ขอชี้แจงและตอบคำถามเรื่องพิศวาสมังกรหยก
     ก่อนอื่นผู้เขียนต้องขอขอบคุณผู้ที่ติดตามและชื่นชอบผลงานของผู้เขียนเป็นอย่างมากมา ณ.ที่นี้ด้วยใจจริง

ความจริงแล้วผู้เขียนตั้งใจจะวางมือและทุกสิ่งเพื่อมุ่งไปสู่ทางธรรมจึงขอยุติทุกสิ่งของตน แต่แล้วจากการที่ได้คุยกับผู้อื่น
รวมถึง คุณ areja( คุณแว่น )ที่เป็นแอดมินบอร์ดนี้ ซึ่งมีส่วนในการกระตุ้นให้มาเขียนตอนต่อไปคือ เดชคัมภีร์นางฟ้า ด้วยเหตุผล 2 ประการ

1.ผู้เชียนไม่มีความรับผิดชอบต่องานเขียนของตัวเองที่เริ่มไว้และไม่มีการมาเขียนต่ออีก เพราะมีผู้อ่านที่รอคอยอยู่
2.แม้ผู้เขียนได้เล่าพล็อตเรื่องทั้งหมดที่คิดไว้ให้ว่าสามารถนำไปเขียนต่อได้

ก็ว่าผู้เขียนน่าจะเป็นคนเขียนต่อเอง ถึงแม้อาจไม่จบยังดีปล่อยทิ้งไปเหมือนคัมภีร์ยุทธที่โยนทิ้งก้นหีบไปอย่างน่าเสียดาย( ว่าไปโน้น ผู้เขียนก็บ้ายอมั่ง )จากเหตุผลทั้ง 2 ประการ จึงขอตกลงว่า จะมาเขียนให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
หากใครสนใจก็นำพล็อตเรื่องไปเขียนต่อหรือจะคิดขึ้นมาใหม่ก็อนุญาติให้ทำได้

ในงานเขียนของผู้เขียนขอยอมรับว่าเกิดจากความคึกคะนองและจินตนาการของตนเอง ซึ่งมีข้อบกพร่องผิดพลาดด้วยไม่ได้ค้นคว้าหาข้อมูลมาละเอียดรอบคอบก่อนมานำเสนอ ซึ่งผู้เขียนขอขอบคุณและน้อมรับคำชี้แนะแต่ยังนำเสนอมาผิดๆ ด้วยความขี้เกียจของผู้เขียนเอง ต้องขออภัยในส่วนนี้เป็นอย่างสูงที่ไม่ได้แก้ไข

ซึ่งในส่วนนี้ควรเป็นสิ่งที่ผู้เขียนควรทำให้มาก ดังเช่นผู้เขียนคนอื่นที่ผู้เขียนชื่นชอบในบอร์ดนี้ได้กระทำอยู่ ที่เขียนมาไม่ได้มีความน้อยใจแต่อย่างใด กลับรู้สึกขอบคุณที่ชี้แนะและตำหนิมา ที่กล่าวมาจึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ ที่ต้องการตอบข้อสงสัยของผู้อ่านในงานเขียนที่ผิดพลาดทำให้เกิดข้อสงสัย

จึงขอเปิดโอกาสให้ผู้อ่านได้ซักถาม และสามารถวิจารณ์ชี้แนะงานเขียนของผู้เขียนได้ โดยข้อตั้งกฎเพียงข้อเดียวคือ

ขอให้ผู้อ่านท่านอื่นอย่าไปต่อว่าผู้อ่านที่ตำหนิวิจารณ์งานเขียนของผู้เขียน เพราะอาจทำให้เกิดการทะเลาะกันเอง
และทำให้ผู้ต้องการแสดงความเห็นใดๆไม่กล้าแสดงความคิดเห็นออกมา จึงทำให้ขาดมุมมองใหม่ขึ้นมา ตัวผู้เขียนย่อมมีวิจารณญาณที่สามารถรู้ได้ว่ากำลังถูกวิจารณ์ด้วยเหตุผลที่ดีและจริงใจหรือไม่ และสามารถรับฟังได้ทุกกรณีโดยไม่ต้องไปโต้ตอบ

แต่หากสามารถแก้ไขได้ก็จะนำไปพิจารณา เพราะไม่เช่นนั้นเราก็จะอยู่แต่ในโลกที่ต้องการรับฟัง แต่สิ่งที่อยากได้ยินเท่านั้น ( นี้คือทัศนะของผู้เขียน) เขียนมาซะยาวเลยไม่ได้ตอบคำถามที่มีผู้สงสัยถามเข้ามาเลย เอาเป็นว่าให้ผู้อ่านซักถามข้อสงสัยเข้ามา และหากมีข้อคิดเห็นใดหรือแม้แต่จะชี้แนะตำหนิก็ทำได้ ดั่งที่ตลงกันไว้แล้ว

ด้วยความนับถือผู้อ่านทุกท่านเช่นกัน
COBRA


.........................................................................................

(แว่น คัดเอามาจากสำนวนต้นฉบับเลยจึงมีข้อความท่านครบถ้วนสมบูรณ์ เรื่องนี้ลงบอร์ดบ้านเมื่อ สิงหาคม 26,2016,10:01:48 PM )

      ตอนนี้อาจเคยผ่านตาผู้อ่านมาบ้างแล้ว ไม่ต้องสงสัยครับอยู่ในเรื่องเดียวกัน

        กงจื้อมหาภัย

   " บุรุษหน้าขาวนั้น เจ้าดูไม่ออกรึว่าเป็นสตรีปลอมมาแน่นอน. "
   
   เจ้ากังปังกล่าวขึ้นกับสมุนคู่ใจเปียกน้ำเฮาะ
   " หน้าตาขาวเกลี้ยงจนถึงลำคอขาวผ่องอย่างนั้น ยังไงก็ต้องเป็นสตรี " เจ้ากังปังกล่าวต่อ

   " ต่อให้เป็นบุรุษเราก็ขอเล่นฟันดาบกับมันสักที "
   " ท่านจะเล่นฟันดาบยังไงหรือ "
   " เจ้าตัวโง่งม เราก็จะเอาแท่งหยกของเราฟาดฟันกับแท่งหยกของมันนะซิ " มันว่าพลางก็ชี้ไปตรงเป้ากางเกงของมันที่ตุงขึ้นมา พร้อมกับหัวเราะขึ้นมา จนบุรุษหน้าขาวนั้น ต้องหันมามองแว่บหนึ่ง ด้วยสายตารังเกียจ

   บุรุษหน้าขาวนั้นที่แท้ก็คือ แม่นางซูหยิงหยิง แห่งสำนักบุปผา อันเลื่องชือในยุคนี้เพราะไม่ เพียงแต่วิทยายุทธที่ทำให้สำนักบุปผามีชื่อเสียง ด้านความงามของสตรีในสำนักบุปผาก็เลื่องชื่อ ด้วยเจ้าสำนักบุปผาก็คือ นางอี้หลินปอ ก็เป็นโฉมสคราญอันดับหนึ่งในบู๊ลิ้มยุคก่อน ส่วนลูกศิษย์ของ นางก็ติดอันดับสิบโฉมสคราญในบู๊ลิ้มยุคใหม่ถึงห้าคน

   แถมศิษย์เอกของนางคือ แม่นางอิมเอี้ยงยี้ ก็ถูกยกย่องเป็นโฉมสคราญอันดับหนึ่งในบู๊ลิ้มขณะนี้ ด้วยความงามของนางถูกเทียบราวกับ องค์กวนอิม กลับชาติมาเกิดจนถูกขนานนามว่า ธิดากวนอิม ฉายาดอกบัวงามแห่งบู๊ลิ้ม แม่นางซูหยิงหยิง ฉายาโบตั๋น บังเอิญพลัดหลงกับเจ๊เจ๊นางอีก 4 คนได้แก่ อิมเอี้ยงยี้( ดอกบัว ) กิมเง็กจู( เบญจมาศ ) ทิซิมลั้ง( กุหลาบ ) เล็กหยงหยง( กล้วยไม้ ) รวมห้าคน

   ชาวบ๊ลิ้มต่างขนานนามเป็น ห้าสาวดอกไม้งามแห่งบู๊ลิ้ม ซึ่งทั้งเก่งทั้งสวยพิชิตยอดฝีมือมานัก ต่อนักในคราวประลองยุทธมาแล้ว ซูหยิงหยิงปลอมตัวเป็นชายเพื่อตามหาเจ๊เจ๊อีก4 นาง แต่เป็นคราวเคราะห์ของนางที่วันนี้ กลับมาเจอ กังปังฉายากงจื้อขยี้ดอกไม้เข้า แค่ได้ยินเสียงหัวเราะมันก็ทำให้นางไม่สบอารมณ์หันหน้าไป ดูเห็นบุรุษนั้นแต่งตัวราวกับกงจื้อ ส่งสายตากรุ้มกริ่มท่าทางยียวนรูปร่างสูงชลูดแต่ผอมกระหร่องราว กับคนไม่มีแรง นั่งอยู่กับชายกลางคนหน้าตาขี้เหร่บอกท่าว่าเป็นคนร้าย นางลุกขึ้นสบัดหน้าเดินหนีไปอย่างเชิดหยิ่ง ส่งสายตาดูแคลน

