เสร็จกันเลย มิ้งค์คงติดใจซะแล้ว

เสร้วเลย

มิงค์ติดใจเลยแบบนี้

ยอมให้เมียเล่นกับไฟก็ต้องโดนไฟละนะ

Nice

อยากได้แบบนี้สักคน

น้องมิ้งสุดยอดไปเลย

สงสัยจะเสียเมียแน่ๆ คราวนี้

แบบนี้ติดใจแน่นอนแล้วละ ต้องทำใฟ้หายอยากไปเลย

 

ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาช่วยเหลืออุดหนุนจน หมู่บ้านเริงรมณ์ทะยานขึ้นสู่อันดับ 1 ในหมวดอีบุ๊คทั้งยอดนิยมและขายดี ผมมีความปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมากจึงขอจัดกิจกรรมเพื่อตอบแทนสมนาคุณให้กับทุกท่านเสียหน่อย พร้อมกับ หมู่บ้านเริงรมณ์ ตอนที่ 7 ตอนแรกว่าจะไม่เอามาลง แต่ก็ซักหน่อยละกันนะ ส่วนกิจกรรมฉลอง หมู่บ้านเริงรมณ์ ขึ้นสู่อันดับ 1 อีบุ๊คที่ร้อนแรงแห่งธัญวลัยในช่วงนี้นั้น ผมจัดกิจกรรมให้จุใจถึง 3 กิจกรรม

1.ให้ผู้อ่านที่อุดหนุน หมู่บ้านเริงรมณ์ ช่วยกันรีวิว ถึงเพียง 40 คอมเม้นท์ในลิ้งค์ด้านล่าง ทุกท่านจะได้รับตอนพิเศษเพิ่มทันที 1 ตอน

2.หากยอดขายเกิน 200 เล่ม ทุกท่านจะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มทันที 1 ตอน ใครที่ยังไม่ได้อุดหนุน สามารถกดเข้าไปได้ตามลิ้งค์ด้านล่าง โดยการโหลดแอปพลิเคชั่น ธัญวลัย


3.พิเศษที่สุด! หากกิจกรรมข้อ1และข้อ2 สำเร็จภายในเวลาที่กำหนด ทุกท่านจะได้อ่าน หมู่บ้านเริงรมณ์ ตอนที่ 12 ต่อในเล่มทันที(ไม่ใช่ตอนพิเศษ แต่เป็นเนื้อเรื่องต่อจากตอนที่ 11)

หมายความว่า ถ้าหากสำเร็จทุกกิจกรรม ทุกท่านจะได้อ่าน หมู่บ้านเริงรมณ์ เล่ม 1 ทั้งหมดถึง 14 ตอน ในราคาเพียง 69 บาท คุ้มสุดๆ

หมดเขตร่วมกิจกรรมวันที่ 13 ตุลาคมนี้ เท่านั้น

เป็นอีกครั้งที่ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าไปอุดหนุนกันจนขึ้นอันดับ 1 ของเว็บ แสดงให้เห็นถึงแรงใจสนับสนุนที่ทำให้ผมมีกำลังในการผลิตสิ่งดีๆออกมา

---------------------------------------------------------------------------------------------

ช่วงพิเศษ ตอบคำถามจากนักเขียน

เนื่องจากว่า ผมอยากพูดคุยกับทุกคนครับ แต่ไล่อ้างอิงถึงอาจจะทำให้ตกหล่น หรือนักอ่านอาจจะมองไม่เห็น ดังนั้นขออนุญาติตอบทุกคำถามที่น่าสนใจนะครับ

-.น้องมิงค์ แอบไปเล่นไรกะพี่เชษตอนไหนนนหว่า โดย Orcus

คำตอบอยู่ในรวมเล่มครับผม

-.เข้าไปหาอ่านในเวบไม่ได้ครับ​ หาไม่เจอ​ บอกวิธีด้วย​ เหรียญ​พร้อม โดย บันจิ้ง จั้ม

