🧡 XONLY 🧡

ต่อจากตอนที่แล้วอยู่ดีๆ ลมก็พัด แดดก็ดูเบาๆลง อยู่ดีๆก็นึกถึงคำพี่แมนที่พูดว่า บ้านโทนมีบางสิ่งที่มองไม่เห็น






ไม่นะพี่แมนพูดอะไร แล้วโอ๊ยย อยู่ดีๆฟ้าก็มืดอะไรเนี่ย ตอนนั้นคือเรากลัวเลยนะแบบโอ๊ยย จะบ้าบอโบ๊ะบ๊ะมากไปแล้วนะ ลมพัดมาลูกใหญ่แบบวู่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  พี่แมนก็สะกิดแขนเราแล้วบอกเห้ยๆไอ้หมิวพี่ว่าเรากลับบ้านเถอะ หน้าที่แมนตอนนี้คือเสียนิดหน่อยนะ




เราก็ถามว่าพี่แมนกลัวเหรอเนี่ย พี่แมนก็บอกว่าเห้ยไอ้หมิวเรื่องพวกนี้อย่าพูดไปดิ่ แล้วอยู่ดีๆโทนก็เดินออกมาอ่ะ แต่ดูไม่ได้มีท่าทีท่าทางกลัวอะไรเลยนะ เดินมาแบบเหมือนเดินเล่นริมชายหาดอ่ะ พอมาถึงเราก็เข้าไปเกาะโทนก่อนเลย แล้วถามว่าไอ้ลิงบ้านี่มันอะไรเนี่ย ทำไมอยู่ๆลมพัดแรง





แล้วคำตอบก็ทำเราแทบร้องไห้ ' ก็ฝนมันจะตกครับ ' โอ๊ยยยยย ดู ดูไอ้ลิงบ้าตอบแบบไม่ได้เห็นเลยว่าบรรยากาศมันใช่ไหมเนี่ย แล้วตอนนั้นพ่อทศก็เดินกลับมาอ่ะ คราวนี้ด้วยความที่ลมพัดอ่ะชัดเลย เรากับพี่แมนเห็นทั้งคู่ว่าที่ด้านหน้าของพ่อทศสักยันต์รูปเสือ เป็นเสือคู่เลย





นอกเรื่องนิดนึงเท่าที่ถามโทนมา ยันต์นี้เรียกว่า พญาเสือคู่  พุทธคุณที่ฟังมาคือ ตบะ มีบารมี อำนาจ ปกครองคน เท่าที่เราหาข้อมูลมาเขาบอกว่าปัจจุบันนี่นิยมสักที่หลังนะ แต่พ่อทศนี่สักหน้าอกเลยอ่ะ  แล้วยังมีสัก 9 ยอดที่หลังอีกนะ พุทธคุณก็ คงกระพันชาตรี แคล้วคลาด เดี๋ยวให้เจ้าโทนเขียนแยกไว้ที่ห้องสมุดแล้วกันนะ โอเคกลับไปอ่านต่อ


พ่อทศเดินมาแล้วก็บอกว่าป่ะเข้าบ้านกันลมแรงเดี๋ยวฝุ่นจะเข้าตา โห!!!!!!   ฝุ่นเข้าตา พ่อออออ ลมพัดแบบนี้มันบรรยากาศแบบหนังอังกอร์แล้ว ทำไมทั้งพ่อทศ กับ ไอ้ลิงบ้ายังทำท่าทางสบายๆอยู่เนี่ย เราก็เกาะแขนโทนนะไม่กล้าปล่อยเลยอยู่ดีๆก็กลัวขึ้นมาเฉยเลย





คือพ่อทศตอนนี้เป็นอะไรที่เราหวั่นๆกลัวๆอ่ะ แต่พี่แมนก็พูดว่า ผมเพิ่งเจอลมแรงๆแบบนี้เลยครับ แล้วยิ่งมาอยู่ในสวนด้วยเลยหวั่นๆนิดหน่อยเลยครับ พี่แมนก็พูดว่าเอ่อ พวกผมรบกวนมั้ยครับวันนี้



