คำเตือน: เรื่องนี้เป็นแนว incest และ MILF หากใครไม่ชอบก็ผ่านได้เลยครับ


อยากอ่านตอนเก่าๆหรืองานเขียนเรื่องอื่นๆ เชิญที่ สารบัญ Farewell ครับ ------>

----------------------------------------------




วิภาเห็นพัทกับอีฟคุยกันอย่างสนิทสนม บางทีก็โอบเอว อีกพักนึงมือก็จับก้นงามงอน กิริยาท่าทางเป็นคู่รักมากกว่าพ่อลูก ซึ่งวิภาไม่ได้ติดใจอะไรนักเพราะเธอเองก็ไม่ต่าง คุณแม่ยังสาวหันไปมองทางเป้ก็เห็นว่าเขามองด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนตัดใจจากอีฟได้แล้ว

"ไม่หึงเหรอ" วิภาถาม

"ไม่แล้วครับ เลิกกันไปแล้ว"

สองแม่ลูกเดินเข้าใกล้พอจะได้ยินเสียง ผู้คนรอบกายเริ่มมีมากขึ้นทำให้พัทและอีฟไม่รู้ตัว

"คุณพ่อจะทำอะไรน้าวิอีกคะ" อีฟถาม พลางคล้องแขนพัทไว้แน่น

"ก็แค่มาเที่ยว ไม่ได้จะทำอะไรนี่" พัทบอกแต่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

"แผนเยอะนะคะ ไม่เคยบอกอีฟสักอย่าง" อีฟพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย "คราวก่อนก็ไม่บอกอีฟว่าแอบสลับยาปลุกเซ็กส์ อีฟอุตส่าห์ขโมยยามาให้พ่อแท้ๆ"

เป้กับวิภาตั้งใจฟังเต็มที่

'แปลว่าอีฟไม่รู้เรื่อง แค่เป็นหมากตัวนึง' วิภาคิด พยายามไม่สนใจอาการนิมโฟมาเนียที่เหมือนกำลังกำเริบนิดๆจากรสเซ็กส์เมื่อครู่ ความคิดของวิภาเริ่มตีกันเล็กน้อยระหว่างเหตุผลกับความเสียว 'งั้นเป้าหมายพัทแต่แรกอาจเป็นเรา'

"แล้วตกลงน้าวิเป็นอะไรคะ ทำไมถึงต้องกินยานั่น" อีฟถามต่อ

"พ่อสืบมาแล้ว แต่ขอไม่บอกละกันนะอีฟ" พัทยิ้ม

วิภารู้สึกได้ว่าเป้กระชับโอบเธอแน่นขึ้นเหมือนกำลังเป็นห่วงเธอ

"เขารู้" เป้เอ่ยเบาๆ

"ใช่" วิภามองหน้าเป้ เริ่มรู้สึกไม่ดีที่พัทรู้เรื่องอาการเธอ

'พัทอาจเอายาเราไปสืบต่อว่ายารักษาโรคอะไร ก็เลยรู้ว่าเราเป็นโรคอะไรอยู่' วิภาคิด ดูเหมือนว่าพัทนำเธอไปหลายก้าว 'มิน่า วันนั้นพอเอายาเราไปปุ๊ป ก็มาหาเราปั๊ป แถมสลับยาปลุกมาอีก สงสัยกะรวบหัวรวบหางวันนั้นเลย'

"เสียใจไหมที่เลิกกับแฟน" พัทถามลูกสาว

อีฟนิ่งไปพักนึง วิภาเห็นแววตาอีฟจากด้านข้างฉายแววเศร้าเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสดใส

"ก็เสียใจ แต่ยังไงก็เป็นแผนพ่อแต่แรกนี่คะ ที่ให้อีฟจีบเป้ก่อน" อีฟบอก

คำพูดของอีฟเล่นเอาเป้หยุดยืนจนพลอยทำให้วิภาหยุดเดินไปด้วย แม้เป้จะไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกันมากแล้ว แต่เป้เหมือนถูกหักหลัง แบบนี้ก็เหมือนอีฟไม่ได้รักเขาตั้งแต่แรกแล้ว แค่ใช้เขาเป็นสะพานเชื่อมระหว่างพัทกับแม่คนสวยของเขาเท่านั้น วิภาเข้าใจดีในเรื่องนี้ ในตอนนั้นเธอจึงทำให้เป้หลงเธอแทน อย่างน้อยก็ทำให้เป้เจ็บน้อยลงได้

"เลิกไปแล้วเป้ ช่างมันเถอะ" วิภาปลอบ มือลูบหัวเบาๆ สงสารลูกชายตามประสาคนเป็นแม่ เป้กระพริบตาปริบๆถือโอกาสโอบคุณแม่คนสวยไว้แน่นพักนึงพร้อมเดินตามต่อ

"มิน่าตามจีบจัง" เป้พูดเบาๆกับตัวเองพลางยักไหล่ช่างมันตามที่วิภาบอก ชายหนุ่มมีคุณแม่คนสวยข้างกายแบบนี้ทำให้ไม่รู้สึกแย่เท่าไหร่

สองแม่ลูกเดินเข้าใกล้อีกครั้งพอจะได้ยินเสียง แต่พัทเหมือนพูดอะไรไปก่อนแล้วก่อนที่ทั้งสองจะได้ยินประโยคหลังของพัท

"...ก็พ่อเห็นรายชื่อของวิภาเป็นผู้สมัครเรียนต่อ ป.โท นี่ แถมลูกชายของวิก็ดันเรียนมหาลัยนี้ด้วย พ่อก็ต้องส่งนกต่อเข้าไปก่อนไง" พัทพูดอย่างภูมิใจก่อนจะเลี้ยวตรงหัวมุม

'อ๋อ พัทส่งอีฟมาจีบเป้ เพื่อปูทางมาหาเราตั้งแต่ต้นนี่เอง' วิภาคิด ภาพวันแรกที่เจอกับพัทในห้องสอบสัมภาษณ์ พัททำทีเป็นดีใจเหมือนเจอกันครั้งแรกหลังจากที่ไม่เจอกันนาน 'ตอแหลตั้งแต่ต้นเลยเหรอ จริงๆรู้สินะ'

วิภารู้สึกเอือมกับพัทสุดๆ พัทในคราบเพื่อนคนอ้วนสมัยเรียนมหาลัยหายไปแล้ว

"โธ่!! นึกว่าตอนนั้นเป้หล่อจนสาวๆเข้ามาจีบซะอีก" เป้ตัดพ้อพลางอมยิ้มขำๆ

"เสียใจด้วยนะลูกชาย"

สองแม่ลูกเลี้ยวตามตรงหัวมุมแต่พัทกับอีฟหายไปแล้ว ครั้นจะเดินหาก็กลัวว่าจะเจอกันซึ่งๆหน้า วิภาจึงหยุดตามต่อ

"ไม่ตามแล้วเหรอครับ"

"ไม่ละ เดี๋ยวชนกันแย่เลย"

'ถ้าจีบแบบปกติ ไม่สลับยา ไม่หลอกลวงเป้เพื่อปูทางมาหาเรา ก็คงดีกว่านี้แท้ๆ' วิภาส่ายหน้า ส่วนเป้ก็ได้แต่ยืนมองแม่เขานิ่งๆไม่พูดอะไร

