...เส้นขนานของชีวิต........ตอนที่ 1

............ขณะที่ชีวิตเราดำเนินอยู่ ยังมีอีกหลายชีวิตที่ดำเนินเป็นเส้นขนานกับชีวิตเรา ชีวิตเหล่านั้น ไม่มีโอกาสมาพบกับชีวิตเรา กระทั่งเรา และชีวิตเหล่านั้นตายไป ก็ไม่มีโอกาสได้พบกัน
............ แต่ก็มีอีกหลายชีวิตเป็นเส้นตัดกับชีวิตเรา อาจได้มีโอกาส ได้เดินสวนกันในตลาด  ในร้านค้า อาจได้พูดคุย หรือไม่ได้พูดคุย อาจได้มีกิจกรรมร่วมกันสักระยะ แล้วแยกจากกัน อาจได้มาพบกันอีก หรือไม่ได้พบกันอีกเลย  ชีวิตผู้คนในโลก ล้วนเป็นเช่นนี้....

......
        อารยารู้เพียงการมาของหลานสาวของลุง สมพงษ์ ...ลุงสมพงษ์ซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆ ของพ่อ ดังนั้นหลานของลุง ย่อมเป็นหลานของเธอ อารยาเธอรู้เพียงเท่านี้ และไม่สนใจมากไปกว่านี้ กระทั่งพบหน้าไอโก๊ะ  จึงได้รู้ว่าโจทก์ เก่าเข้าแล้ว แต่อารยาเองก็ฉลาดพอที่จะนิ่ง เรื่องราวปัญหาระหว่างเธอกับไอโก๊ะ คนในครอบครัวไม่มีใครรู้
      ปัญหาอย่างหนึ่งคือเธอจะญาติดีกับไอโก๊ะ หรือตัดญาติ เท่านั้น ... แต่เมื่ออารยาพินิจใบหน้าของเด็กสาวที่มากับไอโก๊ะ ที่ยืนก้มหน้าถือกระเช้าอยู่ที่ประตู อารยาก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง ... เธอจำได้แล้วนั่นคือน้องเอ้.... ลูกสาวตาทองที่เธอตามหามาหลายเดือน  น้องเอ้ มากับไอโก๊ะ ได้อย่างไร... แล้วตาทองพ่อของน้องเอ้ละ... มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับไอโก๊ะแน่..... หรือตาทองออกจากงาน ที่ทำอยู่กับนายชาญวิทย์ แล้วไปทำงานกับไอโก๊ะ....
...."... น้อเอ้..ไปยืนอะไรตรงนั้น...เข้ามานั่งข้างในค่ะ..." อารยาเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม เดินไปหาน้องเอ้ พลางจูงมือมานั่งข้างใน... หากผู้คนไม่มัวแต่สนใจพูดคุยอยู่กับไอโก๊ะ ก็คงอดประหลาดใจไม่ได้ว่าอารยารู้จักน้องเอ้  เด็กรับใช้ของไอโก๊ะได้อย่างไร
.... " คุณพ่อเป็นไงบ้างคะ....สบายดีอยู่นะ..." อารยาถามน้องเอ้ บัดนี้อารยาตัดสินใจแล้ว ที่จะญาติดีกับไอโก๊ะ   ... ไม่ใช่เพราะไอโก๊ะเป็นหลาน แต่เป็นเพราะ ตาทอง
..... " ค่ะ...." สบายดี   น้องเอ้ตอบ..สีหน้าไม่สู้จะดีนัก น้องเอ้กังวลกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากอารยารู้ความจริง ว่าแท้จริงแล้ว ... ตนไม่ใช่ลูกตาทอง ทั้งหมดที่ผ่านมาเป็นแผนในการดัดหลังอารยา

