🧡 XONLY 🧡

จากผู้เขียน

นี้เป็นเรื่องแรกที่ผมได้เขียนและเอามาลงในเว็บนี้ให้ท่านสมาชิกได้อ่านกันนะครับ พอดีผมได้แรงบันดาลมาจาการ์ตูนโดจินญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งแต่ผมก็ได้นำเนื้อเรื่องมาปรับเปลี่ยนให้สนองอารมณ์ความต้องการของตัวเอง ตอนนี้คือตอนที่ 1.1 ซึ่งจะยังคงไม่มีฉาก 18+ เป็นเพียงการปูเรื่องราวตัวละครให้ผู้อ่านได้เข้าใจก่อนแต่ในตอนต่อไป เราจะได้เห็นฉาก 18+ อย่างแน่นอน ติดตามรอคอยและแสดงความคิดเห็นกันได้เต็มที่เลยครับผม 


วันจันทร์ สัปดาห์ที่ 3 เดือนมิถุนายน

3 โมง 48 นาที

เวลา ณ ตอนนี้คือเวลาหลังเลิกเรียนของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ  นักเรียนและคุณครูหลายคนต่างทยอยกลับบ้านจากชีวิตประจำวันอันหนักหน่วงแต่ระหว่างนั้นเอง ก็กำลังมีเสียงดังเกรี้ยวกราดโหวกเหวกอยู่ภายในห้องเรียนห้องหนึ่งที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของอาคาร

"พวกมึงเป็นเหี้ยอะไรกัน ห้ะ?!"

เจ้าของประโยคดังกล่าวคือ 'อันยา' นักเรียนสาวลูกครึ่งไทย-รัสเซียที่กำลังยืนด่าใส่ 'น้อย' และ 'แบบ' นักเรียนชายสองคนที่กำลังนั่งคุกเข่าบนพื้น ล้อมรอบไปด้วยอันยาและเพื่อนของเธออีกสามคน 'ข้าว' 'เอม'  และ 'ฝน' 

"พวกมึงสองตัวคิดหรอว่าพูดอะไรเหี้ยๆ ลับหลังกูแล้วกูจะไม่รู้หรอ?"

ไม่ทันไร อันยาพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อของน้อย สีหน้าและแววตาของเธอแสดงถึงความโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด... อย่างไรก็ตาม หุ่นกายของเธอกลับเป็นที่สะดุดตามากกว่าเพราะเธอมีผมดำปนน้ำตาล เค้าโครงใบหน้าแบบฝรั่ง หุ่นรูปร่างเอวคลอดแบบนาฬิาทรายและที่สำคัญ เธอมีขนาดหน้าอกที่ใหญ่มากจนเรียกได้ว่าน่าจะคัพ K โดยแน่นอนว่ามันคงเป็นเพราะได้รับกรรมพันธุ์มาเต็มๆจากแม่ของเธอที่เป็นชาวรัสเซีย ซึ่งนี้คือเรื่องหนึ่งที่น้อยและแบบเอาไปพูดลับหลังจนโดนจับได้และเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาต้องมาเป็นที่ระบายอารมณ์ความโกรธเกรี้ยวของเธอ ณ เวลานี้

"พวกมึงพูดทำไม ห้ะ? พูดทำไม?" อันยาตะคอกใส่น้อยก่อนที่จะหันไปหาแบบ "กูถามว่ามึงพูดทำไม?! หูหนวกหรอสัส"

อันยาใช้แรงเขวี้ยงน้อยจนไปชนกระแทกกับตู้ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ แม้เธอจะเป็นผู้หญิงและอีกฝ่ายเป็นผู้ชายแต่การที่เธอมีแรงมากขนาดนี้ก็คงเป็นเพราะความโกรธที่เธอมีอย่างมากมาย

"อันยา มึงใจเย็นๆ พวกนี้คงกลัวมึงกันหมดแล้ว"

ฝนเข้ามาเพื่อชะลอความโกรธเกรี้ยวของอันยาซึ่งมันก็ได้ผล เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองจนมีสติกลับมา

"พวกมึง... พวกมึงคุยกันว่าถ้าได้กูเป็นแฟน จะจับหน้าอกกูทุกวัน กูพูดถูกใช่ไหม? จะจับเย็ดกูทั้งวันทั้งคืนเพราะหุ่นกูโคตรยั่วควย พวกมึงพูดแบบนี้ ถูกต้องไหม? หึ แล้วคิดหรอว่ากูจะยอมไปเป็นแฟนพวกมึง ไอ้พวกเหี้ย"

"กู... กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว" แบบพูดก่อนจะยกมือไหว้ขึ้น "กูจะไม่พูดอะไรแบบนี้อีกแล้ว กูสาบานเลย"

"หึ ทีตอนนี้มายกมือไหว้... แล้วมึงอ่ะ? ไม่พูดอะไรหน่อยหรอ?" อันยาหันไปถามน้อยที่ยังนั่งบนพื้นหลังจากการโดนเขวี้ยงกระแทกใส่ตู้

"ก็หุ่นมึงมันยั่วควยจริงๆนี้หว่า"

