ติดตาม และสนับสนุนผลงานของไรต์ได้ทางช่องทางด้านล่างนี้ครับ

"วีรกรรมของแหนมตุ้มจิ๋ว"











ผมเชื่อว่ารีดเดอร์ทุกท่านน่าจะได้ติดตามนางแบบพริตตี้หลายๆ คนใน IG ไม่มากก็น้อยเนาะ ยิ่งสมัยนี้แต่ละนางถ่ายรูปชุดว่ายน้ำบ้าง ชุดชั้นในบ้าง มันช่างสร้างความกระสันเป็นยิ่งนัก ผมเองก็มีพริตตี้ที่ผมชื่นชอบที่แบบที่สุดในใจอยู่เหมือนกันนะ ชอบขนาดถ้าได้สักครั้งในชีวิตกูก็พร้อมยอมตายได้เลยอ่ะ น้องคนนั้น (ขอใช้ชื่อนามสมมติละกัน กลัวโดนฟ้อง) ชื่อน้องฝนครับ



พอดีเมื่อหลายเดือนก่อน นิตยสารเล่มหนึ่งที่ผมติดตามมานานหลายปี แต่ตอนนี้นิตยสารต่างๆ อ่ะเขาหยุดผลิตแบบเป็นหนังสือไปแล้ว ตอนนี้โดยส่วนใหญ่จะผลิตเป็น Content ในอินเตอร์เน็ตหรือว่าเป็น e-book ซะมากกว่า ที่ผมติดตามอยู่เนี่ยเป็นนิตยสารสำหรับผู้ชาย จะมีถ่ายดารานางแบบเซ็กซี่ๆ ขึ้นปกบ่อยๆ คิดว่าถ้าบอกชื่อไปทุกท่านน่าจะรู้จัก นิตยสารนี้มีแคมเปญให้เล่นเกมตอบคำถาม สำหรับผู้โชคดีที่ได้รับการคัดเลือก 1 ท่านจะได้ไปดินเนอร์สุดหรูกับน้องฝน โอ้ววววมายก๊อดได้ไปกินข้าวกับสาวพริตตี้ในดวงใจอ่ะ ผมรู้ว่าเปอร์เซ็นต์ที่มันจะได้น้อยมากแต่ว่าอย่างน้อยขอให้ได้ลองดูละกัน ผมก็จัดการเล่นเกมส่งคำตอบไป แล้วก็รอติดตามจนถึงวันประกาศผลผู้โชคดี สุดท้ายกูได้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย วันที่รู้เนี่ยคือแบบดีใจมากไม่คิดว่าจะได้



และแล้ววันเวลาที่ผมเฝ้ารอคอยก็มาถึง วันนั้นน่ะผมแต่งตัวดูดีที่สุดเท่าที่จะแต่งได้ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงสแล็คเนี้ยบเรียบดูดี ใส่สูททับอย่างดี เหมือนแต่งตัวไปออกเดทเลยอ่ะ ผมขับรถไปจอดที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งย่าน พระราม 9 พอเดินเข้าไปในร้านเนี่ยทีมงานของทางนิตยสารได้จัดแจงเตรียมตัวรอผมอยู่แล้ว พอยืนยันตัวตนยืนยันสิทธิ์อะไรต่างๆ เสร็จเรียบร้อย ทางทีมงานก็พาผมไปนั่งที่โต๊ะ ร้านแบบหรูมาก ผมเองก็ไม่ได้เข้าร้านแบบนี้บ่อยๆ นะ ร้านอาหาร Fine dining ชัดๆ ทางทีมงานพาผมมายังห้องส่วนตัวซึ่งแยกออกมาจากส่วนกลางของร้านอาหาร เอาจริงๆ นะนี่กูคิดดีไม่ได้เลย อยากจะวิงวอนผีห่าซาตานว่าขอสักครั้งขอจัดน้องฝนคาโต๊ะอาหารในร้านสักครั้งเถอะจะไม่ลืมพระคุณเลย แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่จินตนาการของผมแหละ



