ปิศาจทั้งสามตัวอ้าปากออกกว้างพร้อมกัน และพ่นเปลวไฟสีดำสนิทเข้าใส่รถที่อยู่ตรงหน้า แต่ก่อนที่เปลวไฟจะถูกตัวรถ ข้าวหอมก็กระโจนออกมา และเอาดาบปักลงบนพื้นถนน เกราะวิเศษสีขาวประกายรุ้งปรากฎขึ้นระหว่างปิศาจและตัวรถ ปัดเป่าเอาเปลวไฟสีดำออกไปจนหมด แต่ก่อนที่ข้าวหอมจะทันได้ดึงดาบออกจากพื้น กรงเล็บของปิศาจตนหนึ่งก็พุ่งมาใส่เธอ และลากตัวเธอลอยหวือไปหามัน
   "ว๊ายยยยยย" ข้าวหอมร้อง เมื่อเธอถูกลากเข้าหาหัวปิศาจรูปสิงโตที่อ้าปากกว้าง โชว์ฟันแหลมคมผิดธรรมชาติแถวแล้วแถวเล่า แต่ก่อนที่มันจะได้ขบลงมาบนหัวของเธอ ลูกไฟสีเงินจากคทาของเก่งก็พุ่งเข้าไปในปากของปิศาจ มันสำลักเล็กน้อย ข้าวหอมถือโอกาสนี้ดิ้นรนจนหลุดไปได้ แต่ก็ถูกปิศาจอีกตัวเปลี่ยนหัวเป็นลำตัวงูยืดยาวเข้ามารัดคอไว้ทันที เกราะคอทนแรงรัดของมันได้ แต่ข้าวหอมก็รู้สึกว่าแรงที่บีบเข้ามาค่อย ๆ ไล่ลมหายใจออกไปจากคอของเธอ เธอพยายามจับตัวปิศาจดึงออก แต่มันไม่ขยับแม้แต่น้อย จนตาของเธอเริ่มพร่า ข้าวหอมทรุดลงคุกเข่า หอบหายใจพยายามดิ้นรนเอาอากาศเข้าปอด เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เธอก็ยื่นมือออกไป ตั้งจิตคิดถึงดาบของเธอ หวังว่ามันจะลอยเข้ามาหาเธอได้ และ....

   เธอสัมผัสได้ว่าดาบมาอยู่ในมือเธอจริง ๆ ข้าวหอมไม่รอช้า รีบวาบดาบลงมาและฟันคอปิศาจหัวงูจนขาดกระเด็น มันล้มลงไปดิ้นพราดก่อนจะสลายไป
   "ไม่เป็นไรนะเจ๊" เสียงแตงโมถาม ข้าวหอมหันไปมอง พบว่าดาบไม่ได้ลอยมาหาเธอหรอก แต่แตงโมต่างหาก ที่ดึงดาบออกจากพื้นแล้ววิ่งเอามายัดใส่มือเธอ
   "ขอบคุณนะโม แต่...." ปิศาจอีกตัวเสกลูกศรสีดำออกมานับสิบและปล่อยมันวิ่งใส่สองสาว ข้าวหอมรีบสะบัดดาบปัดป้องไว้ได้หมด ก่อนจะพุ่งเข้าไปจะแทงดาบใส่มัน แต่ก็ถูกปิศาจอีกตัวเอาก้ามปูฟาดใส่จนปลิวเกือบตกลงไปตามเนินเขา
   "เอาไง" เก่งถาม พลางวิ่งเข้ามาบังแตงโมไว้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาโยนลูกไฟสีเงินลูกแล้วลูกเล่าใส่พวกปิศาจ แต่มันแทบจะไม่หันมาแลเขาด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่าคนเดียวในที่นี้ที่พอสู้กับปิศาจได้คือข้าวหอม และข้าวหอมสู้กับปิศาจสองตัวพร้อมกันไม่ได้แน่
   ข้าวหอมยันตัวลุกขึ้นมา "เบลกับพี่บอยล่ะ" เธอหันไปถาม
   "ถอยรถหนีไปแล้ว" เก่งบอก "พี่บอกให้ไปเองแหละ แต่โมเห็นน้องข้าวลำบาก เลยวิ่งจากรถลงมาช่วย"
   ข้าวหอมปัดป้องลูกศรสีดำอีกชุดใหญ่ มีสองดอกเล็ดลอดเข้ามาถึงตัวเธอ แต่ก็กระเด้งออก ไม่สามารถเจาะทะลุชุดเกราะเข้ามาได้
   "พี่เก่งเสกลูกไฟใหญ่กว่านี้ได้ไหมคะ"
   "มันก็ไม่ได้แรงขึ้นนะ" เก่งบอก
   "ไม่เป็นไรค่ะ ขอลูกใหญ่ ๆ เลย ว๊ายยยยย" คราวนี้ข้าวหอมปัดป้องกรงเล็บของปิศาจไม่ทัน จนโดนบาดขา ทะลุเกราะ เลือดไหลเป็นทาง
   เก่งยกคทาขึ้นมา เสกลูกไฟ แล้วพยายามขยายมันให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะผลักมันใส่ปิศาจ พวกมันไม่หันมาสนใจเขาเหมือนเดิม แต่ข้าวหอมถือโอกาสกระโดนตามลูกไฟดวงใหญ่ และใช้มันบังไม่ให้ปิศาจเห็นตัว และ....
   ฟับบบบ
   ปิศาจตัวแรกขาดสะพายแล่งทันที ปิศาจตัวสุดท้ายที่เหลือเสกลูกศรสีดำขึ้นมาอีกครั้งและปล่อยมันวิ่งไปทั่วทุกทิศทาง แต่คราวนี้ ข้าวหอมอยู่ในมุมที่ป้องกันตัวเองได้เท่านั้น ลูกศรที่พุ่งเข้ามาหาเก่งกับแตงโมนั้นอยู่ไกลเกินไป
   เก่งยกคทาขึ้นและพยายามเสกบาเรียร์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ก็ยังมีลูกศรหลายดอกที่พุ่งทะลุเข้ามาได้
   "อุ๊ยยยยยยยยย" แตงโมร้องแผ่ว ๆ เมื่อลูกศรดอกหนึ่งปักเข้าที่ไหล่ของเธอ
   "โม!!!!" เก่งร้อง และพยายามคว้าตัวของแฟนสาว แต่ไม่ทันเสียแล้ว แตงโมหงายหลังล้มลง และกลิ้งตกลงไหล่เขาไป เก่งกระโดดตามไปโดยไม่หยุดคิดด้วยซ้ำ ว่าผลจะเป็นอย่างไร