.... คุณสมพมษ์ ยื่นมือไปแตะ กระเช้าเครื่องดื่มสุขภาพ ที่ไอโก๊ะส่งให้.... ไอโก๊ะ กราบลงที่เตียงที่คุณสงพงษ์นอนอยู่  ชายชราใช้มือเหียวย่น ลูบที่เส้นผมไอโก๊ะ ...."...หลานตา...." คุณสมพงษ์ กล่าว พลางนึกถึงใบหน้าเดือนฉาย ลูกสาวของตนที่มาหาเมื่อ ยี่สิบกว่าปีก่อน ที่อุ้มท้องมาหาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ตนกลับไม่ช่วย เพราะเกรงใจภรรยาใหม่.... ทั้งยังดุด่าลูกสาวอีก ที่ท้องโดยที่ยังไม่ได้แต่งงาน  ชายชราน้ำตาซึม....
...... " .... คุณตาดูแลสุขภาพ...หายเจ็ยป่วยไวๆ นะคะ...." ไอโก๊ะกล่าว....
..... " ...ขอบใจจ๊ะ...หลาน...ตารู้ตัว...คงอยู่ได้อีกไม่นาน...." ...
............
...........
..................
   ...." คุณ...มายืนสูบบุหรี่ทำไมที่นี่...." ตาทองสะดุ้ง เมื่อมีเสียงมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมอง ปรากฎว่า เป็น... น้องพลอย ...น้องสาวของอารยานั่นเอง
...... " อ้าว...คุณพลอยนี่เอง...." ไปไงมาไง ตาทองทัก
...... " ที่แท้ ลุงรับจ้างต่อเติมบ้าน.....ก็...นี่มันบ้านของคุณลุงฉัน... ฉันต่างหากที่ต้องถามว่าลุงนะ ไปไงมาไง..." น้องพลอยถาม กอดอก เซิดหน้า ดูท่าทางหยิ่งกว่าอารยาคนเป็นพี่สาวเสียอีก
....... " อ้อ...ผมมากับคุณไอโก๊ะ ครับ..."   ตาทองกล่าว
...... " โอ้... เลิกรับจ้าง..มาเป็นคนขับรถแล้วหรือ...."
...... " ครับ...ผมเป็นคนขับรถ...." ตาทองตอบ พลางทิ้งก้นบุหรี่ แล้วใช้เท้าเหยียบ....
...... " อย่าเที่ยวเดินเพ่นพ่านละ...อ้อ !!! ก้นบุหรี่นะ อย่าทิ้งไปมั่วนะ ดับแล้วทิ้งให้เป็นที่เป็นทาง..." หากน้องพลอย หรือคุณพลอยเป็นมะนาว ก็นับว่าเป็นมะนาวไม่มีน้ำ หญิงสาวกล่าวแล้วเดินกลับไป
.............
....".ฮึๆ....ฮึๆๆ..." เป็นเสียงหัวเราะแหบแห้ง ดังมาจาก หลังกอไม้ ตาทองเดินอ้อมไปดู....เป็นชายแก่ อายุราว..65... นั่งอยู่บนพื้นดิน มือถือเสียมเล็กๆ....
.... " ...คุณ....เอ่อ...." ตาทองทัก
.... "... ผมชื่อ พรม..."  ชายชรากล่าว..." คุณมากับคุณหนูหลานสาวคุณสมพงษ์กระมัง...." ตาพรมถาม
..... " ครับ.."..ตาทองตอบ....
.... " คงเป็นคนสวน...ไม่ก็คนรับใช้...หรือคนขับรถละ...."  ตาพรมถามต่อ
......./ ฮ่วย !!! บัก...ห่านี่...กูเป็นผัวไอโก๊ะ...เมื่อก่อนกูเป็นครู  แต่ตอนนี้กูเป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างโว้ย... มึงเป็นขี้ข้าบ้านนี้ก็อย่าคิดว่ากูเป็นขี้ข้าเหมือนมึงสิ.."../ แต่ตอบคำไปอีกอย่าง