ผมก็นั่งรออยู่ที่โต๊ะด้วยความตื่นเต้น ล่กไปหมด ใจมันตูมตามยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นหนุ่มๆ สมัยวัยละอ่อนไร้ประสบการณ์อีกครั้งเลยครับ จนถึงเวลานัด น้องฝนก็ปรากฏตัวออกมา คุณเอ๊ยภาพใน IG เซ็กซี่สวยขนาดไหนนะ ผมบอกเลยตัวจริงสุดยิ่งกว่าเยอะ ฝนใส่ชุดเดรสสีฟ้า เปิดไหล่ขาวนวลหน้าอกหน้าใจของเธอเนี่ยนูนเด่นเป็นก้อนออกมา จนแบบผมแทบจะละสายตาไปไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าจะจ้องเยอะกลัวจะเสียมารยาทเกินไป เอวน้องเค้านี่คอดกิ่ว เอาจริงๆ ผมไม่กล้าสบตากับน้องเขาเลยนะ ใบหน้าน้องเขาเนียนกริ๊บ แก้มขาวเปล่งปลั่งไม่มีแบบริ้วรอยตำหนิเลยอ่ะ น้องฝนทักทายกับผมก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามผม



"สวัสดีค่ะ" น้องฝนกล่าวทักทายผม

"สวัสดีครับ พี่ชื่อแมนครับ" ผมรีบแนะนำตัวทั้งๆ ที่น้องเค้าก็ยังไม่ได้ถามเลย ตอนนั้นคือตื่นเต้นและก็ประหม่ามาก น้องเขายิ้มและตอบผมมาว่า



"ฝนค่ะ" คือน้องไม่ต้องบอกพี่หรอก พี่รู้จักน้อง พี่ใช้รูปน้องส่งตัวเองขึ้นสวรรค์ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบพี่จำชื่อน้องได้แม่น



หลังจากนั้นน้องฝนก็ชวนผมคุยสัพเพเหระ เรื่องดินฟ้าอากาศ เรื่องการงานต่างๆ ก่อนที่จะมีอาหารมาเสิร์ฟ ซึ่งอาหารแต่ละจานนี่เรียกได้ว่าหรูหราหมาเห่ามาก แต่ ณ เวลานั้นผมไม่ได้สนใจอาหารเลย จะน่ากินขนาดไหนก็คงไม่น่ากินเท่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้หรอก



น้องฝนช่างคุยมาก เธอชวนผมคุยอย่างออกรส จนผมค่อยๆ หายตื่นเต้นหายเขินแล้วก็กล้าพูดกล้าคุยกล้าสบตากับน้องเขามากขึ้น รอยยิ้มของเธอที่อยู่ตรงหน้าเนี่ย ทำเอารอยยิ้มที่ผมเห็น ig เทียบไม่ติดไปเลย



แต่ทว่าเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เกือบ 3 ชั่วโมงที่ผมได้นั่งกินข้าวแล้วพูดคุยกับน้องฝนอย่างใกล้ชิด พอหมดเวลาผมก็กล่าวลาน้องฝน เธอยิ้มให้ผมพร้อมกล่าวคำอำลาเช่นกัน และบอกว่าหวังว่าจะได้พบกันใหม่ ซึ่งผมเองก็หวังเช่นนั้น และหวังว่าการพบกันใหม่ คือพบกันบนเตียงโดยที่เราสองคนไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น แหะๆ



หลังจากนั้นผมก็เดินด้วยจิตใจที่ล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปขึ้นรถที่จอดอยู่ที่นอกร้าน ผมนั่งลงในรถแล้วก็ปิดประตูลง แต่ก็ยังไม่สตาร์ทเครื่องตอนนั้น ผมยังเฝ้าถามตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย ที่เราได้นั่งกินข้าวพูดคุยอย่างใกล้ชิดกับคนที่เราชอบและประทับใจมากๆ ผมพยายามสงบสติอารมณ์และนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเก็บเกี่ยวความทรงจำให้ได้มากที่สุด



