Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 19

คาเฟ่บรรยากาศร่มรื่น ชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างสูงใหญ่กำยำสวมใส่เสื้อผ้าทะมัดทะแมงเดินตรงเข้าไปที่เค้าท์เตอร์และเริ่มสั่งเครื่องดื่ม ขณะที่ชายกำลังยืนรอให้พนักงานของร้านเตรียมเครื่องดื่มก็มองทอดสายตาออกไปสำรวจรอบๆ ร้านเป็นการฆ่าเวลา พลันสายตาของชายหนุ่มก็หันไปพบกับผู้ชายรูปร่างสันทัดที่นั่งเล่นมือถืออยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างของร้าน ชายร่างสูงใหญ่มองชายหนุ่มอีกคนที่มีใบหน้าคุณตาจึงเดินเข้าไปทักทาย

"เป็นไงบ้างเปี๊ยก ไม่เจอตั้งนานสบายดีไหม" วิศวัทยิ้มร่าทักทายเพื่อนเก่าแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

"อือ สองปีแล้วมั้งตั้งแต่งานศพพ่อกูนั่นแหละมั้ง ก่อนหน้านี้ก็ลำบากนิดหน่อย แต่ตอนนี้สบายแล้ว ดีที่อาจารย์มาช่วยกูไว้ไม่งั้นชาตินี้กูคงโดนไอ้กำนันมันรังแกไปจนกูหมดตัวนู้นแหละ"

"........." วิศวัทนิ่งไป ใบหน้าฉายแววความเศร้าและความรู้สึกผิด

"มึงไม่ต้องสลดหรอก กูรู้มึงเองก็ทำอะไรไม่ได้มาก" ปิยะพงษ์ปลอบพร้อมกับเอื้อมมือข้ามโต๊ะไปตบไหล่

"กูนึกว่ามึงโกรธที่กูไม่ช่วยมึง"

"กูจะไปโกรธอะไรมึง กูแค่ไม่ชอบไอ้กำนันมัน โดยเฉพาะเรื่องที่มันทำอาจารย์กู แล้วขนาดกูเคยทำงานกับมันมันยังบีบกูซะขนาดนั้น ทำไมมึงไม่ออกจากบ้านนั้นสักทีวะ มึงก็รู้ว่าบ้านนั่นมันเป็นยังไง"

"กูขอโทษที่ช่วยอะไรมึงไม่ได้เลย แต่ให้ทำไงได้เขามีบุญคุณกับกู" วิศวัทแม้จะอยากช่วยเหลือเพื่อนแต่ก็จนใจในสถานะของตัวเองไม่ได้มีสิทธิมีเสียงอะไร

"เขาดีกับมึงแต่เลวกับคนอื่น มึงก็ระวังตัวไว้เถอะซักวันมันอาจจะหันมาเลวใส่มึงบ้างก็ได้"

"...จริงๆ เขาก็ไม่ได้ดีกับกูเท่าไหร่หรอก" วิศวัทเบือนหน้าหนี บ่นออกมาเสียงเบา

"มึงว่าไงนะ..."

"ไม่มีอะไร ขอบใจที่เป็นห่วง มาทำอะไรวะ"

"มาซื้อส้มตำมั้ง" ปิยะพงษ์พูดจากวนประสาทช่วยดึงบรรยากาศจากที่กำลังอึมครึมให้สบายขึ้น

"อ้าวไอ้นี่..." วิศวัทผลักไหล่

"พี่เอิร์ธของที่สั่งได้แล้วค่ะ" พนักงานสาวตะโกนเสียงใสๆ ออกมาจาเค้าท์เตอร์ เรียกความสนใจจากคนทั้งคู่ให้หันไปมอง

"อืมเดี๋ยวพี่ไปเอา"

"เปี๊ยกรอนานไหม" หญิงสาวผิวสีแทนเนื้อเนียนละเอียดในชุดเสื้อครอปแขนตุ๊กตากับกางเกงเอวสูงสีครีมเข้าเซทเปิดประตูร้านเข้ามาก่อนจะหันซ้ายแลขวาจนเห็นโต๊ะที่ปิยะพงษ์นั่งอยู่ก่อนจะร้องเรียกและโบกมือให้ด้วยท่าทางสดใส

