🧡 XONLY 🧡

       ผู้อ่านท่านไหนที่ชื่นชอบนิยายแนว ผัวเมีย/คู่รัก แอบทำ แอบดู ชู้ NTR แนวปวดตับ มีตั้งแต่ปวดตับนิดๆพอคันๆ ไปจนถึงตับระบม ซึ่งผมวางแนวทางว่าจะบอกว่าขนาดไหนในช่วงโปรโมทนิยายของแต่ละเรื่อง
       สามารถติดตามผลงานได้ตามลิ้งค์เลยครับ หลังจากนิยายเรื่องนี้จบ จะทยอยลงเรื่องต่อไปเรื่อยๆครับ
       
       
       

...........


   ผมตื่นมาตอนเช้า เห็นพราวเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอน...สีชมพูเข้ม...เหมือนเมื่อคืน
   แต่...เอ๊ะ....เดี๋ยวก่อนนะ...ชุด..เมื่อคืน......มันสีนี้เหรอ
   ผมพยายามคิดทบทวนถึงชุดที่พราวสวมใส่เมื่อคืน ว่าเป็นสีชมพูแบบนี้หรือเปล่า ผมคิดว่าผมก็จำได้นะว่าเมื่อคืนพราวใส่ชุดแบบนี้แหล่ะ แต่เป็นสีชมพูอ่อนๆ แต่ตอนนี้มันเป็นสีชมพูเข้ม ผมมั่นใจว่าใช่แน่ๆ
   ผมเกิดคำถามขึ้นมากมายในหัว เกิดอะไรขึ้น ทำไมพราวถึงเปลี่ยนชุด แล้วชุดเดิมอยู่ไหน หรือพราวจะโดนเจรังแก คงไม่หรอก
   ในขณะที่ผมกำลังสงสัยอยู่นั้น ผมก็เห็นพราวเดินมาทางผม ผมจึงแกล้งหลับ
   "ฟุบ..." พราวนอนลงข้างผม
   "ฟู่..." เสียงพราวถอนหายใจสั้นๆ เบาๆ หลังจากนั้นก็นิ่งๆ แต่ยังคงมีเสียงหายใจถี่ๆ
   นี่พราวเหนื่อยเหรอ พราวไปทำอะไรมา ผมสงสัยและอยากรู้มาก ผมต้องถามพราวให้ได้ ผมตัดสินใจขยับตัวทำท่าทางเหมือนเพิ่งตื่น
   "ห้าววว..." ผมอ้าปากหาว เพื่อให้พราวได้ยิน และก็ได้ผลจริงๆ เพราะพราวหมุนตัวหันหน้ามาทางผม
   "ตื่นแล้วเหรอคะ...พี่โนช..." พราวถามผม
   "จ้ะ...นี่กี่โมงแล้วนี่" ผมแกล้งถาม
   "7 โมงกว่าแล้วค่ะ..." พราวตอบ
   "อ้าวพราว...เมื่อคืนพี่ว่าพราวไม่ได้ใส่ชุดนี้นิ" ผมตัดสินใจถามเข้าประเด็นเลย
   พราวสะดุ้งเล็กน้อยกับคำถามผม
   "เอ่อ...ก็...วันนี้..วันอาทิตย์...วันหยุดของเราไงคะ..." พราวตอบด้วยเสียงเบาๆ
   "เมื่อเช้า..พราวเลย...ซักผ้า...แล้วชุดที่ใส่เมื่อคืน...มันก็เลยเปียกน้ำ..พราวก็เลยต้องเปลี่ยนชุดค่ะ..แต่ยังไม่อยากออกไปไหน ก็เลยใส่ชุดนอนเหมือนเดิม..." พราวอธิบายให้ผมเข้าใจ ซึ่งมันก็เป็นปกติของพราว ที่จะต้องซักผ้าในวันหยุด
   "เออ...นั่นสิ...พี่คงคิดมากไปเอง..." ผมพูดบ่นเบาๆ แต่พราวก็ได้ยิน
   "พี่โนชคิดอะไรเหรอคะ..." พราวรีบหันมาถามผม
   "มะ..ไม่มี..อะไรจ้ะ..." ผมตอบ
   "แล้วนี่เจ ตื่นหรือยังก็ไม่รู้" ผมรีบถามเปลี่ยนเรื่องกลัวพราวจะซักต่อ
   "อ้อ...พี่เจ..กลับไปแล้วค่ะ" พราวตอบ แล้วก็ก้มหน้าหลบสายตาผม
   "เหรอ...งั้นก็ดีแล้วล่ะ" ผมรู้สึกโล่งที่เจกลับไปได้ซะที
   ...
   ...
   ...
   แล้วก็ไม่มีเสียงจากเราทั้งคู่
   ผมคิดว่าผมต้องคุยกับพราวถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อคืน ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพราวคิดยังไง
   ...
   ...
   ...
   "น้องพราว / พี่โนชคะ..." ในความเงียบนั้น เราพูดขึ้นมาพร้อมกัน แล้วเราก็หันมามองหน้ากัน
