ต่อจากตอนที่แล้ว พ่อทศพาโทนไปที่บ้านเสี่ย บอกจะพาไปขอโทษแล้วเคลียร์เรื่องต่างๆ แต่ก็มีคนมากระชากเสื้อขาด พ่อทศก็สั่งสอนไปเบาๆ เราตกใจนะ เพราะคนที่โดนพ่อทศบีบคอ แทนที่จะมีเพื่อนโมโหแทน แต่กลับโดนตบหัวไปแล้วบอกว่า เล่นไม่ดูรุ่นเลยดีนะที่น้าทศไม่เอามึงตาย



ไอ้คนนั้นก็พูดว่าผมจะรู้เหรอพี่แล้วทำไมเราต้องกลัววะ ผั๊วะ! เสียงตบดังขึ้นมาอีกที เป็นคนที่เสี่ยบอกว่าให้ดูแลพวกเราอ่ะ นั่งลงไปตบหน้า แล้วพูดว่าถ้าตอนที่พี่ทศยังอยู่ที่นี่แล้วเห็นมึงลามปามแบบนี้ มึงโดนเขาหักคอตายห่าไปแล้ว แค่ไอ้โทนลูกชายเขาพวกมึงยังโดนยำตรีนกันขนาดนี้ มึงอย่าทะลึ่งไปลามปามพี่ทศเชียว เดี๋ยวจะได้ตายห่าคาตรีน




หรือไม่ก็คงไม่ต้องถึงมือพี่ทศหรอกกูนี่แหละจะยิงมึงทิ้ง แล้วคนๆนั้นคือล้วงไปข้างหลังแล้วหยิบปืนออกมาจริงๆ เขาดึงขึ้นลำเสียงดังกริ๊ก เอาไปจ่อหัวแล้วพูดว่ามึงพึ่งเข้ามาก็หัดเจียมเนื้อเจียมตัวหน่อยไอ้เด็กเหี้ย ไอ้คนนั้นคือสั่นเลยนะ แบบไม่กล้าขยับ เราก็กลัวจนต้องหลับตา เรากลัวมากตอนนั้น กลัวถ้าเกิดยิงมาจริงๆเราคงจำติดตา




แต่ว่าพี่แมนก็เลยพูดว่าพอแค่นี้เถอะครับ เราไม่เห็นอ่ะว่าเกิดอะไรขึ้นอีกเพราะหลับตาอยู่ แล้วก็ได้ยินเสียง ครึ่ก ๆ ๆ เหมือนเสียงเดิน เราก็เลยกล้าลืมตาขึ้นมาดู พวกลูกน้องคนอื่นๆก็เข้ามาหิ้วปีกไอ้คนนั้นไปแล้วยกมือไหว้พี่แมนบอกขอบคุณครับๆ น้องผมจะสงบปากสงบคำแล้วครับ คนๆนั้นเดินมาหาพี่แมน ตอนนั้นเรากลัวนะ แต่พี่แมนก็แตะแขนเราเบาๆแล้วบอกไม่เป็นไร



คนๆนั้นก็เหมือนนึกอะไรออก เขาก็ทำทุกอย่างให้เราเห็นเลยนะ เขาหยิบปืนขึ้นมาถอดแม็กกาซีน แล้วดึง ๆ ๆ จนมีแล้วยิงให้เราดูทีนึง เราก็หลับตาปี๋เลย แต่ได้ยินแค่เสียง กริ๊ก ๆ ๆ พี่แมนก็บอกไม่เป็นไรแล้ว คนนั้นก็เก็บปืนไว้ที่เดิม แล้วก็พูดว่าขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้กลัวคุณหมิว



เราก็กลัว แต่ก็ยังถามว่าแล้วพ่อทศกับโทนจะเป็นอะไรไหมคะ เข้าไปแบบนั้นแล้วยังทำร้ายคนของที่นี่ด้วย คนๆนั้นบอกว่าคนของที่นี่เล่นไม่ดูรุ่นเองครับ แล้วอีกอย่างที่นี่ไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกครับ อันนี้ขออธิบายนอกรอบนะทุกคนคงสงสัยใช่ป่ะว่าตอนที่แล้วที่โรงแรมอ่ะ ทำไมแค่เสี่ยพูดว่า หรือจะให้ไอ้ทศกระทืบ ทำไมพวกลูกน้องเสี่ยถึงชะงัก



