คุยกันก่อนอ่าน


ก่อนจะไปอ่านนิยาย  ไรต์ขอฝากช่องทางติดตาม+สนับสนุนค่าเทอมน้องๆนักศึกษานะครับ




















ตูมมมมมมมม



กำแพงวัดเบื้องหน้าของปันระเบิดออก เศษอิฐหินแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับร่างๆหนึ่งที่ปลิวกระเด็นทะลุกำแพงวัดออกมานอนกองกับพื้น



ตุบ



หนังสือเล่มหนาปกสีดำเล่มหนึ่ง ปลิวกระเด็นหลุดลอยมาจากคนที่ทะลุกำแพงวัด มันลอยมาตกอยู่ที่แทบเท้าของปัน ปันก้มลงหยิบหนังสือปกดำเล่มนั้น ปกสีดำภายนอกนั้นแข็งยิ่งกว่าปกหนังสือเล่มไหนๆที่ปันเคยจับมา บนปกหนังสือมีอักขระ อักษรแปลกๆที่ปันไม่สามารถอ่านออก จารึกเอาไว้ และด้วยแรงระเบิดเมื่อครู่ ทำให้หนังสือนั้นเปิดออก และปันก็พบว่า ภายในหนังสือปกดำเล่มหนานี้ กลับว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดบันทึกเอาไว้เลย



เสียงระเบิด ทำเอาฝูงชนต่างวิ่งหนีแตกตื่นกันอลหม่านชุลมุนวุ่นวาย มีเพียงปันเท่านั้นที่วิ่งเข้าไปหาคนที่กระเด็นออกมาจากกำแพงวัดด้วยสัญชาติญาณความเป็นหมอ



ปันหยิบหนังสือปกดำนั้นขึ้นมา แล้วก็รีบวิ่งไปดูอาการของคนที่โดนระเบิดจนทะลุกำแพงวัดคนนั้น  แล้วปันก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะคนๆนั้นกลับแทบจะไม่มีรอยขีดข่วนจากการระเบิดเมื่อครู่เลย



คนๆนั้นมีผิวสีน้ำผึ้ง เรียบเนียน หน้าท้องแบนราบ มีกล้ามท้องที่สวยงามมองเห็นได้ชัดเจน เอวคอดกิ่ว คนๆนี้ ปันคาดคะเนจากสรีระแล้ว เดาว่าน่าจะเป็นผู้หญิง



เธอสวมใส่ชุดที่ดูเหมือนชุดว่ายน้ำทูพีซ ส่วนที่เป็นท่อนล่างกางเกงในนั้นเป็นกางเกงในที่ทำด้วยทองคำสะท้อนแสงวิบวับ  และมีลวดลายลักษณะเหมือนใบหน้าของเทพเจ้าของชาวมายา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของปัน จนแทบจะมิอาจละสายตามองไปที่อื่นได้ นั่นก็คือ ทรวงอกตูมคู่มหึมา ขนาด 34 นิ้ว ที่ถูกโอบอุ้มเอาไว้ด้วยบราเซียร์ที่ทำจากทองคำเช่นเดียวกัน นอกจากนี้เธอยังสวมเครื่องประดับกรองศอที่ทำจากทองคำอีกด้วย



เรียวขาของเธอคนนี้นั้นเรียวยาว ได้สัดส่วน ไม่มีส่วนเกินใดๆ นอกจากนี้เธอยังสวมผ้าคลุมสีฟ้าคราม คลุมตั้งแต่บริเวณไหล่ ไปยังด้านหลัง และยาวไปจนถึงส้นเท้าของเธอ ปันเองไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้ เพราะเธอสวมหน้ากากโครงกระดูกหัวกระโหลกของกวางเอาไว้







"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ปันคุกเข่าลงข้างๆสตรีผ้าคลุมสีคราม สตรีคนนั้นค่อยๆปรือตาขึ้นมามองปัน แล้วพยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน โดยมีปันช่วยประคอง



"+฿636_7+_7+2-"  เธอหันมาพูดอะไรบางอย่างซึ่งปันไม่สามารถเข้าใจได้



"{|×÷¢=|=××✓©✓׶"  เธอยังคงกล่าวประโยคด้วยภาษาแปลกๆ จนปันต้องเอ่ยปากถามกลับว่า



"ว่ายังไงนะครับ....เอ่อ can you speak english?"

