ต่อจากตอนที่แล้ว พี่ชายเสี่ยบอกว่า ก็อยากส่งคนมาคอยดูแล ระแวกบ้านให้ แต่ไม่มีใครอยู่ได้เกินคืนเลย เง้ออ....  ทำไมอ่ะ ทำไมถึงให้คนมาเฝ้าแล้วอยู่ได้ไม่พ้นคืน... หรือว่าอยู่ไม่ได้เพราะบางอย่างในอาณาเขตบ้านโทน อันนี้เราขอนอกเรื่องหน่อยนะทุกคนพอพูดถึงบ้านโทนแล้ว ที่เราใช้คำว่า ' อาณาเขต ' มันไม่ได้เกินจริงเลยนะ ก็จริงอยู่ที่ไม่ว่าจะเรื่องหลักอย่างคาราโอเกะ หรือเรื่องไหนๆ โทนมักจะบอกว่าบ้านตัวเองนั้นฐานะไม่ค่อยดี เพราะอยู่ในช่วงฟื้นตัว


แต่เพราะอันที่จริงโทนนั้นไม่รู้เลยว่าบ้านตัวเองนั้นอ่ะมันกว้างมากแค่ไหน คือทั้งสวนอ่ะแล้วไหนจะที่ ที่พวกเสี่ยทั้ง 3 คนแอบไปซื้อไว้เพื่อจะให้เป็นอาณาเขตของพ่อทศด้วย เอาจริงๆนะถึงพ่อทศจะยังไม่รับไว้ แต่มันก็เป็นของพ่อทศไปแล้ว โทนเองก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ ถ้ารวมที่ดินทั้งหมดที่พวกเสี่ยซื้อให้พ่อทศน่ะ บ้านโทนจะกว้างกว่าบ้านเราราวๆ 2 เท่าอ่ะ อ่ะพอๆมาฟังอ่านต่อ



ที่พวกคนของเสี่ยอยู่ไม่ได้ก็คงอย่างที่บอกนั่นแหละโดนพวกปู่ทำให้อยู่กันไม่ได้ แต่ว่าตอนนั้นพ่อทศก็ถอนหายใจแล้วบอกอย่าเปลี่ยนเรื่องพวกเอ็ง พาไอ้นั่นมันไปรดน้ำมนต์ด้วย  ไอ้พวกนี้นี่เว้ย ตอนนี้น่ะ มันไม่ได้ไปรบ ไปสู้ที่ไหน จะไปรับของเข้าตัวทำม๊ายยย มันไม่ใช่สมัยข้าหรือเอ็งนะ ที่ต้องไปตีรันฟันแทงเพื่อจะสร้างอาณาเขตนะ เสี่ยก็บอกว่ามึงหยุดเลยไอ้ทศ ตอนหนุ่มๆมึงนั่นแหละตัวดีเลย อ้าวทะเลาะกันแล้วอ่ะ แต่พ่อทศก็ทำชิลๆนะ เอ้าก็ข้าคุมได้นี่หว่า แล้วพ่อทศก็หันไปพี่ชายเสี่ยแล้วถามว่า



เห้ยไอ้- ชื่อพี่ชายเสี่ย -  ข้าเคยมีอาการแปลกๆ ให้พวกเอ็งเห็นไหม พี่ชายเสี่ยตอบว่าไม่มีครับ พ่อทศหันไปถามคนสนิทเสี่ย เขาก็บอกอีกว่าไม่เคยเลยครับพี่ทศ  พ่อทศบอกว่า เออก็ตามนั้น แต่ไม่ใช่ว่าข้าจะทำได้เลย เพราะกว่าข้าจะทำอะไร ข้าร่ำข้าเรียนมาเป็นปีๆ ขอต้องบากหน้า กลับไปขอให้พ่อข้าช่วยสอน ให้พี่ชายข้าช่วยสอน หรือเอ็งจะบอกไม่จริง ไหนว่ามาไอ้ - ชื่อเสี่ย – แล้วพ่อทศก็ชี้ไปที่คนที่มีอาการผิดปกติเมื่อกี้แล้วถามชื่อไรนะ คนๆนั้นก็บอกชื่อไปอย่างนอบน้อมเลยนะ ชื่อ... ครับ น้าทศ



