/ เปลี่ยนชื่อจาก สอนลูกให้เป็นแมน ภาคต่อ 1 / ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเรี่องนะครับ เพราะเรื่องในส่วนนี้มีน้องพริมซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของตัวเอกเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก จึงไม่อยากใช้ชื่อเดิมที่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในส่วนนี้แล้ว เพื่อความเข้ากับเนื้อเรื่องครับ


สืบเนื่องมาจากเรื่องนี้ตอนแรกมีผู้ชื่นชอบและสนใจอยู่หลายท่าน ทั้งที่จริงผมวางพล็อตไว้ตอนเดียวจบ บางท่านเสนอว่าเขียนเป็นตอนซีรีย์สั้นๆ ก็ได้ ผมก็เห็นว่าเรื่องนี้มันยังมีภาคขยายได้อีก ทั้งตัวละครหลักก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว แทบไม่มีข้อจำกัดเหมือนเรื่องหลักของผม(นายแบบวัยใส) ที่ตัวละครยังเป็นเด็กอยู่ มีข้อจำกัดเยอะ และโทนของเรื่องนั้นก็เบากว่าเรื่องนี้ชัดเจน เพราะเหตุนี้ผู้อ่านที่ชอบงานเขียนของผมก็เลยอาจจะอยากอ่านแนวที่มันแรงขึ้นก็ได้ นั่นเลยเป็นที่มาให้ผมเขียนเรื่องนี้ต่อ แต่ตั้งใจไว้แล้วว่าเรื่องนี้จะไม่ยาวมาก เพื่อที่จะกลับไปสานต่อวีรกรรมนายเมฆของเรานั่นเอง พร้อมแล้วไปกันเลยครับ



ลูกเลี้ยงสาวร้อนรัก 1



หลังจากที่ผมได้คบกับแป้งแบบจริงจัง ผมและลูกชายตัวดีก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านเดียวกับเธอ เป็นบ้านเดี่ยวขนาดใหญ่ 2 ชั้น พื้นที่ประมาณ 120 ตารางวา มีสนามหญ้าและบริเวณรอบบ้านพอสมควร ซึ่งบ้านของแป้งนี้กว้างใหญ่เพียงพอที่เราสี่คนจะอยู่ได้สบายทีเดียว ผมนอนห้องนอนใหญ่เดียวกับแป้งอยู่แล้ว ส่วนลูกๆ ก็แบ่งกันไปคนละห้อง แม้ว่าเอาจริงๆ เด็กสองคนนั้นจะไปนอนด้วยกันบ้างก็ตามที

ผมได้กำชับทุกคนเสมอว่า ภายในบ้านเราเราสามารถทำตัวยังไงก็ได้ แต่ภายนอกบ้านเราคือพ่อแม่ลูก และพริมกับทศคือพี่น้องกัน ดังนั้นอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อ เรื่องเหล่านี้รู้ถึงคนอื่นจะโดนครหาได้และอาจมีผลต่อหน้าที่การงานของพ่อกับแม่ด้วย

อีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากปรับเปลี่ยน คือพฤติกรรมการมีเซ็กส์ของพวกเรา จริงอยู่ที่เราเปิดงานสานรักกันไปแล้ว และพวกเราทุกคนก็ได้เวียนคู่ชู้ชื่นกันจนสะใจไปแล้ว แต่เมื่อวันนี้ทุกคนอยู่กันเป็นครอบครัว มีความเป็นพ่อแม่และลูกๆ กันแล้ว ดังนั้น เรื่องการเล่นเสียวของทศกับแป้งขอให้ลดลง เพราะอย่างไรเสียก็คือแม่กับลูก

"แล้วพ่อกับพริมล่ะ" เจ้าทศถาม
"ก็...ต้องลดลงด้วยสิ" ผมตอบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก

แป้งกับทศก็จ้องผมแบบเหมือนไม่ไว้วางใจในคำตอบนั้น ส่วนพริมก็แค่อมยิ้มไม่พูดจาใดๆ

"ก็แค่ขอให้ลดลง ไม่ได้ห้ามซะทีเดียว ถ้าวันไหนมีอีเวนท์พิเศษหรือมีความจำเป็นก็สามารถทำกันได้ เข้าใจตรงกันนะ" ผมอธิบายเสริม

ผมก็ออกกฎไปเพื่อหวังให้ทุกคนทำตัวเหมือนครอบครัวปกติบ้าง ถึงเราจะเริ่มต้นกันอย่างมั่วซั่วไปหน่อย แต่ที่ปรับลงมาเพราะกลัวจะทำจนเคยตัว ติดเป็นนิสัย แล้วจะเผลอจะหลุดแสดงออกต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะคำพูดที่หลุดปากได้ง่าย เกิดเจ้าทศไปเรียกน้องแป้งซึ่งมีฐานะเป็นแม่ว่าเมียขึ้นมา แก้ตัวไม่ทันเลยล่ะ อีกทั้งความตั้งใจแรกของผมก็แค่อยากให้เจ้าทศได้รู้จักสิ่งที่ลูกผู้ชายทุกคนต้องเจอเท่านั้นเอง แม้ว่าผมปฏิเสธไม่ได้ว่าผมก็หวังเรื่องยัยพริมด้วยเหมือนกัน