พ่อทศก็พูดออกมาตรงๆว่าไม่หรอกๆ แต่พ่อกลัวว่าจะกลัวกัน วันนี้วันโกนแล้วตอนดึกๆบ้านสวนก็มืดด้วย เราก็ฟังๆแล้วเกาะแขนไอ้ลิงแน่นเลย เรารู้สึกอีกทีคือไอ้ลิงตัวสั่นแล้วนะ พอมองไป ยะแย่แล้ว เรารัดแขนข้างที่เจ็บนี่นา อ๋อยย เรารีบปล่อยเลย แล้วถามว่าไอ้ลิงเป็นไงมั่ง โทนก็ไม่พูดอะไร แต่เดินเข้าไปในบ้านเลย





เราก็ลืมตัวเลยง่ะ พี่แมนกุมหัวบอกไอ้หมิวเอ๊ยยยยย พ่อทศก็บอกว่าป่ะๆเข้าบ้านก่อนสองคน ตอนนั้นพ่อเขาตะโกนเรียกมูชู มูชู แล้วคือน้องหมามูชูวิ่งฝ่าสายลม ฝ่าดงป่ามาเลย มาถึงก็โฮ่ง แล้วโดดไปโดดมารอบพ่ออ่ะ พ่อชี้นิ้วตั้งฉากไปที่มูชูแล้วพูดว่า ถ้าฝนมันจะตก วันนี้เข้าไปนอนข้างบ้านนะ มูชูมันก็เอียงคอ งงๆ




แต่พอพ่อทศเดินไป มันก็วิ่งตาม เรากับพี่แมนก็รีบเดินตามไปเลย พี่แมนก็บอกนี่ทำร้ายลูกชายเจ้าของบ้านในบ้านเลยนะไอ้หมิว เราก็บอกว่าน้องลืมตัวอ่ะน้องกลัวนี่นา แปปนึงพอเดินเข้าบ้าน คือเสียงลมพัด หวิววว หวิววว ผ่านช่องลมที่เป็นไม้มันก็ยิ่งทำให้เรามองเลิ่กลั่ก เลิ่กลั่กเลย







แม่ก็กวักมือ หนูหมิว หนูหมิว เราก็รีบเดินไปหาแม่เลย แม่บอกว่าลมในบ้านสวนมันจะเป็นแบบนี้แหละ ไม่ต้องกลัวหรอก แม่ก็ถามเรานะว่าแมนกับหนูหมิวเคยมานอนค้างที่นี่ใช่ไหม พี่แมนบอกครับคราวก่อนมาตอนที่พ่อกับแม่ไม่อยู่น่ะครับ พ่อก็ถามว่า พอนอนได้ไหมล่ะมันอาจไม่สบายเท่าที่บ้านน่ะนะ พี่แมนก็บอกว่านอนได้สบายเลยครับ แถมเช้าๆอากาศก็เย็นสบาย ๆ 




แล้วพี่แมนก็พูดขึ้นมาว่าผมต้องขอโทษด้วยนะครับพ่อที่ให้ไอ้โทนมันมาทำงานแล้วต้องบาดเจ็บแบบนั้น พ่อยกมือห้ามแล้วพูดว่า มันเป็นงานการบาดเจ็บในงานมันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แล้วก็ผิดเองที่โทนมันดูแลตัวเองไม่ดีเอง จริงๆแล้วที่ลุงไปที่นั่นก็ไม่ได้เป็นเพราะไอ้โทนโดนทำร้ายหรืออะไรหรอก โทนมันก็โตแล้ว สอนอะไรไปก็เยอะพอควรถ้าโดนแค่ลูกน้องปลายแถวของไอ้ - ชื่อเสี่ย – ยังรับมือไม่ได้ก็สมควรโดนสักตุ้บสอบตุ้บแล้วล่ะ พ่อโทนพูดแล้วก็ดูชิลๆสบายๆ ตอนนี้เราเริ่มคิดนะว่าครอบครัวนี้มันยังไงกันแน่









โทนก็บอกนี่ผมโดนไปหลายตุ้บเลยนะพ่อ โทนพูดแล้วก็ช่วยแม่เด็ดใบอะไรไม่รู้ แต่มองแว๊ปๆน่าจะใบสะระแหน่ พ่อบอกไปว่าแล้วไปยืนให้โดนทำไม สอนอะไรให้ก็ตั้งหลายอย่างไปยืนให้โดนต่อยโดนตีทำไม โทนก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า เห้ออยู่ดีๆก็มีพ่อเป็นมาเฟีย ตอนนั้นพ่อหยิบอะไรโยนใส่หัวโทนไม่รู้ คือโยนแบบ โยนเฉยๆแต่ลงหัวดังป๊อก พอตกลงพื้นกูเหมือนเป็นเมล็ดหรืออะไรกลมๆเท่าลูกแก้วอ่ะ