พ่อทศถามว่าบทกรวดน้ำมึงท่องได้ไหม แล้วคือเงียบเลยนะคนนั้นก็อึกๆอักๆ พ่อทศถามว่าเดือนนึงวันพระ 4 ครั้งเอ็งได้ทำบุญใส่บาตร กวดน้ำบ้างไหม คนๆนั้นก็เงียบ พ่อทศบอกน่ะเห็นไหม ของง่ายๆพื้นฐานมึงยังข้ามเลยไอ้นี่เว๊ย อยากได้บารมีมันก็เริ่มจากเรื่องเล็กๆก่อนซิ่เว้ยไอ้นี่ พ่อทศถามว่านี่เอ็งเลี้ยงลูกน้องยังไงวะไอ้ - ชื่อเสี่ย – เรื่องแค่นี้ก็ไม่สอน หัดพาลูกน้องทำบุญมั่ง



เสี่ยก็บอกกูจะเอาเวลาไหนไปสอนวะ พ่อทศบอกเมื่อก่อนข้าก็สอนพวกเอ็งได้ ทำไมตอนนี้เอ็งไม่สอนวะ หรือนอนบนกองเงินกองทองจนไม่มีแรงพูดแล้ว เสี่ยก็บอกไอ้ ไอ้ !!!!!!   ตอนนั้นคนสนิทเสี่ยก็บอกว่าอย่าไปเถียงพี่ทศเลยครับเสี่ย เถียงไปก็ไม่เคยชนะเลย แล้วพี่ชายเสี่ยก็จับไหล่น้องชายตัวเอง เอาน่ะๆเถียงไปก็ไม่ชนะหรอก อีกอย่างพ่อปู่ก็มาด้วย ค่อยๆคุยกันๆ



แล้วเสี่ยก็เปลี่ยนเรื่องเลย เขาก็ถามขึ้นมาว่าพ่อปู่จะอยู่อีกสักกี่วันครับ พ่อทศก็บอกเอ้าเห้ยเปลี่ยนเรื่องเหรอวะ ข้าพูดเรื่องพาลูกน้องไปทำบุญไง แล้วเสี่ยก็พูดแบบมึงเงียบไปเลย เออเดี๋ยวกูพาพวกมันไปทำบุญเอง พ่อทศหัวเราะเลยแล้วบอกอะไรวะ แก่จนหัวหงอกแล้ว โวยวายเป็นเด็กๆ   เสี่ยก็แบบอึกๆอักๆ อึกๆอักๆ เหมือนอย่างที่พี่ชายเสี่ยบอกว่าพ่อปู่มา เสี่ยดูจะเคารพปู่เทียนมากๆเลยนะ



แบบถ้าไม่รู้มาก่อนนะ คนนึงเป็นชาวสวนธรรมดาคนนึง แต่อีกคนคือผู้มีอิทธิพลอ่ะ ยังไงก็ไม่น่าจะกล้าเล่น กล้าพูดกันขนาดนั้น นี่สมัยหนุ่มๆ พ่อทศกับเสี่ยเขาลุยกันมาขนาดไหนถึงได้สนิทกันแบบนี้นะ แต่ว่าตอนนั้นปู่เทียนก็พูดเสียงทุ้มๆขึ้นมาว่า เงียบได้หรือยัง แล้วทุกอย่างเย็นว่าบจนขนลุกอ่ะ พวกเสี่ยคือนั่งเงียบตัวสั่นเลย ยิ่งคนที่พึ่งมีอาการเมื่อกี้ ถึงกับไหว้แบบตัวสั่นๆเหมือนคนเป็นไข้เลยนะ