"นั่นใครวะ" หนุ่มหล่อหันกลับมาถามปิยะพงษ์หลังจากที่มองตามเสียงเรียกไปเห็นหญิงสาวหน้าตาสวยเก๋ รูปร่างราวกับนางแบบ ทำเอาใจเต้นแรงไปชั่วขณะหนึ่ง

"ยุ่งน่า มึงเอาเวลาเสือกเรื่องกูไปดูแลคุณปลาเถอะ" ปิยะพงษืทำหน้าดุใส่วิศวัทเป้นการแก้เขิน ก่อนจะเอ่ยถึงลูกสาวกำนันที่เขาพอจะดูออกว่าเพื่อนของเขาคิดอย่างไรกับเธอเป็นการเอาคืน

"ไอ้นี่ ทำเป็นรู้มาก"

"ใครเหรอคะเปี๊ยก" กันธิชาถามปิยะพงษ์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะหันไปมองหน้าชายหนุ่มรูปงามแล้วยิ้มกว้างทักทาย

"นี่เอิร์ธเพื่อนผมครับ เอิร์ธนี่คุณธิช่า..." ปิยะพงษ์ทิ้งเสียง เพราะเขินอายเกินกว่าจะแนะนำว่าสาวสวยที่ดูจะเป็นชนชั้นคนละระดับกับเขาคนนี้ว่ากำลังคบหาดูใจกัน

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" วิศวัทยิ้มรับและขอปลีกตัวออกไปเพราะไม่อยากรบกวน

"จะไปแล้วเหรอคะ"

"ครับ เที่ยวให้สนุกนะครับ" วิศวัทพยักหน้าแล้วหันไปยิ้มให้ปิยะพงษ์เชิงชื่นชมว่ามึงแน่มาก ก่อนจะเดินไปรับเครื่องดื่มที่เค้าท์เตอร์

"ขอบคุณค่ะ แล้วเราจะไปกันยังคะ เปี๊ยก"

"ครับ ไปกันเลยก็ได้"

.................................................

รถเก๋งญี่ปุ่นสีขาวแล่นไปตามถนนทางหลวงชนบทไปด้วยความเร็วผ่าแสงแดดจ้ายามเช้า ภายในรถเปิดแอร์เย็นฉ่ำแตกต่างจากอารมณ์ของหญิงสาวที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย เจณิตาขับรถออกมาจากสำนักใบ้หวยอย่างหัวเสียพร้อมกับอารมณ์บางอย่างที่ครุกรุ่นอยู่ภายในตัว เนื่องจากไม่ได้ทำในสิ่งที่มุ่งหวังไว้ ดวงตาคู่สวยละสายตาจากการมองเส้นทางที่อยู่เบื้อง ค้นหยิบเอาหูฟังสมอลทอร์คแบบไร้สายเชื่อต่อด้วยสัญญาณบลูทูธเข้ามาสวมใส่ไว้ แล้วหยิบโทรศพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนหาเลขหมายที่ต้องการแล้วกดโทรออก การกรทำทั้วหมดใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนจะหันกลับมามองตรงไปที่ถนนตามเดิม

เสียงรอสายดังอยู่สักพักปลายสายก็ตอบกลับมาด้วยเสียงของชายสูงวัยเปล่งออกมาแผ่วเบาราวกับปลายสายกำลังลักลอบหลบผู้คนเพื่อมาพูดคุยกับเธอ

"มีเรื่องอะไรรึเปล่าจะหนูเจนิส" กำนันประเสริฐปลีกตัวออกมาจากภรรยาเข้าไปรับโทรศัพท์ที่ห้องทำงานบนชั้นสองของค่ายมวย

"พี่กำนันว่างรึเปล่าคะวันนี้ มาหาหนูหน่อยสิ"

"ทำไมเหรอ" กำนันประเสริฐประหลาดใจที่สาวสวยถึงกับโทรมาเอ่ยปากเชิญชวนให้ไปหาทั้งที่ก่อนหน้านี้บ่ายเบี่ยงมาตลอด

"ก็หนูคิดถึงพี่กำนันนี่ค่ะ" เจณิตาจีบปากจีบคอทำเสียงน่ารักออดอ้อน

"กำนันครับ อยู่ไหมครับ" เสียงไอ้ถังลูกน้องคนสนิทดังไล่ขึ้นตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นมาจนถึงชั้นสองก่อนชายร่างตันจะเปิดประพรวดเข้ามาในห้องโดยไม่รอคำอณุญาติด้วยสีหน้าแววตาร้อนรน