ก๊อกๆ ก๊อก ก๊อกๆ



เสียงเคาะประตูตรงข้างคนขับดังขึ้นทำเอาผมหลุดออกมาจากภวังค์ ผมสะดุ้งหันไปมอง คนที่เคาะประตูรถผมอยู่นั้น คือน้องฝน!!!! เอ้ย นี่กูเห็นภาพหลอนอยู่ป่าววะ ผมพยายามเพ่งตามองและตั้งสติดีๆ ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ผมคิดว่าผมน่าจะตาฝาดหรือกำลังเพ้อถึงน้องเขาอยู่เลยมองเห็นเป็นอย่างนั้น หลอน ผมปลดล็อคประตูลงอย่างขาดสติ แล้วภาพหลอนนั้นน่ะ ค่อยๆ เปิดประตูแล้วเข้ามานั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ เอ้า ไอ้ชิบหาย นี่ไม่ใช่ภาพหลอนนี่หว่า





"พี่ๆ ฝนขอกลับด้วยคนนะ" ไม่ทันที่ผมจะตอบรับอะไรน้องฝนก็ก้าวขึ้นมานั่งที่นั่งคนขับ แล้วรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว ในมือของเธอมีกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบหนึ่ง เธอดูกระวนกระวายเหมือนกำลังหนีอะไรบางอย่างมา ผมเองก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตั้งตัวไม่ทัน แต่พอจอน้องฝน ก็เหมือนสติของผมจะหายไป น้องฝนเร่งให้ผมรีบออกรถทันที ผมก็เออออทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถามเลยว่าจะให้ไปส่งเธอที่ไหน



"ฝนครับ เอ่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้น" ผมเอ่ยถามหลังจากที่ขับออกมาจากร้านอาหารได้สักพัก

"ฝนไม่อยากเจอคนบางคนค่ะ"

"ใครเหรอครับ"



น้องฝนมีท่าทีกระอักกระอ่วนใจ เธอไม่ได้ตอบคำถามของผม ผมเองก็ไม่ได้คาดคั้นคำตอบจากเธอ



"แล้วจะให้พี่ไปส่งที่ไหน"

"แถวปิ่นเกล้าได้ไหมคะ"

"ได้ๆ"



ผมตอบไปอย่างอารมณ์ดี แหม่โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับสาวในฝันมากขึ้นอีกนิด เป็นใครจะไม่เอาล่ะจริงมะ พอได้มานั่งใกล้กัน เรียกได้ว่าใกล้ชิดมากกว่าในร้านอาหารซะอีกนะ ผมได้กลิ่นน้ำหอมจากเรือนร่างของน้องฝน กลิ่นของเธอช่างหอมรัญจวนจิตใจมาก ไอ้แหนมตุ้มจิ๋วเนี่ยแข็งโป๊กสั่นดิ๊กๆๆๆ อยู่ในกางเกง โชคดีที่ตอนนั้นมันมืดและในรถผมก็ไม่ได้เปิดไฟ น้องฝนน่าจะไม่ได้สังเกตเห็นเจ้าแหนม



"เหนื่อยไหมครับวันนี้" ผมพยายามชวนน้องฝนเขาคุยเพื่อทำลายบรรยากาศชวนอึดอัด

"ที่จริง.....งานในวันนี้ฝนไม่อยากมาเลยค่ะ" อ้าว เชี่ยละ มันเป็นคำตอบที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินเลย

"แล้วน้องฝนรับทำไมล่ะครับ"

"ฝนมีสัญญากับทางนิตยสารน่ะค่ะ ฝนแค่อยากถ่ายแบบ แต่ไม่ได้อยากมานั่งกินข้าวกับผู้ชายคนอื่น"

