"Admin ที่รัก Version 1.0"
"Admin ที่รัก Version 2.1"
"Admin ที่รัก Version 2.2"

---

=======================================================
เปิดม่านซีรี่ย์  "Admin ที่รัก Version 2.3"
=======================================================
สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านที่น่ารัก มว๊ากๆ

ท่านผู้อ่านคะ  ท่านรู้ตัวไหมว่า น่ารักขึ้นทู้กกกกวัน
ตอบกันเยอะขึ้น  ยาวขึ้น  น่ารักมว๊ากๆ  อ่ะ
โคตรดีใจเลยเวลาท่านมาเม้นท์ กันอ่ะ
เหมือนจิ๋วไม่ได้บ้าไปเองคนเดียว
มีพลพรรค ร่วมบ้าไปกะจิ๋วด้วย 

วันนี้จิ๋วเลยแอบมาบอก + ถามว่า   คราวที่แล้ว Version 2.2
บางท่านบอก หลบหลุมทันอ่ะ.... ท่านหลบทุกหลุมหรือเปล่า

"วุฒิ ชี้ให้วิวดู 'วิวอ่านเมสเสทครบแน่นะ'  "

แล้วท่านผู้อ่านหล่ะคะ ท่านอ่านเมสเสทครบแน่นะ ...... (ปล.ตอบแล้วจะรู้ อย่าลืมขึ้นมาดูหล่ะ)


สกิลซ่อน เทพโคตร








อย่าว่าแต่ท่านผู้อ่านเลยค่ะที่โดนพัดลมหลอก
จิ๋วก็โด้นนนนนนนนน  โดนคนแรกด้วย   

จิ๋วสารภาพแล้ว  ท่านก็สารภาพมาซะดี ๆ ว่าท่าน.....
เห็นครบทุกเมสเสทไหม.......


เอาหล่ะค่ะ  มาเสียวต่อกันเลยดีกว่า
เสียวไปเจ็บใจไป เอิ๊ก ๆ 
อ่านแล้วอย่าลืมโหวตนะคะ  ตอนนี้ตอนจบของ Ver2 แล้วค่ะ 

By พัดลมจิ๋ว

ปล. ลองกลับไปลองส่องอ่าน เวอร์ 2.2 ดูนะค่ะนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเห็นอะไรไหม อิอิ
สู้ ๆ นะคะรี๊ด  ไรท์เอาใจช่วย
===========================================

---

'ทำไมวิวไม่ตอบ เอ๊ะ offline ไปแล้วด้วย'
วุฒิเอะใจขึ้นมา
เขาเรียก กล้องวงจรปิดมาดู
เห็นวิว  เดินออกจากลิฟต์ไปที่ทางออก

เขารีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา โทรไปบอก รปภ.ที่ ชั้น 1
"พี่หมายครับช่วยเรียกคุณวิวไว้ก่อนได้ไหมครับ   เธอลืมของเดี๋ยวผมรีบลงไป"

.............

รปภ. เดิน เข้า มาหาหญิงสาวที่ดูรีบร้อน
"คุณวิว  หรือเปล่าครับ"
"ค่ะ"
"รอเดี๋ยวนะครับ พอดีคุณวุฒิ โทรลงมาบอกให้ช่วยรอเดี๋ยวนะครับ"

"ไม่  บอกเขาว่าฉันต้องรีบกลับมีธุระด่วน"
"เดี๋ยว  วิว"

"คุณต้องแก้รีพอร์ตก่อน  ไฟล์ที่ส่งตะกี้มีปัญหา
คุณต้อง ล็อคอินใหม่  ผมไม่มีพาสเวิร์ด"
เขาวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ
"แปปเดียว"

วิวหน้าเครียด แต่ก็ ยอมเดินตามมาเงียบๆ
วุฒิกดชั้น 20
"คุณหนีผมเหรอ ไม่กินข้าวกันแล้วเหรอ"

