มาแล้วกับ #เจ้าสาวประชดรัก เรื่องราวของชีวิตคู่ที่ดูจะไม่ราบรื่น เมื่อฝ่ายชายใช้ชีวิตเป็นตัวเองเกินไป และฝ่ายหญิงก็เก็บกดอารมณ์มากเกินไป จนวันนึงมันก็ปะทุขึ้นมา พร้อมกับการมาเยือนของแขกที่ไม่คาดคิด อ่านเต็มเรื่องได้แล้วตามลิ้งค์ด้านล่างนี้





--------------------------------------------------------------------------

"ที่รักจ๋า คืนนี้ไปกินปิ้งย่างกันไหม เค้าอยากกินกุ้งแม่น้ำ"



ถ้าเป็นคุณเจอสาวผิวขาว ผมสั้น หน้าหมวย สวมแว่นตา ทำท่าออดอ้อนคลอเคลียพร้อมส่งเสียงราวกับแมวน้อยอยู่ข้างคุณ คุณจะทนไหวไหม? ผมเองก็แพ้การอ้อนของเธอเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่ตกหลุมรักจนขอเธอแต่งงาน และอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปีหรอก



"ที่รัก เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหม คืนนี้เขามีลงกิลวอร์กับเพื่อนๆ" 



แต่บางครั้งชีวิตก็มีเรื่องอื่นสำคัญที่ต้องทำเช่นกัน ผมชื่อว่า เจแปน หรือจะเรียกว่า แปน ก็ได้ พอดีพ่อแม่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นแล้วคงไปเก็บกระบอกไม้ไผ่แถวนั้นมา ปัจจุบันอายุเข้าเลขสามแล้ว ทำงานอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง 



ถึงอายุจะมากขึ้น แต่ก็ยังชื่นชอบการเล่นเกมไม่เสื่อมคลาย แถมเพื่อนร่วมงานที่บริษัทรวมถึงหัวหน้ายังชอบเกมเหมือนกันอีก สมัยที่โควิดยังไม่ระบาด ทุกวันเจอหน้ากันต้องจั่วหัวเรื่องเกมก่อนงานซะอีก ทำให้ผมไม่มีปัญหากับที่ทำงานเลยสักนิด ปัจจุบันจึงพูดคุยผ่านแอปกันแทน เพราะส่วนใหญ่จะทำงานที่บ้านกัน



ส่วนเจ้าแมวน้อยใส่แว่นตัวขาวที่อ้อนซบไหล่ผมอยู่ เธอมีชื่อว่า บีม ภรรยาของผมเอง อันที่จริงเราก็รู้จักกันในเกมนึง ตอนสมัยผมเรียนมหาลัย บีมอายุน้อยกว่าผม 4 ปีได้ ตอนที่เริ่มคบกัน เธอยังเด็กเกินที่จะบอกตำรวจได้ 



ปัจจุบันบีมว่างงานอยู่บ้าน เนื่องจากพิษจากโควิด ทำให้เธอต้องออกจากงาน กลายมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว บีมเป็นสาวลูกครึ่งจีน ดวงตาของเธอเลยเรียวเล็ก เวลายิ้มนี่ตาหยีจนหายไปหมด แต่ก็น่ารักนะ โดยเฉพาะลักยิ้มข้างซ้าย 



ปกติบีมก็เป็นคนผิวขาวอยู่แล้ว มาช่วงนี้อยู่แต่บ้านแถมใช้ครีมบำรุงผิวอีก ตัวของเธอขาวสว่างอย่างกับดาราเน็ตไอดอล บีมเป็นคนมีน้ำมีนวล น่าจะเพราะกินชานมเยอะไปหน่อย แอบมีพุงแต่ก็แค่เล็กน้อย แต่ที่มากเห็นจะเป็นหน้าอก นี่ละเป็นอีกสาเหตุนึงที่ผมจีบเธอ



