สำหรับเพื่อนๆ ที่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกเว็บอยากอ่านส่วนที่ซ่อนไว้ ในนั้นจะลงช้ากว่าที่เว็บนี้หนึ่งตอนนะครับ


Darkness Circle / วงจรแห่งความมืด ตอนที่ 34

ระหว่างที่ไอ้ยักษ์และพวกเสร็จจากการถ่ายทำคลิปเอาไว้เป็นหลักฐานเพื่อรับประกันว่าสาวใหญ่จะไม่ขัดขืนพวกเขาเสร็จสิ้นไปในยกแรก ที่ประตูห้องก็มีเสียงเคาะดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของหนึ่งในลูกน้องของไอ้ยักษ์ "พี่ยักษ์ ออกมาหน่อยผมมีเรื่องสำคัญจะรายงาน"

"อะไรวะ..." ไอ้ยักษ์โวยวายหงุดหงิดที่ถูกขัดจังงหวะ เดินไปหยิบกางเกงชั้นในมาใส่ก่อนจะเดินอาดๆ ไปที่ประตู
ทันทีที่เปิดประตูห้องออกไปหน้าโหดๆ ของไอ้ยักษ์ก็ต้องถอดสีเหมือนเนื้อที่ไม่มีเลือดไหลไปหล่อเลี้ยง เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาเต็มใบหน้า เมื่อเห็นลูกน้องที่มาเรียกมันก็ถูกปืนจ่ออยู่ที่ท้ายทอย ยังไม่ทันที่มันจะขยับตัวหลบหนีหรือปิดประตูเพื่อซื้อเวลาปากกระบอกปืนสั้นขนาดกระสุนเก้ามิลเมตรก็จี้เข้าที่ขมับแทบจะทันทีที่มันเปิดประตู

ชายสองคนสูงกำยำรูปร่างมีขนาดไล่เรี่ยกัน คนที่เอาปืนจี้หัวไอ้ยักษ์อยู่ดูมีอายุมากกว่าอีกคนเล็กน้อยเมื่อเทียบจากริ้วรอยบนใบนั้นก็คือหน้าพงษ์ศักดิ์ ส่วนคนที่จี้ลูกน้องไอ้ยักษ์หน้าตาหลาเหล่าสะอาดสะอ้านก็คือวิศวัท ลูกน้องคนสนิทของณัฐฐาทั้งสองคนดูสุขุมนิ่งสงบแม้แต่ปืนที่ถืออยู่อยู่ก็นิ่งเหมือนสต๊าฟไว้แสดงให้เห็นว่าไม่ใช่มือใหม่

"เข้าไป" เสียงเบาๆ ราบเรียบเย็นยะเยือกของเจ้าของพงษ์ศักดิ์พุ่งผ่านเข้าไปในหูของไอ้ยักษ์ ทำเอามันขนลุกเกลียวไปทั้งตัว เพราะดูจากความใจเย็นที่ผู้บุกรุกแสดงออกมา ถ้าไม่ใช่มืออาชีพก็คือคนที่ทำเรื่องพวกนี้บ่อยครั้งจนชินชา

"พี่ยักษ์ มีเรื่องอะ..." ทศพลหันไปทักไอ้ยักษ์ที่เงียบไป แต่ไม่ทันได้พูดจบประโยคก็ต้องปล่อยให้เสียงขาดหายไป เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นใบหน้าของเขาก็มีอาการไม่ต่างไปจากไอ้ยักษ์เลยสักนิดเดียว รวมถึงไอ้สองคนที่กำลังเล่นกับหน้าอกคู่สวยที่หันไปมองตามเสียงทศพลก็ต้องหยุดการกระทำด้วยความหวาดกลัวไม่กล้าหายใจ เพราะอยู่ในสภาพที่ไร้การป้องกันอย่างสิ้นเชิง