ผมอยู่บ้านแป้งไปได้ประมาณเกือบสองเดือน ระหว่างนี้เราก็ยังคงเล่นเสียวกันอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะผมกับแป้งนี่ทุกวันทุกคืน ส่วนเจ้าทศกับยัยพริมก็เห็นเรื่อยๆ บางโอกาสที่ผมจะสลับไปหายัยพริมก็มีบ้าง ทว่าเราจะไม่มาทำต่อหน้ากัน เราจะสลับแบ่งกันไปทำเป็นคู่ๆ ไป เวลานั่งอยู่ด้วยกันสี่คน หากใครเริ่มรุกก่อนจนอีกฝ่ายคล้อยตามก็มักจะชวนกันไปที่อื่น ไม่กระทำการต่อหน้า สำหรับยัยพริมแม้จะไม่เป็นงาน แต่สอนอะไรไปก็เริ่มพัฒนาขึ้น ถึงกระนั้นก็ยังไม่สาแก่ใจในเรื่องเทคนิคเท่ากับน้องแป้งอยู่ดี แหงล่ะ ประสบการณ์มันคนละชั้นนี่นา

กระทั่งวันหนึ่งแป้งบอกกับผมว่าเธอมีงานด่วนต้องไปสัมมนาต่างจังหวัดสามวัน คือศุกร์จนถึงอาทิตย์นี้ เป็นช่วงที่ตรงกับเจ้าทศไปเข้าค่ายกิจกรรมของโรงเรียนพอดี ผมนี่ยิ้มมาตั้งแต่ก้นบึ้งของหัวใจเลย

"นี่ๆ รู้นะคิดอะไร ออกกฎมาเองก็เบาๆ หน่อยนะคะที่รัก" แป้งแซวผม
"พี่ยังไม่ทันคิดอะไรเลย แหม"
"โอ๊ย เรื่องแบบนี้ไม่ต้องเห็นหน้าก็เดาได้ค่ะ เหตุการณ์ชงมาขนาดนี้ ผู้ชายทุกคนแหละไปทิศทางเดียวกันหมด"
"ไม่ม้างงงง..." ผมตอบทีเล่นทีจริง

และเพราะแป้งเธอคงรู้ว่าผมจะจัดหนักลูกสาวเธออย่างสบายโดยไม่มีใครมาเกะกะ ก่อนเธอจะไปเธอก็เลยเล่นผมอย่างหนักหน่วงมาก คงกะให้ท่อนรักของผมพังคาหอยเธอ ผมจะได้ไม่เอาไปใช้กับยัยพริมกระมัง เธอใช้งานไอ้หนูผมเยี่ยงทาสถึง 7 วันก่อนเธอจะไป บอกเลยว่าผมเองก็แทบไม่ไหวเหมือนกัน

"โอยยยๆๆ... อาห์....." ผมร้องขึ้นพร้อมทั้งฉีดน้ำรักที่มีอยู่ไม่มากนักเข้าสู่โพรงสวาทของน้องแป้ง

ผมพ่นน้ำเสร็จก็ลงไปนอนหอบทันที นี่เป็นเจ็ดวันที่ผมจัดหนักจริงๆ จนน้ำที่จะพ่นแทบไม่มีออกมาเลย

"นี่แป้งจะแกล้งพี่ไม่ให้ไปยุ่งกับยัยพริมใช่ไหมเนี่ย แฮ่ก..แฮ่ก..." ผมถามทั้งที่ยังหายใจแทบไม่ทัน
"ไม่นี่คะ ก็ห่างผัวสามวัน เลยอยากจัดหนักจนขึ้นใจ จะได้เอาไปทำเองตอนอยู่โรงแรมเท่านั้นเอง"
"โห แล้วไม่กลัวเพื่อนร่วมงานจะรู้เหรอ... "
"ไม่หรอกค่าาา ก็แอบทำสิ ไม่ก็ทำตอนอาบน้ำ"
"เก็บเสียงไหวเหรอ ทำที่บ้านนี่ร้องลั่นห้องตลอดเลย"
"แหม ก็ในโรงแรมหนูใช้นิ้วนี่นา แต่ที่บ้านโดนจรวดหัวเห็ดกระแทกบั่บๆ แบบนี้ มันเหมือนกันที่ไหน"
"ฮ่าๆๆ เข้าใจเปรียบเปรยนะ"

ผมหันไปขยำนมน้องแป้งเบาๆ ก่อนจะกระเถิบขึ้นไปหอมแก้มเธอ จากนั้นจึงชวนกันลุกไปล้างตัวแล้วกลับมานอน

เมื่อเย็นวันศุกร์มาถึง ผมเลิกงานก็รีบกลับบ้านทันที ตลอดทั้งวันผมคิดถึงแต่ช่วงเวลาดีๆ ที่จะเกิดขึ้นในสองวันสองคืนนี้ก่อนที่จะมีใครกลับบ้านมาขวางทางรักของเรา อยู่กันสองคนกับยัยพริมแบบนี้ถือเป็นอีเวนท์พิเศษ ผมสามารถที่จะเล่นเสียวกับลูกสาวได้โดยไม่ขัดแย้งกับกฎของตัวเอง และถึงมันจะขัด ใครจะห้ามผมได้ล่ะ