   เจ้ากังปังมองดูนางยักย้ายสะโพกเดินขึ้นบันไดโรงเตี้ยมไปอย่างคาดหมายในใจ
   " ดูกระบี่ที่นางถือดูมีราคาไม่น้อย " เปียกน้ำเฮาะพูดขึ้น

   กังปังกับเปียกน้ำเฮาะสองทรชนในบู๊ลิ้ม เจ้ากังปังเป็นนักล่อลวงต้มตุ๋น ล้วงกระเป๋า แสร้งทำ เป็นกงจื้อ หลอกเอาเงินไปเที่ยวซ่องคณิกาไม่เว้นแต่ละวัน จนหนักเข้าเอานางคณิกาจนหมดแทบทุกซ่อง มันเลยก้าวหน้าหลอกสาวๆชาวบ้านไปเย็ดตั้งหลายสิบคน นับเป็นตัวแสบของบู๊ลิ้ม ต่างให้ฉายาว่ากงจื้อ ขยี้บุปผา  ส่วนเจ้าเปียกน้ำเฮาะเป็นนักย่องเบา ขโมยทรัพย์สิน ต่อมาสองเลวมาเจอกันเลยเป็นเพื่อนกัน

   " ดูจากพู่กระบี่แล้วต้องเป็นของสำนักบุปผาแน่ หรือนางจะเป็นหนึ่งในห้าสาวดอกไม้งาม แห่งบู๊ลิ้มที่ผู้คนกล่าวถึงข้าว่าเราอย่าไปยุ่งดีกว่า " เปียกน้ำเฮาะกล่าว
   " ผิดแล้ว อย่างนี้ซิข้ายิ่งชอบ " เจ้ากังปังกล่าวอย่างหื่นกระหาย

   พอคิดได้ว่านางต้องเป็นคนใดคนหนึ่งในห้าดอกไม้งาม ยิ่งกระตุ้นราคะในสันดานมันให้กำเริบขึ้น
   " ข้าว่ามันเสี่ยงไปนะท่าน ได้ข่าวว่าวิทยายุทธพวกนางไม่ใช่ย่อย "
   " ฮึ...ข้าไม่จำเป็นต้องสู้ด้วยวิทยายุทธเสมอไป "
   " เอ๊ะ "
   " แล้วเจ้าดูไปเถอะ.....แล้วจะรู้ว่าฉายากงจื้อขยี้ดอกไม้ไม่ใช่ได้มาด้วยง่ายเช่นกัน บังเอิญพวกนางชื่อห้าสาวดอกไม้งาม กงจื้อคนนี้จะจับมาขยี้ให้หมด  แล้วจะขยี้ให้แรงๆ ด้วย "

   เจ้ากังปังพูดพร้อมกับทำท่าขยี้ฝ่ามือเข้าหากันหนักๆ จนเกิดเสียงดังเพาะๆ
   " ตอนนี้เจ้าไปสืบดูว่านางพักห้องไหน แล้วมาบอกข้า "

   .....................
   
   ยามราตรีแม่นางซูหยิงหยิงยังอยู่ในชุดชายจำแลงมา อยู่ในห้องพัก เจ้าเปียกเฮาะบัดนี้ปลอมตัวมาเป็นเสียวเอ้อ กำลังจัดที่นอนพร้อมกับยกกาน้ำชามาวางบนโต๊ะ พร้อมเชิญชวนให้นางดื่มน้ำชาพักผ่อน แต่นางไม่สนใจพร้อมโบกมือไล่มันออกไป

   " ข้าทำตามที่ท่านสั่งแล้วแต่แม่นางนั่นไม่สนใจแตะต้องน้ำชานั่นเลย "
   " ไม่เป็นไรของเล่นข้าไม่มีเพียงเท่านี้ แล้วที่นอนเจ้าจัดการยังไง "
   " ข้าเอาผ้าผืนนี้ปัดตรงที่หมอนแล้วตามที่ท่านสั่ง "
   " ขอเพียงหัวถึงหมอนเท่านั้น ก็จะเสร็จเรา "

   ที่หลังคาโรงเตี้ยมปรากฎร่างชายสองคนขึ้นไป มันคือเจ้ากังปังกับเปียกเฮาะสองทรชนที่กำลัง ยกกระเบื้องออกดูภายในห้อง ถึงแม้มันสองคนจะมีวิทยายุทธพื้นๆ แต่เรื่องวิชาตัวเบามันสองกลับ ไม่เป็นรองผู้ใด แถมวิ่งหนีได้อย่างรวดเร็วยิ่ง

   ในห้องแม่นางซูหยิงหยิงกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่โดยไม่รู้ว่าภัยจะมาเยือน พลางคำนึงว่า หากซือเจ๊พวกนางเห็นรหัสลับที่นางทิ้งไว้คงจะมาสมทบกับนาง นางอ่านหนังสืออยู่สักครู่ก็หยุดตรงหน้ากระจก ปลดมวยผมที่เกล้าไว้ออก ก็ปรากฎผมที่ สยายยาวออกมา เห็นวงหน้างามเพริศพริ้งตัวในกระจกอย่างพอใจ พร้อมกับปลดเสื้อคลุมและผ้าแถบ ที่พันรอบอกออก พลันก้อนเนื้อใต้ผ้าก็เด้งดึ๋งขึ้นมาราวกับมันลิงโลด ที่ได้รับอิสระจากพันธนาการเสียที ดีดผึงขึ้นมาเป็นลูกย่อม ชูหัวนมแหลมเปี้ยบ 

   นางเอามือช้อนใต้ฐานนมยกขึ้นดู ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นางภูมิใจในรูปร่างหน้าตาของตนที่ถูกชาวบู๊ลิ้มยกย่อง เป็นโฉมสคราญแห่งยุคใหม่ ไม่เพียงแต่นางเท่านั้นที่พอใจ สองบุรุษบนหลังคาต่างก็พอใจเช่นกัน ต่างปรารถนาจะได้ยล โฉมนางมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนนางจะทำลายความหวัง กลับสวมใส่ชุดนอน ขึ้นไปนอนเล่นบนเตียง

   สักพักนางก็ต้องเคลิบเคลิ้มหาวขึ้นมา หลับใหลไปอย่างไม่รู้ตัว
   " อา...นางเป็นสตรี....สวยงามยิ่งอย่างที่ท่านบอก....แต่ไม่รู้นางคือใคร " เจ้าเปียกเฮาะกล่าวเบาๆ
   " นางคือ โบตั๋น ซูหยิงหยิง หนึ่งในห้าดอกไม้งามบู๊ลิ้ม "
   " ท่านรู้ได้อย่างไร "
   " ข้าเคยเห็นนางในงานประลอง ภาพวาดของเหล่าโฉมสคราญข้ามีไว้หมดทุกคน "
   " ท่านรู้ท่านยังจะกล้าอีกหรือ "
   " ยิ่งกว่าอีก ข้าปรารถนามานานที่จะได้เย็ดกับโฉมสคราญเหล่านี้ เจ้าแอบดูข้าแล้วชักว่าว เอาแล้วกัน "
   
   กงจื้อกังปังสเดาะห์ประตูเข้าไปในห้องแม่นางซูหยิงหยิงได้ตั้งแต่เมื่อใด  มันตรงเข้าไปเขย่าร่างนางพลางเอามือตบหน้าขาวเกลี้ยงเบาๆ แต่นางไม่มีท่าทีจะตื่น แต่อย่างใด มันยิ้มอย่างพอใจแฝงแววราคะในรอยยิ้ม พลางก้มลงจูบแก้มใสนางอย่างทนุถนอมก่อนก้มลงประทับ จูบบน ริมฝีปากแดงอวบอิ่มดังจ๊วบ

   " หอมหวานยิ่ง ซูหยิงหยิงแม่ดอกโบตั๋นคนสวย นี้ขนาดเจ้ายังงามเพียงนี้ อีกสี่นางจะ ขนาดไหน โดยเฉพาะ อิมเอี้ยงยี้ ที่ว่ากันว่าสวยที่สุดในแผ่นดิน กงจื้อมีวาสนาจะเย็ดให้หมด ......แต่ตอนนี้ขอเย็ดเจ้าเป็นคนแรกก่อน "
   
   คิดแล้วมันก็ลงมือปลดเปลื้องเสื้อผ้านางออก ทรวงอกอวบอิ่มที่เห็นสักครู่ก็เผยให้เห็นอีกครั้ง คราวนี้เด่นชัดกว่าเดิมเพราะอยู่ใกล้ ๆ ต่างตั้งตระหง่านดั่งดอกบัวคู่แข่งกันชูช่ออร่ามบนหน้าอก แถมดีดสะท้อนขึ้นลงตามลมหายใจ ที่นอกห้องเจ้าเปียกเฮาะกำลังก้มๆเงยแอบดูอยู่ตรงนอกประตูเพราะ บนหลังคามันเห็น ไม่ถนัด ภายในห้องมันเห็นเจ้ากังปังกำลังก้มลงดูดนมแม่นางซูหยิงหยิงอย่างเอร็ดอร่อยเสียงดัง จ๊วบจ๊าบ เจ้าเปียกเฮาะดูไปพร้อมกับเอามือจับกระดอเขย่าไปมา

   ฉับพลันมันก็รู้สึกเย็นวาบที่กลางหลังพอเหลียวไปดู เห็นกระบี่สั้นทิ่มอยู่ที่กลางหลังมัน
   " เจ้ากำลังทำอะไร " เสียงสตรีหนึ่งดังเจื้ยอแจ้วเสนาะโสต

เจ้าเปียกเฮาะหันไปยังตะลึงกับรูปโฉมนาง งดงามราวกับ นางสวรรค์ นางคือกิมเง็กจู โฉมงามอันดับสองรองจากกวนอิมเท่านั้น
   " แม่นาง...ข้าเปล่า "
   " อย่าโกหก....เจ้าลับๆล่อ ต้องมีอะไรในห้อง....นั่น.."

