เจ๊หมิวไม่รู้นี่นา เทพโทนป่วยหนักเลยคราวนี้

กว่าคนเราจะโตและ ได้เรื่องนี่ ต้องอาศัยหลายๆอย่างเลยครับ นึกย้อนกลับไปชีวิตตนเอง เออวะ กว่าจะตกตะกอนได้ถึงตอนนี้ ผ่านไปเยอะเหมือนกัน

พี่หมิวไม่น้องแกล้งน้องลิงสักวันน่าจะดี
ว่าแต่นายโทนเป็นอะไร ไข้ซาร์หรือเปล่า

มาอ่านตอนต่อไปละ

สงสารโทนเลย​ รู้สึกผิดเลยซิเจ๊หมิว

เทพโทนไม่สบายอย่างนี้เจ้หมิวมิต้องเป็นพยาบาลจำเป็นเหรอขอรับ อิอิอิ

เรื่องราวไปในทางที่พี่สาวทำให้น้องชายแย่ ก็เลยมีความรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ... แต่ไหงโตขึ้นมาแล้วกลายเป็นอีกอย่าวหว่า

เห้ออเจ๊ ไม่ต้องเศร้าหรอกโทนมันอึดอยู่แล้ว

เดวค่อยไปเยี่ยมก้อได้ พี่หมิวต้องดูแลให้ดีนะ โอกาสมาแล้ว

โทนได้หมิวดูแลแล้ว

คนที่ไม่มี เรื่งที่กังวลที่สุดคือป่วย ไปรักษาแล้ว จะมีเงินจ่ายไหม นี่เข้าใจเลย ความคิดให้หัวแม้จะไม่สบายก็คิดตลอดเรื่องค่ารักษา

โทนคงป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่กระมัง ถึงมีไข้สูง หนาวสั่น และไม่มีแรงแบบนี้

เจ๊หมิวของเราท่าทางจะเกิดในฤกษ์อาภัพ จะทำดีกับโทนสักหน่อยก็ไม่ได้จังหวะดีๆ เลย ผิดคิวอยู่ร่ำไป   น่าฉงฉานจริงๆ  คริ คริ 

ทำไมอยู่ดีๆท่านโทนเป็นไข้ละ

ตอนนั้นมีโควิดหรือยัง ถ้ายังไม่มีก็คงไข้หวัดใหญ่  เ้จ๊หมิวไม่ต้องไป รพ.หรอก  รออยู่บ้านแล้วไม่ต้องกวนก็พอแล้ว

เหมือน เจ๊หมิว ทำอะไรก็ผิดนะ

เวรกรรม เจ้แกคงรู้สึกผิดเยอะอยู่นะคราวนี้