"พวกมึงไปกองรวมกันที่มุมห้อง" พงษ์ศักดิ์แค่นพูดออกคำสั่ง น้ำเสียงของมันแฝงไว้ด้วความขุ่นเคืองอย่างมาก สายตาที่มองขึ้นไปบนเตียงนั้นเต็มไปด้วยความแค้น ซึ่งไม่ต่างจากชายวิศวัทที่ยืนจ่อปืนอยู่นอกห้อง

พวกไอ้ยักษ์และทศพลรวมกับลูกมีรวมกันห้าชีวิต กว่าครึ่งมีสภาพเปลือยและเกือบเปลือย พวกมันถูกผลักถูกถีบให้ทยอยเดินไปกองรวมกันที่มุมห้องโดยที่สายตาไม่กล้าละจากกระบอกปืนแม้แต่ชั่วเวลากระพริบตา ก่อนที่จะถูกชายหน้าหล่อสั่งให้นั่งคุกเข่าเป็นแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง แล้วชี้ปืนเข้าใส่เป็นการคุมเชิง

พงษ์ศักดิ์เดินตรงไปที่เตียงใหญ่ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของสาวใหญ่ที่นอนแผ่อยู่อย่างรีบร้อนก่อนจะเปล่งเสียงถามเบาๆ "เป็นอะไรไหมครับนายหญิง ขอโทษที่พวกผมมาช้านะครับ"

"ทศ...ฉันบอกแล้วไงให้กลับไปตอนที่ยังมีโอกาส..." สาวใหญ่ขยับตัวยกแขนนึ้นให้ชายร่างกำยำพยุงเธอให้ไปนั่งที่ปลายเตียง สาวใหญ่นั่งลงจ้องหน้ารุ่นน้องอดีตชายชู้ก่อนจะไขว่ห้างอย่างยัวยวน แม้แต่คนที่กำลังอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาายก็ต้องกลืนน้ำลายด้วยความอยากอย่างช่วยไม่ได้

"พี่จ๋า ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมเถอะ ไอ้พวกนี้มันเป็นคนของเสี่ยวีรชัย พวกมันบังคับผม" ทศพลละล่ำละลักโบ้ยความผิดออกจกาตัวเองแบบหน้าไม่อาย

"ไอ้ทศมึง..." ไอ้ยักษ์พูดไม่จบดี พงษ์ศักดิ์ก็เดินจากเตียงเข้าไปหาแล้วเตะเข้าใส่ที่ท้องของไอ้ยักษ์เหมือนกับนักฟุตบอลกำลังยิงลูกโทษที่จุดโทษ ส่งผลให้ยักจุกเสียดจนเปล่งเสียงไม่ออกทันที

"นายหญิงยังไม่ได้พูดกับมึง" พงษ์ศักดิ์ย่อตัวลงมาพูดใส่หน้าไอ้ยักษ์ด้วยเสียงเหี้ยม และแววตาที่เหมือนอยากจะฉีกเนื้อมันออกเป็นชิ้นๆ

"คิดว่าฉันเป็นหมูที่จะยอมให้แกเชือดได้ง่ายๆ รึยังไง" ณัฐฐาพูดออกมาอย่างไว้ตัว เธอไม่ได้ไว้ใจทศพลมาตั้งแต่แรกแล้ว ก่อนหน้าที่จะถูกพาที่นี่เธอได้แอบกดส่งข้อความฉุกเฉินและเปิดตัวส่งสัญญาณระบุตำแหน่งของโทรศัพท์มือถือส่งถึงวิศวัทไปเรียบยร้อยแล้ว

"พี่จ๋าผมผิดไปแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ" ทศพลก้มกราบร้องขอชีวิต

"ว่าแต่เลือกสถานที่ได้ดีนะ ถ้าทำเสียงดังหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง" ณัฐฐาเปรยกับลูกน้องคนสนิททั้งสองคน

"ครับ พวกผมจัดการรอบๆ เรียบร้อยแล้ว" วิศวัทตอบรับเรียบๆ

"ว่ายังไงทศจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง" สาวใหญ่มองหน้าทศพลด้วยสายตาที่มีอำนาจจนน่ากลัว