พ่อทศบอกอุ้ยขอโทษทีพ่อ พอดีไม่ได้คุยกับมันนานน่ะลืมตัว แล้วพ่อทศก็ยกมือไหว้พ่อเลยอ่ะ ปู่เทียนมองหน้าแล้วบอกว่า คนอย่างเอ็งเนี่ยมีลูกน้องเป็นสิบเป็นร้อยได้ยังไงทำตัวเล่นๆแบบนี้ห๊ะไอ้ลูกหมา พ่อทศก็บอกว่านั่นมันสมัยก่อนไง ตอนนี้ผมวางมือ มาถือจอบถือเสียมแล้วไง พ่อทศพูดแล้วก็เงียบๆไป ปู่เทียนก็มองแล้วบอก เอาเถอะที่ข้าได้ยินมามันก็เป็นไปตามทำนองนั้นนั่นแหละนะ



แล้วตอนนั้นพี่ชายเสี่ยก็ยกมือไหว้ขึ้น ปู่เทียนก็มองนะ แล้วพี่ชายเสี่ยก็ถามว่า พ่อปู่พักที่บ้านพี่ทศหรือเปล่าครับ ปู่เทียนบอกก็เออน่ะซิ่ จะให้กูไปนอนไหนล่ะไอ้นี่เว๊ย กูจะอยู่จนกว่าไอ้ลูกหมาน้อยจะหายดีนั่นแหละ พอหายกลับบ้านแล้วก็จะเรียกขวัญให้ด้วย พอปู่เทียนพูดแบบนั้นเสี่ยก็พูดเลยว่า งั้นผมขอจัดการทั้งหมดนะครับพ่อปู่



พ่อทศบอกเห้ยๆไม่ต้องเลย เอ็งอยู่เฉยๆเลย ข้าไม่อยากให้วุ่นวาย แต่เสี่ยเขาก็พูดว่ากูไม่ได้ทำให้มึงโว้ยกูทำให้ไอ้โทน คือทุกคนคงไม่ลืมเนอะว่าพ่อทศกับเสี่ยคนน้องเหมือนเขาลุยมาด้วยกันสู้มาด้วยกันจนสนิทอ่ะ ส่วนพี่ชายของเสี่ยนี่แหละที่แปลก เพราะเรียกพ่อทศว่าพี่ทศ มาต่อๆ พอพ่อทศได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองปู่เทียนแล้วพูดว่าเอาไงล่ะพ่อ


ปู่เทียนบอกว่าถ้ามันอยากจะช่วยก็ให้มันช่วยไปเอาบุญ แต่ไม่ต้องให้มันเอิกเกริกล่ะ พ่อทศก็พูดเห้อแบบนั้นก็ได้พ่อ แล้วพ่อก็มองไปที่โทนอ่ะ ตอนนี้คือนั่งหมดสภาพเลย แล้วพูดว่าเนี่ยเพราะพวกเอ็ง หอบกันมาเนี่ยลูกข้าเลยต้องมานั่งพื้นเลยเนี่ย ไอ้พวกนี้ แล้วคนสนิทเสี่ยก็พูดขึ้นมาว่าโทนมันตัวร้อนอยู่เลยพี่ทศ


พ่อทศบอกเออมันไข้สูงมาตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลนั่นแหละ เดี๋ยวก็หายแล้ว พ่อทศบอกหลบๆพวกเอ็งหลบเลย แล้วไม่ต้องยกมือไหว้ด้วย พอพ่อทศพูดจบลูกน้องเสี่ย 10 กว่าคนก็แบบเอามือลงทันทีเลยอ่ะ แต่เสี่ย พี่ชายเสี่ย ยังไม่เอามือลงนะ ยังยกมือไหว้อยู่ พ่อทศบอกเห้ยเอามือลง สองคนนั้นก็ทำตามแต่โดยดี แปปนึงโทนก็ลุกแล้วตอนลุกเราได้ยินเสียงเหมือนพวกกระดูกลั่นกรอบ แกร๊บอ่ะ