"ไงล่ะเรา" วิภาหันมาทางลูกชายสุดที่รัก "เจ็บไหมลูกรัก แฟนคนแรกแสบใช่ย่อยนะ"

"ดีที่เป้มีแม่นี่ครับ" เป้กอดวิภาแน่น ภายนอกนั้นทั้งสองไม่ต่างจากคู่รักหนุ่มสาวทั่วไปกอดกัน หากแต่คำที่เรียกแต่ละฝ่ายว่าแม่บ้าง ว่าลูกบ้าง ที่ออกจากปากทั้งสองก็พลอยทำให้คนที่ผ่านไปมาแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีใครสนใจอะไรนักเพราะไม่ใช่เรื่องตัวเอง "ส่วนใหญ่แฟนคนแรก จะไม่ใช่คนสุดท้ายหรอกครับ"

"แหม...เป้ ไปอ่านมาจากไหนจ๊ะ" วิภาอมยิ้ม

"ก็เว็บทั่วไปนี่แหละ" เป้บอก ก่อนจะกระชับวิภาแน่นอย่างหวงแหน เรือนร่างวิภานิ่มและเรียบเนียนมาก เป้ทำสีหน้าจริงจังแล้วพูดต่อ "แม่รับมืออาจารย์พัทไหวนะครับ ดูน่ากลัวจัง แล้วไหนจะเรื่องนักสืบอีก จะต้องมีใครคอยตามแม่ทุกฝีก้าวแน่เลยครับ ไม่งั้นเขาไม่รู้เยอะขนาดนี้หรอก"

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง" วิภายิ้มๆแล้วหยิบมือถือขึ้นมาให้เป้ดู

มันเป็นรูปรถตู้คันหนึ่งกับผู้ชายที่สวมหมวกใส่แว่นดำ แม้จะไม่ชัดมากแต่ก็ดูมีอายุ วิภาเลื่อนไปอีกภาพก็เป็นภาพชายคนเดิม แต่ในมือถือกล้องอย่างกับพวกปาปารัซซี่ เห็นใบหน้าชัดเจน น่าจะอายุประมาณ 40-50 ปี เป้เห็นรอยสักที่หลังคออีกด้วย

"รูปอะไรครับ" เป้ถามงงๆ

"รูปนักสืบที่ตามแม่ไง" วิภาเลิกคิ้วตอบอย่างมีชัย

"แม่เอามาได้ไงครับ" เป้ถามอย่างตื่นเต้น "แล้ววันนี้เค้าตามแม่มาไหมครับ"

"อิอิ นักสืบของพัทไม่ตามแม่แล้วแหละ" วิภาตอบเชิงปริศนา แล้วเขยิบเข้าใกล้ๆเป้ "แล้วที่แม่รู้เพราะแม่ก็จ้างนักสืบอีกทีไงล่ะเป้ หนามยอก ก็เอาหนามบ่ง"

วิภาจ้างนักสืบมาตั้งแต่ก่อนจะนัดไปเที่ยวกับพัทเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ระยะเวลาจ้างยังไม่ตกลงกันไว้เผื่อว่าจะยืดยาว คุณแม่ยังสาวกำหนดขอบเขตให้นักสืบของเธอสืบตวามเคลื่อนไหวของพัทคืน กับเรื่องของนักสืบที่พัทจ้างมา และเรื่องอื่นๆเล็กน้อย แต่ไม่ได้ให้สืบลึกมาก เพราะกลัวจะรู้เรื่องที่เธอเป็นนิมโฟมาเนีย และเรื่องที่เธอมีอะไรกับลูกชายตัวเอง หากให้สืบพัทโดยตรงรับรองว่านักสืบคนนี้ต้องรู้ความลับวิภาเข้าสักวัน

สำหรับวิภาแล้ว การที่เธอมีอะไรกับลูกชายตัวเองไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกผิดสักนิด ถ้าต่างฝ่ายต่างสนุกและระวังเรื่องท้องก็เล่นแบบนี้ได้เรื่อยๆไม่เดือดร้อนใคร เพียงแต่คนอื่นอาจรับไม่ได้เธอจึงต้องปิดเอาไว้ วิภาไม่รู้ว่าแม่ลูกคู่อื่นเป็นยังไง แต่เธอชอบแบบนี้เข้าให้แล้ว คุณแม่ยังสาวไม่รู้ว่าอาการนิมโฟมาเนียทำให้เธอคิดแบบนี้รึเปล่า ไม่รู้ว่าถ้ารักษาหายแล้วจะเลิกคิดแบบนี้ไหม

"แม่เอาชนะเขาได้ใช่ไหมครับ" เป้ถามอย่างเป็นห่วง

วิภากระพริบตาปริบๆเมื่อเป้เรียกเธอจนเธอออกจากความคิด

"แม่มีแผน" วิภาเอ่ยพลางยักคิ้วให้

คุณแม่ยังสาวกระซิบบอกแผนกับเป้พักนึง

"ร้ายนะครับ" เป้พูดเมื่อรู้แผนแต่ก็อมยิ้มไปด้วย

"แต่แม่ไม่รู้ว่าพัทจะมีแผนอะไรอีกมั้ย" วิภาทำสีหน้าหนักใจ "แค่ศักดิ์แม่ก็เหนื่อยแล้ว นี่มีพัทมาอีก ตอนแรกคิดว่าพัทจะดี ที่ไหนได้ เฮ้อออ"

เป้โอบไหล่แม่เขาแน่นแล้วพาเดินกลับไปที่รถ


ตกเย็นที่โรงแรม

หลังจากเก็บของที่ห้องแล้ว วิภา เป้ แป้ง กำลังกินข้าวที่ภัตราคารของโรงแรม โดยที่ปิ่นกับหมอวินขอแยกไปอีกโต๊ะต่างหาก แม้หมอปิ่นจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ต้องยอมตามใจแฟนหนุ่ม วิภาเห็นหมอปิ่นมองมาทางเป้เป็นระยะๆ เหมือนอยากจะมาร่วมโต๊ะด้วยมากกว่านั่งอยู่ตรงนั้น

'หมอปิ่นติดใจแล้วสินะ' วิภาคิดแล้วมองไปที่ลูกชายที่กำลังคุยกับแป้งอย่างออกรส พลางประเมิณความสัมพันธ์ของทั้งหมอปิ่น แป้ง เป้ไปด้วย 'แค่เล่นเสียวกันเมื่อบ่าย ลูกชายเราก็ไม่คิดกับแป้งแค่พี่สาวแล้วสินะ เอ๊ะ!! หรือว่าคิดแบบพี่น้องกันมันดีนะ'

คุณแม่ยังสาวคิดถึงตรงนี้ก็เริ่มมีอารมณ์ เพราะตัวเธอก็เป็นแบบแม่ลูกผูกสัมพันธ์มานานแล้ว ร่องเสียวเริ่มตอดหนุบๆ อาการครั่นเนื้อครั่นตัวกลับมาช้าๆ ฤทธิ์ยาที่กดอาการไว้น่าจะค่อยๆหมดไปแล้ว วิภานั่งนิ่งๆฟังเป้กับแป้งคุยกันเรื่องสาวๆ คุณแม่ยังสาวหยิบยาขึ้นมากินหนึ่งเม็ดเพื่อดับความร่านที่กำลังคุกรุ่นในใจ เพียงไม่นาน อาการครั่นเนื้อครั่นตัวก็ค่อยๆลดลงจนหายไป