   เสียงนางขาดห้วงไปเมื่อก้มไปดูเห็นเจ้าเปียกเฮาะ กำอะไรในมือ เห็นหัวพองร่าราวกับ กิ้งก่า บานโร่สีเขียวคล้ำ สิ่งนั้นที่เขาเรียกว่า  ควย นางถึงกับหน้าแดงซ่าน ยิ่งขับวงหน้าให้งามเฉิดฉันท์ เกิดนางพึ่งเคยเห็นควยเป็นครั้งแรกถึงกับใจหวิว นางเป็นสตรีพรหมจรรย์ย่อมเอียงอายตามประสาดรุณี แรกแย้มด้วยวัยเพียงสิบแปดเท่านั้น

   เจ้าเปียกเฮาะพยายามจะหลบหนี กิมเง็กจูได้สติ สกัดนางถอยได้ทัน เจ้ากังปังได้ยินเสียงอึกทึกข้างนอกรีบลุกขึ้นตวัดม่านบังเตียงนอนไว้ พลันร่างของเจ้าเปียก น้ำเฮาะ ก็กระเด็นเข้ามานอนล้มตึงอยู่ตรงหน้ามัน ตามติดด้วยสตรีสวมอาภรณฟ้า หน้าตาสะสวยราวกับ นางสวรรค์ คิ้วตีโก่งราวกับคันศร ดวงตาหวานหยาดเยิ้ม จมูกโด่งเป็นสันต์ ริมฝีปากแดงสด วงหน้า รูปไข่ขาวเกลี้ยงเกลา สวยราวกับเทพธิดา

   ซูหยิงหยิงว่าสวยแล้วยังสู้นางที่มาใหม่นี้ไม่ได้
   " ท่านช่วยด้วย " เสียงเจ้าเปียกเฮาะร้องคราง นอนตะแคงนิ่งกับพื้นคงถูกสกัดไว้
   " โกวเนี้ย อะไรกันนี้ "
   " ม่วยม่วยเราอยู่ไหน.."
   " ข้าไม่รู้ "
  เพียะ เพียะ กิมเง็กจูตรงเข้ามา ตวัดฝ่ามือขึ้นตบหน้าสองฉาด เจ้ากังปังเห็นเงาฝ่ามือวูบแต่ไม่มีปัญญาหลบถูกตบหน้าสองทีซ้อน
   " เจ้านี่บังอาจนัก กล้ามาย่ำยี ห้าดอกไม้งามแห่งบู๊ลิ้มเชียวหรือ "
   " เดี๋ยวโกวเนี้ย เจ้าคือใคร "
   " ข้าคือ เบญจมาศ กิมเง็กจู แห่งสำนักบุปผา "
   " อา....มิน่าท่านถึงงดงามยิ่งถึงเพียงนี้ เป็นวาสนาที่ข้ามาพบ "
   " หุบปากเจ้าซะ แล้วอย่าคิดหนีไปไหน "

   ว่าพลางนางก็หันหลังไปที่เตียงแต่ปรากฎรอยยิ้มในมุมปาก ที่จริงนางก็รู้สึกยินดีไม่น้อยที่ถูกผู้คนกล่าวชม แต่ติดที่อันดับสองที่กล่าวถึง เพราะสวยแพ้เจ๊เจ๊นางอันเป็นธรรมชาติที่สตรีมักมีความริษยา นางตลบผ้าม่านขึ้นพลันเห็นร่างซูหยิงหยิงนอนหลับอยู่เสื้อผ้าสวมใส่อย่างหมิ่นเหม่ เพราะกงจื้อรีบใส่ให้อย่างลวก

   " ม่วยม่วย ตื่นเถอะนี้เจ๊เง็กจู " นางเขย่าตัวน้องสาว พลางตบหน้าเบาๆ  แต่ซูหยิงหยิงยังไม่ยอมตื่น

    นางเลยคว้ากาน้ำชายกขึ้นมาใส่ปาก โดยที่หารู้ไม่ว่า เจ้ากงจื้อวางยาไว้ในนั้นแล้ว นางพ่นน้ำ ไปที่หน้าม่วยม่วยนางหวังจะทำให้ตื่นอยู่สองสามครั้งแต่เผลอดื่มเข้าไปอึกใหญ่ ซูหยิงหยิงยังหลับใหล ซ้ำร้ายนางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เจ้ากังปังเห็นกลับลิงโลดในใจ

   กำลังคิดว่าจะหาหนทาง หนียังไงคิดไม่ถึงว่าสวรรค์ช่วย ให้แม่นางกิมเง็กจูกลับต้องมาตายน้ำตื้น
   " นี้เจ้าทำอะไรกับม่วยม่วย "
   " นางหลับชั่วขณะ....เดี๋ยวก็ตื่นเอง "

   กิมเง็กจูฟังคล้ายเสียงเจ้ากังปังก้องสะท้อนไปมาด้วยฤทธิ์ยากล่อมประสาทในน้ำชาสำแดงผล
   " เจ้าทำให้นางตื่นเดี๋ยวนี้ " างออกคำสั่งยกกระบี่ขึ้นชี้มาที่ลำคอมันแต่ปลายกระบี่เริ่มโงนเงนเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง
   " งั้นข้า..จะเอายาแก้ให้  ท่านลดกระบี่ลงก่อน "

   กิมเง็กงูลดกระบี่ลงอย่างช้าๆ กังปังทดสอบเดินเข้าไปหานางพลางเอามือมันจับมือที่นางถือกระบี่อยู่
   " เจ้า...เจ้าจะทำอะไร " นางคล้ายพยายามตั้งสติ จะยกกระบี่ขึ้นอีกครั้งแต่กลับไม่มีแรง

   กระบี่นางกลับถูกปลดออก จากมืออย่างง่ายดาย ถึงตอนนี้เจ้ากงจื้อรู้แล้วว่ายามันเริ่มออกฤทธิ์ จึงขวัญกล้าขึ้น
   " แม่นางคนสวย ไม่ต้องกลัวข้า "
   " ไอ้..อุ๊บ "

   นางร้องขึ้นเบาๆ บัดนี้ร่างนางกลับถูกโอบกอด นางที่จริงมีวรยุทธเป็นเลิศ อย่าว่าแต่เจ้ากงจื้อ เลวนี่จะกอดนางเลย ต่อให้สัมผัสตัวแม้ปลายเล็บยังไม่ได้ แต่ตอนนี้นางกลับไร้กำลังจะยกขึ้นต้านทาน

   " เจ้าคงคอแห้งดื่มน้ำอีกสักหน่อย "

   มันพูดพลางเอากาน้ำชาจ่อปากนางยกลงเทไปในปากนาง กิมซูเง็กไร้ปัญญาต้านทานต้องดื่มน้ำ ลงไปอีกสองสามอึก เจ้ากังปังต้องจัดการนางอย่างแน่นอน ด้วยกลัวว่านางจะโดนยาไม่พอ ลำพังฝีมือมัน ไม่สามารถต่อกรกับนางได้ เมื่อกี้ยังตบหน้ามันสองที ต่อไปมันต้องเอาคืนสองทีเช่นกัน เจ้ากังปังคิดเสร็จแล้วมันก็อุ้มนางไปที่เตียงวางลงเคียงข้างกับซูหยิงหยิงที่กำลังหลับใหลอยู่

   เจ้าเปียกเฮาะมองอย่างตื่นตลึงอย่างไม่เชื่อสายตา ที่เห็นเหตุการณ์แปรเปลี่ยนเช่นนี้ มันถูกสกัดจุดอยู่ได้แต่นอนมองเจ้ากระหร่องกังปังแสดงบทรักต่อ

   " เจ้าบัดซบจะทำอะไรข้าอย่านะ..." แม่นางกิมเง็กจูร้องขึ้น เมื่อเห็นเจ้ากังปังลงมานอนเคียงข้าง

   นางยกมือขึ้นหมายตบหน้าแต่กลับ กลายเป็นยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้ามันอย่างแผ่วเบา
   " เมื่อกี้เจ้าตบหน้าข้า..เจ็บตรงนี้แหละ ทีนี้ข้าขอหอมแก้มเจ้าบ้าง " แม่นางกิมเง็กจูพยายามเบี่ยงหน้าหลบซ้ายขวา

   แต่เสมือนกลับเป็นการเสนอแก้มนวลให้กงจื้อราคะ ประจงจูบสองแก้มอย่างเต็มฟอด
   " อา...หอมยิ่งนัก " เสียงเจ้ากังปังคล้ายกังวานก้องไปทั่ว

   กิมเง็กจูโดนยากล่อมประสาทเข้าไปอย่างมากจนไม่สามารถตั้งสติอยู่ เห็นใบหน้าเจ้ากังปัง คล้ายล่องลอยไปมามีหลายหน้าซ้อนๆกัน ใบหน้าที่ส่อแววหื่นกระหายอย่างน่ารังเกียจขยะแขยง กำลังโน้มเข้ามา กิมเง็กจูได้หลับตานิ่งได้ยินเสียงมันกล่าว

   " ดรุณีที่สวยงาม วันนี้ข้าโชคดียิ่ง ..."