หมู่บ้านเริงรมณ์ เล่ม 1 อยู่ในหมวดอีบุ๊คครับผม ไม่มั่นใจว่าเหรียญใช้ได้ไหม

-.จักรวาลเดียวกับ แฟนผมฯ ไหมครับ โดย  popo_ending

ใช่ครับผม ทุกเรื่องของผมที่เป็นแนวอิโรติก อยู่จักรวาลเดียวกันครับ

-.คาดว่าน่าจะมีอะไรลับๆ​ ตั้งแต่ตอนที่แล้วที่เด็กในหมู่บ้านบอกว่าพี่คนนี้โป๊และ​ แสดงว่ามีนอกรอบตอนผัวไม่อยู่ โดย game14974

จับจุดเก่งมากครับ และนี่คือ หมู่บ้านเริงรมณ์ 555

-.ขอบคุณครับ มีทิ้งทายว่าเราเคยเล่นกันไป ยังครับ ไปเล่นกันตอนไหนเนี่ย ว่าแต่ไม่ทำเวอร์ชั่นที่มิ้งค์เป็นคนเล่าเรื่องบ้างเหรอครับ โดย bittion

หมู่บ้านเริงรมณ์ เล่ม 1 มีคำตอบอยู่ในนั้นทุกอย่างครับผม รวมถึงฝั่งของมิ้งค์

-------------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่ 7

"อ๊าา อ๊าาา ซี้ดดด อ๊าา"



ภาพในจอกำลังขยับขึ้นลงไปมา เช่นเดียวกับมิ้งค์ ตัวของเธอโยกไปตามแรงดันของพี่เสาร์ตากล้อง มิ้งค์หลับตาครางเสียงดังลั่น มือข้างนึงจิกผ้าปูที่นอนระบายอารมณ์ อีกมือจับผ้าห่มไว้ไม่ให้กระเด้งหลุด หลายจังหวะที่หน้าอกเธอเด้งขึ้นมาราวกับไม่ได้ใส่อะไรไว้ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ ผมเห็นกับตาว่ามิ้งค์ใส่บราก่อนที่จะขึ้นไปนอน ตอนนี้มิ้งค์แสดงได้เหมือนจริงมาก อย่างกับคนที่ถูกเอาจริงๆ ทั้งเสียงร้อง หน้าตา อากัปกิริยา ทั้งที่พี่เสาร์สอดไว้ข้างกางเกงในเท่านั้น?



"อูยยย ซี้ดดด น้องมิ้งค์จ๋าาาา อูยยย" พี่เสาร์ถ่ายไปร้องไป ผมมองจอแล้วจะเวียนหัวเอา

"อ๊าาา อ๊าาา อื้มมม อื๊ออ อื๊อออ" มิ้งค์กัดฟันคราง

"อาทิตย์ น้องต้องภูมิใจนะที่แฟนเราแสดงได้เก่งขนาดนี้ เป็นดาราได้ไม่ยากเลย"



เสียงพี่เชษดังเข้ามาในกล้อง เขายังคงยืนดูการแสดงของมิ้งค์อย่างใกล้ชิด มันเป็นคำชมที่ผมฟังแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงมิ้งค์จะแสดงดีแค่ไหน แต่แสดงบทแบบนี้ คนที่เป็นคู่ชีวิตอย่างผมก็ทำใจลำบาก ผมเดินไปที่ไมค์แล้วกดปุ่มตามที่พี่เชษเคยกด



"เอ่อ..ผมว่าเราน่าจะเทสกันโอเคแล้วนะครับ ให้มิ้งค์พักก่อนได้มั้ย?" 

"มิ้งค์ล่ะว่าไง พี่ว่าตาม" พี่เชษพูด ภาพยังคงโยกไปมาอยู่

"ซี้ดดดด แปปนึง... อ๊าาา พี่อาทิตย์ รอก่อนนะ ซี้ดดด อื้มม อื้มมม ขอมิ้งค์แปปนึง" 

"อูยยย ไม่ถนัดเลยวุ้ย เชษ เอ็งช่วยถือกล้องให้หน่อยดิ" พี่เสาร์ทำเสียงหงุดหงิด

"เออๆ เอามา"