"ปะ ....เปล่า
นึกได้ว่ามีธุระพอดี" วิวตอบอ้ำอึ้ง ไม่หันมามองหน้ากับวุฒิ

"วิวเป็นไร  ตะกี้ยังคุยกันอยู่ดี ๆ เลย"

"เปล่าาาา" วิวลากเสียงยาว แล้วเงยหน้ามองวุฒิ
พยายามฝืนสบตา

ติ๊ง

"มาทางนี้"

วุฒิจับแขนวิวไว้ ออกแรงลากตัววิวเข้าไปในลิฟ
เนื่องจากวิวออกแรงขืนตัวเล็กน้อย แบบที่ไม่ค่อยอยากจะตามวุฒิไป

เมื่อเข้าไปในลิฟแล้ว วิวก้มหน้า
วุฒิได้แต่นิ่งนิ่งๆ พร้อมกับจับแขนวิวไว้ไม่ยอมปล่อย
เหมือนกับกลัวว่าวิวจะลอยหนีหายไป

ติ๊ง.... ลิฟต์เปิด... วุฒิพาวิวไปที่ ออฟฟิตตัวเอง

"วิวจะรีบไปไหน  ตะกี้อ่านเมสเสทครบหมดหรือเปล่า"

วิวถอนหายใจ หน้ายุ่ง
"อ่านแล้ว จะทำไมอีก" วุฒิเห็นแล้วว่าวิวเริ่มน้ำตาคลอ

"อ่านแล้ว อ่านครบแน่นะ" วิวทำหน้างง

วุฒิจูงมือวิวเข้าไปในห้องแอร์เย็นฉ่ำ
และมือของวุฒิก็เย็นมาก ๆ
วุฒิพาวิวเดินเข้าไปด้านในสุด มีห้องเล็ก ๆ ที่เกิดจากการกั้นฉากไว้
ในฉากนั้นมีโต๊ะขนาดใหญ่ตัวนึง มีมอนิเตอร์วางตั้งอยู่ หกตัว!!!
วางกันหลายรูปแบบทั้งตั้งและนอน มีทั้งจอเล็กจอใหญ่
บางจอมีกล่องไม้หนุน ให้สูงขึ้นมาอยู่แถวด้านบนอยู่ถึงสองจอ
แต่บนโต๊ะมีคีย์บอร์ดกับเม้าส์เพียงชุดเดียว
และกองเอกสารวางอยู่ประปราย
จอริมสุดขวามือ มีหน้าต่างแชท เปิดค้างอยู่
วุฒิ ชี้ให้วิวดู
"วิวอ่านเมสเสทครบแน่นะ"

 


วิวก้มลงอ่านดูอีกครั้ง คราวนี้เธอน้ำตาไหล ออกมาอย่างยั้งไม่อยู่
ไม่อาจจะบอกได้ว่า เป็นเพราะเมสเสทที่เธอไม่ได้อ่าน
หรือว่าเป็นเพราะที่ข้างจอนั้น มีรูปเธอกับเขาในกรอบ เล็ก ๆ วางอยู่ข้างมอนิเตอร์ หน้ากระบอกใส่เครื่องเขียน

มันเป็นรูปหมู่ที่ถูกตัดเหลือแค่เธอกับเขาสองคน
ท่ามกลางผู้คน วิวนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหลัง สองมือจับไหล่เขาที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้าไว้
 
วุฒิก็พูดขึ้น
"เวลาหกปีที่ผ่านไป..... วันนี้ผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม
ผมเอารูปของเรามาไว้ที่นี่เพื่อเตือนตัวเองเสมอ
'ถ้ามีโอกาส....ต้องคว้าไว้'...."