"ออกไปจากตรงนี้!!!"  จู่ๆเธอก็สามารถตะโกนออกมาเป็นภาษาไทย แต่คำเตือนของเธอนั้น กลับช้าไปเสียแล้ว



ปัง



โครมมมมม



พลังงานที่มองไม่เห็นบางอย่างพุ่งเข้าอัดกระแทกใส่ปันอย่างรุนแรง จนชายหนุ่มปลิวกระเด็นไปชนเข้ากับร้านค้าแผงลอยด้านหลังที่ห่างออกไปสิบเมตร จนร้านพังทลาย



สตรีชุดครามพยายามหยัดยืน แม้เรี่ยวแรงแทบจะไม่มี ร่างงามส่ายโงนเงน สองมือประสาน แล้วท่องบทสวดแปลกๆบางอย่างออกมา



เปรี้ยงงงงงงง



สายฟ้าสายหนึ่งพุ่งออกมาจากวัดผ่านทางช่องที่เธอกระเด็นออกมา สายฟ้าสายนี้อัดกระแทกเข้าใส่บริเวณใบหน้าของเธอ จนหน้ากากโครงกระดูกกะโหลกกวางแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับแรงอัดที่กระแทกส่งร่างของเธอกระเด็นถอยหลังไปอีกหลายเมตร



พลังสายฟ้าที่ทำลายหน้ากากของเธอไปนั้น ทำให้ปันได้ยลโฉมใบหน้าที่แท้จริงของเธอสักที  เธอเป็นสาวละตินอเมริกา และมีอายุประมาณไม่เกินสามสิบปี ใบหน้าของเธอนั้นหมดจดงดงาม สวยสง่า นวลเนียน ไร้ที่ติจริงๆ



"ข้าจะไม่ให้เจ้าประทับองค์เทพได้เป็นอันขาด" เสียงชายหนุ่มที่ตะหวาดก้อง ดังออกมาจากหลังกำแพง ก่อนที่ชายหนุ่มในชุดผ้าคลุมสีดำล้วนจะทยอยเดินออกมาจากภายในวัด



ชายชุดดำค่อยๆเดินเรียงแถวออกมาจากรูกำแพงที่ระเบิดออกทีละคน พวกมันมีกันทั้งหมดสี่คน คนแรกเป็นชายหนุ่มอายุ 30 เศษ มีผมยาวสีน้ำตาลอ่อนรวบเป็นหางม้าเอาไว้   



คนที่สองเป็นชายหนุ่มอายุประมาณ 20 ต้นๆ ผมสั้นสีบรอนด์ทอง ท่วงท่า แววตา หยิ่งยโสโอหัง มองมาที่สตรีชุดครามด้วยสายตาเหยียดหยาม



คนที่สาม เป็นชายหนุ่มร่างยักษ์ เขามีส่วนสูงถึงสองเมตรกว่า ผมสีดำตัดสั้นเกรียน อายุประมาณ 40 ต้นๆ ร่างกายกำยำใหญ่โต กล้ามเนื้อทุกส่วนสัดแน่น และใหญ่โตมาก มีเส้นเลือดปูดโปนแข็งเป็นมัดๆ   และคนสุดท้าย เป็นชายชราอายุ 70 เศษ รูปร่างผอมสูง ผมสีขาวโพลนถูกตัดสั้นอย่างเป็นระเบียบ มีเคราสีเดียวกันที่ถูกเล็มอย่างประณีตจนสั้นสวยงามเช่นกัน