กำนันสะดุ้งตกใจเอามือยกขึ้นมาป้องปิดโทรศัพท์เพื่อไม่ให้ปลายสายได้ยิน พร้อมกับตลาดออกมาด้วยเสียงดัง "อะไรของมึงกูตกใจหมด"

"ที่บ่อนมีปัญหาครับ" ลูกน้องคนสนิทเบาเสียงลงรายงานเหตุุการณ์แล้วยืนนิ่วรอคำสั่งหน้าเจื่อน

"เออๆ งั้นรีบไปเลย" กำนันประเสริฐโบกมือไล่ไอ้รถถังให้ไปเตรียมตัวรอที่ด้านล่าง ก่อนจะกลับมาคุยเรื่องที่ค้างอยู่ต่อ "พี่ขอเวลาจัดการงานแป๊บนึงนะ เดี๋ยวจะรีบไปเลย"

"มาเร็วๆ นะคะ ไม่งั้นอดนะ" เจณิตาอ้อนทิ้งท้าย

"จ๊ะๆ ได้เลยจ๊ะ"

.................................................

บ้านครึ่งปูนครึ่งไม้รอบบริเวณมีต้นไม้น้อยใหญ่ปลูกไว้รอบที่ถูกใช้เป็นสำนักอาคม ระหว่างที่เจษฎาแลอริสากำลังแลกเปลี่ยนสัมผัสพิศสวาทเข้าใส่กันอย่างร้อนแรงจนไม่อาจรับรู้สิ่งใดรอบตัว รถเก๋งซีดานยุโรปคันหรูของสุธิภาได้แล่นกลับเข้ามาในตัวบ้านหลังจากที่ขับออกไปได้ไม่นานนัก เธอจอดรถใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ใกล้ บ้าน แล้วเดินตรงไปที่บันไดในขณะที่เธอกำลังจะตะโกนเรียกคนในบ้าน เธอก็สังเกตุเห็นรองเท้าส้นสูงตกอยู่ข้างเชิงบันไดอยู่หนึ่งคู่ เธอจึงหยุดความคิดที่จะส่งเสียงเรียกให้คนในบ้านได้รับรู้การมาถึงของเธอแล้วเดินย่องเข้าไปดูที่ร้องเท้า พลางคิดไปว่าหรือรุ่นพี่ที่เธอไม่ค่อยถูกชะตาจะย้อนกลับมาหาอาจารย์เจษหรือไม่ แต่มองไปจนทั่วก็ไม่เห็นรถจอดอยู่

...นี่มันไม่ใช่ร้องเท้านังเจนิสนี่ แล้วมันรองเท้าใคร ดูคุ้นๆ แหะ...
สุธิภาพิจารณาร้องเท้าคู่นั้นอย่างรอบครอบเธอรู้สึกเหมือนเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน ซึ่งก็ไม่ใช่แค่ในหนังสือนิตยสาร หรือตามเว็บไซต์ช้อปปิ้งแต่อย่างใด เพียงแต่เคยเห็นที่ไหนก็ยังนึกไม่ออก แต่ดูแล้วไม่เหมือนรองเท้าของเจณิตาเธอก็โล่งใจ นั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกสงสัยใคร่รู้มากขึ้นไปอีกว่าทำไมจึงมีร้องเท้าของผู้หญิงมาถอดทิ้งไว้อยู่ที่บ้านของเจษฎาได้ จนเธอเกือบจะลืมเรื่องมือไปเสียสนิท

สาวหมวยหน้าตาน่ารักสวมบทบาทเป็นนักสืบม.ปลายในร่างของเด็กประถมตามแบบการ์ตูนญี่ปุ่นที่เคยอ่านและเคยดูเมื่อสมัยวัยแรกรุ่น หญิงสาวเดินด้วยฝีเท้าแผ่วเบาขึ้นไปบนตัวบ้านแบบไม่ให้ใครได้ยินเสียง ดวงตาเรียวสวยมองรอดสอดส่องผ่านเข้าไปที่ประตูหน้าพบว่าปิดอยู่ มือขาวนุ่มสัมผัสบานประตู ออกแรงดึงเพียงแผ่วเบาไม่ทำให้เกิดเสียง ประตูไม้แง่มออกเป็นช่องให้มองเข้าไปด้านในได้สะดวก ดวงตาคู่สวยมองกวาดเข้าไปในโถงกลางของบ้านไม่ปรากฏว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่ด้านใน บรรยากาศภายในบ้านแม้จะมีแสงส่องเข้ามา แต่ก็เงียบจนชวนให้ขนลุกประกอบกับโต๊ะหมู่บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ขับส่งให้ในตัวบ้านดูมีมนต์ขลังอย่างประหลาด