"วิวโหยหา... แต่จูบนี้....  โดยไม่รู้ตัว
สักนิดว่า การตัดสินใจผิดของตัวเอง
ความขี้เกรงใจของตัวเอง
จะทำให้เรา...  ต้องห่างไกลกันขนาดนี้
วิวขอโทษจริง ๆ นะคะ"





วุฒิเริ่มจูบอีก คราวนี้เขากอด ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของวิวด้วย
ซึ่งวิวอยู่ในชุดเดรส ลำลอง ตัวยาว ทำด้วยผ้ายืด นิ่ม ลื่น
ยิ่งทำให้วุฒิ ลูบไล้ได้อย่างเพลิดเพลิน
เขาเริ่มไซร้ จมูกไปตามซอกคอ แล้ววุฒิกระซิบข้างหูวิว

"ผมขอเริ่มแสดงความรักต่อคุณ....
ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป......ได้ไหมครับ"

"อย่ารออีกเลยนะคะ... วิวขอร้อง"
เธอไม่ได้พูดเปล่า วิวจูบวุฒิก่อน
ด้วยความเร่าร้อนและเต็มไปด้วยความปรารถนา...

"ทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะ เดี๋ยวผมมา"
วุฒิเดินไปล็อคประตูห้อง ปิดไฟเกือบหมด
จนเหลือแค่ที่โซนหน้าประตูทางเข้า แล้วกลับไปหาวิว

"ทานที่ไหนคะ " วิวถาม

"ที่นี่แหละ.... "แล้วเขาก็จูบวิวอีก
ขณะเดียวกันวุฒิก็ลูบไล้แผ่นหลังของวิว
เขาลูบไปเจอซิบหลัง เขารูดลง
แล้วลูบเข้าไปข้างใน ผิวเนื้อเนียนนุ่มของวิว

วิวไม่ขัดขืนแต่อย่างใด เธอกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ปรารถนา
ไม่อยากให้เขาหยุดกอด หยุดจูบ หรือ หยุดลูบไล้

วุฒิเคลื่อนมือทั้งสองข้าง ลูบขึ้นไปบนหัวไหล่
แล้วดึงแขนเสื้อออกจากไหล่ข้างซ้ายของวิว

วิวเคลื่อนแขนตัวเองเพื่อถอดแขนเสื้อออก..
เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและเนินนมงาม ๆ ข้างหนึ่ง
ก็ปรากฎออกมาให้วุฒิยลโฉม

วิวหยุดจูบ หันลงมาดูหน้าอกตัวเอง
โดยมีวุฒิ ใช้ปลายนิ้วไล้ลงไปบนเนินนั้น

"ผมขออนุญาต....." วุฒิพูด แล้วหยุดไว้แค่นั้น...

วิวเอามือลูบหัวไหล่ตัวเองใช้นิ้วเกี่ยวสายเสื้อในข้างซ้าย
ให้ตกลงไปอยู่ข้างแขน แล้วควักเนินอวบๆ นั้น
ให้ออกมานอกเสื้อชั้นใน แล้วพูดว่า

"ไม่อนุญาต......ให้หยุด... จนกว่า user จะพอใจ"
พร้อมกับยิ้ม ๆ

วุฒิปัดกองเอกสารออกไปจากโต๊ะ
แล้วกอดเอววิว อุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะของเขา
 
===================================================

เวลาประมาณหกโมงเย็น
เสียงโทรศัพท์มือถือของวุฒิดังขึ้น
 
"สวัสดีครับพี่"
 
"แล้วอย่าลืมงานที่พี่ฝากให้ช่วยก็แล้วกัน"

"ครับๆๆ พี่ แล้วจะรีบจัดการให้ครับ พี่พัด " 

สนุกมากครับ สับขาหลอกแถมมีซ่อนอีกถ้าอ่านไม่ดีนี่จบเลยอะ ^ ^

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
แต่ถ้าอ่านดี ๆ ก็จบนะคะ  จบแบบงงๆ 

ข้าวเที่ยงอะไรเนี่ยน่ากินสุดๆ ขอบคุณครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
มื้อพิเศษ กว่าจะได้กิน รอตั้งห้า-หก ปี 

ขอบคุณที่แวะมาจ้า   

ตกหลุม.   รักเข้าแล้วครับ แนวดีอ่านสนุก อยากอ่านทุกวันเลย
ผมกำลังหานาฬิกาแบบที่ว่า โชคดีที่อ่านกระทู้นี้ก่อน ไม่งั้นแย่แน่ ขอบคุณครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่กลับไปลอง ดร้ากเม้าส์ดู 