ตอนที่รู้จักกันครั้งแรก ได้มีโอกาสเปิดกล้องคุยกัน ผมก็ตะลึงในความสวยของเด็กสาว เธอดูโตกว่าไว ตอนรู้จักกันว่าหน้าอกใหญ่แล้ว พอยิ่งมีอายุมันกลับดูใหญ่และสวยขึ้นไปอีก ปัจจุบันบ่นแล้วว่าบราคัพซีมันแน่นๆ อาจจะต้องใส่ดี 



ถ้าบีมงัดชุดว่ายน้ำบิกินี่มาใส่ลงโซเชียล รับรองเธอกลายเป็นเน็ตไอดอลภายในชั่วข้ามคืน คนสมัยนี้เขาดูทักษะความสามารถกันที่ไหนล่ะจริงไหม แค่นุ่งน้อยห่มน้อยก็กลายเป็นเน็ตไอดอลได้แล้ว



แต่บีมไม่ทำหรอก ผมเชื่อ ประเด็นแรกคือ เธอเป็นคนที่ขี้อายมาก จะชุดไปเที่ยวหรืออยู่บ้าน เธอก็ใส่เสื้อโอเวอร์ไซส์ตลอด พลางสัดส่วนที่เผ็ดร้อนจนหายไปเกือบหมด เวลาไปเที่ยวทะเลยังใส่แค่ชุดว่ายน้ำแขนยาวขายาวเลย ทั้งที่อยู่ในห้องผมก็อยากจะเห็นใส่บิกินี่บ้าง บีมก็บ่นเสียงหวานว่าอาย ไม่มั่นใจในหุ่นตัวเอง



แต่บีมเป็นแบบนี้ล่ะ ผมถึงได้รัก ส่วนอีกประเด็นคือ ผมหวงนะ ยังไงผมก็รักเธอ ถึงช่วงนี้จะไม่ค่อยมีเวลาหาอะไรทำกิจกรรมด้วยกันก็ตาม



ผมกับเพื่อนที่ทำงานติดเกมสไตล์เก็บเลเวลแล้วยกพวกตีกับผู้เล่นอื่น แต่แฟนผมเขาไม่ชอบมีเรื่องกับคนในเกม เธอจึงชอบเกมที่เล่นคนเดียว ตีกอล์ฟ เลี้ยงสัตว์ ปลูกผักอะไรทำนองนั้นมากกว่า



"พรุ่งนี้อีกแล้วเหรอ เมื่อวานก็พูดแบบนี้" บีมทำเสียงหวาน ก่อนที่จะทำแก้มป่อง จ้องตาผม จะน่ารักไปไหนเนี่ย

"ขอโทษนะ เมื่อวานลืมอะว่าวันนี้มีวอร์ ขาดเค้ามากิลจะแย่ แถมหัวหน้าก็เล่นเกมนี้ด้วย"



กิล มาจากภาษาอังกฤษคำว่า Guild หมายถึงการรวมกลุ่มของคนในเกมเป็นก๊กเป็นเหล่า ส่วนวอร์ มาจากคำว่า War หรือก็คือสงครามนั่นเอง ดังนั้น กิลวอร์ คือการยกพวกตีกันในเกม เพื่อรับรางวัลใหญ่ โดยที่ผมเป็นหนึ่งในผู้เล่นสำคัญในกิล ถ้าเกิดขาดวอร์ขึ้นมา เพื่อนคงต้องเหนื่อยหนักกว่าเดิมแน่ ผมเองก็ไม่อยากรับแค่รางวัลโดยที่ไม่มีเวลามาช่วยวอร์



บีมเข้าใจในรูปแบบของเกมดี เธอเล่นกับผมมาหลายครั้งแล้ว เมื่ออ้อนไม่ได้ผล บีมก็ยอมแพ้ เธอเดินทอดน่องหน้าอกเด้งเดินไปกดโทรศัพท์เล่นอยู่ในห้องนอน