   ...
   "คะพี่โนช" พราวถามก่อน
   "พราวพูดก่อนเถอะ" ผมตอบ
   ...   
   "คือ...พราวขอถามอะไรหน่อยสิ" พราวพูดต่อ
   "ได้สิ ถามอะไรเหรอ" ผมสงสัยว่าพราวจะถามอะไร
   "คือ...เอ่อ..." พราวนอนตะแคงมาทางผม แต่ก้มหน้าหลบตาผม พูดตะกุกตะกัก มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้
   "เมื่อคืน...ตอน...ตอนที่พราว...อาบน้ำ..ให้พี่เจ..." พราวพูดติดๆขัดๆ แต่ผมเริ่มใจเต้นตุบตุบ เมื่อพราวบอกว่าอาบน้ำให้เจ
   "คือ...พี่โนชแอบดูพราว...ใช่ใหม" พราวถามแบบนี้ผมก็ตกใจนิดหน่อย เพราะผมก็อยากจะคุยเรื่องนี้พอดี
   "ใช่....แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูนะ...พอดีว่า.." ผมพูดยังไม่ทันจบพราวก็พูดแทรก
   "แล้วพี่เห็นอะไรบ้าง" พราวก้มหน้าถาม ไม่สบตาผม
   "ถึงจะไม่ชัด แต่พี่ก็พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในนั้น" ผมตอบ
   "จะ...จริง...เหรอคะ..." พราวพูด พร้อมกับทำท่าทางวิตกกังวล
   "จริง....พี่ก็อยากจะคุยกับพราวอยู่พอดี" ผมพูดต่อ
   "คะ..." พราว
   "พี่ว่าพราวทำเกินไปนะ....ตอนแรกพี่คิดว่าพราวจะแค่ฉีดน้ำล้างตัว แล้วก็เช็ดตัวเลย ส่วนเสื้อผ้าค่อยเรียกเจเปลี่ยนเอง...." ผมพูด
   "อ้าว....ก็..." พราวพูด
   "แต่นี่พราวถอดกางเกงเจ ออกจนโป้ แล้วยังไปจับแท่งลำของเจเล่นอีก..." ผมพูด ดูพราวตอนนี้เหมือนไม่ได้กังวลอะไรมาก แล้วก็มองทำตาดุใส่ผมอีก
   "ไม่เกินไปหรอกค่ะ...พราวยังไม่ได้ทำอะไรที่เกินเลยจากที่เราตกลงกันเลยนะคะ" พราวเริ่มพูดขึ้นเสียง
   "พี่โนชอย่าลืมซิคะ ว่าที่เราให้เจเข้ามา ก็เพราะพี่โนชนั่นแหล่ะ เป็นต้นเหตุ ที่ไปนั่งล้วงควัก แล้วยังดูดปากกันแบบเร่าร้อนกับสาวที่ร้านอาหาร" พราวพูดถึงเรื่องนี้ผมก็เถียงไม่ออก
   "แล้วที่พี่โนชทำมันไม่มากไปเหรอคะ" พราวถามแบบนี้ผมจะตอบยังไงล่ะ
   "อ่ะ...โอเคๆ....พี่ยอม..." ผมไม่รู้จะโต้แย้งยังไง ก็ผมเป็นคนผิดจริงๆ ถ้ายังคุยต่อก็คงจะทะเลาะกัน
   "ดีมากค่ะ ที่คิดได้...อิอิ..." พราวพูดแล้วหัวเราะผม เหมือนผู้มีชัย
   "แล้วต่อไปจะยังไงต่อ" ผมถาม
   "ไม่บอก......" พราวพูดเสร็จก็ลุกจากที่นอน หยับผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
   เฮ้อ...แล้วผมก็คงต้องคิดเองคนเดียว.....สรุปแล้วมันคือการลองใจผมเองใช่ใหม ว่าผมจะรักและยอมรับกับสิ่งที่พราวทำได้แค่ไหน เพราะต้นเหตุคือผมเอง และพราวก็ให้อภัยและยอมรับได้แล้ว....หรือจริงๆแล้วผมชอบให้พราวทำแบบนี้...
   .....
   .....
   .....
   วันนี้ผมกับพราวก็อยู่ห้องกันทั้งวัน ซึ่งก็เป็นปกติของเราเพราะเราไม่ค่อยชอบไปเที่ยวไหน นานๆจะไปทีก็ตอนหยุดช่วงเทศกาลยาวๆหน่อย   ผมก็นั่งดู TV ส่วนพราวก็นอนเล่นโทรศัพท์  เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่รู้คุยกับใครกันแน่ พอผมถามก็บอกว่าเพื่อน ผมอยากแอบเอามือถือพราวมาดูเหมือนกัน แต่ก็ไม่ดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นการไม่ให้เกียรติกัน แต่ผมก็เชื่อพราวนะ เพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยเห็นพราวไปกับใคร   ผมก็เลยนั่งดู TV ไปเรื่อยๆ