   กิมเง็กจูได้แต่ร่ำร้องในใจ ขอให้คนมาช่วย พลันในใจกลับนึกถึงใบหน้าชายหนุ่มรูปงาม ที่แรกเจอในตอนเดินทาง คุณชายฮวยมัวเล้า แห่งสำนักปูซาน ตามวิสัยของหญิงสาวแรกแย้มย่อมปรารถนาจะเคียงคู่กับชายหนุ่มรูปหล่อเช่นกันกับที่บุรุษ ก็ปรารถนาหญิงาม นึกถึงตอนนี้ริมฝีปากอวบอิ่มนางก็รู้สึกได้สัมผัสกับปากอันร้อนแรง เป็นรสจูบแรกที่นางได้สัมผัส ทั้งร้อนแรงทั้งหนักหน่วงบดขยี้จูบปากนางแถมยังส่งลิ้นเข้ามา ดุนดัน เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของนางอย่างนัวเนีย

   กิมเง็กจูตกใจลืมตาโพลงอยากจะขัดขืนกัดลิ้น แปลกปลอมนั้น แต่เหมือนถูกพิษจูบเล่นงานให้เสียวซ่านยิ่ง พอเจ้าของลิ้นถอนริมฝีปากออกไป กิมเง็กจูกับกลืนน้ำลายอย่างเสียดาย พลันมองเห็นหน้าชายผู้บังอาจจูบนางนั่นกลับเป็นใบหน้าของคุณชายฮวยผู้สง่างาม

   เจ้ากงจื้อถ่อยกังปังหายไปที่ใด แล้วคุณชายฮวยมัวเล้าเข้ามาแต่เมื่อใด
   " คะ...คุณชายฮวย....โอ...ไฉนท่านจึงเข้ามาในนี้ได้...ช่วยข้าด้วย "

   เจ้ากังปังฟังแล้วสดุ้ง หันไปดูข้างหลังแต่ไม่พบผู้ใดนอกจากร่างเจ้าเปียกน้ำเฮาะที่นอนกับพื้น กิมเง็กจูพูดต่อ   
   " คุณชายเมื่อกี้ท่านจูบข้า...อ้า..ท่าน.."

   กิมเง็กจูหน้าแดงผุดผาดยิ่งขับวงหน้าที่สวยอยู่แล้วให้สวยยิ่งขึ้น ที่แท้กิมเง็กจูถูกยากล่อมประสาทที่ออกฤทธิ์เข้าอย่างจัง จนเห็นเจ้ากังปังเป็นคุณชายฮวย เจ้ากังปังตอนนี้เข้าใจในบัดดล เลยสวมรอยเป็นคุณชายฮวย

   " ดรุณีที่น่ารัก เจ้างดงามยิ่ง เป็นของข้าเถอะ "
   " โอ๊ะ..อุ๊บ.."

   กิมเง็กจูร่ำร้องได้เพียงเท่านั้น ก็ถูกกงจื้อราคะประกบปากจูบเข้าอีก คราวนี้เจ้ากังปังบดขยี้จูบอย่างเร่าร้อน มือซนของมันสอดเข้าไปในอกเสื้อนางจับหมับเอาก้อนเนื้ออูมเคล้าคลึงอย่างสนุกปากสนุกมือ กิมเง็กจูแทบหายใจไม่ทันโดนจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า กังปังแม้วิทยายุทธจะต้อยต่ำแต่กลับมีฝีมือแก้ผ้าว่องไวยิ่งนัก ชั่วพริบตามันกลับปลดเปลื้องอาภรณืทั้งของมันและของนางจนแทบจะหมด เหลือเพียงตัวเอี้ยมสีแดงสดปิดกายกิมเง็กจูเพียงผืนเดียวเท่านั้น

   กิมเง็กจูแม้จะโดนยากล่อมประสาทเข้าไปเต็มที่แต่เมื่อพบเห็นตัวเองถูกแก้ผ้าจนเกือบเปลือยก็เกิดเอียงอายพยายามยกมือปิดเนินสงวนข้างล่างที่โผล่พ้นชายเอี้ยมวับๆแวมๆ เจ้ากังปังตาหื่นกระหายจ้องดูท่อนขาขาวอวบตัดกับเอี้ยมแดง 

   " โอ....ขาวยิ่ง ขอข้าชมดูหน่อยเถอะ "

   ว่าแล้วเจ้ากงจื้อจอมทลึ่งก็ยกมือตวัดผ้าตลบขึ้นไปปิดศรีษะนาง กิมเง็กจูใบหน้าถูกผ้าเอี้ยมปิดไว้ แต่เบื้องล่างกลับเปิดเรือนร่างขาวสว่างโล่งโจ้งอวดให้เห็นกระจะตา กังปังกลืนน้ำลายที่แทบจะหยดออกจากริมฝีปาก เมื่อได้เห็นร่างกายขาวผ่องเป็นยองใยของนาง อกอูมตั้งตระหง่านดังภูเขาเนื้ออวบอิ่มลูกย่อมๆเอวโค้งเว้าได้สัดส่วนรับกับตะโพกผาย ตรงเนินโคกอร่ามแม้จะมีมือของนางปิดอยู่

   แต่มันคะเนดูว่าคงใหญ่ไม่ใช่ย่อยเห็นเส้นขนโผล่แพรมลอดมือมาเป็นเส้นบางๆ ดูให้เกิดอารมณ์ยิ่ง มันอดใจไม่ไหวตรงเข้าเคล้นคลึงฟอนเฟ้นสองเต้าอวบอย่างกระหายจัด คลุกหน้าเข้ากับอกอวบ คว้าเต้านมมางับปากดูดดุนดังจ๊วบๆ ราวกับทารกดูดนมมารดาอย่างเอร็ดอร่อย ได้ยินเสียงกิมเง็กจูคราง

   " ฮือ ฮา " ใต้ผ้าเอี้ยมอย่างกระเส่า

   กงจื้อดูดดุนเต้านมอร่ามจนหัวจุกบนยอดอกกิมเง็กจุกชูชันแหลมเปี้ยบสีแดง กงจื้อกังปังทั้งดูดทั้งเลียจนกิมเง็กจูต้องครางซี้ดซ้าดด้วยความเสียวอยู่ตลอด เจ้ากังปังยิ่งลากลิ้นเลียไล่ลงมาเรื่อยๆ พลางสูดดมเรือนร่างของสาวพรมจรรย์ช่างหอมหวลยิ่ง มันลากลิ้นเลียลงมาเรื่อยจนถึงเนินโคกสงวนของนาง กิมเง็กจูสุดแสนเสียวซ่านปล่อยให้มันจับมือน้อยของนางออกพ้นจากโคกสงวน

   เท่านั้นเองเจ้ากังปังถึงตาลุกวาวเมื่อเห็นโคกหีอล่างฉ่างขาวอวบเต็มสองลูกตา ยาวรีมองเห็นเป็นเส้นตรงปิดสนิทเหนือโคกนูนประดับด้วยเส้นหมอยเล็กๆ หงิกงอเป็นกระจุกนุ่มมือราวกับเส้นไหม เจ้ากงจื้อลูบคลำเล่นอย่างพอใจ ก่อนเอานิ้วแบะแคมโคกดูเนื้อในแดงแจ๋ เห็นเม็ดแตดยื่นมาเล็กน้อย ในร่องเอ่อเยิ้มด้วยน้ำกระสันต์

   มันก้มหน้าลงเอาจมูกฝังลงในโคกหียาวรี
   " สมแล้วที่ถูกจัดเป็นโฉมสคารญแห่งยุค สวยทั้งข้างนอกข้างใน อ้า...กลิ่นหีบริสุทธิ์..ช่างหอมนัก..เป็นวาสนาของข้าแท้ๆ .......อา......ต้องชิมรสชาดหีพรมจรรย์..ดูสักหน่อย.."

   เจ้ากงจื้อรำพึงเบาๆ พร้อมกับแลบลิ้นเลีย กิมเง็กจูต้องสดุงเฮือกเมื่อถูกเจ้ากงจื้อคนองสวาทเลียหีโดนเม็ดกระสันต์เข้าอย่างจัง ....

   " อ๊ายส์......ส...หย่า...ส.สะ...สๆๆ..เสียว..ซี้ดส์.....อี้ยส์สส์..."

   กิมเง็กจูส่งเสียงร้องเสนาะโสต แอ่นกายบิดไปมา .....เอามือพยายามผลักศรีษะมันอออกไป..แต่มันกลับแหกหีนางทั้งทิ่มแทงลิ้นเข้าหีนาง......ทั้งเลียปุ่มกระสันต์ไม่ยอมหยุดจนทำให้นางเสียวกระสันต์เป็นทวี...เกิดมาเพิ่งเคยถูกเลียหีเป็นครั้งแรก...น้ำเสียวแตกพลักๆ..ออกมาเป็นเมือกลื่นมากมาย

   " โอ้..คะ...คะ..คุณชาย....อ๊ายหย่า ๆ ...ข้าเสียว....ส์...พอๆเถอะ.....ข้าทนไม่ไหว..."

