🧡 XONLY 🧡

   

     "ผู้หญิงทุกคนมีด้านมืด มีด้านที่สังคมไม่ค่อยได้เห็น และก็คงไม่มีวันเห็น แต่สำหรับที่นี่ เราค่อยข้างไว้ใจให้ที่นี่ว่าเป็นพื้นที่ระบายอารมณ์เรื่องเซ็กซ์ หรือเปิดประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ แต่เราไม่ยังไม่เคยนัดใครเดตหรือแลกเปลี่ยนคู่นอน รอเจอคนถูกใจก่อนนะคะ ถ้าเข้ามาแล้วล้ำเส้น ขอโทษที่บล็อก" ผมนั่งมองเหม่อดูข้อความทวิตของหญิงด้วยความรู้สึกที่แปลกปร่า บางทีผมก็ไม่รู้ว่าความเหงาของเธอเป็นเช่นไร ไม่เคยคิดมาก่อนด้วยซ้ำไปว่าการเล่นทวิตเตอร์มันจะช่วยคลายความเบื่อหน่ายของชีวิตคู่ได้อย่างไรจนกระทั่งจมลึกเข้าเนื้อในอย่างไม่รู้ตัว
      "ส.สวัสดีค่ะ..ชื่อหญิงณัฐริกาค่ะ...เป็นน้องใหม่..ขอฝากตัวกับพี่ๆด้วยนะค๊ะ..."
      เมื่อ 5 ปีก่อน ในวันที่ผู้จัดการใหญ่ประจำศูนย์เรียกประชุมประจำเดือน ก็มีการแนะนำพนักงานฝ่ายขายหน้าใหม่ เป็นเรื่องปกติผมไม่ค่อยได้ใส่ใจเพราะคนที่เข้ามาทำงานกับคนที่สับเปลี่ยนลาออกไปแทบทุกสามเดือนห้าเดือนไม่ได้คาดหวังอะไรกับคนเหล่านั้น แต่วันนี้ผมกลับตื่นตาตื่นใจไปกับน้องผู้หญิงหน้าตาสวยคมคายคนหนึ่ง เธออายุราว 25-26 ปี ท่าทางของเธอเมื่อแรกเจอจะดูเงียบขรึมคงเพราะใหม่ต่อสถานที่ แต่ในดวงตากลมโตกลับแววตาของคนขี้เล่นแฝงอยู่ บุคคลิกขี้อายแบบเด็กจบใหม่แต่กลับมีพลังของ sex appeal สูงมาก ถึงขนาดผมที่ค่อนข้างเย็นชากับหญิงสาวยังอดหวั่นไหวไม่ได้
      "เดี๋ยวไปกินข้าวกัน...ทุกคนเลยนะ..พวกเรา..." หลังจากผ่านวาระต่างๆในกระประชุมจบลง ผู้จัดการใหญ่ก็ชวนให้พนักงานร่วมยี่สิบชีวิตออกไปร่วมรับประทานอาหารประจำเดือนของบริษัท จับพลัดจับผลูผมกลับได้มานั่งเคียงข้างกับน้องสาวคนใหม่ของบริษัท
      "สวัสดีค่ะพี่...หนูชื่อหญิงนะค๊ะ..." เธอแนะนำชื่อย้ำกับผมอีกครั้งพลางยกแก้วน้ำที่พนักงานบริการลำเลียงทะยอยส่งมาให้คอยยื่นส่งให้ ผมรับมากับท่าทางเฉยเมยกระทั่งเธอทำหน้าแหยๆหวั่นเกรงผม
      "หญิงขอโทษนะค๊ะ..ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจพี่...เอ่อ..พี่ชื่อไรค๊ะ..." ดูเอาเถอะแค่วันแรกเธอก็เริ่มพูดเป็นต่อยหอยกับผมผู้ซึ่งไม่ค่อยนิยมสนทนากับผู้หญิงสักเท่าไหร่ ก็มันไม่สนุกสนานเช่นการพูดคุยตลกโปกฮาในวงเหล้ากับเพื่อนๆนะซิ
      "ชื่อเรียว........" ผมตอบเธอห้วนๆทำเอาเธอหน้าเจื่อนอีกครั้ง คราวนี้เริ่มรู้สึกแล้วซิว่าผมไม่อยากสนทนาด้วยสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ผมรังเกียจอะไรเธอแต่เพียงเพราะขาดทักษะมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับหญิงสาวก็เท่านั้น โดยเฉพราะเด็กสาวที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวเช่นนี้