หญิงสาวแทรกตัวผ่านช่องประตูที่เปิดออกให้กว้างพอดีตัว เมื่อเข้าไปได้ก็เดินย่องเข้าไปที่ส่วนรับแขกบ้านเข้าไปมองหาโทรศัพท์มือถือ จนพบว่าโทรศพท์มือถือของเธอว่างอยู่บนโต๊ะรับแขก เธอก้าวเข้าไปหยิบมือถือขึ้นแล้วจัดการปิดเสียงโพงเพื่อความแน่ใจว่าจะไม่ทำให้เกิดเสียงอะไรขัดขวางการสืบหาความจริงของเธอ

ชั่วเวลาเพียงอึดใจที่เธอรับบทนักสืบก็ทำให้หัวใจเต้นแรงจนเหงือผุดขึ้นไปทั่วร่างขาวสวยของเธอ ลมหายใจที่วิ่งเข้าออกโพร่งจมูกรุนแรงจนมีเสียงดังฟืดฟาดอย่างช่วยไม่ได้ เธอตั้งสมาธิอีกครั้งเพื่อเด็บอาการตื่นเต้นแล้วมองสำรวจในโถงบ้านอีกครั้งพร้อมกับเงียหูขยายการรับฟังสิ่งต่างๆ ภายในบ้านอย่างตั้งใจ

"ซี๊ดดดด...เสียวววว...เบาหน่อย...มันเสียวววว..." เสียงหญิงสาวครวนครางแผ่วเบาจนเกือบไม่ได้ยินถ้าไม่มีสมาธิ ดังลอดออกมาจกประตูห้องห้องหนึ่งทางปีกขวาสุดของบ้านติดกับส่วนที่เป็นปูน สุธิภาเดินย่องเงียบตามเสียงที่ไม่แน่ใจว่าหูแว่ววไปเองหรือโดนสิ่งลี้ลับภายในบ้านเล่นงานเอาเสียแล้ว

หญิงสาวพาร่างเข้าประชิดติดพนังด้านข้างของประตูห้องที่เธอคิดว่าได้ยินเสียงประหลาดนั่นดังลอดออกมา เธอประกบหูแนบเข้าประตูลักลอบฟังเสียงจากอีกฝากของประตู เสียงครวญครางของผู้หญิงและผู้ชายก็ดังชัดเข้ามาในโสตประสาทร่วมด้วยเสียงเหมือนคนกำลังเอาเนื้อมากระทบกันดังแข่งกับเสียงร้อง แม้จะไม่ดังมากแต่ก็ยืนยันได้แน่ชัดว่าด้านในของห้องมีการทำกิจกรรมบางอย่างอย่างแน่นอน เพียงแต่คนที่กำลังประกอบกิจกรรมกันอยู่ในนั้นจะใช่คนที่เธอคิดหรือไมยังต้องรอการพิสูจน์ด้วยสายตาเสียก่อน

สุธิภาตอนนี้หัวใจเต้นรัวเร็วกว่าตอนที่แอบเข้ามาในตัวบ้านเสียอีก ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีขาวอมชมพูและสีชมพูนั้นก็เข้มขึ้นเรื่อยๆ ตามเสียงที่เธอได้ยิน หญิงสาวใช้มือขาวที่กำลังสั่นเล็กน้อยลูบไปที่พนังและประตู พร้อมกับใช้สายตาสอดส่องมองหาช่องทางที่จะทำให้เธอได้มองเห็นภาพที่เกิดขึ้นด้านใน แต่ก็ไม่ลืมที่จะสะกดลมหายใจไม่ให้ส่งเสียงดังจนมีคนรู้ตัว

มือไปแตะถูกประตูก็สัมผัสได้ว่าประตูนั้นแค่ปิดไว้ไม่ล็อด สุธิภาแง้มประตูออกอย่างเบามือจนสามารถมองลอดผ่านช่องที่เปิดออก พอสายปรับให้เข้าแสงที่มีน้อยภายในห้องจนมองเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน ภาพชายหญิงสองคนกำลังโรมรันพันตูในการศึกเสพสวาทอย่างไม่มีใครยอมใคร