'จะหาสาวๆเพิ่มเหรอลูกเรา' วิภาได้ยินเป้กับแป้งคุยกันเรื่องสาวๆ ดูเหมือนว่าแป้งก็ตื่นเต้นเวลาคุยถึงสาวๆเช่นกันแต่สาวเลสยังคงปฤิเสธ

"พี่ไม่เอาด้วยนะ" แป้งบอกเสียงแข็งๆ ส่ายหน้าปฎิเสธ แววตาสั่นคลอนมีความไม่แน่ใจอยู่ในนั้น

"เป้พูดเล่นครับ" เป้ตอบ "ก็ตอนนั้นพี่แป้งยังพูดเล่นเลยนี่ครับ"

"จ้าๆ" แป้งเม้มปากแน่น แม้ข้อเสนอน่าสนใจ แต่นั่นเท่ากับว่าเธอจะต้องแบ่งเป้ไปนั่นเอง ซึ่งเธอไม่อยากแบ่งให้ใครอยู่แล้ว ถึงจะได้สาวๆมาเล่นเสียวด้วย แต่ก็คงไม่ทำให้เธอถึงใจได้แบบเป้

'หรือเราติดผู้ชายแล้วนะ' แป้งคิด

'เป้พูดเล่นแต่คิดจริงรึเปล่านะ' วิภามองสองพี่น้อง

คุณแม่ยังสาวก็ไม่เห็นด้วยถ้าเป้จะหาสาวๆเอง ไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากแบ่งเป้ให้สาวอื่นแต่เพราะเขาน่าจะหาได้ไม่ดีเหมือนที่เธอหาให้ ดูตัวอย่างของอีฟ เทียบกับแป้งและหมอปิ่นได้เลย

'สงสัยต้องหยุดความคิดเป้แล้ว เดี๋ยวเจอคนไม่ดีขึ้นมา ถ้าสาวคนนั้นปัญหาเยอะลำบากแน่' วิภาเม้มปากมองเจ้าลูกชายตัวแสบที่เริ่มออกลายเป็นเสือมากขึ้นเรื่อยๆ สงสัยเลือดเธอกับเลือดศักดิ์มันแรง

"จะหาสาวเพิ่มเหรอเป้" วิภาเอ่ยพลางมองที่เป้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ป่าวครับๆ" เป้โบกไม้โบกมือ รู้สึกกลัวสายตาคุณแม่คนสวย

'อุ้ยย!! แต่งงานไปกลัวเมียแน่เลย อิอิ' วิภาลอบขำในใจ เธอไม่ติดที่เป้จะมีสาวๆเพิ่ม แต่เธอต้องกรองก่อนเท่านั้น ขืนมีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าไปแย่แน่ๆ

เป้นั่งก้มหน้าสำนึกผิด เขาคงติดเซ็กส์จากสาวๆรอบกายเขาโดยเฉพาะจากวิภาเป็นหลัก อีกทั้งเขาก็ยังหนุ่มยังแน่น อายุเขาก็แค่ 20 ปี เป็นวัยกลัดมันเต็มที่ แถมช่วงนี้คุณแม่คนสวยก็กั๊กๆไม่ออกลีลาเต็มที่กับเขา ถึงจะออกลีลาแต่ก็เพียงแว๊บเดียว ส่วนพี่แป้งก็เหมือนพี่สาวคนสวยที่แม้จะเล่นเสียวด้วยได้ แต่สุดท้ายก็คงแต่งงานด้วยไม่ได้อยู่ดี ส่วนหมอปิ่นก็มีแฟนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่เขาเปิดซิงเธอ เป้ก็ไม่ได้ทำอะไรหมอสาวอีก ทำให้เป้สะสมความต้องการวันละนิดละหน่อยจนอยากมีสาวๆเพิ่มขึ้นมาเพื่อดับความต้องการในใจ

"พอแม่พูดปุ๊บรีบปฏิเสธเลยนะเป้ อิอิ" แป้งแซว สาวสวยเอามือลูบขาตัวเองนั่งอวดขาอ่อนให้เป้เห็นชัดๆราวกับกำลังนำเสนอว่าตัวเธอดีกว่าสาวคนอื่นเป็นไหนๆ


"กะ..ก็เป้แค่พูดเล่นนี่ครับ" เป้พูดเบาๆตาเหลือบมองขาอ่อนแป้งนิดๆ เขาพูดสู้สาวๆไม่ได้อยู่แล้ว เขาอายุยังน้อย ไหนเลยจะทันเล่ห์เหลี่ยมของสาวมากประสบการณ์อย่างแป้งและวิภา

"พูดเล่นก็พูดเล่นจ้ะน้องเป้" แป้งนั่งไขว่ห้างอวดเรียวขายาวสวยไม่อายที่จะโชว์ชายหนุ่มแม้แต่น้อย


วิภามองสองพี่น้องคุยกัน เป้ดูประหม่าเล็กน้อยเมื่อแป้งยั่วในที่สาธารณะตรงๆแบบนี้ แล้วเสียงข้อความมือถือของวิภาก็ดังขึ้น เธอหยิบอ่าน

'ถึงแล้วครับวิ กำลังไปครับ' พัทส่งมา

'ค่ะ จะรอนะคะ' วิภาพิมพ์ตอบอย่างรวดเร็ว

คุณแม่ยังสาวปลีกตัวออกมาจากโต๊ะแล้วหยิบมือถือโทรหาบุคคลปริศนา

"ฮัลโหลเริ่มได้เลยนะคะ" วิภาบอก พออีกฝ่ายรับคำ วิภาก็กดวางสายไป

คุณแม่ยังสาวรีบเข้าห้องน้ำแล้วจัดเดรสสุดเรียบร้อยให้เข้าที่ จีสตริงสีดำที่เธอใส่ไว้ด้านในมันรัดเธอไปหมดโดยเฉพาะตรงหว่างขาที่สายเส้นเล็กๆมันสอดเข้าไปในร่องถูเข้ากับเม็ดแตดพอดิบพอดี นี่เองที่เป็นต้นเหตุให้วิภาเสียวแบบนี้ นี่ถ้าไม่ได้ยาหมอปิ่นมากดอาการไว้ เธอคงเกี่ยวเบ็ดในห้องน้ำไปแล้ว วิภามองกระจกพลางส่งสายตาเราร้อนออกมา เธอปล่อยจีสตริงให้ถูกับเม็ดแตดไว้อย่างนั้นไม่เอาออก วิภาคิดว่าถ้าเธอมีอารมณ์ เธอก็จะเย้ายวนพัทได้ดีขึ้น


'ได้เวลาแล้วสินะ' วิภาคิดแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม เธอกำชับกับทั้งเป้และแป้งว่าห้ามกินต้มยำอะไรก็ตามที่มาเสิร์ฟเด็ดขาด