   กิมเง็กจูดิ้นพล่าน....เมื่อเจอวิชาชิวหาพาเสียวของมัน...นิ้วเท้าเกร็งจิกกับที่นอน..มือป่ายไปมาเปะปะ..ดึงผ้าเอี้ยมออกจากศรีษะ เผยให้เห็นวงหน้าขาวผ่องของนางที่ทำปากบิ้วเบี้ยวแต่แม้กระนั้นก็ยังดูสวยซึ้งอยู่ตลอดเวลา
เจ้ากงจื้อเงยหน้าขึ้นเห็นกิมเง็กจูทำหน้าบิดเบี้ยวแยกปากราวกับจะขาดใจ แต่แม้กระนั้นมันกลับมองดูสวยซึ้งอยู่ตลอดเวลานี้แหละกลับเป็นใบหน้าของโฉมหญิงสาวแสนสวยที่มันอยากเห็นแบบนี้ภายใต้น้ำมือของมัน

   " อา..ที่รักเจ้าคงเสียวมาก..ข้าจะทำให้หายเสียว."
   " ช่วยข้าด้วยเถิด..คะ..คุณชาย " เจ้ากังปังลุกขึ้นยืนแม้มันจะผอมกระหร่องดังผีตายซาก แต่กลับมีลำควยยาวใหญ่ยิ่ง

   ขนาดเปียกน้ำเฮาะที่โดนสกัดจุดอยู่มองเห็นยังรำพึงในใจ
   " โอว..ทำไมของยาวนักวะ..แม่นางเง็กจูมีหวังโดนมันแทงไส้ไหลแน่ "

   แต่กิมเง็กจูกลับไม่หวาดหวั่นปรารถนาท่อนควยนั้นมาทิ่มแทงของนาง เจ้ากังปังยืนอวดท่อนควย หัวเขียวคล้ำบานโร่มิหนำซ้ำมันยังทำหัวผงกขึ้นลงราวกับคำนับแม่นางเง็กจู ก่อนเข้าจับขาขาวเนียนแยกออก กิมเง็กจูโอนอ่อนตามโดยง่าย หารู้ไม่ว่าชะตาหอยของนางกำลังจะขาดอยู่ในไม่กี่วินาทีข้างหน้า เจ้ากงจื้อจับขานางขึ้นพับงอเข่าจดท่อนกระดอของมันตรงกลางรอยแยกที่เอ่อล้นด้วยน้ำกระสันต์

   ลากขึ้นลงตามรอยแยกกิมเง็กจูรู้สัมผัสถึงไออุ่นจากหัวควยอันเร่าร้อนของมันที่สร้างความเพลิดเพลินให้กับนาง เมื่อเจ้ากงจื้อเห็นว่าจัดท่าได้เหมาะเหม็งดีแล้ว มันจึงดันหัวควยใหญ่พรวดเข้าไปในรูหีนาง เป็นการเปิดฉากเย็ดทันที มันรู้สึกรูแน่นปึ๊กไม่อาจเข้าโดยง่ายจึงออกแรงดันหัวควยพรวดเข้าไปอีกได้แค่ครึ่งหัวควย

   แต่แม่นางกิมเง็กจูถึงกับสดุ้งสุดตัว เหมือนถูกเข็มแหลมจิ้มเข้ามา
   " โอ๊ะ.....ไอ๋หย่าส์....ข้าจะ..เจ็บ..อูยส์.. ไอ๋หย่าส์....อย่าดันแรง....อย่าดันแรง "

   กิมเง็กจูเผลอร้องออกมาดังลั่น เนื่องจากนางเป็นสาวพรหมจรรย์ รูหีของนางยังบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยมีควยชายใดล่วงล้ำเข้าไปก่อน เพิ่งจะโดนเจ้ากงจื้อราคะเย็ดเป็นครั้งแรก....จึงต้องเจ็บเป็นธรรมดา นางพยายามดิ้นรนแต่ถูกเจ้ากงจื้อกดเข่าพับไว้แน่น เจ้ากงจื้อแม้จะเย็ดหญิงสาวมามากแต่เป็นเพียงนางคณิกาชั้นต่ำ ไหนเลยจะได้เย็ดสาวบริสุทธิ์เช่นนาง แถมรู้สึกรูหีนางตีบตันยิ่งนักเหมือนกำลังตอกประตูเข้าไปในเนื้อไม้ไม่ผิด

   ก้มลงดูเห็นควยยังไม่เข้าไปสักที จับโย้ขาขึ้นสูง กิมเง็กจูเจ็บจนน้ำตาเล็ดความเสียวแทบหายไปร่ำร้องไม่หยุด
   " โอ๊ะ...คุณชายฮวย..ข้า..ข้าเจ็บ..โอ๊ยส์...เอ๊ะ....ว๊ายส์..อ๊ายส์...เจ้า..เจ้า..มะ..ไม่ใช่..คุณชายฮวย.. โอ๊ยส์..เจ้าตัวบัดซบ..เอาออกไปเดี๋ยวนี้ "

   กิมเง็กจูรู้สึกเจ็บจนทำให้ตัวยากล่อมประสาทคลายประสิทธิผลไปชั่วขณะ มองเห็นหน้าคุณชายฮวยที่นางแอบชื่นชมกลับเป็นใบหน้าเจ้ากังปังอีกครั้ง เจ้ากงจื้อกังปังเห็นช้าไม่ได้การ จับขานางโย้ขึ้นบนศรีษะในท่ายกล้อ มันกระโดดขึ้นบนทิ้งตัวลงมาอย่างหนัก กิมเง็กจูร้องลั่น เมื่อโดนควยกระแทกเข้ารูหีนางอย่างหนักรูหีที่ตีบตันแทบฉีก เมื่อหัวควยใหญ่ของมันทลวงเข้ารูหีนางอย่างจัง

   เยื่อพรหมจารีย์ที่นางมีไว้ป้องกันความสาวไม่อาจทนทานแรงกระเด้าอย่างหนักได้ ต้องฉีกขาดกระจุยกระจายเป็นเสี่ยงๆไปต่อหน้าต่อตา เลือดสาวบริสุทธิ์สาดกระเด็นออกมาแดงฉานไหลเปรอะ

   เจ้าเปียกน้ำเฮาะเห็นกงจื้อข่มขืนนางต่อหน้าต้องร่ำร้องในใจ
   " ไอ๋หย่า..กิมเง็กจูคนสวย งานนี้หีฉีกแน่ "
   " ว๊ายส์...ฮือๆ...เจ้าชั่วข่มขืนข้า.....ฮือๆ....โอ๊ยส์...ฮือ " กิมเง็กจูร้องไห้ออมาอย่างลืมตัว มองไปเห็นพรหมจรรย์ที่ต้องสูญไปต่อหน้า เจ็บรูหีสุดประมาณ

   เจ้ากงจื้อกังปังก็มองเห็นเลือดพรหมจารีย์ไหลออกมาแดงฉานมันกลับตื่นเต้นเสียประมาณ
   " โอ้...นางเป็นสาวพรหมจรรย์โดยแท้...โดนของข้าทีเดียวถึงกับเลือดสาด "
   " เจ้า....เจ้าคนชั่ว....ทำข้าเจ็บ...โอ๊ยส์..อูยส์.."
   " โอ้....คนสวย....ข้าไม่เจตนา...แต่รูหีเจ้าตีบตันนัก....ทนเจ็บอีกหน่อย...แล้วเจ้าจะอร่อยเอง..อย่าขัดขืนมาข้าจะช่วยดูดนมให้เจ้าจะได้หายเจ็บ.."