อยากแต่งได้ทุกวันเหมือนกันนะ แต่ กว่าจะได้สักตอน ก็เป็งเดือนอ่ะค่ะ
เขียนแก้ หลายรอบอยู่เหมือนกัน 
ดีใจที่ชอบนะคะ คุณ peddo

ขอบคุณครับ คนเราบางครั้งกลัวการเอาเปรียบคนอื่นจน เผลอเอาเปรียบตัวเอง ไม่สนใจในสิ่งที่ทำว่าล้ำเส้นเอาเปรียบตัวเองไปมากแค่ไหน จนบางครั้งต้องสูญเสียบางอย่างไปปจึงเข้าใจว่าที่ผ่านมาความเกรงใจเพียงผู้อื่น ทำร้ายตัวเองไปมากแค่ไหน ขอบคุณแนวคิดดีๆ ครับ ^_^

ปล. ซ่อนแบบนี้ไม่เห็นแน่นอนครับ 555

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ไชโย...   ในที่สุดก็มีคนเข้าใจจิ๋ว
ขอบคุณค่ะที่ทำให้ความพยายามของจิ๋วไม่สูญเปล่า

ที่จริงเขียนยาวกว่านี้ แต่คงหายไประหว่างทาง ไม่เป็งไร  สรุปได้โดนใจจิ๋วมากเลยค่ะ  

เยี่ยมครับ เรื่องนี้ น่าติดตามครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ   

สนุกมากครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ขอบคุณที่แวะมาจ้า    อย่าลืมโหวดน๊าาาาา

เพื่อหลบหลุมอย่างปลอดภัย ขอเม้นก่อนละค่อยไปอ่านนะคร๊าบบบบ อิอิ

ชอบตอนนี้มากๆเลยครับบบบ กว่าจะสมหวัง รอกันมาตั้ง5-6ปี สมหวังทีต้องจัดกันหนักหน่อยล่ะ 555 ว่าแต่มื้อเย็นนี่จะอีกกี่รอบกันน้าา น่าจะหักโหมพอตัว อิอิ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ความสามารถแอ๊ดมิน ไม่ธรรมดานะคะ  อิอิ เอิ๊ก ๆ 

มื้อนี้มันส์แน่ๆ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ครบรส   

รักนี้ดูวุ่นวายสุดๆเลยแฮะ ติดต่อเวอชั่นต่อไปนะครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
อิอิติตามละกันนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาจ้า    

หลงทางยังหาทางเจอ...แต่หลงเธอ ทำเธอให้สาสม...ถ้าหลงพัดลม...ทำงัยดีง่ะ...ถอดปลั๊กดีมั๊ย....

*********************
ห้าปีที่หายไปกับความอ่อนโยน...และเกรงใจ...โชคดีจัง...ที่อีกคนยังคงยึดมั่น..และเฝ้ารอเธอมาหล่นทับ...
และก็ได้ทับจริงๆ ... เป็น ครั้งที่สอง จาก เวอร์ชั่นแรก...

ขอบคุณเด้ออ้าย...หลายๆ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ถ้าหลงพัดลม ให้หาคำคม ๆ คล้องใจ อิอิ
ขอบคุณมากมายเลยที่แวะมาจ้า    

ขอบคุณครับ ติดตามผลงานตลอดครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

ขอบคุณมาก ๆ เลยคร้าาาา     

มาลุุ้นกันต่อครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

ขอบคุณที่แวะมาจ้า    

มีการไขว้ขาหลอกน่ะครับ หุหุหุ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
เป็นความสามารถพิเศษในการสับขาหลอก ของท่าน พัดลม
ขอบคุณที่แวะมาจ้า    

วุฒเป็นพระเอกมากๆๆ
รอตั้ง6 ปี
ขอบคุณครับ

---

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
แบบนี้แหละ ผู้ชายในฝัน  อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาจ้า