สักพักใหญ่ๆพัทกับอีฟก็ปรากฏกาย หนุ่มใหญ่ยังคงแต่งตัวเช่นเดิมเหมือนตอนเดินตลาด แต่อีฟในตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อกล้ามเอวลอยอวดหน้าท้องแบนราบกับกางเกงขาสั้นจุ๊ด อีฟสวมเสื้อคลุมไว้ด้านนอกอีกทีจนวิภาคิดว่ากางเกงของอีฟน่าจะสั้นกว่าที่เห็น


'แต่งตัวมาอ่อยเป้สินะ' วิภาคิด ปกติแล้วพัทชอบสาวๆที่แต่งตัวเรียบร้อยๆ ถ้าอีฟแต่งแบบนี้มาก็เท่ากับว่าหวังมายั่วแล้วคืนดีกับเป้อย่างแน่นอน

"มานานรึยังครับ โทษทีนะครับ พอดีผมติดงานน่ะครับ" พัทเอ่ยอย่างสุภาพ

"ก็ตั้งแต่บ่ายค่ะ ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว ไม่นานหรอกค่ะ" แป้งชิงตอบด้วยคำประชดประชันก่อนที่วิภาจะเอ่ยปาก ทำเอาวิภามองแป้งอย่างดุๆเพราะกลัวเสียแผน แต่แป้งก็เหมือนจะไม่สนใจ สาวเลสนั่งกอดอกอย่างหงุดหงิด ใบหน้าหวานๆมุ่ยเล็กน้อย

พัทตกใจเล็กน้อย เกิดความเงียบชั่วขณะแต่วิภารีบพูดต่อทันที

"อ่อ นั่งสิคะพัท" วิภาชี้ที่เก้าอี้ข้างๆเธอ

"วิสวยจังครับ" พัทเอ่ยชมแล้วนั่งลงข้างๆวิภา

วิภาเลือกนั่งคนเดียวที่ฝั่งนี้ จงใจให้พัทมานั่งด้วยตั้งแต่แรกแล้ว เป้มองวิภาอย่างหวงๆแต่ก็ไม่พูดอะไร เขามองไปทางแป้งที่นั่งข้างๆเขา ซึ่งก็นั่งกอดอกนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเช่นกัน แป้งนั้นทำทีเป็นกินต่อแต่เสียงช้อนดังก๊องแก๊งเหมือนกำลังไม่สบอารมณ์ โดยไม่สนใจสายตามาดร้ายของอีฟที่มองเธอเลย

"ขอบคุณค่ะ" วิภายิ้มรับอย่างมีจริต คุณแม่ยังสาวแสร้งทำตัวเรียบร้อยนั่งหลังตรงขาชิด จัดกระโปรงยาวให้มิดชิดที่สุด ก่อนจะยกมือขอเมนู "กินอะไรมารึยังคะ"

"ยังเลยครับ" พัทตอบ

วิภาเห็นสายตาของพัทมองชุดเดรสสุดเรียบร้อยของเธอเป็นประกาย วิภารวบผมมาบังสายจีสตริงที่พันขึ้นมาอยู่รอบคอเธอเพื่อบดบังความร่านที่ซ่อนอยู่ภายใน เม็ดแตดถูกสายเส้นเล็กๆถูไปมาจนอยากจะร่อนเอวบดเก้าอี้ ความต้องการเริ่มกลับมาช้าๆทั้งๆที่เพิ่งกินยาไปหยกๆ วิภาได้แต่ควบคุมตนเอง พยายามนั่งนิ่งๆเพื่อดำเนินแผนต่อไป

"อยากกินอะไรคะพัท" วิภายิ้มอ่อนหวานแล้วยื่นเมนูให้ เธอเขยิบเข้าใกล้พัทนิดหน่อยแบบสงวนท่าทีแต่ก็ใกล้พอจะมั่นใจว่าพัทได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ น้ำหอมกลิ่นสะอาดๆอันนี้วิภาซื้อมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ เพราะมันทำให้เธอดูเรียบร้อยขึ้นจริงๆ

"อยากกินนนนน....." พัทเลื่อนมือขึ้นหาเมนูที่ชอบ แต่สายตากลับมองไปที่วิภาอย่างคมกริบราวกับกำลังตอบว่าอยากกินเธอ

'ร้ายแฮะ แต่แกล้งไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่า' วิภาคิด

"มองอะไรคะพัท อยากกินอะไรเอ่ย" วิภายิ้มหวาน ใบหน้าอ่อนกว่าวัยฉาบด้วยรอยยิ้มอย่างสดใสราวกับสาวแรกรุ่น ไม่สนใจสายตาสุดร้อนแรงของพัทที่มองเธอมา "กินต้มยำกุ้งมั้ยคะ ร้านนี้เพื่อนวิบอกว่าเด็ดนะคะ"

"เด็ดเท่าวิรึป่าวครับ" พัทแย๊บๆ

"อุ้ย!! อะไรเด็ดคะ" วิภาทำใสซื่อ

"ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไรครับ"

"แล้วตกลงอยากกินอะไรคะ"

"วิอยากกินอะไรผมก็ไม่ขัดครับ" พัทเอ่ย วิภาจ้องตาพัทซึ่งพัทก็ไม่เขินอาย จ้องตอบเธอเช่นกัน

ทั้งสองมองกันพักนึง วิภาเห็นพัทมองที่ปากเธอบ่อยๆราวกับกำลังอยากจูบเธอ

"ขอตัวนะคะ" แป้งเอ่ยทำลายความเงียบ ทำให้วิภาหันไปมองทันที

"ไปไหนแป้ง" วิภาเรียกเมื่อสาวสวยกำลังลุกขึ้น


เรียวขาขาวๆของแป้งตัดชุดแดงแลดูเซ็กซี่จนเป้อดมองไม่ได้

"กลับห้อง แป้ง.... แป้งไม่..." แป้งหน้าแดง เธอทนภาพแบบนี้ไม่ได้ทั้งๆที่รู้แก่ใจว่าเป็นแผน "แป้งว่าจะไปเปลี่ยนชุดเล่นฟิตเนส แป้งเห็นที่นี่มีด้วย"

"แต่มันดึกแล้วนะครับพี่แป้ง" เป้ถามอย่างงงๆ สายตามองเรียวขาพี่สาวตลอด "เป้ไปเป็นเพื่อน....."