   "โอยยยยย" เก่งครางเมื่อร่างตกลงมาถึงจุดที่พื้นราบพอจะหยุดไหลได้ โชคดีมากที่เขาไม่ไปกระแทกต้นไม้เข้าระหว่างตกลงมา เมื่อตรวจสภาพตนเองดูแล้วพบว่าไม่บุบสลายนัก เก่งก็ยันตัวลุกขึ้นมา และมองไปรอบตัว
   เขาอยู่ในป่าโปร่งที่ขึ้นอยู่ใต้ทางลาดชัดใต้ถนน และห่างออกไปไม่กี่ก้าว....
   "แตงโม!" เก่งร้องและถลาเข้าไปหาแฟนสาว เขาใจชื้นขึ้นมาบ้าง เมื่อดูเหมือนว่าร่างของแตงโมจะไม่บุบสลายอะไร "แตงโม ตื่นเถอะ แตงโม"
   แตงโมไม่ขยับ
   เก่งจับตัวแตงโมขึ้นมาในอ้อมกอด แล้วจึงเห็นว่าลูกศรสีดำยังปักอยู่บนไหล่ของเธอ และยังส่งพลังเวทมนตร์บางอย่างเข้าไปในร่างเธออยู่ เขารีบลูกศรดึงออก
   "ไม่มีเลือดด้วยซ้ำ" เขาพูดกับตนเอง "แตงโม โม โม ตื่นเถอะ"
   แตงโมลืมตาขึ้นมา "พะ...พี่เก่ง"
   "โม ไม่เป็นไรนะ"
   "ก็ ปวดระบมไปทั่วตัวเลยค่ะ แล้ว ซี๊ดดดดด"
   "โม เป็นอะไร"
   "หนู..." แขนของแตงโมทั้งสองข้างยกขึ้นมาปาดป่ายไปตามตัวอย่างควบคุมไม่ได้ "ร้อน"
   "โม"
   "ซึ๊ดดด หนู โอย ร้อน หนู อื๊อออออ" แตงโมครวญครางด้วยเสียงรัญจวนปานจะขาดใจตาย "พะ พี่เก่งช่วยหนูด้วย"
   มือของแตงโมตอนนี้ข้างหนึ่งลูบไล้อยู่ที่หน้าอกของตัวเอง ขณะที่อีกข้างคลำสะเปะสะปะอยู่ที่เข็มขัดและตะขอกางเกงราวกับพยายามจะปลดมันออก เก่งชะงัก เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ปิศาจพวกนั้นเป็นปิศาจราคะ มันดูดกินความหื่นกระหายทางเพศของมนุษย์ แต่พลังของมันก็มีนำความต้องการทางเพศมาสู่มนุษย์เช่นกัน แม้จะเป็นแค่ผลข้างเคียงก็ตาม ลูกศรนั้นไม่เหลือพลังทำลายล้างแล้วเมื่อทะลุผ่านบาเรียร์เข้ามาได้ แต่พลังของลูกศรมันก็ยังมาจากอารมณ์ทางเพศที่สร้างเป็นตัวปิศาจขึ้นมา และแตงโมก็โดนพลังนั้นเข้าไปเต็ม ๆ
   "โม ฟังพี่นะ" เก่งพยายามบอก "นี่มันพลังของปิศาจ โมต้องอดทน ต้องสู้มันนะ"
   "ช่วยหนูหน่อยยยย" แตงโมครางและฉีกเสื้อยืดของต้วเองจนขาดดังแคว่ก เก่งเบือนหน้าหนี
   "ตั้งสติหน่อยโม"
   แต่ตอนนี้ โมไม่เหลือสติอะไรอยู่อีกแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอร้อนรุ่มไปด้วยความรู้สึกที่เกินจะบรรยาย ราวกับว่าถ้าเธอไม่ปลดปล่อยมันออกไปตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เธอคงจะขาดใจตายเป็นแน่ เธอฉีกเสื้อยืดที่เหลือออกจนหมด ทึ้งเสื้อในที่เกะกะออกแล้วโถมตัวเข้าหาพี่เก่ง แค่แขนของชายหนุ่มที่สัมผัสกับเนื้อตัวของเธอก็ทำให้เธอเสียวจนถึงขั้วหัวใจแล้ว แต่ยิ่งเสียวเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้เธออยากเสียวมากขึ้นเท่านั้น มือของเธอไขว่คว้าอย่างควบคุมไม่ได้ และฉีกเสื้อยืดของพี่เก่งจนขาด
   "แตงโม!" เก่งตะโกน "หยุด!"
   แต่แตงโมไม่หยุด เธอพยายามไขว่คว้า ซุกไซร้และกอดจูบทุกส่วนของพี่เก่งที่เธอเอื้อมถึง