เราหันหน้ามองพี่แมนเลย พี่แมนบอกสงสัยเส้นยึดมั้ง แล้วโทนก็จากยืนแขนแนบลำตัวใช่ป่ะ ก็พับแขนขึ้นมา เอาง่ายๆคิดถึงท่าที่โกคูยืนตอนเตรียมเบ่งพลังอ่ะ โทนยกขึ้นมาแล้วเหมือนกำมือ แล้วทำแบบกรงเล็บเสืออ่ะแบบเข้ามาเสียงดังแก๊ปปป แล้วบิดมือสวนทางกางแขนออกพอขยับตรงหัวไหล่แบบท่าช้างกูอยู่ไหน ก็ได้ยินเสียง แกร๊ปปป



เปลี่ยนท่าต่อไป แบบกางขาออกเหมือนท่ายักษ์ประตูวัดอ่ะ แล้วเอามือจับหัวเข่าแล้วเหมือนบิดไหล่ลง ข้างขวาก็ดังแกร๊ป ข้างซ้ายก็ดังแกร๊ปปป คือท่ายืดเส้นของโทนมันแปลกๆไม่เหมือนท่ามาตรฐานที่เห็นทั่วๆไป เราก็คิดในใจท่าเฉพาะเหรอ แล้วอยู่ดีๆโทนก็ตั้งท่ามวยไทยอ่ะ พ่อทศกับปู่เทียนก็ถอยออกมาเหมือนจะรู้อ่ะ



โทนขยับคอไปมา บิดเอวนิดเดียวแล้วกำหมัดคู่ชกขึ้นอ่ะแบบท่าหนุมานถวายแหวนอันนี้ได้ยินเสียงแกร๊ปป อีกแล้ว แล้วก็หมุนไล่เหมือนฟันศอกลง แต่แบบยกแล้วบิดหมุนเกือบ 360 องศาแล้วเหมือนฟังศอกลงดิ่ง






อันนี้ก็ได้ยินเสียงแกร๊ปปป โทนยกมือไหว้ทีนึง แล้วก็มายืดเส้นหัวไหล่แบบปกติๆ แล้วก็นั่งลงไปที่ตกใจคือฉีกขาออกได้ 180 องศาอ่ะแบบว่าโอ๊ยยย เห็นนั่งแล้วขาหนีบแทน แล้วไม่แค่นั้นอ่ะ นั่งว่ายากแล้ว นั่งก็ว่าตึงแล้วโทนยังก้มลงไปยืดอีก แล้วที่มันทำให้เราแทบกรี๊ดออกมาคือพ่อทศลงไปนั่งทับหลังของโทนที่กำลังยืดก้มลงไปด้วย กลายเป็นว่าคือช่วงบนแทบจะแนบไปกับพื้นแล้ว  พ่อทศนั่งแล้วพูดว่ายังไงซะถ้าเอ็งอยากจะช่วยงานเรียกขวัญไอ้ลูกหมา



ก็ไม่ต้องอะไรมาก เครื่องเสียงนี่ถ้าเอามาข้าจะเตะเรียงตัวเลยสำหรับไอ้พวกต้นคิด เดี๋ยวพ่อข้าจะทำขวัญให้เองเพราะงั้นไม่ต้องใช้เครื่องเสียงอะไรหรอก ตอนนั้นคือพวกเสี่ยหน้าซีดแล้วนะ พี่ชายเสี่ยบอกเอ่ออ พี่ทศลูกพี่จะเป็นอะไรไหม พ่อทศมองว่าไม่เป็นอะไรหรอก มันนอนนานเส้นมันจะยึดเอา ปกติเวลายืดเส้นก่อนทำงานในสวนก็แบบนี้แหละ


แล้วพ่อทศก็ยืนขึ้นเลย โทนก็แบบทำท่าต่อเนื่องอ่ะเหมือนหุบขามาในท่าปกติแล้วก็ยืดกล้ามเนื้อช่วงหลังด้วยท่านี้ต่อเลย