ชายชุดดำร่างยักษ์ปรี่เข้าไปหาสตรีชุดครามด้วยความรวดเร็ว ถ้าดูจากรูปร่างแล้ว คงไม่มีใครคาดคิดว่า คนๆนี้จะมีความรวดเร็วระดับนี้ เขาคว้าคอของเธอเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว มือข้างเดียวของเขาสามารถกำรอบลำคอของเธอได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับยกร่างบอบบางของเธอขึ้น จนเท้าของเธอลอยขึ้นจากพื้นดิน



"พี่น้องของข้า 96 คน วันนี้ต้องตายเพราะแก นังแม่มดสีคราม คัมภีร์แห่งความวิบัติอยู่ที่ไหน!!!!??"





ชายร่างยักษ์ที่คว้าคอสตรีชุดครามตะคอกคำถามใส่หน้าของเธอ แม่มดสีครามทำได้แค่ใช้สองมือจับแขนที่ล่ำใหญ่ของเขาเอาไว้ สองขาตะเกียกตะกายดิ้นรนกลางอากาศอย่างไร้ทางสู้ เธอมิอาจกล่าวอะไรออกมาได้ เพราะลำคอถูกบีบตีบตันเอาไว้ แค่จะหายใจในตอนนี้ยังยากลำบากเลย



ปันค่อยๆฟื้นคืนสติ ภาพเบื้องหน้าที่พร่ามัว มือของเขาพยายามควานหาแว่นตาที่หลุดออกไปจากใบหน้าของเขา  เขาคลำหาจนเจอ มันตกอยู่ข้างตัวของเขา เขาหยิบมันขึ้นมาใส่ ภาพที่เลือนลางค่อยๆชัดเจนขึ้น ความเจ็บปวดที่หัวด้านหลังมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น



ปันค่อยๆเอามือยกขึ้นสัมผัสหัวตัวเองในบริเวณที่มีอาการปวด แม้จะเจ็บปวดเพียงเล็กน้อย แต่โลหิตสีแดงเข้มก็แทบจะชโลมเต็มมือที่สัมผัสของเขา แต่ตอนนี่ไม่ใช่เวลามานั่งสำออย ปันบอกกับตัวเอง เมื่อภาพเบื้องหน้าที่เขาเห็นคือ สตรีชุดครามโดนชายชุดดำจับบีบคอยกขึ้นจากพื้น เขาต้องหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเธอ



ปันพยายามเอามือยันพื้น เพื่อดันตัวเองให้ยืนขึ้น แต่เขากลับลื่นหัวเกือบคะมำ เมื่อมือที่เปื้อนเลือดของเขา ไปยันเท้าบนหน้าหนึ่งในหนังสือปกดำเล่มนั้น จนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่าหน้านั้น มีรอยเลือดประทับเป็นรูปมือของปันเอาไว้



ปันค่อยๆยืนขึ้นโดยที่ชายชุดดำทั้ง 4 มิได้ทันสังเกต แต่ก่อนที่ปันจะลงมือทำอะไรบางอย่าง จู่ๆปันก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างกำลังไหลหลั่งเข้าสู่ร่างของเขา บางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา



ในคราแรกปันรู้สึกเหมือนมีสายน้ำที่แสนเย็นชื่นใจค่อยๆไหลหลั่งไปทั่วทุกอณูในร่าง ความเจ็บปวด เมื่อยล้าจากแรงปะทะเมื่อครู่ แทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง แต่เพียงครู่เดียว ความเย็นนั้น กลับทวีมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นความเย็นเยือกจนเสียดแทงไปถึงขั้วกระดูก ขั้วหัวใจ



ความเย็นเยือกที่จับจิต เสียดแทงไปทุกอณูในร่างกาย ทำเอาชายหนุ่มถึงกับล้มทั้งยืน นอนกลิ้งบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด เขาอยากจะกรีดร้องระบายความเจ็บปวดทั้งมวลออกมา แต่กลับไม่มีเสียงอันใดเล็ดลอดออกจากปากของเขาได้เลย