......" ..ครับ ผมเป็นคนขับรถ...และเป็นคนสวนประจำบ้านคุณหนูไอโก๊ะ...."  ตาทองตอบ
.... " ฮึ ฮึ.... " ตาพรมหัวเราะในลำคอ...." ..คุณคงคิดว่าผมเป็นคนรับใช้ของบ้านนี้นะสิ...."  ตาพรมกล่าว
.... ตาทองไม่ตอบคำ แต่ พยักหน้าเล็กๆ...
...." มีส่วน.... " ตาพรมกล่าวเหมือนลำพึง...." ผมเป็นพี่ชายของสมพงษ์...แต่ตอนนี้ ผมไม่เหลืออะไร  ผมหมดตัว จนต้องมาอาศัยน้องชาย...." หากที่ตาพรมพูด เป็นเรื่องจริง ก็นับว่าแปลกไม่น้อย
..... " นักสืบที่สมพงษ์ จ้างให้ไปสืบหาจนกระทั่งพบไอโก๊ะ ทำให้เรา หมายถึงผมกับสมพงษ์ รู้เรื่องไอโก๊ะไม่น้อย..." ตาพรมว่า
.... " ยังไงครับ...." ตาทองถาม
.... " ไอโก๊ะ ได้พบกับพ่อแล้ว...มีชีวิตร่ำรวย สุขสบาย...." ตาพรมว่า..." และเราก็รู้ด้วยว่า ...คุณ..ทอง...คือสามีของไอโก๊ะ..หลานเรา..."  คราวนี้ตาทองถึงกับสะดุ้ง  ตาแก่นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ตาทองคิด.....
...." โอ้!!!....ครับ..." ตาทองยอมรับความจริง
....."....ระวังอีนังปิศาจ...นั่นให้ดี..." ตาพรมกล่าว
....".... คุณหมายถึงใคร..." ตาทองเสียงแข็ง เข้าใจว่าตาพรมกล่าวถึงไอโก๊ะ
... " ...แล้วคุณคิดว่าผมหมายถึงใคร..."    ตาพรมถามกลับ ตาทองได้แต่ส่ายหน้า
... " ...ผมหมายถึงนังปิศาจ.... ที่บอกคุณให้ทิ้งบุหรี่เป็นที่เป็นทาง...." ..ตาทองนึกถึงใบหน้าน้องพรอย น้องสาวอารยาทันที แต่ก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมตาพรม เรียกน้องพรอย ซึ่งเป็นหลานของตนว่านังปิศาจ
... "... แปลกใจละสิ..." ตาพรมถาม ตาทองพยักหน้า....ขณะที่ตาพรมจะพูดต่อ....
.... " ...คุยอะไรกันคะ....ข้างบนเค้าให้มาเชิญลุงทองค่ะ..ไปทานข้าวด้วยกัน....." เป็นเสียงน้องพลอยดังมาจากข้างหลัง
...." อ้อ...ครับ..." ตาทอง กล่าว แล้วเดินตามน้องพลอย....
..........
....../ " ...นอกจากผม กับสมพงษ์ แล้ว ยังมีน้องชายผม พ่อของนังนี่อีกคนรู้ว่าไอโก๊ะเป็นใคร...รวยแค่ใหน...ระวังให้ดี มันจะหาผลประโยชน์ จากบริษัทของไอโก๊ะ....อีนี่มันร้าย...ผมหมดเนื้อหมดตัวเพราะมันมาแล้ว.......".../ ตาพรมพึมพำอยู่คนเดียว เหมือนคนสติไม่ดี
...........
...... "... เชิญข้างบนนะคะ...." น้องพรอยกล่าวเสียงหวานใส
    ตาทองก้าวขึ้นบันใดบ้านทรงไทย...แต่น้องพลอยไม่ตามขึ้นมา... ตาทอง เข้าไปทักทาย พูดคุยกับผู้คน... ตาทองนั่งเคียงกับ น้องเอ้ ตรงข้ามกับไอโก๊ะ.... ตาทองตักข้าวใส่ปาก สองสามคำ แล้วจ้องหน้าไอโก๊ะ ทำตาปริบๆ แล้ว บอกขอไปเข้าห้องน้ำ โอโก๊ะ ไม่ว่าอะไร เป็นอันว่ารู้กันกับตาทองว่ามีอะไรบางอย่าง