จนอีกแปปนึงก็มาต่อท่านี้





แล้วก็ถอยมาต่อท่านี้




คือทุกอย่างดู smooth ไปหมดเลยแบบไล่เรียงท่าได้แบบลื่นไหลอ่ะจนมาจบเอาท่านี้





แต่ไม่ถึงขั้นตามภาพนะ แค่ยืนตัวตรงๆแล้วก้มลงมาจนมือแตะพื้นอ่ะ แล้วโทนก็ขยับแตะยก แตะ ยกแตะ ท่านี้เราเคยทำนะมันตึงๆมาก แล้วแปปนึงก็มีไขว้ขานะ โอ๊ยย เห็นแล้วตึงขาแทนเลย การขยับนิดเดียวมันทำให้ตึงขึ้นเยอะมากเลยนะขอบอก แล้วแปปนึงอ่ะพ่อทศเขาก็เดินมาแล้วบอกมาๆ โทนบอกไม่เป็นไรพ่อ เอาไปพาดเตียงเอาก็ได้ พ่อบอกมามา อย่าเรื่องมาก


แล้วพ่อทศก็แบบไปช้อนที่ขาพับโทนอ่ะ แล้วคือเหมือนท่านักมวยยืดเส้น ยืดสายที่ขาอ่ะ พ่อทศยกขาโทนขึ้นมาเสมอไหล่ โทนก็กดตัวลงไป จนหัวติดหัวเข่าเลยอ่ะ เหมือนพี่เลี้ยงยืดเส้นให้นักมวยตอนพักยกอ่ะ แล้วไม่แค่นั้นอ่ะ เพราะพ่อทศเขาจับขาโทนแล้วเดินถอยหลังอีก



ทุกคนเข้าใจใช่มะ ว่าระยะการยืดจะเพิ่มขึ้นอีก เรามองไปที่พวกเสี่ยอ่ะ ลูกน้องบางคนก็ทำหน้าเหวอๆแล้วนะ แต่สำหรับโทนคงเป็นเรื่องสบายๆแหละ  และพอยืดทั้งสองข้างแล้วโทนก็ยกมือไหว้พ่อทศ  แล้วทุกคนก็ไม่พูดอะไรนะ เหมือนตั้งใจดูอ่ะ โทนบอกว่านอนมากก็ปวดหลัง ปู่เทียนก็เดินมาจับแขนนะ ข้างที่เคยเส้นเอ็นฉีกแล้วบอกว่า



เดี๋ยวปู่ดูแขนให้ด้วยแล้วกันไอ้ลูกหมาน้อย โทนบอกว่ามันหายดีแล้วนะปู่ แต่ปู่เทียนก็บอกว่าอยากมั่นใจกว่านี้หน่อย ว่ามันไม่มีอะไร โทนมองหน้าปู่งงๆแล้วถามมันมีอะไรเหรอปู่ แต่ปู่เทียนก็เอามือลูบๆแล้วบอกเอาน่าๆ ถึงเวลาเดี๋ยวจะบอก แล้วปู่เทียนก็หันไปบอกพ่อทศว่า ไอ้ลูกหมากลับบ้านแล้วมาคุยกับข้าด้วย


โทนทำหน้ามุ่ยๆ แล้วก็เหมือนเดินลากสังขารตัวเองไปนั่งบนเตียงอ่ะ ดูไม่มีแรงเลย ท่าทางต่างจากการยืดเส้นเมื่อกี้ที่ดูกระฉับกระเฉงมากเลยอ่ะ  พ่อทศถามว่าอยากกินอะไรไหมไอ้ลูกหมา โทนจับคอตัวเองแล้วออกเสียง อ่า อ่า อ่า เหมือนก่อนหน้านี้โทนบอกว่าเจ็บคอนี่นาหายแล้วเหรอแล้ว โทนบอกขอพวกผลไม้กระป๋องหวานๆนะพ่อ อะไรนะพวกเงาะกระป๋องเหรอต้องจด ๆ ๆ แล้วพี่แมนก็เอามืออ่ะสะกิดขาเรา จนเรามองไปตรงหน้า


