🧡 XONLY 🧡

   "ชาคริต" เสียงกระด้างเรียกให้ชาคริตที่กำลังจะผลักประตูเข้าห้องม.6/1 ชะงักกึก แล้วหันไปหาเจ้าของเสียง
   มิ๊งค์ยืนท้าวสะเอว จ้องหน้าชาคริตเขม็ง
   เขาเกือบลืมไปแล้วว่าหัวหน้าคณะนางรำของโรงเรียนสวยแค่ไหน ถ้าดูแค่เรื่องความบาดตาบาดใจ มิ๊งค์อาจจะล้ำหน้าราชณิญาไปก้าวเล็ก ๆ ก้าวหนึ่งด้วยซ้ำ แต่เมื่อพิจารณาโดยรวม ราชณิญาแฟนเขามีความสวยหวาน ที่ดูเพลินตากว่า บวกด้วยความงามสง่าเพียบพร้อมในหลาย ๆ ด้าน ที่ทำให้รัศมีของเธอบดบังหัวหน้าวงลิบลับ
   ราชณิญาแฟนเขา ความคิดนี้ทำให้ชาคริตตัวสั่นสะท้าน
   "มิ๊งค์" ชาคริตตอบกลับไปเบา ๆ "มีอะไรกับเราหรือเปล่า......เดี๋ยว!!! ไม่ใช่! หมายถึงมีเรื่องอะไรจะพูดกับเราหรือเปล่า"
   ชาคริตตะกุกตะกักนิดหน่อยด้วยความประหม่า เขาไม่ได้คุยกับมิ๊งค์มาตั้งแต่เขาบอกปฏิเสธความรักของเธอ ทั้งที่ยังมีท่อนเอ็นของเขาเสียบคาร่องรักของเธออยู่ เธอหลีกเลี่ยงเขามาตลอดหลังจากนั้น ชาคริตรู้ดี ว่ามิ๊งค์เสียใจมาก ที่ถูกเขาหลอกฟัน ที่คำหวานทุกอย่างที่เขาป้อนให้ ที่ทุกคำชื่นชมในฝีมือและความอ่อนช้อยในวงรำของเธอ สูญสิ้นไปพร้อม ๆ กับความบริสุทธิ์ที่เธอเคยหวงแหน มิ๊งค์เป็นหนึ่งในคนที่ชาคริตเสียใจอยู่ที่ทำร้ายเธอไป แต่แผนของไอ้ชัยในวันนั้นมันชัดเจน เขาต้องทำให้เธอเสียใจ เพื่อที่มันจะได้เข้าไปเสียบต่อ ซึ่งก็ได้ผลเสียด้วย เท่าที่เขารู้ มิ๊งค์เป็นแฟนไอ้ชัยอยู่เกือบ 8 เดือน ในระหว่างนี้ เขาต้องทนฟังไอ้ชัยมาเล่าตลอด ว่าได้กับมิ๊งค์ที่ไหน ท่าไหน อย่างไรบ้าง มันเคยเอาคลิปที่มันเย็ดกับมิ๊งค์ในห้องนาฏศิลป์มาเปิดให้ชาคริตดูด้วยซ้ำ ไอ้ชัยมีแผนจะเอาคลิปนั้นไปปล่อยในเว็บลับ แต่ชาคริตบังคับให้มันลบคลิปเสียก่อน ชาคริตรู้สึกใจชื้นขึ้นนิดหนึ่ง ที่ได้เห็นมิ๊งค์กลับมาเป็นสาวมั่น ที่สามารถสลัดคนอย่างไอ้ชัยออกไปจากชีวิตได้
   แต่จะโทษไอ้ชัยอย่างเดียวก็คงไม่ถูกเท่าไหร่ เพราะสุดท้ายชาคริตก็เต็มใจไปกับแผนนั้น ดีใจเสียอีก ที่จะได้ลองเปิดซิงนางรำดาวเด่นประจำโรงเรียน
    
