอก มันไม่ค่อยเลือกมากนักหรอก เรียกได้ว่าขอให้มีหี มันก็เอาหมดจะสวยหรือไม่สวยมันไม่เคยเลือก ใครดวงชะตา
หีขาดมาเจอมัน มันก็จัดการฟันไม่เลี้ยง

แต่มันก็ใจป้ำเหมือนกันนะครับ เพราะสาวๆช่วงที่มันยังควงยังไม่เบื่อ มันก็ทุ่มให้ไม่อั้นเหมือนกัน ใครอยากได้ไอโฟน ไอแพต มัน
ซื้อให้ทันที แล้วพอเลิกมันก็ไม่เคยทวงของคืน  ผมเหลือบสายตาเงยหน้าไปมองกระจกหลัง เห็นยัยบียังคงนอนตัวอ่อนคอพาด
มาที่หัวไหล่ของไอ้คุณเอก ส่วนตัวมันก็เหมือนจะนอนหลับไปเช่นกัน พอรถลงมาจากทางด่วนที่อนุสาวรีย์ ไอ้คุณเอกก็ดูเหมือนจะ
เพิ่งตื่น มันร้องถามผมว่าถึงไหนแล้ว

"อนุสาวรีย์..." ผมตอบมันสั้นๆห้วนๆ จนมันขมวดคิ้วมองสบสายตากันผ่านกระจกมองหลังด้วยความแปลกใจว่าทำไมผมถึงพูดกับ
มันด้วยน้ำเสียงเช่นนี้

"มึงไม่พอใจอะไรวะไอ้ชัย.." มันถามยิ้มๆ

"ทำไมคุณเอกต้องทำกับยัยบีมันขนาดนี้ครับ.." ผมนึกในใจว่า ถามมาก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้พูดในสิ่งที่อึดอัดอยู่ในอก

"วางยา..ถ่ายรูป..งั้นรึ.." ไอ้คุณเอกมันย้อนถามกลับมาด้วยโทนเสียงที่สูงกว่าปรกติ

"ใช่ครับ...ทำไมต้องทำกับยัยบีมันขนาดนี้ ปรกติคนอื่นๆผมไม่เห็นคุณเอกต้องทำขนาดนี้เลย"

ผมโพล่งถามออกไปจะได้หายข้องใจเสียที ไอ้คุณเอกมันได้ยินผมถาม แทนที่มันจะรีบตอบ มันกลับหัวเราะลั่นรถ แล้วชะโงกหน้ามากระซิบใส่หูผมเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน

"มึงดูยัยบีมันสิวะ..มึงว่ามันสวยมั๊ย..ใช่มันทั้งสวยทั้งซิง ทั้งเด่นในมหาลัย..มึงนึกว่าจะมีกูคนเดียวหรอที่จ้องจะฟันมัน มีคนมาจีบมันหลายสิบคนและหลายคนก็ไม่ต่างไปจากกูทั้งหน้าตาฐานะ..มึงมองว่ายัยบีมันใสซื่อ เรียบร้อยสินะ..แต่มึงรู้ป่ะว่าชุดที่มันใส่อยู่นั่นน่ะ
มันอ้อนให้กูซื้อให้ ราคาของชุดนั้นน่ะเท่ากับค่าหน่วยกิตของกูกับมึงรวมกันเรียนได้จนจบ." ไอ้คุณเอกมันร่ายยาวยืดสั่งสอนผม

"มันนึกว่ากูไก่อ่อน กูลงทุนไปแล้วถ้าไม่ได้ฟันมันตอนนี้ มันจะได้เอาชุดที่กูซื้อใส่ไปเที่ยวกับคนอื่นสิวะ..ฮาๆๆๆไอ้เซ่อเอ๊ยยย...มึง
มองโลกสวยเกินไปแล้วเพื่อน..."

ไอ้คุณเอกมันสั่งสอนพร้อมถือโอกาสด่าผมเข้าเต็มๆ แม้ได้ยินเหตุผลที่มันบอก แต่ผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อนัก ดูท่าทางยัยบีไม่น่าจะ
เป็นคนเห็นแก่ได้ เห็นแก่ข้าวของแม้สักนิด

"แล้วทำไมจะต้องให้ผมถ่ายรูปให้...คุณเอกจะเก็บเอาไว้แบล็คเมล์ยัยบีมันหรือ.." ในเมื่อจะเปิดอกคุยกันแล้ว ผมก็เลยถามเรื่องที่
ทำให้ผมอึดอัดใจไปในครั้งนี้เสียเลย

"ห่าเอ๊ย..กูมีเพื่อนเป็นคนหรือควายกันแน่วะ...ขืนกูไม่ทำแบบนี้ ถ้ายัยบีมันย้อนมาเล่นงานแจ้งตำรวจทีหลัง มึงกับกุคงไม่ได้เรียน
กันจบแน่ มีหวังติดคุกทั้งคู่..."