พี่เชษถ่ายจากมุมด้านข้างเตียง มิ้งค์ถูกจับพลิกมาให้นอนตะแคง ผ้าห่มที่ห่ออยู่เกือบหลุดออกมา มิ้งค์รีบดึงเอามาปิดไว้ เป็นอีกครั้งที่ผมเห็นเนินอกขาวใหญ่นวลของมิ้งค์ที่ตะแคงกองรวมกัน แต่ก็มองไม่เห็นขอบบราอยู่ดี มันเลื่อนหายไปไหนกัน จากมุมนี้กล้องโฟกัสแค่เพียงช่วงตัวบน ทำให้ผมมองไม่เห็นพี่เสาร์อยู่ดี ไม่นานตัวของมิ้งค์ก็เริ่มโยกอีกครั้ง คราวนี้แรงขึ้นและต่อเนื่องขึ้น จนเสียงเตียงโยกดังเข้ามาในกล้อง

เอี้ยดด!!เอี้ยดด!!เอี้ยดด!!



"ดีมาก อย่าหลับตานะ ส่งความรู้สึกมาที่กล้อง ออกเสียงพูดด้วยก็ได้"

"โอ๊ยย โอ๊ยย อื้มมม เสียว อ๊าาา อ๊าา พี่อาทิตย์ อื้มมม มิ้งค์เสียว"



เธอมองมาที่กล้องราวกับจ้องผม ดวงตาคู่นั้นสะกดวิญญาณของผมให้อยู่ระหว่างนรกและสวรรค์ มันเจ็บปวดทรมานที่เห็นมิ้งค์เล่นฉากแบบนี้ แต่ของผมมันก็แข็งตัวจนอยากระบาย เพราะเธอเซ็กซี่เกินห้ามใจ พี่เสาร์เอื้อมมือเข้ามาในกล้อง เขาใช้นิ้วชี้และกลางค่อยๆยื่นไปที่ปากของมิ้งค์ ภรรยาสาวแสนของผมก็ตอบรับอย่างดี เธออ้าปากดูดเลียหื่นกระหาย ภาพลักษณ์สาวไฮโซหายไปโดยสิ้นเชิง 

เอี้ยด!!เอี้ยดด!!เอี้ยดด!!



"ซี้ดดด สุดยอดเลยย น้องอนาคตไกลแน่นอนแบบนี้ อูยยย" พี่เสาร์ชมมิ้งค์ไม่หยุด

"เชื่อกูรึยัง ว่าน้องมิ้งค์เด็ดสุดๆ เก่งแบบนี้ผู้ใหญ่เจ้าไหนก็ชอบ"

"บริษัทเรารวยแน่ๆ อูยยย ขอเปลี่ยนท่านิดนึงนะ"



เป้าของผมมันชุ่มไปด้วยน้ำคาวแฉะชื้น ใครมันจะไปทนได้ มิ้งค์จากนอนตะแคงกลับไปนอนหงายอีกครั้ง พี่เสาร์โน้มตัวลงมาทับมิ้งค์ ทั้งสองแลกลิ้นดูดปากกันอีกครั้ง จะผ่านไปกี่รอบผมก็ยังไม่ชินกับการเห็นภรรยาของตนเองเล่นบทรักกับชายอื่น ผมอึดอัดจนจะเป็นลม ทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนขนาดนั้น กล้องโฟกัสไปที่หน้าของทั้งสอง กับเตียงที่โยกแรงอย่างกับแผ่นดินไหว จนเสียงลอดออกมาทางประตู ทั้งเสียงของเตียงและเสียงคน

เอี้ยดดดด!!!เอี้ยดดด!!เอี้ยดดดด!!!!