   แต่ชาคริตจะไม่ยอมแพ้ให้ความหื่นกระหายของเขาอีกแล้ว
   "ตามชั้นมานี่" มิ๊งค์กวักมือเรียก ก่อนจะเดินจ้ำอ้าว ๆ พาชาคริตไปที่ห้องเก็บของเก่า ๆ ใกล้ ๆ ห้องนาฏศิลป์ มิ๊งค์เปิดประตูห้องเก็บของ แล้วเดินนำชาคริตเข้าไป
   "นายกำลังคบกับราชณิญา" นั่นไม่ใช่คำถาม และชาคริตก็ไม่ได้ตอบ เขาเบือนหน้าจากสายตากล่าวร้ายของมิ๊งค์
   "ได้น้องหรือยัง" อันนี้เป็นคำถาม
   "ยัง"
   "แล้วจะได้เมื่อไหร่"
   คำตอบแรกที่วิ่งมาจุกที่ลิ้นของชาคริตคือ 'ทันทีที่น้องยอม' แต่เขาก็รีบกลืนคำนั้นกลับลงไป แล้วตอบ "เมื่อเราปรับปรุงตัวเป็นคนดีกว่านี้ ที่ควรค่ากับความรักของน้อง"
   มิ๊งค์ผงะ เธอไม่ได้คาดไว้เลยว่าจะได้ยินคำตอบนี้จากเขา สิ่งที่กระทบใจเธอมากกว่าคำตอบคือความจริงใจบนใบหน้าหล่อเหลาของชาคริตเมื่อเขาเอ่ยประโยคนั้น
   เธอไม่ได้ยินว่าชาคริตมีเหยื่อรายใหม่ตั้งแต่ขึ้นม.6 มาแล้ว บางทีเธอก็สงสัยด้วยซ้ำว่าคนชื่อเสียอย่างชาคริต ถ้าจะล่าเหยื่ออีกจะปิดได้จริง ๆ น่ะเหรอ
   หรือว่าชาคริตคิดจะปรับปรุงตัวจริง ๆ
   หรือว่าราชณิญาจะจับนักเปิดซิงคนนี้มัดใจได้
   มิ๊งค์ยอมรับว่าในใจเธอหวั่นไหวไม่ใช่น้อย เธอเพิ่งนึกได้ว่าเธอไม่ได้อยู่กับชาคริตสองต่อสองแบบนี้ตั้งแต่ในห้องนาฏศิลป์ในวันนั้นแล้ว
   แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในห้องนาฏศิลป์ มิ๊งค์ก็รีบตั้งกำแพงในใจขึ้นมาใหม่ มันเป็นความสุขสันต์กว่าที่เธอเคยได้รับจากไอ้ชัย แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดเหมือนนรกทั้งเป็น ครั้งสุดท้ายที่เธออยู่กับชาคริตสองต่อสอง เธอเจ็บจิ๋มไปหลายวัน เจ็บใจไปอีกหลายเดือน
   "ฟังชั้นให้ดีนะชาคริต" เสียงของเธอมั่นคงและแข็งกร้าวอีกครั้ง เธอต้องไม่แสดงความอ่อนไหวในใจให้ชาคริตเห็น "เห็นแบบนั้น แต่จริง ๆ ราชณิญาเค้าโลกสวย และโรแมนติกมาก แล้วน้องเค้า ก็...ก็เคย......มีปัญหา ชั้น...ชั้นไม่อยากให้น้องต้องเจ็บอีก"
   "มิ๊งค์เคยเตือนน้องเรื่องเรา" ชาคริตพูด
   "ใช่ ชั้นเคย ชั้นไม่อยากให้น้องโดนแบบที่นายทำกับชั้น แต่เห็นชัด ๆ ว่าน้องไม่ฟังชั้น ชั้นถึงมาพูดกับนายไง"
   "เราเข้าใจ ขอบคุณมากนะ มิ๊งค์ แล้วก็ขอโทษด้วยเรื่องที่เราเคยทำกับมิ๊งค์ ขอโทษจริง ๆ เรามันเลว"