แต่ขณะเดินทางกลับบ้านนั้นเอง ผมได้รับไลน์จากยัยพริมส่งมาบอกว่า จะมีเพื่อนมาค้างคืนด้วยเพื่อทำรายงาน เป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง ที่ส่งมาบอกก่อนเพราะกลัวผมจะหลุดปากพูดอะไรออกไปโดยไม่รู้ว่าเพื่อนของเธออยู่ด้วย นั่นทำลายความฝันของผมซะหมดเกลี้ยงเลย เพราะถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วย เราจะไม่แสดงความเป็นผัวเป็นเมียนอกจากพ่อกับลูกเท่านั้น

ผมเดินเข้าบ้านหลังจากจอดรถเรียบร้อย ทันทีที่เปิดเข้ามาก็พบเด็กสาว ม.ปลาย ในชุดนักเรียนสองคนที่โซฟารับแขก คนหนึ่งคือยัยพริมลูกสาวหรือเมียเด็กของผมเอง ส่วนอีกคน...

"นี่ปลาค่ะพ่อ เพื่อนสนิทหนูเอง หนูชวนมาทำรายงาน ค้างบ้านเราสองคืนนะคะ"
"สวัสดีค่ะคุณลุง" เด็กสาวปลายกมือไหว้ผม
"จ้ะๆ เรียกพ่อก็ได้ลูก จะได้เหมือนยัยพริมเรียก"
"ค่ะคุณพ่อ"

น้องปลานี่หน้าตาพอใช้ได้ แต่ยังสวยสู้ลูกสาวผมไม่ได้ รูปร่างผอมกว่า นมเล็กกว่า ผิวคล้ำกว่าเล็กน้อย โดยรวมไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ หากจะมีอะไรให้สนใจ ก็คือความสดใหม่ของเด็กสาวอีกคนที่ผมไม่เคยลิ้มรสเท่านั้นแหละ คิดได้ดังนั้นก็เริ่มด่าตัวเอง ว่าเราจะมาคิดแต่เรื่องแบบนี้ไม่ได้ จะเจอผู้หญิงคนไหนแล้วมองเป็นวัตถุทางเพศตลอดไม่ได้ ยังไงก็คือเพื่อนลูก ก็ต้องให้ความเอ็นดูเหมือนกับลูก แต่ทำไงได้ ลูกตอนนี้ก็เหมือนเมียไปแล้ว ครั้นจะไปลามปามกับเพื่อนลูกก็จะดูไม่ดี เผลอๆ ถ้าความแตกยัยพริมจะเดือดร้อนอีก หรือถ้าอย่างหนักโดนตำรวจลากเข้าคุกซวยไปอีก

ทะเลาะกับตัวเองเสร็จแล้วก็ตั้งใจว่า จะไม่รุ่มร่ามกับเด็กสาวสองคนนี่ จะทำตัวเป็นพ่อที่ดีของยัยพริมและเป็นผู้ใหญ่ใจดีของน้องปลาก็แล้วกัน

"ถ้างั้นพ่อขอตัวก่อนนะลูก มีอะไรเรียกพ่อได้เลยนะ"
"ค่ะ/ค่าาา"

ผมเข้าไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว แล้วลงมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก ตอนนี้สองคนนั้นไม่อยู่แล้ว ผมตะโกนขึ้นไปว่าอาบน้ำเสร็จแล้วลงมาทานข้าวพร้อมกันนะ วันนี้ผมซื้อข้าวเย็นมาเผื่อน้องปลาด้วย เนื่องจากแป้งไม่อยู่ อีกทั้งเพื่อนลูกมาทั้งทีจะให้กินอาหารฝีมือห่วยๆ ของผมก็เกรงใจ

ผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย ในใจก็คิดว่าคืนนี้จะดูหนังแบบไหนดี เอาเป็นแนวชุดนักเรียนดีกว่า เข้ากับสถานการณ์ดี โชคดีที่สมัยนี้มีสื่ออินเทอร์เน็ตและอยากดูอะไรก็หาได้ไม่ยาก ถ้าเป็นสมัยเด็กแล้วอยากออกกำลังข้อมือกับชุดนักเรียนก็ต้องเล่นกับจินตนาการเท่านั้น

ทันใดนั้นอยู่ๆ น้องพริมก็เดินลงมาหาผมในชุดผ้าขนหนูกระโจมอก ผมหันไปเห็นก็ตกใจ ไม่ใช่เพราะไม่เคยเห็น แต่ตกใจว่าทำไมเธอแต่งตัวอย่างนั้นลงมาทั้งๆ ที่เพื่อนมาบ้าน

"พ่อคะ คือ... ช่วยมาดูที่ห้องหนูหน่อยค่ะ"
"มีอะไรเหรอลูก" ผมถาม
"คือสายฉีดที่ห้องน้ำหนูมันเหมือนจะรั่วน่ะค่ะ แล้วตอนนี้น้ำก็เลยขังที่พื้นด้วย พ่อไปดูให้หน่อยค่ะ"