เอาแล้วไงมึง ผู้ชายคนอื่นที่น้องเขาพูดถึงก็กูนี่ไง ตอนนั้นไม่รู้จะทำหน้าหรือจะพูดยังไงเลย

"พี่ขอโทษนะครับที่ทำให้น้องรู้สึกไม่ดี"

"ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ความผิดของพี่หรอกค่ะ แค่ฝนไม่ชอบงานในลักษณะนี้ ฝนแค่ชอบถ่ายแบบมากกว่า"

"อ่อครับ"

"คือฝนไม่อยากเจอคุณชัยค่ะ" น้องฝนเปิดประเด็นมาเอง

"คุณชัยคือใครหรอครับ"

"เขาเป็นหนึ่งในผู้บริหารของนิตยสารค่ะ และเขาก็............เขาเข้ามาจีบฝนค่ะ"

"พี่เข้าใจละ แต่น้องฝนไม่ได้ชอบเขาใช่ไหมครับ"

"คือ...........คือเขาไม่ได้แค่เข้ามาจีบเฉยๆ ค่ะ เขายัง...."



น้องฝนพูดแค่นี้แล้วก็เงียบไปซึ่งผมพอที่จะเดาได้รางๆ ว่านายชัยคนเนี้ยคงไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่หรอก

"ไม่เป็นไรนะน้องฝน ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องเล่าก็ได้ พี่แค่หาเรื่องคุยน่ะ เห็นเราคิดเครียดๆ"

"ขอบคุณพี่แมนมากนะคะ"

"แล้วนี่ทำไมน้องฝนถึงกล้ากลับกับพี่ล่ะ"

"ฝนดูแล้วพี่ดูไว้ใจได้ค่ะ พี่เป็นหมอด้วยนี่" หึหึหึ ไม่ได้รู้อะไรเลยอีฝน กูนี่แสบกว่านายชัยเยอะ เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยยยยยยย



"พี่อาจจะเลวร้ายมากกว่าคุณชัยก็ได้นะ"

"จริงหรอคะ"

"จริงดิ"



น้องฝนเงียบไปสัก 4-5 วินาที ก่อนจะถามผมว่า



"พี่อยากมีอะไรกับฝนมั้ยคะ" หืมมมมมมมมมมมมมมม ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าน้องฝนจะกล้าถามประโยคนี้กับผม ผมอยากหันไปมองหน้าน้องเขามาก แต่ติดที่ว่าตอนนี้กำลังขับรถอยู่ ผมอยากเห็นสีหน้าของน้องเค้าตอนที่ถามประโยคนี้จริงๆ ให้ตายสิ แต่สิ่งที่เหลือเชื่อยิ่งกว่าประโยคที่น้องฝนถาม ก็คือประโยคคำตอบของผมนี่แหละ



"ก็คงปฏิเสธไม่ได้หรอก"



ไอ้สัสสสสสสสสสสสสส นี่กูตอบอะไรออกไปเนี่ย ถ้ากูเป็นน้องฝน กูคงรีบกระโดดลงจากรถแล้วแหละ ปฏิกิริยาของน้องฝนกลับยิ่งทำให้ผมแปลกใจ เพราะน้องฝนกลับหัวเราะออกมาแทน



"ขำอะไรเหรอน้องฝน"

"ขำพี่นั่นแหละค่ะ รู้มั้ยคะ ฝนถามประโยคนี้กับผู้ชายทุกคน มีพี่เพียงคนเดียวที่ยอมรับว่าอยากทำกับฝน คนอื่นๆ ชอบอ้างนู่นนี่นั่น ตรงดีค่ะ อยากเอาก็ตอบว่าอยาก" แม่คุณเอ้ยยยไม่ต้องเน้นก็ได้เด้อ เจอเธอบอกแบบนี้ไป ผมก็ทำได้แต่หัวเราะแห้งๆ แต่อย่างน้อยคำตอบของผม ก็น่าจะทำให้บทสนทนาเป็นไปในทิศทางที่ดี เพราะน้องฝนดูผ่อนคลายมากขึ้น