"เป้อยู่กับอีฟดีกว่าค่ะ อีฟมีเรื่องจะคุยด้วย" อีฟอาศัยจังหวะลุกมานั่งข้างๆเป้แทนที่แป้งทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้แป้งนั่งที่เดิมอีก เป้เห็นกางเกงอีฟนั้นสั้นมาก สั้นจนเผยก้นงามงอนทั้งหมด


สาวเลสเม้มปากแน่น เธอชอบทั้งเป้และวิภาพร้อมกัน พอเจอภาพบาดตาแบบคูณสองก็ไม่อยากเห็น เธอรู้ว่าวิภาจะทำอะไร ถ้าเธอหึงแล้วดึงวิภาออกมาจนเสียแผนก็คงไม่ดี ครั้นจะดึงเป้ออกจากอีฟก็กลัวไม่มีใครดูแลวิภาอีก

"อยู่นี่แหละเป้ พี่ออกกำลังแค่นี้เอง" แป้งชี้ไปทางออก เห็นฟิตเนสไกลๆสุดทางเดิน แล้วสาวแป้งก็เดินออกไป

เกิดความเงียบขึ้นบนโต๊ะอาหาร เป้นั่งกินข้าวเงียบๆฟังวิภากับพัทคุยกันเรื่องทั่วไป คงเป็นเพราะมีเขาอยู่ พัทจึงไม่คุยจีบวิภาอะไรนัก ผ่านไปสักพักก็มีเมนูใหม่มาเสิร์ฟ พนักงานสาวหุ่นบางๆเดินมาเสิร์ฟด้วยท่าเดินงามระหง เธอสวมเสื้อเปิดไหล่กับกางเกงยีนขายาวแต่ก็ดูเซ็กซี่ เป้มองเธอคนนี้ไม่ใช่เพราะพิศวาสอะไร แต่เขาคุ้นหน้าเธอเหมือนเจอที่ไหนสักแห่ง


"ต้มยำปลาคังค่ะ" เสียงหวานเอ่ยแล้วยิ้มตามมารยาทของพนักงาน

'ต้มยำห้ามกินสินะ' เป้คิดในใจ



ทางด้านหมอปิ่นกับแฟนหนุ่ม


หมอปิ่นหับหมอวินนั่งกินข้าวห่างออกมาจากโต๊ะของวิภามากพอจะไม่ได้ยินเสียงของโต๊ะนั้นคุยกัน หมอสาวอยู่ในเดรสเปิดไหล่สีฟ้า กระโปรงบานเลยเข่าขึ้นมานิดหน่อย ดูน่ารักเรียบร้อยผิดกับตอนแต่งตัวยั่วเป้ลิบลับ

"พี่วินว่าพี่แป้งแต่งตัวสวยมั้ยคะ" หมอปิ่นเอ่ยถามพลางมองแป้งในชุดเดรสสีแดงสุดสั้นที่กำลังเดินออกประตูไป

แผนที่แป้งบอกเธอคือให้ถามคำถามนี้นั่นเอง หากหมอวินบอกว่าชอบ เธอก็จะได้แต่งตัวแนวนั้นแบบเปิดเผยโดยให้เหตุผลว่าแฟนชอบดู ทั้งๆที่ในใจอยากแต่งแบบนั้นเองมากกว่า แต่หากไม่ชอบเธอก็คงต้องแอบต่อไป

"สวยแต่โป๊ไปหน่อย" หมอวินตอบสีหน้าเรียบๆ น้ำเสียงค่อนข้างห้วนๆ

หมอปิ่นงุนงงกับหมอวินมาก แฟนเธอเย็นชากับเธอมาตั้งแต่บ่ายๆแล้ว แถมพอเธอสบตาเขา หมอหนุ่มก็หลบตาเธอเหมือนไม่อยากมองหน้า

"พี่วินเป็นอะไรคะ ทำไมหลบตาปิ่น" หมอสาวตัดสินใจถามสิ่งที่คาใจ

"ไม่เป็นไร" หมอวินตอบแล้วเช็ดปากวางช้อน "กลับห้องกันยังปิ่น"

"อย่าเปลี่ยนเรื่องสิคะ เป็นอะไรบอกปิ่นมาสิ" หมอสาวคาดคั้น เริ่มโมโหที่หมอวินทำตัวงี่เง่า "แล้วเรื่องที่แยกกิน แยกเที่ยวแบบนี้ด้วย มาด้วยกันทำไมไม่เที่ยวด้วยกันคะ"

หมอปิ่นจ้องหมอวินเขม็งจนหมอหนุ่มต้องจ้องตอบ สาวสวยเห็นสีหน้าแฟนหนุ่มเหมือนกำลังเดือดปุดๆก็เริ่มกลัว

"ปิ่นอยากเที่ยวกับไอ้นั่นมากกว่าล่ะสิ" หมอวินพูดโพล่งออกมาทันที

"อะไรคะ ปิ่นไม่เข้าใจ" หมอสาวขมวดคิ้วงุนงง

"อย่าทำเป็นใสๆหน่อยเลยปิ่น ทีตอนแต่งชุดเดรสสั้นๆไปยั่วมันยังไม่เห็นใสๆเลย" หมอวินพูดเล่นเอาหมอปิ่นหน้าชา น้ำเสียงเริ่มดังเล็กน้อยแต่ร้านนี้คนค่อนข้างเยอะเสียงจึงไปได้ไม่ไกลนัก มีเพียงคนที่อยู่ใกล้ๆที่ได้ยินเท่านั้น

หมอปิ่นน้ำตาคลอเมื่อถูกจับได้ เธอคิดว่าแฟนหนุ่มจะไม่รู้ซะอีก

"อย่าคิดว่านอกใจพี่แล้วจะปิดพี่ได้นะ แต่งตัวแบบนั้นไปสระน้ำ พอพี่โทรหาก็ทำทีเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่เห็นปิ่นเต็มสองตาว่ายั่วมัน คงหวังจะเอามันเป็นผัวล่ะสิ" หมอวินบอกอย่างโมโหทำทีจะลุกขึ้น

คำพูดแดกดันทำเอาหมอปิ่นเริ่มโมโหบ้างแล้ว

"แล้วทีพี่วินขึ้นคอนโดกับหมอก้อยล่ะคะ" หมอปิ่นเริ่มโมโห เอาคืนบ้าง น้ำเสียงดังไม่แพ้กัน

คำพูดของหมอปิ่นทำเอาหมอวินหยุดชะงักนั่งลงที่เดิม คดีพลิกกลับทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆ เสือกแบบเงียบๆอย่างสนใจ

"เบาๆหน่อยสิปิ่น เอาอะไรมาพูดน่ะ" หมอวินเหมือนจะเสียเชิงเล็กน้อย

'ทีงี้ให้เบา ทีเรื่องเราพูดซะดัง' หมอปิ่นคิดอย่างไม่สบอารมณ์

"ปิ่นรู้นะเรื่องหมอก้อย" หมอปิ่นมองอย่างโมโห ทำเสียงดังเอาคืนบ้าง "จัดกันไปกี่ยกล่ะคะ ปิ่นคงคบกับพี่นานจนพี่เบื่อปิ่นแล้วใช่ไหมคะถึงได้ไปนอกรอบกับคนอื่นแบบนี้ อยากรู้ไหมคะว่าทำไมปิ่นกล้าแบบนี้ ก็เพราะพี่กล้านอกใจปิ่นก่อนไงคะ"

"ปิ่น พี่..." หมอวินกลายเป็นคนผิดแทนอย่างงงๆ

ชายหนุ่มยังไม่ทันพูดอะไร แฟนสาวก็ชิงพูดต่อทันที

"ปิ่นอุตส่าห์ไม่พูดนะคะ คิดว่าจะรักษาความสัมพันธ์เราไว้ได้ แต่ปิ่นคงใหม่กับความรัก ถนอมน้ำใจพี่เกินไป ปิ่นว่าเราเลิกกันเถอะค่ะ" หมอปิ่นเอ่ยอย่างจริงจัง