พูดจบเธอก็เดินนำผมขึ้นชั้นสองไป ผมเดินตามเธอช้าๆ รอจนเธอขึ้นไปถึงชั้นพักบันได ผมค่อยเริ่มสตาร์ทจากขั้นแรก มองเงยขึ้นไปก็เห็นขาขาวๆ อวบๆ เห็นจนถึงขาอ่อน หากว่าผมนั่งยองๆ คงได้เห็นสูงขึ้นอีก ยัยพริมเองก็รู้ว่าผมมองอะไร เธอเลยจับชายผ้าขนหนูยกขึ้นให้ผมเห็นจิ๋มเธอเต็มๆ ชัดๆ ไปเลย พร้อมทำปากจุ๊ๆ เธอเปิดค้างไว้ราว 3 วินาทีก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป

แหม่... นี่อุ่นเครื่องแต่หัวค่ำเลยเหรอ ผมหัวเราะในใจ เดิมนั้นยัยพริมเป็นเด็กเรียบร้อยแต่มีความต้องการทางเพศค่อนข้างสูง วันแรกที่เราเจอกันผมก็ได้สอนเสียวให้เธอเป็นสาวไปแล้ว พอเริ่มสนิทคุ้นเคยกันมากเข้าถึงได้รู้ว่ายัยพริมเป็นเด็กขี้อ้อน ขี้เล่น ก่อนจะมาเจอผมเธออยู่กับแม่กันสองคนก็เลยอาจจะขาดอะไรบางอย่าง พอผมกับเจ้าทศย้ายมาอยู่ด้วยก็เลยเหมือนถูกเติมเต็ม ตอนนี้เธอเลยดูมีชีวิตชีวาและมีความสุขมาก แต่มายั่วกันอย่างนี้ผมบอกตัวเองใจร่มๆ ไว้

เมื่อถึงห้องน้ำ ผมเห็นเพื่อนสาวของเธอในชุดกระโจมอกผ้าขนหนูเช่นกัน กำลังนั่งรออยู่บนขอบอ่างอาบน้ำ ส่วนพื้นห้องน้ำนี่ก็เต็มไปด้วยน้ำขังและน้ำจากสายฉีดชำระที่รั่วอย่างต่อเนื่อง ผมเดินไปหาเจ้าต้นเหตุก็พบว่า สายมันชำรุดจริง แก้ได้โดยการซื้อสายมาเปลี่ยนใหม่

ระหว่างกำลังพินิจพิเคราะเจ้าสายฉีดอยูนั่นเอง สายตาผมก็มองเลยไปยังพื้นหลังที่เป็นสาววัยเจริญพันธุ์นุ่งผ้าขนหนูสั้นเต่อกำลังนั่งดูผมอยู่ที่ขอบอ่างอาบน้ำ เธอไม่ได้นั่งนิ่งๆ หรือนั่งหันหน้าขาไปทางอื่น แต่หันหน้าขาตรงมายังมุมมองของผมเลย น้องปลานั่งขยับไปขยับมา เปิดขาวับๆ แวมๆ ทว่าก็ยังไม่เห็นอะไรลึกเกินกว่าขาอ่อน ตอนนี้ผมเข้าใจละ ว่าในหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งที่นางเอกไปนั่งไขว้ห้างบรรลือโลกอยู่หน้าห้อง แล้วผู้ชายในนั้นก็หืดขึ้นคอกันเป็นยังไง

"เป็นไงคะพ่อ แก้ได้มั้ย" เสียงน้องพริมถามผมจากด้านหลัง
"อ่อ... ก็... ก็ต้องเปลี่ยนสายใหม่อะนะ สายมันรั่ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อไปซื้อมาเปลี่ยนให้" ผมตอบโดยหันไปมองเด็กทั้งสองคนสลับไปมา
"แล้วน้ำที่รั่วล่ะคะ ทำไง"
"ถ้าเป็นบางที่มันจะมีก๊อกให้หมุนปิดตรงนี้ด้วย แต่ที่นี่ไม่มี พ่อคงต้องไปหาอะไรมาอุดแทนน่ะ ยุ่งยากหน่อย"
"อ่อค่ะ ถ้าไงพ่อช่วยหนูหน่อยนะคะ"
"ได้สิลูก ยังไงพ่อก็ต้องทำให้อยู่แล้ว" ผมป้อนคำหวานพร้อมส่งสายตา
"แฮ่มๆๆ" น้องพริมไอเหมือนอะไรติดคอ คงจะเตือนว่าผมเริ่มจะหลุดแล้วสินะ
"เดี๋ยวพ่อมาละกัน ไปเตรียมของก่อน"

ผมหายตัวลงไปค้นอุปกรณ์ในห้องเครื่องมือด้านล่าง โชคดีที่ไอ้จุกปิดท่อน้ำมันมีอยู่ชิ้นหนึ่งพอดี ผมหยิบมันพร้อมกล่องเครื่องมือช่างขึ้นห้องลูกสาวอีกครั้ง โดยไม่ลืมไปปิดปั๊มน้ำเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำพุ่งกระฉูดเวลาผมถอดสาย เมื่อถึงห้องลูกผมก็เดินตรงเข้าห้องน้ำทันที เพราะเด็กสาวทั้งสองนั่งรออยู่ที่ขอบเตียงกลางห้อง ไอ้ผ้าขนหนูก็สั้นได้ใจดีมาก ถ้าอยู่กับยัยพริมสองคนตามแผน ผมคงกระโดดปล้ำเธอเหวี่ยงผ้าขนหนูไปมุมห้องนานแล้ว