เพราะชื่อจริงๆของพ่อโทนอ่ะ เป็นชื่อแปลกๆ เก๋ๆ ประมาณพี่แด๊ก อะไรประมาณเนี้ยแบบว่าแค่เอ่ยชื่อมาคือรู้เลยว่าใคร แล้วยิ่งออกมาจากปากเสี่ยด้วยก็คงมีแค่คนเดียว โอเคมาต่อนะ เรามองหน้ากับพี่แมน พี่แมนก็พูดเลยว่า บางทีคนเรานี่ก็ยากแท้หยั่งถึงนะครับ



ตอนที่ผมเจอพ่อทศที่บ้าน เขาดูเป็นคนสบายๆมาก จะแปลกๆก็แค่ไม่ค่อยออกมาเจอพวกผมตอนมาเที่ยวบ้าน คนๆนั้นก็บอกว่าพี่ทศเขาเย็นลงมามากแล้วครับ สมัยก่อนใครพูดอะไรไม่เข้าหูนิดหน่อย มือไม้นี่ลอยไปหาแล้วครับ เราก็ถามว่าพ่อทศเก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ



คนๆนั้นก็ถามเราว่า คุณหมิวว่าไอ้โทนเตะต่อยเก่งไหมครับ เราก็บอกค่ะก็เก่งค่ะ คนๆนั้นบอกว่าไม่ได้ครึ่งของพี่ทศครับ โห เราแบบมองหน้ากับพี่แมนเลยอ่ะ ขนาดนั้นเลยเหรอครับ พี่แมนพูดมา แล้วก็พูดต่อว่าผมไม่ได้จะดูหมิ่นหรืออะไรนะครับ แต่พ่อทศที่พวกผมเห็นเป็นแบบนั้นจริงๆ เหมือนเขาเรื่อยๆ สบายๆ ไม่ใช่คนที่ดูจะอารมณ์ร้อนอะไรขนาดนั้น คนๆนั้นก็บอกว่าก็ตามอายุนั่นแหละครับ พอแก่ตัวลงจะให้มาเลือดร้อนแบบเมื่อก่อนไม่ได้




แล้วเขาก็ถามว่า ว่าแต่คุณแมนรู้จักพี่ทศด้วยเหรอครับ พี่แมนก็บอกว่า ก็เพราะให้ไอ้โทนมาทำงานด้วยแหละครับ เลยได้มีโอกาศมาเที่ยวเล่นบ้านไอ้โทนก็เลยได้รู้จักกับพ่อทศด้วย คนๆนั้นก็ทำสีหน้าเหมือนหนักใจอะไรบางอย่าง พี่แมนก็จับแขนข้างที่เจ็บเรามาเบาๆแล้วบอกว่า น้องสาวผมตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้ว




คงไม่ต้องถึงโรงถึงศาลหรอกครับ เรื่องมันจบตั้งแต่ที่โรงแรมแล้ว แล้วคนๆนั้นก็ถอนหายใจเลยนะ เขาบอกว่าถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลยครับ มันคงเป็นผลดีกับเสี่ยถ้าไม่ต้องมีเรื่องอะไรถึงขั้นนั้น เขาพูดอีกว่า ถ้าคุณแมนไม่รีบอะไร เดี๋ยวเชิญนั่งรอที่สวนหย่อมตรงนี้นะครับ เขาพูดแล้วก็ผายมือไปตรงนั้น คือดูแล้วน่านั่ง



แต่เราคิดในใจเลยว่าไม่ ไม่รอ ถ้าจะให้รอเราจะไปรอข้างนอก พี่แมนก็บอกผมไม่รบกวนแล้วกันครับ ผมรอในรถได้ นี่ไงพี่ชายรู้ใจเราที่สุดเลย แต่ว่าคนนั้นก็ยังดึงดันว่าถ้าคุณแมนสะดวกรอข้างนอก รบกวนขยับรถมาตรงร่มไม้นั่นครับ คนๆนั้นชี้ไปตรงนั้น พี่แมนก็บอกอ๋อได้ครับ แล้วจะไม่มีปัญหากับบ้านอื่นเหรอครับถ้าไปจอดตรงนั้น