"เลิกเลยเหรอปิ่น ไม่ใช่แค่โมโหเลยพูดออกมาใช่ไหม" หมอวินเอ่ย เริ่มมีอารมณ์ "ถ้าเลิกกับพี่แล้วไปคบกับไอ้เด็กที่ยังไม่จบนั่น พี่ว่าปิ่นตาต่ำมากเลยนะ พี่เป็นถึงหมอ ส่วนมันก็แค่เด็กเห่อหมอยที่ยังไม่จบด้วยซ้ำ งานการดีๆก็ยังไม่มีทำ"

"ปิ่นจะคบกับใครต่อก็เรื่องของปิ่นค่ะ แต่ปิ่นจะเลิกกับพี่" หมอปิ่นเอ่ย ตาแดงก่ำทั้งโกรธทั้งจะร้องไห้ ซึ่งหมอวินก็ดูจะไม่ต่างกัน

"เออ!! เลิกก็เลิก กูไม่ไหวกับมึงเหมือนกัน" หมอวินขึ้นกูมึงแล้วเดินย่ำเท้าออกไป ทิ้งให้หมอสาวนั่งน้ำตาไหลอาบแก้ม

หมอปิ่นรู้สึกโหวงในใจอย่างบอกไม่ถูก การเลิกกันมันทำให้เธอเจ็บ แต่การคบกันทั้งๆที่รู้ว่าแฟนตัวเองเคยนอกใจมันอึดอัดกว่า เธอปิดเรื่องนี้มานานเพราะไม่อยากเลิกกับหมอวิน ที่บ้านเธอชอบหมอวินมากเนื่องจากเขาเป็นหมอ มีงานการที่ดี ตอนนี้อาถรรพ์รัก 7 ปีคงเป็นจริงขึ้นมาแล้ว

"คบกันตั้งแต่สมัยเรียน ไร้ค่าจริงๆ" หมอปิ่นเอ่ย เธอรู้สึกผูกพันธ์กับหมอวินเพราะคบกันมานาน แต่เรื่องนอกใจก็ไม่ไหวเหมือนกัน

สาวสวยยกมือสั่งไวน์มาดื่มเพื่อย้อมใจ พนักงานชายหลายคนรีบแย่งกันมาให้บริการสาวที่เพิ่งโสดทันที


ทางด้านวิภา

"พนักงานร้านนี้สวยนะคะ" อีฟเอ่ย เป้รู้สึกถึงสายตาของแฟนเก่าที่มองมาเหมือนกำลังรู้ว่าเขามองพนักงานสาวคนนั้น "น้าวิดูสิคะ เป้มองตามใหญ่เลย"

"อะไรนะอีฟ" วิภาได้ยินอีฟไม่ชัด เพราะกำลังคุยกับพัทอย่างออกรส

"ไม่มีอะไรค่ะ" อีฟมองพ่อตัวเองกับวิภาคุยกันก็หันมาคุยกับเป้บ้าง "กินเสร็จเป้ไปไหนไหม"

"คงกลับห้องเลยน่ะ" เป้ตอบสั้นๆ คำพูดของอีฟที่เขาได้ยินจากตลาดยังดังก้องในหัว

"งั้น... ไปต่อกับอีฟไหม แบบวันนั้นที่เราไปผับกันไง" อีฟนึกถึงวันเก่าๆ

วิภาได้ยินก็รีบพูดเสียงดังทำลายความเงียบ

"กินสิคะพัท เดี๋ยววิป้อน" วิภาพูดน้ำเสียงยั่วเย้า เธอตักต้มยำปลาที่เพิ่งมาเสิร์ฟใส่ถ้วยให้พัทกับอีฟทันที

"ขอบคุณค่ะน้าวิ" อีฟยกมือไหว้ก่อนจะตักเข้าปาก กินอย่างเอร็ดอร่อย

"จ้ะ..อีฟ พัทก็กินด้วยสิ มาวิป้อน" วิภาตักป้อนพัทแล้วเอนกายตีสนิทคล้องแขนหนุ่มใหญ่เอาไว้แนบแน่น ความสวยความสาวของวิภาบวกกับจริตมารยาทำให้พัทยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างชอบใจ

"กินเยอะๆสิคะ" วิภาออเซาะ

"น่ารักจังวิ" พัทตักให้วิภา และเป้ "วิกับเป้ก็กินด้วยสิ อร่อยนะ"

"ครับ" เป้รับมาวางไว้แต่ยังไม่กิน

ความจริงแล้วต้มยำหม้อนี้มียาปลุกเซ็กส์ผสมอยู่ และยานี้ก็ไม่ได้มาจากไหน มันมาจากยาที่พัทสลับกับวิภานั่นเอง วิภาบอกทั้งเป้กับแป้งไปแล้วเรื่องนี้ ตอนนี้เป้จึงแค่รับมาวางไว้แต่ไม่ยอมกินสักคำ เขาทำเป็นตักอย่างอื่นเข้าปากเพื่อจะได้ไม่ผิดสังเกต ขืนกินไปมีหวังซวยแน่ๆ แม้พัทจะแปลกใจเล็กน้อยที่เป้ไม่กิน แต่พอเขาจะคิดอะไรต่อก็ถูกวิภากระเซ้าเบียดแนบชิดจนไม่มีสมาธิจะคิดอะไรมากนัก

"ทำไมไม่กินล่ะคะ อร่อยออก" อีฟหันไปคุยกับเป้ สายตาเจือความสงสัย

เป้เห็นดังนั้นจึงหยิบช้อนขึ้นมา เขาคิดว่าคงไม่เป็นไรถ้าจะคึกๆสักหน่อยแล้วไปลงกับวิภาทีหลัง ชายหนุ่มตักน้ำซุป วิภามองเป้ส่งสายตาเตือน

"อุ้ย!! ต้มยำน่ากินจังค่ะ" หมอปิ่นโผล่มาจากไหนไม่ทราบได้

เป้มองไปทางโต๊ะของหมอสาวก็ไม่เห็นหมอหนุ่มแล้ว มีเพียงแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหลายแก้ว หมอสาวลากเก้าอี้มานั่งแนบชิดกับเป้ แขนข้างหนึ่งคล้องคอเขาไว้ทำเหมือนเพื่อนสนิท

"พี่ปิ่น" เป้เอ่ยเมื่อเห็นหมอปิ่นแย่งช้อนจากเขาไปแล้วตักต้มยำเข้าปากโดยที่เขาไม่ทันได้ห้าม แถมไม่ตักแค่ช้อนเดียว เธอตักกินไปหลายช้อนราวกับชอบเอามากๆ เป้ได้กลิ่นองุ่นจางๆลอยออกมาจากหมอสาว ดูท่าทางเหมือนจะเมา