      "ไอ้เหี้ยเรียว...ถ้ามึงไม่สน..กูจีบน้องเค๊านะโว้ย..." หลังจากนั่งดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน พี่ดิเรกหัวหน้าช่างในแผนกซ่อมก็เดินเข้ามากระซิบกระซาบ คงเห็นผมไม่ได้ให้ความสนใจกับน้องเด็กใหม่ ความจริงก็คิดกับน้องเค๊านั่นแหละแต่ยังทำเป็นแอ็คท่าอยู่นั่นแหละ และด้วยนิสัยที่เปิดเผยกับเพื่อนฝูงจึงไม่ได้ขัดอะไรมัน
      "อยากจีบก็จีบซิ...มึงมาขออะไรกูว๊ะ...น้องเค๊าจะสนใจใครไม่ใช่เรื่องของกูซักหน่อย.." คำตอบของผมทำเอาพี่ดิเรกยิ้มร่ารีบเข้าไประริกระรี้ป้อใส่เธอทันที ไม่ทันไรมันก็ชวนเธอออกไปเต้นที่ข้างโต๊ะรวมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ทำเอาผมบ่นอยู่ในใจ
      "หึ!!...ยังไม่ทันไร...ทำเป็นหว่านเสน่ห์...โธ่เอ้ย...ไอ้เราก็นึกว่าเด็กดี...ที่แท้ก็เด็กใจแตก..." ผมได้แต่เมินหน้าหนีที่เห็นเธอยืนโยกร่างท่ามกลางพวกช่างเครื่องสามสี่คนกำลังนัวดีดดิ้นไปตามเสียงเพลงอย่างสนุก สนุกหรือเปล่าว๊ะ!!  ผมแอบมองเข้าไปที่ลานโยกย้ายส่ายสะโพกกลับเห็นเธอพยายามช้อนสายตาจับจ้องผมเสมอทำเอาใจสั่นไหว
      "โฮ้ยยย..เหนื่อยจังค่ะพี่เรียว...เพลงต่อไปออกไปเต้นกับหญิงนะค๊ะ..." ครั้นพอจบช่วงเปิดเพลงเธอก็เดินกลับเข้ามานั่งข้างผม หลังจากกระดกเครื่องดื่มดับกระหายเธอก็หันมาชักชวนให้ลองเต้นคู่กับเธอบ้าง
      "พี่ไม่สะดวก...ไปเต้นกับพวกพี่ช่างเครื่องเถอะ...พี่จะกินเหล้า..." ผมตอบเธอห้วนๆแทบไม่มองหน้าของเธอด้วยซ้ำก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แต่หางตาก็อดชำเลืองมองเธอที่โดนพวกช่างเครื่องชักชวนออกไปดิ้นกันต่อไม่ได้ พลางคิดในใจ แล้วทำไมกูต้องขึงขังกับน้องเค๊าด้วย คิดตั้งใจว่าประเดี๋ยวจบเพลงเธอกลับมานั่งจะลองพูดดีๆกับเธอบ้าง แต่รอแล้วรอเล่าเธอก็ไม่ได้กลับมานั่งที่เก้าอี้ เพราะโดนพี่ดิเรกชวนไปนั่งดื่มในวงของมันอย่างสนุกสนาน
      "กูว่าแล้วไง...ที่แท้ก็พวกเด็กเที่ยว...เจอผู้ชายเกี้ยวเข้าหน่อย..ก็ติดลมคุยไม่เลิก..หึ!!.. อย่าไปสนใจเลย..ผู้หญิงแบบนี้.." สิ่งที่เธอทำให้ผมเห็นยิ่งย้ำความคิดของผมเข้าไปอีก คิดว่าเธอคงเป็นเด็กเที่ยวที่สนิทสนมกับผู้ชายได้ง่ายๆ กระทั่งหันมาจมกับแก้วเหล้าต่อ
      "ไง..มัวแต่หนักเหล้า...พวกช่างเครื่องเค๊าฉกน้องไปต่อหน้าต่อตา...ยังงี้มันเสียเชิงฝ่ายขายหมดนะสิ..." เสียงทุ้มๆเอ่ยทักทายจนผมหันไปมองทำเอาสะดุ้ง
      "อ้าว..พี่ชาตรี...แหม..มาแซวกันได้...ความจริงผมเบื่อจีบผู้หญิงต่างหากล่ะ...แค่ลูกค้าสวยๆ..ผมก็แทบไม่มีแรงจะสบึมด้วยแล้ว.." ผมตอบพลางยกแก้วเหล้าขึ้นขอท้าชน พี่ชาตรีผู้จัการใหญ่ที่ใครๆว่าดุ แต่กับผมแกค่อนข้างใจดี อย่างน้อยแผนกฝ่ายขายก็เป็นเส้นทางที่แกเติบโตมา เพราะฉะนั้นกับคนในแผนกฝ่ายขายแกจึงเอ็นดูเป็นพิเศษ
      "แต่มันก็น่าเสียดายนะ...น้องเค๊าอยู่แผนกเราแท้ๆ...แต่กลับโดนแผนกช่างคาบไปกิน..หึๆๆ..." คำพูดของแกทำเอาผมรู้สึกเสียหน้า คิดฮึดฮัดจะเดินไปจีบเธอคืนมา