   เก่งจับไหล่ของแตงโมและดันตัวเธอให้ห่างออกไป แต่เขาก็ต้องยอมรับว่า สภาพหญิงสาวคนรักที่เปลือยท่อนบน และเรียกหาให้เขาช่วยปลดปล่อยเธอ ทำให้ชายหนุ่มมีอารมณ์ไม่ใช่น้อย
   "พี่เก่ง" แตงโมหอบหายใจ "หนูรักพี่นะ พี่ไม่รักหนูเหรอ"
   "รักสิ"
   "งั้นพี่ก็ช่วยหนูสิ" แตงโมพูด และถอดกางเกงกับกางเกงในออกในทีเดียว น้ำแห่งความปรารถนาของเธอไหลลงเป็นสายตามขาอ่อนเรียวเล็ก เก่งกลืนน้ำลาย
   แตงโมเบียดตัวเข้าหาพี่เก่งอีกครั้ง แต่คราวนี้ ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาและจูบเธอ ก่อนจะดันร่างเธอไปชนกับต้นไม้
   "นั่นแหละ อย่างนั้นแหละค่ะ อ๊าาาาาาา"
   เก่งลูบไล้ไปทั่วร่างเล็ก ๆ ของแตงโม สาวน้อยสะดุ้งแต่ก็ครางอย่างพอใจจากทุกสัมผัส เก่งรูดซิบกางเกง ปลดปล่อยแก่นกายที่พองขยายจนเต็มที่ออกมา แตงโมมองน้ำลายไหลเยิ้ม
   "พี่ขอนะ" เก่งพูดเบา ๆ และเอาแก่นกายจ่อไปที่ร่องเสียวของแตงโม
   "ค่ะ เอาเลย"  
   "แฮ่ก ๆ ๆ" แตงโมนอนตัวเปล่าเปลือยหอบตัวโยนอยู่ที่โคนต้นไม้ ทั้งเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลรอยขีดข่วน ทั้งจากเปลือกไม้ที่รองหลัง เศษกิ่งไม้และก้อนหินบนพื้น ที่เธอทั้งคุกเข่าลงไป นอนราบลงไป นอนหงายลงไป นอนคว่ำลงไปและนอนตะแคงลงไป ขณะที่เก่งบรรเทาความต้องการให้เธอ ตอนนี้ความเสียวที่ครอบงำเธอเริ่มจางหายลงไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงความเจ็บปวด และอับอาย ร่องเสียวของเธออ้ากว้าง น้ำกามยังคงหลั่งไหลออกมา เก่งแตกใส่เธอไปราวสิบน้ำได้
   "พี่เก่ง" สาวร่างเล็กพูดเบา ๆ น้ำตาคลอเบ้า "หนูขอโทษนะคะ พี่อย่ามองหนูเป็นคนไม่ดีนะ"
   "ไม่ใช่ความผิดโมหรอก" เก่งส่ายหัว "แล้วพี่ก็รู้อยู่ ว่าจริง ๆ โมไม่ใช่คนแบบนี้ นี่เป็นเพราะปิศาจหรอก แต่ตอนนี้ก็หายแล้วใช่ไหม"
   "ค่ะ"
   เก่งเดินวนรอบบริเวณ พยายามเก็บเศษเสื้อผ้าของแตงโมให้ได้มากชิ้นที่สุดเท่าที่จะเก็บได้ ก่อนจะกลับมาและพยายามแต่งตัวให้เธอ ท่อนล่างนั้นใส่ได้ ไม่มีปัญหา แต่ยกทรงของเธอนั้นขาดเป็นสองชิ้น และเสื้อยืดก็อยู่ในสภาพเละเทะยิ่งกว่าเสียอีก แม้เมื่อพยายามใส่ ผูก รัดไปเท่าที่ทำได้ ก็ยังเห็นเนื้อหนังมังสาของเธอมากกว่าที่ควรเห็นอยู่ดี
   "โมอย่าเศร้าอย่างนี้สิ" เก่งบอก และยื่นมือไปขยี้ผมแตงโมเบา ๆ "มันทำให้พี่รู้สึกผิดด้วยนะ"
   แตงโมสะอื้น "หนูน่าจะควบคุมตัวให้ดีกว่านี้"
   เก่งกอดแตงโม "เรื่องมันเกิดไปแล้ว แก้อะไรไม่ได้แล้ว แต่เรายังมองข้อดีของมันได้นะ โมรักพี่ พี่รักโม สักวันหนึ่งเรื่องแบบนี้มันด้องเกิดอยู่แล้ว มันอาจจะเกิดขึ้นเร็วไปหน่อย ผิดสถานที่ไปหน่อย ในสภาพที่เราไม่อยากให้เกิด แต่สุดท้าย มันก็ทำให้เราสองคนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ"
   "ขอบคุณค่ะ หนูรักพี่เก่งนะ พี่เก่งได้หนูแล้วก็อย่าทิ้งหนูนะ"
   "ไม่มีวันอยู่แล้ว"

