ยิ่งอ่านยิ่งสนุกมีเรื่องให้ลุ้นตลอดเลย

ความแตกแน่ๆเลย

ลุ้นมากว่าจะเป็นยังไงต่อไป

เจ๊นัทจะจับได้ตอนไหนนี่

ไอเราก็ลุ้นตามเลย555

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ก่อนอื่นขอโทษกันนิดหนึ่งที่ตอนล่าสุดอาจมาช้าไป พอดีผมมีธุระยุ่ง ๆ เลยไม่มีโอกาสได้มาอัพนิยายเรื่องนี้อีก แต่ขอสัญญาว่าจะแต่งให้จบแน่นอนครับ ตอนต่อไปอาจช้าบ้างไรบ้างก็อย่าถือโทษโกรธกัน เพราะธุระผมยุ่งจริง ๆ

ตอนนี้บอกไว้ก่อนว่าไม่มีฉากเสียวนะครับ เป็นฉากที่เล่าถึงรายละเอียดของตัวละครใหม่อย่างหนูโดนัทเค้า และปัญหาที่เฟิร์นกำลังจะพบ เธอจะเก็บความลับเรื่องลุงพลไม่ให้โดนัทรู้ได้อีกนานเท่าไร ต้องติดตามครับ รับรองมีอะไรให้ลุ้นและเสียวซี้ดแน่นอน

................................................................................


ในวันรุ่งขึ้น เฟิร์นได้ไลน์ตอบกลับไปหาโดนัทเพื่อนสนิท พร้อมกับขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ที่ไม่ได้ตอบไลน์และรับสาย โดยสาวเฟิร์นอ้างว่าตนเหนื่อยจากการเดินทางไกลและไม่สบาย จึงกินยานอนหลับ แต่ความจริงคือเธอไปพลีกายถวายใจให้ไอ้เฒ่าชุมพลถึงห้องพักนักการภารโรง

"ขอโทษนะเจ๊ พอดีเค้าเพลียจากการเดินทางน่ะ เลยกินยาแล้วนอนหลับที่ห้อง" เนตรชนกหรือเฟิร์นไลน์ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ปิดท้ายด้วย

"ย่ะ ชั้นนึกกว่าแกหายไปจากโลกนี้แล้วซะอีก" ณิชาหรือโดนัทตอบกลับมา พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนที่มีลักษณะกำลังหัวร้อนเป็นการตอบโต้

"เค้าขอโต๊ด เค้าผิดไปแล้ว T-T" เฟิร์นตอบกลับมา "เอาเป็นว่าเจ๊ว่างป่ะ ไปเที่ยวสยามกันไหม หาอะไรกินเรื่อยเปื่อย"

"เออ ๆ ไม่เป็นไร ชั้นอยากกินขนมอร่อย ๆ ที่ร้าน After You ที่สยามว่ะ แกสนใจไหมเฟิร์น เดี๋ยวหุ้นตังค์กัน" ณิชายื่นข้อเสนอให้รูมเมทเพื่อนสนิท

"ได้ ๆ งั้นวันพรุ่งนี้ เจอกันที่ไหนดี?" เนตรชนกเอ่ยปากถาม

"ตลก...ชั้นอยากกินวันนี้ย่ะยัยบ๊อง" โดนัทตอบกลับ พร้อมส่งสติ๊กเกอร์รูปตัวการ์ตูนกำลังหัวเสียไปให้ "ไม่รู้ล่ะ ถ้าแกไม่มาวันนี้ ชั้นไม่คุยกับแกด้วยละ"

"ก็ได้เจ๊" เนตรชนกตอบตกลง "งั้นตอนเย็นเจอกันที่หน้าพารากอนนะ"

"อย่าสายล่ะ ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับแกเยอะมาก ยัยเฟิร์น"

....................................................................................