ไอ้คุณเอกมันพูดจบก็เอนหลังพิงพนักทำท่าเหนื่อยเหนื่อยอ่อนใจกับความไร้เดียงสาของผม จนสักพักพอรถแล่นใกล้จะถึงคอนโด
มันก็บอกให้ผมขับรถกลับไปที่คอนโดเลย

"อ้าว..แล้วไม่ส่งยัยบีกลับหอก่อนหรอครับ..." ผมถาม เพราะคิดว่าไอ้คุณเอกจะให้แวะส่งยัยบีกลับหอพักก่อนซึ่งอยุ่หน้ามหาวิทยาลัย

"กลับไปส่งทำห่าอะไร กูยังไม่หายอยากเลย...คืนนี้กะเอามันให้หลงควยกูเลย..ฮาๆๆ...มึงเอาด้วยป่ะ..เห้นมองยัยบีมันจัง..กูว่ามึงคงชอบๆมันอยู่ใช่มั๊ยวะ..."

"ก็ชอบ...ที่ผมเห็นยัยบีมันเป็นเด็กเรียบร้อย แต่ไม่ได้ชอบแบบที่จะทำอะไรกับเค้าแบบคุณเอก..." ผมตอบไอ้คุณเอกไปตามความรู้สึก
มันคงไม่เชื่อแน่ เพราะทันที่ที่ผมพูดจบไอ้คุณเอกมันก็หัวเราะขำๆ

"มึงพูดให้มันฟังง่ายๆหน่อยได้มั๊ยวะ...สรุปเลยเอามั๊ยเอา..." ไอ้คุณเอกย้ำถามมาอีกครั้ง มันคงงงคำพูดของผม

"ไม่...ครับ..."

ผมตอบสั้นๆแล้วทำหน้าที่ของตนเองต่อไปเงียบๆ โดยไม่สนใจเงยหน้าไปมองด้านหลังอีกว่า ไอ้คุณเอกมันจะทำอะไรต่อ จน
เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดหน้าคอนโด จากนั้นก็ช่วยไอ้คุณเอกพยุงร่างอ่อนปวกเปียกของยัยบีเดินเข้าไป กดลิฟท์ไปยังชั้น
ที่ผมกับไอ้คุณเอกพักอยู่ จังหวะช่างดีเหลือเกินที่ระหว่างเดินเข้ามาในคอนโดจนกระทั่งกดเรียกรอลิฟท์นั้น ช่างเงียบสงบ ไม่มี
ใครที่ผมรู้จักผ่านมาเห็นแม้สักคน มีเพียงยามแก่ๆประจำคนโดที่ยืนรักษาการอยู่ด้านหน้าเพียงคนเดียว

"อ้าวเอก..."

จังหวะที่ประตูลิฟท์เปิดออกมา เสียงทักแหลมสูงของผู้หญิงที่อยุ่ในลิฟท์ก็ร้องทักขึ้นมา ชั่วเสี้ยววินาทีนั้นไอ้คุณเอกก็โยนร่างอ่อน
ปวกเปียกของยัยบีมาให้ผมพยุงเพียงคนเดียว
 
"อ่า..เกศ..มาหาเอกหรือเปล่าครับ..."

ไอ้คุณเอกมันร้องทักสาวที่อยู่ในลิฟท์ ด้วยน้ำเสียงเสแสร้งเหมือนดีใจที่เจอเธอ ผมจึงมองเข้าไปในลิฟท์ ก็เห็นพี่เกศสาวเสียง
แหลมหุ่นโคตรเซ็กส์ แม้หน้าตาเธอจะธรรมดาๆ แต่แต่งหน้าแต่งตัวเก่ง พอมองตอนกลางคืน ก็นับว่าสวยเซ็กส์ซี่ได้ในระดับหนึ่ง
พี่เกศนั้นเป็นรุ่นพี่ผมแล้วตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปี4 คณะเดียวกับไอ้คุณเอก เธอเป็นสาวรายล่าสุดถ้าไม่นับยัยบี ที่ไอ้คุณเอกมัน
กำลังคิดชิ่งตีจาก เพียงแต่รายนี้มันทำแบบหักหาญน้ำใจไม่ได้ เพราะพ่อของยัยเกศนักศึกษาปี4คนนี้เป็นนายทหารระดับนาย
พันเอก

"อือ..เกศมาหาเอกน่ะ..ขึ้นไปเคาะห้องเรียกตั้งนาน ไม่เห็นเปิดประตูเลยกะว่าจะกลับพอดีลงมาเจอนี่แหละ..." พี่เกศพูดเสียงเศร้า
ทำหน้าตาให้ดูน่าสงสาร แต่ผมรุ้ว่าไอ้คุณเอกมันคงเอียนเต็มที

"แล้วไม่โทรหาเอกล่ะ.."