"จะให้ผมทำอะไรก็ยอมครับ ขอแค่ไว้ชีวิตผมก็พอ" ทศพลยกมือไหว้ขอชีวิตปะหลกๆ ไม่สนใจสายตาคนในห้องจะมองเขาอย่างดูถูกยังไง

"งั้นมาทำความสะอาดให้สิ" ณัฐฐายกขาวาดขึ้นเปลี่ยนจากท่านั่งไขว่ห้างมาเป็นท่าธรรมดาแล้วค่อยแยกขาออกให้เห็นกลีบเนื้อที่เต็มไปด้วยน้ำสารพัดที่พวกมันทำเลอะไว้ก่อนหน้าโดยฉพาะน้ำของไอ้ลูกน้องสองคนที่เพิ่งจะชักว่าวใส่เนินเนื้อนูนของเธอเมื่อไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนที่วิศวัทและพงษ์ศักดิ์จะบุกเข้ามา

"ครับๆๆ" ทศพลตอบรัวลิ้น คลานสี่ขาเข้าหาหว่างขาของณัฐฐาอย่างว่าง่าย ความตั้งใจในทีแรกว่าจะเอาตัวรอดไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็ตามก็ได้หายไป เมื่อได้กลิ่นคาวจากน้ำกามของใครต่อใครทำเอาเขาฉุนกึกที่จมูก เขารู้สึกสะอิดสะเอียนกับสิ่งเหล่านั้น เพระถ้าเป็นแค่น้ำของสาวใหญ่คนสวยคนเดียวคงไม่เท่าไหร่

พงษ์ศักดิ์เห็นชายตรงหน้าไม่ทำตามคำสั่งก็เจ้านายก็เดินเข้าไปจิกหัวหนึ่งในลูกน้องของไอ้ยักษ์ที่อยู่ใกล้ตัวเขาที่สุด แล้วลากมันออกมาให้นั่งคุกเข่าใกล้ๆ กับทศพลก่อนจะดึงผมให้มันแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน กำปั้นขวาที่ผ่านการฝึกฝนมาในช่วงวัยรุ่นและใช้มันจนช่ำชองในเส้นทางสายนักเลงถูกยัดเข้าใส่ใบหน้าชายเคราะห์ร้ายที่ต้องรับบทเป็นไก่ถูกเชือดให้ลิงอย่างทศพลดู ทุกหมัดที่พงษ์ศักดิ์ปล่อยใส่หน้าของมันเขาก็จ้องมองไปที่หน้าของทศพลไปด้วย จนพายุหมัดของเขาสงบลงใบหน้าของของลูกน้องไอ้ยักษ์ก็เต็มใบเลือด กำปั้นที่ทั้งหนักทั้งคมฉีกผิวบนใบหน้าให้เกิดเป็นรอยแผลปริแตก รวมทั้งส่วนที่เปราะบางอยู่แล้วอย่างปากและจมูกก็มีเลือดไหลออกมาเต็ม ใบหน้าของชายฉกรรจ์โชคร้ายเละเทะจนแถบจะดูไม่ได้ ก่อนที่พงษ์ศักดิ์จะผลักร่างที่ไม่ได้สติของมันให้ล้มลงไปนอนจูบพื้นแบบไม่ใยดี

ทศพลที่เห็นภาพน่าสยดสยอง ใบหน้าหล่อก็ซีดเหมือนเนื้อไก่ที่ถูกต้มจนสุก ไอ้ยักษ์กับพวกที่เหลือก็รู้สึกไม่ต่างกัน ไม่ต้องมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมทศพลพุ่งหน้าเข้าเลียทำความสะอาดครามน้ำกามให้ณัฐฐาเหมือนหมาที่กำลังเลียน้ำนมในจานอย่างหิวโหย โดยที่ไม่ทีท่าจะรังเกียจเหมือนในตอนแรก

"ไอ้คนตัวใหญ่ตรงนั้นนะ มานี่สิ" สาวใหญ่ถูกเลียอยู่ครู่หนึ่ง ก็ชี้นิ้วไปที่ไอ้ยักษ์สั่งการเสียงหวาน แต่คนที่ได้รับคำสั่งฟังแล้วถึงกับขนลุกซู่ไปทั่วร่าง ไม่รู้ว่าจะถูกทำอะไรบ้าง