โดนัทหรือณิชา เด็กสาวจากเมืองกรุงที่ดูดีในชุดเสื้อเปิดไหล่สีดำ กางเกงยีนส์ขายาวสีเทา และรองเท้าหุ้มส้นหนังสีครีม เด็กสาวคนนี้มีรูปร่างที่งดงามจนใครต่อใครในวิทยาลัยต่างแซวว่าเจ๊โดนัทคนนี้สามารถเป็นนางแบบได้สบาย นั่งเล่นสมาร์ทโฟนที่หน้าลานน้ำพุหน้าห้างดังใจกลางเมืองหลวงของประเทศในช่วงเย็นของวัน

"หวัดดีเจ๊...มารอนานยัง" เนตรชนกหรือเฟิร์นที่เดินทางมาโดยรถไฟฟ้า BTS เอ่ยปากทักทายรูมเมทและเพื่อนสนิทที่นั่งรอตรงลานน้ำพุ

"สักพักแล้ว" ณิชาเงยหน้ามองหลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย "แกอ้วนขึ้นป่ะ ยัยเฟิร์น"

สิ่งที่ณิชาสังเกตเห็นความผิดปกติของเนตรชนกหรือเฟิร์นก็คือ รูมเมทเพื่อนสนิทคนนี้มีรูปร่างที่อวบอัดขึ้น มีน้ำมีนวลขึ้น ผิวของเธอขาวผ่อง แก้มขาวอมชมพูระเรือ โดยปกติเนตรชนกเป็นเด็กสาวที่มีหน้าตาน่ารักสดใส และไม่ค่อยชอบแต่งหน้าจัดเท่าใดนัก แต่วันนี้อาจเรียกได้ว่าเนตรชนกเปลี่ยนไปมาก จนโดนัทสังเกตเห็นถึงพัฒนาการด้านความสวยของเพื่อนสนิท

เนตรชนกหรือเฟิร์น ดูดีในลุคส์ที่ดูเรียบง่าย สบาย ๆ ในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาว กางเกงยีนส์สีกรมท่าและรองเท้าหุ้มส้นสีชมพู ผมสีดำยาวเป็นลอนประบ่าดูน่ารักสดใสสมวัย

"ไรวะเจ๊ จะทักอะไรให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ" เฟิร์นเบะปาก มือของเธอเสยเส้นผมแก้เขินที่ถูกเพื่อนรักแซว

"ก็แกอ้วนขึ้นจริงอ่ะ" โดนัท สาวห้าวจากเมืองหลวงยืนยันคำเดิม "แต่เอาจริง ๆ ชั้นว่าแกมีน้ำมีนวลขึ้นป่ะ ดูสวยขึ้นป่ะ ไปทำอะไรมาเหรอตอนกลับบ้าน"

"ไม่บอก ไม่รู้" เนตรชนกกลอกตาไปมา แต่ในใจเธอทราบคำตอบว่าทั้งหมดเป็นเพราะน้ำยาดีจากไอ้เฒ่าชุมพล ที่ฉีดเข้าไปในร่างกายของตนครบทั้งสามทาง "สงสัยเป็นเพราะความรักมั้ง"

"ว๊ายยย ตายแล้ว" โดนัทถอดแว่นกันแดดสีดำใส่กระเป๋าหนังแบรนด์ดี "ยอมรับเองนะยะหล่อน ชั้นสงสัยแกมานานแล้วว่าทำไมแกชอบโพสต์อะไรหวาน ๆ เลี่ยน ๆ บนเฟส"

"ก็มีบ้าง" เฟิร์นหัวเราะคิกคัก "เอาเป็นว่าเราเข้าไปข้างในเถอะ ชั้นชักหิวแล้วเจ๊"

"เออ...รอแกพูดอยู่เนี่ย" โดนัทรีบลุกขึ้นจากม้านั่ง "ชั้นก็พล่ามมาตั้งนาน เดี๋ยวค่อยว่ากันต่อข้างใน"

.................................................

ณิชาสั่ง Pavlova Tropical Fruit ของหวานที่ทางร้านแนะนำให้ทดลองทาน เสริฟพร้อมกับช็อคโกแลตเย็นของโปรด ในขณะที่เฟิร์นสั่งเพียงน้ำสตรอเบอร์รีปั่น โดยมีบทเพลงสากลคลอเคลียจนได้บรรยากาศ

"แกไม่สั่งขนมเพิ่มเหรอวะเฟิร์น" โดนัทเอ่ยปากถาม พลางดูดเครื่องดื่มดับกระหาย

"ไม่อ่ะเจ๊" เฟิร์นส่ายหน้า "ช่วงนี้ลดความอ้วน"

"เชร็ดเข้" รูมเมทสาวห้าวถึงกับอุทานออกมา "ลดความอ้วนไว้มัดใจหนุ่มที่ไหนยะ"