   ว่าแล้วเจ้ากงจื้อก็จับสองขากิมเง็กจูขึ้นพาดบ่า ก้มลงดูดเลียนมขาวพลางกดควยเข้าหีพลาง เวลานี้มันไม่กลัวโฉมงามจะทำอะไรมันแล้วมีแต่ปรารถนาจะพาลำควยส่วนที่เหลือเข้ารูหีนางให้มิดเท่านั้น กิมเง็กจูไม่อาจช่วยอะไรตัวเองได้ จึงได้แต่ปล่อยให้เจ้ากงจื้อย่ำยีนางแต่ฝ่ายเดียว หลังจากที่เจ้ากงจื้อทำลายเยื่อพรหมจรรย์นางแล้วค่อยพาควยกระดืบเข้ารูหีนางได้สดวกหน่อย

   ทั้งธรรมชาติในร่างกายก็ไม่ได้โหดร้ายนักพอควยเจ้ากงจื้อกระดืบเข้าไปเสียดสีกับเม็ดแตดภายในมิหนำซ้ำเจ้ากงจื้อยังช่วยดูดนมทั้งสองเต้าดังจ๊วบจ๊าบไม่หยุด จึงทำให้นางพอคลายเจ็บลงได้ น้ำกระสันต์คลายออกมาช่วยหล่อลื่นให้รูหีลดความฝืดคับลง จนในที่สุดเจ้ากงจื้อก็สามารถพาลำควยยาวใหญ่ของมันทลวงเข้ารูหีของโฉมงามจนหมดมิดด้าม หนอกรกหมอยชนกึกกับหนอกขาวสะอาดของกิมเง็กจู

   เจ้ากังปังกดหนอกอัดขยี้หนอกไปมา เสียงกิมเง็กจูค่อยร้องแผ่วๆ เจ้ากงจื้อพอคะเนว่าโฉมสคราญคงทุเลาความเจ็บลงมันเลยทดลองขยับควยเข้าออกรูหีอย่างแผ่วเบาก่อน พอสักพักมันเห็นเริ่มชักควยเข้าออกรูนางได้คล่องขึ้น ทั้งกิมเง็กจูคนสวยก็เริ่มเปลี่ยนเสียงครางด้วยความเจ็บปวดมาออกเสียงดัง ซี้ดส์ซ้าดส์ ขึ้น รู้สึกคล้ายเม็ดแตดภายในกลับสั่นริกๆ กระดอนบนสันควย

   เจ้ากงจื้อเลยเริ่มสาวควยออกมายาวๆ ค่อยกดกระเด้าลงไปเน้นๆตรงติ่งแตดนาง
   " ซี้ดส์....อูยส์ท่าน...ข้าเสียวยิ่ง "

  กิมเง็กจูเผลอร้องด้วยความเงี่ยนเข้ามาแทนที่ความเจ็บ เจ้ากังปังได้ยินเลยโหมกระเด้าควยลงไปอย่างหนักรูนางดูดกระชับรูดลำควยมันช่างเสียวดีแท้ เจ้ากังปังพอสาวควยเข้าๆออกๆรูหีนางจนเริ่มคล่องดีแล้ว ด้วยตอนนี้รูหีโฉมสคราญปรับเข้าสมดุลย์กับควยมันแล้ว

   มันเลยเปลี่ยนจากสาวควยช้า มาเป็นซอยเย็ดถี่ๆ
   " โอ๊ยส์...อ๊ายส์ คะ..คุณชายฮวย...อูยส์..."

   พอความเสียวเข้ามาแทนที่ความเจ็บ กิมเง็กจูคล้ายกับมาตกอยู่ในภวังค์ของยากล่อมประสาทอีกหน เห็นเจ้ากังปังเป็นคุณฮวยอีกครั้ง
   " อูยส์...ซี้ดส์...ไอ๋หย่า..ไอ๋หย่าคุณชาย "
   " เจ้าเจ็บหรือ..งั้นข้าหยุดก่อน "
   " ไม่ข้าไม่เจ็บ...แต่อูยส์....อาส์.บอกไม่ถูก...อู "
   " เจ้าเสียวใช่ไหม..."
   " ใช่ข้าเสียว...อูยส์คุณชายท่านอา...อย่า..อย่าหยุดทำแบบเมื่อกี้ "
   " เย็ดอย่างนี้ใช่ไหม "

   เจ้ากังปังแกล้งร้องถามทดสอบนาง พร้อมกับแอ่นกระดอเข้าหานางจนหน้าท้องกระทบกันดัง ป้าบ
   " อูยส์...ใช่แล้ว..อย่างนี้แหละ..."

   ตอนนี้เจ้ากังปังก็เสียวควยเช่นกันเพราะรูหีแม่นางกิมเง็กจูดูดกระชับควยดีแท้ มันเลยขึ้นยงโย่ยงหยก กระเด้าเย็ดยิกๆ เสียงควยวิ่งเข้าออกรูหีดัง ฉุบๆ ฉับๆ ไม่ขาดระยะ ผสานกับเสียงซูดส์ซี้ดส์ปากร้องของโฉมงามอยู่ตลอด

   " อา...หม้อโฉมสคราญเย็ดมันส์ดีแท้.....รูปก็สวย หีก็เยี่ยม..วาสนากระดอข้าจริงๆ "

   บังเอิญซูหยิงหยิงที่นอนด้านข้างกลับพลิกตัวเข้ามาหา เจ้ากังปังเหลียวไปเห็นวงหน้างามพริ้มเพราเข้าพอดี
   " โอ้...แม่นางคนสวยข้าไม่ลืมเจ้าหรอก ความจริงเจ้าสมควรโดนข้าเย็ดก่อน แต่เจ๊เจ๊เจ้าดันเข้ามา แทรก เดี๋ยวรอข้าเสร็จกับเจ๊เจ๊เจ้าก่อนเถอะ "

   เจ้ากังปังคำนึงขึ้นขณะรัวเย็ดแม่นางกิมเง็กจูอย่างไม่ยอมหยุด แม้กระนั้นมันยังสอดมือเข้าไปปลดเสื้อนอนที่ก่อนหน้ามันใส่ไว้อย่างหลวมๆ ล้วงมือเข้าไปจับตรงหว่างขาซูหยิงหยิง มือซนมัน ไต่เดี้ยะเข้าไปเจอหม้ออูมสัมผัสกับไรขนอ่อนอูมนิ่มมือ ทำนิ้วสกิดสเกาตรงปากรูอย่างทะลึ่ง ขนาดซู หยิงหยิงที่กำลังหลับยังคล้ายกระสันต์เสียวสุด้งตัวขึ้นกลับอมยิ้มแยกขาให้มันเกาหีเล่นอย่างเพลินมือ

   นงคราญหนึ่งโดนเย็ดเอาๆ หนึ่งนงคราญโดนจับหีบี้แตด  นับเป็นโชคสองชั้นของเจ้ากังปังโดยแท้ เจ้าเปียกน้ำเฮาะคิดรำพึงในใจขณะเฝ้ามองมันกำลังเสพสุขอยู่กับสองโฉมสคราญแห่งยุคทั้งสอง เวลานี้มันกลับเริ่มขยับนิ้วมือเท้าไปบ้างแล้ว จุดเส้นที่ถูกสกัดเริ่มคลี่คลายออก มัยรู้สึกตื่นเต้นเหลือประมาณ คิดแผนไว้ในใจ แม่นางกิมเง็กจูกำลังจะถึงจุดสุดยอดอยู่ร่อมร่อ ขนาดพึ่งโดนเย็ดเป็นครั้งแรกนางยังรู้จักแอ่นกระดองหีขึ้นรับควยยาวใหญ่ของเจ้ากงจื้อราคะอย่างลืมตัว

   เจ้ากังปังตอนนี้คล้ายคนทำงานหนักกระหน่ำซอยเย็ดไม่หยุด แถมมือตอนนี้กลับวนบี้แตดตรงปากรูหีแม่นางซูหยิงไม่หยุด จนแม่นางซูหยิงหยิงคล้ายกระสับกระส่ายบิดตัวเอี้ยดน้ำใสไหลเอ่อปากรูหีนองไปทั่วเจ้ากังปังเลยจิ้มนิ้วสากเข้ารูหีพรวดเข้าไปทำหงิกงอแทงเข้าๆออกๆ รูหีเล่นเอาซูหยิงหยิงสดุ้งพล่าน ตื่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ซูหยิงหยิงคล้ายกำลังฝันดีได้ท่องเที่ยวในวิมานพบเทพบุตรชักชวนให้เที่ยวสรวงสรรค์

   พลันเทพบุตรกลับฝากรักนางยื่นดอกไม้โบตั๋นที่นางชื่นชอบให้มาคลอเคลียที่โคกสงวนนางแต่จู่ๆดันกลับทิ่มดอกไม้นั่นเข้ารูหีนางจนต้องสดุ้งตื่นขึ้นมา ขณะเดียวกันกับที่แม่นางกิมเง็กจูก็กำลังถึงจุดสุดยอดแอ่นหีร่าให้เจ้ากงจื้อกระหน่ำเย็ดอย่างไม่ลืมหูลืมตา

   เจ้ากังปังกำลังถึงเส้นชัยเช่นกัน ซอยเย็ดเร็วจี๋ถี่ยิบๆ
   " คะ คะ คุณชาย ขะ...ขะ..ข้า  อุ อุ อุ อุ เอาะ เอาะ ออก อกแล้ว..ออกแล้ว "
   " ข้า ข้า...ออก เหมือนกัน ..ดอ๊ยส์  ....ไอ๋หย่า...ไอ๋หย่า....น้ำ..น้ำแตกแล้ว ไอ๋หย่า "
   " ไอ๋หย่า..."
   " ไอ๋หย่า...ซี้ดส์ "
   " ไอ๋หย่าส์ "

   เสียงร้องไอ๋หย่า ดังเกือบพร้อมกับ สองเสียงแรกเป็นเสียงร้องที่ต่างสุขสม ส่วนเสียงสุดท้ายกลับเป็นเสียงร้องจากปากซูหยิงหยิงที่ตื่นขึ้นมา พลันเห็นสภาพแวดล้อมที่เจ๊เจ๊กิมเง็กจูกำลังเย็ดกันอย่างดุเดือดอยู่ด้านข้าง ทีแรกซูหยิงหยิงคล้ายงัวเงีย