   กำแพงในใจมิ๊งค์คลอนลงอย่างรุนแรง แต่เธอก็ทำใจแข็งไว้ ยังไงก็ต้องพูดสิ่งที่เธอเตรียมมาพูด "ขอโทษไปชั้นก็ไม่กลับไปซิงหรอก แต่ชั้นไม่อยากให้น้องญาต้องเจอแบบชั้น นายเข้าใจไหม"
   "เราก็ไม่อยาก"
   "ไม่อยากก็อย่าทำ" มิ๊งค์ตะคอก "ฟังชั้นให้ดีนะ นายขยี้ผู้หญิงแหลกลาญคามือนายมาหลายคนแล้ว นายอาจจะบอกว่าเสียใจ แต่นายไม่เสียใจเท่าผู้หญิงที่เค้าต้องเสียตัวให้นายฟรี ๆ หรอก นายรู้สึกผิดขึ้นมาบ้างชั้นก็ดีใจ แต่ห้ามนายทำร้ายราชณิญา เข้าใจชั้นไหม.........สัญญา....สัญญากับชั้นได้ไหม"
   ชาคริตจ้องตามิ๊งค์เขม็ง "เรา...ไม่รู้"
   "ไม่รู้ หมายความว่ายังไง ไม่รู้"
   "หมายความว่า....เรา เรา..." ชาคริตกุมหัวตัวเอง "เราสัญญาว่าจะดูแลญาให้ดีที่สุด จะทะนุถนอมญา และ.....และ....จะพยายาม...พยายามไม่ล่วงเกินญา"
   "แค่พยายามเหรอ"
   "เราสัญญาได้แค่นี้ เรารักน้องญาจริง ๆ นะ"
   "แต่ไม่รักพอจะไม่สัญญาว่าจะไม่ฟันเขาแล้วทิ้ง" มิ๊งค์ต่อให้ "นายมันเลว ชาคริต"
   "เรารู้" ชาคริตตอบ "น้องญาก็รู้ แต่น้องยังเลือกที่จะอยู่กับเรา..... เรากลัว มิ๊งค์ กลัวว่าจะคุมตัวเองไม่อยู่"
   "งั้นไปบอกเลิกน้องซะ" มิ๊งค์บอก "ถ้าแค่ไอ้แท่งวิตถารนั่นนายยังคุมไม่ให้มุดจิ๋มใครไม่ได้ นายก็ไม่ควรไปคบใครให้เป็นปัญหาสังคม"
   "แล้วแบบนี้ไม่กลัวน้องจะเจ็บเหรอ" ชาคริตถามกลับ "น้องเป็นฝ่ายบอกชอบเรานะมิ๊งค์ เราพยายามถอยตัวออกห่างแล้ว แล้วทีนี้จะให้ทำยังไง เรารักน้องญาจริง แต่เราก็รู้ว่าเรามันเลว ถ้าเราทิ้งน้อง น้องก็เจ็บ ถ้าเราคุมความเลวในตัวไม่ได้ ล่วงเกินน้อง น้องก็เจ็บ เราพยายามไม่ให้น้องเจ็บนะ มิ๊งค์ เราพยายามให้ในอย่างที่น้องต้องการอยู่ ผู้ชายที่กลับตัวเป็นคนดี มิ๊งค์เอาใจช่วยเราไม่ได้เหรอ"
   "ชั้นไม่คิดว่าคนอย่างนายจะมีวันเลิกเรื่องนี้ได้หรอก" มิ๊งค์พูดด้วยเสียงเย็นชา "แต่ชั้นจะให้โอกาสนายกับญา ชั้นจะคอยดู"
   มิ๊งค์สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป แต่ก็ไม่วายเหลียวกลับมามองวูบหนึ่ง และกระซิบเบา ๆ จนชาคริตแทบไม่ได้ยิน
   "พยายามให้เต็มที่นะ คิดว่าทำเพื่อญา ชั้นขอร้อง"