"อร่อยนะเนี่ย พรุ่งนี้สั่งบ้างดีกว่า" หมอสาวยิ้มอย่างร่าเริง น้ำเสียงยานคาง

วิภา และเป้มองตาค้างอย่างตกใจ จะห้ามไม่ให้กินก็กลัวพัทกับอีฟจะสงสัย หมอสาวไม่รู้ตัวว่าวิภากำลังทำอะไรจึงเผลอกินเข้าไปแบบนั้น ปิ่นรู้สึกดีมากเมื่อกินของเปรี้ยวๆร้อนนิดๆแบบต้มยำถ้วยนี้ อาการเมาเหมือนจะดีขึ้น หมอสาววางช้อนเป้ลงแล้วยกถ้วยของเป้ซดน้ำต้มยำจนหมด จากนั้นเธอก็ตักใหม่อีกหนึ่งถ้วยจนต้มยำกุ้งจากชามใหญ่หายไปครึ่งนึง โดยมีคนทั้งสี่มองตาค้าง

'เวรแล้ว กินเยอะกว่าพัทกับอีฟอีก' วิภาคิดตาเบิกกว้าง ต้มยำถ้วยนี้ใส่ยาสวาทจากพัททั้งหมดที่ให้เธอมา มันเยอะราวๆ 20 เม็ดได้ แล้วหมอปิ่นกินไปแบบนั้นก็น่าจะประมาณ 6-7 เม็ดเข้าไปแล้ว ถ้าไม่รีบหยุดหมอปิ่นไว้ มีหวังหมอสาวได้ตักซดอีกถ้วยแน่ๆ

"ปิ่น แล้วแฟนล่ะ" วิภาถามพยายามขัดหมอสาวที่กำลังซดถ้วยสองอย่างเอร็ดอร่อย

และมันก็ได้ผล หมอสาวหยุดกินทันที เธอวางถ้วยของเป้ลงอย่างแรงจนทุกคนสะดุ้ง คุณแม่ยังสาวมองที่ถ้วยนั้นเห็นว่าน้ำต้มยำหมดไปเป็นถ้วยที่สองแล้ว

'เวรแล้ว น่าจะ 8-10 เม็ด แย่แล้ว' วิภาเริ่มใจร้อน ถ้าหมอปิ่นอาการร่านออกมาตอนนี้เป็นอันแผนแตกแน่ๆ พัทที่ฉลาดทันเธอทุกเกมขนาดนั้นคงรู้ทัน ตอนนี้คงมีเวลา 15-20 นาทีก่อนที่ฤทธิ์ยาจะออก

"รายนั้นหนีเข้าห้องไปแล้ววววว น่าเบื่อที่สุดดดด บังคับตลอดดด ขอแต่งตัวแบบพี่แป้งก็ด่าก็ว่าาาา แต่ตาจ้องพี่แป้งกับพี่วิภาเขม็ง" หมอปิ่นพูดระบายออกมาให้คนทั้งโต๊ะได้ฟังไม่ปิดบัง ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอไม่รู้สึกอาย "สู้เป้ก็ไม่ได้ เนอะเป้"

หมอปิ่นหันมายิ้มให้เป้ หน้าเธอแดงก่ำ เป้ตาโตอย่างตกใจที่จู่ๆก็โดนพาดพิง อีฟมองสาวสวยคนใหม่พลางขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ

"เป้พาหมอปิ่นกลับห้องหน่อยสิ ดูจะเมามากเลย" วิภาบอกเป้แล้วทำออเซาะพัทไปเรื่อยๆทำเหมือนไม่ใส่ใจนัก

"ครับ" เป้พยุงหมอปิ่นลุกขึ้น

"อีฟไปด้วยค่ะ" อีฟลุกขึ้นบ้าง

"อีฟอยู่ด้วยกันก่อนสิจ๊ะ ไม่ต้องตามไปหรอก เดี๋ยวเป้ก็กลับมา" วิภาห้ามไว้ เธอเขยิบเข้าใกล้พัทอีกหน่อยจนร่างบางแนบกับสีข้างของหนุ่มใหญ่ สายตาสาวสวยเห็นท่อนเอ็นพัทแข็งดันกางเกง ดูท่าว่าฤทธิ์ยาคงออกเร็วกว่าปกติ

"ก็ได้ค่ะ" อีฟนั่งอย่างไม่เต็มใจนัก สาวสวยมองหมอสาวเป็นคู่แข่งไปแล้ว

พัทเริ่มอยู่ไม่สุข เขาโอบกายวิภาแน่น เรือนร่างเพรียวบางนุ่มนิ่มทำให้ท่อนเอ็นผงกหงึกๆ วิภาปล่อยให้พัทแทะโลมเธอไปเรื่อยๆ มือหนุ่มใหญ่คล้องเอวบางก่อนจะเลื่อนต่ำสัมผัสกับโคนขาผ่านเสื้อผ้า แค่นิดๆหน่อยวิภาไม่ถืออะไรนัก เธอเห็นอีฟที่เริ่มนั่งบิดไปมาเช่นกัน แววตาของอีฟดูร้อนแรงขึ้นเล็กน้อย มองพัทฉ่ำเยิ้ม

'ถ้าพัทกับอีฟที่กินไปนิดเดียวยังเป็นขนาดนี้ แล้วหมอปิ่นจะไม่ช็อคตายเลยเหรอ' วิภามองหมอปิ่นที่เดินห่างออกไปอย่างเป็นห่วง

เป้พยุงหมอปิ่นเลี้ยวออกนอกประตูลับสายตาไป หมอสาวเอนกายชิดใกล้ไม่ยอมห่าง เริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบในอกเป็นระลอก แต่ละระลอกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เป้รู้สึกว่าตัวหมอปิ่นร้อนผ่าว มือไม้ของสาวสวยกำลังเลื้อยลงต่ำเหมือนพยายามจะล้วงช่วงล่างของเขาแต่เป้จับมือหมอปิ่นไว้แน่น

"อื้ออออ" หมอปิ่นครางอย่างขัดใจแต่เสียงกลับฟังดูยั่วยวน เธอพยายามจะสะบัดมือออกแต่เป้จับไว้แน่นจนเธอดิ้นหลุดไม่ได้

ที่ระเบียงทางเดินมีคนเดินไปมาตลอดเวลาแต่ไม่สามารถทำให้หมอปิ่นอายได้เลย ตอนนี้หมอสาวเริ่มโอบเป้คืนบ้างพร้อมทั้ง เธอพยายามจะดันเป้ชิดกำแพงเพื่อจะจูบเขาแต่เป้แรงเยอะมากสมเป็นนักกีฬาจนเธอสู้ไม่ได้ เขาจับเธอแน่นบังคับให้เธอเดินเคียงข้างเขาไปเรื่อยๆ

"น้องเป้ เรามาทำแบบวันนั้นอีกนะคะ" หมอสาวยิ้มละไม ตาหวานเยิ้มทั้งเมาทั้งมีอารมณ์

เป้รู้แล้วว่าในต้มยำมีอะไร สังเกตจากอาการของหมอสาวน่าจะเป็นยาปลุกเซ็กส์เหมือนที่แม่เขาโดนแน่นอน ชายหนุ่มเป็นห่วงหมอปิ่นขึ้นมาทันที แต่ก็เริ่มมีอารมณ์ไปด้วยเพราะหมอสาวกำลังเบียดกายเอาหน้าอกนุ่มๆชนแขนเขาอย่างไม่ถือตัว ร่างบางนุ่มนิ่มออเซาะออดอ้อนอย่างน่ารัก