คนนั้นๆก็บอกว่าซอยนี้เป็นที่ของเสี่ยหมดครับไม่มีปัญหาครับ พี่แมนตกลง เราก็รีบเดินมา พี่แมนขยับรถมาตรงร่มไม้ใหญ่ตรงที่บอก แล้วเชื่อป่ะแปปเดียวอ่ะ พวกโต๊ะ พวกเก้าอี้ ที่ขาวๆเหมือนโต๊ะอัลลอยด์ที่นิยมตั้งตามสวนหย่อม ถูกยกมาเร็วมาก เหมือนมาตั้งปิ๊กนิ๊ก เราตกใจเลยนะ เก้าอี้วาง โต๊ะวาง เราก็งง ตอนแรกตั้งใจจะมาแค่นั่งรอในรถ แต่ตรงนี้ก็เย็นจริงๆ



คนของเสี่ยก็พูดกับพวกลูกน้องที่ยกโต๊ะมาว่า มีคนไปซื้อน้ำซื้อท่ามายัง ก็ได้คำตอบมาว่าไปแล้วครับ เขาก็พูดกับลูกน้องไปว่ามีอะไรก็ไปทำไป แล้วอย่าขึ้นไปที่บ้านใหญ่เดี๋ยวพวกมึงจะซวย พวกนั้นตอบครับๆ แล้ววิ่งไปเลย เราก็มองๆ ต้นไม้นี่ใหญ่มากนะ ขนาดอยู่ในเขตบ้านแต่ยังแผ่ร่มเงามาตรงนี้ เราก็ถามไปเฉยๆว่าต้นไม้นี้ต้นอะไรคะ เขาตอบว่าต้นมั่งมีเป็นไม้มงคล แล้วข้างๆเป็นต้นนางกวักครับ





เรามองๆแล้วก็มีคนวิ่งๆ ๆ ๆ  เราเห็นในมือเป็นถุงเซเว่นสีขาว คนนั้นวิ่งหอบแฮ่กๆ แล้วก็บอกว่าน้ำได้แล้วครับ คนนั้นๆรับมาแล้วก็พูดว่าน้ำครับคุณแมน  เรางงว่า โห ต้อนรับกันขนาดนี้เลยเหรอ แล้วพี่ชายเราเหมือนจะรู้ใจเราอ่ะ พี่แมนก็พูดว่า ที่งานผมได้ยินเสี่ยพูดชื่อพ่อทศ แล้วพวกลูกน้องที่ฟิวส์ขาดถึงกับเงียบหมดเลย ตกลงพ่อทศเป็นใครครับ เสี่ยบอกผมแค่พ่อทศเป็นผู้มีพระคุณของทุกคน คนๆนั้นก็ทำหน้าเรียบๆ แล้วพูดด้วยท่าทีสงบๆว่า




ใช่ครับคุณแมนตามที่เสี่ยพูดนั่นแหละครับทุกคนที่อยู่ในสายธุรกิจของเสี่ยทุกคนมีพี่ทศเป็นผู้มีพระคุณ พี่แมนบอกผมไม่เข้าใจครับ ผมไม่เข้าใจตรงที่เสี่ยพูดว่าทุกคนได้ข้าวจากพ่อทศกินทุกคนในวันที่ไม่มีเงิน คนๆนั้นพูดอีกว่าก็ถูกครับ ทุกคนรวมถึงเสี่ยด้วย เราตกใจเลยไม่นะ อย่ามาเป็นบทละครหลังข่าวนะ ไม่เอานะ



พี่แมนถามอีกครั้งว่า นี่จะบอกผมว่าแม้แต่เสี่ยก็เป็นหนี้พ่อทศเหรอครับ คนๆนั้นนิ่งไปสักพักนึงเขาถอนหายใจแล้วพูดว่าพี่ทศเขาเคยเป็นเจ้านายของพวกผมครับ นั่นไงละครหลังข่าวจริงๆด้วย เจ้าพ่อสายมืดผันตัวมาเป็นคนสวนบ้าบอ พี่แมนก็ถามแล้วมือไม้ก็ออกเป็นภาษากายเลยนะ



เขาพูดว่าผมไม่ค่อยเข้าใจครับ แล้วคนของเสี่ยก็พูดว่าไหนๆพี่ทศก็ให้คุณแมนมาที่นี่เอง ถึงผมเล่าไปพี่ทศคงไม่ทำอะไรผมหรอก เขาบอกว่าพี่ทศกับเสี่ยเป็นเพื่อนกันตั้งแต่หนุ่มๆแล้วครับ ความจนมันทำให้คนต้องดิ้นรนครับ อะไรที่ทำให้มีกิน อะไรที่รอดก็ต้องทำ พี่ทศเขาเก่งเรื่องต่อยเรื่องตีครับ