   "ข่าวด่วนเที่ยงวัน!!!" เสียงจาก TV
   "วันนี้มีผู้ติดเชื้อโควิด-19 กลุ่มใหม่ ที่หน่วยงานราชการ ชื่อกรม........... จำนวน 20 คน ..........." เสียงจากผู้ประกาศข่าวใน TV
   "เฮ้ย!....นั่นมันที่ทำงานเรานี่...แล้วจะยังไงล่ะเนี่ย..." ผมตกใจ เอ่ยออกมาเสียงดัง จนพราวก็ตกใจไปด้วย
   "อ้าวพี่โนช...เราต้องกักตัวใหมคะ" พราวถามด้วยอาการวิตกกังวล ไม่ต่างจากผม
   "นั่นน่ะสิ...." ผมบอกพราว
   "วี๊วิด...." เสียงข้อความ Line บนมือถือผมดัง   ผมหยิบมือถือขึ้นมากดอ่านทันที
   "Line กลุ่มที่ทำงานพี่" ผมบอกพราว
   "หัวหน้าส่งข้อความมาในกลุ่มว่า   ให้ทุกคนเฝ้าสังเกตุดูอาการตัวเอง ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ควรออกไปไหน และยังไม่ต้องมาทำงานจนกว่าจะมีคำสั่งใหม่" ผมอ่านข้อความให้พราวฟัง เรามองหน้ากันและเริ่มวิตกกังวล
   ผมกับพราวนั่งอยู่ในห้อง ภาวนาว่าอย่าให้เราติดโควิดเลย
   หลังจากนั้นประมาณ 2 ชั่วโมง เสียงข้อความมือถือผมก็ดังขึ้น   ผมกดอ่านทันที
   "หัวหน้าส่งข้อความมาในกลุ่มอีกแล้วพราว" ผมบอกพราว
   "ว่าไงบ้างคะ" พราวถามแล้วก็เดินมาดูกับผม
   "เราได้ตรวจสอบแล้ว กลุ่มคนที่ติดเชื้ออยู่คนละตึกกับพวกเรา และส่วนใหญ่พวกเขาก็ไม่ได้เดินไปไหน นอกจากบริเวณตึกของพวกเขาเอง เพราะฉนั้นเราก็คลายกังวลได้ แต่ทางกรมฯอยากให้เราหยุดงาน 3 วัน เพื่อฉีดพ่นน้ำยาฆ่าเชื้อทุกตึก ดังนั้นเราจะหยุด วันจันทร์-พุธ หลังจากนั้นให้มาทำงานปกติ" ผมอ่านข้อความใน Line กลุ่ม
   "เฮ้อ...ค่อยโล่งอกไปที" ผมถอนหายใจและรู้สึกสะบายใจขึ้น  ส่วนพราวก็เช่นกัน
   ....
   ....
   "พี่เจคะ  หยุด 3 วันนี้ เราไปหาที่สงบๆพักผ่อนกันใหมคะ พราวพอมีวันลาเหลืออยู่" อยู่ๆพราวก็ชวนไปเที่ยว ซึ่งแต่ก่อนผมชวนไม่ค่อยจะไป   แต่ก็ดีเหมือนกัน รู้สึก 2-3 วันมานี้มันวุ่นวายยังไงไม่รู้ ไปพักบ้างคงดี
   "ก็อยากไปนะ....แต่จะไปไหนล่ะ ช่วงนี้แหล่งท่องเที่ยวเขาก็ปิดกัน อีกอย่างถ้าไปที่คนเยอะๆพี่ก็กลัวว่าเราจะติดโควิด   มีที่ไหนที่คนน้อยๆบ้างล่ะ ถ้าเรามีบ้านต่างอากาศเป็นของเราเองคงจะดี..555" ผมถามพราวเพราะไม่รู้จะไปไหน
   "มีค่ะ...." พราวตอบแล้วยิ้ม
   "บ้านต่างอากาศเหรอ..." ผมถามแล้วก็ทำท่าทางกวนๆ
   "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่มีเป็นที่ส่วนตัวค่ะ" พราวตอบแบบนี้ผมก็งงสิครับ เพราะผมรู้ดีว่าที่บ้านพราวเป็นยังไง พราวจะมีที่แบบนี้ได้ไง
   "ที่ของพราวเหรอ ทำไมพี่ไม่รู้" ผมถามด้วยความสงสัย
   "ของพี่ที่รู้จักค่ะ" พราวตอบแล้วก็อมยิ้ม
   "แล้วพี่จะไปใหม" พราวถามผม....ผมกำลังจะอ้าปากถามต่อว่าพี่คนใหน
   "ไป...." พราวถามเองตอบเองเลย ผมก็คงต้องไป