โทนก็โอ๊ย พ่อบอกเห้ยมาเฟียอะไร ชาวสวน เป็นชาวสวน โทนก็ถอนหายใจเห้อออ เราก็ถามว่าพ่อทศคะทำไมถึงรู้ว่าเป็นพวกปลายแถวล่ะคะ  ก็พ่อทศเอ่อ.... ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เลยด้วยซ้ำ พ่อทศก็บอกว่าถ้าเป็นพวกตัวเป้งๆน่ะ ไอ้โทนในตอนนี้สู้ได้เต็มที่ก็แค่ตัวตัว   ไปเก็บสอง เก็บสาม เก็บสี่ แบบที่เล่ากันมาไม่ได้หรอก เผลอๆจะสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ โทนก็สะดุ้งเลย แล้วพูดว่าเดี๋ยวนะ นั่นพวกกีกี้ กิ๊กก๊อกเหรอพ่อ





พ่อบอกเออ พวกตัวเป้งๆแต่ละคนมันเป็นมวย มีวิชามันไม่ออกมาให้เห็นหน้าง่ายๆหรอก แล้วอีกอย่างพวกตัวเป้งๆเก๋าๆน่ะ ไอ้ – ชื่อเสี่ย -  มันจะให้งานสำคัญๆ ไม่ใช่ไปคอยคุม ไปงานเล็กๆแบบนั้นหรอก เราก็คิดในใจว่าโหนั่นงานเล็กเหรอ แล้วพ่อก็ถามว่า แล้วทำไมแมนถึงไปอยู่ที่นั่นได้ล่ะ พี่แมนก็บอกว่าเอ่อพ่อให้ไปดูงานน่ะครับ แต่พ่อทศก็ยกมือห้ามแล้วบอกโอเครู้ละ พ่อทศพูดแล้วก็ดูหนังสือมวยอ่ะ ที่สมัยก่อนคือเล่มใหญ่ๆเลย




เราก็ถามว่าพ่อคะช่วงนี้เอ่อ ไม่ได้ลงสวนเหรอคะ พ่อบอกว่าอีกสองวันค่อยเดินเช็คดิน เช็คผลน่ะหนูหมิวเดี๋ยวเอากาบมะพร้าวไปโรยหน้าดินไว้หน่อย เผื่อฝนมันตกจะได้อุ้มน้ำไว้ เราก็ถามว่าพ่อคะ หนูถามอะไรสักอย่างได้ไหม มันจะดูไม่ดีไหมนะที่ถาม พ่อก็มองหน้านะปกติคือเราก็เฉยๆนะมองก็มองเพราะคิดว่าเป็นผู้ใหญ่มองลูกมองหลาน แต่พอได้รู้ประวัติอ่ะมันเลยทำให้เรากลัวจนฝ่อเลยบางที แต่พ่อก็บอกว่าถามได้นะหนูหมิว แต่บางอย่างถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่ตอบนะ




เราก็บอกค่ะๆๆ โห แล้วพอตอนนั้นจะได้ถามนะ จากที่คิดจะถามไม่มาก อยู่ดีๆคำถามมากมายหลายทาง หลายทิศก็วิ่งเข้ามาเลย จนสุดท้ายก็ไปถามว่าพ่อสอนมวยให้โทนเหรอคะ พอเราถามจบไอ้ลิงบ้าก็ทำหน้าแบบหึ๊ !? พี่แมนก็กุมขมับแล้วพูดว่าไอ้หมิวเอ๊ยยยยย เมื่อกี้ก็ถามแม่ไปแล้วไม่ใช่เหรอ





เราก็ง้ะ ! ก็น้องลืมอ่ะ พ่อทศก็หัวเราะแล้วพูดว่า ก็ใช่แล้วแม่เขาพูดว่าไงมั่งล่ะ เราก็งึมๆงำๆแปปนึงนะ แล้วบอกว่า เอ่อแม่เขาบอกว่าที่พ่อสอนเพราะกลัวโทนเรียนเองแล้วจะมั่วค่ะ โทนที่กินน้ำอยู่ก็พรวดน้ำออกมาเลย ไอ้ลิงบ้าเอ๊ย พ่อก็บอกว่าอื้มตามนั้นแหละ ทุกวิชาน่ะมีครูนะหนูหมิว ที่ต้องมีครูเพราะจะได้รู้ถึงแก่นรู้ถึงหลัก