"โทรเป็นร้อยครั้งแล้วค่ะ..แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ.."

"จริงดิ...สงสัยแบตคงหมดมั้ง..ป่ะขึ้นไปห้องก่อน.."

ไอ้คุณเอกรีบตัดบทชวนพี่เกศขึ้นไปบนห้อง ผมจึงต้องรับหน้าที่พยุงยัยบีเข้าไปในลิฟท์ด้วยเช่นกัน ในขณะนั้นยัยบีมันซบหน้า
อยู่กับอกของผม ผมยาวๆสีน้ำตาลเข็มปรกหน้าตาจนพี่เกศมองไม่ออกว่าเป็นใคร

"แล้วสาวนั่นใครคะเอก..." พี่เกศคงสงสัยอยากรู้ หรือไม่ก็ระแวงว่าเป็นเด็กใหม่ของไอ้คุณเอก

"ยัยบีน่ะ..แฟนไอ้ชัยมัน..." งานงอกเสียแล้วละครับ ที่ไอ้คุณเอกมันโบ๊ยยัยบีมาให้เป็นแฟนผม

"บีไหนคะ..เกศรุ้จักมั๊ย..." พี่เกศไม่ได้พูดเฉยๆ ยื่นมือมาจับผมยัยบีเสยขึ้นจนเห็นใบหน้าขาวๆสวยๆของเธอเต็มๆตา

"อุ๊ยนี่มันน้องบีดาวคณะปี1นี่คะ...เอก"

"อืมใช่ครับ..แฟนไอ้ชัยมันน่ะ.." ไอ้คุณเอกย้ำอีกครั้งว่าเป็นแฟนของผม

"ต๊ายยยย...เห็นเฉยๆนึกว่าจีบสาวไม่เป็น ชัยนี่ไม่ใช่เล่นเลยนะ จีบดาวมหาลัยติดซะด้วย อิอิอิ...แล้วไปไหนกันมาคะนี่.."

พี่เกศนี่เหมือนผีเจาะปากมาพูดจริง ตั้งแต่เข้ามาในลิฟท์จนลิฟท์เปิดเดินออกมาเพื่อตรงไปยังห้องพัก ก็ถามไม่เลิกพูดไม่เลิก แม้
ผมไม่ได้เป็นแฟนยังรู้สึกรำคาญเลย ไอ้คุณเอกจึงเริ่มเล่าให้ฟังคร่าวๆ พี่เกศก็พยักหน้าทำทีท่าเข้าใจ แต่แววตานั้นยังคงจ้องหน้า
ยัยบีเขม็ง เหมือนมีผีพรายมากระซิบบอกว่าไอ้คุณเอกกำลังเล่นละครตบตาเธอ

จนเข้ามาอยู่ในห้องพัก ผมพายัยบีไปนอนเอนพิงศรีษะกับพนักโซฟาตัวเล็ก ส่วนไอ้คุณเอกกับพี่เกศนั่งคู่กันอยุ่บนโซฟาตัวยาว
ผมเดินกลับเข้าไปในครัวหาผ้าสะอาดสีขาวผืนเล็กๆ ชุบน้ำเย็นในตู้ แล้วมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ยัยบี หันไปมองหน้าไอ้คุณเอกอยาก
รู้ว่ามันจะทำอย่างไรดี

"ห่าชัยเอ๊ย..ยัยบีนอนแบบนี้มันไม่สบายตัวหรอก..มึงพามันไปนอนบนเตียงในห้องมึงสิวะ..พอสร่างเมาค่อยพาไปส่งบ้าน.."

งานงอกอีกครั้ง ผมเลยต้องพยุงร่างอ่อนปวกเปียกของยัยบีพาเดินเข้าห้อง ก่อนจะค่อยวางร่างเธอลงนอนบนเตียงของผม จังหวะที่พยุงแบกมาแล้ววางลงบนเตียงนั้น ชายกระโปรงของยัยบีก็ถลกเลิกขึ้นมาจนถึงหว่างขา มองเห็นหอยอูมๆที่ยังไม่ได้ใส่กางเกงในบานอ้าภายในรูหีแดงช้ำ ร่องรอยเลือดสาวยังเกรอะกรังตรงเส้นหมอยรอบๆปากรูหี