นอกเรื่องนิดนึงนะ รายละเอียดตรงนี้เราไม่ขอลงรายละเอียดนะ ถึงจะผ่านมาสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี ก็ไม่ควรพูด สรุปเลยคือพ่อทศกับเสี่ยก็เหมือนค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัว จากด้านเทาๆเพราะยังไม่กล้าลงไปด้านดำสนิทเพราะตอนนั้นทั้งสองคนก็แค่ตัวเล็กๆ ไม่ใช่ตัวบิ๊กๆแบบเสี่ยในตอนที่เราเล่า




พี่แมนพูดขึ้นมานะว่าจากบุคลิกเสี่ย กับเรื่องที่ผมได้ยินมา ผมว่าเสี่ยไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมลงให้ใครนะครับ แล้วกับพ่อทศทำไมเมื่อกี้ผมดูเสี่ยใจเย็นมากเลยครับ อันนี้พูดตามตรงว่าบุกมาถึงบ้านแล้วมาทำร้ายคนในบ้านด้วยมองยังไงก็ต้องปกป้องคนในบ้านซิ่



เขาตอบพี่แมนทันทีว่า เพราะเสี่ยเองก็ได้พี่ทศชุบเลี้ยงมาครับ เสี่ยถึงมีวันนี้ โห พอพูดมาแบบนี้เรากับพี่แมนมองหน้ากันเลย แต่เขาก็บอกว่าสองคนนี้ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะครับ แต่สมัยก่อนเสี่ยเขาสู้พี่ทศไม่ได้ก็เลยคิดว่าตัวเองไม่ไหว ก็ได้พี่ทศคอยดันคอยผลักครับ เวลาเสี่ยพลาดก็ตามไปเอาคืน ตามไปเคลียร์ให้




พวกรุ่นเก่าๆที่ยังอยู่ในบ้านนี้ทุกคนก็ได้พี่ทศเก็บมาจากข้างถนนทั้งนั้นครับ รวมถึงผมด้วย พี่แมนก็เลยพูดว่าเพราะงั้นเลยกลัวเพราะมีบุญคุณงั้นซิ่นะครับ คนๆนั้นก็ส่ายหัวแล้วบอกว่าคุณแมนเชื่อจริงๆเหรอครับว่าแค่ข้าวมันจะทำให้กุ๊ยอย่างพวกผมสำนึกได้ พี่แมนก็นิ่ง เราก็นิ่งอยากฟังต่อนะแต่ไม่กล้าพูด




พี่แมนเลยตัดสินใจมั้งนะ ถามไปว่ารบกวนช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมครับว่าทำไมทุกคนถึงดูกลัวพ่อทศกันหมด เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า พวกสันดานกุ๊ยแบบพวกผมพออยู่ไปนานๆ มันก็มีบ้างนะครับคุณแมน ความสนิทมันเริ่มทำให้ความเคารพมันหายไปบวกกับเสี่ยเองในตอนนั้นก็เกรงใจพี่ทศ ดูจะฟังพี่ทศไปหมด มันเลยมีลูกน้องบางกลุ่มเริ่มพูดกันว่าเสี่ยคงคุมพวกมันไม่ได้




พี่แมนถามว่าแล้วเป็นไงต่อครับ คนๆนั้นพูดขออนุญาตแล้วถอดเสื้อออก เราแบบแทบช็อคคือมีแต่แผลเป็น ที่เป็นทั้งรอยแตกเหมือนโดนฟาดมา ทั้งรอยแผลของมีคม เขาพูดว่า 10 กว่าคนที่พูดถึงเสี่ยแล้วเรื่องไปเข้าหูพี่ทศ โดนพี่ทศกระทืบจนปางตายครับ รวมถึงผมก็ด้วย บางคนกลัวพี่ทศจนไม่กล้าอยู่ต่อก็หนีไปอยู่บ้านนอกครับ




แต่บางคนที่ไม่มีที่ไปก็ต้องไปกราบขอโทษเสี่ยตามคำขาดของพี่ทศครับ ถึงยังอยู่กันได้ พี่แมนก็มองแล้วนี่เป็นครั้งแรกนะที่เห็นพี่แมนหน้าตื่นเลย พี่แมนถามว่าแล้วผมถามจริงๆนะ ไม่คิดจะเอาคืนพ่อทศเหรอครับ เขาพูดมาว่า แค่พี่ทศไม่เอาถึงตายก็ดีแล้วครับ แล้วที่พี่ทศโมโหจนแทบจะฆ่าพวกผม มันเป็นเพราะพวกผมปากไม่ดีกับเสี่ยด้วยครับ