"เดี่ยวเถอะ ไอ้น้อย ไม่สำนึกเลยนะ อีเหี้ย" ข้าวที่หมดความอดทนก็พุ่งจะเข้ามาตบแก้มของน้อยแต่แล้วก็ถูกห้ามโดยอันยา

"มึง ไม่ต้อง... ไหนพูดต่อสิ"

"ก็ดูมึงแต่งตัวสิ แต่งตัวยั่วผู้ชายชัดๆ กูไม่แปลกใจเลยถ้ามึงจะไปเป็นกระหรี่ให้เขา-"

ยังไม่ทันที่น้อยจะพูดให้จบ อันยาก็ใช้ส้นเท้าเหยียบเข้าไปพื้นระหว่างขาของอีกฝ่าย เฉียดฉิวน้องชายไปเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตรเองและสีหน้าของน้อยก็ดูจะตกใจมากที่อันยาทำแบบนี้

"มึงฟังให้ดีนะ กูไม่ได้ร่านหรือเป็นกะหรี่โสเภนี ฉะนั้นก่อนจะว่าคนอื่น มึงหัดดูสภาพตัวมึงเองก่อน ยังไม่มีปัญหาหาแฟนได้เลย... หาผู้หญิงสักคนมาเป็นแฟนแล้วให้เขาอมควยมึงอ่ะ... อ่อ แต่ว่าควยของมึงมันคงจะเล็กมากๆจนไม่มีใครอยากอมให้หรอก... อย่าว่าแต่ให้อมเลย หาผู้หญิงเป็นแฟนให้ได้ก่อนเถอะ ฮาฮาฮา"

คำพูดของอันยาเหมือนจะไปยั่วยุอารมณ์ของน้อยเป็นอย่างมากแต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้ตัวเองทำอะไรไม่ได้เพราะยังคงเจ็บปวดจากการโดนเขวี้ยงกระแทกตู้

"ฉะนั้นพวกมึงสองคนไสหัวไปได้แล้ว... แล้วถ้าพวกมึงคิดจะไปแจ้งครูล่ะก็กูก็จะแจ้งว่าพวกมึงทำร้ายกูก่อน เข้าใจป่ะ? คิดให้ดีๆแล้วกันว่าครูเขาจะเชื่อใครระหว่างพวกมึงแค่ 2 คนหรือพวกู 4 คน"

"น้อย มึงกับกูรีบไปเถอะ..." แบบรีบลุกขึ้นก่อนที่จะไปช่วยพยุงน้อยขึ้นมาแล้วพาออกจากห้องเรียนอย่างเร่งรีบจนลับสายตาของอันยาและแก๊งค์สาวของเธอ

"ฮาฮาฮาฮา กูสะใจจริงๆว่ะ อันยา มึงโคตรเท่เลย" เอมเดินเข้ามากอดอันยาจากด้านหลัง

"ว่าแต่มึงพูดแบบนั้นดูไม่แรงไปหรอ กูว่าโคตรแทงใจดำเลย" ข้าวพูดด้วยสำเนียงที่เหมือนแอบสะใจเบาๆ

"ก็กูพูดความจริงนิ ไม่ได้โกหกซะหน่อย"

"เอ่อก็ดีแหละ ไอ้สองตัวนั้นแอบพูดลับหลังกับมึงแบบนี้มาตั้งแต่มึงย้ายมาโรงเรียนช่วงแรกๆแล้วแหละ...." ฝนพูดเสริม

"แล้วทำไมมึงไม่บอกกูให้เร็วกว่านี้ก่อน ห้ะ?"

"ก็ตอนนั้นกูยังไม่ได้สนิทกับมึงไง กูขอโทษๆ... แต่เอาเป็นว่ามึงได้ยินด้วยสองหูตัวเองก็คงจะดีกว่าให้กูมาบอกนั่นแหละ"

"เอ่อๆ งั้นกูไม่ถือสาอะไรแล้วกัน"

"แล้วจะไปเที่ยวห้างเปล่า? พวกกูคุยกันแล้วกะว่าจะมาชวนมึงไปด้วย" เอมปล่อยมือหลังจากกอดอันยาอยู่สักครู่หนึ่ง

"ก็ดี จะได้แวะกินข้าวด้วย"

"เอ่อให้มันได้อย่างงี้สิ ไปผ่อนคลายกันเถอะ วันนี้มึงเจอเรื่องมาเยอะพอแล้วนะ อันยา" ข้าวพยายามจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง

"เอาเลย รออะไรกันอ่ะ? รีบไปดิ"


'อันยา จันทร์ดี' หญิงสาวม.ปลาย ลูกครึ่งไทย-รัสเซีย พ่อเป็นวิศวกรชาวไทย แม่เป็นอดีตนางแบบชาวรัสเซีย เรียกได้ว่าอันยาเติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานปานกลางค่อนข้างไปทางร่ำรวยเพราะพ่อของเธอเป็นวิศวกรที่มีงานเข้ามาให้ทำแบบไม่ขาดสาย ในขณะที่แม่ของเธอก็ร่วมลงทุนกับเพื่อนชาวไทยทำธุรกิจเกี่ยวกับเสื้อผ้า อันยาจึงไม่เคยขาดตกบกพร่องทั้งความรักความอบอุ่นและเงินทองเลยซึ่งนั้นทำให้เธอเป็นคนนิสัยเอาแต่ใจและหยาบคาย