บ้านผมเป็นบ้านเล็กๆ ทาวน์โฮมชั้นเดียว สองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ หนึ่งห้องรับแขก โชคดีหน่อยที่บ้านผมเป็นบ้านริมในสุด เลยขนาบติดกับหลังข้างๆ แค่หลังเดียว แถมเขายังไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย อีกด้านเป็นบริเวณสวนของโครงการ บ้านผมเลยสงบเงียบเป็นพิเศษ จะมีก็แค่งูที่ชอบหลงมาอยู่หน้าบ้าน ใกล้ต้นไม้ก็งี้ล่ะนะ



การทำงานอยู่บ้านในสถานการณ์โควิดแบบนี้ จึงเป็นเรื่องที่ดีสำหรับผมมาก งานก็น้อย เงินเดือนก็เท่าเดิม เพื่อนร่วมงานทักมาแต่ละทีคุยกันแต่เรื่องเกม ชีวิตผมมีความสุขราบรื่นมากจนกระทั่งมีแขกคนนึงมาที่บ้าน



ต้นเหตุที่ผมต้องมาเขียนบันทึกระบายความหงุดหงิดใจทั้งหมดนี่ เขามีชื่อว่า ลอย ผมมักเรียกว่า น้าลอย เขาไม่ได้เป็นญาติอะไรผมหรอก เป็นเพื่อนพ่อผมที่เสียไปแล้ว น้าลอยแกเคยช่วยเหลือบ้านผมไว้ตอนที่ตกทุกข์ได้ยาก และดูเหมือนว่าคราวนี้แกจะเป็นฝ่ายต้องการความช่วยเหลือซะเอง



โรคโควิดระบาด หลายอาชีพก็โดนผลกระทบ น้าลอยที่เป็นหมอนวดให้ต่างชาติในสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนึงก็พลอยตกงานไปด้วย โควิดปีแรกแกก็ยังพอกินเงินเก่าได้ แต่พอเข้าปีที่สองก็เริ่มหมดตัว ไม่มีตังจ่ายค่าเช่าบ้าน รายรับเป็นศูนย์ สุดท้ายก็ฝืนไม่ไหว ต้องออกมาหาที่พักอื่น 



เมื่อสามวันก่อนน้าลอยโทรมาหาผม ว่าขอพักอยู่ด้วยสักสองสามสัปดาห์ แล้วแกจะหาทางไปอีกที ผมเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรน้า แต่ห้องนอนที่ว่างอีกห้อง ผมดันใส่โต๊ะพูลเข้าไปแล้วนี่สิ 



ช่วงก่อนโควิดไม่กี่เดือน ผมได้มีโอกาสไปเล่นโต๊ะพูลที่รีสอร์ทริมทะเลกับพวกเพื่อน ผมอายที่ตอนนั้นเล่นไม่เป็น แพ้เพื่อนกระจาย สุดท้ายกลับมาบ้านตัดสินใจโทรสั่งซื้อออนไลน์ได้มาโต๊ะนึง ด้วยความที่บ้านเล็กและผมคาดการณ์ผิดไปพอสมควร กลายเป็นว่าไม่มีที่วางโต๊ะพูล ใหญ่สุดก็เห็นจะเป็นห้องนอนแขกที่เอาไว้ต้อนรับแม่ผม ด้วยความที่เป็นลูกกตัญญูผมเลยขนของจากหัองนอนแขกออกจนหมด



แล้วยัดโต๊ะพูลเข้าไปแทน แต่สุดท้ายโต๊ะมันก็ใหญ่เกินไปอยู่ดี บางครั้งบางมุมต้องเขย่งแทงลูกขาวกันเลยทีเดียว 



แต่น้าลอยก็ยังอ้อนวอนขอมาอยู่ด้วยไม่เลิก เขาขอแค่พื้นที่แคบๆ ข้างโต๊ะพูลก็นอนได้แล้ว สุดท้ายผมก็ใจอ่อนยอมให้แกมาอยู่ด้วย โดยที่บีมก็โอเค ช่วงนี้ผมกับบีมอยู่บ้านเกือบทุกวัน น้าลอยจึงไม่น่าสร้างปัญหาอะไรในบ้านได้