ภาพชายร่างผอมผิวเข้มยืนนิ่งลำตัวตรงอย่างแข็งแกร่งร่างเปล่าเปลื่อยท่อนบนเต็มไปด้วยลายสักยันต์ดำมะมึนทั่วลำตัวและแขนสองข้าง แต่มองไม่เห็นส่วนศรีษะเพราะมีหญิงสาวร่างเล็กบางไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปิดบังร่างกายอวดผิวขาวละเอียดเนียนนั่งคร่อมปิดบังใบหน้าอยู่ แต่ก็พอจะเดาได้ว่าฝ่ายชายน่าจะเป็นเจษฎา ส่วนหญิงสาวนั้นจะเป็นใครยังมองไม่เห็นใบหน้าเพราะเธอก้มหน้าลงจนเส้นผมสีน้ำตาลเข้มตกลงมาปรกหน้าจนมิด

หญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่คร่อมอยู่บนไหล่ของเจษฎาลำตัวท่อนบนขดเกร็งกอดศรีษะฝ่ายชายแน่นแต่สะโพกและขาสองข้างดิ้นเด้งไปมาราวกับกำลังถูกทรมาน แต่เสียงใสๆ ที่เปล่งออกมากลับฟังแล้วทำให้คิดไปว่ากำลังมีความสุขและพึงพอใจเป็นอย่างมาก แต่ภาพประหลาดที่สุธิภาเห็นนั้นยังดึงดูดสายตาของเธอได้ไม่มากพอเมื่อเทียบกับท่อนเนื้อสีเข็มมีเส้นเลือดโปนใหญ่ตลอดลำดูคล้ายกับผลมะระขนาดใหญ่มันวาวด้วยคราบน้ำเหนียวๆ กำลังแข็งตัวเยียดตรงส่วนหัวกระดกหงึกหงึก ที่อยู่ตรงหว่างขาของชายผู้นั้น

ดวงตาเล็กเรียวตาดำกลมโตเป็นประกายที่กำลังจับจ้องไปที่ท่อนแนื้อที่มีรูปร่างและขนาดน่าตื่นตาตื่นใจ ต้นขาเนื้อแน่นบีบเข้าหากันจนชิดบดเบียดเช้ากับกรีบเนื้อใต้ร่มผ้า มือเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นไปที่เต้านมทรงสวยผ่าานเสื้อยืดผ้าบางเบาสัมผัสได้ทั้งความนุ่นความเต่งตึงและการสันสะเทือนจากหัวใจที่เต้นแรง ลิ้นเรียวเล็กแลบออกมาเลียฝีปากกอนจะใช้ฟันหน้าแถวบนกดเข้าหาริมฝีปากล่าง แล้วผ่อนลมออกมาอย่างแผ่วเบา

...อูยยย อาจารย์เจษแข็ง...แรงจัง แล้วนี่พาใครมาเล่นสัปดลแน่นะ...
หญิงสาวคิดในใจด้วยความที่อยากจะเห็นใบหน้าของฝ่ายหญิงจึงแง้มประตูให้กว้างออกขึ้นอีกนิด แล้วพยายามสอดส่องสายตาเข้าไปให้มากขึ้น พร้อมปรับหามุมที่จะมำให้เห็นหน้าของหญิงสาวคนนั้น

"อูยยย...ซี๊ดดดด...เสร็จ...แล้วววว..." เสียงหญิงสาวครางลั่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสูดลมหายใจหนักจนทำให้สุธิภาได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังเสพสุขอยู่กับเจษฎาได้อย่างชัดเจน

...พะ...พะ...พี่ดิว...
ด้วยความตกใจแม้แต่เสียงในความคิดของเธอก็ยังตะกุกตะกัก ภาพลูกพี่ลูกน้องสาวสวยของเธอที่กำลังไปถึงจุดสุขเสียวขั้นสุดยอดอย่างรุนแรงนั้น ทำให้เธอเกือบจะหลุดปากอุทานออกมา แต่ก้ยังใช้มือน้อยยกขึ้นมาปิดไว้ได้ทัน เธอแทบจะไม่เชื่อสายตาว่าหญิงสาวที่เพรียบพร้อม วางตัวดี การศึกษาดี จะมาทำเรื่องแบบนี้ได้ เธอเข้าใจว่าพี่สาวของเธอกำลังมีปัญหากับสามี อาจจะมีอาการเหงาหรืออ้างว้างบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขนาดมาปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับชายอื่นที่ไม่ใช่สามีแบบนี้ จนเธอรู้สึกผิดหวังกับผู้หญิงที่เคารพรักและยึดถือเป็นแบบอย่างมาโดยตลอด