เนี่ยถามไอ้โทนมันก็ได้ว่าถ้าไม่มีครู ไม่มีอาจารย์คอยประสิทธิประสาทวิชาให้มันจะเป็นมวยไหม ไม่ใช่แค่มวยหรอก ยูโดเอย คาราเต้เอย แล้วอะไร ไอๆนั่นแหละ  โทนก็บอกไอคิโด้พ่อ พ่อบอกเออนั่นแหละ มันต้องมีครูมาค่อยอบรมสั่งสอน หน้าที่ของครูไม่ใช่แค่ถ่ายถอดวิชา แต่ต้องคอยสอนว่าวิชาที่ติดตัวควรใช้ทำอะไร ทุกกีฬา ทุกศาสตร์ ทุกแขนง มันอันตายทั้งหมดนั่นแหละ ถ้าคนที่ถือครองหรือเป็นนั้น เอาไปใช้ในทางที่ไม่ดี




แล้วโทนก็ลุกเดินหนีไปเลย เราก็ว่าเอ้าไอ้ลิงไปไหน คือลืมตัวง่ะพอเห็นหน้าพี่แมนก็รู้ตัวเราก็เอามือปิดปากแล้วหันมองพ่อโทนเลย พ่อทศก็บอกว่ามันเป็นแบบนั้นประจำแหละเวลาใครพูดถึงเรื่องตัวเองเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็ชอบเดินหนีแบบนี้แหละ พี่แมนก็พูดว่าเพราะเขินเหรอครับ พ่อก็อืมม แล้วพูดว่าโทนมันติดเรื่องไม่มั่นใจตัวเองนะ พอชมมากๆก็จะเขินแล้วเดินหนี  เราก็พูดว่าขอโทษค่ะที่เรียกโทนว่าลิง พ่อทศก็หัวเราะแล้วบอกอื้มๆ ลุงก็คิดว่าโทนมันไวเหมือนลิงนะ




เราก็บอกเห็นไหมพี่แมนน้องบอกแล้วว่าโทนอ่ะเหมือนลิงจะตายคนบ้าอะไรแว๊ปไปแว๊ปมายังกับลิง เราพูดต่อว่าพ่อคะ แล้วยังไงต่อเหรอคะที่ว่า ยอมสอนมวยให้โทนน่ะคะ พ่อก็มองแล้วก็บอกว่า ที่พ่อสอนเพราะอยากให้มันรู้จริงๆ ว่ามวยน่ะมันอันตราย ยิ่งคนที่แข็งแรงมันยิ่งอันตรายมากกว่าเดิม




เราก็ค่ะ ค่ะ พ่อทศถามนะหนูหมิวว่าไอ้โทนมันแข็งแรงไหมล่ะ เราก็พูดโหพ่อคะลิงกอลิล่าชัดๆ แรงเยอะมากมายอ่ะลำโพงเป็นเกือบร้อยโลยกขึ้นบ่าเดินตัวปลิวเลย แล้วพ่อต้องเห็นง่ะที่... ที่มีเรื่อง เราก็นิ่งแล้วมองหน้าพี่แมน พี่แมนก็บอกเห้ยอย่าพูด พ่อก็บอกว่าพูดได้ไม่เป็นอะไร เรื่องมันจบไปแล้ว







เราก็บอกว่าก็ที่มีเรื่องกับลูกน้องเสี่ย.. โทนก็จับเหวี่ยง จับเขวี้ยงยังกับคนๆนั้นไม่มีน้ำหนักเลย พ่อทศก็บอกว่านั่นแหละเหตุผลที่ลุงต้องยอมสอนมวยให้ ทั้งๆที่ไม่อยากสอน คนเราน่ะหนูหมิวถ้ายิ่งเก่งขึ้นมากเท่าไร ยิ่งชนะไปมากเท่าไร มันก็จะยิ่งลืมตัว ยกตัวอย่างคนเก่งๆคนดังๆ นักกีฬาดังๆสมัยนี้ที่ตกต่ำเพราะลืมตัวทั้งนั้นแหละหนูหมิว