เราก็นั่งๆถามมั่งว่าแล้วทำไม..... พ่อทศถึงกลายมาเป็นชาวสวนล่ะคะ เขาก็บอกว่าก็เพราะเจอพี่ - ชื่อแม่โทน - นั่นแหละครับ จริงๆพี่ทศเขาก็พูดกับเสี่ยไว้แล้วว่าเริ่มเบื่อชีวิตที่ต้องเหยียบคนอื่นเพื่อให้ตัวเองขึ้นไปสูงๆแล้ว พี่ทศเขาพูดเล่นๆว่าบางทีเขาก็อยากสวน อยากอยู่เงียบๆบ้าง




พี่ทศบอกว่าถ้าอยู่นานกว่านี้ ตัวเขาเองก็อาจจะดึงตัวเองกลับมาไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกต้องมาเดินตามรอยในแบบที่เป็นอยู่ เพราะรู้ว่าชีวิตแบบนี้นอนก็นอนไม่หลับเต็มตา เดินก็ระแวงหลังตลอด พี่ทศเขาไม่อยากให้ชีวิตลูกชายต้องเป็นแบบนั้นครับ ไม่อยากให้สักวันลูกชายต้องมาเห็นว่าอาจจะโดนยิงตายเหมือนหมาข้างถนน





เราก็ถามว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ เขาบอกเราว่ากับที่อื่นไม่รู้ครับแต่กับที่นี่ทุกคนเคารพการตัดสินใจของพี่ทศครับ พี่เขาคงไม่อยากให้ไอ้โทนอยู่ในวงการแบบพวกผมครับ ผมก็ไม่แน่ใจนะครับว่าถ้าไอ้โทนได้โตมาแวดล้อมแบบตอนนี้ ไอ้โทนจะเป็นไอ้โทนในแบบทุกวันนี้หรือเปล่า แล้วเขาก็พูดติดตลกว่า ขนาดมันไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรของพี่ทศ มันยังได้ลูกบ้าจากพี่ทศไปเยอะเลยครับ ถ้ามันยังอยู่ในแวดวงนี้ต่อไป มันอาจจะไม่ใช่ไอ้โทนคนนี้ก็ได้ครับ




ไม่อ่ะ มันไม่ make sense นับถือกันขนาดนี้ รักกันขนาดนี้ แต่ทำไมตอนปี 40 บ้านโทนถึงได้ลำบากขนาดนั้น จนล้มไปแทบไม่เหลืออะไรเลย เราโมโหมากลุกขึ้นถามเลยว่า แล้วทำไมตอนพ่อทศลำบากถึงไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วยเลย ตอนนั้นพี่แมนรีบพูดสวนเลย

' ไอ้หมิว !!!! '


เราที่รู้ตัวว่าทำเรื่องไม่ดีแล้วก็หน้าเสีย หันไปมองคนที่เล่าแล้วยกมือไหว้ขอโทษค่ะแล้วนั่งลงก้มหน้าเลย พี่แมนก็พูดว่าผมขอโทษแทนน้องสาวด้วยนะครับ คนๆนั้นก็เงียบแล้วพูดว่า คุณหมิวครับ การระงับ ยับยั้งชั่งใจเป็นสิ่งที่ควรทำนะครับ ตอนนั้นเราก็พอเข้าใจ แต่พอมองไปที่พี่แมนตอนนี้คือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดขึ้นชัดเลย เราตกใจนึกว่าโกรธที่เราทำตัวไม่ดี


แต่พี่แมนส่ายหน้า คนๆนั้นจะสอนเราหรือเปล่านะว่าให้เอาพี่แมนเป็นตัวอย่าง เขาบอกเราว่าพี่ทศเขาพูดเองครับ ว่าต่อให้วันข้างหน้ากูลำบากแค่ไหน พวกมึงไม่ต้องยื่นมือ ยื่นเงิน เข้ามาช่วย   พี่แมนก็ถามว่าทำไมเป็นแบบนั้นล่ะครับ แล้วทำใจกันได้ยังไง คนๆนั้นก็เงียบแล้วพูดว่า พวกผมเองช่วงนั้นก็ถูกเพ่งเล็งครับ ถ้าเกิดเกมส์ขึ้นมา แล้วมีการตรวจสอบเส้นทางการเงินขึ้นมา แล้วพบว่าเงินส่วนนึงอยู่ที่พี่ทศ  พี่ทศคงลำบากกว่าเดิมครับ