"ไปสิ" วิศวัทมองหน้าไอ้ร่างยักษ์แล้วสะบัดบอกทิศทางให้มันคลานไป ทางทศพลพร้อมกับใช้สองมือกุมปืนชี้ไปที่มันไม่ให้เกิดการตุกติก

เช่นเดียวกันกับพงษ์ศักดื์ที่กำหมัดเปื้อนเลือดแน่น มองหน้ามันตาขวางเตรียมตัวจะเข้าไปช่วยให้มันตัดสินใจได้ง่ายขึ้นถ้ามันคิดจะขัดขืน

ไอ้ยักษ์เห็นสภาพลูกน้องของตัวเองรับหมัดของพงษ์ศักดิ์ไปก่อนหน้าก็ไม่กล้าหือ ด้วยความที่เสียเปรียบอยู่ทุกประตู อย่าว่าแต่ฝ่ายตรงข้ามมีอาวุธร้ายคอยข่มขู่เลย ถ้าต้องลุกขึ้นมาชกกับชายตรงหน้าตัวต่อตัวอย่างยุติธรรม ก็แทบจะไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ให้กลับมาได้เปรียบได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องคิดให้นานไอ้ยักษ์ก็ยอมทำตามที่สั่ง

"ทศใช้ปากให้หน่อยสิ" สาวใหญ่ออกคำสั่งอีก

ทศพลพยักหน้าหงึกๆ ทั้งที่ไม่เข้าใจคำสั่งเพราะตอนนี้เขาก็ยังทำหน้าที่ที่ว่านั้นอยู่แล้ว ณัฐฐาดันหน้าของทศพลให้หันไปหาไอ้ยักษ์แล้วชี้นิ้วออกไป พร้อมกับส่งยิ้มให้เขาอย่างเลือดเย็น ทศพลกลืนน้ำลายดังเอือกทันทีที่มองเห็นหน้าของสาวใหญ่ ก่อนจะเหลือบไปมองชายร่างกำยำที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นสายตาที่พร้อมจะฆ่าแกงใครก็ได้ถ้าเจ้านายสั่งมา ทศพลจำใจคลานไปหาไอ้ยักษ์ที่ถูกวิศวัทสั่งให้ยืนขึ้นแล้วถอดกางเกงชั้นในออก

ทศพลจ้องมองท่อนเนื้อที่เหี่ยวสนิทเพราะความกลัวก่อนจะทำใจอยู่นิดหน่อย เขาที่ไม่อยากมีสภาพเหมือนลูกน้องเคราะห์ร้าย  ก็กลั้นใจอ้าปากแล้วอมท่อนเนื้อของไอ้ยักษ์เข้าปากไป ในทีแรกเขาทำท่าเหมือนกับจะอ้วก เพราะขยะแขยงแต่เมื่อเทียมกับความตายที่ยมฑูตสองตนยืนจ้องจะหยิบยื่นให้ถ้าเขาขัดขืนแล้วละก็ เรื่องแค่นี้เขาทนได้
แม้จะไม่มีอารมณ์ร่วมและทั้งคู่ก็ไม่ได้เป็นคนประเภทที่ชอบไม้ป่าเดียวกัน ร่างกายก็ตอบสนองไปเองตามธรรมชาติ ทศพลใช้ปากอยู่ครู่ใหญ่ท่อนเนื้อก็แข็งขึ้นมาได้แม้จะเป็นปากของเพศเดียวกัน

"พร้อมแล้วก็จัดการซะสิ" สาวใหญ่สั่งการฝืนใจคนอย่างเลือดเย็น

"กูไม่ใช่..." ไอ้ยักษ์กัดฟันกรอดหุบปากแทบไม่ทันเมื่อถูกปากกระบอกปืนดันใส่ที่ท้ายทอย