น้าลอยเป็นชายวัยสี่สิบปลายๆ ผิวคล้ำดำแดง คิ้วหนา ผมสั้นเตียน ร่างกายใหญ่โต เห็นบอกว่าเคยเป็นทหารชั้นผู้น้อยมาก่อน แต่พอลองจับปืนมาหลายปีแล้วไม่รุ้ง จึงมามุ่งจับเส้นแทนดีกว่า เห็นแกโม้ให้ฟังว่า ตอนที่ประเทศเปิด แกได้รายได้ต่อวันหลายพันบาทเลยทีเดียว ถ้าจริงผมคงต้องเรียนรู้วิชาจากแกบ้างแล้ว



"พาหนูบีมเขาไปกินข้าวเถอะ เห็นทำเป็นไม่งอนแบบนี้ แต่จริงๆ อาจจะน้อยใจก็ได้นา" น้าลอยที่ช่วยรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านเดินเข้ามาทักผม เมื่อกี้แกคงได้ยินพวกผมคุยกัน

"เอาไว้พรุ่งนี้ละกันน้า ผมมีธุระจริงๆ เอางี้ไหม ตอนเย็นเดี๋ยวผมโทรสั่งของอร่อยๆ มากินกัน บีมเขาจะได้ไม่งอน" 



ผมตอบน้าลอย พลางกดเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นอีกครั้งนึง ภาพพักหน้าจอแสดงให้เห็นรูปพรีเวดดิ้งระหว่างผมกับบีม ตอนที่บีมอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวเกาะอกมันช่างสวยตราตรึงใจผมเหลือเกิน



"โอเค งั้นเดี๋ยวน้าไปล้างมือก่อนนะ"



น้าลอยเดินไปที่ห้องครัวที่อยู่ด้านหลังสุดของบ้าน ติดกับห้องนอนผม การมีน้าลอยอยู่ช้อดีมันก็มี แกช่วยทำความสะอาดบ้าน รดน้ำต้นไม้ บางวันก็ทำอาหารให้กิน ถึงผมจะเป็นคนซื้อวัตถุดิบก็เถอะ แต่แกก็มีข้อเสียอยู่เหมือนกัน



ผมแอบสังเกตุมาหลายรอบแล้วว่า น้าลอยชอบแอบมองหุ่นและผิวพรรณของบีม เวลาที่แฟนผมเดินผ่าน แกจะมองสอดส่องไปทั่วตัว ไม่ละสายตาไปมองอย่างอื่นเลย ครั้งนี้เองก็เช่นกัน



หลังจากปล่อยให้บีมเข้าไปนอนเล่นในห้องสักพัก ผมก็ได้เวลาไปง้อ ในหัวคิดถึงอาหารทะเลที่เธอชอบเอาไว้แล้ว อย่างน้อยถึงโทรสั่งแล้วเสียเงินเยอะ แต่แลกมากับเวลาที่ได้กิลวอร็ สำหรับผมถือว่าคุ้ม 



แต่ผมยังไม่ทันได้เดินไปถึงไหน ผมก็เห็นน้าลอยยืนอยู่หน้าห้อง มองเข้าไปในห้องนอนผมที่ประตูเปิดกว้างอยู่ ผมไม่รู้ว่าแกยืนตรงนั้นนานแค่ไหนแล้ว  

น่าติดตามมาก

น่าติดตาม

มาค้างบ้านแบบนี้ มีอะไรแน่ๆ เลย 

ประชดรักเสร็จน้าอีก

บีมไม่รอดดดดดด

ติดตามต่อเอาให้จบนะครับ

ระวังตัวไว้เลย สนใจเกมส์มากกว่าเมีย

เรื่องราว น่าติดตาม

น่าจะเสียวดี

เดี๋ยวจะไป ซื้อนะครับเรื่องแนวนี้ชอบๆ

น้าลอย ได้สอยเมียแน่ๆ
ติดเหมส์จนเมียเหงา

ประชดแบบนี้มีเสียกับเสียแน่นอน

 นี่หละเกรินมาแบบนี้หละน่าดูเลยยยยย

เจอน้าลอยจนตัวลอยแน่