แต่แล้วจู่ๆ ความเย็นเยือกนั้นก็อันตรธานหายไป พลังสายนั้นที่กำลังหลั่งไหลพรั่งพรูเข้าสู่ร่างของปันแปรเปลี่ยนไปเป็นความอบอุ่นสายหนึ่ง



ความอบอุ่นนั้นแผ่ซ่านสร้างความอิ่มเอิบให้ จนปันแทบจะลืมเลือนความเจ็บปวดเมื่อครู่ เหมือนดั่งว่า เขากำลังยืนรับลมอุ่นอยู่กลางป่าที่แสนร่มรื่นในยามเช้า



แต่แล้วกระแสพลังอุ่นนั้น กลับค่อยๆทวีความร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จากอุ่น กลายเป็นร้อน จากร้อนกลายเป็นระอุ จากระอุกลายเป็นเดือดพล่าน ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กายของชายหนุ่ม ราวกับว่าตอนนี้เลือดของเขากำลังเดือดปุดๆ พร้อมปะทุดั่งลาวาภูเขาไฟ ความร้อนที่แผดเผาปันในตอนนี้ มันช่างทุกข์ทรมานราวกับกำลังตกอยู่ในนรกโลกันตร์ เป็นความร้อนที่แผดเผาไปถึงดวงวิญญาณ



ในขณะเดียวกันกับที่ชายร่างยักษ์กำลังจะออกแรงบีบคอแม่มดสีครามให้แหลกสลายคามือ ชายชราวัย 70 เศษ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้เดินมาแต่บ่าเขาเอาไว้



"ใจเย็นๆกัลโก้ อย่าเพิ่งรีบร้อน ของดีๆแบบนี้ ถ้าเจ้าฆ่าไป ก็น่าเสียดายแย่สิ พวกเจ้าไม่อยากรู้เหรอว่า แม่มดสีคราม 1 ใน 7 จอมขมังเวทย์แห่งยุค เมื่ออยู่บนเตียง จะยอดเยี่ยมขนาดไหน"





ชายชราไม่พูดเปล่า แต่เขายังใช้มือเหี่ยวๆของเขา ค่อยๆลูบไล้น่องของเธอที่ตอนนี้ลอยอยู่ระดับใบหน้าของเขาพอดิบพอดี แล้วค่อยๆลูบเลื่อนขึ้นไปจนถึงต้นขาเรียว ความนุ่มนวลเปล่งปลั่งของผิว เนื้อหนังของวัยสาวมันช่างเด้งแน่นสู้มือจริงๆ จนเขาอดที่จะเลียริมฝีปากของตนเองด้วยความหื่นกระหายไม่ได้



แม่มดสีครามรู้สึกได้ถึงมือหยาบกร้านที่ค่อยๆลูบไล้ขึ้นมาบริเวณต้นขาของตน มันช่างเป็นความรู้สึกที่น่าขยะแขยงสะอิดสะเอียนที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของเธอ มือเหี่ยวๆหยาบๆลูบไล้ไปจนถึงขาอ่อนของเธอ เธออยากจะระเบิดหัวไอ้แก่นี่ให้มันตายชิบหายไปตรงนี้ แต่เธอก็ทำได้แค่คิด เพราะตอนนี้ร่างของเธอแทบจะไร้เรี่ยวแรง และตกอยู่ภายใต้อุ้งมือของกัลโก



พลั่กกกก



ปันพุ่งเข้าสาวกำปั้นใส่ใบหน้าชายหนุ่มผมบรอนด์ทองที่ยืนอยู่ใกล้เขามากที่สุด โดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว ตอนนี้กระแสพลังความรู้สึกที่ร้อนระอุ แผดเผาวิญญาณเมื่อครู่ได้จางหายไปแล้ว  บังเกิดเป็นก้อนพลังบางอย่างภายใน แม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดนัก แต่ปันกลับรู้สึกมั่นใจว่า เขาสามารถจัดการคนชุดดำทั้ง 4 คนนี้ได้อย่างแน่นอน