เนตรชนกหรือเฟิร์นได้แต่ยิ้ม เมื่อไม่นานมานี้ลุงชุมพลเองก็เคยแซวว่าเธออวบอัดน่าฟัดขึ้น อาจเป็นเพราะได้รับน้ำเชื้อดี แต่เรื่องแบบนี้มีเหรอที่เฟิร์นจะเอ่ยปากบอกเพื่อนไปตามตรง

"เปล่าเจ๊ ชั้นแค่คิดว่าตอนกลับไปบ้านชั้นกินจุมากไป เลยอยากลด ๆ ของหวานสักหน่อย"

"แต่เอาจริง ๆ ชั้นว่าแกสวยน่ารักขึ้นนะ" โดนัทตักขนมหวานใส่ปาก พร้อมกับเชิญชวนให้เพื่อนซี้ลองชิม แต่ถูกอีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ "ชั้นว่าพอแกอ้วนขึ้นมาอีกหน่อย แกดูน่ารักขึ้นว่ะเฟิร์น"

"ดีใจจัง ฟังแล้วน้ำตาจะไหลที่ได้รับคำชมจากเจ๊โดนัท" เฟิร์นยิ้มหวานตอบรับ "ไม่คิดว่าคนอย่างเจ๊จะพูดหวาน ๆ กับคนอื่นได้ด้วย"

"นี่ ตลอดเวลาแกเห็นชั้นเป็นคนปากหมาหรือไงยะ" สาวโดนัทเริ่มวีน "ชั้นก็มีมุมอ่อนโยน อ่อนหวานเหมือนกันนะโว้ย"

"ฟังแล้วเขินจัง" เฟิร์นใช้มือปิดปาก "จ๊ะ ชั้นเชื่อก็ได้ เจ๊โดนัทผู้อ่อนหวาน"

"มาเข้าเรื่องกันดีกว่า" โดนัทเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง "ชั้นถามแกจริง ๆ เถอะ ช่วงนี้ชั้นรู้สึกว่าแกเปลี่ยนไป แกมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

"ก็เปล่านะ..." เฟิร์นหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหาย ก่อนใช้นิ้วปลดล็อคพินสมาร์ทโฟน เพื่อเช็คข่าวสารบนโลกโซเชียล

"ชั้นเห็นแกโพสต์อะไรแปลก ๆ บนหน้าเฟส แกมีปัญหา..." โดนัทนิ่งเงียบเพื่อตั้งสติก่อนถาม "ขอโทษที่ชั้นอาจละลาบละล้วงชีวิตส่วนตัวแก แต่ชั้นเป็นห่วงแกว่ะ แกมีปัญหาเรื่องความรักหรือเปล่าวะ"

"ไม่นะเจ๊...." เนตรชนกเงยหน้ามองเพื่อนซี้ด้วยสีหน้าสงสัย "ชั้นก็มีความสุขดีนิ ทำไมเหรอ"

"คือ..." ณิชาหรือโดนัทครุ่นคิดถึงคำพูดของพี่กรหรือกรวิทย์ เภสัชกรหนุ่มที่ทำงานฝั่งตรงข้ามกับวิทยาลัยพยาบาล "เมื่อวันก่อน..."

"อย่าบอกว่าพี่บอกเรื่องนี้กับโดนัทนะ" คำพูดของพี่กร เภสัชหนุ่มดังก้องในหัวของโดนัท จนเด็กสาวนึกขึ้นได้ จึงรีบเปลี่ยนประเด็นไปเรื่องอื่น

"วันก่อนทำไมเหรอเจ๊?" เฟิร์นมองเพื่อนสนิทตาไม่กระพริบ

"คือชั้นกำลังจะถามแกว่า แกกับเจมส์ นักเรียนเตรียมทหารหน้าเข้ม ๆ คนนั้นอ่ะ กำลังคบกันหรือเปล่า?"

"โถ...นึกว่าอะไร" เฟิร์นหรือเนตรชนกถอนหายใจยาว "เจมส์เค้าก็เป็นคนดี แต่ชั้นยังไม่อยากคบใคร"

"ชั้นนึกว่าแกพูดถึงเจมส์ในเฟส?"