"อ๊าาาาาา อ๊าาาาา ซี้ดดดด อ๊าาาา อ๊าาา" พอถอนจูบออกมามิ้งค์ก็ร้องดังลั่นห้อง

"อีกนิดนะครับบบบ อีกนิดดดด อูยยยยย ขออีกนิดดดดดด" พี่เสาร์เล่นเหมือนจริงมาก หรือเขากำลังเสร็จจริงๆ

"อ๊าาา พ..พี่ อ๊าาๆๆๆๆๆๆ" 



เสียงกรีดร้องมิ้งค์ดังระรัวอยู่เกือบนาที ก่อนที่พี่เสาร์จะถอนตัวออกไปจากกล้อง เหลือแต่มิ้งค์ที่นอนหอบ ตัวกระตุก หน้าตาเธอดูอิ่มเอมเสียเหลือเกิน ทุกอย่างเงียบลง ไม่มีเสียงพูดของพี่เชษหรือพี่เสาร์ กล้องถูกวางลงกับพื้น ไม่นานประตูที่ล็อคก็เปิดออก ผมวิ่งสวนพี่เชษที่เปิดประตูเข้าไปทันที



ในห้องทั้งมิ้งค์ทั้งพี่เสาร์ต่างตกใจที่ผมวิ่งเข้ามา พี่เสาร์รีบหันหลังทำท่าสวมกางเกงรูดซิบ ส่วนมิ้งค์ก็รีบเอาผ้าห่มคลุมช่วงล่างของตัวเองทันที หน้าของเธอยังแดงกล่ำ หอบหายใจแรงมาก ตาของเธอเบิกโพลงอย่างกับคนเห็นผี



"พ..พี่อาทิตย์ ม..มีอะไรรึเปล่าคะ?" 

"มีอะไรล่ะ พี่เป็นห่วงเราเลยรีบเข้ามาดูไง ไม่เป็นไรใช่มั้ย?" ผมนั่งลงข้างๆแล้วลูบหัว มิ้งค์เหงื่อแตกทั้งตัว เธอคงเหนื่อยน่าดู 

"อ..อ๋อ สบายมาก" มิ้งค์ยิ้มหวาน 

"ว่าแต่เทสหน้ากล้องกันเสร็จรึยังครับ?" ผมหันไปถามพี่เชษกับพี่เสาร์

"ก็...เสร็จแล้วล่ะ แต่วันนี้พี่ว่าง ถ้าน้องมิ้งค์อยากรู้เรื่องการแสดงเพิ่ม เดี๋ยวพี่ติวต่อให้ ไม่นาน แล้วแต่น้องมิ้งค์นะ" พี่เชษพูดพลางมองหน้ามิ้งค์

"มิ้งค์กลับก่อนมั้ยคะ พี่ว่าเราเหนื่อยแล้วนะ" ผมพูดเชิงชี้นำให้แก่ภรรยา

"อ...เอ่อคือ... พี่อาทิตย์รอมิ้งค์แปปนึงได้มั้ย....อีกแปป เดียวนะคะ" 

"อ...อืม" คำตอบของเธอทำให้ใจผมสลาย 

"งั้นเสาร์ เดี๋ยวยกกล้องออกไปแล้วพาอาทิตย์ไปนั่งพักก่อนนะ"



อะไรกัน แปลว่าผมจะไม่ได้เห็นว่ามิ้งค์ทำอะไรอยู่งั้นเหรอ พี่เสาร์ก็ไม่สนใจเก็บกล้องถอดสายแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ส่วนพี่เชษกล้บถอดเสื้อ ถอดกางเกงจนเหลือเพียงกางเกงในตัวน้อย ผมแอบเห็นงูเหลือมตัวใหญ่พอสมควรนอนขดอยู่



"อาทิตย์ ออกไปแล้วช่วยกดล็อคประตูด้วยนะ" พี่เชษหันมาสั่ง พูดตรงๆผมหัวร้อน หน้าของผมบูดบึ้งจนตัวเองก็รู้สึกได้

"พี่อาทิตย์!!" เสียงมิ้งค์ดังมาจากเตียง

"ออกไปแล้วช่วยล็อคประตูด้วยนะคะ ถ้ามีอะไรมิ้งค์จะเรียกพี่ทันที"

"แต่ว่า..."