   "โอเคๆ...ไปก็ไป....แล้วตกลงว่าเป็นที่ของใคร" ผมถาม
   พราวไม่ตอบแต่ยื่นโทรศัพท์ให้ผมดู
   "เฮ้ย....นี่ภาพเจนี่....แล้ว..." ผมตกใจที่เป็นภาพของเจ สรุปพี่ชายที่ว่าก็คือเจเหรอ   แต่ที่ตกใจกว่าคือ นั่นมันภาพใน Line ผมงงว่าพราวกับเจไปแลก Line กันตั้งแต่ตอนไหน ทำไมพราวไม่บอกผม แล้วคุยอะไรกันบ้าง เจก็ไม่ยอมเล่าให้ฟังบ้างเลย
   "ใช่ค่ะ...บ้านพี่เจทำสวนผักขาย มีบ้านพักเล็กๆหลังสวนด้วย พราวเห็นภาพแล้วพราวว่าน่าไปพักผ่อนมากค่ะ เหมือนรีสอร์ทเลย" พราวพูด และออกอาการตื่นเต้นกับสิ่งที่พราวเล่าถ้าได้ไปพราวคงจะมีความสุข   ถ้าพราวมีความสุขผมก็มีความสุขด้วย ถึงแม้จะขัดใจไปหน่อยที่เป็นบ้านไอ้เจ้าคุณเจเนี่ย แต่ก็ไม่เป็นไร   เพื่อพราว
   "โอเคๆ...งั้นไปเลยใหม" ผมถาม
   "ค่ะ....พี่โนชเก็บของเลยค่ะ   เดี๋ยวพราวถามทางพี่เจแปบนึงค่ะ" พราวตอบ แล้วก็เดินไปที่ระเบียง  ผมก็อดน้อยใจไม่ได้ ทำไมพราวไม่มาคุยตรงนี้นะ
   ผมเก็บของเกือบจะเสร็จแล้วพราวก็เดินเข้ามา
   "พี่เจบอกว่าให้เราไปก่อนเลยตามโลเคชั่นที่ส่งมา พี่เจบอกทางบ้านไว้แล้ว   จะเคลียร์งานก่อนแล้วค่อยตามไป พี่เจคงถึงพรุ่งนี้เช้า" พราวบอก แล้วก็ไปเก็บของใส่กระเป๋า
   .....
   .....
   เราเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัว ไปตามทางที่เจส่งมาให้ ก็ไปไม่ยากนัก ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงก็ถึง ซึ่งก็ยังไม่เย็นมาก น่าจะประมาณ 5 โมงเย็น
   ผมเห็นสภาพแวดล้อมบ้านเจแล้วก็อดคิดถึงบ้านตัวเองที่บ้านนอกไม่ได้ ดูร่มรื่นน่าอยู่ อากาศก็ดีเลยทีเดียว พอเลี้ยวเข้าไปก็จะเจอบ้านปูน 2 ชั้น หลังไม่ใหญ่ แต่ดูสะอาด น่าอยู่ มองตรงไปหลังบ้านผมเห็นสปิงเกอร์ฉีดน้ำพุ่งกระจายเป็นฝอย กระทบแสงแดดยามเย็นระยิบระยับดูน่าหลงไหล เหมือนหยุดเวลาไปครู่หนึ่ง บรรยากาศน่าพักผ่อนจริงๆ พื้นที่ปลูกผักน่าจะประมาณ 10 กว่าไร่ แล้วท้ายสวนผมก็เห็นบ้านหลังเล็กๆชั้นเดียว 1 หลัง น่าจะเป็นหลังที่เราจะพักแน่เลย ดูสวยสมกับเป็นบ้านผู้รับเหมาจริงๆ
   เราเดินลงจากรถก็มีผู้หญิง 2 คนเดินมาหา
   "สวัสดีจ้ะ โนชกับพราวใช่ใหม   ฉันชื่อสร เรียกน้าสรก็ได้ เป็นแม่ของไอ้เจจ้ะ" ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของเจเหรอ ดูยังไม่แก่เท่าไหร่ อายุน่าจะไม่เกิน 50 ปี ดูใจดี ยิ้มแย้มแล้วดูใสบริสุทธิ์เหมือนชาวบ้านทั่วไป
   "สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ" ผมกับพราวยกมือไหว้ และยิ้มตอบรับ
   "อ้อ...ส่วนนี่คือ ไก่ เป็นเมียไอ้เจมัน" น้าสรบอก พร้อมกับชี้ไปที่หญิงอีกคน อายุน่าจะประมาณ 20 ต้นๆ ผมตกใจไม่รู้ว่าเจมีเมียแล้ว แต่ดูพราวไม่ค่อยแปลกใจเลย ผมเดาว่าพราวคงรู้ก่อนแล้ว   รูปร่างหน้าตาของน้องไก่ก็ดูดีเหมือนเด็กวัยรุ่นชานเมืองทั่วๆไป ไม่สวยเท่าพราว แต่รูปร่างค่อนข้างดีเลยที่เดียว หน้าอกน่าจะพอๆกันกับของพราว เอวเว้า บั้นท้ายใหญ่กำลังพองาม ดูแล้วเซ็กซี่เลยล่ะ   แต่ลักษณะท่าทางดูเป็นคนเรียบร้อย เหมือนจะไม่ใช่คนที่ชอบพูดมากนัก