"รอพ่อข้างนอกก็ได้นะลูก" ผมบอกเมื่อเห็นว่าสองสาวเดินตามมา
"ไม่ดีกว่าค่ะ พวกเราอยากเห็นพ่อซ่อมมัน อยากรู้ว่าเค้าทำกันยังไง"

ผมพยักหน้าเบาๆ ไม่ขัดศรัทธา แต่ผมกลัวว่าผมจะเสียสมาธิน่ะสิ มีเด็กสาวที่ใช้เพียงผ้าขนหนูสั้นๆ พันร่างอันเปล่าเปลือยไว้แบบนี้ตั้งสองคนอยู่ใกล้ๆ ใครมันจะไปมีสมาธิกัน

"พ่อว่าจะแก้เรื่องน้ำขังนี่ก่อน การที่น้ำขังแบบนี้เพราะมีเศษอุดตันแน่ๆ พ่อมีวิธีอยู่ ใครอาสาจะช่วยพ่อบ้าง"
"โธ่พ่อ นี่ห้องหนู ถ้าหนูไม่ทำแล้วใครจะทำ" เสียงใสๆ ของพริมตอบผม
"มีหลอดไหม พ่อขอหลอดกับกรรไกรหน่อย"

ไม่กี่อึดใจน้องพริมก็ไปหาของที่ว่ามาให้ผมจนได้ ผมรับมาแล้วตัดหลอดให้บากออกสลับซ้ายขวาตลอดแนวยาว ก่อนจะส่งคืนให้

"เอาหลอดนี่แหย่ลงไปในท่อน้ำทิ้งลึกๆ แล้วดึงขึ้นมา ทำใจไว้ด้วยล่ะ"

ยัยพริมเดินเข้ามานั่งยองๆ เพื่อแหย่เจ้าหลอดที่ว่าลงท่อน้ำทิ้ง น้องปลาเพื่อนสาวของเธอยืนอยู่นอกห้องแล้วชะโงกตัวเข้ามาดู ส่วนผมก็ถอยไปยืนใกล้ๆ โถสุขภัณฑ์ จากมุมมองของน้องปลาก็ไม่มีอะไร เธอกำลังลุ้นกับการแก้ปัญหาของเพื่อนสาว แต่มุมมองของผมนี่สิ ก็ยัยพริมที่นุ่งผ้าขนหนูสั้นจู๋ขนาดนั้นแล้วลงไปนั่งยองๆ ซ้ำยังเจตนาหันหน้ามาหาผมเสียอีก เพราะโดยธรรมชาติแล้วถ้าคนเราจะนั่งยองๆ เพื่อทำอะไรสักอย่างก็มักหันหน้าไปทิศทางเดียวกับสิ่งนั้น แต่นี่เธอนั่งยองๆ หันข้างให้กับท่อแล้วหันหน้าใส่ผม ไม่ต้องบอกเลยครับว่าหวอออกเต็มๆ

ไฟในห้องน้ำก็สว่างพอสมควรที่จะส่องอะไรต่อมิอะไร ยิ่งพื้นน้ำขัง มันก็ยิ่งสะท้อนแสงขึ้นมา ยัยพริมที่นั่งยองๆ แหกขากว้างอย่างนี้ หอยอวบอูมกับเส้นขนกระหย่อมหนึ่งของเธอก็เผยแก่สายตาผมทันที แม้จะนั่งอ้าขาร่องก็ยังชิดสนิทเห็นติ่งกลีบเนื้อชมพูแพลมนิดๆ ดูแล้วสวยงามแท้

"อี๋..." ยัยพริมร้องออกมา

ก็ไม่แปลก เพราะสิ่งที่ยัยพริมดึงติดหลอดขึ้นมาคือบรรดาเส้นขนเส้นผมต่างๆ ที่ลงกันไปอุดตันท่อน้ำทิ้ง มันชวนแหวะอยู่เหมือนกันแหละ

"ไม่ไหวละ แกช่วยชั้นหน่อย" ยัยพริมโยนไม้ต่อให้เพื่อนโดยไม่ได้ถามว่าเพื่อนอยากช่วยหรือเปล่า

เด็กสาวส่งหลอดที่เต็มไปด้วยเส้นผมยาวๆ ไปให้เพื่อน น้องปลาก็ทำหน้าแหวะเล็กน้อยแต่ก็รับไป ส่วนยัยพริมหนีไปข้างนอกห้องน้ำแล้ว น้องปลาเอามือรูดเส้นผมชวนสยองขวัญนั้นออกไปวางกองไว้ที่พื้นด้านนอก ก่อนจะลงนั่งเหยียบส้นเท้าชันเข่าเพื่อแหย่หลอดลงไปอีกครั้ง

ผมซึ่งยืนดูอยู่ก็ลุ้นใจแทบหลุด เพราะนั่งชันเข่าชายผ้าขนหนูมันก็เปิดขึ้นตามองศาของขาที่ยกสูง แล้วเธอเลือกชันเข่าข้างที่ติดผนังและเลือกยันเข่านั่งส้นข้างที่ใกล้กับตัวผม ทว่าจากมุมมองของผมตอนนี้มันยังไม่เห็นอะไร คือเกือบแล้วแต่ยังไม่เห็น ถ้าจะเห็นผมต้องก้มต่ำกว่านี้และขยับไปทางซ้ายอีกหน่อย ซึ่งก็จะไปชนกับโถสุขภัณฑ์พอดีอีก
น้องปลาแหย่หลอดลงไปแกว่งๆ ก่อนจะดึงขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้ก็มีเส้นผมสยองขวัญติดตามมาอีกแต่น้อยกว่าครั้งแรก เมื่อเธอดึงเสร็จก็ขยับตัวหันหน้ามาทางผมโดยยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม

"โห เยอะไม่ใช่เล่น สะสมมากี่ปีไม่รู้นะคะเนี่ย" น้องปลาหันมาคุยยิ้มกับผม ท่าทางเหมือนดีใจที่แก้ปัญหาสำเร็จ

เอาแล้วครับ หันหน้ามาแบบนี้ก็ใกล้ความจริง มุมกล้องได้แล้วแต่ตำแหน่งสูงไปนิด ผมต้องทำตัวให้เตี้ยลงอีกถึงจะเห็นของดีใต้ร่มผ้าขนหนูนั่น

"ตอนนี้น้ำก็ทยอยไหลลงท่อแล้วเนอะ น่าจะปกติแล้ว ต่อไปพ่อจะซ่อมสายชำระล่ะนะ"

ผมอ้างซ่อมสายแล้วย่อตัวลงนั่งยองๆ ดื้อๆ กันตรงนั้นเลย ทั้งที่ตัวผมอยู่คนละด้านกับสายชำระ จริงๆ ก็ไม่เนียนหรอกแต่ก็ทำไปก่อน พอนั่งลงปุ๊บก็มองไปยังเป้าหมายทันที อู้ววว! เห็นขนดำๆ แล้ว ทว่าก็เห็นแค่นั้นเพราะชายผ้ามันยังปิดอยู่นิดหน่อย แต่ถ้ามองจากมุมนี้แล้วยังเห็นเส้นขนฟูฝอยออกมาได้ แปลว่าเธอก็น่าจะขนดกดำพอสมควรทีเดียว

"สายอยู่ฝั่งนี้ค่ะคุณพ่อ"
"อ้อ จริงสิ พ่อลืมไป"

ผมลุกขึ้นย่อตัวแล้วเดินไปนั่งอีกฝั่ง ไม่กล้ายืนเยอะเพราะกางเกงเป้ามันโด่ไปแล้ว เดี๋ยวสาวน้อยจะตกใจ

"ออกไปรอข้างนอกได้นะลูก"
"หนูอยากดูคุณพ่อซ่อมอะค่ะ เผื่อวันหลังถ้าที่บ้านหนูเสียบ้างจะได้ทำเองเป็น" น้องปลาเธอตอบเสียงสดใส

ฟังจากน้ำเสียงและท่าทางของน้องปลาดูเธอสนใจสิ่งที่ผมทำจริงจัง กริยาอาการเธอไม่เฟคแม้แต่น้อย แต่เธอจะรู้หรือเปล่าว่าการแก้ผ้าแล้วนุ่งผ้าขนหนูสั้นๆ มานั่งอยู่กับพ่อเพื่อนเนี่ย มันไม่สมควรเท่าไหร่

ผมหยิบกล่องเครื่องมือลงมาวางด้านหน้าผม น้องปลาเธอก็ขยับตัวมานั่งข้างๆ แต่กลัวจะเกะกะผมเธอเลยนั่งยองๆ เก็บขากอดอกเพื่อให้ตัวลีบแทน เมื่อผมเปิดฝากล่องเครื่องมือเพื่อที่จะหยิบประแจนั้น บังเอิญมีแผ่นกระจกเล็กๆ ขนาดเท่าตลับแป้งของผู้หญิงอยู่ข้างในด้วย ผมจำได้ว่าผมใส่มันไว้เผื่อเวลาไปซ่อมอะไรที่มองยากๆ จะได้มีกระจกไว้ช่วยส่อง มันทำให้ผมเกิดความคิดบ้าๆ ขึ้นอีก

"น้องปลาลูก ไปดูยัยพริมสิว่าทำอะไรอยู่ เดี๋ยวพ่อซ่อมเสร็จจะได้มาอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกัน"
"ค่ะ" น้องปลาตอบแล้วก็ลุกออกไปนอกห้อง

ระหว่างนั้นผมรีบหยิบแผ่นกระจกนั่นมาวางไว้บนฝากล่องด้านใน ซึ่งขณะนี้มันเปิดออกและทำมุมเฉียงอยู่ ผมกะตำแหน่งคร่าวๆ ว่าถ้าวางตรงไหน เอียงขนาดไหน แล้วจะสะท้อนเห็นตำแหน่งไหน ทีเรื่องแบบนี้ทำไมผมฉลาดขึ้นมาก็ไม่รู้

"ยัยพริม หนีไปนอนบนเตียงค่ะคุณพ่อ มันบอกซ่อมเสร็จค่อยเรียกก็ได้" น้องปลากลับมาบอกผม
"อ้อ จ้ะๆ คงอีกไม่นานแหละ"