   ขณะเดียวกัน
   "ไง สบายหีไหม"
   เสียงไม่เป็นมิตรทักทายราชณิญาทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องนาฏศิลป์ สาวน้อยยืนกระพริบตาปริบ ๆ
   "อะไรคะเนี่ย พี่ไอหมอก" เธอถามนางรำรุ่นพี่งง ๆ
   "เมื่อวานมึงไปนอนแหกหีไอ้ไอ้ชาคริตมันเย็ดมาไม่ใช่หรือไง ยังมามีหน้าทำอินโนเซ๊นต์อีก น่ารังเกียจ"
   "พี่ไอหมอก พี่เข้าใจหนูผิดแล้วนะคะ หนูกับพี่ชาคริตไม่ได้...."
   "อย่ามาแก้ตัว อีดอก" ไอหมอกกอดอก "มิ๊งค์เขาก็เตือนมึงแล้ว ว่าไอ้เลวนี่มันทำมิ๊งค์ไว้แค่ไหน มึงยังร่านจนไม่รู้จักจำเลย ไง เสียวหีดีไหมล่ะ"
   ราชณิญาเริ่มน้ำตาเล็ด "ทำไมพี่ไอหมอกคิดร้ายกับหนูได้ขนาดนี้อ่าาาา"
   "ไม่ใช่แค่ชั้นด้วย วรัญญา กมลพัสดุ์ อันนา เราก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ" นางรำคนอื่นพากันพยักหน้ารับคำพูดของไอหมอก "เราทุกคนเจ็บช้ำแทนมิ๊งค์มากจากที่ไอ้ระยำนั่นทำ อยู่ ๆ มึงเข้ามาก็ไปแหกหีให้มันทั้ง ๆ ที่มิ๊งค์เขาก็เตือนแล้ว แล้วมิ๊งค์เขาจะคิดยังไง หือ จะร่านก็เกรงใจพี่เขาบ้างก็ได้นะ"
   ราชณิญาสะบัดตัวเดินออกจากห้องนาฏศิลป์ทั้งน้ำตา