"อืมมมมมมมมม" หมอปิ่นครางในลำคอเบาๆ แข้งขาอ่อนแรง ที่เธอเดินต่อได้เพราะเป้พยุงเธอไว้

"แล้วแฟนพี่ปิ่นล่ะครับ" เป้ถามอย่างงงๆ ฟังจากคำพูดหมอสาวที่โต๊ะอาหาร ดูเหมือนหมอปิ่นกับหมอวินจะทะเลาะกัน

"อย่าพูดถึงคนเก่าเลยค่ะ พี่เลิกไปแล้ววว" หมอปิ่นเอ่ย สายตามองเขาหวานเยิ้ม

ทั้งสองเข้าลิฟท์  ในนั้นมีคนอยู่แล้วคนนึง ทั้งสองเลือกยืนด้านหลังคนนั้น พอลิฟท์ปิด เป้ก็ได้ยินเสียงหอบหายใจถี่รัวของสาวข้างกายราวกับพยายามระบายไฟราคะออกมา เป้จับหมอสาวแนบไว้ข้างกายแน่นๆไม่ให้ขยับไปไหนเพราะเหมือนเธอกำลังพยายามดิ้นออกอยู่ตลอด หมอปิ่นเอนหัวซบไหล่ชายหนุ่มอย่างน่ารัก ลิ้นเสียรอบริมฝีปากราวกับต้องการบางอย่าง

พอถึงชั้น 3 ประตูลิฟท์ก็เปิดออกพร้อมกับคนคนนั้นเดินออกไป ทำให้ตอนนี้เหลือแค่เป้กับหมอปิ่น ชายหนุ่มใจเต้นแรงคิดจะทำอะไรแผลงๆ แล้วเขาก็ลองปล่อยหมอปิ่นออก

ตึง!!

หมอปิ่นดันเขาชิดกำแพงลิฟท์ทันทีแล้วคล้องแขนรอบคอเขาจากนั้นก็ดึงใบหน้าเขาลงมาจูบปากอย่างร้อนแรง ขาข้างนึงยกสูงจนกระโปรงเลิกขึ้นจนเห็นขาอ่อนขาวเนียน เป้รับรสเสียวอันหอมหวานจากสาวสวย ได้กลิ่นไวน์องุ่นจากการบดจูบ มือเขาจับขาหมอปิ่นข้างที่ยกไว้แน่นแล้วลูบไล้ขาอ่อนเนียนเรียบอย่างมันมือ มืออีกข้างโอบเอวเธอแล้วดันเธอเข้ามาให้แนบชิด

"อื้มมมมมมมมม" หมอปิ่นครางอย่างชอบใจ ร่องเสียวตอดหนุบหนับราวกับต้องการมากกว่านี้

"พี่ปิ่นครับ" เป้เรียกชื่อหมอสาวแต่เหมือนเธอจะไม่ค่อยมีสติแล้ว

สองหนุ่มสาวแลกจูบอย่างดูดดื่ม เป้ดูดลิ้นหมอปิ่นพลางวนลิ้นใส่เธออย่างร้อนแรง หมอสาวได้แต่พริ้มตาหลับรับรสเสียวไปเรื่อยๆ ปิ่นเอาแขนที่คล้องคอเป้ออกแล้วจับเดรสตัวเองหมายจะถอดออกแต่เป้จับเธอเอาไว้พร้อมทั้งถอนจูบออก

"ทำไมล่ะ ซี๊ดดดดด พี่เสียวจะแย่แล้วน้องเป้" หมอปิ่นอ้อน ขาเรียวถูไปมาพยายามเอนกายเข้าหาแต่เป้จับเธอแน่นอีกครั้งพร้อมทั้งล็อคเธอให้อยู่เคียงข้างเขาอีก

"คนมาครับ"

ประตูลิฟท์เปิดออกพร้อมคนอีก 3 คนเข้ามา หมอปิ่นแทบไม่สนใจคนอื่นแล้ว ตอนนี้เธออยากได้คนข้างๆเธอมากกว่า แต่ก็ต้องจำยอมยืนเฉยๆเพราะสู้แรงชายหนุ่มข้างๆไม่ได้ จนในที่สุดก็ถึงชั้นของพวกเขา เป้รีบพาหมอปิ่นเดินกลับห้องทันที

"ซี๊ดดดดดด" หมอปิ่นครางไปเดินไป ก้าวย่างแต่ละก้าวมันทำให้เม็ดแตดแข็งๆของเธอเสียดสีไปมา แข้งขาตอนนี้ไร้เรี่ยวแรงสุดๆดีที่เป้ช่วยพยุงไว้

"ใกล้ถึงแล้วครับ" เป้บอก แขนล็อคหมอปิ่นแน่น เขาไม่กล้าเสี่ยงปล่อยเธออีกเพราะยังมีคนเดินสวนไปมาอยู่

เป้พาหมอปิ่นจนถึงหน้าประตู

"อื้มมมม ปล่อยพี่สิ พี่จะได้เปิดประตู" หมอปิ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ สายตาหมอสาวมองหนุ่มหล่อข้างกายด้วยความกระสันต์

 


----------------------------------------------


ปล.ตอนนี้ยาว 20 หน้า อ่านกันตาแฉะเลยครับ ว่าจะแบ่งเป็น 2 ตอนแต่กลัวไม่ต่อเนื่องเลยลากยาว

ในที่สุดดดดด รอมานานมากมากกกกกก แต่ไม่เป็นไร เรารอได้
ปล. หมอปิ่นคงติดใจเป้แล้วแน่นอน น่าจะได้ฮาเร็มเพิ่มเข้ามาอีกคน

รอเรื่องนี้มานานมากก โชคดีที่วันนี้เปิดเข้ามาดูพอดี รอผมเรียนเก่งครับอีกเรื่องด้วยนะครับ ตอนนี้ยาวมากอ่่นกันเหนื่อยเลย

งานนี้หมอตายคาเตียงแน่นอน

ติดตามติดใจเรื่องนี้มาก ยังเดาตอนต่อไปไม่ถูกเลย 
แต่ตอนนี้หมอปิ่นขอขโมยเป้มาแล้ว จัดให้ยาหมดไปเลย

ปิ่นกินต้มยำขนาดนี้ คนเดียวจะเอาอยู่ไหม

รอมาตั้งนานแนะ 

คอกถึงเรื่องนี้มากๆรอนานมาก 

รอมานานมากแบบนี้ต้องจัดหนัก

รอหมอปิ่นนานามากรอบนี้ต้องเต็มที่ละ

หมอปิ่นกินไปขนาดนั้นแล้วจะไม่เป็นอันตรายหรือ แล้วแผนของแม่วิภาจะยังไงต่ออีก

หมอปิ่นได้โชว์ซะที แต่โดนเป้จัดน่าจะถึงอักเสบ

งานนี้หนุ่มเป้ได้จัดหนักกับหมอปิ้นกี่รอบกันน่ะ

หมอปิ่นมาอีกแล้ว

หมอปิ่นกินน้ำต้มยำผสมยาปลุกเซ็กส์เข้าไปมากขนาดนี้ รับรองว่า น้องเป้งานหนักทั้งคืนแน่ เช้าพรุ่งนี้ฟ้าเหลืองชัวร์