ต่อจากตอนที่แล้วย่าหอมบอกว่าให้ไอ้ตัวเล็กรับพร เราก็งงๆรับพรอะไร แล้วคนเราอ่ะก็ต้องหันไปมองใช่ป่ะ พอหันไปมอง ฮืออออ ปู่เจ้าที่ยืนอยู่ข้างหน้าเหมือนกำลังรับไหว้เลย แล้วข้างหลังมีอีกหลายสิบ ๆ ๆ ตนเลย โอ๊ยยยยยยยยย ความรู้สึกตอนนั้นคือหล่นวู่บเลยอ่ะ วู่บบบบ ไปเลย คือปู่เจ้าที่ท่านยืนอยู่ตรงหน้าไอ้ลิงบ้าเต็มๆตาเลย แล้วข้างหลังอีกเป็นสิบ ๆ ๆ ๆ ฮือออออ อะไรกันเนี่ย ไอ้ลิงบ้าเอ๊ยรู้ตัวป่ะเนี่ยยยย ว่าใครยืนอยู่ข้างหน้า แล้วไม่แค่นั้น ทุกคนจำได้ป่ะที่ตอนออกจากโรงพยาบาลและกลับบ้านอ่ะ


ไอ้ลิงบ้าลูบหัวหมาตัวนึง ที่ตอนแรกเราคิดว่าเป็นมูชู แต่ว่าไม่ใช่แล้วสิ่งนั้นก็หายไปคาตาเลยอ่ะ เนี่ย ๆ ๆ ไอ้สิ่งที่คล้ายๆหมา ตอนนี้ก็นอนหมอบอยู่ข้างๆไอ้ลิงบ้าเลย แล้วเราก็ได้ยินเสียง งึมงำ ๆ ๆ ที่ฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ภาพที่เห็นคือปู่ท่านยืนเอามือไพร่หลัง เหมือนท่าตามระเบียบพัก ทุกคนคงนึกภาพออกแหละ

ท่านยืนด้วยท่าทางสบายๆ แล้วจ้องไปที่ไอ้บ้าก่อนที่ท่านจะขยับย่อตัวเอามือไปวางไว้บนหัวไอ้ลิงบ้า เหมือนผู้ใหญ่กำลังให้พรลูกหลาน เรารีบหันหน้ากลับมาเลยนะคิดในใจ โอ๊ยยย ไอ้ลิงบ้ารู้ไหมว่าอะไรยืนอยู่ตรงหน้าาาาาา ไม่แปลกใจแล้งว่าทำไมพวกเสี่ยพูดกันว่า คนของเสี่ยมาเฝ้าได้ไม่ทันข้ามคืนก็ต้องหนีกลับกันหมด เชื่อแล้ววว


ย่าหอมบอกไปเถอะหนู เราก็ค่ะ ๆ ๆ เง้ออ พี่แมน จ๋า เจมส์ เดินนำหน้าไปแล้วง้ะ !!!!! ฮือออ เราก็เลยเดินมากับย่าหอมสองคน ท่านก็ถามเรานะว่า มากันตั้งแต่กี่โมงล่ะหืม เราก็บอกไปนะว่า ประมาณ ตี 5 6 โมงค่ะ ฟ้ายังไม่สางเลยค่ะย่าหอม ย่าพูดอื้มๆ ลำบากแย่เลยนะ เรารีบบอกว่าไม่ลำบากเลยค่ะ.. มีคนปลุก  ย่าหอมหยุดเดินแล้วด็เรียกชื่อๆนึงขึ้นมา



แล้วเสียงก็หวีวหวิวมาตามลมเลย ' จ๋าย่า '  เง้อออออ น้องกุมารแน่ๆ ย่าหอมถามว่าไปกวนพี่เขาเหรอ น้องกุมารบอกหนูไปปลุกเฉยๆจ้ะย่า  ก็พี่สาวเขานอนขี้เซามากๆเลย หึ้ยย กำหมัดแล้วนะน้องกุมาร



ย่าหอมพูดต่อนะว่า คราวก่อนที่ย่าตีไม่จำใช่ไหม คราวนี้ย่าจะให้ไอ้ตัวเล็กจัดการแล้วกัน  ย่าหอมพูดแค่นี้น้องกุมารร้องเสียงหลงเลย ไม่เอานะย่าไม่เอา หนูไม่ดื้อแล้วอย่าฟ้องพี่ตะวันเลยนะ นะย่าาา ง้ะ !  ทำไมน้องดูกลัวไอ้ลิงบ้ามากขนาดนี้อ่ะ ย่าหอมหันมาถามเราว่า อื้ม จะให้อภัยได้ไหมล่ะแม่หนู โหบอกตรงๆตอนแรกเราเคืองมากๆอ่ะ