      "โอ้ยๆๆ...ไม่ต้องห่วงหรอกน่า...เดี๋ยวไอ้เรกกับพวกๆ...มันเบื่อ..ก็ส่งคืนมาเองแหละ..ฮ่าๆๆๆ..." ยังไม่ทันไรผมก็โดนซ้ำเติมด้วยคำพูดจากพี่สุทนหัวหน้าแผนกช่างเครื่องเพื่อนซี้ของพี่ชาตรี คราวนี้ซิเหมือนโดนลากไปกระทบกลางสี่แยก ผมกัดฟันกรอดๆ เตรียมจะลุกขึ้นเดินไปลากเธอกลับมานั่งที่เดิม พลันร้านก็ประกาศขอบคุณแขกในร้านที่มาร่วมดื่มกินขอยุติเครื่องเสียงเปิดเพลงลงแต่เพียงเท่านี้ ผมมองไปที่หญิงเห็นเธอนั่งลงคุยอย่างสนุกกับพวกช่างเครื่องต่อทำเอาหาจังหวะไปดึงรั้งเธอกลับมาไม่ได้เมื่อพี่ชาตรีให้เป็นธุระเรื่องจ่ายเงิน
      "เอาล่ะๆๆ...นี่ก็ควรแก่เวลาแล้ว...ผมขอยุติงานเลี้ยงไปด้วยก็แล้วกัน...ส่วนใครจะไปต่อที่ไหนก็รับผิดชอบตัวเองด้วยนะ...พรุ่งนี้ห้ามหายกันนะโว้ย.." เสียงพี่ชาตรีประกาศส่งท้ายทำเอาทุกคนเริ่มเคลื่อนย้ายกันออกจากร้าน ในขณะที่ผมยังยืนคอยใบเสร็จรับเงินอีกครู่ใหญ่ แหงะหน้ามาอีกทีก็ไม่เหลือใครแล้ว
      "แม่ง..ทิ้งกูหมดเลยนะ...ทั้งพี่ชาตรีทั้งพี่สุทน...ไอ้เรกอีกตัว...ต่อไปไม่เรียกมึงว่าพี่แล้ว...นี่คงลากอีเด็กใหม่ไปฟาดแหงๆ..." คิดแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ ของดีอยู่ข้างๆแท้ๆยังปล่อยให้โดนฉกไปจนได้ คิดแล้วสมน้ำหน้าตัวเองนัก
      "ดี...อยากเจอกับพวกหื่นๆแบบไอ้เรกก็ตามใจ...ฮึ!!..ใครจะไปสนใจพวกเด็กใจแตกอย่างแม่นั่น..." ผมเดินออกมาจากร้านพลางพึมพำบ่นมากระทั่งพ้นประตูทางออกร้าน กำลังจะเดินข้ามไปขึ้นรถที่จอดอยู่พลันได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงดังลั่นที่ร้านแผงลอยขายอาหารอีสานริมฟุตบาทตรงข้ามร้านที่นั่งกินเมื่อครู่
      "ว้ายยยย...ไม่เอานะไอ้บ้า....ป.ปล่อยนะ...ชั้นไม่ได้อยากกินกับพวกแก...ช่วยด้วยๆ...ว้ายยยยยย..." ผมได้ยินเสียงก็หันไปดู ตอนแรกนึกว่าผัวเมียกำลังทะเลาะกัน แต่ที่ไหนได้ นั้นมันน้องหญิงนี่หว่า แล้วทำไมถึงไปอยู่หน้าร้านลาบข้างฟุตบาทจนโดนไอ้ขี้เหล้าสามสี่คนพยายามลากให้ไปนั่งด้วยที่โต๊ะแต่เธอกลับขัดขืนต่อสู้ด้วยเต็มที่ ที่น่าโมโหก็เจ้าของร้านลาบกำลังยืนท้าวสะเอวหัวเราะกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้ผมหมดความอดทนรีบวิ่งเข้าไปกระชากไอ้ขี้เมาคนนั้นออกห่างจากน้องหญิง
      "ผู้หญิงเขาไม่เอา...มึงก็อยากเสือกดิว๊ะ....."  

น้องหญิงอยากกินลาบ...

พระเอกมาแล้ว

น้องหญิงเมาแล้ว

พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว

น้องหญิงรอดมั้ยนี่

พระเอกมาช่วยทัน รอดไปได้อีกครั้ง รอพระเอกปลอบเอง

พระเอกมาช่วยแล้ว

ขอบคุนคับ บทมันส่งของจริง

ขอบคุณครับ เกริ่นเรื่องได้ดีมากเลยครับ

แบบนี้ต้องไปช่วยน้องเขาแล้วสิ เห็นสาวมีเรื่องไม่ได้

หญิงเขาหว่านขนาดนี้แล้ว

นึกว่าจะอดเสียแล้ว  โอกาสแก้ตัวมาถึงแล้ว

หลบหน่อยพระเอกมา ... ได้เวลาโชว์หล่อล่ะ

ถ้าภาคต่อๆ ไป มีในธัญฯ แบบเสียตังค์นี่ คงไม่รอดต้องโดนอีกแล้วล่ะมั้งเนี่ย