"ทำ หรือจะตายตรงนี้" วิศวัทสั่งเสียงเข้ม

ไอ้ยักษ์จนใจต้องทำตามคำสั่งน่าอัปยศสร้างความเจ็บให้กับร่างกายและศักดิ์ศรีของชายทั้งคู่ เสียงเนื้อแข็งๆ กะทบกันและเสียงร้องระบายความเจ็บปวดของฝ่ายรับดังระงมไปทั่วห้องอยู่พักใหญ่ ณัฐฐาที่ยืนดูจนพอใจและสะใจก็เริ่มใส่เสื้อผ้าไปด้วย

"ฉันกลับก่อนนะ จัดการเรื่องให้เรียบร้อยด้วยละ" สาวใหญ่ไม่ดูต่อจนจบ พอแต่งตัวเสร็จก็เดินทางกลับทันที และปล่อยเรื่องที่เหลือให้คนสนิทดูแลต่อ

..................................................

พวกไอ้ยักษ์ถูกพาตัวขึ้นรถมาที่กระชังปลาปลาขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่ในเขื่อนใกล้กับสันเขื่อน แหล่งน้ำหลักที่ใช้ทำการเกษตรของอำเภอในเวลากลางดึก รอบบริเวณทั้งมืดทั้งเปลี่ยว จะมีแสงไฟก็แค่ที่อาคารเก็บของของกระชังปลา ส่วนกระชังปลาของเจ้าอื่นก็อยู่ห่างออกไปไกลลิบ เพราะหวาดกลัวพวกลูกน้องของกำนันที่ชอบเอาปืนมายิงเล่นเป็นครั้งคราวเวลาที่มาเฝ้าที่นี่

พงษ์ศักดิ์สั่งพวกลูกน้องให้นำตัวเหล่าชายฉกรรจ์ที่อาจหาญมาลูบคมนายหญิงของเขาที่อยู่ในห้องก่อนหน้านี้ ลงมาจากรถแล้วพาไปกองรวมกันที่แพหลัก ส่วนพวกที่เหลือวิศวัทจัดการพาตัวไปที่สวนมะม่วง เมื่อพกวมันมาถึงเขาก็จัดให้พวกมันนั่งคุกเข่าเรียงแถวหันหน้าเข้ากระชังเลี้ยงปลา ชายทั้งหมดหน้าซีดตัวสั่นเหมือนหนาวจัดทั้งที่อากาศร้อน แขนขาถูกพันธนาการด้วยเชือกเส้นโตแน่นหนาจนเหมือนเลือดจะเดินได้ไม่สะดวก

"สวัสดีครับลุง" พงษ์ศักดิ์ยกมือไหว้ชายกลางคนร่างท้วมหัวล้านสวมผ้ากันเปื้อนแบบกันน้ำยาวเลยหัวเข่า ที่กำลังเดินออกมาจากห้องเก็บของแพเพื่อมาดูเหตุการณ์ ด้วยท่าทางงกๆ เงินๆ

"โอ้โห วันนี้มากันเยอะเลย สงสัยต้องยุ่งทั้งคืน" ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างใจดีให้พงษ์ศักดิ์ ก่อนจะเดินมาดูกลุ่มชายเคราะห์ร้ายที่กำลังจะกลายเป็นอาหารปลาในคืนนี้

"ขอโทษครับ ที่รบกวนตอนดึกๆ" พงษ์ศักดิ์ยกมือไหว้นอบน้อม

"ไม่เป็นไรๆ นี่มันงานลุงอยู่แล้ว รีบหน่อยละกัน" ชายวัยกลางคนโบกมือไม่ถือสาแล้วเดินกลับเข้าเตรียมเครื่องมือต่อในห้อง