เคืองตั้งแต่แกล้งเราคราวก่อนแล้วนะ แล้วไหนจะมาปลุกเราอีก แต่พอได้ฟังน้ำเสียงอ่ะ คือน้องกลัวไอ้ลิงบ้ามากจริงๆนะ เสียงน้องก็เป็นเด็กอ่ะ เราก็ทำใจโกรธไม่ลง คือไม่ใช่ไม่โกรธหรอก แต่เราไม่รู้ว่าถ้าปล่อยไว้ แล้วไอ้ลิงบ้าจัดการ น้องจะน่วมแค่ไหนเนี่ย เราก็เลยบอกว่าหนูไม่โกรธแล้วค่ะย่าหอม จริงๆหนูก็ต้องตื่นมาช่วยงานอยู่แล้วด้วย


ย่าหอมมองเราแล้วก็พูดว่าได้ยินแล้วนะ เสียงน้องก็ลอยหวิวๆมาเลย ขอบคุณครับพี่สาว หนูไม่อยากโดนพี่ตะวันเตะอีกแล้ว ง้ะ !!!!!! ไอ้ลิงบ้าเอาจริงเหรอเนี่ย แล้วน้องกุมารก็บอกอีกว่า อีกอย่างเนี่ย ถ้าย่ากลับบ้านแล้วหนูก็คุยกับพี่สาวไม่ได้แล้วนะ ที่หนูคุยได้เพราะย่าเป็นสื่อให้เฉยๆ.... ห๊ะ ! คืออะไร อะไรคือเป็นสื่อให้


เง้อออออ แล้วตอนนั้นน่าหอมพูดนะว่าจะไปเล่นไหนก็ไปก่อนเถอะ ย่ายังต้องทำพิธีให้ไอ้ตัวเล็กอีก เสียงเล็กๆนั้นตอบกลับมาจ้ะย่า หนูไปหาปู่ก่อนนะ แล้วลมก็วิ๊ววววว พัดผ่านไปเลย.ง้ะ ! ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆเลยน้องอยู่ข้างๆเมื่อกี้ โอ๊ยยยย ระยะประชิดเลย ย่าหอมมองเราแล้วก็บอกไปเถอะ เราก็ถามไอ้ลิ... โอ๊ยย เกือบๆ เราถามโทนล่ะคะ



ย่าบอกปล่อยไว้นี่แหละ เดี๋ยวก็ออกไปเอง แล้วจังหวะนั้นเราหันไป ทุกอย่างก็หายไปแล้ว เห็นแค่ไอ้ลิงบ้านั่งอยู่คนเดียว เราก็เดินตามน่าหอมไปนะ ย่าถามว่าช่วงอาทิตย์นี้เจออะไรแปลกๆบ่อยหน่อยนะหนู... เราก็แหะๆค่ะย่าหอม โอ๊ยยยย เล่าไปใครจะเชื่อเนี่ย ว่าเราเจออะไรเราได้คุยกับอะไร เนี่ยถ้าเราเป็นคนอื่นแล้วมานั่งอ่านเรื่องที่ตัวเองเขียน บาวทีเราก็ทำใจเชื่อยาก


เพราะงี้ไงเราถึงบอกบ่อยๆว่าให้คิดซะว่าเราเล่านิทานให้ฟัง คือมันเป็นเรื่องไกลตัวเรามากๆเลย มันไม่ได้ใกล้กับตัวเราเลยจริงๆนะ เราก็เดินตามย่าหอมไปเรื่อยๆ งึยยย ทำตัวไม่ถูกเลย แล้วพี่แมนก็ชิ่งหนีไปก่อนเลยง้ะ เดินอีกไม่กี่เมตรก็มองเห็นต้นแสงจันทร์ งื้มม เข้าเขตบ้านแล้ว



พอเราเดินออกมา คือทุกคนหันมามองเป็นสายตาเดียวกันหมดเลยง้ะ เง้อออ มองอะไรมีใครตามมาเหรอ ตอนนั้นแม่เราก็เดินเข้ามา แล้วหลบ ๆ เข้าข้างๆ เหมือนจะให้หลีกทางให้ย่าหอม แล้วคนสนิทของย่าหอมก็แบบเดินมารับยาหอม เหมือนจะพาท่านไปพัก ตอนนั้นเรารู้เลยว่าไม่ควรตามไป แต่ย่าหอมท่านก็หันมามองเราแว๊ปนึงนะ แล้วท่านก็เดินไป