...ทำไมพี่ดิวทำแบบนี้...
สุธิภาแทบจะวิ่งออกไปกรี๊ดใส่คนทั้งคู่ดังๆ แล้วต่อว่าทั้งให้ได้อายในการกระทำผิดศิลข้อสามแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ก้าวเท้าหรือส่งเสียงออกไป เพราะความโกรธที่เกิดขึ้นภายในจิตใจนั้นไม่ได้ช่วยทำให้ความรู้สึกแปลกของร่างกายเธอนั้นลดลงเลยแม้แต่นิด เมื่อเธอมองไปเห็นเจษฎาจับท่อนเนื้อรูปร่างและขนาดชวนหวาดเสียวจดจ่อเข้าใส่ร่องสวาทของพี่สาวที่รักของเธอ ความรู้สึกร้อนที่ใบหน้า หัวใจที่เต้นแรง และความชื้นแฉะที่เป้ากางเกงของเธอกลับมีมากขึ้นเรื่อยๆ

"อูยยย...จะ...จะ..จุก...ทำเบาๆ ไม่ได้รึยังไง...ซี๊ดดดด..." เสียงใสๆ ของอริสาร้องบอกถึงอาการที่เกิดขึ้นหลังจากได้รับท่อนเนื้อเข้าไปจนสุดลำ ฉุดอารมณ์ของสุธิภาให้ดำดิ่งลงไปสู่ห้วงของเกมกามอันเย้ายวน มือน้อยข้างขวาล้วงผ่านขอบกางเกงยีนเข้าไปสัมผัสกุมที่เป้ากางเกงชั้นในอย่างลืมตัว

"ผมรู้นะ ว่าคุณชอบแบบแรงๆ ข้างในเนี้ยมันตอดบอกผมหมดแล้ว" เสียงของหนุ่มใหญ่ดังกังวาลอยู่ในโสตประสาทของสุธิภาราวกับว่าเจษฎากำลังพูดอยู่กับเธอ นิ้วเรียวผิวนุ่มลูบไล้ผ่าร่องตรงกลางขึ้นลงจากช้าไปเร็ว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นในสัมผัสเข้ากับร้องสวาทโดยตรง การเคลื่อนไหวของมือเธอสอดคล้องกับการกระทำของคนภายในห้อง ราวกับได้เข้าร่วมวงบรรเลงเพลงกามอยู่ด้วยก็ไม่ปาน

ชายหนุ่มสูงผอมแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกับรอยอักขระเลขยันต์ที่มีอยู่เต็มตัวที่กำลังอุ้มร่างขาวของสาวสวยให้สูงเหนือพื้น แล้วกะเด้งเอวส่งท่อนเนื้อให้วิ่งผ่านเข้าออกร่องสวาทสะอาดสวยเนียนตาที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ตอนนี้ทั้งภาพ เสียง และกลิ่น ที่อยู่ภายในห้องกระตุ้นความต้องการที่จะสืบพันธ์ของสุธิภาจนเธอเกือบจะทนไม่ไหว หญิงสาวปลดกางเกงลงไปกองที่เข่าแล้วทรุดกายลงนั่งกับพื้อนพิงขอบประตู เอียงศรีษะให้สายตาสามารถจับจ้องท่อนเนื้อของเจษฎาที่กำลังกระทุ้งเข้าใส่รูสวาทของอริสา นิ้วเรียวสองนิ้วของเธอสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของตัวเอง ขยับเข้าออกในจังหวะเดียวกันกับที่เธอเห็น มือน้อยปิดปากแน่นไม่ให้ส่งเสียง

"อืออออ...อูยยยย...สะ...เสียว...ร่อง..." หญิงสาวเพ้อส่งเสียงกระซิบใต้มือเล็ก สองนิ้วจ้วงแทงรูสวาทอย่างออกรสจนมีเสียงลามกของน้ำสวาทที่ดังสวนทางกับนิ้วมือสองนิ้ว พร้อมกับสองเต้าที่กระเพื่อมขึ้นลงไปตามแรงหายใจ เธอรู้ตัวดีว่าเพียงเท่านี้มันยังไม่พอเธอต้องการมันมากกว่านี้ แต่เพราะเธอไม่อยากให้คนในห้องรู้ตัว จึงทำได้แค่เพิ่มความเร็วของนิ้ว