"ปัง!" กระสุนหนึ่งนัดนัดสำหรับชายเคราะห์ร้ายคนแรกที่อยู่ริมสุดของแถวถูกลั่นออกมาจากปืนของหนึ่งในลูกน้องของพงษ์ศักดิ์ จากนั้นร่างไร้วิญญาณร่างแรกก็ถูกลากเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยมีดขนาดต่างๆ สำหรับแล่และชำแหละเนื้อสัตว์ อีกทั้งยังมีเครื่องจักรสำหรับบดเนื้อสัตว์ขนาดใหญ่อยู่ด้วย ซึ่งก็เป็นห้องเดียวกับที่ชายวัยกลางคนก็กำลังลับมีดอยู่ เสียงปืนดังขึ้นอีกสองนัด และร่างทั้งสองก็ถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับคนก่อนหน้า

"ปัง ปัง ปัง" เสียงปืนหลายนัดดังสนั่นเหมือนมีการจุดประทัดแก้บน แสงประกายไฟแลบออกมาท่ามกลางความมืดจากทางสันเขื่อน กลุ่มคนไม่ทราบฝ่ายและไม่ทราบจำนวนทำสาดกระสุนราวกับห่าฝนเข้ามาที่แพ พงษ์ศักดิ์และลูกน้องต่างก็โผเข้าหาที่กำบังกันจ้าละหวั่น ก่อนจะค่อยๆ ตั้งหลักจับกลุ่มกันแล้วยิงต่อสู้สวนออกไป ส่วนพวกไอ้ยักษ์ที่ขยับตัวได้ไม่ถนัดก็ทำได้แค่นอนราบไปพื้นมีบางคนโดนลูกหลงก็ลงนอนดิ้นอยู่ใกล้ๆ

"ไอ้ทศรีบแก้เชื่อกให้กูเร็ว" ไอ้ยักส่งเสียงร้อนให้ทศพลที่อยู่ข้างๆ หวังจะใช้จังหวะชุลมุนในการหลบหนี

"ทำ...ยังไง...ผมแก้...ไม่เป็น" ทศพลตอบกลับกลัวๆ เสียงปืนดังขึ้นกี่ครั้งเขาก็สะดุ้งตัวตกใจไปเท่านั้นครั้ง

"งั้นมึงหันหลังมาชนกับหลังกูเร็ว" ไอ้ยักษ์ร้องเร่งแข่งกับเวลา

ทั้งคู่กระเสือกกระสนอย่างยากลำบากจนในที่สุดก็สามารถหันหลังเข้ามาประกบกันจนได้ ไอ้ยักษ์ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งก็สามารถแก้เชือกที่ข้อมือของทศพลได้ ระหว่างนั้นเสียงกะสุนก็ยังคงดังต่อเนื่องจนฝ่ายคนของกำนันไม่มีเวลาได้ทันสังเกตุการหลบหนีของคนที่จับมา

"เอามึงมัวทำอะไรอยู่ รีบมาช่วยกูสิ" ไอ้ยักษ์เริ่มหัวเสียที่ทศพลทำอะไรชักช้าไม่ได้ดั่งใจ

"ส้นตีนเถอะคนระยำอย่างมึงเน่าตายอยู่ที่นี่แหละดีแล้ว นี่สำหรับที่เอาเมียกูแล้วก็เอาตูดกู" ทศพลพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความแค้น พอพูดจบก็ออกแรงยันร่างของไอ้ยักษ์ให้ตกลงไปในน้ำ

"ตูม" เสียงร่างใหญ่ตกลงน้ำเสียงดังสนั่น ไอ้ยักษ์ที่ถูกมัดแน่นหนาไม่สามารถว่ายน้ำได้ ร่างใหญ่ก็ค่อยๆ จมลึกลงไปใต้น้ำ ด้านทศพลรวบรวมความกล้าอาศัยที่พวกของพงษ์ศักดิ์ไม่ทันตั้งตัว ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีขึ้นฝั่งแล้ววิ่งไปทางสันเขื่อนในทิศทางตรงกันข้ามกับเสียงปืนจนหายเข้าไปในความมืดได้สำเร็จ

"ยิงสะกัดพวกมันไว้ก่อน แล้วรอสัญญาณถอยจากฉัน" กันธิชาที่ส่องกล้องทางไกลดูอยู่เมื่อเห็นทศพลหนีออกมาได้ก็ขับรถไปตามสันเขื่อนไปรับตัว