   "สวัสดีจ้ะ" น้องไก่ทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ ผมและพราวก็ไหว้รับ
   "ตามสะบายเลยนะ เดี๋ยวไก่เขาจะดูแลเอง มีอะไรก็บอกไก่ได้เลยนะ" น้าสรบอก แล้วก็เดินเข้าบ้าน
   "แม่เขารีบไปทำกับข้าวค่ะ ตามหนูมาเลยค่ะจะพาไปที่พัก ส่วนรถก็จอดไว้ตรงนี้เลยค่ะ ตรงนั้นไม่มีที่จอด" น้องไก่บอกเรา แล้วพวกเรา 3 คนก็ช่วยกันขนของไปที่พัก
   "ถ้าอยากได้อะไรหรืออยากไปไหนก็โทร.บอกหนูได้นะคะ....เชิญพี่ทั้ง 2 พักผ่อนได้ตามสบายเลยค่ะ  หนูขอตัวไปช่วยแม่ทำกับข้าวก่อนนะคะ" น้องไก่บอกเรา  หลังจากนั้นก็เดินกลับไปบ้านหลังที่อยู่ด้านหน้า
   "โห...น่าอยู่จังเลยค่ะ เห็นไกลๆคิดว่าเป็นแค่กระท่อมเล็กธรรมดาๆ แต่พอดูใกล้ๆไม่ธรรมดาเลย  ห้องน้ำกว้างมากค่ะพี่โนช. มีอ่างอาบน้ำด้วย  ยังกะโรงแรมเลยค่ะ" พราวพูด แล้วก็เดินสำรวจไปทั่วห้อง ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น ชอบใจ   ส่วนผมยังขนกระเป๋าอยู่ที่ระเบียง
   หลังจากที่เราขนกระเป๋าเสร็จ ก็นั่งเล่นกันที่ระเบียง ชมพระอาทิตย์ตกดิน   ผมรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขที่ได้อยู่กับพราวในบรรยากาศแบบนี้กันสองคน พราวก็ดูชื่นชอบกับช่วงเวลานี้
   ช่วงมืดๆหน่อย น้องไก่ก็เอาข้าวเย็นมาให้พวกเรา หลังจากที่เราทานข้าวเสร็จก็อาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย ผมอาจจะเพลียกับการขับรถ ถึงไม่ได้นานมากแต่ผมก็ไม่ค่อยได้เดินทางบ่อย ก็เลยไม่ชิน   พอหัวผมถึงหมอนได้ไม่นานผมก็หลับ.....
   .....   .....   .....
   .....   .....   .....   
   .....   .....   .....
   .....   .....   .....
   .....   .....   .....
   สวัสดีค่ะ  นี่พราวเองค่ะ
   พราว...แฟนที่แสนดีของพี่โนชค่ะ
   พี่โนชเป็นผู้ชายคนแรกของพราว และเป็นคนที่พราวรักมากที่สุด
   ตอนนี้พราวยังไม่หลับเลย เพราะพราวตื่นเต้นกับบรรยากาศที่นี่ พราวชอบมากค่ะ สักวันนึงพราวอยากมีแบบนี้บ้าง   ส่วนพี่โนชตอนนี้คงหลับแล้วมั้งคะ เพราะได้ยินเสียงกรนเบาๆ
   "ติ๊ง...." เสียงข้อความจากมือถือพราว
   อ้าว...ข้อความจากพี่เจ
   / นอนหรือยัง/ - เจ
   / แต่ยังไม่หลับ/ - พราว
   / พี่คงถึงบ้านช่วงดึกๆครับ....พี่เข้าไปหาพราวได้ใหมครับ/ - เจ
   / - พราว
   / แสดงว่าไม่ปฏิเสธ/ - เจ
   / มันดึกแล้ว เมียพี่รออยู่ค่ะ พี่เจไปหาเมียพี่เถอะค่ะ/ - พราว
   / - เจ
   / - พราว
   / พี่คิดถึง/ - เจ
   / - พราว
   / น้องพราวคนสวยของพี่/ - เจ
   / พราวไม่ใช่ของพี่ซะหน่อย/ - พราว
   / งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ พี่ขับรถก่อน/ - เจ
   .....
   .....
   หลังจากนั้น 15 นาที
   .....
   / - พราว
   / - พราว
   / - เจ
   ..........
   ..........
   ..........
   >>>>>>>>>>