อย่างที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ อันยาเป็นหญิงสาวสีดำปนน้ำตาล เค้าโครงใบหน้าแบบฝรั่ง มีหุ่นรูปร่างเอวคลอดแบบนาฬิากาทรายและหน้าอพคัพ K ที่ใหญ่โตจนเห็นได้ชัดจากภายนอกแต่เพราะเธอถูกเลี้ยงดูมาแบบไข่ในหิน เธอจึงไม่เคยประสบพบเจอกับการโดนมองหรือถูกพูดจาในทางหยาบคายลามกมาก่อนจนกระทั่ง... มีเรื่องเกิดขึ้นในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนก่อนขึ้นม.4

ช่วงนั้น พ่อแม่ของเธอมีเหตุจำเป็นต้องออกเดินทางไปต่างประเทศและไม่สามารถพาเธอไปได้ด้วย เธอจึงถูกปล่อยให้อยู่ที่บ้านคนเดียวโดยพวกเขาสัญญาจะกลับมาภายในสองอาทิตย์... ซึ่งพวกเขาก็ไม่ได้กลับมาและก็ขาดการติดต่อหายไปเลยอย่างไร้ร่องรอย จากสองอาทิตย์ก็กลายเป็นหนึ่งเดือนที่พ่อแม่ของเธอหายตัวไปในต่างประเทศ เงินที่เธอมีใช้ในตอนแรกก็ค่อยๆหมดลงและถึงแม้จะยังมีเงินเหลืออยู่อีกในบัญชีธนาคารของพ่อแม่แต่อันยาเองก็ไม่รู้รหัสผ่านของมันอยู่ดี

เมื่อเงินหมดลง อาหารในบ้านก็หมดลงตามไปด้วย อันยาก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงจนกระทั่งเธอจำได้ว่าก่อนที่พ่อจะออกเดินทางไปต่างประเทศ เขาได้บอกเธอว่าหากเกิดเหตุฉุกเฉิน เขาได้จดเบอร์โทรและที่อยู่ของคุณอา น้องชายของพ่อเอาไว้และให้อันยาไปขอความช่วยเหลือจากเขา... อันยาจึงตัดสินใจโทรไปหาคุณอาและนั้นคือจุดเริ่มต้นที่เธอได้เข้าไปอาศัยอยู่กับคุณอาในอพาร์ทเม้นเล็กๆเก่าๆซึ่งแตกต่างจากบ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยอยู่ 

ที่นั้นเธอมีห้องนอนเป็นของตัวเองแม้มันจะคับแคบกว่าห้องนอนเก่าของเธอ เธอยังต้องเริ่มทำงานบ้านหลายอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อนและเธอก็ไม่ชอบมันมากๆ นอกจากนี้จากแต่เดิมที่เธอเคยเรียนอยู่ในโรงเรียนนานาชาติก็ต้องย้ายไปเรียนโรงเรียนรัฐบาลซึ่งมีค่าเทอมที่คุณอาสามารถจ่ายได้ในราคาถูก ชีวิตหลายอย่างของเธอต้องเปลี่ยนแปลงไปและเธอเองก็พยายามปรับตัว... อย่างไรก็ตาม นิสัยเอาแต่ใจและหยาบคายของเธอก็สร้างภาระให้คุณอาไม่ใช่น้อยซึ่งอีกไม่นาน นิสัยเหล่านั้นจะนำพาเธอไปสู่เส้นทางที่เธอจะไม่มีวันกลับออกมาได้


 

จะโดนใครฝึกละนั่น

เกเร แบบนี้สงสัยจะต้องโดนฝึกให้หนักๆเลยนะ

น่าจะโดนจัดหนักแน่ๆ

คุณอาน่าจะงานหนักมากหลังจากนี้

คุณอาต้องอบรมขนาดหนักแน่เลย เรื่องนี้ต้องสนุกแน่หลานรัก

ดุดุแบบนี้ล่ะชอลเลย

ใครจะเป็นคนฝึกอันยาให้เชื่องได้

ดุๆ แบบนี้น่าจะโดนฝึกหนัก

โดนไหม

อันยาถูกเลี้ยงแบบคุณหนู ไม่รู้ว่าโลกกับความเป็นจริงมันโหดร้ายขนาดไหน ยังสร้างศัตรูแบบไม่คิดหน้าคิดหลังกับผู้ชายที่ยังขาดวุฒิภาวะน้อยและแบบที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน

เบามือหน่อยนะ

คุณอา จะเป็นคนจัดการ หรือเพื่อนจะเป็นคนสอนงาน

ขอบคุณครับ
คุณอาต้องสอนหนักๆหน่อยนะ

ห้าวซะขนาดนี้
คงต้องฝึกกันหนักแน่
ขอบคุณครับ