เสียงปืนดังขึ้นอยู่พักใหญ่ก็สงบลง รถหลายคันที่จอดอยู่บนสันเขื่อนได้ถอนกำลังออกไปหมดแล้ว ด้านพงษ์ศักดิ์เดินกลับมาสำรวจดูคนของตัวเองที่บางคนก็ถูกยิงได้รับบาดเจ็บ บางคนที่ไม่เป็นอะไรก็เข้าไปดูอาการเพื่อน จนเมื่อเดินมาถึงแพหลักก็มีลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามารายงาน "มันหนีไปได้คนหนึ่งพี่"

"เอาไงต่อดีพี่" ลูกน้องอีกคนถาม

"พวกมึงไปช่วยลุงเขาจัดการต่อให้เสร็จ เดี๋ยวให้นายหญิงจัดการเรื่องตำรวจให้" พงษ์ศักดิ์ตอบเรียบๆ ก่อนจะยกโทรศัพท์รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับณัฐฐา

..................................................

ห้องพักผู้ป่วยในระดับพิเศษด้านในถูกตกแต่งไม่ต่างจากห้องพักหรูของโรงแรมระดับห้าดาว กลุ่มชายหน้าเหี้ยมห้าคนยืนเรียงแถวหน้ากระดานก้มหน้าสลด สองมือประสานกุ่มเป้า ไม่กล้าที่จะสบตาคนที่นอนอยู่บนเตียง

"ไอ้สัตว์เอ้ย ตายห่าไปแล้วยังมาตามรังควานกูได้อีกนะ อูยยย" กำนันประเสริฐตะวาดลั่นไม่สนใจกฏของโรงพยาบาลที่ให้งดใช้เสียงเพื่อความสงบสำหรับการพักฟื้นร่างกาย ก่อนจะต้องเอามือมากุมที่ขมับเพราะรู้สึกหน้ามืดขึ้นมากระทันจากความดันที่พุ่งขึ้นสูงปรี๊ดในเวลาอันสั้น หลังจากได้รับรายงาน

"ใจเย็นๆ ก่อนพี่กำนัน เดี๋ยวอาการก็ทรุดหรอก" ณัฐฐาที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบเข้าไปประคองดูอาการพร้อมกับบีบนวดเบาๆ ที่ต้นคอ

"มึงแน่ใจนะว่าไอ้พวกเหี้ยนั้นไม่ได้เมายาจนหลอน" กำนันที่คลายความมึนหัวไปได้หน่อยหันกลับไปถามมือขวาคนสนิท

"ถึงพวกมันจะหลอนยังไง ยากับเงินก็หายไปจริงๆ นะกำนัน" ไอ้รถถังพูดอธิบายเสียงสั่น มีอาการหวาดกลัวให้เห็นอยู่บ้าง เวลาแบบนี้เขาก็เป็นแค่ไม่กี่คนที่เข้าหน้ากำนันประเสริฐได้

"มึงให้พวกมันออกไปตามหายากลับมาให้ได้ ไม่งั้นมันมีปัญหาแน่" กำนันประเสริฐออกคำสั่งเสียงเข้ม ใบหน้าจริงจัง พร้อมกับคาดโทษไว้ด้วย

"ครับ..." พวกลูกน้องรับคำแล้วรีบหลบออกจากห้องก่อนที่ผู้อิทธิพลจะเปลี่ยนใจเป็นอื่นแล้วจะซวยกันหมด

"ไอ้รถถัง...มึงไปตามอาจารย์แทนกูหน่อย กูมีเรื่องจะให้แกช่วยหน่อย"

"ได้ครับกำนัน" ไอ้รถถังก้มหน้าหงุดๆ รีบไปจัดการสนองความต้องการของนายทันที

หลังจากพวกลูกน้องทยอยกันออกไปจากห้องพิเศษของโรงพยาบาลภายในห้องก็เหลือเพียงกำนันประเสริฐกับณัฐฐา บรยากาศในห้องค่อนข้างตึงเครียดด้วยอารมณ์ของผู้มีอิทธิพลยังคงครุกรุ่นอยู่จากเรื่องก่อนหน้า