"มิ้งค์ต้องการสมาธิ เข้าใจกันหน่อยนะคะ" 



ผมควรจะขัดขืนและลากเธอกลับบ้านให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ยังไงผลลัพธ์ก็ไม่ต่าง คือผมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เป็นคนที่เจ็บปวดอยู่คนเดียว ผมเดินออกจากห้องแล้วล็อคกลอนปิดประตู ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือพี่เชษกำลังขึ้นไปบนเตียงพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เช่นเดียวกับมิ้งค์



"เมียของน้องนี่แจ่มจริงๆนะ พี่การันตีเลย" พี่เสาร์ชวนคุย

"งั้นเหรอครับ..." จิตใจของผมบอบช้ำจนพูดไรไม่ออก

"เฮ้ยย อย่าคิดมากไปเลย น้องมิ้งค์เป็นคนหัวไว สอนแปปเดียวก็เสร็จ นั่งรอแปปนึง"



พี่เสาร์ตบไหล่ปลอบใจ ผมอยากจะปัดมือที่มีนิ้วเปียกชุ่มน้ำลายของมิ้งค์มาก แต่ผมจะทำอะไรได้ มันคือความต้องการของพี่มิ้งค์ ผมนั่งลงรออย่างใจจดใจจ่อ หลายนาทีผ่านไปยังไม่มีใครออกจากห้อง แถมห้องที่เงียบสนิทกลับมีเสียงที่ผมไม่อยากฟังดังขึ้นมาอีกครั้ง

เอี้ยด!!เอี้ยดด!!เอี้ยดด!!



"อ๊าาา อ๊าาา พ..พี่เชษ อ๊าาาา อ๊าาา"

"โอ๊ยยย พี่ชอบเอวเราที่สุดเลย กี่ทีก็ไม่เคยเบื่อออ ซี้ดดด น่าจะไปเป็นนักเต้นนะ อูยยย"



ผมยืนเอาหูแนบฟัง สรุปเขาจะไม่สอนการแสดงแบบอื่นกันเลยใช่มั้ย? เสียงในห้องยังดังอย่างต่อเนื่องไม่มีแผ่วลง แถมหนำซ้ำยังจะรุนแรงขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว 

เอี้ยยดๆๆ!!!ปั่กๆๆๆๆ!!!เอี้ยดดๆๆ



"กรี้ดดดด พ..พี่เชษษ อ๊าาา อ๊าาา จ...เจ็บบบ กรี้ดดดด"

"โอ้ยยย แม่จะแทงสวนให้ขึ้นสวรรค์เลยย อ๊าากกกก" 



แล้วห้องก็เงียบไปพร้อมเสียงกรี้ดสุดเสียงของมิ้งค์ ผมนึกว่าจะจบแต่มันยังดังขึ้นมาอีก เสียงเดิมๆ เสียงของเตียง เสียงชองมิ้งค์ มันเหมือนกับนรกที่ไม่มีวันจบวันสิ้น ความโกรธที่พุ่งทะยานอย่างกับความดันในอกเริ่มชินชา มันคงเจ็บจนชิน พี่เสาร์เดินเข้ามาหาผมตรงประตู



"เราลงไปนั่งรอข้างล่างก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่เรียก"

"ม...ไม่เป็นไร" 



ผมพูดเสร็จก็ตัดสินใจเคาะประตูทันที!! เสียงในห้องเงียบลง ผมเคาะอีกชุดพร้อมเรียกมิ้งค์ ยืนรอสักพักประตูก็เปิดแง้มออก เป็นมิ้งค์เอียงตัวจากทางด้านข้างบานประตูในสภาพเหนื่อยหอบหน้าแดง เหงื่อไหลย้อยราวกับไปอบซาวน่ามา กอดหมอนใบโตบังส่วนบนและล่างไว้ ผมเห็นไหล่ที่เปลือยเปล่าแง้มออกมา ไม่รู้ว่าเธอใส่อะไรไว้รึเปล่า 



"ม..มีอะไรรึเปล่าพี่อาทิตย์" มิ้งค์เอามือข้างนึงปาดปอยผมที่ร่วงมาบังหน้า

"พ..พี่นึกว่าเราเสร็จแล้วน่ะ" แต่ละคำที่พูดออกไป มันเจ็บทุกคำ ผมเผผลอไปกลืนกระบองเพชรมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

"ส..เสร็จแล้ว แต่พี่เชษเขาขอต่อนิดหน่อยน่ะ... เดี๋ยวพี่เขาจะไม่มีเวลาสอนอีกเป็นเดือน เพราะต้องไปถ่ายหนัง" 

"งั้นเหรอ..." 