ลุ้นดีครับ แต่ขอฉากเห็นอะไรแบบจั๋งหนับหน่อยนะ

แสดงว่าแอบเย็ดกันกลางดึกแน่ๆ
แถมพราวยังยอมดจออีก คงโดนอีกแน่ๆ

มาโนชเล่นกับไฟแบบนี้โดนไฟเผาตัวเข้าแล้วแต่เจจะยอมให้แลกเมียรึป่าวนะ

เสียใจด้วยครับ คุณไม่ได้ไปต่อ และคิดว่าพราวคงอยู่แบบสามคนผัวเมียได้สบาย ไม่ใช่โนชนะ แต่เจ ไก่ พราว ตะหาก

เขียนได้ดีมากครับ ลั้นให้พี่โนชหายโง่ซะที
พราว คงเสร็จเจตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละ สงสัยงานแต่งคงไม่ได้แต่ง หรือไม่ก็แต่งขณะที่อุ้มท้องลูกเจ

เอ๊ะ  ยังไงน้อง พราว  พี่โนชยังซอฟๆ  แต่น้องพราวนี่น่าจะตั้บๆแล้ว...ทำใจหน่อยนะพี่โนช  พราวก็เงี่ยน

ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิครับ เชื่อพราวสิครับ อิอิ

ไม่มีอะไร แค่แอบไปเย็ดกับกิ๊ก มาแล้ว

บางทีก้อขัดใจเหมือนกันนะกับนิสัยที่ไม่ชอบบางอย่างแต่ก้อปล่อยให้มันเลยเถิด แทนที่จะพูดตรงๆ ของพระเอกรึป่าว รอรับชะตากรรมเหอะ

 พี่โนชยังซอฟๆ  แต่น้องพราวนี่น่าจะตั้บๆแล้ว...ทำใจหน่อยนะพี่โนช  พราวก็เงี่ยน

หวานกันขนาดนี้ ข้าวใหม่ปลามันชัด ๆ น้องแพรวเจอของใหญ่ติดใจซะแล้ว

เจเปิดมาขนาดนี้ก็แปลความได้อย่างเดียวคืออร่อยจนอยากกินซ้ำรอบสอง มามุกนี้ประจำขึ้นเสียงกลบเกลื่อนความผิด เหอๆๆ

หรือว่าจะมีการแลกเปลี่ยนสลับคู่กัน

น่าจะโดนเจกินตับไปแล้ว และก็ตามมาลุ้นรอบสองว่าโดนซ้ำอีกกี่ที