"พี่จอดหน้าตึกนั้นแหละค่ะ" น้องฝนชี้ไปที่หน้าคอนโดแห่งหนึ่ง ผมก็ค่อยๆ ชะลอแล้วหยุดรถตามคำบอก



"จะไปกินกาแฟที่ห้องฝนหน่อยมั้ยคะ" ผมแทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ได้แน่ๆ อย่างนี้ต้องได้แน่ๆ ในใจผมนี่โห่ร้องยินดี แหนมของผมนี่แข็งจนปวดหนึบไปหมด



"ล้อเล่นค่ะ" สวรรค์ล่มทันตา น้องฝนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่ผิดหวังของผม

"ยังไง วันนี้ก็ขอบคุณพี่แมนมากนะคะ ไปละค่ะ"

"เอ่อ น้องฝน..."

"คะ?? พี่จะขอไปกินกาแฟที่ห้องฝนหรอคะ"

"ไม่ๆๆๆ ไม่ใช่ ไม่ใช่ พี่แค่..... เอ่อออ พี่ขอไลน์ฝนได้มั้ย" เอาวะ ด้านได้อายอด น้องเขาหันมาสบตากับผมพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วก็รับมือถือของผมไปกด



"จะจีบฝนหรอ" เธอถามในขณะที่กำลังกดมือถือของผม

"ได้มั้ยล่ะ"

"ก็ลองดู.............. อ่ะ ไปละค่ะ" ฝนยื่นมือถือคืนให้ผม ก่อนที่จะลงจากรถของผมไป ผมรีบเปิดดูในไลน์ เธอเม็มไลน์ของเธอเอาไว้จริงๆ เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เอาวะ อย่างน้อยก็ยังมีโอกาส




 








สารบัญ



เรียงลำดับตาม Timeline (Earth-1) นะครับ










































                       
                               
                       
                       
                       
                       
              
                      
                          
        
                 
                         
                      
                                          
                       
           
              
                   
           
                
              
                 






Earth-2












เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ    (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)

ผมเสียวตามเลย

บรรยายซะของขึ้นเลย

สนุกมากครับ ลุ้นตั้งนานกว่าจะมีบทเลิฟซีน

ครั้งนี้เป็นตอนที่หมอแมนใช้เวลาทุ่มเทกับสาวฝนนานที่สุดเทียบกับคนอื่น แต่ก็ทำให้น้องฝนร้องขอจนได้นะ


001

สารภาพว่าก่อนเห็นทู้นี้ พึ่งระบายน้ำไป พออ่านจบคงต้องไประบายอีกน้ำ วันนี้เกินโควต้าเพราะพี่หมอนะเนี่ย 55555
ดูหุ่นแม่นาง ฟ้าไม่เหลืองก็ถือว่าขาดทุนแล้ว
ป.ล. งัดมาทุกท่าจริงๆ


002

น้องฝนน่ารักจนอยากรู้ตัวจริงเลย


003

  นี่ได้พริตตี้ด้วยเหรอครับเนี่ย  ขอฝากตัวเป็นศิษย์ได้ไหมขอรับ 




004

ได้อารมณ์มากเลยค่ะ มีรูปประกอบนี่ดีมากๆๆ

สมหวังแบบนี้ ต้องทั้งคืน

ถ้าเจอสบประมาทเยอะแล้วมีของดีมาแบบนี้

เกรงว่าจะมีแฟนคลับ(?)​ ตามไปสบประมาทเรื่อย ๆ นะครับ อิอิ


005

เสียวตามเลย ขอรูปเพิ่มด้วยครับ

โดนทั้งคืนแน่น้องฝน



006

สุดเสียวเลยครับคุณหมอ อยากขอคารวะเป็นศิษย์เลยนะครับเนี่ย ฮ่าๆ

ได้แบบนี้จะมีต่อกันทีหลังอีกมั๊ยเนี่ย ไม่น่าจะจบกันแค่วันนี้แน่



007