   เห็นอีกทีรูหีของนางที่เฝ้าถนอมมาจนย่างเข้าปีที่สิบเจ็ด กลับมีนิ้วมือผู้อื่นมาชอนไชอยู่จึงร้องขึ้นอย่างตกใจ
   " อ๊ายส์..อะไรกันเนี่ย...เจ้าเป็นใครไฉน..มาอยู่ห้องข้า...แล้วเจ๊เจ๊เง็กจู...ไฉน..ว๊ายส์ "

   เจ้ากังปังรีบดึงควยออกจากรูหีแม่นางกิมเง็กจูออกมาเสียงดัง พล็อก อย่างเสียดายมองเห็นน้ำเย็ดผสมเลือดสาวสีชมพูจางๆออกมาคลั่ก

   " คะ..คะ..คุณชายอย่าเพิ่งไป..ข้าสุขยิ่ง " เสียงกิมเง็กจูหลับตาร่ำร้องอย่างสุขสม

   ขณะที่เจ้ากังปังเข้ามาคร่อมร่างอวบอัดน่าฟัดของ ซูหยิงหยิงแทน
 

   สักพักเจ้ากังปังค่อยรู้ตัวตื่นขึ้น ต้องร้องอย่างตกใจอีกหนเมื่อเห็นเจ้าเปียกน้ำเฮาะกำลังขย่มเย็ดแม่นางซูหยิงหยิงอยู่ตั้งแต่เมื่อใด
   " เฮ้ย..นี่เจ้า "
   " อุ..อุ...แม่นางซูหยิงหยิงคนสวยข้าอร่อยยิ่ง..จวนๆ เสร็จแล้ว "

   เจ้าเปียกน้ำเฮาะไม่โต้ตอบตั้งตาตั้งตาเย็ดเอาๆ อย่างเดียว ซูหยิงหยิงเพิ่งโดนเข้าหนแรกยังอ่อนเพลียไม่หายเลยปล่อยให้เจ้าเปียกน้ำเฮาะเย็ดเอาฝ่ายเดียว จนในที่สุดเจ้าเปียกน้ำเฮาะก็ระเบิดน้ำเงี่ยนออกมาอีกหนฉีดเข้าโยนีนางจนหมดก่อนชักออกมาแลเห็นรูหีนางขมิบคลายน้ำเมือกออกจากรูเป็นเมือกข้นเหนียวคลั่กออกมาเลอะปากรูหี

   " หมดกันไอ้เวรเปียกน้ำเฮาะ มาจากล้างชามต่อจากข้าอีกจนได้...แล้วจะให้ข้าล้างชามต่อจากมันอีกหรือ "

   เจ้ากังปังรีบปลุกสหายร่วมก่อกามลุกขึ้นเพราะกลัวใกล้ถึงเวลายาจะหมดฤทธิ์ รีบใส่เสื้อผ้าหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนไปมันเขียนหนังสือทิ้งไว้ว่า เรื่องที่เกิดในวันนี้รู้กันเฉพาะพวกมันกับนางอย่าได้แพร่งพรายไป แถมเจ้าเปียกน้ำเฮาะยังแสบขโมยเงินและของมีค่านางติดตัวไปอีกด้วย แต่ยังมีน้ำใจเหลือไว้เป็นค่าอาหารกับที่พักในพวกนางบ้างเล็กน้อย แล้วทั้งคู่ก็เผ่นจนป่าราบหายไปอย่างรวดเร็ว

................................................

หอคัมภีร์ ผลงานของ คุณ Cobra
พิศวาสมังกรหยก
1  : 
2  :     
3  :     
4  :     
5  :   
6  : 
7  : 
8  : 
9  : 
9  : 

เดชคัมภีร์นางฟ้า( คัมภีร์มังกรหยก )
1  : 
....................................................

จินตนาการ คงเป็นการยากที่จะทำให้ถูกใจทุกคน ทุกคนย่อมมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่ บางอย่างมีคนคิดจินตนาการให้คุณเห็นภาพ ผิดบ้างถูกบ้าง มาอยู่ในจุด ๆ นี้ โลกสีเทา อย่าเยอะเกินไป มีคนเขียนให้ เสพ ก็บุญแล้ว 

ถ้าคอบบร้าเลิกเขียนคงต้องให้ เลดี้ หรือ ไซโคกันมาเขียนต่อ

ว่าไปนู้น 

ออดอ้อนให้เขียนต่อครับ

เผื่อความบันเทิงของผู้อื่น 

    ความจริงผู้เชียนก็คือผู้อ่านคนหนึ่งที่ช่วงหนึ่งติดนิยายจีนแต่ไม่มากเท่าไร มีความสงสัยในเรื่องมังกรหยก อยู่ 2 อย่างในตอนนั้นคือ

1.คัมภีร์ยุทธที่ปรากฎขึ้นว่าเป็นสุดยอดหากใครครอบครองจะเป็นเจ้ายุทธจนต้องตัดสินกันโดยการประลองนั้นมาจากที่ใด
2.อึ้งย้งทำไมอยู่ๆก็มากำเนิดก๊วยเซียงกับก๊วยพั่วลั่วทั้งๆที่ว่างเว้นจากการให้กำเนิดก๊วยพู้มาถึง 17-18 ปี ได้มั่ง ก็เกิดจินตนาการเอง

แต่กลับมาได้ไอเดียเพราะจากการอ่านเรื่องเทวาซาตาน ของแดนบราวน์จบ จริงๆก็ไม่น่าเกี่ยวกัน เพราะเทวาซาตานกับบอกว่าเรื่องของพระเยซูผิด ตอนพระเยซูตายบนไม้กางเกงว่ามีผู้เอาจอกไปรองโลหิตของพระองค์ทำให้จอกนั้นเป็นจอกศักดิ์สิทธิ์ที่ต่อมากลายเป็นหนังเรื่องขุมทรัพย์สุดขอบฟ้าขึ้นมาว่าใครได้ดื่มน้ำจากจอกนั้นจะเป็นอมตะ แต่แดนบราวน์บอกไม่ใช่ไม่มีจอกนั้น จอกนั้นแทนความหมานถึงหญิงคนหนึ่งที่พระเยซูไปมีความสัมพันธ์แล้วทำให้มีสายโลหิตสืบทอดต่อมา

โดยโยงไปที่สมาคมลับแห่งหนึ่งที่มีอยู่จริง แดนบราวน์อ้างเหตุผลจนน่าเชื่อถือเกิดสั่นครอนไปยังคริสต์ศาสนาทีเดียว ตอนนั้นคิดในใจโอ้เขาเล่นกันอย่างนี้เลยหรือ เลยเอามั่งมาสร้างเรื่องโยงขึ้นมาตามจินตนาการ(มั่ว) หากใครเคยอ่านโรงเรียนลูกผู้ชาย ที่เวลาต่อสู้แล้วคนเขียนการ์ตูนจะอธิบายว่ามาจากตรงนั้นตรงนี้มั่วเหมือนกันมีจริงบ้างเท็จบ้าง ผู้เขียนพิศวาสมังกรหยกก็ทำแบบนั้นเช่นกัน

แต่ตอนนั้นเขียนในบอร์ดครอบครัวซึ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์พ่อแม่ลูก พี่น้อง ซึ่งเป็นบอร์ดเฉพาะกลุ่มจึงไม่อยากให้เรื่องมาข้างนอกเพราะกลัวว่าคนจะยอมรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ โดยเฉพาะเนื้อหาเกี่ยวกับตัวละครที่ชื่นชอบในมังกรหยกแม้จินตนาการก็ตาม แต่ปรากฎว่าผู้เขียนไม่ได้ถูกตำหนิในเรื่องนี้ หรือผู้เขียนสื่อไปแล้วผู้อ่านไม่เข้าใจด้วยเขียนไม่ดีพอ( จริงๆตอนนี้ผู้เขียนมาอ่านใหม่ยังว่าตัวเองเลอะเทอะเขียนไปได้ไง )

แต่คำแนะนำที่ได้รับคือเนื้อหาเหตุการณ์ของผู้เขียนไม่ถูก ก็รับฟังไม่ได้โกรธเลยครับ มีคิดขำในใจบ้างว่านี้เรากำลังเขียนตำราวิชาการ หรือวิทยานิพนธฺกันนะ จึงควรต้องให้แม่นยำ แต่ก็น้อมรับตำชี้แนะด้วยเจตนาดีของผู้อ่าน ซึ่งอาจตั้งเป้าที่ตัวเราไว้สูงที่อยากให้ผู้เขียนได้เขียนนิยายที่ดีเยี่ยมไม่มีที่ติออกมา ก็อยากทำได้เช่นนั้น โดยต้องกลับไปอ่านมังกรหยกมาใหม่ทั้ง 5 เล่มที่เกี่ยวโยงกันไม่ใช่อ่านแบบผิวเผิน แต่ผู้เขียนก็ชี้เกียจที่จะไปศึกษาข้อมูลมาให้แน่นเปรี้ยะ ดังนั้นในเรื่องใหม่เดชคัมภีร์นางฟ้าก็จะเป็นเช่นเดียวกัน

วันนี้ขอเขียนชี้แจงเท่านี้ ก่อนครับ ที่เขียนมาเพื่อต้องการสื่อให้เห็นว่าจินตนาการสามารถเกิดขึ้นได้โดยไม่รู้ตัว
ผู้อ่านอาจเกิดจินตนาการได้เช่นกัน แต่เมื่อเกิดจินตนาการแล้วอย่าปล่อยให้มันผ่านไป ไม่จำเป็นต้องเป็นงานเขียน อาจเป็นอะไรก็ได้ ตอนนี้ผู้เขียนถึงได้เข้าใจแล้วว่า ที่ไอสไตน์บอกว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้คืออะไร