   พักเที่ยง
   ราชณิญานั่งเอนหลังพิงอกอุ่น ๆ ของชาคริตอยู่ในซอกตึกแห่งหนึ่ง ที่โรงเรียนใช้เป็นที่เก็บโต๊ะเรียนที่พังแล้ว หรืออุปกรณ์ที่ชำรุดเสียหายอื่น ๆ ด้วยความที่ทางเดินนั้นไม่ได้นำไปไหน และข้าวของที่วางระเกะระกะดูไม่น่าสบายตา จึงแทบไม่มีใครเคยผ่านมาแถวนี้ เมื่อราชณิญาบอกกับชาคริตว่าอยากจะอยู่กับพี่คริตสองต่อสอง ที่นี่จึงเป็นที่แรกที่ชาคริตนึกถึง โอกาสที่จะถูกรบกวนที่นี่มีไม่มากนัก แก๊งค์ของพวกเด็กเวรห้อง 6/10 เคยอาศัยซอกตึกนี้เป็นที่สุมหัวกันสูบบุหรี่ ก้นบุหรี่ดำ ๆ ที่พวกมันทิ้งไว้ยังเกลื่อนพื้นอยู่ แต่หลังจากพวกมันไปมีเรื่องกับโรงเรียนข้าง ๆ จนหายสาบสูญไปทั้งแก๊งค์ก็ไม่เคยมีใครมาใช้ที่ลับแห่งนี้แบบถาวรอีก ชาคริตได้รู้จักรังลับนี้ตอนที่เนยลากเขามามีอะไรกันในนี้ หลังจากนั้น เธอก็เคยใช้ที่นี่มั่วสุมกับแก๊งค์เด็กเวร ที่ในวันนั้นยังอยู่ ม.3/10 อยู่ ถ้าชาคริตเข้าใจไม่ผิด เธอน่าจะท้องกับพวกมันคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ หลังจากที่เนยจากไปแล้ว ชาคริตก็ได้ใช้บริการซอกแห่งความลับนี้อีกครั้งหนึ่งตอนที่พาพี่ฝ้ายมาเปิดซิง แค่คิดถึงตอนนั้นเขาก็อยากจะหลบมุมไปชักว่าวแล้ว พี่ฝ้ายนมใหญ่มากกกกกกกกก ขยำขยี้ยังไงก็หยุ่นสู้มือเต็มที่ เขาอดเหลียวมองหน้าอกของราชณิญาไม่ได้ ญาไม่ใช่สาวทรงโตอย่างพี่ฝ้าย แต่เท่าที่ชาคริตมองออกผ่านเสื้อนักเรียนตัวหนา เขาก็ประทับใจใช่เล่น ไม่เล็กแน่นอน ขนาดหน้าอกน่าจะพอ ๆ กับมิ๊งค์ (เรียกว่าเป็นขนาดนมมาตรฐานนางรำได้ไหมนะ) แถมยังได้สัดส่วนกับทรวดทรงองค์เอว ที่ดูจะคอดกิ่วกว่าของมิ๊งค์อยู่พอสมควรจนงดงามเหมาะเจาะอีกด้วย สัญชาตญาณเรียกร้องให้เขาคว้าหมับเข้าสองเต้าแล้วเริ่มนวดเฟ้นเสียเร็ว ๆ เลย แต่สามัญสำนึกของชาคริตก็รู้ดี ว่าราชณิญาไม่ได้ต้องการเช่นนั้น
   และพี่ชาคริตที่แสนดีต้องตามใจราชณิญาอยู่แล้ว
   "พี่ชาคริต" ราชณิญาพูดเบา ๆ "ตลอดเช้าหนูโดนด่าเยอะมากเลย"
   "หือ?"
   "พวกพี่ ๆ กับเพื่อน ๆ นางรำคิดกันหมดว่าหนูได้กับพี่แล้ว ด่าหนูเป็นกระหรี่เลย" ราชณิญารำพึง "แป้งฝุ่นก็โกรธหนู หาว่าหนูแย่งพี่"
   "เสียใจไหม ที่ตั้งสถานะเปิดเผยขนาดนั้น" ชาคริตถาม พลางก็ไล้ผมดำงามของราชณิญาไปด้วย สาวน้อยสะดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่หลีกหนี
   "ก็ ค่อนข้างนะ" ราชณิญาบอก "หนูไม่คิดจริง ๆ ว่าจะโดนขนาดนี้ แต่ แต่หนูก็ยังเชื่อว่า นี่เป็นก้าวแรก ที่หนูกับพี่จะก้าวไปด้วยกันอย่างยั่งยืนได้ ใครจะเข้าใจผิดก็ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าเราจริงใจต่อกันซะอย่าง..."
   ชาคริตอยากจะจูบปากราชณิญาซักฟอดใหญ่ ๆ กับคำพูดนั้น แต่ก็ต้องหักห้ามใจตัวเอง เขาต้องไม่ทำอะไรที่เป็นการล่วงเกินเธอ
   "ไอ้ชัยมันก็จะฆ่าพี่เหมือนกัน" ชาคริตบอก "มันบอกว่าพี่แย่งญาจากมัน"
   ราชณิญาพ่นลมออกจากจมูกดังพรืด "ยังกะหนูจะสนคนหื่นอย่างมันงั้นแหละ รู้ไหม พี่คริต มันเคยมีอะไรกับพี่มิ๊งค์ในห้องนาฏศิลป์ด้วย บัดสีบัดเถลิง ไม่อายสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้างเลย"
   'พี่ก็เคย' ชาคริตคิดในใจ แต่ไม่พูดออกไปจะดีกว่า    
   "แล้วสนคนหื่นอย่างพี่เหรอ" ชาคริตถาม "ถ้าดูประวัติ พี่เลวกว่ามันเยอะ"
   "พี่ไม่เคยหื่นใส่หนูนี่" ราชณิญายักไหล่
   หน้าจอโทรศัพท์ของเขาแทบจะเน่าอยู่แล้วจากการเปิดรูปราชณิญาแล้วชักว่าวใส่
   "ญาอ่านใจพี่ไม่ได้นี่ พี่บอกเลย พี่คิดอะไรหื่น ๆ กับญาเยอะ"
   "โหหหหหห" ราชณิญารีบเขยิบตัวออกห่างชาคริตที่หัวเราะแหะ ๆ "เอาเป็นว่าให้มันอยู่แค่ในความคิดพอก็แล้วกันนะคะ อย่าเอามาทำจริงเลย"
   "ก็ได้ ก็ได้" ชาคริตบอก "แต่อย่าชมพี่เป็นคนดีนักเลย ญาก็รู้อยู่ว่าพี่ไม่ใช่"
   "ดีเลว อยู่กับการกระทำค่ะ"
   "โอเค แล้วพี่จะกระทำให้สมกับความไว้ใจของญานะ" ชาคริตพูด "ญาก็เข้มแข็งเอาไว้นะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป คนนินทากันเดี๋ยวก็เบื่อไปเองนั่นแหละ"
   "ขอบคุณค่ะ พี่ชาคริต" ราชณิญายิ้ม "ได้มาอยู่กับพี่หนูมีแรงแระ"
   "อยากหมดแรงไหมล่ะ เดี๋ยวพี่.....ไม่เอา พี่พูดเล่นเฉย ๆ"
   "หุหุ หนูเข้าใจค่ะ" ราชณิญาปิดปากหัวเราะเล็ก ๆ น่ารัก ตัวเธอเองก็เล่นมุก 18+ บ่อยใช่เล่นอยู่ "เอาเป็นว่าถ้าพี่คู่ควรกับหนูได้เมื่อไหร่ก็เอาให้หมดแรงเลยแล้วกันนะคะ วันนี้หนูไปก่อนล่ะ แบร่"
   