ตามแผน น้องปลากลับมานั่งยองๆ กอดเข่าที่เดิม โดยไม่ได้เฉลียวใจกับกระจกที่เพิ่งวางบนฝากล่องเลย แต่เพราะผมก็หยิบไขควง ประแจเล็กๆ อะไรพวกนี้วางไว้ด้วยให้ดูเหมือนกับคุ้ยหาเครื่องมือแล้ววางกองไว้ นั่นทำให้ทุกอย่างสมเหตุสมผลไปหมด เมื่อทุกอย่างเข้าที่แล้วผมก็ส่องทันที แม่คุณเอ๊ย! ผมนี่กะตำแหน่งโคตรแม่น มุมมองนี้เข้าเป้าเต็มๆ คือเข้าเป้ากลางหว่างขาเต็มๆ ชัดๆ น้องปลานั่งยองๆ กอดเข่าขาชิดกันจนเห็นร่องจิ๋มเบียดกันขึ้นเป็นกลีบ มีเส้นขนสีดำฟูๆ อยู่ตรงกลางบดบังขีดร่องผ่าไปช่วงครึ่งบน ส่วนช่วงครึ่งล่างเห็นชัดเพราะมีแต่เนื้อเนียนๆ เท่านั้น แต่ก็นะ ถึงจะเห็นขนาดนี้ก็เสียดายตรงกระจกมันเล็กไปหน่อย ไม่สะใจ อีกทั้งยังมืดไปนิด นั่นเพราะมุมนี้เป็นมุมอับแสง ผิวของน้องปลาก็ไม่ได้ขาวสว่างแบบยัยพริมด้วย แม้จะเห็นแต่ก็ไม่ได้ชัดจนสังเกตรายละเอียดได้ เอาแค่เห็นภาพรวมว่าเป็นหอยมีขนเท่านั้นเอง

ผมถึงกับทำประแจตก มือนี่สั่นไปหมด

"อุ้ย! คุณพ่อเป็นอะไรรึเปล่าคะ" น้องปลาหวังดีถามผม
"มะ..ไม่... ไม่เป็นจ้ะ ไม่เป็น สงสัยคงวูบนิดหน่อย ในห้องน้ำมันอากาศน้อยน่ะ" ผมเสียงสั่นปากสั่นควบคุมไม่ได้ มันตื่นเต้นมากจริงๆ
"เดี๋ยวหนูทำแทนมั้ยคะ คุณพ่อบอกหนูว่าทำยังไงก็พอ"
"ไม่ดีหรอกลูก งานแบบนี้พ่อควรทำเอง"
"แหม ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อเป็นลมอะไรไปยัยพริมจะว่าเอาได้ อีกอย่างหนูก็อยากลองทำดู ไม่น่ายากนะคะ"
"โอ้ไม่ๆๆๆ พ่อทำเองดีแล้ว หนูนั่งดูต่อเถอะลูก หรือจะออกไปอยู่กับยัยพริมก็ได้ พ่อทำแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว"
"ก็ได้ค่ะ งั้นหนูนั่งดูเฉยๆ ต่อนะคะ"

ผมหยิบเครื่องมือขึ้นมาแล้วทำการขันถอดสายชำระออก จากนั้นจึงนำจุกที่ไว้อุดปลายท่อขันเข้าไปแทน งานง่ายๆ ทำไม่นานก็เสร็จ อันที่จริงผมแกล้งทำช้าๆ ด้วยซ้ำ ระหว่างทำก็แอบชำเลืองมองแผ่นกระจกที่สะท้อนให้เห็นหอยขนของน้องปลาเป็นระยะ ขัดใจตรงมันเล็กมันมืดไปหน่อยเท่านั้นแหละ อยากเห็นชัดๆ สว่างๆ ด้วยตาตัวเองก็ไม่รู้จะทำไง อารมณ์ตอนนี้ส่งผลให้ความเป็นชายของผมขยายตัวแข็งขันดันกางเกงในจนปวดหนึบ แต่ก็ต้องทนไว้ก่อน

"เสร็จแล้วลูก ไม่ยากหรอกแต่อาจต้องออกแรงหน่อย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณพ่อ" น้องปลายิ้มขอบคุณผม

กับแค่ความรู้ทางช่างโคตรพื้นฐาน แต่ได้เด็กสาวในชุดผ้าขนหนูนั่งไม่ระวังจนหอยโผล่กล่าวขอบคุณเนี่ย ถือเป็นกำไรของผมแล้วล่ะ

ผมเก็บอุปกรณ์และลุกเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมน้องปลา โดยน้องปลาเดินออกมาก่อน เมื่อผมเดินออกมาปุ๊บ ภาพแรกที่เห็นคือยัยพริมนอนกางแขนกางขาบนที่นอนอย่างสบาย และแน่นอนที่สุดว่าผ้าขนหนูอันสั้นขนาดนั้นและมุมมองจากปลายเตียงอย่างนี้ หอยขาวอวบก็โผล่เต็มๆ เลยสิครับ ชัดมากๆ ยิ่งนอนกางขาด้วยผ้าขนหนูมันก็เลิกสูงไปกองไว้บนเนินสวาทเลย ผมเองก็ตกใจไม่แพ้น้องปลาเพราะไม่คิดว่าจะออกมาเจอภาพแบบนี้

"ตายแล้วยัยพริม!! แกนอนโป๊แล้ว คุณพ่อเห็นหมดแล้วเนี่ย!!"