แม่จับๆไหล่เรา แล้วถามว่าทำไมไม่ออกมาพร้อมแม่ล่ะหืม เราก็ห๊ะ ! ก็แม่เดินมาก่อนเลยนี่นา แต่แม่เราบอกว่า ก็หนูบอกว่าจะอยู่ต่ออีกแปปนึง ง้ะ ! หนูไม่ได้พูดเลยนะแม่ เง้อออออ แล้วพี่แมนก็เดินมาแล้วถามเราว่าหิวข้าวเปล่าจะเที่ยงแล้วนะ เราบอกงื้มๆน้องหิวๆแล้ว แต่ว่าเราก็มองไปในสวน แล้วบอกว่าแต่ไอ้ลิงยังไม่ออกมาเลยอ่ะ พี่แมนบอกหวายๆ ๆ เป็นห้วงอ่ะดี๊ทแล้วเมื่อกี้เข้าทางผู้ใหญ่หราาา



เรามองพี่แมนตาแข็งเลย แล้วบอกไอ้บ้าพี่แมน รู้ป่ะเนี่ย ว่าน้องเจออะไรมาบ้างมะกี้อ่ะ พี่แมนนิ่งเลย.... แล้วก็ไม่พูดอะไร เง้ออออ หมายความว่าไงเนี่ย แล้วตอนนั้นอ่ะทุกคนมหมา หมาหอนเกลียวววววว โบร๋ววววววว แล้วหอนแบบแผดเสียงเลยนะ จนเราสะดุ้งอ่ะ จนตอนนั้นพี่แมนก็พูดว่าออกมาแล้วมั้ง เราก็มอง ๆ ไปในสวน ใช่ !!!!!!! ไอ้ลิงบ้าออกมาแล้ว



เดินมาด้วย แต่พี่แมนสะกิดเรา ยิก ๆ ๆ  แล้วก้มมากนะซิบข้างๆหูเรา ไอ้หมิว ๆ ๆ   แกดูต้นหญ้ารอบๆตัวไอ้โทนดิ่ เรารีบมองเลย โอ๊ยยย ต้นหญ้ามันอหวกออกเหมือนมีคนเดินผ่าน คือทุกคนนึกออกป่ะ ไอ้ลิงบ้าเดินออกมาครเดียวตามทางเดิน แต่พวกต้นไม้พุ่ม ต้นหญ้ารอบๆตัว คือเคลื่อนไหวเหมือนมีคนเดินผ่าน แล้วลมไม่มี ลมไม่พัด แล้วต้นไม้ใบหญ้ามันผิดธรรมชาติแบบนั้นได้ไง


แล้วไหนจะหมาหอนอีก คิดเป็นแบบอื่นไม่ได้เลย คนที่มาร่วมงาน ที่กำลังช่วยกันยกของถึงกับหยุดเดินอ่ะ แล้วจ้องมองไปที่ไอ้ลิงบ้าที่กำลังเดินออกมา แล้วพอเดินมาจนจะพ้นเขตสวน ใกล้ๆต้นแสงจันทร์ที่พวกเรายืนอยู่ ลมก็พัดโหมแบบแทบจะเป็นพายุย่อมๆ เสียงต้นไผ่เสียดสี ออดด แอดดดด เหมือนจะส่งเสียงให้พร ส่งเสียง เพื่อส่งไอ้ลิงเดินออกมาอ่ะ โอ๊ยยยย อะไรกันเนี่ย


 

ของมันแรงจริงๆ เจ๊หมิวน่าจะอยู่ฝึกฝนนะ 

ไม่ชินอีกหรอพี่หมิว เจอคาตาเลยนะครับ

มาส่งกันพรึบพรับเลยนะ ปู่คงมาอวยพรให้ด้วยก่อนเดินทางกลับหมู่บ้าน

ย่าหอมต้องทำพิธีอะไรต่ออีก น่ากลัวเหมือนเดิมมั้ยนะ

ของจริง​เลยครับแบบนี้

ถ้าอยู่ในเหตุการณ์ ขนลุกแน่นอน

นี่ถ้าตอนต่อสู้กับคนอื่นแล้วโทนตั้งใจเอาจริงๆ อีฝ่ายคงไม่รอด ของเยอะเกิน

มาเจอแบบนี้คนละผิวกับเกะเลยนะ
แต่พี่หมิวมาเจอแบบนี้ เหมือนครอบครัวน้องโทนจะให้ฝึกไว้นะ

ขอเขาแรงจริงๆ

ฟลงรักน้องโทนละสิ

ปู่ท่านรักหลานก็แบบนี้แหละ คนอื่นมีแต่วิ่งหนีกัน 555

แต่การ์ตูนชาแมนคิงเป็นอะไรที่ชอบมากกกกกกกก

ปู่ย่าทางฝ่ายโทนน่าจะยอมรับน้องหมิวแล้วล่ะ ทางสะดวกล่ะ

เจ้หมิวกับพี่แมนรับรู้เรื่องต่าง ๆของนายโทนทุก ๆเรื่อง งานของนายโทนคงง่ายขึ้นอีกเยอะ และกับสาว ๆที่มีคงไม่ยุ่งยากอะไรแล้วละครับ

อ้อ ที่แท้ย่าหอมแอบส่งสายลับไปนี่เอง