พอได้คุยแล้วเราก็เริ่มแบบว่าค่อยๆหายเกร็งนะ แม่ก็พูดนะว่าก็ไม่นึกเหมือนกันนะว่าจะได้นั่งคุยกับเจ้านายลูกชายแบบนี้ พี่แมนบอกไม่หรอกครับแม่ ผมพยายามดูแลคนในทีมให้เหมือนครอบครัว แต่พ่อก็พูดว่าแบบนั้นจะดีจริงๆเหรอแมน เรากับพี่แมนหันหน้ามองพ่อทศเลยนะ พ่อทศตอนนี้วางหนังสือมวยลงแล้วพูดว่า





อย่าลืมนะแมนว่านอกจากครอบครัวแล้วไม่มีใครอยู่กับเราไปตลอด บางคนอยู่ด้วยกันจนให้ใจกันไปแต่พอวันนึง ถ้าต้องต่างคนต่างแยกทางคนที่เอาใจไปผูกไว้มันจะเจ็บเอานะ พี่แมนก็นิ่งเลยตอนนั้น พ่อทศก็พูดอีกว่า แนวคิดที่ว่าอยู่กันแบบครอบครัวมันเป็นเรื่องที่ดีนะแมน แต่ว่าเพราะเป็นครอบครัวเวลามันจะทำอะไรก็จะเกรงใจกันจนเกินไป





คนนั้นพี่ คนนี้น้อง คนนั้นเพื่อน เพราะงั้นมันเลยทำอะไรไม่สะดวกติดเกรงใจกันไปหมด จำไว้นะแมนถ้าผู้นำไม่เด็ดขาดผู้ตามก็จะสั่นคลอนไปด้วย แล้วยิ่งเป็นองค์กรแบบที่แมนก่อตั้งขึ้นมาด้วย มันมีทั้งการต่อสู้ แย่งชิง โดยใช้แรง ใช้ทักษะ และความชำนาญเรื่องต่อสู้ คนที่เก่งในใจลึกๆมันก็จะคิดว่าตัวเองเก่งเหนือกว่าทุกคน พี่แมนก็ฟังนะไม่เถียงไม่ถามเลย



ก็นะเป็นเราเราก็คงต้องฟังอ่ะแหละก็คนพูดเนี่ยตัวจริงเลยนี่นาเรื่องการจัดการคน พ่อทศบอกว่าจำไว้นะแมนสิ่งที่แมนต้องมีคือความเด็ดขาดที่ต้องมีมากขึ้นกว่านี้ เท่าที่ลุงดูจากการที่แมนพาคนมาพักผ่อน แมนให้ความสนิทมากเกินไปนิดหน่อยนะ พี่แมนก็ถามว่าแล้วผมต้องปรับปรุงตรงไหนครับพ่อ




พ่อทศก็บอกว่าอืมม มันไม่เหมือนกันน่ะซิ่ของแมนมันองค์กรใหญ่โต แต่ที่ลุงเคยทำๆมา มันเป็นแค่กลุ่มกุ๊ยที่บังเอิญโชคดีขยายถิ่นได้เยอะแค่นั้น แต่ลุงบอกแมนไว้อย่างเดียวน่าจะเหมือนกัน แมนต้องทำให้คนในองค์กรของแมนรู้สึกว่า การได้เข้าถึงตัวแมน เป็นเรื่องที่โคตรโชคดีแล้วต้องใช้ความพยายามอย่างมาก



แต่ในพร้อมๆกันก็อย่าทำว่ายากที่เข้าถึง แมนเข้าใจไหมลุงก็อธิบายไม่ค่อยเก่งด้วยซิ่  พี่แมนบอกว่าเข้าใจแล้วครับพ่อขอบคุณครับ เราก็เอ๊านี่คุยกันรู้เรื่องเหรอ แต่สิ่งนึงที่เรารับรู้ได้อ่ะคือพ่อทศมีวิธีบริหารคนในอีกแบบนึงจริงๆ เรื่องที่ผ่านๆมาคงเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะ









เราก็พูดว่าแต่พ่อทศดีจังเลยนะคะถอนตัวมาได้สบายๆเลย พ่อทศก็บอกว่ามันไม่ได้สบายๆ หรือง่ายๆหรอกหนูหมิว การออกมามันก็คือต้องทิ้งทุกอย่างไว้ มันไม่เหมือนราชการที่จะมีบำนาญ หรือเงินให้ใช้หลังออกมา พอออกมาทุกอย่างมันคือศูนย์จนแทบจะติดลบนะ




ถ้าจะออกมาก็คือต้องออกมาเลย จะไปเรียกร้องอะไรไม่ได้เพราะนั่นหมายถึงความปลอดภัยด้วย พี่แมนก็ถามอีกว่าเรื่องพวกนี้มันเหมือนขี่หลังเสือเลยนะครับพ่อ มันเลิกได้จริงๆเหรอ พ่อทศก็บอกว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกการขี่หลังเสือแล้วตะลงมาน่ะ เพราะเสือมันพร้อมจะตะปบตลอดเวลา



แต่ลุงแค่โชคดีที่ว่า เสือตัวที่ขี่มาตั้งแต่แรก มันเชื่องมันเชื่อฟัง ต่อให้เราลงกลางทางมันก็จะไม่แว้งมะตะปบเรา แต่เอาจริงๆแล้วสิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่การนั่งหลังเสือ แต่ว่าระหว่างทางที่เรานั่งหลังเสือแล้วมีคนโดนเขี้ยว โดนเล็บของเสือตะปบนั่นแหละมันน่ากลัว เพราะคนพวกนั้นจะไม่ยอมให้เราลงง่ายๆถึงแม้เสือมันจะยอมก็ตาม



แต่ก็นั่นแหละคงเพราะพ่อโชคดีที่เสือตัวที่ขี่มามันดุ มันแข็ง ของมันแรง พอพ่อลงมามันไม่ตะปบพ่อไม่พอ แถมยังไปไล่ขย้ำพวกนั้นจนเหี้ยนเลย แล้วก็หัวเราะ 5 5 5 5 5  เรากับพี่แมนนี่กลืนน้ำลายเลยล่ะทุกคน




 

ขย้ำจนเหี้ยน ถ้าในเกม SCUM ก็คือ บ้านแตก ไม่เหลืออะไรเลย ซักอย่าง

พี่แมนได้วิชาไปต่อยอดในการบริหารทีมงานแล้ว ระหว่างนี้ก็น่าจะทำให้ทั้งพี่แมนแลคุณหมิวลืมความกลัวไปได้ชั่วคราว

พ่อทศนี่มีทั้งวิชา ความคิด พระเดช พระคุณ ครบเครื่องจริงๆ แถมผูกใจคนได้อยู่หมัดเลย

ก็ถือว่าโชคดีมากๆเลยล่ะที่เสือไม่กัดตามคำโบราณ...แถมยังช่วยอีกต่างหาก

พ่อโทนไม่ธรรมดาจริงๆ

โดนเสือตบจนเผ่นกันป่าราบ 

พระเอกคนใหม่

อื้อหือ ของจิงมาก ผมนี่คิดคำพิมไม่ออกเลย นับถือครับ

เย้ๆๆ เจ๊หมิวมาอัพให้อ่านแล้ววว ดีใจมากๆๆ

พ่อโทนนี่ลงจากหลังเสือ คงลำบากพอควรอะ

พี่แมนได้ความรู้จากพ่อโทนไปอีกเพียบ

มาคราวนี้โชคดีได้คำแนะนำการบริหารคนจากนักเลงเก่าอย่างพ่อทศในอีกด้าน พี่แมนคงต้องกลับไปปรับแนวทางดูแลทีมใหม่แล้ว

โทนคงได้พ่อทศมาเกือบทั้งหมดทั้งทักษะการต่อสู้และการใช้ชีวิตแต่แปลกใจว่าเหตุใดจึงมีสาวเข้ามาหลายคนในชีวิตและสุดท้ายตัวจริงคือใครกี่คน

พ่อโทนไม่ธรรมดาจริงๆ

ประสบการณ์จากคนที่ผ่านมาก่อน มันย่อมเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

นี่สิ ของจริง ไม่ต้องอวด ต้องโชว์เลย

นับถือๆ

วิธีการสอนลูกของสองครอบครัว ดูเหมือนจะมีความคล้ายในความแตกต่าง

พ่อทศเท่จัด