   เย็นนั้น
   "เดี๋ยวก่อน พี่ชาคริต" เสียงสั่น ๆ ดังขึ้นหลังชาคริตที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องซ้อมละคร ชาคริตหันกลับไปมอง สาวหมวยแป้งฝุ่นยืนตัวสั่นเทา ตาแดงก่ำอยู่
   "แป้งฝุ่น" ชาคริตพูดเบา ๆ "พี่ขอโทษเรื่องพี่กับญานะ พี่คงทำให้หนูเสียใจ พี่ขอโทษจริง ๆ นะ"
   แป้งฝุ่นสะอื้น "หนูเข้าใจค่ะ หนูจะเทียบกับญาได้ยังไงล่ะ เขาทั้งสวยกว่า สูงกว่า หุ่นดีกว่า เก่งกว่า หนู มัน หนูมัน..."
   "แป้งฝุ่นก็มีดีในแบบของแป้งฝุ่นนะ" ชาคริตรีบพูดปลอบใจสาวรุ่นน้อง "อย่าเอาตัวไปเทียบกับญาเขาเลย ภูมิใจในตัวเราที่เป็นสิ"
   "ก็ตัวหนูในแบบที่เป็นมันจีบพี่คริตไม่ติดนี่" แป้งฝุ่นพูด น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย "หนูไม่ดีพอ ทำให้พี่คริตสนใจไม่ได้"
   "แต่ในโลกก็มีคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ คนที่ดีกว่าพี่" ชาคริตรีบพูด "อย่าดูถูกตัวเองไปสิ เดี๋ยวเราก็ไปเจอคนอื่น คนอื่นที่เขาให้ความสุขเราได้มากกว่าพี่ไง"
   "ไปเจอคนอื่น หนูก็ไม่ดีพอสำหรับเขาอยู่ดีนั่นแหละ" แป้งฝุ่นร้องไห้ "ไม่เคย...ไม่เคยมีใครมาจีบหนูเลย..หนูไปจีบใครก็ไม่เคยติด หนู...หนูมันไม่มีเสน่ห์"
   ไม่จริงสุด ๆ ชาคริตไม่รู้หรอก ว่าทำไมแป้งฝุ่นไม่เคยสมหวังกับความรัก แต่เรื่องหน้าตานี่ไม่แย่แน่ ๆ อาจจะไม่ได้สวยสง่าเท่าราชณิญา แต่ก็น่าจะหน้าตาดีกว่าสาวครึ่งหนึ่งที่ชาคริตเคยมีอะไรด้วย "พี่ว่าแป้งฝุ่นสวยนะครับ มีเสน่ห์ด้วย แค่..แค่พี่บังเอิญถูกใจกับญามากกว่า อีกไม่นานพี่ว่าแป้งฝุ่นก็ได้เจอคนที่ถูกใจแน่"
   แป้งฝุ่นจ้องชาคริตเขม็งด้วยตาที่ชุ่มและแก้มที่เปรอะเปื้อน "พี่ชาคริต"
   "......"
   "หนู หนูเคย เคยได้ยิน....เคยได้ยินมาว่า พี่ชอบฟันสาวแล้วทิ้ง"
   ชาคริตกัดฟัน นี่รู้กันทั้งโรงเรียนแล้วเหรอเนี่ย
   "....พี่ฟันหนูได้ไหม"
   "แป้งฝุ่น!!!!!!!!"
   "ให้หนูได้สมหวังบ้างสักครั้งเถอะ ครั้งเดียวก็ยังดี หนูไม่บอกญาหรอก...."
   "ไม่ ไม่ ไม่ ไม่" ชาคริตรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน "พี่ไม่ใช่คนอย่างนั้น ไม่ใช่แล้ว"
   "โธ่ ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ชาคริตในชุดแดงบนไหล่ซ้ายตะโกน พลางก็เอาสามง่ามแทงแก้มชาคริตแรง ๆ ทีหนึ่ง "เค้ามาเสนอให้ถึงที่ มึงเสือกปฏิเสธอีก ไอ้โง่ ฟันไปให้มันจบ ๆ สิ เปิดซิงสนุกออก"
   "เราควรช่วยทำให้ทุกคนได้สมหวังนะ" ชาคริตในชุดขาวบนไหล่ขวาพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียน "น้องเขาอยากให้เราช่วย เราช่วย น้องเขาก็สมหวัง ก็เป็นบุญกับตัวเราเอง เราได้เปิดซิงน้องก็มีความสุข น้องเขาเสียตัวให้เราก็มีความสุข ไม่มีใครต้องเสียใจ"
   "กูจะไม่นอกใจญา" ชาคริตตะโกนบอกไอ้สองตัวบนไหล่
   "ไม่ต้องขึ้นมึงขึ้นกูกับหนูก็ได้!" แป้งฝุ่นตะโกน "เห็นไหม พี่บอกหนูมีดีในแบบของหนู แต่จริง ๆ หนูมันไม่ดีพอให้พี่ฟันด้วยซ้ำ ไร้ค่าสิ้นดี!!!"
   แป้งฝุ่นปล่อยโฮออกมาเต็มที่แล้วหันหลังวิ่งหนีไป ทิ้งให้ชาคริตยืนอยู่เพียงลำพังในทางเดินที่ว่างเปล่า