แล้วอีกอย่างที่คุณหมิวถามว่าการออกจากวงการนี้มันยากไหมนั้น ผมบอกได้เลยครับว่ามันยาก เพราะมันอาจจะมีทั้งคนที่โกรธแค้นกับเรื่องที่พี่ทศทำไว้มากมาย เราก็ถามว่ามันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะเรื่องที่พ่อทศก่อไว้ คนๆนั้นก็บอกว่า ก็มากจนทำให้รากฐานของเสี่ยแข็งแรงนั่นแหละครับ




การที่พี่ทศจะออกไปจากที่นี่ ก็เท่ากับว่าพวกผมไม่สามารถยื่นมืออะไรเข้าไปช่วยได้อีกแล้ว เพราะถ้าการที่เสี่ยยังยื่นมือเข้าไปช่วย มันก็เท่ากับว่ายังมีการไปข้องแวะกันเหมือนเดิม พวกที่จ้องอยู่มันก็อาจจะเอาคืนครับ สิ่งที่พวกผมทำได้คือไม่เข้าไปข้องเกี่ยวแต่อย่างใดครับ ครั้งสุดท้ายที่ผมกับเสี่ยแอบไปกัน ก็ตอนพี่ - ชื่อแม่โทน -  คลอดไอ้โทนแหละครับ



พี่แมนก็จับที่คางตัวเอง มันเป็นภาษากายที่เขามักทำประจำเวลาคิดนั่นแหละ แปปนึงเขาก็เลยพูดว่า เพราะงั้นคนของเสี่ยถึงไม่เคยรู้จักโทน เพราะถ้ารู้จักว่าเป็นลูกพ่อทศมันคงไม่เกิดเรื่องแบบที่นั่นซิ่นะครับ เขาตอบกลับมาว่าใช่ครับ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เราก็งงๆ เสี่ยก็แอบช่วยโทนบ้างบางครั้งครับ



เสี่ยก็เคยชวยให้โทนมาทำงานด้วยแค่คอยดูแลโต๊ะบอล เราก็อ๋อจำได้แล้วก็ตอนที่ 17-18 อ่ะจำได้ไหมที่เจอเสี่ยที่ตลาดแล้วเขาบ่นๆว่าโทนไม่ยอมมาทำงานกับเขาแต่มาทำงานกับพี่แมนอ่ะ มาต่อๆ คนสนิทเสี่ยเล่าต่อว่า พวกที่โต๊ะบอลจะพอรู้จักโทนครับ ก็อย่างว่า อย่างที่คุณแมนอาจจะรู้ว่าไอ้โทนมือไม้มันอ่อน มันไหว้ มันนอบน้อม ใครๆก็เอ็นดูมัน แต่เรื่องที่มันเป็นลูกชายพี่ทศ ก็มีแค่ไม่กี่คนครับที่รู้ในบ้าน




เราก็พูดลอยๆว่าไอ้ลิงบ้าไหนบอกพ่อเป็นแค่นักมวยเก่าไง คนๆนั้นก็ครับอะไรนะครับคุณหมิว เราก็เอ่อ เอ้อค่ะ ก็โทนเคยบอกแค่ว่าพ่อเป็นนักมวยเก่า แต่ต่อยได้แค่ 5 ครั้งก็เลิก เขาก็พูดว่า ต่อยแค่ 5 ครั้ง แต่ฝึกมาหลายปีครับคุณหมิว มวยโคราชน่ะครับ เราก็ถามมวยโคราชเหรอ คือถามไปไม่รู้หรอกแต่ถามไปงั้นแหละ แล้วตอนนั้นอ่ะเราก็เห็นคนสิบกว่าคนในบ้านวิ่งขลุก ๆ ๆ ๆ ไปหน้าประตูบ้านมั้ง เรากับพี่แมนก็ลุกขึ้นเลย