น้องปลารีบวิ่งเข้าไปเซฟเพื่อนทันทีที่เห็นว่าผมออกมาเห็นเพื่อนนอนโป๊ เธอคงไม่รู้ว่าที่จริงผมทำยิ่งกว่าเห็นมาตั้งนานแล้ว แสดงว่าเรื่องนี้ยังคงเป็นความลับอยู่ ยัยพริมไม่ได้แพร่งพรายให้เพื่อนสนิทเธอรู้จริงๆ

"ห๊ะ! เหรอ ว้าย อายจัง" ยัยพริมสลึมสะลือตื่นก่อนแกล้งทำเป็นตกใจพลางลุกขึ้นหยิบผ้ามาห่ม
"นอนระวังหน่อยสิ"
"โอย กำลังเคลิ้มๆ เลย ซ่อมเสร็จแล้วเหรอ"
"อื้มม"
"ถ้าไงเดี๋ยวพ่อลงไปเปิดปั๊มน้ำให้นะ อีกสักพักค่อยเข้าไปอาบกันล่ะ พ่อไปก่อนนะ"
"ค่าาาา/ค่ะ" เด็กสาวทั้งสองขานรับ

ผมเดินลงมาด้วยใจเต้นโครมคราม ได้เห็นหอยยัยพริมแล้วก็แอบเห็นหอยน้อยปลาด้วย มันทำให้หนุ่มใหญ่อย่างผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ทว่าก็ชวนให้คิด เหตุใดน้องปลาจึงไม่ระวังตัวเองขนาดนั้น และการที่เธอมาค้างบ้านเราในจังหวะช่วงที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย มันเพราะอะไรกัน จริงอยู่ว่ามาทำรายงาน แต่การทำรายงานบ้านเพื่อนเนี่ยมันคือข้ออ้างอันดับต้นๆ ของวัยรุ่นในการไปทำอะไรลับตาพ่อแม่เลยนะ

ขณะเดียวกันท่าทางใสซื่อของน้องปลาก็ไม่ได้ชวนให้คิดว่าเธอมีเจตนายั่วยวนสักนิด ทุกอย่างธรรมชาติมาก ซ้ำยังเป็นห่วงเพื่อนนอนโป๊อีก ผมเลยพุ่งเป้าไปที่ว่า ตกลงยัยพริมแกล้งพาเพื่อนมาทำทีใสซื่อเพื่อเล่นเสียวกับผมอีกคน หรือน้องปลาถูกยัยพริมหลอกมาให้เล่นเสียวกับผม หรือว่ามาทำรายงานกันจริงๆ กันแน่

แต่วันนี้เพิ่งจะวันแรกเอง อีกเกือบสองวันก่อนเจ้าทศและน้องแป้งจะกลับมา ผมต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้ คิดเข้าข้างตัวเอง เผื่อฟลุ๊คได้จิ้มหอยอีกตัวก็ดีเหมือนกันนะ




ชอบก็คอมเม้นต์เป็นกำลังใจกันหน่อยนะครับ และหวังว่าทุกคนจะชอบกัน อ้อ และถ้าเลือกได้ เพื่อนๆ อยากให้น้องปลามาค้างเพราะข้อไหนครับ 1.ตั้งใจมาลองสวาทอยู่แล้ว 2.โดนหลอกมา 3.มาทำรายงานจริงๆ ผมอยากรู้ว่าใครชอบแบบไหนกันเพราะอะไร เผื่อเหตุผลดีถูกใจผม ผมอาจเอาไปเขียนต่อจริงๆ ก็ได้นะ

หึหึ....สงสัยว่าจะเป็นแผนของน้องพิมพาน้องปลามายั่วยวนกิเลสตัณหาของคุณพ่อล่ะมั้ง กว่าแม่แป้งกับพี่ทศจะกลับ น้องปลาหอยบานแน่ๆเลย....5555
สรุปก็คือว่าน้องปลาตั้งใจมาลองสวาทกับคุณพ่อของน้องพิมนั่นเอง

ข้อ 1 ครับ

2 ครับ
อยากดูลีลา การหลอกล่อ เพื่อเข้าทำ

ลุ้นกับคุณ​พ่อไปด้วย​ ว่าสองสาววางแผน​จะเผด็จ​ศึกพ่อรึป่าว​

ตามสถานการณ์ ข้อ 1 แน่ๆ

พาเพื่อนมาให้พ่อฟันแน่ๆเลย

 ::Glad::มาทำรายงานจริงแต่เหตุการพาไป

ดูๆแล้วน่าจะข้อ1ครับ

เลือกข้อ1 ครับ อยากรู้ว่าเด็ก ม.ปลายจะยั่วเย คนรุ่นพ่อ จะยั่ว แบบไหน ตื่นเต่นตื่นเต่น

ขอบคุณมากครับ อยากให้มาทำรายงาน ครับ พอเสร็จแล้วก็ค่อยมา....ครับ

ข้อ1ครับ

สนับสนุน​ข้อ1ครับ

ขอเลือกให้น้องปลามาแบบบริสุทธิ์ใจ แต่กลับไปแบบติดใจก็แล้วกันนะ

น้องปลางานนี้ไม่น่ารอดมือคุณพ่อแน่ๆ ยัยพริมพามาลองของแน่ๆ