"จ๋าเมื่อคืนคุณมัวไปทำอะไรอยู่ ทำปล่อยให้เกิดเรื่องวุ่นวายได้"

"แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะมีคนมาปล้นยา หรือมีคนจะมาถล่มแพปลา พี่กำนันเองก็ยังไม่รู้เลยไม่ใช่เหรอ" สาวใหญ่มองอย่างไม่พอใจ

"แต่หลังจากเรื่องเกิดแล้วทำไมคุณไม่ไปดูแล"

"จะให้ฉันตามล้างตามเช็ดให้ทุกเรื่องไม่ได้หรอกนะ ฉันก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ เช้าต้องทำบุญบ้าน สายก็ต้องไปตรวจงานแทน เย็นก็เข้ามาดูพี่ กลับไปก็ต้องตรวจบัญชีอีก" ณัฐฐาร่ายยาวบ่นเรื่องจริงบ้างไม่จริงบ้างกลบเกลื่อนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

"พี่ขอโทษ พี่คงจะอารมณ์ขึ้นมากไปหน่อย อย่าโกรธเลยนะ แล้วลูกปลาเป็นยังไงบ้าง" กำนันหุ่นหมีเสียงอ่อยเมื่อภรรยารักทำท่าจะงอนเขาจึงรีบง้อก่อนทันที

"เมื่อวานแวะเข้ามาเอาเสื้อผ้าตอนบ่าย ตอนนี้ไปอยู่ที่รีสอร์ตแล้ว พี่ไปทำอะไรให้ลูกโกรธกันแน่ ลูกถึงไม่ยอมอยู่บ้าน ไม่ยอมมาเยี่ยมด้วย"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"

..................................................
 

งานนี้ไม่รู้ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหน
เดาทางกันไม่ถูกเลย
ขอบคุณครับ

ต้องรีบไปช่วยเมียเก่าหน่อยไหมครับเนี่ย

555 ไอ้ทศโดนตุ้ย  555ดีอย่าพึ่งรีบตาย มันต้องโดนอีกเยอะ ไอ้ยักษ์ผัวไอ้ทศก็ไม่น่าจะรีบตายนะ

เมียกำนันร้ายไม่เบา เหี้ยมมาก แต่กับจารย์เจษไม่เห็นเหี้ยม

เจษจะเอายาไปทำอะไรนะ ยังสงสัยอยู่ ต้องลุ้นต่อ

ไอ้ตัวแสบทศพลดันเสือกหนีไปได้อีก

ตัวร้ายเสร็จไปหนึ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ

ลูกปลาผสมกับลูกอ๊อดลูกจะออกมาเป็นตัวอะไร

ไม่บอกว่าโดนจับตัวไปละ

สนุกได้ใจครับไยักษ์ตายแน่ไหม

ตอนนี้ dark สมชื่อ
ทั้ง dark ทั้งโหด

โห จ๋านี่เย็นเยียบจริงๆ เรื่องถูกรุมโทรมกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆ เอาคืนได้แสบดากไปเลย เดาว่าไอ้ยักษ์ยังคงรอดอยู่ และคงตามล่าทศ แต่ฝั่งเสี่ยวีคงมีมาตรการเข้มข้นขึ้น ไม่รู้จะมีผลต่อเจษที่ตอนนี้ยังไม่มีบทเลยอย่างไรบ้าง และไม่รู้ว่าอาจารย์ของกำนันจะเก่งขนาดไหน น่าลุ้นมากครับ
ขอบคุณครับ
อาจารย์เจษแอบมาที่นี่เองหลอกพ่อล่อลูกซะสะใจเลย

เดาไม่ค่อยถูกเลยมีหลายกลุ่มหลายพวกเพิ่มเข้ามาใครเป็นใครสุดยอดครับท่านผู้แต่ง

มันมากับความมืด และมันก็ไปกับความมืด ทศพลนี่มันยังรอดอีกล่ะ