ชาคริตต้องเลือกแล้ว

เลือกยากนะ

มีอาหาร มายื่นถึงที่เลย 

จัดไปสิเเป้งฝุ่นมาให้ขนาดนี้เเล้ววอมเครื่องก่อนเลย.เอามิงค์มาเก็บด้วย

เป็นคนดีมันยากจริงๆ

กดดันหนักทั้งคู่เลย มีแต่คนคอยจ้องมองและนินทา

นึกว่าจะรำลึกความหลังกับน้องมิ๊ง
แต่แป้งฝุ่นนี่มารผจญแท้ๆนะครับเนี่ย

เอาว่ะ มีคนเสนอกีให้ฟัน

เลือก สาว ญา นางจะทำให้นาย หลุดพ้น จากคำว่า นักเปิดซิง และก้าวไปสู่ รักแท้

แน่วแน่มั่นคงเข้าไว้ ชาคริต  น้องญาตั้งความหวังที่ดีรออยู่

โถ่่่่่่เป็นผมนะไม่เหลือ

น้องเขาขอมา ก็จัดให้น้องเขาหน่อย

จะมีใครมาฉวยโอกาสทำให้น้องแป้งสมหวังแทนพี่คริตมั้ยนะ

ทำดีแล้ว ไวได้ญาก่อนค่ยเก็บคนอื่น