"พี่ขอโทษนะที่รบกวนเวลาเรากับแฟนเรา"



พี่เชษโผล่มาจากข้างบานประตู หัวของพี่เชษแทบแนบกับไหล่มิ้งค์ พอพี่เชษโผล่มา ตัวของมิ้งที่เอียงเริ่มมีอาการเกร็ง ภรรยาผมหลับตาเผยอปากออกมา ราวกับมีอะไรมุดเข้าไปในตัวเธอ หน้าแบบนี้ผมจำได้ดีตอนเวลาผมเอาของผมหรือของปลอมสอดใส่เข้าไป



"พ..พี่เชษ อ..อะ...อื๊อออ" มิ้งค์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ลง...ไป..นั่ง...ข้างล่าง...ก่อน...นะ!" ตัวของมิ้งค์โยกตามคำพูดของพี่เชษ

"น...นะคะ....เดี๋ยวมิ้งค์ ซี้ดดด ตามลงไป" สายตาของเธอหยาดเยิ้มหยดย้อย ราวกับโบยบินอยู่บนสวรรค์

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กลับบ้านก่อนดีกว่า"

"อ..อื้อ ได้ เดี๋ยวมิ้งค์กลับไปทำอาหารให้กินนะ"

"อืม..."



ผมหันหลังเดินลงทันที ประตูห้องปิดลงอีกครั้ง พร้อมกับเสียงครวญครางของมิ้งค์ที่ดังไล่หลังผมมา พี่เสาร์เดินมาส่งผมหน้าบ้าน ก่อนที่แกจะขี่มอเตอร์ไซต์ออกไป บอกว่าจะไปซื้อพวกเกลือแร่มาตุนเอาไว้ สงสัยพี่เชษกับมิ้งค์จะต้องการเยอะ



ผมไม่สนและไม่คิดจะสนสิ่งที่แกพูด ผมเดินเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ผมไม่มีสมาธิจะขึ้นรถ ไม่มีสมาธิจะสนใจใคร แม้แต่ต่ายที่เดินเข้ามาทักทายผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้



"พี่อาทิตย์จะกลับบ้านเหรอคะ?" รอยยิ้มของต่ายยังคงสวยเสมอ

"อืม..." ผมพยายามฝืนยิ้ม

"แล้วมิ้งค์ล่ะ ไปไหนเหรอ?" ต่ายมองซ้ายมองขวา

"อยู่กับพี่เชษ"

"อ...อ๋อ ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะพี่อาทิตย์ สีหน้าดูไม่ดีเลย" ที่ต่ายถามเพราะดูสีหน้าออกหรือรู้เรื่องทั้งหมดแต่แรกก็ไม่รู้

"ไม่เป็นไร พี่ขอกลับบ้านไปพักซักแปปก็พอแล้ว"

"เอ่อ...ให้ต่ายไปส่งมั้ยคะ?"



ต่ายไม่พูดเปล่าใช้มือทั้งสองข้างจับแขนผม ในสายตาเป็นห่วงของเธอมันแฝงด้วยความต้องการบางอย่าง ที่ผมเองก็อยากสนอง ถ้ามิ้งค์ยังเล่นแบบนั้นได้ ทำไมผมจะทำตามไม่ได้ แต่การประชดประชันมันเป็นเรื่องที่ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกัน 



"ไม่เป็นไร พี่สบายมาก" ผมยิ้มแล้วจับมือของต่ายออก

"แต่ว่า.."



ผมไม่ได้ฟังที่เธอพูดต่อ ผมเดินหนีออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ จุดหมายปลายทางของผมมันคือบ้านงั้นเหรอ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียกว่าบ้านอีกได้มั้ย ผมเดินเลยบ้านของตัวเองไปจนถึงท้ายหมู่บ้าน ถึงทะเลสาบ ภาพที่ผมกับมิ้งค์วิ่งออกกำลังกายยังตามมาหลอกหลอน ทุกที่มีแต่มิ้งค์อยู่เต็มไปหมด เธอคือทุกความทรงจำของผม