ขอแถมภาพจินตนาการที่พบมาใน ตอน เอี้ยก๊วย( จอมยุทธอินทรี )

เอาไว้ห้องผู้ประพันธ์เลยนี้แหละ เดียวแว่นเอาเนื้อหาตอน 2 มาลงในนี้เลยดีกว่านะคะ คุณ  cobra ไอหย่า ไอ้สองตัวนี้แสบสันตะวันไหมจริงๆ 
หราดก่ายยยยย เป็นตัวตัวแสบก็จัดสองสาวงาม แห่งสำนักบุปผา ซะน้ำโชกถ้ำ ขยี้ทั้งดอกโบตั๋น ขย้ำทั้งเบญจมาศ
จนกลีบยู่ย่นปนเลือนพรรมจารีย์ นางตื่นมาจากนิทรา คงร้องเป็นเสียงเดียวกัน ไอหย่า เชียบหายเลี้ยววว
ฮ้าฮ่า เด็ดจริงตอนนี้จัดกันไม่มีก๊ก จบสวยเสร็จในตอน คริคริ๊ ขอบคุณมากมว๊ากจร้า คุณ  cobra



            ขอฝากกฏหน่อย ยังมีพวกไม่อ่าน กฏ ก่อนรีพลาย

การตอบ รีพลายอย่าง พอเหมาะพอควรถ้าเจ้าของกระทู้แจ้งมา จะพิจารณา เป็นรายกรณี

ถ้าตอบ เช่น zzzzddd xxxx2222 อิอิ,ลุ้นๆ,555, ดีดี,ดี, ต่อ,ติดตาม,ty,thx,thx kub(Thx ขี้หมาThanx พิมพ์ไม่ถูก
ห้ามใช้ทุกกระดานที่ฉันดูแล),ใจจร้า,ใจครับ,แจ่ม,เยี่ยม,สนุกดี,สุดยอด,อ่านต่อ,Good (เฉยๆ) emo  เปล่าๆ
อาจเตือนเห็นอีก ถ้าเตือนไปแล้ว ผิดซ้ำซากก็จะแบนเหมือนกัน รีพลายตอบซั่วๆ ตอบแล้ว mod ไม่เข้าใจ จะโดนแบนทันที
มักง่ายต่างๆ จะแบนครั้งแรก 3 เดือน คราต่อไปแบนยาวขึ้น แล้วจะหายเมื่อไม่ปรับปรุง

พวก ก๊อปตอบ รัวๆรวดเดียวเป็น 10 กระทู้ โพสต์ละ 1 นาทีนะเจอจะ แบน ถ้ามักง่ายเช่นนี้  ถือว่าไม่ให้เกียรติ
คนแบ่งปัน/คนลงงาน..ยังไม่อ่านมักง่าย ก๊อปตอบ เปิดรัวๆ ประโยคเดียวเป็น 10 มันควรหรือ?และห้ามใช้
ข้อความจากระบบตอบรีพลายเด็ดขาด มักง่ายประเภทเดียวกับก๊อปตอบ (อนุโลมใช้ได้ เฉพาะตอนให้คะแนนเท่านั้น)
แบน 90 วัน ครั้งต่อแบนเพิ่มขึ้นอีก และ หายจากบอร์ด

          และ ตอบซ้ำมาหลาย ดอกใน กระทู้เดียวกัน นะอาจโดนพักใช้ได้เหมือนกัน เมื่อ คุณได้โพสต์แล้ว
มันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากปั้มกระทู้ ระวังหน่อย โดนลบบ่อยๆ จะแบนนะรู้ไหม? ,

            ผลงานที่ สมาชิก อุตสาห์ นำมาลง ไม่ว่าจะเขียนเอง หรือขอมาลงล้วนได้มาด้วยการสละเวลา
            ถ้าจะตอบมามักง่ายอย่างนั้น..ก็ อย่าใช้ห้องนี้ เสพผลงานเลยไปหาเสพที่ใดแล้ว รีพลายตอบ
            อย่างนั้นได้ ก็ไป..มา เปรี้ยว มา เกรียน ลอง  สด ,เก๋า อย่าเลย จะเสียน้ำใจเสียความรู้สึกเปล่าๆ
            เพราะถึงคุณมี 100 ยูส 1000 ชื่อ ถ้ารีพลายผิดกฏ-กติกากระดานนี้ ฉัน ก็จะแบนหมด

...................................................................

ถ้าถูกแปะเตือนที่ กระทู้คุณและส่งไปที่ pm คุณ จงรีบปรับปรุงรีพลายซะ ขอบคุง ขอบหี ขอบควย ขอบหมา ขอบแมว
ขอบคุน เตือนนะอย่าลองของ ใครโดนเตือนไปให้ปรับปรุงการรีพลายเจอ ครั้ง 2 จะลบทุกกระทู้ที่ตอบ และพบอีกรอบ
แบน 3 เดือนเหมือนโทษ ป้วนเกรียนอื่นๆ....

คำขอบคุณยังเขียนไม่ถูกความหมายจะถูกไหม? ที่ต้องมาเข้มงวดเรื่องนี้ เพราะชักเยอะพวกมักง่าย เยอะ
ไรต์ คนลงงาน ก็ติมาด้วย..เครนะ ขอกันดีๆ จะไม่โดนลบของเก่าทิ้ง แต่ยังรีพลายอีก ถ้าเตือน เตรียมหาที่อ่านใหม่เลย..
แว่น ยกตัวอย่างคำ ขอบคุณเขียนไม่ถูกชัดไหม?

ใคร ขอบคุณ รีพลาย เขียนไม่ถูกต้องแบนแล้วนะ ให้โอกาสเตือน 1 ครั้ง ..เดือนที่ผ่านมาแปะบอกล่วงหน้าเพื่อปรับตัวกันมาพอล่ะ..
มันเป็นคำขอของ ไรต์ และ คนลงงาน เรื่องความมักง่าย เพราะ ขอบคุณ เฉยๆก็ดูเอียนจริงๆ แต่ก็เป็นคำสากลในการตอบแทนน้ำใจ
ฉะนั้น ขอเถอะเขียนให้ถูก เมื่อต้องปรับเปลี่ยนก็ต้องคล้อยตามกัน กฏไม่ได้ใช้กับใคร? เพียงคนเดียว และไม่ยากเกินไปเนอะ
คิดว่าสร้างมาตรฐาน กันใหม่อีกสิ่ง ถ้ายากก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ กระดานนี้ เพราะ ฉัน แบนแน่.. 

อ๋อ thx ขี้หมานี้หรือ เขียนไม่ครบ thank กระดาน แว่น ดูแลอย่าให้เห็นนะ แบน ย้ำซะขนาดนี้พิมพ์มาอีกถือว่าลอง

กฏที่ว่างนี่ไม่ได้เขียนเอาฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน แบนจริง
หรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆ จะเสียความรู้สึก ด้วย รีพลาย คุณเองเลย เขียน ขอบคุณ ให้ถูก
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือแล้ว
ไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไป..

รับแซบคับผม ที่ผมชื่นชอบเรื่องนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าเป็นคอกำลังภายในด้วยครับ โดยเฉพาะมังกรหยกชอบมาก ฉากเซียวเล่งนึ่งโดนสกัดจุดแล้วโดนเฉาะไข่แดงโดยคิดว่าเป็นเอี้ยก้วยยังติดตาจนทุกวันนี้ครับ ขอบคุณมากครับ

ชอบมากครับ
รออ่านมาทุกๆตอนเลยครับ
ขอบคุณมากๆ

สนุกครับติดตามอยู่นะ

รู้สึกเสียดายแทนน่าจะให้คุณชายรูปงามเป็นผู่เปิดบริสุทธิ์

จ้าเยี่ยมมากๆยังไงก็รอเสพได้เสมอจ้าสู้ๆๆ

ขอบคุณครับ สองบุบผางามไม่รอดซะแล้ว ชอบมากเลยครับแนวกำลังภายในเนี่ย

ขอบคุณครับ ชอบแนวกำลังภายในอยู่แล้ว

สองสาวสวยเจอสองหนุ่มแสบ พาขึ้นสวรรค์ เสียดายๆ ขอบคุณครับ

ยินดีต้อนรับครับท่าน cobra 
ขอบคุณมากๆสำหรับ เรื่องที่เกิดจาก จินตนาการ เพื่อแก้ข้อสงสัย ในเรื่องราว
ผมคงไม่คัดค้าน โต้แย้ง ในเรื่องที่ไม่ตรงกับหลักความจริง
เพราะนี่เป็นเรื่อง จินตนาการ  ยินดีคล้อยตาม การสร้างสรรของผู้เขียน
แล้วจะสนุกไปกับเรื่องราวที่ผู้เขียน เพียรเรียบเรียง ให้ผู้อ่านได้สนุกและสุข อย่างที่ต้องการ

อยากอ่านตอนที่เกี่ยวกับ เอี้ยก้วยและเซียวเล่งนึ่ง ครับ มีตอนนี้หรือเปล่า