​
แบล็คปรินซ์

---

ตอนที่2


อำนาจคือสิ่งที่เธอได้รับเมื่อเป็นคนคุมเงิน คุมเกมเหนือผู้ชาย



บางเวลาก็อยากเป็นนางพญา อยากเป็นคนคุมเกม อยากให้คนตามใจ บางคนบอกเปลืองตัว ร่าน แรด สายเปย์ เสื่อมเกียรติลูกผู้หญิงมีอย่างที่ไหนจ่ายเงินเรียกผู้ชายมานั่งคุย แต่นั่นมันตรงกันข้ามกับวิธีคิดของศรุตา



ศรุตา ลภากูล เธอถือสิทธิ์ร่างกายของตัวเองแต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวใคร การตัดสินใจ ความปรารถนา รวมถึงวิธีเผาเงินในกระเป๋า ครบรอบวันเกิดอายุสิบเก้าคือวันที่ตัดสินใจเดินเข้าบาร์โฮสต์ครั้งแรกจะเพราะความอยากรู้อยากลองหรือคำท้าทายจากเพื่อนๆ ก็ตาม จนวันนี้ก็ปาเข้าไปเกือบเจ็ดปีแล้วที่ย่างก้าวสู่โลกแห่งการปรนนิบัติพัดวีของหนุ่มๆ ติดใจงอมแงมชนิดที่เรียกได้ว่าขาประจำ



ความสุภาพอ่อนโยน ให้เกียรติ ทำให้ผู้หญิงมั่นใจและรักตัวเอง เขาชอบชมว่าสวย น่ารัก เป็นยังไงบ้างวันนี้ เหนื่อยไหม กินข้าวหรือยังครับ อาจจะโกหกแต่เธอก็แพ้คำพูดหวานๆ ไม่ต้องเสียสมองคิดให้ซับซ้อนว่าเสแสร้งหรือเปล่าแค่เขาดูแลเราดีก็พอแล้ว รู้ว่าหลอกก็ยังเต็มใจให้หลอก มันเป็นอาชีพ



แต่เพียงแค่กลับมาถึงบ้านก็คิดถึงเลย ศรุตายิ้มเขิน "พรุ่งนี้อยากกลับไปเจอเขาอีกจัง" เผลอรำพึงรำพันกับตัวเอง

---

ทุกคนล้วนต่างค้นหาเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ตัวเองยังขาด ทรัพย์สินเงินทอง อำนาจวาสนา ความรัก ความอบอุ่น ศรุตาขาดเรื่องนี้เธอก็แค่ออกตามไปหา เจียดเงินซื้อรองเท้า กระเป๋า จ่ายแลกกับความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ได้เช่าผู้ชายหล่อๆ มาคนหนึ่ง ผู้หญิงที่มาเที่ยวส่วนใหญ่ไม่ได้แก่ บางคนสวย ดูดี มีการงานมั่นคง ไม่ใช่หาแฟนไม่ได้ ก็แค่อยากมีคนเอาใจ อยากสนุก อยากมีเพื่อนเที่ยวเพื่อนคุย ไม่มีคำว่ารักแท้ในบาร์โฮสต์ ความจริงใจมักเริ่มจากความชัดเจนในความสัมพันธ์ งานของเขาคือสร้างความสุขให้เรา ส่วนเราก็มีหน้าที่จ่ายเงินตอบแทนความสุขที่ได้รับ



เรื่องเปลืองเนื้อเปลืองตัวนั้นยังเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงอยู่ไม่น้อย อันที่จริงการมาเที่ยวบาร์โฮสต์กลับปลอดภัยกว่าผับเธคปกติเสียอีก ผู้หญิงมาเที่ยวคนเดียวได้ ส่วนใหญ่แล้วโฮสต์จะค่อนข้างถือตัวและสุภาพเวอร์ให้เกียรติลูกค้าผู้หญิงแบบสุดๆ ดูแลกันจนส่งขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านเป็นอันจบงาน จะมีก็แต่ลูกค้านั่นแหละที่ชอบลวนลามโฮสต์นัวเนียขอจับโน่นจับนี่ ค็อกเทลเลาจน์ที่บรรดาหนุ่มๆ กระเป๋าหนักนิยมแวะเวียนเข้าไปดื่มเหล้าฟังเพลงผ่อนใจเคล้าคลอพูดคุยกับสาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้มหุ่นทรงเร้าอารมณ์เป็นแบบไหน บาร์โฮสต์คือโลกคู่ขนานสวรรค์ของสาวน้อยสาวใหญ่ หนุ่มหล่อหุ่นนายแบบ สะอาดสะอ้าน น้ำเสียงอันอบอุ่น