..." พอดีที่แปรงนั้น มันกั้นกลางระหว่างโรงงานของตา กับที่ที่ตาซื้อใหม่ พอจะขยายโรงงานเข้าหากันมันเลยติด  ตาเลยอยากได้ที่แปรงนี้...." พ่อของอารยา กล่าวกับไอโก๊ะ
..."... ค่ะ...หนู่เข้าใจ...." ไอโก๊ะว่า..."...แต่คุณตาต้องเข้าใจหนูด้วยนะคะ...ที่แปรงนี้...คุณตาสมพงษ์ เพิ่งยกให้หนู...ถ้าหนูจะขายทันที..ก็ดูกระไร...." ไอโก๊ะกล่าวอย่างสุภาพ
...." หรือยังไงให้พวกเราเช่าระยะยาวก็ได้นะคะ   ... ไอโก๊ะ..." อารยากล่าวกับฃอโก๊ะด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร....
...." ค่ะน้า...หนูจะพิจารณา..." ไอโก๊ะกล่าว อารยาหัวเราะ
... " ไอโก๊ะ อย่าเรียกน้าเลย...เรียกพี่ว่าพี่ดีกว่า ... " อารยากล่าวพรางหัวเราะ....

...........
ตาทองไม่เห็นน้องพรอยตามขึ้นมา และตาทองต้องการพูดคุยกับตาพรม ตาพรมไม่อยู่ที่เดิม น้องพรอยก็ไม่อยู่....
...... ในพื้นที่รอบตัวบ้าน 6 ไร่ ตาทองมองโดยรอบ   ห่างออกไปมีคนสวน ดูแลต้นไม้...อีกฟาก มีเรือนไม้หลังเล็ก   อยู่ไกลออกไป มีร่างคนสองร่าง ร่างหนึ่ง ผลักอีกร่างให้เซเข้าไปในบ้าน ..... มันไกล จึงมองไม่ออก ว่าใครเป็นใคร  แต่ตาทองจำสีเสื้อได้ ร่างที่ถูกผลัก คือสีเสื้อของตาพรม...ส่วนคนที่ผลัก เสื้อเป็นสีเดียวกันกับน้องพรอย