แรงหมัดของปันทำเอาชายชุดดำผมบรอนด์คนนั้น เซล้มลงไปกองกับพื้น ปันไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอย เขารีบพุ่งตัวเงื้อง่าหมัดใส่ชายชุดดำผมยาวหางม้าที่ยืนถัดไป



หมัดขวาของปันถูกปล่อยออกใส่ใบหน้าของชายผมยาวคนนั้น แต่ทว่าครานี้กลับช้าไปเสียแล้ว



พลั่กกกก



ชายชุดดำผมยาวยืนแบมือหันมาทางปัน พลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นพุ่งออกจากมือของเขา เข้าปะทะอัดร่างของปันจนปลิวกระเด็นถอยออกมาเหมือนเมื่อครู่ตอนที่ปันเข้าไปช่วยแม่มดสีคราม แสดงว่า คนที่ลงมือทำร้ายปัน ก็คือ ชายชุดดำผมยาวหางม้าคนนี้นี่เอง



"ไม่เป็นไรนะคริส" ชายชุดดำผมยาวที่เพิ่งใช้พลังอัดกระแทกปัน หันไปถามชายผมบรอนด์ที่โดนปันต่อยจนเลือดกบปาก



"ฉันโอเคดีมิเกล........... หัวหน้า ผมขอสนุกกับไอ้ห่านี่หน่อยนะ" คริสพยุงตัวยืนขึ้น พร้อมกับถ่มถุยเลือดในปากของตนลงพื้น ชายชราส่งเสียงอืมเบาๆเป็นเชิงอนุญาต



ปันลุกขึ้นยืน ยกหมัดขึ้นตั้งการ์ดเลียนแบบนักมวยที่ตนเคยเห็น ในหัวนั้นพยายามคิดหาทางต่อสู้ แต่ก็คิดไม่ออกว่า ตัวเขาจะต่อสู้กับคนที่มีพลังพิเศษแบบคนที่ชื่อมิเกลอย่างไร  อีกทั้งยังมีกัลโกที่ตัวใหญ่ราวกับยักษ์คนนั้นอีก ถ้าแลกหมัดตัวต่อตัว ปันต้องโดนกัลโกต่อยจนร่างเละแหลกเหลวอย่างแน่นอน   อีกทั้งยังมีชายแก่คนนั้นที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำพวกนี้ แปลว่าฝีมือต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน



แต่เวลานี้ปันตัดสินใจที่จะโฟกัสกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าก่อนที่จะไปพะวงถึงคนอื่น ส่วนทางคริสนั้นกำหมัดของตน แล้วหักนิ้วมือของตนดังกร๊อบแกร๊บ พร้อมกับใบหน้าที่กราดเกรี้ยว ก่อนที่เขาจะเดินย่างสามขุมเข้าหาปัน



พลั่กกกกก  พลั่กกกก พลั่กกก



คริสพุ่งเข้าต่อยปันด้วยความเร็วที่เกินกว่าสายตาคนปกติจะมองทัน   ทั้งหมัดซ้าย หมัดขวา ถูกประเคนเข้าใส่ราวกับลูกกระสุนปืนกล จนการ์ดของปันแตกออกมิสามารถจะต้านทานไว้ได้



เปรี้ยงงงงง





โครมมมม



หมัดอัปเปอร์คัทของคริสสอยใต้คางของปันอย่างถนัดถนี่ แรงหมัดของเขาส่งร่างของปันปลิวกระเด็นไปติดกำแพงวัด 



กร๊อบบบบ



คริสเดินเหยียบแว่นสายตาของปันที่ตกจนหัก ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปหาปันที่นั่งพิงอยู่ที่ริมกำแพง



"เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา แส่หาเรื่อง อยากเป็นฮีโร่เหรอมึงอ่ะ" คริสตวาดใส่ปัน แล้วใช้เท้าขวาของตนถีบยันลำคอของปันเอาไว้จนแนบชิดติดกับกำแพงวัด