เจ้าชายหล่อเหลาล่ำบึ้กหลุดจากฝันจินตนาการของสาววัยกระเตาะยืนรายล้อม ผู้จัดการสาวใหญ่ส่องไฟฉายให้เห็นหน้าเห็นตาเห็นหุ่นทรงชัดๆ เรียงตัวทีละคน หนุ่มหล่อระดับนายแบบหลากหลายสไตล์กว่ายี่สิบชีวิตยิ้มหว่านเสน่ห์หวังให้ถูกเลือก บรรยากาศอลังการงานสร้างมากมายสำหรับคนไม่เคย ศรุตาจัดให้ ต้อนรับครูแก้วเพื่อนซี๊ที่เพิ่งบินลงมาจากเชียงใหม่สดๆร้อนๆ



"เลือกมาทำไมตั้งสามคน.." ครูแก้วกระซิบถาม

"เค้าก็เดินไปเดินมาไม่ได้มาปรนเปรอแกทีเดียวพร้อมกันทั้งสามคนซะเมื่อไหร่ แต่หรือก็ได้นะ เหมาทั้งคืนกี่ดื่มนะน้องบอส" ศรุตายิ้มขำเพื่อนสาวที่ตัวสั่นเป็นลูกนก



"ยี่สิบดื่มครับ.." หนุ่มน้อยหน้ามนบรรจงคีบน้ำแข็ง



"เพิ่งเคยมาเหรอ ชื่อบอสนะครับ"

"แก้ว ..ค่ะ" ครูแก้วไหล่ลู่หูลีบตอนนายบอสขยับกระแซะเบียด



"หนาไปบางไปบอกได้นะครับ" เขาถามถึงรสชาติเหล้าเบอร์เบิ้ลผสมโค้ก

"อ๋อ ได้ค่ะ โอเค อร่อยดี"



"เอ่อ คืนนี้แบล็คพริ้นซ์ไม่เข้ามาทำงานเหรอ ไม่เห็นเลย" ศรุตาถาม

"พ่อพี่โอ๋เสีย ตั้งแต่กลับไปจัดงานศพให้พ่อที่ต่างจังหวัดนี่ก็ยังไม่เห็นกลับมาทำงานเลย"

"อ้าว พ่อเสียเหรอ พี่ไม่รู้เรื่องเลยเสียกี่วันแล้วอ่ะ" ศรุตาตกใจ



"เกือบอาทิตย์แล้วครับ โทรไปก็ปิดเครื่อง ความจริงพี่แป๊ะเจ้าของร้านเค้าก็มีสวัสดิการร้านให้แต่ก็ติดต่อพี่โอ๋ไม่ได้เหมือนกัน"



"แล้วยังไงอ่ะ ยังไม่มีใครไปตามเหรอ" ศรุตารู้สึกร้อนรนเป็นห่วง "พ่อเสียทั้งคนเป็นไงบ้างก็ไม่รู้"

"แกคงกลับมาแล้วมั้งน่าจะอยู่ที่คอนโดนั่นแหละอาจยังเซ็งๆ อยู่ เดี๋ยวรู้สึกดีขึ้นก็คงกลับมาทำงาน" นายบอสรายงาน



ศรุตาหงุดหงิดนิดหน่อยที่อุตส่าห์พาเพื่อนสาวคนสนิทมาเที่ยวทั้งทีแต่ดันไม่ได้เจอกับโฮสต์ระดับตัวท็อปที่เธอคุยอวดนักอวดหนา หนุ่มหล่อระดับดาราเจ้าของส่วนสูงเกือบร้อยแปดสิบ อกผายไหล่กว้าง ฉายา แบล็คพริ้นซ์ โอ๋ มารุต สถาปิกหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดปีในตอนกลางวันแปลงร่างเป็นเจ้าชายแห่งรัตติกาลขวัญใจแม่ยกสาวน้อยสาวใหญ่ เริ่มต้นที่ห้าสิบดื่ม สำหรับลูกค้าวีไอพีกระเป๋าหนักเท่านั้น



คิดอะไรเพลินๆ หน่อยเดียวเหลียวมองเพื่อนสาว ดูเหมือนเคมีของเธอกับพ่อหนุ่มน้อยหน้าตี๋จะเข้ากันได้เป็นอย่างดี "เล่นเกมมั้ยครับพี่เตย เป่ายิ้งฉุบ" นายบอสถาม

"คิดจะมอมเหล้าเพื่อนพี่เหรอ" ศรุตายิ้มส่งแก้วให้

"ถ้าแพ้คนเดียวคนนั้นดื่ม ถ้าแพ้สองคนผู้ชนะมีสิทธิถามคำถามหรือสั่งให้ทำอะไรก็ได้" นายบอสเสนอ