แต่มีที่นีง ที่ผมกับเธอไม่เคยไปด้วยกัน ผมหันไปมองโครงบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จดีที่อยู่ลึกเข้าไปในดงต้นไม้ ผมเดินแหวกกิ่งไม้เข้าไปอย่างไม่รู้สึกอะไร บางครั้งมันก็บาด บางครั้งมันก็ดีดใส่ ไม่มีอะไรจะเจ็บไปมากกว่าหัวใจผมอีกแล้ว



บ้านหลังนี้เกือบสร้างเสร็จหมดแล้ว มีเพียงชั้นสองที่ยังไม่สมบูรณ์ รวมถึงพวกหน้าต่างกระจกก็ยังไม่ได้เอามาใส่ ข้างในตัวบ้านชั้นหนึ่งไม่มีอะไร มีเพียงลวดลายพ่นสเปย์บนกำแพงเท่านั้น ผมเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ทุกอย่างมันโล่งไปหมด จนกระทั่งผมหันไปเห็นภาพบนกำแพงขนาดใหญ่



มันเป็นรูปจอกน้ำสไตล์ยุโรปขนาดใหญ่สีดำ มีเด็กทารกนั่งร้องไห้กอดจอกน้ำอันนี้เอาไว้ โดยมีดอกกุหลาบสีชมพูสดใสและเถาของมันพันรอบตัวเด็กกับจอกน้ำ ส่วนด้านบนมีหยดน้ำไหลลงมาสีขาวข้น กำลังจะหยดลงมาในแก้ว 



"นี่มันบ้าอะไรเนี่ย"



ผมนับถือใจคนทำที่ลงทุนขนาดนี้ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันแปลกมากกว่าที่จะสวว ผมถอนหายใจก่อนจะเดินไปที่สุดขอบระเบียงชั้นสอง



"ถ้าโดดลงไปจะตายมั้ยนะ?"



ผมมองลงไปที่พื้นด้วยจิตใจที่มืดหม่น ในตอนนั้นเองผมก็กลับคิดถึงพ่อและแม่ และมิ้งค์ ยังไงผมก็ยังรักเธอ ถึงแม้ผมจะตายไป ผมก็คงรักเธออยู่ดี การที่ผมจากไปคงยิ่งทำให้ทุกคนเสียใจทรมาน โดยเฉพาะพ่อแม่ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ผมจะไม่ยอมให้เรื่องส่วนตัวระหว่างผมกับมิ้งค์ลามไปถึงพ่อกับแม่ไม่ได้ ผมจะต้องแก้ไขปัญหาไม่ใช่หนีมัน



พอคิดได้ผมก็หันกลับมา แต่แล้วผมกลับพบกับใครก็ไม่รู้สวมชุดคลุมสีขาวทั้งตัว และสวมหน้ากากสีดำ ความสูงของเขาใกล้เคียงกับผม ผมไม่ทันได้พูดอะไร คนปริศนาคนนั้นก็ออกแรงผลักผม!! ภาพสุดท้ายก่อนที่ผมจะสลบไปคือ คนๆนั้นยังคงยืนจ้องมองผมจากชั้นสองโดยไม่พูดอะไร



โชคดียังดีที่ผมยังไม่ตาย แต่ผมต้องนอนรักษาอยู่ในโรงพยาบาลเกือบสองเดือน เพราะตอนที่ตกลงไป นอกจากขาแขนที่หักแล้ว ส่วนหลังก็ฟาดเข้ากับกิ่งไม้ขนาดใหญ่ ทำเอาผมเกือบเป็นอัมพาต กว่าผมจะรักษาตัวเองเสร็จ ทุกอย่างในหมู่บ้านก็เปลี่ยนไปจนไม่อาจย้อนคืนกลับมาแล้ว....

------------------------------------------------------------------------------------------

มีความลึกลับอยู่ในเรื่อง ชวนให้ติดตาม เดาไม่ออกว่าจะมาแนวไหนเลย

โดนรุมๆ เละเลย

ขออบคุน

ลุ้นมากกก สนุกขึ้นทุกตอนเลย อ่านแล้วติดจริงๆ ขอบคุณมากนะครับ

ติดตามครับ