เก่งกินแตงโมน้ำฉ่ำเลยซิ

อยากกินแตงโมเลย

ขอบคุณ​ครับ.. อยากทราบว่าศรสีดำแบบที่น้องแตงโมโดนยิงใส่นั้น​  จะหาได้จากที่ไหนครับ.. เริ่มอยากศึกษาอาวุธโบราณไว้เป็นวิทยาทานบ้าง​  555

ขอบคุณ​ครับ.. อยากทราบว่าศรสีดำแบบที่น้องแตงโมโดนยิงใส่นั้น​  จะหาได้จากที่ไหนครับ.. เริ่มอยากศึกษาอาวุธโบราณไว้เป็นวิทยาทานบ้าง​  555

ปิศาจเสกขึ้นมาครับ ถ้าอยากได้ต้องไปสมัครเข้าลัทธิ ติดต่อเสี่ยต้นได้เลย

พลังปีศาจมันร้ายกาจมาก แต่เก่งก็ต้องขอบคุณนะ ทำให้ได้กินแตงโม

ทำไมลูกศรไม่แทงข้าวแทนนะ

ยังไงก็ต้องเกิดอยู่แล้ว แตงโมลูกนี้น่ากินจริงๆ

ได้ยาดีลืมเพื่อนเลย ขึ้นไปเจ๊เป็นไงแล้วเนี้ย

 เก่งอิ่มหลายแน่ กินแตงโมทั้งตัวแบบนี้

ข้าวหอมคนเดียวจะสู้ปีศาจได้ไหม คงจะเหนื่อยละ

กินบ้าอะไรทั่งสิบนำ้

โดนลูกศรเก่งยิงไปหลายดอกเลยแตงโม

กินแตงโมอิ่มหลาย

เก่งต้องขอบคุณปีศาจ​