"ม่ายช่าย" เฟิร์นลากเสียงยาว "รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่เรียนจ๊ะเจ๊"

"งั้นที่แกโพสต์ในเฟส แกหมายถึงใครวะ?" โดนัทยิงคำถามเด็ดใส่เพื่อนรัก "แกทำให้ชั้นคิดว่าแกกำลังมีปัญหาความรัก"

"เปล่าสักหน่อย..." เฟิร์นส่ายหน้า "มันเป็นฟีลลิ่งอ่ะเจ๊ ก็ผู้หญิงนิ"

"จ้า....แม่นางฟ้า" ณิชามองค้อน "ในฐานะเพื่อน ยังไงชั้นก็อยากเตือนแกนะเว้ยเฟิร์น เราอาจไม่ใช่เพื่อนสมัยเรียนมัธยม แต่ชั้นก็รักแกมากนะเว้ย ยังไงคิดจะทำอะไรก็คิดถึงแม่แกไว้เยอะ ๆ นะ"

"เจ๊...เจ๊เป็นอะไรมากป่ะ?" เนตรชนกหรือขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ในใจเธอชักรู้สึกว่าโดนัทเหมือนกำลังระแคะระคายความสัมพันธ์ระหว่างเธอและตาเฒ่าชุมพลอยู่ ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้น่า เธอคิด

"ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้แหละ" โดนัทจ้องมองเพื่อนซี้ราวกับต้องการล้วงลึกไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ "ชั้นเห็นแกแปลก ๆ ไป แกกำลังมีพิรุธว่ะเฟิร์น"

"พิรุธอะไรของเจ๊เนี่ย?" เนตรชนกกลอกตาไปมา ในใจเธอชักรู้สึกสังหรณ์ว่าเพื่อนรักอาจรู้ความลับของเธอและตาเฒ่าชุมพลจริง ๆ

"ชั้นว่าเจ๊ต่างหากที่ผิดปกติ"

"เอาตรง ๆ เลยนะเฟิร์น" ณิชาหรือโดนัทประสานมือเข้าด้วยกัน ตอนนี้แม่สาวห้าวกำลังสวมบทเป็นยอดนักสืบสาวที่กำลังพยายามเค้นความลับจากจำเลยปากแข็ง "ชั้นคิดว่าแกกำลังมีปัญหาเรื่องความรัก โอเค ตอนแรกชั้นเข้าใจว่าที่แกโพสต์ในเฟส แกหมายถึงเจมส์ แต่แกยืนยันแล้วว่ามันไม่ใช่"

"โนวววว" เฟิร์นลากเสียงยาว "พูดอีกล้านครั้งชั้นก็ยืนยันคำเดิม ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับเจมส์"

"แล้วแบงค์ล่ะ แฟนเก่าที่แกเคยรักนักหนา"

"ยิ่งไม่ใช่ใหญ่" เฟิร์นเบะปาก "ชั้นไม่ได้คุยกับไอ้หมอนั่นมานานหลายเดือนแล้วนะ"

"งั้นแกหมายถึงใครวะ?" 

"เจ๊แม่งมีปัญหาอะไรกับเรื่องของชั้นเนี่ย?" เฟิร์นหลุดขำออกมา "คืองี้ พอดีว่าชั้นอินกับซีรีย์เกาหลีอ่ะเจ๊ เรื่องรักน้ำเน่า ซีรีย์เก่าแล้ว ไม่ได้มีอะไรมากหรอก"

....ใจจริงเฟิร์นเองก็อยากสารภาพเรื่องไอ้เฒ่าชุมพล ผัวรุ่นเดอะของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่มาคิดอีกทีแล้วคงไม่แคล้วเรื่องจะบานปลาย เธอจึงตัดสินใจไม่บอกดีกว่า เพราะกลัวว่าลุงพลสุดที่รักจะถูกจับเข้าคุก

 

ขอบคุณครับ

หรือว่าจะต้องปิดปากเจ๊โดนัทอีกคน

ต้องหาทางปืดปากโดนัทซะแล้ว ความวัวไม่ทันหาย

โดนัทเริ่มงานงอกแล้ว

สนุกดีจัง

แฟนเก่าไม่เด็ดเท่าลุงหรแกหนู

เริ่มมีเรื่องหัวจะปวดแล้วสิ

งานงอก 

44