"ยังไง"



"อ่ะ สมมติว่าตานี้ผมออกกรรไกรพี่สองคนออกกระดาษ ผมคือผู้ชนะคนเดียวก็มีสิทธิตั้งคำถาม"



"พี่เตยทำงานอะไร"

"ส่งผักเข้าไปขายมาเลย์ ยังเก็บเงินไม่ได้สองงวดเครียดอยู่เนี่ย" ศรุตาตอบยาว นายบอสหันมายิ้มหวานใส่ครูแก้ว



"พี่แก้วมีแฟนรึยังครับ"

"อ้าว แล้วทำไมไม่ถามเรื่องงานแบบที่ถามพี่เตยล่ะ" ครูแก้วยิ้มงงๆ

"ถ้าจับได้ว่าโกหกต้องดื่มนะ" นายบอสยิ้ม



"..ยังไม่มี" ครูแก้วยิ้ม



"ดื่มเลยครับพี่ หมดแก้ว" นายบอสส่งแก้วเหล้าให้

"เดี๋ยวสิ! พี่ไม่ได้โกหกซักหน่อยก็ไม่มีแฟนจริงๆ นี่"



"สวยอย่างพี่แก้วเนี่ยนะไม่มีแฟน ถ้าไม่มีแฟนจริงๆ ผมจะจีบนะ"

"ไม่มีจริงจรี๊ง..! " ครูแก้วปฏิเสธเสียงสูงดื่มเหล้าจนหมดแก้ว



"งั้นเดี๋ยวพี่ไปถามข่าวเรื่องโอ๋ก่อนฝากเพื่อนพี่ด้วยล่ะ พี่ให้สิบดื่ม"



"ขอบคุณครับ" นายบอสยกมือไหว้ "คืนนี้ลูกค้าเข้าน้อย ยาวๆ ไปครับพี่เตย" นายบอสยิ้มหวาน "เรามาเป่ายิ้งฉุบกันต่อดีกว่าครับพี่แก้ว"



ถึงจะผ่อนปรนให้กลับมาใช้บริการได้บวกโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมแต่บรรยากาศในช่วงวิกฤตโรคระบาดมากมายด้วยกฎระเบียบข้อบังคับ นักเที่ยวยังคงดูบางตา

---

ราวหกเดือนที่ผ่านมา ในคืนวาเลนไทน์ครั้งแรกที่ศรุตาเหยียบย่างเข้ามาในสถานบันเทิงแห่งนี้ ทั้งที่ตั้งใจลดละเลิกไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไร้สาระ แต่ถ้าใครเคยจ่ายเงินถึงสามพันบาทเพื่อจ้างคนมากินข้าวเป็นเพื่อนก็จะเข้าใจว่าศรุตาเหงาเบอร์ไหน หนึ่งร้อยดื่มสำหรับการได้ครอบครอง แบล็คพริ้นซ์ แต่เพียงผู้เดียวเพียงเพราะอยากรู้ว่าเขามีอาชีพเป็นสถาปนิกตัวจริงหรือเพียงแค่คำกล่าวอ้างไว้อัพราคาหลอกลูกค้า



ช่วงเวลาของความสุขสนุกสนานมักผ่านไปไวเสมอ เขาคุยสนุกชวนติดตามพูดจาเหมือนกูรูตลาดหุ้นแววตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงทฤษฎีให้เงินทำงาน คุยได้แม้แต่เรื่องหนังฝรั่งเก่าย้อนไปสมัย เม็ก ไรอัน เป็นนางเอก อาหารคลีนเพื่อลดน้ำหนัก ดูเหมือนความสนใจของเธอคล้ายจะถูกจริตเป็นรสนิยมของเขาด้วย คอเดียวกัน ศรุตาแอบนิยามหนุ่มคนนี้ในใจ







สรุปว่าคืนนั้นเธอกลับไปนอนคิดถึงเขาจนเช้า ฝันสีหวานละมุนวาบหวามใจความรู้สึกครั้งวัยละอ่อนย้อนคืนกลับมาอีกครั้ง หัวใจเต้นกระตุ้นแรงจนสัมผัสได้ ลืมไปนานแล้วว่าตัวเองยังมีหัวใจอยู่

---

จินตนาการสำคัญกว่าความรัก ความสุขที่ไม่ต้องเป็นเจ้าของ ต้องลองดูครับว่า มันจะเวิร์ดมั้ยและทำไมต้องคลั่ง
ขอบคุณครับ

อ่านแล้วคล้อยตามเลย มีอารมส์ร่วมไปกับเนื้อเรื่องด้วยเลย

หัวใจไม่ได้ทำจากเหล็กก็งี้ละ