สองมือของปันยกขึ้นกุมเท้าของคริส พยายามดันเท้าของเขาออก แต่กลับไม่สามารถสู้พละกำลังของคริสได้ ปันทำได้แค่เพียงส่งเสียงคร่อกๆด้วยความทรมานในลำคอ  มือสองข้างจากที่พยายามดันเท้าของคริสออก ก็เปลี่ยนไปเป็นทั้งจิก ทั้งข่วน ทั้งตี



"ยะ อย่า...."  แม่มดสีครามที่ถูกคว้าคอเอาไว้พยายามส่งเสียงร้องห้าม เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มแปลกหน้าพยายามเข้ามาช่วยเหลือเธอ แต่กลับต้องประสบเคราะห์ร้ายโดนลูกหลงจากคนชุดดำพวกนี้ไปด้วย



"คะ คะ คะ ค่อก"



เสียงลมหายใจที่ติดขัดของปันดังขึ้นในลำคอ  น้ำหูน้ำตาน้ำลายของชายหนุ่มไหลจนเปรอะเปื้อนนองใบหน้า ร่างกายดีดดิ้นทุรนทุรายด้วยความทรมานจากการขาดอากาศหายใจ  ดวงตาปูดโปนจนแทบจะถลนออกมาจากเบ้า  ใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำ เส้นเลือดใหญ่ปูดขึ้นที่ข้างขมับ



ในขณะที่คริสหัวเราะร่าด้วยความสะใจเมื่อเห็นความทุกข์ทรมานของปัน เขาออกแรงขยี้เท้าข้างนั้นมากขึ้นๆหมายจะบดขยี้ลำคอของปันจนแหลกลาญ


 





สารบัญ








































เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ    (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)



















ซีรี่ย์คนขี้อวด






PHANTOM จ้าวศาสตร์มืดผู้พิทักษ์

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

สี่ประหลาดนี่ไม่ธรรมดาจริง โดยเฉพาะหัวหน้าที่ดูจะหื่นเป็นพิเศษ ความจริงแกอาจอายุยังไม่มากก็ได้ แค่หื่นและหักโหมไปหน่อย
ส่วนปันตอนใกล้หมดลมคงมีพลังพิเศษออกมาสู้กับศัตรูแทน และคงได้สะเดิ๊บกับแม่มด
ได้ยินว่ามีแม่มดหลายคนด้วย คงช่วยกันฝึกฝนปันของเราเพลินเลย
ขอบคุณครับ

ปันจะได้ลองกับแม่มดไหมน่ะ...แล้วจะมีพลังวิเศษแบบไหน..ตาม

ปันจะรอดมั้ยนี่โดนจนจุกขนาดนี้

ปันภาคนี้เริ่มจากไม่มีพลังอะไรเลย ลุ้นต่อครับ

"เมื่อเจ้าโดนทรมาณอย่างถึงขีดสุด เจ้าจ่ะได้พลังแบบขีดสุดเช่นกัน" Dead pool ไม่ได้กล้าวไว้ ผมกล่าวเอง

คัมภีร์แห่งความวิบัติ ทำให้ปันมีพลังสินะ  อยากรู้จังจะเป็นพลังเเบบไหนกัน

นายปันมีพลังแฝงมาช่วยไหม

ต่อจากหมอก็จะได้แม่มดต่อเลยเหรอ

ยังไม่มีพลังอะไรมาสู้เหรอ

ปันในเรื่องนี้ล่อของนอกเลยนะ น่าอิจฉา

เดี๋ยวก่อนนน นายปันนน เปิดมาก็โดนกระทืบเลยเรอะ พลังจะออกมาทันไหมเนี่ย

มาดูกันว่าพลังที่ปันได้มาคืออะไร ยังไง
ขอบคุณครับ

อยากเห็นความสามารถของปันจัง ว่าจะมาให้รูปไหน 

ใครจะมาช่วยปันได้ เจอศึกหนักจะรอดไหม ท่าทางคับขันแล้ว