เขาก็บอกคงคุยกันเสร็จแล้วครับ เราก็บอกแต่แค่แปปเดียวเองนะคะ เขาคนนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า เรื่องแค่นี้ไม่คุยกันนานหรอกครับ เขาบอกผมขอตัว แล้วก็เดินไปเลย เรากับพี่แมนก็เดินตามนะ แต่ก็ตามมาแค่ครึ่งทาง คนๆนั้นเดินไปถึงก็ยกมือไหว้พ่อทศก่อนเลย




ที่เราเห็นนะคือเดินเข้าไปตอนแรกอ่ะ มีแค่พ่อทศ โทน แล้วก็เสี่ย แต่พอออกมาแล้ว มีคนเพิ่มมาอีกสองคน คือผู้ชายอีกคน แล้วก็ไอ้นักเรียนนอกนั่น ผู้ชายที่ดูสูงอายุคนนั้นคงเป็นพี่ชายเสี่ย พวกนั้นยืนกุมเป้ามองต่ำไม่กล้ามองเลยนะ แต่พ่อทศดูสบายๆมาก โทนก็ดูมึนๆเหมือนเดิม แต่คนที่ท่าทางและภาษากายดูแย่ที่สุดคือไอ้นักเรียนนอกนั่นอ่ะ คือต่อให้เดินออกมาด้วย




แต่ก้มหน้าไม่กล้ามองเลยนะ แล้วมีแว๊ปนึงพอมันหันมาทางเรามันรีบก้มหน้าเลยนะ แล้วโทนก็เดินมาทางเรา แล้วก็เดินผ่านไปเลย เราก็จะเรียกแต่พี่แมนก็จับไหล่เราไว้แล้วบอกว่าอย่าไปกวนมัน แปปเดียวพ่อทศก็เดินมาแล้วบอกป่ะกลับบ้านกัน ตอนนั้นพวกเสี่ยก็เดินมาส่งนะ



ผู้ชายคนที่เป็นพี่ชายเสี่ยอ่ะพูดว่า พี่ทศ แล้วยกมือไหว้แล้วพูดว่าขอบคุณนะพี่ เราแบบห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อะไรกัน พ่อทศก็มองแล้วบอกว่ามึงเลี้ยงลูกชายติดหรูเกินไปนะ คนๆนั้นก็ครับๆ เสี่ยก็พูดขึ้นมาว่าคราวหลังมีอะไรเรียกพวกกูไปก็ได้ มึงจะถ่อมาทำไม พ่อทศก็พูดขำๆว่าถ้ามีปัญหาแล้วมึงในตอนนี้ยังจัดการไม่ได้ ก็เลิกๆเป็นเถอะเจ้าพ่อนะ ไปเป็นเจ้ามือไฮโลแทน เราก็ห๊ะ!!!!! พูดไรกันอ่ะ  เข้าไปคุยอะไรกันมา แต่กลับกลายเป็นว่าเสี่ยหัวเราะออกมา แล้วบอกเออๆ กูจัดการเอง



 

อยากอ่านตอนที่ 62 จัง เห็นข้ามจาก 61 ไป 63 เลย

อ้าววันนี้มาเร็วมากเลยข้ามยาวมาตอนที่63เลย

พ่อทศออกโรงที เงียบกันหมดเลย

ละครหลังข่าว อดีตเจ้าพ่อผันตัวเป็นขาวสวนสินะ

ตำนานขาใหญ่เขาคุยกัน

คนจริงอย่างพ่อทศไม่ต้องเรื่องมากอย่างนี้แหละนักเลงเรียกพี่

อ่าว เรื่องนี้พ่อทศเป็นบอสใหญ่หรือเนี่ย

บอสใหญ่ออกโรงแล้วแน่ๆ หรือนี่คือ Last Boss

ประวัติศาสตร์ในบางเรื่อง คนเขาก็ไม่อยากจำครับ

คนแบบนี้แหละน่ากลัว คนจริง มาดจะนิ่งๆ แต่ถ้ามีปัญหามานี่ ไม่ต้องพูดเลย

 พ่อทศยิ่งใหญ่กว่าที่คิดไว้เลย

โอ้โห สมัยหนุ่มน่าจะแสบนะพ่อ

เอาจริง ๆ คนที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ไม่ใช่คนที่มีอำนาจ มีบารมีนะ มันคือคนที่คนมีอำนาจคนนั้น เคารพนั่นแหละ... ไม่ง่าจะแค่ฐานะเพื่อยก็ตาม... คนนั้นคือพ่อทศนี่แหละ...

นี่ไงคนจริงไม่พูดเยอะเจ็บคอ