...... หากตาพรมไม่เรียกน้องพรอยว่า นังปิศาจ ตาทองคงไม่ยอมลดตัวแอบดูคน ขนาดนี้.... รอยต่อของผ้าม่านที่ปิดไม่สนิท
...... น้องพรอย นั่งบนโซฟา...มิคาด ตาพรมซึงเป็นลุง เป็นพี่ชายคนโต ของคุณพ่อน้องพรอย นั่งอยู่ที่พื้น...
..... น้องพรอยนั่งกอด  อก..เท้าก่ายที่โต๊ะเล็กๆ หน้าโซฟา..
....."....จริงๆ.....ลุงสาบาน....ลุงไม่ได้พูดอะไร...ให้ตานั่นฟัง....ลุงแต่ถามไถ่...ว่าเป็นใคร...มาจากใหน...." ...  พูดพลางคนเป็นลุง ใช้มือบีบนวด ที่ขาของน้องพลอย
.... " จูบที่เท้าสิ...." น้องพลอยพูด เสียงกระด้าง  มิคาด ตาพรม คนเป็นลุงวัย 65 ก้มลงจูบที่เท้าของหลานสาววัย 20 จริงๆ กิริยาท่าทางของตาพรม เหมือนคนไร้สติ.....
..... "... ดี..."  น้องพรอย กล่าวชมตาพรม... เมื่อตาพรมก้มจูบที่เท้าของเธอ... แต่พอตาพรม จูบไซ้ขึ้นมาถึงต้นขาของน้องพรอย หญิงสาวกลับหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะของนางพญา ที่มี่ต่อสุนัขรับใช้
    น้องพรอยผลักหัวของตาพรมออกจนเซทั้งตัว ตาพรมคลานเข้าไปซบหน้าที่ต้นขาของน้องพลอย,,,," ...ขอเถอะ...พยอย...ลุงอยาก...."... ตาพรมวิงวอน  น้องพรอยเบะปาก
....." ...สัญญาก่อนสิ  ว่าจะช่วย กล่อมลุง สมพงษ์ เรื่องหุ้นในบริษัท..." น้องพรอยกล่าว
..... " ...ความจริง...หุ้นของลุง...ลุงก็โอนให้หนูพรอยจนหมดแล้ว...ยังจะเอาของสมพงษ์ อีก.... ตาพรมกล่าว เสียงอ่อย...
.... "... จะช่วยหรือไม่ช่วย....บอกมา...นี่ไม่ด้บังคับนะ..." น้องพลอยตะคอก....
..... " จ๊ะ ๆ...ช่วย..." ตาพรมกล่าวพยายามซบหน้าลงที่ตักน้องพลอย
   น้องพลอยผลักหน้าตาพรมออก แล้วลุกยืน
...." ... ไว้เรื่องเรียบร้อยก่อนค่อยเอา..." น้องพลอยขยับเดิน..ตาพรม ผวา กอดเอวน้องพรอย...
...."...ขอเถอะ....สักครั้ง..ลุงสาบานจะช่วยเต็มที่...." ตาพรมกล่าว แทบจะกราบเท้าน้องพลอย...
     ...น้องพรอยก้มมองตาพรม ด้วยสายตาสมเพช....หญิงสาวเอามือลูบหัวตาพรม.... แล้วปลดเสื้อผ้าออกจากกาย....อวดทรวดทรงอันงดงาม งามประดุจร่างนั้นสลักขึ้นมาด้วยฝีมืออันประณีตของเทพแห่งงานสลัก .... น้องพรอยก้มมองตาพรมจี่จูบเลียร่างงามของเธอไล่ขึ้นมาจากเท้า .... ร่างน้องพลอยหันมาทางหน้าต่างที่ตาทองยืนอยู่ หากน้องพรอยเงิยหน้าสักนิด ...หากน้องพรอยจ้องที่รอยต่อระหว่าผ้าม่าน สายตานองพรอยจะปะเข้ากับตาของตาทองทันที
........ ธรรมชาติของผู้คน เมื่ออายุมากขึ้น...สายตาจะยาวขึ้น...เมื่อสายตายาว อยู่ไกล้จะมองไม่ชัด แต่อยู่ไกล จะมองเห็นชัดเจน..ตาทองก็เช่นกัน...ที่ท้องน้อย ไต้สะดือของน้องพรอย ตาทองมองเห็นรอยสัก อักขระ ภาษาขอม สามตัว เป็นข้อความเดียวกันกับที่สลักอยู่บนท่อนเอ็นของตาทอง.....
........


 

งานนี้สนุกแน่ๆ

เจอคู่ปรับแล้วตาทอง

ตาทองเจอของจริงแล้วคราวนี้

มาติดตามต่อครับ 

ศิษย์อาจารย์เดียวกัน อย่างนี้ง่ายเลย

มวยถูกคู่ละทีนี้

ตาทอง ต้องได้เล่นของดีแน่ๆ

ศิษย์สำนักเดียวกัน ทองหรือพลอยใครจะแน่กว่ากัน

 ::YehYeh::สนุกมากเลยครับ

ได้ลุ้นจริงๆ งานนี้

ใครจะเสร็จใคร

โลกกลมมากกว่าตอนจบอีกครับ

ขอบคุณ​ครับ.. งานนี้ตาทองจะเกิดศิษย์อาจารย์เดียวกันแล้วหรือไม่​ เพียงแต่ต่างฝ่ายกัน

คนมีของมาเจอกัน