เสียงนิ้วที่เริ่มเร้วขึ้นดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ดังน้อยกว่าเสียงเนื้อกระทบกันของสองร่างผิวสีตัดกัน สะโพกสวยเข้าหานิ้วเป็นระยะ จนร่องสวาททั้งร้อนทั้งแฉะ

...อยากโดนของจริงจังเลย...
สุธิภาคิดไปพลางมโนว่าดุ้นเนื้อรูปร่างประหลาดของเจษฎากำลังเสียบเข้าออกรูสวาทของเธอแทนทที่จะเป็นของอริสา สายตาของหญิงสาวแทบไม่กระพริบกับภาพตรงหน้า เหงื่อกาฬเริ่มไหลย้อยตามมบหน้า ซอกคอ และลำตัว ในหัวเริ่มขาวโพลงไม่อยากคิดอะไร มือน้อยทำงานเร็วขึ้นแท่งเขาใส่ร่องสวาทอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย น้ำรักเริ่มทะลักล้นออกมาจากรูเปรอะไปทั่วโหนกเนื้อ ภายในตอดขมิบใส่นิ้วมือถี่รัว สะโพกยกกระดกลอยเหนือพื้นขาที่กางอ้าหุบมาแนบชิด ตัวโก่งไปด้านหน้า ไม่นานนักร่างกายเธอก็กระตุกหลายครั้ง

"อะ...อะ...อืมมมม..." สุธิภาเม้มริมฝีปากแน่นมือขาวปิดปากสนิทกันเสียงหลุดเล็ดรอดน้ำสวาทพุ่่งออกมาราดรดพื้นเป็นดวงใหญ่ ทั่วทั้วร่างกระตุกรุนแรงจนตัวหงิกงอ หญิงสาวหอบหายถี่แบบพบายามกลั้นเสียง ก่อนจะค่อยๆ ปรับลมหายใจให้เป็นปกติ เธอยกนิ้วที่มือที่นิ้วเปื้อนน้ำสวาทมาเพ่งดู ก่อนจะกลับไปมองภาพภายในห้อง ในใจรู้สึกอิจฉาเมื่อได้เห็นใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขเสียวถึงฝั่งฝันของอริสาครั้งแล้วครั้งเหล่าติดๆ กันหลายครั้ง เธอเพียงแค่ถึงจุดหมายเพียงครั้งเดียวก็สุขขนาดนี้แล้วถ้าโดนแบบลูกพี่ลูกน้องของเธอบ้างละจะรู้สึกเป็นอย่างไร เธอก็ได้เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแล้วรีบจัดการแต่งตัวแล้วหลบออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

 

งานนี้ต้องมีปิดปากกันล่ะ

ต้องปิดปากแล้วนายเจษ

สงสัยเจษฎาต้องจัดการทั้งสองสาวแล้วล่ะ

เจษจะจัดการอย่างไรดี

สงสัยสุธิภาไม่รอดเจษแน่นอนเห็นของเจษเข้าไปแล้วอยากให้เจษล่อแน่ๆ

เจษนี่เริ่มเนื้อหอมแล้วนะ​ ได้อีกละ​ กี่คนแล้วนั่น

คนต่อไป...สุธิภา....เตรียมชะตาหว่างขาขาด

ไม่ต้องน้อยใจเดียวก็โดนจัดจนติดใจ

จารเจษไม่ระวังเลยยังดีน่ะไม่ใช่คนฝังกำนัน

โดนอาจารย์ไปอีกคนจะติดใจ

เจษต้องปิดปากสุธิภาเสียแล้ว

แอบอิจฉาพี่ดิว เลยคุณนุ่น  คงต้องได้แอบมาหาอาจารย์บ้างแล้ว

งานนี้สงสัยอาจารย์จะได้เปดซิงอีกคนนะเนี้ย

ไม่ว่าใครลองถ้าได้โดนของอาจารย์เจษเข้าให้มิดด้ามแน่นอน555ติดใจทุกราย

นึกว่าจะเข้าหาอาจารย์อีกคนซะแล้ว