เราเห็น ปู่เทียนก็หยิบน้ำอะไรไม่รู้เขียวๆมาให้แล้วบอกว่าอ่ะไอ้ลูกหมาเจ็บคอมาหลายวัน จิบนี่ก่อน แล้วพอปู่เทียนหยิบมาอ่ะ เชื่อไหมว่า เสี่ยสองคนคือถอยกรูดเลยอ่ะ แล้วพวกลูกน้องที่เห็นก็ทำตามด้วย ปู่เทียนยิ้มแย้มเหมือนกำลังเอาของอร่อยๆให้หลานลิงตัวน้อยๆกิน


แต่สำหรับเราสีน้ำในแก้วมันไม่น่าไว้วางใจอ่ะ คือทุกคนเคยเห็นน้ำใบย่านางที่ใส่ในหน่อไม้ไหม นั่นอ่ะสีแบบนั้นเลย เข้มๆเขียวๆ พ่อทศหยิบแก้วมาให้ปู่เทียนก็ริน ๆ อื้อหือทุกคนกลิ่นฉุนมากเลยอ่ะ แต่โทนก็รับไปนะ เราคิดในใจเดี๋ยวไอ้ลิงบ้า เดี๋ยวจะกินจริงๆเหรอ เรานึกหน้าตอนกินยาจีนอ่ะ หน้าแบบนั้นมาแน่ๆ แต่โทนก็กระดกทีเดียวหมดแก้วเลยนะ แล้วสีหน้าก็คือนิ่งเฉย คือแบบถ้าคนที่กำลังกลั้น คนที่เก็บอาการ


อย่างน้อยมันก็ต้องมีคิ้วบิดเบี้ยวบ้างแหละ หรือตาหยีๆ แบบตอนกินมะนาวแล้วเปรี้ยวๆอ่ะ แต่นี่คือโทนหน้านิ่งมากเลย เราแอบมองที่เสี่ยสองคน คือหน้าตาของเขาคือแบบ แหยะ แหวะ อะไรประมาณเนี้ย ปู่เทียนลูบหัวโทนเบาๆแล้วบอกว่าเก่งมากไอ้ลูกหมาน้อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น แต่ต้องกินยาตามที่หมอให้กินด้วยนะ โทนก็พยักหน้าบอกครับปู่ ปู่ลูบๆหัวโทนอีกที คือปู่ดูเป็นห่วงโทนมากๆนะ


 

ท่ายืดเส้นแต่ละท่า มันช่างน่าพิศวงนัก
แต่ปู่น่าจะมีเวทย์รักษานะ สงสัยแขนน่าจะหายขาดนะ

ปู่ของโทน น่าจะมีวิชาติดตัวมากมายพอสมควรเลย

อ่านแล้วคิดถึงปูเลย

ญาติผู้ใหญ่น้องโทนเยอะ ไม่ต้องกลัวอะไรเลย

ทำไมน้ำนี้กินได้ แต่ทำไมกลัวยาจีน

ปู่มารักษาให้เองเลย หายไวแน่นอน

โทนหายเร็วแน่ๆ รักษาขนาดนี้

ปู่ของโทนนี่สุดยอดจิวคับ

ครอบครัวนี้น่ากลัวจริงๆ สุดจัด .

คงแพ้แต่ยาจีน 555

ยาไทย กินมาแต่เล็กๆ

ปู่รักษาแบ้วหายขาดแน่นนอน

ครอบครัวกึ่งมาเฟียชัดๆ นี่ถ้าพ่อทศยังไม่วางมือ สงสัยบารมีคับเมือง

บรรยากาศ ตอนนั้นต้องปะแล่มปะแล่ม มากแน่ๆแบบวังเวง

ของมันดีจริงๆ