ผมเดินตรงเข้าไปหาตลบกระโปรงชุดละเกือบ5หมื่นของเธอลงมาปิดหอยอวบอูมไว้ แล้วเดินกลับไปนั่งเก้าอี้หน้าเครื่องคอม สมอง
โล่งเปล่า ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น แม้แต่ร่างสาวสวยหุ่นดีของยัยบี ตอนนี้ก็ไม่สามารถปลุกความกำหนัดของผมขึ้นมาได้

ปล. เรื่องนี้เริ่มลงโพสตั้งแต่วันที่2 จนกระทั่งถึงวันนี้4/02/59 ยังรีพายได้ไม่ครบ100 ทั้งๆที่ผมพร้อมจะลงให้อ่านตลอด แต่พวก
คุณไม่ช่วยกันรีพายเอง และผมขอบอกย้ำอีกครั้งนะครับ ถ้าเรื่องตกลงไปจากกระดานหน้าแรกเมื่อไหร่ ผมจะไม่เอาเรื่องมาลง
ให้พวกคุณอ่านอีก จะถือว่าพวกคุณไม่ได้อยากอ่านเรื่องที่ผมเขียนจริงๆจังเท่าใดนัก ทั้งๆที่ผมได้ถามไปก่อนแล้วว่า ผมขอ100รีพาย
มากไปมั๊ย พวกคุณตอบกันเองว่าไม่มากเลย และรีพายตอบมากว่าร้อย ในเวลาสั้นๆเพียงแค่วันสองวัน และผมเชื่อเลยว่า มีหลายคน
ที่ตอบในกระทู้นั้น พอเอาเข้าจริงๆ พวกคุณกลับไม่รีพายตอบในเรื่องที่ผมเขียน ผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมไม่ได้บ้ารีพาย ต้องเท่านั้น
เท่านี้จึงจะพอใจ มีบางคนในเวบนี้ ที่เล่นอยู่ในเวบเดียวกับที่ผมลงเรื่อง จะทราบดีว่า ผมคัดเลือกวีไอพี ให้มีสิทธิ์อ่านงานของผม
เพียงไม่ถึงร้อยคน ไม่ถึง5%ของจำนวนสมาชิกในเวบ และผมก็พอใจกับคนจำนวนเล็กน้อยเท่านี้ เพราะพวกเขาพร้อมจะรีพายตอบ
กลับ ทั้งเสนอแนะ ทั้งติชม ด้วยความจริงใจในทุกกระทู้เสมอมา

ผมจะเขียนข้อความลักษณะนี้เป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าพวกคุณคงจะเข้าใจนะครับ อ้อ..พวกที่รีพายมาบอกให้ผมเห็นใจคนที่ติดตาม
อ่านอะไรแบบนั้นน่ะ พอเถอะครับ ถ้าผมไม่เห็นใจพวกคุณ ผมคงไม่กลับมา และอยากให้พวกคุณที่ผมเชื่อว่ามีมากกว่าร้อย ช่วย
เห็นใจผมบ้าง

เจออีกสาว ชิ่งไม่ออกเลยครับ เสร็จเเน่งานนี้

ขอบคุณครับ

แบบนี้ก้จัดสิครับอ้อยเข้าปากแล้ว

ขอบคุณครับ

สงสัยจะแอบชอบแฟนเพื่อนซะแล้ว ติดตามต่อไป

ชุดอะไรวะ เกือบห้าหมื่น

เหตุการณ์ชักเริ่มเข้าข้างพระเอกของเราแล้ว  จัดไปอย่าให้เสียไอ้ชัย

น่าสงสารบีถ้าเป็นเราจะซ้ำต่อไหมนะ คงไม่รอดแน่ๆ

สงสารบีจังเรื่องนี้​ แต่ชัยดูเป็นคนดีนะ​เอาใจช่วยชัย​ถึงผมจะตามมาอ่านช้าไปหน่อยแต่ขออนุญาติเม้นท์นะครับ

อนาคตน้องบีจะเปนอย่างไร สนุกละ

เอาแล้วๆๆๆ ว่าแต่ไอ้คุณเอกก็แถเก่งใช้ได้เลย

ว่าแต่ช้ย  จะเอายังไง  จะทนไหวหรือเปล่า

ชัยเป็นพระเอกจัง น่าจะเห็นใจบีจริง แต่หระเอกก็มีใจน่ะ น่าจะหาความสุขบ้างนนิ

เหมือนนายผมเลย มีอะไรก็ให้ลูกน้องชน ไอ้เราก็คนเหมือนกัน  พอมีพอกิน แต่ส่วนใหญ่นายส่งให้กินบ้างหลังกินจนเบื่อแล้ว